Wetenschappers op FOK! #2

quote:

Op woensdag 30 mei 2012 10:39 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

ik ben op het moment dus niet aan het zoeken

Maar ik weet het allemaal even niet meer, ik vind postdoccen erg leuk maar er blijft zo'n stemmetje in mijn achterhoofd zeggen "je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, " aan de andere kant denk ik dat het bedrijfsleven mij ook niet ligt. Ik doe nu een postdoc(je) van een half jaar in een meer toegepaste richting en ik merk dat mijn interesse toch echt bij de fundamentele wetenschap ligt. Aan de andere kant moet een postdoc leiden tot een baan als prof en daarvoor ben ik denk ik dan weer niet weggelegd. Dilemma's dilemma's, ik lijd echt heel erg aan het kon ik maar altijd student blijven syndroom. Ik heb de beste tijd van mijn leven gehad als (AiO)student zijnde, en zie de toekomst alles behalve rooskleurig in... blegh.

Man, wat klinkt dit negatief tegenover jezelf! Tuurlijk ben je goed genoeg, anders had je het toch niet zover geschopt? Niet meer zulke rare taal uitslaan, hoor! De weg die jij bewandeld hebt om tot hier te komen, getuigt van een enorme doorzettingsvermogen. Het feit dat jij staat waar je nu staat, bewijst dat je het wel kunt.

Alle keuzes zijn moeilijk, bedrijfsleven, doorgaan in de wetenschap, maakt niet uit wat. Je moet altijd iets inleveren wat je leuk vindt, wat je ook kiest. Het door jou genoemde syndroom helpt ook niet echt mee in het maken van de keuze. De grote vraag is waar JIJ gelukkig van wordt later. Makkelijk praten, ik weet het.

Ik leur al 16 maanden met een manuscript. Het begon hoopvol, ingestuurd en gereviewed door een topblad (NEJM). Helaas afgewezen. Volgende twee journals direct door de editor afgewezen. Journal #4 (nog steeds IF > 25), twee ronden gereviewed, alsnog afgewezen. Journal #5 en #6, direct door de editor afgewezen. Inmiddels ben ik er wel klaar mee; ik heb betere dingen te doen dus het ligt nu stof te vergaren totdat ik tijd heb om het naar PLOS One te sturen. Zeer demotiverend.

Echter, de laatste auteur van de paper (mijn voormalige Harvard baas) is nu handje klap met de editor van journal #4 aan het doen. Ik denk dat daar niks uit gaan komen. Maar een ander vriendje van hem, editor van een zeker niet onaardig blad (IF 14), stuurde hem een mail dat hij graag papers over ons onderwerp ontvangt. Mogelijk dat we daar dus een 'in' hebben. Leuk hoor, wetenschap...

quote:

Op zaterdag 2 juni 2012 18:19 schreef Shivo het volgende:Echter, de laatste auteur van de paper (mijn voormalige Harvard baas) is nu handje klap met de editor van journal #4 aan het doen. Ik denk dat daar niks uit gaan komen. Maar een ander vriendje van hem, editor van een zeker niet onaardig blad (IF 14), stuurde hem een mail dat hij graag papers over ons onderwerp ontvangt. Mogelijk dat we daar dus een 'in' hebben. Leuk hoor, wetenschap...

Ons-kent-ons wereldje he

Op mijn voorlaatste stage waren er elke week symposia, elke onderzoeksgroep moest om de beurt een spreker uitnodigen die van ergens ter wereld werd ingevlogen. Zaten hoge piefen tussen maar er waren altijd mensen die elkaar al 30 jaar kennen of eens samen hebben gewerkt tijdens hun eigen phd traject.

Bosbeetle, je onderschat jezelf Zeker op dit moment is het echt afgelopen met het rondstrooien van phd trajecten. Een paar MSc stagiair(e)s bij mij zijn aan het zoeken naar een phd traject en moeten concurreren met 50 andere geïnteresseerden, zonder overdrijven. Je moet echt wel wat in je mars hebben om een phd traject te bemachtigen, en dan moet je het nog 4 jaar voor elkaar zien te boksen ook. Ik weet dat jij ook in de bèta/lab/research kant zit en dat is nog een stukje lastiger om betrouwbare resultaten uit te halen dan statistische of literaire onderzoeken in alpha-wetenschappen (no offense voor degenen die dat doen, echt niet, ik bedoel dat er in bèta meer fout kan gaan).

quote:

Op woensdag 30 mei 2012 10:39 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

ik ben op het moment dus niet aan het zoeken

Maar ik weet het allemaal even niet meer, ik vind postdoccen erg leuk maar er blijft zo'n stemmetje in mijn achterhoofd zeggen "je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, " aan de andere kant denk

De weggeveegde rest zou ook wel waar kunnen zijn.
Maar begin maar eens met het aanpakken van je negatieve houding. Als waar (dus niet goed genoeg), dan handelen daarnaar. Als niet waar (dus wel goed genoeg), dan handelen daarnaar.
En dan is er ook nog de vraag: wat wil je nou zelf eigenlijk?

Als ik je post lees, zou ik dat maar eens serieus nemen.

Of je moet natuurlijk de rest van je leven richtingloos willen leiden. En lijden.

quote:

Op zaterdag 2 juni 2012 18:19 schreef Shivo het volgende:
Ik leur al 16 maanden met een manuscript. Het begon hoopvol, ingestuurd en gereviewed door een topblad (NEJM). Helaas afgewezen. Volgende twee journals direct door de editor afgewezen. Journal #4 (nog steeds IF > 25), twee ronden gereviewed, alsnog afgewezen. Journal #5 en #6, direct door de editor afgewezen. Inmiddels ben ik er wel klaar mee; ik heb betere dingen te doen dus het ligt nu stof te vergaren totdat ik tijd heb om het naar PLOS One te sturen. Zeer demotiverend.

Echter, de laatste auteur van de paper (mijn voormalige Harvard baas) is nu handje klap met de editor van journal #4 aan het doen. Ik denk dat daar niks uit gaan komen. Maar een ander vriendje van hem, editor van een zeker niet onaardig blad (IF 14), stuurde hem een mail dat hij graag papers over ons onderwerp ontvangt. Mogelijk dat we daar dus een 'in' hebben. Leuk hoor, wetenschap...

Dat is idd helemaal niet leuk. Kan me goed voorstellen dat je iedere keer hoopvol naar je mailbox zit te kijken, om dan weer teleurgesteld te worden (ik ben bekend met het fenomeen).

Collega's hebben meerdere keren geprobeerd om in Nature of PNAS iets gepubliceerd te krijgen, maar daar komt MI een hele andere strategie bij kijken (zoals vincm al aangeeft). Voordat je in zo'n blad kunt publiceren, moet je (of je baas) eerst een aantal plenaire (?) presentaties op grotere conferenties achter je naam hebben staan, moet je vriendjes zijn met iedere hotemetoot in het vakgebied en die hotemetoten in de watten leggen.

Hier in Japan was er laatst een conferentie waarbij wat vreemde dingen gebeurden. Wat bleek, een van de bezoekende dames was de echtgenote van een lid van het Nobelcommittee. Er is namelijk een Japanse wetenschapper die best wel eens een Nobelprijs zou kunnen winnen. De organisatie deed er alles aan om de dame in kwestie zo belangrijk mogelijk te maken.

Liever een wetenschapper die zichzelf onderschat dan eentje die zichzelf overschat, imo. De acceptatie van ondersteuning voor hypotheses hangt daar enigzins mee samen. Niet tevreden zijn met positieve resultaten ("te makkelijk", "te simpel") is een uitstekende eigenschap voor wetenschap, maar niet per se een handig instelling voor een fabriek waar "kennis" geproduceerd wordt. En dat is helaas wel het huidige dominante idee, drogredenering of niet.

quote:

Op woensdag 30 mei 2012 05:29 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Dat ben ik natuurlijk met je eens. Maar vergelijk de huidige situatie met die van zeg 50 jaar geleden. Als je met oude PhDers praat, dan wordt al snel duidelijk dat die mensen echt gestudeerd hebben. Dat waren supersterren. Die zaten in de top 0.00001% (of zo) van hun jaar, doorliepen fluitend hun studie en als ze dan gingen promoveren dan vonden ze een nieuw deeltje uit, of ze ontdekte een geheel nieuwe theorie. Binnen no time hadden ze dan ook nog een professor positie en dan gingen ze boeken schrijven, of deden ze iets anders, zoals een atoombom uitvinden.

De PhD van nu is de MS van 50 jaar geleden. Misschien dat dit het beste als PhD-inflatie kan worden bestempeld. Dat lijkt me geen goede zaak.

Diploma inflatie bestaat inderdaad in de zin dat de arbeidsmarkt minder positief reageert op diploma's. Echter, dat maakt het geen reëel verschijnsel wat iets zegt over de kwaliteit van diploma's, studenten, en zo verder.

Ik ben van mening dat je een hoop van je voorgangers overschat op hun echte kwaliteiten en dat dan ook nog eens doet zonder de twee situaties in een historische context te plaatsen. Je hoeft geen genie te zijn om een opleiding te volgen, een theorie te vormen of zelfs maar een deeltje te ontdekken. Dat laatste is zelfs vrij simpel, gegeven dat deze simpelweg in de empirische realiteit bestaat en dus door iedereen ontdekt had kunnen worden. Het is ook vrij eenvoudig om te denken dat voorgangers beter waren omdat zij konden ontdekken wat er te ontdekken viel, als je er geen rekening mee houdt dat dit een stuk moeilijker is geworden en daarmee aanzienlijk hogere eisen stelt aan mensen die datzelfde zouden willen doen. Zie Haushofer's opmerking over het vastzitten van zijn veld. (wat dan in zowel micro als macro niveau is)

Oppenheimer, Einstein en andere gerelateerde figuren waar je met de atoombom naar verwijst, zijn echter de werkelijke zeldzamen, in de zin dat we ze ware genieën kunnen noemen. Echter, ook hier is de ontwikkeling van dat genie vooral afhankelijk van de context waarin we hen vinden. In hun tijd was er geen onderwijs zoals wij dat nu kennen, en daar zouden ze beide ook absoluut in verdort en vergeten zijn.
Om maar over het gegeven te zwijgen dat de sociale netwerken van deze genieën bestonden uit andere genieën en deze netwerken enorm waren. De ironie van opmerken dat "de wereld kleiner is geworden", is dat dit ook lijkt op te gaan voor onze netwerken en de diepte / betekenis die we daar uit kunnen halen.

Nou ben ik de eerste om toe te geven dat ook dit dan weer een simpele sociologische 'sleigh of hand' is, waarbij phenomenen op een zogenaamd causale historische structuur worden geplaatst, maar het ging mij om het creëren van helden terwijl die uiteindelijk niet bestaan. Dat je dit uit eerbeid en / of respect wilt geloven is aan jouzelf natuurlijk, maar ik geloof dat in elk geval niet.

Maar goed, ik heb geeneens een BSc, dus who cares? Misschien kan ik nog een brevet van ongevraagde bemoeienis halen, dat lijkt me wel aardige titel die bij me kan passen.

quote:

Op zondag 3 juni 2012 02:03 schreef Kees22 het volgende:

[..]

De weggeveegde rest zou ook wel waar kunnen zijn.
Maar begin maar eens met het aanpakken van je negatieve houding. Als waar (dus niet goed genoeg), dan handelen daarnaar. Als niet waar (dus wel goed genoeg), dan handelen daarnaar.
En dan is er ook nog de vraag: wat wil je nou zelf eigenlijk?

Als ik je post lees, zou ik dat maar eens serieus nemen.

Of je moet natuurlijk de rest van je leven richtingloos willen leiden. En lijden.

Tja spijker op zijn kop enzo ik heb geen idee wat ik wil. Ik wou dat ik zo iemand was met een heel duidelijk beeld maar dat ben ik niet.

En handelen naar dat ik niet zo goed ben? Opzich een leuke tip maar hoe handel je naar dat je je vak minder goed kunt dan je het zou willen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Bosbeetle op 03-06-2012 21:45:46 ]

quote:

Op zondag 3 juni 2012 17:29 schreef Frith het volgende:
Ik ben van mening dat je een hoop van je voorgangers overschat op hun echte kwaliteiten en dat dan ook nog eens doet zonder de twee situaties in een historische context te plaatsen. Je hoeft geen genie te zijn om een opleiding te volgen, een theorie te vormen of zelfs maar een deeltje te ontdekken. Dat laatste is zelfs vrij simpel, gegeven dat deze simpelweg in de empirische realiteit bestaat en dus door iedereen ontdekt had kunnen worden. Het is ook vrij eenvoudig om te denken dat voorgangers beter waren omdat zij konden ontdekken wat er te ontdekken viel, als je er geen rekening mee houdt dat dit een stuk moeilijker is geworden en daarmee aanzienlijk hogere eisen stelt aan mensen die datzelfde zouden willen doen. Zie Haushofer's opmerking over het vastzitten van zijn veld. (wat dan in zowel micro als macro niveau is)

Oppenheimer, Einstein en andere gerelateerde figuren waar je met de atoombom naar verwijst, zijn echter de werkelijke zeldzamen, in de zin dat we ze ware genieën kunnen noemen. Echter, ook hier is de ontwikkeling van dat genie vooral afhankelijk van de context waarin we hen vinden. In hun tijd was er geen onderwijs zoals wij dat nu kennen, en daar zouden ze beide ook absoluut in verdort en vergeten zijn.
Om maar over het gegeven te zwijgen dat de sociale netwerken van deze genieën bestonden uit andere genieën en deze netwerken enorm waren. De ironie van opmerken dat "de wereld kleiner is geworden", is dat dit ook lijkt op te gaan voor onze netwerken en de diepte / betekenis die we daar uit kunnen halen.

In mijn eerdere stukje heb ik idd een aantal dingen op een hoop gegooid, wat jij hier een stuk beter uitlegt, maar we zijn het waarschijnlijk niet oneens.

Het was indertijd gemakkelijker om iets geheel nieuws te doen, omdat vakgebieden nog volledig open lagen. Vorig jaar heb ik op een conferentie een half uurtje mogen keuvelen met Joe Goodman (Stanford, auteur van "Introduction to Fourier Optics" en "Speckle phenomena in optics"), die tegen z'n pensioen aanzit. Toen hij aan z'n PhD begon, toen had er nog eigenlijk niemand aan speckle gewerkt. Dat maakt het een stuk gemakkelijker om een geheel nieuw vakgebied te ontdekken. Voor Einstein en z'n vrienden gold hetzelfde.

Over de opleiding: tijdens de studie van Goodman stond de computer nog niet centraal, waardoor ze tijd hadden om de fundamenten, zoals wiskunde, heel erg goed te begrijpen. Er was toen minder kennis die belangrijk werd geacht, maar de kennis die ze op deden, begrepen ze toen door en door. In vergelijking met nu was men toen veel robuuster opgeleid. Ik vind mijn opleiding erg wankel, en als ik zie wat de jongens en meisjes nu leren, is het niet veel beter gesteld. Denk aan brede opleidingen, zoals biomedisch ingenieur, waarbij je van heel veel dingen net te weinig leert om effectief te zijn.

De kern van het probleem is wat je hier zegt: "In hun tijd was er geen onderwijs zoals wij dat nu kennen, en daar zouden ze beide ook absoluut in verdort en vergeten zijn."

Het zou MI geen kwaad kunnen als we weer terug naar de basis zouden gaan.

quote:

Maar goed, ik heb geeneens een BSc, dus who cares? Misschien kan ik nog een brevet van ongevraagde bemoeienis halen, dat lijkt me wel aardige titel die bij me kan passen.

17 jaar R&D (wat vliegt de tijd) hebben mij geleerd dat een diploma niet veel zegt. Drive kun je niet leren, dat moet je hebben. Zelf doe ik mijn onderzoek met 90% passie en doorzettingsvermogen (10% talent). Als onderzoeker leef ik nog, maar als ik mijn geploeter vergelijk met wat Goodman deed (of andere wetenschappers die nu met pensioen gaan), dan hadden zij hun zaakjes beter voor elkaar.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 05-06-2012 12:53:30 ]

passie en doorzettingsvermogen kan ik nog wel opbrengen maar niet met contracten van een half jaar. Ik ben nu allemaal werk aan het doen waar ik zelf nooit het einde van zal zien sterker nog ik zal er niet eens het begin van zien want het enige wat ik nu doe is wat tools bouwen waar diegene die het project zal gaan doen heel veel aan heeft.

Ik merk ook dat ik er vrij slecht tegen kan als het einde in zicht is maar toch manoeuvreer ik mezelf altijd in dat soort posities mijn AiO duurde 3 jaar wat inhield dat ik na 2,5 jaar zenuwachtig begon te worden, dat ik er uiteindelijk bijna 5 jaar over gedaan heb maakt dat achteraf heel erg stom maar ik heb niet altijd controle over mijn zenuwen. Bij mijn huidige baantje van een half jaar ( ! ) had ik het moment dat ik begon al het idee dat ik achter liep Het is erg vreemd (voor mij in ieder geval) om al na te denken over wat te doen na deze plek voordat ik er überhaupt mee begonnen was

Okay voordat ik iedereen wegjaag ik ben verder wel een blij persoon hoor

quote:

Op dinsdag 5 juni 2012 12:33 schreef Bosbeetle het volgende:
Okay voordat ik iedereen wegjaag ik ben verder wel een blij persoon hoor

Je verhaal doet bij veel mensen een belletje rinkelen. Ondanks onze verschillende achtergronden zijn deze discussies erg zinvol.

quote:

Op maandag 4 juni 2012 05:16 schreef Lyrebird het volgende:

[..]
In vergelijking met nu was men toen veel robuuster opgeleid. Ik vind mijn opleiding erg wankel, en als ik zie wat de jongens en meisjes nu leren, is het niet veel beter gesteld. Denk aan brede opleidingen, zoals biomedisch ingenieur, waarbij je van heel veel dingen net te weinig leert om effectief te zijn.

Ik ben het in zekere zin wel met je eens. Maar dat komt ook omdat men tegenwoordig in vergelijking met vroeger veel "efficienter" moet omgaan met tijd in universitaire opleidingen. Waar je vroeger nog gemakkelijk 4+ jaar kon en mocht doen over een beta Msc is dat tegenwoordig maximaal 2. En merk je gewoon dat iedereen er doorheen wordt geperst.

Je merkt ook dat hoogleraren (echte academische toppers) hier erg gefrustreerd en gedemotiveerd van raken. Waar je vroeger nog samen met je studenten in een Msc met fundamenteel onderzoek bezig kon zijn moet je tegenwoordig het vaste curriculum naar binnen lepelen in 6 weken.

De mensen met de juiste motivatie zullen er altijd blijven. Ik denk dus niet dat wetenschappers tegenwoordig van een slechter niveau zijn (uiteindelijk). Alleen moeten zij nu meer investeren in het leren van nieuwe dingen tijdens het onderzoek ipv dat de basis goed is.

Net kwam mijn baas weer langs met een mogelijk project, maar dan gevolgd door de de woorden "0% garantie"

Je kunt het ook van de positieve kant zien... Hij probeert iig wel iets voor je te regelen. Dat betekent dat hij het wel in je ziet zitten, dat is dan wel weer tof...

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 11:44 schreef SuperWeber het volgende:
Je kunt het ook van de positieve kant zien... Hij probeert iig wel iets voor je te regelen. Dat betekent dat hij het wel in je ziet zitten, dat is dan wel weer tof...

Dat zeker maar dat wist ik al... het is gewoon dat 1 augustus al snel is

Zie je wel, je baas is niet voor niets positief!

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 11:37 schreef Bosbeetle het volgende:
Net kwam mijn baas weer langs met een mogelijk project, maar dan gevolgd door de de woorden "0% garantie"

That's cool! Congrats.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 21:51 schreef Quoi het volgende:

[..]

That's cool! Congrats.

nou zo cool is dat niet nog meer stress... en onzekerheid

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 21:55 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

nou zo cool is dat niet nog meer stress... en onzekerheid

Maar wel hoop op een eventuele verlenging toch?

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 21:56 schreef Felagund het volgende:

[..]

Maar wel hoop op een eventuele verlenging toch?

Die hoop was er sowieso wel, hij heeft al wel 3 potentiele projecten staan waarvoor ik de aangewezen man zou zijn, maarja dan moet er wel op 1 van die drie project geld vrij komen...

Want tegelijkertijd adviseerde hij mij vooral goed verder te kijken...

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 21:55 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

nou zo cool is dat niet nog meer stress... en onzekerheid

Ja ik zie de positieve dingen, jij de negatieve Leuk dat je baas in je wil investeren ^{al geeft hij geen zekerheid, het is de intentie}

Pff ik vind het trouwens knap lastig bij mijn nieuwe baan, wat een verschil in niveau en mentaliteit. Verlang wel weer terug naar een UMC/Universiteit.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 22:00 schreef Quoi het volgende:

[..]

Ja ik zie de positieve dingen, jij de negatieve Leuk dat je baas in je wil investeren ^{al geeft hij geen zekerheid, het is de intentie}

Pff ik vind het trouwens knap lastig bij mijn nieuwe baan, wat een verschil in niveau en mentaliteit. Verlang wel weer terug naar een UMC/Universiteit.

Waar werk je nu of in wat voor baan. Ik heb al eens eerder gehoord dat iemand die bij een bedrijf ging werken erg moest wennen, dat veel dingen al snel 'goed genoeg' bevonden werden.

quote:

Op woensdag 6 juni 2012 22:02 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

Waar werk je nu of in wat voor baan. Ik heb al eens eerder gehoord dat iemand die bij een bedrijf ging werken erg moest wennen, dat veel dingen al snel 'goed genoeg' bevonden werden.

Exact, dat dus. Ben er nog niet zeker van of het niks voor me is / het aan de mensen ligt met wie ik samenwerk / ik nog moet wennen gewoon. Tot die tijd laat ik nog even in het midden waar ik werk

Grappig een collega post-doc heeft hier in het gebouw een soort van informele post-doc meeting opgezet, erg grappig om te zien dat ik en andere dus helemaal geen idee hebben wat voor onderzoek er op andere afdelingen gedaan wordt, en wat voor technieken er dus allemaal 'lopen'...

Ongelooflijk hoeveel potentieel dubbel werk er zo gedaan wordt.

quote:

Op vrijdag 8 juni 2012 11:15 schreef Bosbeetle het volgende:
Grappig een collega post-doc heeft hier in het gebouw een soort van informele post-doc meeting opgezet, erg grappig om te zien dat ik en andere dus helemaal geen idee hebben wat voor onderzoek er op andere afdelingen gedaan wordt, en wat voor technieken er dus allemaal 'lopen'...

Ongelooflijk hoeveel potentieel dubbel werk er zo gedaan wordt.

Dat is hier, in een niet al te groot instituut, zelfs al zo. Hetzelfde met data, ik vermoed dat er veel data dubbel op harde schijven ligt. Al lijkt er nu wel verandering in te komen, met een meer centrale regeling van wat waar ligt. Het zal wel samenhangen met dat het werk vrij individualistisch is.