OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik had al in de history gezocht, maar het relevantste topic over dit onderwerp had een laatste post in 2003, dus ben zo vrij geweest om een nieuw topic aan te maken.
Over het feit: geen kinderwens hebben.
Paar dagen geleden kwam het weer ter sprake, toen de buurvrouw van mijn ouders trots de foto's van haar kleindochter aan ons liet zien. Na de oooooh's en aaaaaaah's van mijn moeder vroeg de buurvrouw: "en? ook al oma-zijn in het vooruitzicht?" waarop mijn antwoord was: "daar moet ze van mijn kant niet teveel op rekenen". Waarop ik meteen de kreten 'maar je bent nog jong, wacht maar!' en 'dat kun je nu nog niet weten' naar mn hoofd geslingerd krijg.
Eigenlijk altijd dezelfde kreten als het gesprek weer eens op kinderen komt.
Ik ben 22, vrouw en heb eigenlijk geen kinderwens, nooit gehad ook. Ik zeg niet dat het nooit zal komen (wie weet is het verhaal over de biologische klok die gaat tikken rond je 30ste wel waar ) maar als ik zo om me heen kijk, naar mijn leven, zoals het nu is en zoals het was, naar de wereld om me heen en naar mijzelf en mijn vriend, heb ik niet het idee dat een kind daar voor mij iets compleet aan zal maken. Het is nu goed zoals het is, eindelijk, en de jeugd die ik gehad heb (geen klotejeugd door ouders, maar door pesten en treiteren en andere wreedheden die kinderen/jongeren elkaar aandoen) zou ik mijn eventuele kind nie toewensen. Natuurlijk zijn mijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst van een eventueel kind, maar toch.. het zet je aan het denken.
Ook het feit dat de wereld (in mijn ogen) naar de klote gaat (oorlogen, terroristen, klimaatsveranderingen, verkrachters, mishandelingen, moorden) maakt mij niet echt 'eager' om daar nog eens een kind op te zetten.
Zou net als mijn moeder geen oog meer dichtdoen als 't kind eens lekker met vrienden weg wil en is.
Als laatste heb ik zoiets van: mijn vrijheid is me ook veel waard. Ben nog jong, wil heel veel van de wereld zien, veel met de motor weg, samen met mijn vriend (die ook niet perse kinderen wil), hoe egoïstisch het ook klinkt, maar ik wil op zondag niet hoeven tossen om wie er met de motor weg mag en wie er op moet passen .
Natuurlijk kan het allemaal nog veranderen, de kreten zijn waar: het KAN nog veranderen, maar het is geen 'feit', want er zijn genoeg stellen (en vrijgezellen) die geen kinderen hebben en willen. Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel frusterend is als je graag kinderen wilt en het lukt niet, of dat je meteen houdt van dat leven in je buik enzo, maar nogmaals: als ik om me heen kijk wil ik hier geen kind in zetten, wat geen verwijt is naar de mensen die wel kinderen krijgen, dat ik die ineens 'onverantwoordelijk' zou vinden ofzo immers: anders zouden 'we' uitsterven .
Ben wel heel goed met kinderen, jaren zwemles gegeven, etc. Maar zo fijn als de kleine wezentjes weer lekker met hun ouders mee naar huis gingen. Wel denk ik wel eens: maar wat als ik dan oud en half vergaan ben, dan heb ik alleen mn man en evt. vrienden (die op en duur ook dood gaan). Als ik kijk naar mijn ouders en hun broers en zussen, erg gezellig, wij mee, kleinkinderen dus.. helaas zijn opa en oma al dood, maar wat waren zij trots op hun kleinkinderen, en wat kwamen we daar vaak over de vloer.. dit ga je natuurlijk wel missen, tenzij je op den duur een soort 'buurt-oma' zou worden .
Misschien heel raar om dit in OUD te openen, maar het leek me de enige plek om mijn 'vraag' kwijt te kunnen. Misschien ook juist omdat hier zoveel WEL ouders zitten
De vraag is dus: Is het zo vreemd om geen kinderwens te hebben? Lees en post je hier alleen mee en ben je (bewust) kinderloos? Of had jij tot je 35ste ook zoiets van: ik wil geen kinderen en begon het daarna toch te borrelen en vul je nu alle fototopics met elk stapje van je steeds groter wordende kroost?? Kortom: hoe zit het met de (ontwikkeling van) kinderwensen?
[ Bericht 3% gewijzigd door motorbloempje op 08-08-2007 15:21:44 ]
Over het feit: geen kinderwens hebben.
Paar dagen geleden kwam het weer ter sprake, toen de buurvrouw van mijn ouders trots de foto's van haar kleindochter aan ons liet zien. Na de oooooh's en aaaaaaah's van mijn moeder vroeg de buurvrouw: "en? ook al oma-zijn in het vooruitzicht?" waarop mijn antwoord was: "daar moet ze van mijn kant niet teveel op rekenen". Waarop ik meteen de kreten 'maar je bent nog jong, wacht maar!' en 'dat kun je nu nog niet weten' naar mn hoofd geslingerd krijg.
Eigenlijk altijd dezelfde kreten als het gesprek weer eens op kinderen komt.
Ik ben 22, vrouw en heb eigenlijk geen kinderwens, nooit gehad ook. Ik zeg niet dat het nooit zal komen (wie weet is het verhaal over de biologische klok die gaat tikken rond je 30ste wel waar ) maar als ik zo om me heen kijk, naar mijn leven, zoals het nu is en zoals het was, naar de wereld om me heen en naar mijzelf en mijn vriend, heb ik niet het idee dat een kind daar voor mij iets compleet aan zal maken. Het is nu goed zoals het is, eindelijk, en de jeugd die ik gehad heb (geen klotejeugd door ouders, maar door pesten en treiteren en andere wreedheden die kinderen/jongeren elkaar aandoen) zou ik mijn eventuele kind nie toewensen. Natuurlijk zijn mijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst van een eventueel kind, maar toch.. het zet je aan het denken.
) maar als ik zo om me heen kijk, naar mijn leven, zoals het nu is en zoals het was, naar de wereld om me heen en naar mijzelf en mijn vriend, heb ik niet het idee dat een kind daar voor mij iets compleet aan zal maken. Het is nu goed zoals het is, eindelijk, en de jeugd die ik gehad heb (geen klotejeugd door ouders, maar door pesten en treiteren en andere wreedheden die kinderen/jongeren elkaar aandoen) zou ik mijn eventuele kind nie toewensen. Natuurlijk zijn mijn in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst van een eventueel kind, maar toch.. het zet je aan het denken.Ook het feit dat de wereld (in mijn ogen) naar de klote gaat (oorlogen, terroristen, klimaatsveranderingen, verkrachters, mishandelingen, moorden) maakt mij niet echt 'eager' om daar nog eens een kind op te zetten.
Zou net als mijn moeder geen oog meer dichtdoen als 't kind eens lekker met vrienden weg wil en is.
Als laatste heb ik zoiets van: mijn vrijheid is me ook veel waard. Ben nog jong, wil heel veel van de wereld zien, veel met de motor weg, samen met mijn vriend (die ook niet perse kinderen wil), hoe egoïstisch het ook klinkt, maar ik wil op zondag niet hoeven tossen om wie er met de motor weg mag en wie er op moet passen .
Natuurlijk kan het allemaal nog veranderen, de kreten zijn waar: het KAN nog veranderen, maar het is geen 'feit', want er zijn genoeg stellen (en vrijgezellen) die geen kinderen hebben en willen. Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel frusterend is als je graag kinderen wilt en het lukt niet, of dat je meteen houdt van dat leven in je buik enzo, maar nogmaals: als ik om me heen kijk wil ik hier geen kind in zetten, wat geen verwijt is naar de mensen die wel kinderen krijgen, dat ik die ineens 'onverantwoordelijk' zou vinden ofzo immers: anders zouden 'we' uitsterven .
enzo, maar nogmaals: als ik om me heen kijk wil ik hier geen kind in zetten, wat geen verwijt is naar de mensen die wel kinderen krijgen, dat ik die ineens 'onverantwoordelijk' zou vinden ofzo Ben wel heel goed met kinderen, jaren zwemles gegeven, etc. Maar zo fijn als de kleine wezentjes weer lekker met hun ouders mee naar huis gingen. Wel denk ik wel eens: maar wat als ik dan oud en half vergaan ben, dan heb ik alleen mn man en evt. vrienden (die op en duur ook dood gaan). Als ik kijk naar mijn ouders en hun broers en zussen, erg gezellig, wij mee, kleinkinderen dus.. helaas zijn opa en oma al dood, maar wat waren zij trots op hun kleinkinderen, en wat kwamen we daar vaak over de vloer.. dit ga je natuurlijk wel missen, tenzij je op den duur een soort 'buurt-oma' zou worden .
Misschien heel raar om dit in OUD te openen, maar het leek me de enige plek om mijn 'vraag' kwijt te kunnen. Misschien ook juist omdat hier zoveel WEL ouders zitten
De vraag is dus: Is het zo vreemd om geen kinderwens te hebben? Lees en post je hier alleen mee en ben je (bewust) kinderloos? Of had jij tot je 35ste ook zoiets van: ik wil geen kinderen en begon het daarna toch te borrelen en vul je nu alle fototopics met elk stapje van je steeds groter wordende kroost?? Kortom: hoe zit het met de (ontwikkeling van) kinderwensen?
[ Bericht 3% gewijzigd door motorbloempje op 08-08-2007 15:21:44 ]
Ja doei.
Is heel normaal. Wie wil er nou kinderen? Ze zijn duur lawaaiig stinken maken troep maken alles stuk luisteren niet zeuren jengelen huilen stelen puberen, als ze dom zijn heb je geluk want dan doen ze ook niet wat je wil maar dan snap je tenminste nog waarom.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
een beetje respect voor de keuzes van de anderen mag welquote:Op woensdag 8 augustus 2007 14:54 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Is heel normaal. Wie wil er nou kinderen? Ze zijn duur lawaaiig stinken maken troep maken alles stuk luisteren niet zeuren jengelen huilen stelen puberen, als ze dom zijn heb je geluk want dan doen ze ook niet wat je wil maar dan snap je tenminste nog waarom.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
en ik vind het helemaal niet raar als iemand geen kinderen wil, er zijn een pak argumenten voor te vinden ... ieder zijn ding
PETITLAPIN2 is mama van een TWEE schattig dochtertjes: Amélie en Marie
Ik dacht op jouw leeftijd precies hetzelfde. Nu ben ik druk aan het posten in het rammelaarstopic...
Het kan zo snel veranderen...
Het kan zo snel veranderen...
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)
ik ben helemaal niet goed met kinderen, heb er helemaal niets mee, en wil er ook niets mee. Ik ben inmiddels 41, en nog steeds geen kinderwens. Twee katten, dat vind ik al een hele verantwoordelijkheid.
motorbloempje, dit onderwerp komt vaker langs in R&P dan hier.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
Overigens snap ik niet waarom je ze niet denkt te missen als ouder maar wel als grootouder. Same difference toch? Alleen een andere fase...
* Brighteyes gaat trouwens even overleggen met de R&P collega's of zij hem daar beter vinden passen. Gezien de vragen in je OP lijkt het me namelijk helemaal niet op zijn plek hier omdat hier juist wel mensen met kinderen zitten. Dus de vraag 'waarom niet' gaat neit zo goed beantwoord worden.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
Overigens snap ik niet waarom je ze niet denkt te missen als ouder maar wel als grootouder. Same difference toch? Alleen een andere fase...
* Brighteyes gaat trouwens even overleggen met de R&P collega's of zij hem daar beter vinden passen. Gezien de vragen in je OP lijkt het me namelijk helemaal niet op zijn plek hier omdat hier juist wel mensen met kinderen zitten. Dus de vraag 'waarom niet' gaat neit zo goed beantwoord worden.
***
Het is niet raar. Ik wilde wel al altijd moeder worden. Maar ik ken zat mensen die dat gevoel nooit hadden. Sommige zijn later wel gaan rammelen en anderen genieten nog steeds van hun kinderloosheid. De angst om evt. alleen achter te blijven is niet echt een goede reden. Ik ken nl. ook genoeg oudere mensen met kinderen die ze nooit zien. Ja, als er iets echt opdoet. Dan komen ze opdraven om te zien of er al iets te halen valt. Dus wie weet. Misschien ga je nog rammelen en misschien ook niet. Maar of het raar is. Nou, nee ik vind van niet. En het gevoel van een onveilige wereld. Tja, daar is iets voor te zeggen, maar alleen door kinderen op de wereld te zetten en een poging te doen ze het juiste mee te geven, kunnen we het misschien allemaal een beetje temperen en komt WOIII nooit om de hoek kijken.
denk dat je eenzamer raakt in de opa-oma leeftijd dan in de 'ouder' leeftijd bent, aangezien je (als het even meezit) dan meestal nog over meer gezondheid en levende vrienden 'beschikt' dan wanneer je 80 bent en alleen achter de geraniums zit snap je?quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:04 schreef Brighteyes het volgende:
motorbloempje, dit onderwerp komt vaker langs in R&P dan hier.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
Overigens snap ik niet waarom je ze niet denkt te missen als ouder maar wel als grootouder. Same difference toch? Alleen een andere fase...
Maar ik zette het topic hier, omdat hier juist de OUDER(S) zitten op papierversnipperaar die de AT's afstruint na over het algemeen serieus volk met een ervaringsmening over kinderen hebben/krijgen en hoe zij er vroeger over dachten vandaar dat ik ook hier heb gezocht in de history is dat ok?
Ja doei.
inderdaad, er zijn al -tig topics over gepasseerd, waarbij vooral de kinderlozen met onbegrip en soms zelf agressief reageren op diegenen met kinderen, terwijl de mensen met een kroost helemaal geen probleem hebben met mensen die geen kinderen willenquote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:04 schreef Brighteyes het volgende:
motorbloempje, dit onderwerp komt vaker langs in R&P dan hier.
Dit is de meeste recente: 30er zonder huis-boompje-beestje-ukkie..moet kunnen?
PETITLAPIN2 is mama van een TWEE schattig dochtertjes: Amélie en Marie
Op het werk hadden we eerst ook een vrouw rondlopen die zich helemaal niet voor kon stellen moeder te willen zijn, en die was zelfs al dik 30. Toch op de een of andere manier zwanger geraakt, en nu praat ze echt nergens anders meer over. Dus het beeld wat je hebt zou goed niet overeen kunnen komen met de werkelijkheid. Wie weet overkomt het je ook gewoon.
Dus los van wat kinderlozen en ouders van mekaars opvattingen mogen vinden: maak je niet druk, het kan nog alle kanten op.
Oh, en voor mezelf is het vooral dat als er ergens geen tekort aan is in de wereld, dan is het wel aan mensen! Adopteer dan een kind wat geen ouders meer heeft, twee vliegen in een klap enzo. Het enige wat me soms doet twijfelen is de nieuwsgierigheid naar het resultaat van de genetische milkshake die je met je partner maakt.
Dus los van wat kinderlozen en ouders van mekaars opvattingen mogen vinden: maak je niet druk, het kan nog alle kanten op.
Oh, en voor mezelf is het vooral dat als er ergens geen tekort aan is in de wereld, dan is het wel aan mensen! Adopteer dan een kind wat geen ouders meer heeft, twee vliegen in een klap enzo. Het enige wat me soms doet twijfelen is de nieuwsgierigheid naar het resultaat van de genetische milkshake die je met je partner maakt.
"We aren't people, we are text." - Japanman Sakyusan -
Ehm ja, ik vind het op zich geen ramp, maar de vragen 'waarom ben je (bewust kinderloos)' lijkt mij niet zo op zijn plek hier, terwijl die vraag wel al heel vaak beantwoord is in R&P.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:10 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
denk dat je eenzamer raakt in de opa-oma leeftijd dan in de 'ouder' leeftijd bent, aangezien je (als het even meezit) dan meestal nog over meer gezondheid en levende vrienden 'beschikt' dan wanneer je 80 bent en alleen achter de geraniums zit snap je?
Maar ik zette het topic hier, omdat hier juist de OUDER(S) zitten op papierversnipperaar die de AT's afstruint na over het algemeen serieus volk met een ervaringsmening over kinderen hebben/krijgen en hoe zij er vroeger over dachten vandaar dat ik ook hier heb gezocht in de history is dat ok?
Ik ga iig even overleggen.
***
nee, maar de vraag of hier veel ouders zitten die vroeger gruwelden bij het idee van zelf kinderen te hebben is misschien wel tof.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:12 schreef Brighteyes het volgende:
Ehm ja, ik vind het op zich geen ramp, maar de vragen 'waarom ben je (bewust kinderloos)' lijkt mij niet zo op zijn plek hier, terwijl die vraag wel al heel vaak beantwoord is in R&P.
Ik ga iig even overleggen.
ik hoor er wel niet bij, ik heb altijd al mama willen zijn, van toen ik 8 jaar was of zo
PETITLAPIN2 is mama van een TWEE schattig dochtertjes: Amélie en Marie
als ik de vraag herformuleer aan het einde van de OP, is het dan wel goed als hij hier blijft staan? Want dat is eigenlijk ook wel leuk om te horen inderdaad .. en in R&P zit over het alemgeen meer bashtrashquote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:15 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
nee, maar de vraag of hier veel ouders zitten die vroeger gruwelden bij het idee van zelf kinderen te hebben is misschien wel tof.
ik hoor er wel niet bij, ik heb altijd al mama willen zijn, van toen ik 8 jaar was of zo
Ja doei.
Dat laatst valt wel mee hoor... lees dat linkje van mij maar eens door.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:17 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
als ik de vraag herformuleer aan het einde van de OP, is het dan wel goed als hij hier blijft staan? Want dat is eigenlijk ook wel leuk om te horen inderdaad .. en in R&P zit over het alemgeen meer bashtrash
We laten het topic wel staan.
***
Tot ik een jaar of 28 was moest ik er ook echt niet aan denken om kinderen te hebben..
Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3
Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Ik vind het niet raar.
"Vroeger" wilde ik ook niet echt kinderen. Dat was toen ik een jaar of 16 was, ik dacht altijd "ik neem wel een (paar) hond(en). Maarr dingen veranderen en toen ik wat ouder werd wist ik dat ik ooit wel kinderen zou willen. Niet op dat moment, toen was ik een jaar of 22, absoluut niet. Toen was mijn leven nog veel te druk met stappen, drinken, concerten, feesten en een hele grote vriendenkring.
Nog iets later werden die dingen allemaal veel minder belangrijk en had ik het eigenlijk ook wel gehad met dat stappen en feesten (en drinken ). Dan voelt het niet als het kwijtraken van je vrijheid, want die heb je naar behoeven benut. Niet dat ik nu alleen maar thuiszit trouwens alleen de frequentie is véél lager en het vergt iets meer planning.
En misschien verandert dat bij jou nooit, dat kan toch ook?
"Vroeger" wilde ik ook niet echt kinderen. Dat was toen ik een jaar of 16 was, ik dacht altijd "ik neem wel een (paar) hond(en). Maarr dingen veranderen en toen ik wat ouder werd wist ik dat ik ooit wel kinderen zou willen. Niet op dat moment, toen was ik een jaar of 22, absoluut niet. Toen was mijn leven nog veel te druk met stappen, drinken, concerten, feesten en een hele grote vriendenkring.
Nog iets later werden die dingen allemaal veel minder belangrijk en had ik het eigenlijk ook wel gehad met dat stappen en feesten (en drinken ). Dan voelt het niet als het kwijtraken van je vrijheid, want die heb je naar behoeven benut. Niet dat ik nu alleen maar thuiszit trouwens alleen de frequentie is véél lager en het vergt iets meer planning.
). Dan voelt het niet als het kwijtraken van je vrijheid, want die heb je naar behoeven benut. Niet dat ik nu alleen maar thuiszit trouwens alleen de frequentie is véél lager en het vergt iets meer planning. En misschien verandert dat bij jou nooit, dat kan toch ook?
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Ben zelf 24(afegrond) en ik heb nu ook totaal geen zin in kinderen. Ik kan nu ook niet zeggen of ik kinderen zie zitten in de toekomst.
Het is in elk geval niet vreemd en zelfs vrij veel voorkomend, zeker op 'onze' leeftijd. Time will tell of je het ooit wilt of niet, maar dat is niet iets waar je je vragen over moet stellen.
Het is in elk geval niet vreemd en zelfs vrij veel voorkomend, zeker op 'onze' leeftijd. Time will tell of je het ooit wilt of niet, maar dat is niet iets waar je je vragen over moet stellen.
Mensen die geen kinderen willen vormen een gevaar voor de continuiteit van de samenleving.
The taller the bamboo grows, the lower it bends.
Ik heb iets gemist? Proficiat! Ook voor Swetsquote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:19 schreef E.T. het volgende:
Tot ik een jaar of 28 was moest ik er ook echt niet aan denken om kinderen te hebben..
Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3
Proficiat! Ook voor Swets 
Hier iemand die al op heel jonge leeftijd in vriendenboeken antwoordde op de vraag wat wil je later worden? met "een lieve oma" Het heeft er altijd in gezeten
Maar kan evengoed begrijpen dat sommige mensen ze liever niet willen. Al denk ik wel dat het bij veel mensen afhangt van de fase waarin je zit. Voor veel mensen begint het pas op latere leeftijd denk ik: eerst studeren, dan een tijdje alleen wonen, dan met je partner wonen en dan zien voor gezinsuitbreiding.
22 lijkt me ook nog vrij jong om dit soort dingen te beslissen hoor! Ik zou het in dat soort gesprekken gewoon laten bij 'nou op dit moment heb ik daar nog helemaal geen behoefte aan'. Als iemand dan vervolgens weer met het standaard 'dat komt nog wel' komt, gewoon lekker negeren of een opmerking maken in de trant van 'dat zien we dan wel weer'.
Ik denk dat mensen altijd wel iets te zeggen zullen hebben over dit soort dingen. Als je voor je 18e een kind krijgt kan je het niet opvoeden, na je 38e ben je weer te oud etc. Veel mensen hebben gewoon een nogal bekrompen wereldbeeld waarin hun manier de juiste was en de rest fout. Uiteindelijk moeten jij en je vriend ook gewoon doen wat voor jullie de beste manier is. En die manier kan best over de tijd veranderen.
Misschien heb je op je 32 helemaal niet zoveel behoefte meer aan die vrijheid. Wat betreft je zorgen over de 'wereld', ik denk dat ieder mens die wel heeft en altijd heeft gehad. Ook vroeger waren er oorlogen, was er armoede en ellende. Uiteindelijk doe je als ouders je best om je kind zo veilig mogelijk op te voeden, maar het hoort bij het leven. En bijv. jouw pestverleden, jij zou de signalen waarschijnlijk sneller herkennen en misschien ook beter kunnen optreden voor je kind.
En misschien blijf je gewoon lekker samen met je vriend leuke motorreizen maken en ben je samen heel erg gelukkig. Kleinkinderen hebben wil natuurlijk lang niet altijd zeggen dat ze ook regelmatig op bezoek komen
Ik denk dat mensen altijd wel iets te zeggen zullen hebben over dit soort dingen. Als je voor je 18e een kind krijgt kan je het niet opvoeden, na je 38e ben je weer te oud etc. Veel mensen hebben gewoon een nogal bekrompen wereldbeeld waarin hun manier de juiste was en de rest fout. Uiteindelijk moeten jij en je vriend ook gewoon doen wat voor jullie de beste manier is. En die manier kan best over de tijd veranderen.
Misschien heb je op je 32 helemaal niet zoveel behoefte meer aan die vrijheid. Wat betreft je zorgen over de 'wereld', ik denk dat ieder mens die wel heeft en altijd heeft gehad. Ook vroeger waren er oorlogen, was er armoede en ellende. Uiteindelijk doe je als ouders je best om je kind zo veilig mogelijk op te voeden, maar het hoort bij het leven. En bijv. jouw pestverleden, jij zou de signalen waarschijnlijk sneller herkennen en misschien ook beter kunnen optreden voor je kind.
En misschien blijf je gewoon lekker samen met je vriend leuke motorreizen maken en ben je samen heel erg gelukkig. Kleinkinderen hebben wil natuurlijk lang niet altijd zeggen dat ze ook regelmatig op bezoek komen
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Ik denk dat het net zo iets is als perse wel kinderen willen. Sommige vrouwen weten al heel vroeg dat ze perse ooit een kindje willen (zoals ik). ik denk dat datzelfde ook geldt voor vrouwen die perse geen kinderen willen. Het verhaal van komt nog wel vind ik dan een beetje raar. Als je dat nu niet wilt, dan is het toch klaar?!
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Dat dus!quote:Op woensdag 8 augustus 2007 16:39 schreef Étoile het volgende:
22 lijkt me ook nog vrij jong om dit soort dingen te beslissen hoor!
Bij mij is die wens ook pas rond mijn 30/32e ontstaan.
Toen was er echter ook geen houden meer aan.
Hoi Étoile!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ben ik niet met je eens. Op je 22e zit je vaak in een compleet andere levensfase. Zeker als je niet zo'n heel fijne tijd hebt gehad (zoals TS door pesten) kom je rond die leeftijd pas eindelijk een beetje aan jezelf toe. Ik kan me wel voorstellen dat je dan niet direct zit te wachten op een kind.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 16:42 schreef Ticootje het volgende:
Ik denk dat het net zo iets is als perse wel kinderen willen. Sommige vrouwen weten al heel vroeg dat ze perse ooit een kindje willen (zoals ik). ik denk dat datzelfde ook geldt voor vrouwen die perse geen kinderen willen. Het verhaal van komt nog wel vind ik dan een beetje raar. Als je dat nu niet wilt, dan is het toch klaar?!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Maar sommige 22 jarigen weten al wel zeker dat ze kindjes willen. Ik had op mn 16e ook wel een kindje gewilt, alleen is dat niet zo handig enzo, en je hebt er ook nog eens een leuke vent voor nodig. Dus zodra ik mn vent aan de haak sloeg kwam het onderwerp kinderen krijgen ook vrij snel op tafel.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 16:53 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat dus!
Bij mij is die wens ook pas rond mijn 30/32e ontstaan.
Toen was er echter ook geen houden meer aan.
Hoi Étoile!
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
[quote]Ook het feit dat de wereld (in mijn ogen) naar de klote gaat (oorlogen, terroristen, klimaatsveranderingen, verkrachters, mishandelingen, moorden) maakt mij niet echt 'eager' om daar nog eens een kind op te zetten.
Zou net als mijn moeder geen oog meer dichtdoen als 't kind eens lekker met vrienden weg wil en is.[/qoute]
Dit is natuurlijk wel de meest onzinnige reden om geen kind(eren) te nemen. Verder, als jij het niet wilt gebeurt het niet. Niks mis mee toch.
Zou net als mijn moeder geen oog meer dichtdoen als 't kind eens lekker met vrienden weg wil en is.[/qoute]
Dit is natuurlijk wel de meest onzinnige reden om geen kind(eren) te nemen. Verder, als jij het niet wilt gebeurt het niet. Niks mis mee toch.
Ik wilde ze ook niet - echt niet.
Tot ik zwanger raakte ondanks keurig pilgebruik. Wilde geen abortus en werd dus moeder. Inmiddels verwacht ik de vijfde en ik vind het nog leuk ook.
Ik denk dus inderdaad dat dit een vraagstuk is waar je je pas op je 30-35e druk om moet maken. Als je ze dan nóg niet wilt dan kun je bij jezelf te raden gaan waarom niet en of je nog van plan bent ooit van mening te veranderen.
Tot ik zwanger raakte ondanks keurig pilgebruik. Wilde geen abortus en werd dus moeder. Inmiddels verwacht ik de vijfde en ik vind het nog leuk ook.
Ik denk dus inderdaad dat dit een vraagstuk is waar je je pas op je 30-35e druk om moet maken. Als je ze dan nóg niet wilt dan kun je bij jezelf te raden gaan waarom niet en of je nog van plan bent ooit van mening te veranderen.
Ten eerste: ik vind het wel heel goed dat je er zo bewust over nadenkt.
Ten tweede: wat de anderen zeggen, je bent 22, dus in principe heb je nog alle tijd. Het is van zoveel dingen afhankelijk. Los van wat je vindt van de wereld (even kort door de bocht) moet je wel dejuiste partner hebben van wie je denkt dat hij een goede vader zou zijn voor eventuele kinderren. Hij moet het ook willen, etc.
Ten derde ja, er is oorlog, moord, en al dat soort ongein, maar de wereld heeft ook zo veel moois te bieden. Heel banaal misschien, maar ik kan heel erg genieten van de typische wintergeur. de bijbehorende kou is iets minder, maar dat geurtje, kan ikhelemaal blij van worden. Ik kijk nu echt uit naar de tijd dat mijn kind groot genoeg is om zelf ook die associatie te kunnen maken. En wat mij betreft is oorlog en zo een ver-van-mijn-bed-show. Misschien een beetje kortzichtig, maar je kan niet alle problemen van de wereld op je nemen.
En weet je, dit wil je wellicht niet horen, maar als je een vaste baan hebt, en vrienden in je omgeving krijgen kinderen, dan verander je misschien wel van mening. Het is echt valide om te zeggen, "ik ben 22, ik heb nu geen behoefte aan kinderen. PUNT." En het verder laten rusten. Al mensen vragen wanneer je aan de kinderen gaat, kan je (zeker tegenwoordig) nog een hele tijd roepen dat je jezelf te jong vindt om moeder te worden.
Al die nieuwsgierige en zogenaamd geinteresseerde mensen hoeven echt niet te weten dat er een heel gedachteproces achter zit. En misschien zakt het wel weer weg, dat gevoel.
het is in ieder geval niet zo dat je vanaf jongs af aan achter een poppenkinderwagen moet hebben gelopen om uiteindelijk kinderen te krijgen, maar dt moge geloof ik wel duidelijk zijn uit de respons van de anderen.
Ik hoop dat de respons die je hier krijgt je wat rust geeft om het een jaartje of wat te laten sudderen.
Ten tweede: wat de anderen zeggen, je bent 22, dus in principe heb je nog alle tijd. Het is van zoveel dingen afhankelijk. Los van wat je vindt van de wereld (even kort door de bocht) moet je wel dejuiste partner hebben van wie je denkt dat hij een goede vader zou zijn voor eventuele kinderren. Hij moet het ook willen, etc.
Ten derde ja, er is oorlog, moord, en al dat soort ongein, maar de wereld heeft ook zo veel moois te bieden. Heel banaal misschien, maar ik kan heel erg genieten van de typische wintergeur. de bijbehorende kou is iets minder, maar dat geurtje, kan ikhelemaal blij van worden. Ik kijk nu echt uit naar de tijd dat mijn kind groot genoeg is om zelf ook die associatie te kunnen maken. En wat mij betreft is oorlog en zo een ver-van-mijn-bed-show. Misschien een beetje kortzichtig, maar je kan niet alle problemen van de wereld op je nemen.
En weet je, dit wil je wellicht niet horen, maar als je een vaste baan hebt, en vrienden in je omgeving krijgen kinderen, dan verander je misschien wel van mening. Het is echt valide om te zeggen, "ik ben 22, ik heb nu geen behoefte aan kinderen. PUNT." En het verder laten rusten. Al mensen vragen wanneer je aan de kinderen gaat, kan je (zeker tegenwoordig) nog een hele tijd roepen dat je jezelf te jong vindt om moeder te worden.
Al die nieuwsgierige en zogenaamd geinteresseerde mensen hoeven echt niet te weten dat er een heel gedachteproces achter zit. En misschien zakt het wel weer weg, dat gevoel.
het is in ieder geval niet zo dat je vanaf jongs af aan achter een poppenkinderwagen moet hebben gelopen om uiteindelijk kinderen te krijgen, maar dt moge geloof ik wel duidelijk zijn uit de respons van de anderen.
Ik hoop dat de respons die je hier krijgt je wat rust geeft om het een jaartje of wat te laten sudderen.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Ik riep altijd dat kinderen niets voor mij waren. Maar als ik er nu op terug keek, heeft het gewoon toen nooit echt in mijn leven gepast en dat veroorzaakte die mening van mij denk ik.
Bij mij is het echt tussen mijn 32e en 33e werkelijk 180 graden omgedraaid Ineens leek het idee me wel leuk en binnen een paar weken/maanden rammelde ik als een gek. En dat doe ik nu op mijn 34e nog steeds Het kàn dus echt finaal omslaan, trust me
Bij mij is het echt tussen mijn 32e en 33e werkelijk 180 graden omgedraaid Ineens leek het idee me wel leuk en binnen een paar weken/maanden rammelde ik als een gek. En dat doe ik nu op mijn 34e nog steeds Het kàn dus echt finaal omslaan, trust me
No flame intended TS, maar jouw verhaal en motivaties vind ik dat van een typische 22-jarige, en heel gezond voor jouw leeftijd hoor!
Maar ik denk idd dat je er niets zinnigs over kan zeggen nog..ik dacht net als jij en toen ik 30 werd begon het toch te kriebelen..dat uitgaan had ik ook wel gezien (voorlopig dan , en in de mate van elk weekend of zelfs elke dag).
En onze ouders en grootouders maakten zich ook al zorgen over de wereld, dus dat vind ik ook geen argument.
Tot een bepaalde leeftijd vind ik het heeeel normaal om geen kinderen te willen, maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld...misschien toeval hoor, dat ik alleen zulke mensen ken.
Oh ja, en "ik houd niet van kinderen" is heel anders al het je eigen kind is hoor, ik vind andermans kind ook meestal nog steeds vervelend en snotterig en irritant, maar mijn eigen zoontje
Maar ik denk idd dat je er niets zinnigs over kan zeggen nog..ik dacht net als jij en toen ik 30 werd begon het toch te kriebelen..dat uitgaan had ik ook wel gezien (voorlopig dan , en in de mate van elk weekend of zelfs elke dag).
En onze ouders en grootouders maakten zich ook al zorgen over de wereld, dus dat vind ik ook geen argument.
Tot een bepaalde leeftijd vind ik het heeeel normaal om geen kinderen te willen, maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld...misschien toeval hoor, dat ik alleen zulke mensen ken.
Oh ja, en "ik houd niet van kinderen" is heel anders al het je eigen kind is hoor, ik vind andermans kind ook meestal nog steeds vervelend en snotterig en irritant, maar mijn eigen zoontje
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
"maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld..."
Hoe bedoel je
Hoe bedoel je
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Volgens mij moet je er dat 2e stukje aangeplakt laten zitten.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:39 schreef DarkElf het volgende:
"maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld..."
Hoe bedoel je
De 40+ers die Vivi kent die pertinent geen kinderen wil(l)(d)en zijn egocentrisch ingestelde mensen.
***
Nou, de mensen die ik ken die pertinent hebben gekozen om geen kids te "nemen" (ik noem het maar even zo) en dan niet door een fysieke reden he, of een (erfelijke) ziekte oid, hebben allemaal als motivatie: "ik heb niks met kinderen, ik wil er niks voor opofferen, en ik wil doen wat ik wil wanneer ik wil".quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:39 schreef DarkElf het volgende:
"maar mensen die 40 zijn en ze echt niet willen vind ik toch altijd enigzins egocentrisch ingesteld..."
Hoe bedoel je
Dat vind ik dan toch een bepaalde karaktertrek die ik niet als prettig ervaar, kan het niet beter uitleggen dan dit
Hun goed recht natuurlijk hoor, maar ik vind het toch vaak een bepaald "type". (Degenen die ik ben tegen gekomen dan).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
het is idd ieders vrije keus al ben ik het zeker niet met je eens
maar goed, ... ik ben weer van mening bijvoorbeeld dat het toch wel egocentrisch is bijvoorbeeld (in sommige gevallen) om wel kinderen te willen en krijgen , zullen ook veel mensen het niet mee eens zijn
maar goed, ... ik ben weer van mening bijvoorbeeld dat het toch wel egocentrisch is bijvoorbeeld (in sommige gevallen) om wel kinderen te willen en krijgen , zullen ook veel mensen het niet mee eens zijn
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Eerlijk gezegd ben ik het wel met Vivi eens.
De mens is en blijft een biologisch wezen en ons uiteindelijke doel is tóch voortplanting. Ik wil niemand veroordelen, maar als je absoluut geen kinderen wil, zit daar imo altijd 'iets achter'.
Hm, klinkt weer lekker vaag, maar is ook zo'n precair onderwerp, wil geen mensen voor het hoofd stoten.
De mens is en blijft een biologisch wezen en ons uiteindelijke doel is tóch voortplanting. Ik wil niemand veroordelen, maar als je absoluut geen kinderen wil, zit daar imo altijd 'iets achter'.
Hm, klinkt weer lekker vaag, maar is ook zo'n precair onderwerp, wil geen mensen voor het hoofd stoten.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
De keus om een kind te willen is per definitie egocentrisch.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:49 schreef DarkElf het volgende:
het is idd ieders vrije keus al ben ik het zeker niet met je eens
maar goed, ... ik ben weer van mening bijvoorbeeld dat het toch wel egocentrisch is bijvoorbeeld (in sommige gevallen) om wel kinderen te willen en krijgen , zullen ook veel mensen het niet mee eens zijn
En in jouw geval is het heel nobel dat je de keus hebt gemaakt om ze niet te 'willen'.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ken (Online welliswaar) genoeg kindervrije mensen. Mensen die zeer zeker bewust géén kinderen willen. Op jongen leeftijd, op oudere leeftijd, getrouwd, samenwonend, vrijgezel, man en vrouw. Sommigen nemen alle voorzorgsmaatregelen zoals anticonceptie, anderen zijn gesterriliseerd en al.
Zoals de een gruwelt van honden in zijn huis, maar ze in een park wel leuk vind, zo gruwelt de andere van kinderen van zichzelf. De één haat kinderen zelfs, de ander heeft er gewoon niets mee.
Ook op je 22e kan je daar al overtuigd van zijn, echter kan de natuur ook nog wel een loopje met je nemen op oudere leeftijd. Ben je tevreden met hoe je huidige leven nu is, dan laat je het lekker zo. Wat de toekomst zal brengen weet (gelukkig) niemand en dat zien we tegen die tijd wel.
(overigens wilde ik ook nooit kinderen, maar dan niet vanwege die kinderen, maar vanwege mijn panische angst voor alles wat medisch is... ik wilde dus gewoon niet zwanger zijn / bevallen... en zie... mijn DNA heeft pootjes!)
Zoals de een gruwelt van honden in zijn huis, maar ze in een park wel leuk vind, zo gruwelt de andere van kinderen van zichzelf. De één haat kinderen zelfs, de ander heeft er gewoon niets mee.
Ook op je 22e kan je daar al overtuigd van zijn, echter kan de natuur ook nog wel een loopje met je nemen op oudere leeftijd. Ben je tevreden met hoe je huidige leven nu is, dan laat je het lekker zo. Wat de toekomst zal brengen weet (gelukkig) niemand en dat zien we tegen die tijd wel.
(overigens wilde ik ook nooit kinderen, maar dan niet vanwege die kinderen, maar vanwege mijn panische angst voor alles wat medisch is... ik wilde dus gewoon niet zwanger zijn / bevallen... en zie... mijn DNA heeft pootjes!)
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Precies het verhaal van mijn zus, alleen is zij nu zwanger van de tweede. Als je na je 35e nog steeds geen kinderwens hebt, lijkt het me anders dan dat je geen kinderwens hebt op je 22e.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 15:19 schreef E.T. het volgende:
Tot ik een jaar of 28 was moest ik er ook echt niet aan denken om kinderen te hebben..
Totdat ik een andere vent tegenkwam en bij hem alles op z'n plek viel en ze ineens wél wilde.. En nu ben ik zwanger van nr. 3
De keus om kinderen te willen is zeker egocentrisch, je neemt ze niet voor een ander tenslotte, maar omdat JIJ ze wilt..maar de reden OM ze te willen is vaak om dingen te kunnen doorgeven, om te delen, liefde te geven..totaal niet egocentrisch dusquote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:49 schreef DarkElf het volgende:
het is idd ieders vrije keus al ben ik het zeker niet met je eens
maar goed, ... ik ben weer van mening bijvoorbeeld dat het toch wel egocentrisch is bijvoorbeeld (in sommige gevallen) om wel kinderen te willen en krijgen , zullen ook veel mensen het niet mee eens zijn
Terwijl de redenen om ze niet te willen dat vaak wel zijn (uitzonderingen zoals voornoemd daargelaten).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ach, dat gebeurt hier toch al als je "piep" zegt dus daar stoor ik me niet meer aan.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:50 schreef Moonah het volgende:
Eerlijk gezegd ben ik het wel met Vivi eens.
De mens is en blijft een biologisch wezen en ons uiteindelijke doel is tóch voortplanting. Ik wil niemand veroordelen, maar als je absoluut geen kinderen wil, zit daar imo altijd 'iets achter'.
Hm, klinkt weer lekker vaag, maar is ook zo'n precair onderwerp, wil geen mensen voor het hoofd stoten.
Of niet meer, nooit gedaan eigenlijk
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ach weet je, voor mijn part is de reden dat de blauwe M&M's uitverkocht waren en men daarover een kutbui heeft. Je wilt ze, of je wilt ze niet. Reden doet er voor mij niet toe eigenlijk.... Als diegene achter zijn/haar keuze staat en daar gelukkig bij is, wie ben ik dan om te gaan zitten mrnnkn over de reden?quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:55 schreef Vivi het volgende:
[..]
De keus om kinderen te willen is zeker egocentrisch, je neemt ze niet voor een ander tenslotte, maar omdat JIJ ze wilt..maar de reden OM ze te willen is vaak om dingen te kunnen doorgeven, om te delen, liefde te geven..totaal niet egocentrisch dus
Terwijl de redenen om ze niet te willen dat vaak wel zijn (uitzonderingen zoals voornoemd daargelaten).
(geen aanval, mijn mening/gedachtes )
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Precies DE, ik bedoel jou dan ook absoluut niet he, bij jou is juist het omgekeerde van toepassing, zoals Moonah al zegtquote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:51 schreef Moonah het volgende:
[..]
De keus om een kind te willen is per definitie egocentrisch.
En in jouw geval is het heel nobel dat je de keus hebt gemaakt om ze niet te 'willen'.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
ik vat het ook niet op als een aanval hoorquote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:56 schreef Ireth het volgende:
[..]
Ach weet je, voor mijn part is de reden dat de blauwe M&M's uitverkocht waren en men daarover een kutbui heeft. Je wilt ze, of je wilt ze niet. Reden doet er voor mij niet toe eigenlijk.... Als diegene achter zijn/haar keuze staat en daar gelukkig bij is, wie ben ik dan om te gaan zitten mrnnkn over de reden?
(geen aanval, mijn mening/gedachtes )
Tuurlijk moet iedereen het lekker zelf weten, maar we hadden het er nu tóch over..
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Net zoals ik als jong meisje al zeker wist dat ik heel graag kinderen wilde, lijkt het mij ook best mogelijk om op je 22 ste al zeker te weten géén kinderen te willen. En als je nu eenmaal die gevoelens niet hebt, kun je er ook beter maar niet aan beginnen. Mocht je die gevoelens in de toekomst toch ineens krijgen, dan heb je in elk geval nog tijd zat. Ik ken zat mensen die op hun 40ste nog moeder worden, hoewel ik dat dan wel weer erg laat vind, maar goed, het kán wel.
Aan de andere kant ken ik ook een stel dat hartstikke gek is met kinderen, maar ervoor kiest om kinderloos te blijven, omdat ze hun vrijheid niet op willen geven. Nu heb ik mijn kinderen nooit als last gezien of als vrijheidrovers, dus IK vind dát een beetje een rare reden. Wij zijn altijd op kampeervakanties gegaan, net als zij, en daar heb ik de kids nooit als belemmerende obstakels gezien. Vandaar dat ik het beetje jammer vind als mensen die zo leuk met kinderen omgaan ze om dit soort reden niet willen.
Maar goed, ieder zijn eigen keuze.
Ben erg gelukkig met mijn twee puberende zonen, die ik zojuist weer bestraffend heb moeten toespreken.
En kijk, ik fok nog steeds. Geen vrijheid kwijt!
Aan de andere kant ken ik ook een stel dat hartstikke gek is met kinderen, maar ervoor kiest om kinderloos te blijven, omdat ze hun vrijheid niet op willen geven. Nu heb ik mijn kinderen nooit als last gezien of als vrijheidrovers, dus IK vind dát een beetje een rare reden. Wij zijn altijd op kampeervakanties gegaan, net als zij, en daar heb ik de kids nooit als belemmerende obstakels gezien. Vandaar dat ik het beetje jammer vind als mensen die zo leuk met kinderen omgaan ze om dit soort reden niet willen.
Maar goed, ieder zijn eigen keuze.
Ben erg gelukkig met mijn twee puberende zonen, die ik zojuist weer bestraffend heb moeten toespreken.
En kijk, ik fok nog steeds. Geen vrijheid kwijt!
Kindervrij.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 19:10 schreef Gia het volgende:Aan de andere kant ken ik ook een stel dat hartstikke gek is met kinderen, maar ervoor kiest om kinderloos te blijven, omdat ze hun vrijheid niet op willen geven. Nu heb ik mijn kinderen nooit als last gezien of als vrijheidrovers, dus IK vind dát een beetje een rare reden. Wij zijn altijd op kampeervakanties gegaan, net als zij, en daar heb ik de kids nooit als belemmerende obstakels gezien. Vandaar dat ik het beetje jammer vind als mensen die zo leuk met kinderen omgaan ze om dit soort reden niet willen.
Kinderlozen willen kinderen, maar kunnen ze om de een of andere reden niet krijgen.
Kindervrijen willen geen kinderen en kiezen daar bewust voor.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Wat een onzin. Als je geen kinderen hebt, vrijwillig of niet dan ben je dus kinderloos.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 19:13 schreef Ireth het volgende:
[..]
Kindervrij.
Kinderlozen willen kinderen, maar kunnen ze om de een of andere reden niet krijgen.
Kindervrijen willen geen kinderen en kiezen daar bewust voor.
Als mijn kinderen gaan logeren dan ben ik een weekendje kindervrij.
Die discussie moet je maar eens aangaan op het kindervrije prikbordquote:Op woensdag 8 augustus 2007 19:20 schreef Gia het volgende:
[..]
Wat een onzin. Als je geen kinderen hebt, vrijwillig of niet dan ben je dus kinderloos.
Als mijn kinderen gaan logeren dan ben ik een weekendje kindervrij.
www.kindervrij.pagina.nl
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Ik vind kindervrij persoonlijk een meer negatieve klank hebben dan kinderloos.
Daarnaast ben ik het ook met de redenatie voor de termen niet eens. Naar mijn idee ben je vrijwillig of onvrijwillig kinderloos.
Daarnaast ben ik het ook met de redenatie voor de termen niet eens. Naar mijn idee ben je vrijwillig of onvrijwillig kinderloos.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
ik wist het nooit. en als het dan al zou gebeuren, dan hooguit 1 hoor maar ws niet heb ik gedacht totmijn 28e. nou had dat een hoop te maken met de rest van de invulling van mijn leven ook denk ik. op mijn 28e ben ik, net als ET, mijn huidige man tegen gekomen en alles viel op zijn plek.
ook dacht ik, ik ga spijt krijgen als ik het niet doe. dat mag op zichzelf geen reden zijn natuurlijk, maar speelde wel mee. overigens heb ik zelfs mijn hele 1e zwangerschap nog gedacht... sjees...wil ik dit wel? en nu is de jongste alweer een jaar.
maar overigens kan het heel goed zijn dat je gewoon geen kinderwens hebt en daar is toch ook niks mis mee? onze beste vriend wil ook echt geen kinderen, dat weet ie al heel lang en is gewoon zo. ik vind moeders en andere mensen die zeggen : "dat komt nog wel, je bent nog jong" persoonlijk heel irritant.
ook dacht ik, ik ga spijt krijgen als ik het niet doe. dat mag op zichzelf geen reden zijn natuurlijk, maar speelde wel mee. overigens heb ik zelfs mijn hele 1e zwangerschap nog gedacht... sjees...wil ik dit wel? en nu is de jongste alweer een jaar.
maar overigens kan het heel goed zijn dat je gewoon geen kinderwens hebt en daar is toch ook niks mis mee? onze beste vriend wil ook echt geen kinderen, dat weet ie al heel lang en is gewoon zo. ik vind moeders en andere mensen die zeggen : "dat komt nog wel, je bent nog jong" persoonlijk heel irritant.
stormy waters...
sailin'
sailin'
Goeie genade! Ik had het idee dat het de onvrijwillig kinderlozen zouden zijn die hier een onderscheid in gingen maken. Kindervrij, wat een kul!!quote:Op woensdag 8 augustus 2007 19:21 schreef Ireth het volgende:
[..]
Die discussie moet je maar eens aangaan op het kindervrije prikbord
www.kindervrij.pagina.nl
Sorry, maar vind het nog steeds onzin. Zonder kinderen ben je vrijwillig of onvrijwillig kinderloos.
Kindervrij ben je als ze het huis uit zijn, een weekendje weg, op kamp met de vereniging, best wel eens lekker, zo'n kindervrij dagje/weekendje. Maar mensen zonder kinderen blijf ik kinderloos noemen. Ook als ze zichzelf liever anders noemen.
@Gia: ik zie ze niet als kinderloos of kindervrij. Ik zie ze gewoon als mens. Met hun eigen leven. Ze (de kindervrijen) kiezen zelf voor die term en gaan bijkans over hun nek als ze kinderloos worden genoemd. Ik verwoord dus alleen nu hoe zij denken
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Dat evenwicht hersteld zich wel weer door vele kindertjes die er worden geboren in Afrika en Azië.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 16:09 schreef bamboo het volgende:
Mensen die geen kinderen willen vormen een gevaar voor de continuiteit van de samenleving.
Ik wil bewust geen kinderen, vind ik net zo egoïstisch als ze persé wél willen, niets mis mee dus.
A lie may take care of the present, but it has no future..
You can't pay me enough to be nice to you...
You can't pay me enough to be nice to you...
Prima, maar als ik daar anders over denk, dan moet ik dat zelf weten, natuurlijk.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 19:27 schreef Ireth het volgende:
@Gia: ik zie ze niet als kinderloos of kindervrij. Ik zie ze gewoon als mens. Met hun eigen leven. Ze (de kindervrijen) kiezen zelf voor die term en gaan bijkans over hun nek als ze kinderloos worden genoemd. Ik verwoord dus alleen nu hoe zij denken
Ben overigens dus niet de enige die de term kindervrij in dit geval raar vindt.
quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:51 schreef Moonah het volgende:
[..]
De keus om een kind te willen is per definitie egocentrisch.
En in jouw geval is het heel nobel dat je de keus hebt gemaakt om ze niet te 'willen'.
ik voelde me niet persoonlijk aangesproken hoor want mijn situatie is idd andersquote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:57 schreef Vivi het volgende:
[..]
Precies DE, ik bedoel jou dan ook absoluut niet he, bij jou is juist het omgekeerde van toepassing, zoals Moonah al zegt
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Even denken hoe ik over kinderen dacht toen ik 22 was.. (ben nu 25, afgerond naar beneden)
Ik had een k*t relatie die aan z'n einde kwam, waarin ik überhaupt nooit over kinderen had nagedacht. Veel te druk met concerten, festivals, studie, enzovoorts. Vrij snel kwam ik mijn huidige man tegen en ik wist dat hij ooit Pappa wilde worden. Daar bleef het dan ook bij. Ik heb nooit iets gehad met kinderen, nooit de behoefte gevoeld om met kinderen te spelen of ze te verzorgen. Op dat moment hoefde ik ze dus niet.
Maar dan..
Dan ben je een paar jaar verder, heb je een fijne relatie, een goede fulltime baan, een leuk appartement. Kortom er is ruimte in je leven voor een kind. Nog steeds geen moedergevoelens, maar mijn (inmiddels) man gaf steeds vaker aan dat hij niet te lang meer wilde wachten met kinderen krijgen. Ik heb me een jaar proberen voor te bereiden op een eventuele zwangerschap, afscheid genomen van mijn lichaam zoals het was (klinkt raar, maar zo voelde ik dat) en een heel klein beetje proberen voor te stellen hoe het zou zijn om moeder te worden. Het geluk zat mee, want na dat jaar was ik vrij snel zwanger!
En nu..
Nu ben ik moeder en er is niets wat mij gelukkiger maakt! Ik vind het echt ge-wel-dig! Geniet elke dag van dat ventje hier in huis. Nooit durven denken dat ik het zo leuk zou vinden. Als mensen me niet beter kennen denken ze nog dat ik een geboren moeder ben Maar ondertussen staat mijn eigen moeder er nog vaak van te kijken dat ik nu toch écht een kind heb. En wie kent je nu beter dan je eigen moeder?
Kortom:
Meid, maak je niet druk! Je bent pas 22, 'verdoe' je tijd niet aan het nadenken of je kinderen wilt, of je een kind in deze wereld wilt zetten en of je je 'vrijheid' op wilt geven. Je leven kan er over een paar jaar echt totaal anders uitzien.
Ik zet 'vrijheid' bewust tussen haakjes, want persoonlijk vind ik dat zo'n onzin.. Wij rijden bijvoorbeeld ook motor. Wanneer wij beiden weg zouden willen, is er altijd wel iemand die op wil passen. Idem met uitgaan of wat dan ook. Het is maar net hoe je er als ouders mee omgaat. Je leven houdt echt niet op met kinderen
Ik had een k*t relatie die aan z'n einde kwam, waarin ik überhaupt nooit over kinderen had nagedacht. Veel te druk met concerten, festivals, studie, enzovoorts. Vrij snel kwam ik mijn huidige man tegen en ik wist dat hij ooit Pappa wilde worden. Daar bleef het dan ook bij. Ik heb nooit iets gehad met kinderen, nooit de behoefte gevoeld om met kinderen te spelen of ze te verzorgen. Op dat moment hoefde ik ze dus niet.
Maar dan..
Dan ben je een paar jaar verder, heb je een fijne relatie, een goede fulltime baan, een leuk appartement. Kortom er is ruimte in je leven voor een kind. Nog steeds geen moedergevoelens, maar mijn (inmiddels) man gaf steeds vaker aan dat hij niet te lang meer wilde wachten met kinderen krijgen. Ik heb me een jaar proberen voor te bereiden op een eventuele zwangerschap, afscheid genomen van mijn lichaam zoals het was (klinkt raar, maar zo voelde ik dat) en een heel klein beetje proberen voor te stellen hoe het zou zijn om moeder te worden. Het geluk zat mee, want na dat jaar was ik vrij snel zwanger!
En nu..
Nu ben ik moeder en er is niets wat mij gelukkiger maakt! Ik vind het echt ge-wel-dig! Geniet elke dag van dat ventje hier in huis. Nooit durven denken dat ik het zo leuk zou vinden. Als mensen me niet beter kennen denken ze nog dat ik een geboren moeder ben Maar ondertussen staat mijn eigen moeder er nog vaak van te kijken dat ik nu toch écht een kind heb. En wie kent je nu beter dan je eigen moeder?
Kortom:
Meid, maak je niet druk! Je bent pas 22, 'verdoe' je tijd niet aan het nadenken of je kinderen wilt, of je een kind in deze wereld wilt zetten en of je je 'vrijheid' op wilt geven. Je leven kan er over een paar jaar echt totaal anders uitzien.
Ik zet 'vrijheid' bewust tussen haakjes, want persoonlijk vind ik dat zo'n onzin.. Wij rijden bijvoorbeeld ook motor. Wanneer wij beiden weg zouden willen, is er altijd wel iemand die op wil passen. Idem met uitgaan of wat dan ook. Het is maar net hoe je er als ouders mee omgaat. Je leven houdt echt niet op met kinderen
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Het is helemaal niet gek om geen kinderwens te hebben. Dat moet je toch helemaal zelf weten. Overigens vind ik het wel belangrijk dat je goed met je partner hierover praat, anders kan dat best eens voor problemen gaan zorgen. In je OP zeg je dat je vriend niet perse kinderen hoeft, maar daarmee zegt ie ook niet dat ie ze definitief niet wil. En als hij het dan straks over pak 'm beet 6 jaar wel wil, en jij nog altijd niet, sta je wel voor een dilemma.
Ik heb best een aantal vriendinnen en kennissen die er jaren zo over gedacht hebben, maar de meesten komen er op een goed moment toch wel op terug. Het meest extreme was mijn nicht. Nooit wilde ze kinderen, en zelfs de kinderen van haar man (uit een vorig huwelijk) kon ze helemaal niks mee en wilde ze ook eigenlijk niet zien. Totdat ze 40 werd, toen veranderde dat van de 1 op de andere dag. Maar ja, na 4 miskramen heeft ze de hoop opgegeven en inmiddels is ze al weer 45 en heeft het er best moeilijk mee dat ze nooit moeder zal zijn.
Nogmaals, de keus is aan jezelf, en ik vind ook niet dat anderen je daarop mogen veroordelen. Maar het is wel iets om echt goed te overdenken, want de kans dat het op een wat latere leeftijd anders is, is best aanwezig.
Ik heb best een aantal vriendinnen en kennissen die er jaren zo over gedacht hebben, maar de meesten komen er op een goed moment toch wel op terug. Het meest extreme was mijn nicht. Nooit wilde ze kinderen, en zelfs de kinderen van haar man (uit een vorig huwelijk) kon ze helemaal niks mee en wilde ze ook eigenlijk niet zien. Totdat ze 40 werd, toen veranderde dat van de 1 op de andere dag. Maar ja, na 4 miskramen heeft ze de hoop opgegeven en inmiddels is ze al weer 45 en heeft het er best moeilijk mee dat ze nooit moeder zal zijn.
Nogmaals, de keus is aan jezelf, en ik vind ook niet dat anderen je daarop mogen veroordelen. Maar het is wel iets om echt goed te overdenken, want de kans dat het op een wat latere leeftijd anders is, is best aanwezig.
Daar ben ik het volledig mee eens! Ik heb overigens wel altijd een kinderwens gehad, maar dat het zo vroeg zou komen, had ik ook nooit bedacht. En dat was best even schrikken. Maar het valt 300% mee en heb ook nog regelmatig tijd voor mezelf.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 20:47 schreef lcicle het volgende:
Je leven houdt echt niet op met kinderen
Oke poepsjequote:Op woensdag 8 augustus 2007 20:04 schreef DarkElf het volgende:
[..]
[..]
ik voelde me niet persoonlijk aangesproken hoor want mijn situatie is idd anders
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Tot mijn 15e/16e wilde ik ontzettend graag kinderen, dat leek me geweldig. Daarna is het helemaal omgeslagen. Ik moest er niet aan denken om kinderen te hebben en ik dacht er zelfs aan om maar nooit aan kinderen te beginnen. Ik wilde studeren, een goede baan, wat meer van de wereld zien. Toen ik op mijn 18e zwanger raakte had ik nog zoiets van: maar ik wil geen kinderen.
En nu heb ik er een en het is een geweldig mannetje. Ik zou hem niet meer weg kunnen denken.
In plaats van: En komen er al kinderen? Zeggen mensen: En wanneer komt de tweede?
Ik moet dus echt niet aan nog een kind denken. Maar dat verandert misschien ook nog wel in de toekomst.
Ik vind het niet raar als iemand geen kinderen zou willen en zeker niet als je nog zo jong bent als jij.
Misschien dat het gevoel wat je hebt nooit zal veranderen, misschien wel. Er zijn genoeg mensen zonder kinderen dus zo raar zal het niet zijn.
En nu heb ik er een en het is een geweldig mannetje. Ik zou hem niet meer weg kunnen denken.
In plaats van: En komen er al kinderen? Zeggen mensen: En wanneer komt de tweede?
Ik moet dus echt niet aan nog een kind denken. Maar dat verandert misschien ook nog wel in de toekomst.
Ik vind het niet raar als iemand geen kinderen zou willen en zeker niet als je nog zo jong bent als jij.
Misschien dat het gevoel wat je hebt nooit zal veranderen, misschien wel. Er zijn genoeg mensen zonder kinderen dus zo raar zal het niet zijn.
Crap, ik had dit gister al gelezen, en nu ga ik er toch nog even op reageren...quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:44 schreef Vivi het volgende:
[..]
Nou, de mensen die ik ken die pertinent hebben gekozen om geen kids te "nemen" (ik noem het maar even zo) en dan niet door een fysieke reden he, of een (erfelijke) ziekte oid, hebben allemaal als motivatie: "ik heb niks met kinderen, ik wil er niks voor opofferen, en ik wil doen wat ik wil wanneer ik wil".
Dat vind ik dan toch een bepaalde karaktertrek die ik niet als prettig ervaar, kan het niet beter uitleggen dan dit
Hun goed recht natuurlijk hoor, maar ik vind het toch vaak een bepaald "type". (Degenen die ik ben tegen gekomen dan).
Het steekt toch een beetje, namelijk. Zelf 25, man wat jaren ouder, al onze vrienden beginnen nu te zwangeren, en hoe leuk ik dat ook vind, ik wil niet! 't Zal sinds een jaar of 2,3 zijn dat ik echt het gevoel heb van niet. En dat zonder fysieke reden.
Kan de reden ook gewoon zijn dat ik denk dat ik geen goede moeder zou zijn?
kindervrij klinkt meer als zo'n bijv. "ongediertevrij" *grin*
ik wilde vroeger altidj wel kinderen.. maar niet NU
dat veranderde in "pff ik moet er niet aan denken.. " naar aanleiding van al het loslopende tuig dat je eigenlijk overal en nergens tegen komt en enkel rondhangt zonder ooit wat nuttigers te doen dan de supermarkt te beroven
naar aanleiding van die hele kuddes mensen die hun kind lekker door de supermarkt laten hobbelen en als ze beginnen te krijsen gewoon lekker laten staan
met asl gevolg dat "even boodschappen" al gauw "even mezelf flink ergeren" werd.
en tja.. als niemand dan kennelijk zn kind kan opvoeden.. waarom zou ik het dan wel kunnen?
wat maakt mij beter dan de rest? niets toch?
tot ik eh.. anderhalf jaar geleden op het randje van het bed de vraag kreeg of ik wilde stoppen met de pil
schrok me rot.. en eh.. enige wat ik kon uitbrengen was de vraag of we daar niet even een half jaartje mee konden wachten nog.
prompt vergat ik dus een paar keer de pil op het verkeerde tijdstip.. werd niet ongesteld...
kwam wel ineens HEEL erg dichtbij zo.. en nog aardig onverwacht ook in zekere zin
want tussen dat gesprek en het daadwerkelijk niet ongesteld worden zat maar een paar weken.
uiteindelijk heeft het hele verhaal eventjes geduurd..
zwangerschapstesten zeiden niets positiefs... maar eh.. dat ongesteld worden gebeurde ook niet.
toen ik het uiteindelijk wel werd (na 2 maanden...) waren we beiden zo erg teleurgesteld (ook ik dus) dat ik accuut nooit meer de pilstrip aangeraakt heb
zo snel kunnen dingen veranderen *grin*
ik was er heilig vna overtuigt dat ik het prima naar mn zin had zonder kids namelijk
en eh.. dat had ik ook
maar nu eh tja kijk ik onwijs uit naar september om daar de mini-me eens op de wereld te gaan zetten
maar zo gek is het dus niet
je leven is niet minder compleet zonder kind
maar je kan zomaar ineens besluiten dat het toch wel iets is wat je wil (of niet natuurlijk)
enneh.. @coldfeet: ik vond ook jaren lang enkel kinderen van anderen leuk
heerlijk hoor zo'n koter
maar ook lekker om aan het einde van de dag gewoon weer met paps/mams mee terug te geven
lekker verder met mijn eigen leventje
ik wilde vroeger altidj wel kinderen.. maar niet NU
dat veranderde in "pff ik moet er niet aan denken.. " naar aanleiding van al het loslopende tuig dat je eigenlijk overal en nergens tegen komt en enkel rondhangt zonder ooit wat nuttigers te doen dan de supermarkt te beroven
naar aanleiding van die hele kuddes mensen die hun kind lekker door de supermarkt laten hobbelen en als ze beginnen te krijsen gewoon lekker laten staan
met asl gevolg dat "even boodschappen" al gauw "even mezelf flink ergeren" werd.
en tja.. als niemand dan kennelijk zn kind kan opvoeden.. waarom zou ik het dan wel kunnen?
wat maakt mij beter dan de rest? niets toch?
tot ik eh.. anderhalf jaar geleden op het randje van het bed de vraag kreeg of ik wilde stoppen met de pil
schrok me rot.. en eh.. enige wat ik kon uitbrengen was de vraag of we daar niet even een half jaartje mee konden wachten nog.
prompt vergat ik dus een paar keer de pil op het verkeerde tijdstip.. werd niet ongesteld...
kwam wel ineens HEEL erg dichtbij zo.. en nog aardig onverwacht ook in zekere zin
want tussen dat gesprek en het daadwerkelijk niet ongesteld worden zat maar een paar weken.
uiteindelijk heeft het hele verhaal eventjes geduurd..
zwangerschapstesten zeiden niets positiefs... maar eh.. dat ongesteld worden gebeurde ook niet.
toen ik het uiteindelijk wel werd (na 2 maanden...) waren we beiden zo erg teleurgesteld (ook ik dus) dat ik accuut nooit meer de pilstrip aangeraakt heb
zo snel kunnen dingen veranderen *grin*
ik was er heilig vna overtuigt dat ik het prima naar mn zin had zonder kids namelijk
en eh.. dat had ik ook
maar nu eh tja kijk ik onwijs uit naar september om daar de mini-me eens op de wereld te gaan zetten
maar zo gek is het dus niet
je leven is niet minder compleet zonder kind
maar je kan zomaar ineens besluiten dat het toch wel iets is wat je wil (of niet natuurlijk)
enneh.. @coldfeet: ik vond ook jaren lang enkel kinderen van anderen leuk
heerlijk hoor zo'n koter
maar ook lekker om aan het einde van de dag gewoon weer met paps/mams mee terug te geven
lekker verder met mijn eigen leventje
jobensaskia.nl
Oi to the punks! Oi to the skins! Oi to the world and everybody wins!
Oi to the punks! Oi to the skins! Oi to the world and everybody wins!
jou beeld van kinderen is wel erg krom Papier.... ...wie geeft jou het recht om mensen die wel knderen willen debielen te noemen....quote:Op woensdag 8 augustus 2007 14:54 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Is heel normaal. Wie wil er nou kinderen? Ze zijn duur lawaaiig stinken maken troep maken alles stuk luisteren niet zeuren jengelen huilen stelen puberen, als ze dom zijn heb je geluk want dan doen ze ook niet wat je wil maar dan snap je tenminste nog waarom.
Het is heel normaal om geen kinderen te willen. Ik snap die debielen niet die wel kinderen willen.
...wie geeft jou het recht om mensen die 
Maakt toch helemaal niks uit. Ieder voor zich. Ik wilde eerst ook niet. Carriere was het belangrijkste wat er was. Totdat mijn vriendin per ongeluk zwanger werd. Na de geboorte zag ik pas hoe ongelofelijk gaaf het is. Het is het aller mooiste wat me ooit is overkomen en ik zou zeker nog best een 2e willen. Alleen even wachten en dan kijken of het zo mag zijn.
Ik werk hard en veel en zie de kleine door de week eigenlijk nooit. Daar sprak ik heel makkelijk over, maar inmiddels ben ik er behoorlijk ziek van. De weekenden met zo'n kleintje zijn elke keer weer veel en veel te kort.
Ik werk hard en veel en zie de kleine door de week eigenlijk nooit. Daar sprak ik heel makkelijk over, maar inmiddels ben ik er behoorlijk ziek van. De weekenden met zo'n kleintje zijn elke keer weer veel en veel te kort.
Ik heb altijd kinderen willen hebben, van jongs af aan, maar besefte me wel dat het niet altijd rozegeur en manenschijn zou zijn.
En anderen hebben juist nooit kinderen gewild, niks mis mee lijkt me.
Ik heb best wat kindervrije (zo noemen ze zichzelf) vrienden en dat gaat ook gewoon goed.
Zolang ik maar niet teveel over ons dochtertje praat en dat respecteer ik ook.
Zijn wel haast allemaal dierenvrienden valt me op, dus dat onderwerp hebben we dan wel gemeen. .
Maar ik kan me voorstellen dat als ze over je leeftijd beginnen dat je dat irritant vindt, hetzelfde als dat ik het irritant vond dat ze mij te jong vonden voor een kindje (was toen 23).
Maar ach, zolang je je er niks van aantrekt en lekker met je leven doet wat je zelf wil dan is het goed toch.
En anderen hebben juist nooit kinderen gewild, niks mis mee lijkt me.
Ik heb best wat kindervrije (zo noemen ze zichzelf) vrienden en dat gaat ook gewoon goed.
Zolang ik maar niet teveel over ons dochtertje praat en dat respecteer ik ook.
Zijn wel haast allemaal dierenvrienden valt me op, dus dat onderwerp hebben we dan wel gemeen. .
Maar ik kan me voorstellen dat als ze over je leeftijd beginnen dat je dat irritant vindt, hetzelfde als dat ik het irritant vond dat ze mij te jong vonden voor een kindje (was toen 23).
Maar ach, zolang je je er niks van aantrekt en lekker met je leven doet wat je zelf wil dan is het goed toch.
Ik heb wel altijd een kinderwens gehad maar ik kan me zo voorstellen dat jij en geen behoefte aanheb en als dat zo is dan is dat gewoon zo dan is er niets mis /egoistisch aan het geeft aan dat je gewoon goed nadenkt over wat je met je leven wilt.
Alles kan altijd veranderen maar voor kies je zelf er voor om het niet te doen en dat is altijd een goede keus omdat je naar je zelf luisterd want jij bent het belangrijkste in het leven voor je zelf. Als je een kind heb kan je hem/haar niet terug stoppen dus het is een heel belangrijke beslissing.
Sluit nooit iets uit of ga tegen je gevoel in omdat je nu besloten heb om geen kinderen te willen en dat je misschien toch op latere leeftijd ze wel wilt maar omdat je ooit besloten heb geen te willen het maar niet doen.
Heb het vandicht bij meegemaakt van iemand die samen met haar man had besloten dat ze geen kinderen wilde maar opeens gevloerd op de werkvloer lag meerdere malen per week en toen kwam de aap uit de mauw want ze had een verdrukte kinderwens ze wilde niet toegeven dat ze wel wilde maar omdat ze samen met haar man besloten had geen kinderen te nemen bleef ze vasthouden aan dat besluit. Sinds ze gescheiden is en een kind heeft met iemand anders probleem opgelost en een gelukkig moeder erbij.
Suc6 en ik vind dat je een goede keus maakt (tevens laat de rest van de wereld stikken want jij moet het kind opvoeden en als jij dat niet wilt dan is dat voldoende reden.)
Een blije aanstaande pappa
Alles kan altijd veranderen maar voor kies je zelf er voor om het niet te doen en dat is altijd een goede keus omdat je naar je zelf luisterd want jij bent het belangrijkste in het leven voor je zelf. Als je een kind heb kan je hem/haar niet terug stoppen dus het is een heel belangrijke beslissing.
Sluit nooit iets uit of ga tegen je gevoel in omdat je nu besloten heb om geen kinderen te willen en dat je misschien toch op latere leeftijd ze wel wilt maar omdat je ooit besloten heb geen te willen het maar niet doen.
Heb het vandicht bij meegemaakt van iemand die samen met haar man had besloten dat ze geen kinderen wilde maar opeens gevloerd op de werkvloer lag meerdere malen per week en toen kwam de aap uit de mauw want ze had een verdrukte kinderwens ze wilde niet toegeven dat ze wel wilde maar omdat ze samen met haar man besloten had geen kinderen te nemen bleef ze vasthouden aan dat besluit. Sinds ze gescheiden is en een kind heeft met iemand anders probleem opgelost en een gelukkig moeder erbij.
Suc6 en ik vind dat je een goede keus maakt (tevens laat de rest van de wereld stikken want jij moet het kind opvoeden en als jij dat niet wilt dan is dat voldoende reden.)
(tevens laat de rest van de wereld stikken want jij moet het kind opvoeden en als jij dat niet wilt dan is dat voldoende reden.)Een blije aanstaande pappa
De enige reden waarom je hier bent is omdat je ouders, grootouders, overgrootouders etc. kinderen kregen.
De enige reden waarom je hier bent is het krijgen van kinderen om je genen door te geven.
De enige reden waarom je hier bent is het krijgen van kinderen om je genen door te geven.
I feel kinda Locrian today
Dat klinkt vrij nutteloos. Zeker omdat de kerk het zegt?quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 07:34 schreef starla het volgende:
De enige reden waarom je hier bent is omdat je ouders, grootouders, overgrootouders etc. kinderen kregen.
De enige reden waarom je hier bent is het krijgen van kinderen om je genen door te geven.
Ik wil geen kinderen (ben 23) en mijn vriend (25) ook niet. Wij hoeven onze genen niet zo zeer door te geven. We zijn beiden belast met een aantal mogelijk erfelijke problemen, en een kind van ons zal waarschijnlijk meer problemen te verduren krijgen dan een ander. Ook zijn wij zelf niet al te stabiel (ivm die mogelijk erfelijke problemen), en dat kun je een kind niet aandoen, vind ik. Ik vind dat ik een kind niet op mag zadelen met mijn emotionele buien, ik vind niet dat ik het kan maken om een paar dagen helemaal sjaggo te zijn, want zo'n kind gaat dat op zichzelf betrekken. Plus dat mijn vriend door zijn problemen heel slecht tegen veranderingen en onverwachte situaties kan, wat met een kind ook niet handig is. Die stresst helemaal de pan uit.
Neh, geen kinderen voor ons. Wij hebben het te druk met onszelf. (En da's vast heel egocentrisch, maar dat zijn we dan ook. )
Ja maar Toepsje...je bent 23...koetsjiekoetsjie
Weet je wel hoeveel jij (en je visie en behoeften) nog veranderen in de aankomende 10 jaar?
Niets persoonlijks naar niemand, maar ik denk dat je pas echt vanaf halverwege de 30 zeker weet of je ze wel of niet wil.
Ik heb persoonlijk al zo vaak meegemaakt dat mensen die hetzelfde roepen als jij (en ik destijds) in hun 20-er jaren en na een aantal jaartjes heel anders tegen aankijken.
Niet dat je ze moet krijgen of willen hoor, helemaal niet, maar zo gaat het wel vaak.
Weet je wel hoeveel jij (en je visie en behoeften) nog veranderen in de aankomende 10 jaar?
Niets persoonlijks naar niemand, maar ik denk dat je pas echt vanaf halverwege de 30 zeker weet of je ze wel of niet wil.
Ik heb persoonlijk al zo vaak meegemaakt dat mensen die hetzelfde roepen als jij (en ik destijds) in hun 20-er jaren en na een aantal jaartjes heel anders tegen aankijken.
Niet dat je ze moet krijgen of willen hoor, helemaal niet, maar zo gaat het wel vaak.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
grappig, kan me wel discussies van enkele jaren geleden herinneren (hier maar ook irl) en toen (wij twintigers) waren echt zo allergisch voor de altijd standaard sussende "ach kind wat weet je nou, je bent pas .. jaar. Dat komt nog wel"
en moet je nu lezen / horen van mensen van toen
en moet je nu lezen / horen van mensen van toen
♥ ♥ 13-08-2002 ♥ ♥
Je kan nu zeker weten dat je ze nu en nooit niet wilt, maar zolang er nog niemand in de toekomst kan kijken weet je ook niet wat die zal brengen. Misschien blijft het zo, misschien niet. Vooralsnog wil je ze nu iig niet en dat is iemands goed recht. Snap eigenlijk nooit dat mensen zeggen "ja wacht maar als je [insert leeftijd + 10] bent, dan piep je wel anders!!"
Nou dat zie je dan toch tegen die tijd wel? Wat is de toevoegende waarde om iemand nu al na te laten denken over wat ie over 10 jaar zal gaan beslissen?
Nou dat zie je dan toch tegen die tijd wel? Wat is de toevoegende waarde om iemand nu al na te laten denken over wat ie over 10 jaar zal gaan beslissen?
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Tuurlijk bevestigd de uitzondering de regelquote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:04 schreef DarkElf het volgende:
grappig, kan me wel discussies van enkele jaren geleden herinneren (hier maar ook irl) en toen (wij twintigers) waren echt zo allergisch voor de altijd standaard sussende "ach kind wat weet je nou, je bent pas .. jaar. Dat komt nog wel"
en moet je nu lezen / horen van mensen van toen
Maar die mensen zeggen dat ook alleen maar omdat het in 9 van de 10 gevallen wél zo gaat.
Neemt niet weg dat ik me kan voorstellen dat het wel irritant is, je voelt het op dát moment nu eenmaal zo, en hoe je het over 10 jaar voelt zie je dan wel weer en heb je helemaal geen boodschap aan nog.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Zijn vaak ook erg rigide mensen, van die mensen die hun hele leven al uitgestippeld hebbenquote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:07 schreef Ticootje het volgende:
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Het enige goeie antwoord daarop is dus "10 jaar ouder".quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:07 schreef Ticootje het volgende:
Ireth, dat was een vraag die ik op mijn sollicitatie kreeg. Hoe zie je jezelf over 10 jaar. Ik heb ongeveer hetzelfde antwoord gegeven.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Het is zeker niet raar als je geen kinderwens hebt. Ieder het zijne en iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt, lijkt me duidelijk.
Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.
Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...
beetje meten met twee maten vind ik
ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..
Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.
Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...
beetje meten met twee maten vind ik
ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..
En vervolgens teleurgesteld zijn dat hun leven dus niet zo verloopt als dat ze hadden gedacht. Ik ben lang geleden gestopt met het plannen van mijn leven over een groot tijdsbestek. Ik plan tot ongeveer 4 weken en dan zie ik wel wat er komt. Je leven hangt aan elkaar van toevalligheden...quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:09 schreef Vivi het volgende:
[..]
Zijn vaak ook erg rigide mensen, van die mensen die hun hele leven al uitgestippeld hebben
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Nee, je generaliseert niet. Het is gewoon een feit dat vrienden vaak, om deze reden, uit elkaar groeien. De ene wil kinderen, de andere niet. De ene praat over kinderen, de ander gaat daarbij zitten gapen.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:17 schreef lily het volgende:
Het is zeker niet raar als je geen kinderwens hebt. Ieder het zijne en iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig van wordt, lijkt me duidelijk.
Wat me wel opvalt is dat, bij de bewust kinderloze stellen in mijn omgeving, ze niet graag willen dat je teveel over je kinderen praat. Want dat is saai en niet hun ding enzo.
Maar zij praten wel honderduit over zaken die zij belangrijk vinden en daar verwachten ze wel interesse over...
beetje meten met twee maten vind ik
ik weet; ik generaliseer, maar dit is wat ik merk uit mijn omgeving en dan gaat het om 2 stellen..
Dat werkt dus niet.
Jammer, maar niet echt iets aan te doen.
Ik ben mijn vriendin ook om die reden een jaartje of 12 'kwijt' geweest. Ik moeder van 2 kinderen, zij vrijgezel en geen behoefte aan kinderpraat enz...... Heb haar dat overigens nooit kwalijk genomen, ieder zijn ding. Daarbij is het bij ons zo dat we toch wel bij elkaar terecht kunnen in nood, no matter what.
Maar sinds een paar jaar hebben we weer regelmatig contact. Zij is nu alleenstaande, werkende, moeder van een knul van bijna 5. En wij zijn beide geïnteresseerd in elkaars verhalen over de kinderen, ondanks het leeftijdsverschil.
Dus, het kan nog goedkomen, hoor.
Ja, tuurlijk: ieder zijn ding. En ik begrijp best dat kinderverhalen dan saai kunnen zijn.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 11:52 schreef Gia het volgende:
Heb haar dat overigens nooit kwalijk genomen, ieder zijn ding.
Maar ik vind hun verhalen echt niet zo interessant hoor. Maar ik luister toch uit interesse voor de persoon en wat zij belangrijk vinden? Ookal is dat niet jouw ding?
Maar zij gaan ervan uit; kinderzaken zijn saai en daar hebben we niks mee te maken en de rest is
Maar toevallig zijn kinderzaken wel een groot deel van mijn zaken..
Maar goed; je groeit dan uit elkaar, zoals je zegt....
[ Bericht 0% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:12:39 ]
Vergelijk het met een hobby. Stel jij verzamelt postzegels en hebt het bij elk bezoek over je postzegels. Dat gaat vervelen, als de ander daar niets mee heeft. Ik vind dat je daar wel een beetje begrip voor moet hebben.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:05 schreef lily het volgende:
[..]
Ja, tuurlijk: ieder zijn ding. En ik begrijp best dat kinderverhalen dan saai kunnen zijn.
Maar ik vind hun verhalen echt niet zo interessant hoor. Maar ik luister toch uit interesse voor de peroon en wat zij belangrijk vinden? Ookal is dat niet jouw ding?
Maar zij gaan ervan uit; kinderzaken zijn saai en daar hebben we niks mee te maken en de rest is
Maar toevallig zijn kinderzaken wel een groot deel van mijn zaken..
Maar goed; je groeit dan uit elkaar, zoals je zegt....
Als jij vol vuur gaat vertellen over jouw kinderen en wat ze al allemaal kunnen en anecdotes enz.... dan gaat dat vervelen voor mensen die niets met kinderen hebben. Da's logisch.
Begrijp ik
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
edit:
Ik bedoel te zeggen; het moet van 2 kanten komen....ieder zijn ding, weet je nog....
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
[ Bericht 11% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:17:32 ]
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
edit:
Ik bedoel te zeggen; het moet van 2 kanten komen....ieder zijn ding, weet je nog....
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
[ Bericht 11% gewijzigd door lily op 10-08-2007 12:17:32 ]
Nee, als jouw kennis/vriend/vriendin een hobby heeft en nergens anders over kan praten, dan moet die net zo goed begrijpen dat zijn verhalen jou gaan vervelen. Als je bevriend wil blijven, zoek dan naar de overeenkomsten en probeer het gesprek daarop te brengen.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:11 schreef lily het volgende:
Begrijp ik
Maar zij die vol vuur vertellen over hun "zaken"?
Dat is dan wel belangrijk? Of belangrijker.. en wel interessant?
Daarbij mag je best zeggen dat je het leuk vindt dan hij/zij die en die interesse heeft, maar dat jij daar niets mee hebt en liever praat over dingen die je beide leuk vindt.
Misschien voelt hij/zij zich dan beledigt, maar dat is dan weer niet jouw probleem.
Valt wel mee, toch? TS opent dit topic omdat zij niets met kinderen heeft en ook niet wil hebben. Die zal dit ook vaak genoeg meemaken in haar omgeving.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:11 schreef lily het volgende:
maar dit is eigenlijk vreselijk off topic
Tja, mijn ex wilde nooit kinderen en ik vond dat wel prima. mijn relatie ging voor.
Tot het drie jaar geleden uitging. Hij 31, ik 35.
Hij is inmiddels vader van een zoon van 1.
Ikzelf ben nu bijna 38. Ik zeg dan, het is er gewoon niet van gekomen. Mijn kinderwens was nooit zo groot, en ik wilde het altijd met 2 mensen samen doen.
Het stoort me wel hoe hier een soort 'kampen' zijn ontstaan: wel of niet.
Tjeemig, laat elkaar gewoon in elkaars waarde. Gelukkig leven we hier in een vrij land, en is iedereen vrij om te bepalen hoe hij zijn leven wil inrichten.
Feit is gewoon, dat je een heel ander leven hebt als je wel kinderen hebt. Voor iemand zonder kinderen kán dat storend zijn. Je hebt dan veel minder met het onderwerp.
Maar om elkaar nou zo aan te vallen
Tot het drie jaar geleden uitging. Hij 31, ik 35.
Hij is inmiddels vader van een zoon van 1.
Ikzelf ben nu bijna 38. Ik zeg dan, het is er gewoon niet van gekomen. Mijn kinderwens was nooit zo groot, en ik wilde het altijd met 2 mensen samen doen.
Het stoort me wel hoe hier een soort 'kampen' zijn ontstaan: wel of niet.
Tjeemig, laat elkaar gewoon in elkaars waarde. Gelukkig leven we hier in een vrij land, en is iedereen vrij om te bepalen hoe hij zijn leven wil inrichten.
Feit is gewoon, dat je een heel ander leven hebt als je wel kinderen hebt. Voor iemand zonder kinderen kán dat storend zijn. Je hebt dan veel minder met het onderwerp.
Maar om elkaar nou zo aan te vallen
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Volgens mij is het sowieso niet ongebruikelijk dat vrienden na een aantal jaren weer uit elkaar groeien, levens nemen hun eigen wending en zeker iets fundamenteels als kinderen krijgen verandert je kijk op het leven. Een beetje inlevingsvermogen is van beide kanten dan wel nodig. Soms is de onderliggende vriendschap dan eigenlijk al wat langer niet meer wat het ooit geweest is? Maar dat hoort denk ik gewoon bij het leven, los van kinderen. Dat kan hooguit het verschil ineens (pijnlijk) duidelijk maken. Wat Gia zegt is denk ik wel waarheid, bij de mensen waar het echt goed zit kan het zelfs na jaren toch weer terugkomen.
In mijn omgeving zie ik 1 stel waarmee ik heel leuk over hun kind kan praten, ik toon interesse in het wel en wee van het kindje, maar dat werkt twee kanten op. Zij zijn ook geinteresseerd in de dingen waar ik mee bezig ben, onthouden (voor mij) belangrijke data en leven dan mee. Met die vriendin ga ik regelmatig shoppen, soms met kind erbij, prima. Maar ook soms zonder, zodat we lekker uitgebreid kunnen rondsnuffelen.
Een ander stel heeft echter een complete tunnelvisie ontwikkeld. Ze vragen niet eens meer naar hoe het met mij/ons gaat en als ze eens vragen naar werk oid dan zie je dat ze bij het antwoord al niet meer luisteren. Op die manier wordt het wel érg eenrichtingsverkeer. Ik kan er zeker begrip voor opbrengen dat de eerste tijd je wereld echt alleen om je kind(eren) draait, maar op den duur gaan de meeste mensen zich ook weer bezig houden met andere dingen: werk, actualiteiten, hobbies etc. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat dit op jou (Lily) van toepassing is.
Hoi Moonah!
In mijn omgeving zie ik 1 stel waarmee ik heel leuk over hun kind kan praten, ik toon interesse in het wel en wee van het kindje, maar dat werkt twee kanten op. Zij zijn ook geinteresseerd in de dingen waar ik mee bezig ben, onthouden (voor mij) belangrijke data en leven dan mee. Met die vriendin ga ik regelmatig shoppen, soms met kind erbij, prima. Maar ook soms zonder, zodat we lekker uitgebreid kunnen rondsnuffelen.
Een ander stel heeft echter een complete tunnelvisie ontwikkeld. Ze vragen niet eens meer naar hoe het met mij/ons gaat en als ze eens vragen naar werk oid dan zie je dat ze bij het antwoord al niet meer luisteren. Op die manier wordt het wel érg eenrichtingsverkeer. Ik kan er zeker begrip voor opbrengen dat de eerste tijd je wereld echt alleen om je kind(eren) draait, maar op den duur gaan de meeste mensen zich ook weer bezig houden met andere dingen: werk, actualiteiten, hobbies etc. Waarbij ik natuurlijk niet wil zeggen dat dit op jou (Lily) van toepassing is.
Hoi Moonah!
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
In mijn omgeving merk ik weinig van de 2 werelden en elkaar aanvallen.
Zoals ik al schreef hebben we meerdere kindervrije vrienden, als ze op visite komen is dat meestal 's avonds, dan slaapt Demi al.
Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet erg vind als ze geen interesse in Demi tonen, ieder zijn ding.
En ze vragen altijd netjes he het met haar gaat en ik antwoord altijd netjes dat het goed gaat.
Verders hebben we wel veel dingen gemeen waar we over praten.
Zoals ik al schreef hebben we meerdere kindervrije vrienden, als ze op visite komen is dat meestal 's avonds, dan slaapt Demi al.
Maar ik moet zeggen dat ik het ook niet erg vind als ze geen interesse in Demi tonen, ieder zijn ding.
En ze vragen altijd netjes he het met haar gaat en ik antwoord altijd netjes dat het goed gaat.
Verders hebben we wel veel dingen gemeen waar we over praten.
Dat is precies zoals het zou moeten gaan KD
en vragen hoe het met haar gaat vind ik al interesse tonen hoor...
maar helaas werkt het niet altijd zo
en vragen hoe het met haar gaat vind ik al interesse tonen hoor...
maar helaas werkt het niet altijd zo
we zijn ook wel vriednen verloren sinds Demi hoor, niet omdat ze kindervrij zijn maar gewoon nog een heel ander leven hebben, ieder weekend stappen enzo.
Opzich is dat wel jammer maar ja, gelukkig ook weer andere vrienden gekregen om dat gat op te vullen.
Opzich is dat wel jammer maar ja, gelukkig ook weer andere vrienden gekregen om dat gat op te vullen.
Ik doelde ook vooral op de reacties hier, niet zozeer IRL.quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 12:28 schreef KD-fotografie het volgende:
In mijn omgeving merk ik weinig van de 2 werelden en elkaar aanvallen.
-knip-
Ik heb in het dagelijks leven vooral kennissen zonder kinderen. Heb ik niet bewust zo opgezocht, maar ja, in hartje Amsterdam zijn gewoon meer mensen zonder kinderen. Als ik kinderen zou hebben zou ik ws ook niet meer hier wonen.
Maar ik ga heus ook wel om met mensen die wel kinderen hebben hoor!
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Ik ben man, 32 en mijn vrienden hebben een gezin of zijn er 1 aan het stichten. En geen broedse gevoelens hier hoor.quote:Op woensdag 8 augustus 2007 18:00 schreef DaviniaHR het volgende:
En weet je, dit wil je wellicht niet horen, maar als je een vaste baan hebt, en vrienden in je omgeving krijgen kinderen, dan verander je misschien wel van mening.
burgerweeshuis
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
Er staat ook "wellicht"quote:Op vrijdag 10 augustus 2007 14:24 schreef zwaaibaai het volgende:
[..]
Ik ben man, 32 en mijn vrienden hebben een gezin of zijn er 1 aan het stichten. En geen broedse gevoelens hier hoor.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik lees graag mee op OUD (jaja, daar begint de kinderwens al ) En wil graag in dit topic reageren. Ik ben 21 en weet dus héél zeker dat ik wél kinderen wil. Ik heb geen klik met leeftijdsgenoten die volop genieten van hun studentenleven, uitgaan enz. Ik ken veel mensen die ouder zijn dan ik, en die heerlijk tuttelen met hun kinderen. Zo zie ik mezelf ook heel graag. Nog niet nu, want het is financieel niet haalbaar en mijn vriend staat er nog niet achter, maar ik weet wel heel zeker dat (mits het met de relatie gewoon goed gaat) ik voor mijn 26e/27e moeder ben.
Natuurlijk ken ik alle nadelen en zijn er dingen waar ik nu gewoon nog niet genoeg vanaf weet, maar ik denk dat ik daar de komende jaren vanzelf wel in zal groeien en dat ik tegen die tijd zelf weet wanneer ik er écht aan toe ben. Maar ik kan me niet voorstellen dat mijn 'kinderwens' ooit om zal slaan in een 'nèh, doe toch maar niet...'
Natuurlijk ken ik alle nadelen en zijn er dingen waar ik nu gewoon nog niet genoeg vanaf weet, maar ik denk dat ik daar de komende jaren vanzelf wel in zal groeien en dat ik tegen die tijd zelf weet wanneer ik er écht aan toe ben. Maar ik kan me niet voorstellen dat mijn 'kinderwens' ooit om zal slaan in een 'nèh, doe toch maar niet...'
I had a signature once. It was awful.
wha wat leuk dat er zoveel uitgebreide reacties zijn (en geen enkele basher )
weer even een reactie dus
het is van mijn kant ook niet dat ik me 'zorgen maak' om mijn al dan niet aanwezigzijnde kinderwens hoor ik vraag me gewoon af: dacht iedereen er op mijn leeftijd hier ook zo over (ik? kinderen? nooooit!!) en ben je inmiddels blij in verwachting van de 3e, of is het bij jou nooit veranderd en ben je nog steeds happy kinderloos/-vrij hoe men het ook wil noemen
de laatste 2 jaar heb ik full-time gewerkt en heb dus ervaren hoe het 'volwassen leven' is: 8 uur braaf op kantoor, half 5 weer los en dan moe zijn.. als ik dan 's terugkijk op die 2 jaar denk ik: en als ik daar ook nog een kind in had moeten frummelen, dan was ik wrsch de inzinking nabij, ookal doe je een kind opvoeden toch niet alleen.
En ik denk dat het daar ook wel ligt. Ik ben geen ultieme carrierevrouw, maar wil wel verder komen in mn werk, door hard te werken. Ik ga in september weer voltijd studeren om zo met mijn HBO papiertje de baan te vinden die ik leuk vind. Mijn vriend is ook bijna afgestudeerd en we zien allebei uit naar een goede leuke (en wrsch ook fulltime) baan.
Als ik zo langs creches en kinderopvangen loop denk ik altijd: ALS ALS ALS ik ooit kinderen heb, dan gaan ze niet naar een creche! Nooit, want ik heb zoiets van: als ik bewust voor kinderen kies, dan heb ik daar rekening mee te houden en dan moet ik er voor ze zijn, thuis. Heel burgerlijk dan weer, maar dat is mijn idee van een moeder (en vader). Dus dat zou beide part-time worden zodat kindlief niet naar de opvang hoeft.
(opvang vind ik iets anders als je alleenstaande moeder bent door overlijden van partner of scheiding, je moet nu eenmaal rondkomen en ook financieel voor je kind kunnen zorgen.)
Weet ook niet of het 'm zit in mijn leefwijze. Ok, ik ben 22 maar om nou te zeggen een feestbeest met enige regelmaat een avondje weg, jointje af en toe maar verder vooral lekker met een drankje op de bank met mn lief en/of wat vrienden en dan ouwehoeren of filmpje kijken. Weet ook niet of dat gaat veranderen als ik ga studeren weer, want eigenlijk heb ik da ook in het jaar dat ik wel studeerde in Leiden niet..
Wat betreft wat lily zegt over het praten over kinderen.
Ik luister altijd aandachtig naar de verhalen van anderen over hun kinderen, speel met ze, lach met ze, houd ze vast en 9 van de 10 keer vinden ze mij ook nog kei-leuk Maar er is idd een verschil tussen het even over de kinderen hebben, of het nergens anders meer over hebben dan de kinderen mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen.
Natuurlijk, als 't kroost net is geboren, eerste kind, eerste alles, geweldig, maar soms gaat 't wel echt te ver.. dat als ze op visite komen je dan eigenlijk alleen maar kinderverhalen hoort en de rest in het niet valt of gewoon uberaupt niet ter sprake komt
weer even een reactie dus
het is van mijn kant ook niet dat ik me 'zorgen maak' om mijn al dan niet aanwezigzijnde kinderwens hoor ik vraag me gewoon af: dacht iedereen er op mijn leeftijd hier ook zo over (ik? kinderen? nooooit!!) en ben je inmiddels blij in verwachting van de 3e, of is het bij jou nooit veranderd en ben je nog steeds happy kinderloos/-vrij hoe men het ook wil noemen
de laatste 2 jaar heb ik full-time gewerkt en heb dus ervaren hoe het 'volwassen leven' is: 8 uur braaf op kantoor, half 5 weer los en dan moe zijn.. als ik dan 's terugkijk op die 2 jaar denk ik: en als ik daar ook nog een kind in had moeten frummelen, dan was ik wrsch de inzinking nabij, ookal doe je een kind opvoeden toch niet alleen.
En ik denk dat het daar ook wel ligt. Ik ben geen ultieme carrierevrouw, maar wil wel verder komen in mn werk, door hard te werken. Ik ga in september weer voltijd studeren om zo met mijn HBO papiertje de baan te vinden die ik leuk vind. Mijn vriend is ook bijna afgestudeerd en we zien allebei uit naar een goede leuke (en wrsch ook fulltime) baan.
Als ik zo langs creches en kinderopvangen loop denk ik altijd: ALS ALS ALS ik ooit kinderen heb, dan gaan ze niet naar een creche! Nooit, want ik heb zoiets van: als ik bewust voor kinderen kies, dan heb ik daar rekening mee te houden en dan moet ik er voor ze zijn, thuis. Heel burgerlijk dan weer, maar dat is mijn idee van een moeder (en vader). Dus dat zou beide part-time worden zodat kindlief niet naar de opvang hoeft.
(opvang vind ik iets anders als je alleenstaande moeder bent door overlijden van partner of scheiding, je moet nu eenmaal rondkomen en ook financieel voor je kind kunnen zorgen.)
Weet ook niet of het 'm zit in mijn leefwijze. Ok, ik ben 22 maar om nou te zeggen een feestbeest met enige regelmaat een avondje weg, jointje af en toe maar verder vooral lekker met een drankje op de bank met mn lief en/of wat vrienden en dan ouwehoeren of filmpje kijken. Weet ook niet of dat gaat veranderen als ik ga studeren weer, want eigenlijk heb ik da ook in het jaar dat ik wel studeerde in Leiden niet..
Wat betreft wat lily zegt over het praten over kinderen.
Ik luister altijd aandachtig naar de verhalen van anderen over hun kinderen, speel met ze, lach met ze, houd ze vast en 9 van de 10 keer vinden ze mij ook nog kei-leuk Maar er is idd een verschil tussen het even over de kinderen hebben, of het nergens anders meer over hebben dan de kinderen mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen.
mensen die alleen nog oog daarvoor hebben en hun eigen verhaal willen doen. Natuurlijk, als 't kroost net is geboren, eerste kind, eerste alles, geweldig, maar soms gaat 't wel echt te ver.. dat als ze op visite komen je dan eigenlijk alleen maar kinderverhalen hoort en de rest in het niet valt of gewoon uberaupt niet ter sprake komt
Ja doei.
Terwijl je soms toch echt geen reet uitvoert op je werkquote:Op vrijdag 10 augustus 2007 17:49 schreef motorbloempje het volgende:
...
Maar even ontopic, ik vind het alleen maar goed om bewust geen kinderen te nemen. Dan kijk je blijkbaar verder dan de drang om je voort te planten, wat de wereld in z'n geheel naar mijn mening ten goede komt. Als je kijkt hoeveel kinderen er nu al in de ellende opgroeien, en hoeveel mensen een kutleven hebben, is het verstandiger de wereld te fixen voordat iedereen weer nieuwe mensen gaat kweken.
Mijn zoontje vind het super leuk op het KDV, en ik vind het ook goed voor zijn ontwikkeling eerlijk gezegd.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Zolang je je kind niet 5 dagen per week van half 7 smorgens tot 7 uur 's avonds naar een kdv brengt is daar niks mis mee en kan het alleen maar bijdragen tot de ontwikkeling.
(en ja, van half 7 tot 6 uur 5 dagen per week vind ik ook nog te veel! 3 dagen op normale kantooruren vind ik de max. voor een ukkie)
(en ja, van half 7 tot 6 uur 5 dagen per week vind ik ook nog te veel! 3 dagen op normale kantooruren vind ik de max. voor een ukkie)
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
over 1 dag valt nog te praten met me maar langer echt niet.. omdat ik vind dat je dan gewoon geen tijd hebt voor kinderen en je kunt je kind ook met andere kinderen in de speeltuin laten spelen enzo.. maargoed.. dat is denk ik weer een andere discussie waar ik mij pas in 'mag' mengen als ik daadwerkelijk kroost zou krijgen
Ja doei.
