Wetenschappers op FOK! #2

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 17:42 schreef Haushofer het volgende:
Net uitgelegd aan een zaal AIO's hoe Einstein met de verkeerde argumenten op de juiste theorie (de algemene relativiteitstheorie) is beland. Nu weekend

Cool, als je dat soort verhalen kan vertellen. Vorig jaar in een journal club 2 papers besproken die ca. tegelijkertijd uitkwamen, op het zelfde onderwerp, met verschillen in de methodiek, tamelijk gelijkwaardige resultaten, en weer tamelijk verschillende conclusies.

Zo, mijn laatste experimentele hoofdstuk ligt bij prof. nr. 2 voor commentaar. Mijn promotor is op één klein dingetje na, akkoord. De samenvatting ligt inmiddels ook bij mijn promotor. Het gaat niet lang meer duren denk ik...

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 20:59 schreef SuperWeber het volgende:
Zo, mijn laatste experimentele hoofdstuk ligt bij prof. nr. 2 voor commentaar. Mijn promotor is op één klein dingetje na, akkoord. De samenvatting ligt inmiddels ook bij mijn promotor. Het gaat niet lang meer duren denk ik...

Goed bezig misschien haal je spoilerman nog wel in die heeft maandag zijn deadline

quote:

Op vrijdag 25 mei 2012 18:54 schreef Frith het volgende:
mag ik vragen wat er precies is 'misgegaan' dat je nu zo'n afkeer hebt van de universitaire wetenchap? Het is niet ongebruikelijk ofzo, maar ik vraag het me gewoon af.

Ik heb geen afkeer voor universitaire wetenschap, maar ik vind de academische constructie van promoveren, jarenlang postdoccen en onzekerheid en dan maar hopen dat je ooit ergens een vaste baan kunt krijgen niet bepaald aantrekkelijk. Daarbij zie ik dat je lang niet altijd wordt gewaardeerd om de wetenschappelijke prestaties die je aflevert. De grote nadruk op citaties en hippe dingen doen nodigt ook niet echt uit om over fundamentele problemen na te denken. Als ik soms zie wat er zo'n dag op arXiv verschijnt, dan krijg ik een sterk "het wordt gedaan omdat het kan"-gevoel.

Daarbij, in ons vakgebied (hoge energie fysica) is er sinds AdS/CFT (holografie) en de 2e "supersnaarrevolutie" niet heel veel vernieuwends meer gebeurt; ik krijg soms het idee dat het vastzit. Dat is niet zo verwonderlijk; er zijn weinig experimentele leidraden meer, dus komt de nadruk steeds meer op wiskunde te liggen.

Ik ben nog steeds enthousiast over wetenschap, maar ik hoef er niet meer persé een carriere in te maken. Dat zou betekenen dat ik met heel veel geluk dicht voor m'n 40e een vast contract heb en mogelijk een gezin de halve wereld over heb moeten slepen om om de 2 jaar tientallen sollicitaties te moeten versturen. Dan ga ik liever nieuwe uitdagingen aan, waar je veel eerder een vast contract krijgt aangeboden en voor mijn gevoel ook veel meer kunt betekenen voor de maatschappij. En wat dat betreft zijn er heel veel mogelijkheden

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 10:28 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Ik heb geen afkeer voor universitaire wetenschap, maar ik vind de academische constructie van promoveren, jarenlang postdoccen en onzekerheid en dan maar hopen dat je ooit ergens een vaste baan kunt krijgen niet bepaald aantrekkelijk. Daarbij zie ik dat je lang niet altijd wordt gewaardeerd om de wetenschappelijke prestaties die je aflevert. De grote nadruk op citaties en hippe dingen doen nodigt ook niet echt uit om over fundamentele problemen na te denken. Als ik soms zie wat er zo'n dag op arXiv verschijnt, dan krijg ik een sterk "het wordt gedaan omdat het kan"-gevoel.

Daarbij, in ons vakgebied (hoge energie fysica) is er sinds AdS/CFT (holografie) en de 2e "supersnaarrevolutie" niet heel veel vernieuwends meer gebeurt; ik krijg soms het idee dat het vastzit. Dat is niet zo verwonderlijk; er zijn weinig experimentele leidraden meer, dus komt de nadruk steeds meer op wiskunde te liggen.

Ik ben nog steeds enthousiast over wetenschap, maar ik hoef er niet meer persé een carriere in te maken. Dat zou betekenen dat ik met heel veel geluk dicht voor m'n 40e een vast contract heb en mogelijk een gezin de halve wereld over heb moeten slepen om om de 2 jaar tientallen sollicitaties te moeten versturen. Dan ga ik liever nieuwe uitdagingen aan, waar je veel eerder een vast contract krijgt aangeboden en voor mijn gevoel ook veel meer kunt betekenen voor de maatschappij. En wat dat betreft zijn er heel veel mogelijkheden

Wetenschap is afzien.

De manier waarop het hele systeem is opgezet, vraagt er ook om. We laten tegenwoordig iedereen maar promoveren (ik ben daar zelf een goed voorbeeld van), zonder te kijken of de promovendi ook daadwerkelijk het talent en het doorzettingsvermogen hebben om voor het 40e levensjaar een tenured positie te hebben.

Hoe kan een professor drie of vier promovendi hebben? Waar zijn de banen voor al die promovendi? Gaan ze plots allerlei tenure plaatsen creeren? Ik heb nu twee promovendi onder mijn hoede, maar ik lig er wel eens wakker van. Je mag op onze universiteit promoveren met een artikel, maar ze gaan hier niet de deur uit voordat ze er vijf (liever meer!) als eerste auteur hebben. Vergeet niet dat je het straks in de echte wereld echt helemaal zelf moet doen. Met een paar artikelen op je naam gaat dat gewoon niet lukken. In de echte wereld mag je concurreren met (heel veel) puike oudere wetenschappers die wel naar een goede school zijn gegaan, die nog wel iets geleerd hebben (itt ons jonger volk die bijvoorbeeld een uitgekleed VWO hebben gedaan, omdat de politiek een groter aantal VWOers als beter zag, ongeacht het niveau).

Ik heb de afgelopen tien jaar verschillende promovendi zien promoveren, die 0,0% kans hebben om ooit een tenured positie te krijgen. Die komen dan uiteindelijk in een bedrijf terecht, waar best wel leuk werk te doen is. Maar zeg nu zelf, dat hadden ze ook met een MS of zelfs een BS kunnen doen. Niet dat een PhD weggegooid geld of weggegooide moeite is. De verdieping die je er mee bereikt, opent een totaal nieuwe wereld. Maar als je net zo hard werkt in de echte wereld, en die wereld zou iets minder kicken op titels en meer op objectieve waardering voor werk, dan zou je er ook komen. Uiteindelijk is een PhD een hoepel waar je doorheen moet springen, om te laten zien dat je iets kunt. Althans, zo zou het moeten zijn.

Zo mee eens wat er hierboven staat! Promoveren wordt vaak gezien als iets voor de heb en er zijn velen die het er als een leuke soort bijkomstigheid bij doen. Tenminste, in de geneeskunde. Mijn tweede promotor heeft een stuk of 18 promovendi onder zijn hoede . No wat dat de meesten ooit nog een fuck met wetenschap gaan doen. Titeltje binnen en klaar is Kees. Voor bepaalde opleidingsplekken of ziekenhuizen waar je later wilt gaan werken, is het handig als je gepromoveerd bent. Wat ik ook vaak zie, is dat er binnen het ziekenhuis twee of meer laboratoria die zich met een bepaald orgaan bezighouden, dezelfde onderzoeken doen. Maar omdat ieder een aparte toko is met elk een eigen baas die zelf ook output moeten hebben en presteren, wordt er niet samengewerkt. Weggegooid geld? Zonde!

quote:

Op donderdag 24 mei 2012 15:35 schreef Jagärtrut het volgende:

[..]

wtf, dit is echt geheimtaal voor mij. Voxels?

Ik ga aan een nieuw project beginnen, ik ga kijken naar hoe verschillden soorten van conflicten (dus tussen bijvoorbeeld overheid-rebel of rebel-rebel) in een land aan elkaar gerelateerd zijn, hoe de dynamiek in die conflicten met elkaar samen hangt. Ik heb er zin in, na de zomer mee beginnen denk ik.

Lijkt me een interessant onderzoek. Heb ik zelf ook aan gedacht om zoiets te onderzoeken, volgens mij is daar niet al teveel over bekend. Lijkt me methodologisch alleen erg lastig, welke methode ga je gebruiken?

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 11:07 schreef Lyrebird het volgende:

Ik heb de afgelopen tien jaar verschillende promovendi zien promoveren, die 0,0% kans hebben om ooit een tenured positie te krijgen. Die komen dan uiteindelijk in een bedrijf terecht, waar best wel leuk werk te doen is. Maar zeg nu zelf, dat hadden ze ook met een MS of zelfs een BS kunnen doen. Niet dat een PhD weggegooid geld of weggegooide moeite is. De verdieping die je er mee bereikt, opent een totaal nieuwe wereld. Maar als je net zo hard werkt in de echte wereld, en die wereld zou iets minder kicken op titels en meer op objectieve waardering voor werk, dan zou je er ook komen. Uiteindelijk is een PhD een hoepel waar je doorheen moet springen, om te laten zien dat je iets kunt. Althans, zo zou het moeten zijn.

Zo zie ik m'n eigen promotie ook: het is geweldig om in de wetenschappelijke keuken te hebben gekeken, en als ik het niet had gedaan had ik me waarschijnlijk toch afgevraagd "wat als..." Vakinhoudelijk heb ik redelijk m'n "doelen" bereikt die mezelf had gegeven: een goed overzicht van het vakgebied wat "hoge energiefysica" heet inclusief snaartheorie, en ondertussen heb ik nog leuk het één en ander kunnen populariseren.

Maar het is waarschijnlijk straks grotendeels een gesloten hoofdstuk voor mij Eentje waar ik qua veel aspecten met veel plezier op terug zal kijken (en qua andere wat minder )

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 13:57 schreef RobertoCarlos het volgende:

[..]

Lijkt me een interessant onderzoek. Heb ik zelf ook aan gedacht om zoiets te onderzoeken, volgens mij is daar niet al teveel over bekend. Lijkt me methodologisch alleen erg lastig, welke methode ga je gebruiken?

That's a good question, next.

Nee, ik heb nog geen tijd gehad om erover na te denken. Iets met multilevel modeling denk ik,m aar wat precies...Daar ga ik na de zomer over nadenken!

Zo, vandaag een artikel gesubmit bij Liver International. Ik moest 2 reviewers opgeven, preferred of liever niet. Nog nooit meegemaakt dat dat verplicht was. Meestal is het een optie om voorkeuren op te geven wie je wel of per sé niet wilt hebben. Houden ze daar rekening mee? Lijkt me vaag, want stel dat je vriendjes bent met de door jouw opgegeven voorkeuren...dan is zo'n peer review toch niet eerlijk?

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 11:07 schreef Lyrebird het volgende:

[..]

Wetenschap is afzien.

De manier waarop het hele systeem is opgezet, vraagt er ook om. We laten tegenwoordig iedereen maar promoveren (ik ben daar zelf een goed voorbeeld van), zonder te kijken of de promovendi ook daadwerkelijk het talent en het doorzettingsvermogen hebben om voor het 40e levensjaar een tenured positie te hebben.

Hoe kan een professor drie of vier promovendi hebben? Waar zijn de banen voor al die promovendi? Gaan ze plots allerlei tenure plaatsen creeren? Ik heb nu twee promovendi onder mijn hoede, maar ik lig er wel eens wakker van. Je mag op onze universiteit promoveren met een artikel, maar ze gaan hier niet de deur uit voordat ze er vijf (liever meer!) als eerste auteur hebben. Vergeet niet dat je het straks in de echte wereld echt helemaal zelf moet doen. Met een paar artikelen op je naam gaat dat gewoon niet lukken. In de echte wereld mag je concurreren met (heel veel) puike oudere wetenschappers die wel naar een goede school zijn gegaan, die nog wel iets geleerd hebben (itt ons jonger volk die bijvoorbeeld een uitgekleed VWO hebben gedaan, omdat de politiek een groter aantal VWOers als beter zag, ongeacht het niveau).

Ik heb de afgelopen tien jaar verschillende promovendi zien promoveren, die 0,0% kans hebben om ooit een tenured positie te krijgen. Die komen dan uiteindelijk in een bedrijf terecht, waar best wel leuk werk te doen is. Maar zeg nu zelf, dat hadden ze ook met een MS of zelfs een BS kunnen doen. Niet dat een PhD weggegooid geld of weggegooide moeite is. De verdieping die je er mee bereikt, opent een totaal nieuwe wereld. Maar als je net zo hard werkt in de echte wereld, en die wereld zou iets minder kicken op titels en meer op objectieve waardering voor werk, dan zou je er ook komen. Uiteindelijk is een PhD een hoepel waar je doorheen moet springen, om te laten zien dat je iets kunt. Althans, zo zou het moeten zijn.

quote:

Op zaterdag 26 mei 2012 13:56 schreef Szlie het volgende:
Zo mee eens wat er hierboven staat! Promoveren wordt vaak gezien als iets voor de heb en er zijn velen die het er als een leuke soort bijkomstigheid bij doen. Tenminste, in de geneeskunde. Mijn tweede promotor heeft een stuk of 18 promovendi onder zijn hoede . No wat dat de meesten ooit nog een fuck met wetenschap gaan doen. Titeltje binnen en klaar is Kees. Voor bepaalde opleidingsplekken of ziekenhuizen waar je later wilt gaan werken, is het handig als je gepromoveerd bent. Wat ik ook vaak zie, is dat er binnen het ziekenhuis twee of meer laboratoria die zich met een bepaald orgaan bezighouden, dezelfde onderzoeken doen. Maar omdat ieder een aparte toko is met elk een eigen baas die zelf ook output moeten hebben en presteren, wordt er niet samengewerkt. Weggegooid geld? Zonde!

quote:

Op maandag 28 mei 2012 18:05 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Zo zie ik m'n eigen promotie ook: het is geweldig om in de wetenschappelijke keuken te hebben gekeken, en als ik het niet had gedaan had ik me waarschijnlijk toch afgevraagd "wat als..." Vakinhoudelijk heb ik redelijk m'n "doelen" bereikt die mezelf had gegeven: een goed overzicht van het vakgebied wat "hoge energiefysica" heet inclusief snaartheorie, en ondertussen heb ik nog leuk het één en ander kunnen populariseren.

Maar het is waarschijnlijk straks grotendeels een gesloten hoofdstuk voor mij Eentje waar ik qua veel aspecten met veel plezier op terug zal kijken (en qua andere wat minder )

Totaal eens. Realiseer me nu ook pas hoe serieus crabby dit is. Zou hier graag eens een potje over willen babbelen met mensen die een vinger id pap hebben wat dit betreft.

Haha, dat komt wel tijdens het diner met de bazen op de dag van mijn promotie .

quote:

Op dinsdag 29 mei 2012 21:10 schreef Szlie het volgende:
Zo, vandaag een artikel gesubmit bij Liver International. Ik moest 2 reviewers opgeven, preferred of liever niet. Nog nooit meegemaakt dat dat verplicht was. Meestal is het een optie om voorkeuren op te geven wie je wel of per sé niet wilt hebben. Houden ze daar rekening mee? Lijkt me vaag, want stel dat je vriendjes bent met de door jouw opgegeven voorkeuren...dan is zo'n peer review toch niet eerlijk?

Dat is steeds vaker standaard. Scheelt de editors in het zoeken naar reviewers. Er wordt dan een combinatie van opgegeven reviewers en 'onafhankelijke' reviewers gezocht. Bij het uiteindelijke oordeel van de editor zijn niet alle reviewers gelijk en de onafhankelijke reviewer heeft dan meestal meer gewicht.

Fijn om te horen dat 'alle' mensen hier van mening zijn dat er teveel phd studenten zijn, nog minder phd plekken maakt de wetenschap helemaal een elitair clubje waar alleen de beste van de besten zitten. De grap is alleen dat je van te voren nooit weet wie, wat gaat doen. Er zijn hele goede phd studenten die er niet heel erg veel van bakken in hun vervolg traject maar ook andersom. Er zijn ook slechte phd studenten die in hun vervolg traject er niets van bakken natuurlijk.

Het sentiment wat hier leeft dat ze iedereen maar gewoon een titel geven deel ik ook zeker niet. Ik ken meerdere mensen die met hun phd traject gestopt zijn om verschillende redenen. Ik ken ook mensen die de wetenschap uit gaan omdat ze beseffen dat het niet iets voor hen is. Maar om dan die phd opleiding nutteloos te noemen vind ik wat ver gaan.

Volgens jullie criterea hier zo ik bijvoorbeeld nooit hebben kunnen beginnen aan een phd, ook zou ik het niet gehaald hebben omdat bij het drukken van mijn boekje er slechts 1, 2de auteurs artikel gepubliceerd was. Nou moet ik toegeven dat ik niet heel veel aan de wetenschap heb toegevoegd maar die illusie heb ik ook nooit gehad. Ik wil een klein beetje bijdragen dat is voldoende voor mij. Maar ik zou voor geen geld mijn phd periode willen missen.

Ik bekijk het eigenlijk een beetje van de andere kant. Dat er promovendi hun bul schijnbaar bij een pakje boter halen komt omdat de hogere echelons zelf nog teveel bezig zijn met onderzoek doen, bijvoorbeeld omdat dat moet voor hun tenure track. Mijns inziens zijn het de promovendi en postdocs die actief onderzoek moeten doen, en moeten de uds en zeker uhds en professoren alleen nog maar deze mensen begeleiden. Zogezegd is er nooit een teveel aan promovendi, want dat is de corpus van het wetenschappelijke onderzoek. Ik vraag me echt af of die paar hele goede journals nou echt meer bijdragen dan de iets mindere goden, in the grand scientific scheme of things. In het algemeen zijn het toch gebundelde of review artikels. De promovendi zijn meer bezig met wetenschappelijke vernieuwing, omdat die het zich kunnen permitteren ergens lang op vast te bijten.

Stel dat de reviewers die je hebt opgegeven niet in hun reviewersdatabase zitten, dan worden ze ook niet benaderd, toch? Want je moest wel hun e-mailadressen opgeven. Ik hoop dat ik niet al te grote nonsens heb gesuggereerd qua reviewers .

quote:

Op dinsdag 29 mei 2012 22:34 schreef Szlie het volgende:
Stel dat de reviewers die je hebt opgegeven niet in hun reviewersdatabase zitten, dan worden ze ook niet benaderd, toch? Want je moest wel hun e-mailadressen opgeven. Ik hoop dat ik niet al te grote nonsens heb gesuggereerd qua reviewers .

Ze zullen toch soms ook wel mensen benaderen buiten hun eigen reviewersdatabase? Daarnaast is het een suggestie, ik denk niet dat ze jouw artikel hierop gaan afwijzen. De enige keer dat ik een artikel heb gesubmit heb ik ook een paar reviewers voorgesteld waarvan ik niet wist of ze überhaupt in de database van het journal stonden. Ik vermoed dat ze er één suggestie daarvan hebben gebruikt (zeker weten kan ik het niet omdat het natuurlijk een blinde review was).

quote:

Op dinsdag 29 mei 2012 21:43 schreef Bosbeetle het volgende:
Fijn om te horen dat 'alle' mensen hier van mening zijn dat er teveel phd studenten zijn, nog minder phd plekken maakt de wetenschap helemaal een elitair clubje waar alleen de beste van de besten zitten. De grap is alleen dat je van te voren nooit weet wie, wat gaat doen. Er zijn hele goede phd studenten die er niet heel erg veel van bakken in hun vervolg traject maar ook andersom. Er zijn ook slechte phd studenten die in hun vervolg traject er niets van bakken natuurlijk.

Het sentiment wat hier leeft dat ze iedereen maar gewoon een titel geven deel ik ook zeker niet. Ik ken meerdere mensen die met hun phd traject gestopt zijn om verschillende redenen. Ik ken ook mensen die de wetenschap uit gaan omdat ze beseffen dat het niet iets voor hen is. Maar om dan die phd opleiding nutteloos te noemen vind ik wat ver gaan.

Dat ben ik natuurlijk met je eens. Maar vergelijk de huidige situatie met die van zeg 50 jaar geleden. Als je met oude PhDers praat, dan wordt al snel duidelijk dat die mensen echt gestudeerd hebben. Dat waren supersterren. Die zaten in de top 0.00001% (of zo) van hun jaar, doorliepen fluitend hun studie en als ze dan gingen promoveren dan vonden ze een nieuw deeltje uit, of ze ontdekte een geheel nieuwe theorie. Binnen no time hadden ze dan ook nog een professor positie en dan gingen ze boeken schrijven, of deden ze iets anders, zoals een atoombom uitvinden.

De PhD van nu is de MS van 50 jaar geleden. Misschien dat dit het beste als PhD-inflatie kan worden bestempeld. Dat lijkt me geen goede zaak.

quote:

Volgens jullie criterea hier zo ik bijvoorbeeld nooit hebben kunnen beginnen aan een phd, ook zou ik het niet gehaald hebben omdat bij het drukken van mijn boekje er slechts 1, 2de auteurs artikel gepubliceerd was. Nou moet ik toegeven dat ik niet heel veel aan de wetenschap heb toegevoegd maar die illusie heb ik ook nooit gehad. Ik wil een klein beetje bijdragen dat is voldoende voor mij. Maar ik zou voor geen geld mijn phd periode willen missen.

Mijn kritiek is niet gericht op de studenten die aan een PhD beginnen. Je bent jong en je vindt onderzoek leuk - wie houdt je tegen? En zoals ik eerder schreef is een PhD geen verspilde moeite. De verdieping die je bereikt, opent een hele nieuwe wereld. Mijn kritiek is gericht op de verantwoordelijken. Er zijn maar een beperkt aantal posities te vergeven waarin je leuk zelfstandig onderzoek kunt doen, en als iedere professor een aantal promovendi heeft, dan weet je van te voren dat niet iedere gepromoveerde het tot zelfstandig onderzoeker zal schoppen. Zoals je terecht opmerkt zal ook niet iedere gepromoveerde daarvoor geschikt zijn, en wat dat betreft is het goed dat er een overschot is, maar dat overschot is wel erg hoog.

Verder is het ook niet eerlijk tov de promovendi om ze jarenlang uit te melken tegen een laag salaris, als daar uiteindelijk zo weinig tegenover staat. We doen het gelukkig allemaal zelf, zo'n promotie, dus als je daar niet tegenkan, dan moet je er niet aan beginnen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 30-05-2012 05:42:04 ]

quote:

Op dinsdag 29 mei 2012 22:03 schreef speknek het volgende:
Ik bekijk het eigenlijk een beetje van de andere kant. Dat er promovendi hun bul schijnbaar bij een pakje boter halen komt omdat de hogere echelons zelf nog teveel bezig zijn met onderzoek doen, bijvoorbeeld omdat dat moet voor hun tenure track. Mijns inziens zijn het de promovendi en postdocs die actief onderzoek moeten doen, en moeten de uds en zeker uhds en professoren alleen nog maar deze mensen begeleiden. Zogezegd is er nooit een teveel aan promovendi, want dat is de corpus van het wetenschappelijke onderzoek.

Het probleem op dit moment is dat het niveau van aftestudeerden zo laag is, dat ze niet in staat zijn zelfstandig onderzoek te doen. In een ander topic kreeg ik kritiek dat ik niet wist waar ik het over had, dus voor de duidelijkheid: het niveau van Japanse, Finse, Franse, Poolse, Indiase, Chinese, Maleise, Koreaanse afgestudeerden is zo laag dat het jaren duurt voordat ze tijdens hun promotie zelfstandig verder kunnen. Ik schat dat de helft tot een kwart van de Nederlandse promovendi in die groep horen. Mijn ervaring is dat de meeste Amerikanen wel zelfstandig kunnen werken.

Als uds/uhds zul je dus wel aan de bak moeten in het lab om je artikelen voor je tenure bij elkaar te krijgen.

Het zaakje verandert als je tenure hebt, een goede staat van dienst hebt en goede studenten en postdocs aan kunt trekken. Of beter nog, dat je als professor een uds aan kunt trekken die voor jou het onderzoek regelt, terwijl je zelf conferenties afloopt en boekjes schrijft.

quote:

Ik vraag me echt af of die paar hele goede journals nou echt meer bijdragen dan de iets mindere goden, in the grand scientific scheme of things. In het algemeen zijn het toch gebundelde of review artikels. De promovendi zijn meer bezig met wetenschappelijke vernieuwing, omdat die het zich kunnen permitteren ergens lang op vast te bijten.

Ik heb het niet zo op de goede journals zoals Nature en Science. Er zit een hoop frustratie in dat zinnetje, maar Nature en Science zijn journals die vooral kijken naar je staat van dienst, met wie je bevriend bent en of je onderzoek doet dat - subjectief - hot is. Het is overigens jammer dat universiteiten zo kicken op een Nature artikel (met een artikel in Nature maak je veel meer kans op een goede baan dan zonder), en het geeft MI ook aan hoe ver we zijn gezonken als wetenschappelijke wereld.

Dit soort praat maakt zoeken naar een baan voor mij veel makkelijker

Damn ik raak zo gedemotiveerd dat ik zelfs niet eens op zoek ben.... het is echt verschrikkelijk ik heb nog een oude collaborator waar ik opzich wel wat in zie maar ik ben een te grote schijterd om die man een mailtje te sturen omdat ik 2de auteur op dat artikel was en eigenlijk naast wat experimenten niet heel actief bezig geweest ben met het schrijven van dat artikel...

blegh ik krijg zo langzamerhand echt het gevoel dat alles mislukt is... soms zou ik willen dat ik slim geboren was

quote:

Op dinsdag 29 mei 2012 21:10 schreef Szlie het volgende:
Zo, vandaag een artikel gesubmit bij Liver International. Ik moest 2 reviewers opgeven, preferred of liever niet. Nog nooit meegemaakt dat dat verplicht was. Meestal is het een optie om voorkeuren op te geven wie je wel of per sé niet wilt hebben. Houden ze daar rekening mee? Lijkt me vaag, want stel dat je vriendjes bent met de door jouw opgegeven voorkeuren...dan is zo'n peer review toch niet eerlijk?

Daar houden ze wel rekening mee. Trouwens, wat is jouw baat bij het hebben van een goede review zonder inhoudelijke aanvullingen? Het journal weet ook wel dat reviewers bevriend kunnen zijn, een goed journal staat daar ook gewoon helemaal boven bij de beslissing over publicatie. Je kan beter de 'goden' van het vakgebied/onderwerp opgeven als reviewers, als die reviewers positief zijn heb je namelijk wel een streepje voor bij publicatie, en als die kritiek hebben kan je een goede slag maken in de inhoud van je artikel

quote:

Op woensdag 30 mei 2012 09:56 schreef Bosbeetle het volgende:
Dit soort praat maakt zoeken naar een baan voor mij veel makkelijker

Damn ik raak zo gedemotiveerd dat ik zelfs niet eens op zoek ben.... het is echt verschrikkelijk ik heb nog een oude collaborator waar ik opzich wel wat in zie maar ik ben een te grote schijterd om die man een mailtje te sturen omdat ik 2de auteur op dat artikel was en eigenlijk naast wat experimenten niet heel actief bezig geweest ben met het schrijven van dat artikel...

blegh ik krijg zo langzamerhand echt het gevoel dat alles mislukt is... soms zou ik willen dat ik slim geboren was

Wil je in de wetenschap blijven, of ben je ook daarbuiten aan het zoeken?

quote:

Op woensdag 30 mei 2012 10:34 schreef Grumpey het volgende:

[..]

Wil je in de wetenschap blijven, of ben je ook daarbuiten aan het zoeken?

ik ben op het moment dus niet aan het zoeken

Maar ik weet het allemaal even niet meer, ik vind postdoccen erg leuk maar er blijft zo'n stemmetje in mijn achterhoofd zeggen "je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, " aan de andere kant denk ik dat het bedrijfsleven mij ook niet ligt. Ik doe nu een postdoc(je) van een half jaar in een meer toegepaste richting en ik merk dat mijn interesse toch echt bij de fundamentele wetenschap ligt. Aan de andere kant moet een postdoc leiden tot een baan als prof en daarvoor ben ik denk ik dan weer niet weggelegd. Dilemma's dilemma's, ik lijd echt heel erg aan het kon ik maar altijd student blijven syndroom. Ik heb de beste tijd van mijn leven gehad als (AiO)student zijnde, en zie de toekomst alles behalve rooskleurig in... blegh.

quote:

Op woensdag 30 mei 2012 10:39 schreef Bosbeetle het volgende:

[..]

ik ben op het moment dus niet aan het zoeken

Maar ik weet het allemaal even niet meer, ik vind postdoccen erg leuk maar er blijft zo'n stemmetje in mijn achterhoofd zeggen "je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, je ben hier niet goed genoeg voor, " aan de andere kant denk ik dat het bedrijfsleven mij ook niet ligt. Ik doe nu een postdoc(je) van een half jaar in een meer toegepaste richting en ik merk dat mijn interesse toch echt bij de fundamentele wetenschap ligt. Aan de andere kant moet een postdoc leiden tot een baan als prof en daarvoor ben ik denk ik dan weer niet weggelegd. Dilemma's dilemma's, ik lijd echt heel erg aan het kon ik maar altijd student blijven syndroom. Ik heb de beste tijd van mijn leven gehad als (AiO)student zijnde, en zie de toekomst alles behalve rooskleurig in... blegh.

Goede laboratoria drijven op postdocs, evaren technici en wetenschappelijk medewerkers. Als wetenschappelijk medewerker kun je heel leuk (en soms zelfstandig) onderzoek doen, maar dan zonder de bureaucratie en politieke spelletjes waar je als ud/uhd/hoogleraar mee geconfronteerd wordt. Sterker nog, in deze tijd moet je als hoogleraar sterk in je schoenen staan wil je nog eens een middag in het lab doorbrengen, omdat iedereen aan je loopt te trekken.

quote:

Op dinsdag 29 mei 2012 22:40 schreef Felagund het volgende:

[..]

Ze zullen toch soms ook wel mensen benaderen buiten hun eigen reviewersdatabase? Daarnaast is het een suggestie, ik denk niet dat ze jouw artikel hierop gaan afwijzen. De enige keer dat ik een artikel heb gesubmit heb ik ook een paar reviewers voorgesteld waarvan ik niet wist of ze überhaupt in de database van het journal stonden. Ik vermoed dat ze er één suggestie daarvan hebben gebruikt (zeker weten kan ik het niet omdat het natuurlijk een blinde review was).

Mee eens! We zien wel hoe het uitpakt. Ik heb ook geen idee of de door mij opgegeven reviewers geregistreerd staan in hun database. Ik had werkelijk geen flauw idee wie ik moest noemen en heb eigenlijk geen goden genoemd...dat durfde ik niet, want één van de goden op het betreffende vakgebied had mijn vorige artikel afgezeken en dit is een voortvloeisel daaruit .