Hyperventilatie (Chronisch en Acuut)

Hier geen chronische hyperventilatie, maar wel vaak acute hyperventilatie, vaak in combinatie met paniekaanvallen. Vandaag al hele dag een kutdag gehad, en dan wordt het op een gegeven moment gewoon allemaal teveel en komt er dus een enorme paniekaanval met een huilbuil van hier tot Tokio, in combinatie dus met hypventileren. Ik kan het zelf maar moeilijk stoppen, als ik geluk heb dan lukt het binnen een uur, maar het gebeurt regelmatig dat het enkele uren duurt voor ik weer een beetje rustig ben. En dan heb ik ook knallende koppijn. Zoals nu, alleen slapen lukt nou ook gewoon echt niet na zo'n aanval, ben ik veel te nerveus, kan ik echt niet rustig in bed gaan liggen.

Herkenbaar wat betreft het (niet..) slapen na een aanval. Maak niet uit hoe moe, het lukt gewoon niet.

Enige wat bij mij dan helpt is een zooitje halve liters. Maar da's natuurlijk een oplossing van niks waardoor het toch vaak een nachtje doortrekken wordt. En dan de volgende dag zo brak zijn dat je weer gaat letten op je ademhaling en zie daar, de kuttige tyfuscirkel is rond

En zo'n periode heb ik nu dus al een dikke week Hopen dat 'ie snel weggaat en ik weer een aantal maanden mag genieten van het mooie, fijne, hyperventilatievrije leven...

Zo herkenbaar. Tering moe zijn, maar niet kunnen slapen. Vaak omdat ik wakkerschrik, ademhappend. Volgens mij ben ik onderbewust bang om in mijn slaap te stikken ofzo. Soms slaap ik pas in de morgen vanaf een uur of 5 en soms zelfs later dan 7 uur 's ochtends. Gewoon omdat ik bang ben om te gaan slapen, want je weet (zo denk je) het lukt toch niet. En als je er al mee bezig bent, zal het ook niet lukken.

Ik slaap ook vaak op de bank omdat we in de woonkamer een grote TV hebben waar ik lekker mee in slaap kan vallen. Ook leuk voor mijn vriendin als ik weer eens dagen en soms zelfs weken niet in bed heb geslapen.

Trouwens wel echt fijn om deze ervaringen met mensen te kunnen delen. Dat geeft je toch een beetje het gevoel dat je niet alleen op de wereld bent wat dit aangaat

quote:

Op dinsdag 22 april 2008 00:36 schreef Imperatore het volgende:

Trouwens wel echt fijn om deze ervaringen met mensen te kunnen delen. Dat geeft je toch een beetje het gevoel dat je niet alleen op de wereld bent wat dit aangaat

Ik vind het ook best vreemd dat er niet al te veel topics en posts zijn hier over. Het schijnt dat 800.000 Nederlanders er last van hebben, en dat vind ik eigenlijk wel veel...

quote:

Op dinsdag 22 april 2008 00:41 schreef -skippybal- het volgende:

[..]

Ik vind het ook best vreemd dat er niet al te veel topics en posts zijn hier over. Het schijnt dat 800.000 Nederlanders er last van hebben, en dat vind ik eigenlijk wel veel...

Veel mensen steken hun kop in het zand. Ik praat er normaal ook niet graag over, voor jezelf doen alsof het er niet is.

quote:

Op dinsdag 22 april 2008 01:49 schreef Imperatore het volgende:

[..]

Veel mensen steken hun kop in het zand. Ik praat er normaal ook niet graag over, voor jezelf doen alsof het er niet is.

Oh praten erover boeit me niet. Het is geen AIDS ofzo
Bijna iedereen die ik redelijk goed ken weet er wel van. Gedaan zodat ze niet compleet gaan trippen mochten ze mij ooit eens plotseling in een aanvalletje zien

Zijn er meer mensen die er weer last van hebben met het (benauwde) weer van gister en vandaag?
Ik heb altijd heel erg zitten zoeken naar psychische verklaringen en stressfactoren, maar ik krijg toch wel de indruk dat het weer een erg grote invloed op mijn ademhaling heeft..
(met benauwde zomerdagen, en winterdagen waarop overal de verwarming hoog staat als toppunt)

Ik weet niet of het bij mij chronisch is of niet! Kreeg van de huisarts een jaartje of 4 geleden alleen te horen dat ik hyperventilatie had
In de winter heb ik er weinig last van totdat ik in een ruimte kom waar veel word gerookt.
Vorig jaar ook periode gehad met duizeligheid en elk moment van de dag hartstikke moe zijn en energieloos voelen, dit had te maken met stress want na die periode namen de klachten weer af.
Met deze benauwde dagen voel ik me moe en benauwd, val dan gelukkig wel vrij snel in slaap maar dat is helaas voor een paar uurtjes en dan zit rechtop in bed omdat het zo vreselijk benauwd is.

Wat ik me afvraag: is de vermoeidheid met dit weer (door al het hyperventileren) ook échte vermoeidheid en moet je dus extra slapen om bij te komen van je hyperventilatie, of is het gewoon een symptoom van hyperventilatie waardoor je je versufd voelt en heeft extra slapen helemaal geen zin?

Van hyperventilatie zelf wordt je moe. Het vraagt meer energie van je lichaam.
Je zou volgens mij wel gewoon extra kunnen slapen, je lichaam verbruikt meer energie dus is het ook logsich dat je meer zou kunnen slapen.
Denk dat dit per persoon verschillend is. Ik zou zeggen luister goed naar je lichaam.
Ik weet het ook niet precies je zou je huisarts kunnen vragen als je het zeker wilt weten.

Vreemde bij mij is dat ik juist de laatste tijd met die klamme dagen eigenlijk niet echt noemenswaardige problemen heb gehad...

Ik heb tot voorkort last gehad van paniekaanvallen voornamelijk in massa's waar mensen kort opelkaar staan.. Het circeltje was snel rond... Ik had ook veel problemen tijdens het praten en ademen.

Voorheen:
Kort op elkaar -> adem fuxed up, ook al heb ik ruimte zat > tintelingen beginnen -> Ik schrik -> Gaat sneller ademen -> Paniek escaleert -> ik vlucht uit de massa.

Ging bijna altijd goed tot 2x toe, tijdens het uitgaan ben ik out gegaan...

tijdje terug:
Kort op elkaar -> adem fuxed up, ook al heb ik ruimte zat > tintelingen beginnen -> Ik schrik -> Gaat sneller ademen -> paniek ondercontrolen houden -> bewust goed rustig ademen -> Niks aan de hand.

Nu:
Kort op elkaar -> Niks aan de hand..

De sleutel van paniek is echt dat je je angsten nooit moet vermijden..

Een van de keren dat ik echt ben flauwgevallen ging eigelijk zo snel dat ik niet eens de kans kreeg om in te grijpen... Ik voelde (dacht ik) hartkloppingen.. Alhoewel dit ook gewoon zo een trillend spiertje kon zijn.. Ik voelde direct dat ik onbewust gelijk begon te hyperventileren.. Vertelde me vriendin dat ik me niet lekker voelde en dat we even naar buiten moesten gaan, ze gaf direct gehoor en liep direct achter me aan. Tijdens het naar buiten lopen kan ik me nog herinneren dat ik vol tegen iemand aan liep, me excuseerde en ik was weg. Kan me ook totaal niet herinneren dat ik naar de grond ben gegaan. Me vriendin vertelde me dat ik niet viel maar eigelijk in elkaar zakte en me eigen val opving met me handen. Me ogen draaide heel wat rondjes...

Kwam daarna heeeel vaag bij en merkte dat ik naar buiten werd gedragen door 2 gasten.. Ik kwam bij in de gang van de tent waar een hand vol onbekende geduldig afwachten tot ik weer bijkwam. Ik kwam bij en ik zat/lag een beetje in de armen van een andere gozer die mij rechtop hield (waarschijnlijk zodat ik niet op me tong zou kauwen of inslikken) Een meid kwam aan zetten met een glas water, ik nam een slok en koste direct het hele avond maaltijd uit. Ik bleef eventjes liggen omdat ik weet van de vorige keren als je direct opstaat dat je direct weer naar de vlakte gaat.. Ik dacht dat het wel weer ging en ging voorzichtig al hangend aan de nek van een maat even naar buiten. Daar kwam wéér een wegtrekker en me benen en zicht begonnen op te houden met werken maar ik ben niet weg geweest... Ik heb 5 minuutjes op de bank buiten gezeten, kreeg het eindelijk weer lekker koud en daarna was plots alles weer helemaal ok. Paniek alles was ook weg. Toen kon ik me vriendin troosten omdat die echt dacht dat ik dood ging.

Ik had altijd ook een angst om flauw te vallen bij onbekende (tijdens het uitgaan).. Ik heb 't nu een keer gedaan en het is goed erg goed uitgepakt.. Er waren meer onbekende die zich zorgen om mij maakte dan ik ooit had gedacht.

Wat bij mij echt heel erg hielp is om op het moment dat het begon direct de ademhaling heel even te onderbreken, want hyperventileren is immers teveel zuurstof in je bloed.. Daarna diep maar heel rustig ademhalen.. Meestal trok het dan weg..

[ Bericht 27% gewijzigd door blup op 04-06-2008 02:01:50 ]

Ik heb het al best een tijdje niet meer gehad. Bij mij is het gelukkig ook niet chronish, maar vooral door stress en lichamelijke inspanningen. Ik zal de eerste keer ook nooit vergeten, moest naar de huisarts om een kalmeringsspuit te halen, ik was helemaal verkrampt.

Ik weet wel dat de "standaardoplossingen" (ademen in een zak etc) bij mij niet werken, daar wordt het juist erger van. Ook goed bedoelde adviezen van mensen maken het alleen maar erger. Als ik een aanval heb, moet ik me echt compleet afzonderen en het op m'n eigen manier oplossen, als speelt er volgens mij daar meer mee. Ik heb het een tijdje heel erg gehad en had m'n toenmalige vriendin ook nadrukkelijk gevraagd niet raar op te kijken als ik spontaan weg zou lopen. En als er andere mensen bij waren, of zij er dan voor wilde zorgen dat ook die anderen me met rust zouden laten. Dat was trouwens in een hele stressvolle periode van m'n leven.

En het is weer raak hoor..
Op één of andere manier sluipt het er heel erg in als in geconcentreerd een herhalende activiteit aan 't doen ben.. van het weekend toen ik m'n keuken flink poetste raakte ik op een gegeven moment in een soort trans waar ik de rest van de dag niet meer uit kwam, en nadat ik gister moest inventariseren (en dus 5 uur lang alleen maar dozen scande) stond m'n blik helemaal op oneindig, en het is een dag later nog steeds zo..
Uiteraard komen door het akelige gevoel ook weer alle doem/angstgedachten om de hoek (zie je wel, dit en dat is toch veel te zwaar voor me.. oje, ik word overspannend.. etc)
Iemand wellicht een verklaring of oplossing?

Godver, ik heb bijna 2 jaar geen periode met echte aanvallen gehad en nu is het weer helemaal terug. Afgelopen week al een paar nachten amper geslapen en net een paniekaanval achter de rug. Kut kut kut!

paniekstoornis.

remedie: haptonomie.

Ik heb al sinds 2003 chronische hyperventilatie met als klachten vooral kortademigheid, hartkloppingen en druk/pijn op de borst. Hoewel ik onwijs rationeel en nuchter ben trap ik toch iedere keer in die angstgevoelens van doodgaan en een hartaanval krijgen. Echte zware aanvallen heb ik overigens maar een paar keer gehad, maar dat was dan ook na een paar nachten doorhalen met veel drank, sigaretten en drugs.

Ik heb wel hierdoor een lichte alcoholverslaving aan overgehouden. Omdat alcohol een instantmiddel was om de klachten weg te nemen en mij zelf te kalmeren. Maar nu, doe ik weer mee aan ademhalingsoefeningen en hardlopen en rook ik niet zoveel meer.

Ik kan er heel goed mee leven; alleen wil ik nog altijd een structurele lange termijnoplossing. Dus ik zal het topic eens goed lezen.

[ Bericht 6% gewijzigd door teknomist op 01-07-2008 21:53:49 ]

Ik heb het ook. Chronisch.

Het begon in 1998 waar ik een zware hyperventilatie-aanval kreeg (toen wist ik dat uiteraard nog niet) in New York op een drie uur durende rondvaart rond Manhattan.
De angst om daar dood te gaan maakte het natuurlijk nog veel erger en langduriger.

Eenmaal thuis kreeg ik het nog eens, 's nachts in bed. Deze duurde ook lang en was heftig. Ik wist werkelijk niet wat er met me gebeurde.
Ik werd pas rustiger nadat ik me er maar bij had neergelegd dat ik dus dood ging.

De huisarts vond verder niks en later bleek het hyperventilatie.

Ik heb het nu al 10 jaar en soms steekt het de kop op. Met buikademhaling houd ik het in de hand.
Toch heb ik ook, na al die tijd, nog steeds het gevoel dood te gaan bij een zware aanval (en dus een paniekgevoel).
Gelukkig komt dit nog zelden voor.

Lichtere akkefietjes duren meestal maar een paar minuten.

Ik weet echter nooit waar het nu vandaan komt. Waarom ik me ineens zo voel...

Ik heb ook het hyperventilatiesyndroom.
Ik heb er een jaar of 20 geleden fysio voor gehad, dus ik kan er aardig mee overweg als ik een aanval heb.
Gewoon rustig gaan liggen, handen op je buik en je ademhaling regelen. En water drinken. Want je krijgt er een droge bek van van heb ik jou daar.
Mocht het liggen niet helpen, dan (beter te doen in privéruimte hahahaha, want je staat voor gek) dan gaan huppelen, alsof je aan het touwtje springen bent, maar dan zonder touwtje.

Als je het chronisch hebt kan je er mee om leren gaan.

@Lily:
Ik begrijp precies wat je bedoelt. Ik zit/lig nu thuis met een hernia en ik moest naar het ziekenhuis voor een MRI-Scan.
Dat ging kompleet verkeerd. Heb er zelfs claustrofobie bij gekregen. Ik werd kompleet gek in die buis. Volgens mij heb ik nog nog nooit zo'n angstaanval (hyperventilatie) gehad in mijn leven.
Ik krijg het al als ik er aan denk dat ik terug moet. Dan hyper ik de pan uit. Alleen om de gedachte al dat ik die buis weer in moet. Dus ze kijken nu of het onder volledige narcose kan. Want mij krijgen ze het ziekenhuis niet meer in, als ik weet dat ik niet 100% weg ben en ik zal er sowieso wel met hyperventilatie binnen komen.

Ik ben ervan overtuigd dat hyperventilatie tussen je oren zit, maar dat het vaak wordt onderschat.

Ik word ook erg onrustig in kleine ruimtes. Vind ik ook absoluut niet prettig dus zo'n MRI scan lijkt me dan ook vreselijk.

Hier ook een chronische hyperventilater!
Eerste aanval was in bed, was daarvoor naar de bioscoop geweest en daar al het gevoel van naar adem snakken, en het idee hebben niet weg te kunnen.
S'nachts in bed ging mijn hart als een gek ben daar zo van geschrokken dat ik begon te hyperventileren kreeg mijn vingers niet meer recht, die waren helemaal verkrampt. Mijn vriend heeft mij naar het ziekenhuis gebracht (eerst dacht ik oh god het is mij hart!) daar aangekomen stelde ze me gerust dat ik toch echt een hyperventilatieaanval had! Mijn hart en longen waren in orde.
De huisarts constateerde dat ook, er is ook nog een hartfilpmje gemaakt en bloedgeprikt was allemaal in orde!
Nu heb ik er eigenlijk de hele dag last van, mijn hart klopt de hele dag vrij snel, steek ook afentoe (wat ik echt eng vind ) afentoe zweten, en ontzettend moe.
Heb volgende week een afspraak met een haptonoom, heeft iemand daar ervaringen mee?

Sterkte allemaal

Hmm, ik heb het soms, wanneer ik iets ergs/kuts/verschrikkelijks zie of hoor of meemaak. Meestal duurt dat maar heel kort, gelukkig. Het lijkt me niet fijn om dit chronisch te hebben .
k heb het ook wel eens heeel licht wanneer ik in een kamer zit waar alle ramen dicht zijn, en dan met het idee dat er geen frisse lucht/zuurstof binnenkomt .

quote:

Op maandag 7 juli 2008 21:33 schreef Hardtosee het volgende:
ukkig. Het lijkt me niet fijn om dit chronisch te hebben .

99% van de tijd heb je het nog eens niet door. Althans ik niet...

Het meeste erg herkenbaar

Ze zeggen dat ademhalingsoefeningen achterhaald zijn, wat ik zelf doe op het moment dat ik een aanval aan voel komen, hou ik een paar seconden mijn adem in voor een paar keer.
Al is het natuurlijk gewoon psychisch, dus of het echt helpt of dat het gewoon tussen mn oren zit dat het helpt geen idee.
Een half jaar geleden was het bij mij het ergst, durfde bijna niet meer met de trein na een aanval daar en zelfs een examen verpest erdoor.
Zo zit ik nu gelukkig in een goede periode
Voelde me al licht in mn hoofd worden als ik de deur uit moest.
Medicatie en het positief denken (al is dat heel erg moeilijk in de ergere periodes) heeft bij mij al heel veel geholpen.
Het is gewoon doodvermoeiend omdat je er vaak continu mee bezig bent.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2008 14:39 schreef OpperTeef het volgende:
Ze zeggen dat ademhalingsoefeningen achterhaald zijn, wat ik zelf doe op het moment dat ik een aanval aan voel komen, hou ik een paar seconden mijn adem in voor een paar keer.
Al is het natuurlijk gewoon psychisch, dus of het echt helpt of dat het gewoon tussen mn oren zit dat het helpt geen idee.
Een half jaar geleden was het bij mij het ergst, durfde bijna niet meer met de trein na een aanval daar en zelfs een examen verpest erdoor.
Zo zit ik nu gelukkig in een goede periode
Voelde me al licht in mn hoofd worden als ik de deur uit moest.
Medicatie en het positief denken (al is dat heel erg moeilijk in de ergere periodes) heeft bij mij al heel veel geholpen.
Het is gewoon doodvermoeiend omdat je er vaak continu mee bezig bent.

De oorzaak is psychisch maar de CO2-balans kun je wel veranderen door ademhalingsoefeningen.

Welke medicatie heb gebruikt? Benzo's of meer antidepressiva? Ik heb gehoord dat St. Janskruid goed kan helpen.

Ik heb 2 weken geleden mijn 2de hyperventilatie aanval gehad (de vorige was een jaar geleden) en hield daar een drukkend gevoel op de borst en tintelingen in armen aan over,
Nu ben ik naar de dokter geweest en slik sinds een week Citalopram, maar de klachten worden alleen maar erger..
Ik ben de hele dag misselijk, en ben de hele dag bezig om het "weg te puffen" ook heb ik het gevoel dat als mensen te dicht bij me komen staan of tegen me gaan praten dat ik een soort van "wegval", ik word dan misselijk en kan me niet meer concentreren.. (niet handig in de horeca)
Ook heb ik last van trillen en een beetje vlak gevoel. en dit al na 5 dagen...
Ik moet ook nog naar de fysio voor ademhalings oefeningen, dus daar is m'n hoop een beetje op gericht eigenlijk.

Samenvatting: Van die Citalopram heb ik nu de hele dag door klachten die ik anders maar eens in de zoveel tijd had. Iemand hier ervaring mee?

Ik zou het aan de huisarts melden iig

Als je start met antidepressiva dan kan het zo zijn dat in de eerste weken juist de klachten wat intenser worden omdat het lichaam naar een evenwicht zoekt, dit zou na 4-6 weken wel moeten verdwijnen. Maar zoals gezegd, meldt het aan je huisarts.

wat meer info: http://www.hulpgids.nl/medicijnen/medicijnsoorten/citalopram.htm

Geen ervaring, maar wel ff melden idd.
Wat Re zegt; je lichaam moet er aan wennen, maar de juiste dosering moet eerst ook gevonden worden.
Slik je de 20 mg?

Aan de oefeningen van de fysio heb ik zelf wel veel gehad trouwens, hopelijk heb jij dat ook.
Sterkte ermee...hyperen is kut

Ik slik idd de 20 mg, en moet vanmiddag even de huisarts terug bellen.
@ Re: ik heb ook gelezen dat de klachten de eerste paar weken kunnen verergeren, maar van 2 keer per jaar hyperen tot 2 keer per dag gaat me een beetje te ver..
Maar even doktersadvies afwachten zometeen..

Heb trouwens vanmorgen maar een halfje genomen (10mg) en nu valt de misselijkheid wel mee..

Van antidepressiva is bekend (ik heb er geen ervaring mee) dat in de begintijd depressieve klachten kunnen verergeren tot suïcidale neigingen toe. Na een tijdje is dat wel weer weg en begint het spul echt te werken.

quote:

Op zaterdag 19 juli 2008 13:21 schreef teknomist het volgende:
Van antidepressiva is bekend (ik heb er geen ervaring mee) dat in de begintijd depressieve klachten kunnen verergeren tot suïcidale neigingen toe. Na een tijdje is dat wel weer weg en begint het spul echt te werken.

Die suicidale gedachten zijn voornamelijk bij jongeren onder de 18/21 idd.

Nou van suicidale gedachten heb ik geen last (ben ook al geen 21 meer )
Ik vind het alleen wel heel erg lastig om die eerste 2 weken door te komen ivm misselijkheid en benauwdheid etc. Het belemmert me wel in de dagelijkse gang van zaken.
neem nu 'sochtends 10 gr en voordat ik naar bed ga 10 gr.

Ik vind het alleen wel vreemd dat zo snel die link gelegd wordt met depressiviteit.
Voor zover ik weet heb ik daar geen last van, alleen van hyperventilatie en een angstaanval zo nu en dan.
De Cipromil wordt idd ook voorgeschreven bij depressie, maar ook bij eetstoornissen en dus ook bij hyperventilatie.

het wordt idd ook voorgeschreven voor angstaanvallen , dus idd weinig met depressie te maken in jouw geval

Lotgenoten! Ik heb nu vanaf m'n 16e paniekaanvallen en daarbij adem ik verkeerd, dat resulteert in de gedachte dat ik doodga, flauwval, misselijk word en moet overgeven, etc. Omdat ik mezelf zwak vond met die angstmomenten, heb ik hiervoor niet direct hulp gezocht; ik vond dat het vanzelf weer over moest gaan. Het is ontstaan nadat ik als 15-/16-jarige in een jaar tijd drie vrienden van dezelfde leeftijd verloor, waardoor mijn vriend(inn)engroep behoorlijk uitdunde en ik erg bang werd voor de dood. Ik vond mezelf een aansteller en wilde er eigenlijk gewoon geen aandacht aan besteden. Een paar jaar later heb ik het toch een keer met de huisarts besproken (ik had inmiddels hartkloppingen, het gevoel buiten mezelf te staan, had meerdere paniekaanvallen per dag en werd er niet vrolijker door ). Doorverwezen naar een therapeut die gespecialiseerd was in paniekstoornissen en die gaf aan dat ik me tijdens die momenten op m'n ademhaling moest concentreren en die rustig moest krijgen. Dat werkte echter averechts...van dat letten op m'n ademhaling ontwikkelde ik de gedachte dat mijn lichaam 'vergat' te ademen en ging ik nog dwangmatiger ademen

Anyway, uiteindelijk heb ik ontdekt dat het voor mij het beste werkt als ik tijdens de 'aanvallen' (dus als ik om 1 of andere reden ineens denk: 'Ow help, ik ga flauwvallen/overgeven/dood') tegen mezelf zeg: 'stel je niet aan, er is niets aan de hand met je lichaam, het zit tussen je oren!' en afleiding zoek. Dan ebt het vanzelf weg, hoe vreemd ook... Voor o.a. het chronisch hyperventileren heb ik nu PMT, maar dat werpt nog niet echt vruchten af. Moet eigenlijk zeggen dat ik ook niet anders meer gewend ben, dus heb er eigenlijk ook niet veel last van! Iedere gek zijn gebrek hè

quote:

Op zaterdag 19 juli 2008 14:10 schreef Re het volgende:
het wordt idd ook voorgeschreven voor angstaanvallen , dus idd weinig met depressie te maken in jouw geval

SSRI's worden ook gebruikt tegen angstaanvallen inderdaad, en niet alleen tegen depressies.

Angstaanvallen zijn werkelijk k*t.
Ik moest vandaag voor mijn hernia naar het UWV. Treinkaartje gekocht en zat goed en wel in de trein en ik kreeg me toch een paniekaanval. Ben meteen de trein uitgestapt. Er liepen net twee agenten op het perron en die hadden me al zien instappen en weer uitstappen, dus die spraken mij aan. (Voor het zelfde was ik een zakkenroller, want wie loopt door de trein en stapt er dan weer uit?).
Maar ze zagen al vrij snel aan mijn gezicht dat er iets niet in orde was. Toen ik het uitgelegd had namen ze mee naar hun kantoortje en kreeg een glas water aangeboden, om even op adem te komen.
UWV gebeld en ook alles uitgelegd. (Wat een kutorganisatie is dat).
Ze begrepen dan mijn hyperventilatie samen met die angstaanvallen wel, maar alsnog willen ze een nieuwe afspraak maken.
Als het ook telefonisch kan, waarom zal ik dan daar heen gaan? Die gast moet gewoon regelen dat ik aan mijn hernia word geholpen en druk uitoefenen op mijn neuroloog. Dat ik never nooit meer in een MRI apparaat ga is mij sinds vanochtend helemaal wel duidelijk.
Zegt die bokkebek ook doodleuk: "Je kan ook in een MRI met een roesje en dan beleef je alles wel, maar je kan je dan niet bewegen..."
Dat was werkelijk heel aanmoedigend om het toch te gaan doen..... NOT!!!!!!!!!!
Mijn vader had op zijn 31e, mijn beide broers ook iets in die leeftijd ook een hernia en toen bestond de MRI niet eens, dus ze kunnen het ook wel op een andere manier onderzoeken. (ik ben wel de sterkste man van de familie, want ik heb het pas op mijn 43e )

Ik bel morgen wel naar mijn huisarts met het verhaal en vraag hem of er een oplossing is voor die angstaanvallen, maar dan zonder medicijnen. Want ik slik er al drie dagelijks door een eerdere TIA.
En als ik het hirboven allemaal lees, dan zijn het allemaal kalmeringsmiddelen en daarmee kom ik ook niet echt terug in het arbeidsproces.

En ik heb een vraag aan users die ook hyperventilatiesyndroom hebben.
Hebben jullie ook een enorm hoge pijngrens?

LekkerSimpel: laat ik eerst zeggen dat ik het vermakelijk vind om je verhalen te lezen. Niet zozeer leedvermaak, want ik weet uiteraard hoe kut het is, maar je manier van vertellend schrijven ('bokkebek') vind ik amusant.

Over die pijngrens, ik zou het niet zeker weten, ik kan me namelijk niet echt de laatste keer herinneren dat ik een gigantische lichamelijke pijn had. Ja, barstende koppijn laatst een keertje, maar verder..

ik kreeg er last van toen ik stopte met roken op mijn 17e
Het had mij wel een tijdje in zijn greep zoals:school verwaarlozen,niet meer uitgaan
Ik kreeg er overal waar last van behalve op mijn kamertje dus dat werd mijn thuishaven.
Kreeg ik hyperventilatie dan ging ik zo snel mogelijk naar huis en op mijn kamer bijkomen.
Ik kreeg er later ademhalingsoefeningen voor en dat werkte erg goed.
Ik doe ze af en toe voor de lol weleens zodat ik ze niet vergeet maar mijn hyperventilatie is nu wel mooi weg

quote:

Op zaterdag 19 juli 2008 22:46 schreef SterreMarit het volgende:
Anyway, uiteindelijk heb ik ontdekt dat het voor mij het beste werkt als ik tijdens de 'aanvallen' (dus als ik om 1 of andere reden ineens denk: 'Ow help, ik ga flauwvallen/overgeven/dood') tegen mezelf zeg: 'stel je niet aan, er is niets aan de hand met je lichaam, het zit tussen je oren!' en afleiding zoek. Dan ebt het vanzelf weg, hoe vreemd ook...

Dit heeft ook mij geholpen, heb een tijdje last gehad van paniek-aanvallen en precies door bovenstaande in mijn oren te knopen en toe te passen als het weereens gebeurde, ben ik er ook zo goed als vanaf gekomen.

Ik heb al 3 jaar paniekaanvallen sind een jaar ben ik gestopt met de pillen (paroxetine 20mg). Het ging afgelopen 6 maanden zo goed met me, maar ineens kreeg ik weer paniekaanvallen. Ik zou op vakantie gaan naar Turkije waarschijnlijk was de spanning zo groot voor vliegen dat ik het weer kreeg.. Het lijkt net alsof ik weer van 0 moet beginnen ademhalingsoefeningen en rek-strek oefeningen helpen wel een beetje, maarja je vraagt je af kom ik er een keer vanaf... Wat ik ook van mijn psycholoog hoor is dat ik er niet tegen moet vechten of moet vermijden, maar moet accepteren.. accepteren dat is wat het moeilijkste is..

quote:

Op donderdag 4 september 2008 12:09 schreef Made_in_Turkey het volgende:
Ik heb al 3 jaar paniekaanvallen sind een jaar ben ik gestopt met de pillen (paroxetine 20mg). Het ging afgelopen 6 maanden zo goed met me, maar ineens kreeg ik weer paniekaanvallen. Ik zou op vakantie gaan naar Turkije waarschijnlijk was de spanning zo groot voor vliegen dat ik het weer kreeg.. Het lijkt net alsof ik weer van 0 moet beginnen ademhalingsoefeningen en rek-strek oefeningen helpen wel een beetje, maarja je vraagt je af kom ik er een keer vanaf... Wat ik ook van mijn psycholoog hoor is dat ik er niet tegen moet vechten of moet vermijden, maar moet accepteren.. accepteren dat is wat het moeilijkste is..

Ja accepteren ammehoela... lekker makkelijk.
Ik zit nu op 20 mg citalopram per dag en gaat wel goed.
Ik heb nog wel dat als ik het benauwd krijg (bijv. in een kleine kroeg met veel mensen) dat ik wel een paniek/hyper aanvalletje voel aankomen.. kan natuurlijk ook gewone benauwdheid zijn, maar ik kan dat niet meer loszien van hyperventilatie, zijn nl dezelfde begin-verschijnselen.
Ben idd wel een beetje huiverig wat er gebeurt als je met medicatie stopt. lijkt mij dat je weer precies dezelfde klachten krijgt.
Ademhalings-oefeningen heb ik mezelf overigens aangeleerd, dieper inademen.

Ik heb de afgelopen dagen ook wat hyperventlatieklachten gehad. Het zijn een soort lichte aanvallen, waarbij ik druk op mijn borst voel en een warm gevoel krijg (als ik een vrouw was, zouden ze het denk ik opvliegers noemen). Ik heb een of andere stichting gebeld die ik via internet vond en die wisten me te vertellen dat het aleen maar erger wordt. Het probleem is dat het af en toe gebeurt als ik eraan denk. Zijn er hier meer mensen met dat probleem?

quote:

Op zaterdag 19 april 2008 18:10 schreef speknek het volgende:

[..]

Bij mij was het eigenlijk altijd dat juist de angst voor een aanval er eentje opriep. Nu ik weet dat ik er iets tegen kan doen is die stress een heel stuk minder.

Ik heb het soms nog wel eens tijdens een presentatie, of gewoon zomaar, maar het is heel goed beheersbaar.

Dat klinkt bekend Ik heb het ook zelf af en toe. Vandaag zat ik er voor het eerst de hele dag aan te denken.

quote:

Op dinsdag 15 april 2008 00:55 schreef -skippybal- het volgende:
Even een kickje, want bij mij is het de laatste dagen weer zwaar kut!

Vrijdag zat iemand irritant te doen in de rij voor de kassa bij de supermarkt over een product dat 5 cent duurder was en ineens kreeg ik een aanval die behoorlijk heftig was. Zweten als een malle, tintelingen overal, smaak in m'n mond alsof ik aan een batterij lik (herkenbaar ) en uiteraard de hartkloppingen en het niet weten wat voor een positie aan te nemen.
Alsof die kerel een beetje de druppel was ofzo...

Ja, herkenbaar, vooral dat van die smaak van die batterij.

Ben eigenlijk wel benieuwd of er online ergens oefeningen staan. Wat is een goede ademhaling en zo? Daar lees je wel eens verschillende dingen over. Maar ik vraag me ten eerste dus af of er niet ergens oefeningen (in tekst of als filmpjes) op internet staan. Ik vind via Google ladingen links naar site van zeer behulpzame mensen die heel graag mijn portemonnee willen leegmaken, maar belangeloos helpen is er niet echt bij... hetgeen me wat tegenvalt, eigenlijk. Je zou toch verwachten dat er wel wat chv'ers zijn die hun ervaringen plus tips online zetten!

quote:

Op zaterdag 29 september 2007 00:17 schreef moemoe het volgende:
Gelukkig kan ik er nu mee omgaan en voel ik me ook wat fitter. Eigenlijk moet ik drie keer tien minuten per dag ademhalingsoefeningen doen, maar dit lukt niet altijd. Meestal doe ik het 1 keer per dag en daar heb ik voor nu voldoende aan. Soms schiet zelfs dat erbij in en dan ben ik echt dood op .

Dit bedoel ik: kan je mss vertellen wat voor soort oefeningen dat dan zijn...?

[ Bericht 20% gewijzigd door hello_goodbye op 05-09-2008 16:17:09 ]

Hmm, even een tvp. Gisteren op de SEH gezeten omdat ik wéér heel akelig, duizelig, misselijk, etc werd. Deze aanvallen zijn er al 3 weken, maar gister was de druppel. M'n collega's hebben me gedwongen naar het ziekenhuis te gaan. Daar is bloed uit de slagader geprikt, longfoto's én een hartfilmpje gemaakt. De diagnose was: (lichte) hyperventilatie. Ik zit dus niet te hijgen en te puffen, maar haal consequent verkeerd / geforceerd adem door vastzittende spieren in het rug/schouder/rib-gebied als gevolg van het syndroom van Ehler-Danlos wat ik heb (dat wist ik al).

Onlangs een stressvolle periode afgesloten en toen is het bij mij pas echt begonnen. Acute duizeligheid, misselijk, zweten, flinke pijn tussen de schouderbladen en ribben. Heel onwerkelijk gevoel. Bijv. vorige week zat ik gewoon te werken en ineens zat ik voor m'n gevoel nog maar 10 cm boven de grond ipv op m'n stoel, alsof ik gewoon wegzakte in de grond. Heel eng en bizar. Naar de huisarts geweest, die dacht al aan hyperventilatie en toen ook 2 dagen minder last gehad. Gister was het dus echter ineens weer helemaal mis en twijfelde ik aan de diagnose. Gelukkig dus nu eindelijk duidelijkheid door het bezoekje aan de SEH.

Morgen heb ik weer fysio (wekelijks ivm Ehler-Danlos) en dan maar eens advies vragen.

Fysio kan je echt goede tips geven met ademhalingsoefenen. Hielp bij mij echt prima om de aanvallen te 'counteren'.

Succes ermee!

kun je ook sterven door hyperventilatie? weet iemand dat?

op google vind ik er in ieder geval niks over

nee , tenzij je al een hartconditie probleem hebt dan kan in heftige gevallen je hart bloedvaten dichtklappen wat dan weer een hartaanval veroorzaakt