Oke, je bent bevallen.... en dan? Wie bel je wel, wie niet?

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:22 schreef bixister het volgende:

[..]

dan had ze dat 'verlossende belletje' dus gewoon nog niet moeten krijgen.

hier kwamen ze ook zo snel mogelijk, ik vond 't heerlijk. ik weet niet eens meer of ik al wel of niet gedouched was.

Nouja, mijn ouders zijn ook gelijk gebeld dat ze er was. Ze zaten toch in spanning omdat ze wisten dat we naar het ziekenhuis waren. Ik vond het ook lullig om ze in spanning te laten zitten. Je zou bij volwassen mensen gewoon verwachten dat als je iets met ze afspreekt er ook rekening mee gehouden wordt.

_{net zoals dat ze nu elke keer zonder bellen voor de deur staat, omdat ze "toch in de buurt was", terwijl ik haar met klem heb verzocht eerst naar mijn mobiel te bellen omdat ik vaak overdag slaap moet inhalen .}

Mijn ouders, zus met man en kind en mijn schoonouders en schoonzusje waren er allemaal anderhalf uur na de bevalling ofzoiets en ze zijn een half uurtje gebleven geloof ik. Echt maar heel kort.
Doordat we in het ziekenhuis bleven heel de dag is er alleen 's middags nog even 1 vriendinnetje langs geweest en de rest van de speciale vrienden kwamen de dag erna, en de overige visite in de dagen daarna.

Ik zou het de volgende keer precies weer zo doen geloof ik.
Nou ja... vwb het bezoek dan.

[ Bericht 4% gewijzigd door BE op 08-04-2008 22:41:37 ]

TT verduidelijkt.

Ik was mijn telefoon vergeten, dus mijn ouders wisten het pas toen we terug thuis kwamen.
Omdat het al redelijk laat was en er twee kleine kinderen bij hun wonen zijn ze pas de volgende dag langs geweest.
Mijn schoonouders zijn dezelfde avond nog komen kijken, maar waren ook heel snel weer weg.
Later in de week zijn ze wat langer op bezoek geweest;

Ik bel lekker niemand. Gewoon lekker even rust nemen als gezin.
Als dat kind 1 jaar oud is dan mogen er wat mensen langskomen, mits ze speelgoed meenemen.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 21:54 schreef Leah het volgende:
Even nuanceren . Opa's en Oma's dus. Dat je de rest een poosje laat wachten lijkt me helemaal goed, als jij dat graag wilt, maar mijn ervaring is toch wel dat ook de grootouders redelijk gestressed zijn of alles wel goed gaat, is gegaan, en je bent, lijkt me, ook heel benieuwd naar het kind van je kind...

Laat het me nou net voornamelijk om hen gaan! Maar dat komt ook vooral door ervaringen in de vorige zwangerschap en de eerste reacties op deze zwangerschap. Daar ligt bij mij een hoop oud zeer wat nu weer (hormonen!) steeds feller omhoog komt. ^{Ik heb bij mijn vorige zwangerschap wekenlang in het ziekenhuis gelegen met heftige bloedingen. Ik lag daar grotendeels van de tijd alleen op een kamer en werd zwaar depressief uit angst voor het leven van mijn kindje en dat van mijzelf. Mijn enige lichtpuntje op zo'n dag (domweg afwachten) was de komst van mijn zoontje (van toen ruim een jaar oud). Mijn ouders wonen ver weg maar waren zo lief om doordeweeks in ons huis te komen om op Randy te passen (waar ik natuurlijk blij mee was, tot...), maar kwamen toen met de -voor mij- keiharde mededeling dat ze geen zin hadden om nog iedere dag met hem naar me toe te reizen als ik er nog langer zoou liggen! Alsof het een hotel was waar ik voor gekozen had te verblijven. Het was nog geen kwartier rijden en ik snapte niet dat ze niet eens uit zichzelf iedere dag even bij me wilden komen als ze toch zo vlakbij waren en ik zowat gek werd van angst. Maar dan ook nog even mijn kind bij me weghouden. Ik dacht dat ik gek werd. Mijn schoonmoeder is in al die weken in totaal 1 keer geweest en dan ook nog op verzoek van mijn man om Randy even bij me te brengen. Lekker geïnteresseerd dus, schoonpa is uberhaupt niet geweest. Toen ik vertelde zwanger te zijn van dit Ukkie, herhaalden mijn ouders de mededeling dat als ik in het ziekenhuis zou belanden dat ze dan niet dagelijks met de kinderen op en neer zouden rijden. Met mijn schoonloeder kreeg ik ronduit ruzie op een dagje uit toen ze -toen mijn man even weg was- erover begon dat ik dom was weer een kind te willen en dat het toch weer op ziekenhuis uit zou draaien. Ze wilde onze kinderen daarom nu alvast af en toe een dag in huis zodat ze konden wennen! Over mijn lijk dus!}
Maar ik wou ze ook niet in de stress laten zitten of het wel goed gegaan was of laten wachten hoor. Ik wil ze eigenlijk pas een dag later bellen van "Ik ben gisteren bevallen" Kannie he?!

Bedankt Bass-Miss, goeie tip! *Schrapt telefoon van checklist ziekenhuiskoffer!*

pfff mammietje, dat is ook wel echt een klote situatie...
Wat verschrikkelijk!!

Hier 's nachts na de geboorte opa's oma's en ooms en tantes gebeld. En wat goede vrienden gesmst..
De volgende ochtend werk van beide gebeld, en het neer zetten in je msn naam werkt over het algemeen ook heeeeeeeeeel snel om het mensen te laten weten die je niet zozeer persoonlijk acuut wilt bellen, maar van wie je het wel leuk vind als ze het snel weten.

De dag van de geboorte 's middags volgens goed (schoon)familie gebruik het hele huis vol bezoek gehad... Ouders, schoonouders, broers, zussen, super trotse voor het eerst overgrootoma

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:46 schreef Mammietje het volgende:


Maar ik wou ze ook niet in de stress laten zitten of het wel goed gegaan was of laten wachten hoor. Ik wil ze eigenlijk pas een dag later bellen van "Ik ben gisteren bevallen" Kannie he?!

Kan wel hoor . Om een uurtje of 22 bevallen, en dan de volgende morgen bellen, "Joh, het was al laat, ik dacht, dan bel ik ze wakker .

Met jouw verhaal erbij kan ik me best voorstellen dat je er zo over denkt hoor, het is ook weer voor iedereen anders.

Mijn moeder en haar partner zouden er eigenlijk bij zijn, maar waren naar huis gegaan om een paar uurtjes slaap te pikken, toen we belden dat er zometeen geperst ging worden zijn ze nog even de honden gaan uitlaten en uiteindelijk dus te laat gekomen
We hebben toen gelijk mijn vader en schoonmoeder gebeld om te laten weten dat er een gezond jongetje was, en binnen een uur stonden we op de verpleegafdeling met 13 mensen om mijn bed. Ik heb Lucas net na de bevalling bij me gehad om te voeden, en de eerstvolgende keer dat ik hem daarna kon vasthouden was drie uur later toen de verpleegster het bezoek weg stuurde.
Snap best dat men enthousiast was, eerste kleinkind, eerste neefje dus mijn wens om eerst effe bij te mogen komen heb ik van te voren al opzij geschoven. Deze keer is het de tweede en vind ik dat ik best mijn zin ene beetje mag doordrijven.
(groot) ouders en zussen worden na de bevalling gebeld om te zeggen dat alles goed gegaan is, wanneer we thuis komen zal schoonma of mijn zus er nog zijn, gezien een van de twee op Lucas past, dus die kan dan effe kort gluren, mijn vader en zijn vriendin mogen als ze echt echt graag willen 's avonds of de volgende dag (afhankelijk van tijdstip bevalling/thuiskomst) ook komen, al weet ik dat zij geen bezwaar hebben als ik aangeef liever even tijd voor onszelf te willen, zijn vriendin heeft ook drie kinderen op de wereld gezet en heeft er verbazend veel begrip voor
Mijn moeder komt vanuit Londen, dus die komt zowiezo pas later.

Wij geven ook opeeht geboortekaartje aan dat iedereen op het welkomstfeestje van harte welkom is.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:19 schreef Leah het volgende:
[..]

Ik heb het al eens eerder gepost, maar moet je je voorstellen dat jouw kind net een kind gekregen heeft. Zou je het dan helemaal prima vinden als je pas na een dag of wat even langs mocht komen?

Zou ik idd helemaal prima vinden, zo'n bevalling is best zwaar werk, voor papa, mama EN baby, en een nieuw gezin is flink wennen, als ze hulp nodig hebben zal ik beschikbaar zijn maar ik ga me niet op lopen dringen.

Mijn moeder stond al klaar toen ik weer terug kwam uit de OK met mijn dochter. Mijn man had haar gebeld dat het een keizersnede ging worden en dat ze dus oma zou zijn binnen een half uur. Haha ze wist niet hoe snel ze bij me moest zijn (normaal red je het op dat tijdstip echt niet om zo snel van haar woonplaats naar de mijne te komen).
Ik vond het erg fijn dat mijn moeder er was met mijn stiefvader. Mijn schoonouders kwamen direct daarna.

We hebben eigenlijk iedereen gebeld, broers, zussen, goede vrienden, etc. De rest hoorde het wel via, via of met de kaartjes.

Bijna mijn hele schoonfamilie was mee in het bevallingsavontuur. Ze kwamen, samen met mijn ouders die vanwege mijn moeders ziekte weer weg moesten, en bleven net zolang tot mijn dochter werd geboren uren later Ze zijn zelfs mee gereden van het ene naar het andere ziekenhuis midden in de nacht.
Hilarische toestanden, maar ik had er absoluut geen problemen mee. Beide moeders de deur uit gestuurd zodra het te heftig werd met de weeën en pas na de bevalling kwam het hele zootje binnen. Eigenlijk voelde dat heel warm en goed. Echt heel bijzonder!

En geloof mij, ik heb een echte schoonloeder normaal gesproken

Verder hebben we gelijk iedereen gebeld en mochten ze ook langs komen. Geweldig toch om je kind aan iedereen te laten zien en je verhaal kwijt te kunnen, iedere dag maar weer Zou het zo weer over doen!

Voortboordurend op de post uit het Z&G topic. Vraag aan degenen waarbij opa's, oma's, tantes en ooms zsm kwamen kijken:

Zijn jullie dan ook op een christelijke tijd om het zo te zeggen bevallen?

Noah is vrijdagavond kwart over 9 geboren, tussen de gebroken vliezen en geboorte zat 24 uur, en heb ik de hele nacht niet geslapen. Hoewel ik hyper was na al die stofjes die vrijkomen, was ik echt doodop. Ik heb mijn ouders wel meteen gebeld (MIcha had ze al eerder gebeld, toen ik nog laaaaang bezig was), maar ze zijn de volgende dag 'pas' langs gekomen. De ouders van Micha waren er zelfs pas zondag. Zondag mocht ik ook naar huis, Noah nog niet, en schoonouders waren zelfs verontwaardigd dat ik niet mee ging naar het ziekenhuis, terwijl ik echt doodop was van de bevalling, 3× bezoek op zaterdag en tussendoor nog proberen Noah uit de tiet te laten drinken en kolven om de productie überhaupt op gang te brengen. Dáár was ik dus weer verontwaardig over, dat zij alles weer om hun lieten draaien


De volgende keer wil ik niet dat mijn en micha's ouders het al weten terwijl ik nog bezig ben. Ik had er vantevoren niet echt over nagedacht, Micha en ik hadden het er ook niet over gehad, en het liep gewoon zo. Tijdens de bevalling had ik echt wel wat anders aan m'n hoofd dan me daar druk om te maken en vond het dus ook helemaal niet erg. Maar achteraf, als ik die verhalen van m'n moeder hoor, vind ik het heel rot dat zij zich zolang zorgen hebben gemaakt omdat het allemaal langer duurde dan we allemaal zo naïef hadden gedacht, en Micha ze maar heel af en toe op de hoogte bracht.

Ik weet ook nog dat ik na de bevalling in mn uppie lag te wachten om gewassen te worden ofzow, weet niet meer precies. Ze waren nog met Noah bezig in een andere kamer, en Micha was bij hem. En toen kwam en verpleegster of iets zeggen dat een nicht mij had gebeld. Naar het ziekenhuis dus. Ik vond het toen wel grappig eigenlijk (heerlijk die natuurlijke drugs ). En het is echt een leuke vrouw, maar ik heb amper contact met haar, en dat verloopt eigenlijk altijd van mijn moeder. Niet iemand wie je als één van de eersten op de hoogte brengt dus. Mijn moeder zal dat wel verteld hebben. Ik vind het niet echt erg, maar is wel ook weer iets wat een volgende keer echt liever niet hoeft.

Dan kijken we daar anders tegen aan . @FoN

Ik vind het nogal een verschil zoals jouw eerste "begroet" is, en die van mij indertijd, dus dat maakt ws ook dat ik er helemaal geen aversie tegen had/heb.
Ik heb ook niet gebeld dat er geperst ging worden bv. Zou ik persoonlijk ook niemand aanraden.
Ik heb zelfs niet gebeld dat de bevalling begonnen was. Bij nr twee hebben we een buurvrouw ingeschakeld om op Freek te passen, en pas mijn ouders gebeld toen het feest echt door leek te gaan (zij zouden op Freek passen, de dagen na de geboorte ).
Afgezien van het oppassen hebben we echt pas gebeld toen wij de beschuit met muizen al achter de kiezen hadden.

Het leuke is wel dat mijn vriendin die in Spanje woont beide keren in NL was toen mijn kinderen geboren werden (en ze kwamen allebei te vroeg, dus het was niet de planning).
Heerlijk vond ik dat, dat ze er was. Maar ook weer iemand waar tegen ik met een gerust hart kon zeggen dat ze weg moest wezen ( en dat heb ik dus niet hoeven zeggen, ik was veel te blij dat ze er was.).

Oh crap. Als ik van de 2e lig te bevallen moet Noah natuurlijk ergens heen. Voor mij vanzelfsprekend is dat mijn ouders en/of zus. So much voor het niet vertellen voordat ie er daadwerkelijk is

Mijn moeder en schoonmoeder zaten bij de 1ste in de huiskamer, dat zal bij de 2de ook zo zijn als het goed is.
Ik riep ze ook meteen toen de kleine eruit was en mijn moeder heeft zelfs de navelstreng mogen doorknippen, dit vond ze geweldig!

Daarna zijn meteen de opa's,mijn broer, zwager, schoonzussen en mijn beste vriendin gebeld, die zijn ook zo snel als ze konden komen kijken, ik vond dat zelf heel fijn ondanks dat ik bekaf was van de bevalling (die duurde 30 uur).

De rest is gewoon in de dagen erna gekomen.

bij de 2de wil ik het weer zo doen.

Mammietje, wat een verhaal.

Toen ik ging bevallen woonde ik nog bij mijn ouders. Zij moesten mij toen naar het ziekenhuis rijden. Bij mijn vriend precies hetzelfde, zijn broertje moest hem naar het ziekenhuis brengen. Daardoor wist al snel de hele familie dat ik lag te bevallen. Schoonmoeder is toen nog speciaal naar het ziekenhuis toe gekomen (zo'n 50km rijden), want die vond het allemaal toch wat spannend.
Uiteindelijk ook veel te veel drukte aan mijn bed, iedereen kwam nog even succes wensen. Dat zou ik in het vervolg toch niet willen. Ze mogen best weten dat de kleine eraan komt, maar ze hoeven echt niet speciaal te komen, want ik zou ze niet bij de bevalling willen hebben.
Ik heb uiteindelijk een KS gehad waardoor ik Damian maar 5 minuten gezien heb en daarna een uur of 3 weg van hem geweest ben. In die tijd bleek mijn schoonmoeder al langs geweest te zijn, maar die heeft Damian gelukkig nog niet mogen zien toen.
Uiteindelijk heeft de familie hem pas in de avond kunnen zien, terwijl ik om 9 uur 's ochtends bevallen was. Ik vond het heerlijk, zoveel tijd alleen en op dat moment had ik dat ook echt nodig. Ik denk dat ik dat in het vervolg weer zou willen. Gewoon even de tijd hebben om bij te komen en om je baby eens goed te bekijken. Daarna is de familie aan de beurt.
Ik heb zelf niemand gebeld, mijn vriend heeft de familie/vrienden gebeld en verder heb ik veel mensen een sms gestuurd omdat ik veel te emotioneel en moe was om te bellen.

Mijn moeder kwam al halverwege de dag langs en heb ik weer naar huis getuurd. nadat Emma geboren is hebben we mijn moeder en de ouders van Mike gebeld. Ook zijn broer en (mijn) vriendin. Mijnzusje was met haar vriend bij mijn moeder.
In mijn verhaal over de bevalling staat dat binnen een uur na de bevalling(19.01 uur) de kamer gevuld was met mensen en met liefde. Alleen mijn zusje heeft Emma even vastgehouden omdat ik in de veronderstelling was dat ze niet heel snel weer zou komen (woont niet bij ons in de buurt).

Nog geen uur later was iedereen weer weg en ben ik onder de douche gegaan.

Een volgende keer mogen dezelfde personen weer vrij snel komen kijken. KIJKEN! Het kindje blijft bij mij! Maar dat is iets wat ik over het geheel van de tijd na de bevalling anders wil, dat heeft niet zo zeer direct met het bezoek te maken.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:37 schreef Jelief het volgende:
Een volgende keer mogen dezelfde personen weer vrij snel komen kijken. KIJKEN! Het kindje blijft bij mij! Maar dat is iets wat ik over het geheel van de tijd na de bevalling anders wil, dat heeft niet zo zeer direct met het bezoek te maken.

Niet helemaal ontopic, maar wel heel nieuwsgierig wat je dan anders zou willen en waarom?
Voor mij zijn de trotse foto's van mijn ouders en overgrootoma met Pepijn de dag van zijn geboorte enkele van de meest waardevolle foto's. Ik zou dat bij een volgend kind ook echt niet willen missen. En ze dat momentje met hun nieuwe kleinkind ook echt niet willen onthouden. (hele zware bevallingen, vacuumpomp en baby's met hersenschuddingen daargelaten)

ow dat is simpel, niemand van de fam wist dat er wat aan de hand was, en ook die dag hebben wij het alleen hier op fok bekend gemaakt dat het begonnen was.
Na de bevalling, hebben we mijn schoonouders, mijn pa, en een goede vriend van ons gebeld dat de kleine geboren was.

De fam zagen we pas de andere dag, en de dag daarna pas de schoonouders

Jeetje, als ik dit zo allemaal lees komt er echt vanalles op je af tijdens die momenten En ik kan me goed voorstellen dat wanneer je net bevallen bent, het bijzonder uitputtend is om al die mensen (pratend/lachend) rond je bent te hebben staan. Ik ben de dag na de bevalling van mijn schoonzus pas met mijn vriend (en trotse oom ) op bezoek gegaan en kon toen ook wel merken dat ze nog erg moe was en het veel energie kostte.
Bevallen is blijkbaar topzwaar

Bij de eerste lag ik al een aantal weken in het ziekenhuis en ben ik ingeleid.
De bevalling duurde 36 uur en ik was behoorlijk van de wereld toen.
Mijn broer woont drie uur hier vandaag dus hij was gebeld en was ook al een tijdje in het ziekenhuis.
Ouders en schoonouders waren er volgens mij ook wel snel na de geboorte (waren ook op de hoogte omdat ik was ingeleid en aangezien het zo ontieglijk lang duurde zijn ze na het telefoontje volgens mij meteen de auto ingesprongen).

Ik kan het me helaas niet goed meer herinneren. Het was allemaal te heftig. Mijn kind moest nog 5 dagen naar neonatologie, ik moest ook nog blijven en die dagen zijn eigenlijk ook in een waas voorbij gegaan. Mijn beste vriendin is in het ziekenhuis langs geweest maar de rest pas toen we thuis waren.

Bij de tweede liep het een stuk soepeler.
Ik kreeg (onsluitings)weeen 's nachts om 2.30. We hebben mijn ouders gebeld en zij hebben de oudste opgehaald. Drie uur later werd nummer twee geboren (in het ziekenhuis)
We hebben direct gebeld maar gevraagd of ze even een uurtje wilde wachten. Daar hebben ze zich netjes aan gehouden en samen met onze oudste hebben ze kennis gemaakt met onze nieuwe wereldburger.
Om 10.00 waren we weer thuis en hebben ze ons verder met rust gelaten.

helemaal perfect dus

De oudste is om 6 uur `s morgens geboren, een uur na de bevalling hebben we ouders en schoonouders gebeld..die binnen een half uur aan het bed stonden.
De middelste is half acht `s avonds geboren..in ons enthousiasme hebben we direct gebeld..zodoende zat de serre al vol wachtende mensen toen ik nog gewassen en aangekleed moest worden
Jongste is 6 uur geboren, etenstijd, en we hebben na ruim een uur gebeld naar ouders en schoonouders. Ze kwamen nog een uur later dus we hebben echt lekker de tijd geha met z`n vijven.
Ik heb aan niemand verteld dat ik bezig was en had er, behalve de kinderen bij het laatste stuk, verder niemand bij willen hebben. Ik vond het al jammer dat de vk er bij was eigenlijk

Het voordeel van lezen in OUD is toch wel dat je zoveel verschillende verhalen hoort en je realiseert hoe het voor een ander kan zijn, zwanger worden/zijn, bevallen, opvoeden.

Ik vind, hoewel ik het nu ik de verhalen lees en de achterliggende gevoelens ontdek wel kan begrijpen, dat de manier waarop soms gesproken wordt over de mensen die snel na de bevalling ter plekke zijn niet altijd even aardig is. En ik geloof zeker wel dat er gevallen zijn waarin dat gerechtvaardigd is. Van de andere kant: het is natuurlijk ook enthousiasme, meeleven, blij zijn voor je kind/zus.

Ik ga het bij mijn zusje nog even navragen hoe zij het heeft ervaren, maar toen de eerste kwam, heeft ze ons (mijn moeder en mij) gebeld dat de vliezen waren gebroken, 's avonds om een uur of 12. Wij hebben dat voor kennisgeving aangenomen, zijn gaan slapen en zouden wel gebeld worden als het kindje geboren was. Om 7 uur 'ochtends kreeg ik dat telefoontje, waarna we in de auto zijn gestapt en naar hun gereden zijn (50 km ofzo). Mijn zusje was uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen en nog niet thuis. Wij hebben toen wat boodschappen voor ze gedaan en het huis versierd. Rond een uur of 10 volgens mij kwamen ze thuis, met kind. Intussen waren natuurlijk de ouders van mijn schoonzusje er ook. Allemaal even de baby bewonderd, even gepraat over hoe het is gegaan en toen zijn we weer vertrokken.

Misschien dat mijn zusje het ook achteraf erg druk heeft gevonden, dat ga ik ook zeker navragen. Punt is dat het echt geen kwestie is van geen rekening willen houden met de verse ouders. Hooguit een kwestie van in je enthousiasme niet goed genoeg nadenken. Mij lijkt het dus ook dat als je dit soort dingen bespreekbaar maakt, je veel narigheid kunt voorkomen.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:11 schreef texelonia het volgende:
Voortboordurend op de post uit het Z&G topic. Vraag aan degenen waarbij opa's, oma's, tantes en ooms zsm kwamen kijken:

Zijn jullie dan ook op een christelijke tijd om het zo te zeggen bevallen?

Ik ben om half 6 bevallen en heb volgens mij om half 7 of zo gebeld.
En toen in de tijd tussen dat en tot ze kwamen heb ik wat vrienden gebeld en gesms't.
Ik had me idd ook wel voorgenomen om pas tegen de ochtend te bellen als het bijv. om 3 uur gebeurd zou zijn. Vond mijn zus raar, maar ik vond dat wel meevallen.

Oh, en vwb vasthouden, wij hadden 'het geluk' dat Sasha zijn sleutelbeentje had gebroken dus hij heeft de eerste 2 weken sowieso bij niemand gelegen behalve papa, mama en de kraamhulp.
Volgende keer hoeft dat wmb niet zo lang, maar de eerste paar uur na de bevalling is het wel 'handjes op de rug, alleen kijken'.
Het is idd heftig genoeg voor zo'n kleintje.

Bij de eerste is mn moeder er bij geweest, Peet had haar gebeld midden in de nacht toen ik stond te vloeken en te tieren. HEt was niet gepland, maar hij wist niet wat ie met me aan moest Mijn schoonouders zijn na de bevalling gebeld, maar die hadden geen tijd en kwamen 's avonds. Toen was mijn broer al geweest en nog wat aanwaaiend volk. Ze is 's morgens rond 12 uur geboren, maar om 21:30 kwam mn laatste schoonzus nog even binnenrennen om te kijken.

Bij de tweede was iedereen van familie al gebeld omdat het een hele toestand was. Mn oudste schoonzus stond 's morgens vroeg bij het ziekenhuis met mn nichtje om René op te vangen en mijn ouders zijn na een belletje van ons dat ik naar Amsterdam moest meteen naar Amsterdam gegaan. Daar zijn ze tot even voor de bevalling gebleven met René en een paar uur later toen bleek dat het niet goed ging weer terug gekomen. Mijn schoonouders zaten in Duitsland en zijn ook meteen terug gekomen, samen met mijn oudste schoonzus zijn ze ook naar het ziekenhuis gekomen. en de volgende dag weer. Mijn ouders overigens ook.

Bij nummer 3 heeft Peet gebeld tijdens de bevalling, omdat ze van 'ver' moeten komen en toch héél graag 's avonds wilde komen als het er was. Eigenlijk wilde ze pas in de auto stappen als Cas er was, maar ze vonden het te spannend allemaal. Toen mijn moeder mij weer hoorde mopperen op de achtergrond zijn ze maar in de auto gestapt

Wij hebben bij beide bevallingen niemand gebeld dat ik bezig was. Bij Merlijn wisten ze wel dat ik in het ziekenhuis was omdat ik zou worden ingeleid. Een uurtje na de bevalling is iedereen gebeld. Mijn moeder stond om 15.00, zo een 1,5 uur na de bevalling als eerste aan mijn bed, dat wilde ik ook graag zo omdat dit haar eerste kleinkind was. Daarna is druppelsgewijs nog binnengekomen. Rond 20.00 ben ik toen naar de kamer gereden en de volgende ochtend kreeg iedereen nog een telefoontje dat ik naar huis was.

Bij Gwen ging het ietsje anders. Nu wisten ze op het werk dat er iets aan de hand was en op het KDV ook. Met Merlijn wegbrengen is het meteen even doorgegeven dat er iets aan de hand, omdat hij er ook onrustig onder was en het erg spannend vond. Ik zat ondertussen bij het wegbrengen met weeën in de auto. Mijn werk hebben we moeten bellen dat ik niet zou komen doordat ik in het ziekenhuis lag, reden even buiten beschouwing gelaten, had namelijk een afspraak dus dat moest even geregeld worden. En Magneet moest ook even regelen dat hij niet kwam. Dus eigenlijk wisten die er wel van, terwijl de familie niet wist dat er iets gaande was. Rond 11.00 iets meer dan een uur na de bevalling is het lijstje weer afgebeld. Mijn schoonzusje heeft samen met mijn schoonmoeder Merlijn uit het KDV gehaald, een uurtje later waren ze er. Mijn moeder en zusje stonden even later aan het bed. Netjes na elkaar. Rond 14.00 ben ik naar de kamer gereden en is bijna iedereen op bezoek geweest. Iedereen is netjes op de hoogte gehouden wanneer ik het ziekenhuis zou verlaten. Het werk is nadat de familie was geinformeerd ook gebeld .

Bij de eerste wou mijn moeder niet eens weten wanneer het begonnen was, want ze is echt een zenuwpees. Alleen ze belde hoe het was en hoorde mij een gil geven van de weeen dus vanaf dat moment mocht ze aan haar nagels gaan kluiven Mijn vriendin zou bij de bevalling zijn en precies op haar laatste vrije dag begon de bevalling. Ik vond het heerijk dat ze erbij was, ze masserde mijn rug, maakte eten voor de vk en a.s. vader, zorgde gewoon dat alles perfect verliep. Na de bevalling gelijk mijn ouders gebeld (17.10 was de dame geboren) en om 8 uur savonds waren mijn ouders en broertje er. Schoonouders hadden we geen last van, er was al jaren geen contact tussen hun.

Met de 2e kreeg ik een ks ivm stuitligging. Mijn moeder zou met oudste vanaf vroeg in het ziekenhuis zijn. Ik moest nog staartjes in doen want ze wou er mooi uit zien als haar broertje er zou zijn. Mijn schoonouders zouden gaan rijden als ik naar de ok zou gaan. We hadden van te voen afgesproken dat mijn dochte de eeste zou zijn die haar broertje mocht zien en toen mijn vriend met de kleine uit de lift kwam stapte mijn schoonvader netjes terug en kon zij kijken en foto's nemen. Ook was afgesproken dat niemand hem vast zou houden tot ik op e kamer terug was, want ik was de moeder en ik wou mijn zoon aan mijn ouder e schoonouders geven. Daar heeft iedereen zich keurig aan gehouden! 1 van de mooiste momenten was dat ik naar boven gebracht werd, je voelt je heel raar in dat bed, je weet dat je zoon aan gekleed is dat je dochter hem al gezien heeft, dat je veel gemist heb en op dat moment kwam mijn vader aan lopen die een snel wou komen in zijn lunchpauze en toen samen met mijn vader in de lift richting de rest van mijn gezin
Van tevoren hadden we al gezegd dat we geen visite wouden hebben in het ziekenhuis en de enige die langs mochten komen waren P_iglet en een goeie vriendin en de rest die mocht lekker afwachten op het kaartje en dan bellen
Ik zou het precies hetzelfde doen als de laatste keer, gewoon eerst bijkomen, je kindje leren kennen en dan de drukte.

Bij mijn bevalling heb ik niemand gebeld dat ik bezig was.

Ik ben iets na middernacht in het ziekenhuis bevallen. Ik heb mijn ouders gebeld, mijn broertje gesms'd, een vriendin gesms'd en mijn vriend heeft zijn ouders gebeld.
Ik mocht de volgende ochtend weer naar huis. Rond half 11 waren wij thuis, rond 11 uur was de kraamhulp er en rond 11:30 kwamen mijn ouders, broertje en schoonouders op bezoek.

Ik vond het prima zo (qua bezoek dan), geen spijt van het een of ander .

Voor de bevalling wilde in niemand waarschuwen. maar mijn zusje belde die vrijdagochtend. En ik kon tussen de weeen door amper aan de lijn komen, dus die wist wat er aan de hand was.
En mijn zusje ging nog naar mijn ouders, dus daar heeft ze ook laten doorschemeren dat er iets bezig was.
Na de bevalling heb ik eerst mijn zusje en moeder gebeld. Daarvan wist ik dat ze op weg waren naar een begrafenis. Mijn vader zat daar al bij het condoleance boek. Mijn moeder heeft hem een briefje toegeschoven dat hij opa was geworden. Een rare timing, maar mijn moeder kon hem moeilijk niks vertellen. Allemaal andere mensen vroegen aan mijn moeder hoe het met me ging, en dan zouden die mensen het eerder weten dan mijn vader..
Mijn vriend heeft in daarna zijn ouders en zusje gebeld.
Ik geloof dat FlasH ook nog zijn beste vriend heeft gebeld/gesms-t direct na de bevalling.

Zijn ouders zijn de dag erna gekomen. Ik moest die middag nog naar de OK om te hechten, dus had geen idee hoelaat ik weer op de kamer zou zijn. En we wilden daarna ook nog wel even samen zijn.
Mijn ouders zijn de zondag gekomen. Ze hebben een veehoudbedrijf, en dan is het lastig om zomaar even in de auto te springen. Vond het ook wel lekker om maar 1 bezoek per dag te hebben.

de maandag en dinsdag hebben we samen de geboortekaartje afgemaakt en opgestuurt. Woensdags mochten we naar huis, en is die beste vriend nog langsgeweest. De dagen daarna kwamen er af en toe mensen langs. Eigenlijk nooit meer dan 1 bezoek per dag. Heel relaxed, en ik had rustig de tijd om te herstellen.

Hmm hier ging alles tijdens he-le-maal anders dan ik van te voren had gezegd hoe ik het wilde

Ik wilde thuis bevallen met alleen mijn vriend en de verloskundige erbij bevallen. Dan zouden we een uurtje na de geboorte onze ouders bellen en ik wist dat die dan meteen zouden komen (Is voor allebei hun eerste kleinkind) Maar het liep dus echt tegenovergesteld...

Toen de verloskundige kwam kijken hoe ver ik was na een nachtje weeen, voelde ze de haartjes van Linde. Ik had zelf al 5 dagen last van vochtverlies, maar volgens de verloskundige was dat urine omdat de baby op mijn blaas drukte. Niet dus. En na 5 dagen met gebroken vliezen te hebben gelopen, moest ik dus als een speer naar het ziekenhuis. Wij hebben zelf geen auto en we raakten best in paniek omdat een kindje van een vriendin van mij bijna overleden is door een infectie na te lang gebroken vliezen.

Dus meteen mijn ouders gebelt.Die brachten ons naar het ziekenhuis waar ik aan de wee-opwekkers werd gelegd. Omdat ik al 4,5 cm ontsluiting had, dachten ze dat het wel snel zou gaan en dat ze wel even beneden in de hal konden wachten Om een lang verhaal kort te maken: ik was om 11 uur in het ziekenhuis en om 21.28 is Linde met een vacuumpomp geboren. Bevallen zonder persweeen is niet handig

Mijn ouders hebben mijn schoonouders tijdens het wachten gebeld (ze dachten dat er iets niet goed ging omdat het zo lang duurde) en die zijn gezellig mee komen wachten. Toen Linde ongeveer een half uur/2 kwartier oud was zijn ze komen kijken. Ik lag nog op de verloskamer en we hebben allemaal een beschuitje gegeten. De opa's en oma's hebben Linde vastgehouden en we hebben foto's gemaakt.

Ik moest met Linde een nachtje blijven en de volgende morgen zijn mijn schoonouders ons samen met mijn vriend op komen halen. Mijn ouders zijn toen nog thuis bij ons langsgekomen. 's morgens heb ik in het ziekenhuis een aantal goede vrienden een sms gestuurd en een aantal gebelt. De familie werd door mijn ouders op de hoogte gebracht want die hadden 's avonds een verjaardag. En na zo'n 6 dagen hebben we de geboortekaartjes verzonden met daarin een uitnodiging voor de babyborrel.

Vond het achteraf eigenlijk wel prima zo .

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:15 schreef texelonia het volgende:
Oh crap. Als ik van de 2e lig te bevallen moet Noah natuurlijk ergens heen. Voor mij vanzelfsprekend is dat mijn ouders en/of zus. So much voor het niet vertellen voordat ie er daadwerkelijk is

Heppu iets te melden?

Eerlijk gezegd zou ik niet precies meer weten hoe het is gegaan. Ik had mijn zus gesms't dat we naar het zkh gingen, die het uiteraard heeft gezegd tegen mijn vader en daarna naar stiefmoeder, die PR sms'te om ons succes te wensen (binnen een kwartier!! of iig heel snel). Toen belde PR zijn moeder om te zeggen dat we naar het zkh gingen. Het was nl niet de bedoeling dat we iemand zouden melden dat ik bezig was, maar heb het stiekem toch gedaan

Na de bevalling (11.13u) heeft PR wrs de mensen gebeld (ik heb iig niemand gebeld, en men wist het, dus hij zal wel gebeld hebben , maar ik weet niet wanneer dat was. En toen afgesproken dat de meute s avonds zou komen. Waarbij de meute is: mijn vader, mijn zus, stiefmoeder, haar kinderen (2x), schoonouders, schoonzus + vriend. Dus 9 man in totaal.
Laten we het erop houden dat het geen kringgesprek was. Iedereen klepte tegelijkertijd door elkaar heen. VEEL te zwaar voor mij, ik kon me net nergens op concentreren en zat daar maar glazig te zitten, als een havik te kijken wie mijn kind vasthield, want meer dan dat kon ik echt niet opbrengen.
Volgende keer (over een jaartje of wat) doen we dat dus anders. OF ze komen in etappes, OF er is maar 1 gesprek tegelijkertijd.
En of we de mensen gaan waarschuwen als we aar het zkh gaan, weet nog niet.

En qua vrienden, ik weet echt niet meer wie we wanneer gebeld hebben. Het zou best kunnen dat ik in het zkh al wat sms;jes heb gestuurd, geen idee. Maar dat liep allemaal wel los.

Wij hebben niemand wat gezegd toen de vliezen waren gebroken en het begon (behalve heel fok! ). Ik ben om 14.15 uur bevallen en ruim een uur later iedereen gebeld (ellende met placenta en hechten, yuk). Omdat de familie allemaal ver weg woont, was de eerste er volgens mij om een uur of 5. Ik had toen een kamer voor mezelf en dat was prima. Iedereen ging ook vrij vlot weer weg.
Pas na 3 dagen hebben de grootouders Ive vast mogen houden, vanwege zijn hersenschudding. Dat vond ik ook wel fijn, dat Ive de eerste dagen alleen door mijn man, mij en de kraamverzorgster is opgepakt.

Ik zou het dus precies weer zo doen, op een paar kleine details na. Ik zal van te voren aankondigen dat er pas gebeld wordt als de baby is geboren (mijn schoonvader was bij de geboorte van Ive bijna boos dat hij niet wist dat we naar het ziekenhuis waren gegaan) en een vriendin heeft Ive eerder gezien dan de familie (zij kon er namelijk binnen 10 minuten zijn) en dat heeft kwaad bloed gezet omdat mijn schoonmoeder haar op de gang tegen kwam, dus de volgende keer zorgen dat die elkaar niet zien.

Ik heb mijn moeder 's middags gebeld om te vertellen dat ik kramp in m'n buik had en om te overleggen of dat nou weeën zouden kunnen zijn of niet. Zij raadde me toen aan het ziekenhuis even te bellen. Dat heb ik mijn man laten doen. Daarna heb ik mijn moeder weer gebeld om te zeggen dat we naar het ziekenhuis zouden gaan om even te kijken en dat ik haar weer zou bellen als ik terug was. (rond 13.30)

Omdat dit nogal even duurde, had ze dus al zo'n vermoeden. Uiteindelijk heb ik haar om 16.45 (ongeveer) gebeld om te zeggen dat ik bevallen was. Dit was om 16.17. Daarna heb ik mijn broer en schoonzus gebeld, mijn man heeft zijn ouders gebeld. Daarna ben ik gaan douchen en terwijl ik lag te wachten op bezoek heb ik mijn vriendinnen en collega's gesmst.

Rond 18.30 uur was iedereen in het ziekenhuis (duurde even vanwege avondspits) en zijn ze ongeveer een uurtje gebleven. Mijn man mocht tot 22.00 uur blijven en toen moest hij ook naar huis.

Ik zou het volgende keer weer zo doen, alleen moeten misschien wat meer mensen ingelicht worden ivm het opvangen van m'n dochtertje.

Wat een rare reactie Cattie, ik keek juist helemaal uit naar het moment dat mijn beste vriendin er was, meer dan veel andere familieleden (die hadden het ook wel begrepen als zij er als eerste zou zijn), helemaal omdat ze zelf ook pas bevallen was. Toen ze er de volgende ochtend was kwam er een nicht van mijn man langs, die toevallig in het ziekenhuis was (ik ken haar amper, daarnaast heeft ze praderwilly en is hierdoor niet echt geschikt visite zo vlak na een heftige bevalling/spoed ks en slechte nacht), hierdoor was mijn moment met mijn vriendin helemaal verstoord. De volgende keer hoop ik dat dit anders gaat (spontane bezoek heb je helaas niet in de hand).
De ouders van dat nichtje hadden trouwens ook zo'n goede timing, die waren de dag ervoor toevallig in het ziekenhuis en de verpleging kwam bij me of ze op visite mochten komen...ik lag op de beval kamer!!!! (natuurlijk heb ik ze weg laten sturen)

Ik kan (nog) niet uit ervaring spreken, maar ik veronderstel dat veel er van af hangt hoe je band met je (schoon)ouders is.
Ik ga ook in België bevallen, dat wil zeggen: als de weeën met bepaald ritme komen, naar het ziekenhuis en daar zien we dan wel . We zijn wel van plan om de ouders even te verwittigen als we naar het ziekenhuis gaan. Willen ze dan al komen, fine by me, ze mogen toch het verloskwartier niet in! Denk eerder dat we dan gewoon nog eens zullen bellen als 't kleintje er is en als ze dan onmiddellijk naar het ziekenhuis rijden, zijn ze nog een half uur onderweg. Afhankelijk van hoe ik me voel kan dat telefoontje even uitgesteld worden . Bij mij worden een paar dichte vriendinnen ook onmiddellijk op de hoogte gebracht, want die wil ik er ook zo snel mogelijk bij!

Tot zover de goede voornemens, eens kijken hoe het gaat als het zover is!

Vanaf woensdagavond 22:20 regelmatige weeen en om 8:15 richting ziekenhuis. Er zou die ochtend een monteur langskomen voor rioleringswerkzaamheden in de flat die 2 weken erna zouden plaatsvinden, dus hadden we mijn moeder gebeld zodat ze de huissleutels kon komen ophalen. Beneden op de parkeerplaats sleutels gegeven en de auto in. Ze wist dus al dat ik bezig was. Begin van de middag is ze samen met mijn tante die over was uit Israel langsgeweest in het zkh en ze hebben zeker 2 uur bij me gezeten. Ik kan hier vrijwel niks van herinneren, zat in een andere dimensie te wachten op pijnstilling
Mijn man had zijn moeder inmiddels gebeld om te vertellen dat ik bezig was. Rond 6 uur euforisch zelf mijn moeder gebeld (ruggeprik was in werking ) en gezegd dat ik met 'n uur mocht gaan persen. Tijdens het persen ging de telefoon een paar keer maar werd uiteraard niet opgenomen. bleek dus mijn moeder te zijn. Ze belde het zkh maar zij mochten niks vertellen over mij en of ik al bevallen was of niet. Mijn moeder werd gek van de zorgen en ongeduld en sprong met mijn vader, tante en zusje de auto in, scheurde naar het zkh en is daar verder gaan vragen en wachten.
Om 21:09 werd Devin eindelijk geboren. Poosje later kwam er iemand binnen die vertelde dat er familie aan het wachten was die nog weer later opgehaald werden door M. en voor ik het wist had ik ineens mijn ouders, tante, zusje en inmiddels opgetriommelde schoonouders om me heen.
Manlief heeft later een sms-bom verstuurd naar alle vrienden, familie, collega's.

Bij een volgende zou ik het toch graag anders willen. Ik was zelf te ver heen om alles goed en wel te beseffen, maar heb nu toch wel een beetje spijt van alle foto's van mij met baby en familie waarop ik erutizie als een holbewoner, inclusief bebloede kelding aan...

Ik zou willen dat het de volgende keer ongeveer gelijk loopt. Ik vond het heerlijk dat mijn moeder erbij was en was dolblij dat bleek dat mijn vader al in het restaurant van het ziekenhuis zat toen Ruben geboren was. Na de geboorte heeft Bert zijn ouders gebeld en aangegeven dat Ruben geboren was, maar wel aangegeven dat we nog niet terug waren op de kamer. Toen ik daar uiteindelijk met Ruben aankwam, waren daar de opa's en oma's dus allemaal aanwezig. Waar ik van te voren dacht dat ik dat absoluut niet wilde hebben, vond ik het nu wel fijn, want dan hadden we dat tenminste gehad. Ook schoonzusje met man en kind kwamen langs en een oom en tante van Bert.
Wat er dus anders gaat zijn: bij de volgende laat het bezoek dus lekker de camera thuis, OOK opa en oma. Wij, als ouders, maken foto's en beslissen welke verspreid worden. Dit ging bij Ruben niet goed. Als mijn moeder weer aanwezig is tijdens de bevalling, dan weet ze wel wanneer ze foto's mag maken, maar zij heeft de foto's netjes bij ons afgeleverd zonder ze te verspreiden.

Bij een volgende zal ik weer in het ziekenhuis moeten bevallen, dus dan moet Ruben ergens ondergebracht worden, ik denk dat ik de voorkeur geef aan de buren. Maarja, die volgende is toch nog niet in zicht

Wel laat ik de volgende keer weer knetterhard op het kaartje drukken: "bezoek uitsluitend in overleg"

Hier van tevoren heel hard gegild er mocht niemand meer dan Berkery bij de bevalling zijn. Het liep alleen anders mijn moeder kwam s'morgens met Berkery op bezoekuur lag nl in het ziekenhuis wegens zwangerschapsvergiftiging. Ik was toen eigenlijk al stiekem bezig maar had niets gezegt en op het moment dat zij binnen kwamen werd er besloten dat ik aan de weeopwekkers ging. Dus mijn mams was er toch en mocht ook niet meer weg van me, ze is tussendoor even naar huis geweest maar moest van mij terugkomen.

Toen het niet vorderde werd er besloten dat we keizersnee kregen dat was tegen 12-en s'nachts. Berkery ging met mij mee en mijn mams bleef achter in de verloskamer. Nadat ik gehecht was en weer op kamer aankwam stonden daar mijn broertje, mijn vader en mijn moeder met Zoë op de arm. Wonen ook maar amper 5 min van het ziekenhuis af dus iedereen was er al snel.

Mijn schoonouders zijn gebeld nadat ik weer terug was en kwamen de volgende dag s'middags met mijn schoonzus op bezoek. Voor de rest heb ik iedereen ge-smst en erbij gemeld dat ze Zoë wel zouden zien als we thuis waren.

Fok heeft Zoë nog eerder gezien dan mijn schoonfam en vrienden, de papa heeft in zijn enthousiasme s'nacht nog foto's lopen posten in het topic Z&G.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 10:06 schreef DaviniaHR het volgende:

[..]

Heppu iets te melden?

Nee was het maar waar

Was een reactie op mijn eigen post daarvoor, waarin ik zei dat ik de volgende keer liever niet heb dat (schoon)ouders al op de hoogte worden gebracht dat de bevalling begonnen is, voordat het kind daadwerkelijk geboren is. Maar iemand moet op Noah passen, dus dat is niet 100% haalbaar

Ben nu nog niet zwanger maar hoop dat wel ooit nog een keer te worden

Toen ik zwanger was van mijn dochter woonde we tijdelijk bij mijn ouders in huis. Dus toen 's nachts de weeen begonnen wisten ze genoeg. Toch is mijn moeder die dag gewoon naar kantoor gegaan, mijn vader is afgekeurd en dus thuis gebleven. Wij zijn 's morgens naar het ziekenhuis vertrokken en toen ze eenmaal geboren was om 18.08 duurde het nog even voor we konden bellen maar zodra het kon hebben we mijn ouders, stief-schoonouders en schoonmoeder uit Suriname gebeld. Mijn zusje kreeg het van mijn ouders te horen en daarna stonden mijn ouders, zusje en zwager binnen een uur aan het bed. Toen ze weg gingen ben ik onder de douche gesprongen en daarna weer naar mijn ouders gereden.

Toen ik moest bevallen van de 2e kreeg ik weeen toen mijn man onze dochter naar de creche bracht. Hierna heeft hij mijn vader die naast ons woont gevraagd om onze dochter van de creche op te halen zodra het daar tijd voor was. Mijn moeder gebeld dat het begonnen was en zij is gewoon op kantoor gebleven. De schoonouders werden op de hoogte gebracht maar schoonmoeder woont in suriname en schoonvader in Den Haag. Ik ben thuis bevallen en mijn moeder kwam thuis van der werk en liep bij ons binnen om even te kijken hoe ver ik al was en stond erg verbaads dat ik net een half uur daarvoor was bevallen. Mijn moeder is bij mij gebleven toen ik gehecht moest worden en mijn vader kwam later binnen lopen omdat mijn moeder zo lang weg bleef. Ik heb daarna miijn zusje gebeld en die is na het werk langs gekomen. De rest van de vrienden heb ik een sms gestuurd en 's avonds op mijn Hyves gezet dat ik bevallen was met een eerste foto.

Bij de geboorte van de eerste liep de hele familie echt dagen achter elkaar de deur bij ons plat maar bij de 2e kwamen ze pas na de feestdagen en inmiddels is mijn zoon bijna 4 maanden en sommige mensen moeten nog steeds langs komen. Zal wel niet meer gebeuren maar dat zijn voor mij dan ook geen echte vrienden.

quote:

Op woensdag 9 april 2008 10:15 schreef cattie het volgende:
een vriendin heeft Ive eerder gezien dan de familie (zij kon er namelijk binnen 10 minuten zijn) en dat heeft kwaad bloed gezet omdat mijn schoonmoeder haar op de gang tegen kwam, dus de volgende keer zorgen dat die elkaar niet zien.

Het is trouwens wel een heel speciaal telefoontje om te krijgen: je pas bevallen vriendin met een pruttelend zoontje in haar armen

Bij Tomas hebben we direct na de bevalling in het ZH de telefoon aangereikt gekregen om wat mensen te bellen. We hebben ouders en schoonouders gebeld, en mijn zusje. Die waren allemaal ongeveer een uurtje na het bellen (genoeg tijd om even lekker te douchen en wat tijd alleen te hebben, voor zoverre dat in een ZH kan) in het ZH voor een kort bezoekje. Verder heb ik toen wel mijn oma gebeld om het te vertellen, die kwam de volgende dag toen we weer thuis waren op bezoek.

Bij Yara hebben we direct bij de eerste wee mijn ouders gebeld want die zouden op Tomas passen tijdens de bevalling. Helaas, ze zijn direct van huis vertrokken maar waren er nog niet toen de persweeen begonnen en dus ging Tomas even naar de overbuuf. Toen Yara op mijn buik lag heb ik gebeld om te vragen waar ze bleven en gevraagd of ze Tomas direct bij de overbuurvrouw wilden ophalen. Ook schoonouders en oma weer even gebeld.Terwijl ik onder de douche stond kwamen ze aan en ze vroegen of Tomas al naar Yara mocht. Ik heb gewoon gezegd dat ik daar liever even mee wachtte tot ik schoon en wel gedouched was en weer op bed lag, want daar moest ik natuurlijk wel bij zijn M'n man en ik zaten op bed met Yara en toen kwamen ze Tomas naar boven brengen. Mijn ouders bleven in de deuropening staan zodat Tomas eerst goed kennis kon maken met z'n zusje, en pas daarna kwamen zij verder binnen om te kijken.
Later op de avond kwamen m'n schoonouders nog even langs, en de volgende dag m'n oma, zusje en zwager/schoonzus.

Eigenlijk is dat wel prima 'bevallen' zo. Behalve opa's/oma's/ouders en schoonouders/broers en zussen hebben we niemand echt gebeld. De rest heeft het vanzelf wel gehoord via de trotse opa's en oma's en het kaartje

Bij beide dochters waren mijn zus en schoonmoeder bij de bevalling. Mijn schoonzusje was ook bij de bevalling van Lena. Mijn zus wilde ik er perse bij hebben de 2e keer. Mijn schoonmoeder heeft geen dochters en ik gunde het haar om ook bij de geboorte van haar kleinkind te zijn. Schoonzusje geen zussen, idem dito. Wel met de afspraak dat als het niet goed voelde, ze weer weg zou gaan.
Na beide bevallingen was het druk aan het kraambed. Bij Luuke dook ineens de buurvrouw op, die kwam uit haar werk even vragen hoe het ging. "Ja, bevallen he". De familie en vrienden hebben we meteen gebeld. Zo fijn om te kunnen vertellen dat die langverwachtte baby gezond en wel op mijn buik lag. En daarbij vind ik eigenlijk ook: ik ben dan wel moeder geworden, maar de rest ook opa, oma, tante, nichtje enz. Reden genoeg om zo snel mogelijk te komen kijken.
(Ik heb dan ook wel een erg toegewijde familie hoor.... Ze reden bijna allemaal 2 uur om even een half uurtje te kijken en weer naar huis te gaan. Echt zo lief.)

Cattie dat vind ik echt erg, dat mensen daar boos om worden. DeLiedje heeft Lena ook eerder gezien dan mijn ouders en Luuke. Ze was er nou eenmaal eerder en wist dat niet, en zo kon ze ook het geweldige moment van de zussen die elkaar zagen meemaken. Ik heb Floortje ook eerder gezien dan de ouders van haar lief. Hadden ze maar door moeten rijden.

Sarah was ongeveer 1,5 uur oud toen ik mijn ouders heb gebeld. Mijn moeder was alleen thuis en die zou het aan mijn vader doorgeven. Gelijk daarna heb ik mijn broer gebeld en die was ook helemaal trots.
Mijn schoonouders wonen in Frankrijk, en die waren al maanden van plan om 20 juni naar Nederland te komen. We hebben ze de hele tijd proberen te bereiken maar dat was niet gelukt.
Mijn moeder kon niet wachten om haar kleindochter te bewonderen, en kwam rond 12 uur 's middags al bij ons. Pas rond een uur of 6/ half 7 's avonds kwamen mijn ouders, schoonouders en mijn broer op visite. Die bleven toen een uurtje ongeveer en zijn daarna weer naar huis gegaan.
Dus we hebben het heerlijk rustig gehad overdag. Nou ja.. rustig, mijn vriend moest natuurlijk van alles regelen

Dit jaar zal het anders gaan. Als de weeen weer 's avonds en 's nachts beginnen dan houden we Sarah gewoon thuis. Maar als het dit keer overdag gaat beginnen, dan zullen mijn ouders op gaan passen en dan weten ze natuurlijk dat het is begonnen. maar zover is het nog niet

Ik zit nog in het andere topic helaas
Mijn lief kan zich helaas meestal niet inhouden als hij overvallen word door emotie.
Mijn ouders wonen in het buitenland dus die zijn er zowiezo niet bij. Mijn schoonloeder wil met haar neus overal boven opstaan die kan haar emoties niet handlen wil dan alles filmen en vastleggen en zij heeft het gedrag alsof zij degene is die moet bevallen.
Ze word dan heel druk, doet veelsteveel tegelijk en zeurt en klaagt de hele boek bij elkaar.
Ten slotte zal zij voordat ik kan beginnen met persen wel haar levensverhaal aan de verloskundige hebben medegedeeld, en anders moet ik maar gewoon even wachten

Voor mij is het zo dat alleen mijn lief erbij mag en verder het medische persoon. Ik huur een deurgorilla in en verder mag niemand erdoorheen. Na de bevalling mag iedereen kijken, maar niet aanraken !

Het plan is dus dat mijn ouders en schoonouders erbij zijn (hetzij op enige afstand, en mits ze tevree kunnen zijn met die voorwaarde); dus die zijn er dan al; of als bijv mijn vader er echt niet bij wilt zijn dat die meteen wordt gebeld.

Vervolgens zijn mijn beste vriendin; broertje, stiefbroertjes en schoonzus en oma als eerste aan de beurt; maar pas als er weer rust in de tent is en we er aan toe zijn, dus niet a la minute. (En m'n schoonzusje is altijd lekker mega-enthousiast en impulsief met die dingen, dus die zal ik ook van te voren voorbereiden op dat zodat ze dan niet teleurgesteld is als ze niet meteen mag komen).

En daarna zien we wel; alles op z'n tijd, maar ik vind dan genieten en rust nemen het belangerijkst in de periode daaropvolgend.

Dat is ongeveer hoe ik het me voorstel en waar ik me vooralsnog goed bij voel.

Vannacht was ik weer eens bezig met bevallen in m'n dromen, ik ging rustig nog naar m'n werk toen ik de slijmprop verloor op het parkeerterrein en ik de eerste weeen al op gang voelde komen

Bij mij begon het net toen mijn man naar zijn werk was s,morgens om 7 uur. Mijn buurvrouw gebeld die gebleven is tot half negen waarna mijn moeder kwam.
Om elf uur mijn man gebeld en toen is mijn moeder weer naar huis gegaan. tussendoor kwam de buurvrouw nog even kijken.Om half drie kwam mijn moeder weer en die is gebleven tot onze zoon om 3 uur geboren was. 5 minuten later stond mijn pa ook voor de deur. De broers, zussen en overgroot oma,s hebben we s,avonds gebeld die kwamen even langs en wat goede vrienden die de volgende dag kwamen, de rest gewoon via geboorte kaartje op de hoogte gebracht.

P.s. thuis bevalling