Sociale contacten opdoen, mensen aanspreken e.d.

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:04 schreef benzin het volgende:
Ok, nog 2 andere voorbeeldjes:
-Vandaag zat ik weer in die bus, kwam er plots meisje naast me zitten (terwijl er nog genoeg plek was ) Anyway, ze heeft verder niets gezegd ofzo, ik ook niet. Op zulk soort momenten voel ik een soort van irritante spanning, en wil ik eigenlijk gewoon wat zeggen om dat te breken, maar ik durfde niet echt, en daarnaast, ik had geen idee WAT ik moest zeggen.

zeg dan "gezellig" ofzo.. op zo'n domme toon.. als ze interesse heeft dan begint ze zelf wel te lullen
niet bang zijn, boeit in principe geen kont wat je zegt..

ze zal je niet zo snel vermoorden dus in feite hoef je nergens bang voor te zijn

ik denk niet dat je dat kan leren.. zoiets heb je of heb je niet..

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:11 schreef Bill_E het volgende:
ik denk niet dat je dat kan leren.. zoiets heb je of heb je niet..

Je kunt wel zeker je sociale/communicatieve vaardigheden trainen. Ik heb er zelf een cursus voor gevolgt...

Groepsgesprekken
Je leert jezelf beter kennen... dus waarom je blokkades ervaart op sociaal gebied.
Een gesprek beginnen... oogcontact maken
Etc

Maar het blijft soms wel lastig... Bij mij gaat momenteel het sociale en communicatieve verkeer redelijk automatisch maar heb soms toch de neiging om van tevoren alles te willen voorspellen... dus wat ik wil gaan zeggen en hoe er op gereageerd zal worden. En dat kan me dan een beetje blokkeren of onzeker maken. Je leert trouwens in die groepsgesprekken ook op wat voor mannieren je een boodschap kan overbrengen kwa gezichtsuitdrukking en hoe je iets zegt.

[ Bericht 1% gewijzigd door Atreyu op 27-08-2007 20:32:06 ]

gewoon doen of je niet bang bent, die mensen ken je niet, dus gedraag je als een ware pimp

Of je begint gewoon te zeggen; goh, gezellig, altijd diezelfde rit (op zo'n zelfde domme toon xD)

Wie weet moet je je wat beter leren ontspannen in zulke situaties Dat het niet eens zozeer met lef te maken heeft maar dat je je te druk maakt om alles. Een meer relaxte houding aanmeten zorgt vanzelf dat het meer vanzelf gaat volgens mij. Sta je strak van de spanning dan komt er vanzelf geen goed woord uit.

Misschien het beeld wat je over jezelf hebt veranderen?

Valt me daarom ook altijd op dat er veel mensen die begonnen zijn met fitnessen of een vechtsport gaan doen een stuk zelfverzekerder worden. Soms irritant, soms op een goede manier.

Wat jij omschrijft ervaar ik precies zo derhalve een tvp.

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:35 schreef Guncta het volgende:
Misschien het beeld wat je over jezelf hebt veranderen?

Valt me daarom ook altijd op dat er veel mensen die begonnen zijn met fitnessen of een vechtsport gaan doen een stuk zelfverzekerder worden. Soms irritant, soms op een goede manier.

Ja dat is wel een aanrader want bij zo'n vechtsport moet je ook communiceren maar op die mannier leer je dat bepaalde dingen automatisch gaan en dat geeft innerlijk veel rust (spreek uit eigen ervaring) Maar anders koop je wat halters en ga je lichaam trainen want das ook goed voor je zelfbeeld kan ik je vertellen... en voor de aandacht van dames ;-) Ik ga zelf een beetje voor de macho look dus strakke kleding aan zodat alles goed te zien is.. het is inderdaad wel een soort van compensatie... uiterlijk vertoon enzo

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:43 schreef Atreyu het volgende:

[..]

Ja dat is wel een aanrader want bij zo'n vechtsport moet je ook communiceren maar op die mannier leer je dat bepaalde dingen automatisch gaan en dat geeft innerlijk veel rust (spreek uit eigen ervaring) Maar anders koop je wat halters en ga je lichaam trainen want das ook goed voor je zelfbeeld kan ik je vertellen... en voor de aandacht van dames ;-) Ik ga zelf een beetje voor de macho look dus strakke kleding aan zodat alles goed te zien is.. het is inderdaad wel een soort van compensatie... uiterlijk vertoon enzo

Dat hoeft niet eens.

Het valt mij gewoon op dat mensen die een beter beeld over zichzelf hebben zichzelf een stuk makkelijker presenteren. Heel kort door de bocht: een product waar jezelf voor de volle 100% achterstaat verkoop je ook een stuk makkelijker dan een product waar je niet 100% achter staat.

Het probleem alleen is dat TS nu iets moet vinden wat hem ligt en waar hij mee door wil gaan en wat hem voldoening geeft. Daarom gaf ik deze 2 voorbeelden, omdat het zo een stuk duidelijker wordt.

Voor de rest kun je praten niet leren, de kunst van praten is minder nadenken, rust (niet het idee hebben dat het een verplichting is en dat je de tijd moet vollullen), goeie lichaamshouding, handengebruik en de juiste signalen tegelijkertijd uitzenden die het verhaal alsware bevestigen. Ga over deze punten nadenken tijdens het gesprek dan bereik je juist het tegenovergestelde.

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:11 schreef Bill_E het volgende:
ik denk niet dat je dat kan leren.. zoiets heb je of heb je niet..

Grotendeels mee eens

benzin, toevallig heb ik gisteren je vorige 13 pagina's tellende relaas gelezen, omdat ik momenteel een beetje met hetzelfde vraagstuk bezig ben (was al benieuwd hoe het was afgelopen ).

ik zal ff over mezelf vertellen..
Nadat mn vriendin me een tijdje terug liet vallen, en daarna ook het grootste deel van mijn 'vrienden' partij kozen voor haar, ben ik op een groepje mensen na weer redelijk only-the-lonely achtergebleven. Dit was allemaal niet erg plezant, maar ik heb me er onderhand weer aardig overheen weten te zetten, en wil nu weer een verse start maken.

eerst wilde ik per se weer een vriendin scoren, want ik wilde natuurlijk niet alleen zijn (een angst die denk ik de meeste mensen hebben die niet vrijwillig vrijgezel zijn geworden). Wonder boven wonder zorgde deze wanhopigheid dat ik met wat dames dates wist te regelen. ik zal je een voorbeeldje geven: 1 meisje zat bv altijd op dezelfde bushalte als waar ik kwam. Eerst zei ik niets tegen haar, ben redelijk verlegen, en meestal kijken meisjes erg defensief (zo van: als je naar me kijkt hoek ik je neer!! )..zij dus ook.. Ik denk dat ze dit doen om niet altijd lastig gevallen te worden door mannen; dat is hun goed recht, maar het maakt het wel erg lastig voor ons wat meer verlegen jongens om contact te leggen.. Maar goed, 1 dag toen ik een keer naar de halte toe liep zat ze er al en keek me toevallig aan toen ik aan kwam lopen. Ik knikte met mn hoofd, zo van: goedemiddag. En hoera..ze knikte terug ! de chago uitdrukking van haar veranderde zelfs in een glimlach Nou goed, en toen had ik een dus ingang.. de volgende dag zei ik 'goedemiddag' tegen haar, de dag er op weer hetzelfde, en tenslotte de dag daarna (toen ze toevallig als enige er zat), zei ik weer goedemiddag, ging naast haar zitten en vroeg: lekker gewerkt? ("bus weer laat?" was ook een optie trouwens), en toen barste ze los met een heel verhaal. Voila, daarna vroeg ik aan haar haar email, en daarna had ik ineens heel veel contact met haar, en vroeg haar of ze mee uit ging, etc... Zo gaat dat dus een beetje..kan natuurlijk veel sneller, maar ligt een beetje aan de omstandigheden waar je elkaar ontmoet, en hoe brutaal je zelf bent..

Echter, waarschijnlijk door hetzelfde desperate uitgangspunt van 'ik moet snel weer een vriendin, alleen zijn is een schande!' verknalde ik de dates met haar en nog wat andere meisjes allemaal. Erg jammer, maar ik heb er wel van geleerd: het toonde me dat je eerst zelf lekker in je vel moet zitten; een eigen leven leiden..daardoor zie je als het goed is een vriendinnetje als een leuke aanvulling ipv je levensdoel..en dan komen ze vanzelf. Zo is het eigenlijk ook altijd in het verleden gegaan, als ik er nu over na denk..al mn exen heb ik ontmoet toen ik druk bezig was met dingen die ik leuk vond (= goed in mn vel zat). Veel mensen op het forum hier geven dat zelfde advies ook: wees eerst gelukkig met jezelf, zoek daarna pas een vriend(in). En ik denk dat ze gelijk hebben.

Mijn insteek is om eerst weer een eigen leven hebben. Een sociaal eigen leven bedoel ik dus. Want ik kan mezelf prima vermaken met mijn hobbies, echter dit zijn redelijke solo activiteiten: computeren/gamen, films kijken, fietsen, krachttraining.. Zelfs deze laatste heeft me niet geholpen veel vrienden te maken. Ik heb dit zo'n 4 jaar gedaan op de sportschool, kwam daar minstens 3 keer per week, en je ziet een hoop mensen, maar iedereen is met zichzelf bezig. Alhoewel ik daar 1 meisje had ontmoet waar ik ff wat mee heb gehad, was het over het algemeen meer contacten van hoi & doei.

Waar ik verder achter ben gekomen is dat een sociaal leven krijgen 'door gezellig met je maten weg te gaan' niet altijd zo makkelijk is. Ik heb op zich nog wel aardig wat vrienden, maar ze vragen me tegenwoordig zelden mee om weg te gaan. Als ik hun zelf vraag om wat te gaan doen, dan stuit ik ook vaak tegen problemen: ze hebben nu geen zin (speelt vooral als ze onder de plak zitten); ze hebben pas over 3 wkn ofzo tijd (iedereen is druk met werk tegenwoordig lijkt het wel); of je moet de hemel en aarde bewegen om ze zover te krijgen, dus dan weet je ook vaak wel hoe laat het is.. Ik vind deze afhankelijkheid erg frustrerend, vooral omdat *als* ik met mensen weg ga, we altijd een hoop lol hebben (als ik mensen goed ken ben ik ook totaal niet verlegen meer, en kan ik het altijd goed vinden met de mensen om me heen).

Ik zoek dus nu zelf een manier om onder de mensen te komen, zonder dat ik van mensen afhankelijk ben. 1 voor de hand liggende is natuurlijk om gewoon naar de kroeg in de buurt te gaan. Je kan daar naar toe gaan wanneer je wilt, en er is altijd wel iemand. Ik hou echter niet zo van in mn eentje uitgaan (voelt zo knullig ) en alhoewel het meestal erg gezellig is als je er eenmaal bent en wat biertjes op hebt enzo, wil ik eigenlijk een ontmoetingsplek hebben die ietsje gezonder is dan iedere week in de rook te zitten en lam te zijn Ik ben dus nu aan het kijken naar iets van een groepssport of een vereniging (in mij geval ben ik al afgestudeerd dus gaat een studentenvereniging helaas niet meer op).. Tis nog best lastig omdat de dingen die ik leuk vind vaak geen groepsactiviteiten zijn (zoals ik al eerder zei). Misschien is vrijwilligerswerk ook een optie, ik weet het nog niet helemaal. Of misschien moet ik het ook wel zoeken in de richting van een bejaardensoos..eh..zoiets maar dna voor jongeren zeg maar he . Ik hou mij dan aanbevolen als er mensen nog leuke suggesties hebben..

Nou heel verhaal, maar ik hoop dat je er wat aan heb.. Ik ben zelf ook nog zoekende in deze materie dus tis voor mij een tvp. Belangrijkste is iig vind ik zelf dat ik er mee bezig ben en blijf.. Kan ook wel lui binnen blijven en de hele dag een beetje internetten enzo, dan vermaak ik me ook prima, maar mijn ervaring is dat als ik eenmaal onder de mensen ben, dat ik me veel beter vermaak en meer plezier heb in het leven...

quote:

[b]Op maandag 27 augustus 2007 22:25
[herkenbaar verhaal]

Oe een heel herkenbaar verhaal shutupfool. Onlangs heeft mijn vriendin het uitgemaakt na een relatie van 5 jaar, 2 jaar samenwonen en zij heeft alweer een nieuwe vriend. Wat wil je dan graag een vriendin hebben... maar je hebt gelijk, als je zelf niet lekker in je vel zit kom je waarschijnlijk niet verder dan een paar dates. Het is ontzettend moeilijk om dat op zo'n moment toe te geven.

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:40 schreef NilesCrane het volgende:
Wat jij omschrijft ervaar ik precies zo derhalve een tvp.

Ik denk dat de meeste mensen er onzeker onder blijven op vreemden af te stappen.
De meest logische stap vind ik daarom vrienden via vrienden te maken.
Ik heb hier wat meer over gezegd in het topic 'stem'.
Het is iets wat mij sociaal veel sterker heeft gemaakt.
Want hoe groter je sociale kring, hoe groter je zelfvertrouwen in dat aspect.
Dit is niet de reden waar je het voor moet doen, maar het is een prettige bijkomstigheid naast alle leuke mensen die je zult ontmoeten.

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:11 schreef Bill_E het volgende:
ik denk niet dat je dat kan leren.. zoiets heb je of heb je niet..

Ik ben het ook deels met je eensch. Door wat meer zelfvertrouwen kan zoiets naar boven komen. Als je het dan nog niet hebt, .... vergeet het maar.

je hoeft niet altijd wat te zeggen, soms is stilte fijn tussen twee mensen....

Voor de rest, tja, spontaan zijn heb je niet 1,2,3 onder de knie hoor... en je zult soms nog blikken krijgen: WTF?!!! Maar als jij veel lol heb, dan doen ze vanzelf wel mee... Merk ik op mijn werk ook

praten kun je niet leren. dat heb je in je of niet... ben geen ook geen prater en altijd iemand die zich meer op de achtergrond begeeft. dat is nou een maal zo en veranderen kun je het ook niet.
naar mijn insziens moet je dan ook niet proberen te veranderen maar gewoon respecteren hoe je zelf bent. je moet al helemaal niet bang zijn voor het alleen blijven. uiteindelijk komt diegene wel op jou pad. al is het pas op je 50e. geniet gewoon van het leven en neem het ervan. als je dingen gaat overhaasten eindig je waarschijnlijk na een relatie weer alleen, daar waar je begonnen bent en voel je je nog slechter.

huisje, boompje, beestje is ook niet alles als je uiteindelijk erachter komt dat je het overhaast hebt en niet gelukkig bent met je partner

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 22:25 schreef shutupfool het volgende:


Lang verhaal

Beste TVP ooit.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 10:50 schreef smammela het volgende:
praten kun je niet leren. dat heb je in je of niet... ben geen ook geen prater en altijd iemand die zich meer op de achtergrond begeeft. dat is nou een maal zo en veranderen kun je het ook niet.
naar mijn insziens moet je dan ook niet proberen te veranderen maar gewoon respecteren hoe je zelf bent. je moet al helemaal niet bang zijn voor het alleen blijven. uiteindelijk komt diegene wel op jou pad. al is het pas op je 50e. geniet gewoon van het leven en neem het ervan. als je dingen gaat overhaasten eindig je waarschijnlijk na een relatie weer alleen, daar waar je begonnen bent en voel je je nog slechter.

huisje, boompje, beestje is ook niet alles als je uiteindelijk erachter komt dat je het overhaast hebt en niet gelukkig bent met je partner

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 09:30 schreef Verloren_onschuld het volgende:

[..]

Ik ben het ook deels met je eensch. Door wat meer zelfvertrouwen kan zoiets naar boven komen. Als je het dan nog niet hebt, .... vergeet het maar.

Ach over dat in die bus. Zo raar is dat toch niet. Ook mensen die heel sociaal zijn raken in totale shock als er uit het niets oppeens een geil meisje naast ze komt zitten en zeggen geen woord.

Het is eigenlijk net als in een lift. In een lift ga je ook niet snel met iemand praten die erin zit. Mensen gaan pas praten als er een mongool in de trein zit of de lift vast zit.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 02:43 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Bullshit. Verandering zit in de geest: zoals je jezelf ziet, zo zal je worden.

Was het maar zo makkelijk

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 16:04 schreef Shitonya het volgende:

[..]

Was het maar zo makkelijk

Mja, het kan echt wel.

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:04 schreef benzin het volgende:
Ok, nog 2 andere voorbeeldjes:
-Vandaag zat ik weer in die bus, kwam er plots meisje naast me zitten (terwijl er nog genoeg plek was ) Anyway, ze heeft verder niets gezegd ofzo, ik ook niet. Op zulk soort momenten voel ik een soort van irritante spanning, en wil ik eigenlijk gewoon wat zeggen om dat te breken, maar ik durfde niet echt, en daarnaast, ik had geen idee WAT ik moest zeggen.

Eh..gewoon niks Denk nou niet dat dat meisje jou leuk vond oid..anders had ze wel een strategische plek uitgezocht om oogcontact met je te zoeken..dat is meestal niet NAAST je.

Gast, de wanhoop straalt er gewoon vanaf bij je. De wanhoop voor sociaal contact. Zorg dat dat eerst minder wordt en ga zonder enige verwachtingen of planning de deur uit. Situaties ontstaan vanzelf. Je moet er gewoon niet zo gestressed rekening mee houden.

Ik heb meer dat als ik iemand moet bellen, ik vantevoren op een briefje schrijf wat ik zal zeggen en wat die persoon dan waarschijnlijk terug zal zeggen en heb zo een heel gesprek uitgewerkt . Dat doe ik natuurlijk niet bij vrienden, maar meer als het iets zakelijks betreft.
Als ik iemand bekends (niet iemand die ik goed ken, maar meer iemand die je 1 keer kort hebt gesproken tijdens college of eerder een keer bij de bushalte) bij de bus tegenkom voel ik me juist opgelaten, omdat ik me dan verplicht voel om iets te zeggen en die persoon verwacht dat ik naast hem/haar ga zitten. Ik weet dan ook totaal niet waar ik het dan over moet hebben.
Ik heb ook dat als ik iets doms zeg, naar mijn idee dan, dat ik me daar gewoon voor schaam en dat blijf onthouden. Zelfs zo dat ik maanden of jaren na dat gesprek mezelf nog voor mijn kop kan slaan dat ik zoiets doms heb kunnen zeggen .

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 17:19 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Hoezo is het niet zo makkelijk? Mentaliteit is serieus alles dat er is. Het is een ontkenning van je capiciteiten als mens.

Geloof jij niet in het feit dat elk mens iets heeft zoals basis eigenschappen? Of erfelijk? Je kunt niet álles afschuiven op "ik ben zo", maar wel minstens 50%. Een groot deel van je zelfbeeld wordt bepaald ( bewust of onbewust ) door je omgeving en je hebt nauwelijks invloed op je omgeving. Vanuit dat zelfbeeld ontstaat weer een deel van karakter. Verlegen, onzeker, open, gesloten, arrogant etc..

Een simpel voorbeeld: als je er afzichtelijk uitziet kun je nog zo hoog of laag springen, maar krijg je echt minder snel een baan in de horeca, heb je veel minder kans op een ooglijke partner, minder seks, minder complimenten, minder zelfvertrouwen, meer kans op pesterijen, meer twijfels over jezelf, een negatief zelfbeeld, grote kans dat je verlegen wordt enzovoorts. Om een positief zelfbeeld te krijgen is zeer veel overtuigingskracht van jezelf nodig, want die krijg je niet van anderen in je schoot geworpen. En ieder mens is vatbaar op andermans mening, dus je zelfbeeld is over t algemeen vrij onstabiel.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 00:12 schreef NilesCrane het volgende:

[..]

Oe een heel herkenbaar verhaal shutupfool. Onlangs heeft mijn vriendin het uitgemaakt na een relatie van 5 jaar, 2 jaar samenwonen en zij heeft alweer een nieuwe vriend. Wat wil je dan graag een vriendin hebben... maar je hebt gelijk, als je zelf niet lekker in je vel zit kom je waarschijnlijk niet verder dan een paar dates. Het is ontzettend moeilijk om dat op zo'n moment toe te geven.

yep, supermoeilijk zelfs.. Tot ik me ineens realiseerde dat mn ex me echt niet meer terug wil. En toen bedacht ik me dat ik alleen maar tijd en energie aan het steken was in het treuren, en het proberen haar terug te krijgen. Terwijl zij al weer verder gaat met haar leven. En dat moeten wij ook doen. Ik had bv een maand lang bijna alleen maar binnen gezeten, eigenlijk geen klap uitgevoerd, en alleen maar lopen denken denken denken. Wat ben ik er mee opgeschoten ? niets ! Zonde van mn tijd.. Terwijl ik eigenlijk die tijd veel leuker had kunnen besteden door er weer op uit te trekken, dingen te doen, mensen te ontmoeten..
Dus daar ben ik nu telkens mee bezig. Gaat erg moeizaam (nog steeds zelfs)...maar als ik al 1 keer per week een leuk iets met anderen heb gedaan dan beschouw ik dat als een geslaagde week en dat geeft mij weer aan van: zie je wel, ik kan het ook wel zonder haar !

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 11:00 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Beste TVP ooit.

lol, hoezo dat??

Ik vind het ook moeilijk een goede lichaamshouding te hebben, vooral als ik er heel erg op ga letten weet dan niet waar ik met mijn armen naartoe moet, heb het gevoel dat op een rare manier loop of dat ik een gekke bek trek, zal ook wel met zelfvertrouwen te maken hebben. Als ik eenmaal met iemand praat of me op mijn gemak voel (bijv bij kennissen) dan heb ik dit niet. Heb dit ook puur als ik alleen ergens zit/loop. Iemand tips hiervoor?

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 19:50 schreef benzin het volgende:

[..]

Ik ging er ook niet vanuit dat ze me leuk vond Het was meer zo dat ze naast me ging zitten, en dus waarschijnlijk mij niet als gevaarlijk of slecht beschouwde

Maar het was wel zo dat ik me behoorlijk gewoon aan de stilte tussen ons irriteerde, dan zit je naast iemand die je niet kent...

en dan???

Ik ga dan teveel nadenken, op een gegeven moment vroeg ik me af wat zei nu dacht dat ik dacht dat zij over mij dacht, en dat zij misschien ook weleens zoiets zou kunnen denken

Echt, ik weet dat ik me veel te druk maak, maar toch doe ik het.

Daarnaast zit ik er vooral mee dat ik vaak niet eens weet wat ik tegen mensen moet zeggen om een gesprek aan te knopen, zelfs niet met mensen die ik al wel stukken beter ken, heeft iemand daar niet wat meer/specifieker advies over?

Heb je de rest van mijn verhaal gelezen?

Ik zal het nog een keer zeggen...STOP met het wanhopig op zoek zijn naar sociaal contact. Het komt vanzelf...als je er constant mee bezig bent, zal het er nooit van komen. In ieder geval niet de manier waarop je zou willen.

heey weer een benzin topic

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 19:19 schreef shutupfool het volgende:

[..]

yep, supermoeilijk zelfs.. Tot ik me ineens realiseerde dat mn ex me echt niet meer terug wil. En toen bedacht ik me dat ik alleen maar tijd en energie aan het steken was in het treuren, en het proberen haar terug te krijgen. Terwijl zij al weer verder gaat met haar leven. En dat moeten wij ook doen. Ik had bv een maand lang bijna alleen maar binnen gezeten, eigenlijk geen klap uitgevoerd, en alleen maar lopen denken denken denken. Wat ben ik er mee opgeschoten ? niets ! Zonde van mn tijd.. Terwijl ik eigenlijk die tijd veel leuker had kunnen besteden door er weer op uit te trekken, dingen te doen, mensen te ontmoeten..
Dus daar ben ik nu telkens mee bezig. Gaat erg moeizaam (nog steeds zelfs)...maar als ik al 1 keer per week een leuk iets met anderen heb gedaan dan beschouw ik dat als een geslaagde week en dat geeft mij weer aan van: zie je wel, ik kan het ook wel zonder haar !

Ja ik ervaar het precies zo. Ik ben nu 2 maanden verder en nog steeds treur ik er regelmatig om ook al heeft ze een ander, maar dat doet nu juist zo'n pijn dat ze zo snel een ander gekregen heeft. Ondanks dat heb ik in de afgelopen weken toch aardig wat ondernomen, maar tussendoor toch heel erg de neiging om weer te vervallen in verdrietig zijn.

Ts wat doe je moeilijk zeg?
Je zegt niks omdat je dit niet wilt als je dat nu accepteerd lul je vanzelf wel als je het echt wilt

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 00:39 schreef zhe-devilll het volgende:
Ts wat doe je moeilijk zeg?
Je zegt niks omdat je dit niet wilt als je dat nu accepteerd lul je vanzelf wel als je het echt wilt

hij wilt wel, hij weet alleen niet hoe, dat zal je moeilijk begrijpen als je er zelf geen problemen mee hebt.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 00:46 schreef roburt het volgende:

[..]

hij wilt wel, hij weet alleen niet hoe, dat zal je moeilijk begrijpen als je er zelf geen problemen mee hebt.

ken je mij dan?
nee ok

als je echt wilt , kun je het!

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 19:51 schreef benzin het volgende:

[..]

Precies, het is echt verdomd ingewikkeld, en ik heb het gevoel dat maar zo weinig mensen echt begrijpen wat ik voel.

Ik weet precies wat je voelt. Ik heb je andere topic 'veranderen' ook gelezen en ik zou het zelf geschreven kunnen hebben. De stappen die je daar ondernomen hebt vind ik heel knap. Ik loop zelf sinds een aantal maanden bij een psycholoog en daarmee probeer ik die angstig makende gedachten concreet te krijgen en ermee om te leren gaan. Dat helpt heel goed. Nu zit ik ook op een punt waarop ik mijn leven weer enigzins moet opbouwen dat houdt ook in nieuwe contacten zoeken en daar heb ik het ook erg moeilijk mee.
Hoewel ik vandaag ook wel weer gedacht heb dat het nooit meer wat zou worden met mij en dat ik nooit een vriendin meer krijg heb ik ook wel positieve gedachten. Het zijn de positieve acties van jezelf die je moet waarderen, ook de kleine stapjes.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 19:51 schreef benzin het volgende:

[..]

Precies, het is echt verdomd ingewikkeld, en ik heb het gevoel dat maar zo weinig mensen echt begrijpen wat ik voel.

ik snap precies wat je bedoelt heb zelf ook het probleem... ben geen grote prater, en heb geen flauw idee wat ik tegen dat soort mensen moet zeggen of vragen. Tuurlijk, je kunt gewoon aan iemand vragen "en, waar gaat de reis naartoe?", of "jij bent er ook altijd vroeg bij, word jij ook niet moe inmiddels?". Maar dat vraag je niet... ik niet in ieder geval. Waarom niet? In mijn ogen komt het opdringerig over.

Ook in disco's weet ik het soms niet Laatst bijvoorbeeld was er zo'n meid die mij wenkte van 'kom es hier'. Ze proost op me bier en pakt me vol op me bek Dus... op zo'n moment klap ik natuurlijk sowieso dicht: wat moet ik hier op zeggen? "Dat kun je beter!" ofzo? Maarja, ik had zelf iets van: je bent een slet, daar begin ik niet aan...

Maar ik heb in zekere zin wel zelfde gevoel als jij benzin, ik vind het vaak ook irritant stil en heb ik geen flauw idee waar ik het over moet hebbe. Maarja, live with it, je komt vast wel een x een leuk iemand tegen

Ik was jarenlang ook zo verlegen. Maar door het te proberen heb ik mezelf vele tactieken aangeleerd. Nu ben ik echt een alfa-male geworden. Jij kunt het ook, als je een van mijn cd's en boeken koopt.

gegroet, David DeAngelo

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:04 schreef benzin het volgende:
Voor de mensen die het zich afvragen, het gaat in ieder geval stukken beter dan in mijn vorige posts/topics, het blijft echter wel nog steeds zwaar.

Anyway, ik merk dat er gewoon één struikelblok is waar ik heel veel tegenop loop; en dat is en blijft het omgaan met andere mensen.

Ik weet gewoon niet hoe ik contact moet leggen met andere mensen, wat ik moet zeggen.

Praktijkvoorbeeldje:
-Ik zit nu al een paar weken elke dag in dezelfde bus, in die bus zit echt een mooi/leuk meisje, maar ik heb niet het lef iets tegen haar te zeggen, ik zou ook niet weten wat ik moet zeggen.

Daarnaast heb ik altijd het gevoel dat ik als ik soms wel het lef heb iets te zeggen tegen een meisje, ze zichzelf soort van verdedigen omdat ik eigenlijk beetje aanvallend ben denk ik. Nja, niet aanvallend, maar ik kom dan altijd te plotseling, meestal op van die momenten dat een meisje net heel erg in drzelf zit gekeerd of druk bezig is. Ik moet wat dat betreft echt beter leren timen/beter leren aanspreken.

Daarnaast heb ik dan de neiging om totaal niet passende of maffe dingen te zeggen omdat ik geen idee heb wat ik moet zeggen.

Ik moet daar echt gewoon beter in worden

Ok, nog 2 andere voorbeeldjes:
-Vandaag zat ik weer in die bus, kwam er plots meisje naast me zitten (terwijl er nog genoeg plek was ) Anyway, ze heeft verder niets gezegd ofzo, ik ook niet. Op zulk soort momenten voel ik een soort van irritante spanning, en wil ik eigenlijk gewoon wat zeggen om dat te breken, maar ik durfde niet echt, en daarnaast, ik had geen idee WAT ik moest zeggen.

En sowieso, dat heb ik nooit, een idee wat ik moet zeggen, en ik denk dat ik daarom misschien ook wel zo slecht durf

Anyway, alle tips zijn welkom

huh? jij moet niets hoor. je wilt graag dat het je lukt om over je irrationele angst heen te komen. je bent namelijk zo erg bezig met wat zij wel niet van je denkt dat je totaal vergeet iets te doen

waarom kies je daarvoor dan?

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 21:31 schreef partyyboyy het volgende:
Ik was jarenlang ook zo verlegen. Maar door het te proberen heb ik mezelf vele tactieken aangeleerd. Nu ben ik echt een alfa-male geworden. Jij kunt het ook, als je een van mijn cd's en boeken koopt.

gegroet, David DeAngelo

Ik heb bijna alle producten van David en Real Social Dynamics gehad. Nu weer verkocht en uteraard wel een kopie achtergehouden. Maar ja, als je er niets mee doet kom je nog geen stap verder.

Leuk dat het bij jou wel gelukt is!

Uiteindelijk is niemand zoals "alle anderen". Want wie zijn die anderen? Elk mens denkt/gedraagt zich anders. Helemaal wild spontaan worden is ook onmogelijk als je gewoon een introvert karakter hebt. Dan kun je hoog en laag springen, maar dat geslotene blijft er altijd wel deels in zitten. Je kan wel zijn wie je wil zijn in je hoofd, maar jezelf naar buiten brengen vergt erg veel moeite, omdat je altijd met twijfels/onzekerheden zit. Het enige wat helpt is oefenen, oefenen, oefenen. Maar je moet jezelf ook afvragen of je wel net zoals "anderen" zoveel wilt praten of dat je het jezelf "verplicht", omdat je denkt dat het "moet".
Ik ben vrij introvert, maar ik heb er niet zo bar veel moeite mee. Er zijn genoeg mensen die daar wel mee om kunnen gaan, dus geheel geisoleerd zul je nooit raken als je niet zo'n prater bent.

Hoor vaak dat mensen het moeilijk vinden om contact te leggen in het openbaar vervoer. De NS (oid) heeft daar onderzoek naar gedaan waaruit bleek dat veel mensen zitten met waar de TS mee stoeit: niet weten hoe je moet beginnen.

Zelf heb ik er nooit problemen mee. Praat graag en zit soms gedurende mijn hele treinreis te praten met een totaal onbekende. Erg gezellig!
Zou alleen niet weten wat voor tips ik je moet geven... Bij mij komt het spontaan. Ik 'denk' niet. Ik doe mijn mond open op een gepast moment (gevoelsmatig) en een conversatie volgt.

Dat is feitelijk het enige wat ik je kan zeggen: denk niet teveel na over wat je kunt zeggen en wanneer. Daarmee block je al het spontane uit je 'openingstekst' en ben je zo druk met jezelf bezig dat je alles dat aanleiding tot een gesprek kan geven niet opmerkt.

O bedoel je zo. Hm ja ik denk dat je daar wel gelijk in hebt. Aangezien de meeste mensen het zonder moeite kunnen, is het voor de meeste mensen vrij moeilijk te begrijpen waarom de introverte mensen hier wel zoveel moeite mee hebben. Men praat meestal over de meeste onzinnigste dingen namelijk, dus daarom is praten op zich niet moeilijk. Het zit hem meer in de "zin" hebben om te praten. Ik denk niet dat het zozeer angst/onzekerheid altijd is om te praten, maar meer het geen zin hebben in onzinnige, oppervlakkige, voorspelbare gesprekken. Dat heb ik bijvoorbeeld meer. Ik kan wel praten, maar de zin is er vaak niet, omdat elk gesprek toch op de rest van de gesprekken lijkt. Op een forum als hier kun je tenminste nog ietwat diepzinnige gesprekken voeren, maar als je zoiets in het echt probeert, dan kijken mensen je al gauw raar aan.

edit: denk dat TS zijn probleem niet het "wat" is, maar het hoe en staat meer stil bij de mening van anderen

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 11:01 schreef Shitonya het volgende:
edit: denk dat TS zijn probleem niet het "wat" is, maar het hoe en staat meer stil bij de mening van anderen

Hij maakt zich veel zorgen om hoe hij overkomt idd.
Het spontane is er volledig uit. En juist dat spontane maakt een leuk gesprek.

Ja en dat spontane is er vrijwel onmogelijk in te brengen, omdat spontaniteit vanuit jezelf moet komen en niet geforceerd ( = leren ). Het valt simpelweg niet te leren, want als je iets "leert", forceer je een eigenschap. Hij kan zich beter realiseren dat iedereen niet veel anders denkt dan hem. Iedereen heeft zo zijn twijfels en onzekerheden, maar anderen laten zich er niet zo door meeslepen. Het is gewoon een drempel overgaan. Nu praat ik, anders blijf ik "doodongelukkig" bij wijze van spreken.
Iedereen zegt wat hij denkt, dus waarom zou je dat zelf niet doen? Iedereen praat over "niets", dus zo lastig is het echt niet. Mensen beoordelen je sneller als je een erg stil type bent "wat heb je te verbergen, wat is die raar" enzovoorts. Je kan altijd beter iets dan niets zeggen, want anders maken andere mensen hun eigen beeld over je waar niets van klopt.

Je moet gewoon wat zeggen, ongeacht wat het is. Al is het de meest grote onzin ( zoals jij dat ziet ). Zodra je begint te praten en je merkt dat degene wel luistert, gaat de rest vanzelf wel en voel je je stukken beter. De enige manier om angst te overwinnen is jezelf er voortdurend mee confronteren. Steeds als je denkt "ja maar..stel dat..", moet je het juist doen, want anders blijf je meer piekeren dan praten. Meestal zijn het ook totaal irreeele gedachtes - de "ja maar" gedachtes. En die moet je juist zien om te buigen.

'Gewoon iets zeggen' en 'gewoon een drempel over gaan' lijkt mij ook forceren als je eigenlijk te onzeker bent om het te doen.'Gewoon' is het zeker niet voor mensen die er moeite mee hebben. Wat dat betreft kun je beter eerst het besef hebben waar jij over spreekt in je eerste alinea: realisatie dat iedereen onzekerheden heeft maar je er niet door laten meeslepen. Dan komt de rest vanzelf.
En niet te onzeker zijn. Niet teveel denken. Echt, je maakt jezelf gek door zoveel te denken aan wat anderen van je vinden. Je kúnt niet voor anderen denken, dus stop daar meteen mee.

Oké bedoel ook niet "gewoon", maar simpelweg een drempel overstappen, anders kom je nooit naar het punt welke je wilt bereiken. Minder denken is meestal de oplossing voor de stillere types. "Stille wateren hebben diepe gronden". Ze zijn vaak totaal niet stil van binnen, maar enkel van buiten. Daarom vind ik het ook onzin dat mensen zeggen "hij/zij is stil/verlegen". De mensen die zwijgen én ook vrij weinig tot niets denken die noem ik meer de stille mensen.

Maar ja, het blijft lastig. Want hoe denk je minder en praat je meer uiteindelijk. Zelfs in de wetenschap dat iedereen ook maar onzin praat en wat je zegt, weinig uitmaakt, dan is het nog lastig praten als je dat jarenlang niet gewend bent. Het is een gewoonte die je moet verbreken.

Tja, ik denk dat TS best weet wat hij moet doen; het is al 100 keer gezet; gewoon stappen zetten, met mensen praten en de dingen die het leven mooi of kut maken ervaren. Alleen gaat dat nou eenmaal vre-se-lijk traag. Je moet je realiseren dat je misschien nog wel 2 a 3 jaar gesloten en stil blijft.

We kunnen wel zeggen, maak je niet druk om wat anderen zeggen, en je moet je over je angsten heen zetten, maar uiteindelijk heeft het gewoon veel tijd nodig. Kijk naar de vorderingen die je gemaakt hebt, en bepaald voor jezelf of je wilt veranderen. Als je ECHT wilt veranderen, dan zul je veranderen; iedereen veranderd namelijk langzaam in de persoon die hij of zij wil worden. Er gaat echter alleen verschrikkelijk veel tijd overheen.

Ik was vroeger ook heel stil en gesloten, en tegenwoordig merk ik nog steeds dat ik me wel eens afsluit of afzonder van druktes of sociale verplichtingen, maar dat gebeurd maar heel incidenteel. Uiteindelijk zul je eigenschappen die je haat, verdrukken door eigenschappen die je liever ziet. Je slechte eigenschappen zullen nooit verdwijnen, maar ze zullen niet meer de boventoon gaan voeren.

Je moet een beetje hoop houden, en het tijd geven.

david deangelo stinks......

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 21:22 schreef EdwinHeijmen het volgende:
david deangelo stinks......

Mwoah, kan begrijpen waarom je dat vindt. Maar RSD is wel heel goed. David legt veel te veel nadruk op het C&F zijn.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 21:55 schreef MooieLuL het volgende:
huh? jij moet niets hoor. je wilt graag dat het je lukt om over je irrationele angst heen te komen. je bent namelijk zo erg bezig met wat zij wel niet van je denkt dat je totaal vergeet iets te doen

waarom kies je daarvoor dan?

Het probleem is ook dat het waarschijnlijk een gewoonte is geworden om zo te denken. Dat is niet een keuze die je op dat moment maakt. Waar je natuurlijk wel voor kan kiezen is om van die gewoonte af te komen of er op de een of andere manier mee te leren omgaan.

Mua, je doet ook geen ene "fok" met wat mensen tegen je zeggen hier, want je blijft maar negatief praten over jezelf en jezelf herhalen..self fulfilling prophe...awel, ik schrijf het altijd verkeerd. Maar op deze manier zul je het nog wel járen blijven, want door wat je typt zie ik je ook niet snel veranderen. "maar, maar, maar..." Begin daar eens mee te stoppen als je die gewoonte wilt verbreken.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 10:53 schreef addictivebeat het volgende:

De meeste mensen in de samenleving zijn extravert en dan bedoel ik niet direct heel uitbundig, maar zij praten wel op een bepaald minimumniveau. Introverten die de minderheid vormen zitten daaronder.

Klopt, introverten zijn in de minderheid.
En dat maakt het ook niet makkelijk in een bar snelle maatschappij voor die introverten soms, zoals al werd gezegd 'de introvert(en) vindt dat hij dan ook moet'.

In de psychologie magazine van een tijdje terug stond laatst een stuk over introverte mensen. Dat de maatschappij er juist gebaat bij is, dat er zonder introverte mensen minder diepgang, en weet ik veel wat allemaal zou zijn.

De introvert gaat vaak net iets langer door, daar waar de extravert allang met andere dingen bezig is. De introvert is vaak geduldiger etc. Stond erin althans.

Vind ook dat niemand eigenlijk zou moeten veranderen, als dat alleen een norm van de maatschappij is en diegene er zelf ongelukkig van wordt. Denk eerder dat de maatschappij dan meer kan denken van 'iedereen verschilt, en dat is prima'. De extraverten hebben de introverten nodig. That's my humble opinion hierin (een beetje).

Voor de geïnteresseerden, opgezocht met/door mijn introverte skills , en misschien wat positief nieuws (een boostje, introverten zijn immers bescheidender ) voor de introvert. Artikel:

http://www.rijnlandmodel.(...)bron_introversie.htm

(red: overigens komen de kenmerken van introversie aardig overéén met die van hsp, voor de mensen die een hekel aan dat woord hebben, bestaat er ook nog de introversie ) )

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 20:34 schreef Batsnek het volgende:

Je slechte eigenschappen zullen nooit verdwijnen, maar ze zullen niet meer de boventoon gaan voeren.

Oeh, en deze opmerking/conclusie is nou juist zo jammer.
Introversie = een slechte eigenschap. Voor wie? Voor jezelf, voor de maatschappij, kip of het ei ?
Voor de maatschappij en daarom vind je dat waarschijnlijk zelf. Als een introvert iemand, wat dus veelal gebeurt kennelijk, introversie ook als een slechte eigenschap ziet, wat dus al niet eens zo gek is, is het einde wel een beetje zoek.

Dát is onderdrukking.
Met verandering is niks mis. Ik denk dat je als introvert zijnde dat al bijna moet, want de introvert stuit al op genoeg moeilijkheden, dat blijkt maar weer. Als ik soms zie/lees/hoor hoeveel mensen, wel minderheid nog steeds, sociale vaardigheden-cursussen, assertiviteitscursussen, etc volgt. Zucht.

Ze gaan van die boeken lezen zoals hier ook al genoemd, alfa males enzo , heb bij voorbaat al bijna een hekel aan die man die het heeft geschreven, want die vindt zichzelf kennelijk niet goed genoeg en predikt het stigma nog meer dat extravert zijn hét is. Zo jammer. Mensen worden hier alleen maar depressiever van, zoals iemand ook al zei, ts volgens mij, 'voel mezelf er alleen maar slechter door'. Een introvert iemand kan een beetje veranderen, zal ook soms kunnen genieten van drukte of een leuk feestje, maar zijn introvertheid zit erin, in de hersens oa. Een introvert iemand verschilt nou eenmaal van een extravert iemand. En wil daardoor al veranderen, omdat het in de minderheid is.

quote:

Uiteindelijk zul je eigenschappen die je haat, verdrukken door eigenschappen die je liever ziet.

Rare zin.
Iemand haat zichzelf dus, om eigenschappen waar eigenlijk niks mis mee is, maar mee lijkt te zijn -> maatschappij, omgeving. Jammer, zo jammer. Ziet een introvert iemand niet liever dat hij gewoon geaccepteerd wordt, met zijn introverte eigenschappen, die geen slechte eigenschappen zijn, maar net zo goed kwaliteiten. Met traagheid is niets mis, de aarde draait ook vet lang om de zon, maar heb je die zon weleens horen klagen En wie kent er het verhaal van de schildpad en de haas http://www.beleven.org/verhaal/de_haas_en_de_schildpad .. juist.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 21:31 schreef partyyboyy het volgende:
Ik was jarenlang ook zo verlegen. Maar door het te proberen heb ik mezelf vele tactieken aangeleerd. Nu ben ik echt een alfa-male geworden. Jij kunt het ook, als je een van mijn cd's en boeken koopt.

gegroet, David DeAngelo

Klinkt een beetje als spam?

On topic: Hoewel ik een sociale beroep heb en vaak contacten met mensen leg, vind ik het ook moeilijk om met een wildvreemde een gesprek aan te gaan. Is toch wel moeilijk om gewoon een gesprek aan te gaan zonder dat mensen denken dat ik bijbedoelingen heb .

Trouwens wist je dat Brat pitt en David Backham ook verlegen zijn, maar toch zijn ze allebei aan de vrouw. Denk DAAR maar eens over na.

Heb de discussie gevolgd en herken helaas de problematiek waar benzin mee te maken heeft. Ik betwijfel of de goedbedoelde reacties van shitonya e.a. zoden aan de dijk kunnen zetten. Iig niet voor mij. Zelf heb ik de volgende stadia al doorlopen:

Denial, Anger, Acceptance (ja, is ook een Sopranos aflevering)

Ben nu tegen de 30 en bevind me al enige tijd tussen het stadium anger en acceptance in. Als ik in acceptance zou zitten zou ik hier waarschijnlijk niet zo snel posten.

In mijn kindertijd merkte ik voor het eerst dat ik moeite had om gewoon gezellig een gesprekje aan te knopen en in stand te houden met klasgenootjes. In een groep kon ik nog wel meekomen: met gevatte opmerkingen heb ik steeds het total losership weten te ontwijken. Tegelijkertijd wekte dat helaas ook valse verwachtingen, omdat ik dan als het ware als een gezellige toffe jongen overkwam. In 1 op 1 situaties liep ik echter al snel tegen de lamp: zo gezellig bleek ik niet te zijn, aangezien de gespreksstof na 1 minuut al verbruikt was. "Zo stil in mij" van Van Dik Hout leek wel voor mij geschreven te zijn.
Echte vrienden (en vriendinnetjes) heb ik nooit gehad. Vrienden kan je misschien nog zonder, maar je rondrazende hormonen kan je als tiener moeilijk negeren (en nu ook niet overigens).

Toen ik op het VWO zat had ik voor mezelf besloten om in Amsterdam te gaan studeren. De aantrekkingskracht van de rosse buurt droeg daar in sterke mate aan bij. Studeren, werken en wonen in Amsterdam en er - tegen betaling - stoom afblazen was in mijn ogen de makkelijkste oplossing voor mijn situatie.

Momenteel ben ik student af en werk ik (meer dan) fulltime. De hormonen vinden nog steeds een uitweg in de minder chique gedeeltes van Amsterdam.

Het blijft echter wel aan me knagen dat ik niet op normale manier aan mijn gerief kan komen, maar bovenal niet in staat ben tot sociale interactie en het aangaan van relaties. De omgeving blijft zich daarnaast vergeefs afvragen wanneer er zich nu eindelijk eens een vriendin aandient.

De komende jaren raak ik over de houdbaarheidsdatum heen en hoop ik acceptance te hebben bereikt, zodat ik gewoon kan genieten van al het andere dat het leven te bieden heeft.

PhatRabbit, het klinkt inderdaad erg triest maar ik begrijp je volkomen, zit zelf ook 300 % in dezelfde situatie, inclusief de hoeren...

Ik weet niet precies in welk stadium ik zit maar het zweeft geloof ik ergens tussen anger en hope in, want accepteren zal ik het nooit. Ik probeer me ook maar te richten op de dingen die wel goed gaan en die ik wel heel leuk vindt.

Ik zak juist weg in een groep, dan wordt ik steeds stiller en ga ik luisteren naar wat anderen zeggen. Je moet mij echt 1-op-1 hebben. Dat is op zich niet zo moeilijk als ik een gesprekspartner tegenover me heb die zelf de kar een beetje trekt. In luisteren, feedback en inhaken ben ik een meester maar als ik zelf het gesprek overeind moet houden, ja, dan wordt het moeilijk.

Ach, je moet het maar zo zien, wij neuken de mooiste vrouwen ter werled waar zelfs de beste versierders nog bloed zweet en tranen voor moeten plengen.

Ik heb gemerkt dat het er vaak niet eens toe doet wat je zegt, als je maar iets zegt. Het is toch helemaal niet erg als een gesprek voor 85% uit fluff bestaat, en 15% diepgang heeft? Als ik berichtjes van Shitonya lees bijvoorbeeld, dan zie ik dat ze vaak direct tot de kern probeert door te dringen. Maar vaak is een gesprek met een nieuw persoon in de eerste plaats een kwestie van iemands vertrouwen winnen. Laat zien dat je gewoon een leuk gesprek kan voeren, beleefd kan zijn, kan lachen om iemands grapjes en aardig bent voor andere mensen. Als je meteen de diepte in wilt, en die persoon kent je helemaal niet, dan komt dat enorm opdringerig over. Dat doe je pas als je iemand wat beter kent.

Begin over iets waarvan je een vermoeden hebt dat het de ander interesseert. Bijvoorbeeld: "Morgen is die wedstrijd van Ajax tegen Feijenoord." Als de ander daar boodschap aan heeft, zal ie reageren met bijvoorbeeld: "Feijenoord is kansloos." Daar haak jij dan weer op in "Die Rotterdammers kunnen niet voetballen", etc., etc. Maak het niet te moeilijk, en probeer het kort te houden. Te lange gesprekken in een keer schrikken ook af. En laat je niet ontmoedigen als mensen geen zin hebben in een praatje. Als ze geen antwoord geven: dan niet, volgende keer beter.

quote:

Op zondag 9 september 2007 12:18 schreef the_mind het volgende:
Begin over iets waarvan je een vermoeden hebt dat het de ander interesseert. Bijvoorbeeld: "Morgen is die wedstrijd van Ajax tegen Feijenoord." Als de ander daar boodschap aan heeft, zal ie reageren met bijvoorbeeld: "Feijenoord is kansloos." Daar haak jij dan weer op in "Die Rotterdammers kunnen niet voetballen", etc., etc. Maak het niet te moeilijk, en probeer het kort te houden. Te lange gesprekken in een keer schrikken ook af. En laat je niet ontmoedigen als mensen geen zin hebben in een praatje. Als ze geen antwoord geven: dan niet, volgende keer beter.

Voetbal praten is idd een meesterlijke tip he.

Praat liever over het weer, ns ofzo

quote:

Op zondag 9 september 2007 12:22 schreef Liquidootje het volgende:

Voetbal praten is idd een meesterlijke tip he.

Praat liever over het weer, ns ofzo

Het nadeel van onderwerpen als voetbal en politiek is dat dat voor sommige mensen te beladen onderwerpen zijn. Dan kun je inderdaad beter iets neutraals kiezen, zoals het weer, de ns, of iemands postzegelverzameling.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 02:43 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Bullshit. Verandering zit in de geest: zoals je jezelf ziet, zo zal je worden.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 16:04 schreef Shitonya het volgende:

[..]

Was het maar zo makkelijk

Het is zo makkelijk.

Je maakt je te druk over wat er allemaal wel niet zal gebeuren en wat je of hoe je iets moet zeggen.
Een orginele openingszin maakt totaal niks uit, je begint gewoon ergens over en je moet zorgen dat die vrouw zich op haar gemak gaat voelen. Soms zijn er wel mensen eventjes wat stilletjes/defensief, omdat ze een beetje overrompeld zijn, maar dat is dan meestal van korte duur.. als je gewoon jezelf bent en aardig dan zit je zó in een gesprek wat kan resulteren tot een keer samen iets drinken o.i.d.
Zelfvertrouwen en niet teveel wat/als denken.

quote:

Op zondag 9 september 2007 09:44 schreef M_Schtoppel het volgende:
PhatRabbit, het klinkt inderdaad erg triest maar ik begrijp je volkomen, zit zelf ook 300 % in dezelfde situatie, inclusief de hoeren...

Ik weet niet precies in welk stadium ik zit maar het zweeft geloof ik ergens tussen anger en hope in, want accepteren zal ik het nooit. Ik probeer me ook maar te richten op de dingen die wel goed gaan en die ik wel heel leuk vindt.

Ik zak juist weg in een groep, dan wordt ik steeds stiller en ga ik luisteren naar wat anderen zeggen. Je moet mij echt 1-op-1 hebben. Dat is op zich niet zo moeilijk als ik een gesprekspartner tegenover me heb die zelf de kar een beetje trekt. In luisteren, feedback en inhaken ben ik een meester maar als ik zelf het gesprek overeind moet houden, ja, dan wordt het moeilijk.

Ach, je moet het maar zo zien, wij neuken de mooiste vrouwen ter werled waar zelfs de beste versierders nog bloed zweet en tranen voor moeten plengen.

Als 1 op 1 wel goed gaat begrijp ik niet waarom je dan zoveel moeite hebt met dates/vrouwen, omdat je met een date juist 1 op 1 bent. Het moet dus wel aan je uiterlijk liggen. En "wij neuken de mooiste vrouwen ter wereld"? Als jij hoeren/levende neukrobots de mooiste vrouwen ter wereld vind dan kan ik wel weer begrijpen waarom je nog vrijgezel bent. En een hoer is voor elke dwaas beschikbaar. Een versierder doet wel moeite voor een verstandige, aantrekkelijke vrouw die haar lichaam niet beschikbaar stelt voor mislukte castraten die zich laten leiden door hun hormonen.

quote:

Op zondag 9 september 2007 15:06 schreef M_Schtoppel het volgende:

Zeg dan niets...

Interessant topic, moeite waard om te volgen

(tvp dus)

moeilijk verhaal, heb je zelf geen goeie vriendinnen? Die kunnen je vast ook keer helpen ofzo

quote:

Op zondag 9 september 2007 15:39 schreef Shitonya het volgende:

[..]

Zeg dan niets...

Inderdaad zeg dan niets ja, met je domme kortzichtige geblaat. Doe eerst eens wat levenservaring op en kom dan terug om ons te verrijken met je hernieuwde inzichten.

quote:

Op maandag 10 september 2007 01:18 schreef BonJovi het volgende:
moeilijk verhaal, heb je zelf geen goeie vriendinnen? Die kunnen je vast ook keer helpen ofzo

hoe ? daarvoor zal hij wel 'het broertje' zijn...

tja, en OT: mensen aanspreken moet je in eerte instantie liggen of niet. Sommige kunnen dant gewoon, hebben dat in zich om iemand te 'strikken'. Als je dat niet hebt, moet je dat jezelf aanleren. 1 tip: denk niet teveel en doe ff 'relaxde'.......

misschien ben je wel te wanhopig? Of zie het eens nuchter, wáárom wil je zo graag met die dame praten

idd, moet je kunnen of niet...

Schrale troost, ik was net zoals de TS.. kon met niemand praten en wist nooit wat ik moest zeggen.

Bleek uiteindelijk dat ik gewoon wat los moest komen.. toen ik eenmaal een vriendin had en mensen waar ik regelmatig lol trapte, werd het ook veel makkelijker om met vreemden te praten. Ik heb het ook al vaker gehad dat ik met meisjes in de trein praatte, gebeurde gewoon vanzelf. Wat oogcontact en voor je het weet zeg je iets en krijg je ook reactie.

De crux is alleen wel: ik wou niks van ze. Omdat ik al een vriendin heb, is het ook makkelijk praten met andere meisjes.. het is gewoon gezellig en je verwacht er helemaal niks van.

Wijze les dus: niet teveel ervan verwachten, dan gebeuren die dingen vanzelf.

quote:

Op zondag 9 september 2007 12:08 schreef benzin het volgende:
Dat maakt ook compleet niet uit. Sterker nog, dat zou ik zelfs wel fijn vinden.

Alleen.. Ik kan het niet, ik kan niet over fluff praten. Ik kan gewoon moeilijk luchtige gesprekken voren. Ik weet juist dan niet wat ik moet zeggen.

Joh, ik ben ooit met een meisje in de trein een gesprek begonnen over fisherman's friends

Ze had een blauw zakje gekocht en haar gezicht vertrok helemaal.. ik lachen, zij lachen.. geef haar een tip dat ze de volgende keer beter de groene kan kopen. Daarna hadden we het over die reclames ervan, even later over marketing en daarna weet ik het amper nog.. volgens mij had ik het zelfs nog over mijn werk enzo.

Oftewel: het maakt eigenlijk geen hol uit wat je zegt.

Ik zou een krantje lezen en dan, mits ze naast me zit, vragen wat ze van een bepaalde gebeurtenis vind. Aan haar reactie weet je meteen of je verder kunt babbelen of dat je moet kappen.

quote:

Op zondag 16 september 2007 09:28 schreef w8jij17 het volgende:
Ik zou een krantje lezen en dan, mits ze naast me zit, vragen wat ze van een bepaalde gebeurtenis vind. Aan haar reactie weet je meteen of je verder kunt babbelen of dat je moet kappen.

gast...

Niet dat ik het zo aan zou pakken, maar ik wil er alleen maar mee zeggen dat mensen te veel nadenken over een openingszin. Je kunt van tevoren het gesprek toch niet bepalen dus om het ijs te breken zou ik juist 'alledaags' te werk gaan. Een gesprek starten is toch niet zo moeilijk?

[ Bericht 54% gewijzigd door w8jij17 op 16-09-2007 11:16:37 ]

een gesprek starten is voor iemand die meteen een doembeeld in zijn hoofd heeft best lastig...
relativeren is de enige echte oplossing... wat maakt het mij uit of het lukt...
en niet meteen denken dat bij een mislukte poging alles aan jou ligt...
sommige mensen zijn in voor een gesprekje sommige niet...
maar als je meteen uitgaat van dat het een relatie moet worden en dat je samen oud en gelukkig gaat worden als jij het maar goed aanpakt ben je verkeerd bezig....

quote:

Op donderdag 13 september 2007 20:31 schreef WinnarJ het volgende:
idd, moet je kunnen of niet...

Neuh, je kunt het ook wel leren. Zo geldt:
- mensen praten graag over zichzelf, dus vraag altijd naar de ander, vertel alleen over jezelf als de ander naar jou vraagt
- mensen voelen zich graag belangrijk, dus zorg ervoor dat je de ander laat merken dat je waardering hebt voor hem/haar

En dat werkt dus alleen als het wederzijds is. Dat soort mensen zijn, zoals ik het ervaar, zeldzaam.