ik vroeg me af, zitten hier mensen die last hebben/gehad van chronische hyperventilatie en zo ja ,ben je eraf gekomen,hoe ben je eraf gekomen,en wat voor klachten had je?
Klachten: hyperventilatie he
Kortademig, duizelig, tintelingen in armen en benen, space zicht. Zomaar uit het niets vaak.Soms een tijd niks, soms een tijd weer wel af en toe aanvallen.
Half jaar geleden ademhalingsoefeningen gedaan en die helpen best. Makkelijker om je ademhaling weer onder controle te krijgen bij een aanvalletje.
Nu al weer een maand of 3 denk ik niks meer gehad
maar ik bedoel dus eigenlijk niet van die aanvallen.
ik bedoel een soort van continue verkeerd ademhalen waardoor je je de hele dag rot kan voelen zonder dat het zo erg wordt dat je het als een aanval zou kunnen omschrijven.
quote:Misschien moet je minder stuiterenOp dinsdag 11 september 2007 17:00 schreef -skippybal- het volgende:
Ja hoi
Klachten: hyperventilatie he
Soms een tijd niks, soms een tijd weer wel af en toe aanvallen.
Half jaar geleden ademhalingsoefeningen gedaan en die helpen best. Makkelijker om je ademhaling weer onder controle te krijgen bij een aanvalletje.
Nu al weer een maand of 3 denk ik niks meer gehad
quote:Op dinsdag 11 september 2007 17:12 schreef MeneerNuance het volgende:
hej goed om te horen dat je er weinig last meer van hebt
maar ik bedoel dus eigenlijk niet van die aanvallen.
ik bedoel een soort van continue verkeerd ademhalen waardoor je je de hele dag rot kan voelen zonder dat het zo erg wordt dat je het als een aanval zou kunnen omschrijven.
Dan moet je naar de huisarts gaan die je dan (normaal gezien) doorstuurt naar de fysio die je dan ademhalingsoefeningen laat doen
quote:ademhalingsoefeningen om met hyperventilatieAANVALLEN om te gaan, wat dus geen kut helpt en waarna je nog 2 jaar met dezelfde klachten doorlooptOp dinsdag 11 september 2007 17:21 schreef -skippybal- het volgende:
[..]
Dan moet je naar de huisarts gaan die je dan (normaal gezien) doorstuurt naar de fysio die je dan ademhalingsoefeningen laat doen
maar iig bedankt
quote:Je hebt toch ook oefeningen voor 24/7Op dinsdag 11 september 2007 17:43 schreef MeneerNuance het volgende:
[..]
ademhalingsoefeningen om met hyperventilatieAANVALLEN om te gaan, wat dus geen kut helpt en waarna je nog 2 jaar met dezelfde klachten doorloopt
maar iig bedankt
Als jij de hele tijd kut voelt doordat je verkeerd ademt moet je je ademhaling dus veranderen, en dat doe je dmv van ademhalingstherapie/oefeningen. .
Maja, suit yourself.
[ Bericht 100% gewijzigd door Anka op 11-09-2007 20:16:25 ]
Heb ademhalingsoefeningen gehad van de fysio, die best goed helpen.
Ik merk het nu alleen nog als 'het mega-druk en chaotisch is geweest op het werk bijvoorbeeld. Dan merk ik ineens dat ik weer hoger ademhaal en een soort pijn op de borst heb.
ff plat op buikje liggen relaxen en het is weer goed.
Wijntje doet ook wonderen
Succes ermee...
maar daar kijk ik dus erg mee uit want ik wil niet afhankelijk worden van drank.
het is bij mij ook een paar keer tot een aanval gekomen met hartoverslagen enzo waarbij ik echt effe dacht dat ik het loodje zou leggen
ik heb het bij het sporten trouwens erger, soms kan ik van alles doen zonder wat te merken. maar andere keren begin ik al te hijgen bij de geringste inspanning.
En ik ben niet afhankelijk van drank heur
quote:kwam het zo over alsof ik dat dacht?Op dinsdag 11 september 2007 20:14 schreef Ingetje79 het volgende:
Herkenbaar ja...
En ik ben niet afhankelijk van drank heur
ik bedoelde alleen te zeggen dat toen ik bij mij merkte dat drank de klachten wegnam ik direct zoiets had van: opassen
[ Bericht 2% gewijzigd door MeneerNuance op 11-09-2007 20:42:04 (typefoutje) ]
klachten waren : tintelingen in armen en benen , als ik in slaap wilde vallen lukte dat niet omdat ik het gevoel had dat ik stikte , resultaat NIET slapen sommige dagen was ik dus wel 36 uur wakker , als ik zolang wakker was kon ik ook niet meer lopen, paar meter en dan moest ik weer rusten ..
hartkloppingen , als mensen lang tegen me gingen praten raakte ik lichtelijk in paniek en wilde niks meer horen . ik had een hele lijst klachten iig , ook ademhalingsoefenigen gekregen bij de fysio maar werkte niet echt bij mij en ik wilde me juist niet concentreren op mijn ademhaling pff ..het enige wat een beetje verlichting gaf qua ontspannen worden ( want ik heb het gekregen door teveel stress ) was als iemand me masseerde tussen mijn schouderbladen en ik ging met een stoel douchen , leunend over de rugleuning met een warme douchestraal tussen mijn schouderbladen en dat lekker lang tot je jezelf weer een beetje tot rust voelt komen of iets meer ontspannen ook al heb je het 24/7 , elke beetje verlichting is meegenomen . Ik had ook druk op mijn borst dus misschien is het logisch dat de andere kant verlichting geeft ? iig tussen de schouderbladen was het enige punt op mijn lichaam waar ik verlichting kon krijgen .. veel rusten en ver uit de buurt blijven van stress en druk die mensen op je uitoefenen .. iedereen die je strest uit de buurt houden . alleen aan jezelf denken en rusten .
quote:dat klinkt heel wat heftiger dan ik het heb.Op dinsdag 11 september 2007 21:01 schreef Summers het volgende:
ik heb het 2 jaar geleden ongeveer 3 kwart jaar gehad , dus chronisch en 24/7
klachten waren : tintelingen in armen en benen , als ik in slaap wilde vallen lukte dat niet omdat ik het gevoel had dat ik stikte , resultaat NIET slapen sommige dagen was ik dus wel 36 uur wakker , als ik zolang wakker was kon ik ook niet meer lopen, paar meter en dan moest ik weer rusten ..
hartkloppingen , als mensen lang tegen me gingen praten raakte ik lichtelijk in paniek en wilde niks meer horen . ik had een hele lijst klachten iig , ook ademhalingsoefenigen gekregen bij de fysio maar werkte niet echt bij mij en ik wilde me juist niet concentreren op mijn ademhaling pff ..het enige wat een beetje verlichting gaf qua ontspannen worden ( want ik heb het gekregen door teveel stress ) was als iemand me masseerde tussen mijn schouderbladen en ik ging met een stoel douchen , leunend over de rugleuning met een warme douchestraal tussen mijn schouderbladen en dat lekker lang tot je jezelf weer een beetje tot rust voelt komen of iets meer ontspannen ook al heb je het 24/7 , elke beetje verlichting is meegenomen . Ik had ook druk op mijn borst dus misschien is het logisch dat de andere kant verlichting geeft ? iig tussen de schouderbladen was het enige punt op mijn lichaam waar ik verlichting kon krijgen .. veel rusten en ver uit de buurt blijven van stress en druk die mensen op je uitoefenen .. iedereen die je strest uit de buurt houden . alleen aan jezelf denken en rusten .
ik heb ook moeite met in slaap vallen, maar dat komt door dat ik het idee heb dat ik dan helemaal "wegval'.
volgens de fysio onderscheid dus ook geen prikkels meer, wat resulteert in duizeligheid als er veel licht/geluid is.
tis allemaal behoorlijk kut en dan krijg je zo' vragenlijst bij de fysio met vragen als "wil je dood?" nee ik wil gewoon van die klachten af, jemig
toen kreeg ik een soort van griep en na die week zat ik vast in de 24/7 hyperventilatie ... te lang doorgegaan blijkbaar ... terwijl ik thuis was werd ik gestalkt door mijn werk gever en toen kreeg ik dat ik niet kon slapen en last van hartkloppingen erbij en paniek ,, het kan dus erger worden als je gestrest word , daarom meteen alles afkappen en rust nemen .. het is al belachelijk vervelend om niet gewoon te kunnen ademen , meestal denk je daar niet over na en doe je dat automatisch .
niet kunnen slapen en daardoor niet meer kunnen lopen wil je gewoon echt niet erbij ..
1 troost was wel dat het achteraf geen schadelijke gevolgen voor je heeft om chronische hyp te hebben .
Wat wel vervelend is dat sommige mensen je niet geloven .
dus zat ik maar weer rechtop , als je moet kiezen tussen niet slapen of stikken dan kies je voor niet slapen dus .
Deze man is wat mij betreft de adem goeroe van het westelijk halfrond.
Mijn levenslange vanaf 16e - dus chronische hv - was ik eindelijk kwijt op mijn 42e na het volgen van zijn workshops.
Letterlijk en figuurlijk een verademing.
Voor nu even een tvp, eerst bed
. Bij mij is chronische hyperventilatie vastgesteld. Ik adem ongeveer drie keer zo snel als een gemiddeld mens, wat voor mij voornamelijk het gevolg heeft dat ik constant moe ben. Bij de eerste meting ademde ik in 1 minuut 34 keer, bij een 'normaal' mens ligt dit tussen de 12-15 keer.
Veel stress en vage lichamelijke klachten gingen aan mijn diagnose vooraf. Duizelig, hoofdpijn, rugpijn, oorpijn, moeheid, nekpijn, evenwichtsloosheid, buikpijn en ga zo maar door. De moeheid was het ergst, soms had ik het gevoel dat ik iedereen moment in elkaar kon zakken. Daarnaast hapte ik constant naar lucht en had ik het gevoel dat ik geen adem kreeg. De huisarts kon voor al deze dingen geen medische oorzaak vinden, het was een psychisch probleem. Na wat sessies individuele PMT kwamen ze achter de chronische hyperventilatie.
Sinds die tijd ben ik actief met allerlei oefeningen aan de slag gegaan en zijn de klachten geleidelijk aan verdwenen. (De klachten werden overigens niet alleen door de hyperventilatie veroorzaakt.) Soms als ik nu heel erg gestresst ben voel ik mijn hart als een gek tekeer gaan en het licht worden in mijn hoofd. Tekort aan koolzuur. Gelukkig kan ik er nu mee omgaan en voel ik me ook wat fitter. Eigenlijk moet ik drie keer tien minuten per dag ademhalingsoefeningen doen, maar dit lukt niet altijd. Meestal doe ik het 1 keer per dag en daar heb ik voor nu voldoende aan. Soms schiet zelfs dat erbij in en dan ben ik echt dood op
. Ik heb daarnaast echter ook al een paar langere periodes gehad waarin ik continu duizelig was, en de laatste week voelt voortdurend alles onwerkelijk, wat volgens m'n huisarts ook door hyperventilatie komt..
Hij zegt dat ik me vooral niet te druk moet maken, m'n psychiater zegt ook dat ik vooral geen aandacht aan m'n klachten en angst moet schenken omdat dat ze alleen maar erger maakt.. Maar zolang ik niets doe wordt het voor mijn gevoel ook niet echt beter.. Het onwerkelijke gevoel is na een paar dagen rust wel gezakt, maar nu voel ik nog steeds voortdurend een kriebelig/misselijk gevoel alsof ik verkeerd adem.. het lukt me alleen niet om dit met even goed in- en uit-ademen onder controle te krijgen... Als bijvoorbeeld iemand veel tegen me praat merk ik dat het snel weer wat heviger wordt en ik een beetje 'van de wereld raak'.
Hoe werkt dat met langdurig hyperventileren? Moet je t inderdaad maar zoveel mogelijk negeren, of je juist toch even goed op je ademhaling concentreren om 'm tot rust te brengen?
(wat bij paniekaanvallen dus wel werkt)
Ik herken (een aantal van) de symptomen die horen bij chronische hyperventilatie, maar heb een huisarts die "daarin niet geloofd"
. Als iemand een link heeft naar wat huis-tuin-en-keukenoefeningen kan ik in iedergeval even testen of dat verbetering brengt..
Verder helpt het mij ook erg goed als ik plat op m'n buik ga liggen of handen laag op de rug zetten.
Volgens de fysio adem je naar het punt toe waar je druk voelt (dus waar je je handen hebt geplaatst)
Vooral niet gaan tellen en bewust proberen te ademen.
En in extreme gevallen is het lang leve de oxazepam
quote:Dan moet je eens een second opinion halen. Of vraag hem om longtestjes. Ik heb er een jaar mee rondgelopen, omdat mijn huisarts ook dacht dat ik astma had. Alleen bij het duiken had ik er nooit last van (dat was voor de diagnose astma). De hyperventilatietest in het ziekenhuis was redelijk doorslaggevend: chronische hyperventilatie. En juist omdat ik op mijn ademhaling lette bij het duiken had ik er onder water nooit last van. Dus blij dat ik mijn duikspullen niet verkocht hadOp woensdag 2 januari 2008 15:34 schreef teamlead het volgende:
heeft iemand enig idee waar ik meer informatie over die in dit topic genoemde oefeningen kan vinden?
Ik herken (een aantal van) de symptomen die horen bij chronische hyperventilatie, maar heb een huisarts die "daarin niet geloofd"
Als iemand een link heeft naar wat huis-tuin-en-keukenoefeningen kan ik in iedergeval even testen of dat verbetering brengt..
Ik ben ondertussen van huisarts gewisseld, die vorige aap had het bij mij afgedaan.
Ik heb Caesar/Mensendieck therapie gehad, zoals de rest hier. Ademhalingsoefeningen om tijdens zo'n "aanval" je ademhaling weer op orde te krijgen.
quote:Kun je zo'n hyperventilatietest gewoon laten doen?Op zaterdag 5 januari 2008 17:43 schreef Pheno het volgende:
[..]
Dan moet je eens een second opinion halen. Of vraag hem om longtestjes. Ik heb er een jaar mee rondgelopen, omdat mijn huisarts ook dacht dat ik astma had. Alleen bij het duiken had ik er nooit last van (dat was voor de diagnose astma). De hyperventilatietest in het ziekenhuis was redelijk doorslaggevend: chronische hyperventilatie. En juist omdat ik op mijn ademhaling lette bij het duiken had ik er onder water nooit last van. Dus blij dat ik mijn duikspullen niet verkocht had
Lijkt mij namelijk ook wel iets, omdat ik nu altijd maar aan moet nemen dat het aan mijn ademhaling ligt (want dat zegt de huisarts) maar ik zelf af-en-toe het idee heb dat ik helemaal niet raar of anders adem...
quote:Toen ik er flink last van kreeg kreeg ik ook pijn aan de borst, zweet, onrustig gevoel etc. Na een week weet je dat je niet doodgaat, anders was het al gebeurt. Maar ik begon me wel af te vragen wat het was, dus hup naar de huisarts. Die dacht aan astma, door een verkleinde longinhoud. Na een hele tijd astma spul te hebben gepuft bleven de klachten, dus ik heb me toen met wat druk op de huisarts door laten sturen naar de longarts.Op zaterdag 5 januari 2008 18:09 schreef Maartel het volgende:
[..]
Kun je zo'n hyperventilatietest gewoon laten doen?
Lijkt mij namelijk ook wel iets, omdat ik nu altijd maar aan moet nemen dat het aan mijn ademhaling ligt (want dat zegt de huisarts) maar ik zelf af-en-toe het idee heb dat ik helemaal niet raar of anders adem...
Daar kunnen ze bv je ook testen of je bloed de juiste percentages (of in de marges dus) heeft. Hypo kunnen ze ook testen. Het staat bij mij nog op #1 van rottestjes (als je er dus wel last van hebt).
Chronische hyperventilatie is wat anders dan de acute, waar je duidelijk verschil merkt tussen het ademhalen. Chronisch zorgt ervoor dat je percentages van wat er in je bloed hoort, zuurstof etc, ontregeld is. Dus ik ademde naar eigen mening ook normaal, maar had onbewust mijn ademhalingscentrum in mijn hersenen herprogrammeert om met minder zuurstof te werken. Vandaar dat het chronisch is. Als je dan eens wat sneller ademt (door stress, angst, whatever) dan gaat je ademhalingscentrum in je hersenen signalen uitzenden "ho, teveel zuurstof, paniek!", wat pijn aan borst etc verklaart. Waardoor je weer in angst raakt en zo in een cirkel komt.
Door oefeningen herprogrammeer je met wat mazzel je ademhalingscentrum weer, of leert je iig zo snel mogelijk je ademhalingscentrum op te laten houden met signalen te sturen die niet hoeven bij een aanval.
Overigens kunnen er veel meer dingen aan de hand zijn, maar dit is wat er bij mij was. Ik ben geen longarts, ik heb alleen heel wat longtesten mogen meemaken voordat ze er achter waren. Dus over de meeste testen kan ik je wel wat vertellen
Als je er echt last van hebt, laat je doorsturen door je huisarts, het is niet dodelijk of zo, alleen rete irritant als je niet weet hoe je er mee om moet gaan. En het is op vrij makkelijke wijze een stuk aangenamer te maken.Continu dat gevoel alsof de wereld om me heen 'heel ver weg is', wat ik zo beangstigend vind dat 'ontspannen' ook simpelweg niet meer lukt, want ik voel continu de angst dat dit gevoel nooit meer over gaat.. Ik bedacht een paar dagen terug nog hoe ik het inmiddels allemaal wel onder controle had, en het eigenlijk wel prima ging, maar nu m'n klachten weer terug zijn is mijn complete relativeringsvermogen foetsie.. Ik heb al een paar keer heel dicht bij het punt gestaan om op m'n werk weg te lopen omdat ik het zo niet trek, en er zijn ook erg veel momenten dat ik liever dood zou zijn dan nog zó een dag te moeten doormaken..
Het lukt me sinds vandaag wel weer héél af-en-toe om te ontspannen, maar m'n dwangmatige denken ("ik moet ontspannen, ik moet gewoon ademen, ik moet bijkomen want maandag moet ik weer functioneren") maakt dat ik steeds na een paar minuten weer net zo hard door-hyper..
Hij nam me eindelijk serieus. Als eerste bloed geprikt, uitslag: schildklier niet goed. Daar heb ik toen medicatie voor gekregen.
Dit hielp niet afdoende, toen kreeg ik medicijnen: seroxat en Xanax. Geen wondermiddelen, maar sindsdien is het steeds beter gegaan. Nu heb ik er weinig last meer van gelukkig.
Veel sterkte! Het is echt een kutprobleem.
Echter, het is een soort valium. en sommige dokters geven dat niet snel. Het heeft mij weer doen functioneren!
Ik slik een lage dosis, alleen als het te erg wordt. Ik ben ook niet meer gaan gebruiken in de 5 jaar dat ik het heb.
quote:is heel herkenbaar.maar m'n dwangmatige denken ("ik moet ontspannen, ik moet gewoon ademen, ik moet bijkomen want maandag moet ik weer functioneren") maakt dat ik steeds na een paar minuten weer net zo hard door-hyper..
quote:Op zaterdag 1 maart 2008 21:07 schreef Bombshell het volgende:
Dat gevoel dat de wereld ver om je heen weg is komt voort uit je angsten, is een soort bescherming van je lichaam tegen constante angst werd mij verteld bij cognietieve therapie.
Maar voor mijn gevoel is die ervaring noujuist hetgene wat leidt tot constante angst...(overigens houd ik t voor mezelf even bij het idee dat alles door hyperventilatie komt.. een tijd terug zei mijn haptonoom iets van "als je zelf geen rust neemt doet je hoofd het wel" en dat idee maakte me alleen maar van slag en angstig.. De verklaring dat alles door mijn ademhaling komt stelt me in zekere zin nog een beetje gerust..)
De 1e stap is om mensen te laten ervaren in de Cesar praktijk, om bewust te worden hoe is het nu ? als je zus of zo doet : is er niets veranderd ? is er wel iets veranderd en wát is er dan veranderd ?
Dit alles om iemand te leren ( zelf) te observeren van ademen en evt. veranderingen; en wat zij zelf ermee kunnen (spelen).
Gaandeweg is het de bedoeling dat mensen weer kunnen vertrouwen op het zelfregulerend vermogen om in lastige situaties de adem vrj te laten stromen.
Angsten maken oa. adrenaline vrij waardoor men op den duur uitgeput raakt en geen rust/ontspanning vindt.
this concludes the session for today...
Dus adem alle lucht die je in je longen hebt en er uit kan persen door uit te ademen uit met al je kracht, inademen gaat als je goed uitademt daarna vanzelf. Doe dit een paar keer om het uur bijvoorbeeld, helpt mij altijd goed.
Laatst zat ik wel in de bus en voelde er eentje aankomen. Ging toen maar met de eenzame bejaarde naast me praten om m'n aandacht af te leiden en toen was 't weg
Maar ja, waarschijnlijk is het gewoon weer wachten op een periode dat het weer kut is
Zolang ik maar druk met iets bezig ben (bijvoorbeeld naar m'n computerscherm staren, of diep in gedachten zijn) gaat het wel oké, maar zodra ik weer om me heen kijk, om bewust te controleren hoe ik alles ervaar, schiet ik gelijk weer helemaal in de stress.. Geen idee of mijn ervaring écht zo anders is, of dat het probleem 'm zit in dat hele bewuste nadenken over hoe ik alles zie (wat een 'normaal mens' natuurlijk zelden doet).
Ik weet dat mijn huidige baan me veel goeds heeft gebracht:hiervoor had ik een WE-baan (om mezelf weer wat op de rit te krijgen) en daar ging ik bij elk duizeltje weken thuiszitten omdat ik dacht dat ik het niet meer aankon.. in m'n huidige baan kan dat gewoon niet, dus moet ik mezelf elke dag wel 10 schoppen geven om gewoon door te gaan.. Ergens gruwelijk inspannend dat het na een half jaar nog steeds schopwerk is (niks gaat vanzelf), maar het zorgt iig voor afleiding, en een klein beetje vertrouwen dat ik best kan functioneren zonder angstig op m'n kamertje te zitten..
Maar op dit moment denk ik echt weer "dit wordt een enkeltje ziektewet".. afleiding en bezig blijven is vast wel goed, maar zoals ik me nu voel zie ik mezelf morgen echt niet alleen in een winkel staan, of overmorgen weer leiding geven.. Want zo thuis zónder spanningen en drukte word ik momenteel al helemaal gek..
En het helpt volgens mij ook niet echt dat de lucht in het winkelcentrum zó droog en benauwd is dat ik altijd letterlijk een klap in m'n gezicht krijg als ik 's ochtends de deur opentrek..
Bah
Vrijdag zat iemand irritant te doen in de rij voor de kassa bij de supermarkt over een product dat 5 cent duurder was en ineens kreeg ik een aanval die behoorlijk heftig was. Zweten als een malle, tintelingen overal, smaak in m'n mond alsof ik aan een batterij lik (herkenbaar
) en uiteraard de hartkloppingen en het niet weten wat voor een positie aan te nemen. Alsof die kerel een beetje de druppel was ofzo...
De zaterdag een beetje wezen klussen om en in het huis en daar kreeg ik ook steeds de voortekenen van een aanvalletje die ik dan wel weer kon controleren met dank aan de ademhalingsoefeningen van de fysio
De avond in de kroeg geweest (de vrijdag ook btw) en toen nergens last van, zoals altijd met alcohol op
Zondag een lamme dag met veel bankhangen waar ik ook steeds last had van hartkloppingen of overslaan van het hart. Iets van 3 keer uitgelopen tot lichte aanval.
En vandaag de hele dag een kutgevoel op de borst gehad waardoor ik de hele dag niet echt stil kon zitten. Op en neer wippen met de knie, heen en weer gedraai, hand heel lomp onder de oksel doen aan de kant van m'n hart
Tyfuszooi! Dik half jaar nauwelijks ergens last van gehad en nu is het weer poep
Misschien een ideetje om hier van een 'centraal hyperverntilatietopic' te maken?
Schijnen toch zo'n 800.000 mensen last van te hebben in Nederland...Ik had overigens gister in de tram voor het eerst sinds tijden weer een aanval
Zou het het weer zijn of zo?
Ik heb hier ook een hele tijd behoorlijke last van gehad, echt een paar keer bij de dokter geweest omdat ik geen idee had wat het was, zelfs doorgestuurd voor hartfilmpje enzo, maar daar was natuurlijk niks op te zien.
Uiteindelijk bleek t dus hyperventilatie te zijn
Nu heb ik eigenlijk al een jaar ofzo geen echt "aanval" meer gehad. Als ik het voel aankomen dan probeer ik me ergens anders op te concentreren zodat mijn ademhaling weer normaal word. Heb nl gemerkt dat t alleen maar erger word op t moment dat ik in paniek raak van het gevoel dat ik ga hyperventileren (duh
)maar irritant is t in elk geval wel
En daarbij het idee alsof je hele buik opgezet is.
Een echte aanval lijkt me heel angstig.
..cliffhanger!! Nee hoor. Gewoon even te lui om nu voluit te typen.
quote:ik wacht af dan.Op woensdag 16 april 2008 22:08 schreef Imperatore het volgende:
Ik plaats hier even een TVP. Mijn ervaringen deel ik één dezer dagen..
..cliffhanger!! Nee hoor. Gewoon even te lui om nu voluit te typen.
quote:Zoals beloofd.
Ik heb nu chronische hyperventilatie sinds mijn 16e ofzo. Misschien eerder, ik weet het niet meer precies. Ik weet wel dat het voor het eerst was toen ik ergens in het noorden des lands op vakantie was met mijn ouders. Opeens had ik het heel benauwd en kon ik niet eten toen de rest dat wel ging doen. Ik ben toen maar op bed gaan liggen, naar het plafond staren. De meest vervelende scenario's schoten door mijn hoofd. Doodeng vond ik het.
Later kreeg ik er ook al last van op school. Tijdens proefwerken wanneer het doodstil was, maar ook gewoon in de les, kreeg ik het spontaan benauwd, begon te zweten en werd duizelig. Gelukkig heb ik mijn havo zonder al te veel problemen af kunnen ronden.
Nu 8 jaar later heb ik bepaalde dingen wat meer onder controle, maar het blijft nog altijd een gigantische belemmering in het dagelijkse leven. Ik heb mijn studie nog altijd niet af kunnen ronden omdat ik onregelmatig en slecht slaap (volgens mij heb ik ook last van ademstops ofwel apneu), bij het eten ondervind ik hinder van mijn ademtekort en overdag ben ik vaak lusteloos. Mijn geliefde voetbal heb ik ook moeten laten varen omdat ik het gewoon niet meer op kan brengen een hele wedstrijd intensief bezig te zijn. Terwijl ik vroeger de longen uit mijn lijf rende. Erg pijnlijk aangezien voetbal altijd een prima uitlaatklep en bovendien mijn favoriete bezigheid was.
Ik heb al vanalles gedaan. Ben jaren geleden naar de dokter geweest om te horen dat ik geen astma heb, vervolgens ben ik naar een logopediste gestuurd om ademhalingsoefeningen te doen. Dit hielp enigszins. Maar omdat ik er nooit helemaal vanaf kwam, ben ik ook nog naar een psycholoog geweest, omdat - zo stellen ze - hyperventilatie iets psychisch is. Toch twijfelde ik daaraan, ik bleef het gevoel houden dat het iets lichamelijks was.
Bij voetbal had ik erg vaak een bal hard tegen mijn neus gekregen, dus wellicht dat mijn neusbotje scheef was gegroeid (ademhalen door mijn neus gaat immers vaak ook lastig), maar de kno-arts vertelde me dat dit niet de oorzaak was. Hij stond weliswaar niet loodrecht, maar de afwijking was te gering om hyperventilatie te veroorzaken.
Wat mij nu nog rest is het bezoeken van een internist en het na laten kijken van mijn hart. Ik wil zeker weten dat het lichamelijk allemaal op orde is, dan weet ik dat maar en kan ik er wat mee doen. Waar ik echter niet bij kan, is het feit dat een mens jarenlang nergens last van kan hebben en hop, zo ineens heb je zoiets als hyperventilatie. Vreemd en frustrerend, zullen de meeste het met me eens zijn. Ik zou er alles wat ik bezit voor over hebben om weer normaal ademend, zonder belemmeringen door het leven te kunnen gaan. Maar dat gaat ooit gebeuren, het moet!
quote:Ik heb zo'n beetje hetzelfde. Qua ademhalingsfrequentie merk je niets aan me, maar zo nu en dan krijg ik toch een paniekaanval, dan heeft het zich gewoon langzaam op zitten bouwen. Ik denk overigens zelf dat het komt doordat ik te diep uitadem, waardoor er weinig rest co2 overblijft. Heb er jarenlang mee rondgelopen voordat ik naar de dokter ben gestapt, aangezien ik het eigenlijk alleen had als ik een test deed ofzo, dat ik plotseling van het ene op het andere moment kotsmisselijk werd (en duizelig en koud zweet zoals hierboven al beschreven). Maar op een gegeven moment werd het steeds erger, ook als ik in een collegezaal zat of uberhaupt ergens waar ik niet zo makkelijk wegkon. Toen heb ik van de fysio wat ademhaling technieken gekregen om zo'n aanval te keren, en na wat oefening werkt dat nu vrij goed. Bij mij was het eigenlijk altijd dat juist de angst voor een aanval er eentje opriep. Nu ik weet dat ik er iets tegen kan doen is die stress een heel stuk minder.Op zaterdag 5 januari 2008 18:34 schreef Pheno het volgende:
Chronische hyperventilatie is wat anders dan de acute, waar je duidelijk verschil merkt tussen het ademhalen. Chronisch zorgt ervoor dat je percentages van wat er in je bloed hoort, zuurstof etc, ontregeld is. Dus ik ademde naar eigen mening ook normaal, maar had onbewust mijn ademhalingscentrum in mijn hersenen herprogrammeert om met minder zuurstof te werken. Vandaar dat het chronisch is. Als je dan eens wat sneller ademt (door stress, angst, whatever) dan gaat je ademhalingscentrum in je hersenen signalen uitzenden "ho, teveel zuurstof, paniek!", wat pijn aan borst etc verklaart. Waardoor je weer in angst raakt en zo in een cirkel komt.
Door oefeningen herprogrammeer je met wat mazzel je ademhalingscentrum weer, of leert je iig zo snel mogelijk je ademhalingscentrum op te laten houden met signalen te sturen die niet hoeven bij een aanval.
Ik heb het soms nog wel eens tijdens een presentatie, of gewoon zomaar, maar het is heel goed beheersbaar.
Herkenbaar en toevallig kom ik dit topic tegen nadat ik sinds gisteren gewoon echt zit te klooien met m'n ademhaling.
Niet belachelijk snel, maar net genoeg om je "vol" te voelen, gestressed, een klein beetje licht in t hoofd + hoofdplijn.
En dat nerveuze inderdaad, dat je amper stil kunt zitten.
Zo irritant, want ik weet gewoon dat verder alles al tig keer nagekeken is (hartfilmpje, schildklieren, bijnieren (adrenaline), en de hele mik mak. Toch voel ik mij vaag gewoon echt niet fijn.
Enige wat bij mij dan helpt is een zooitje halve liters. Maar da's natuurlijk een oplossing van niks waardoor het toch vaak een nachtje doortrekken wordt. En dan de volgende dag zo brak zijn dat je weer gaat letten op je ademhaling en zie daar, de kuttige tyfuscirkel is rond
En zo'n periode heb ik nu dus al een dikke week
Hopen dat 'ie snel weggaat en ik weer een aantal maanden mag genieten van het mooie, fijne, hyperventilatievrije leven...Ik slaap ook vaak op de bank omdat we in de woonkamer een grote TV hebben waar ik lekker mee in slaap kan vallen. Ook leuk voor mijn vriendin als ik weer eens dagen en soms zelfs weken niet in bed heb geslapen.
Trouwens wel echt fijn om deze ervaringen met mensen te kunnen delen. Dat geeft je toch een beetje het gevoel dat je niet alleen op de wereld bent wat dit aangaat
quote:Ik vind het ook best vreemd dat er niet al te veel topics en posts zijn hier over. Het schijnt dat 800.000 Nederlanders er last van hebben, en dat vind ik eigenlijk wel veel...Op dinsdag 22 april 2008 00:36 schreef Imperatore het volgende:
Trouwens wel echt fijn om deze ervaringen met mensen te kunnen delen. Dat geeft je toch een beetje het gevoel dat je niet alleen op de wereld bent wat dit aangaat
quote:Veel mensen steken hun kop in het zand. Ik praat er normaal ook niet graag over, voor jezelf doen alsof het er niet is.Op dinsdag 22 april 2008 00:41 schreef -skippybal- het volgende:
[..]
Ik vind het ook best vreemd dat er niet al te veel topics en posts zijn hier over. Het schijnt dat 800.000 Nederlanders er last van hebben, en dat vind ik eigenlijk wel veel...
quote:Oh praten erover boeit me niet. Het is geen AIDS ofzoOp dinsdag 22 april 2008 01:49 schreef Imperatore het volgende:
[..]
Veel mensen steken hun kop in het zand. Ik praat er normaal ook niet graag over, voor jezelf doen alsof het er niet is.
Bijna iedereen die ik redelijk goed ken weet er wel van. Gedaan zodat ze niet compleet gaan trippen mochten ze mij ooit eens plotseling in een aanvalletje zien
Ik heb altijd heel erg zitten zoeken naar psychische verklaringen en stressfactoren, maar ik krijg toch wel de indruk dat het weer een erg grote invloed op mijn ademhaling heeft..
(met benauwde zomerdagen, en winterdagen waarop overal de verwarming hoog staat als toppunt)
In de winter heb ik er weinig last van totdat ik in een ruimte kom waar veel word gerookt.
Vorig jaar ook periode gehad met duizeligheid en elk moment van de dag hartstikke moe zijn en energieloos voelen, dit had te maken met stress want na die periode namen de klachten weer af.
Met deze benauwde dagen voel ik me moe en benauwd, val dan gelukkig wel vrij snel in slaap maar dat is helaas voor een paar uurtjes en dan zit rechtop in bed omdat het zo vreselijk benauwd is.
Je zou volgens mij wel gewoon extra kunnen slapen, je lichaam verbruikt meer energie dus is het ook logsich dat je meer zou kunnen slapen.
Denk dat dit per persoon verschillend is. Ik zou zeggen luister goed naar je lichaam.
Ik weet het ook niet precies je zou je huisarts kunnen vragen als je het zeker wilt weten.
Voorheen:
Kort op elkaar -> adem fuxed up, ook al heb ik ruimte zat > tintelingen beginnen -> Ik schrik -> Gaat sneller ademen -> Paniek escaleert -> ik vlucht uit de massa.
Ging bijna altijd goed tot 2x toe, tijdens het uitgaan ben ik out gegaan...
tijdje terug:
Kort op elkaar -> adem fuxed up, ook al heb ik ruimte zat > tintelingen beginnen -> Ik schrik -> Gaat sneller ademen -> paniek ondercontrolen houden -> bewust goed rustig ademen -> Niks aan de hand.
Nu:
Kort op elkaar -> Niks aan de hand..
De sleutel van paniek is echt dat je je angsten nooit moet vermijden..
Een van de keren dat ik echt ben flauwgevallen ging eigelijk zo snel dat ik niet eens de kans kreeg om in te grijpen... Ik voelde (dacht ik) hartkloppingen.. Alhoewel dit ook gewoon zo een trillend spiertje kon zijn.. Ik voelde direct dat ik onbewust gelijk begon te hyperventileren.. Vertelde me vriendin dat ik me niet lekker voelde en dat we even naar buiten moesten gaan, ze gaf direct gehoor en liep direct achter me aan. Tijdens het naar buiten lopen kan ik me nog herinneren dat ik vol tegen iemand aan liep, me excuseerde en ik was weg. Kan me ook totaal niet herinneren dat ik naar de grond ben gegaan. Me vriendin vertelde me dat ik niet viel maar eigelijk in elkaar zakte en me eigen val opving met me handen. Me ogen draaide heel wat rondjes...
Kwam daarna heeeel vaag bij en merkte dat ik naar buiten werd gedragen door 2 gasten.. Ik kwam bij in de gang van de tent waar een hand vol onbekende geduldig afwachten tot ik weer bijkwam. Ik kwam bij en ik zat/lag een beetje in de armen van een andere gozer die mij rechtop hield (waarschijnlijk zodat ik niet op me tong zou kauwen of inslikken) Een meid kwam aan zetten met een glas water, ik nam een slok en koste direct het hele avond maaltijd uit. Ik bleef eventjes liggen omdat ik weet van de vorige keren als je direct opstaat dat je direct weer naar de vlakte gaat.. Ik dacht dat het wel weer ging en ging voorzichtig al hangend aan de nek van een maat even naar buiten. Daar kwam wéér een wegtrekker en me benen en zicht begonnen op te houden met werken maar ik ben niet weg geweest... Ik heb 5 minuutjes op de bank buiten gezeten, kreeg het eindelijk weer lekker koud en daarna was plots alles weer helemaal ok. Paniek alles was ook weg. Toen kon ik me vriendin troosten omdat die echt dacht dat ik dood ging.
Ik had altijd ook een angst om flauw te vallen bij onbekende (tijdens het uitgaan).. Ik heb 't nu een keer gedaan en het is goed erg goed uitgepakt.. Er waren meer onbekende die zich zorgen om mij maakte dan ik ooit had gedacht.
Wat bij mij echt heel erg hielp is om op het moment dat het begon direct de ademhaling heel even te onderbreken, want hyperventileren is immers teveel zuurstof in je bloed.. Daarna diep maar heel rustig ademhalen.. Meestal trok het dan weg..
[ Bericht 27% gewijzigd door blup op 04-06-2008 02:01:50 ]
Ik weet wel dat de "standaardoplossingen" (ademen in een zak etc) bij mij niet werken, daar wordt het juist erger van. Ook goed bedoelde adviezen van mensen maken het alleen maar erger. Als ik een aanval heb, moet ik me echt compleet afzonderen en het op m'n eigen manier oplossen, als speelt er volgens mij daar meer mee. Ik heb het een tijdje heel erg gehad en had m'n toenmalige vriendin ook nadrukkelijk gevraagd niet raar op te kijken als ik spontaan weg zou lopen. En als er andere mensen bij waren, of zij er dan voor wilde zorgen dat ook die anderen me met rust zouden laten. Dat was trouwens in een hele stressvolle periode van m'n leven.
Op één of andere manier sluipt het er heel erg in als in geconcentreerd een herhalende activiteit aan 't doen ben.. van het weekend toen ik m'n keuken flink poetste raakte ik op een gegeven moment in een soort trans waar ik de rest van de dag niet meer uit kwam, en nadat ik gister moest inventariseren (en dus 5 uur lang alleen maar dozen scande) stond m'n blik helemaal op oneindig, en het is een dag later nog steeds zo..
Uiteraard komen door het akelige gevoel ook weer alle doem/angstgedachten om de hoek (zie je wel, dit en dat is toch veel te zwaar voor me.. oje, ik word overspannend.. etc)
Iemand wellicht een verklaring of oplossing?
remedie: haptonomie.
Ik heb wel hierdoor een lichte alcoholverslaving aan overgehouden. Omdat alcohol een instantmiddel was om de klachten weg te nemen en mij zelf te kalmeren. Maar nu, doe ik weer mee aan ademhalingsoefeningen en hardlopen en rook ik niet zoveel meer.
Ik kan er heel goed mee leven; alleen wil ik nog altijd een structurele lange termijnoplossing. Dus ik zal het topic eens goed lezen.
[ Bericht 6% gewijzigd door teknomist op 01-07-2008 21:53:49 ]
Het begon in 1998 waar ik een zware hyperventilatie-aanval kreeg (toen wist ik dat uiteraard nog niet) in New York op een drie uur durende rondvaart rond Manhattan.
De angst om daar dood te gaan maakte het natuurlijk nog veel erger en langduriger.
Eenmaal thuis kreeg ik het nog eens, 's nachts in bed. Deze duurde ook lang en was heftig. Ik wist werkelijk niet wat er met me gebeurde.
Ik werd pas rustiger nadat ik me er maar bij had neergelegd dat ik dus dood ging.
De huisarts vond verder niks en later bleek het hyperventilatie.
Ik heb het nu al 10 jaar en soms steekt het de kop op. Met buikademhaling houd ik het in de hand.
Toch heb ik ook, na al die tijd, nog steeds het gevoel dood te gaan bij een zware aanval (en dus een paniekgevoel).
Gelukkig komt dit nog zelden voor.
Lichtere akkefietjes duren meestal maar een paar minuten.
Ik weet echter nooit waar het nu vandaan komt. Waarom ik me ineens zo voel...
Ik heb er een jaar of 20 geleden fysio voor gehad, dus ik kan er aardig mee overweg als ik een aanval heb.
Gewoon rustig gaan liggen, handen op je buik en je ademhaling regelen. En water drinken. Want je krijgt er een droge bek van van heb ik jou daar.
Mocht het liggen niet helpen, dan (beter te doen in privéruimte hahahaha, want je staat voor gek) dan gaan huppelen, alsof je aan het touwtje springen bent, maar dan zonder touwtje.
Als je het chronisch hebt kan je er mee om leren gaan.
@Lily:
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik zit/lig nu thuis met een hernia en ik moest naar het ziekenhuis voor een MRI-Scan.
Dat ging kompleet verkeerd. Heb er zelfs claustrofobie bij gekregen. Ik werd kompleet gek in die buis. Volgens mij heb ik nog nog nooit zo'n angstaanval (hyperventilatie) gehad in mijn leven.
Ik krijg het al als ik er aan denk dat ik terug moet. Dan hyper ik de pan uit. Alleen om de gedachte al dat ik die buis weer in moet. Dus ze kijken nu of het onder volledige narcose kan. Want mij krijgen ze het ziekenhuis niet meer in, als ik weet dat ik niet 100% weg ben en ik zal er sowieso wel met hyperventilatie binnen komen.
Ik ben ervan overtuigd dat hyperventilatie tussen je oren zit, maar dat het vaak wordt onderschat.
Eerste aanval was in bed, was daarvoor naar de bioscoop geweest en daar al het gevoel van naar adem snakken, en het idee hebben niet weg te kunnen.
S'nachts in bed ging mijn hart als een gek ben daar zo van geschrokken dat ik begon te hyperventileren kreeg mijn vingers niet meer recht, die waren helemaal verkrampt. Mijn vriend heeft mij naar het ziekenhuis gebracht (eerst dacht ik oh god het is mij hart!) daar aangekomen stelde ze me gerust dat ik toch echt een hyperventilatieaanval had! Mijn hart en longen waren in orde.
De huisarts constateerde dat ook, er is ook nog een hartfilpmje gemaakt en bloedgeprikt was allemaal in orde!
Nu heb ik er eigenlijk de hele dag last van, mijn hart klopt de hele dag vrij snel, steek ook afentoe (wat ik echt eng vind ) afentoe zweten, en ontzettend moe.
Heb volgende week een afspraak met een haptonoom, heeft iemand daar ervaringen mee?
Sterkte allemaal
.k heb het ook wel eens heeel licht wanneer ik in een kamer zit waar alle ramen dicht zijn, en dan met het idee dat er geen frisse lucht/zuurstof binnenkomt
.quote:99% van de tijd heb je het nog eens niet door.Op maandag 7 juli 2008 21:33 schreef Hardtosee het volgende:
ukkig. Het lijkt me niet fijn om dit chronisch te hebben
Althans ik niet...Al is het natuurlijk gewoon psychisch, dus of het echt helpt of dat het gewoon tussen mn oren zit dat het helpt geen idee.
Een half jaar geleden was het bij mij het ergst, durfde bijna niet meer met de trein na een aanval daar en zelfs een examen verpest erdoor.
Zo zit ik nu gelukkig in een goede periode
Voelde me al licht in mn hoofd worden als ik de deur uit moest.
Medicatie en het positief denken (al is dat heel erg moeilijk in de ergere periodes) heeft bij mij al heel veel geholpen.
Het is gewoon doodvermoeiend omdat je er vaak continu mee bezig bent.
quote:De oorzaak is psychisch maar de CO2-balans kun je wel veranderen door ademhalingsoefeningen.Op vrijdag 11 juli 2008 14:39 schreef OpperTeef het volgende:
Ze zeggen dat ademhalingsoefeningen achterhaald zijn, wat ik zelf doe op het moment dat ik een aanval aan voel komen, hou ik een paar seconden mijn adem in voor een paar keer.
Al is het natuurlijk gewoon psychisch, dus of het echt helpt of dat het gewoon tussen mn oren zit dat het helpt geen idee.
Een half jaar geleden was het bij mij het ergst, durfde bijna niet meer met de trein na een aanval daar en zelfs een examen verpest erdoor.
Zo zit ik nu gelukkig in een goede periode
Voelde me al licht in mn hoofd worden als ik de deur uit moest.
Medicatie en het positief denken (al is dat heel erg moeilijk in de ergere periodes) heeft bij mij al heel veel geholpen.
Het is gewoon doodvermoeiend omdat je er vaak continu mee bezig bent.
Welke medicatie heb gebruikt? Benzo's of meer antidepressiva? Ik heb gehoord dat St. Janskruid goed kan helpen.
Nu ben ik naar de dokter geweest en slik sinds een week Citalopram, maar de klachten worden alleen maar erger..
Ik ben de hele dag misselijk, en ben de hele dag bezig om het "weg te puffen" ook heb ik het gevoel dat als mensen te dicht bij me komen staan of tegen me gaan praten dat ik een soort van "wegval", ik word dan misselijk en kan me niet meer concentreren.. (niet handig in de horeca)
Ook heb ik last van trillen en een beetje vlak gevoel. en dit al na 5 dagen...
Ik moet ook nog naar de fysio voor ademhalings oefeningen, dus daar is m'n hoop een beetje op gericht eigenlijk.
Samenvatting: Van die Citalopram heb ik nu de hele dag door klachten die ik anders maar eens in de zoveel tijd had. Iemand hier ervaring mee?
Als je start met antidepressiva dan kan het zo zijn dat in de eerste weken juist de klachten wat intenser worden omdat het lichaam naar een evenwicht zoekt, dit zou na 4-6 weken wel moeten verdwijnen. Maar zoals gezegd, meldt het aan je huisarts.
wat meer info: http://www.hulpgids.nl/medicijnen/medicijnsoorten/citalopram.htm
Wat Re zegt; je lichaam moet er aan wennen, maar de juiste dosering moet eerst ook gevonden worden.
Slik je de 20 mg?
Aan de oefeningen van de fysio heb ik zelf wel veel gehad trouwens, hopelijk heb jij dat ook.
Sterkte ermee...hyperen is kut
@ Re: ik heb ook gelezen dat de klachten de eerste paar weken kunnen verergeren, maar van 2 keer per jaar hyperen tot 2 keer per dag gaat me een beetje te ver..
Maar even doktersadvies afwachten zometeen..
Heb trouwens vanmorgen maar een halfje genomen (10mg) en nu valt de misselijkheid wel mee..
quote:Die suicidale gedachten zijn voornamelijk bij jongeren onder de 18/21 idd.Op zaterdag 19 juli 2008 13:21 schreef teknomist het volgende:
Van antidepressiva is bekend (ik heb er geen ervaring mee) dat in de begintijd depressieve klachten kunnen verergeren tot suïcidale neigingen toe. Na een tijdje is dat wel weer weg en begint het spul echt te werken.
)Ik vind het alleen wel heel erg lastig om die eerste 2 weken door te komen ivm misselijkheid en benauwdheid etc. Het belemmert me wel in de dagelijkse gang van zaken.
neem nu 'sochtends 10 gr en voordat ik naar bed ga 10 gr.
Ik vind het alleen wel vreemd dat zo snel die link gelegd wordt met depressiviteit.
Voor zover ik weet heb ik daar geen last van, alleen van hyperventilatie en een angstaanval zo nu en dan.
De Cipromil wordt idd ook voorgeschreven bij depressie, maar ook bij eetstoornissen en dus ook bij hyperventilatie.
, dus idd weinig met depressie te maken in jouw geval 
). Doorverwezen naar een therapeut die gespecialiseerd was in paniekstoornissen en die gaf aan dat ik me tijdens die momenten op m'n ademhaling moest concentreren en die rustig moest krijgen. Dat werkte echter averechts...van dat letten op m'n ademhaling ontwikkelde ik de gedachte dat mijn lichaam 'vergat' te ademen en ging ik nog dwangmatiger ademen Anyway, uiteindelijk heb ik ontdekt dat het voor mij het beste werkt als ik tijdens de 'aanvallen' (dus als ik om 1 of andere reden ineens denk: 'Ow help, ik ga flauwvallen/overgeven/dood') tegen mezelf zeg: 'stel je niet aan, er is niets aan de hand met je lichaam, het zit tussen je oren!' en afleiding zoek. Dan ebt het vanzelf weg, hoe vreemd ook... Voor o.a. het chronisch hyperventileren heb ik nu PMT, maar dat werpt nog niet echt vruchten af. Moet eigenlijk zeggen dat ik ook niet anders meer gewend ben, dus heb er eigenlijk ook niet veel last van! Iedere gek zijn gebrek hè
quote:SSRI's worden ook gebruikt tegen angstaanvallen inderdaad, en niet alleen tegen depressies.Op zaterdag 19 juli 2008 14:10 schreef Re het volgende:
het wordt idd ook voorgeschreven voor angstaanvallen
Ik moest vandaag voor mijn hernia naar het UWV. Treinkaartje gekocht en zat goed en wel in de trein en ik kreeg me toch een paniekaanval. Ben meteen de trein uitgestapt. Er liepen net twee agenten op het perron en die hadden me al zien instappen en weer uitstappen, dus die spraken mij aan. (Voor het zelfde was ik een zakkenroller, want wie loopt door de trein en stapt er dan weer uit?).
Maar ze zagen al vrij snel aan mijn gezicht dat er iets niet in orde was. Toen ik het uitgelegd had namen ze mee naar hun kantoortje en kreeg een glas water aangeboden, om even op adem te komen.
UWV gebeld en ook alles uitgelegd. (Wat een kutorganisatie is dat).
Ze begrepen dan mijn hyperventilatie samen met die angstaanvallen wel, maar alsnog willen ze een nieuwe afspraak maken.
Als het ook telefonisch kan, waarom zal ik dan daar heen gaan? Die gast moet gewoon regelen dat ik aan mijn hernia word geholpen en druk uitoefenen op mijn neuroloog. Dat ik never nooit meer in een MRI apparaat ga is mij sinds vanochtend helemaal wel duidelijk.
Zegt die bokkebek ook doodleuk: "Je kan ook in een MRI met een roesje en dan beleef je alles wel, maar je kan je dan niet bewegen..."
Dat was werkelijk heel aanmoedigend om het toch te gaan doen..... NOT!!!!!!!!!!
Mijn vader had op zijn 31e, mijn beide broers ook iets in die leeftijd ook een hernia en toen bestond de MRI niet eens, dus ze kunnen het ook wel op een andere manier onderzoeken. (ik ben wel de sterkste man van de familie, want ik heb het pas op mijn 43e
) Ik bel morgen wel naar mijn huisarts met het verhaal en vraag hem of er een oplossing is voor die angstaanvallen, maar dan zonder medicijnen. Want ik slik er al drie dagelijks door een eerdere TIA.
En als ik het hirboven allemaal lees, dan zijn het allemaal kalmeringsmiddelen en daarmee kom ik ook niet echt terug in het arbeidsproces.
En ik heb een vraag aan users die ook hyperventilatiesyndroom hebben.
Hebben jullie ook een enorm hoge pijngrens?
Over die pijngrens, ik zou het niet zeker weten, ik kan me namelijk niet echt de laatste keer herinneren dat ik een gigantische lichamelijke pijn had. Ja, barstende koppijn laatst een keertje, maar verder..
Het had mij wel een tijdje in zijn greep zoals:school verwaarlozen,niet meer uitgaan
Ik kreeg er overal waar last van behalve op mijn kamertje dus dat werd mijn thuishaven.
Kreeg ik hyperventilatie dan ging ik zo snel mogelijk naar huis en op mijn kamer bijkomen.
Ik kreeg er later ademhalingsoefeningen voor en dat werkte erg goed.
Ik doe ze af en toe voor de lol weleens zodat ik ze niet vergeet maar mijn hyperventilatie is nu wel mooi weg
quote:Dit heeft ook mij geholpen, heb een tijdje last gehad van paniek-aanvallen en precies door bovenstaande in mijn oren te knopen en toe te passen als het weereens gebeurde, ben ik er ook zo goed als vanaf gekomen.Op zaterdag 19 juli 2008 22:46 schreef SterreMarit het volgende:
Anyway, uiteindelijk heb ik ontdekt dat het voor mij het beste werkt als ik tijdens de 'aanvallen' (dus als ik om 1 of andere reden ineens denk: 'Ow help, ik ga flauwvallen/overgeven/dood') tegen mezelf zeg: 'stel je niet aan, er is niets aan de hand met je lichaam, het zit tussen je oren!' en afleiding zoek. Dan ebt het vanzelf weg, hoe vreemd ook...
ademhalingsoefeningen en rek-strek oefeningen helpen wel een beetje, maarja je vraagt je af kom ik er een keer vanaf... Wat ik ook van mijn psycholoog hoor is dat ik er niet tegen moet vechten of moet vermijden, maar moet accepteren.. accepteren dat is wat het moeilijkste is..quote:Ja accepteren ammehoela... lekker makkelijk.Op donderdag 4 september 2008 12:09 schreef Made_in_Turkey het volgende:
Ik heb al 3 jaar paniekaanvallen sind een jaar ben ik gestopt met de pillen (paroxetine 20mg). Het ging afgelopen 6 maanden zo goed met me, maar ineens kreeg ik weer paniekaanvallen. Ik zou op vakantie gaan naar Turkije waarschijnlijk was de spanning zo groot voor vliegen dat ik het weer kreeg.. Het lijkt net alsof ik weer van 0 moet beginnen
Ik zit nu op 20 mg citalopram per dag en gaat wel goed.
Ik heb nog wel dat als ik het benauwd krijg (bijv. in een kleine kroeg met veel mensen) dat ik wel een paniek/hyper aanvalletje voel aankomen.. kan natuurlijk ook gewone benauwdheid zijn, maar ik kan dat niet meer loszien van hyperventilatie, zijn nl dezelfde begin-verschijnselen.
Ben idd wel een beetje huiverig wat er gebeurt als je met medicatie stopt. lijkt mij dat je weer precies dezelfde klachten krijgt.
Ademhalings-oefeningen heb ik mezelf overigens aangeleerd, dieper inademen.
Het probleem is dat het af en toe gebeurt als ik eraan denk. Zijn er hier meer mensen met dat probleem?quote:Dat klinkt bekend Ik heb het ook zelf af en toe. Vandaag zat ik er voor het eerst de hele dag aan te denken.Op zaterdag 19 april 2008 18:10 schreef speknek het volgende:
[..]
Bij mij was het eigenlijk altijd dat juist de angst voor een aanval er eentje opriep. Nu ik weet dat ik er iets tegen kan doen is die stress een heel stuk minder.
Ik heb het soms nog wel eens tijdens een presentatie, of gewoon zomaar, maar het is heel goed beheersbaar.
quote:Ja, herkenbaar, vooral dat van die smaak van die batterij.Op dinsdag 15 april 2008 00:55 schreef -skippybal- het volgende:
Even een kickje, want bij mij is het de laatste dagen weer zwaar kut!
Vrijdag zat iemand irritant te doen in de rij voor de kassa bij de supermarkt over een product dat 5 cent duurder was en ineens kreeg ik een aanval die behoorlijk heftig was. Zweten als een malle, tintelingen overal, smaak in m'n mond alsof ik aan een batterij lik (herkenbaar
Alsof die kerel een beetje de druppel was ofzo...
quote:Dit bedoel ik: kan je mss vertellen wat voor soort oefeningen dat dan zijn...?Op zaterdag 29 september 2007 00:17 schreef moemoe het volgende:
Gelukkig kan ik er nu mee omgaan en voel ik me ook wat fitter. Eigenlijk moet ik drie keer tien minuten per dag ademhalingsoefeningen doen, maar dit lukt niet altijd. Meestal doe ik het 1 keer per dag en daar heb ik voor nu voldoende aan. Soms schiet zelfs dat erbij in en dan ben ik echt dood op.
[ Bericht 20% gewijzigd door hello_goodbye op 05-09-2008 16:17:09 ]
Onlangs een stressvolle periode afgesloten en toen is het bij mij pas echt begonnen. Acute duizeligheid, misselijk, zweten, flinke pijn tussen de schouderbladen en ribben. Heel onwerkelijk gevoel. Bijv. vorige week zat ik gewoon te werken en ineens zat ik voor m'n gevoel nog maar 10 cm boven de grond ipv op m'n stoel, alsof ik gewoon wegzakte in de grond. Heel eng en bizar. Naar de huisarts geweest, die dacht al aan hyperventilatie en toen ook 2 dagen minder last gehad. Gister was het dus echter ineens weer helemaal mis en twijfelde ik aan de diagnose. Gelukkig dus nu eindelijk duidelijkheid door het bezoekje aan de SEH.
Morgen heb ik weer fysio (wekelijks ivm Ehler-Danlos) en dan maar eens advies vragen.
Succes ermee!
op google vind ik er in ieder geval niks over
, tenzij je al een hartconditie probleem hebt dan kan in heftige gevallen je hart bloedvaten dichtklappen wat dan weer een hartaanval veroorzaaktquote:Nee, als je lichaam merkt dat het niet meer gaat, val je vanzelf flauw. Dus voordat het echt gevaarlijk kan worden. Da's een soort van ingebouwde bescherming. Flauwvallen is in dit geval dus een een gezonde ingreep van je lichaam zelf om je foute ademhaling te stoppen.
Hyperventilatie geeft enge verschijnselen die mensen vaak verwarren met symptomen van echt ernstige ziektes, maar in feite is er niets aan de hand: je ademt gewoon verkeerd en je lichaam reageert erop. Aan hyperventilatie zelf kan je niet doodgaan.
quote:Volgens mij niet. Maar ik vraag me af of die hartkloppingen e.d. niet slecht voor je hart zijn.Op dinsdag 14 juli 2009 19:43 schreef Fok_Fok het volgende:
kun je ook sterven door hyperventilatie? weet iemand dat?
(Zeker als je last hebt van chronische hyperventilatie.)
Vooral het verkeerde ademhalen of stress kunnen een oorzaak zijn.
Op dit moment heb ik er bijna geen last meer van maar ondervind het af en toe nog wel eens, dankzij dingen die ik mezelf geleerd heb kom ik er vrij snel overheen. Als iemand tips wilt hoe je er overheen komt (hoe ik er dus overheen gekomen ben, zonder hulp van een arts of dokter) kan je me gerust een PM sturen. Ik zeg niet dat het meteen over gaat maar wellicht kan ik je een beetje op weg helpen.
Verder was dit ook een beetje een TVP voor de reactie op teknomist zijn vraag.
.Een collega (ong 60) heeft een maand geleden een heftige paniekaanval gehad. Nooit eerder gehad, en hij zit nu zwaar in de ontkenning.. (ik weet dat zijn vrouw ziek is, zijn moeder ziek is en hij daar elke dag naartoe ging, 150 km rijden
) Hij gaat wel weer 'even'beginnen in augustus. Ik zie het misgaan, omdat hij het niet wil accepteren.
zo van: Ik ben stoer, dit hoort niet bij mij, dit ken ik niet etc etc...
Misschien lukt het, hoop het voor hem. Ik ben geen arts, dus ik ga niet zeggen wat hij wel of niet moet doen.
quote:Ik heb dat ooit één keer iemand horen beweren. Maar dat had te maken met de treinkaping in de jaren 70 (voor de bejaarden onder ons) Kreeg het idee dat een ouder dat aan een kind had verteld, om het verhaal van een hartaanval te zwaar was..Op dinsdag 14 juli 2009 19:43 schreef Fok_Fok het volgende:
kun je ook sterven door hyperventilatie? weet iemand dat?
op google vind ik er in ieder geval niks over
Voor zover mij bekend, en al eerder hier gezegd ben je dan allang flauwgevallen, en neemt je lichaam weer een normale ademhaling aan.
quote:Volgens mij zijn er in 1977 8 mensen dood gegaan, 2 gegijzelden en 6 gijzelaars. Dat allen bij de bevrijdingsactie, dus volgens mij geen hartaanval op hyperventilatie.Op woensdag 15 juli 2009 01:37 schreef Ole het volgende:
[..]
Ik heb dat ooit één keer iemand horen beweren. Maar dat had te maken met de treinkaping in de jaren 70 (voor de bejaarden onder ons) Kreeg het idee dat een ouder dat aan een kind had verteld, om het verhaal van een hartaanval te zwaar was..
Voor zover mij bekend, en al eerder hier gezegd ben je dan allang flauwgevallen, en neemt je lichaam weer een normale ademhaling aan.
In de treinkaping van 1975 zijn er 3 doden gevallen waarvan alle 3 gijzelaars waren en neergeschoten waren door de gijzelaars.
We hebben het hier toch over de Molukse treinkapingen?
Zie ook:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Treinkaping_bij_De_Punt
http://nl.wikipedia.org/wiki/Treinkaping_bij_Wijster
[ Bericht 10% gewijzigd door TimKuik op 15-07-2009 04:19:07 ]
quote:Het hart klopt constact, dus hartkloppingen zijn niet meteen gevaarlijk: het zijn gewoon kloppingen die eventjes niet in het ritme vallen (te langzaam of te snel) en daardoor opvallen. Maar het hart is gewend aan kloppen en die paar extra kloppingen meer of minder doen 'm niet veel, hoor.Op dinsdag 14 juli 2009 20:00 schreef teknomist het volgende:
[..]
Volgens mij niet. Maar ik vraag me af of die hartkloppingen e.d. niet slecht voor je hart zijn.
(Zeker als je last hebt van chronische hyperventilatie.)
Het hart is in feite ook gewoon maar een spier. Elke spier wil wel eens wat gek of onverwacht gaan kloppen (dat gebeurt ook wel eens in je been of arm), ook als je geen hyperventilatie hebt. Hartkloppingen door hyperventilatie zijn dan ook onschadelijk. Vervelend is het wel, maar niet levensbedreigend.Het lastigste van hypverventilatie is dat men gaat denken dat er wat ergs aan de hand is en... daardoor gaat men weer meer hyperventileren! Daarom is het zo ontzettend belangrijk duidelijk te maken en goed voor ogen te houden dat hypverventilatie heel vervelend kan zijn maar niet levensbedreigend is. Ik heb jarenlang last gehad van chronische hypverventilatie en jarenlang gedacht dat ik elk moment dood kon gaan, dus ik weet wat het is! Gelukkig heb ik door een goede ademtherapie ondervonden dat hyperventilatie ECHT niet ernstig is, alleen strontvervelend, maar door goede ademhaling verholpen kan worden.
Als ik zeg dat hv niet levensbedreigend is, bedoel ik dus dat je er niet dood aan kan gaan: het kan echter wel je leven compleet op z'n kop zetten doordat je er echt ziek van kan worden (tenminste, je hebt allerlei ziekteverschijnselen, maar je bent niet ECHT ziek: doktoren vinden dan ook niets) en niet meer goed kan functioneren op een bepaald moment, dus op zo'n manier is het wel weer 'levensbedreigend'.
quote:Thanks voor de uitleg.Op woensdag 15 juli 2009 10:38 schreef hello_goodbye het volgende:
[..]
Het hart klopt constact, dus hartkloppingen zijn niet meteen gevaarlijk: het zijn gewoon kloppingen die eventjes niet in het ritme vallen (te langzaam of te snel) en daardoor opvallen. Maar het hart is gewend aan kloppen en die paar extra kloppingen meer of minder doen 'm niet veel, hoor.
Het lastigste van hypverventilatie is dat men gaat denken dat er wat ergs aan de hand is en... daardoor gaat men weer meer hyperventileren! Daarom is het zo ontzettend belangrijk duidelijk te maken en goed voor ogen te houden dat hypverventilatie heel vervelend kan zijn maar niet levensbedreigend is. Ik heb jarenlang last gehad van chronische hypverventilatie en jarenlang gedacht dat ik elk moment dood kon gaan, dus ik weet wat het is! Gelukkig heb ik door een goede ademtherapie ondervonden dat hyperventilatie ECHT niet ernstig is, alleen strontvervelend, maar door goede ademhaling verholpen kan worden.
Als ik zeg dat hv niet levensbedreigend is, bedoel ik dus dat je er niet dood aan kan gaan: het kan echter wel je leven compleet op z'n kop zetten doordat je er echt ziek van kan worden (tenminste, je hebt allerlei ziekteverschijnselen, maar je bent niet ECHT ziek: doktoren vinden dan ook niets) en niet meer goed kan functioneren op een bepaald moment, dus op zo'n manier is het wel weer 'levensbedreigend'.
quote:Hehehe, daar zit elke hv'er dus mee...Op woensdag 15 juli 2009 14:34 schreef teknomist het volgende:
Is het risico van chronische hyperventilatie niet dat je klachten snel afdoet als zijnde hyperventilatie-klachten terwijl het wel op iets ernstigs kan duiden? Bijvoorbeeld pijn in de maagstreek, vermoeidheid en misselijkheid kunnen gezamenlijk duiden op levercirrose maar het zijn ook hyperventilatie-symptomen...
Je hv't, krijgt klachten, schrikt, denkt aan het ergste en je hv't nog erger. Het lijkt wel of een hv'er ook al snel hypochonder is. En vooral chronische hv'ers zitten daar natuurlijk mee, omdat die vaak onbewust hv'en. Je kent wel die lui die zo nu en dan in een zakje moeten ademen: die hebben dan een duidelijke hv-aanval. Maar chronische hv'ers hebben wel allerlei verschijnselen maar niet altijd direct een duidelijke hv-aanval. Maar doordat ze constant verkeerd ademhalen, krijgen ze wel allemaal klachten. Tsja, als je denkt dat er echt wat is, moet je dat natuurlijk laten onderzoeken! Bij (chronische) hv'ers zie je dan altijd dat ze niets kunnen vinden, wat gek...
Maar het is natuurlijk niet zo dat hv'ers niet echt een ernstige ziekte kunnen krijgen! Da's het lastige. Je ziet dan ook vaak bij hv'ers (en hypochonders) dat ze na een of andere test gerustgesteld zijn ('ik heb niets!') maar na een tijdje beginnen ze weer te twijfelen ('volgens mij heb ik toch echt wel iets...') en dat komt natuurlijk omdat ze steeds vreemde en vage klachten hebben! Ik ben er zelf pas vanaf gekomen (van hv maar ook wel een lichtelijk hypochondrische tik) toen ik door een ademhalingstherapie binnen een paar weken van allemaal klachten af was: ik merkte toen gewoon echt dat het puur aan de ademhaling lag. Dat was een onomstotelijk bewijs. En samen met diverse onderzoeken, waarbij niks ernstigs gevonden kon worden, leidde dat ertoe dat ik EINDELIJK in m'n hoofd een knop kon omdraaien (die ging eigenlijk vanzelf om). Zo werkt het wel... Iemand kan honderd keer tegen je zeggen 'er is niets', maar als je je kloten voelt door allerlei verschijnselen dan geloof je dat natuurlijk niet...!
Ik zelf heb een en ander geleerd via www.reventacare.nl Het lijkt allemaal misschien te mooi en te simpel om waar te zijn (en het is schrikbarend duur), maar ik heb ondervonden dat betere ademhaling WERKT. Ik had na die therapie echt het gevoel van 'ik heb een nieuw leven!'. Klinkt pathetisch, maar je kan echt ontzettend beroerd zijn van hyperventilatie... Het is ook niet zo dat ik nu helemaal fit en gezond ben, maar ik ben niet meer constant bang iets ernstigs te hebben doordat diverse klachten helemaal weg zijn (vaag voelen, duizelig, zweverig, niet aanwezig, etc.) Jammergenoeg heb ik artritis psoriasis en daar helpt geen ademhaling tegen en daardoor kan ik me nog wel eens erg moe voelen en zo. Maar die vele vage klachten 'zonder oorzaak' (of beter gezegd, een oorzaak die niet gevonden kan worden door bloedonderzoek, etc.) zijn gewoon weg!
Zo, en dat waren wel weer genoeg persoonlijke ontboezemingen op een openbaar forum...
Hier ook iemand met CHV. Een half jaar geleden kreeg ik opeens erg vaak last van hartkloppingen en benauwdheid. Omdat ik hier op een gegeven moment erg veel last van had en de dokter alles uit wilde sluiten ben ik door de mangel gehaald in het ziekenhuis(filmpie, hartkastje) en is er bij mijn echo geconstateerd dat ik een minimaal lekkende hartklep heb. Ik hoef verder geen medicijnen, mag blijven sporten en alles, en moet iedere twee jaar terugkomen voor controle. Daarbij is door de cardioloog gezegd dat het niet gevaarlijk is maar dat ik wel mijn levensstijl moest gaan veranderen om van de klachten af te komen.Ik was zo druk met zuipen, feesten, school, werk, sport en hobbies dat ik mijn lichaam te veel beproefde. Ik werkte namelijk van mijn 16e tot mijn 22e(nu 23) in een kroeg en was 3 keer per week stomdronken, pafte menig pakje weg en sliep laat in de ochtend. Verder nooit problemen gehad, school ging goed, lief vriendinnetje, mooie baan en veel sociale contacten, afgestudeerd, samenwonend met vrienden. Oprecht gelukkig. Dat ben ik nu nogsteeds, maar ook gelukkige mensen kunnen blijkbaar te grazen worden genomen door dit soort mindfucks. Dit kon/kan ik maar slecht accepteren. Bij mij gaat toch altijd alles goed? Dit kan ik niet hebben. Ik ben toch niet verlegen of depressief? Waar slaat dit op?
Ben dus maar gestopt met roken,werken in de horeca, gestopt met drinken, en geprobeerd goed te slapen en te eten. Desalniettemin ging het eigenlijk steeds slechter en kreeg ik steeds vaker last van hartkloppingen en tintelingen. Op een dag toch weer dronken geworden, en op de dag daarna heb ik toen een acute hyperaanval gehad, waarbij ik oprecht dacht dat ik dood zou gaan, een hels gevoel. Ambulance derbij, en verder uit onderzoeken niets aan de hand. Toch daarna hard doorgegaan in vicieuze cirkel, want ik kreeg met de week meer klachten. Hartkloppingen, steken in de borst, trillen, duizelig, knikkende knietjes. Als ik naar de supermarkt ging ergerde ik me dood aan iedereen en als ik te lang moest wachten in de rij of in een gangpad deed mijn lichaam weer een poging tot een aanval. Gelukkig herkende ik al snel deze aanvallen en kon ik dit zelf reguleren door te gaan zitten met een natte doek in me nek en door rustig te gaan doen. Daarbij mijdde ik drukke benauwde mensenmassa's en stressvolle situaties. Tijdens mijn afstudeerpresentatie deed mijn lichaam uiteraard een poging tot een aanval, maar inmiddels had ik dat al zo vaak gehad dat ik na een glas water en een pauze al zittend mijn presentatie succesvol heb afgerond.
Paar weken later nogsteeds veel klachten, maar inmiddels mezelf hard aan het inwrijven dat ik me niet zorgen hoef te maken en dat je geen hartaanval krijgt maar dat je hyperventileert. Toch merkte in dat wanneer ik slecht at, slecht geslapen had of drukke dingen deed, ik begon te wankelen en op sommige momenten kon ik mijn alarmsignalen niet meer afslaan met mijn verstand. Wat dus de eerste paniek aanval betekende. Uit wanhoop maar naar de huisartsenpost gebeld, alwaar ik mijzelf behoorlijk voor lul voelde staan: me verstand wist dat ik niet dood zo gaan, maar mijn lichaam accepteerde dat maar niet. Uiteindelijk maar bevestiging gevraagd dat je met een lekkende hartklep zoals ik die heb 100 kan worden en dat heus niet binnen een week ernstig wordt. Daarbij kon ik van die verdovende pilletjes krijgen(oxzazepam) voor als ik het echt niet meer zou trekken. Die heb ik overigens nogsteeds niet gebruikt, ik wil dit zo lang mogelijk uitstellen en alleen gebruiken voor de echte vervelende gevallen van angst(is misschien 1 keer per maand).
Inmiddels heb ik denk al zo'n beetje alle denkbare symptonen gehad, en kweek ik steeds meer routine in het afdoen van deze klachten als onschuldig. Bij nieuwe klachten kijk ik ff op internet en zie ik telkens weer dat het er allemaal bijhoort. De meeste klachten doen mij niet meer zoveel, maar voor sommige nieuwe klachten moet ik hard werken om mijn lichaam niet op hol te laten slaan. Sinds een maand heb ik nou bv geen hartkloppingen of acute aanvallen meer, maar heb ik steken in mijn linkerbovenarm, slapende armen en steken bij mijn slaap. Ik ben momenteel weer druk bezig om me mentaal zo hard te krijgen dat ik ook deze symptonen weer kan relativeren. Ik hoop binnekort alle klachten gehad te hebben en dat het proces rustig kan gaan slijten en ik stilletjes aan het vertrouwen in mijn hart weer kan laten groeien. Ik zit in ieder geval weer op de weg naar boven en ben strijdvaardig. Deze week mijn eerste afspraak met een coach die mij gaat ondersteunen in het tot rust komen en het heropbouwen van het vertrouwen in mijn lichaam. Ik heb hier erg veel zin in omdat ik erg graag progressie wil boeken en ik weer de oude wil zijn!.
Nu even wat tips die mij helpen de boel op een rijtje te houden:
- Eet goed(ontbijt, lunch, warm avondeten, veelzijdig en gezond)
- Vermijd alcohol, sigaretten of coffe.(in beginfase waren deze 3 continu aanleiding voor gezeik)
- Analyseer jezelf in het leven. Doe ik wel genoeg suffe dingen, heb ik genoeg rust aan mijn hoofd en geniet ik bewust van dingen? Maak niet overal een wedstrijd van en leg je zelf niet alles bij alles druk op. Je leeft maar 1 keer, maar het is wel de bedoeling dat je relax leeft.
- Ontspan: lees boeken, ga joggen/fietsen/voetballen/etc., sex, suffe films, uitwaaien op het strand, warm bad, muziek luisteren.
- Zoek informatie over ziekten op, praat met dokters en creeër een document waarin je gerustgesteld kan worden door deze informatie.
- Pas op met: teveel computeren, te veel tv-kijken, te veel spannende dingen doen.
- Vermijd gevoelige situaties, maar blijf je zelf wel testen! Ookal voel je je ellendig, probeer wel actief te leven en afleiding te zoeken. Verleg heel voorzichtig je grens. Een tijd wilde ik niet meer naar de supermarkt, maar na twee maanden doorzetten zat ik vorige week in een stikvolle benauwde bioscoop naar een spannende film te kijken zonder klachten. Doorbreek de cirkel!
- Accepteer dat je af en toe op je bek gaat. Af en toe wil je iets graag maar gaat dat nog niet helemaal.
- Praat met goede vrienden en familie. Ik vraag aan hen of ze er nucher over willen doen. Goed voorbeeld van 'niet handig': Mijn zusje die me vrolijk vertelde bij het avondeten dat ze heel goed begreep waarom ik bang was omdat ze op internet had gelezen dat een lekkende hartklep groter kan worden en dat het zeer ernstig kan worden. Gevolg: angstbeeld wordt bevestigd en paniekaanval.
- Probeer achter de oorzaak te komen van je spanningen.(bij mij de angst om dood te gaan, maar er zijn andere redenen).
Enfin, ik weet het allemaal goed, maar ook ik heb af en toe gewoon nog mijn klotemomenten waarin ik op mn bek ga en de angst regeert. Dat zal de komende tijd nog wel even blijven helaas. Ik krijg inmiddels wel steeds iets beter vat op mijn gedachten, en heb zeker vertrouwen in de toekomst. Met hulp van een coach en een beetje inzet hoop ik er goed van af te komen. Kan ik me energie weer eens aan zinvolle dingen gaan besteden!
Iedereen in ieder geval sterkte met de vervelende momenten maar hou de moed er in zo zou ik zeggen![ Bericht 0% gewijzigd door Dynamite67 op 26-07-2009 01:36:22 ]
Het viel me op, dus zeg ik het nog maar even, dat je het helemaal niet over je ademhaling hebt! Ik zou als ik jou was daar ook eens in duiken: als er IETS belangrijk is met (C)HV is het wel je ademhaling! Ik heb het al eerder gezegd: het lijkt te simpel om waar te zijn, maar een goede ademhaling is van 'levensbelang'! Je benadrukt nogal het ontwijken van stress (veel suffe dingen doen
), maar echt, met een goede ademhaling kan je best ook veel niet-suffe dingen doen! Het is uiteindelijk toch ook de kunst (C)HV niet je leven te laten bepalen... (Waarmee ik natuurlijk niet bedoel dat je dan je oude levenstijl weer moet hebben...! 
) Het ontwijken van stress is (imho) eigenlijk meer zoiets als het onderdrukken van een ziekte met medicijnen: je onderdrukt of ontwijkt de symptomen maar doet niets aan de oorzaak zelf. Da's tenminste mijn visie hierop. Als het maar even kan is het toch altijd beter de oorzaak aan te pakken in plaats van de symptomen te bestrijden. En bij (C)HV is het toch altijd de ademhaling die voor de ellende zorgt (ook al kan het worden 'getriggerd' door stress).
Succes met de strijd, bro!!!
Zou wat zijn trouwens, me hele leven verbeterd en veel veranderd, blijkt dat met wat ademhalingsoefeningen het probleem niet meer bestaat. Ben benieuwd.
[ Bericht 21% gewijzigd door Dynamite67 op 26-07-2009 14:02:00 ]
Als medicijn gebruik ik Citalopram 20 mg per dag, maar ik begin te voelen dat ik er steeds minder baat bij heb, weer vaker last van hyperventilatie aanvallen, vervolgens vergeten doosje in te leveren bij de dokter, dus ik zat een weekendje zonder, ik merkte geen verandering dus maandag en dinsdags heb ik ook geen pil genomen, ik dacht, misschien maakt het toch niet uit, maar na de 5de dag zonder begon ik toch weer ademhalingsproblemen te krijgen dus ben maar weer met de Citalopram begonnen, eerst 4 keer een halfje en nu weer een hele per dag.
Het liefst zou ik er helemaal mee stoppen (met de Citalopram dan he..
) maar weet niet zo goed hoe..Vandaar mijn vraag over die fysio, ben benieuwd of er mensen zijn die er echt wat aan hebben gehad en waar de hyperventilatie aanvallen ook echt bij over zijn gegaan.
quote:Hehehe, ja, stel je voor, maar gek zou het niet zijn, want... hyperventilatie IS hyperademhaling! Het heet niet voor niets zo! IEDEREEN die last heeft van (chronische) hyperverventilatie heeft dat door verkeerde ademhaling. Anders is het geen hyperventilatie. Als stress de BASIS oorzaak was, dan heette het geen hyperventilatie maar hyperstress of zo.Op zondag 26 juli 2009 13:55 schreef Dynamite67 het volgende:
Het onderwerp ademhaling moet ik inderdaad ook maar even op tafel leggen als ik straks naar die psycholoog ga. Je hoort inderdaad best veel mensen die daar winst boeken. Ik ga nu naar iemand die helpt bij angst en spanning, ik neem aan dat ik bij hem/haar ook wel terecht kan voor ademhaling issues.
Zou wat zijn trouwens, me hele leven verbeterd en veel veranderd, blijkt dat met wat ademhalingsoefeningen het probleem niet meer bestaat. Ben benieuwd.
Stress is een trigger, geen oorzaak: er zijn genoeg mensen met stress die niet hyperventileren.Zoals je in m'n eerdere posts kan lezen heeft anders leren ademhalen mijn leven echt totaal veranderd...! Dus mijn advies: leg het niet 'even' op tafel
, maar maak het een essentieel onderdeel van de hulpverlening. (Waarbij ik, nogmaals, niet zeg dat je al het andere dan maar moet laten, want natuurlijk helpt het echt GIGANTISCH als je gezonder leeft, beter met stress kan omgaan, etc. etc.!!!)quote:Zoals ik eerder heb gezegd, heb ik ontzettend veel baat gehad bij de hulpverlening van Reventacare, maar er zijn ook andere organisaties en hulpverleners die goed kunnen helpen. Zelf heb ik ooit in een ver verleden ook ademhalingshulp gehad van een fysio, maar dat zette niet veel zoden aan de dijk. Geen eentje, eigenlijk. Maar dat kan per fysio verschillen, natuurlijk. De fysio die ik had vond dat je heel diep moest ademhalen (voor zover ik het me herinner) terwijl dat juist helemaal niet zo goed is voor HV. Maar daar verschillen de meningen over (zoals op alle vlakken van de gezondheidszorg de meningen verschillen.Op zondag 26 juli 2009 14:32 schreef Cylvia het volgende:
Ik kreeg van mijn arts een doorverwijzing naar een fysio voor ademhalings oefeningen, nog niet gegaan btw... iemand hier ervaring mee? en ben ik wel aan het juiste adres bij een fysio-therapeut?
Als medicijn gebruik ik Citalopram 20 mg per dag, maar ik begin te voelen dat ik er steeds minder baat bij heb, weer vaker last van hyperventilatie aanvallen, vervolgens vergeten doosje in te leveren bij de dokter, dus ik zat een weekendje zonder, ik merkte geen verandering dus maandag en dinsdags heb ik ook geen pil genomen, ik dacht, misschien maakt het toch niet uit, maar na de 5de dag zonder begon ik toch weer ademhalingsproblemen te krijgen dus ben maar weer met de Citalopram begonnen, eerst 4 keer een halfje en nu weer een hele per dag.
Het liefst zou ik er helemaal mee stoppen (met de Citalopram dan he..
Vandaar mijn vraag over die fysio, ben benieuwd of er mensen zijn die er echt wat aan hebben gehad en waar de hyperventilatie aanvallen ook echt bij over zijn gegaan.
) Maar daarnaast is de hulp van een fysio wat te oppervlakkig. Bij mij was dat in ieder geval zo. Ik kwam daar, moest een half uurtje diep ademen en zo en daarna kon ik weer gaan, zonder duidelijk plan wat ik nou thuis moest doen. En dat een paar keer en klaar. Bij Reventacare moest ik 10 weken lang een uur komen oefenen en MOEST ik elke dag thuis ook diverse oefeningen doen, en dat was op een bepaald moment echt wel even doorzetten (je begint met iets van 10 minuten oefenen maar na een paar weken moet je 's ochtends een half uur ALLEEN maar ademhalingsoefeningen doen, 's avonds nog een keer een half uur, en dan bij het naar bed gaan ook nog weer eens (maar dan korter), en da's best lastig en vergt doorzettingsvermogen, maar... als je merkt dat het WERKT... is het echt niet zo moeilijk!
Trouwens, alvast als tip: waar het bij de oefeningen van Reventacare uiteindelijk om draaide (HEEL simpel gezegd) was dat je in rust 3 seconden moet inademen door je neus (rustig en niet diep!) en 7 seconden langzaam en geluidloos moet uitademen door je (getuitte) mond. En dat door de buik. Klinkt simpel, maar voor heel veel mensen is dit een groot probleem. De hulpverlener zit dan ook dat hele uur dat je er bent erg oplettend naar je borst en buik te kijken of je het wel goed doet. En zonder die oplettendheid en bijkomende tips is dit erg moeilijk zelf aan te leren en doe je het fout zonder er erg in te hebben.
Het klinkt erg simpel en dat is het ook, maar het is lastig zo maar even te doen. Daarnaast moet je behalve met die buikademhaling ook een soort van zijwaarste ademhaling doen, en dat alles staand, zittend en liggend. Het gaat te ver om dat allemaal uit te leggen. Het is niet zo dat ik de hele cursus hier niet wil vertellen omdat Reventacare anders zonder klanten kom te zitten
, maar ik ben er van overtuigd dat een en ander alleen werkt met goede oplettende begeleiding: je kan dit niet even simpel via een forum leren. Bovendien is dat wekelijkse bezoek (plus de vooruitgang die (wel of niet) geconstateerd wordt, een broodnodige stok achter de deur om door te zetten.Als je je opgeeft bij Reventacare (of om info vraagt) krijg je een hele lijst met klachten en je moet dan aankruizen waar jij dan last van hebt. Ik kon bij de aanmelding zo'n 26 dingen aankruizen
. Tien weken later waren er nog maar drie kruisjes over 
. Serieus. En dat ALLEEN maar door betere ademhaling. (En de drie klachten die overbleven, zijn waarschijnlijk gerelateerd aan m'n psoriasis artritis, en daar helpt natuurlijk geen enkele ademhalingstherapie tegen )Voordeel van Reventacare is bovendien dat de meeste hulpverleners ervaringsdeskundigen zijn en de therapie is gericht op HV: een fysio heeft toch vaak een andere insteek en vaak geen specifieke HV-opleiding/interesse/invalshoek, etc. Maar goed, je kan natuurlijk eerst de fysio proberen: als het helpt, dan is dat te gek. Mocht het niet echt baten, dan kan je alsnog verder kijken.
BTW Dat je arts Citalopram voorschrijft, vind ik triest. Dat is nou typisch die symptoombestrijding waar ik het over had in mijn antwoorde op Dynamite67: je moet niet de symptomen (of de triggers ervan) bestrijden, maar de OORZAAK. En dat is bij (C)HV de ademhaling en niets anders. Intriest (en eigenlijk schandalig) dat een arts dan alleen maar pilletjes voorschrijft... Dus nogmaals: iedereen die last heeft van (C)HV, doe wat aan de ademhaling!!!
[ Bericht 2% gewijzigd door hello_goodbye op 26-07-2009 15:04:38 ]
quote:Bedankt voor je tip!Op zondag 26 juli 2009 14:52 schreef hello_goodbye het volgende:
[..]
Zoals ik eerder heb gezegd, heb ik ontzettend veel baat gehad bij de hulpverlening van Reventacare,
Heb de lijst ingevuld en heb in totaal 35 klachten..
Er zit hier een vestiging in de buurt, dus ik ga hier even verder mee, bedankt!!!
En daar hoort tellen NIET bij !!!
Heel wat fysio - Mensendieck- en Cesar oefentherapeuten hebben bij hem de DRIE jarige opleiding gevolgd en mogen zich dan adem oefen therapeut noemen na een gedegen afstudeerscriptie.
Een aantal verzekeraars vergoedt dit in de aanvullende verzekering.
Of het wordt als een gewone sessie gedeclareerd.
Bij de psychologen in de regio heb ik gelobbeyd dat zij mensen met paniek en angstaanvallen behandelen met hun expertise en dat mijn deskundigheid is om mensen weer naturel te (leren) ademen.
en dan niet een bandje met oefeningen meegeven voor het slapengaan. sic
De Nijmeegse hv lijst wordt gebruikt om een score en uitgangspositie vast te stellen.
Ook geeft het mensen inzicht en herkenning van (adem) klachten, die men zich (nog) niet bewust is.
Het is plezierig om bij afsluiten van de behandelperiode vast te stellen aan de hand van de vragenlijst dat klachten (fors) verminderd - afwezig zijn.
Samengevat: bewustworden en optimaliseren tot een efficiënte ademregulatie in rust en bij (lichte) inspanning.
Als je op zoek bent naar deskundige begeleiding kijk dan bv. in de gemeentegids.
De collega's vermelden meestal de specialisaties en anders vraag je daarnaar gericht voor het maken van de eerste afspraak voor een proefbehandeling ( om te kijken of het je bevalt en of je er wat meekunt).
soms bellen mensen mij en verwijs ik ze naar collega's dichterbij.
In mijn praktijk variëren de behandelafspraken tussen 3 en 10 stuks.
Succes allemaal bij plan en aanpak.
(ik vind mezelf helemaal geen type voor hyperventilatie dus ik had het ook totaal niet verwacht, al zat ik toentertijd erg in de knoop met mijn opleidingskeuze)
De symptomen bij mij waren: een constant dronken gevoel, zwabberig en snel het gevoel het evenwicht te verliezen.
Vlak voor het in slaap vallen werd ik weer wakker omdat mijn ademhaling ineens leek te ´stokken´.
Ik ben gaan sporten in de hoop dat mijn ademhaling weer in een normaal ritme zou komen.
Al betekent een verbeterde ademhaling niet dat je gelijk van de symptomen af bent: ik heb nu nog steeds regelmatig een draaierig gevoel. Ik denk dat ik ook veel meer met alcohol moet uitkijken dan voorheen, want ik ben nu snel duizelig na een paar glazen.
quote:Sterkte. Ik was nog wel vergeten te zeggen dat het schrikbarend duur is...Op zondag 26 juli 2009 15:25 schreef Cylvia het volgende:
[..]
Bedankt voor je tip!
Heb de lijst ingevuld en heb in totaal 35 klachten..
Er zit hier een vestiging in de buurt, dus ik ga hier even verder mee, bedankt!!!
Maar al had het me 2000 euro gekost, dan was ik er (achteraf) nog blij mee geweest. quote:Ja, er zijn meer methodes, zoals ik al zei. Van Dixhoorn is inderdaad een gevestige methode, maar hij paste niet bij mij. Je hebt nog meer bedrijven die online of met PC-programmaatjesOp zondag 26 juli 2009 17:19 schreef AnneX het volgende:
Als paramedisch hulpverlener heb ik vrij veel mensen in de praktijk behandeld met ademtherapie volgens de methode van Van Dixhoorn.
En daar hoort tellen NIET bij !!!
HV te lijf gaan. Maar ik heb alleen ervaring met Reventacare en het heeft mij echt heel erg geholpen. Ondanks het tellen (tijdens de oefeningen... ). Maar dat betekent natuurlijk niet dat dit de enige methode is die werkt. Het is wel de enige methode die ik kan onderschrijven en aanraden omdat ik 'm gevolgd heb. Als je verzekering de Dixhoorn therapie vergoed, is dat natuurlijk een leuke reden om die eerst te proberen. Mocht het niet bevallen, dan kan je later alsnog iets als Reventacare volgen. (Het gaat mij er niet om dat mensen dure behandelingen moeten volgen! Maar voor MIJ heeft het gewerkt en ik wil niets liever dan dat anderen OOK van die ellendige HV afkomen! Hoe dan ook!)quote:Sporten en een beter ritme in de ademhaling (of een betere conditie) zeggen niet veel: het gaat erom HOE je ademhaalt! Je kan uren sporten en weet ik veel wat, maar als je constant te diep ademt door je mond en met de borst, dan kom je echt niet van je HV af. En gezien je nog steeds draaierig bent, zou ik je willen adviseren eens wat hulp te zoeken bij het ademhalen op zich! (Sporten op zich is natuurlijk altijd gezond, maar dat is niet het punt...Op zondag 26 juli 2009 17:52 schreef Countess het volgende:
Ik ben gaan sporten in de hoop dat mijn ademhaling weer in een normaal ritme zou komen.
Al betekent een verbeterde ademhaling niet dat je gelijk van de symptomen af bent: ik heb nu nog steeds regelmatig een draaierig gevoel.
)EDIT:
Even iets uitgebreider waarom ik de Van Dixhoorn-therapie niet heb gevolgd (misschien zit ik wel helemaal fout (want ik heb er alleen maar over gelezen) en dan kan AnneX dat corrigeren!): ik vond het te ingewikkeld en teveel op spanning gericht.
Bij Van Dixhoorn wordt op allerlei manieren de spanning te lijf gegaan, zo begrijp ik. Hyperventilatie wordt (als ik het goed begrijp) gezien als een gevolg van spanning terwijl ik het eerder andersom zie. (Zo was het in ieder geval bij mij: HV veroorzaakte bij mij de spanning en niet andersom.) Daarnaast wordt er gekeken naar de psyche en lichamelijke problemen die ellende veroorzaken. Maar ook dat zie ik andersom (of beter gezegd: ook bij mij was dat andersom): mijn problemen kwamen puur enkel en alleen door HV.
En DAAROM paste Reventacare perfect bij mij omdat ze simpelweg naar de ademhaling kijken: de bron van de ellende. Geen psychisch gegraaf, geen uitgebreid gepraat of onderzoeken, etc, alleen maar leren om goed te ademhalen. Heerlijjk 'down to earth' en 'simple as that'. En die simpele aanpak was perfect voor mij.
Maar goed, voor anderen is Van Dixhoorn misschien weer beter... Iedereen is natuurlijk verschillend.
[ Bericht 8% gewijzigd door hello_goodbye op 26-07-2009 19:30:29 ]
Maar volgens mij is dat achterhaald of niet...??
quote:Nou... er bestaat, zo weet ik, een anti-HV methode die ook werkt met het juist inhouden van de adem... Maar ik heb dus geleerd dat je dat juist niet moet doen... (Bij Reventacare heb je (na een paar weken) ook een oefening waarbij je juist als je uitgeademt hebt na 7 tellen, even de boel moet 'vasthouden' (dus niet inademen terwijl je al leeg bent): je adem inhouden is uit den boze.) Vervelende is dat er tig methoden zijn en van alle hoor je goede en slechte berichten. (Alhoewel ik over Reventacare nog geen slechte heb gehoord.Op zondag 26 juli 2009 19:40 schreef Countess het volgende:
Ik heb van een fysiotherapeut een stapeltje pagina's gehad over tellen hoe lang je je adem in kunt houden en het ritme van inademen-longen leeg laten lopen- 3 tellen wachten en weer inademen.
Maar volgens mij is dat achterhaald of niet...??
) Maar beter leren ademhalen leer je niet van een stapel papiertjes... Het gaat niet alleen om hoelang je in- en uitademt, maar ook HOE... Ik denk echt dat het heel moeilijk is om zonder deskundige hulp een betere ademhaling aan te leren die de klachten van HV vermindert of helemaal wegwerkt. Pas als je wekenlang 'streng' oefent, kan een nieuwe ademhaling je 'eigen' worden: als je alleen maar zo nu en dan wat probeert (of een paar keer naar de fysio gaat...), dan zal de oude verkeerde ademhaling altijd weer in het werk treden zodra je even niet oplet. En uiteindelijk gaat het er om dat je ook goed adem gaat halen als je niet oplet...!
Vreemde is dat ik zelf ook wel merk dat het gewoon altijd hyperventilatie is, maar als ik dan een of ander steekje in m'n borst voel begin ik toch weer te twijfelen: wat als...
Ben al een aantal keer naar de dokter geweest hiervoor. Als kind vroeg hij of ik me ergens druk om maakte en dat maak ik me ook altijd: om alles kan ik ontzettend zitten te piekeren. Paar jaar later nog eens gegaan en toen stuurde die me door naar de logopediste waar ik ademhalingsoefeningen kreeg. Dit heb ik vervolgens niet goed meer opgepakt waardoor het eigenlijk weinig heeft geholpen. Misschien moet ik weer eens gaan binnenkort.
Maar eigenlijk moet je de oorzaak van hypverventilatie vooral bij jezelf zoeken. Er zijn weken dat ik me prima voel, nergens last van heb: als ik bijvoorbeeld druk ben met mijn studie. Maar als ik dan weer vrij heb, tijd hem om na te denken over bepaalde dingen (zoals enge ziekten) dan gaat het altijd fout en kan het soms ook een week fout blijven gaan.
Ik haat mezelf soms dat ik hier zo'n last van heb: het hoeft namelijk helemaal niet. Ik ben gezond, jong, haast nooit ziek, waarom zou er iets mis met me zijn? Maar dan hoor ik weer van een gezond iemand die ineens in elkaar is gezakt en dan word ik weer bang: wat als dat bij mij gebeurd, wat als ik echt hartklachten heb? De kans dat dat het geval is, is zo miniem, de levensverwachting van mensen wordt zelfs steeds hoger, maar ik krijg het gewoon niet uit m'n hoofd gezet en ja, dan komt er weer zo'n kutaanval.
Weet niet wat me kan helpen eigenlijk, fyshiotherapie, logopodie, psycholoog? Of gewoon een uitgebreid onderzoek dat bewijst dat ik echt niks heb? Maar ik denk dat het vooral een kwestie is van er mee te leren omgaan, het te onderdrukken.
Meer mensen die er spontaan weer last van hebben met dit weer?
quote:Onderzoek dat bewijst dat er niks mis helpt heus niet. Zodra je die uitslag hebt gekregen voel je je een dag goed, daarna ga je denken aan de verhalen van een jongen van 18 jaar die altijd gezond leefde en deed maar acuut een hartstilstand kreeg. Als je bij alle risico's stil wil gaan staan ga je 't zwaar krijgen.Op vrijdag 14 augustus 2009 18:28 schreef Indieana het volgende:
Ik haat mezelf soms dat ik hier zo'n last van heb: het hoeft namelijk helemaal niet. Ik ben gezond, jong, haast nooit ziek, waarom zou er iets mis met me zijn? Maar dan hoor ik weer van een gezond iemand die ineens in elkaar is gezakt en dan word ik weer bang: wat als dat bij mij gebeurd, wat als ik echt hartklachten heb? De kans dat dat het geval is, is zo miniem, de levensverwachting van mensen wordt zelfs steeds hoger, maar ik krijg het gewoon niet uit m'n hoofd gezet en ja, dan komt er weer zo'n kutaanval.
Weet niet wat me kan helpen eigenlijk, fyshiotherapie, logopodie, psycholoog? Of gewoon een uitgebreid onderzoek dat bewijst dat ik echt niks heb? Maar ik denk dat het vooral een kwestie is van er mee te leren omgaan, het te onderdrukken.
Probeer te accepteren dat je sommige dingen niet geheel in de hand hebt.
quote:Tja, t zou kunnen.. feit dat ik ook al een week rode ogen hebt suggereert toch iets meer dat het door allergie of droge lucht kan komen.Op woensdag 20 januari 2010 12:38 schreef blup het volgende:
Probeer het niet telkens ergens anders te zoeken, zit 9 van de 10x tussen je oren.
Ik geloof zeker dat het drukmaken het in stand houdt, maar vind het hoe dan ook raar/onwaarschijnlijk dat ik zomaar vanuit het niets, zonder enige stress, spontaan na maanden normaal ademen weer aan het hyperen ben geslagen..
quote:Toch is dat heel goed mogelijk. Ik loop er al 15 jaar mee te kloten; van top tot teen onderzocht, therapieën, medicijnen, heel de rataplan. En toch steekt de CHV regelmatig de kop op, vaak door stress en soms zonder herleidbare reden. Ik probeer het maar te accepteren, er rekening mee te houden en te wennen aan de beperkingen.Op woensdag 20 januari 2010 14:23 schreef Maartel het volgende:
[..] maar vind het hoe dan ook raar/onwaarschijnlijk dat ik zomaar vanuit het niets, zonder enige stress, spontaan na maanden normaal ademen weer aan het hyperen ben geslagen..
quote:Zou kunnen dat iets het onbewust triggert maar ga nou niet onderzoeken waar het allemaal door kan komen. Zo maak je je zelf alleen maar gek en maak je regeltjes aan.
[..]
Tja, t zou kunnen.. feit dat ik ook al een week rode ogen hebt suggereert toch iets meer dat het door allergie of droge lucht kan komen.
Als thuis de verwarming hoog staat krijg is het benauwd..
Als in de auto de blower uit staat is het benauwd..
In de trein is het benauwd..
Zo ga je regels maken voor je zelf waar je je nog aan gaat houden ook..
Ik wilde eerst een topic aanmaken over hyperventilatie, maar zag dat er al eentje was. Er is al lang niet gereageerd, maar ik hoop dat er wel mensen zijn die dit lezen...
Is er toevallig iemand die last had van chronische hyperventilatie en die er ook vanaf is gekomen? Zelf gebruik ik geen medicijnen, maar is dat misschien wel beter om te doen?
Bij mij wordt het namelijk steeds erger. Vorig jaar voelde ik me al lange tijd niet lekker, vaak last van misselijkheid, moe, hoofdpijn, duizelig etc.. Maar nooit werd er wat gevonden door de dokter, alles was in orde (bloed/hart). Het was toen allemaal al vervelend maar het lukte me wel nog deels naar school te gaan (zat in mijn examenjaar). Sinds deze zomervakantie gaat het een stuk slechter. Ben wel nog met vriendinnen op vakantie gegaan, maar de laatste weken word ik weer steeds gestrester door de gedachten naar de universiteit te gaan. Het is zelfs zo erg dat ik liever niet meer naar buiten ga door de constante misselijkheid/duizeligheid, krijg ook in supermarkten bijv paniekaanvallen. Maarja ik kan moeilijk altijd binnen zitten:p.
Het is ook zo een raar idee, dat 2 jaar geleden alles nog in orde was.. En ineens hier last van heb.
Maargoed, ik ben nu bezig met ademhalingsoefeningen bij een coach speciaal hiervoor, zij is erg optimistisch. Alleen vind ik het op dit moment nog een beetje moeilijk te geloven dat het daarmee over gaat.
quote:Ik heb zelf denk ik anderhalf jaar last gehad van Hyperventilatie, ik heb mezelf op een gegeven moment "opnieuw" leren ademen. Sindsdien is het steeds beter gegaan en ben ik er nu bijna helemaal vanaf. De laatste keer dat ik een aanval had kan ik me niet meer herinneren en als ik er een zou krijgen zal ik er niet zo erg mee zitten. Ik denk overigens ook dat je iets tegen je stress moet doen, misschien iets in de vorm van meditatie of een verandering van je gedachtegang om de rust in je lichaam terug te vinden. Ik heb een tijdje met stress gezeten en ik werd er zelf helemaal naar van, iets wat je jezelf moet besparen.Op zaterdag 4 september 2010 14:47 schreef Nailpolish. het volgende:
Heey,
Ik wilde eerst een topic aanmaken over hyperventilatie, maar zag dat er al eentje was. Er is al lang niet gereageerd, maar ik hoop dat er wel mensen zijn die dit lezen...
Is er toevallig iemand die last had van chronische hyperventilatie en die er ook vanaf is gekomen? Zelf gebruik ik geen medicijnen, maar is dat misschien wel beter om te doen?
Bij mij wordt het namelijk steeds erger. Vorig jaar voelde ik me al lange tijd niet lekker, vaak last van misselijkheid, moe, hoofdpijn, duizelig etc.. Maar nooit werd er wat gevonden door de dokter, alles was in orde (bloed/hart). Het was toen allemaal al vervelend maar het lukte me wel nog deels naar school te gaan (zat in mijn examenjaar). Sinds deze zomervakantie gaat het een stuk slechter. Ben wel nog met vriendinnen op vakantie gegaan, maar de laatste weken word ik weer steeds gestrester door de gedachten naar de universiteit te gaan. Het is zelfs zo erg dat ik liever niet meer naar buiten ga door de constante misselijkheid/duizeligheid, krijg ook in supermarkten bijv paniekaanvallen. Maarja ik kan moeilijk altijd binnen zitten:p.
Het is ook zo een raar idee, dat 2 jaar geleden alles nog in orde was.. En ineens hier last van heb.
Maargoed, ik ben nu bezig met ademhalingsoefeningen bij een coach speciaal hiervoor, zij is erg optimistisch. Alleen vind ik het op dit moment nog een beetje moeilijk te geloven dat het daarmee over gaat.
quote:Ik kreeg de aanvallen steevast in periodes met veel stress en neerslachtigheid. Zolang die 2 niet te veel aanwezig zijn, heb ik dus geen last.Op zaterdag 4 september 2010 14:47 schreef Nailpolish. het volgende:
Heey,
Ik wilde eerst een topic aanmaken over hyperventilatie, maar zag dat er al eentje was. Er is al lang niet gereageerd, maar ik hoop dat er wel mensen zijn die dit lezen...
Is er toevallig iemand die last had van chronische hyperventilatie en die er ook vanaf is gekomen? Zelf gebruik ik geen medicijnen, maar is dat misschien wel beter om te doen?
Nu moet ik er ook bijzeggen dat ik tijdens mijn laatste periode bij een psycholoog ben geweest die me ademhaling/kalmeringsoefeningen heeft meegegeven en me geholpen heeft een grote bron van stress aan te pakken. Ik was in een paar weken van de aanvallen af, ik heb geen idee of dat altijd zo snel gaat.
Als ik je verhaal zo lees lijkt stress het iig te verergeren, misschien dat de huisarts je wat rustgevends kan voorschrijven.
Bij mij is het denk ik begonnen met mijn schildklier een jaar geleden, waardoor ik mij lange tijd niet goed voelde. Maar toen dat na een tijdje over was, had ik nog steeds regelmatig last van de meeste klachten. Sowieso was ik altijd al gevoelig voor het vermijden van situaties die mij niet lagen. Zo ga ik al heel lang niet meer naar de bioscoop, omdat het daar 1 keer is misgegaan. Paar jaar geleden kreeg ik last van trams/bussen/metro's, wat vervelend was, maar daar had ik wel oplossingen voor. Nu gaat alles eigenlijk niet zo goed meer.
Naar een psycholoog ben ik ook geweest, maar die wist niet zo goed wat ze moest doen, omdat ik zelf altijd goed kon beredeneren wat er fout was aan mijn 'rare' gedachten. Zij wilde ademhalingsoefeningen doen, maar dat leek mij toen op dat moment nog niet zo nodig.
Het is wel fijn te horen dat bij jullie ademhalingsoefeningen hebben gewerkt!
Nu maar afwachten hoe die ademhalingsoefeningen bij a.f.h.h. gaan. Ben er pas anderhalve week mee bezig, wat erg kort is, maar ben altijd nog bang dat het misschien toch iets anders is dat er mis is (ook al heb ik wel al héél vaak bloed laten prikken bij de dokter).
In de tussen tijd is het misschien wel een idee om idd rustgevende middelen te nemen. Alleen is het bij mij niet het geval dat ik bang ben dat ik niet genoeg adem krijg o.i.d., vooral mijn constante ziekzijn gevoel zorgt voor het thuisblijven. Heb ook bijna nooit last van paniekaanvallen, omdat ik die situaties vermijd (3 maanden zomervakantie, dus was nergens toe verplicht...). Ik moet dus even oppassen dat dit zich niet tot pleinvrees gaat ontwikkelen!
quote:Ik weet niet hoe regelmatig die aanvallen zich bij jou voordeden maar ik verkies regelmatig paniekaanvallen zeker boven pleinvrees. Wanneer ik niets zou kunnen ondernemen zou dat bij mij alle levensvreugde wegnemen. Ik had trouwens mijn aanvallen altijd 's nachts, dus mijn oude situatie is niet goed te vergelijken met de jouwe.Op zaterdag 4 september 2010 17:48 schreef Nailpolish. het volgende:
Bedankt voor jullie reacties!
-verhaal-
quote:Hmm, een klassieke paniekaanval is anders: meestal begint het met een onbehaaglijk gevoel. Daarna ga je 'raar' ademhalen en als je probeert jezelf tot normaal ademhalen te forceren lijkt het alleen maar erger te worden. Gevolg: je hart gaat als een razende te keer, je begint erg te zweten en je raakt in paniek. Zelfs al weet je dat het 'slechts' een paniekaanval is haal je je toch scenario's in je hoofd waarin je stikt of een hartaanval hebt. Dit is iig mijn ervaring. Meestal kwam ik die nacht ook niet meer in slaap.Op zaterdag 4 september 2010 17:55 schreef DaggerOne het volgende:
Ik heb dit denk ik ook, ben in ieder geval kortademig, en dan vaak na het eten/s'avonds. Is het normaal dat je dan ook last krijgt van een soort droge kriebelhoest?
briljante signature trouwens
[ Bericht 23% gewijzigd door Trashcanman op 04-09-2010 18:04:56 ]
Laatste post in dit topic was ongeveer een jaar geleden en ben sinds 4 maanden gestopt met Citalopram
Dit moest eigenlijk op dokters-advies, afbouwen enzo maar dat heb ik dus niet gedaan.
Ik slikte nog steeds 20mg per dag, maar naar mijn idee hielp het echt voor geen meter meer. Nog steeds hyper-aanvallen.
Ben dus cold-turkey gestopt maar ben wel 3 weken goed van 't padje afgeweest haha..
Wat een kutspul is dat joh, moest gewoon afkicken.
Vooralsnog geen verschil met toen ik die medicijnen wel innam.
Ik ben nog wel een paar keer naar een "gewone" fysio geweest (ipv reventacare) die mij ademhalings-oefeningen heeft geleerd.
Hier heb ik persoonlijk heel veel aan gehad.
Als ik nu zo'n aanval voel opkomen kan ik door me goed te concentreren op mijn ademhaling wel weg laten gaan.
Vroeger dacht ik namelijk juist dat ik dan extra veel lucht moest innemen, dus diep ademhalen, maar blijkt bij mij dus tegenovergesteld te zijn.
2 tellen inademen, 3 tellen uitademen, en nog wat van die dingetjes, dat helpt bij mij in ieder geval wel.
quote:Ik bedoel ook niet een klassieke paniekaanval, maar ik kan wel merken dat ik verkeerd adem. Vaak ben ik dan ook kortademig, met hoesten erbij en hartkloppingen (heel soms) als ik bijna in slaap val. Iemand een idee wat dit is?Op zaterdag 4 september 2010 17:55 schreef Trashcanman het volgende:
[..]
Hmm, een klassieke paniekaanval is anders: meestal begint het met een onbehaaglijk gevoel. Daarna ga je 'raar' ademhalen en als je probeert jezelf tot normaal ademhalen te forceren lijkt het alleen maar erger te worden. Gevolg: je hart gaat als een razende te keer, je begint erg te zweten en je raakt in paniek. Zelfs al weet je dat het 'slechts' een paniekaanval is haal je je toch scenario's in je hoofd waarin je stikt of een hartaanval hebt. Dit is iig mijn ervaring. Meestal kwam ik die nacht ook niet meer in slaap.
briljante signature trouwens
@ Trashcanman
Daar heb je natuurlijk gelijk in dit is nu een stuk erger dan die paniekaanvallen af en toe
Eerst was het ook zo dat ik bijv een paniekaanval had in de klas of tram, kreeg het heel benauwd/misselijk/zweten, soms ging het over door rustig adem te halen, en soms ging ik de klas even uit. (Het gaat bij mij altijd een stuk beter als ik in een koude omgeving ben). Nu moet ik wel weer even werken aan het naar buiten gaan en alles, stukjes fietsen enzo... Uitgaan gaat trouwens wel goed, door de drank waarschijnlijk... Maarja daar wil ik ook niet afhankelijk van worden, en voel me de dagen erna dan ook altijd een stuk slechter.
@ Cylvia
Zo te horen zijn medicijnen dus niet een heel goed plan. Fijn dat het met de ademhalingsoefeningen nu een stuk beter gaat! Zelf ga ik dus elke week nu naar een ademhalingscoach die ook chv heeft gehad, hopelijk gaat dat ook werken. Zij zei idd ook dat het probleem juist is dat er teveel en vaak wordt ingeademd.
@ DaggerOne
Ik weet ook niet zo goed wat dat is. Misschien bij de dokter of iemand met verstand van goed ademhalen (fysio) langsgaan? Bij mij werd daar vastgesteld dat ik in 1 minuut veel vaker ademhaal dan zou moeten, en daar al die klachten vandaan kunnen komen.
quote:Ik zou zeggen: lees mijn posts hierboven, vooral die over Reventacare. Ik ben van m'n CHV afgekomen enkel en alleen door bij Reventacare m'n ademhaling aan te pakken. Zo nu en dan voel ik nog wel eens iets van HV aankomen, maar dat breekt nooit door, om het zo maar te zeggen, omdat ik het altijd voor ben door eventjes op m'n ademhaling te letten.Op zaterdag 4 september 2010 14:47 schreef Nailpolish. het volgende:
Heey,
Ik wilde eerst een topic aanmaken over hyperventilatie, maar zag dat er al eentje was. Er is al lang niet gereageerd, maar ik hoop dat er wel mensen zijn die dit lezen...
Is er toevallig iemand die last had van chronische hyperventilatie en die er ook vanaf is gekomen? Zelf gebruik ik geen medicijnen, maar is dat misschien wel beter om te doen?
Het is heel goed dat je geen nieuw topic bent gestart en je vraag hier hebt gepost, alleen was het nog beter geweest als je dit topic ook even had doorgelezen, hahaha!
Ik zou in ieder geval NOOIT met medicijnen aan de slag gaan. Da's echt niet nodig en zonde. Zoals ik eerder al zei: hyperventilatie heet niet voor niets hyper VENTILATIE (dus overdreven ademhaling): het is een ademhalingsstoornis, dus dat is dan ook wat je moet aanpakken! Ik zelf heb dus gekozen voor Reventacare (en was na tien weken 'genezen'), Andere kiezen voor bv. de fysio, maar ja, die is niet gespecialiseerd hierin... Ik zou gaan voor de experts, eigenlijk. En Reventacara heeft mijn voorkeur omdat het eigenlijk een niet lullen maar doen aanpak is. Daar hou ik wel van. (Alhoewel je natuurlijk best mag lullen als je daar behoefte aan hebt. )EDIT
Alvast een gratis tip
waarmee ik een aankomende 'aanval' pareer (en wat de basis is van de hele Reventacare cursus): haal 3 seconden (niet tellen maar echt seconden) rustig adem IN door je neus en adem 7 seconden uit door je mond (met getuite lippen, maar wel zo dat je haast niets hoort). En bij het inademen moet je ONDERBUIK opbollen (de borst moet compleet stil zijn en plat blijven!) en bij het uitademen wordt de onderbuik weer gewoon plat. Bij Reventacare leer je nog wat meer en je moet het op diverse manieren doen, maar als ik op deze kleine dingen let (neus IN, mond UIT, en alles met de onderbuik en de borst stil en plat) KAN er niets mis gaan. [ Bericht 8% gewijzigd door hello_goodbye op 05-09-2010 13:36:15 ]