Bekkeninstabiliteit, rsi, whiplash; echte ziekten?

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 00:51 schreef milagro het volgende:

[..]

waren ze ms ook, maar het beestje had geen naam nog, en niemand ,ook de boeren zelf niet, hadden behoefte eraan het een naam te geven... ms werd het gewoon geaccepteerd , als een gegeven en klaar.

Ook een belangrijk punt denk ik. Het lijkt wel of mensen tegenwoordig denken dat het normaal is om compleet pijnloos door het leven te gaan maar sommige dingen leveren nu eenmaal wat ongemak op zonder dat je gelijk terminaal of chronisch ziek bent.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 00:56 schreef Diederik_Duck het volgende:

[..]

Verder is de druk nu natuurlijk hoger: even een paar minuten niets doen (wat een zeer effectief is in het voorkomen van RSI) is veelal niet meer mogelijk.

Waarom zou dat niet mogelijk zijn? Wat zijn nou een paar minuten? Als je gewoon wat harder danwel langer doorwerkt in de rest van de tijd heb je die paar minuten ook weer ingehaald. Dat we het druk hebben zit allemaal tussen de oren.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 01:01 schreef thabit het volgende:

[..]

Waarom zou dat niet mogelijk zijn? Wat zijn nou een paar minuten? Als je gewoon wat harder danwel langer doorwerkt in de rest van de tijd heb je die paar minuten ook weer ingehaald. Dat we het druk hebben zit allemaal tussen de oren.

Er zijn tal van banen waarin je weinig invloed hebt op je eigen tijdsindeling, maar waar je wel productie moet draaien. Die paar minuten rust worden dan veelal niet genomen, al dan niet onder invloed van een chef die dit als lanterfanten ziet. Dat druk hebben zit verder echt niet tussen de oren: als dat zo zou zijn zou het niet uit moeten maken hoe hard en veel je werkt, dat moet jij als wiskundige toch kunnen volgen. Ik zeg hiermee uiteraard niet dat er geen mensen zijn die zichzelf graag aanpraten dat ze het vreselijk druk hebben, waar dat objectief niet zo is.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 01:10 schreef SeaOfLove het volgende:

[..]

Naar mijn weten kan fibromyalgie alleen door een reumatoloog vastgesteld worden

Fibromyalgie is ook een reumatische aandoening die door de WHO als een officiele vorm van reuma is erkend.

Nee hoor, huisartsen strooien ook lustig in het rond met die diagnose.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 01:10 schreef SeaOfLove het volgende:

Fibromyalgie is ook een reumatische aandoening die door de WHO als een officiele vorm van reuma is erkend.

Dat wist ik nog niet?

Hmm, ik ga niet oordelen over dit soort zaken. Ik heb al moeite genoeg om te begrijpen waarvoor ikzelf
zo nodig afgekeurd moest worden. En... uiteraard ervaring met het verschijnsel dat Jan en alleman er
ook een mening over ging vormen. Vaak een heleboel projectie en niet altijd even aangenaam.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 01:24 schreef SeaOfLove het volgende:

[..]

bijzonder aangezien het toch iets is wat alleen door een reumatoloog kan worden vastgesteld

_{Hoiii btw}

Nou ja, iedere arts kan dat natuurlijk vaststellen, reumatologen bezitten geen bijzondere gaven o.i.d.
Het is wel zo dat je, om voor bepaalde vergoedingen, uitkeringen, hulpmiddelen en aanpassingen in aanmerking te komen, een verklaring van een reumatoloog nodig hebt.

_{Hoi terug}

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 08:43 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Nou ja, iedere arts kan dat natuurlijk vaststellen, reumatologen bezitten geen bijzondere gaven o.i.d.
Het is wel zo dat je, om voor bepaalde vergoedingen, uitkeringen, hulpmiddelen en aanpassingen in aanmerking te komen, een verklaring van een reumatoloog nodig hebt.

_{Hoi terug}

Niet iedere arts kan dat vaststellen omdat, alvorens je Fibromyalgie kunt diagnosticeren, je andere reumatische aandoeningen hebt moeten uitsluiten. Een huisarts, bedrijfsarts etc. heeft niet de expertise om dat te doen.

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 22:08 schreef TNA het volgende:


Reageer niet zo overreacted, ik heb nergens gezegd dat alle ME'ers faken. Integendeel.

Sorry - ik meende dat uit je woorden af te leiden. Excuses.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 08:49 schreef starla het volgende:

[..]

Niet iedere arts kan dat vaststellen omdat, alvorens je Fibromyalgie kunt diagnosticeren, je andere reumatische aandoeningen hebt moeten uitsluiten. Een huisarts, bedrijfsarts etc. heeft niet de expertise om dat te doen.

Ik ben het met je eens hoor, ik weet alleen ook dat veel (huis)artsen vinden dat zij daar prima toe in staat zijn.
Vaak zonder zelfs maar bloed te laten prikken of een foto te laten maken.
Vrouw-> leeftijd 15-40 jaar-> pijnklachten-> geen trauma of aanwijsbare oorzaak-> beetje drukken op drukpunten-> fibromyalgie-> remedie: anti-depressiva en / of pijnstilling, leer er maar mee leven.

Allereerst.. "Quest"
Ten tweede, "omdat de artsen zeggen dat het niet bestaat, bestaat het niet"

Ik snap het zowiezo niet zo goed, ik heb een kop-staart aanrijding gehad met iemand die achterop dook terwijl ik stilstond voor een oversteekplaats, tot twee keer toe in een jaar tijd
De tweede keer belandde ik in het ziekenhuis en kreeg daar na onderzoek van de dienstdoende arts een briefje mee waarop stond dat ik een whiplash had.
En ik kan je vertellen dat het voor een niet bestaande ziekte behoorlijk veel pijn doet. (understatement)
Nu ruim twee jaar verder is er over het algemeen redelijk mee te leven als ik rekening met mijn beperkingen houd.
Ik kan niet te zwaar tillen en ik kan niet boven mijn hoofd werken.

(verder inderdaad moeilijk kunnen concentreren, niet goed meer tegen harde geluiden kunnen, etc)

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 09:48 schreef senesta het volgende:
Ik snap het zowiezo niet zo goed, ik heb een kop-staart aanrijding gehad met iemand die achterop dook terwijl ik stilstond voor een oversteekplaats, tot twee keer toe in een jaar tijd
De tweede keer belandde ik in het ziekenhuis en kreeg daar na onderzoek van de dienstdoende arts een briefje mee waarop stond dat ik een whiplash had.
En ik kan je vertellen dat het voor een niet bestaande ziekte behoorlijk veel pijn doet. (understatement)
Nu ruim twee jaar verder is er over het algemeen redelijk mee te leven als ik rekening met mijn beperkingen houd.
Ik kan niet te zwaar tillen en ik kan niet boven mijn hoofd werken.

(verder inderdaad moeilijk kunnen concentreren, niet goed meer tegen harde geluiden kunnen, etc)

Ik zat in een stilstaande auto waar een mercedes-busje met 80 km per uur achterop reed.
En ja, dan doet zo'n whiplash behoorlijk pijn, maar ik heb inmiddels nergens meer last van. Ik heb ongeveer een jaar gedaan wat de arts zei: rustig aan, luister naar je lichaam en als je moe bent of hoofdpijn krijgt, uitrusten. In het begin is dat vaker en dat werd steeds minder tot het over was. Alleen als ik te vaak achter elkaar in een heftige achtbaan ga waarbij mijn hoofd alle kanten op wordt gegooid, maar het zou me niets verbazen als ik daar ook last van zou hebben als ik niet dat ongeluk had gehad.

En het is maar net hoe je dingen bekijkt, denk ik wel eens. Jij noemt het "rekening houden met je beperkingen" maar dat heeft eigenlijk best een negatieve klank. Misschien dat dat ook een invloed heeft op hoe het verder met je gaat.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 09:23 schreef yvonne het volgende:
Allereerst.. "Quest"
Ten tweede, "omdat de artsen zeggen dat het niet bestaat, bestaat het niet"

Volgens mij stond er in de Quest dat als de artsen er geen fysieke oorzaak voor konden vinden, het geen lichamelijke ziekte is, maar een psychische aandoening. Nog steeds een ziekte, maar toch iets anders.

Over Bekkeninstabiliteit.
Het is nou eenmaal feit dat dat de gewrichten van vrouwen weker worden tijdens de zwangerschap oiv hormonen. Dat moet ook wel, anders komt dat kind er echt niet uit gezien onze rare bouw tov het dragen en baren van een kind.
(Over dat verweken... je kan zelfs een schoenmaat groter overhouden aan een zwangerschap door dat verweken van de gewrichten.)

Dit verweken betekent dat er ook klachten kunnen ontstaan.
Waarom dat nu meer is dan vroeger heeft volgens mij te maken met het feit dan 'de mensch' tegenwoordig lichamelijk gewoon minder fit is dan pak 'em beet 40-60 jaar geleden. Mensen bewogen veel meer etc. etc. Dus eventuele veranderingen kunnen nu minder snel opgepakt worden door het natuurlijk spiercorset dat de mens heeft.

Ik heb geen BI, maar inmiddels wel een beetje (echt een klein beetje) last van mijn schaambotje, puur omdat de boel wat aan het verweken is. Niet zo'n tof gevoel en ik kan me voorstellen dat het echt superpijnlijk en vervelend is als je echt zware klachten hebt.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 09:54 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik zat in een stilstaande auto waar een mercedes-busje met 80 km per uur achterop reed.
En ja, dan doet zo'n whiplash behoorlijk pijn, maar ik heb inmiddels nergens meer last van. Ik heb ongeveer een jaar gedaan wat de arts zei: rustig aan, luister naar je lichaam en als je moe bent of hoofdpijn krijgt, uitrusten. In het begin is dat vaker en dat werd steeds minder tot het over was. Alleen als ik te vaak achter elkaar in een heftige achtbaan ga waarbij mijn hoofd alle kanten op wordt gegooid, maar het zou me niets verbazen als ik daar ook last van zou hebben als ik niet dat ongeluk had gehad.

En het is maar net hoe je dingen bekijkt, denk ik wel eens. Jij noemt het "rekening houden met je beperkingen" maar dat heeft eigenlijk best een negatieve klank. Misschien dat dat ook een invloed heeft op hoe het verder met je gaat.

Ik heb vorige maand een poging gedaan om de wc te schilderen boven mijn hoofd en om zeven uur lag ik huilend in mijn bed, de pijn trok als een band om mijn hoofd, zo erg dat ik mijn ogen niet eens open kan houden
Als je dat steeds gebeurd als je die grens over gaat dan ga je daar op een gegeven moment rekening mee houden.
Overgens kreeg ik het ongeluk toen mijn dochtertje nog heel klein was, ik ontkwam er dus niet aan om haar op te moeten tillen en dergelijke.
En ja rekening houden ermee heeft misschien een negatieve klank maar het is ook niet echt een positief iets.
Het punt dat het minder werd heb ik gehad dat mijn dochtertje ouder werd en minder getild en geholpen hoefde te worden maar het blijft bij mij overduidelijk een zwakke plek die tot op de dag van vandaag best invloed heeft.

Ik heb wel fysiotherapie gehad en ze hebben na een jaar ook een MRI scan gemaakt maar daar kwam allemaal niets uit.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 00:29 schreef Ryan3 het volgende:
Enig idee wat de onverklaarbare ziekten van 'toen' waren dan?

Zie de berichten van mane.

Ik kan me een heel eind vinden in de eerste posting van MinderMutsig.

En thabit, ik heb zelf nu een baan waar ik vaak alleen een paar minuutjes rust kan creeren als ik me verstop. En zelfs als ik dat doe (dan ga ik bovenin bij scheikunde zitten, op de plek waar men mij het minst snel zal zoeken ) doe ik dat over het algemeen niet eens om even rust te hebben, maar om effe snel flink door te kunnen werken zonder steeds gestoord te worden met vragen. Grote voordeel van mijn huidige baan is dat je nauwelijks achter een PC zit of andere repeterende bewegingen doet, dus geen gevaar van RSI. Maar het ziekteverzuim is en blijft wel hoog en dat verbaast mij niets.

En qua RSI: ooit werkte ik bij een bank als data-entrymedewerker. Daar hadden een paar omhooggevallen MBO-tuttebellen de leiding en die meenden het eens even goed te gaan regelen daar. Dat ging letterlijk zo ver dat er tegen mensen werd gezegd: "je bent 26 seconden te laat terug van je pauze" Omdat dat werk wel uit alsmaar computeren bestond, was het van het grootste belang om rustmomenten te creeren, die je niet kreeg, en dat moest je dan dus creatief aanpakken: had je nietjes en paperclips nodig, dan liep je eerst helemaal twee verdiepingen naar beneden om nietjes te halen, en een half uur later voor de paperclips, want zo hoefde je tenminste twee keer eventjes vijf minuten niet door te computeren. Het is werkelijk waar, zo deden we dat

Er was een programmaatje dat je erop wees dat je even rust moet nemen van het typen, maar het werd alleen van mensen met RSI geaccepteerd als ze dat programmaatje niet direct weer uitzetten. De rest moest door en door, kon nauwelijks rustmomenten nemen, en moest alleen maar harder en meer computeren omdat de paar werkzaamheden die niet met de computer gedaan hoefden te worden, werden gereserveerd voor degenen die leden aan RSI. Tja dan vind ik het niet gek dat de een na de ander zelf ook RSI krijgt. Kijk wij konden schijt hebben aan het 'regime', het was voor ons maar een uitzendbaantje en we maakten er als het ware een spel van om aan 'werkontduiking' te doen. En daar bovenop vonden wij het werk nogal simpel dus het kostte mentaal weinig energie. Maar als je wat minder slim bent, weinig diploma's hebt, weinig kans op een andere baan, en je moet drie kinderen voeden...dan is de enige manier om je te onttrekken aan die moordende werkdruk een klacht of ziekte krijgen.

dat klopt denk ikwel , dat laatste, Thaleia, bij reintegratiebueaus zie je veel dames met lage opleiding, die cassiere werk deden, verkoopster waren, en allemaal met rugklachten, mannen zijn daar in de minderheid, en pc slachtoffers ook

Bekkeninstabiliteit en RSI zijn typisch Nederlandse modeziekten. In het buitenland is er niemand die in een rolstoel zit in verband met bekkeninstabiliteit, of die thuiszit omdat hij zn armen niet kan bewegen van de RSI. Dat wijst er ook zeker op dat het modeziekten zijn, want waarom zou een aandoening wel bij Nederlanders en niet bij Duitsers of Fransen voorkomen?

Fibromyalgie is letterlijk vertaald 'pijn aan bindweefsels en spieren'. Het is dus geen ziekte, maar een duur woord voor een bepaalde klacht, waar ik zelf ook last van heb, de dag na een voetbalwedstrijd. Als het door een arts als ziekte wordt bestempeld, wordt degene die de klacht heeft, ineens tot patiënt gebombardeerd. De dokter zegt het immers zelf. Daar alleen al word je ziek van.

De patient wil niets liever dan horen wat er met hem aan de hand is. Liefst een duur woord als fibromyalgie of myalgische encefalopathie. Het stellen van de diagnose helpt ze echter van de regen in de drup.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 10:33 schreef Rasing het volgende:
Bekkeninstabiliteit en RSI zijn typisch Nederlandse modeziekten. In het buitenland is er niemand die in een rolstoel zit in verband met bekkeninstabiliteit, of die thuiszit omdat hij zn armen niet kan bewegen van de RSI. Dat wijst er ook zeker op dat het modeziekten zijn, want waarom zou een aandoening wel bij Nederlanders en niet bij Duitsers of Fransen voorkomen?

Hoe kom je er eigenlijk bij dat het niet in andere landen voorkomt? Nogal wiedes, dat er dan een andere benaming wordt gebruikt dan 'bekkeninstabiliteit'. RSI komt ook overal voor en is ook zeker niet typisch Nederlands.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 10:33 schreef Rasing het volgende:


Fibromyalgie is letterlijk vertaald 'pijn aan bindweefsels en spieren'. Het is dus geen ziekte, maar een duur woord voor een bepaalde klacht, waar ik zelf ook last van heb, de dag na een voetbalwedstrijd. Als het door een arts als ziekte wordt bestempeld, wordt degene die de klacht heeft, ineens tot patiënt gebombardeerd. De dokter zegt het immers zelf. Daar alleen al word je ziek van.

Het is een heel groot verschil als je na een flinke inspanning een paar dagen spierpijn heb, of dat het dag in en dag uit aanwezig is.

Dit is een heel lastig dilemma waar ook in de medische wereld veel onderzoek naar gedaan wordt en veel tijd in wordt gestoken. Sommige ziekten of bij sommige personen kan het terug geleid worden naar een psychische achtergrond, werkstress etc, dus zonder lichamelijke basis. Bij anderen is de ernst van de klacht dusdanig, dat je eigenlijk niet zomaar kunt zeggen dat het psychisch is (maar een lichamelijke oorzaak kan ook niet altijd gevonden worden), en als het dan wel psychisch is, dan heb je toch te maken met een ernstig ziektebeeld. Bedenk wel dat ziekten als schizofrenie en persoonlijkheidsstoornissen vroeger ook als 'hysterie' of hekserij werden afgedaan.

Echter, het is wle gebleken dat een aantal van deze 'modeziekten' vaker voorkomen bij mensen die van de klacht gehoord hebben, dan bij mensen die nog nooit van bijvoorbeeld RSI gehoord hebben. Hier zit dus blijkbaar een psychsche basis, misschien een soort hypochondrie?

Natuurlijk kan psychische spanning (stress op werk etc.) ook lichamelijke (spier)spanning met zich meebrengen. Hierdoor kun je verkrampen en een beeld lijkend op RSI ontwikkelen. Voor deze mensen helpt het wisselen van baan of het oplossen van problemen. Zelfde geldt bijvoorbeeld voor hoofdpijn en burn-out. Echter, een verkeerde werkhouding kan ook een oorzaak zijn. hierbij zou een anti-RSI muis of muismat wel helpen, al was het alleen maar om de houding te veranderen.

Dan is er nog een grote groep ziektebeelden waar geen lichamelijke oorzaak voor gevonden is (op dit moment), maar waar het (iig voor de patient) duidelijk een probleem vormt. Deze mensen vallen tussen de wal en het schip, aangezien veel artsen er 'niets mee kunnen'. Evidence-based medicine zoals dat zo mooi heet, gaat uit van bewijsbare oorzaken. Als je de oorzaak niet kunt vinden, hoe kun je die dan bestrijden? Uiteindelijk heeft het voorschrijven van pijnstillers aan iemand met whiplash ook niet echt zin op de lange termijn. Je bestrijd alleen de symptomen, maar niet de oorzaak. Denk echter niet dat een arts hiermee tevreden is, die baalt natuurlijk net zo hard dat ie neits kan bewijzen en dus kan behandelen.

hopelijk komen er met de komst van steeds betere beeldvormende technieken (zoals de 7T MRI-scanner) meer en betere inzichten in hoe dit soort processen (en ook bijvoorbeeld alzheimer en veroudering) werken en kan er gerichte behandeling voor ontwikkeld worden. Helaas zal dit nog wel even duren....

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 12:03 schreef Troubles. het volgende:

[..]

Hoe kom je er eigenlijk bij dat het niet in andere landen voorkomt? Nogal wiedes, dat er dan een andere benaming wordt gebruikt dan 'bekkeninstabiliteit'. RSI komt ook overal voor en is ook zeker niet typisch Nederlands.

In het buitenland heb je wel pelvic instability, maar daar wordt het gezien als een vrij normale bijkomstigheid van de zwangerschap. Je bekken verweekt, dat is zo. En zwangerschap is geen kattenpis. Klachten zijn dus niet zo vreemd.

In NL echter blijven vrouwen tot maanden of jaren ná de zwangerschap nog in een rolstoel zitten, terwijl daar geen lichamelijke reden voor is.

Bekkenpijn hoort bij de zwangerschap, net als misselijkheid, vaak plassen en een wat uitgescheurde vagina. Dat moet je niet gaan medicaliseren door het een instabiel bekken te gaan noemen.

RSI net zo: als je lang achter de computer zit, krijg je stijve schouders en een pijnlijke arm. Maar dat mensen maandenlang thuis zitten omdat ze bij het zien van een computer al op slot schieten, is onnodig, en meest waarschijnlijk 'tussen de oren'. Wat niet wil zeggen dat ze niet dááraan moeten worden geholpen.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 12:13 schreef JediMasterLucia het volgende:

[..]

Het is een heel groot verschil als je na een flinke inspanning een paar dagen spierpijn heb, of dat het dag in en dag uit aanwezig is.

Het is ook een groot verschil of de dokter zegt: 'je hebt een beetje gevoelige spieren, doe maar een weekje rustig aan' of dat ie zegt 'je hebt fibromyalgie, ik stuur je door naar prof. dr. X, een reumatoloog in het grote ziekenhuis 100 km verderop', die vervolgens allerlei ingewikkelde scans en toestanden op je loslaat. In het eerste geval maak je je geen zorgen, in het tweede geval ben je een echte patiënt. En dat heeft weer invloed op de klachten.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 10:33 schreef Rasing het volgende:
Bekkeninstabiliteit en RSI zijn typisch Nederlandse modeziekten. In het buitenland is er niemand die in een rolstoel zit in verband met bekkeninstabiliteit, of die thuiszit omdat hij zn armen niet kan bewegen van de RSI. Dat wijst er ook zeker op dat het modeziekten zijn, want waarom zou een aandoening wel bij Nederlanders en niet bij Duitsers of Fransen voorkomen?

Misschien is het zo dat in andere landen de werknemers wel af en toe een paar minuten pauze nemen (of zelfs een siesta)? Hier wordt er iets te veel gedacht dat "hard werken" hetzelfde is als "aan een stuk door werken". We willen per se stipt om 5 uur de deur achter onze kont dicht kunnen trekken om daarna gezellig met z'n allen in de file te staan. Ik heb die mentaliteit nooit zo begrepen. Maar goed, ieder zijn ding zullen we maar zeggen.

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 14:23 schreef thabit het volgende:

[..]

Misschien is het zo dat in andere landen de werknemers wel af en toe een paar minuten pauze nemen (of zelfs een siesta)? Hier wordt er iets te veel gedacht dat "hard werken" hetzelfde is als "aan een stuk door werken". We willen per se stipt om 5 uur de deur achter onze kont dicht kunnen trekken om daarna gezellig met z'n allen in de file te staan. Ik heb die mentaliteit nooit zo begrepen. Maar goed, ieder zijn ding zullen we maar zeggen.

Inderdaad: het calvinisme. Lijden moeten we tijdens het werken. Of het effectief is, is niet relevant.

Is dit niet ook gewoon bekkeninstabiliteit?

http://www.plus-size-pregnancy.org/pubicpain.htm

En ook op google is er heel veel over te vinden, dat het alleen in nederland voorkomt is dus een fabel.

http://www.google.nl/search?hl=nl&q=Symphysis+Pubis+Dysfunction+&btnG=Zoeken&meta=

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 00:29 schreef Ryan3 het volgende:

Enig idee wat de onverklaarbare ziekten van 'toen' waren dan?

Ik weet het ook niet precies.

Maar lees anders dit boek even:



Of kijk/luister naar dit interview:

http://boeken.vpro.nl/afleveringen/30576233/

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 14:40 schreef Diederik_Duck het volgende:

[..]

Inderdaad: het calvinisme. Lijden moeten we tijdens het werken. Of het effectief is, is niet relevant.

Zeker. Hoe hard je werkt wordt niet bepaald op het resultaat dat je haalt maar op het leed dat je ondergaat. Ach ja, het zal wel door het weer komen.

Whiplash is absoluut een ECHTE ziekte/aandoening/verwonding. Ik ken iemand die dat heeft heel erg goed en geloof me, het is echt.

Wetenschappers of ''wetenschappers'' die vanachter hun bureau oordelen over dingen waar ze geen verstand van hebben (en zeg nou eerlijk, welk mens heeft het hele menselijk lichaam ooit doorgrond?) kunnen van mij de boom in.
Het feit dat deze ''wetenschappers'' , die iedereen zo hoog acht, zo in vaste paden blijven denken en vastgeroest zijn in hun eigen overtuigingen stelt mij elke keer weer teleur.


Even on a side note: ik ken ook iemand met een hersentumor en als je daar ook ziet wat een vooroordeel er bestaat bij de heren artsen en wetenschappers over van alles. Er zijn een heleboel dieperliggende oorzaken mbt tumoren, maar zij worden betaald om alleen standaard dingen voor te schrijven, zoals extreem giftige chemokuren.
Zij denken niet verder, ze zijn niet geinteresseerd in een medicijn dat geen geld oplevert, ze geloven niet in mogelijke alternatieve (lees niet-chemo) oplossingen. Ze mogen niet zelf denken, want als ze een tijdens hun opleiding een kritisch geluid uiten konden ze wel eens niet de nodige steun krijgen van hun superieuren.

(Precies wat veel lui in WFL meestal zeggen over gelovigen )

Deze vriend leeft nog altijd en hij heeft geen chemozooi gehad: In your face, wetenschappers!
Moge hij nog lang leven..

[ Bericht 85% gewijzigd door STORMSEEKER op 24-10-2007 10:15:04 ]

Ja, dat wilde Sylvia Millecam ook niet, "die giftige troep", zij stelde ook al haar vertrouwen in alternatieve oplossingen, en kijk eens hoe zij daar van opknapte

Artsen handelen op basis van bewezen werking, andere middelen MOGEN ze niet voorschrijven. Als jij van een middel niet weet of het werkt, hoe kun je dat dan aan iemand voorschrijven? Als iemand niet wordt behandeld, is het prima dat diegene homeopathische zooi gebruikt, maar als iemand al medicatie voor het e.o.a. krijgt, dan moet je absoluut geen homeopathische troep gebruiken, de interacties zijn niet bekend en daarom onverantwoord.

De eerste regel voor artsen is: "first do no harm", daarom zal een arts altijd eerst kijken of wat voorgeschreven wordt wel voordeel oplevert. m.a.w. of het het risico van de ingreep/medicatie waard is en of er echt winst te behalen valt.

(en ja, ik studeer geneeskunde, dus ben wel een beetje biased)

quote:

Op zondag 21 oktober 2007 22:45 schreef Nosh het volgende:

[..]

Mijn vader heeft door zijn whiplash last van chronische migraine, zenuwen die bekneld zitten, en kan maar halve dagen werken, doordat hij anders een hele dag plat moet vanwege te lang in één positie zitten.

Dat je die modeziektes mag overslaan, en je gewoon accuut om een boompje heen wikkelt. .

Whiplesh mode , Ik zou je die mode inderdaad niet aanpraten .

Man wat ken je daar van naar de klote zijn , maar het mooiste is nog eens , omdat mensen niets fysiek aan je kunnen zien op een beetje stijve houding na zeggen ze al gauw , zo erg zal het wel niet zijn .

Ik heb 3 jaar geleden een auto ongeluk gehad ( klapte met 60 in de flank van een jeep cherokee met een toyo carolla welke van een erg begroeide uitrit kwam ) .
Met als gevolg whiplesh maar je mag het niet zo noemen omdat je het hebt zien aankomen .
3 jaar , slechte concentratie , niet te lang in 1 houding , chronische hoofdpijn , sjouwen verbouwen en rotzooien ( een van mijn favo hobbies ) allemaal last , een boek lezen begin ik maar niet aan.
soms moet ik een post 4 x lezen omdat ik dan pas weer weet wat ik wilde antwoorden.
dat zijn enorme beperkingen , die iemand die er geen last van heeft geen idee van kan krijgen.

Het is echt klote , want mijn hele huis zit vol met onafgemaakte dingen , gewoonweg omdat ik het niet trek , en dat voor een gozer van 24 jaar .

Dus 3 jaar tobben , en wat denk je , weer lekker werken , goede baan , mooie machine om mee te werken .
Wij carpoolen gezellig met zijn alle , een collega volgt ons , ziet ons stilstaan , probeert te remmen en klapt met een noodgang achterop onze bus , met naar eigen zeggen minimaal 60 .
Nou deze zag ik dus niet aankomen , en alle klachten zijn weer volledig functioneel , ken ik godverdomme weer helemaal opnieuw met mijn klachten leren leven , weer dagelang koppijn zo erg dat je niet eens even koffie kan pakken of lekker schijten .

dus mode , pas maar op voor die mode , voor je het weet heb je het zelf ook .

Maar ik heb weer een aardige post

quote:

Op dinsdag 23 oktober 2007 11:21 schreef thabit het volgende:

[..]

Zeker. Hoe hard je werkt wordt niet bepaald op het resultaat dat je haalt maar op het leed dat je ondergaat. Ach ja, het zal wel door het weer komen.

Vast en zeker.

De Nederlandse volksaard in beeld:




_{P.s.: Topictip!
http://forum.fok.nl/topic/1087766/1/50#54132563}

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 12:58 schreef mol_air het volgende:
Artsen handelen op basis van bewezen werking, andere middelen MOGEN ze niet voorschrijven. Als jij van een middel niet weet of het werkt, hoe kun je dat dan aan iemand voorschrijven? Als iemand niet wordt behandeld, is het prima dat diegene homeopathische zooi gebruikt, maar als iemand al medicatie voor het e.o.a. krijgt, dan moet je absoluut geen homeopathische troep gebruiken, de interacties zijn niet bekend en daarom onverantwoord.

De eerste regel voor artsen is: "first do no harm", daarom zal een arts altijd eerst kijken of wat voorgeschreven wordt wel voordeel oplevert. m.a.w. of het het risico van de ingreep/medicatie waard is en of er echt winst te behalen valt.

(en ja, ik studeer geneeskunde, dus ben wel een beetje biased)

In de praktijk valt dit tegen;

Middelen waarvan de effectiviteit niet bewezen is, worden redelijk vaak tot vaak voorgeschreven in gevallen waarin goede alternatieve ontbreken:

- Inhibine bij nachtelijke spierkrampen
- Buscopan bij IBS
- Betahistine bij M. Meniere
- Fluimicil bij chronische COPD
- Herceptin bij borstkanker (praktijkresultaten zijn tot nog toe slecht, maar nog niet beoordeeld door het CFH)

Dat is natuurlijk wel zo, er is een hoop off-label gebruik en ook aardig wat unlicensed middelen op de markt, maar in het algemeen wordt een werking van een medicijn goed getest. Echter, als er ergens geen medicijn voor is...

quote:

Op maandag 22 oktober 2007 00:59 schreef JediMasterLucia het volgende:

[..]

Ik heb mijn diagnose bij een reumatoloog gekregen en leuk is het zeker niet, als men zegt dat je er mee moet leren leven.
En dat op internet lezen heb ik in het begin gedaan, maar daar word men echt niet vrolijk van, daar was ik al gauw mee gekapt. moet je niet te veel doen, daar word je depri van.
Goed, ik weet nu wat ik heb en probeer met mijn klachten een normaal mogelijk leven te leiden.
[..]

En daar kan ik me kwaad om maken. ik hoef geen medelijden, alleen dat men wat rekening met me houd ben ik al blij mee.
Gelukkig heb ik goeie vrienden om mij heen staan, die er wel rekening mee houden.

Ik heb even een off-topic vraagje. Als een reumatoloog de diagnose stelt en vaststelt dat je een vorm van reuma hebt (een autoimmuunziekte dus), waarom worden fibromyalgie patienten dan niet behandelt met immuunsuppresiva? Is daar iets bekend over?

quote:

Op woensdag 24 oktober 2007 16:59 schreef oxylus11 het volgende:

[..]

Ik heb even een off-topic vraagje. Als een reumatoloog de diagnose stelt en vaststelt dat je een vorm van reuma hebt (een autoimmuunziekte dus), waarom worden fibromyalgie patienten dan niet behandelt met immuunsuppresiva? Is daar iets bekend over?

Je geeft geen immunosuppresiva omdat Fibromyalgie geen auto-immuunziekte is. Het valt onder reumatische aandoeningen vanwege het klachtenpatroon, niet vanwege de somatische oorzaak.

Ze weten ook niet precies waardoor Fibromyalgie veroorzaakt word. Daar maakt het moeilijk om er effectieve medicijnen voor te maken