quote:
Op zondag 23 december 2007 14:59 schreef Sport_Life het volgende:[..]
tnx

.
Ik begon goed, 5km in 20min, 10km met een tijd van 44min en toen ging het mis..

. Mijn benen wilde niet meer

nog wel ff een PR gelopen op de 15km (1u 10min) en daarna rustig tempo naar het eind gelopen in totaal 1u 44min. Vond het erg zwaar, die 6km extra vergeleken met de 15 van Nijmegen hakte er nogal in.
Op dit moment verga ik van de spierpijn, kan amper lopen

Volgende wedstrijd wordt 10km denk ik

Haha, tsjah, het is wel 21 kilometer

. Het lijkt misschien niet zo gek veel meer dan 15 km of 10 Engelse mijlen, maar dat is 't wel degelijk.
Ik heb trainingen, test-trainingen noem ik ze

, waarin ik ongeveer een uur zo hard mogelijk loop. En tijdens die trainingen ga ik, gedurende de hele training, zo veel meer dood (geen nederlands, maar je begrijpt wat ik bedoel

) dan tijdens een intervaltraining. Terwijl die intervallen, per stuk, intensiever zijn dan enig moment in die 'test-training.' Tijdens die test-trainingen is het laatste kwartier zoveel zwaarder dan het kwartiertje daarvoor: het idee van een
toenemende stijging van vermoeidheid, zeg maar.
Zo liep ik een tijdje terug een lage 54 op de 10 Engelse mijl. Dus ik wilde de beste tijd van mn pa maar eens proberen te verbeteren: 1:08 (ja die ouwe kon lopen vroeger). Dan is een lage 54'er net niet snel genoeg, maar 't kwam in de buurt.
Ik had wel vaker een halve marathon gelopen (en duurlopen langer dan 25 km) dus de afstand was het probleem niet. Afijn, ik startte snel liep een schema ongeveer gelijk aan die van de 10 Engelse mijl. En ik hield maar in mn kop: die ruim 5 kilomter extra houd ik ook nog wel vol. Helaas

. Na iets meer dan 17 km, was 't over en uit. Dan wil je wel, maar kan het echt niet meer.
Nu vertel ik natuurlijk niks nieuw en het is algemeen bekend dat als je langer loopt dat het zwaarder wordt, maar je bent al gauw geneigd te denken: die paar kilomter plak ik er wel bij aan. Maar goed, al doende leert men (en die tijd van mn pa zal sneuvelen

)