Dat paranormale aspect is al heel vroeg onderkend. In een bepaalde fase van de bipolaire omkering kan dat voorkomen. Ik heb het zelf bij mensen meegemaakt. En of ik het nou geloof of niet, of anderen het geloven of niet, is volledig irrelevant tov die waarneming.quote:Op donderdag 30 juli 2009 10:38 schreef terror623 het volgende:
Sommige dingen kan ik trouwens nog steeds niet verklaren, dingen die ik heb gezien in mijn psychose (tijdens dromen) die later uitkwamen, plaatsen waar ik in mijn dromen kwam, waar ik nog nooit werkelijk was geweest, die fysiek bleken te bestaan en 100% overeen kwamen met wat ik had gezien in mijn dromen en meer van dat soort ongein.
Een drang tot declassifieren, de angst om zelf als de minste beschouwd te worden misschien?.Het beste te voorkomen door gauw een ander als zodanig te benoemen?quote:Op donderdag 30 juli 2009 11:03 schreef Ritmo het volgende:
Klopt, echt te vreselijk voor woorden voor diegene.
Is geen theoriequote:Op donderdag 30 juli 2009 11:09 schreef Ritmo het volgende:
Dat klinkt al heel wat anders dan mijn simpele theorie.
Vroeger dachten ze dat er één lijn was met neurose aan de ene kant en psychose aan de andere kant. Toen begonnen ze borderline te onderscheiden en dat zou dan ergens in het midden moeten zijn van die lijn. Ik weet niet of de naam daar vandaan komt, vaker wordt gezegd dat het zo heet, omdat mensen met een borderline-stoornis alles nogal in extremen kunnen hebben (heel depressief en heel boos bv.). Grenzen van alles.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 15:53 schreef wallofdolls het volgende:
Is een randpsychose gelijk aan borderline?
edit:
oh..dat was het wel voorheen
[..]
De DSM is er gekomen, zodat overal ter wereld alle psychiaters een bv. paranoïde schizofrenie als hetzelfde zouden herkennen (voorheen was dat niet zo, wat ze in Amerika een schizofrene stoornis vonden, vonden ze in Engeland en Zweden vooral borderline!!). Het is dus niet meer dan een soort van afsprakenboek. Dit is depressie en dit niet (kort door de bocht natuurlijk).quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:19 schreef iteejer het volgende:
[..]
Is geen theorie
Zijn psychoses (symptomen van) een ziekte? Het bestaan van psychoses bewijst alleen maar dat het menselijk organisme als zodanig kan reageren.
Die manier van reageren kan je ook induceren met medicatie of chemicals, daar was men al vroeg achter.
Dus was het een logische aanname om uit te gaan van een fausse route in het hersenmetabolisme, maw, het brein zou zijn eigen halucinogeen produceren.
Geen nood, we bedenken een stofje dat daar iets aan doet - beetje simpel gezegd.
En inderdaad, dat doet wonderen.
Maar in veel gevallen blijkt toch na enige tijd dat het zijn werkzaamheid verliest. Of dosering moet aangepast, of er moet op andere medicatie worden overgeschakeld.
Bekeken vanuit het hersenmetabolisme, kun je stellen dat het brein op zoek ging naar een andere manier om tóch weer 'gek' te kunnen zijn.
Natuurlijk kun je dat herformuleren als 'lichaam bestrijd vreemd ingebrachte stoffen' etc, maar de feiten blijven hetzelfde: je zou zeggen dat het lichaam meewerkt met die (poging tot) genezing.
Op zeker niveau kun je stellen dat dus de natuurlijk staat van dat individu is het streven naar dat effect.
Je kan zeker stellen dat een neurose een zich tot in de pathologie uitstrekkende verlenging is van een hysterische karaktereigenschap cq persoonlijkheidseigenschap.
En net zo dat een psychose een tot in het extreme doorgevoerde staat is van het schizoide karakter of persoonlijkheid.
Wat is dan ziekte, en wat is dan nog persoonlijke variatie of excentriciteit? Waar zit die grens? Veel duidt er op dat je pas spreekt van een ziekte wanneer het leidt tot uitval.
Sterker nog, heel DSM IV bv is ingericht op die basis: gefinancierd en gestuurd door de amerikaanse farmaceutische industrie, zodanig dat bepaalde gedragingen en ervaringen geduid konden worden als ziekte of zelfs al als voorfase van een ziekte. Waarmee het dus een te behandelen storing is, te vergoedingen door de ziektekostenverzekeringen, en dus poen voor de farmacie.
Of dat het doel was kan je niet zeggen natuurlijk. Speelt ook geen rol. Wel duidelijk is dat zodra een diskwalificatie of classificatie opgenomen is in een systeem waarin geld een rol speelt, en waar bepaalde partijen er beter van worden, je daar best rekening mee mag houden en je zeker waar het aan komt op theorievorming dat beslist moet verdisconteren.
(wat betreft het verband tussen persoonlijkheid en ziekte, lees het werk van Detlefson, een Deense arts die de ziekteleer vanuit een niet alledaagse kant bekijkt)
Ikzelf blijf gewoon doorgaan. heb wel een rem maar gebruik em nouwelijks omdat ik vrijwel geen stress ken.quote:Op donderdag 30 juli 2009 11:49 schreef Ritmo het volgende:
Ik kan moeilijk begrijpen dat veel mensen zwaar overspannen raken b.v. : je kiest op een gegeven moment toch voor jezelf en zet er een rem op?
Uit je verhaal maak ik op (weet niet of dat klopt) dat je een psychose geen ziekte vindt maar eerder een andere vorm van waarnemen, een andere geestelijke staat. Maar dat vind ik een beetje te positief, want je vermogen om samenhangend en logisch te kunnen denken valt wel degelijk deels uit.quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:19 schreef iteejer het volgende:
[..]
Is geen theorie
Zijn psychoses (symptomen van) een ziekte? Het bestaan van psychoses bewijst alleen maar dat het menselijk organisme als zodanig kan reageren.
Die manier van reageren kan je ook induceren met medicatie of chemicals, daar was men al vroeg achter.
Dus was het een logische aanname om uit te gaan van een fausse route in het hersenmetabolisme, maw, het brein zou zijn eigen halucinogeen produceren.
Geen nood, we bedenken een stofje dat daar iets aan doet - beetje simpel gezegd.
En inderdaad, dat doet wonderen.
Maar in veel gevallen blijkt toch na enige tijd dat het zijn werkzaamheid verliest. Of dosering moet aangepast, of er moet op andere medicatie worden overgeschakeld.
Bekeken vanuit het hersenmetabolisme, kun je stellen dat het brein op zoek ging naar een andere manier om tóch weer 'gek' te kunnen zijn.
Natuurlijk kun je dat herformuleren als 'lichaam bestrijd vreemd ingebrachte stoffen' etc, maar de feiten blijven hetzelfde: je zou zeggen dat het lichaam meewerkt met die (poging tot) genezing.
Op zeker niveau kun je stellen dat dus de natuurlijk staat van dat individu is het streven naar dat effect.
Je kan zeker stellen dat een neurose een zich tot in de pathologie uitstrekkende verlenging is van een hysterische karaktereigenschap cq persoonlijkheidseigenschap.
En net zo dat een psychose een tot in het extreme doorgevoerde staat is van het schizoide karakter of persoonlijkheid.
Wat is dan ziekte, en wat is dan nog persoonlijke variatie of excentriciteit? Waar zit die grens? Veel duidt er op dat je pas spreekt van een ziekte wanneer het leidt tot uitval.
Sterker nog, heel DSM IV bv is ingericht op die basis: gefinancierd en gestuurd door de amerikaanse farmaceutische industrie, zodanig dat bepaalde gedragingen en ervaringen geduid konden worden als ziekte of zelfs al als voorfase van een ziekte. Waarmee het dus een te behandelen storing is, te vergoedingen door de ziektekostenverzekeringen, en dus poen voor de farmacie.
Of dat het doel was kan je niet zeggen natuurlijk. Speelt ook geen rol. Wel duidelijk is dat zodra een diskwalificatie of classificatie opgenomen is in een systeem waarin geld een rol speelt, en waar bepaalde partijen er beter van worden, je daar best rekening mee mag houden en je zeker waar het aan komt op theorievorming dat beslist moet verdisconteren.
(wat betreft het verband tussen persoonlijkheid en ziekte, lees het werk van Detlefson, een Deense arts die de ziekteleer vanuit een niet alledaagse kant bekijkt)
Yep, en op initiatief van en gefinancierd door een wereldwijd functionerende farmaceutische industrie. Er zit ook een stukje marketing in.quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:28 schreef m-niki het volgende:
De DSM is er gekomen, zodat overal ter wereld alle psychiaters een bv. paranoïde schizofrenie als hetzelfde zouden herkennen (voorheen was dat niet zo, wat ze in Amerika een schizofrene stoornis vonden, vonden ze in Engeland en Zweden vooral borderline!!). Het is dus niet meer dan een soort van afsprakenboek. Dit is depressie en dit niet (kort door de bocht natuurlijk).
Er was een onderzoek naar een dorpje in Nepal. Geisoleerd, geheel eigen gemeenschap. Geestesziekten kwamen daar simpelweg niet voor.quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:46 schreef Ritmo het volgende:
Uit je verhaal maak ik op (weet niet of dat klopt) dat je een psychose geen ziekte vindt maar eerder een andere vorm van waarnemen, een andere geestelijke staat. Maar dat vind ik een beetje te positief, want je vermogen om samenhangend en logisch te kunnen denken valt wel degelijk deels uit.
Wat ik bedoelde is dat je niet weet wat je onderbewustzijn allemaal opgenomen heeft in je leven. En ik geloof dat je geest bij een psychose deels 'teert' op je onderbewustzijn. Dus kan het best maar zijn dat jij je opeens in een stad loopt die je 3 maanden geleden in een film zag.
Nope, mijn pa was betrokken bij dat onderzoek destijdsquote:Op donderdag 30 juli 2009 12:52 schreef Ritmo het volgende:
Je hebt er wel een studie van gemaakt zeg, Iteejer.
De jacht op heksen gaat veel verder dan alleen dat. Eveneens enorm interessant. Maar niet los te zien van de geschiedenis, van de kerkgeschiedenis, sociale ontwikkelingen, het mannelijke en het vrouwelijke in de maatschappij van die tijd.quote:Op donderdag 30 juli 2009 13:05 schreef Ritmo het volgende:
Tsja, zolang je het leven extreem ongecompliceerd houdt krijgen dergelijke ziektes niet de kans om zich te ontwikkelen. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet aanwezig zijn. Sterker nog: wat dacht je van de klopjacht op heksen bijvoorbeeld? Vroeger als je 'zeer apart' was werd je niet onderzocht maar moest je dood. Er wordt op minder ontwikkelde plaatsen en tijden niet over gepraat en er werd niets nader onderzocht. 30 jaar geleden was een kind met ADHD nog gewoon een ontspoord rotkind dat je bang moest maken zodat ie rustig bleef...
Maar de druk van een moderne samenleving werkt idd als een enorme trigger voor dergelijke ziektes.
Waarom zouden je hersenen dat zo zeker doen? EEn psychose kan ook een uiterste poging van je hersenen zijn om te herstellen en zodoende daar niks mee te maken hebben.quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:19 schreef iteejer het volgende:
Zijn psychoses (symptomen van) een ziekte? Het bestaan van psychoses bewijst alleen maar dat het menselijk organisme als zodanig kan reageren.
Die manier van reageren kan je ook induceren met medicatie of chemicals, daar was men al vroeg achter.
Dus was het een logische aanname om uit te gaan van een fausse route in het hersenmetabolisme, maw, het brein zou zijn eigen halucinogeen produceren.
Geen nood, we bedenken een stofje dat daar iets aan doet - beetje simpel gezegd.
En inderdaad, dat doet wonderen.
Dat vind ik nogal een bewering. Je hersenen (je onderbewustzijn) zijn altijd op zoek naar een stabiele stiuatie. Naar orde, naar regelmaat, naar een ontspannen staat. Als jij je in je bewustzijn te kort richt op het herstellen van je lichaam dan nemen je hersenen dat zelf in handen. Het zou me nogal wat zijn als je hersenen zich 'moedwillig' gek willen laten maken en dat vind ik ook een onverantwoordde benaderingquote:Maar in veel gevallen blijkt toch na enige tijd dat het zijn werkzaamheid verliest. Of dosering moet aangepast, of er moet op andere medicatie worden overgeschakeld.
Bekeken vanuit het hersenmetabolisme, kun je stellen dat het brein op zoek ging naar een andere manier om tóch weer 'gek' te kunnen zijn.
Natuurlijk kun je dat herformuleren als 'lichaam bestrijd vreemd ingebrachte stoffen' etc, maar de feiten blijven hetzelfde: je zou zeggen dat het lichaam meewerkt met die (poging tot) genezing.
Op zeker niveau kun je stellen dat dus de natuurlijk staat van dat individu is het streven naar dat effect.
Ik zou eerder iwllen zeggen dat het een extreme doorgevoerde staat is van het waarschuwings/herstelmechanisme van je hersenen.quote:Je kan zeker stellen dat een neurose een zich tot in de pathologie uitstrekkende verlenging is van een hysterische karaktereigenschap cq persoonlijkheidseigenschap.
En net zo dat een psychose een tot in het extreme doorgevoerde staat is van het schizoide karakter of persoonlijkheid.
Dat is zo;n typische complottheorie die de ronde doet ja. Laten we het zo zeggen dat de farmaceutische industrie niet bepaald problemen heeft met zo'n handboek. En graag mee zou willen werken. Het is nogal complexe materie he. Kijk de onderzoekers hebben er baat bij dat ze zo goed mogelijk onderzoek kunnen doen. Daar hebben ze geld voor nodig. Dat geld moet ergens vandaan komen. Dus willen ze financiers. Toevallig zijn de bedrijven die er baat bij hebben om dat te financieren ook de bedrijven die de producten verkopen die op de omschreven omstandigheden toepasbaar zijn.quote:Sterker nog, heel DSM IV bv is ingericht op die basis: gefinancierd en gestuurd door de amerikaanse farmaceutische industrie, zodanig dat bepaalde gedragingen en ervaringen geduid konden worden als ziekte of zelfs al als voorfase van een ziekte. Waarmee het dus een te behandelen storing is, te vergoedingen door de ziektekostenverzekeringen, en dus poen voor de farmacie.
Gedeeltelijk mee eens natuurlijk (ja ik werk er zelf in dus sta er dicht bij ), erectile dysfunction is een wat recentere, we hebben een pil maar nog geen markt dus moet eerst een markt gecreeerd worden en plots heeft iedereen last van slappe piemels (om het even cru te zeggen)quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:47 schreef iteejer het volgende:
Marketing en farmacie gaan heel nauw samen. Zover dat soms theorievorming erdoor gestuurd wordt. Bv de marketing van Valium: geniaal gewoon
Ik heb geen idee waar de neuk je het over hebt. Vindt het Zoieso wel vervelend als studenten hele lange stukken schrijven en doen alsof zij een psychoot begrijpen. En ik kan er geen touw aan vastknopen terwijl ik al vroeg in mijn jeugd 'gek' ben geworden. ik heb altijd dat "loops" en frases van muziek in mij hoofd spelen. Dit heb ik mijn hele leven al. En is best vervelend vooral omdat ik zo hard muziek kan spelen in mijn hoofd dat ik moiete krijg met ademen en voel alsof er een druk op mijn hoofd staat. Naja, het zal wel niets zijn. Heb altijd het idee gehad dat iedereen dat had.quote:Op donderdag 30 juli 2009 12:38 schreef m-niki het volgende:
Ik ben nu een heel interessant (ok, vind ik dan hè ) boek aan het lezen van Oliver Sacks: Musicofilia.
Het boek gaat over allerlei neurologische 'afwijkingen' die te maken hebben met muziek. Sacks is die neuroloog die ook 'Awakenings' heeft geschreven (is later verfilmd met Robin Williams en Robert de Niro) en 'De man die zijn vrouw voor een hoed hield'.
Eén hoofdstuk gaat over muzikale hallucinaties. Eerder werden die bestempeld als psychotisch, maar uit de praktijk blijkt dat heel veel mensen er last van hebben, maar er vaak niet onder lijden. Het is vooral vervelend als de muziek die ze 'horen' heel hard 'staat' en ze een gesprek willen voeren of naar andere echte muziek willen luisteren.
De mensen die ze hebben reageren ook niet heel goed op anti-psychotica maar meer op anti-epileptica (hoewel ook niet op zo'n manier dat de muziek echt weggaat). Er was ook geen correlatie met schizofrenie bv., ook niet met epilepsie overigens.. vreemd iets dus!
Wel een voorbeeld van hallucinaties die niet heel vervelend zijn. Tijdens het lezen vroeg ik me af hoeveel mensen er nu zijn die dat hebben. Volgens Sacks zijn het er veel meer dan in de literatuur voorkomt, omdat veel mensen bang zijn om voor 'gek' versleten te worden.. zijn er hier mensen die het hebben??
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |