F&S Films & Series
Flitsende films en spannende series, bespreek het hier met elkaar!
Tuurlijk. Zelfs lekkere actrices kunnen een slechte film niet redden.quote:Op maandag 3 september 2007 17:59 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Het was maar een voorbeeld. Er zijn vast ook films met lekkere vrouwen, die je niets vond.
My soul is painted like the wings of butterflies
Je hebt gelijk. Fantastic Four 2 had tenminste nog vet lijpe special effects. Duzzzzz
Graag op anoniem
The Holiday (2006, VS, Nancy Meyers)
Ik ben één van die mannen, die een goede romcom op zijn tijd best kan waarderen. Jammer dat dit ondanks de sterrencast er niet eentje was. Het was zo'n typische vrouwen romcom, waar alles te perfect, romantisc, leuk en schattig is. Zelfs dronken mensen, die 's nachts aanbellen zijn perfect romantisch en totaal niet irritant.
Het verhaal van Kate Winslet en Jack Black had nog enige potentie. Maar kreeg naar mijn idee veel minder aandacht dan die irritante Cameron Diaz en Jude Law.
cijfer: 3.5
The Hills Have Eyes II (2007, VS, Martin Weisz)
The Hills Have Eyes was een zeer geslaagde gave horrorfilm vorig jaar. Deel 2 is een stuk minder. Maar niet zo bagger als ik had verwacht op basis van reputatie en imdb cijfer. Hij was imo best vermakelijk. En er zijn stukken mindere films in het genre.
cijfer: 6.5
Year of the Dog (2007, VS, Mike White)
Hondjes zijn lief. Heel veel hondjes Vrouwen met hondjes zijn lief Vrouwen met heel veel hondjes en bijna terroristische dierenactivistische trekjes zijn minder lief.
Al met al een leuk filmpje over een vrouw, die na de dood van haar hondje steeds verder de greep op de realiteit verliest en wegzinkt in haar eenzaamheid. Zonder dat de film ooit depressief of zwaar wordt.
cijfer: 7.5
Ik ben één van die mannen, die een goede romcom op zijn tijd best kan waarderen. Jammer dat dit ondanks de sterrencast er niet eentje was. Het was zo'n typische vrouwen romcom, waar alles te perfect, romantisc, leuk en schattig is. Zelfs dronken mensen, die 's nachts aanbellen zijn perfect romantisch en totaal niet irritant.
Het verhaal van Kate Winslet en Jack Black had nog enige potentie. Maar kreeg naar mijn idee veel minder aandacht dan die irritante Cameron Diaz en Jude Law.
cijfer: 3.5
The Hills Have Eyes II (2007, VS, Martin Weisz)
The Hills Have Eyes was een zeer geslaagde gave horrorfilm vorig jaar. Deel 2 is een stuk minder. Maar niet zo bagger als ik had verwacht op basis van reputatie en imdb cijfer. Hij was imo best vermakelijk. En er zijn stukken mindere films in het genre.
cijfer: 6.5
Year of the Dog (2007, VS, Mike White)
Hondjes zijn lief. Heel veel hondjes Vrouwen met hondjes zijn lief Vrouwen met heel veel hondjes en bijna terroristische dierenactivistische trekjes zijn minder lief.
Heel veel hondjes Al met al een leuk filmpje over een vrouw, die na de dood van haar hondje steeds verder de greep op de realiteit verliest en wegzinkt in haar eenzaamheid. Zonder dat de film ooit depressief of zwaar wordt.
cijfer: 7.5
Wat the hell hebben The Wizard Of Oz en Singin`In The Rain met de Marx Brothers te makenquote:Op maandag 3 september 2007 17:35 schreef Falco het volgende:
[..]
Some Like It Hot past moeiteloos in het rijtje The Wizard of Oz, Singin' in the Rain en andere hopeloos gedateerde stuff van de Marx Brothers.
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Death Proof (2007)
Kurt Russel speelt Stuntman Mike die graag met zijn toffe auto vrouwen afslacht. Tja Kurt Russel is erg cool in de film, de auto is erg cool, de actiescenes zijn erg cool, de lapdance is cool en de muziek is cool. Maar de rest is allemaal matigjes, alhoewel de verwijzingen naar 70's films erg leuk zijn vond ik de dialogen (en die zijn er heel veeeeel) maar een slappe hap. Dat is erg jammer want ik daar had ik toch wel iets anders van verwacht, maar goed ik voel me gul en ik geef het een voldoende.
Kurt Russel speelt Stuntman Mike die graag met zijn toffe auto vrouwen afslacht. Tja Kurt Russel is erg cool in de film, de auto is erg cool, de actiescenes zijn erg cool, de lapdance is cool en de muziek is cool. Maar de rest is allemaal matigjes, alhoewel de verwijzingen naar 70's films erg leuk zijn vond ik de dialogen (en die zijn er heel veeeeel) maar een slappe hap. Dat is erg jammer want ik daar had ik toch wel iets anders van verwacht, maar goed ik voel me gul en ik geef het een voldoende.
Hairspray (Adam Shankman, 2007)
Hairspray had de eer de eerste musical te zijn die ik in de bioscoop heb gezien (ik ben ook niet echt fan van het genre) en de film wist me in positieve zin te verrassen. Het verhaal is niet echt super maar de liedjes zijn goed en er zitten enkele zeer vermakelijke scenes in, met name die tussen John Travolta (in fatsuit) en Christopher Walken. Travolta zet overigens ook een van zij beste rollen van de afgelopen jaren neer en Walken danst na Weapon of Choise van Fatboy Slim wederom de sterren van de hemel. Ook Queen Latifah en Michelle Pfeiffer doen leuk mee en verder een prachtige bijrol van Allison Janney (The West Wing) als geflipte moeder. Hairspray is een vrolijke film geworden, die zeker een bezoek aan de bios waard is. 7.8
Entourage (S4) (Doug Ellin)
Ook dit 4e seizoen van de HBO serie Entourage over de jonge acteur Vince Chase en zijn vrienden is weer zeer vermakelijk. De beste rol is niet voor de hoofdrolspeler Adrian Grenier (Vincent Chase),maar voor Jeremy Piven (Ari Gold) Wederom erg leuk seizoen en een leuke afsluiter in Cannes. 7.8
Hairspray had de eer de eerste musical te zijn die ik in de bioscoop heb gezien (ik ben ook niet echt fan van het genre) en de film wist me in positieve zin te verrassen. Het verhaal is niet echt super maar de liedjes zijn goed en er zitten enkele zeer vermakelijke scenes in, met name die tussen John Travolta (in fatsuit) en Christopher Walken. Travolta zet overigens ook een van zij beste rollen van de afgelopen jaren neer en Walken danst na Weapon of Choise van Fatboy Slim wederom de sterren van de hemel. Ook Queen Latifah en Michelle Pfeiffer doen leuk mee en verder een prachtige bijrol van Allison Janney (The West Wing) als geflipte moeder. Hairspray is een vrolijke film geworden, die zeker een bezoek aan de bios waard is. 7.8
Entourage (S4) (Doug Ellin)
Ook dit 4e seizoen van de HBO serie Entourage over de jonge acteur Vince Chase en zijn vrienden is weer zeer vermakelijk. De beste rol is niet voor de hoofdrolspeler Adrian Grenier (Vincent Chase),maar voor Jeremy Piven (Ari Gold) Wederom erg leuk seizoen en een leuke afsluiter in Cannes. 7.8
9 Souls
Een jongen belandt in de gevangenis nadat hij zijn vader heeft vermoord, hij deelt zijn cel met 9 anderen. Één van hen begint te flippen, roept iets over geld dat verborgen zit in een school en wordt in een isoleercel geworpen. De 9 overblijvers ontsnappen en gaan op zoek naar het geld, vandaar de titel. Hun zoektocht evolueert naar een vrij humoristische roadmovie met de nodige hilariteit.
Plaatjes komen allemaal uit het eerste half uur.
Het lijkt niet verder te gaan dan dat en het zakt zelfs even in, maar dan wordt de toon plots veel grimmiger en de film zelf veel beter, het laatste half uur is zelfs erg sterk met een hoop symboliek en men sleurt er zelfs schuld en boete bij. Als fijn extraatje kan 9 Souls ook nog een sfeervolle soundtrack aanbieden.
Aanrader dus, deze regisseur (Toshiaki Toyoda) maakte ook al het sterke Aoi haru (Blue Spring) en weet zich met deze film zelfs nog te verbeteren .
Trailer .
Een jongen belandt in de gevangenis nadat hij zijn vader heeft vermoord, hij deelt zijn cel met 9 anderen. Één van hen begint te flippen, roept iets over geld dat verborgen zit in een school en wordt in een isoleercel geworpen. De 9 overblijvers ontsnappen en gaan op zoek naar het geld, vandaar de titel. Hun zoektocht evolueert naar een vrij humoristische roadmovie met de nodige hilariteit.
Plaatjes komen allemaal uit het eerste half uur.
Het lijkt niet verder te gaan dan dat en het zakt zelfs even in, maar dan wordt de toon plots veel grimmiger en de film zelf veel beter, het laatste half uur is zelfs erg sterk met een hoop symboliek en men sleurt er zelfs schuld en boete bij. Als fijn extraatje kan 9 Souls ook nog een sfeervolle soundtrack aanbieden.
Aanrader dus, deze regisseur (Toshiaki Toyoda) maakte ook al het sterke Aoi haru (Blue Spring) en weet zich met deze film zelfs nog te verbeteren .
.Trailer .
.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Planet Terror (2007, VS, Robert Rodriguez)
Hij was tof, gaaf, cool, [insert andere hippe synoniemen].
Een heerlijke ongegeneerde mannen film met schieten, tieten, kontjes, zombies en gore. Heel veel gore, verschrikkelijk gore gore, zo goor dat ik de komende dagen niet kan eten.
Ik vind het uitermate knap van Rodriguez (en QT met zijn film) zo het randje tussen goed fout en slecht fout durft op te zoeken. En daar telkens net niet over heen gaat.
cijfer: 9
[ Bericht 10% gewijzigd door Lonewolf2003 op 04-09-2007 01:09:41 ]
Hij was tof, gaaf, cool, [insert andere hippe synoniemen].
Een heerlijke ongegeneerde mannen film met schieten, tieten, kontjes, zombies en gore. Heel veel gore, verschrikkelijk gore gore, zo goor dat ik de komende dagen niet kan eten.
Ik vind het uitermate knap van Rodriguez (en QT met zijn film) zo het randje tussen goed fout en slecht fout durft op te zoeken. En daar telkens net niet over heen gaat.
cijfer: 9
[ Bericht 10% gewijzigd door Lonewolf2003 op 04-09-2007 01:09:41 ]
A History Of Violence
Ik was natuurlijk al een tijdje flink benieuwd naar deze film. Viggo Mortensen, David Cronenberg en Ed Harris, dat zou samen wel een vette film moeten geven. Zeker ook na de reviews. Nou, dat was het. De hele film straalt rust en emotie uit. De emotie komt zeer goed over door de mooie plaatjes, gebeurtenissen en natuurlijk acteerwerk. Ik vond het eerst vreemd dat de film maar anderhalf uur duurde, maar langer had ook echt niet gehoeven. Er wordt genoeg tijd genomen om eigenlijk een klein simpel gegeven ver genoeg uit te diepen.
Fijne film dus. Een 8,5 van mij.
owjah, en ik ben benieuwd naar de nieuwe van David Cronenberg met Viggo Mortensen
Ik was natuurlijk al een tijdje flink benieuwd naar deze film. Viggo Mortensen, David Cronenberg en Ed Harris, dat zou samen wel een vette film moeten geven. Zeker ook na de reviews. Nou, dat was het. De hele film straalt rust en emotie uit. De emotie komt zeer goed over door de mooie plaatjes, gebeurtenissen en natuurlijk acteerwerk. Ik vond het eerst vreemd dat de film maar anderhalf uur duurde, maar langer had ook echt niet gehoeven. Er wordt genoeg tijd genomen om eigenlijk een klein simpel gegeven ver genoeg uit te diepen.
Fijne film dus. Een 8,5 van mij.
owjah, en ik ben benieuwd naar de nieuwe van David Cronenberg met Viggo Mortensen
Test je filmkennis! Speel mee met FOK! Movie Trivia en win prijzen!
Die heb ik toevallig ook laatst gezien en ik deel jouw mening helemaal.quote:Op maandag 3 september 2007 18:42 schreef Lonewolf2003 het volgende:
The Holiday (2006, VS, Nancy Meyers)
Het wrange is dat er zelfs nog een verhaallijntje met een lieve bejaarde scenarioschrijver in zit, waardoor de film probeert aan te haken op het klassieke Hollywood: de legendarische dialogen van weleer, de geniale muziek. En dat terwijl The Holiday zelf dus geen enkel gedenkwaardig zinnetje bevat en geen enkele noot bijzondere muziek. Een 4.
Verder nog gezien de afgelopen weken:
The Simpsons Movie: Aardig maar niets bijzonders - 6
Howl's Moving Castle: Prachtig - 8
United 93: Heel degelijk in beeld gebracht en tergend spannend (ik had geen nagel meer over), maar uiteindelijk erg leeg en totaal zonder duiding - 7
El Laberinto del Fauno: Veel van verwacht maar het deed me niks. Platte personages en mislukte, holle symboliek - 6
The Devil Wears Prada: Voorspelbaar, maar onderhoudend en een sterke rol van Streep - 6
.quote:Op dinsdag 4 september 2007 01:04 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Planet Terror (2007, VS, Robert Rodriguez)
Hij was tof, gaaf, cool, [insert andere hippe synoniemen].
[afbeelding]
Een heerlijke ongegeneerde mannen film met schieten, tieten, kontjes, zombies en gore.
cijfer: 9
.
Van het weekend een paar mooie films bekeken:
Stranger Than Fiction, met o.a. WIll Ferrell, Queen Latifah, Emma Thompson en Dustin Hoffman.
Rounders, met Matt Damon, Edward Norton en John Malkovic. Behoeft verder geen uitleg lijkt me. All I can think about is Vegas and the fucking Mirage & Sorry John, I can't remember bezorgden me kippevel.
Meet Joe Black, met Anthony Hopking & Brad Pitt. Vond hem wel aardig, niet hoogstaand. Zondagmiddag filmpje.
Stranger Than Fiction, met o.a. WIll Ferrell, Queen Latifah, Emma Thompson en Dustin Hoffman.
Rounders, met Matt Damon, Edward Norton en John Malkovic. Behoeft verder geen uitleg lijkt me. All I can think about is Vegas and the fucking Mirage & Sorry John, I can't remember bezorgden me kippevel.
Meet Joe Black, met Anthony Hopking & Brad Pitt. Vond hem wel aardig, niet hoogstaand. Zondagmiddag filmpje.
live as if you'll die today
dream as if you'll live forever
- james 'jimmy' dean
dream as if you'll live forever
- james 'jimmy' dean
Cinemania
Aardige docu over vijf filmmaniaken worden gevolgd in hun obsessie en al hun freaky uitwassen die daarmee voortvloeien. Het geheel is onevenwichtig: sommigen komen veel aan bod, anderen erg weinig. Tevens krijg je helaas niet echt veel compassie met deze idioten, terwijl dat an sich wel bewerkstelligd had kunnen worden. Roberta deed mij denken aan mijn oudtante, niet alleen qua uiterlijk maar ook qua verzamelwoede en inrichting appartement, dat was wel weer grappig. Cijfer: 7,5
Tess
Typische vrouwenfilm vol kostuums, tragiek en romantiek in het 19e eeuwse Engeland. Op zich wel mooi, maar ook erg langdradig. Gelukkig wordt de hoofdrol vervuld door Natassja Kinski, die hot is. Cijfer: 7
Aardige docu over vijf filmmaniaken worden gevolgd in hun obsessie en al hun freaky uitwassen die daarmee voortvloeien. Het geheel is onevenwichtig: sommigen komen veel aan bod, anderen erg weinig. Tevens krijg je helaas niet echt veel compassie met deze idioten, terwijl dat an sich wel bewerkstelligd had kunnen worden. Roberta deed mij denken aan mijn oudtante, niet alleen qua uiterlijk maar ook qua verzamelwoede en inrichting appartement, dat was wel weer grappig. Cijfer: 7,5
Tess
Typische vrouwenfilm vol kostuums, tragiek en romantiek in het 19e eeuwse Engeland. Op zich wel mooi, maar ook erg langdradig. Gelukkig wordt de hoofdrol vervuld door Natassja Kinski, die hot is. Cijfer: 7
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Eindelijk The Notebook afgekeken.
Doordat er al veel werd weggegeven in zomergasten had ik al door hoe het in elkaar zat.. dat was jammer.
Wel weer erg goed gespeeld door Ryan Gosling die me ook al opgevallen was in Fracture.
Doordat er al veel werd weggegeven in zomergasten had ik al door hoe het in elkaar zat.. dat was jammer.
Wel weer erg goed gespeeld door Ryan Gosling die me ook al opgevallen was in Fracture.
Vacancy (2007, VS, Nimród Antal)
De film begon heel matig. Er werd ff snel een standaard opzetje gemaakt, waarin de karakters worden geïntroduceerd. (Stel, dat op het punt staat te scheiden en elkaar niet mogen. Maar is een gezamenlijk trauma (dood kind) wat hun natuurlijk samenbrengt later.) Er zijn wat nep schrikmomenten. O'nee een wasbeer op de weg. En langzaam wordt de set-up gemaakt voor het ware thriller gedeelte. Maar vanaf hier werd de film verrassend beter. De film is spannend. En wat vooral een groot verschil was dat de personen, dit keer eens in staat leken om logisch rationeel na te denken i.p.v. als een kip zonder kop in elke fout te lopen. Het einde is wel een beetje jammer weer imo, maar dat zal ik niet spoileren.
cijfer: 7
De film begon heel matig. Er werd ff snel een standaard opzetje gemaakt, waarin de karakters worden geïntroduceerd. (Stel, dat op het punt staat te scheiden en elkaar niet mogen. Maar is een gezamenlijk trauma (dood kind) wat hun natuurlijk samenbrengt later.) Er zijn wat nep schrikmomenten. O'nee een wasbeer op de weg. En langzaam wordt de set-up gemaakt voor het ware thriller gedeelte. Maar vanaf hier werd de film verrassend beter. De film is spannend. En wat vooral een groot verschil was dat de personen, dit keer eens in staat leken om logisch rationeel na te denken i.p.v. als een kip zonder kop in elke fout te lopen. Het einde is wel een beetje jammer weer imo, maar dat zal ik niet spoileren.
O'nee een wasbeer op de weg. cijfer: 7
quote:Op zondag 2 september 2007 16:32 schreef Arcee het volgende:
[..]
[..]
Ik vond 'm ook onderhoudend, maarSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
The Maltese Falcon
Het werd toch een keer tijd om deze klassieker eindelijk eens te zien.
Hij beviel me goed, ondanks enkele plotholes blijft het verhaal intrigeren en er wordt sterk geacteerd (vooral Peter Lorre is vermakelijk).
Vreemd genoeg is de femme fatale en love-interest van Bogart nou niet erg aantrekkelijk.....
Maar alles bij elkaar topvermaak.
The Picture of Dorian Gray
Dit was een aangename verrassing!
Uitstekende en vooral zeer fraaie verfilming van het verhaal van Oscar Wilde waarin de Victoriaanse sfeer goed bewaard is gebleven.
Mooi moment als het verdorven schilderij van Dorian Gray in kleur verschijnt terwijl de rest van de film in zwart-wit is gefilmd.
Aanrader.
Planet Terror
Ik kan hier kort over zijn: ik heb genoten!
Het werd toch een keer tijd om deze klassieker eindelijk eens te zien.
Hij beviel me goed, ondanks enkele plotholes blijft het verhaal intrigeren en er wordt sterk geacteerd (vooral Peter Lorre is vermakelijk).
Vreemd genoeg is de femme fatale en love-interest van Bogart nou niet erg aantrekkelijk.....
Maar alles bij elkaar topvermaak.
The Picture of Dorian Gray
Dit was een aangename verrassing!
Uitstekende en vooral zeer fraaie verfilming van het verhaal van Oscar Wilde waarin de Victoriaanse sfeer goed bewaard is gebleven.
Mooi moment als het verdorven schilderij van Dorian Gray in kleur verschijnt terwijl de rest van de film in zwart-wit is gefilmd.
Aanrader.
Planet Terror
Ik kan hier kort over zijn: ik heb genoten!
quote:Op maandag 3 september 2007 15:05 schreef Lonewolf2003 het volgende:
[..]
Pom Poko hoort imo ook tot de matigere Ghibli's.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.All those moments will be lost, like tears in rain... Time to die.
Oz (S2) (Tom Fontana)
Emerald City is een experimentele eenheid van de Oswald Maximum Security Prison, kortweg OZ. OZ wordt geleid door Tim Mcmanus en Leo Glynn, zij proberen gevangen te rehabiliteren. In OZ vormen zich verschillende groepen; de moslims, latino's, Italianen en neonazi's en zij schuwen geen geweld en terroriseren hun medegevangenen. Ook dit seizoen weer een blik op het keiharde gevangenisleven in OZ, naast de cast van het vorige seizoen ook de introductie van enkele nieuwe personages. Het tweede seizoen is nog schokkender en geweldadiger dan het eerste seizoen en af en toe had ik de neiging om even de andere kant op te kijken, toch hoort het er allemaal wel bij. Wat me nog steeds erg aangrijpt is de transformatie van redelijk ongevaarlijke gevangenen in monsters, dit door het harde leven in OZ. Daarnaast heb je het vaak meer te doen met de gevangenen dan met enkele bewaarders die het ook zeker verdienen om achter de tralies te verdwijnen. Ditmaal geen spectaculaire cliffhanger, maar gewoon een hele sterke aflevering. Op zich geen probleem want je kan ook niet iedere keer met een grote klapper afsluiten, dat komt de geloofwaardigheid ook niet ten goede. Hopen dat men besluit om ook snel het derde seizoen uit te brengen hier in Nederland, want dit toch echt de grote broer van de huidige hitserie Prisonbreak (al zijn beide series ook niet geheel met elkaar te vergelijken). 8.3
Emerald City is een experimentele eenheid van de Oswald Maximum Security Prison, kortweg OZ. OZ wordt geleid door Tim Mcmanus en Leo Glynn, zij proberen gevangen te rehabiliteren. In OZ vormen zich verschillende groepen; de moslims, latino's, Italianen en neonazi's en zij schuwen geen geweld en terroriseren hun medegevangenen. Ook dit seizoen weer een blik op het keiharde gevangenisleven in OZ, naast de cast van het vorige seizoen ook de introductie van enkele nieuwe personages. Het tweede seizoen is nog schokkender en geweldadiger dan het eerste seizoen en af en toe had ik de neiging om even de andere kant op te kijken, toch hoort het er allemaal wel bij. Wat me nog steeds erg aangrijpt is de transformatie van redelijk ongevaarlijke gevangenen in monsters, dit door het harde leven in OZ. Daarnaast heb je het vaak meer te doen met de gevangenen dan met enkele bewaarders die het ook zeker verdienen om achter de tralies te verdwijnen. Ditmaal geen spectaculaire cliffhanger, maar gewoon een hele sterke aflevering. Op zich geen probleem want je kan ook niet iedere keer met een grote klapper afsluiten, dat komt de geloofwaardigheid ook niet ten goede. Hopen dat men besluit om ook snel het derde seizoen uit te brengen hier in Nederland, want dit toch echt de grote broer van de huidige hitserie Prisonbreak (al zijn beide series ook niet geheel met elkaar te vergelijken). 8.3
Heb onderstaande Ghibli's gezien en heb ze ook even in volgorde gezet:quote:Op maandag 3 september 2007 14:01 schreef ampburner het volgende:
[..]
Jammer. Het sprookjes element sprak mij dan weer erg aan, en ik heb me niet gestoord aan het ontbreken van een plot. Maar da's natuurlijk een kwestie van smaak. Verder wel een faire review.
Mag ik vragen wat je favoriet is? Zelf zou ik denk ik gaan voor "Only Yesterday".... een zelfde soort Ghibli - als je het even grofweg onderverdeeld in de avonturenfilms en de niet avonturenfilms- lekker dromerig en romantisch maar met iets meer verhaal en veel Japans natuurschoon.
1: Grave of the Fireflies
2. Spirited Away
3. Princess Mononoke
4. Howl's Moving Castle
5. My Neigbour Totoro
Bedenk me trouwens ook net dat ik Kiki's Delivery Service ook heb gezien, die vond ik misschien nog wel wat minder dan Totoro. Maar de eerste slecht Ghibli moet ik nog tegenkomen (zal ook wel niet gebeuren).
Interiors
Woody Allen op de serieuze toer. De focus ligt op de twee dochters van een labiele vrouw. Wanneer zij wordt verlaten door haar man doet de ene dochter er alles aan om haar bezig te houden terwijl de andere haar voorhoudt dat het wel weer goed komt en de breuk maar tijdelijk is. De typische Allen-humor ontbreekt. Wel komt zijn fascinatie voor psychoanalyse uiteraard weer naar voren. Veel mooie shots, maar je krijgt er niet echt een Woody Allenfix van, eerder een treurig gevoel.
Woody Allen op de serieuze toer. De focus ligt op de twee dochters van een labiele vrouw. Wanneer zij wordt verlaten door haar man doet de ene dochter er alles aan om haar bezig te houden terwijl de andere haar voorhoudt dat het wel weer goed komt en de breuk maar tijdelijk is. De typische Allen-humor ontbreekt. Wel komt zijn fascinatie voor psychoanalyse uiteraard weer naar voren. Veel mooie shots, maar je krijgt er niet echt een Woody Allenfix van, eerder een treurig gevoel.
Ik heb alle lange animatiefilms van Ghibli gezien (en een handjevol shorts). En ik vond Whisper of the Heart, I Can Hear the Sea & Only Yesterday gewoonweg saai. Tales from Earthsea vond ik ook niet goed, maar die had nog een leuk fantasy jasje dat enigszins boeide. My Neighbors the Yamadas, Spirited Away en Porco Rosso zijn toch wel mijn favorieten.quote:Op dinsdag 4 september 2007 20:31 schreef the_hulk het volgende:
[..]
Maar de eerste slecht Ghibli moet ik nog tegenkomen (zal ook wel niet gebeuren).
Mah nakorn (Citizen Dog)
Dit is een vrij vreemde Thaise film die over vanalles en ook over helemaal niets gaat. Het gaat over ene Pod die verliefd is op een zekere Jin, zij zijn de enige personages in het verhaal die min of meer normaal zijn, voor de rest wordt het wereldje bevolkt met kleurrijke figuren die zorgen voor de ene bizarre situatie na de andere. Kettingrokende teddyberen, een vriend van Pod die dood is maar toch koppig op zijn scooter blijft rondrijden, afgehakte vingers, vliegende boeken, een kerel die alles likt wat hij tegenkomt, enzovoort.
De film wordt vaak de Thaise Amelie genoemd en er zijn zeker overeenkomsten, maar het wordt hier aangevuld met die typische Oosterse weirdness. In het midden zakt de film even in omdat de romance zelf niet zo heel beklijvend is, maar gelukkig blijft de regisseur zijn publiek bestoken met fantasievolle wendingen. Niet alle ideeën zijn even geslaagd, maar er zit genoeg tussen wat voor de glimlach zorgt.
Trailer .
Dit is een vrij vreemde Thaise film die over vanalles en ook over helemaal niets gaat. Het gaat over ene Pod die verliefd is op een zekere Jin, zij zijn de enige personages in het verhaal die min of meer normaal zijn, voor de rest wordt het wereldje bevolkt met kleurrijke figuren die zorgen voor de ene bizarre situatie na de andere. Kettingrokende teddyberen, een vriend van Pod die dood is maar toch koppig op zijn scooter blijft rondrijden, afgehakte vingers, vliegende boeken, een kerel die alles likt wat hij tegenkomt, enzovoort.
De film wordt vaak de Thaise Amelie genoemd en er zijn zeker overeenkomsten, maar het wordt hier aangevuld met die typische Oosterse weirdness. In het midden zakt de film even in omdat de romance zelf niet zo heel beklijvend is, maar gelukkig blijft de regisseur zijn publiek bestoken met fantasievolle wendingen. Niet alle ideeën zijn even geslaagd, maar er zit genoeg tussen wat voor de glimlach zorgt.
Trailer .
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Un condamné à mort s'est échappé ou Le vent souffle où il veut
Fijne, sfeervolle Franse gevangenisontsnappingsfilm met toffe muziek van Mozart.
Fijne, sfeervolle Franse gevangenisontsnappingsfilm met toffe muziek van Mozart.
Mine is the last voice you'll ever hear. Don't be alarmed.
Na al deze zeer verantwoorde films kan ik niet achterblijven, ik heb vandaag gezien:
D.O.A: Dead or Alive
Hoogwaardige acteerprestaties met sterk uitgediepte karakters die een emotionele reis ondergaan. Na afloop voel je je spiritueel verrijkt en zullen de vele verrassende plotwendingen nog dagen door je hoofd spelen. De dialogen zijn zo verfrissend dat je direct de oneliners op zult pikken en in het dagelijks leven gaat gebruiken. Actiescenes zijn juist gedosseerd in het verhaal ingepast en zijn bijzonder realistisch. Muzikaal is er ook niets te klagen, want deze staat volledig in dienst van de scene en overheerst nergens. Kortom, een filmisch hoogstandje waar nog jaren over gediscussieerd zal worden
O, wacht ff ... D.O.A? Ah, ik vergis me in film ... nee da's gewoon een super lompe film met babes in zo weinig mogelijk kleding en zo slecht dat het weer leuk wordt. Briljant van slechtheid! En daarom: 7/10
D.O.A: Dead or Alive
Hoogwaardige acteerprestaties met sterk uitgediepte karakters die een emotionele reis ondergaan. Na afloop voel je je spiritueel verrijkt en zullen de vele verrassende plotwendingen nog dagen door je hoofd spelen. De dialogen zijn zo verfrissend dat je direct de oneliners op zult pikken en in het dagelijks leven gaat gebruiken. Actiescenes zijn juist gedosseerd in het verhaal ingepast en zijn bijzonder realistisch. Muzikaal is er ook niets te klagen, want deze staat volledig in dienst van de scene en overheerst nergens. Kortom, een filmisch hoogstandje waar nog jaren over gediscussieerd zal worden
O, wacht ff ... D.O.A? Ah, ik vergis me in film ... nee da's gewoon een super lompe film met babes in zo weinig mogelijk kleding en zo slecht dat het weer leuk wordt. Briljant van slechtheid! En daarom: 7/10
There he goes. One of God's own prototypes. Some kind of high powered mutant never even considered for mass production. Too weird to live, and too rare to die.
DOA rulet
ik heb gisteren in de sneak gezien:
Trade
Ik had de trailer al eens eerder gezien dus ik wist dat dit een film werd in de sfeer van Traffic, The Constant Gardener, Cidade De Deus etc. Ik had vergelijkingsmateriaal dus de vraag werd natuurlijk: kan deze film zich neerzetten in hetzelfde rijtje als waardige film?
Nou dat kan hij zeker. De film vertelt over een jong mexicaans meisje die gekidnapt wordt om dan naar Amerika gesmokkeld te worden om daar verhandeld te worden voor sexuele doeleinden. Haar broer, een mexicaans gangstertje gaat er achteraan om haar te redden. Onderweg komt hij een amerikaan (Kevin Kline) tegen die hem wilt helpen.
De film schiet overal raak. Er wordt niet al te hard een moraal er tegenaan gedrukt, het acteerwerk is zeer ok. En de afwisseling van kijken hoe het met het meisje gaat en hoe het met haar broer gaat is heel fijn gedaan zodat het zeker wel te volgen is.
Het einde van een film maakt of breekt de film. Bij deze maakt hij hem. Het zorgt voor de laatste karakterontwikkeling op een hele mooie manier.
Ik heb er dus van genoten dus zeker aanrader! Een 9.
ik heb gisteren in de sneak gezien:
Trade
Ik had de trailer al eens eerder gezien dus ik wist dat dit een film werd in de sfeer van Traffic, The Constant Gardener, Cidade De Deus etc. Ik had vergelijkingsmateriaal dus de vraag werd natuurlijk: kan deze film zich neerzetten in hetzelfde rijtje als waardige film?
Nou dat kan hij zeker. De film vertelt over een jong mexicaans meisje die gekidnapt wordt om dan naar Amerika gesmokkeld te worden om daar verhandeld te worden voor sexuele doeleinden. Haar broer, een mexicaans gangstertje gaat er achteraan om haar te redden. Onderweg komt hij een amerikaan (Kevin Kline) tegen die hem wilt helpen.
De film schiet overal raak. Er wordt niet al te hard een moraal er tegenaan gedrukt, het acteerwerk is zeer ok. En de afwisseling van kijken hoe het met het meisje gaat en hoe het met haar broer gaat is heel fijn gedaan zodat het zeker wel te volgen is.
Het einde van een film maakt of breekt de film. Bij deze maakt hij hem. Het zorgt voor de laatste karakterontwikkeling op een hele mooie manier.
Ik heb er dus van genoten dus zeker aanrader! Een 9.
Test je filmkennis! Speel mee met FOK! Movie Trivia en win prijzen!
The Simpsons (2007) 7.5
Hoewel de film wat beter is dan de gemiddelde Simpson-aflevering hoop ik niet dat de betrekkelijk succesvolle transformatie naar het grote witte doek met bijbehorende lengte een sequel-festijn gaat opleveren. Maar dat verwacht ik ook niet. Een animatie-format als The Simpsons werkt toch het beste in kortere afleveringen. Wat dat betreft geldt hetzelfde als wat voor de South Park-film gold. Die was immers ook enigszins beter dan de gemiddelde aflevering, maar meer films moeten er niet gemaakt worden.
De animatie van The Simpsons Movie bevat hier en daar wat nieuwe animatie-gadgets die best leuk zijn, maar gelukkig blijft de basis hetzelfde. Voor de rest valt er weinig nieuws te ontdekken. De film is simpelweg grappig en meer pretendeert het ook niet te zijn. De gebruikelijke Simpson-schaterlach kan zo nu en dan weer gehoord worden. Het eerste half uur is iets sterker dan de rest, maar saai wordt het gelukkig nooit.
Hoewel de film wat beter is dan de gemiddelde Simpson-aflevering hoop ik niet dat de betrekkelijk succesvolle transformatie naar het grote witte doek met bijbehorende lengte een sequel-festijn gaat opleveren. Maar dat verwacht ik ook niet. Een animatie-format als The Simpsons werkt toch het beste in kortere afleveringen. Wat dat betreft geldt hetzelfde als wat voor de South Park-film gold. Die was immers ook enigszins beter dan de gemiddelde aflevering, maar meer films moeten er niet gemaakt worden.
De animatie van The Simpsons Movie bevat hier en daar wat nieuwe animatie-gadgets die best leuk zijn, maar gelukkig blijft de basis hetzelfde. Voor de rest valt er weinig nieuws te ontdekken. De film is simpelweg grappig en meer pretendeert het ook niet te zijn. De gebruikelijke Simpson-schaterlach kan zo nu en dan weer gehoord worden. Het eerste half uur is iets sterker dan de rest, maar saai wordt het gelukkig nooit.
What's it going to be then, eh?
De afgelopen week:
Next (Lee Tamahori, 2007)
Vrij matige sci-fi-thriller met een erg slechte rol van Julianne Moore, maar ook de rest maakt niet echt indruk. Het verhaal is een vrij suffe uitwerking van een aardig idee. Het is echter vooral de twist in de derde akte die de film definitief nekt. Wat suf. **½
The Lookout (Scott Frank, 2007)
Joseph Gordon-Levitt heeft een neusje voor prima films. Na Mysterious Skin en Brick heeft hij met The Lookout weer een prima hoofdrol. Wat de film vooral sterk maakt is dat wat een standaard heist-movie had kunnen zijn, veel meer een karakterstudie is. De gebeurtenissen gebeuren omwille van de ontwikkeling van Gordon-Levitt's personage in plaats van de plot. ****
Death Proof (Quentin Tarantino, 2007)
Samen met Robert Rodriguez' Planet Terror vormt deze ode aan de B-films van Tarantino de double-feature Grindhouse. Van de twee is dit de minste, maar toch nog erg vermakelijk. De eenvoudige plot wordt aangevuld met typische Tarantino dialogen en dat is eigenijk nou net wat dit de mindere film maakt. Het zijn er eigenlijk net wat te veel en van minder niveau dan in zijn andere films. De film heeft echter meer dan genoeg geweldige momenten te bieden om dat te compenseren met als uitsmijter het einde. ****
(#499) All That Jazz (Bob Fosse, 1979)
Bijzondere musical die zich ontvouwt als een serie hallucinaties, repetities en uitvoeringen. Het resultaat is een fascinerende studie van de naderende dood. Ongetwijfeld autobiografisch, gezien de gelijkenissen van Joe Gideon en Bob Fosse zelf. Zo maakte Joe Gideon bijvoorbeeld net als Bob Fosse zelf (Lenny) een film over een controversiële stand-up comedian. Een heel ervaren filmregisseur is hij niet geweest, met enkel een handvol films op z'n naam en die ervaring mist hij hier een beetje. Een goede opbouw had geholpen de aandacht de hele tijd vast te laten houden. Desalniettemin een bijzondere ervaring. ****
The Bourne Ultimatum (Paul Greengrass, 2007)
Met afstand de beste film uit de Bourne-serie. Vanaf de eerste seconde werd ik gegrepen door de realistische spanning die de film op weet te wekken om vervolgens daar tot het einde niet meer van verlost te raken. Het camerawerk is weer fantastisch en zorgt voor het realistische karakter wat de actiescenes hebben. Met name het gevecht in Tangiers is erg goed en ook de auto-achtervolging door de straten van New York is een van de beste die ik gezien heb. ****½
Next (Lee Tamahori, 2007)
Vrij matige sci-fi-thriller met een erg slechte rol van Julianne Moore, maar ook de rest maakt niet echt indruk. Het verhaal is een vrij suffe uitwerking van een aardig idee. Het is echter vooral de twist in de derde akte die de film definitief nekt. Wat suf. **½
The Lookout (Scott Frank, 2007)
Joseph Gordon-Levitt heeft een neusje voor prima films. Na Mysterious Skin en Brick heeft hij met The Lookout weer een prima hoofdrol. Wat de film vooral sterk maakt is dat wat een standaard heist-movie had kunnen zijn, veel meer een karakterstudie is. De gebeurtenissen gebeuren omwille van de ontwikkeling van Gordon-Levitt's personage in plaats van de plot. ****
Death Proof (Quentin Tarantino, 2007)
Samen met Robert Rodriguez' Planet Terror vormt deze ode aan de B-films van Tarantino de double-feature Grindhouse. Van de twee is dit de minste, maar toch nog erg vermakelijk. De eenvoudige plot wordt aangevuld met typische Tarantino dialogen en dat is eigenijk nou net wat dit de mindere film maakt. Het zijn er eigenlijk net wat te veel en van minder niveau dan in zijn andere films. De film heeft echter meer dan genoeg geweldige momenten te bieden om dat te compenseren met als uitsmijter het einde. ****
(#499) All That Jazz (Bob Fosse, 1979)
Bijzondere musical die zich ontvouwt als een serie hallucinaties, repetities en uitvoeringen. Het resultaat is een fascinerende studie van de naderende dood. Ongetwijfeld autobiografisch, gezien de gelijkenissen van Joe Gideon en Bob Fosse zelf. Zo maakte Joe Gideon bijvoorbeeld net als Bob Fosse zelf (Lenny) een film over een controversiële stand-up comedian. Een heel ervaren filmregisseur is hij niet geweest, met enkel een handvol films op z'n naam en die ervaring mist hij hier een beetje. Een goede opbouw had geholpen de aandacht de hele tijd vast te laten houden. Desalniettemin een bijzondere ervaring. ****
The Bourne Ultimatum (Paul Greengrass, 2007)
Met afstand de beste film uit de Bourne-serie. Vanaf de eerste seconde werd ik gegrepen door de realistische spanning die de film op weet te wekken om vervolgens daar tot het einde niet meer van verlost te raken. Het camerawerk is weer fantastisch en zorgt voor het realistische karakter wat de actiescenes hebben. Met name het gevecht in Tangiers is erg goed en ook de auto-achtervolging door de straten van New York is een van de beste die ik gezien heb. ****½
Maandag in de bios: License to wed
Dinsdag in de bios: No reservations
Vooral die laatste is echt leuk
Dinsdag in de bios: No reservations
Vooral die laatste is echt leuk
Gosford Park (Robert Altman, 2001)
Gosford Park is de eerste film van Robert Altman die ik heb gezien en al is het alles behalve een slechte film, toch viel hij me enigzins tegen. Gosford Park is het landhuis van Sir William McCordle en zijn vrouw Lady Sylvia, de twee hebben een groep vrienden van stand (en hun bedienden) uitgenodigd voor een jachtpartij. De ontwikkelingen tussen deze personages bereiken hun hoogtepunt in een moord. Altman brengt het verschil tussen de twee werelden, die van de Engelse Society en die van hun bedienden, goed in beeld. Er is letterlijk en figuurlijk sprake van niveauverschil. De film beschikt over een zeer grote sterrencast en de acteerprestaties zijn dan ook dik in orde, alleen het grote aantal acteurs draagt niet bij aan de overzichtelijkheid en de personages blijven zo vrij oppervlakkig. Aander punt van kritiek is de speelduur, de 137 minuten voelen aan als dik drie uur door het lage tempo. Toch was het ook zeker geen straf om naar de film te kijken, de regie en het acteerwerk zijn dik in orde en verder bevat de film ook enkele geslaagde komische momenten. Geen slechte film dus, maar had er wel iets meer van verwacht. 7.6
Gosford Park is de eerste film van Robert Altman die ik heb gezien en al is het alles behalve een slechte film, toch viel hij me enigzins tegen. Gosford Park is het landhuis van Sir William McCordle en zijn vrouw Lady Sylvia, de twee hebben een groep vrienden van stand (en hun bedienden) uitgenodigd voor een jachtpartij. De ontwikkelingen tussen deze personages bereiken hun hoogtepunt in een moord. Altman brengt het verschil tussen de twee werelden, die van de Engelse Society en die van hun bedienden, goed in beeld. Er is letterlijk en figuurlijk sprake van niveauverschil. De film beschikt over een zeer grote sterrencast en de acteerprestaties zijn dan ook dik in orde, alleen het grote aantal acteurs draagt niet bij aan de overzichtelijkheid en de personages blijven zo vrij oppervlakkig. Aander punt van kritiek is de speelduur, de 137 minuten voelen aan als dik drie uur door het lage tempo. Toch was het ook zeker geen straf om naar de film te kijken, de regie en het acteerwerk zijn dik in orde en verder bevat de film ook enkele geslaagde komische momenten. Geen slechte film dus, maar had er wel iets meer van verwacht. 7.6
Mad Max (1979, Aus, George Miller)
Veel minder futuristisch post-apocalyptisch dan deel twee en drie en veel meer hip jaren 70 cult. Een ander verschil is imo dat deel twee en drie veel meer standaard plotgedreven actiefilms zijn met Mel Gibson als held, terwijl deel 1 veel meer karakter gedreven is over hoe Gibson verandert.
cijfer: 8.5
Manhattan (1979, VS, Woody Allen)
Ik ben fan van Allen en vind zelfs zijn mindere films op nog steeds erg vermakelijk. En Manhattan is absoluut zijn allerbeste die ik ooit heb gezien. Imo is het de ultieme Allen film. En nooit eerder zag een Allen er zo prachtig uit.
cijfer: 9
Lifeboat (1944, VS, Alfred Hitchcock)
Alleen de grotere der aarde(en dan heb ik het niet alleen over Hithcock, maar ook over schrijver John Steinbeck) kunnen een hele oorlog, en zelfs mensheid zelf, terug brengen tot een paar drenkelingen in een reddingssloep.
cijfer: 8
Veel minder futuristisch post-apocalyptisch dan deel twee en drie en veel meer hip jaren 70 cult. Een ander verschil is imo dat deel twee en drie veel meer standaard plotgedreven actiefilms zijn met Mel Gibson als held, terwijl deel 1 veel meer karakter gedreven is over hoe Gibson verandert.
cijfer: 8.5
Manhattan (1979, VS, Woody Allen)
Ik ben fan van Allen en vind zelfs zijn mindere films op nog steeds erg vermakelijk. En Manhattan is absoluut zijn allerbeste die ik ooit heb gezien. Imo is het de ultieme Allen film. En nooit eerder zag een Allen er zo prachtig uit.
cijfer: 9
Lifeboat (1944, VS, Alfred Hitchcock)
Alleen de grotere der aarde(en dan heb ik het niet alleen over Hithcock, maar ook over schrijver John Steinbeck) kunnen een hele oorlog, en zelfs mensheid zelf, terug brengen tot een paar drenkelingen in een reddingssloep.
cijfer: 8
Kôfuku no kane (Blessing Bell)
Op een dag gaat Igarashi naar de fabriek waar hij werkt. Ze is echter gesloten en iedereen is ontslagen. Igarashi wandelt weg, wandelt verder, wandelt nog wat en blijft wandelen. Zijn tocht is een opeenvolging van ontmoetingen en evenementen. Hij redt kinderen uit een brand, hij belandt in de gevangenis en in het hospitaal, hij ontmoet een geest, ziet iemand zelfmoord plegen,.... Igarashi zegt geen woord, doet zijn ding en wandelt verder.
De hoofdrol is voor Susumu Terajima, misschien bekend bij Japanfans uit de films van Kitano. Hij is vrijwel de hele film in beeld en ondergaat het meeste met een onbeweeglijk gezicht. De regie is van de hand van Hiroyuki Tanaka (ook wel bekend als Sabu) en is niet echt te vergelijken met de andere films van hem die ik ken (Monday en Postman Blues, beiden tof). Deze film is veel trager en het drama en de humor zijn veel subtieler. Hierdoor zullen een hoop mensen hem als saai ervaren, maar ik kon het wel hebben. Desalniettemin zou ik deze niet aanraden als eerste Sabu. Film voor de meerwaardezoeker, zeg maar.
Prettig weetje is dat de geest die Igarashi ontmoet, wordt gespeeld door de ondertussen stokoude regisseur Seijun Suzuki .
Trailer .
Op een dag gaat Igarashi naar de fabriek waar hij werkt. Ze is echter gesloten en iedereen is ontslagen. Igarashi wandelt weg, wandelt verder, wandelt nog wat en blijft wandelen. Zijn tocht is een opeenvolging van ontmoetingen en evenementen. Hij redt kinderen uit een brand, hij belandt in de gevangenis en in het hospitaal, hij ontmoet een geest, ziet iemand zelfmoord plegen,.... Igarashi zegt geen woord, doet zijn ding en wandelt verder.
De hoofdrol is voor Susumu Terajima, misschien bekend bij Japanfans uit de films van Kitano. Hij is vrijwel de hele film in beeld en ondergaat het meeste met een onbeweeglijk gezicht. De regie is van de hand van Hiroyuki Tanaka (ook wel bekend als Sabu) en is niet echt te vergelijken met de andere films van hem die ik ken (Monday en Postman Blues, beiden tof). Deze film is veel trager en het drama en de humor zijn veel subtieler. Hierdoor zullen een hoop mensen hem als saai ervaren, maar ik kon het wel hebben. Desalniettemin zou ik deze niet aanraden als eerste Sabu. Film voor de meerwaardezoeker, zeg maar.
Prettig weetje is dat de geest die Igarashi ontmoet, wordt gespeeld door de ondertussen stokoude regisseur Seijun Suzuki .
.
Trailer .
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
L'Armée des Ombres (1969) 8+
Mijn eerste ervaring met de Franse regisseur Melville is direct erg positief. De lotgevallenen van de stoutmoedige leden van het georganiseerde Franse verzet zijn tragisch en spannend. De film heeft even nodig om op gang te komen, maar komt er daardoor uiteindelijk juist sterker uit. Wat dat betreft is de film enigszins te vergelijken met het werk van Clouzot, die bovendien met een aantal overeenkomende acteurs te werk ging in Les Diaboliques. Deze Paul Meurisse en Simone Sigornet vormen samen met o.a. Lino Ventura een heerlijk acteursensemble die hun rollen voortreffelijk neerzetten. In deze film wordt duidelijk dat het er ook in het verzet soms erg hard aan toe ging.
Mijn eerste ervaring met de Franse regisseur Melville is direct erg positief. De lotgevallenen van de stoutmoedige leden van het georganiseerde Franse verzet zijn tragisch en spannend. De film heeft even nodig om op gang te komen, maar komt er daardoor uiteindelijk juist sterker uit. Wat dat betreft is de film enigszins te vergelijken met het werk van Clouzot, die bovendien met een aantal overeenkomende acteurs te werk ging in Les Diaboliques. Deze Paul Meurisse en Simone Sigornet vormen samen met o.a. Lino Ventura een heerlijk acteursensemble die hun rollen voortreffelijk neerzetten. In deze film wordt duidelijk dat het er ook in het verzet soms erg hard aan toe ging.
What's it going to be then, eh?
The Day the Earth Stood Still (Robert Wise 1951)
Het zal heel cliché overkomen, maar ik vond eigenlijk alles aan de film goed. Oók het einde en de boodschap die de Aliens verkondigden.
Zodiac (David Fincher 2007)
Eens een hele andere manier om de geschiedenis rondom een seriemoordenaar neer zetten in een film. Fincher komt er mee weg, want het verhaal van de Zodiac Killer blijkt boeiend genoeg. Ondanks zijn lengte boeide de film me van het begin tot het einde. Puike, realistische weergave van hoe het ongeveer in zijn werk moet zijn gegaan destijds.
En Robert Downey Jr. lijkt sinds zijn come-back alleen nog maar leuke/goede rollen uit te kiezen. Chapeau.
The Adventures of Ichabod and Mr. Toad (James Algar 1949)
Als Disney fan en een nog groter fan van The Wind in the Willows werd ik helemaal op mijn wenken bediend. Jammer dat het verhaal rondom Ichabod Crane een stuk minder boeit. Desalniettemin de moeite waard, want deze tekenfilm heeft nog het authentieke Disney gevoel dat ik laatst bij bv. Tarzan miste.
Het zal heel cliché overkomen, maar ik vond eigenlijk alles aan de film goed. Oók het einde en de boodschap die de Aliens verkondigden.
Zodiac (David Fincher 2007)
Eens een hele andere manier om de geschiedenis rondom een seriemoordenaar neer zetten in een film. Fincher komt er mee weg, want het verhaal van de Zodiac Killer blijkt boeiend genoeg. Ondanks zijn lengte boeide de film me van het begin tot het einde. Puike, realistische weergave van hoe het ongeveer in zijn werk moet zijn gegaan destijds.
En Robert Downey Jr. lijkt sinds zijn come-back alleen nog maar leuke/goede rollen uit te kiezen. Chapeau.
The Adventures of Ichabod and Mr. Toad (James Algar 1949)
Als Disney fan en een nog groter fan van The Wind in the Willows werd ik helemaal op mijn wenken bediend. Jammer dat het verhaal rondom Ichabod Crane een stuk minder boeit. Desalniettemin de moeite waard, want deze tekenfilm heeft nog het authentieke Disney gevoel dat ik laatst bij bv. Tarzan miste.
Jullie hadden nog een maandlijstje van augustus van mij te goed...
De oogst is 45 films geworden, waarvan 1 herkijk en 7 zag ik er in de bioscoop.
Nieuw in mijn top 1000:
1. 39 Inland Empire (David Lynch, 2006) *****
2. 307 Mrs. Miniver (William Wyler, 1942) ****½
3. 318 Biruma no tategoto (The Burmese Harp) (Kon Ichikawa, 1956) ****½
4. 319 Obchod na korze (The Shop on Main Street) (Ján Kadár & Elmar Klos, 1965) ****½
5. 373 Nobi (Fires on the Plain) (Kon Ichikawa, 1959) ****
6. 402 Sunshine (Danny Boyle, 2007) ****
7. 507 Planet Terror (Robert Rodriguez, 2007) ****
8. 585 The Train (John Frankenheimer, 1964) ****
9. 591 Paisà (Roberto Rossellini, 1946) ****
10. 851 The Simpsons Movie (David Silverman, 2007) ****
11. 926 Twelve O'Clock High (Henry King, 1949) ****
12. 956 The Lookout (Scott Frank, 2007) ****
13. 970 Die Brücke (Bernhard Wicki, 1959) ****
14. 991 Julius Caesar (Joseph L. Mankiewicz, 1953) ****
Maak aub niet net als ik de fout om On Deadly Ground (*), Inspector Gadget 2 (*) of Big Momma's House (*½) te gaan kijken...
Gemiddelde 6,69
De oogst is 45 films geworden, waarvan 1 herkijk en 7 zag ik er in de bioscoop.
Nieuw in mijn top 1000:
1. 39 Inland Empire (David Lynch, 2006) *****
2. 307 Mrs. Miniver (William Wyler, 1942) ****½
3. 318 Biruma no tategoto (The Burmese Harp) (Kon Ichikawa, 1956) ****½
4. 319 Obchod na korze (The Shop on Main Street) (Ján Kadár & Elmar Klos, 1965) ****½
5. 373 Nobi (Fires on the Plain) (Kon Ichikawa, 1959) ****
6. 402 Sunshine (Danny Boyle, 2007) ****
7. 507 Planet Terror (Robert Rodriguez, 2007) ****
8. 585 The Train (John Frankenheimer, 1964) ****
9. 591 Paisà (Roberto Rossellini, 1946) ****
10. 851 The Simpsons Movie (David Silverman, 2007) ****
11. 926 Twelve O'Clock High (Henry King, 1949) ****
12. 956 The Lookout (Scott Frank, 2007) ****
13. 970 Die Brücke (Bernhard Wicki, 1959) ****
14. 991 Julius Caesar (Joseph L. Mankiewicz, 1953) ****
Maak aub niet net als ik de fout om On Deadly Ground (*), Inspector Gadget 2 (*) of Big Momma's House (*½) te gaan kijken...
Gemiddelde 6,69
Inspector Gadget 2, een meesterwerk!
Ik ben zo`n gek die van alles door elkaar kijkt, en zelfs de meest wazige films opzet om daarna heel erg uitgelachen te worden dat ik die film gezien heb.
Ik dwaal af:
Disturbia
Aardige tienerthriller met een duidelijke knipoog naar Rear Window van Hitchcock. Het einde vond ik beetje teleurstellend, Carie Ann Moss had ik kleine rol en het buurmeisje was mooie beelopvulling.
Mijn cijfer: 7.0
Ik ben zo`n gek die van alles door elkaar kijkt, en zelfs de meest wazige films opzet om daarna heel erg uitgelachen te worden dat ik die film gezien heb.
Ik dwaal af:
Disturbia
Aardige tienerthriller met een duidelijke knipoog naar Rear Window van Hitchcock. Het einde vond ik beetje teleurstellend, Carie Ann Moss had ik kleine rol en het buurmeisje was mooie beelopvulling.
Mijn cijfer: 7.0
Moest je een weekendje op je kleine neefjes oppassen ofzo ?quote:Op donderdag 6 september 2007 12:48 schreef Gorro het volgende:
Maak aub niet net als ik de fout om On Deadly Ground (*), Inspector Gadget 2 (*) of Big Momma's House (*½) te gaan kijken...
?Amazon Women on the Moon
Een soort 'Grindhouse' is dit, maar dan van zo'n twintig jaar geleden. De hoofdfilm Amazon Women on the Moon beslaat maar een kwart van de hele film. Op de spannende momenten wordt de film afgebroken, hetzij door een technisch defect, anders dan wel door sketches, commercials en nog meer geinerij. Het bevat over het algemeen genoeg grinnikmomenten en de referenties naar SF-films uit de jaren '50 zijn wel leuk gevonden. Cijfer: 6,5
Casino
Dacht ik deze film al eerder in een ver verleden te hebben gezien, bleek dat dus niet waar te zijn. Op zich een prima film hoor, ware het niet dat het laatste gedeelte nauwelijks meer over het casino van Robert de Niro ging, maar meer over het gebitch tussen hem en Sharon Stone. Het eerste gedeelte was iig best oke en vond ik ook stukken interessanter. Door de verschillende vertellers komt het trouwens allemaal over als een docu, wat ietwat suffig is. Had misschien niet gehoeven, maar goed. Cijfer: 7
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Gisteren voor de 2e keer in de bios gezien:
Ratatouille
Hij blijft geweldig. Heerlijke humor, prachtige animaties en een moraal die er gelukkig niet al te vet wordt op gelegd.
Bij deze tweede kijkbeurt ging ik meer letten op kleine details (vooral in de animatie). Leuk om erg veel dingen op te merken die me tijdens de eerste kijkbeurt niet waren opgevallen.
Topper!
IMDB Cijfer: 8,5/10
Mijn Cijfer: 8,5/10
Ratatouille
Hij blijft geweldig. Heerlijke humor, prachtige animaties en een moraal die er gelukkig niet al te vet wordt op gelegd.
Bij deze tweede kijkbeurt ging ik meer letten op kleine details (vooral in de animatie). Leuk om erg veel dingen op te merken die me tijdens de eerste kijkbeurt niet waren opgevallen.
Topper!
IMDB Cijfer: 8,5/10
Mijn Cijfer: 8,5/10
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ik moet hem ook maar nog eens kijken, ik had daarvoor namelijk net The simpsons movie gezien en vond Ratatoule helemaal niks (6)
All those moments will be lost, like tears in rain... Time to die.
Nope, vorige keer was het ook een 8,5quote:Op donderdag 6 september 2007 18:02 schreef pascalheister het volgende:
en cijfer omhoog?
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Yume no ginga (Labyrinth of Dreams)
Een meisje krijgt een brief van een overleden vriendin die busconductrice was, deze vriendin dacht dat haar vriend, de buschauffeur, haar wilde vermoorden. Het meisje wil haar vriendin wreken en wordt conductrice bij dezelfde kerel, helaas wordt ze ook verliefd op hem.
In de rol van de buschauffeur zien we Tadanobu Asano, de Japanse cultheld. De film is uit '97, maar volledig in zwart-wit gedraaid en hij ziet er dan ook uit als een oude klassieker. Visueel is de film helemaal in orde en ook qua geluidseffecten wordt er blijk gegeven van veel inventiviteit, donkere geluiden die van iets onschuldigs toch iets dreigends maken, plotse overgangen van luid naar stil, etc...
Helaas heeft de film ook een enorm minpunt, hij is namelijk helemaal niet interessant. De 2 hoofdpersonages lijken nauwelijks een persoonlijkheid te hebben en eigenlijk kon het me halverwege de film helemaal niet meer schelen wat er met hen gebeurde. Blijkbaar besefte de regisseur (Sogo Ishii van Electric Dragon 80.000 V en Gojoe, ook allemaal met Asano) dat zijn verhaal niet veel voorstelde en heeft hij daarom meer aandacht besteed aan de look van zijn film.
Style over content dus. Soms werkt dat, soms niet. Er zullen genoeg fans van verstilde films zijn die deze ook schitterend vinden, maar bij mij wilde het deze helaas niet klikken.
Helaas geen trailer , maar degenen die zich niet kunnen inhouden, kunnen de eerste 10 minuten op Youtube vinden.
Een meisje krijgt een brief van een overleden vriendin die busconductrice was, deze vriendin dacht dat haar vriend, de buschauffeur, haar wilde vermoorden. Het meisje wil haar vriendin wreken en wordt conductrice bij dezelfde kerel, helaas wordt ze ook verliefd op hem.
In de rol van de buschauffeur zien we Tadanobu Asano, de Japanse cultheld. De film is uit '97, maar volledig in zwart-wit gedraaid en hij ziet er dan ook uit als een oude klassieker. Visueel is de film helemaal in orde en ook qua geluidseffecten wordt er blijk gegeven van veel inventiviteit, donkere geluiden die van iets onschuldigs toch iets dreigends maken, plotse overgangen van luid naar stil, etc...
Helaas heeft de film ook een enorm minpunt, hij is namelijk helemaal niet interessant. De 2 hoofdpersonages lijken nauwelijks een persoonlijkheid te hebben en eigenlijk kon het me halverwege de film helemaal niet meer schelen wat er met hen gebeurde. Blijkbaar besefte de regisseur (Sogo Ishii van Electric Dragon 80.000 V en Gojoe, ook allemaal met Asano) dat zijn verhaal niet veel voorstelde en heeft hij daarom meer aandacht besteed aan de look van zijn film.
Style over content dus. Soms werkt dat, soms niet. Er zullen genoeg fans van verstilde films zijn die deze ook schitterend vinden, maar bij mij wilde het deze helaas niet klikken.
Helaas geen trailer , maar degenen die zich niet kunnen inhouden, kunnen de eerste 10 minuten op Youtube vinden.
, maar degenen die zich niet kunnen inhouden, kunnen
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
TMNT
Gisteravond deze gezien. Vroeger was ik natuurlijk ongelofelijke fan van de Turtles. Ik volgde de serie, keek de films telkens opnieuw en ik had er ook wat comics van. Nu dan een 3d geanimeerde film. Toen ik de trailers zag was ik aangenaam verrast. Het werd allemaal wat duisterder en doordat het geanimeerd werd, bewogen de turtles direct soepeler en leken ze toch eens een keer echt op ninja's.
Nu dus de film gezien. Ik vond het er allemaal vet uitzien en ik had echt het gevoel dat ik naar de turtles zat te kijken. De stemmen waren ook allemaal ok. Ook leuk om Casey en April samen te zien. De enige stem die minder was, was trouwens die van Splinter. Schijnt een bekende gast te zijn die kort na het inspreken van de stem is overleden, maar ik vind hem minder passen bij Splinter.
Dan nog het verhaal, die is lekker fanatasy. Genoeg monsters, gevechten, onderlinge strijd. Michaelangelo blijft mijn favoriete. De spanning die een bad guy normaal hoort te geven was niet echt aanwezig waardoor het allemaal wat luchtig blijft en waaraan ook te merken is, dat het voor kinderen is gemaakt. Aan het einde werd al ruimte gemaakt voor een opvolger en die mag van mij ook best wel komen. Iets te licht qua verhaal en spanning, maar zeker vet dus. Een 7.
Gisteravond deze gezien. Vroeger was ik natuurlijk ongelofelijke fan van de Turtles. Ik volgde de serie, keek de films telkens opnieuw en ik had er ook wat comics van. Nu dan een 3d geanimeerde film. Toen ik de trailers zag was ik aangenaam verrast. Het werd allemaal wat duisterder en doordat het geanimeerd werd, bewogen de turtles direct soepeler en leken ze toch eens een keer echt op ninja's.
Nu dus de film gezien. Ik vond het er allemaal vet uitzien en ik had echt het gevoel dat ik naar de turtles zat te kijken. De stemmen waren ook allemaal ok. Ook leuk om Casey en April samen te zien. De enige stem die minder was, was trouwens die van Splinter. Schijnt een bekende gast te zijn die kort na het inspreken van de stem is overleden, maar ik vind hem minder passen bij Splinter.
Dan nog het verhaal, die is lekker fanatasy. Genoeg monsters, gevechten, onderlinge strijd. Michaelangelo blijft mijn favoriete. De spanning die een bad guy normaal hoort te geven was niet echt aanwezig waardoor het allemaal wat luchtig blijft en waaraan ook te merken is, dat het voor kinderen is gemaakt. Aan het einde werd al ruimte gemaakt voor een opvolger en die mag van mij ook best wel komen. Iets te licht qua verhaal en spanning, maar zeker vet dus. Een 7.
Test je filmkennis! Speel mee met FOK! Movie Trivia en win prijzen!
Blades of Glory (2007)
Geweldig camerawerk, mooie omgevingen, uitgediepte karakterrollen, perfect neergezet door briljante acteurs....
Dat hoef je niet te verwachten in een film met Will Ferrell en Jon Heder, maar als je voor 90 minuten lachen gaat, vind ik dit een prima film
(7.5/10)
Geweldig camerawerk, mooie omgevingen, uitgediepte karakterrollen, perfect neergezet door briljante acteurs....
Dat hoef je niet te verwachten in een film met Will Ferrell en Jon Heder, maar als je voor 90 minuten lachen gaat, vind ik dit een prima film
(7.5/10)
Ultravox 26 april in Paradiso....eindelijk!!!!!
Wang-ui namja (The King and the Clown)
Een stel clowns brengt een theatherstukje waarin de koning wordt belachelijk gemaakt, de ordediensten vinden dit niet leuk en ze wordt ter dood veroordeeld. De twee krijgen echter nog een laatste kans met de koning zelf als publiek. Die vindt het allemaal wel grappig en ze worden een soort hofnarren. Helaas blijkt de koning nogal labiel te zijn en raakt deze ook geobsedeerd door een van zijn 2 clowns.
De film is een combinatie van actie, komedie, drama, thriller en een historisch epos, waarbij de grootste nadruk ligt op de toneelstukjes die het duo opvoert. Die stukjes zijn best vermakelijk en ook met de dramatische plotlijnen zit het wel snor. De film weet ook op succesvolle wijze overal een bevredigend slot aan te breien.
Het opvallendste aspect aan de film is homoseksuele ondertoon, vrij ongewoon en gewaagd voor een Koreaanse film, het zit daar allemaal nog een beetje in de taboe-hoek. Zo is er niet alleen de obsessie van de koning met de clown, maar ook de 2 clowns geven af en toe de indruk iets meer te zijn dan collega's/vrienden. Al bij al wordt die thematiek wel handig aangepakt.
Trailer .
Een stel clowns brengt een theatherstukje waarin de koning wordt belachelijk gemaakt, de ordediensten vinden dit niet leuk en ze wordt ter dood veroordeeld. De twee krijgen echter nog een laatste kans met de koning zelf als publiek. Die vindt het allemaal wel grappig en ze worden een soort hofnarren. Helaas blijkt de koning nogal labiel te zijn en raakt deze ook geobsedeerd door een van zijn 2 clowns.
De film is een combinatie van actie, komedie, drama, thriller en een historisch epos, waarbij de grootste nadruk ligt op de toneelstukjes die het duo opvoert. Die stukjes zijn best vermakelijk en ook met de dramatische plotlijnen zit het wel snor. De film weet ook op succesvolle wijze overal een bevredigend slot aan te breien.
Het opvallendste aspect aan de film is homoseksuele ondertoon, vrij ongewoon en gewaagd voor een Koreaanse film, het zit daar allemaal nog een beetje in de taboe-hoek. Zo is er niet alleen de obsessie van de koning met de clown, maar ook de 2 clowns geven af en toe de indruk iets meer te zijn dan collega's/vrienden. Al bij al wordt die thematiek wel handig aangepakt.
Trailer .
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
The Thin Red Line
Mweeh, nee dit doet het niet voor mij. Ergens blijft het gek genoeg fascinerend om naar een vechtend bataljon in het hoge gras te kijken. Vervelen doet dat zeker niet, het ziet er allemaal mooi uit. De quasi-filosofische stukjes ertussen, die bestaan uit korte fragmentarische zinnetjes en dan telkens onderbroken door twee seconde stilte zijn echter ergernisopwekkend. Cijfer: 6
The Philadelphia Story
James Stewart, Katherine Hepburn én Cary Grant in één film . Typisch licht verteerbaar jaren '40-spul wat de tand des tijds wel heeft doorstaan. Het einde zie je van ver aankomen, maar een ander einde zou afbreuk doen aan deze romcom. Cijfer: 7,5
Chocolat
De vrijgevochten Juliette Binoche zorgt voor nog wat opschudding als ze aankomt in een Frans dorpje en daar een chocoladewinkeltje te openen. De bekrompen jaren '50-sfeer waart aldaar nog rond en dat zorgt uiteraard voor de nodige conflicten. Het verhaal is niet heel bijzonder, vrij voorspelbaar ook, maar de typische sfeer in het dorpje zorgt er toch voor dat dit aangenaam weg te kijken is. Cijfer: 7.
The Saga of the Viking Women and Their Voyage to the Waters of the Great Sea Serpent
Je zou denken dat de lange filmtitel al het hele plot samenvat, maar dat valt dus nog vies tegen. Die Sea Serpent krijgt ook maar verdomd weinig screentime en het lijkt er op dat tijdens het uitkomen van deze film de lange titel alleen maar als lokmiddel fungeerde .
Een aantal (relatief schaars geklede ) viking-vrouwen gaan op zoek naar hun mannen, die vast gehouden worden door een stel barbaren om hen vervolgens te bevrijden. Typisch hatseflats-Roger Corman-stuff is dit. De beste man heeft overigens 380 titels als filmproducer op zijn naam staan . Cijfer: 3
Gamera tai Shinkai kaijû Jigura
Jeeee, Gaaaameeraaaa! De kindervriend / vliegende schildpad redt deze keer Japan om het op te nemen tegen een buitenaardse haai, wiens ontwerp geïnspireerd is op het Sydney Opera House. Verder heeft het alles, wat je in een Gamera-film kunt verwachten: bijdehande slimme als ook irriterende kinderen, een sadistische dame (dit keer ook gedeeltelijk in bikini), een onlogisch plot, matige special effects en een moralistische eindboodschap . Cijfer: 4,5
Trailer .
[ Bericht 2% gewijzigd door Falco op 08-09-2007 00:47:32 ]
Mweeh, nee dit doet het niet voor mij. Ergens blijft het gek genoeg fascinerend om naar een vechtend bataljon in het hoge gras te kijken. Vervelen doet dat zeker niet, het ziet er allemaal mooi uit. De quasi-filosofische stukjes ertussen, die bestaan uit korte fragmentarische zinnetjes en dan telkens onderbroken door twee seconde stilte zijn echter ergernisopwekkend. Cijfer: 6
The Philadelphia Story
James Stewart, Katherine Hepburn én Cary Grant in één film . Typisch licht verteerbaar jaren '40-spul wat de tand des tijds wel heeft doorstaan. Het einde zie je van ver aankomen, maar een ander einde zou afbreuk doen aan deze romcom. Cijfer: 7,5
Chocolat
De vrijgevochten Juliette Binoche zorgt voor nog wat opschudding als ze aankomt in een Frans dorpje en daar een chocoladewinkeltje te openen. De bekrompen jaren '50-sfeer waart aldaar nog rond en dat zorgt uiteraard voor de nodige conflicten. Het verhaal is niet heel bijzonder, vrij voorspelbaar ook, maar de typische sfeer in het dorpje zorgt er toch voor dat dit aangenaam weg te kijken is. Cijfer: 7.
The Saga of the Viking Women and Their Voyage to the Waters of the Great Sea Serpent
Je zou denken dat de lange filmtitel al het hele plot samenvat, maar dat valt dus nog vies tegen. Die Sea Serpent krijgt ook maar verdomd weinig screentime en het lijkt er op dat tijdens het uitkomen van deze film de lange titel alleen maar als lokmiddel fungeerde .
Een aantal (relatief schaars geklede ) viking-vrouwen gaan op zoek naar hun mannen, die vast gehouden worden door een stel barbaren om hen vervolgens te bevrijden. Typisch hatseflats-Roger Corman-stuff is dit. De beste man heeft overigens 380 titels als filmproducer op zijn naam staan . Cijfer: 3
. Cijfer: 3Gamera tai Shinkai kaijû Jigura
Jeeee, Gaaaameeraaaa! De kindervriend / vliegende schildpad redt deze keer Japan om het op te nemen tegen een buitenaardse haai, wiens ontwerp geïnspireerd is op het Sydney Opera House. Verder heeft het alles, wat je in een Gamera-film kunt verwachten: bijdehande slimme als ook irriterende kinderen, een sadistische dame (dit keer ook gedeeltelijk in bikini), een onlogisch plot, matige special effects en een moralistische eindboodschap . Cijfer: 4,5
Trailer .
[ Bericht 2% gewijzigd door Falco op 08-09-2007 00:47:32 ]
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Nou dat maakt indrukquote:Op zaterdag 8 september 2007 00:42 schreef Falco het volgende:
The Thin Red Line
Mweeh, nee dit doet het niet voor mij. Ergens blijft het gek genoeg fascinerend om naar een vechtend bataljon in het hoge gras te kijken. Vervelen doet dat zeker niet, het ziet er allemaal mooi uit. De quasi-filosofische stukjes ertussen, die bestaan uit korte fragmentarische zinnetjes en dan telkens onderbroken door twee seconde stilte zijn echter ergernisopwekkend. Cijfer: 6
The Philadelphia Story
James Stewart, Katherine Hepburn én Cary Grant in één film . Typisch licht verteerbaar jaren '40-spul wat de tand des tijds wel heeft doorstaan. Het einde zie je van ver aankomen, maar een ander einde zou afbreuk doen aan deze romcom. Cijfer: 7,5
Chocolat
De vrijgevochten Juliette Binoche zorgt voor nog wat opschudding als ze aankomt in een Frans dorpje en daar een chocoladewinkeltje te openen. De bekrompen jaren '50-sfeer waart aldaar nog rond en dat zorgt uiteraard voor de nodige conflicten. Het verhaal is niet heel bijzonder, vrij voorspelbaar ook, maar de typische sfeer in het dorpje zorgt er toch voor dat dit aangenaam weg te kijken is. Cijfer: 7.
The Saga of the Viking Women and Their Voyage to the Waters of the Great Sea Serpent
[afbeelding]
Je zou denken dat de lange filmtitel al het hele plot samenvat, maar dat valt dus nog vies tegen. Die Sea Serpent krijgt ook maar verdomd weinig screentime en het lijkt er op dat tijdens het uitkomen van deze film de lange titel alleen maar als lokmiddel fungeerde .
Een aantal (relatief schaars geklede ) viking-vrouwen gaan op zoek naar hun mannen, die vast gehouden worden door een stel barbaren om hen vervolgens te bevrijden. Typisch hatseflats-Roger Corman-stuff is dit. De beste man heeft overigens 380 titels als filmproducer op zijn naam staan . Cijfer: 3
Gamera tai Shinkai kaijû Jigura
Jeeee, Gaaaameeraaaa! De kindervriend / vliegende schildpad redt deze keer Japan om het op te nemen tegen een buitenaardse haai, wiens ontwerp geïnspireerd is op het Sydney Opera House. Verder heeft het alles, wat je in een Gamera-film kunt verwachten: bijdehande slimme als ook irriterende kinderen, een sadistische dame (dit keer ook gedeeltelijk in bikini), een onlogisch plot, matige special effects en een moralistische eindboodschap . Cijfer: 4,5
Trailer .
Death Note (Desu Noto)(2006)
Jongen vind een boek, als hij iemand zijn naam in het boek vermeld, terwijl hij ook het gezicht van die persoon voor zich kan halen, zal deze persoon sterven.....
Leuk concept wat dan ook uitgemolken word in een manga, anime en een tweetal films, waarvan deze de eerste is....
De anime was mij iets te sloom, de film gaat gelukkig iets sneller en is verdomd leuk uitgewerkt, vooral de Shinigami Ryuk, uitgevoerd in CGI werkt op mijn lachspieren in positieve zin dan.
minpuntje vind ik het open einde, maar goed, was toch al van plan deel twee ook te te gaan kijken....
(8/10)
Jongen vind een boek, als hij iemand zijn naam in het boek vermeld, terwijl hij ook het gezicht van die persoon voor zich kan halen, zal deze persoon sterven.....
Leuk concept wat dan ook uitgemolken word in een manga, anime en een tweetal films, waarvan deze de eerste is....
De anime was mij iets te sloom, de film gaat gelukkig iets sneller en is verdomd leuk uitgewerkt, vooral de Shinigami Ryuk, uitgevoerd in CGI werkt op mijn lachspieren in positieve zin dan.
minpuntje vind ik het open einde, maar goed, was toch al van plan deel twee ook te te gaan kijken....
(8/10)
Ultravox 26 april in Paradiso....eindelijk!!!!!
Arlington Road
Ik had hem al een keer eerder gezien, maar gisteren nog maar een keer bekeken. Ik wist ongeveer wat er ging gebeuren dus hij was stukken minder dan de 1e keer, toen was hij echt geweldig. Sterk verhaal en goede acteurs, zeker weten 1 van de beste thrillers die ik ooit heb gezien.
Michael Faraday is een professor aan een universiteit. Zijn vrouw, FBI-agente, is een tijdje geleden om het leven gekomen bij een foute anti-terrorisme actie. Sindsdien is Michael geobsedeerd door terroristische groeperingen. Als hij nieuwe buren krijgt, lijken ze in het begin erg vriendelijk. Langzaam begint Michael echter te vermoeden dat er iets niet helemaal pluis is met de buurman, en begint in z'n verleden te graven.
9/10
Ik had hem al een keer eerder gezien, maar gisteren nog maar een keer bekeken. Ik wist ongeveer wat er ging gebeuren dus hij was stukken minder dan de 1e keer, toen was hij echt geweldig. Sterk verhaal en goede acteurs, zeker weten 1 van de beste thrillers die ik ooit heb gezien.
Michael Faraday is een professor aan een universiteit. Zijn vrouw, FBI-agente, is een tijdje geleden om het leven gekomen bij een foute anti-terrorisme actie. Sindsdien is Michael geobsedeerd door terroristische groeperingen. Als hij nieuwe buren krijgt, lijken ze in het begin erg vriendelijk. Langzaam begint Michael echter te vermoeden dat er iets niet helemaal pluis is met de buurman, en begint in z'n verleden te graven.
9/10
Buffet Froid (Bertrand Blier, 1979)
Doldwaze zwarte misdaadcomedie van Bertrand Blier. Het is haast alsof Buñuel een misdaadcomedy gemaakt heeft. Zo veel absurdistische gebeurtenissen en wendingen zitten in de film. En dat werkt wel leuk, hoewel hij ook niet veel langer had moeten duren. De beelden zijn trouwens ook best mooi, met name bij de aantiteling zitten een aantal interessante shots van een verlaten metro-station. ***½
The Brood (David Cronenberg, 1979)
Best aardige vroege film van David Cronenberg. Enigszins veroudert inmiddels, maar de moorden zijn nog best geweldadig en weerzinwekkend. De film verliest af en toe wel wat aan interesse en tempo. ***
Doldwaze zwarte misdaadcomedie van Bertrand Blier. Het is haast alsof Buñuel een misdaadcomedy gemaakt heeft. Zo veel absurdistische gebeurtenissen en wendingen zitten in de film. En dat werkt wel leuk, hoewel hij ook niet veel langer had moeten duren. De beelden zijn trouwens ook best mooi, met name bij de aantiteling zitten een aantal interessante shots van een verlaten metro-station. ***½
The Brood (David Cronenberg, 1979)
Best aardige vroege film van David Cronenberg. Enigszins veroudert inmiddels, maar de moorden zijn nog best geweldadig en weerzinwekkend. De film verliest af en toe wel wat aan interesse en tempo. ***
en wederom ben ik geschokt door onze Falco. The Thin Red Line een zesje, en matige rotzooi als Chocolat een 7. Ongelofelijk.
Dan zal ik het goed maken.quote:Op zaterdag 8 september 2007 17:39 schreef RuneRose het volgende:
en wederom ben ik geschokt door onze Falco. The Thin Red Line een zesje, en matige rotzooi als Chocolat een 7. Ongelofelijk.
The Oh in Ohio (2006, VS, Billy Kent)
Aardige indie film met Parker Posey als zakenvrouw, die nog nooit een orgasme heeft gehad. Ondertussen zit haar man (Paul Rudd) na zoveel jaren mislukte vrijpartijen in een depressie. Hun huwelijk loopt op de klippen. Parker gaat op zoek naar haar orgasme. Paul knoopt een relatie aan met sexy geek studente Mischa Barton om voor zichzelf te bewijzen dat er niks mis is met zijn libido. Met een leuke bijrol van Danny deVito als Wayne the Pool Guy
cijfer: 7je
The Brood (1979, Can, David Cronenberg)
Cronenberg hoort bij het Rivella regisseurs clubje, een beetje vreemd, maar wel lekker. The Brood is een geslaagde horror film, eng, spannend, goor. En soms (onbedoeld) grappig.
cijfer: 7.5
Half Nelson (2006, VS, Ryan Fleck)
Sterke karakterstudie over een geschiedenis leraar, die zijn tegenvallende lege bestaan probeert op te vullen met drugs. Er onstaat ondertussen een vriendschap met één van zijn leerlingen. Een meisje uit een gebroken gezin. Ryan Gosling speelt erg sterk.
cijfer: 8
The Thin Red Line (1998, VS, Terrence Malick)
Prachtige oorlogsfilms van Mallick. Die sterke, chaotische actie scene's afwisselt met prachtige rustige beelden van mensen in lang gras. De contrast tussen rust en choas, vrede en geweld, leven en dood is daardoor extra duidelijk. De tussenstukjes waarin filosofische monoloogjes plaats vinden zorgen er imho voor dat Mallick de slag en eigenlijk de hele oorlog in een groter bijna kosmisch beeld plaatst.
Terwijl de cast bestaat uit heel veel grote namen had ik nooit het idee naar een film met een sterrencast te kijken. (En dat is bedoeld als compliment) Het getuigt van lef om mensen als George Clooney en John Travolta in kleine bijrolletjes te casten. Iedereen wou natuurlijk in Mallicks film spelen na zijn 20 jarige afwezigheid.
cijfer: 9
183. Au revoir, les enfants (Louis Malle, 1987) :: 8.4
Mooi verhaal over 2 jongens ( 1 daarvan is joods) die grote vrienden worden op het internaat tijdens de tweede wereldoorlog. Het verhaal verloopt in een traag tempo waardoor het eerste stuk even doorbijten is, maar naarmate het einde vordert word alles ruimschoots goedgemaakt.
184. Knallhart (Detlev Buck, 2006) :: 7.8
Sterke film die vanaf het begin tot het eind boeiend blijft, rauw en realistisch, goede muziekkeuze en een verrassend einde.
Mooi verhaal over 2 jongens ( 1 daarvan is joods) die grote vrienden worden op het internaat tijdens de tweede wereldoorlog. Het verhaal verloopt in een traag tempo waardoor het eerste stuk even doorbijten is, maar naarmate het einde vordert word alles ruimschoots goedgemaakt.
184. Knallhart (Detlev Buck, 2006) :: 7.8
Sterke film die vanaf het begin tot het eind boeiend blijft, rauw en realistisch, goede muziekkeuze en een verrassend einde.
Mona Lisa (Neil Jordan, 1986)
George (Bob Hoskins) komt net uit de gevangenis, waar hij heeft gezeten om zijn baas Mortwell (Michael Caine) te beschermen. Hij gaat aan het werk als chauffeur voor de call-girl Simone, eerst kunnen de twee elkaar niet uitstaan maar langzaam krijgt George toch gevoelens voor Simone. Dan vraagt Simone of hij haar kan helpen haar vriendin Cathy op te sporen. Regisseur Neil Jordan maakte deze film een paar jaar voor (het voor mij behoorlijk tegenvallende) The Crying Game, twee films met vele gelijkenissen. Toch is Mona Lisa in mijn ogen net wat beter. Aardige film dus, met goede rollen van Hoskins en Caine. 6.8
George (Bob Hoskins) komt net uit de gevangenis, waar hij heeft gezeten om zijn baas Mortwell (Michael Caine) te beschermen. Hij gaat aan het werk als chauffeur voor de call-girl Simone, eerst kunnen de twee elkaar niet uitstaan maar langzaam krijgt George toch gevoelens voor Simone. Dan vraagt Simone of hij haar kan helpen haar vriendin Cathy op te sporen. Regisseur Neil Jordan maakte deze film een paar jaar voor (het voor mij behoorlijk tegenvallende) The Crying Game, twee films met vele gelijkenissen. Toch is Mona Lisa in mijn ogen net wat beter. Aardige film dus, met goede rollen van Hoskins en Caine. 6.8
Evan Almighty
Alles wat een film vervelend maakt is in Evan Almighty tot één grote bal met stront gekneed en uitgespreid over anderhalf uur. Het 'vervolg' op Bruce Allmighty is bovenal een familiefilm met een dozijn dierengrapjes die vooral de kleintjes wel kunnen waarderen. Voor iedereen met haar op zijn lul stel ik voor deze te mijden als de pest. Echt, niet doen. 3
Alles wat een film vervelend maakt is in Evan Almighty tot één grote bal met stront gekneed en uitgespreid over anderhalf uur. Het 'vervolg' op Bruce Allmighty is bovenal een familiefilm met een dozijn dierengrapjes die vooral de kleintjes wel kunnen waarderen. Voor iedereen met haar op zijn lul stel ik voor deze te mijden als de pest. Echt, niet doen. 3
[Tournament] Het FOK! jaren '90 filmtoernooi editie III
There is a longstanding rumor that in the early drafts of the script, Dr. No turned out to be a monkey.
There is a longstanding rumor that in the early drafts of the script, Dr. No turned out to be a monkey.
Aoi kuruma (A Blue Automobile)
Een jonge DJ heeft problemen met een trauma uit zijn jeugd, hij had toen een ongeluk dat hij nog steeds niet heeft verwerkt. Zijn huidige relatie lijdt daaronder, want hij sluit zich af van zijn vriendin en gedraagt zich vaak erg afstandelijk. Hij heeft een betere band met de zus van z'n vriendin, die lijkt hem beter te begrijpen. Er ontstaat een driehoeksrelatie.
De film kiest geen kant en veroordeelt niemand, hij geeft alleen weer wat er gebeurt. Ook wordt er voor gekozen om zo weinig mogelijk sentimentaliteit of melodrama in de film te steken. Dit betekent wel dat het moeilijker wordt een band te scheppen met de personages, ze hebben wel diepgang, maar je weet vaak niet wat hen drijft.
Het sterkste onderdeel van de film zijn de acteerprestaties van de drie hoofdrolspelers. Ene Arata zet op overtuigende wijze de sombere doch coole hoofdrolspeler neer. Ook de rollen van de 2 zusjes worden subtiel gebracht, met een speciale vermelding voor Aoi Miyazaki die (zoals wel vaker) belachelijk cute is.
Ik denk niet dat film erg lang zal blijven hangen, maar dat neemt niet weg dat het goed was voor zolang het duurde.
Een jonge DJ heeft problemen met een trauma uit zijn jeugd, hij had toen een ongeluk dat hij nog steeds niet heeft verwerkt. Zijn huidige relatie lijdt daaronder, want hij sluit zich af van zijn vriendin en gedraagt zich vaak erg afstandelijk. Hij heeft een betere band met de zus van z'n vriendin, die lijkt hem beter te begrijpen. Er ontstaat een driehoeksrelatie.
De film kiest geen kant en veroordeelt niemand, hij geeft alleen weer wat er gebeurt. Ook wordt er voor gekozen om zo weinig mogelijk sentimentaliteit of melodrama in de film te steken. Dit betekent wel dat het moeilijker wordt een band te scheppen met de personages, ze hebben wel diepgang, maar je weet vaak niet wat hen drijft.
Het sterkste onderdeel van de film zijn de acteerprestaties van de drie hoofdrolspelers. Ene Arata zet op overtuigende wijze de sombere doch coole hoofdrolspeler neer. Ook de rollen van de 2 zusjes worden subtiel gebracht, met een speciale vermelding voor Aoi Miyazaki die (zoals wel vaker) belachelijk cute is.
Ik denk niet dat film erg lang zal blijven hangen, maar dat neemt niet weg dat het goed was voor zolang het duurde.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Donderdag en vrijdag gezien:
Event Horizon
Hele toffe mix van science fiction en horror. Uiteraard slaat het verhaal helemaal nergens, is het plot flinterdun en zitten er de nodige gaten in het plot. Maar dat maakt hier niet zoveel uit want het acteerwerk van Fishburne en Neill is dik in orde, is het tempo hoog en ziet het geheel er verzorgd uit met geweldige sets en coole effecten.
Uitermate vermakelijke popcorn film dus die over was voor ik er erg in had.
IMDB Cijfer: 6,0/10
Mijn Cijfer: 7,0/10
The Bourne Identity
Dit was (als ik het goed heb) de vijfde keer dat ik `m zag en ken `m inmiddels dus wel van buiten. Blijft een buitengewoon degelijke actiefilm, maar voor mij wel duidelijk de mindere van de drie.
IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 7,5/10
The Bourne Supremacy
Derde keer dat ik `m zag en hij blijft geweldig. Goed verhaal, sterk acteerwerk, heerlijke actie en een fantastische auto achtervolging. Genieten geblazen!
IMDB Cijfer: 7,4/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
The Bourne Ultimatum
Over fantastische auto achtervolgingen gesproken. Als je dacht dat die in Supremacy al geweldig was dan moet je Ultimatum zeker gaan zien. Wat Greengrass hier uithaalt is niets minder dan waanzinnig! Misschien wel 10 minuten lang gaat het maar door, geweldig. Als je trouwens niet van die shaky cam houdt dan is het wellicht wat minder geschikt voor je. Want daar wordt heel veel gebruik van gemaakt. Gelukkig had ik daar helemaal geen problemen. Integendeel. Vond het juist goed dat voor deze manier van film werd gekozen: het voegde zeker wat toe aan het realisme.
Verder is het acteerwerk weer geweldig. Damon is opnieuw zeer sterk maar de show wordt toch echt gestolen door David Strathairn die een sublieme rol neer zet.
Dit is zoals we ze willen zien, die actie films. Heerlijk! deze ga ik zeker nog vaker bekijken.
IMDB Cijfer: 8,5/10
Mijn Cijfer: 8,5/10
Event Horizon
Hele toffe mix van science fiction en horror. Uiteraard slaat het verhaal helemaal nergens, is het plot flinterdun en zitten er de nodige gaten in het plot. Maar dat maakt hier niet zoveel uit want het acteerwerk van Fishburne en Neill is dik in orde, is het tempo hoog en ziet het geheel er verzorgd uit met geweldige sets en coole effecten.
Uitermate vermakelijke popcorn film dus die over was voor ik er erg in had.
IMDB Cijfer: 6,0/10
Mijn Cijfer: 7,0/10
The Bourne Identity
Dit was (als ik het goed heb) de vijfde keer dat ik `m zag en ken `m inmiddels dus wel van buiten. Blijft een buitengewoon degelijke actiefilm, maar voor mij wel duidelijk de mindere van de drie.
IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 7,5/10
The Bourne Supremacy
Derde keer dat ik `m zag en hij blijft geweldig. Goed verhaal, sterk acteerwerk, heerlijke actie en een fantastische auto achtervolging. Genieten geblazen!
IMDB Cijfer: 7,4/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
The Bourne Ultimatum
Over fantastische auto achtervolgingen gesproken. Als je dacht dat die in Supremacy al geweldig was dan moet je Ultimatum zeker gaan zien. Wat Greengrass hier uithaalt is niets minder dan waanzinnig! Misschien wel 10 minuten lang gaat het maar door, geweldig. Als je trouwens niet van die shaky cam houdt dan is het wellicht wat minder geschikt voor je. Want daar wordt heel veel gebruik van gemaakt. Gelukkig had ik daar helemaal geen problemen. Integendeel. Vond het juist goed dat voor deze manier van film werd gekozen: het voegde zeker wat toe aan het realisme.
Verder is het acteerwerk weer geweldig. Damon is opnieuw zeer sterk maar de show wordt toch echt gestolen door David Strathairn die een sublieme rol neer zet.
Dit is zoals we ze willen zien, die actie films. Heerlijk! deze ga ik zeker nog vaker bekijken.
IMDB Cijfer: 8,5/10
Mijn Cijfer: 8,5/10
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Desu Noto: The Last Name (2006)
Het vervolg op het eerste deelt (uiteraard), waarbij er iets word afgeweken van de anime/manga, anders zou de film helemaal zo lang worden, want dat is mijn minpunt....Ik vind het concept geweldig, maar 2,5 uur vind ik echt veel te lang....
(7.5/10)
Het vervolg op het eerste deelt (uiteraard), waarbij er iets word afgeweken van de anime/manga, anders zou de film helemaal zo lang worden, want dat is mijn minpunt....Ik vind het concept geweldig, maar 2,5 uur vind ik echt veel te lang....
(7.5/10)
Ultravox 26 april in Paradiso....eindelijk!!!!!
Naked
Grimmige, donkere film over het leven van een dakloze met een naargeestig wereldbeeld in een arbeidersstad in Engeland. Op zijn zoektocht naar een plaats om te slapen ontmoet hij allerlei figuren die hij zijn denkbeelden opdringt om ze snel daarna weer te verlaten. Ondanks dat hij eigenlijk maar een veredelde zwerver is krijg je als kijker sympathie voor hem - misschien omdat hij duidelijk ontwikkeld is en toch erg slecht terecht gekomen. Achteraf vroeg ik me wel af wat nu eigenlijk het verhaal is dat de film wil vertellen, of de boodschap. Het lijkt niet echt ergens heen te gaan, maar ik vond het wel een goede film.
Grimmige, donkere film over het leven van een dakloze met een naargeestig wereldbeeld in een arbeidersstad in Engeland. Op zijn zoektocht naar een plaats om te slapen ontmoet hij allerlei figuren die hij zijn denkbeelden opdringt om ze snel daarna weer te verlaten. Ondanks dat hij eigenlijk maar een veredelde zwerver is krijg je als kijker sympathie voor hem - misschien omdat hij duidelijk ontwikkeld is en toch erg slecht terecht gekomen. Achteraf vroeg ik me wel af wat nu eigenlijk het verhaal is dat de film wil vertellen, of de boodschap. Het lijkt niet echt ergens heen te gaan, maar ik vond het wel een goede film.
Vandaag zag ik de film The diving Bell and the Butterfly. Een verfilming van het boek Le scaphandre et le papillon geschreven door voormalig redacteur van de Franse ELLE Jean-Dominique Bauby. De kaartjes waren dan ook een kadootje van de ELLE.
De film beschrijft hoe het deze redacteur verging nadat hij op 34 jarige leeftijd een ernstige beroerte kreeg. Zijn hersenstam is dusdanig beschadigd dat hij volledig verlamd is. Hoewel hij volledig bij bewustzijn blijft, kan hij alleen zijn ogen bewegen. Als zn ene oog ook nog eens wordt dichtgenaaid, is de ellende compleet! Een logopediste ontwikkelt een knullige manier om hem te leren communiceren, nl door een rijtje letters op te lezen, in volgorde van gebruiksfrequentie, bij de juiste letter knippert Jean-Do met zn ogen. Op deze manier schrijft hij een boek over zijn leven na de beroerte.
Al met al best een mooie film, minder saai dan je zou denken en best leuk verteld.
De film beschrijft hoe het deze redacteur verging nadat hij op 34 jarige leeftijd een ernstige beroerte kreeg. Zijn hersenstam is dusdanig beschadigd dat hij volledig verlamd is. Hoewel hij volledig bij bewustzijn blijft, kan hij alleen zijn ogen bewegen. Als zn ene oog ook nog eens wordt dichtgenaaid, is de ellende compleet! Een logopediste ontwikkelt een knullige manier om hem te leren communiceren, nl door een rijtje letters op te lezen, in volgorde van gebruiksfrequentie, bij de juiste letter knippert Jean-Do met zn ogen. Op deze manier schrijft hij een boek over zijn leven na de beroerte.
Al met al best een mooie film, minder saai dan je zou denken en best leuk verteld.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Het script is dan ook grotendeels geïmproviseerd. Ik denk niet dat de regisseur een duidelijke boodschap had, maar dat hij een bepaald gevoel heeft willen overbrengen.quote:Op zondag 9 september 2007 12:33 schreef MargotTenenbaum het volgende:
Naked
Grimmige, donkere film over het leven van een dakloze met een naargeestig wereldbeeld in een arbeidersstad in Engeland. Op zijn zoektocht naar een plaats om te slapen ontmoet hij allerlei figuren die hij zijn denkbeelden opdringt om ze snel daarna weer te verlaten. Ondanks dat hij eigenlijk maar een veredelde zwerver is krijg je als kijker sympathie voor hem - misschien omdat hij duidelijk ontwikkeld is en toch erg slecht terecht gekomen. Achteraf vroeg ik me wel af wat nu eigenlijk het verhaal is dat de film wil vertellen, of de boodschap. Het lijkt niet echt ergens heen te gaan, maar ik vond het wel een goede film.
Vanmiddag een mini Godard middagje gehouden:
Pierrot Le Fou
Heerlijke film waarin Jean-Paul Belmondo en Anna Karina een duo speelt dat bijna op Bonnie And Clyde achtige wijze vanuit Parijs naar het zuiden van Frankrijk reist.
Alle kenmerken van de stijl van Godard die ik inmiddels gewend ben zien we ook hier weer terug. Het verhaal is niet het belangrijkste maar de personages en de manier waarop ze worden neer gezet. Dat gebeurd onder andere door prachtige shots, een veelvuldig gebruik van kleuren filters zoals we dat ook al zagen in Le Mépris en geweldig acteerwerk. Vooral Karina vond ik super.
Verder schrikt Godard er niet voor terug z`n mening te geven over de Vietnam oorlog, Amerikanen en toeristen.
Dat samen gevoegd geeft een genietbare film die het bekijken (en herbekijken) meer dan waard is en die je na de eerste kijkbeurt zeker niet volledig zal kunnen doorgronden.
IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
Alphaville
Sinds ik 9 maanden geleden m`n eerste Godard zag heb ik nog geen tegenvallende film gezien. Van A Bout De Souffle tot en met Pierrot Le Fou: allemaal konden ze me uitermate bekoren. Totdat ik Alphaville opzette...
Hier had ik veel meer van verwacht maar ik kon er helemaal niets mee. Het verhaal (voor zover aanwezig) interesseerde me niet, net als dat wat er met de personages gebeurde. Godard maakt een mix van (en een parodie op??) science-fiction en film noir. Jammer genoeg werkte die mix voor mij niet. Ik had het gevoel dat dat vooral kwam door het uitermate irritante stemmetje van Alpha 60, die een groot deel van de film voor mij verpestte.
Tuurlijk, er zitten zeker een paar goede en memorabele scenes in. Maar dat was bij lange na niet genoeg om mij 100 minuten geinteresseerd te houden.
Erg jammer, wellicht dat ie bij een herkijkbeurt beter zal bevallen...
IMDB Cijfer: 7,2/10
Mijn Cijfer: 6,5/10
Pierrot Le Fou
Heerlijke film waarin Jean-Paul Belmondo en Anna Karina een duo speelt dat bijna op Bonnie And Clyde achtige wijze vanuit Parijs naar het zuiden van Frankrijk reist.
Alle kenmerken van de stijl van Godard die ik inmiddels gewend ben zien we ook hier weer terug. Het verhaal is niet het belangrijkste maar de personages en de manier waarop ze worden neer gezet. Dat gebeurd onder andere door prachtige shots, een veelvuldig gebruik van kleuren filters zoals we dat ook al zagen in Le Mépris en geweldig acteerwerk. Vooral Karina vond ik super.
Verder schrikt Godard er niet voor terug z`n mening te geven over de Vietnam oorlog, Amerikanen en toeristen.
Dat samen gevoegd geeft een genietbare film die het bekijken (en herbekijken) meer dan waard is en die je na de eerste kijkbeurt zeker niet volledig zal kunnen doorgronden.
IMDB Cijfer: 7,5/10
Mijn Cijfer: 8,0/10
Alphaville
Sinds ik 9 maanden geleden m`n eerste Godard zag heb ik nog geen tegenvallende film gezien. Van A Bout De Souffle tot en met Pierrot Le Fou: allemaal konden ze me uitermate bekoren. Totdat ik Alphaville opzette...
Hier had ik veel meer van verwacht maar ik kon er helemaal niets mee. Het verhaal (voor zover aanwezig) interesseerde me niet, net als dat wat er met de personages gebeurde. Godard maakt een mix van (en een parodie op??) science-fiction en film noir. Jammer genoeg werkte die mix voor mij niet. Ik had het gevoel dat dat vooral kwam door het uitermate irritante stemmetje van Alpha 60, die een groot deel van de film voor mij verpestte.
Tuurlijk, er zitten zeker een paar goede en memorabele scenes in. Maar dat was bij lange na niet genoeg om mij 100 minuten geinteresseerd te houden.
Erg jammer, wellicht dat ie bij een herkijkbeurt beter zal bevallen...
IMDB Cijfer: 7,2/10
Mijn Cijfer: 6,5/10
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Naisu no mori: The First Contact (Funky Forest: The First Contact)
OK, ik weet niet goed wat ik juist heb gezien, een korte samenvatting geven is erg moeilijk, omdat het eigenlijk nergens over ging. Het was iig. één van de meest vreemde films die ik ooit mocht aanschouwen. Het geheel is een twee en een half uur durende aaneenschakeling van korte scenes die los staan van elkaar waarin de vreemdste dingen gebeuren.
Een combinatie van Gondry, Monty Python en Cronenberg, maar dan met Japanse inslag à la Survive Style 5+ of The Taste of Tea, lijkt de beste manier om alles te omschrijven. Die laatste is geen toeval, want de één van de regisseurs van Funky Forest is Katsuhito Ishii, die doorbrak met The Taste of Tea. De bekendste Japanse acteurs die meespelen, zijn Asano (uiteraard) en Terajima. Samen met een blanke tienjarige jongen vormen zijn de "Unpopular with girls brothers". Ik zal gewoon wat plaatjes posten:
Dat laatste plaatje is minder bizar, maar goed, toch ook de moeite . Uiteindelijk is de film zelf erg speciaal, maar toch niet voor iedereen geschikt. Twee en een half uur is gewoon te lang en niet alle stukjes zijn even geslaagd, sommigen zijn ronduit vervelend. Een hoop ideeën werden verfilmd, helaas ook de minder goede. Daaorm kan ik hem ook alleen maar aanraden aan de fans van de meer experimentele cinema. Check de trailer gewoon even.
OK, ik weet niet goed wat ik juist heb gezien, een korte samenvatting geven is erg moeilijk, omdat het eigenlijk nergens over ging. Het was iig. één van de meest vreemde films die ik ooit mocht aanschouwen. Het geheel is een twee en een half uur durende aaneenschakeling van korte scenes die los staan van elkaar waarin de vreemdste dingen gebeuren.
Een combinatie van Gondry, Monty Python en Cronenberg, maar dan met Japanse inslag à la Survive Style 5+ of The Taste of Tea, lijkt de beste manier om alles te omschrijven. Die laatste is geen toeval, want de één van de regisseurs van Funky Forest is Katsuhito Ishii, die doorbrak met The Taste of Tea. De bekendste Japanse acteurs die meespelen, zijn Asano (uiteraard) en Terajima. Samen met een blanke tienjarige jongen vormen zijn de "Unpopular with girls brothers". Ik zal gewoon wat plaatjes posten:
Dat laatste plaatje is minder bizar, maar goed, toch ook de moeite . Uiteindelijk is de film zelf erg speciaal, maar toch niet voor iedereen geschikt. Twee en een half uur is gewoon te lang en niet alle stukjes zijn even geslaagd, sommigen zijn ronduit vervelend. Een hoop ideeën werden verfilmd, helaas ook de minder goede. Daaorm kan ik hem ook alleen maar aanraden aan de fans van de meer experimentele cinema. Check de trailer gewoon even.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
The Star Dreamer
Deze interessante docu gaat over Pavel Klushantsev, een Russische filmmaker, die baanbrekende special effects gebruikte in zijn SF-films. Stanley Kubrick heeft bijvoorbeeld een aantal van zijn technieken gebruiken in 2001 A Space Odyssey en vele anderen schijnen door hem geïnspireerd zijn. Terwijl in de jaren '50 in de VS de ene bijzonder matige SF-monster-film na de andere werd uitgespuwd, maakte Klushantsev heel behoorlijke films zoals Planeta Bur, die ik eerder had gezien en inderdaad wel zijn momenten heeft.
Het treurige is dat Klushantsev echter nooit echt de erkenning heeft gekregen, die hij zou moeten verdienen. De overheid zag eigenlijk liever dat ie propaganda-filmpjes over de aardappeloogst zou maken en nadat de ruimterace tussen de VS en de USSR alsnog verloren werd in 1969 verdween hij in obscuriteit. Deze docu trekt dit allemaal recht door een kijkje te nemen in de gedachtenwereld van Klushantsev en ook een aantal van zijn spitsvondige truukjes te laten zien. Al met al best indrukwekkend zo nu en dan met helaas wel een ietwat melodramatische vertelstem. Cijfer: 8.
Noz w wodzie
Echt zo'n film, waarbij ik me kan voorstellen dat de VPRO in de jaren '60 en '70 deze grijsgespeeld heeft. In de eerste film van feature-film van Roman Polanski komt een echtpaar een lifter tegen en zij nemen hem mee op een zeiltocht. De karakters van de drie hoofdrolspelers zijn goed uitgewerkt. De lifter is een onbevangen brutalerik, de echtgenoot iemand die zich kan storen aan dommigheid. Er ontstaat een onderhuids conflict tussen de twee, waarbij de echtgenote van een afstandje lijkt toe te kijken. Redelijk intrigrerende film met een tof slot. Cijfer: 7,5
The Big Sleep
Aaargh, wat een overgecompliceerde shit werd dit gaandeweg . Zonde hoor, want Humphrey Bogart was wel in zijn element. Cijfer: 6.
[ Bericht 0% gewijzigd door Falco op 09-09-2007 18:45:23 ]
Deze interessante docu gaat over Pavel Klushantsev, een Russische filmmaker, die baanbrekende special effects gebruikte in zijn SF-films. Stanley Kubrick heeft bijvoorbeeld een aantal van zijn technieken gebruiken in 2001 A Space Odyssey en vele anderen schijnen door hem geïnspireerd zijn. Terwijl in de jaren '50 in de VS de ene bijzonder matige SF-monster-film na de andere werd uitgespuwd, maakte Klushantsev heel behoorlijke films zoals Planeta Bur, die ik eerder had gezien en inderdaad wel zijn momenten heeft.
Het treurige is dat Klushantsev echter nooit echt de erkenning heeft gekregen, die hij zou moeten verdienen. De overheid zag eigenlijk liever dat ie propaganda-filmpjes over de aardappeloogst zou maken en nadat de ruimterace tussen de VS en de USSR alsnog verloren werd in 1969 verdween hij in obscuriteit. Deze docu trekt dit allemaal recht door een kijkje te nemen in de gedachtenwereld van Klushantsev en ook een aantal van zijn spitsvondige truukjes te laten zien. Al met al best indrukwekkend zo nu en dan met helaas wel een ietwat melodramatische vertelstem. Cijfer: 8.
Noz w wodzie
Echt zo'n film, waarbij ik me kan voorstellen dat de VPRO in de jaren '60 en '70 deze grijsgespeeld heeft. In de eerste film van feature-film van Roman Polanski komt een echtpaar een lifter tegen en zij nemen hem mee op een zeiltocht. De karakters van de drie hoofdrolspelers zijn goed uitgewerkt. De lifter is een onbevangen brutalerik, de echtgenoot iemand die zich kan storen aan dommigheid. Er ontstaat een onderhuids conflict tussen de twee, waarbij de echtgenote van een afstandje lijkt toe te kijken. Redelijk intrigrerende film met een tof slot. Cijfer: 7,5
The Big Sleep
Aaargh, wat een overgecompliceerde shit werd dit gaandeweg . Zonde hoor, want Humphrey Bogart was wel in zijn element. Cijfer: 6.
[ Bericht 0% gewijzigd door Falco op 09-09-2007 18:45:23 ]
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
185. Knocked Up (Judd Apatow, 2006) :: 7.7
Leuke film weer van Apatow, met de nodige hilarische momenten. Jammer dat de film wat te lang duurt, waardoor het verhaal wat uitgerekt wordt. Anders had het een echte topper kunnen worden.
186. The Curse of the Jade Scorpion (Woody Allen, 2001) :: 7.5
Vermakelijk stukje film, leuke personages en een geinig en orgineel script.
Leuke film weer van Apatow, met de nodige hilarische momenten. Jammer dat de film wat te lang duurt, waardoor het verhaal wat uitgerekt wordt. Anders had het een echte topper kunnen worden.
186. The Curse of the Jade Scorpion (Woody Allen, 2001) :: 7.5
Vermakelijk stukje film, leuke personages en een geinig en orgineel script.
Charlie and the Chocolate Factory (Tim Burton, 2005)
Met Charlie and the Chocolate Factory leverde Burton opnieuw een topfilm af, de verfilming van het boek van Ronald Dahl is kleurrijk en is eigenlijk zoals ik me het boek zelf visueel voorstelde. Enig verschil daarin is de rol van Johnny Depp (Willy Wonka), daarbij dacht ik meer aan een klein, dik en oud mannetje. Neemt niet weg dat Depp een fantastische Wonka neerzet. Verder leuke liedjes en een goede score van Burton's huiscomponist Danny Elfman. 8.0
Ed Wood (Tim Burton, 1994)
Ed Wood is de verfilming van het leven van de gelijknamige b-film regisseur, de beste man heeft de twijfelachtige eer om de slechtste film ooit op zijn naam te hebben staan; Plan 9 from outher space. Depp zet de rol van Ed Wood goed neer, maar het is vooral Martin Landau die een echte topprestatie levert als de filmlegende Bela Lugosi. De keuze voor het zwart-wit in beeld brengen van het verhaal is naar mijn mening een goede keus, het past goed bij het sfeertje van de film. Ditmaal geen score van Danny Elfman, maar van Howard Shore (waar overigens niks op aan te merken valt). Verder is het ook wel vermakelijk om Johnny Depp in enkele scenes als travestiet te zien. 7.8
Mars Attacks! (Tim Burton, 1996)
Mars Attacks is in mijn ogen een van de wat mindere Burton films, neemt niet weg dat het nog steeds een vermakelijke film is. Veel lachwekkende situaties en eveneens lachwekkende special effects (dit was ook de bedoeling). Verder beschikt de film over een topcast met veel grote namen, helaas zorgen al deze rollen wel voor veel kleine verhaallijntjes die soms niks toevoegen en makkelijk (en beter) uit de film gelaten hadden kunnen worden. 7.0
Met Charlie and the Chocolate Factory leverde Burton opnieuw een topfilm af, de verfilming van het boek van Ronald Dahl is kleurrijk en is eigenlijk zoals ik me het boek zelf visueel voorstelde. Enig verschil daarin is de rol van Johnny Depp (Willy Wonka), daarbij dacht ik meer aan een klein, dik en oud mannetje. Neemt niet weg dat Depp een fantastische Wonka neerzet. Verder leuke liedjes en een goede score van Burton's huiscomponist Danny Elfman. 8.0
Ed Wood (Tim Burton, 1994)
Ed Wood is de verfilming van het leven van de gelijknamige b-film regisseur, de beste man heeft de twijfelachtige eer om de slechtste film ooit op zijn naam te hebben staan; Plan 9 from outher space. Depp zet de rol van Ed Wood goed neer, maar het is vooral Martin Landau die een echte topprestatie levert als de filmlegende Bela Lugosi. De keuze voor het zwart-wit in beeld brengen van het verhaal is naar mijn mening een goede keus, het past goed bij het sfeertje van de film. Ditmaal geen score van Danny Elfman, maar van Howard Shore (waar overigens niks op aan te merken valt). Verder is het ook wel vermakelijk om Johnny Depp in enkele scenes als travestiet te zien. 7.8
Mars Attacks! (Tim Burton, 1996)
Mars Attacks is in mijn ogen een van de wat mindere Burton films, neemt niet weg dat het nog steeds een vermakelijke film is. Veel lachwekkende situaties en eveneens lachwekkende special effects (dit was ook de bedoeling). Verder beschikt de film over een topcast met veel grote namen, helaas zorgen al deze rollen wel voor veel kleine verhaallijntjes die soms niks toevoegen en makkelijk (en beter) uit de film gelaten hadden kunnen worden. 7.0
Ik heb de laatste dagen aardig wat films gekeken, daarom hier een overzichtje sinds donderdag.
The Lookout (2007) 7.5
Vermakelijke thriller met Joseph Gordon-Levitt die wel wat overeenkomsten vertoont met Brick, maar dan iets minder origineel. Zoals veel films zal deze film in de bioscoop iets beter tot zijn recht komen dan op een tv, wat mijn punt wellicht enigszins beïnvloed heeft.
The Hustler (1961) 8-
Sfeervolle pool-and-hustle film met een fijne Paul Newman. De bijrollen van o.a. George C. Scott en Jackie Gleeson zijn uitstekend. Het vervolg uit 1986 met Tom Cruise heeft duidelijk een stuk minder te bieden dan dit origineel.
September (2003) 5.5
Film die het leven van een dozijn Duitsers ten tijden van de aanslagen op het WTC in New York laat zien. Ondanks het onderwerp weinig interessant. Snel vergeten dus.
Papillon (1973) 7.5
Onderhoudende prison-escape film van Franklin J. Schaffner die net iets te lang duurt. Steve McQueen en Dustin Hoffman leveren degelijk acteerwerk af. Veel nagedaan in films als Escape from Alcatraz en The Shawshank Redemption.
Jeepers Creepers (2001) 5.5
Deze teen-horror film begint spannend en betrekkelijk geloofwaadig. Als echter na een minuut of 40 het monster steeds explicieter in beeld komt verdwijnt die aanvankelijke spanning als sneeuw voor de zon. Met een dergelijk gebrek aan een groot budget hadden de makers meer kunnen en moeten leren van een The Blair Witch Project. De goede elementen worden even later stuk voor stuk te niet gedaan.
Der Amerikanische Freund (1977) 8+
De spannende en mysterieuze thriller-sfeer die Wenders in deze film lang aanhoudt werkt prima. Bruno Ganz en vooral Dennis Hopper zetten eens te meer heerlijke personages neer. Het verhaal komt niet op de eerste plaats, de karakters en de sfeer daarentegen des te meer.
Network (1976) 7+
Hoewel op deze film niet veel kritiek te leveren valt had ik toch wat meer verwacht van een film met televisiemacht en -corruptie als onderwerp, Sidney Lumet als regisseur en o.m. Robert Duvall als acteur. De film blijft boeien, maar is nergens echt meeslepend, zoals ik wel enigszins gehoopt had.
Airplane! (1980) 5-
Dit is dus de film waar alle Naked Guns, Hot Shots! en uiteindelijk zelfs de Scary Movies vandaan komen. Leuk dat het de eerste is, maar de grap-dichtheid is net iets lager dan in de meeste andere über-flauwe komedies waarin geen plaats is voor een fatsoenlijk script of goed acteerwerk. Ik trek dit soort humor simpelweg niet meer.
The Lookout (2007) 7.5
Vermakelijke thriller met Joseph Gordon-Levitt die wel wat overeenkomsten vertoont met Brick, maar dan iets minder origineel. Zoals veel films zal deze film in de bioscoop iets beter tot zijn recht komen dan op een tv, wat mijn punt wellicht enigszins beïnvloed heeft.
The Hustler (1961) 8-
Sfeervolle pool-and-hustle film met een fijne Paul Newman. De bijrollen van o.a. George C. Scott en Jackie Gleeson zijn uitstekend. Het vervolg uit 1986 met Tom Cruise heeft duidelijk een stuk minder te bieden dan dit origineel.
September (2003) 5.5
Film die het leven van een dozijn Duitsers ten tijden van de aanslagen op het WTC in New York laat zien. Ondanks het onderwerp weinig interessant. Snel vergeten dus.
Papillon (1973) 7.5
Onderhoudende prison-escape film van Franklin J. Schaffner die net iets te lang duurt. Steve McQueen en Dustin Hoffman leveren degelijk acteerwerk af. Veel nagedaan in films als Escape from Alcatraz en The Shawshank Redemption.
Jeepers Creepers (2001) 5.5
Deze teen-horror film begint spannend en betrekkelijk geloofwaadig. Als echter na een minuut of 40 het monster steeds explicieter in beeld komt verdwijnt die aanvankelijke spanning als sneeuw voor de zon. Met een dergelijk gebrek aan een groot budget hadden de makers meer kunnen en moeten leren van een The Blair Witch Project. De goede elementen worden even later stuk voor stuk te niet gedaan.
Der Amerikanische Freund (1977) 8+
De spannende en mysterieuze thriller-sfeer die Wenders in deze film lang aanhoudt werkt prima. Bruno Ganz en vooral Dennis Hopper zetten eens te meer heerlijke personages neer. Het verhaal komt niet op de eerste plaats, de karakters en de sfeer daarentegen des te meer.
Network (1976) 7+
Hoewel op deze film niet veel kritiek te leveren valt had ik toch wat meer verwacht van een film met televisiemacht en -corruptie als onderwerp, Sidney Lumet als regisseur en o.m. Robert Duvall als acteur. De film blijft boeien, maar is nergens echt meeslepend, zoals ik wel enigszins gehoopt had.
Airplane! (1980) 5-
Dit is dus de film waar alle Naked Guns, Hot Shots! en uiteindelijk zelfs de Scary Movies vandaan komen. Leuk dat het de eerste is, maar de grap-dichtheid is net iets lager dan in de meeste andere über-flauwe komedies waarin geen plaats is voor een fatsoenlijk script of goed acteerwerk. Ik trek dit soort humor simpelweg niet meer.
What's it going to be then, eh?
God Grew Tired of Us (2006)
Documentaire over een aantal jongens die in een vluchtelingenkamp wonen, ze komen uit zuid Sudan en krijgen de kans om zich in de VS te vestigen. Tussen de hilarische momenten door, met een hoog "groeten terug" gehalte, vertellen de jongens hun aangrijpende verhaal. Gaandeweg word hun verhaal van hun verblijf in de harde westerse wereld ook een aangrijpend verhaal op zich.
(7/10)
Documentaire over een aantal jongens die in een vluchtelingenkamp wonen, ze komen uit zuid Sudan en krijgen de kans om zich in de VS te vestigen. Tussen de hilarische momenten door, met een hoog "groeten terug" gehalte, vertellen de jongens hun aangrijpende verhaal. Gaandeweg word hun verhaal van hun verblijf in de harde westerse wereld ook een aangrijpend verhaal op zich.
(7/10)
Ultravox 26 april in Paradiso....eindelijk!!!!!
Ong Bak
Film nog nooit eerder in zijn geheel gezien, maar was in principe wel zoals ik verwacht had. Enorm strakke choreografie, met bizarre moves, maar voor het verhaal hoef je het gewoon niet te doen..Ik geef de film in zijn geheel een 7.5. Dit is dus een combo tussen een 5 voor het verhaal en een 10 voor de actie.
Film nog nooit eerder in zijn geheel gezien, maar was in principe wel zoals ik verwacht had. Enorm strakke choreografie, met bizarre moves, maar voor het verhaal hoef je het gewoon niet te doen..Ik geef de film in zijn geheel een 7.5. Dit is dus een combo tussen een 5 voor het verhaal en een 10 voor de actie.
Op dinsdag 22 november 2011 @ 18:21 schreef Jigzoz het volgende:
Vrije mensen dien je te redden van beestachtige regimes.
Vrije mensen dien je te redden van beestachtige regimes.
A Scanner Darkly
Deze film viel natuurlijk direct op bij de trailer door de stijl. Door alles over te trekken en kleurvlakken te creeeren oogt de film direct erg apart. Ten tweede was de film van tevoren al interessant doordat het een verfilming van een verhaal van Philp K Dicken is. Films gebaseerd op die verhalen kunnen afwisselend heel vet en wel te doen zijn dus ik was zeer benieuwd.
Het scramble suit idee had echt alleen maar kunnen werken op deze manier. Als die live action of CGI was, dan was het in beide gevallen echt heel dom geweest, maar nu ziet het er wel ok uit. Het verhaal is lekker verwarrend, het einde geeft deels een goede uitleg, maar laat gelijk een vraag rijzen over ethiek en over hoe de wereld eigenlijk heel gemakkelijk zo kan gaan vervreemden. Interessante en opvallende film. Een 7,5.
Deze film viel natuurlijk direct op bij de trailer door de stijl. Door alles over te trekken en kleurvlakken te creeeren oogt de film direct erg apart. Ten tweede was de film van tevoren al interessant doordat het een verfilming van een verhaal van Philp K Dicken is. Films gebaseerd op die verhalen kunnen afwisselend heel vet en wel te doen zijn dus ik was zeer benieuwd.
Het scramble suit idee had echt alleen maar kunnen werken op deze manier. Als die live action of CGI was, dan was het in beide gevallen echt heel dom geweest, maar nu ziet het er wel ok uit. Het verhaal is lekker verwarrend, het einde geeft deels een goede uitleg, maar laat gelijk een vraag rijzen over ethiek en over hoe de wereld eigenlijk heel gemakkelijk zo kan gaan vervreemden. Interessante en opvallende film. Een 7,5.
Test je filmkennis! Speel mee met FOK! Movie Trivia en win prijzen!
Fay Grim (2006, VS, Hal Hartley)
Fans zullen het vast vernieuwend, fris, kuntszinnig en/of intelligent noemen. Ik noem het amateuristisch, artsyfartsy, irritant en saai. Misschien dat ik het niet heb begrepen en was het bedoeld als parodie. Dat kan maar parodieën waarbij ik niet lach beschouw ik ook als mislukt.
cijfer: 3
A Mighty Wind (2003, VS, Christopher Guest)
Mockumentary over een reunië van folkzingers uit de jaren '60. De karakters zijn geinig. Vooral Eugene Levy als Mitch Cohen is erg geslaagd. De jongens van Spinal Tap vormen dit keer de Folksmen. Maar de film is niet zo grappig als Spinal Tap. En dat komt vooral omdat die te braaf is. Het lijkt alsof Guest te veel sympathie heeft voor het onderwerp en ze niet zo volledig tot de grond toe wilt afkraken als in Spinal Tap wel gebeurt.
cijfer: 7
Man cheng jin dai huang jin jia (Curse of the Golden Flower) (2006, HK, Yimou Zhang)
Als ik aan deze film denk schieten drie woorden me te binnen, goud, massaal en tieten. Om bij dat laatste te beginnen. De gehele vrouwelijke cast, met de verder voortreffelijke Gong Li, loopt de gehele film in zulke strakke korsetten, dat hun tieten er bijna uitfloepen. Dat is dus genieten voor mannelijke kijker.
Goud, omdat de film vol zit met prachtige decors en details vol goud en andere kleuren. Visueel is deze Zhang wederom prachtig om te aanschouwen. Zhang kan kleine details, zoals de sieraden van Gong Li, prachtig in beeld brengen. Maar ook het verbeelden van de massaliteit van het Chinese hof is bij hem in goede handen. Zhang zorgt in zijn hele massale uitbeelding van het hof ervoor dat je niet vergeet dat je naar het hof van de Chinese keizer kijkt en niet één of ander klein Europees koninkje.
Door de promo's werd deze film vooral aangeprijst als een opvolger van de martial arts hits Hero en House of the Flying Dagger. Maar dat klopt niet helemaal. Eigenlijk heeft het eerste anderhalf uur, afgezien van een paar kleine actiescené's, meer weg van een kostuumdrama. En lijkt qua verhaal meer op een Raise of the Red Latern dan zijn martial arts films. Het verhaal over intriges, plotten en samenzweringen is interessant genoeg om de aandacht vast te houden.
Het laatste half uur barst de actie los. En dat is genieten geblazen. Dit keer iets minder 1op1 wuxia actie, maar meer een massaal slagveld van twee legers die tegen elkaar vechten.
Verder kan ik de imo als oudere keizer onherkenbarem sterk spelende Chow Yun-Fat niet ongenoemd laten.
cijfer: 8.5
Fans zullen het vast vernieuwend, fris, kuntszinnig en/of intelligent noemen. Ik noem het amateuristisch, artsyfartsy, irritant en saai. Misschien dat ik het niet heb begrepen en was het bedoeld als parodie. Dat kan maar parodieën waarbij ik niet lach beschouw ik ook als mislukt.
cijfer: 3
A Mighty Wind (2003, VS, Christopher Guest)
Mockumentary over een reunië van folkzingers uit de jaren '60. De karakters zijn geinig. Vooral Eugene Levy als Mitch Cohen is erg geslaagd. De jongens van Spinal Tap vormen dit keer de Folksmen. Maar de film is niet zo grappig als Spinal Tap. En dat komt vooral omdat die te braaf is. Het lijkt alsof Guest te veel sympathie heeft voor het onderwerp en ze niet zo volledig tot de grond toe wilt afkraken als in Spinal Tap wel gebeurt.
cijfer: 7
Man cheng jin dai huang jin jia (Curse of the Golden Flower) (2006, HK, Yimou Zhang)
Als ik aan deze film denk schieten drie woorden me te binnen, goud, massaal en tieten. Om bij dat laatste te beginnen. De gehele vrouwelijke cast, met de verder voortreffelijke Gong Li, loopt de gehele film in zulke strakke korsetten, dat hun tieten er bijna uitfloepen. Dat is dus genieten voor mannelijke kijker.
Goud, omdat de film vol zit met prachtige decors en details vol goud en andere kleuren. Visueel is deze Zhang wederom prachtig om te aanschouwen. Zhang kan kleine details, zoals de sieraden van Gong Li, prachtig in beeld brengen. Maar ook het verbeelden van de massaliteit van het Chinese hof is bij hem in goede handen. Zhang zorgt in zijn hele massale uitbeelding van het hof ervoor dat je niet vergeet dat je naar het hof van de Chinese keizer kijkt en niet één of ander klein Europees koninkje.
Door de promo's werd deze film vooral aangeprijst als een opvolger van de martial arts hits Hero en House of the Flying Dagger. Maar dat klopt niet helemaal. Eigenlijk heeft het eerste anderhalf uur, afgezien van een paar kleine actiescené's, meer weg van een kostuumdrama. En lijkt qua verhaal meer op een Raise of the Red Latern dan zijn martial arts films. Het verhaal over intriges, plotten en samenzweringen is interessant genoeg om de aandacht vast te houden.
Het laatste half uur barst de actie los. En dat is genieten geblazen. Dit keer iets minder 1op1 wuxia actie, maar meer een massaal slagveld van twee legers die tegen elkaar vechten.
Verder kan ik de imo als oudere keizer onherkenbarem sterk spelende Chow Yun-Fat niet ongenoemd laten.
cijfer: 8.5
The Man with the Golden Gun (1974)
James Bond wordt een doelwit van Fransesco Scaramanga en moet het simpelweg zien te overleven. Christopher Lee maakt deze film het tofst als badguy maar Roger Moore doet het ook zeer goed, mooie lokaties weer, leuke stunts, alleen die politieagent irriteert mateloos.
James Bond wordt een doelwit van Fransesco Scaramanga en moet het simpelweg zien te overleven. Christopher Lee maakt deze film het tofst als badguy maar Roger Moore doet het ook zeer goed, mooie lokaties weer, leuke stunts, alleen die politieagent irriteert mateloos.
THE BOURNE ULTIMATUM
Het derde en laatste deel van de Bourne-trilogie is gewéldig. Deel 1 was al erg goed. Deel 2 vond ik iets minder, maar deel 3 is de beste van allemaal. Zonder twijfel. Spanning en actie vanaf de eerste seconde totaan de laatste seconde. Matt Damon is opnieuw zeer sterk in zijn rol als Jason Bourne. ook Julia Stiles is goed, maar helaas te weinig in beeld. Deze derde Bourne-film rondt de boel goed af. The Bourne Ultimatum is zoals een actiefilm hoort te zijn!
Cijfer: 9,0
Het derde en laatste deel van de Bourne-trilogie is gewéldig. Deel 1 was al erg goed. Deel 2 vond ik iets minder, maar deel 3 is de beste van allemaal. Zonder twijfel. Spanning en actie vanaf de eerste seconde totaan de laatste seconde. Matt Damon is opnieuw zeer sterk in zijn rol als Jason Bourne. ook Julia Stiles is goed, maar helaas te weinig in beeld. Deze derde Bourne-film rondt de boel goed af. The Bourne Ultimatum is zoals een actiefilm hoort te zijn!
Cijfer: 9,0
My soul is painted like the wings of butterflies
Fracture (2007)
Degelijke psychologische thriller, waarin het kat en muisspel tussen Hopkins en Goslin centraal staat. Je zou de film misschien kunnen betichten van Lector-sploitation.
6,5
Freedom Writers (2007)
Er is niet zo heel veel mis met deze film, behalve dat het onderwerp "docent helpt kansarme leerlingen" al behoorlijk uitgemolken is en deze film, afgezien van het feit dat het een goede weergave van een waargebeurd verhaal schijnt te zijn, weinig toevoegt aan het bestaande (sub)genre.
6,5
Snow Cake (2006)
Mooi dramafilmpje met overtuigende acteurs. Ik zeg verder niks over het plot, omdat het bij deze film volgens mij beter is als je van te voren niet weet wat je te wachten staat. De film begint erg vlot, maar kabbelt aan het eind wat langzaam voort, terwijl je eigenlijk al vrij snel wel kunt raden wat er aan de hand is.
7
Degelijke psychologische thriller, waarin het kat en muisspel tussen Hopkins en Goslin centraal staat. Je zou de film misschien kunnen betichten van Lector-sploitation.
6,5
Freedom Writers (2007)
Er is niet zo heel veel mis met deze film, behalve dat het onderwerp "docent helpt kansarme leerlingen" al behoorlijk uitgemolken is en deze film, afgezien van het feit dat het een goede weergave van een waargebeurd verhaal schijnt te zijn, weinig toevoegt aan het bestaande (sub)genre.
6,5
Snow Cake (2006)
Mooi dramafilmpje met overtuigende acteurs. Ik zeg verder niks over het plot, omdat het bij deze film volgens mij beter is als je van te voren niet weet wat je te wachten staat. De film begint erg vlot, maar kabbelt aan het eind wat langzaam voort, terwijl je eigenlijk al vrij snel wel kunt raden wat er aan de hand is.
7
Meili shiguang (The Best of Times)
2 neven, Wei en Jie, modderen maar wat aan en hebben kutjobs. Dan krijgen ze plots de kans op "schulden te innen" voor een lokale bende. Ze krijgen een pistool en één kogel. Vanzelfsprekend loopt het daar allemaal mis. In de marge heeft Wei ook nog een familiaal probleem, want zijn tweelingzus is zwaar ziek en heeft niet lang meer te leven.
Het is een vrij onopvallende film, het begint relaxed met familietafereeltjes en de jongens die wat op de straat rondhangen, pas later in het verhaal wordt het allemaal iets dramatischer. Nergens is de film echt beklijvend, maar hij wordt ook nooit vervelend (met uitzondering van een irritante oom die steeds staat te roepen). Ik vond het jammer dat ze niet dieper ingingen op de hele plotlijn met de zieke zus, dat had meer potentie dan de criminele insteek. De film eindigt wel op een positieve noot door een verrassend maar eveneens geslaagd surrealistisch einde.
Trailer .
2 neven, Wei en Jie, modderen maar wat aan en hebben kutjobs. Dan krijgen ze plots de kans op "schulden te innen" voor een lokale bende. Ze krijgen een pistool en één kogel. Vanzelfsprekend loopt het daar allemaal mis. In de marge heeft Wei ook nog een familiaal probleem, want zijn tweelingzus is zwaar ziek en heeft niet lang meer te leven.
Het is een vrij onopvallende film, het begint relaxed met familietafereeltjes en de jongens die wat op de straat rondhangen, pas later in het verhaal wordt het allemaal iets dramatischer. Nergens is de film echt beklijvend, maar hij wordt ook nooit vervelend (met uitzondering van een irritante oom die steeds staat te roepen). Ik vond het jammer dat ze niet dieper ingingen op de hele plotlijn met de zieke zus, dat had meer potentie dan de criminele insteek. De film eindigt wel op een positieve noot door een verrassend maar eveneens geslaagd surrealistisch einde.
Trailer .
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Au Revoir, Les Enfants
Julien Quentin zit tijdens WO II in het door de Nazi`s bezette Frankrijk op een internaat. Wanneer de kerst vakantie is afgelopen en hij en z`n broer (die op dezelfde school zit) weer terug naar school moeten, krijgen ze een nieuwe jongen in de klas: Jean Bonnet. Een stille jongen die in het begin erg wordt gepest door z`n klasgenootjes. Dan komt Julien achter de reden waarom Jean zo stil is en veranderd alles...
Prachtige, hartverscheurende film die is gebaseerd op de ware gebeurtenissen die Louis Malle zelf heeft meegemaakt.
Al vanaf het allereerste shot op het treinstation, waar Julien afscheid neemt van z`n moeder om terug te keren naar school, is duidelijk waar de film om draait: om afscheid nemen. Afscheid nemen van je geliefden, van je vrienden en bekenden. Iets wat in de Tweede Wereldoorlog natuurlijk aan de orde van de dag was.
De manier waarop Malle zoiets groots en verschrikkelijk als WO II gebruikt om dit menselijke drama te vertellen is prachtig. De emoties worden nergens te dik aangezet waardoor het niet geforceerd over komt en je dus volop met de personages kunt meeleven.
De sfeer die in de film overheerst is er één van verdriet en onmacht. Iets dat wordt versterkt door het feit dat Malle veelal (bijna alleen maar) gebruik maakt van grauwe en sobere sets die de treurnis van de situatie waarin de wereld op dat moment verkeerde goed weer geeft. Het gebruik van fletse, grijs getinte filters helpt hier zeker bij. Gelukkig zit er ook wat humor in de film zodat het niet een totaal sober geheel is.
De acteerprestaties van de veelal jonge cast zijn fenomenaal, waarbij vooral Gaspard Manesse (als Julien) en Raphael Fejtö (als Jean) met kop en schouders boven de rest uit steken.
Het einde van de film is ontzettend emotioneel, waarbij waarschijnlijk bij menigeen een traantje zal vloeien. Het allerlaatste shot van de film wordt extra lang aangehouden waardoor de kracht van die laatste scene nog eens extra wordt benadrukt.
Met Au Revoir, Les Enfants heeft Louis Malle een prachtig emotioneel menselijk drama gemaakt waarbij vooral de laatste scene fantastisch is en die zal dan ook nog lang door je hoofd blijven spoken.
IMDB Cijfer: 8,1/10
Mijn Cijfer: 8,5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door Timo20 op 10-09-2007 23:15:04 ]
Julien Quentin zit tijdens WO II in het door de Nazi`s bezette Frankrijk op een internaat. Wanneer de kerst vakantie is afgelopen en hij en z`n broer (die op dezelfde school zit) weer terug naar school moeten, krijgen ze een nieuwe jongen in de klas: Jean Bonnet. Een stille jongen die in het begin erg wordt gepest door z`n klasgenootjes. Dan komt Julien achter de reden waarom Jean zo stil is en veranderd alles...
Prachtige, hartverscheurende film die is gebaseerd op de ware gebeurtenissen die Louis Malle zelf heeft meegemaakt.
Al vanaf het allereerste shot op het treinstation, waar Julien afscheid neemt van z`n moeder om terug te keren naar school, is duidelijk waar de film om draait: om afscheid nemen. Afscheid nemen van je geliefden, van je vrienden en bekenden. Iets wat in de Tweede Wereldoorlog natuurlijk aan de orde van de dag was.
De manier waarop Malle zoiets groots en verschrikkelijk als WO II gebruikt om dit menselijke drama te vertellen is prachtig. De emoties worden nergens te dik aangezet waardoor het niet geforceerd over komt en je dus volop met de personages kunt meeleven.
De sfeer die in de film overheerst is er één van verdriet en onmacht. Iets dat wordt versterkt door het feit dat Malle veelal (bijna alleen maar) gebruik maakt van grauwe en sobere sets die de treurnis van de situatie waarin de wereld op dat moment verkeerde goed weer geeft. Het gebruik van fletse, grijs getinte filters helpt hier zeker bij. Gelukkig zit er ook wat humor in de film zodat het niet een totaal sober geheel is.
De acteerprestaties van de veelal jonge cast zijn fenomenaal, waarbij vooral Gaspard Manesse (als Julien) en Raphael Fejtö (als Jean) met kop en schouders boven de rest uit steken.
Het einde van de film is ontzettend emotioneel, waarbij waarschijnlijk bij menigeen een traantje zal vloeien. Het allerlaatste shot van de film wordt extra lang aangehouden waardoor de kracht van die laatste scene nog eens extra wordt benadrukt.
Met Au Revoir, Les Enfants heeft Louis Malle een prachtig emotioneel menselijk drama gemaakt waarbij vooral de laatste scene fantastisch is en die zal dan ook nog lang door je hoofd blijven spoken.
IMDB Cijfer: 8,1/10
Mijn Cijfer: 8,5/10
[ Bericht 0% gewijzigd door Timo20 op 10-09-2007 23:15:04 ]
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Nee deze had ik nog niet gezien. Dit was de eerste uit de Malle box van Criterion die ik heb bekeken.quote:Op maandag 10 september 2007 22:44 schreef pascalheister het volgende:
[..]
ik dacht dat je die al gezien had of vergis ik me met een andere film?
De enige andere film dan Malle die ik tot nu toe heb gezien was Ascenseur pour l'échafaud
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
ok heb nu alle films uit de box gehadquote:Op maandag 10 september 2007 23:16 schreef Timo20 het volgende:
[..]
Nee deze had ik nog niet gezien. Dit was de eerste uit de Malle box van Criterion die ik heb bekeken.
De enige andere film dan Malle die ik tot nu toe heb gezien was Ascenseur pour l'échafaud
Midnight Cowboy (1969, VS, John Schlesinger)
Soms kom ik een review tegen waar ik het (bijna) volledig me eens ben. En omdat Roger Ebert het beter verwoord dan mezelf, het al laat is, een schaamteloze copy-paste van de stukken waar ik het me eens ben. Het was voor mij echter wel de eerste keer dat ik hem zag.
Soms kom ik een review tegen waar ik het (bijna) volledig me eens ben. En omdat Roger Ebert het beter verwoord dan mezelf, het al laat is, een schaamteloze copy-paste van de stukken waar ik het me eens ben. Het was voor mij echter wel de eerste keer dat ik hem zag.
cijfer: 8quote:the movie as a whole doesn't live up to its parts. And that Joe and Ratso rise above the material, taking on a reality of their own while the screenplay detours into the fashionable New York demimonde. "Midnight Cowboy" is a good movie with a masterpiece inside, struggling to break free.
The best thing in the movie is the acting, by Jon Voight and Dustin Hoffman as a simple-minded Texas drifter and a cynical Broadway street operator. This was the movie that established Voight's career, and proved that Hoffman, after the triumph of "The Graduate," had many more notes inside of him -- and was destined to become one of the great character actors of his time. Voight and Hoffman both won Oscar nominations as best actor. Over their shoulders, we could see a real world, the world of Times Square in the 1960s, which at the time seemed bleak and dangerous -- but in the less innocent 1990s seems positioned half-way between our current despair and lingering myths of Damon Runyon.
The characters and their immediate world are absolutely right, then. But the director, John Schlesinger, was not willing to tell their story with the simplicity I think it required. He took those two magnificent performances and dropped them into a trendy, gimmick-ridden exercise in fashionable cinema. The ghost of the Swinging Sixties haunts "Midnight Cowboy," and robs it of the timelessness it should possess.
I still feel that is the case. What has happened to "Midnight Cowboy" is that we've done our own editing job on it. We've forgotten the excesses and the detours, and remembered the purity of the central characters and the Voight and Hoffman performances. Seeing the movie again was a reminder of what else, unfortunately, it contains.
Instead, it reaches outside the relationship for a string of melodramatic scenes that will not do. The most offensive is a psychedelic Andy Warhol party scene. Although the scene now provides a certain historical record (and it is fun to spot Warhol "superstars" in cameos), this basic party scene had already, in 1969, been staged many times. In the world they inhabited, there would have been almost no chance of Joe and Ratso being invited to such a party.
All of these doubts about "Midnight Cowboy" exist entirely apart from the performances of Dustin Hoffman and Jon Voight. It is a tribute to them, and to the core of honesty in Waldo Salt's screenplay and Schlesinger's direction (which both won Oscars), that Ratso and Joe Buck emerge so unforgettably drawn. But if films could be revised, or rewritten, it is possible to see now how this one could be more pure.
Ik vond die psychedelische scene in Midnight Cowboy juist één van de hoogtepunten. Ook al zijn er idd wat punten die beter hadden gekund en die het echt een meesterwerk hadden gemaakt. Maar toch een 8,5 van mij voor weer zo'n mooie film uit Hollywoods laatste glorieperiode.
Tini zabutykh predkiv
Oude volksvertelling van regisseur Sergei Parajanov (wellicht bekend van het bekendere Sayat Nova), dat zich afspeelt in de Oekraïne. Het verhaal is eenvoudig en ook beter te behappen dan dat van Sayat Nova: het start met een soort Romeo & Juliet-beginsetting, maar heeft een dramatischere afloop en dat alles in folklorestijl. Het heeft wel grappige dingen en het diverse camerawerk mag ook wel apart genoemd worden. Maar over het algemeen is dit toch niet echt mijn smaak. Er gebeurt gewoonweg te weinig om boeiend te blijven. Cijfer: 5,5
Mr. Smith Goes to Washington
Jaja, die Frank Capra toch. Hij komt bij mij toch altijd weg met zijn oversentimentele gedoe . Cijfer: 7
Nuovo cinema Paradiso
Prachtig, prachtig . Italiaanse cinema op zijn best is dit. Cijfer: 9
Oude volksvertelling van regisseur Sergei Parajanov (wellicht bekend van het bekendere Sayat Nova), dat zich afspeelt in de Oekraïne. Het verhaal is eenvoudig en ook beter te behappen dan dat van Sayat Nova: het start met een soort Romeo & Juliet-beginsetting, maar heeft een dramatischere afloop en dat alles in folklorestijl. Het heeft wel grappige dingen en het diverse camerawerk mag ook wel apart genoemd worden. Maar over het algemeen is dit toch niet echt mijn smaak. Er gebeurt gewoonweg te weinig om boeiend te blijven. Cijfer: 5,5
Mr. Smith Goes to Washington
Jaja, die Frank Capra toch. Hij komt bij mij toch altijd weg met zijn oversentimentele gedoe . Cijfer: 7
Nuovo cinema Paradiso
Prachtig, prachtig . Italiaanse cinema op zijn best is dit. Cijfer: 9
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Twee sterke films van Michael Mann.
The Insider (Michael Mann, 1999)
Zeer sterke film van Michael Mann, met in de hoofdrollen Al Pacino en Russell Crowe. Ditmaal geen aktiefilm, maar een zeer spannende thriller over een klokkenluider die de misstanden in de tabaksindustrie aan de kaak wil stellen. Normaal ben ik niet zo'n fan van Crowe maar hier zet hij een zeer overtuigende rol neer en Pacino is weer als vanouds. De beelden zijn prachtig en de daarbij zeer goed passende ingetogen soundtrack ook (volgens mij is een deel van de soundrack later weer gebruikt bij Deadwood). 8.0
Collateral (Michael Mann, 2004)
Collateral is een film die het niet moet hebben van het verhaal (wat er overigens nog best mee door kan), maar meer van de prachtige beelden. De films van Michael Mann zijn altijd van grote schoonheid, maar Collateral behoort visueel tot een van zijn toppers. Vooral de scene waar 's nachts midden in de stad enkele wolven over straat lopen is prachtig. Verder goed acteerwerk van Tom Cruise en Jamie Foxx. 8.0
The Insider (Michael Mann, 1999)
Zeer sterke film van Michael Mann, met in de hoofdrollen Al Pacino en Russell Crowe. Ditmaal geen aktiefilm, maar een zeer spannende thriller over een klokkenluider die de misstanden in de tabaksindustrie aan de kaak wil stellen. Normaal ben ik niet zo'n fan van Crowe maar hier zet hij een zeer overtuigende rol neer en Pacino is weer als vanouds. De beelden zijn prachtig en de daarbij zeer goed passende ingetogen soundtrack ook (volgens mij is een deel van de soundrack later weer gebruikt bij Deadwood). 8.0
Collateral (Michael Mann, 2004)
Collateral is een film die het niet moet hebben van het verhaal (wat er overigens nog best mee door kan), maar meer van de prachtige beelden. De films van Michael Mann zijn altijd van grote schoonheid, maar Collateral behoort visueel tot een van zijn toppers. Vooral de scene waar 's nachts midden in de stad enkele wolven over straat lopen is prachtig. Verder goed acteerwerk van Tom Cruise en Jamie Foxx. 8.0
Princess (Anders Morgenthaler, 2006)
Princess is een zeer verrassende film uit Denemarken, een combinatie tussen anime en "echte" homevideobeelden. Ook koos men niet voor een luchtig onderwerp, in de eerste scene zien we Princess (de artiestennaam van Christina) hoogzwanger in een pornofilm spelen. Wanneer Christina aan een overdosis overlijdt, neemt haar broer August haar vijfjarige dochtertje (Mia) onder zijn hoede. Mia heeft heeft zowel fysiek als emotioneel geleden onder haar ongezonde leefomgeving en daar is August zo kapot van dat hij de verantwoordelijke personen wil aanpakken, Charles Bronson style. De comninatie tussen de anime en live-action past zeer goed bij de film en weet het naargeestige verhaal nog meer te benadrukken. Zeer aangrijpende film! 8.0
Paris, je t'aime (Olivier Assayas, Frédéric Auburtin, Emmanuel Benbihy, Gurinder Chadha, Sylvain Chomet, Ethan Coen, Joel Coen, Isabel Coixet, Wes Craven, Alfonso Cuarón, Gérard Depardieu, Christopher Doyle, Richard LaGravenese, Vincenzo Natali, Alexander Payne, Bruno Podalydès, Walter Salles, Gus Van Sant, Oliver Schmitz, Nobuhiro Suwa, Daniela Thomas, Tom Tykwer, 2006)
Een leuk concept, laat 20 regisseurs hun visie geven op Parijs en liefde. De uitwerking is over het algemeen genomen ook erg goed, helaas zitten er toch ook wel wat mindere segmenten tussen. De losse segmenten duren slechts een minuut of zes en dat is vaak veel te kort, vooral bij de goede delen is het alweer afgelopen voordat je er echt lekker in zit. Jammer en naar mijn mening was het ook verstandiger geweest om voor wat minder (en dus langere) segmenten te kiezen. Er zitten gelukkig wel enkele pareltjes tussen, waardoor het zeker geen straf is om naar de film te kijken. Door het te grote onderlinge verschil dus geen topper, maar wel een zeer vermakelijke film die voorbij is voor je het door hebt. 7.8
Parfum - Die Geschichte eines Mörders (Tom Tykwer, 2006)
Na veel positieve verhalen ook zelf maar eens deze film gekeken en de film viel me behoorlijk tegen. De beelden en de sfeer zijn prachtig, maar het verhaal is langdradig, apart en heeft een matig einde. Dankzij de mooie beelden dus nog een 6.5
Princess is een zeer verrassende film uit Denemarken, een combinatie tussen anime en "echte" homevideobeelden. Ook koos men niet voor een luchtig onderwerp, in de eerste scene zien we Princess (de artiestennaam van Christina) hoogzwanger in een pornofilm spelen. Wanneer Christina aan een overdosis overlijdt, neemt haar broer August haar vijfjarige dochtertje (Mia) onder zijn hoede. Mia heeft heeft zowel fysiek als emotioneel geleden onder haar ongezonde leefomgeving en daar is August zo kapot van dat hij de verantwoordelijke personen wil aanpakken, Charles Bronson style. De comninatie tussen de anime en live-action past zeer goed bij de film en weet het naargeestige verhaal nog meer te benadrukken. Zeer aangrijpende film! 8.0
Paris, je t'aime (Olivier Assayas, Frédéric Auburtin, Emmanuel Benbihy, Gurinder Chadha, Sylvain Chomet, Ethan Coen, Joel Coen, Isabel Coixet, Wes Craven, Alfonso Cuarón, Gérard Depardieu, Christopher Doyle, Richard LaGravenese, Vincenzo Natali, Alexander Payne, Bruno Podalydès, Walter Salles, Gus Van Sant, Oliver Schmitz, Nobuhiro Suwa, Daniela Thomas, Tom Tykwer, 2006)
Een leuk concept, laat 20 regisseurs hun visie geven op Parijs en liefde. De uitwerking is over het algemeen genomen ook erg goed, helaas zitten er toch ook wel wat mindere segmenten tussen. De losse segmenten duren slechts een minuut of zes en dat is vaak veel te kort, vooral bij de goede delen is het alweer afgelopen voordat je er echt lekker in zit. Jammer en naar mijn mening was het ook verstandiger geweest om voor wat minder (en dus langere) segmenten te kiezen. Er zitten gelukkig wel enkele pareltjes tussen, waardoor het zeker geen straf is om naar de film te kijken. Door het te grote onderlinge verschil dus geen topper, maar wel een zeer vermakelijke film die voorbij is voor je het door hebt. 7.8
Parfum - Die Geschichte eines Mörders (Tom Tykwer, 2006)
Na veel positieve verhalen ook zelf maar eens deze film gekeken en de film viel me behoorlijk tegen. De beelden en de sfeer zijn prachtig, maar het verhaal is langdradig, apart en heeft een matig einde. Dankzij de mooie beelden dus nog een 6.5
Mr.3000 (2004)
Stan Ross (Bernie Mac) stopt op het hoogtepunt van zijn honkbalcarriere, als hij 3000 hits heeft geslagen. Na 9 jaar blijkt dat hij er eigenlijk nog 3 te kort komt, en besluit hij , ondanks zijn leeftijd, deze punten alsnog te gaan scoren bij zijn oude club.
Vermakelijke comedie, die nergens moeite doet om de honkbalcliche's te vermijden.Het moment dat zijn criticasters op tv in zijn woonkamer lijken te zitten is mooi gefilmd.
(7 - imdb: 5.6)
Stan Ross (Bernie Mac) stopt op het hoogtepunt van zijn honkbalcarriere, als hij 3000 hits heeft geslagen. Na 9 jaar blijkt dat hij er eigenlijk nog 3 te kort komt, en besluit hij , ondanks zijn leeftijd, deze punten alsnog te gaan scoren bij zijn oude club.
Vermakelijke comedie, die nergens moeite doet om de honkbalcliche's te vermijden.Het moment dat zijn criticasters op tv in zijn woonkamer lijken te zitten is mooi gefilmd.
(7 - imdb: 5.6)
Ultravox 26 april in Paradiso....eindelijk!!!!!
Dan heb ik nog wat te goedquote:Op maandag 10 september 2007 23:18 schreef pascalheister het volgende:
[..]
ok heb nu alle films uit de box gehad
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Joze to tora to sakana tachi (Josee, the Tiger and the Fish)
Het verhaal begint met Tsunea, een jonge kerel die van dame naar dame fladdert. Deze hoort een gerucht dat er in de buurt een gekke oude dame rondloopt die al 10 jaar een kinderwagen voortduwt zonder dat iemand weet wat er in zit. Op een dag ontmoet hij haar toevallig en ontdekt de inhoud: haar volwassen maar ook verlamde kleindochter, Josee, waarvoor het omaatje zich schaamt. Er groeit iets tussen Tsuneo en Josee.
Het heeft alles van typisch Japans drama en natuurlijk zijn er een hoop overeenkomsten, maar toch... er is een sfeerverschil. Deze film is niet melig, noch naief. Alles verloopt niet perfect en hun leven is geen sprookje. Dit werkt wel verfrissend, waardoor de film best een aanrader is. Dit wordt ondersteund door 2 toffe hoofdrollen, Tsuneo is een sympathieke losbol en Josee is schattig, maar niet te meelijwekkend en heeft ook onhebbelijke kantjes. Ander ongewoon detail is dat er vrij veel naakt in zit, niet gebruikelijk bij (dit soort) Japanse films, verder ook niet echt relevant, maar het viel wel op .
Het verhaal begint met Tsunea, een jonge kerel die van dame naar dame fladdert. Deze hoort een gerucht dat er in de buurt een gekke oude dame rondloopt die al 10 jaar een kinderwagen voortduwt zonder dat iemand weet wat er in zit. Op een dag ontmoet hij haar toevallig en ontdekt de inhoud: haar volwassen maar ook verlamde kleindochter, Josee, waarvoor het omaatje zich schaamt. Er groeit iets tussen Tsuneo en Josee.
Het heeft alles van typisch Japans drama en natuurlijk zijn er een hoop overeenkomsten, maar toch... er is een sfeerverschil. Deze film is niet melig, noch naief. Alles verloopt niet perfect en hun leven is geen sprookje. Dit werkt wel verfrissend, waardoor de film best een aanrader is. Dit wordt ondersteund door 2 toffe hoofdrollen, Tsuneo is een sympathieke losbol en Josee is schattig, maar niet te meelijwekkend en heeft ook onhebbelijke kantjes. Ander ongewoon detail is dat er vrij veel naakt in zit, niet gebruikelijk bij (dit soort) Japanse films, verder ook niet echt relevant, maar het viel wel op .
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Geen trailer dit keer ?
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=yIl_jGh-LWE" target="_blank" rel="nofollow">Afleidingsmanoeuvre</a>
Ik vind alleen een Youtube-fanclip met Creep van Radiohead erover. Dat past niet echt bij de bedoeling van de film.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
-It's All Gone Pete Tong
Over het leven van dj Frankie Wilde op Ibiza
-The Manson Family
Spreekt voor zich
[ Bericht 81% gewijzigd door #ANONIEM op 12-09-2007 08:13:26 ]
Over het leven van dj Frankie Wilde op Ibiza
-The Manson Family
Spreekt voor zich
[ Bericht 81% gewijzigd door #ANONIEM op 12-09-2007 08:13:26 ]
Clean, Shaven Zo, dat was weer eens wat anders. Wat een nare, grauwe film, waar vooral de soundtrack je een erg onbehaaglijk gevoel geeft. Zoiets wat Darren Arranofsky probeert in Pi en RfaD maar het misschien iets forceert. The Fallen Idol Misdaad door de ogen van een kind, en wat moet hij daar dan mee als zijn idool dat gedaan heeft. De voorganger van The Third Man, en ook deze was erg goed. Vlot, spannend en stijlvol. Aanrader. Brief Encounter fantastisch. (y)
vol.
Welke film heb jij pas/vandaag gezien? Deel CV
[ Bericht 86% gewijzigd door Lonewolf2003 op 12-09-2007 12:29:50 ]
Welke film heb jij pas/vandaag gezien? Deel CV
[ Bericht 86% gewijzigd door Lonewolf2003 op 12-09-2007 12:29:50 ]
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |