Sociale contacten opdoen, mensen aanspreken e.d.

quote:

Op maandag 27 augustus 2007 20:04 schreef benzin het volgende:
Voor de mensen die het zich afvragen, het gaat in ieder geval stukken beter dan in mijn vorige posts/topics, het blijft echter wel nog steeds zwaar.

Anyway, ik merk dat er gewoon één struikelblok is waar ik heel veel tegenop loop; en dat is en blijft het omgaan met andere mensen.

Ik weet gewoon niet hoe ik contact moet leggen met andere mensen, wat ik moet zeggen.

Praktijkvoorbeeldje:
-Ik zit nu al een paar weken elke dag in dezelfde bus, in die bus zit echt een mooi/leuk meisje, maar ik heb niet het lef iets tegen haar te zeggen, ik zou ook niet weten wat ik moet zeggen.

Daarnaast heb ik altijd het gevoel dat ik als ik soms wel het lef heb iets te zeggen tegen een meisje, ze zichzelf soort van verdedigen omdat ik eigenlijk beetje aanvallend ben denk ik. Nja, niet aanvallend, maar ik kom dan altijd te plotseling, meestal op van die momenten dat een meisje net heel erg in drzelf zit gekeerd of druk bezig is. Ik moet wat dat betreft echt beter leren timen/beter leren aanspreken.

Daarnaast heb ik dan de neiging om totaal niet passende of maffe dingen te zeggen omdat ik geen idee heb wat ik moet zeggen.

Ik moet daar echt gewoon beter in worden

Ok, nog 2 andere voorbeeldjes:
-Vandaag zat ik weer in die bus, kwam er plots meisje naast me zitten (terwijl er nog genoeg plek was ) Anyway, ze heeft verder niets gezegd ofzo, ik ook niet. Op zulk soort momenten voel ik een soort van irritante spanning, en wil ik eigenlijk gewoon wat zeggen om dat te breken, maar ik durfde niet echt, en daarnaast, ik had geen idee WAT ik moest zeggen.

En sowieso, dat heb ik nooit, een idee wat ik moet zeggen, en ik denk dat ik daarom misschien ook wel zo slecht durf

Anyway, alle tips zijn welkom

huh? jij moet niets hoor. je wilt graag dat het je lukt om over je irrationele angst heen te komen. je bent namelijk zo erg bezig met wat zij wel niet van je denkt dat je totaal vergeet iets te doen

waarom kies je daarvoor dan?

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 21:31 schreef partyyboyy het volgende:
Ik was jarenlang ook zo verlegen. Maar door het te proberen heb ik mezelf vele tactieken aangeleerd. Nu ben ik echt een alfa-male geworden. Jij kunt het ook, als je een van mijn cd's en boeken koopt.

gegroet, David DeAngelo

Ik heb bijna alle producten van David en Real Social Dynamics gehad. Nu weer verkocht en uteraard wel een kopie achtergehouden. Maar ja, als je er niets mee doet kom je nog geen stap verder.

Leuk dat het bij jou wel gelukt is!

Uiteindelijk is niemand zoals "alle anderen". Want wie zijn die anderen? Elk mens denkt/gedraagt zich anders. Helemaal wild spontaan worden is ook onmogelijk als je gewoon een introvert karakter hebt. Dan kun je hoog en laag springen, maar dat geslotene blijft er altijd wel deels in zitten. Je kan wel zijn wie je wil zijn in je hoofd, maar jezelf naar buiten brengen vergt erg veel moeite, omdat je altijd met twijfels/onzekerheden zit. Het enige wat helpt is oefenen, oefenen, oefenen. Maar je moet jezelf ook afvragen of je wel net zoals "anderen" zoveel wilt praten of dat je het jezelf "verplicht", omdat je denkt dat het "moet".
Ik ben vrij introvert, maar ik heb er niet zo bar veel moeite mee. Er zijn genoeg mensen die daar wel mee om kunnen gaan, dus geheel geisoleerd zul je nooit raken als je niet zo'n prater bent.

Hoor vaak dat mensen het moeilijk vinden om contact te leggen in het openbaar vervoer. De NS (oid) heeft daar onderzoek naar gedaan waaruit bleek dat veel mensen zitten met waar de TS mee stoeit: niet weten hoe je moet beginnen.

Zelf heb ik er nooit problemen mee. Praat graag en zit soms gedurende mijn hele treinreis te praten met een totaal onbekende. Erg gezellig!
Zou alleen niet weten wat voor tips ik je moet geven... Bij mij komt het spontaan. Ik 'denk' niet. Ik doe mijn mond open op een gepast moment (gevoelsmatig) en een conversatie volgt.

Dat is feitelijk het enige wat ik je kan zeggen: denk niet teveel na over wat je kunt zeggen en wanneer. Daarmee block je al het spontane uit je 'openingstekst' en ben je zo druk met jezelf bezig dat je alles dat aanleiding tot een gesprek kan geven niet opmerkt.

O bedoel je zo. Hm ja ik denk dat je daar wel gelijk in hebt. Aangezien de meeste mensen het zonder moeite kunnen, is het voor de meeste mensen vrij moeilijk te begrijpen waarom de introverte mensen hier wel zoveel moeite mee hebben. Men praat meestal over de meeste onzinnigste dingen namelijk, dus daarom is praten op zich niet moeilijk. Het zit hem meer in de "zin" hebben om te praten. Ik denk niet dat het zozeer angst/onzekerheid altijd is om te praten, maar meer het geen zin hebben in onzinnige, oppervlakkige, voorspelbare gesprekken. Dat heb ik bijvoorbeeld meer. Ik kan wel praten, maar de zin is er vaak niet, omdat elk gesprek toch op de rest van de gesprekken lijkt. Op een forum als hier kun je tenminste nog ietwat diepzinnige gesprekken voeren, maar als je zoiets in het echt probeert, dan kijken mensen je al gauw raar aan.

edit: denk dat TS zijn probleem niet het "wat" is, maar het hoe en staat meer stil bij de mening van anderen

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 11:01 schreef Shitonya het volgende:
edit: denk dat TS zijn probleem niet het "wat" is, maar het hoe en staat meer stil bij de mening van anderen

Hij maakt zich veel zorgen om hoe hij overkomt idd.
Het spontane is er volledig uit. En juist dat spontane maakt een leuk gesprek.

Ja en dat spontane is er vrijwel onmogelijk in te brengen, omdat spontaniteit vanuit jezelf moet komen en niet geforceerd ( = leren ). Het valt simpelweg niet te leren, want als je iets "leert", forceer je een eigenschap. Hij kan zich beter realiseren dat iedereen niet veel anders denkt dan hem. Iedereen heeft zo zijn twijfels en onzekerheden, maar anderen laten zich er niet zo door meeslepen. Het is gewoon een drempel overgaan. Nu praat ik, anders blijf ik "doodongelukkig" bij wijze van spreken.
Iedereen zegt wat hij denkt, dus waarom zou je dat zelf niet doen? Iedereen praat over "niets", dus zo lastig is het echt niet. Mensen beoordelen je sneller als je een erg stil type bent "wat heb je te verbergen, wat is die raar" enzovoorts. Je kan altijd beter iets dan niets zeggen, want anders maken andere mensen hun eigen beeld over je waar niets van klopt.

Je moet gewoon wat zeggen, ongeacht wat het is. Al is het de meest grote onzin ( zoals jij dat ziet ). Zodra je begint te praten en je merkt dat degene wel luistert, gaat de rest vanzelf wel en voel je je stukken beter. De enige manier om angst te overwinnen is jezelf er voortdurend mee confronteren. Steeds als je denkt "ja maar..stel dat..", moet je het juist doen, want anders blijf je meer piekeren dan praten. Meestal zijn het ook totaal irreeele gedachtes - de "ja maar" gedachtes. En die moet je juist zien om te buigen.

'Gewoon iets zeggen' en 'gewoon een drempel over gaan' lijkt mij ook forceren als je eigenlijk te onzeker bent om het te doen.'Gewoon' is het zeker niet voor mensen die er moeite mee hebben. Wat dat betreft kun je beter eerst het besef hebben waar jij over spreekt in je eerste alinea: realisatie dat iedereen onzekerheden heeft maar je er niet door laten meeslepen. Dan komt de rest vanzelf.
En niet te onzeker zijn. Niet teveel denken. Echt, je maakt jezelf gek door zoveel te denken aan wat anderen van je vinden. Je kúnt niet voor anderen denken, dus stop daar meteen mee.

Oké bedoel ook niet "gewoon", maar simpelweg een drempel overstappen, anders kom je nooit naar het punt welke je wilt bereiken. Minder denken is meestal de oplossing voor de stillere types. "Stille wateren hebben diepe gronden". Ze zijn vaak totaal niet stil van binnen, maar enkel van buiten. Daarom vind ik het ook onzin dat mensen zeggen "hij/zij is stil/verlegen". De mensen die zwijgen én ook vrij weinig tot niets denken die noem ik meer de stille mensen.

Maar ja, het blijft lastig. Want hoe denk je minder en praat je meer uiteindelijk. Zelfs in de wetenschap dat iedereen ook maar onzin praat en wat je zegt, weinig uitmaakt, dan is het nog lastig praten als je dat jarenlang niet gewend bent. Het is een gewoonte die je moet verbreken.

Tja, ik denk dat TS best weet wat hij moet doen; het is al 100 keer gezet; gewoon stappen zetten, met mensen praten en de dingen die het leven mooi of kut maken ervaren. Alleen gaat dat nou eenmaal vre-se-lijk traag. Je moet je realiseren dat je misschien nog wel 2 a 3 jaar gesloten en stil blijft.

We kunnen wel zeggen, maak je niet druk om wat anderen zeggen, en je moet je over je angsten heen zetten, maar uiteindelijk heeft het gewoon veel tijd nodig. Kijk naar de vorderingen die je gemaakt hebt, en bepaald voor jezelf of je wilt veranderen. Als je ECHT wilt veranderen, dan zul je veranderen; iedereen veranderd namelijk langzaam in de persoon die hij of zij wil worden. Er gaat echter alleen verschrikkelijk veel tijd overheen.

Ik was vroeger ook heel stil en gesloten, en tegenwoordig merk ik nog steeds dat ik me wel eens afsluit of afzonder van druktes of sociale verplichtingen, maar dat gebeurd maar heel incidenteel. Uiteindelijk zul je eigenschappen die je haat, verdrukken door eigenschappen die je liever ziet. Je slechte eigenschappen zullen nooit verdwijnen, maar ze zullen niet meer de boventoon gaan voeren.

Je moet een beetje hoop houden, en het tijd geven.

david deangelo stinks......

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 21:22 schreef EdwinHeijmen het volgende:
david deangelo stinks......

Mwoah, kan begrijpen waarom je dat vindt. Maar RSD is wel heel goed. David legt veel te veel nadruk op het C&F zijn.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 21:55 schreef MooieLuL het volgende:
huh? jij moet niets hoor. je wilt graag dat het je lukt om over je irrationele angst heen te komen. je bent namelijk zo erg bezig met wat zij wel niet van je denkt dat je totaal vergeet iets te doen

waarom kies je daarvoor dan?

Het probleem is ook dat het waarschijnlijk een gewoonte is geworden om zo te denken. Dat is niet een keuze die je op dat moment maakt. Waar je natuurlijk wel voor kan kiezen is om van die gewoonte af te komen of er op de een of andere manier mee te leren omgaan.

Mua, je doet ook geen ene "fok" met wat mensen tegen je zeggen hier, want je blijft maar negatief praten over jezelf en jezelf herhalen..self fulfilling prophe...awel, ik schrijf het altijd verkeerd. Maar op deze manier zul je het nog wel járen blijven, want door wat je typt zie ik je ook niet snel veranderen. "maar, maar, maar..." Begin daar eens mee te stoppen als je die gewoonte wilt verbreken.

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 10:53 schreef addictivebeat het volgende:

De meeste mensen in de samenleving zijn extravert en dan bedoel ik niet direct heel uitbundig, maar zij praten wel op een bepaald minimumniveau. Introverten die de minderheid vormen zitten daaronder.

Klopt, introverten zijn in de minderheid.
En dat maakt het ook niet makkelijk in een bar snelle maatschappij voor die introverten soms, zoals al werd gezegd 'de introvert(en) vindt dat hij dan ook moet'.

In de psychologie magazine van een tijdje terug stond laatst een stuk over introverte mensen. Dat de maatschappij er juist gebaat bij is, dat er zonder introverte mensen minder diepgang, en weet ik veel wat allemaal zou zijn.

De introvert gaat vaak net iets langer door, daar waar de extravert allang met andere dingen bezig is. De introvert is vaak geduldiger etc. Stond erin althans.

Vind ook dat niemand eigenlijk zou moeten veranderen, als dat alleen een norm van de maatschappij is en diegene er zelf ongelukkig van wordt. Denk eerder dat de maatschappij dan meer kan denken van 'iedereen verschilt, en dat is prima'. De extraverten hebben de introverten nodig. That's my humble opinion hierin (een beetje).

Voor de geïnteresseerden, opgezocht met/door mijn introverte skills , en misschien wat positief nieuws (een boostje, introverten zijn immers bescheidender ) voor de introvert. Artikel:

http://www.rijnlandmodel.(...)bron_introversie.htm

(red: overigens komen de kenmerken van introversie aardig overéén met die van hsp, voor de mensen die een hekel aan dat woord hebben, bestaat er ook nog de introversie ) )

quote:

Op donderdag 30 augustus 2007 20:34 schreef Batsnek het volgende:

Je slechte eigenschappen zullen nooit verdwijnen, maar ze zullen niet meer de boventoon gaan voeren.

Oeh, en deze opmerking/conclusie is nou juist zo jammer.
Introversie = een slechte eigenschap. Voor wie? Voor jezelf, voor de maatschappij, kip of het ei ?
Voor de maatschappij en daarom vind je dat waarschijnlijk zelf. Als een introvert iemand, wat dus veelal gebeurt kennelijk, introversie ook als een slechte eigenschap ziet, wat dus al niet eens zo gek is, is het einde wel een beetje zoek.

Dát is onderdrukking.
Met verandering is niks mis. Ik denk dat je als introvert zijnde dat al bijna moet, want de introvert stuit al op genoeg moeilijkheden, dat blijkt maar weer. Als ik soms zie/lees/hoor hoeveel mensen, wel minderheid nog steeds, sociale vaardigheden-cursussen, assertiviteitscursussen, etc volgt. Zucht.

Ze gaan van die boeken lezen zoals hier ook al genoemd, alfa males enzo , heb bij voorbaat al bijna een hekel aan die man die het heeft geschreven, want die vindt zichzelf kennelijk niet goed genoeg en predikt het stigma nog meer dat extravert zijn hét is. Zo jammer. Mensen worden hier alleen maar depressiever van, zoals iemand ook al zei, ts volgens mij, 'voel mezelf er alleen maar slechter door'. Een introvert iemand kan een beetje veranderen, zal ook soms kunnen genieten van drukte of een leuk feestje, maar zijn introvertheid zit erin, in de hersens oa. Een introvert iemand verschilt nou eenmaal van een extravert iemand. En wil daardoor al veranderen, omdat het in de minderheid is.

quote:

Uiteindelijk zul je eigenschappen die je haat, verdrukken door eigenschappen die je liever ziet.

Rare zin.
Iemand haat zichzelf dus, om eigenschappen waar eigenlijk niks mis mee is, maar mee lijkt te zijn -> maatschappij, omgeving. Jammer, zo jammer. Ziet een introvert iemand niet liever dat hij gewoon geaccepteerd wordt, met zijn introverte eigenschappen, die geen slechte eigenschappen zijn, maar net zo goed kwaliteiten. Met traagheid is niets mis, de aarde draait ook vet lang om de zon, maar heb je die zon weleens horen klagen En wie kent er het verhaal van de schildpad en de haas http://www.beleven.org/verhaal/de_haas_en_de_schildpad .. juist.

quote:

Op woensdag 29 augustus 2007 21:31 schreef partyyboyy het volgende:
Ik was jarenlang ook zo verlegen. Maar door het te proberen heb ik mezelf vele tactieken aangeleerd. Nu ben ik echt een alfa-male geworden. Jij kunt het ook, als je een van mijn cd's en boeken koopt.

gegroet, David DeAngelo

Klinkt een beetje als spam?

On topic: Hoewel ik een sociale beroep heb en vaak contacten met mensen leg, vind ik het ook moeilijk om met een wildvreemde een gesprek aan te gaan. Is toch wel moeilijk om gewoon een gesprek aan te gaan zonder dat mensen denken dat ik bijbedoelingen heb .

Trouwens wist je dat Brat pitt en David Backham ook verlegen zijn, maar toch zijn ze allebei aan de vrouw. Denk DAAR maar eens over na.

Heb de discussie gevolgd en herken helaas de problematiek waar benzin mee te maken heeft. Ik betwijfel of de goedbedoelde reacties van shitonya e.a. zoden aan de dijk kunnen zetten. Iig niet voor mij. Zelf heb ik de volgende stadia al doorlopen:

Denial, Anger, Acceptance (ja, is ook een Sopranos aflevering)

Ben nu tegen de 30 en bevind me al enige tijd tussen het stadium anger en acceptance in. Als ik in acceptance zou zitten zou ik hier waarschijnlijk niet zo snel posten.

In mijn kindertijd merkte ik voor het eerst dat ik moeite had om gewoon gezellig een gesprekje aan te knopen en in stand te houden met klasgenootjes. In een groep kon ik nog wel meekomen: met gevatte opmerkingen heb ik steeds het total losership weten te ontwijken. Tegelijkertijd wekte dat helaas ook valse verwachtingen, omdat ik dan als het ware als een gezellige toffe jongen overkwam. In 1 op 1 situaties liep ik echter al snel tegen de lamp: zo gezellig bleek ik niet te zijn, aangezien de gespreksstof na 1 minuut al verbruikt was. "Zo stil in mij" van Van Dik Hout leek wel voor mij geschreven te zijn.
Echte vrienden (en vriendinnetjes) heb ik nooit gehad. Vrienden kan je misschien nog zonder, maar je rondrazende hormonen kan je als tiener moeilijk negeren (en nu ook niet overigens).

Toen ik op het VWO zat had ik voor mezelf besloten om in Amsterdam te gaan studeren. De aantrekkingskracht van de rosse buurt droeg daar in sterke mate aan bij. Studeren, werken en wonen in Amsterdam en er - tegen betaling - stoom afblazen was in mijn ogen de makkelijkste oplossing voor mijn situatie.

Momenteel ben ik student af en werk ik (meer dan) fulltime. De hormonen vinden nog steeds een uitweg in de minder chique gedeeltes van Amsterdam.

Het blijft echter wel aan me knagen dat ik niet op normale manier aan mijn gerief kan komen, maar bovenal niet in staat ben tot sociale interactie en het aangaan van relaties. De omgeving blijft zich daarnaast vergeefs afvragen wanneer er zich nu eindelijk eens een vriendin aandient.

De komende jaren raak ik over de houdbaarheidsdatum heen en hoop ik acceptance te hebben bereikt, zodat ik gewoon kan genieten van al het andere dat het leven te bieden heeft.

PhatRabbit, het klinkt inderdaad erg triest maar ik begrijp je volkomen, zit zelf ook 300 % in dezelfde situatie, inclusief de hoeren...

Ik weet niet precies in welk stadium ik zit maar het zweeft geloof ik ergens tussen anger en hope in, want accepteren zal ik het nooit. Ik probeer me ook maar te richten op de dingen die wel goed gaan en die ik wel heel leuk vindt.

Ik zak juist weg in een groep, dan wordt ik steeds stiller en ga ik luisteren naar wat anderen zeggen. Je moet mij echt 1-op-1 hebben. Dat is op zich niet zo moeilijk als ik een gesprekspartner tegenover me heb die zelf de kar een beetje trekt. In luisteren, feedback en inhaken ben ik een meester maar als ik zelf het gesprek overeind moet houden, ja, dan wordt het moeilijk.

Ach, je moet het maar zo zien, wij neuken de mooiste vrouwen ter werled waar zelfs de beste versierders nog bloed zweet en tranen voor moeten plengen.

Ik heb gemerkt dat het er vaak niet eens toe doet wat je zegt, als je maar iets zegt. Het is toch helemaal niet erg als een gesprek voor 85% uit fluff bestaat, en 15% diepgang heeft? Als ik berichtjes van Shitonya lees bijvoorbeeld, dan zie ik dat ze vaak direct tot de kern probeert door te dringen. Maar vaak is een gesprek met een nieuw persoon in de eerste plaats een kwestie van iemands vertrouwen winnen. Laat zien dat je gewoon een leuk gesprek kan voeren, beleefd kan zijn, kan lachen om iemands grapjes en aardig bent voor andere mensen. Als je meteen de diepte in wilt, en die persoon kent je helemaal niet, dan komt dat enorm opdringerig over. Dat doe je pas als je iemand wat beter kent.

Begin over iets waarvan je een vermoeden hebt dat het de ander interesseert. Bijvoorbeeld: "Morgen is die wedstrijd van Ajax tegen Feijenoord." Als de ander daar boodschap aan heeft, zal ie reageren met bijvoorbeeld: "Feijenoord is kansloos." Daar haak jij dan weer op in "Die Rotterdammers kunnen niet voetballen", etc., etc. Maak het niet te moeilijk, en probeer het kort te houden. Te lange gesprekken in een keer schrikken ook af. En laat je niet ontmoedigen als mensen geen zin hebben in een praatje. Als ze geen antwoord geven: dan niet, volgende keer beter.

quote:

Op zondag 9 september 2007 12:18 schreef the_mind het volgende:
Begin over iets waarvan je een vermoeden hebt dat het de ander interesseert. Bijvoorbeeld: "Morgen is die wedstrijd van Ajax tegen Feijenoord." Als de ander daar boodschap aan heeft, zal ie reageren met bijvoorbeeld: "Feijenoord is kansloos." Daar haak jij dan weer op in "Die Rotterdammers kunnen niet voetballen", etc., etc. Maak het niet te moeilijk, en probeer het kort te houden. Te lange gesprekken in een keer schrikken ook af. En laat je niet ontmoedigen als mensen geen zin hebben in een praatje. Als ze geen antwoord geven: dan niet, volgende keer beter.

Voetbal praten is idd een meesterlijke tip he.

Praat liever over het weer, ns ofzo

quote:

Op zondag 9 september 2007 12:22 schreef Liquidootje het volgende:

Voetbal praten is idd een meesterlijke tip he.

Praat liever over het weer, ns ofzo

Het nadeel van onderwerpen als voetbal en politiek is dat dat voor sommige mensen te beladen onderwerpen zijn. Dan kun je inderdaad beter iets neutraals kiezen, zoals het weer, de ns, of iemands postzegelverzameling.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 02:43 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Bullshit. Verandering zit in de geest: zoals je jezelf ziet, zo zal je worden.

quote:

Op dinsdag 28 augustus 2007 16:04 schreef Shitonya het volgende:

[..]

Was het maar zo makkelijk

Het is zo makkelijk.

Je maakt je te druk over wat er allemaal wel niet zal gebeuren en wat je of hoe je iets moet zeggen.
Een orginele openingszin maakt totaal niks uit, je begint gewoon ergens over en je moet zorgen dat die vrouw zich op haar gemak gaat voelen. Soms zijn er wel mensen eventjes wat stilletjes/defensief, omdat ze een beetje overrompeld zijn, maar dat is dan meestal van korte duur.. als je gewoon jezelf bent en aardig dan zit je zó in een gesprek wat kan resulteren tot een keer samen iets drinken o.i.d.
Zelfvertrouwen en niet teveel wat/als denken.

quote:

Op zondag 9 september 2007 09:44 schreef M_Schtoppel het volgende:
PhatRabbit, het klinkt inderdaad erg triest maar ik begrijp je volkomen, zit zelf ook 300 % in dezelfde situatie, inclusief de hoeren...

Ik weet niet precies in welk stadium ik zit maar het zweeft geloof ik ergens tussen anger en hope in, want accepteren zal ik het nooit. Ik probeer me ook maar te richten op de dingen die wel goed gaan en die ik wel heel leuk vindt.

Ik zak juist weg in een groep, dan wordt ik steeds stiller en ga ik luisteren naar wat anderen zeggen. Je moet mij echt 1-op-1 hebben. Dat is op zich niet zo moeilijk als ik een gesprekspartner tegenover me heb die zelf de kar een beetje trekt. In luisteren, feedback en inhaken ben ik een meester maar als ik zelf het gesprek overeind moet houden, ja, dan wordt het moeilijk.

Ach, je moet het maar zo zien, wij neuken de mooiste vrouwen ter werled waar zelfs de beste versierders nog bloed zweet en tranen voor moeten plengen.

Als 1 op 1 wel goed gaat begrijp ik niet waarom je dan zoveel moeite hebt met dates/vrouwen, omdat je met een date juist 1 op 1 bent. Het moet dus wel aan je uiterlijk liggen. En "wij neuken de mooiste vrouwen ter wereld"? Als jij hoeren/levende neukrobots de mooiste vrouwen ter wereld vind dan kan ik wel weer begrijpen waarom je nog vrijgezel bent. En een hoer is voor elke dwaas beschikbaar. Een versierder doet wel moeite voor een verstandige, aantrekkelijke vrouw die haar lichaam niet beschikbaar stelt voor mislukte castraten die zich laten leiden door hun hormonen.

quote:

Op zondag 9 september 2007 15:06 schreef M_Schtoppel het volgende:

Zeg dan niets...

Interessant topic, moeite waard om te volgen

(tvp dus)

moeilijk verhaal, heb je zelf geen goeie vriendinnen? Die kunnen je vast ook keer helpen ofzo

quote:

Op zondag 9 september 2007 15:39 schreef Shitonya het volgende:

[..]

Zeg dan niets...

Inderdaad zeg dan niets ja, met je domme kortzichtige geblaat. Doe eerst eens wat levenservaring op en kom dan terug om ons te verrijken met je hernieuwde inzichten.

quote:

Op maandag 10 september 2007 01:18 schreef BonJovi het volgende:
moeilijk verhaal, heb je zelf geen goeie vriendinnen? Die kunnen je vast ook keer helpen ofzo

hoe ? daarvoor zal hij wel 'het broertje' zijn...

tja, en OT: mensen aanspreken moet je in eerte instantie liggen of niet. Sommige kunnen dant gewoon, hebben dat in zich om iemand te 'strikken'. Als je dat niet hebt, moet je dat jezelf aanleren. 1 tip: denk niet teveel en doe ff 'relaxde'.......

misschien ben je wel te wanhopig? Of zie het eens nuchter, wáárom wil je zo graag met die dame praten

idd, moet je kunnen of niet...

Schrale troost, ik was net zoals de TS.. kon met niemand praten en wist nooit wat ik moest zeggen.

Bleek uiteindelijk dat ik gewoon wat los moest komen.. toen ik eenmaal een vriendin had en mensen waar ik regelmatig lol trapte, werd het ook veel makkelijker om met vreemden te praten. Ik heb het ook al vaker gehad dat ik met meisjes in de trein praatte, gebeurde gewoon vanzelf. Wat oogcontact en voor je het weet zeg je iets en krijg je ook reactie.

De crux is alleen wel: ik wou niks van ze. Omdat ik al een vriendin heb, is het ook makkelijk praten met andere meisjes.. het is gewoon gezellig en je verwacht er helemaal niks van.

Wijze les dus: niet teveel ervan verwachten, dan gebeuren die dingen vanzelf.

quote:

Op zondag 9 september 2007 12:08 schreef benzin het volgende:
Dat maakt ook compleet niet uit. Sterker nog, dat zou ik zelfs wel fijn vinden.

Alleen.. Ik kan het niet, ik kan niet over fluff praten. Ik kan gewoon moeilijk luchtige gesprekken voren. Ik weet juist dan niet wat ik moet zeggen.

Joh, ik ben ooit met een meisje in de trein een gesprek begonnen over fisherman's friends

Ze had een blauw zakje gekocht en haar gezicht vertrok helemaal.. ik lachen, zij lachen.. geef haar een tip dat ze de volgende keer beter de groene kan kopen. Daarna hadden we het over die reclames ervan, even later over marketing en daarna weet ik het amper nog.. volgens mij had ik het zelfs nog over mijn werk enzo.

Oftewel: het maakt eigenlijk geen hol uit wat je zegt.

Ik zou een krantje lezen en dan, mits ze naast me zit, vragen wat ze van een bepaalde gebeurtenis vind. Aan haar reactie weet je meteen of je verder kunt babbelen of dat je moet kappen.

quote:

Op zondag 16 september 2007 09:28 schreef w8jij17 het volgende:
Ik zou een krantje lezen en dan, mits ze naast me zit, vragen wat ze van een bepaalde gebeurtenis vind. Aan haar reactie weet je meteen of je verder kunt babbelen of dat je moet kappen.

gast...

Niet dat ik het zo aan zou pakken, maar ik wil er alleen maar mee zeggen dat mensen te veel nadenken over een openingszin. Je kunt van tevoren het gesprek toch niet bepalen dus om het ijs te breken zou ik juist 'alledaags' te werk gaan. Een gesprek starten is toch niet zo moeilijk?

[ Bericht 54% gewijzigd door w8jij17 op 16-09-2007 11:16:37 ]

een gesprek starten is voor iemand die meteen een doembeeld in zijn hoofd heeft best lastig...
relativeren is de enige echte oplossing... wat maakt het mij uit of het lukt...
en niet meteen denken dat bij een mislukte poging alles aan jou ligt...
sommige mensen zijn in voor een gesprekje sommige niet...
maar als je meteen uitgaat van dat het een relatie moet worden en dat je samen oud en gelukkig gaat worden als jij het maar goed aanpakt ben je verkeerd bezig....

quote:

Op donderdag 13 september 2007 20:31 schreef WinnarJ het volgende:
idd, moet je kunnen of niet...

Neuh, je kunt het ook wel leren. Zo geldt:
- mensen praten graag over zichzelf, dus vraag altijd naar de ander, vertel alleen over jezelf als de ander naar jou vraagt
- mensen voelen zich graag belangrijk, dus zorg ervoor dat je de ander laat merken dat je waardering hebt voor hem/haar

En dat werkt dus alleen als het wederzijds is. Dat soort mensen zijn, zoals ik het ervaar, zeldzaam.