Oke, je bent bevallen.... en dan? Wie bel je wel, wie niet?

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:22 schreef bixister het volgende:

[..]

dan had ze dat 'verlossende belletje' dus gewoon nog niet moeten krijgen.

hier kwamen ze ook zo snel mogelijk, ik vond 't heerlijk. ik weet niet eens meer of ik al wel of niet gedouched was.

Nouja, mijn ouders zijn ook gelijk gebeld dat ze er was. Ze zaten toch in spanning omdat ze wisten dat we naar het ziekenhuis waren. Ik vond het ook lullig om ze in spanning te laten zitten. Je zou bij volwassen mensen gewoon verwachten dat als je iets met ze afspreekt er ook rekening mee gehouden wordt.

_{net zoals dat ze nu elke keer zonder bellen voor de deur staat, omdat ze "toch in de buurt was", terwijl ik haar met klem heb verzocht eerst naar mijn mobiel te bellen omdat ik vaak overdag slaap moet inhalen .}

Mijn ouders, zus met man en kind en mijn schoonouders en schoonzusje waren er allemaal anderhalf uur na de bevalling ofzoiets en ze zijn een half uurtje gebleven geloof ik. Echt maar heel kort.
Doordat we in het ziekenhuis bleven heel de dag is er alleen 's middags nog even 1 vriendinnetje langs geweest en de rest van de speciale vrienden kwamen de dag erna, en de overige visite in de dagen daarna.

Ik zou het de volgende keer precies weer zo doen geloof ik.
Nou ja... vwb het bezoek dan.

[ Bericht 4% gewijzigd door BE op 08-04-2008 22:41:37 ]

TT verduidelijkt.

Ik was mijn telefoon vergeten, dus mijn ouders wisten het pas toen we terug thuis kwamen.
Omdat het al redelijk laat was en er twee kleine kinderen bij hun wonen zijn ze pas de volgende dag langs geweest.
Mijn schoonouders zijn dezelfde avond nog komen kijken, maar waren ook heel snel weer weg.
Later in de week zijn ze wat langer op bezoek geweest;

Ik bel lekker niemand. Gewoon lekker even rust nemen als gezin.
Als dat kind 1 jaar oud is dan mogen er wat mensen langskomen, mits ze speelgoed meenemen.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 21:54 schreef Leah het volgende:
Even nuanceren . Opa's en Oma's dus. Dat je de rest een poosje laat wachten lijkt me helemaal goed, als jij dat graag wilt, maar mijn ervaring is toch wel dat ook de grootouders redelijk gestressed zijn of alles wel goed gaat, is gegaan, en je bent, lijkt me, ook heel benieuwd naar het kind van je kind...

Laat het me nou net voornamelijk om hen gaan! Maar dat komt ook vooral door ervaringen in de vorige zwangerschap en de eerste reacties op deze zwangerschap. Daar ligt bij mij een hoop oud zeer wat nu weer (hormonen!) steeds feller omhoog komt. ^{Ik heb bij mijn vorige zwangerschap wekenlang in het ziekenhuis gelegen met heftige bloedingen. Ik lag daar grotendeels van de tijd alleen op een kamer en werd zwaar depressief uit angst voor het leven van mijn kindje en dat van mijzelf. Mijn enige lichtpuntje op zo'n dag (domweg afwachten) was de komst van mijn zoontje (van toen ruim een jaar oud). Mijn ouders wonen ver weg maar waren zo lief om doordeweeks in ons huis te komen om op Randy te passen (waar ik natuurlijk blij mee was, tot...), maar kwamen toen met de -voor mij- keiharde mededeling dat ze geen zin hadden om nog iedere dag met hem naar me toe te reizen als ik er nog langer zoou liggen! Alsof het een hotel was waar ik voor gekozen had te verblijven. Het was nog geen kwartier rijden en ik snapte niet dat ze niet eens uit zichzelf iedere dag even bij me wilden komen als ze toch zo vlakbij waren en ik zowat gek werd van angst. Maar dan ook nog even mijn kind bij me weghouden. Ik dacht dat ik gek werd. Mijn schoonmoeder is in al die weken in totaal 1 keer geweest en dan ook nog op verzoek van mijn man om Randy even bij me te brengen. Lekker geïnteresseerd dus, schoonpa is uberhaupt niet geweest. Toen ik vertelde zwanger te zijn van dit Ukkie, herhaalden mijn ouders de mededeling dat als ik in het ziekenhuis zou belanden dat ze dan niet dagelijks met de kinderen op en neer zouden rijden. Met mijn schoonloeder kreeg ik ronduit ruzie op een dagje uit toen ze -toen mijn man even weg was- erover begon dat ik dom was weer een kind te willen en dat het toch weer op ziekenhuis uit zou draaien. Ze wilde onze kinderen daarom nu alvast af en toe een dag in huis zodat ze konden wennen! Over mijn lijk dus!}
Maar ik wou ze ook niet in de stress laten zitten of het wel goed gegaan was of laten wachten hoor. Ik wil ze eigenlijk pas een dag later bellen van "Ik ben gisteren bevallen" Kannie he?!

Bedankt Bass-Miss, goeie tip! *Schrapt telefoon van checklist ziekenhuiskoffer!*

pfff mammietje, dat is ook wel echt een klote situatie...
Wat verschrikkelijk!!

Hier 's nachts na de geboorte opa's oma's en ooms en tantes gebeld. En wat goede vrienden gesmst..
De volgende ochtend werk van beide gebeld, en het neer zetten in je msn naam werkt over het algemeen ook heeeeeeeeeel snel om het mensen te laten weten die je niet zozeer persoonlijk acuut wilt bellen, maar van wie je het wel leuk vind als ze het snel weten.

De dag van de geboorte 's middags volgens goed (schoon)familie gebruik het hele huis vol bezoek gehad... Ouders, schoonouders, broers, zussen, super trotse voor het eerst overgrootoma

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:46 schreef Mammietje het volgende:


Maar ik wou ze ook niet in de stress laten zitten of het wel goed gegaan was of laten wachten hoor. Ik wil ze eigenlijk pas een dag later bellen van "Ik ben gisteren bevallen" Kannie he?!

Kan wel hoor . Om een uurtje of 22 bevallen, en dan de volgende morgen bellen, "Joh, het was al laat, ik dacht, dan bel ik ze wakker .

Met jouw verhaal erbij kan ik me best voorstellen dat je er zo over denkt hoor, het is ook weer voor iedereen anders.

Mijn moeder en haar partner zouden er eigenlijk bij zijn, maar waren naar huis gegaan om een paar uurtjes slaap te pikken, toen we belden dat er zometeen geperst ging worden zijn ze nog even de honden gaan uitlaten en uiteindelijk dus te laat gekomen
We hebben toen gelijk mijn vader en schoonmoeder gebeld om te laten weten dat er een gezond jongetje was, en binnen een uur stonden we op de verpleegafdeling met 13 mensen om mijn bed. Ik heb Lucas net na de bevalling bij me gehad om te voeden, en de eerstvolgende keer dat ik hem daarna kon vasthouden was drie uur later toen de verpleegster het bezoek weg stuurde.
Snap best dat men enthousiast was, eerste kleinkind, eerste neefje dus mijn wens om eerst effe bij te mogen komen heb ik van te voren al opzij geschoven. Deze keer is het de tweede en vind ik dat ik best mijn zin ene beetje mag doordrijven.
(groot) ouders en zussen worden na de bevalling gebeld om te zeggen dat alles goed gegaan is, wanneer we thuis komen zal schoonma of mijn zus er nog zijn, gezien een van de twee op Lucas past, dus die kan dan effe kort gluren, mijn vader en zijn vriendin mogen als ze echt echt graag willen 's avonds of de volgende dag (afhankelijk van tijdstip bevalling/thuiskomst) ook komen, al weet ik dat zij geen bezwaar hebben als ik aangeef liever even tijd voor onszelf te willen, zijn vriendin heeft ook drie kinderen op de wereld gezet en heeft er verbazend veel begrip voor
Mijn moeder komt vanuit Londen, dus die komt zowiezo pas later.

Wij geven ook opeeht geboortekaartje aan dat iedereen op het welkomstfeestje van harte welkom is.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 22:19 schreef Leah het volgende:
[..]

Ik heb het al eens eerder gepost, maar moet je je voorstellen dat jouw kind net een kind gekregen heeft. Zou je het dan helemaal prima vinden als je pas na een dag of wat even langs mocht komen?

Zou ik idd helemaal prima vinden, zo'n bevalling is best zwaar werk, voor papa, mama EN baby, en een nieuw gezin is flink wennen, als ze hulp nodig hebben zal ik beschikbaar zijn maar ik ga me niet op lopen dringen.

Mijn moeder stond al klaar toen ik weer terug kwam uit de OK met mijn dochter. Mijn man had haar gebeld dat het een keizersnede ging worden en dat ze dus oma zou zijn binnen een half uur. Haha ze wist niet hoe snel ze bij me moest zijn (normaal red je het op dat tijdstip echt niet om zo snel van haar woonplaats naar de mijne te komen).
Ik vond het erg fijn dat mijn moeder er was met mijn stiefvader. Mijn schoonouders kwamen direct daarna.

We hebben eigenlijk iedereen gebeld, broers, zussen, goede vrienden, etc. De rest hoorde het wel via, via of met de kaartjes.

Bijna mijn hele schoonfamilie was mee in het bevallingsavontuur. Ze kwamen, samen met mijn ouders die vanwege mijn moeders ziekte weer weg moesten, en bleven net zolang tot mijn dochter werd geboren uren later Ze zijn zelfs mee gereden van het ene naar het andere ziekenhuis midden in de nacht.
Hilarische toestanden, maar ik had er absoluut geen problemen mee. Beide moeders de deur uit gestuurd zodra het te heftig werd met de weeën en pas na de bevalling kwam het hele zootje binnen. Eigenlijk voelde dat heel warm en goed. Echt heel bijzonder!

En geloof mij, ik heb een echte schoonloeder normaal gesproken

Verder hebben we gelijk iedereen gebeld en mochten ze ook langs komen. Geweldig toch om je kind aan iedereen te laten zien en je verhaal kwijt te kunnen, iedere dag maar weer Zou het zo weer over doen!

Voortboordurend op de post uit het Z&G topic. Vraag aan degenen waarbij opa's, oma's, tantes en ooms zsm kwamen kijken:

Zijn jullie dan ook op een christelijke tijd om het zo te zeggen bevallen?

Noah is vrijdagavond kwart over 9 geboren, tussen de gebroken vliezen en geboorte zat 24 uur, en heb ik de hele nacht niet geslapen. Hoewel ik hyper was na al die stofjes die vrijkomen, was ik echt doodop. Ik heb mijn ouders wel meteen gebeld (MIcha had ze al eerder gebeld, toen ik nog laaaaang bezig was), maar ze zijn de volgende dag 'pas' langs gekomen. De ouders van Micha waren er zelfs pas zondag. Zondag mocht ik ook naar huis, Noah nog niet, en schoonouders waren zelfs verontwaardigd dat ik niet mee ging naar het ziekenhuis, terwijl ik echt doodop was van de bevalling, 3× bezoek op zaterdag en tussendoor nog proberen Noah uit de tiet te laten drinken en kolven om de productie überhaupt op gang te brengen. Dáár was ik dus weer verontwaardig over, dat zij alles weer om hun lieten draaien


De volgende keer wil ik niet dat mijn en micha's ouders het al weten terwijl ik nog bezig ben. Ik had er vantevoren niet echt over nagedacht, Micha en ik hadden het er ook niet over gehad, en het liep gewoon zo. Tijdens de bevalling had ik echt wel wat anders aan m'n hoofd dan me daar druk om te maken en vond het dus ook helemaal niet erg. Maar achteraf, als ik die verhalen van m'n moeder hoor, vind ik het heel rot dat zij zich zolang zorgen hebben gemaakt omdat het allemaal langer duurde dan we allemaal zo naïef hadden gedacht, en Micha ze maar heel af en toe op de hoogte bracht.

Ik weet ook nog dat ik na de bevalling in mn uppie lag te wachten om gewassen te worden ofzow, weet niet meer precies. Ze waren nog met Noah bezig in een andere kamer, en Micha was bij hem. En toen kwam en verpleegster of iets zeggen dat een nicht mij had gebeld. Naar het ziekenhuis dus. Ik vond het toen wel grappig eigenlijk (heerlijk die natuurlijke drugs ). En het is echt een leuke vrouw, maar ik heb amper contact met haar, en dat verloopt eigenlijk altijd van mijn moeder. Niet iemand wie je als één van de eersten op de hoogte brengt dus. Mijn moeder zal dat wel verteld hebben. Ik vind het niet echt erg, maar is wel ook weer iets wat een volgende keer echt liever niet hoeft.

Dan kijken we daar anders tegen aan . @FoN

Ik vind het nogal een verschil zoals jouw eerste "begroet" is, en die van mij indertijd, dus dat maakt ws ook dat ik er helemaal geen aversie tegen had/heb.
Ik heb ook niet gebeld dat er geperst ging worden bv. Zou ik persoonlijk ook niemand aanraden.
Ik heb zelfs niet gebeld dat de bevalling begonnen was. Bij nr twee hebben we een buurvrouw ingeschakeld om op Freek te passen, en pas mijn ouders gebeld toen het feest echt door leek te gaan (zij zouden op Freek passen, de dagen na de geboorte ).
Afgezien van het oppassen hebben we echt pas gebeld toen wij de beschuit met muizen al achter de kiezen hadden.

Het leuke is wel dat mijn vriendin die in Spanje woont beide keren in NL was toen mijn kinderen geboren werden (en ze kwamen allebei te vroeg, dus het was niet de planning).
Heerlijk vond ik dat, dat ze er was. Maar ook weer iemand waar tegen ik met een gerust hart kon zeggen dat ze weg moest wezen ( en dat heb ik dus niet hoeven zeggen, ik was veel te blij dat ze er was.).

Oh crap. Als ik van de 2e lig te bevallen moet Noah natuurlijk ergens heen. Voor mij vanzelfsprekend is dat mijn ouders en/of zus. So much voor het niet vertellen voordat ie er daadwerkelijk is

Mijn moeder en schoonmoeder zaten bij de 1ste in de huiskamer, dat zal bij de 2de ook zo zijn als het goed is.
Ik riep ze ook meteen toen de kleine eruit was en mijn moeder heeft zelfs de navelstreng mogen doorknippen, dit vond ze geweldig!

Daarna zijn meteen de opa's,mijn broer, zwager, schoonzussen en mijn beste vriendin gebeld, die zijn ook zo snel als ze konden komen kijken, ik vond dat zelf heel fijn ondanks dat ik bekaf was van de bevalling (die duurde 30 uur).

De rest is gewoon in de dagen erna gekomen.

bij de 2de wil ik het weer zo doen.

Mammietje, wat een verhaal.

Toen ik ging bevallen woonde ik nog bij mijn ouders. Zij moesten mij toen naar het ziekenhuis rijden. Bij mijn vriend precies hetzelfde, zijn broertje moest hem naar het ziekenhuis brengen. Daardoor wist al snel de hele familie dat ik lag te bevallen. Schoonmoeder is toen nog speciaal naar het ziekenhuis toe gekomen (zo'n 50km rijden), want die vond het allemaal toch wat spannend.
Uiteindelijk ook veel te veel drukte aan mijn bed, iedereen kwam nog even succes wensen. Dat zou ik in het vervolg toch niet willen. Ze mogen best weten dat de kleine eraan komt, maar ze hoeven echt niet speciaal te komen, want ik zou ze niet bij de bevalling willen hebben.
Ik heb uiteindelijk een KS gehad waardoor ik Damian maar 5 minuten gezien heb en daarna een uur of 3 weg van hem geweest ben. In die tijd bleek mijn schoonmoeder al langs geweest te zijn, maar die heeft Damian gelukkig nog niet mogen zien toen.
Uiteindelijk heeft de familie hem pas in de avond kunnen zien, terwijl ik om 9 uur 's ochtends bevallen was. Ik vond het heerlijk, zoveel tijd alleen en op dat moment had ik dat ook echt nodig. Ik denk dat ik dat in het vervolg weer zou willen. Gewoon even de tijd hebben om bij te komen en om je baby eens goed te bekijken. Daarna is de familie aan de beurt.
Ik heb zelf niemand gebeld, mijn vriend heeft de familie/vrienden gebeld en verder heb ik veel mensen een sms gestuurd omdat ik veel te emotioneel en moe was om te bellen.

Mijn moeder kwam al halverwege de dag langs en heb ik weer naar huis getuurd. nadat Emma geboren is hebben we mijn moeder en de ouders van Mike gebeld. Ook zijn broer en (mijn) vriendin. Mijnzusje was met haar vriend bij mijn moeder.
In mijn verhaal over de bevalling staat dat binnen een uur na de bevalling(19.01 uur) de kamer gevuld was met mensen en met liefde. Alleen mijn zusje heeft Emma even vastgehouden omdat ik in de veronderstelling was dat ze niet heel snel weer zou komen (woont niet bij ons in de buurt).

Nog geen uur later was iedereen weer weg en ben ik onder de douche gegaan.

Een volgende keer mogen dezelfde personen weer vrij snel komen kijken. KIJKEN! Het kindje blijft bij mij! Maar dat is iets wat ik over het geheel van de tijd na de bevalling anders wil, dat heeft niet zo zeer direct met het bezoek te maken.

quote:

Op dinsdag 8 april 2008 23:37 schreef Jelief het volgende:
Een volgende keer mogen dezelfde personen weer vrij snel komen kijken. KIJKEN! Het kindje blijft bij mij! Maar dat is iets wat ik over het geheel van de tijd na de bevalling anders wil, dat heeft niet zo zeer direct met het bezoek te maken.

Niet helemaal ontopic, maar wel heel nieuwsgierig wat je dan anders zou willen en waarom?
Voor mij zijn de trotse foto's van mijn ouders en overgrootoma met Pepijn de dag van zijn geboorte enkele van de meest waardevolle foto's. Ik zou dat bij een volgend kind ook echt niet willen missen. En ze dat momentje met hun nieuwe kleinkind ook echt niet willen onthouden. (hele zware bevallingen, vacuumpomp en baby's met hersenschuddingen daargelaten)

ow dat is simpel, niemand van de fam wist dat er wat aan de hand was, en ook die dag hebben wij het alleen hier op fok bekend gemaakt dat het begonnen was.
Na de bevalling, hebben we mijn schoonouders, mijn pa, en een goede vriend van ons gebeld dat de kleine geboren was.

De fam zagen we pas de andere dag, en de dag daarna pas de schoonouders

Jeetje, als ik dit zo allemaal lees komt er echt vanalles op je af tijdens die momenten En ik kan me goed voorstellen dat wanneer je net bevallen bent, het bijzonder uitputtend is om al die mensen (pratend/lachend) rond je bent te hebben staan. Ik ben de dag na de bevalling van mijn schoonzus pas met mijn vriend (en trotse oom ) op bezoek gegaan en kon toen ook wel merken dat ze nog erg moe was en het veel energie kostte.
Bevallen is blijkbaar topzwaar

Bij de eerste lag ik al een aantal weken in het ziekenhuis en ben ik ingeleid.
De bevalling duurde 36 uur en ik was behoorlijk van de wereld toen.
Mijn broer woont drie uur hier vandaag dus hij was gebeld en was ook al een tijdje in het ziekenhuis.
Ouders en schoonouders waren er volgens mij ook wel snel na de geboorte (waren ook op de hoogte omdat ik was ingeleid en aangezien het zo ontieglijk lang duurde zijn ze na het telefoontje volgens mij meteen de auto ingesprongen).

Ik kan het me helaas niet goed meer herinneren. Het was allemaal te heftig. Mijn kind moest nog 5 dagen naar neonatologie, ik moest ook nog blijven en die dagen zijn eigenlijk ook in een waas voorbij gegaan. Mijn beste vriendin is in het ziekenhuis langs geweest maar de rest pas toen we thuis waren.

Bij de tweede liep het een stuk soepeler.
Ik kreeg (onsluitings)weeen 's nachts om 2.30. We hebben mijn ouders gebeld en zij hebben de oudste opgehaald. Drie uur later werd nummer twee geboren (in het ziekenhuis)
We hebben direct gebeld maar gevraagd of ze even een uurtje wilde wachten. Daar hebben ze zich netjes aan gehouden en samen met onze oudste hebben ze kennis gemaakt met onze nieuwe wereldburger.
Om 10.00 waren we weer thuis en hebben ze ons verder met rust gelaten.

helemaal perfect dus

De oudste is om 6 uur `s morgens geboren, een uur na de bevalling hebben we ouders en schoonouders gebeld..die binnen een half uur aan het bed stonden.
De middelste is half acht `s avonds geboren..in ons enthousiasme hebben we direct gebeld..zodoende zat de serre al vol wachtende mensen toen ik nog gewassen en aangekleed moest worden
Jongste is 6 uur geboren, etenstijd, en we hebben na ruim een uur gebeld naar ouders en schoonouders. Ze kwamen nog een uur later dus we hebben echt lekker de tijd geha met z`n vijven.
Ik heb aan niemand verteld dat ik bezig was en had er, behalve de kinderen bij het laatste stuk, verder niemand bij willen hebben. Ik vond het al jammer dat de vk er bij was eigenlijk

Het voordeel van lezen in OUD is toch wel dat je zoveel verschillende verhalen hoort en je realiseert hoe het voor een ander kan zijn, zwanger worden/zijn, bevallen, opvoeden.

Ik vind, hoewel ik het nu ik de verhalen lees en de achterliggende gevoelens ontdek wel kan begrijpen, dat de manier waarop soms gesproken wordt over de mensen die snel na de bevalling ter plekke zijn niet altijd even aardig is. En ik geloof zeker wel dat er gevallen zijn waarin dat gerechtvaardigd is. Van de andere kant: het is natuurlijk ook enthousiasme, meeleven, blij zijn voor je kind/zus.

Ik ga het bij mijn zusje nog even navragen hoe zij het heeft ervaren, maar toen de eerste kwam, heeft ze ons (mijn moeder en mij) gebeld dat de vliezen waren gebroken, 's avonds om een uur of 12. Wij hebben dat voor kennisgeving aangenomen, zijn gaan slapen en zouden wel gebeld worden als het kindje geboren was. Om 7 uur 'ochtends kreeg ik dat telefoontje, waarna we in de auto zijn gestapt en naar hun gereden zijn (50 km ofzo). Mijn zusje was uiteindelijk in het ziekenhuis bevallen en nog niet thuis. Wij hebben toen wat boodschappen voor ze gedaan en het huis versierd. Rond een uur of 10 volgens mij kwamen ze thuis, met kind. Intussen waren natuurlijk de ouders van mijn schoonzusje er ook. Allemaal even de baby bewonderd, even gepraat over hoe het is gegaan en toen zijn we weer vertrokken.

Misschien dat mijn zusje het ook achteraf erg druk heeft gevonden, dat ga ik ook zeker navragen. Punt is dat het echt geen kwestie is van geen rekening willen houden met de verse ouders. Hooguit een kwestie van in je enthousiasme niet goed genoeg nadenken. Mij lijkt het dus ook dat als je dit soort dingen bespreekbaar maakt, je veel narigheid kunt voorkomen.