Fractie PVV wil bommen op Iran

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 23:52 schreef Zwansen het volgende:
Ik ben het voor een gedeelte met Geert eens. Alleen zou het woord Iran in de TT moeten worden vervangen door het hele Middenoosten. Inclusief Israël.

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 23:55 schreef sneakypete het volgende:

[..]

ja inderdaad, het probleem is te complex voor onze welvarende hersentjes dus laten we al die mensen lekker uitroeien dan hebben wij er geen last meer van

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 00:15 schreef sneakypete het volgende:
gezwans

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 01:10 schreef Schepseltje het volgende:
Geert heeft wederom gelijk, maar de vraag is of nu het juist moment is om een bombardement in te zetten. In de huidige situatie zijn er een aantal strategieën denkbaar 1) niets doen met het risico dat Iran kernwapens krijgt en een bedreiging vormt. 2) diplomatieke maatregelen en boycots, die waarschijnlijk weinig uithalen. 3) grootschalige invasie zoals in Irak, slecht idee. 4) precisie bombardement op nucleaire installaties en daarmee de angel eruit halen

Israel heeft dit al eerder gedaan in 1981 en lijkt het opnieuw te willen doen. Maar eigenlijk zou de europese gemeenschap degene moeten zijn die deze taak op zich neemt. Helaas is de taktiek van europa altijd geweest: amerika de hete kolen uit het vuur laten halen en zelf schone handen houden, vervolgens amerika uitmaken voor agressor en ondertussen profiteren van de vrijheid die dankzij de VS is gewaarborgd

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 01:51 schreef Commensaal het volgende:

Bijna helemaal mee eens, waarom vind je dit een taak voor de Europese gemeenschap?

quote:

........ In 1990 it was the turn of Iraq to be hugely overestimated as a military power. Saddam Hussein had more equipment than Nasser ever accumulated, and could boast of having defeated much more populous Iran after eight years of war. In the months before the Gulf war, there was much anxious speculation about the size of the Iraqi army—again, the divisions and regiments were dutifully counted as if they were German divisions on the eve of D-day, with a separate count of the "elite" Republican Guards, not to mention the "super-elite" Special Republican Guards—and it was feared that Iraq's bombproof aircraft shelters and deep bunkers would survive any air attack.

That much of this was believed at some level we know from the magnitude of the coalition armies that were laboriously assembled, including 575,000 US troops, 43,000 British, 14,663 French and 4,500 Canadian, and which incidentally constituted the sacrilegious infidel presence on Arabian soil that set off Osama bin Laden on his quest for revenge. In the event, two weeks of precision bombing were enough to paralyse Saddam's entire war machine, which scarcely tried to resist the ponderous ground offensive when it came. At no point did the Iraqi air force try to fight, and all those tanks that were painstakingly counted served mostly for target practice. A real army would have continued to resist for weeks or months in the dug-in positions in Kuwait, even without air cover, but Saddam's army was the usual middle eastern façade without fighting substance.

Now the Mussolini syndrome is at work over Iran. All the symptoms are present, including tabulated lists of Iran's warships, despite the fact that most are over 30 years old; of combat aircraft, many of which (F-4s, Mirages, F-5s, F-14s) have not flown in years for lack of spare parts; and of divisions and brigades that are so only in name. There are awed descriptions of the Pasdaran revolutionary guards, inevitably described as "elite," who do indeed strut around as if they have won many a war, but who have actually fought only one—against Iraq, which they lost. As for Iran's claim to have defeated Israel by Hizbullah proxy in last year's affray, the publicity was excellent but the substance went the other way, with roughly 25 per cent of the best-trained men dead, which explains the tomb-like silence and immobility of the once rumbustious Hizbullah ever since the ceasefire.

Then there is the new light cavalry of Iranian terrorism that is invoked to frighten us if all else fails. The usual middle east experts now explain that if we annoy the ayatollahs, they will unleash terrorists who will devastate our lives, even though 30 years of "death to America" invocations and vast sums spent on maintaining a special international terrorism department have produced only one major bombing in Saudi Arabia, in 1996, and two in the most permissive environment of Buenos Aires, in 1992 and 1994, along with some assassinations of exiles in Europe.

It is true enough that if Iran's nuclear installations are bombed in some overnight raid, there is likely to be some retaliation, but we live in fortunate times in which we have only the irritant of terrorism instead of world wars to worry about—and Iran's added contribution is not likely to leave much of an impression. There may be good reasons for not attacking Iran's nuclear sites—including the very slow and uncertain progress of its uranium enrichment effort—but its ability to strike back is not one of them. Even the seemingly fragile tanker traffic down the Gulf and through the straits of Hormuz is not as vulnerable as it seems—Iran and Iraq have both tried to attack it many times without much success, and this time the US navy stands ready to destroy any airstrip or jetty from which attacks are launched.

As for the claim that the "Iranians" are united in patriotic support for the nuclear programme, no such nationality even exists. Out of Iran's population of 70m or so, 51 per cent are ethnically Persian, 24 per cent are Turks ("Azeris" is the regime's term), with other minorities comprising the remaining quarter. Many of Iran's 16-17m Turks are in revolt against Persian cultural imperialism; its 5-6m Kurds have started a serious insurgency; the Arab minority detonates bombs in Ahvaz; and Baluch tribesmen attack gendarmes and revolutionary guards. If some 40 per cent of the British population were engaged in separatist struggles of varying intensity, nobody would claim that it was firmly united around the London government. On top of this, many of the Persian majority oppose the theocratic regime, either because they have become post-Islamic in reaction to its many prohibitions, or because they are Sufis, whom the regime now persecutes almost as much as the small Baha'i minority. So let us have no more reports from Tehran stressing the country's national unity. Persian nationalism is a minority position in a country where half the population is not even Persian. In our times, multinational states either decentralise or break up more or less violently; Iran is not decentralising, so its future seems highly predictable, while in the present not much cohesion under attack is to be expected.....

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 17:39 schreef Ronaldsen het volgende:

[..]

Inderdaad de VOC mentaliteit, tijd voor wat nieuwe kolonieen

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 09:53 schreef Elfletterig het volgende:
Vanuit het westen hebben we heel makkelijk lullen om te zeggen dat we onze vingers niet moeten branden aan Iran. Zo zijn er ook hele volksstammen die het geen goed idee vonden om Irak te ontdoen van Saddam Hoessein. Het vergt moed om in te grijpen en om veranderingen aan te brengen in een dictatuur als Iran. Toch breekt vroeger of later het moment aan dat ingrijpen noodzakelijk wordt. Precisiebombardementen op militaire doelen in Iran vind ik dus beslist geen slecht idee.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 10:05 schreef Boze_Appel het volgende:

[..]

En als Iran nou zo over Nederland denkt en bommen gaat gooien op ons? Dan is dat ook een goed idee?

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 09:53 schreef Elfletterig het volgende:
Iran wordt in een wurggreep gehouden door een streng-islamitisch schrikbewind. Conservatieve geestelijken houden elke vorm van hervorming stelselmatig tegen. Iran noemt zichzelf een democratisch land, maar is feitelijk net zo'n dicatuur als wat Irak tot voor kort was.

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 23:27 schreef Boze_Appel het volgende:

[..]

Dat is niet waar. (bijna) Elke vredesmissie staat de SP te springen om mee te doen.

quote:

Op donderdag 28 juni 2007 23:55 schreef sneakypete het volgende:
en daarom zouden ze nooit met de PVV kunnen regeren

het lijkt wel of die gast zelf een soort omgekeerde Jihad aan het voeren is.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 01:10 schreef Schepseltje het volgende:
Geert heeft wederom gelijk, maar de vraag is of nu het juist moment is om een bombardement in te zetten. In de huidige situatie zijn er een aantal strategieën denkbaar 1) niets doen met het risico dat Iran kernwapens krijgt en een bedreiging vormt. 2) diplomatieke maatregelen en boycots, die waarschijnlijk weinig uithalen. 3) grootschalige invasie zoals in Irak, slecht idee. 4) precisie bombardement op nucleaire installaties en daarmee de angel eruit halen

quote:

Israel heeft dit al eerder gedaan in 1981 en lijkt het opnieuw te willen doen. Maar eigenlijk zou de europese gemeenschap degene moeten zijn die deze taak op zich neemt. Helaas is de taktiek van europa altijd geweest: amerika de hete kolen uit het vuur laten halen en zelf schone handen houden, vervolgens amerika uitmaken voor agressor en ondertussen profiteren van de vrijheid die dankzij de VS is gewaarborgd

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 09:42 schreef nonzz het volgende:
Geert wil het regime in Iran dus vooral in het zadel houden door een gemeenschappelijke vijand voor de gehele bevolking te creëren. Na de bombardementen kan Ahmadinejad weer zeggen: "Zie je dat ze slecht zijn, hiervoor hebben we nu kernwapens nodig". Dictatoriale regimes willen altijd ruzie met het buitenland om de verschillen en problemen in het binnenland te verdoezelen. Het is altijd zo jammer dat Bush en nu dus ook Wilders daar met open ogen intrappen. Met bombarderen geef je Iran gewoon d'r zin: Eenheid in de arabische wereld (die er nu vaak niet is) en de mensen hebben weer wat anders om op te zeiken dat de benzine quota.

quote:

Op vrijdag 29 juni 2007 10:08 schreef Frutsel het volgende:

[..]

Nederland roept niet op tot de vernietiging van een ander land

quote:

Nederland lapt de VN regels en resoluties niet aan zijn laars

quote:

Nederland steunt openlijk geen terrorisme