Welke film heb jij pas/vandaag gezien? Deel CXIV

The Star Dreamer
Deze interessante docu gaat over Pavel Klushantsev, een Russische filmmaker, die baanbrekende special effects gebruikte in zijn SF-films. Stanley Kubrick heeft bijvoorbeeld een aantal van zijn technieken gebruiken in 2001 A Space Odyssey en vele anderen schijnen door hem geïnspireerd zijn. Terwijl in de jaren '50 in de VS de ene bijzonder matige SF-monster-film na de andere werd uitgespuwd, maakte Klushantsev heel behoorlijke films zoals Planeta Bur, die ik eerder had gezien en inderdaad wel zijn momenten heeft.
Het treurige is dat Klushantsev echter nooit echt de erkenning heeft gekregen, die hij zou moeten verdienen. De overheid zag eigenlijk liever dat ie propaganda-filmpjes over de aardappeloogst zou maken en nadat de ruimterace tussen de VS en de USSR alsnog verloren werd in 1969 verdween hij in obscuriteit. Deze docu trekt dit allemaal recht door een kijkje te nemen in de gedachtenwereld van Klushantsev en ook een aantal van zijn spitsvondige truukjes te laten zien. Al met al best indrukwekkend zo nu en dan met helaas wel een ietwat melodramatische vertelstem. Cijfer: 8.

Noz w wodzie
Echt zo'n film, waarbij ik me kan voorstellen dat de VPRO in de jaren '60 en '70 deze grijsgespeeld heeft. In de eerste film van feature-film van Roman Polanski komt een echtpaar een lifter tegen en zij nemen hem mee op een zeiltocht. De karakters van de drie hoofdrolspelers zijn goed uitgewerkt. De lifter is een onbevangen brutalerik, de echtgenoot iemand die zich kan storen aan dommigheid. Er ontstaat een onderhuids conflict tussen de twee, waarbij de echtgenote van een afstandje lijkt toe te kijken. Redelijk intrigrerende film met een tof slot. Cijfer: 7,5

The Big Sleep
Aaargh, wat een overgecompliceerde shit werd dit gaandeweg . Zonde hoor, want Humphrey Bogart was wel in zijn element. Cijfer: 6.

[ Bericht 0% gewijzigd door Falco op 09-09-2007 18:45:23 ]

185. Knocked Up (Judd Apatow, 2006) :: 7.7



Leuke film weer van Apatow, met de nodige hilarische momenten. Jammer dat de film wat te lang duurt, waardoor het verhaal wat uitgerekt wordt. Anders had het een echte topper kunnen worden.

186. The Curse of the Jade Scorpion (Woody Allen, 2001) :: 7.5



Vermakelijk stukje film, leuke personages en een geinig en orgineel script.

Charlie and the Chocolate Factory (Tim Burton, 2005)
Met Charlie and the Chocolate Factory leverde Burton opnieuw een topfilm af, de verfilming van het boek van Ronald Dahl is kleurrijk en is eigenlijk zoals ik me het boek zelf visueel voorstelde. Enig verschil daarin is de rol van Johnny Depp (Willy Wonka), daarbij dacht ik meer aan een klein, dik en oud mannetje. Neemt niet weg dat Depp een fantastische Wonka neerzet. Verder leuke liedjes en een goede score van Burton's huiscomponist Danny Elfman. 8.0

Ed Wood (Tim Burton, 1994)
Ed Wood is de verfilming van het leven van de gelijknamige b-film regisseur, de beste man heeft de twijfelachtige eer om de slechtste film ooit op zijn naam te hebben staan; Plan 9 from outher space. Depp zet de rol van Ed Wood goed neer, maar het is vooral Martin Landau die een echte topprestatie levert als de filmlegende Bela Lugosi. De keuze voor het zwart-wit in beeld brengen van het verhaal is naar mijn mening een goede keus, het past goed bij het sfeertje van de film. Ditmaal geen score van Danny Elfman, maar van Howard Shore (waar overigens niks op aan te merken valt). Verder is het ook wel vermakelijk om Johnny Depp in enkele scenes als travestiet te zien. 7.8

Mars Attacks! (Tim Burton, 1996)
Mars Attacks is in mijn ogen een van de wat mindere Burton films, neemt niet weg dat het nog steeds een vermakelijke film is. Veel lachwekkende situaties en eveneens lachwekkende special effects (dit was ook de bedoeling). Verder beschikt de film over een topcast met veel grote namen, helaas zorgen al deze rollen wel voor veel kleine verhaallijntjes die soms niks toevoegen en makkelijk (en beter) uit de film gelaten hadden kunnen worden. 7.0

Ik heb de laatste dagen aardig wat films gekeken, daarom hier een overzichtje sinds donderdag.

The Lookout (2007) 7.5
Vermakelijke thriller met Joseph Gordon-Levitt die wel wat overeenkomsten vertoont met Brick, maar dan iets minder origineel. Zoals veel films zal deze film in de bioscoop iets beter tot zijn recht komen dan op een tv, wat mijn punt wellicht enigszins beïnvloed heeft.

The Hustler (1961) 8-
Sfeervolle pool-and-hustle film met een fijne Paul Newman. De bijrollen van o.a. George C. Scott en Jackie Gleeson zijn uitstekend. Het vervolg uit 1986 met Tom Cruise heeft duidelijk een stuk minder te bieden dan dit origineel.

September (2003) 5.5
Film die het leven van een dozijn Duitsers ten tijden van de aanslagen op het WTC in New York laat zien. Ondanks het onderwerp weinig interessant. Snel vergeten dus.

Papillon (1973) 7.5
Onderhoudende prison-escape film van Franklin J. Schaffner die net iets te lang duurt. Steve McQueen en Dustin Hoffman leveren degelijk acteerwerk af. Veel nagedaan in films als Escape from Alcatraz en The Shawshank Redemption.

Jeepers Creepers (2001) 5.5
Deze teen-horror film begint spannend en betrekkelijk geloofwaadig. Als echter na een minuut of 40 het monster steeds explicieter in beeld komt verdwijnt die aanvankelijke spanning als sneeuw voor de zon. Met een dergelijk gebrek aan een groot budget hadden de makers meer kunnen en moeten leren van een The Blair Witch Project. De goede elementen worden even later stuk voor stuk te niet gedaan.

Der Amerikanische Freund (1977) 8+
De spannende en mysterieuze thriller-sfeer die Wenders in deze film lang aanhoudt werkt prima. Bruno Ganz en vooral Dennis Hopper zetten eens te meer heerlijke personages neer. Het verhaal komt niet op de eerste plaats, de karakters en de sfeer daarentegen des te meer.

Network (1976) 7+
Hoewel op deze film niet veel kritiek te leveren valt had ik toch wat meer verwacht van een film met televisiemacht en -corruptie als onderwerp, Sidney Lumet als regisseur en o.m. Robert Duvall als acteur. De film blijft boeien, maar is nergens echt meeslepend, zoals ik wel enigszins gehoopt had.

Airplane! (1980) 5-
Dit is dus de film waar alle Naked Guns, Hot Shots! en uiteindelijk zelfs de Scary Movies vandaan komen. Leuk dat het de eerste is, maar de grap-dichtheid is net iets lager dan in de meeste andere über-flauwe komedies waarin geen plaats is voor een fatsoenlijk script of goed acteerwerk. Ik trek dit soort humor simpelweg niet meer.

God Grew Tired of Us (2006)
Documentaire over een aantal jongens die in een vluchtelingenkamp wonen, ze komen uit zuid Sudan en krijgen de kans om zich in de VS te vestigen. Tussen de hilarische momenten door, met een hoog "groeten terug" gehalte, vertellen de jongens hun aangrijpende verhaal. Gaandeweg word hun verhaal van hun verblijf in de harde westerse wereld ook een aangrijpend verhaal op zich.
(7/10)

Ong Bak
Film nog nooit eerder in zijn geheel gezien, maar was in principe wel zoals ik verwacht had. Enorm strakke choreografie, met bizarre moves, maar voor het verhaal hoef je het gewoon niet te doen..Ik geef de film in zijn geheel een 7.5. Dit is dus een combo tussen een 5 voor het verhaal en een 10 voor de actie.

A Scanner Darkly
Deze film viel natuurlijk direct op bij de trailer door de stijl. Door alles over te trekken en kleurvlakken te creeeren oogt de film direct erg apart. Ten tweede was de film van tevoren al interessant doordat het een verfilming van een verhaal van Philp K Dicken is. Films gebaseerd op die verhalen kunnen afwisselend heel vet en wel te doen zijn dus ik was zeer benieuwd.
Het scramble suit idee had echt alleen maar kunnen werken op deze manier. Als die live action of CGI was, dan was het in beide gevallen echt heel dom geweest, maar nu ziet het er wel ok uit. Het verhaal is lekker verwarrend, het einde geeft deels een goede uitleg, maar laat gelijk een vraag rijzen over ethiek en over hoe de wereld eigenlijk heel gemakkelijk zo kan gaan vervreemden. Interessante en opvallende film. Een 7,5.

Fay Grim (2006, VS, Hal Hartley)
Fans zullen het vast vernieuwend, fris, kuntszinnig en/of intelligent noemen. Ik noem het amateuristisch, artsyfartsy, irritant en saai. Misschien dat ik het niet heb begrepen en was het bedoeld als parodie. Dat kan maar parodieën waarbij ik niet lach beschouw ik ook als mislukt.
cijfer: 3

A Mighty Wind (2003, VS, Christopher Guest)
Mockumentary over een reunië van folkzingers uit de jaren '60. De karakters zijn geinig. Vooral Eugene Levy als Mitch Cohen is erg geslaagd. De jongens van Spinal Tap vormen dit keer de Folksmen. Maar de film is niet zo grappig als Spinal Tap. En dat komt vooral omdat die te braaf is. Het lijkt alsof Guest te veel sympathie heeft voor het onderwerp en ze niet zo volledig tot de grond toe wilt afkraken als in Spinal Tap wel gebeurt.
cijfer: 7

Man cheng jin dai huang jin jia (Curse of the Golden Flower) (2006, HK, Yimou Zhang)
Als ik aan deze film denk schieten drie woorden me te binnen, goud, massaal en tieten. Om bij dat laatste te beginnen. De gehele vrouwelijke cast, met de verder voortreffelijke Gong Li, loopt de gehele film in zulke strakke korsetten, dat hun tieten er bijna uitfloepen. Dat is dus genieten voor mannelijke kijker.
Goud, omdat de film vol zit met prachtige decors en details vol goud en andere kleuren. Visueel is deze Zhang wederom prachtig om te aanschouwen. Zhang kan kleine details, zoals de sieraden van Gong Li, prachtig in beeld brengen. Maar ook het verbeelden van de massaliteit van het Chinese hof is bij hem in goede handen. Zhang zorgt in zijn hele massale uitbeelding van het hof ervoor dat je niet vergeet dat je naar het hof van de Chinese keizer kijkt en niet één of ander klein Europees koninkje.
Door de promo's werd deze film vooral aangeprijst als een opvolger van de martial arts hits Hero en House of the Flying Dagger. Maar dat klopt niet helemaal. Eigenlijk heeft het eerste anderhalf uur, afgezien van een paar kleine actiescené's, meer weg van een kostuumdrama. En lijkt qua verhaal meer op een Raise of the Red Latern dan zijn martial arts films. Het verhaal over intriges, plotten en samenzweringen is interessant genoeg om de aandacht vast te houden.
Het laatste half uur barst de actie los. En dat is genieten geblazen. Dit keer iets minder 1op1 wuxia actie, maar meer een massaal slagveld van twee legers die tegen elkaar vechten.
Verder kan ik de imo als oudere keizer onherkenbarem sterk spelende Chow Yun-Fat niet ongenoemd laten.
cijfer: 8.5

The Man with the Golden Gun (1974)
James Bond wordt een doelwit van Fransesco Scaramanga en moet het simpelweg zien te overleven. Christopher Lee maakt deze film het tofst als badguy maar Roger Moore doet het ook zeer goed, mooie lokaties weer, leuke stunts, alleen die politieagent irriteert mateloos.

THE BOURNE ULTIMATUM



Het derde en laatste deel van de Bourne-trilogie is gewéldig. Deel 1 was al erg goed. Deel 2 vond ik iets minder, maar deel 3 is de beste van allemaal. Zonder twijfel. Spanning en actie vanaf de eerste seconde totaan de laatste seconde. Matt Damon is opnieuw zeer sterk in zijn rol als Jason Bourne. ook Julia Stiles is goed, maar helaas te weinig in beeld. Deze derde Bourne-film rondt de boel goed af. The Bourne Ultimatum is zoals een actiefilm hoort te zijn!

Cijfer: 9,0

Fracture (2007)
Degelijke psychologische thriller, waarin het kat en muisspel tussen Hopkins en Goslin centraal staat. Je zou de film misschien kunnen betichten van Lector-sploitation.
6,5

Freedom Writers (2007)
Er is niet zo heel veel mis met deze film, behalve dat het onderwerp "docent helpt kansarme leerlingen" al behoorlijk uitgemolken is en deze film, afgezien van het feit dat het een goede weergave van een waargebeurd verhaal schijnt te zijn, weinig toevoegt aan het bestaande (sub)genre.
6,5

Snow Cake (2006)
Mooi dramafilmpje met overtuigende acteurs. Ik zeg verder niks over het plot, omdat het bij deze film volgens mij beter is als je van te voren niet weet wat je te wachten staat. De film begint erg vlot, maar kabbelt aan het eind wat langzaam voort, terwijl je eigenlijk al vrij snel wel kunt raden wat er aan de hand is.
7

Meili shiguang (The Best of Times)



2 neven, Wei en Jie, modderen maar wat aan en hebben kutjobs. Dan krijgen ze plots de kans op "schulden te innen" voor een lokale bende. Ze krijgen een pistool en één kogel. Vanzelfsprekend loopt het daar allemaal mis. In de marge heeft Wei ook nog een familiaal probleem, want zijn tweelingzus is zwaar ziek en heeft niet lang meer te leven.







Het is een vrij onopvallende film, het begint relaxed met familietafereeltjes en de jongens die wat op de straat rondhangen, pas later in het verhaal wordt het allemaal iets dramatischer. Nergens is de film echt beklijvend, maar hij wordt ook nooit vervelend (met uitzondering van een irritante oom die steeds staat te roepen). Ik vond het jammer dat ze niet dieper ingingen op de hele plotlijn met de zieke zus, dat had meer potentie dan de criminele insteek. De film eindigt wel op een positieve noot door een verrassend maar eveneens geslaagd surrealistisch einde.

Trailer .

Au Revoir, Les Enfants
Julien Quentin zit tijdens WO II in het door de Nazi`s bezette Frankrijk op een internaat. Wanneer de kerst vakantie is afgelopen en hij en z`n broer (die op dezelfde school zit) weer terug naar school moeten, krijgen ze een nieuwe jongen in de klas: Jean Bonnet. Een stille jongen die in het begin erg wordt gepest door z`n klasgenootjes. Dan komt Julien achter de reden waarom Jean zo stil is en veranderd alles...

Prachtige, hartverscheurende film die is gebaseerd op de ware gebeurtenissen die Louis Malle zelf heeft meegemaakt.
Al vanaf het allereerste shot op het treinstation, waar Julien afscheid neemt van z`n moeder om terug te keren naar school, is duidelijk waar de film om draait: om afscheid nemen. Afscheid nemen van je geliefden, van je vrienden en bekenden. Iets wat in de Tweede Wereldoorlog natuurlijk aan de orde van de dag was.

De manier waarop Malle zoiets groots en verschrikkelijk als WO II gebruikt om dit menselijke drama te vertellen is prachtig. De emoties worden nergens te dik aangezet waardoor het niet geforceerd over komt en je dus volop met de personages kunt meeleven.
De sfeer die in de film overheerst is er één van verdriet en onmacht. Iets dat wordt versterkt door het feit dat Malle veelal (bijna alleen maar) gebruik maakt van grauwe en sobere sets die de treurnis van de situatie waarin de wereld op dat moment verkeerde goed weer geeft. Het gebruik van fletse, grijs getinte filters helpt hier zeker bij. Gelukkig zit er ook wat humor in de film zodat het niet een totaal sober geheel is.
De acteerprestaties van de veelal jonge cast zijn fenomenaal, waarbij vooral Gaspard Manesse (als Julien) en Raphael Fejtö (als Jean) met kop en schouders boven de rest uit steken.

Het einde van de film is ontzettend emotioneel, waarbij waarschijnlijk bij menigeen een traantje zal vloeien. Het allerlaatste shot van de film wordt extra lang aangehouden waardoor de kracht van die laatste scene nog eens extra wordt benadrukt.

Met Au Revoir, Les Enfants heeft Louis Malle een prachtig emotioneel menselijk drama gemaakt waarbij vooral de laatste scene fantastisch is en die zal dan ook nog lang door je hoofd blijven spoken.

IMDB Cijfer: 8,1/10
Mijn Cijfer: 8,5/10

[ Bericht 0% gewijzigd door Timo20 op 10-09-2007 23:15:04 ]

quote:

Op maandag 10 september 2007 22:42 schreef Timo20 het volgende:
Au Revoir, Les Enfants

ik dacht dat je die al gezien had of vergis ik me met een andere film?

Vanmiddag gezien: Mr. Brooks
Ik ben geen Kevin Costner fan, maar hij viel erg mee.

quote:

Op maandag 10 september 2007 22:44 schreef pascalheister het volgende:

[..]

ik dacht dat je die al gezien had of vergis ik me met een andere film?

Nee deze had ik nog niet gezien. Dit was de eerste uit de Malle box van Criterion die ik heb bekeken.
De enige andere film dan Malle die ik tot nu toe heb gezien was Ascenseur pour l'échafaud

quote:

Op maandag 10 september 2007 23:16 schreef Timo20 het volgende:

[..]

Nee deze had ik nog niet gezien. Dit was de eerste uit de Malle box van Criterion die ik heb bekeken.
De enige andere film dan Malle die ik tot nu toe heb gezien was Ascenseur pour l'échafaud

ok heb nu alle films uit de box gehad

Midnight Cowboy (1969, VS, John Schlesinger)
Soms kom ik een review tegen waar ik het (bijna) volledig me eens ben. En omdat Roger Ebert het beter verwoord dan mezelf, het al laat is, een schaamteloze copy-paste van de stukken waar ik het me eens ben. Het was voor mij echter wel de eerste keer dat ik hem zag.

quote:

the movie as a whole doesn't live up to its parts. And that Joe and Ratso rise above the material, taking on a reality of their own while the screenplay detours into the fashionable New York demimonde. "Midnight Cowboy" is a good movie with a masterpiece inside, struggling to break free.

The best thing in the movie is the acting, by Jon Voight and Dustin Hoffman as a simple-minded Texas drifter and a cynical Broadway street operator. This was the movie that established Voight's career, and proved that Hoffman, after the triumph of "The Graduate," had many more notes inside of him -- and was destined to become one of the great character actors of his time. Voight and Hoffman both won Oscar nominations as best actor. Over their shoulders, we could see a real world, the world of Times Square in the 1960s, which at the time seemed bleak and dangerous -- but in the less innocent 1990s seems positioned half-way between our current despair and lingering myths of Damon Runyon.

The characters and their immediate world are absolutely right, then. But the director, John Schlesinger, was not willing to tell their story with the simplicity I think it required. He took those two magnificent performances and dropped them into a trendy, gimmick-ridden exercise in fashionable cinema. The ghost of the Swinging Sixties haunts "Midnight Cowboy," and robs it of the timelessness it should possess.

I still feel that is the case. What has happened to "Midnight Cowboy" is that we've done our own editing job on it. We've forgotten the excesses and the detours, and remembered the purity of the central characters and the Voight and Hoffman performances. Seeing the movie again was a reminder of what else, unfortunately, it contains.


Instead, it reaches outside the relationship for a string of melodramatic scenes that will not do. The most offensive is a psychedelic Andy Warhol party scene. Although the scene now provides a certain historical record (and it is fun to spot Warhol "superstars" in cameos), this basic party scene had already, in 1969, been staged many times. In the world they inhabited, there would have been almost no chance of Joe and Ratso being invited to such a party.


All of these doubts about "Midnight Cowboy" exist entirely apart from the performances of Dustin Hoffman and Jon Voight. It is a tribute to them, and to the core of honesty in Waldo Salt's screenplay and Schlesinger's direction (which both won Oscars), that Ratso and Joe Buck emerge so unforgettably drawn. But if films could be revised, or rewritten, it is possible to see now how this one could be more pure.

cijfer: 8

.

Ik vond die psychedelische scene in Midnight Cowboy juist één van de hoogtepunten. Ook al zijn er idd wat punten die beter hadden gekund en die het echt een meesterwerk hadden gemaakt. Maar toch een 8,5 van mij voor weer zo'n mooie film uit Hollywoods laatste glorieperiode.

Tini zabutykh predkiv

Oude volksvertelling van regisseur Sergei Parajanov (wellicht bekend van het bekendere Sayat Nova), dat zich afspeelt in de Oekraïne. Het verhaal is eenvoudig en ook beter te behappen dan dat van Sayat Nova: het start met een soort Romeo & Juliet-beginsetting, maar heeft een dramatischere afloop en dat alles in folklorestijl. Het heeft wel grappige dingen en het diverse camerawerk mag ook wel apart genoemd worden. Maar over het algemeen is dit toch niet echt mijn smaak. Er gebeurt gewoonweg te weinig om boeiend te blijven. Cijfer: 5,5

Mr. Smith Goes to Washington
Jaja, die Frank Capra toch. Hij komt bij mij toch altijd weg met zijn oversentimentele gedoe . Cijfer: 7

Nuovo cinema Paradiso
Prachtig, prachtig . Italiaanse cinema op zijn best is dit. Cijfer: 9

Twee sterke films van Michael Mann.

The Insider (Michael Mann, 1999)
Zeer sterke film van Michael Mann, met in de hoofdrollen Al Pacino en Russell Crowe. Ditmaal geen aktiefilm, maar een zeer spannende thriller over een klokkenluider die de misstanden in de tabaksindustrie aan de kaak wil stellen. Normaal ben ik niet zo'n fan van Crowe maar hier zet hij een zeer overtuigende rol neer en Pacino is weer als vanouds. De beelden zijn prachtig en de daarbij zeer goed passende ingetogen soundtrack ook (volgens mij is een deel van de soundrack later weer gebruikt bij Deadwood). 8.0

Collateral (Michael Mann, 2004)
Collateral is een film die het niet moet hebben van het verhaal (wat er overigens nog best mee door kan), maar meer van de prachtige beelden. De films van Michael Mann zijn altijd van grote schoonheid, maar Collateral behoort visueel tot een van zijn toppers. Vooral de scene waar 's nachts midden in de stad enkele wolven over straat lopen is prachtig. Verder goed acteerwerk van Tom Cruise en Jamie Foxx. 8.0

Princess (Anders Morgenthaler, 2006)
Princess is een zeer verrassende film uit Denemarken, een combinatie tussen anime en "echte" homevideobeelden. Ook koos men niet voor een luchtig onderwerp, in de eerste scene zien we Princess (de artiestennaam van Christina) hoogzwanger in een pornofilm spelen. Wanneer Christina aan een overdosis overlijdt, neemt haar broer August haar vijfjarige dochtertje (Mia) onder zijn hoede. Mia heeft heeft zowel fysiek als emotioneel geleden onder haar ongezonde leefomgeving en daar is August zo kapot van dat hij de verantwoordelijke personen wil aanpakken, Charles Bronson style. De comninatie tussen de anime en live-action past zeer goed bij de film en weet het naargeestige verhaal nog meer te benadrukken. Zeer aangrijpende film! 8.0




Paris, je t'aime (Olivier Assayas, Frédéric Auburtin, Emmanuel Benbihy, Gurinder Chadha, Sylvain Chomet, Ethan Coen, Joel Coen, Isabel Coixet, Wes Craven, Alfonso Cuarón, Gérard Depardieu, Christopher Doyle, Richard LaGravenese, Vincenzo Natali, Alexander Payne, Bruno Podalydès, Walter Salles, Gus Van Sant, Oliver Schmitz, Nobuhiro Suwa, Daniela Thomas, Tom Tykwer, 2006)
Een leuk concept, laat 20 regisseurs hun visie geven op Parijs en liefde. De uitwerking is over het algemeen genomen ook erg goed, helaas zitten er toch ook wel wat mindere segmenten tussen. De losse segmenten duren slechts een minuut of zes en dat is vaak veel te kort, vooral bij de goede delen is het alweer afgelopen voordat je er echt lekker in zit. Jammer en naar mijn mening was het ook verstandiger geweest om voor wat minder (en dus langere) segmenten te kiezen. Er zitten gelukkig wel enkele pareltjes tussen, waardoor het zeker geen straf is om naar de film te kijken. Door het te grote onderlinge verschil dus geen topper, maar wel een zeer vermakelijke film die voorbij is voor je het door hebt. 7.8



Parfum - Die Geschichte eines Mörders (Tom Tykwer, 2006)
Na veel positieve verhalen ook zelf maar eens deze film gekeken en de film viel me behoorlijk tegen. De beelden en de sfeer zijn prachtig, maar het verhaal is langdradig, apart en heeft een matig einde. Dankzij de mooie beelden dus nog een 6.5

Mr.3000 (2004)

Stan Ross (Bernie Mac) stopt op het hoogtepunt van zijn honkbalcarriere, als hij 3000 hits heeft geslagen. Na 9 jaar blijkt dat hij er eigenlijk nog 3 te kort komt, en besluit hij , ondanks zijn leeftijd, deze punten alsnog te gaan scoren bij zijn oude club.
Vermakelijke comedie, die nergens moeite doet om de honkbalcliche's te vermijden.Het moment dat zijn criticasters op tv in zijn woonkamer lijken te zitten is mooi gefilmd.
(7 - imdb: 5.6)

quote:

Op maandag 10 september 2007 23:18 schreef pascalheister het volgende:

[..]

ok heb nu alle films uit de box gehad

Dan heb ik nog wat te goed

Joze to tora to sakana tachi (Josee, the Tiger and the Fish)



Het verhaal begint met Tsunea, een jonge kerel die van dame naar dame fladdert. Deze hoort een gerucht dat er in de buurt een gekke oude dame rondloopt die al 10 jaar een kinderwagen voortduwt zonder dat iemand weet wat er in zit. Op een dag ontmoet hij haar toevallig en ontdekt de inhoud: haar volwassen maar ook verlamde kleindochter, Josee, waarvoor het omaatje zich schaamt. Er groeit iets tussen Tsuneo en Josee.







Het heeft alles van typisch Japans drama en natuurlijk zijn er een hoop overeenkomsten, maar toch... er is een sfeerverschil. Deze film is niet melig, noch naief. Alles verloopt niet perfect en hun leven is geen sprookje. Dit werkt wel verfrissend, waardoor de film best een aanrader is. Dit wordt ondersteund door 2 toffe hoofdrollen, Tsuneo is een sympathieke losbol en Josee is schattig, maar niet te meelijwekkend en heeft ook onhebbelijke kantjes. Ander ongewoon detail is dat er vrij veel naakt in zit, niet gebruikelijk bij (dit soort) Japanse films, verder ook niet echt relevant, maar het viel wel op .

Geen trailer dit keer ?

Ik vind alleen een Youtube-fanclip met Creep van Radiohead erover. Dat past niet echt bij de bedoeling van de film.

Clean, Shaven Zo, dat was weer eens wat anders. Wat een nare, grauwe film, waar vooral de soundtrack je een erg onbehaaglijk gevoel geeft. Zoiets wat Darren Arranofsky probeert in Pi en RfaD maar het misschien iets forceert. The Fallen Idol Misdaad door de ogen van een kind, en wat moet hij daar dan mee als zijn idool dat gedaan heeft. De voorganger van The Third Man, en ook deze was erg goed. Vlot, spannend en stijlvol. Aanrader. Brief Encounter fantastisch. (y)