abonnement Unibet Coolblue
pi_98517508
Beste Fokkers,

Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...

Het astronomie topic #2

Het astronomie topic #3

Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5
.
Een paar gerelateerde topics:
Centraal Exo-Planeten Topic
Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
MARS - De Missies! Deel 7
Astronomie in de Achtertuin #1

Verder met de laatste post uit t vorige deel:

20-06-2011

Cassini fotografeert Saturnusmaantje Helene



De Amerikaanse planeetverkenner Cassini heeft spectaculaire opnamen gemaakt van de kleine Saturnusmaan Helene. Op de foto's zijn merkwaardige structuren te zien op het ijzige oppervlak van het maantje, dat iets meer dan dertig kilometer groot is.

Op 18 juni passeerde Cassini Helene op een afstand van 6970 kilometer, en konden delen van het maantje gefotografeerd worden die eerder nog niet zichtbaar waren. Op 10 maart 2010 vloog de ruimtesonde al eens op slechts 1820 kilometer afstand voorbij.

Helene werd in 1980 ontdekt en beweegt in dezelfde baan rond Saturnus als de grote maan Dione. De vreemde structuren aan het oppervlak zijn mogelijk veroorzaakt door poreus stof.

http://saturn.jpl.nasa.gov/photos/raw/ .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98517563
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 17:18 schreef -CRASH- het volgende:
Wat voor een vloeistof heeft daar z'n sporen achter gelaten :?
Hoe kom je bij vloeistof? Er wordt gesproken over poreus stof :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98529413
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 18:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Hoe kom je bij vloeistof? Er wordt gesproken over poreus stof :)
Poreus stof.... mmmmmm zal er wel bijzitten.
Maar mijn vermoeden gaat uit naar gesmolten ijs......
Die sporen is iig geen wind erosie. En ik zie o.a. zo geen grote rotsblokken liggen.

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking O-)



[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 22-06-2011 21:53:23 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_98543300
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 21:47 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking O-)

[ link | afbeelding ]
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98543310
22-06-2011

Saturnusmaan Enceladus sproeit met zout water



Er zijn nieuwe sterke aanwijzingen gevonden dat er onder de ijskorst van de Saturnusmaan Enceladus vloeibaar zout water zit (Nature, 23 juni). Daarmee lijkt een einde te komen aan alle twijfel over het bestaan van deze oceaan.

Met een middellijn van 500 kilometer is Enceladus geen opvallend groot object. Maar die bescheiden omvang maakt hij ruimschoots goed met zijn bijzondere gedrag. De ijskorst aan zijn zuidpool vertoont tal van breuken en kloven die fonteinen van waterdamp en kleine ijsdeeltjes uitstoten. Dat gebeurt met zulke grote snelheden, dat veel van het materiaal terechtkomt in de ijle E-ring van Saturnus.

Uit metingen met een instrument van de ruimtesonde Cassini bleek dat een gedeelte van de ijsdeeltjes in de E-ring zouten bevat. Als Enceladus de bron van deze deeltjes was, kon dat betekenen dat er onder zijn ijskorst een oceaan van zout water zit, maar volgens sommige wetenschappers kon het 'zoute ijs' ook op andere manieren worden verklaard.

Toen Cassini in 2008 en 2009 enkele keren op een hoogte van slechts 21 kilometer langs de zuidpool van Enceladus scheerde, bood dat de gelegenheid om vers uitgestoten materiaal van de Saturnusmaan te onderzoeken. Analyse van deze metingen heeft nu uitgewezen dat de samenstelling van de verse ijsdeeltjes in grote lijnen gelijk is aan die van de E-ring. Maar dichter bij Enceladus is het aandeel zouthoudende ijsdeeltjes beduidend groter dan verder daarvandaan.

Volgens de onderzoekers kan dat maar één ding betekenen: onder de ijskorst van Enceladus zit echt een oceaan. Omdat de door de barsten naar buiten geperste zoute ijsdeeltjes relatief groot en zwaar zijn, vallen de meeste naar het maanoppervlak terug. De zuivere ijsdeeltjes, die als waterdamp zijn ontsnapt, zijn lichter en kunnen daardoor het ringenstelsel van Saturnus gemakkelijker bereiken.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98543339
22-06-2011

Complexe botsing van clusters waargenomen



Een team wetenschappers heeft de cluster van sterrenstelsels Abell 2744 - ook wel de Pandoracluster genoemd - onderzocht. Stukje bij beetje hebben zij met telescopen in de ruimte en op de grond, waaronder ESO's Very Large Telescope en de Hubble-ruimtetelescoop, de ingewikkelde en heftige geschiedenis van de cluster gereconstrueerd.

De vele sterrenstelsels van de cluster vertegenwoordigen minder dan vijf procent van de daarin aanwezige massa. De rest is gas (ongeveer 20%) dat zo heet is dat het alleen röntgenstraling uitzendt, en donkere materie (ongeveer 75%) die volledig onzichtbaar is. Om te begrijpen wat zich hier heeft afgespeeld, hebben de onderzoekers de verdeling van deze soorten materie in kaart gebracht.

De donkere materie is opgespoord met behulp van het gravitatielenseffect - de afbuiging van lichtstralen van verre sterrenstelsels die door de zwaartekrachtsvelden in de cluster heen zijn gegaan. Het opsporen van het hete gas in de cluster gebeurde met de röntgensatelliet Chandra.

Uit analyse van deze waarnemingen blijkt dat Abell 2744 het resultaat is van een kettingbotsing van zeker vier afzonderlijke clusters, die zich in de loop van 350 miljoen jaar heeft voltrokken. Bij de verschillende botsingen zijn het hete gas, de donkere materie en de zichtbare sterrenstelsels deels van elkaar gescheiden. Op sommige plaatsen is veel heet gas te zien, elders weer veel donkere materie.

Deze raadselachtige verdeling kan astronomen wellicht meer duidelijkheid geven over het gedrag van donkere materie en hoe de verschillende ingrediënten van het heelal met elkaar wisselwerken.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98663218
quote:
0s.gif Op donderdag 23 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

^O^
Ik zag nu pas dit artikel.....
Cassini Captures Ice Queen Helene (20 Juni)
Dus de ontdeking claimen helaas. Maar ik zat iig in de juiste richting.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_98708830
quote:
0s.gif Op zaterdag 25 juni 2011 23:45 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Ik zag nu pas dit artikel.....
Cassini Captures Ice Queen Helene (20 Juni)
Dus de ontdeking claimen helaas. Maar ik zat iig in de juiste richting.
Nice, thanks :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98708838
24-06-2011

Neutrino-experiment werpt licht op antimaterie-raadsel



Het MINOS-neutrino-experiment van het Amerikaanse versnellerinstituut Fermilab heeft de Japanse ontdekking bevestigd dat muon-neutrino's af en toe veranderen in 'gewone' elektronneutrino's. Het gebeurt alleen wel minder vaak dan door de eerdere Japanse proeven werd gesuggereerd. De ontdekking biedt mogelijk inzicht in een onopgelost kosmologisch raadsel: waarom het heelal kort na de oerknal geen gelijke hoeveelheden materie en antimaterie bevatte.

Neutrino's zijn elementaire deeltjes zonder elektrische lading en met een verwaarloosbaar kleine massa. Er zijn drie typen bekend, en tijdens hun bestaan kunnen ze kennelijk van gedaante veranderen. In het MINOS-experiment (Main Injector Neutrino Oscillation Search) is dat proces nu gedetailleerd bestudeerd. Een zuivere bundel van muon-neutrino's wordt dwars door de aarde heen geschoten naar een detector op 735 kilometer afstand. Tijdens de reistijd van de neutrino's blijkt een klein deel veranderd te zijn in elektronneutrino's.

Mogelijk biedt het transformatieproces meer zicht op een oud antimaterieraadsel in het heelal. Uit de energie van de oerknal zouden gelijke hoeveelheden materie en antimaterie moeten zijn ontstaan. In dat geval zouden die twee materievormen elkaar echter ook weer hebben geannihileerd, en was er een heelal met alleen maar straling en energie overgebleven. Dat ons heelal uit materie bestaat, betekent dat er een kleine asymmetrie geweest moet zijn tussen materie en antimaterie. Die is mogelijk veroorzaakt door het gedrag van neutrino's.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98708882
23-06-2011

Spinnen maken web in ruimte

Twee gouden zijdespinnen hebben een web gesponnen aan boord van het Internationaal Ruimtestation ISS. Dat melden Amerikaanse wetenschappers.


Foto: Thinkstock

Het web van de spinnen – genaamd Gladys en Esmeralda – heeft een andere vorm gekregen dan de spinnenwebben van hun soortgenoten op aarde.

Zo is het web volledig cirkelvormig, waar gouden zijdespinnen op aarde een asymmetrisch web spinnen dat lijkt op een cirkel waar de bovenkant vanaf is gesnoeid, zo meldt nieuwssite Wired.com.

Spaceshuttle

Gladys en Esmeralda werden in mei met de spaceshuttle Endeavour naar het ISS vervoerd. De dieren zijn onderdeel van een experiment waarbij kinderen op Amerikaanse scholen het gedrag tussen spinnen in de ruimte en op aarde vergelijken.

Volgens de onderzoekers van de Universiteit van Colorado heeft het web van de spinnen in de ruimte waarschijnlijk een symmetrisch uiterlijk, omdat de dieren niet goed lijken te weten wat de onderkant en de bovenkant van de constructie is.

Zwaartekracht

Op aarde maken gouden zijdespinnen gebruik van de zwaartekracht als ze de lange draden vanuit het midden van hun web spinnen.

Soms laten ze zich na het vervaardigen van zo’n lange draad op de grond vallen. De spinnen in de ruimte zweven op zo’n moment naast hun web. De eerste resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het vaktijdschrift BioEd Online.

Voedsel

In 2008 werden er ook al eens spinnen in het ISS gehouden maar destijds mislukte het experiment omdat de dieren na acht dagen al door hun voedsel heen waren.

Dit keer krijgen de spinnen niet al hun eten in één keer. Elke vier dagen leggen de wetenschappers een nieuwe voorraad voedsel in hun kooi. Het experiment met de gouden zijdespinnen zal in totaal 45 dagen duren.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98807104
29-06-2011

Topastronoom: "Binnen 20 jaar zullen we aliens vinden"



"We zullen aliens vinden binnen de twintig jaar", voorspelt Russisch topastronoom Andrei Finkelstein in The Sun. "Het ontstaan van leven is zo onvermijdelijk als de vorming van atomen", zegt de directeur van het vermaarde Instituut voor Toegepaste Astronomie van de Russische Wetenschapsacademie. "Er is leven op andere planeten en wij zullen het vinden binnen dit en twintig jaar."

Zo'n tien procent van de ons bekende planeten met zonnestelstels in de melkweg gelijkt op de Aarde en daarom is het volgens Finkelstein onvermijdelijk dat daar leven kan gevonden worden.

Zoals mensen
Hij meent dat de aliens heel waarschijnlijk op de mens gelijken, met twee armen, twee benen en een hoofd. "Maar ze kunnen wel een andere huidskleur hebben", voegt hij eraan toe.

Nog volgens Finkelstein werd er tot nu toe op een verkeerde manier naar buitenaards leven gezocht. De meeste wetenschappers gaan op zoek naar radiosignalen die zouden uitgezonden worden door aliens. Finkelstein vindt dat wij zélf met hen contact moeten zoeken en niet omgekeerd. (hlnsydney/jv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98807157
28-06-2011

Neutronenster 'verslikt' zich in gaswolk van blauwe superreus



De neutronenster IGR J18410-0535 heeft zich 'verslikt' in een kolossale wolk van heet gas, die uitgeblazen werd door de begeleider van de neutronenster, een blauwe superreus. De gaswolk, met een geschatte afmeting van 15 miljoen kilometer, werd slechts gedeeltelijk door de kleine, compacte neutronenster 'onderschept'. Het gas dat door het sterke zwaartekrtachtsveld van de neutronenster werd ingevangen werd daarbij zo sterk verhit dat er sprake was van een vier uur durende uitbarsting van extreem intense röntgenstraling, ongeveer tienduizend keer helderder dan de normale röntgenintensiteit van de neutronenster.

De röntgenuitbarsting is waargenomen door de Europese ruimtetelescoop XMM-Newton. Uit de waarnemingen blijkt dat de blauwe superreus niet alleen een sterke, gestage 'sterrenwind' de ruimte in blaast, maar dat het materieverlies ook optreedt in de vorm van grote, geïsoleerde gasuitbarstingen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98855696
29-06-2011

Quasar breekt afstandsrecord



Een team van Europese astronomen heeft, met behulp van onder meer de Very Large Telescope in Chili, de tot nu toe verste quasar ontdekt. Dit heldere baken, dat van energie wordt voorzien door een kolossaal zwart gat, is verreweg het helderste object dat in het vroege heelal is waargenomen. Het licht van de quasar, die de aanduiding ULAS J1120+0641 draagt, heeft er 12,9 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken (Nature, 30 juni).

Quasars zijn zeer heldere, verre sterrenstelsels die hun energie waarschijnlijk ontlenen aan de superzware zwarte gaten in hun kernen. Dankzij hun grote helderheid kunnen deze objecten ons meer inzicht geven in het tijdperk waarin de eerste sterren en sterrenstelsels ontstonden. De nieuwe quasar is zo ver weg dat zijn licht informatie bevat over het einde van het zogeheten reïonisatietijdperk - de periode van ongeveer 150 tot 800 miljoen jaar na de oerknal, waarin het heelal doorzichtiger werd doordat sterren met hun straling waterstofgas in protonen en elektronen splitste.

Omdat ULAS J1120+0641 relatief helder is, is het mogelijk er een spectrum van op te nemen (wat betekent dat het licht van het object in zijn samenstellende kleuren wordt gesplitst). Uit dit spectrum blijkt dat het zwarte gat in het centrum van de quasar ongeveer twee miljard keer zo zwaar is als de zon. Deze zeer grote massa laat zich, zo kort na de oerknal, lastig verklaren. De huidige theorieën over de groei van superzware zwarte gaten voorspellen dat hun massa langzaam toeneemt door het opslokken van materie uit de omgeving.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98855833
29-06-2011

De Nieuwe Wereld: UrtheCast

Google Earth op steroïden, noemen de makers het zelf. Of een kruising tussen Google Maps en Youtube. Waarmee het ook vergeleken mag worden: het UrtheCast-project zal voor velen de wereld veranderen. Iedereen zal via internet live-beelden vanuit het Ruimtestation ISS kunnen bewonderen. In HD kwaliteit dan nog wel. We zien gewoon wat de astronauten uit hun raampje kunnen aanschouwen. Voorheen moest je voor dergelijke plaatjes behoorlijk in de buidel tasten, maar binnenkort niet meer...



Dankzij een samenwerking met het Russische Ruimtevaartagentschap worden eind dit jaar de twee camera voor UrtheCast bevestigd. Door middel van online software zal iedereen kunnen inzoomen op elk gewenst plekje dat in de ooghoeken van de lens valt. Locaties zullen getagd kunnen worden, net zoals in Google Earth maar dan niet meer met foto's. Live, met een resolutie van één meter, wat toch behoorlijk goed is om mee te beginnen. Het is al mogelijk om een voetbalwedstrijd vanuit de lucht mee te volgen. Of gelijk welk ander evenement.

We kijken alvast uit naar het resultaat van dit project. De opties zijn erg divers. Wat dacht u van stiekem kijken in de tuin van buren en familie? Of naar dat besloten feestje in het openluchtzwembad van de plaatselijke swingersclub? En dan is er nog de mogelijkheid dat UFO's voor de les poseren. Wij popelen!


(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98888706
quote:
0s.gif Op donderdag 30 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-06-2011

De Nieuwe Wereld: UrtheCast

Google Earth op steroïden, noemen de makers het zelf. Of een kruising tussen Google Maps en Youtube. Waarmee het ook vergeleken mag worden: het UrtheCast-project zal voor velen de wereld veranderen. Iedereen zal via internet live-beelden vanuit het Ruimtestation ISS kunnen bewonderen. In HD kwaliteit dan nog wel. We zien gewoon wat de astronauten uit hun raampje kunnen aanschouwen. Voorheen moest je voor dergelijke plaatjes behoorlijk in de buidel tasten, maar binnenkort niet meer...

[ afbeelding ]

Dankzij een samenwerking met het Russische Ruimtevaartagentschap worden eind dit jaar de twee camera voor UrtheCast bevestigd. Door middel van online software zal iedereen kunnen inzoomen op elk gewenst plekje dat in de ooghoeken van de lens valt. Locaties zullen getagd kunnen worden, net zoals in Google Earth maar dan niet meer met foto's. Live, met een resolutie van één meter, wat toch behoorlijk goed is om mee te beginnen. Het is al mogelijk om een voetbalwedstrijd vanuit de lucht mee te volgen. Of gelijk welk ander evenement.

We kijken alvast uit naar het resultaat van dit project. De opties zijn erg divers. Wat dacht u van stiekem kijken in de tuin van buren en familie? Of naar dat besloten feestje in het openluchtzwembad van de plaatselijke swingersclub? En dan is er nog de mogelijkheid dat UFO's voor de les poseren. Wij popelen!


(Grenswetenschap)
Yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  vrijdag 1 juli 2011 @ 02:54:27 #17
61946 Googolplexian
Think Harder!
pi_98894411
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 21:47 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Poreus stof.... mmmmmm zal er wel bijzitten.
Maar mijn vermoeden gaat uit naar gesmolten ijs......
Die sporen is iig geen wind erosie. En ik zie o.a. zo geen grote rotsblokken liggen.

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking O-)

Kan ... kan ...

Kan ook zijn dat -omdat het aantrekkingsveld van Helene zo klein is- debris van evt. inslagen heel, heel langzaam weer aangetrokken wordt waarbij de zwaardere delen eerder terugvallen dan het fijne stof. Daarbij zou slechts een deel vergaan in een soort fijne ring (of tot een bestaande ring aangetrokken worden). Dit zou dan ook de flow-patterns verklaren omdat het allerlichtstse stof door de geringe aantrekkingskracht lang boven het oppervlak blijft dwarrelen (door de ronddraaiende beweging van Helene en doordat ze weer stof oppakt bij volgende orbits).



[ Bericht 4% gewijzigd door Googolplexian op 01-07-2011 03:02:25 ]
Calm down, please!
pi_98947450
quote:
De details blijven me fascineren :9~
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_99012225
Googolplexian en CRASH
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99012238
01-07-2011

Verre sterrenstelsels groeiden langzaam



Sterrenstelsels werden lang gezien als vraatzuchtige tijgers, maar volgens een nieuw onderzoek met NASA's infraroodsatelliet Spitzer zijn het eerder grazende koeien. Uit dat onderzoek blijkt namelijk dat de sterrenstelsels in het verre, vroege heelal er heel lang over hebben gedaan om het gas te verzamelen waaruit zij sterren konden vormen. Dat gaat in tegen de eerdere theorie dat sterrenstelsels aan hun brandstof kwamen door andere sterrenstelsels te verorberen.

Voor dit onderzoek onderzochten astronomen meer dan zeventig sterrenstelsels waarvan het licht er twaalf tot dertien miljard jaar over heeft gedaan om ons te bereiken. Dat betekent dat we deze stelsels zien zoals ze één à twee miljard jaar na de oerknal waren (ons heelal is ongeveer 13,7 miljard jaar oud).

Tot verrassing van de astronomen produceert zeventig procent van de verre stelsels veel zogeheten H-alfastraling - straling die afkomstig is van waterstofgas dat door ultraviolet sterlicht is getroffen. Een hoge H-alfa-intensiteit wijst erop dat er veel nieuwe sterren worden gevormd. Bij eerder onderzoek in het ultraviolette deel van het spectrum werd nog een veel geringere stervormingsactiviteit geconstateerd. Volgens de astronomen komt dit doordat de verre stelsels rijk zijn aan stof, dat wel ondoorzichtig is voor ultraviolet-, maar niet voor infraroodstraling.

Uit verdere analyse blijkt dat de verre sterrenstelsels sterren produceerden in een tempo dat tientallen keren hoger ligt dan de huidige stervormingsactiviteit in ons Melkwegstelsel. Bovendien strekte de stervorming zich uit over honderden miljoenen jaren. Dat maakt het onwaarschijnlijk dat botsingen tussen sterrenstelsels in het spel waren, omdat deze zich over veel kleinere tijdschalen voltrekken. Het lijkt er sterk op dat de stelsels gewoon het gas uit hun omgeving afgraasden.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99012259
30-06-2011

Structuur ruimte is 'fijnkorreliger' dan gedacht



De Europese gamma-satelliet Integral heeft metingen verricht die van groot belang kunnen zijn voor de fysica van ruimte en tijd. Uit de metingen blijkt dat de kwantumstructuur van de ruimte veel fijnkorrelige is dan tot nu toe werd gedacht.

Volgens de algemene relativiteitstheorie van Einstein, die de eigenschappen van de zwaartekracht beschrijft, is de ruimte een glad, ononderbroken weefsel. Volgens de kwantumtheorie zou de ruimte op de allerkleinste schaal echter korrelig moeten zijn, zoals een zandstrand. Fysici doen al decennialang verwoede pogingen om deze beide concepten aan elkaar te knopen tot een theorie, die kwantumzwaartekracht wordt genoemd.

De resultaten van Integral leggen strikte grenzen op aan de mogelijke afmetingen van de 'kwantumkorrels'. Uit berekeningen blijkt namelijk dat de korrelstructuur van de ruimte van invloed zou zijn op de manier waarop gammastraling zich voortplant. De korrels zouden de richting waarin de gammagolven op en neer gaan moeten verdraaien - een verschijnsel dat polarisatie wordt genoemd. En hoogenergetische gammastraling zou sterker gepolariseerd moeten worden dan laagenergetische; uit het verschil in polarisatiegraad kan dan de grootte van de kwantumkorrels worden afgeleid.

Integral-metingen van een gammaflits die op 19 december 2004 plaatsvond in een ver sterrenstelsel laten echter geen verschil in polarisatie zien tussen gammastraling van verschillende energieën. Daaruit kan worden afgeleid dat de kwantumkorrels minstens tien biljoen keer zo klein zijn als de door sommige theorieën voorspelde Planck-schaal, die 10 biljoensten van een biljoenste van een biljoenste meter bedraagt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99024305
ExperimentalFrentalMental & Googolplexian
^O^ c_/
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De ene z'n dood maakt de ander groot

Russia gains edge in space race as US shuttle bows out
by Staff Writers
Moscow (AFP) July 2, 2011
quote:
As the United States winds down its shuttle programme in a symbolic twist in a long-running space rivalry, Russia will gain complete control of access to the International Space Station.

The Russian space agency plays down any triumphalism, but US astronauts will remain dependent on Russia for access to the ISS at least until 2015 and will have to pay for seats in its Soyuz space capsules.

"We cannot say that we have won the space race, but simply that we have reached the end of a certain stage," the deputy head of the Russian space agency, Vitaly Davydov, said in an interview.

On July 8, four US astronauts will board the Atlantis shuttle for its last flight, wrapping up a three-decade-long programme in which the United States took turns to ferry supplies and crews to the ISS with Russia's Proton and Soyuz rockets.

Henceforth, Washington will have to pay $51 million per seat in Russia's space capsules until a new crew vehicle can be built by private companies, which US space agency NASA has estimated could be between 2015 and 2020.

Davydov of the space agency Roskosmos rejected any talk of rivalry, however, emphasizing that the ISS was primarily a story of successful international cooperation.

"I cannot think today of another international space project that is so effective in its scale, its significance and its results as the ISS," he said.

While Russia gains a symbolic victory, it will be a costly one, with the obligation to build more space ships to go back and forth to the ISS eating up a budget that could be spent on other projects.

Unlike the reusable NASA shuttles, the Russian Soyuz space capsules are single-use, except for the section in which spacemen return to Earth.

The situation is "not very convenient because it lays a heavy burden on Roskosmos's production capacities," space industry expert Igor Marinin told AFP.

Roskosmos this year declared its budget as $3 billion, a fraction of NASA's massive $18.5 billion budget.

And it has faced embarrassing setbacks, including the failure of several satellite launches that led to the sacking of the long-serving space chief Anatoly Perminov in April.

The country's space industry has also drawn smirks with a clunky experiment simulating a trip to Mars, in which volunteers are spending more than a year confined at a Moscow research institute and "landed" in a specially designed sand pit.

To recoup its costs, Roskosmos hopes to build a stronger presence in the commercial space market, such as satellite launches, its newly appointed chief Vladimir Popovkin said at the Saint Petersburg Economic Forum last month.

"The goal is to take up a suitable position in the commercial market: about 10 to 12 percent" of a market worth $300 billion per year, Popovkin said.

"This is one of the few things in our country that is competitive on the international level."

While Russia holds 40 percent of the world's space launches and constructs 20 percent of its space craft, currently "its share in the space business is unfairly small, not more than three percent," Popovkin said

Russia also faces new rivals, notably China, which in 2003 became the third country in the world after the Soviet Union and the United States to send a man into space in its own ship.

In ambitious plans, China hopes to put a robot on the Moon in 2013 and to build its own space station due to enter service in 2015.

Davydov acknowledged that China had become a rival, albeit still far behind, but said Russia did not feel threatened.

"There is a place for everyone in space," he said.

"In a certain sense, (China) is our competitor... but that is absolutely normal and we have not been afraid of the market for a long time now."

Ironically, the new commercial realities of the Russian space programme, with reduced budgets and the need to cooperate on large-scale projects, make some Soviet space veterans yearn for the competitive edge of the Cold War.

"It's strange that during the Cold War, when we cosmonauts and constructors dreamt of cooperation, there were a lot of new launches, but then cooperation came and now we are mostly repeating ourselves," lamented retired cosmonaut Georgy Grechko, 80.

The US space shuttle programme's goal of making launches less expensive was not ultimately reached, he said, and its end sees a return to single-use "sausage-like" rockets little different to those used 50 years ago.

"Mankind has lost its stimulus to go into space using more complicated machines," he complained.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

The Most Distant Quasar: Both Headache And Opportunity
by Staff Writers
Hilo HI (SPX) Jul 04, 2011
quote:

Artist's conception of how the quasar would appear close up. The very hot extremely luminous quasar at the center of the image is very bright at ultraviolet wavelengths, and light from the quasar ionizes the surrounding gas, producing the red color that is characteristic of ionized hydrogen. Faint compact galaxies that have just been born appear in the background. The galaxies' hot stars also ionize their surroundings, but only in the immediate vicinity as they are far less luminous than the quasar which can ionize over a much larger volume. Image Credit: Gemini Observatory/AURA by Lynette Cook.

An international team of astronomers have announced the discovery of the most distant known supermassive black hole, seen as a luminous quasar [1] caused by gas falling into the black hole.

The discovery came to light using data from an ongoing infrared sky survey being conducted at the United Kingdom Infrared Telescope (UKIRT) and critical follow-up confirmation observations with the Gemini North telescope, both on Mauna Kea in Hawai'i. The results are presented in the June 30, 2011 issue of the Journal Nature [2].

The light from the quasar started its journey toward us when the universe was only 6% of its present age, a mere 770 million years after the Big Bang, at a redshift of about 7.1 [3]. "This gives astronomers a headache," says lead author Daniel Mortlock, from Imperial College London.

"It's difficult to understand how a black hole a billion times more massive than the Sun can have grown so early in the history of the universe. It's like rolling a snowball down the hill and suddenly you find that it's 20 feet across!"

However, as well as being a headache, the new quasar is a great opportunity, because it allows scientists to measure the conditions in the gas that the quasar's light passes through on its way to us. "What is particularly important about this source is how bright it is," says Mortlock. "It's hundreds of times brighter than anything else yet discovered at such a great distance. This means that we can use it to tell us for the first time what conditions were like in the early universe."

Cosmologists are extremely keen to measure the state of gas in the early universe, to understand the process of how stars and galaxies formed. Most of the gas in the universe is hydrogen, and most of it is ionized at the present time, meaning that the electrons have been stripped off the protons. As one looks further away and thus further back in time, one should eventually reach the time when the gas was neutral, with the electrons and protons combined as atoms, before most of the stars in the universe have formed, over 12 billion years ago.

The transition between these periods is the epoch of reionization, a milestone in cosmic history. The light from the new quasar displays the characteristic signature of neutral gas. This signature, showing the quasar is beyond the epoch of reionization, was predicted in 1998 but has never been observed before.

"Being able to analyze matter at this critical juncture in the history of the universe is something we've been long striving for but never quite achieved. Now it looks like we have crossed the barrier with this observation," said Prof. Steve Warren, leader of the quasar team. "It's like discovering a new continent which we can now explore."

The quasar, named ULAS J1120+0641, was discovered in the UKIRT Infrared Deep Sky Survey (UKIDSS) a new map of the sky at infrared wavelengths. Such very distant, highly redshifted objects are much more easily found in infrared light [4].

"It was for just this sort of discovery that we began this ambitious survey in 2005," said Prof. Gary Davis, Director of UKIRT. To find the quasar the team sifted through images of over 10 million sources. "We'd been searching for five years, and hadn't found anything, and were beginning to lose heart," said Warren. "It gave us a terrific jolt when we found it as we hadn't really expected to discover anything quite so far away."

To confirm that the object was really a distant quasar and measure its distance, in December 2010 the team made further observations with the 8-meter Gemini North telescope, UKIRT's neighbor on Mauna Kea, using the Gemini Near-Infrared Spectrograph (GNIRS). "The timing was perfect..." recalled Kathy Roth, an astronomer at Gemini Observatory, "...as we got the observation request just days after the spectrograph had been made available for science use at Gemini North. Once the measurements were made it became immediately obvious they had found what they were looking for."

The team then quickly collected an additional set of detailed observations, with telescopes at the European Southern Observatory (ESO), and in the Canary Islands [5]. Collectively, these observations from many facilities allowed a detailed study of the properties of the quasar itself, and of the surrounding gas.

The team plans further detailed observations of ULAS J1120+0641, but also hope to find more such distant but bright quasars. "There may be 100 such objects spread around the whole sky," says Mortlock, "but finding them amongst the billions of other objects in astronomical images is a serious challenge!"

[1] Quasars are the most luminous objects known. They are thought to be the result of gas in a swirling disk accreting onto a supermassive black hole sitting at the center of a distant galaxy - as the gas falls in it gets extremely hot and emits radiation. The black hole slowly grows as it "swallows" more gas. At 770 million years after the Big Bang, there is barely enough time for a black hole to grow to two billion solar masses even if it is swallowing gas at the maximum possible (theoretical) rate.

[2] Details of the discovery are published in a paper in Nature on June 30th, entitled 'A luminous quasar at a redshift of z=7.085' by D.J. Mortlock, S. J. Warren, B. P. Venemans, M. Patel, P. C. Hewett, R. G. McMahon, C. Simpson et al.

[3] The UKIRT Infrared Deep Sky Survey [UKIDSS] is a project to map a large area of sky in infrared light, to much fainter light levels than attempted before. The new quasar ULAS J1120+0641 comes from a component called the "Large Area Survey (LAS)." The prefix J and the numbers refer to the quasar's position on the sky. The survey uses a very large infrared camera called Wide Field Camera (WFCAM) which was built at the Astronomy Technology Center (ATC) at the Royal Observatory Edinburgh. The observations are made at the United Kingdom Infrared Telescope (UKIRT) on the summit area of Mauna Kea in Hawai'i. Both the ATC and UKIRT are establishments of the UK's Science and Technology Facilities Council (STFC).

[4] Light from distant parts of the universe is stretched out or "redshifted" by the expansion of the universe. This means that light which starts out at the quasar as ultraviolet and visible light arrives at Earth as infrared light. The light from ULAS J1120+0641 is stretched by a factor of 7.1. Because light travels at a finite speed, the light we see now from ULAS J1120+0641 started out about 12.9 billion years ago. The universe is currently thought to be about 13.7 billion years old, so we see ULAS J1120+0641 as it was 0.8 billion years after the universe began, or 770 million years.

[5] http://www.eso.org/public/news/eso1122/


[ Bericht 21% gewijzigd door -CRASH- op 04-07-2011 15:58:16 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  dinsdag 5 juli 2011 @ 12:10:35 #24
61946 Googolplexian
Think Harder!
pi_99059875
^O^

Nu ook in HD : De Zon (en die maffe uitbarsting van laatst)

Calm down, please!
pi_99141735
quote:
0s.gif Op dinsdag 5 juli 2011 12:10 schreef Googolplexian het volgende:
^O^

Nu ook in HD : De Zon (en die maffe uitbarsting van laatst)

Thx ^O^
Dat was een flinke exlposie, wow
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99141759
06-07-2011

Waterstofperoxide ontdekt in de ruimte



Voor het eerst zijn in de interstellaire ruimte moleculen van waterstofperoxide gevonden. Deze ontdekking geeft meer inzicht in het chemische verband tussen twee moleculen die cruciaal zijn voor het ontstaan van leven: water en zuurstof. Op aarde speelt waterstofperoxide een sleutelrol bij de chemische interactie tussen water en ozon in de atmosfeer, en staat de stof bekend als ontsmettings- en haarbleekmiddel. Nu is hij met de Europese APEX-telescoop in Chili dan ook in de ruimte ontdekt.

De waterstofperoxide is waargenomen in de omgeving van de ongeveer 400 lichtjaar verre ster Rho Ophiuchi. In dat gebied bevinden zich zeer koude (ca. -250 graden Celsius), dichte wolken van gas en stof waarin nieuwe sterren worden geboren. De wolken bestaan grotendeels uit waterstof, maar bevatten ook sporen van andere chemische stoffen, die interessant zijn voor astronomen die op kosmische moleculen jagen. Telescopen zoals APEX, die straling in het millimeter- en submillimetergebied opvangen, zijn ideaal voor het opsporen van deze moleculen.

Vermoed wordt dat waterstofperoxide in de ruimte ontstaat aan de oppervlakken van kosmische stofdeeltjes - zeer fijne deeltjes, vergelijkbaar met zand en roet - waar waterstof- en zuurstofmoleculen bijeenkomen. De reactie van waterstofperoxide met nog meer waterstof is een van de manieren om water te produceren. De detectie van waterstofperoxide kan astronomen dus helpen begrijpen hoe het water in het heelal is ontstaan.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99167599
Het stormt op Saturnus

Een gigantische storm op Saturnus is vanaf de aarde zichtbaar als een witte plek op de ringenplaneet. In de ‘Grote Witte Vlek’ komen bliksemschichten voor die 10.000 keer krachtiger zijn dan bliksemschichten op aarde.

De Cassini-ruimtesonde heeft een foto van de 17.000 kilometer brede vlek gemaakt. De witte wolken van ammonia steken af tegen de geelbruine kleur van de andere gaslagen van Saturnus.

Het is vrij uniek dat er een Grote Witte Vlek te zien is. Volgens planetaire wetenschapper Agustin Sanchez-Lavega ontstaan dit soort stormen één keer per 30 aardse jaren. De Grote Witte Vlek is volgens hem tien keer groter dan normale stormen op de ringenplaneet.

Sinds 1876 is dit fenomeen ongeveer zes keer gespot. Aangezien de Cassini-ruimtesonde momenteel om Saturnus cirkelt, hebben wetenschappers voor het eerst gedetailleerde beelden van zo’n grote storm op de gasplaneet in handen.

Hoewel wetenschappers weten dat de storm een cyclus van 30 jaar heeft, is het nog steeds onduidelijk hoe dit soort megastormen precies ontstaan. “Het zal een grote uitdaging worden voor de volgende generatie van atmosferische modellen om te voorspellen wanneer en waar er weer een superstorm opduikt”, zegt professor Peter Read van de Oxford universiteit.

Onderaan dit artikel is een foto van de Grote Witte Vlek zichtbaar. Deze Witte Vlek is niet vergelijkbaar met Jupiters Grote Rode Vlek. De Grote Rode Vlek van Jupiter is namelijk een langdurige storm, die al sinds de zestiende eeuw zichtbaar is. De Grote Witte Vlek van Saturnus is slechts een tijdelijke storm.

  donderdag 7 juli 2011 @ 21:24:58 #28
276646 -Kadesh-
The Protectors of the Garden
pi_99170320
quote:
0s.gif Op donderdag 30 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-06-2011

De Nieuwe Wereld: UrtheCast

Google Earth op steroïden, noemen de makers het zelf. Of een kruising tussen Google Maps en Youtube. Waarmee het ook vergeleken mag worden: het UrtheCast-project zal voor velen de wereld veranderen. Iedereen zal via internet live-beelden vanuit het Ruimtestation ISS kunnen bewonderen. In HD kwaliteit dan nog wel. We zien gewoon wat de astronauten uit hun raampje kunnen aanschouwen. Voorheen moest je voor dergelijke plaatjes behoorlijk in de buidel tasten, maar binnenkort niet meer...

[ afbeelding ]

Dankzij een samenwerking met het Russische Ruimtevaartagentschap worden eind dit jaar de twee camera voor UrtheCast bevestigd. Door middel van online software zal iedereen kunnen inzoomen op elk gewenst plekje dat in de ooghoeken van de lens valt. Locaties zullen getagd kunnen worden, net zoals in Google Earth maar dan niet meer met foto's. Live, met een resolutie van één meter, wat toch behoorlijk goed is om mee te beginnen. Het is al mogelijk om een voetbalwedstrijd vanuit de lucht mee te volgen. Of gelijk welk ander evenement.

We kijken alvast uit naar het resultaat van dit project. De opties zijn erg divers. Wat dacht u van stiekem kijken in de tuin van buren en familie? Of naar dat besloten feestje in het openluchtzwembad van de plaatselijke swingersclub? En dan is er nog de mogelijkheid dat UFO's voor de les poseren. Wij popelen!


(Grenswetenschap)
Whooow!!! Hoe vet is dat!! Wanneer kunnen we meekijken?
For thirteen generations we have protected it from the unclean
pi_99187603
quote:
0s.gif Op donderdag 7 juli 2011 21:24 schreef -Kadesh- het volgende:

[..]

Whooow!!! Hoe vet is dat!! Wanneer kunnen we meekijken?
Dat is zeker vet _O_
Even de site in de gaten houden:
http://urthecast.com/
in het artikel staat eind van dit jaar.
Je kunt je ook al abonneren op het youtube-kanaal van Urthecast
http://www.youtube.com/user/Urthecast
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99187691
07-07-2011

Het heelal is mogelijk draaiend geboren



Wetenschappers zijn er lang van uitgegaan dat het heelal volkomen symmetrisch is. Maar recente bevindingen van onderzoekers van de universiteit van Michigan wijzen erop dat dit toch niet zo is.

Om de vermeende symmetrie van het heelal te toetsen, inventariseerden de natuurkundige Michael Longo en een team van studenten de rotatierichting van tienduizenden spiraalstelsels, die zijn vastgelegd bij de Sloan Digital Sky Survey. In een volkomen symmetrisch heelal zou in elke richting evenveel stelsels te zien moeten zijn die met de klok mee draaien als stelsels die de andere kant op roteren. Dat blijkt echter niet zo te zijn.

Het hemelgebied in de richting van de noordpool van ons Melkwegstelsel telt meer 'linksdraaiende' stelsels - stelsels die tegen de klok in draaien - dan 'rechtsdraaiende'. En dat effect strekt zich uit tot een afstand van meer dan 600 miljoen lichtjaar. Het getalsmatige verschil is niet zo heel groot - een procent of zeven - maar de kans dat dit op toeval berust is heel klein.

Volgens Longo kan dit betekenen dat het heelal al sinds zijn ontstaan om een bepaalde as draait. En als dat zo is, zou in de richting van de galactische zuidpool juist een overschot aan 'rechtsdraaiende' stelsels te zien moeten zijn. Of dat inderdaad zo is, zal moeten blijken uit een survey van de zuidelijke hemel die momenteel wordt uitgevoerd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allsoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99187839
07-07-2011

Supernova's zijn bron van stof



Astronomen hebben met behulp van de Europese infraroodsatelliet Herschel een belangrijke bron van kosmisch stof ontdekt. Het stof is waargenomen bij het restant van een supernova, wat de theorie bevestigt dat er bij zo'n sterexplosie veel stof vrijkomt (Science, 8 juli). Kosmisch stof speelt een belangrijke rol bij de vorming van nieuwe sterren.

De onderzochte supernovarest bevindt zich in de Grote Magelhaense Wolk, een klein buurstelsel van onze Melkweg. Op 23 februari 1987 stortte een uitgeputte zware ster in dat stelsel onder zijn eigen gewicht ineen, wat een kolossale ontploffing tot gevolg had.

Uit de waarnemingen van Herschel blijkt dat het hart van het restant van de supernovarest rijk is aan stof met een temperatuur van 250 graden onder nul. De hoeveelheid is enorm: er is voldoende materiaal om 200.000 aardes van te maken. De onderzoekers zijn verrast over deze hoeveelheid.

Het stof bestaat uit materiaal dat bij de ontploffing van de ster is weggeblazen. Maar onduidelijk is nog of dat direct na de explosie al is gebeurd of in de loop van de afgelopen 24 jaar. Hoe dan ook: het lijkt er sterk op dat de hoeveelheid stof in de Grote Magelhaense Wolk - en waarschijnlijk ook in andere sterrenstelsels - voor een groot deel aan supernova-explosies kan worden toegeschreven.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99355624
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99355632
12-07-2011

Neptunus viert 1e 'verjaardag' sinds ontdekking in 1846



De planeet Neptunus is jarig. Op dinsdag 12 juli is de planeet precies één keer rond de zon gedraaid sinds hij in 1846 ontdekt werd. Dat meldt de Volkssterrenwacht Mira.

"Op 12 juli 2011 bereikt de planeet Neptunus een positie aan de hemel die overeenkomt met de positie waar de planeet zich bevond toen die tijdens de nacht van 23 op 24 september 1846 door de Duitse astronoom Johann Galle samen met zijn assistent Heinrich d'Arrest van op de sterrenwacht van Berlijn werd ontdekt", stelt de Volkssterrenwacht in een bericht op zijn website.

Neptunus is de verste planeet van het zonnestelsel. Hij heeft 164,79 aardse jaren nodig om een volledige baan rond de zon te beschrijven. (belga/jv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99358049
quote:
0s.gif Op dinsdag 12 juli 2011 08:55 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
12-07-2011

Neptunus viert 1e 'verjaardag' sinds ontdekking in 1846

[ afbeelding ]

De planeet Neptunus is jarig. Op dinsdag 12 juli is de planeet precies één keer rond de zon gedraaid sinds hij in 1846 ontdekt werd. Dat meldt de Volkssterrenwacht Mira.

"Op 12 juli 2011 bereikt de planeet Neptunus een positie aan de hemel die overeenkomt met de positie waar de planeet zich bevond toen die tijdens de nacht van 23 op 24 september 1846 door de Duitse astronoom Johann Galle samen met zijn assistent Heinrich d'Arrest van op de sterrenwacht van Berlijn werd ontdekt", stelt de Volkssterrenwacht in een bericht op zijn website.

Neptunus is de verste planeet van het zonnestelsel. Hij heeft 164,79 aardse jaren nodig om een volledige baan rond de zon te beschrijven. (belga/jv)

(HLN)
_O_ Daar sta je dan even bij stil, he.

Gefeliciteerd Neptunus.
Calm down, please!
pi_99401497
quote:
0s.gif Op dinsdag 12 juli 2011 10:40 schreef Googolplexian het volgende:

[..]

_O_ Daar sta je dan even bij stil, he.

Gefeliciteerd Neptunus.
:)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99401524
11-07-2011

'Donker vuurwerk' op de zon



Bij een zonsuitbarsting op 7 juni jongstleden werden kolossale wolken van relatief koel plasma de ruimte in geblazen, die vervolgens onder invloed van het zwaartekrachtsveld van de zon terugvielen naar het oppervlak, en daar weer voor nieuwe, kleinere uitbarstingen zorgden. De relatief koele gaswolken, met afmetingen ter grootte van complete planeten, steken donker af tegen het heldere zonsoppervlak op filmpjes die gemaakt zijn door het Amerikaanse Solar Dynamics Observatory.

Bij de uitbarsting werd ook een geweldige hoeveelheid zonnegas het zonnestelsel in geblazen (ongeveer 4,5 miljard ton), in een van de grootste coronale massa-ejecties die ooit zijn waargenomen.

Hoewel de zonsuitbarsting niet extreem veel röntgenstraling produceerde (het ging om een klasse M-vlam, voor 'medium'), is een dergelijk 'donker vuurwerk' nooit eerder zo spectaculair vastgelegd, aldus zonnefysici van NASA's Goddard Space Flight Center.

© Govert Schilling

Filmpje 1 (13 MB)
Filmpje 2 (99 MB)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99421544
quote:
0s.gif Op woensdag 13 juli 2011 08:51 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
11-07-2011

'Donker vuurwerk' op de zon

[ afbeelding ]

Bij een zonsuitbarsting op 7 juni jongstleden werden kolossale wolken van relatief koel plasma de ruimte in geblazen, die vervolgens onder invloed van het zwaartekrachtsveld van de zon terugvielen naar het oppervlak, en daar weer voor nieuwe, kleinere uitbarstingen zorgden. De relatief koele gaswolken, met afmetingen ter grootte van complete planeten, steken donker af tegen het heldere zonsoppervlak op filmpjes die gemaakt zijn door het Amerikaanse Solar Dynamics Observatory.

Bij de uitbarsting werd ook een geweldige hoeveelheid zonnegas het zonnestelsel in geblazen (ongeveer 4,5 miljard ton), in een van de grootste coronale massa-ejecties die ooit zijn waargenomen.

Hoewel de zonsuitbarsting niet extreem veel röntgenstraling produceerde (het ging om een klasse M-vlam, voor 'medium'), is een dergelijk 'donker vuurwerk' nooit eerder zo spectaculair vastgelegd, aldus zonnefysici van NASA's Goddard Space Flight Center.

© Govert Schilling

Filmpje 1 (13 MB)
Filmpje 2 (99 MB)

(allesoversterrenkunde)
Die M-klassering komt toch voort uit het feit dat deze CME niet naar de Aarde was gericht?
quote:
Solar flares are classified as A, B, C, M or X according to the peak flux (in watts per square meter, W/m2) of 100 to 800 picometer X-rays near Earth, as measured on the GOES spacecraft.
check

If so ... hoe weten ze dan of deze CME minder röntgenstralen heeft geproduceerd?
Ik zie het verband met die M2-klassering (nog vrij hoog) niet zo.
Calm down, please!
pi_99444620
13-07-2011

Innige dans wordt sterren fataal



Amerikaanse astronomen hebben twee witte dwergsterren ontdekt die met halsbrekende snelheden om elkaar heen wentelen. De sterren zijn elkaar al zo dicht genaderd, dat ze minder dan een kwartier nodig hebben om een rondje te volbrengen. Maar hun onderlinge afstand wordt nog steeds kleiner: binnen een miljoen jaar zullen ze met elkaar in botsing komen en een kolossale explosie veroorzaken. Witte dwergen zijn oude, uitgeputte kernen van sterren zoals onze zon.

De twee witte dwergen cirkelen met een snelheid van maar liefst 600 kilometer per seconde om elkaar heen. De helderste van de twee is ongeveer zo groot als de planeet Neptunus en 'weegt' ongeveer een kwart zonsmassa. Zijn begeleider is twee keer zo zwaar, maar ook aanzienlijk compacter: hij is niet veel groter dan de aarde.

Zware, compacte objecten als deze kunnen worden gebruikt om de algemene relativiteitstheorie te toetsen. Volgens deze theorie veroorzaken bewegende objecten rimpelingen in het weefsel van ruimte en tijd, die zwaartekrachtsgolven worden genoemd. Het daarmee gepaard gaande energieverlies is de oorzaak van de kleiner wordende afstand tussen de twee dwergsterren.

Door de geleidelijk steeds sneller wordende omwentelingen van de dubbelster heel nauwkeurig te timen, hopen de onderzoekers dit energieverlies te kunnen meten. Op die manier kan - indirect - het bestaan van zwaartekrachtsgolven worden aangetoond.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99492201
14-07-2011

Twee nieuwe buren van de zon ontdekt



Wetenschappers van het Leibniz-instituut voor Astrofysica in Potsdam (Duitsland) heeft twee nieuwe bruine dwergsterren ontdekt op afstanden van slechts 15 en 18 lichtjaar van de zon. Ter vergelijking: de dichtstbijzijnde buurster van de zon, Proxima Centauri, bevindt zich op een afstand van iets meer dan vier lichtjaar. En de eerder ontdekte bruine dwergen die om de nabije ster Epsilon Indi draaien, zijn twaalf lichtjaar van ons verwijderd.

De nieuwe buren van de zon heten WISE J0254+0223 en WISE J1741+2553, wat aangeeft dat ze zijn opgedoken in gegevens die zijn verzameld met de NASA-satelliet WISE. Ze vielen op doordat ze veel infraroodstraling produceren, maar vrijwel geen zichtbaar licht - een bekende eigenschap van bruine dwergen, die als ondermaatse, 'mislukte' sterren worden beschouwd. Hun nabijheid bleek uit het feit dat zij zich relatief snel verplaatsen ten opzichte van verre achtergrondsterren.

De beide dwergsterren zijn bruine dwergen van het koelste soort. Hun oppervlaktetemperaturen bedragen slechts enkele honderden graden Celsius. Het is niet uitgesloten dat in de omgeving van de zon nog meer van deze ultrakoele sterren op ontdekking wachten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  vrijdag 15 juli 2011 @ 10:05:50 #41
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_99493239
quote:
The Milky Way so close you can almost taste it: Breath-taking snaps of galaxy seen with the naked eye

A star-gazer has come a little bit closer to the final frontier - after spending 18 months photographing the night sky.

With just an ordinary digital camera, Alex Cherney turned thousands of snaps into an incredible time-lapse video of the cosmos.
Using long exposures to allow more light in, these breath-taking pictures from the southern tip of Australia demonstrate how he captured the dramatic way the sky changes at night.


Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_99527038
NASA Spacecraft to Enter Asteroid's Orbit on July 15
quote:

NASA's Dawn spacecraft obtained this image of the giant asteroid Vesta with its framing camera on July 9, 2011. Image credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA


PASADENA, Calif. -- On July 15, NASA's Dawn spacecraft will begin a prolonged encounter with the asteroid Vesta, making the mission the first to enter orbit around a main-belt asteroid.

The main asteroid belt lies between the orbits of Mars and Jupiter. Dawn will study Vesta for one year, and observations will help scientists understand the earliest chapter of our solar system's history.

As the spacecraft approaches Vesta, surface details are coming into focus, as seen in a recent image taken from a distance of about 26,000 miles (41,000 kilometers). The image is available at: http://www.nasa.gov/missi(...)wn-image-070911.html .

Engineers expect the spacecraft to be captured into orbit at approximately 10 p.m. PDT Friday, July 15 (1 a.m. EDT Saturday, July 16). They expect to hear from the spacecraft and confirm that it performed as planned during a scheduled communications pass that starts at approximately 11:30 p.m. PDT on Saturday, July 16 (2:30 a.m. EDT Sunday, July 17). When Vesta captures Dawn into its orbit, engineers estimate there will be approximately 9,900 miles (16,000 kilometers) between them. At that point, the spacecraft and asteroid will be approximately 117 million miles (188 million kilometers) from Earth.

"It has taken nearly four years to get to this point," said Robert Mase, Dawn project manager at NASA's Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Calif. "Our latest tests and check-outs show that Dawn is right on target and performing normally."

Engineers have been subtly shaping Dawn's trajectory for years to match Vesta's orbit around the sun. Unlike other missions, where dramatic propulsive burns put spacecraft into orbit around a planet, Dawn will ease up next to Vesta. Then the asteroid's gravity will capture the spacecraft into orbit. However, until Dawn nears Vesta and makes accurate measurements, the asteroid's mass and gravity will only be estimates. So the Dawn team will need a few days to refine the exact moment of orbit capture.

Launched in September 2007, Dawn will depart for its second destination, the dwarf planet Ceres, in July 2012. The spacecraft will be the first to orbit two solar system destinations beyond Earth.

Dawn's mission to Vesta and Ceres is managed by JPL for NASA's Science Mission Directorate in Washington. Dawn is a project of the directorate's Discovery Program, which is managed by NASA's Marshall Space Flight Center in Huntsville, Ala. UCLA is responsible for overall Dawn mission science. Orbital Sciences Corp. of Dulles, Va., designed and built the spacecraft. The German Aerospace Center, the Max Planck Institute for Solar System Research, the Italian Space Agency and the Italian National Astrophysical Institute are part of the mission team.

For a current image of Vesta and more information about the Dawn mission, visit: http://www.nasa.gov/dawn and http://dawn.jpl.nasa.gov .You also can follow the mission on Twitter at: http://www.twitter.com/nasa_dawn .

Priscilla Vega/Jia-Rui Cook 626-298-3290/818-354-0850
Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif.
priscilla.r.vega@jpl.nasa.gov / jccook@jpl.nasa.gov

Dwayne C. Brown 202-358-1726
NASA Headquarters, Washington
dwayne.c.brown@nasa.gov

<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_99575525
CLOSE ENCOUNTER WITH VESTA:
This weekend, NASA's Dawn spacecraft is entering orbit around Vesta for a year-long study of the giant asteroid. Dawn's cameras are expected to reveal a primitive world of desolate beauty from close range. As close as Dawn will be, however, you can be even closer; it's actually possible to hold a piece of Vesta in your hand. Authentic Vesta meteorites are now available in the Space Weather Store.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_99652857
quote:
0s.gif Op zondag 17 juli 2011 13:14 schreef -CRASH- het volgende:
CLOSE ENCOUNTER WITH VESTA:
This weekend, NASA's Dawn spacecraft is entering orbit around Vesta for a year-long study of the giant asteroid. Dawn's cameras are expected to reveal a primitive world of desolate beauty from close range. As close as Dawn will be, however, you can be even closer; it's actually possible to hold a piece of Vesta in your hand. Authentic Vesta meteorites are now available in the Space Weather Store.
18-07-2011

Eerste close-up van planetoïde Vesta gepresenteerd



NASA-ruimtesonde Dawn heeft de eerste gedetailleerde opname van de grote planetoïde Vesta naar de aarde gezonden. Dawn draait sinds afgelopen zaterdag Dawn op een afstand van ongeveer 15.000 kilometer om de planetoïde.

De eerste close-up toont de zuidkant van Vesta, waar ongeveer een miljard jaar geleden een kleinere planetoïde is ingeslagen. De krater die daarbij is ontstaan, is bijna zo breed als de planetoïde zelf. Het gebied wordt gekenmerkt door talrijke groeven en kleinere inslagkraters van latere datum.

Het echte onderzoek aan Vesta, dat bijna een jaar gaat duren, begint in augustus. De komende drie weken zal Dawn in een lagere omloopbaan worden gemanoeuvreerd, zodat het oppervlak van de planetoïde nog nauwkeuriger kan worden bestudeerd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoverserrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99694592
18-07-2011

Naburig sterrenstelsel ontvoert sterren



Astronomen van enkele Amerikaanse instituten hebben ontdekt dat de Grote Magelhaense Wolk, een klein sterrenstelsel op 160.000 lichtjaar van ons Melkwegstelsel, honderden sterren heeft 'ontvoerd'. Tot deze conclusie komen zij na analyse van de spectra van 5900 sterren in het naburige sterrenstelsel. Ten opzichte van de overgrote meerderheid blijkt vijf procent van deze sterren de 'verkeerde' kant op te draaien. Dat wijst erop dat zij niet zijn ontstaan uit de draaiende gaswolk waaruit de Grote Magelhaense Wolk is geboren.

De spectra van de tegendraads roterende sterren laten bovendien zien dat hun chemische samenstelling afwijkt van die van de meeste sterren in de Grote Magelhaense Wolk. Ze bevatten minder zware elementen zoals ijzer en calcium. In dat opzicht lijken ze op de sterren van een kleiner buurstelsel, de Kleine Magelhaense Wolk. Het heeft er dus alle schijn van dat de Grote Magelhaense Wolk de sterren aan zijn kleinere soortgenoot heeft ontfutseld.

Deze ontdekking kan ook de grote omvang helpen verklaren van het stervormingsgebied 30 Doradus in de Grote Magelhaense Wolk. Op de plek waar de ontvoerde sterren het stelsel binnenkomen, bevindt zich namelijk een kolossaal stervormingsgebied: 30 Doradus. Volgens de astronomen brengen de binnenkomende sterren het gas in de Grote Magelhaense Wolk zodanig in beroering, dat daardoor veel nieuwe sterren ontstaan.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 20 juli 2011 @ 15:09:16 #46
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_99706208
quote:
Milky Way’s Core Hides Big Twisted Ribbon

A space telescope peering into the Milky Way galaxy’s dusty core has spied a colossal twisted ribbon of supercooled material.

Astronomers previously studied gas-piercing infrared images of the Milky Way’s cloudy barred core, but they didn’t have photos with resolution high enough to discern the ribbon’s entire structure. Molinari and others found the ring by aiming the European Space Agency’s infrared Herschel Space Observatory toward galactic center.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
  woensdag 20 juli 2011 @ 19:54:44 #47
164290 ouderejongere
jemig de pemig !
pi_99718626
Nieuwe maan ontdekt bij Pluto

bron en foto's
Vierde maan bij Pluto ondekt

quote:
Astronomen hebben met behulp van de Hubble-telescoop een vierde maan rondom de dwergplaneet Pluto ontdekt.

De maan is heel klein en heeft voorlopig de naam P4 gekregen. De astronomen stuitten op de maan toen ze op zoek waren naar ringen rondom Pluto.

Kleintje
P4 is de kleinste maan rondom Pluto met een diameter tussen de dertien en 34 kilometer. Dat is heel wat kleiner dan Pluto’s grootste maan, Charon. Deze heeft een diameter van meer dan 1000 kilometer. De nieuwe maan bevindt zich tussen de banen van Nix en Hydra, de twee manen die Hubble in 2005 ontdekte.
Helder
De astronomen zijn verbaasd over de ontdekking van de maan. “Ik vind het opmerkelijk dat de camera’s van Hubble ons in staat stelden om zo’n klein object vanaf een afstand van meer dan vijf miljard kilometer zo helder waar te nemen,” merkt onderzoeker Mark Showalter op.

“Dit is een fantastische ontdekking,” vindt onderzoeker Alan Stern. “Nu we weten dat zich in het systeem van Pluto nog een maan bevindt, kunnen we observaties van dichtbij gaan inplannen tijdens een fly-by.”
quote:
Astronomers using the Hubble Space Telescope discovered a fourth moon orbiting the icy dwarf planet Pluto. The tiny, new satellite – temporarily designated P4 -- was uncovered in a Hubble survey searching for rings around the dwarf planet.

The new moon is the smallest discovered around Pluto. It has an estimated diameter of 8 to 21 miles (13 to 34 km). By comparison, Charon, Pluto's largest moon, is 648 miles (1,043 km) across, and the other moons, Nix and Hydra, are in the range of 20 to 70 miles in diameter (32 to 113 km).

"I find it remarkable that Hubble's cameras enabled us to see such a tiny object so clearly from a distance of more than 3 billion miles (5 billion km)," said Mark Showalter of the SETI Institute in Mountain View, Calif., who led this observing program with Hubble.

The finding is a result of ongoing work to support NASA's New Horizons mission, scheduled to fly through the Pluto system in 2015. The mission is designed to provide new insights about worlds at the edge of our solar system. Hubble's mapping of Pluto's surface and discovery of its satellites have been invaluable to planning for New Horizons' close encounter.

"This is a fantastic discovery," said New Horizons’ principal investigator Alan Stern of the Southwest Research Institute in Boulder, Colo. "Now that we know there's another moon in the Pluto system, we can plan close-up observations of it during our flyby."

The new moon is located between the orbits of Nix and Hydra, which Hubble discovered in 2005. Charon was discovered in 1978 at the U.S. Naval Observatory and first resolved using Hubble in 1990 as a separate body from Pluto.

Lunar rocks returned to Earth from the Apollo missions led to the theory that our moon was the result of a similar collision between Earth and a Mars-sized body 4.4 billion years ago. Scientists believe material blasted off Pluto's moons by micrometeoroid impacts may form rings around the dwarf planet, but the Hubble photographs have not detected any so far.

"This surprising observation is a powerful reminder of Hubble's ability as a general purpose astronomical observatory to make astounding, unintended discoveries," said Jon Morse, astrophysics division director at NASA Headquarters in Washington.

P4 was first seen in a photo taken with Hubble's Wide Field Camera 3 on June 28. It was confirmed in subsequent Hubble pictures taken on July 3 and July 18. The moon was not seen in earlier Hubble images because the exposure times were shorter. There is a chance it appeared as a very faint smudge in 2006 images, but was overlooked because it was obscured.

Hubble is a project of international cooperation between NASA and the European Space Agency. NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md., manages the telescope. The Space Telescope Science Institute (STScI) in Baltimore conducts Hubble science operations. STScI is operated for NASA by the Association of Universities for Research in Astronomy Inc. in Washington.
bron: NASA
_O_ wat geweldig dat ze de Hubble langer in dienst hebben gehouden, die goede oude kijkert die een rotsblok van ongeveer 25km op zo'n gigantische afstand kan detecteren.
Jezus redt
[-== Arch Linux ==-]
pi_99726931
quote:
0s.gif Op dinsdag 19 juli 2011 08:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

18-07-2011

Eerste close-up van planetoïde Vesta gepresenteerd

[ afbeelding ]

NASA-ruimtesonde Dawn heeft de eerste gedetailleerde opname van de grote planetoïde Vesta naar de aarde gezonden. Dawn draait sinds afgelopen zaterdag Dawn op een afstand van ongeveer 15.000 kilometer om de planetoïde.

De eerste close-up toont de zuidkant van Vesta, waar ongeveer een miljard jaar geleden een kleinere planetoïde is ingeslagen. De krater die daarbij is ontstaan, is bijna zo breed als de planetoïde zelf. Het gebied wordt gekenmerkt door talrijke groeven en kleinere inslagkraters van latere datum.

Het echte onderzoek aan Vesta, dat bijna een jaar gaat duren, begint in augustus. De komende drie weken zal Dawn in een lagere omloopbaan worden gemanoeuvreerd, zodat het oppervlak van de planetoïde nog nauwkeuriger kan worden bestudeerd.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoverserrenkunde)
Zal er iets mis zijn met de camera..Want de scherpte is niet je van het
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  zondag 24 juli 2011 @ 10:33:50 #49
61946 Googolplexian
Think Harder!
pi_99869344
quote:
Created by a team at the Goddard Space Flight Center's Scientific Visualisation Studio, it's the first time a computer simulation has reproduced the shadows on the moon in such high resolution. They were reconstructed using elevation measurements taken by the Lunar Orbiter Laser Altimeter (LOLA) from the Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), which has already captured more detailed data than all previous missions combined.

The video depicts a typical view from the northern hemisphere. The most dramatic monthly change is the moon's phase, caused by the shifting angle of the sun as the moon orbits the Earth. However the time-lapse also takes into account the slightly different face visible from the same point over time. Due to the tilt and shape of the moon's orbit, we see it from a slightly different angle over the course of a month. This generates a slight wobble when the views are compressed together.
quote:
If a solar storm is directed towards Earth, it can wreak havoc on satellite communications and even disrupt electricity power grids. What causes this space weather has remained a mystery but now Jie Zhang and his team from George Mason University in Virginia have found that a phenomenon called a giant magnetic rope can trigger an eruption.

The discovery was made thanks to images of the sun captured by NASA's Solar Dynamic Observatory (SDO) spacecraft, which are snapped every 10 seconds. The pictures revealed a superhot channel forming through an active region before a storm. The team thinks this is a magnetic rope: a network of magnetic field lines wrapped around a central axis. The winding creates a strong electric current that can power the rope to move outwards.

According to Zhang, understanding the process will help us better predict these storms. "We cannot prevent solar storms, just like we cannot prevent earthquakes or volcanoes," he says. "But the development of prediction capacity can help mitigate adverse effects. For instance, satellite operators can power down systems to prevent possible damage."
Swift-Tuttle Heads Up - Wie maakt dit jaar de mooiste foto van de Perseiden meteorenregen?
Calm down, please!
pi_99911615
22-07-2011

Oudste water in het heelal ontdekt



Twee teams van voornamelijk Amerikaanse astronomen hebben de grootste en oudste voorraad water ontdekt die ooit in het heelal is waargenomen. De wolk waterdamp, die 140 biljoen keer zo veel water bevat als de oceanen op aarde, bevindt zich bij een superzwaar zwart gat op een afstand van meer dan 12 miljard lichtjaar van de aarde.

De straling die de materie in de omgeving van dat zwarte gat uitzendt, of beter gezegd: uitzond, heeft er dus meer dan 12 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken. Dat wil zeggen dat de waargenomen waterdamp al bestond toen het heelal nog 'maar' anderhalf miljard jaar oud was. Het is voor het eerst dat op die grote afstand, c.q. in dat verre verleden, water is waargenomen. Volgens de onderzoekers bewijst hun ontdekking dat water al vroeg rijkelijk aanwezig was in het heelal.

De waterdamp is ontdekt met CARMA, een opstelling van vijftien speciale radiotelescopen in een droge woestijn in Cailfornië.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99992841
26-07-2011

'Jonge' vulkaan ontdekt aan andere kant van de maan


Foto: NASA

Wetenschappers van de Washington University in St. Louis hebben een vulkanische 'hot spot' ontdekt aan de andere kant van de Maan. Dat schrijft het Nederlandse Discovery Channel. Uit de ontdekking blijkt dat de Maan geologisch meer actief is dan tot nu toe werd aangenomen.

Op de 'hot spot' tussen de Compton en de Belkovich inslagkraters is een opeenhoping van het radioactieve element thorium terug te vinden. En dat is volgens wetenschapper Bradley Jolliff zeer ongewoon.

Maanevolutie herbestuderen
Door de ontdekking van de vulkanische 'hot spot', zien wetenschappers zich nu genoodzaakt om hun ideeën over de vulkanische geschiedenis van de maan te heroriënteren. "Het bewijs van deze ongewone samenstelling van de vrij recente thermische vulkanische activiteit dwingt ons om de evolutie van de Maan dieper te bestuderen", aldus Jolliff.

'Recent' onstaan
Jolliff en zijn collega's gaan ervan uit dat de nieuw ontdekte vulkanische provincie veel recenter ontstaan is dan de meeste van de vulkanische functies in de kleine provincie aan 'onze kant' van de Maan. Die ontwikkelden zich een miljard tot drie à vier miljard jaar geleden. Dat het gebied erg laat tot stand kwam, kan niet toegeschreven worden aan radioactief afval, omdat die warmtebronnen verminderen met de tijd. Het wordt dan ook moeilijker om lava naar de oppervlakte te spuwen.

Gesmolten buitenkern
Jolliff vermoedt daarom dat de Maan nog een gesmolten buitenkern heeft die het mogelijk maakt om pulsen van warmte op te wekken. Dat is ook het geval voor de Hawaiiaanse vulkanische keten. Een geplande missie op de Maan later dit jaar kan daar mogelijk uitsluitsel over geven. (adha)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100033663
Calm down, please!
pi_100078132
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100078144
27-07-2011

"Voor het eerst Alfvén-golven waargenomen in buitenste deel zon"

Met een NASA-satelliet voor zonobservatie zijn voor het eerst krachtige Alfvén-golven waargenomen in het buitenste deel van de zon, de zogenaamde corona. Deze magnetische golven in plasma verklaren de zeer hoge temperaturen in de corona en de hoge snelheden van de zonnewind.

De resultaten worden gepubliceerd in het vakblad Nature. Bij het onderzoek was ook KUL-hoogleraar Marcel Goossens betrokken.

Tot nog toe hadden wetenschappers geen verklaring voor het feit dat de temperaturen in de corona oplopen tot 2 à 3 miljoen graden Celsius, terwijl de temperaturen in de fotosfeer van de zon - de zonneschijf - slechts ongeveer 6.000 graden bedragen.

Evenmin was geweten waarom de zon ondanks haar zwaartekracht het (wegens de hoge temperaturen geïoniseerd) gas van de corona - het plasma - niet kan vasthouden en dit wegstroomt als zonnewind. Aan de aardbaan kunnen die zonnewinden snelheden halen van 300 tot 600 km per seconde.

Het bestaan van deze Alfvéngolven werd al in 1942 voorspeld door Hannes Alfvén, die in 1970 bekroond werd met de Nobelprijs Fysica. Het is voor het eerst dat ze daadwerkelijk worden geobserveerd in de corona van de zon. Uit deze waarnemingen van de corona blijkt dat het plasma zich in deze golven beweegt met snelheden tot 20 km per seconde en de golven zichzelf voortplanten met snelheden tot 200 tot 250 km per seconde. De verklaring voor de hoge temperaturen en sterke zonnewinden is dat deze Alfvèn-golven gezien hun grote plasmasnelheden voldoende energie bezitten om de corona te verhitten en de zonnewind aan te drijven. (belga/jv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100209547


Full-Frame Image of Vesta
NASA's Dawn spacecraft obtained this image of the giant asteroid Vesta with its framing camera on July 24, 2011. It was taken from a distance of about 3,200 miles (5,200 kilometers). Dawn entered orbit around Vesta on July 15, and will spend a year orbiting the body. After that, the next stop on its itinerary will be an encounter with the dwarf planet Ceres.

The Dawn mission to Vesta and Ceres is managed by NASA's Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif., for NASA's Science Mission Directorate, Washington, D.C. It is a project of the Discovery Program, managed by NASA's Marshall Space Flight Center, Huntsville, Ala. UCLA is responsible for overall Dawn mission science. Orbital Sciences Corporation of Dulles, Va., designed and built the Dawn spacecraft.

The framing cameras have been developed and built under the leadership of the Max Planck Institute for Solar System Research, Katlenburg-Lindau, Germany, with significant contributions by the German Aerospace Center (DLR) Institute of Planetary Research, Berlin, and in coordination with the Institute of Computer and Communication Network Engineering, Braunschweig, Germany. The framing camera project is funded by NASA, the Max Planck Society and DLR. More information about Dawn is online at http://www.nasa.gov/dawn .

Image credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_100219805
quote:
0s.gif Op maandag 1 augustus 2011 21:40 schreef -CRASH- het volgende:
[ afbeelding ]
...
Gewoon ... WOW!

^O^

Vesta is aan de oppervlakte dus superzacht!

Aan de bovenkant is te zien hoe een relatief langzame, oude inslag materiaal uit Vesta heeft gegraven!

[ Bericht 11% gewijzigd door Googolplexian op 02-08-2011 01:45:13 ]
Calm down, please!
pi_100220501
quote:
Last week, this video of a mysterious bubble expanding in space was captured by a webcam outside the Canada-France-Hawaii Telescope (CFHT), an astronomical observatory in Hawaii. It generated a lot of discussion on astronomy forums, where people have been speculating on what it might be. A few commenters suggested it was linked to a recent missile launch and now we can confirm that it is indeed exhaust from the launch.
Calm down, please!
pi_100223373
quote:
0s.gif Op maandag 1 augustus 2011 21:40 schreef -CRASH- het volgende:
[ afbeelding ]

Full-Frame Image of Vesta
NASA's Dawn spacecraft obtained this image of the giant asteroid Vesta with its framing camera on July 24, 2011. It was taken from a distance of about 3,200 miles (5,200 kilometers). Dawn entered orbit around Vesta on July 15, and will spend a year orbiting the body. After that, the next stop on its itinerary will be an encounter with the dwarf planet Ceres.

The Dawn mission to Vesta and Ceres is managed by NASA's Jet Propulsion Laboratory, Pasadena, Calif., for NASA's Science Mission Directorate, Washington, D.C. It is a project of the Discovery Program, managed by NASA's Marshall Space Flight Center, Huntsville, Ala. UCLA is responsible for overall Dawn mission science. Orbital Sciences Corporation of Dulles, Va., designed and built the Dawn spacecraft.

The framing cameras have been developed and built under the leadership of the Max Planck Institute for Solar System Research, Katlenburg-Lindau, Germany, with significant contributions by the German Aerospace Center (DLR) Institute of Planetary Research, Berlin, and in coordination with the Institute of Computer and Communication Network Engineering, Braunschweig, Germany. The framing camera project is funded by NASA, the Max Planck Society and DLR. More information about Dawn is online at http://www.nasa.gov/dawn .

Image credit: NASA/JPL-Caltech/UCLA/MPS/DLR/IDA
Vette foto
_O_
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100223379
01-08-2011

Donkerste 'sterrenstelsel' ooit gevonden



Met de 10-meter Keck II-telescoop op Mauna Kea, Hawaii, is het bestaan bevestigd van het donkerste 'sterrenstelsel' dat ooit is ontdekt. Het gaat om een verzameling van slechts ca. duizend zonachtige sterren, op kleine afstand buiten ons eigen Melkwegstelsel gelegen, die ingebed zijn in een wolk van donkere materie met een massa van ongeveer 600.000 zonsmassa's.

Het merkwaardige dwergstelseltje, Segue 1 geheten, werd twee jaar geleden al ontdekt, maar dankzij spectroscopische metingen met de Keck-telescoop kon de massa van de donkere-materiewolk voor het eerst vrij nauwkeurig worden bepaald, op basis van de spreiding in de bewegingssnelheden van de afzonderlijke sterren.

Segue 1 blijkt bovendien voor een belangrijk deel uit extreem oude sterren te bestaan, die in de vroege jeugd van het heelal moeten zijn ontstaan, gezien hun zeer geringe gehalte aan elementen zwaarder dan waterstof en helium. De nieuwe resultaten zijn gepubliceerd in Astrophysical Journal .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100262498
03-08-2011

Brokstuk ontploft ruimteveer komt boven water door droogte in Texas


Een brandstoftank van de Columbia, die in 2003 bij zijn terugkeer in de dampkring ontplofte. © epa

Door de droogte in de Amerikaanse staat Texas is een brandstoftank van het ruimteveer Columbia, dat in 2003 bij zijn terugkeer in de dampkring ontplofte, aan de oppervlakte gekomen. De brandstoftank, één van de achttien stuks die de Columbia telt, lag jarenlang verborgen in Lake Nacogdoches, ten noorden van Houston. Door de aanhoudende droogte is het waterpeil van het meer gedaald en kwam het brokstuk te voorschijn.

De Columbia ontplofte door een beschadigd hitteschild. Daarbij kwamen zes astronauten om het leven. De brokstukken van het ruimteveer vielen verspreid over de staten Texas en Louisiana op aarde. Weinig stukken werden geborgen. (dpa/lpb)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100262595
01-08-2011

Herschel ontdekt zuurstofmoleculen in Orionnevel



Met de Europese ruimtetelescoop Herschel is voor het eerst moleculair zuurstof ontdekt in het heelal. De zuurstofmoleculen (O2, bestaande uit twee afzonderlijke zuurstofatomen) zijn aangetroffen in de Orionnevel, een kolossaal stervormingsgebied op ca. 1500 lichtjaar afstand van de aarde.

Omdat zuurstof na waterstof en helium het meest voorkomende element in het heelal is, hebben sterrenkundigen altijd aangenomen dat ook de moleculaire vorm ervan veel in de kosmos moet voorkomen. De dampkring van de aarde bestaat bijvoorbeeld voor twintig procent uit moleculair zuurstof. Tot dusver was het bestaan van moleculair zuurstof in het heelal echter nooit ondubbelzinnig aangetoond; een detectie met de Zweedse Odin-telescoop, in 2007, is nooit bevestigd. Dat deed vermoeden dat de hoeveelheid moleculair zuurstof in het heelal veel geringer was dan verwacht.

Astronomen nemen aan dat de zuurstofmoleculen 'onzichtbaar' blijven doordat ze vastvriezen aan het oppervlak van interstellaire stofdeeltjes, en deel gaan uitmaken van dunne ijslaagjes op die stofdeeltjes. Waar die deeltjes vervolgens worden bestraald door pasgeboren sterren, zou het ijs weer verdampen, en moeten ook de zuurstofmoleculen weer vrijkomen.

De waarnemingen van de infraroodruimtetelescoop Herschel, die in het voorjaar van 2009 is gelanceerd, lijken deze theorie te bevestigen, maar sterrenkundigen hebben nog steeds geen verklaring voor het feit dat de waargenomen hoeveelheden O2 echt veel geringer zijn dan wordt verwacht. Ook is nog niet duidelijk wat er nu zo bijzonder is aan de locaties in de Orionnevel waar de zuurstofmoleculen zijn aangetroffen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100277188
Ah... ik hoorde vanmoergen op het werk al iets boven de herrie uitkomen...
Herschel..... zuurstofatoom......???????

En dan de hele dag zitten te malen wat het nieuws was
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_100304934
quote:
0s.gif Op woensdag 3 augustus 2011 16:58 schreef -CRASH- het volgende:
Ah... ik hoorde vanmoergen op het werk al iets boven de herrie uitkomen...
Herschel..... zuurstofatoom......???????

En dan de hele dag zitten te malen wat het nieuws was
:)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100304944
03-08-2011

Bestaan andere heelallen is aantoonbaar



De theorie dat ons heelal een kolossale 'zeepbel' is in een schuim van ontelbare andere heelallen kan worden getoetst. Dat schrijven Britse en Canadese wetenschappers in twee natuurkundige vaktijdschriften. Tot nog toe werd ervan uitgegaan dat het bestaan van dit zogeheten multiversum nooit zou kunnen worden aangetoond.

De wetenschappers denken echter dat botsingen tussen naburige heelallen herkenbare cirkelvormige sporen zouden achterlaten in de kosmische achtergrondstraling - het afgekoelde restant van de straling die vrijkwam bij de oerknal. Met behulp van computersimulaties hebben zij afbeeldingen gemaakt van hoe de verdeling van de achtergrondstraling eruit zou zien als ons heelal met naburige 'zeepbellen' in aanraking is gekomen.

Het zal overigens nog niet meevallen om kringen in de kosmische achtergrondstraling op te sporen: de verdeling van deze straling over de hemel is nogal chaotisch. Bovendien kunnen er ook door toeval cirkelvormige patronen zijn ontstaan.

Om deze problemen te overwinnen hebben de wetenschappers een computeralgoritme ontwikkeld dat statistisch kan beoordelen hoeveel 'botsingssporen' de kosmische achtergrondstraling vertoont. De eerste rekenresultaten zijn binnen, maar deze kunnen nog geen uitsluitsel geven over het bestaan van het multiversum. De hoop is nu gevestigd op de nieuwe gegevens over de kosmische achtergrondstraling die momenteel met de Europese satelliet Planck worden verzameld.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100344171
05-08-2011

Telde onze aarde ooit twee manen?


© ap

Amerikaanse wetenschappers denken dat onze aarde in een ver verleden twee manen telde, die uiteindelijk op elkaar zijn gebotst. Dat staat te lezen in het wetenschapsblad Nature.

De kant van de maan die naar de aarde is gericht, wordt gekenmerkt door uitgestrekte vlakten. De achterkant van het hemellichaam is veel rotsachtiger. De korst is er ook vijftig kilometer dikker. Een botsing met een kleinere maan, miljarden jaren geleden, zou deze onregelmatige vorm kunnen verklaren.

De bevinding is het resultaat van de theorie dat de maan ontstaan is uit puin dat vrijkwam door meerdere botsingen tussen onze jonge aarde en veel kleinere planeten. Wetenschappers denken nu dat daarbij niet een maar twee manen zijn ontstaan. De kleinere maan zou een massa hebben gehad van ongeveer een dertigste van de maan die we nu kennen.

Beide zouden samen zo'n 100 miljoen jaar lang rond de aarde hebben gedraaid. Ruim vier miljard jaar geleden zouden zij dan gebotst en samengesmolten zijn, aldus de theorie van de Amerikaanse wetenschappers. (adha)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100391392
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_100405452
Calm down, please!
pi_100497698
quote:
^O^
Misschien een goed idee om het filmpje ook hier te plaatsen?
MARS - De Missies! Deel 7
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100497728
08-08-2011

Bouwstenen van DNA gevonden in meteorieten



Amerikaanse astrobiologen hebben belangrijke bouwstenen van DNA aangetroffen in meteorieten - stenen die afkomstig zijn uit de ruimte. De wetenschappers, onder andere van het Carnegie Institution of Washington en van NASA's Goddard Space Flight Center, publiceren hun bevindingen vandaag in Proceedings of the National Academy of Sciences .

Eerder zijn al organische verbindingen (koolwaterstoffen) en zelfs aminozuren aangetroffen in meteorieten. Ook wordt al tientallen jaren onderzoek gedaan aan nucleobasen in meteorieten - belangrijke bouwstenen van DNA (de vier belangrijkste nucleobasen in het DNA van aardse organismen zijn cytosine, guanine, adenine en thymine). Het was tot nu toe echter niet mogelijk om onomstotelijk vast te stellen dat die daadwerkelijk een buitenaardse oorsprong hadden; het zou ook om aardse verontreinigingen kunnen gaan.

Een team onder leiding van scheikundige Jim Cleaves is daar met behulp van nieuwe analysetechnieken nu echter wél in geslaagd. Bij twaalf verschillende koolstofhoudende meteorieten, waarvan er negen afkomstig zijn van Antarctica, kon worden vastgesteld dat ze nucleobasen bevatten die niet afkomstig zijn uit de omgeving waarin de ruimtestenen werden gevonden. Zo bleek de concentratie van de moleculen in de meteoriet enorm veel hoger te zijn dan in het ijs waarin de ruimtesteen was gevonden. In drie gevallen bleek het zelfs te gaan om bepaalde nucleobase-analogs (purinen) die op aarde relatief zeldzaam zijn.

De ontdekking ondersteunt het vermoeden dat de bouwstenen van het leven op aarde afkomstig zijn uit de kosmos, en dat de allereerste fasen van de 'biogenese' - het ontstaan van leven - in de interstellaire ruimte heeft plaatsgevonden. Dat zou betekenen dat de kans groot is dat ook elders in het heelal leven voorkomt.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100497750
09-08-2011

Aarde wordt omgeven door gordel van antimaterie



De aarde wordt op een hoogte van enkele honderden kilometers omgeven door een - extreem ijle - gordel van antimaterie. Dat concludeert een internationaal team van natuurkundigen op basis van metingen van het PAMELA-experiment (Payload for Antimatter Matter Exploration and Light-nuclei Astrophysics), een Europees satellietexperiment dat vijf jaar geleden werd gelanceerd.

Antimaterie bestaat uit elementaire deeltjes waarvan sommige eigenschappen (zoals elektrische lading en spin) precies tegenovergesteld is aan die van 'gewone' materiedeeltjes in de wereld zoals wij die kennen. Op aarde wordt antimaterie in kleine hoeveelheden geproduceerd in deeltjesversnellers. Zodra antimaterie met gewone materie in aanraking komt, annihileren ze elkaar echter.

De antiprotonen in de aardse magnetosfeer, tussen de binnenste en de buitenste Van Allen-gordels, worden op soortgelijke wijze geproduceerd als in aardse deeltjesversnellers: door energierijke botsingen van gewone deeltjes. In dit geval gaat het om zeer snel bewegende kosmische-stralingsdeeltjes die in botsing komen met atomen in de ijle bovenste lagen van de atmosfeer. Als gevolg van hun (negatieve) elektrische lading raken de geproduceerde antiprotonen vervolgens gevangen in het magnetisch veld van de aarde, waaar ze enige tijd kunnen verblijven alvoren ze vernietigd worden bij een botsing met een 'gewoon', positief geladen proton.

Het bestaan van zo'n antimaterie-gordel werd geruime tijd geleden al voorspeld door theoretici. De PAMELA-metingen, die gepubliceerd zijn in Astrophysical Journal Letters , lijken deze voorspelling nu te bevestigen. De ontdekking zal hopelijk meer licht werpen op de eigenschappen van energierijke kosmische straling. Praktische toepassingen voor het nuttig 'gebruik' van de antimaterie zijn er vooralsnog niet; natuurkundigen hebben op aarde al de grootst mogelijke moeite om antimaterie gedurende korte tijd te 'isoleren' van gewone materie.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100535639
quote:
0s.gif Op dinsdag 9 augustus 2011 09:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

^O^
Misschien een goed idee om het filmpje ook hier te plaatsen?
MARS - De Missies! Deel 7
Be my guest ^O^
Calm down, please!
pi_100587049
11-08-2011

Zon produceert grootste zonnevlam in jaren



Dinsdag heeft de zon een zonnevlam van klasse X6.9 geproduceerd - de grootste sinds 2006. De uitbarsting vond plaats aan de rand van de zonneschijf, waardoor de meeste straling aan de aarde voorbijging. Wel veroorzaakte de vrijgekomen röntgenstraling van de zon verstoringen in de ionosfeer van de aarde, die het radioverkeer op de lange golf hinderden. De afgelopen week vonden er op de zon al meer van deze uitbarstingen plaats, maar die waren van kleinere omvang.

Zonnevlammen zijn hevige explosies op de zon waarbij energierijke deeltjes en straling vrijkomen. Vaak gaan deze explosies gepaard met zogeheten coronale massa-ejecties (CME's), die het aardmagnetische veld ernstig kunnen verstoren. Ook bij de zonnevlam van 9 augustus ontstond zo'n CME, maar die was niet direct op de aarde gericht.

Zonnevlammen worden in vijf categorieën ingedeeld. De minst hevige, die van de klassen A, B en C, hebben nauwelijks gevolgen voor de aarde. Zonnevlammen van de M-klasse zijn al in staat om korte 'blackouts' in het radioverkeer te veroorzaken. X-vlammen kunnen communicatie- en GPS-systemen platleggen en zelfs storingen in het stroomnet teweegbrengen.

De komende jaren zal het aantal uitbarstingen op de zon waarschijnlijk blijven toenemen. De piek wordt in 2013 verwacht.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100631449
11-08-2011

Oorzaak supernova-explosies vastgesteld



Een veel voorkomend soort sterexplosies - supernovae van type Ia - wordt in de meeste gevallen niet veroorzaakt door botsingen tussen witte dwergsterren. Tot die conclusie komt een internationaal team van astronomen deze week in Science (12 augustus).

Supernovae van type Ia zijn kolossale sterexplosies die tot op miljarden lichtjaren waarneembaar zijn. Waarnemingen van deze objecten hebben onder meer geleid tot de ontdekking dat ons heel steeds sneller uitdijt. Maar hoewel alle supernovae van dit type hetzelfde helderheidsverloop laten zien, kon hun oorzaak tot nu toe niet gemakkelijk worden vastgesteld.

Aangenomen werd al wel dat een supernova van type Ia de explosie is van een witte dwergster die deel uitmaakt van een compact dubbelstersysteem. De vraag was echter of de andere ster van dat systeem een normale ster is of óók een witte dwerg.

Om die vraag te kunnen beantwoorden, hebben de astronomen 41 recente supernova-explosies van dit type onderzocht op de aanwezigheid van neutraal natriumgas. In de omgeving van witte dwergen komt dat gas niet voor, in de omgeving van normale sterren wel.

Uit het onderzoek blijkt nu dat bij 35 van de 41 supernova-explosies van type Ia natriumgas wordt waargenomen dat zich met grote snelheid van het centrum van de explosie verwijdert. Dat betekent dat bij meer dan tachtig procent van deze supernova-explosies ook een normale ster betrokken is.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100670663
12-08-2011

Hubble fotografeert kosmisch halssnoer



De Amerikaans-Europese ruimtetelescoop Hubble heeft diep in de kosmos een gasnevel gefotografeerd die oplicht als een gigantisch kosmisch halssnoer.

Op de op 2 juli gemaakte foto is een blauwgroen gekleurde ring van waterstof en zuurstof te zien, waarin roodgekleurde stikstofwolken oplichten als de diamanten in een halssnoer. Die puntjes lichten op door de absorptie van ultraviolet licht van de centrale sterren. Het Space Telescope Institute in Maryland (Baltimore) gaf de foto vandaag vrij.

Ontstaan
De planetaire nevel in het sterrenbeeld Pijl bevindt zich op 15.000 lichtjaar van ons, en kreeg toepasselijk de naam 'Halssnoernevel'. De nevel is ongeveer 10.000 jaar geleden ontstaan toen één van de sterren in een zeer nauwe dubbelster opzwol, waardoor de begeleider in de buitenste gaslagen van de ster terechtkwam.

Rotatie
Als gevolg van de wisselwerking tussen de twee sterren, die slechts een paar miljoen kilometer van elkaar zijn verwijderd, begon de opgezwollen ster steeds sneller te roteren, en werd er vooral in het evenaarvlak van de ster veel gas de ruimte in geblazen. Het kosmisch halssnoer heeft ondertussen een diameter van zowat 20 biljoen km. (belga/sam)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100749840
Met nieuwe kennis en nieuwe beelden komen ook nieuwe filmpjes die e.e.a. uitleggen :)


met als contrast een filmpje uit Sagan's tijd

Calm down, please!
pi_100787676
Calm down, please!
pi_100887220
18-08-2011

Reusachtige oerwolk gloeit van binnen



Waarnemingen met de Europese Very Large Telescope hebben meer inzicht gegeven in de energiebron van een grote wolk van gloeiend gas in het vroege heelal. De waarnemingen laten zien dat deze reusachtige 'Lyman-alfa-blob' zijn energie moet ontlenen aan sterrenstelsels in zijn inwendige (Nature, 18 augustus).

Lyman-alfa-blobs behoren tot de grootste individuele objecten in het heelal. Het zijn reusachtige wolken van waterstofgas met afmetingen van enkele honderdduizenden lichtjaren (een paar keer zo groot als het Melkwegstelsel), die net zo veel energie produceren als de helderste sterrenstelsels.

De blobs worden doorgaans op grote afstanden gevonden, waardoor we ze zien zoals ze waren toen het heelal slechts een paar miljard jaar oud was. Ze spelen om die reden een belangrijke rol bij het onderzoek naar het ontstaan en de evolutie van sterrenstelsels in het vroege heelal. Maar waar de energie voor hun grote helderheid vandaan komt, was tot nu toe onduidelijk.

Astronomen hebben nu ontdekt dat het licht van de langst bekende en helderste Lyman-alfa-blob - LAB-1 - gepolariseerd is. Dat betekent dat de elektrische en magnetische velden waaruit dit licht is opgebouwd een specifieke oriëntatie hebben (bij normaal licht is dat niet het geval).

Polarisatie ontstaat als licht wordt weerkaatst of verstrooid. Uit het feit dat het licht van LAB-1 polarisatie vertoont, blijkt dat de lichtgloed van dit merkwaardige object niet van het gas zelf afkomstig is. De waarnemingen wijzen erop dat de gloed bestaat uit licht van heldere sterrenstelsels binnen de blob, dat door gas is verstrooid.

De astronomen willen nu meer van deze objecten waarnemen, om te zien of hetzelfde effect ook bij andere blobs optreedt.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_100926681


[ Bericht 32% gewijzigd door Googolplexian op 19-08-2011 06:44:10 ]
Calm down, please!
pi_101118782
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101118791
23-08-2011

NASA-satelliet ontdekt ultrakoele sterren



Met de Amerikaanse infraroodsatelliet WISE is een zestal uiterst koele 'sterren' ontdekt. De hemellichamen, die tot de familie van de bruine dwergen behoren, hebben zo ongeveer de temperatuur van het menselijk lichaam.

Het bestaan van deze donkere objecten werd al vermoed, maar de afgelopen tien jaar is tevergeefs naar ze gezocht. Met WISE zijn nu voor het eerst zes van deze zwakke dwergsterren ontdekt, die zich op afstanden van negen tot veertig lichtjaar bevinden. Ze zenden voornamelijk langgolvige infraroodstraling uit, die met telescopen op aarde niet waarneembaar is.

Bruine dwergen worden ook wel 'mislukte sterren' genoemd. Ze hebben te weinig massa om atomen in hun inwendige te laten fuseren, om zo energie op te wekken. De energie die ze in de vorm van infraroodstraling uitzenden, ontlenen ze aan de warmte die zij bij hun ontstaan hebben meegekregen.

De meest nabije ultrakoele ster, WISE 1541-2250, staat met zijn afstand van negen lichtjaar op de zevende plaats van de lijst met meest nabije sterren. Hij is ruim twee keer zo ver van ons verwijderd als de meest nabije buur van onze zon, Proxima Centauri. Het wordt niet ondenkbaar geacht dat er nog een koele bruine dwerg ontdekt zal worden die Proxima van de eerste plaats zal verstoten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101141974
^O^ COOL 8)7
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_101196248
25-08-2011

Sterrenkundigen ontdekken diamanten 'planeet'



Radiosterrenkundigen hebben een diamanten 'planeet' ontdekt. Het kostbare hemellichaam beschrijft elke 2 uur en 10 minuten een baan rond een snel rondtollende neutronenster op 4000 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Slang. De afstand tussen de ster en de 'planeet' bedraagt slechts 600.000 kilometer - minder dan twee keer de afstand tussen aarde en maan.

De neutronenster (J1719-1438) draait meer dan tienduizend keer per minuut om zijn as, en zendt daarbij korte pulsjes van radiostraling de ruimte in. Zulke pulserende radiobronnen worden ook wel pulsars genoemd. Uit minieme variaties in de aankomsttijden van de radiopulsjes kon de aanwezigheid van een begeleider worden afgeleid. Die is hooguit vijf keer zo groot als de aarde, maar zwaarder dan de reuzenplaneet Jupiter.

In een artikel dat deze week in Science verschijnt, concluderen de onderzoekers dat de 'planeet' grotendeels uit diamant moet bestaan. Het gaat namelijk zo goed als zeker om het afgepelde overblijfsel van een witte dwerg - een compacte ster waarvan de kern voornamelijk uit zuurstof- en koolstofatomen bestaat.

Onder invloed van de energierijke straling van de neutronenster moet de witte dwerg het overgrote deel van zijn massa zijn verloren. Wat resteert is een bal van zuurstof en koolstof met een zeer grote dichtheid - ruim voldoende om de koolstofatomen samen te persen tot diamant.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101196796
24-08-2011

De vorming van vreemde zonnestelsels

Wat is ons zonnestelsel toch mooi. Grote en kleine planeten draaien rustig hun rondjes om de zon, zonder enige last van elkaar te hebben. Veel vaker gaat het er bij de vorming van planetenstelsels nogal chaotisch aan toe. Kleine, potentieel leefbare planeten als de Aarde overleven het dan vaak niet. Dat blijkt uit computersimulaties die astronomen gemaakt hebben.

Onze zon en de planeten die daar omheen draaien vormen een zeer ordelijk en stabiel systeem. Alle planeten draaien in dezelfde richting om de zon, als de zon om zijn eigen as draait. De meeste planeten beschrijven bijna perfect cirkelvormige banen. Een cirkelvormige baan betekent dat de planeet op constante afstand van zijn ster blijft, waardoor de temperatuur op de planeet niet te veel schommelt. Hieruit blijkt dat ons zonnestelsel een rustige geschiedenis heeft gehad. Een dergelijk stabiel systeem zou volgens een Duits-Brits team van astronomen wel eens heel bijzonder kunnen zijn.


Door waarnemingen aan planetenstelsels rond andere sterren weten sterrenkundigen dat zonnestelsels nogal eens zeer chaotisch en onregelmatig zijn. Plantenbanen kunnen schots en scheef door elkaar staan met banen die extreem ellipsvormig zijn, zoals in de afbeelding hiernaast.

Ons zonnestelsel is ontstaan uit een wolk van gas en stof. Onder invloed van de zwaartekracht stort zo’n wolk in tot een roterende platte schijf. Omdat de meeste materie naar het centrum van de schijf wordt getrokken ontstaat daar een hete kern: een protoster. Om de protoster zweeft een roterende schijf van stof, de zogenaamde protoplanetaire schijf


De protoplanetaire schijf, met in het midden de protoster.

.De materie in de platte protoplanetaire schijf klontert vervolgens samen waardoor planeten in stabiele banen gevormd worden. De omlooprichting van deze planeten is gelijk aan de draairichting van de ster. De banen lopen vrijwel parallel aan de evenaar van de ster. Volgens de sterrenkundigen komt deze ideale situatie echter maar weinig voor. Een zonnestelsel-in-wording kan gemakkelijk in botsing komen met een andere gaswolk. Het protosysteem trekt in dat geval veel extra massa naar zich toe, zoals te zien is in de afbeelding hieronder.



.De nieuwe massa is vaak veel meer dan de massa die al rond de ster aanwezig was. Onder invloed van de extra massa kan de protoplanetaire schijf na verloop van tijd een eigen leven gaan leiden. Uit computersimulaties blijkt dat de schijf scheef kan gaan staan ten opzichte van de ster en zelfs in een totaal tegengestelde richting kan gaan draaien:



.Ook in de veel zwaardere en scheve protoplanetaire schijf ontstaan na enkele miljoenen jaren planeten. Het resultaat is een scheef zonnestelsel waarin de draairichting van de ster en de omloopbanen van de planeten sterk kunnen afwijken. In ons zonnestelsel is deze afwijking klein, gemiddeld slechts 7%. Dit suggereert dat er zich waarschijnlijk ooit een bescheiden botsing met een gaswolk heeft voorgedaan.


Fig. 6

Uit de simulaties bleek tevens dat een dergelijk schots en scheef zonnestelsel zeer instabiel is. Kleine, lichte planeten zoals de Aarde kunnen in zo’n zonnestelsel makkelijk onder invloed van de zwaartekracht van grotere planeten komen.

Onder invloed van de zwaartekracht van een grotere planeet worden kleinere planeten één voor één uit het instabiele stelsel verstoten.

Zonder de warmte van zijn ster zal een kleine, potentieel leefbare planeet een koud en eenzaam klompje ijs worden in het uitgestrekte heelal. Als ons zonnestelsel een iets andere geschiedenis kende was dit volgens de astronomen ook het lot van de aarde geweest.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101220827
http://blogs.discovermaga(...)a-supernova-in-m101/

Ia supernova in M-101, paar uur na het begin staan alle camera's er op
All opinions are not equal. Some are a very great deal more robust, sophisticated and well supported in logic and argument than others. [Douglas Adams]
pi_101238786


Voor de geïnteresseerden:

Op internet kan je het gratis programma Asynx Planetarium voor Windows downloaden. Je kan hiermee een sterrenkaart bekijken. Als je je registreert (ook gratis), kan je de sterrenkaart aanpassen aan jouw woonplaats. Woon je bijvoorbeeld in Utrecht, dan kan je die stad selecteren en toont de kaart de sterren in de hemel boven Utrecht.

De sterrenkaart loopt synchroon met de huidige tijd. Maar je kan ook vooruit of achteruit spoelen. Zo weet je bijvoorbeeld wanneer de volgende maansverduistering te zien is of wanneer een planeet 's nachts weer zichtbaar is aan de hemel.

Een leuk extraatje is dat ook de stand van de maan is aangegeven.
pi_101239206
Ik heb trouwens ook een vraag. Ik heb nog niet zo heel lang interesse in astronomie en weet vrijwel niks van telescopen.

Ik overwoog pas geleden een telescoop te kopen bij de Kijkshop, maar dat had ik maar niet gedaan, omdat ik twijfel aan de kwaliteit. Goede keus om het niet te doen, want ik las ergens achteraf dat ze een onscherp beeld geven en dat je dan alsnog haast niks kan zien. Ik had ook gelezen dat er voor hetzelfde budget telescopen zijn waar je wel wat aan hebt.

Weet iemand waar ik een redelijke telescoop kan vinden voor niet al teveel geld, dus hooguit een paar honderd euro? En wat zie je daardoor allemaal?
pi_101322353
quote:
0s.gif Op vrijdag 26 augustus 2011 23:40 schreef Pulzzar het volgende:
Ik heb trouwens ook een vraag. Ik heb nog niet zo heel lang interesse in astronomie en weet vrijwel niks van telescopen.

Ik overwoog pas geleden een telescoop te kopen bij de Kijkshop, maar dat had ik maar niet gedaan, omdat ik twijfel aan de kwaliteit. Goede keus om het niet te doen, want ik las ergens achteraf dat ze een onscherp beeld geven en dat je dan alsnog haast niks kan zien. Ik had ook gelezen dat er voor hetzelfde budget telescopen zijn waar je wel wat aan hebt.

Weet iemand waar ik een redelijke telescoop kan vinden voor niet al teveel geld, dus hooguit een paar honderd euro? En wat zie je daardoor allemaal?
Ik heb een Meade etx-70.
Kostte maar 100 euro (aanbieding) + statief. Degelijke telescoop (gemotoriseerd) met computer (1471 hemelobjecten voorgeprogrammeerd). De telescoop blijft, nadat het object gevonden is, deze met de juiste snelheid volgen. Zeker aan te raden.

http://www.meade-online.n(...)D386oCFQRO3godekX_7g

en anders moet je het hier eens vragen
Astronomie in de Achtertuin #1
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322377
26-08-2011

Veertig jaar oud zonnewindraadsel blijkt niet te bestaan



Een veertig jaar oud raadsel met betrekking tot turbulentie in de zonnewind - de stroom van elektrisch geladen deeltjes die door de zon de ruimte in wordt geblazen - blijkt niet te bestaan, volgens astronomen van de Universiteit van Warwick.

In 1971 ontdekte de ruimtesonde Mariner 5 dat er een verband leek te bestaan tussen turbulentie in de zonnewind en de richting en snelheid van die wind. Volgens theoretische inzichten zou zo'n relatie er helemaal niet horen te zijn.

De onderzoekers hebben nu nieuwe metingen van de Europese Cluster-satellieten geanalyseerd, en bovendien een gedetailleerd computermodel van de zonnewind gecreëerd, waar ze in allerlei richtingen 'virtuele' ruimtesondes doorheen lieten vliegen.

Uit de combinatie van de nieuwe metingen en de modelberekeningen blijkt dat het door Mariner 5 gevonden verband zo goed als zeker een statistische toevalstreffer was. De resultaten worden gepubliceerd in Physical Review Letters .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322407
29-08-2011

Nieuwe nabije supernova vroeg ontdekt



Afgelopen woensdag is een supernova ontdekt die zich met een afstand van ongeveer 21 miljoen lichtjaar dichterbij bevindt dan de (vele) andere sterexplosies van dit type die de afgelopen 25 jaar zijn waargenomen. Astronomen denken bovendien dat ze er snel bij waren: de supernova werd al binnen enkele uren na het begin van de explosie 'gesnapt'.

De supernova-explosie, die de aanduiding PTF 11kly heeft gekregen, speelt zich af in het sterrenstelsel M101 in de Grote Beer. Naar verwachting zal hij de komende weken in helderheid toenemen en ook waarneembaar zijn met kleine amateurtelescopen.

De supernova is van type Ia, een soort sterexplosies dat een belangrijke rol speelt bij de bepaling van grote afstanden in het heelal. De vroege ontdekking van zo'n supernova veroorzaakt dan ook de nodige beroering in de wereld van de sterrenkunde. Tal van professionele telescopen, waaronder ook de Hubble-ruimtetelescoop, zijn de afgelopen dagen op het object gericht.

Het onderzoek van de supernova kan meer inzicht geven in de oorzaak ervan. Aangenomen wordt dat supernovae van type Ia worden veroorzaakt door witte dwergsterren die zoveel gas van een naburige ster opslokken, dat ze een kritieke massa bereiken en ontploffen. De laatste keer dat een nabije supernova van type Ia te zien was, was in 1986.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322432
25-08-2011

Melkwegstelsel krijgt brandstof van buitenaf



De stervorming in het Melkwegstelsel wordt op gang gehouden door de toevoer van nieuwe brandstof van buitenaf. Tot die conclusie komen wetenschappers van de universiteit van Notre Dam (VS) in Science (26 augustus).

Als de voorraad waterstofgas van het Melkwegstelsel niet voortdurend werd aangevuld, zou het snel gedaan zijn met de vorming van nieuwe sterren. Daarom bestond al het vermoeden dat grote wolken van geïoniseerd gas die op veel plaatsen aan de hemel worden waargenomen ons Melkwegstelsel regelmatig van vers gas voorzien.

Metingen met de Cosmic Origins Spectrograph (COS), een van de nieuwste instrumenten van de Hubble-ruimtetelescoop, bevestigen dat vermoeden. Met dat instrument zijn voor het eerst de afstanden van een aantal van die snel bewegende gaswolken gemeten. En daaruit blijkt dat zij deel uitmaken van de verre buitengebieden van ons Melkwegstelsel en grote hoeveelheden gas bevatten.

De metingen vormen verder een bevestiging van modellen die voorspelden dat gas dat naar het Melkwegstelsel toe valt, afremt naarmate het dichterbij komt en meer weerstand ondervindt van het daar al aanwezige gas. Gaswolken die zich dichterbij bevinden bewegen inderdaad minder snel dan hun verder weg gelegen soortgenoten.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322483
26-08-2011

Vragen rondom ouderdom van de Maan

De Apollo missies van de vorige eeuw leverden spectaculaire beelden op van de Maan, maar brachten ook schatten met zich mee. Zoals de maanstenen die nog steeds nieuwe informatie leveren over het ontstaan van de Maan. Bijvoorbeeld een maansteen meegekomen met de Apollo 16 missie van 1972.


1,88 gram van deze maansteen werd onderzocht.

Ooit was de Maan, net na haar vorming, een gloeiende bol, bestaande uit oceanen van magma. Daarna koelde het af en ontstond uiteindelijk de Maan zoals we die nu kennen: een grijswitte bol van gesteente dat zonlicht weerkaatst.

Eerdere studies wezen uit dat de Maan snel na vorming afkoelde. Dat zou al 4,42 – 4,47 miljard jaar geleden gebeurd zijn, toen het eerste magma stolde. Nieuwe datering aan een maansteen meegenomen door de Apollo 16 missie uit 1972 laat zien dat het eerste gesteente zich mogelijk pas later vormde. Wat dit betekent, stond te lezen in Nature.

Lars Borg (Lawrence Livermore National Laboratory, V.S) en collega’s komen namelijk uit op 4,36 miljard jaar; zo’n 100 miljoen jaar jonger. Ze deden dat op basis van maar liefst drie verschillende dateringen aan 1,88 gram ‘ferroan anorthosite’, een gesteente dat de oudste gesteente van de Maan zou representeren volgens de onderzoekers. Omdat de drie dateringen op een vergelijkbare leeftijd uitkomen, lijkt de ouderdom van kristalliseren van dit gesteente zeker. De vraag is echter of het ‘ferroan anorthosite’-gesteente echt de oudste kristallisatie van maanmagma voorstelt.


Een foto van de Maan genomen in 1992. Afbeelding: © NASA

Grote kristallen
Het gesteente bestaat uit relatief grote kristallen, wat wijst op langzame kristallisatie op een bepaalde diepte. Aan het maanoppervlak kristalliseert gesteente namelijk sneller en vormt daardoor kleinere kristallen.

De aanwezigheid van de grote kristallen betekent ook dat het gesteente niet of nauwelijks beïnvloed kan zijn door inslagen van hemellichamen, iets dat regelmatig voorkwam op de jonge Maan. Na een inslag smelten gesteenten en koelen ze ook weer zeer snel af, waardoor weer kleine kristallen ontstaan.

De keuze om juist een gedeelte van deze steen – met het nummer 60025 – te dateren lijkt dus een juiste te zijn.

Ouderdommen vergelijken
Omdat de datering zo nauwkeurig en het gesteente zo goed gekozen is, kan dit inderdaad de oudste maansteen zijn. Als dat zo is, zou de Maan wel eens jonger kunnen zijn dan tot nu toe gedacht. Of de Maan koelde veel langzamer af dan voorheen vermoed.


De Aarde en de Maan. Afbeelding: © NASA

Ook andere gesteenten van de Maan zijn van ‘vergelijkbare’ ouderdom stelt het artikel. Echter, een zirkoonmineraal dat 4,42 miljard jaar oud bleek te zijn, is beduidend ouder alsook vier andere dateringen aan gesteenten en mineralen van de Maan (4,43 – 4,53 miljard jaar oud). Als de theorie van Borg en collega’s klopt dat het ‘ferroan anorthosite’-gesteente de oudste gesteente van de Maan is, moeten deze dateringen dus onjuist zijn.

Volgens Borg zijn de eerdere dateringen niet heel precies. Aan de ene kant kan dit wel kloppen, want de standaardafwijkingen van die dateringen variëren van 30 tot 120 miljoen jaar, terwijl de afwijking van deze studie slechts 3 miljoen jaar is. Aan de andere kant lijken deze eerdere dateringen met inachtneming van de standaardafwijking nog steeds ouder dan de 4,36 miljard jaar uit deze studie.

Omkieperen
Een andere, wellicht simpelere mogelijkheid om de jonge ouderdom te verklaren is dat het brok ‘ferroan anorthosite’-gesteente dat dreef in een oceaan van magma, instabiel werd en letterlijk om kieperde. Hierdoor smolt het gesteente weer. Hernieuwde kristallisatie van dit nieuwgevormde magma kan zo deze jonge ouderdom opleveren na datering. De klok van de ouderdom van het gesteente gaat namelijk pas tikken na kristallisatie, ook al is het magma al eerder gestold geweest tot gesteente. Hernieuwd smelten betekent dus het ‘resetten’ van de klok.

In dit scenario is het gesteente niet noodzakelijkerwijs de oudste steen van de Maan en hoeven eerdere dateringen ook niet overboord gekieperd te worden. Er zijn dus nog veel onzekerheden. En er zijn twee oplossingen: meer maanstenen halen, of andere maanstenen opnieuw dateren met de nieuwste of andere, kostbare technieken.

Bronnen:
•Borg et al., ‘Chronological evidence that the Moon is either young or did not have a global magma ocean’, Nature, online publikatie 17 augustus 2011.
•Perkins, S., ‘Goodnight, Old Moon’, ScienceNOW, online publikatie 17 augustus 2011.

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101322622
quote:
An experimental computer generated animation showing a flyby of Jupiter's small satellite Amalthea. The individual frames were rendered using specialized software written by myself. While the small scale features on Amalthea's surface are fictional the large scale features and Amalthea's overall shape should be fairly accurate.
quote:
An experimental animation showing a flight over the big Herschel crater on Saturn's satellite Mimas. The Mimas digital elevation model should be fairly realistic. It was created using stereo imagery and shape from shading using images obtained by NASA's Cassini spacecraft as source data. Only the smallest craters are fictional.
Calm down, please!
pi_101323402
Soms vraag je je wel eens iets af...

En ik vroeg me dus af hoe mogelijk het zou zijn voor de mens om een atmosfeer te creëren op de maan! Gelukkig zijn daar artikelen over te vinden op het internet. Vaak zijn de meest interessante artikelen te vinden op zeer simpele HTML-sites (het betreft tenslotte niet een groep MTV-tieners die hun huis laten zien) maar dat mag de pret en de kennis niet drukken.

quote:
An Atmosphere for the Moon
N. M. Hoekzema



A thin, semi-stable lunar atmosphere may form within a few centuries. This atmosphere, probably dominated by oxygen, may have a total mass in the order of 1011 kg and a surface pressure of order of 10-2 Pa: i.e., comparable to Earth’s atmosphere at an altitude of about 100 km.

It may be feasible to install a thick, moist lunar atmosphere. However, it is at least doubtful whether this can result in the Terra-formation of the Moon in the foreseeable future.


Introduction

The present extremely thin lunar atmosphere is completely dominated by the solar wind; it contains only about 104--105 kg of hydrogen, and helium, and a small percentage of heavier gases: mainly oxygen, carbon, and nitrogen. If compressed to a pressure of one Barr, this whole atmosphere would fit into a single large Zeppelin. Most of its particles are captured from the solar wind, but part of the oxygen is extracted from the lunar soil by impacts with: energetic photons, solar wind particles, cosmic rays, or (micro) meteorites. The average atmospheric particle is an ion, traveling around in semi-ballistic orbits, and resides in this atmosphere for only a few weeks, before binding with the soil, or being kicked into space by solar wind interactions.

I’ll mention two possible scenarios for the human future and discuss their impact on the lunar atmosphere. The last section deals with speculations about whether it is possible to Terra-form the Moon.


Humans Altering Atmospheres

Humans have significantly altered the Earth atmosphere; e.g., in the past century it has been 'enriched' with 1014--1015 kg of carbon dioxide, causing the popular concern about the greenhouse effect. In the recent past humans substantially altered the lunar atmosphere as well; exhaust gases from the Apollo landing and ascend vehicles temporarily thickened it by more then 10%. But these effects were very temporal and within a few months the extra lunar atmosphere had almost completely disappeared through interactions with the solar wind.

But what if the human involvement with the Moon were more substantial? If there were ever to be substantial industries on the Moon, what would their impact be on the local atmosphere? To formulate an answer we must consider the possible nature of such industries.

Creating them would consume at least hundreds of billions, and more probably a few trillion dollars. It is utterly naive to think that humans would ever make such a huge investment without the certainty of a solid yield that could not be obtained from Earth based industries. Right now I can only think of two slightly plausible scenarios that might initiate extensive lunar settlement in the foreseeable future, together with industries that are important in this respect.

1. Controlled nuclear fusion will finally be mastered and the supply of 32He for fusion reactors will depend on mining the Moon.

2. Humanity runs out of fossil fuels and it turns out to make economic sense to build large Earth orbiting solar power satellites, creating the need for large quantities of lunar ores to construct them.

Traveling to the Moon is very expensive, but humanity spends about ten trillion dollars per year to pay for its energy bills, people could easily afford to mine the Moon if it were important for generating a major part of the worlds energy supply.


Mining Lunar 32He

Future nuclear fusion plants will depend on either 31H (tritium) or 32He. There is no significant natural source for tritium and the cost of manufacturing it could be prohibitive. Its use in fusion generators would generate much radioactive junk making it a less than ideal fuel.

32He is a much cleaner fuel, but also not readily available. Though the isotope is stable, it is only present on Earth in extremely minute quantities. Almost all of the helium on Earth originates from alpha decay of natural radioactive isotopes and such decay does not produce 32He.

Through the ages about 1015 kg of solar wind particles got stuck in the upper few centimeters of the lunar surface. Most of the captured gases, including about 5% helium, escape when the soil is only slightly heated. Though the lunar resources of helium are smaller than that of Earth, they have a solar origin and therefore contain a much larger fraction of the required isotope; the surface of the Moon contains a few kilograms of 32He per square kilometer. If were required in large quantities today, it would be cheaper to collect it on the Moon than to manufacture it artificially.
About 100 tons 32He per year could cover the worlds demand for energy; harvesting it on the Moon would not only yield the required isotope, but could free the other one million times more abundant gases as well.

Mining Lunar Ores

Once the readily available resources of fossil fuels on Earth are exhausted the Sun may become the main source of energy for humanity. In the late seventies it was calculated that solar power becomes cheaper than fossil energy once the oil price rises above
$70 per barrel (recent years: near $20). At present, placing solar power satellites in Earth orbit would be more efficient than building large scale solar power plants on Earth. In space there are no clouds obscuring the sun, there is no night, the station can always be directed ideally, and there is little weathering that limits the expected lifespan of such installations. Moreover, space is not as crowded as Earth. On Earth it would not be easy to free an area that is several times as large as the surface of the Netherlands, for solar power plants.

When building large orbiting solar power satellites, it would be ludicrous to blast all constructing materials up from Earth by rocket. The Moon offers them all, and they can be shipped up from the lunar surface fairly easily with electro-magnetic guns. The building of large solar power satellites thus induces the development of substantial lunar industries of which a blast furnace would probably have the largest impact on the lunar atmosphere.

To set the magnitude of such industries: Hoogovens, the Dutch Steel-Works, produced about 6.109 kg of steel in 1994. On the Moon a production facility this size would set free 109--1010 kg of oxygen per year.


Thickening the Lunar Atmosphere

It is possible that within one century Lunar based industries will dump much gas into the lunar environment. The oxygen output from a substantial mining industry could exceed 109--1010 kg per year. If a fusion industry becomes important, the output from a 32He mining industry could add up to 1010--1011 kg of hydrogen and helium, and 108--109 kg of heavier elements (mostly oxygen, carbon, nitrogen, and neon). Helium and hydrogen will readily escape into space; the gravitational force of the Moon being much too feeble to hold on to such light atoms. The heavier elements will stick to the Moon much longer.

At present, particles reside only for very short periods of time in the extremely thin lunar atmosphere because they all interact with the solar wind within a few weeks. A less thin atmosphere could deflect the solar wind, its upper layers protecting the deeper layers from interactions; this would greatly enlarge the stability of the atmosphere. NASA scientist Richard Vondrak calculated that during a year only about 108 kg of atmospheric mass can be carried away by solar wind interactions. There is no other atmospheric loss mechanism that is important on a time-scale of years for gases heavier than helium; dumping 109 kg or more of heavy gases into the lunar environment will thus create a rapidly thickening atmosphere.

If the formation of a lunar atmosphere is unwanted, precautions must be taken. The undesirable furnaces could be placed in space, and heavy excess gases could be injected into the Moons crust, where they can react chemically and bind to the soil.

If on the other hand the formation of an even thicker atmosphere is desired, a few nuclear bombs could be used to evaporate lunar rocks, which would free most of the oxygen in them. One percent of the US nuclear stockpile could set free as much as 1011 kg of oxygen.


A 1011 kg Lunar Atmosphere

· Will mainly consist of O2, but may contain important fractions of N2, CO2, and Ne if partly induced by 32He mining.

· Will be partly ionized, even near the surface.

· Will be stable for hundreds of years

· Will have surface pressure about 10-2 Pa (=10-7 Atm), comparable to Earths atmosphere at an altitude of 100 km.

· Will stop all micro meteorites, and most larger ones as well.

· Will deflect the solar wind, stop almost all cosmic ray particles and roentgen photons, and will thus strongly reduce the radiation level at the Moons surface (now in the order of 10 REM/year, limit for nuclear workers is 5 REM/year)

· Will stop deposition of 32He into the lunar surface. Deposition is a slow process and stopping it will only cause significant effects after thousands of years.

· Apart from some aurora, it will be completely invisible to the naked eye.


A Speculative Scenario: Relocating Ice-Dwarfs

James Oberg: “Go to the outer solar system, get a small ice-dwarf and dump it onto the Moon. This will create a thick and moist atmosphere, from which the Moon can be truly Terra-formed.”

Of course this idea is pretty far over the top for the moment, but is it impossible? If so, why?

Is it possible to move around ice-dwarfs with the techniques of the foreseeable future? To set the dimensions of this problem: could humanity ship Mount Everest to Latin America, or could it dump 10% of the Antarctic ice-cap onto the Sahara? Such would be difficult projects, but once properly motivated humans can achieve great enterprises. E.g., near the closing of the last century people discovered gold in a small mountain range somewhere in Southern Africa; within a few years the whole range was shoveled away and all that remained was a tremendously large hole. If a few thousand people can displace several cubic kilometers with not much more than shovels and their bare hands, one may expect that the organized power of Caterpillar, Boskalis, and Smit-Tak could move mildly larger objects like Mount Everest and major parts of the Antarctic ice-cap.

But could such undertakings be performed in space? Not right now: of course not. However, if several trillion dollars were already spent on creating large space-based industries, the answer would be different. Of course it would be costly, and it could well take a hundred years or so to transfer the ice-dwarf, but with heavy industries already in space the mission wouldn't really be difficult, not even with present day technology.

Chemistry of the Lunar Soil

Is it wise to impact an ice-dwarf onto the Moon? I doubt it.

A lunar oxygen atmosphere can exist for many centuries, but only if it is very thin and in the absence of water. What if this atmosphere were moist and oxygen rich?

The upper few kilometers of the lunar surface contain several times 1018 kg of iron(II) which in the presence of water would readily react with oxygen to form iron(III). Such an amount of iron(II) could easily absorb all of the oxygen in the Earth atmosphere.

A large fraction of the Moons crust consists of oxides of calcium, magnesium, and iron(II), which in the presence of water would react to form hydroxides that would (partly) dissolve in the forming seas to create a poisonously alkaline fluid, with pH 10--11. If enough oxygen were available to oxidize the dissolved iron(II)hydroxides, insoluble iron(III)hydroxides would precipitate on the sea floors and shores, creating vast quantities of slightly poisonous, orange mud. Such reactions would be violent and fast in the upper part of the crust, but their rate would decrease with increasing depth. The oxidizing, hydration, and other processes would continue for ages. In the meantime oxygen and other pressures would not be stable. Most of important all: the absorption of such enormous amounts of oxygen, water, by the upper part of the crust of the Moon would make the rocks expand by perhaps as much as ten percent or more. One can wonder if such expansion would be a tranquil process. It could create strong quakes for possibly many thousands of years.


Conclusions:

· Creation of a thin lunar atmosphere is perfectly feasible, even with present day technology, and in some scenarios even hard to avoid.

· Truly Terra-forming the Moon, if possible at all, could take thousands of years and might yield violent Moon quakes and a highly unstable, chemically aggressive environment during this long period.
Calm down, please!
pi_101337018
Heeft de Maan niet gewoon te weinig zwaartekracht om een atmosfeer vast te houden?
Beneath the gold, the bitter steel
pi_101361772
quote:
0s.gif Op maandag 29 augustus 2011 17:34 schreef Kirov het volgende:
Heeft de Maan niet gewoon te weinig zwaartekracht om een atmosfeer vast te houden?
correct :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101361782
30-08-2011

Meteorieten stammen af van asteroïden


De Hayabusa - hier op de foto- zorgde voor de bevestiging van het vermoeden dat meteorieten afstammen van asteroïden. © afp

De Japanse ruimtesonde Hayabusa heeft bevestigd wat wetenschappers al lang hebben bevroed: meteorieten stammen af van asteroïden, zo staat in het jongste nummer van het wetenschappelijke vakblad Science te lezen.

Astronomen gingen er lang van uit dat meteorieten afstammen van brokken gesteente omdat de lichtspectra van veel planetoïden op die van chondrieten - de meest voorkomende klasse van steenmeteorieten die op Aarde zijn gevonden - leken. Maar volledige zekerheid was er nog niet.

Die is er volgens een Japans en Amerikaans team rond Tomoki Nakamur van de Universiteit van Tokio nu wel, dankzij materiaal dat de Hayabusa in 2003 heeft verzameld van de asteroïde Itokawa en dat in 2010 naar onze planeet is gebracht. Microscopische analyse van beide gesteenten toonde ontegensprekelijk aan dat zij bij elkaar horen.

Gezien de chondrieten als de primitiefste materie van ons zonnestelsel gelden, betekent dit ook dat asteroïden inderdaad aanwijzingen bevatten over het ontstaan van dat stelsel. Asteroïden zijn dan oermaterie die overbleef na de vorming van planeten en manen. (belga/vsv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_101361790
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 augustus 2011 09:17 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

correct :)
Incorrect ;) Het hangt ervan af wat voor 'n atmosfeer.

De maan heeft momenteel ook een heel dunne atmosfeer, namelijk.

Wiki (EN) :
quote:
Atmosphere
Surface pressure 10-7 Pa (day)
10-10 Pa (night)
Composition Ar, He, Na, K, H,
edit : Iets wat ik ook net pas leer ... de maan heeft zelfs een heel dunne staart! Niet te zien met het blote oog.

[ Bericht 6% gewijzigd door Googolplexian op 30-08-2011 09:27:00 ]
Calm down, please!
pi_101372846
quote:
0s.gif Op maandag 29 augustus 2011 09:02 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Ik heb een Meade etx-70.
Kostte maar 100 euro (aanbieding) + statief. Degelijke telescoop (gemotoriseerd) met computer (1471 hemelobjecten voorgeprogrammeerd). De telescoop blijft, nadat het object gevonden is, deze met de juiste snelheid volgen. Zeker aan te raden.

http://www.meade-online.n(...)D386oCFQRO3godekX_7g

en anders moet je het hier eens vragen
Astronomie in de Achtertuin #1
Thanx man, daar heb ik zeker wat aan! ^O^
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')