Doping #87 ‘Ik ben clean. Dinsdag werd ik nog getest.’

Knud Enemark Jensen In 1960 liep de Deense wielrenner Knud Enemark Jensen hoofdletsel op als gevolg van een val bij een van de wedstrijdonderdelen tijdens de Olympische Zomerspelen in Rome. Zijn val was het gevolg van een collaps. Hij werd opgenomen in een ziekenhuis in Rome. Daar werd vastgesteld dat hij al overleden was. Bij de autopsie werden sporen van amfetamine gevonden. Het autopsierapport meldde echter dat zijn dood het gevolg was van uitdroging.

Tommy Simpson In 1967 overleed de Engelse wielrenner Tommy Simpson bij de beklimming van de Mont Ventoux tijdens de Tour de France door een combinatie van de hitte, oververmoeidheid, alcoholgebruik en gebruik van amfetamines. Omdat Simpson een bekend wielrenner was, leidde zijn dood tot veel commotie. Niet in het minst omdat er van het dramatische moment veel televisie- en filmbeelden bestaan. In die tijd was een live verslag van sportevenementen zoals de Tour de France niet algemeen gangbaar. Het geval Simpson bleek een belangrijk keerpunt. Zijn dood leidde internationaal zowel bij sportorganisaties als bij overheden tot actie tegen het gebruik van doping.

Michel Pollentier In 1978 werd Michel Pollentier na zijn overwinning op de Alpe d’Huez tijdens de Tour de France betrapt op manipulatie. Hij had schone urine verborgen in een condoom onder zijn oksel. Deze urine werd via een ingenieus stelsel van slangetjes naar een buisje onder zijn penis geleid. Bij de dopingcontrole bleek echter dat hij het sluitertje van het condoom naar het stelsel van slangetjes niet geopend kreeg. Het gepruts om het klemmetje los te maken wekte de argwaan van de dopingcontroleurs. Nadere inspectie door de dopingcontrolearts bracht het bedrog aan het licht. Sindsdien moet een sporter dan ook zijn bovenlichaam en onderlichaam gedeeltelijk ontbloten bij het leveren van het urinemonster.

Nikolaj Goeljajev De Russische wereldkampioen schaatsen van 1987, Nikolaj Goeljajev, bleek de Noorse schaatser Björn Nyland een pakje te hebben meegegeven voor zijn goede vriend Stein Krosby. Nyland kreeg argwaan, opende het pakje en zag tot zijn verbazing een grote hoeveelheid anabole steroïden. Een en ander leidde tot een schorsing van Krosby, op wiens verzoek de "transactie" had plaatsgevonden, en het ontslag van Valeri Smetanin, de arts van de Russische ploeg die het brein bleek achter de handel. Deze zaak was aanleiding voor het IOC om de handel in doping strafbaar te stellen. Nikolaj Goeljajev werd uiteindelijk niet gestraft en deed in februari mee aan de Olympische Spelen in Calgary, waar hij goud won op de 1000 m.

Ben Johnson
Tijdens de Olympische Spelen van 1988 werd Ben Johnson positief bevonden op stanozolol, een anabool middel, nadat hij het koningsnummer - de 100 m sprint - overtuigend had gewonnen. Hij werd gediskwalificeerd en zijn medaille en zijn wereldrecord werden hem afgenomen. Naar aanleiding van de "affaire Ben Johnson" vond in Canada een regeringsonderzoek plaats naar dopinggebruik in Canada. Op 5 oktober 1988 werd dit onderzoek officieel gestart. Het onderzoek, dat meer dan een jaar duurde, mondde uiteindelijk uit in een uitgebreide rapportage. Hieruit bleek onder meer dat in bepaalde takken van sport (zoals atletiek en worstelen) subsidiegeld van de overheid werd misbruikt om dopinggebruik te financieren. Dit rapport is bekend geworden als "The Dubin Inquiry", genoemd naar de voorzitter van de onderzoekscommissie. Het rapport leidde ertoe dat in 1991 een onafhankelijke dopingorganisatie in Canada werd opgericht die verantwoordelijk werd voor de dopingcontroles en implementatie van een dopingreglement.

Pedro Delgado In 1988 testte de Spaanse wielrenner Pedro Delgado positief op het maskerende middel probenicide. Dit middel was volgens het IOC verboden, maar omdat probenicide niet op de dopinglijst van de internationale wielerunie (UCI) stond oordeelde de UCI dat Delgado onschuldig was. Hierdoor behield hij zijn gele trui en won de Tour de France van datzelfde jaar.

Michelle de Bruin-Smith De Ierse zwemster Michelle Smith deed voor de eerste keer mee met Olympische Spelen van 1988 in Seoul. Ook tijdens de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona was ze van de partij. Zowel in Seoul als in Barcelona speelde ze echter geen rol van betekenis. Tijdens de Olympische Spelen van Barcelona ontmoette ze de Nederlandse discuswerper Erik de Bruin met wie ze later trouwde. Vanaf 1993 werd hij ook haar coach en dat leidde tot een opmerkelijke progressie in haar zwemprestaties.
In 1995 won ze 2 gouden medailles en één zilveren medaille tijdens de Europese kampioenschappen. Tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta won ze drie gouden medailles en één bronzen plak. Ook in 1997 was ze succesvol tijdens de Europese kampioenschappen waar ze toen twee gouden en twee zilveren medailles veroverde.
Het was al wat langer verdacht dat zij haar grootste successen beleefde terwijl ze ouder was dan haar concurrentes, temeer daar haar coach en echtgenoot Erik de Bruin in 1993 voor vier jaar geschorst werd vanwege een positieve bevinding op testosteron. In 1998 werd Michelle de Bruin schuldig bevonden aan manipulatie bij een dopingtest. Haar urinemonster was namelijk verontreinigd met alcohol en dat werd door de FINA (internationale zwemfederatie) bestraft met een schorsing van vier jaar. Zij vocht dit tevergeefs aan bij het CAS, waardoor de schorsing gehandhaafd bleef. Tijdens de rechtszitting bij het CAS werd ook bekend dat de drie urinemonsters die ze in november 1997 inleverde, sporen bevatten van het anabool steroïde androsteendion.

DDR In de negentiger jaren kwam na de val van de muur informatie uit het Stassi-archief boven water over het DDR staatsbesluit 14.25. In dit plan staat beschreven hoe in het voormalige Oost-Duitsland, de DDR, aan (minderjarige) sporters systematisch anabolen, met name Oral-Turinabol, werd toegediend. Voor iedere sporter bleek een individueel programma van toediening van anabolen en training te bestaan. Dit heeft tot blijvende lichamelijke – en soms ook tot psychosociale schade bij sporters geleid.
Zo gaf kogelstootster Heidi Krüger aan zich door anabolengebruik meer man te voelen dan vrouw en zij zag geen andere uitweg dan een geslachtsverandering te ondergaan. Hij trouwde later met Ute Kraus, een zwemster die ook uit voormalig Oost-Duitsland afkomstig is en deel uitmaakte van de groep topsporters die systematisch doping kreeg toegediend. Het is echter nooit wetenschappelijk aangetoond dat toediening van anabolen dit effect kan hebben.
In 2000 werden de voormalige directeur van de sportfederaties van de DDR Manfred Ewald tot 22 maanden en de sportarts Manfred Höppner tot 18 maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens lichamelijke mishandeling van minderjarigen.

BALCO-affaire In 1985 richtte Victor Conte de firma Bay Area Laboratory Cooperative (BALCO) op. Conte testte zijn cliënten op vitamine- en mineralentekorten en gaf hen op basis van de bloedonderzoeken adviezen over suppletie van hun (sport)voeding. Patrick Arnold vervaardigde dopinggeduide stoffen die op dat moment nog niet te detecteren waren en Conte verkocht deze. Er werden verschillende soorten stoffen verkocht, waaronder EPO, humaan groeihormoon, het stimulantium Modafinil, testosteron en epitestosteron (in een crème: the Cream, ook wel aangeduid als The Clear) en het designersteroïd tetrahydrogestrinon (THG).
Vanaf 1996 betrok de American footballspeler Bill Romanowski zijn supplementen van BALCO en kreeg de firma meer bekendheid. Daarna volgden meerdere getalenteerde sporters en vanwege hun “successen” begonnen de verkoopcijfers te stijgen.
In 2003 kwamen onderzoekers van de Amerikaanse anti-dopingorganisatie USADA in het bezit van een injectiespuit dat sporen bevatte van een vreemde stof. Het bleek te gaan om het designersteroïd THG.
Bekende afnemers van Conte’s producten waren de sprinters Tim Montgomery, Marion Jones en Dwain Chambers, de kogelstoters Kevin Toth en C.J. Hunter (echtgenoot van Marion Jones), de middenafstandloopster Regina Jacobs en de honkballer Barry Bonds.
In oktober 2005 werd Victor Conte door de federale rechter veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf, vier maanden huisarrest en een juridische ondertoezichtstelling van twee jaar.

De zaak Fuentes ofwel Operación Puerto Op 23 mei 2006 werden in de kliniek van Eufemiano Fuentes in Madrid (Spanje) meer dan 200 zakjes bloed gevonden en transfusiemateriaal bij een inval van de Guardia Civil. Naast Fuentes werden ook de ploegleiders Manolo Saiz (Liberty Seguros) en Ignacio Labarta (Comunidad Valenciana) opgepakt.
Verder werden voornamelijk veel namen van wielrenners genoemd die bij deze zaak zijn betrokken. Een dag voor de start van de Tour de France werd aan negen renners, waaronder de favorieten de Duitser Jan Ullrich en de Italiaan Ivan Basso een startverbod opgelegd. Van Michele Scarponi en Jörg Jaksche is het inmiddels ook duidelijk dat ze betrokken waren. Begin 2009 wordt de Spaanse wielrenner Alejandro Valverde opnieuw genoemd in de zaak Fuentes. Het CONI (het Italiaans Olympisch Comité) vroeg twee jaar schorsing voor Valverde. Op 11 mei 2009 werd Valverde door CONI geschorst. Deze schorsing gold vooralsnog alleen op Italiaans grondgebied, maar kon dan nog wereldwijd worden omdat de internationale wielerunie UCI op dat moment overwoog om deze schorsing over te nemen. Op 31 mei 2010 werd Valverde voor twee jaar wereldwijd geschorst en de schorsing ging met terugwerkende kracht op 1 januari 2010 in. Al zijn uitslagen van 2010 werden geschrapt, maar die van de voorgaande jaren blijven gehandhaafd. Hij ging tegen deze uitspraak in beroep bij CAS, maar het beroep werd tot twee keer toe afgewezen. Van de Duitse wielrenner Jan Ullrich is nooit bewezen dat hij bij de zaak Fuentes betrokken was; hij heeft vervolging door de Duitse justitie afgekocht en de precieze inhoud van die overeenkomst is niet openbaar gemaakt.
In december 2009 bepaalde een Spaanse rechtbank dat de bloedstalen niet overgedragen hoefden te worden aan internationale sportbonden, omdat het onderzoek nog niet afgerond is. Tot op heden is er nog steeds geen afgerond onderzoek gepresenteerd.

debeterebob	donderdag 25 juli 2013 @ 16:12
	Er bestaat een hele waaier aan dopingmiddelen, hieronder vind je een (vereenvoudigd) beknopt overzicht: (Androgene) Anabole steroïden: zorgen ondermeer voor een hogere eiwitaanmaak en mindere eiwitafbraak in het lichaam wat kan resulteren in extra spiergroei en kracht. Hierdoor kan een atleet meer en harder trainen omdat zijn lichaam veel beter recupereert van de verrichte arbeid. Kan ook bij blessures gebruikt worden om weer sneller op de been te zijn. Bv. Stanozolol, Nandrolon, Dianabol, Deca durabolin, Estragol, THG, ... Groeihormonen: kunnen voor wat extra spier- en weefselgroei zorgen (regelmatig in combinatie met anabole steroïden) en helpen ook om sneller te genezen bij een blessure. Wordt sinds de jaren ’80 gebruikt en is zelfs nu nog steeds moeilijk op te sporen. HGH, GH, Somatrotopine, Somatropine EPO: dit hormoon zorg er voor dat er meer rode bloedlichaampjes worden aangemaakt. Hierdoor kan het bloed meer zuurstof transporteren en dat zorgt er voor dat je een inspanning langer kan volhouden. Erytropoëtine, rhEPO, Darbepoëtine alfa (Aranesp), epoëtine delta (Dynepo), CERA Bloedtransfusie: Een atleet laat bloed aftappen om later terug te injecteren. Bij de heropname van dat bloed zal de atleet zijn aantal rode bloedlichaampjes goed zien toenemen, waardoor zijn uithoudingsvermogen beter zal zijn. Stimulantia: bevorderen de werking van het centrale zenuwstelsel, je reageert sneller/harder op prikkels en voelt je ook alerter/energieker. efedra, ritalin, amfetamine, cocaïne, cafeïne, nicotine, ... Beta 2 agonisten : verhogen de stofwisseling en worden onder meer bij wielrenners gebruikt omdat je hiermee goed vet kan verbranden zonder kostbare spieren te verliezen. Het is mogelijk dat er een beetje extra spiergroei onder invloed van deze middelen plaatsvind. Je vindt ze bijvoorbeeld in astmamedicijnen. Clenbuterol, Salbutamol Insuline: een hormoon dat de suikerspiegel in het bloed regelt en kan gebruikt worden om extra koolhydraten in de spieren op te slaan, waardoor de spieren een grotere energievoorraad hebben. Diuretica: medicijnen die de urineproductie verhogen. Hierdoor kunnen verboden middelen sneller uit het lichaam verdwijnen en wordt de urine erg waterachtig. Dit resulteert dan in geen positieve test voor de dopingmiddelen die een atleet gebruikt, maar wel een positieve test voor diuretica en dat kan zoals het geval F. Schleck heel wat vragen oproepen. Furosemide, Xipamide, ... Probenicide: een middel dat (doping)metabolieten aan zich vasthecht waardoor het dopinggebruik gemaskeerd wordt omdat ze niet in de urinetest terechtkomen. Is eigenlijk een geneesmiddel dat wordt gebruikt bij jicht. Enkele notoire gezichten: SPOILER Tom Simpson, de bekendste dopingdode Marita Koch, een van de superatletes gevormd door Staatsplan 14.25 van de DDR (haar WR uit 1985 op de 400 m. is nog steeds een onbereikbare droom voor de huidige topatletes) Ben Johnson, een kantelpunt in de anti-dopingwedloop Bjarne Riis, mr. 60% Marion Jones, het gezicht van de Balco affaire Lance Armstrong, de man die de professionaliteit in dopinggebruik een trapje hoger schakelde Fuentes, Spaans gynaecoloog die sporters van vers bloed voorzag. Enkele docu's, interviews en heroÎsche prestaties SPOILER Doping in de DDRBekijk deze YouTube-video Reputations: The Ben Johnson Story Reputations: The Ben Johnson Story Part 1 (Je vindt deel 2 tem 5 bij dit filmpje in youtube.) Catche me if you can: de Balco-affaire Balco Interview 1 _{(Je vindt deel 2 tem 5 bij dit filmpje in youtube)} ForaTV lezing over doping (voornamelijk effectiviteit van Epo, en de opsoring van Epo) door 2 profs van de universiteit van Zurich: Doping in Sports: Personal, Cultural and Athletic Impact Doping in de Harm Kuipers realiteit: Harm Kuipers over doping in de sport Harm Kuipers over doping in de sport ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Filmpjes van legendarische prestaties op doping Riis op Hautacam Tour de France 1996 Stage 16 EPO Hautacam Landis 2006 Floyd Landis wins 17th stage Tour de France 2006 Lance Armstrong 2003 Luz Ardiden (vanaf 8:30 wordt het interessant!) TOUR DE FRANCE 2003-LUZ ARDIDEN parte 2 Seoul '88 Ben Johnson ex-WR 100 m. 9.79s The infamous Ben Johnson 100m of the 1988 Seoul Olympics. Florence Griffith Joyner WR 200 m. 21.34s (staat nog steeds Koch-style) 1988 Olympic Women's 200m final -- Florence Griffith-Joyner 21.34 WR Enkele bekende dopingzaken: _{(knip en plakwerk )} SPOILER Knud Enemark Jensen In 1960 liep de Deense wielrenner Knud Enemark Jensen hoofdletsel op als gevolg van een val bij een van de wedstrijdonderdelen tijdens de Olympische Zomerspelen in Rome. Zijn val was het gevolg van een collaps. Hij werd opgenomen in een ziekenhuis in Rome. Daar werd vastgesteld dat hij al overleden was. Bij de autopsie werden sporen van amfetamine gevonden. Het autopsierapport meldde echter dat zijn dood het gevolg was van uitdroging. Tommy Simpson In 1967 overleed de Engelse wielrenner Tommy Simpson bij de beklimming van de Mont Ventoux tijdens de Tour de France door een combinatie van de hitte, oververmoeidheid, alcoholgebruik en gebruik van amfetamines. Omdat Simpson een bekend wielrenner was, leidde zijn dood tot veel commotie. Niet in het minst omdat er van het dramatische moment veel televisie- en filmbeelden bestaan. In die tijd was een live verslag van sportevenementen zoals de Tour de France niet algemeen gangbaar. Het geval Simpson bleek een belangrijk keerpunt. Zijn dood leidde internationaal zowel bij sportorganisaties als bij overheden tot actie tegen het gebruik van doping. Michel Pollentier In 1978 werd Michel Pollentier na zijn overwinning op de Alpe d’Huez tijdens de Tour de France betrapt op manipulatie. Hij had schone urine verborgen in een condoom onder zijn oksel. Deze urine werd via een ingenieus stelsel van slangetjes naar een buisje onder zijn penis geleid. Bij de dopingcontrole bleek echter dat hij het sluitertje van het condoom naar het stelsel van slangetjes niet geopend kreeg. Het gepruts om het klemmetje los te maken wekte de argwaan van de dopingcontroleurs. Nadere inspectie door de dopingcontrolearts bracht het bedrog aan het licht. Sindsdien moet een sporter dan ook zijn bovenlichaam en onderlichaam gedeeltelijk ontbloten bij het leveren van het urinemonster. Nikolaj Goeljajev De Russische wereldkampioen schaatsen van 1987, Nikolaj Goeljajev, bleek de Noorse schaatser Björn Nyland een pakje te hebben meegegeven voor zijn goede vriend Stein Krosby. Nyland kreeg argwaan, opende het pakje en zag tot zijn verbazing een grote hoeveelheid anabole steroïden. Een en ander leidde tot een schorsing van Krosby, op wiens verzoek de "transactie" had plaatsgevonden, en het ontslag van Valeri Smetanin, de arts van de Russische ploeg die het brein bleek achter de handel. Deze zaak was aanleiding voor het IOC om de handel in doping strafbaar te stellen. Nikolaj Goeljajev werd uiteindelijk niet gestraft en deed in februari mee aan de Olympische Spelen in Calgary, waar hij goud won op de 1000 m. Ben Johnson Tijdens de Olympische Spelen van 1988 werd Ben Johnson positief bevonden op stanozolol, een anabool middel, nadat hij het koningsnummer - de 100 m sprint - overtuigend had gewonnen. Hij werd gediskwalificeerd en zijn medaille en zijn wereldrecord werden hem afgenomen. Naar aanleiding van de "affaire Ben Johnson" vond in Canada een regeringsonderzoek plaats naar dopinggebruik in Canada. Op 5 oktober 1988 werd dit onderzoek officieel gestart. Het onderzoek, dat meer dan een jaar duurde, mondde uiteindelijk uit in een uitgebreide rapportage. Hieruit bleek onder meer dat in bepaalde takken van sport (zoals atletiek en worstelen) subsidiegeld van de overheid werd misbruikt om dopinggebruik te financieren. Dit rapport is bekend geworden als "The Dubin Inquiry", genoemd naar de voorzitter van de onderzoekscommissie. Het rapport leidde ertoe dat in 1991 een onafhankelijke dopingorganisatie in Canada werd opgericht die verantwoordelijk werd voor de dopingcontroles en implementatie van een dopingreglement. Pedro Delgado In 1988 testte de Spaanse wielrenner Pedro Delgado positief op het maskerende middel probenicide. Dit middel was volgens het IOC verboden, maar omdat probenicide niet op de dopinglijst van de internationale wielerunie (UCI) stond oordeelde de UCI dat Delgado onschuldig was. Hierdoor behield hij zijn gele trui en won de Tour de France van datzelfde jaar. Michelle de Bruin-Smith De Ierse zwemster Michelle Smith deed voor de eerste keer mee met Olympische Spelen van 1988 in Seoul. Ook tijdens de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona was ze van de partij. Zowel in Seoul als in Barcelona speelde ze echter geen rol van betekenis. Tijdens de Olympische Spelen van Barcelona ontmoette ze de Nederlandse discuswerper Erik de Bruin met wie ze later trouwde. Vanaf 1993 werd hij ook haar coach en dat leidde tot een opmerkelijke progressie in haar zwemprestaties. In 1995 won ze 2 gouden medailles en één zilveren medaille tijdens de Europese kampioenschappen. Tijdens de Olympische Spelen van 1996 in Atlanta won ze drie gouden medailles en één bronzen plak. Ook in 1997 was ze succesvol tijdens de Europese kampioenschappen waar ze toen twee gouden en twee zilveren medailles veroverde. Het was al wat langer verdacht dat zij haar grootste successen beleefde terwijl ze ouder was dan haar concurrentes, temeer daar haar coach en echtgenoot Erik de Bruin in 1993 voor vier jaar geschorst werd vanwege een positieve bevinding op testosteron. In 1998 werd Michelle de Bruin schuldig bevonden aan manipulatie bij een dopingtest. Haar urinemonster was namelijk verontreinigd met alcohol en dat werd door de FINA (internationale zwemfederatie) bestraft met een schorsing van vier jaar. Zij vocht dit tevergeefs aan bij het CAS, waardoor de schorsing gehandhaafd bleef. Tijdens de rechtszitting bij het CAS werd ook bekend dat de drie urinemonsters die ze in november 1997 inleverde, sporen bevatten van het anabool steroïde androsteendion. DDR In de negentiger jaren kwam na de val van de muur informatie uit het Stassi-archief boven water over het DDR staatsbesluit 14.25. In dit plan staat beschreven hoe in het voormalige Oost-Duitsland, de DDR, aan (minderjarige) sporters systematisch anabolen, met name Oral-Turinabol, werd toegediend. Voor iedere sporter bleek een individueel programma van toediening van anabolen en training te bestaan. Dit heeft tot blijvende lichamelijke – en soms ook tot psychosociale schade bij sporters geleid. Zo gaf kogelstootster Heidi Krüger aan zich door anabolengebruik meer man te voelen dan vrouw en zij zag geen andere uitweg dan een geslachtsverandering te ondergaan. Hij trouwde later met Ute Kraus, een zwemster die ook uit voormalig Oost-Duitsland afkomstig is en deel uitmaakte van de groep topsporters die systematisch doping kreeg toegediend. Het is echter nooit wetenschappelijk aangetoond dat toediening van anabolen dit effect kan hebben. In 2000 werden de voormalige directeur van de sportfederaties van de DDR Manfred Ewald tot 22 maanden en de sportarts Manfred Höppner tot 18 maanden gevangenisstraf veroordeeld wegens lichamelijke mishandeling van minderjarigen. BALCO-affaire In 1985 richtte Victor Conte de firma Bay Area Laboratory Cooperative (BALCO) op. Conte testte zijn cliënten op vitamine- en mineralentekorten en gaf hen op basis van de bloedonderzoeken adviezen over suppletie van hun (sport)voeding. Patrick Arnold vervaardigde dopinggeduide stoffen die op dat moment nog niet te detecteren waren en Conte verkocht deze. Er werden verschillende soorten stoffen verkocht, waaronder EPO, humaan groeihormoon, het stimulantium Modafinil, testosteron en epitestosteron (in een crème: the Cream, ook wel aangeduid als The Clear) en het designersteroïd tetrahydrogestrinon (THG). Vanaf 1996 betrok de American footballspeler Bill Romanowski zijn supplementen van BALCO en kreeg de firma meer bekendheid. Daarna volgden meerdere getalenteerde sporters en vanwege hun “successen” begonnen de verkoopcijfers te stijgen. In 2003 kwamen onderzoekers van de Amerikaanse anti-dopingorganisatie USADA in het bezit van een injectiespuit dat sporen bevatte van een vreemde stof. Het bleek te gaan om het designersteroïd THG. Bekende afnemers van Conte’s producten waren de sprinters Tim Montgomery, Marion Jones en Dwain Chambers, de kogelstoters Kevin Toth en C.J. Hunter (echtgenoot van Marion Jones), de middenafstandloopster Regina Jacobs en de honkballer Barry Bonds. In oktober 2005 werd Victor Conte door de federale rechter veroordeeld tot vier maanden gevangenisstraf, vier maanden huisarrest en een juridische ondertoezichtstelling van twee jaar. De zaak Fuentes ofwel Operación Puerto Op 23 mei 2006 werden in de kliniek van Eufemiano Fuentes in Madrid (Spanje) meer dan 200 zakjes bloed gevonden en transfusiemateriaal bij een inval van de Guardia Civil. Naast Fuentes werden ook de ploegleiders Manolo Saiz (Liberty Seguros) en Ignacio Labarta (Comunidad Valenciana) opgepakt. Verder werden voornamelijk veel namen van wielrenners genoemd die bij deze zaak zijn betrokken. Een dag voor de start van de Tour de France werd aan negen renners, waaronder de favorieten de Duitser Jan Ullrich en de Italiaan Ivan Basso een startverbod opgelegd. Van Michele Scarponi en Jörg Jaksche is het inmiddels ook duidelijk dat ze betrokken waren. Begin 2009 wordt de Spaanse wielrenner Alejandro Valverde opnieuw genoemd in de zaak Fuentes. Het CONI (het Italiaans Olympisch Comité) vroeg twee jaar schorsing voor Valverde. Op 11 mei 2009 werd Valverde door CONI geschorst. Deze schorsing gold vooralsnog alleen op Italiaans grondgebied, maar kon dan nog wereldwijd worden omdat de internationale wielerunie UCI op dat moment overwoog om deze schorsing over te nemen. Op 31 mei 2010 werd Valverde voor twee jaar wereldwijd geschorst en de schorsing ging met terugwerkende kracht op 1 januari 2010 in. Al zijn uitslagen van 2010 werden geschrapt, maar die van de voorgaande jaren blijven gehandhaafd. Hij ging tegen deze uitspraak in beroep bij CAS, maar het beroep werd tot twee keer toe afgewezen. Van de Duitse wielrenner Jan Ullrich is nooit bewezen dat hij bij de zaak Fuentes betrokken was; hij heeft vervolging door de Duitse justitie afgekocht en de precieze inhoud van die overeenkomst is niet openbaar gemaakt. In december 2009 bepaalde een Spaanse rechtbank dat de bloedstalen niet overgedragen hoefden te worden aan internationale sportbonden, omdat het onderzoek nog niet afgerond is. Tot op heden is er nog steeds geen afgerond onderzoek gepresenteerd. Artikels: SPOILER Micheal Ashenden: over doping en Armstrong http://nyvelocity.com/content/interviews/2009/michael-ashenden & http://nyvelocity.com/con(...)n-armstrong-triangle Michael Ashenden over Contador: http://nyvelocity.com/con(...)ing-michael-ashenden Leesvoer: SPOILER • The dirtiest race in history - Richard Moore Het boek vond ik beter dan de documentaire. (Seoul '88) • The secret race - Tyler Hamilton Blik op dopinggebruik in de wielerwereld tijdens het Armstrong tijdperk. • Run, swim, throw, cheat: the science behind drugs in sport - Chris Cooper Boek dat focust op het gebruik, de werking (redelijk diepgaand en gedetailleerd), de opsporing, de geschiedenis en evt. de toekomst van doping. • Speed Trap - Charly Francis Coach van Ben Johnson geeft interessante inkijk over hoe hij Ben Johnson tot een medaillewinaar kneedde en hoe het er achter de schermen van de atletiek aan toe ging tijdens de 70's en 80's Leugentje om bestwil? SPOILER Tyler Hamilton Tyler Hamilton’s excuus voor zijn positieve dopingtest in 2004 was wel erg sterk. Hij zei dat de abnormale bloedwaarden die de test had gedetecteerd afkomstig waren van het bloed van een tweelingbroer/zus die in de baarmoeder reeds overleden was. Dennis Mitchell Zijn veel te hoge testosteronwaardes waren volgens Mitchell te wijten aan een slapeloze nacht, 5 biertjes en 4 keer sex met zijn vrouw. De Amerikaanse atletiekbond aanvaardde deze uitvlucht zelfs, maar de Internationale atletiekbond behield zijn gezond verstand en Mitchell werd toch positief bevonden. Petr Korda Zijn abnormale hoge testosteron waarden waren volgen Petr afkomstig van rundsvlees dat te veel nandrolon zou bevatten. Zijn uitvlucht werd doorprikt door de officials, simpelweg omdat er een dieet van 40 kalfjes per dag over een periode van 20 jaar zou nodig zijn om Korda's waardes te verkrijgen. Adri van der Poel De strychnine die de dopingtest aanwees, was blijkbaar afkomsig van besmet duivenvlees. Zijn schoonvader was duivenmelker en "die duivenmelkers doperen hun beestjes" aldus Adri. Frank Vandenbroucke De politie vond bij een huiszoeking in 2002 EPO, morfine en clenbuterol. Volgens Frank zou de clenbuterol een medicijn voor zijn zieke hond zijn. Dionne was vroeger lekker
ThePlaneteer	donderdag 25 juli 2013 @ 16:19
	Ik vind dat het verhaal van Vansevenant ook wel topic waardig is
debeterebob	donderdag 25 juli 2013 @ 16:20
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:19 schreef ThePlaneteer het volgende: Ik vind dat het verhaal van Vansevenant ook wel topic waardig is Was dat het TB500 verhaal?
rubbereend	donderdag 25 juli 2013 @ 16:21
	Hoogtijdagen voor dit topic
ThePlaneteer	donderdag 25 juli 2013 @ 16:21
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:20 schreef debeterebob het volgende: [..] Was dat het TB500 verhaal? Nee het aminozuren verhaal.
debeterebob	donderdag 25 juli 2013 @ 16:28
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:21 schreef ThePlaneteer het volgende: [..] Nee het aminozuren verhaal. Zelfde verhaal dus
ThePlaneteer	donderdag 25 juli 2013 @ 16:29
	Ja klopt :p Maar kwam nu een verhaal tegen dat het dus wél gevaarlijke shit was en geen aminozuren zoals z'n advocaat zei?
Stippen	donderdag 25 juli 2013 @ 16:38
	Vind die sneer richting Europcar van TSP (David Millar?) heerlijk en volledig op z'n plaats. Evenals het insinueren van dopegebruik van renners in het oude wielrennen die tegenwoordig nog geen klassement bij elkaar gefietst krijgen (zoals een Cunego).
debeterebob	donderdag 25 juli 2013 @ 16:39
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:38 schreef Stippen het volgende: Vind die sneer richting Europcar van TSP (David Millar?) heerlijk en volledig op z'n plaats. Evenals het insinueren van dopegebruik van renners in het oude wielrennen die tegenwoordig nog geen klassement bij elkaar gefietst krijgen (zoals een Cunego). Heb je een link?
Stippen	donderdag 25 juli 2013 @ 16:40
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:39 schreef debeterebob het volgende: [..] Heb je een link? http://cyclingtips.com.au(...)r-de-france-edition/
ThePlaneteer	donderdag 25 juli 2013 @ 16:41
	David Millar Hypocriete kerel vind ik het maar. Daarnaast, wel Europcar dissen maar Sky volledig blind vertrouwen? Sorry hoor...
baggerbaas	donderdag 25 juli 2013 @ 16:44
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:38 schreef Stippen het volgende: Vind die sneer richting Europcar van TSP (David Millar?) heerlijk en volledig op z'n plaats. Evenals het insinueren van dopegebruik van renners in het oude wielrennen die tegenwoordig nog geen klassement bij elkaar gefietst krijgen (zoals een Cunego). TSP zal wss niet David Millar zijn. Kan nu helaas niet linken naar het topic op CN-forum, maar ze hadden het daar al behoorlijk ver gefilterd tot wie het wel zou kunnen zijn.
Stippen	donderdag 25 juli 2013 @ 16:46
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:44 schreef baggerbaas het volgende: [..] TSP zal wss niet David Millar zijn. Kan nu helaas niet linken naar het topic op CN-forum, maar ze hadden het daar al behoorlijk ver gefilterd tot wie het wel zou kunnen zijn. Tipje van de sluier?
Mani89	donderdag 25 juli 2013 @ 16:49
	Koen de Kort.
baggerbaas	donderdag 25 juli 2013 @ 16:50
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:46 schreef Stippen het volgende: [..] Tipje van de sluier? Aanvankelijk ging men uit van een renner met sterke Anglosaksische links die in ieder geval in een erkend dopingploeg moet hebben gereden. Dat eerste is later losgelaten nav van latere stukken van TSP. Volgens mij was nu Koen de Kort de meest waarschijnlijke renner (in het begin dacht men vooral aan Bernie Eisel en Adam Hansen).
TheArt	donderdag 25 juli 2013 @ 16:50
	TSP zou ook zo maar Koen de Kort kunnen zijn. Dat gerucht is ook al een aantal keer voorbij gekomen. Ook wel logisch gezien zijn link met Australië (hij heeft een Australische vriendin).
debeterebob	donderdag 25 juli 2013 @ 16:52
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:50 schreef TheArt het volgende: TSP zou ook zo maar Koen de Kort kunnen zijn. Dat gerucht is ook al een aantal keer voorbij gekomen. Ook wel logisch gezien zijn link met Australië (hij heeft een Australische vriendin). Zou echt mooi zijn, ook in het licht van dit topic: TDF / Koen de Kort: " Uhh...Makuhhh...Maarrruu.."
ThePlaneteer	donderdag 25 juli 2013 @ 16:52
	Ha toen ik het las dacht ik echt gelijk aan Adam Hansen Maar Koen klinkt ook wel erg logisch ja.
Stippen	donderdag 25 juli 2013 @ 16:52
	quote: Op donderdag 25 juli 2013 16:50 schreef baggerbaas het volgende: [..] Aanvankelijk ging men uit van een renner met sterke Anglosaksische links die in ieder geval in een erkend dopingploeg moet hebben gereden. Dat eerste is later losgelaten nav van latere stukken van TSP. Volgens mij was nu Koen de Kort de meest waarschijnlijke renner (in het begin dacht men vooral aan Bernie Eisel en Adam Hansen). De Kort heeft natuurlijk wel in een erkend dopingploeg gereden. Zelf zou ik het nooit achter hem zoeken, maar ik heb dan ook lang niet alle stukken van TSP gelezen. Vind het altijd wel leuke stukken om te lezen.
Rellende_Rotscholier	donderdag 25 juli 2013 @ 16:53
	Wat een dom stuk van The Secret Pro. quote: It seems that the media theme of this year’s Tour was all the commotion about the performance calculations and analysis of the top riders and the climbs. The whole thing about performance analysis and Froome not being clean was only a media driven story. I haven’t heard one guy in the peloton say a negative thing about Froome, and I haven’t heard a single person in the peloton suggest Froome isn’t clean. From the interactions I’ve had with him over the years he’s been a complete gentleman and his performances certainly haven’t come from nowhere. Weer iemand die durft te beweren dat Froome niet uit het niets komt. quote: In terms of this being a clean Tour, one thing I can say is that the style of racing has changed, even in the past five years. The previous generation of riders, who we all now know were dopers, would put in five or six attacks and then ride to the top of the HC mountain without even being out of breath. Now, you’ll only see a couple attacks and that’s it. Riders are coming past the finish line cross-eyed and completely destroyed now. Zou ook wel opmerkelijk zijn als mensen nog vijf of zes keer op een berg zouden kunnen aanvallen na tijdens de hele aanloop 50 km/u gereden te hebben. Dat het gemiddeld gezien sneller gaat dan in de hoogtijdagen van de doping hoor je 'm niet over. Zou goed Koentje kunnen zijn, maar deze teksten vallen me dan toch een beetje tegen van 'm.