abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_71452607
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 10:38 schreef terror623 het volgende:
Sommige dingen kan ik trouwens nog steeds niet verklaren, dingen die ik heb gezien in mijn psychose (tijdens dromen) die later uitkwamen, plaatsen waar ik in mijn dromen kwam, waar ik nog nooit werkelijk was geweest, die fysiek bleken te bestaan en 100% overeen kwamen met wat ik had gezien in mijn dromen en meer van dat soort ongein.
Dat paranormale aspect is al heel vroeg onderkend. In een bepaalde fase van de bipolaire omkering kan dat voorkomen. Ik heb het zelf bij mensen meegemaakt. En of ik het nou geloof of niet, of anderen het geloven of niet, is volledig irrelevant tov die waarneming.

Helaas zijn veel wetenschappers bereid zich los te maken van bestaande paradigma's. Of laat het doel van het onderzoek dat niet toe. Want als men dit soort dingen wil gaan verklaren kom je het meest grote gekunstel tegen.
Dat gaat dan ongeveer zo: 'tijd is lineair, dus is het onmogelijk dat iemand in de toekomst kan kijken. wanneer iemand denk iets gezien te hebben dat in de toekomst uitkomt, is het DUS een bewijs dat diegene iets ziet en dat foutief labelt als 'die heb ik eerder al gezien'..

Let wel, ik doe geen uitspraken over dit soort fenomenen, (heel interessant, zou er dagen over door kunnen gaan maar heb er simpelweg de tijd niet voor ) maar wel over dit wetenschapstheoretische kunstfoutje: als je van tevoren al van alles uitsluit zal je nooit buiten de grenzen van je huidige paradigma komen.

En dat merk je al in verslagen en case-studies: men zal daar tegenwoordig niet snel iets over dit soort fenomenen inzetten, bang dat men zich belachelijk maakt. Maar in oudere verslagen, tot aan de 60er jaren vorige eeuw aan toe zie je dit nog wel terug. Toen had men nog meer de mantaliteit van 'we noteren alles' Een foto in woorden.
pi_71452708
Dat klinkt al heel wat anders dan mijn simpele theorie.
-
pi_71452874
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 11:03 schreef Ritmo het volgende:
Klopt, echt te vreselijk voor woorden voor diegene.
Een drang tot declassifieren, de angst om zelf als de minste beschouwd te worden misschien?.Het beste te voorkomen door gauw een ander als zodanig te benoemen?

Maar er is altijd iemand de minste. Er is altijd een onderkant. Zegt niets over die persoon, wel over de samenstelling van de groep waarin hij de minste is.
Als je heel nederland zou opdelen in groepjes van twee, is er in ieder groepje dus één de minste.
Dus, de helft van de nederlandse populatie is dan een mindere, een inferieure

Maar goed, als je daar dan weer groepjes van twee van maakt, is de helft van die inferieuren ineens weer de top, de beste
pi_71453069
Ja maar dan zou dat toch ook moeten gelden voor zichtbare handicaps? Of praten we elkaar aan dat dat absoluut niet mag omdat diegene zo overduidelijk 'zwak' is?

Overigens merk je ook dat er over andere niet-zichtbare afwijkingen zoals dyscalculie, ADHD etc. ook enorm lacherig gedaan wordt. Maar dat komt met name door achterlijke ouders die niet willen accepteren dat hun kind gewoon VMBO-niveau heeft en maar allerlei verklaringen op gaan noemen. Ik heb zelf dyscalculie (officieel vastgesteld door artsen en neurologen) en dat is niet een kwestie van 'wat minder goed in rekenen zijn' oid. Ik weet dus wel een beetje hoe het soms voelt.

Maar goed, we dwalen af.
-
  donderdag 30 juli 2009 @ 11:26:24 #55
56950 terror623
Arrrrrrr ☠
pi_71453243
vaak kunnen de minsten juist de betere zijn, ik kan veel mensen aanwijzen, die als ze een psychose zouden krijgen gewoon compleet door zouden draaien en er voor de rest van hun leven in zouden blijven, dat zijn vaak de mensen die juist het hardste lachen (door onbegrip)

Door wat ik heb meegemaakt heb ik wel een bepaald respect gekregen voor mensen met een psychiatrische achtergrond, en al helemaal voor de mensen die ermee weten te leven of er weer bovenop weten te komen. Vooral omdat je naast door jezelf ook door je hele omgeving gehinderd wordt (deels terecht natuurlijk, het is gewoon KUT samenleven met een psychoot), werk vinden is lastig (ik heb er meestal voor gekozen eerlijk te zijn over mijn verleden, veel werkgevers respecteerden dit, sommigen ook niet) etc.

Het grote probleem zit hem er denk ik in dat het ongelovelijk moeilijk is je te verplaatsen in iemand wiens waarneming anders is dan de jouwe en te accepteren dat zijn waarneming anders is dan de jouwe, als je kan accepteren dat zijn waarneming anders is dan pas kan je iets voor die persoon betekenen.
pi_71453473
Ik ken mensen waarvan ik denk dat ze best ooit psychotisch zouden kunnen worden bij enorme stress of wat dan ook. Maar dat zijn vaak mensen die, in mijn ogen, moeite hebben met dingen objectief bekijken en ze van je af kunnen zetten. Ze kunnen geen dingen scheiden.

Wat is je eigen achtergrond eigenlijk, schizofrenie? Of volledig 'getriggerd' door drugs? Als ik het zo lees heb je je zaken nu weer goed op orde in elk geval.
-
  donderdag 30 juli 2009 @ 11:44:04 #57
56950 terror623
Arrrrrrr ☠
pi_71453766
volgens mij komt het volledig door tripmiddelen (heb daar vroeger redelijk wat van gesnoept), maar mijn psych dacht dat het schizofrenie is, maar ik ben al 2 jaar zonder medicijnen en psychosen.

Stress is inderdaad een behoorlijke factor in een psychose, als je een gevoeligheid hebt voor psychose en veel stress ervaart dan wordt de kans op een psychose aanzienlijk groter.
Zelf ben ik iemand die eigenlijk zo goed als nooit stress kent (ik begrijp dat hele stress ook nouwelijks) maar vroeger kon ik inderdaad dingen slecht van me af zetten (leefde veel in het verleden, kon nog terugdenken naar slechte keuzes van toen ik 8 was en daar boos op mezelf om worden) dat heb ik ondertussen helemaal losgelaten (het besef dat vrijwel iedere voorm van spijt (op keuzes) zinloos is is behoorlijk bevrijdend).
pi_71453909
Dit is eng gewoon, in wat jij hier schrijft herken ik me 100 % terug. Behalve die tripmiddelen, ooit 1 keer truffels gedaan zoals ik zei en dat was echt niets voor mij. Dan vind ik XTC of wiet 1000 keer leuker.

Ik kan moeilijk begrijpen dat veel mensen zwaar overspannen raken b.v. : je kiest op een gegeven moment toch voor jezelf en zet er een rem op?
-
pi_71454888
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 11:09 schreef Ritmo het volgende:
Dat klinkt al heel wat anders dan mijn simpele theorie.
Is geen theorie

Zijn psychoses (symptomen van) een ziekte? Het bestaan van psychoses bewijst alleen maar dat het menselijk organisme als zodanig kan reageren.
Die manier van reageren kan je ook induceren met medicatie of chemicals, daar was men al vroeg achter.
Dus was het een logische aanname om uit te gaan van een fausse route in het hersenmetabolisme, maw, het brein zou zijn eigen halucinogeen produceren.
Geen nood, we bedenken een stofje dat daar iets aan doet - beetje simpel gezegd.
En inderdaad, dat doet wonderen.

Maar in veel gevallen blijkt toch na enige tijd dat het zijn werkzaamheid verliest. Of dosering moet aangepast, of er moet op andere medicatie worden overgeschakeld.
Bekeken vanuit het hersenmetabolisme, kun je stellen dat het brein op zoek ging naar een andere manier om tóch weer 'gek' te kunnen zijn.
Natuurlijk kun je dat herformuleren als 'lichaam bestrijd vreemd ingebrachte stoffen' etc, maar de feiten blijven hetzelfde: je zou zeggen dat het lichaam meewerkt met die (poging tot) genezing.
Op zeker niveau kun je stellen dat dus de natuurlijk staat van dat individu is het streven naar dat effect.

Je kan zeker stellen dat een neurose een zich tot in de pathologie uitstrekkende verlenging is van een hysterische karaktereigenschap cq persoonlijkheidseigenschap.
En net zo dat een psychose een tot in het extreme doorgevoerde staat is van het schizoide karakter of persoonlijkheid.

Wat is dan ziekte, en wat is dan nog persoonlijke variatie of excentriciteit? Waar zit die grens? Veel duidt er op dat je pas spreekt van een ziekte wanneer het leidt tot uitval.

Sterker nog, heel DSM IV bv is ingericht op die basis: gefinancierd en gestuurd door de amerikaanse farmaceutische industrie, zodanig dat bepaalde gedragingen en ervaringen geduid konden worden als ziekte of zelfs al als voorfase van een ziekte. Waarmee het dus een te behandelen storing is, te vergoedingen door de ziektekostenverzekeringen, en dus poen voor de farmacie.

Of dat het doel was kan je niet zeggen natuurlijk. Speelt ook geen rol. Wel duidelijk is dat zodra een diskwalificatie of classificatie opgenomen is in een systeem waarin geld een rol speelt, en waar bepaalde partijen er beter van worden, je daar best rekening mee mag houden en je zeker waar het aan komt op theorievorming dat beslist moet verdisconteren.

(wat betreft het verband tussen persoonlijkheid en ziekte, lees het werk van Detlefson, een Deense arts die de ziekteleer vanuit een niet alledaagse kant bekijkt)
pi_71455042
quote:
Op dinsdag 28 juli 2009 15:53 schreef wallofdolls het volgende:
Is een randpsychose gelijk aan borderline?

edit:

oh..dat was het wel voorheen
[..]


Vroeger dachten ze dat er één lijn was met neurose aan de ene kant en psychose aan de andere kant. Toen begonnen ze borderline te onderscheiden en dat zou dan ergens in het midden moeten zijn van die lijn. Ik weet niet of de naam daar vandaan komt, vaker wordt gezegd dat het zo heet, omdat mensen met een borderline-stoornis alles nogal in extremen kunnen hebben (heel depressief en heel boos bv.). Grenzen van alles.

Nu worden er drie gebieden gezien: de neurotische, de borderline en de psychotische. Iedereen heeft trekken van bepaalde gebieden, pas wanneer je aan veel criteria voldoet spreek je van een stoornis of ziekte.

Een randpsychose heeft dus helemaal niets met borderline te maken, het zegt vooral iets over het stadium waarin de persoon zich bevindt: al veel wanen, misschien wat hallucinaties, maar nog wel realiteitszin. Iemand met een fullblown psychose heeft nauwelijks nog realiteitszin wb. zijn wanen en hallucinaties.

(als eerste 'test' in een intakegesprek vraag ik altijd als reactie op een waanachtige inbreng: 'voelt dat alsof het waar is, of ís het waar voor jou?' iemand die randpsychotisch is antwoordt dan: het voelt alsof het waar is, maar het lijkt soms echt. Voor iemand die psychotisch is voelt het als echt, óf weet niet waar ik het over heb, óf twijfelt enorm.)
[b]The devils water, it ain't so sweet, you don't wanna drink right now, but you can dip your feet, everyonce in a little while[/b]
maar eerst nog even dit: blablabla
pi_71455174
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:19 schreef iteejer het volgende:

[..]

Is geen theorie

Zijn psychoses (symptomen van) een ziekte? Het bestaan van psychoses bewijst alleen maar dat het menselijk organisme als zodanig kan reageren.
Die manier van reageren kan je ook induceren met medicatie of chemicals, daar was men al vroeg achter.
Dus was het een logische aanname om uit te gaan van een fausse route in het hersenmetabolisme, maw, het brein zou zijn eigen halucinogeen produceren.
Geen nood, we bedenken een stofje dat daar iets aan doet - beetje simpel gezegd.
En inderdaad, dat doet wonderen.

Maar in veel gevallen blijkt toch na enige tijd dat het zijn werkzaamheid verliest. Of dosering moet aangepast, of er moet op andere medicatie worden overgeschakeld.
Bekeken vanuit het hersenmetabolisme, kun je stellen dat het brein op zoek ging naar een andere manier om tóch weer 'gek' te kunnen zijn.
Natuurlijk kun je dat herformuleren als 'lichaam bestrijd vreemd ingebrachte stoffen' etc, maar de feiten blijven hetzelfde: je zou zeggen dat het lichaam meewerkt met die (poging tot) genezing.
Op zeker niveau kun je stellen dat dus de natuurlijk staat van dat individu is het streven naar dat effect.

Je kan zeker stellen dat een neurose een zich tot in de pathologie uitstrekkende verlenging is van een hysterische karaktereigenschap cq persoonlijkheidseigenschap.
En net zo dat een psychose een tot in het extreme doorgevoerde staat is van het schizoide karakter of persoonlijkheid.

Wat is dan ziekte, en wat is dan nog persoonlijke variatie of excentriciteit? Waar zit die grens? Veel duidt er op dat je pas spreekt van een ziekte wanneer het leidt tot uitval.

Sterker nog, heel DSM IV bv is ingericht op die basis: gefinancierd en gestuurd door de amerikaanse farmaceutische industrie, zodanig dat bepaalde gedragingen en ervaringen geduid konden worden als ziekte of zelfs al als voorfase van een ziekte. Waarmee het dus een te behandelen storing is, te vergoedingen door de ziektekostenverzekeringen, en dus poen voor de farmacie.

Of dat het doel was kan je niet zeggen natuurlijk. Speelt ook geen rol. Wel duidelijk is dat zodra een diskwalificatie of classificatie opgenomen is in een systeem waarin geld een rol speelt, en waar bepaalde partijen er beter van worden, je daar best rekening mee mag houden en je zeker waar het aan komt op theorievorming dat beslist moet verdisconteren.

(wat betreft het verband tussen persoonlijkheid en ziekte, lees het werk van Detlefson, een Deense arts die de ziekteleer vanuit een niet alledaagse kant bekijkt)
De DSM is er gekomen, zodat overal ter wereld alle psychiaters een bv. paranoïde schizofrenie als hetzelfde zouden herkennen (voorheen was dat niet zo, wat ze in Amerika een schizofrene stoornis vonden, vonden ze in Engeland en Zweden vooral borderline!!). Het is dus niet meer dan een soort van afsprakenboek. Dit is depressie en dit niet (kort door de bocht natuurlijk).

In Amerika wordt veel meer volgens de DSM-classificaties gewerkt dan bv. in Europa, hier proberen we meer informatie te verzamelen dan alleen uit observatie (door het laten invullen van zelfbeoordelingstesten en het afnemen van hetero-anamneses bv.).

Toch ben ik het met je eens dat het allemaal een heel groot financieel gegoochel is geworden. Hier moeten alle psychiaters, GZ-psychologen en eerstelijnspsycholgen een behandelplan met diagnose bij de zorgverzekeraar inleveren, anders wordt de hulp niet vergoed. De zorgverzekeraars hebben dus alle lijntjes in handen.. voelt soms een beetje eng dat het allemaal om geld draait en in veel mindere mate om de mens..
[b]The devils water, it ain't so sweet, you don't wanna drink right now, but you can dip your feet, everyonce in a little while[/b]
maar eerst nog even dit: blablabla
  donderdag 30 juli 2009 @ 12:30:02 #62
56950 terror623
Arrrrrrr ☠
pi_71455207
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 11:49 schreef Ritmo het volgende:
Ik kan moeilijk begrijpen dat veel mensen zwaar overspannen raken b.v. : je kiest op een gegeven moment toch voor jezelf en zet er een rem op?
Ikzelf blijf gewoon doorgaan. heb wel een rem maar gebruik em nouwelijks omdat ik vrijwel geen stress ken.
Recent wel overspannen geraakt, maar dat was weer een kut samenloop van omstandigheden (zware allergie->eczeem over hele lichaam->continu jeuk->1maand niet/nouwelijks meer slapen en 60 uur per week werken)
pi_71455446
Ik ben nu een heel interessant (ok, vind ik dan hè ) boek aan het lezen van Oliver Sacks: Musicofilia.
Het boek gaat over allerlei neurologische 'afwijkingen' die te maken hebben met muziek. Sacks is die neuroloog die ook 'Awakenings' heeft geschreven (is later verfilmd met Robin Williams en Robert de Niro) en 'De man die zijn vrouw voor een hoed hield'.

Eén hoofdstuk gaat over muzikale hallucinaties. Eerder werden die bestempeld als psychotisch, maar uit de praktijk blijkt dat heel veel mensen er last van hebben, maar er vaak niet onder lijden. Het is vooral vervelend als de muziek die ze 'horen' heel hard 'staat' en ze een gesprek willen voeren of naar andere echte muziek willen luisteren.

De mensen die ze hebben reageren ook niet heel goed op anti-psychotica maar meer op anti-epileptica (hoewel ook niet op zo'n manier dat de muziek echt weggaat). Er was ook geen correlatie met schizofrenie bv., ook niet met epilepsie overigens.. vreemd iets dus!

Wel een voorbeeld van hallucinaties die niet heel vervelend zijn. Tijdens het lezen vroeg ik me af hoeveel mensen er nu zijn die dat hebben. Volgens Sacks zijn het er veel meer dan in de literatuur voorkomt, omdat veel mensen bang zijn om voor 'gek' versleten te worden.. zijn er hier mensen die het hebben??
[b]The devils water, it ain't so sweet, you don't wanna drink right now, but you can dip your feet, everyonce in a little while[/b]
maar eerst nog even dit: blablabla
pi_71455656
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:19 schreef iteejer het volgende:

[..]

Is geen theorie

Zijn psychoses (symptomen van) een ziekte? Het bestaan van psychoses bewijst alleen maar dat het menselijk organisme als zodanig kan reageren.
Die manier van reageren kan je ook induceren met medicatie of chemicals, daar was men al vroeg achter.
Dus was het een logische aanname om uit te gaan van een fausse route in het hersenmetabolisme, maw, het brein zou zijn eigen halucinogeen produceren.
Geen nood, we bedenken een stofje dat daar iets aan doet - beetje simpel gezegd.
En inderdaad, dat doet wonderen.

Maar in veel gevallen blijkt toch na enige tijd dat het zijn werkzaamheid verliest. Of dosering moet aangepast, of er moet op andere medicatie worden overgeschakeld.
Bekeken vanuit het hersenmetabolisme, kun je stellen dat het brein op zoek ging naar een andere manier om tóch weer 'gek' te kunnen zijn.
Natuurlijk kun je dat herformuleren als 'lichaam bestrijd vreemd ingebrachte stoffen' etc, maar de feiten blijven hetzelfde: je zou zeggen dat het lichaam meewerkt met die (poging tot) genezing.
Op zeker niveau kun je stellen dat dus de natuurlijk staat van dat individu is het streven naar dat effect.

Je kan zeker stellen dat een neurose een zich tot in de pathologie uitstrekkende verlenging is van een hysterische karaktereigenschap cq persoonlijkheidseigenschap.
En net zo dat een psychose een tot in het extreme doorgevoerde staat is van het schizoide karakter of persoonlijkheid.

Wat is dan ziekte, en wat is dan nog persoonlijke variatie of excentriciteit? Waar zit die grens? Veel duidt er op dat je pas spreekt van een ziekte wanneer het leidt tot uitval.

Sterker nog, heel DSM IV bv is ingericht op die basis: gefinancierd en gestuurd door de amerikaanse farmaceutische industrie, zodanig dat bepaalde gedragingen en ervaringen geduid konden worden als ziekte of zelfs al als voorfase van een ziekte. Waarmee het dus een te behandelen storing is, te vergoedingen door de ziektekostenverzekeringen, en dus poen voor de farmacie.

Of dat het doel was kan je niet zeggen natuurlijk. Speelt ook geen rol. Wel duidelijk is dat zodra een diskwalificatie of classificatie opgenomen is in een systeem waarin geld een rol speelt, en waar bepaalde partijen er beter van worden, je daar best rekening mee mag houden en je zeker waar het aan komt op theorievorming dat beslist moet verdisconteren.

(wat betreft het verband tussen persoonlijkheid en ziekte, lees het werk van Detlefson, een Deense arts die de ziekteleer vanuit een niet alledaagse kant bekijkt)
Uit je verhaal maak ik op (weet niet of dat klopt) dat je een psychose geen ziekte vindt maar eerder een andere vorm van waarnemen, een andere geestelijke staat. Maar dat vind ik een beetje te positief, want je vermogen om samenhangend en logisch te kunnen denken valt wel degelijk deels uit.

Wat ik bedoelde is dat je niet weet wat je onderbewustzijn allemaal opgenomen heeft in je leven. En ik geloof dat je geest bij een psychose deels 'teert' op je onderbewustzijn. Dus kan het best maar zijn dat jij je opeens in een stad loopt die je 3 maanden geleden in een film zag.
-
pi_71455693
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:28 schreef m-niki het volgende:
De DSM is er gekomen, zodat overal ter wereld alle psychiaters een bv. paranoïde schizofrenie als hetzelfde zouden herkennen (voorheen was dat niet zo, wat ze in Amerika een schizofrene stoornis vonden, vonden ze in Engeland en Zweden vooral borderline!!). Het is dus niet meer dan een soort van afsprakenboek. Dit is depressie en dit niet (kort door de bocht natuurlijk).
Yep, en op initiatief van en gefinancierd door een wereldwijd functionerende farmaceutische industrie. Er zit ook een stukje marketing in.

Marketing en farmacie gaan heel nauw samen. Zover dat soms theorievorming erdoor gestuurd wordt. Bv de marketing van Valium: geniaal gewoon

Zonder dat er over de achtergronden veel bekend was, wist men wel dat diazepam een sterk emotie-remmende werking bezat.
Eind jaren 50 werd het mogelijk om stoffen te voorzien van licht radioactieve deeltjes. Dat deed men met die diazepm, en ging daarna kijken waar dat terecht kwam. (Via rontgenfotografie)
Bleek zich te concentreren in een bepaald gebied.
Dit gebied noemde men 'het limbisch systeem'. En men claimde de bron van emoties gelocaliseerd te hebben: het limbisch systeem. Zonder dat daar nog veel over bekend was.

Vervolgens werden ze bij Hoffman Laroche wakker: 'hey, als we dat es omdraaien?' Dat middel werd op de markt gezet, naampje Valium, en de diverse artsenbezoekers gingen rondkraaien dat dit middel echt helpt: 'want het grijpt in op het limbisch systeem'.

Wat een totale omkering van feiten is
pi_71455822
Je hebt er wel een studie van gemaakt zeg, Iteejer.
-
pi_71455965
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:46 schreef Ritmo het volgende:
Uit je verhaal maak ik op (weet niet of dat klopt) dat je een psychose geen ziekte vindt maar eerder een andere vorm van waarnemen, een andere geestelijke staat. Maar dat vind ik een beetje te positief, want je vermogen om samenhangend en logisch te kunnen denken valt wel degelijk deels uit.

Wat ik bedoelde is dat je niet weet wat je onderbewustzijn allemaal opgenomen heeft in je leven. En ik geloof dat je geest bij een psychose deels 'teert' op je onderbewustzijn. Dus kan het best maar zijn dat jij je opeens in een stad loopt die je 3 maanden geleden in een film zag.
Er was een onderzoek naar een dorpje in Nepal. Geisoleerd, geheel eigen gemeenschap. Geestesziekten kwamen daar simpelweg niet voor.
Iedereen had een eigen taak, er was een arbeidsdeling naar vermogen van eenieder.

Betere wegen, bereikbaarheid stedelijke milieus, confrontatie met westerse technieken, etc - het dorpje ging veranderen. Sommigen wilden naar de stad om te werken, er werden spullen binnengebracht, zelfvoorzienendheid hield op.

En toen kwamen er wél psychiatrische ziekltebeelden. Sterk lijkend op westerse beelden.
Waarom? Omdat de eisen verhoogd werden, en het voor sommigen ineens niet meer genoeg was om te zijn wie men was?

Oftewel, inhoeverre kan een psychaitrsich ziektebeeld worden opgevat als een niet meer mee kunnen komen, of een niet meer passen in een systeem of omgeving dat veeleisender gaat worden? Een conflict tussen persoonlijkheid en eisen die de omgeving stelt?

Echte schizofrenie zie je nauwelijks meer, alleen nog de verschijningsvorm (schizofrenie + medicatie). De echte onbehandelde schizofreen is ook echt ziek, koorts, grote lichamelijke ellende. Daar is het evident dat dit een ziekte is.
pi_71455986
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:52 schreef Ritmo het volgende:
Je hebt er wel een studie van gemaakt zeg, Iteejer.
Nope, mijn pa was betrokken bij dat onderzoek destijds
pi_71456179
Tsja, zolang je het leven extreem ongecompliceerd houdt krijgen dergelijke ziektes niet de kans om zich te ontwikkelen. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet aanwezig zijn. Sterker nog: wat dacht je van de klopjacht op heksen bijvoorbeeld? Vroeger als je 'zeer apart' was werd je niet onderzocht maar moest je dood. Er wordt op minder ontwikkelde plaatsen en tijden niet over gepraat en er werd niets nader onderzocht. 30 jaar geleden was een kind met ADHD nog gewoon een ontspoord rotkind dat je bang moest maken zodat ie rustig bleef...

Maar de druk van een moderne samenleving werkt idd als een enorme trigger voor dergelijke ziektes.
-
pi_71456306
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 13:05 schreef Ritmo het volgende:
Tsja, zolang je het leven extreem ongecompliceerd houdt krijgen dergelijke ziektes niet de kans om zich te ontwikkelen. Maar dat wil niet zeggen dat ze niet aanwezig zijn. Sterker nog: wat dacht je van de klopjacht op heksen bijvoorbeeld? Vroeger als je 'zeer apart' was werd je niet onderzocht maar moest je dood. Er wordt op minder ontwikkelde plaatsen en tijden niet over gepraat en er werd niets nader onderzocht. 30 jaar geleden was een kind met ADHD nog gewoon een ontspoord rotkind dat je bang moest maken zodat ie rustig bleef...

Maar de druk van een moderne samenleving werkt idd als een enorme trigger voor dergelijke ziektes.
De jacht op heksen gaat veel verder dan alleen dat. Eveneens enorm interessant. Maar niet los te zien van de geschiedenis, van de kerkgeschiedenis, sociale ontwikkelingen, het mannelijke en het vrouwelijke in de maatschappij van die tijd.

ADHD, mja, vergeet ook niet de mogelijke effecten van voeding en toevoegingen aan die voeding zoals kleurstoffen, insecticiden, etc. Is simpelweg niet bekend.
  donderdag 30 juli 2009 @ 13:21:37 #71
156288 wallofdolls
Making love with my ego
pi_71456599
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:19 schreef iteejer het volgende:
Zijn psychoses (symptomen van) een ziekte? Het bestaan van psychoses bewijst alleen maar dat het menselijk organisme als zodanig kan reageren.
Die manier van reageren kan je ook induceren met medicatie of chemicals, daar was men al vroeg achter.
Dus was het een logische aanname om uit te gaan van een fausse route in het hersenmetabolisme, maw, het brein zou zijn eigen halucinogeen produceren.
Geen nood, we bedenken een stofje dat daar iets aan doet - beetje simpel gezegd.
En inderdaad, dat doet wonderen.
Waarom zouden je hersenen dat zo zeker doen? EEn psychose kan ook een uiterste poging van je hersenen zijn om te herstellen en zodoende daar niks mee te maken hebben.
quote:
Maar in veel gevallen blijkt toch na enige tijd dat het zijn werkzaamheid verliest. Of dosering moet aangepast, of er moet op andere medicatie worden overgeschakeld.
Bekeken vanuit het hersenmetabolisme, kun je stellen dat het brein op zoek ging naar een andere manier om tóch weer 'gek' te kunnen zijn.
Natuurlijk kun je dat herformuleren als 'lichaam bestrijd vreemd ingebrachte stoffen' etc, maar de feiten blijven hetzelfde: je zou zeggen dat het lichaam meewerkt met die (poging tot) genezing.
Op zeker niveau kun je stellen dat dus de natuurlijk staat van dat individu is het streven naar dat effect.
Dat vind ik nogal een bewering. Je hersenen (je onderbewustzijn) zijn altijd op zoek naar een stabiele stiuatie. Naar orde, naar regelmaat, naar een ontspannen staat. Als jij je in je bewustzijn te kort richt op het herstellen van je lichaam dan nemen je hersenen dat zelf in handen. Het zou me nogal wat zijn als je hersenen zich 'moedwillig' gek willen laten maken en dat vind ik ook een onverantwoordde benadering
quote:
Je kan zeker stellen dat een neurose een zich tot in de pathologie uitstrekkende verlenging is van een hysterische karaktereigenschap cq persoonlijkheidseigenschap.
En net zo dat een psychose een tot in het extreme doorgevoerde staat is van het schizoide karakter of persoonlijkheid.
Ik zou eerder iwllen zeggen dat het een extreme doorgevoerde staat is van het waarschuwings/herstelmechanisme van je hersenen.
quote:
Sterker nog, heel DSM IV bv is ingericht op die basis: gefinancierd en gestuurd door de amerikaanse farmaceutische industrie, zodanig dat bepaalde gedragingen en ervaringen geduid konden worden als ziekte of zelfs al als voorfase van een ziekte. Waarmee het dus een te behandelen storing is, te vergoedingen door de ziektekostenverzekeringen, en dus poen voor de farmacie.
Dat is zo;n typische complottheorie die de ronde doet ja. Laten we het zo zeggen dat de farmaceutische industrie niet bepaald problemen heeft met zo'n handboek. En graag mee zou willen werken. Het is nogal complexe materie he. Kijk de onderzoekers hebben er baat bij dat ze zo goed mogelijk onderzoek kunnen doen. Daar hebben ze geld voor nodig. Dat geld moet ergens vandaan komen. Dus willen ze financiers. Toevallig zijn de bedrijven die er baat bij hebben om dat te financieren ook de bedrijven die de producten verkopen die op de omschreven omstandigheden toepasbaar zijn.
  donderdag 30 juli 2009 @ 13:29:23 #72
262 Re
Kiss & Swallow
pi_71456806
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:47 schreef iteejer het volgende:

Marketing en farmacie gaan heel nauw samen. Zover dat soms theorievorming erdoor gestuurd wordt. Bv de marketing van Valium: geniaal gewoon

Gedeeltelijk mee eens natuurlijk (ja ik werk er zelf in dus sta er dicht bij ), erectile dysfunction is een wat recentere, we hebben een pil maar nog geen markt dus moet eerst een markt gecreeerd worden en plots heeft iedereen last van slappe piemels (om het even cru te zeggen)

Maar het onderzoek van o.a. Paul Janssen (van Janssen-Cilag) was toch echt niet gedreven door dit soort praktijken, zijn werk met Haldol heeft toch ook veel duidelijk gemaakt zonder dat gehele marketing sausje

[ Bericht 0% gewijzigd door Re op 30-07-2009 19:52:37 ]
04-08-11, 02-02-12, 20-06-14, 13-08-15
  donderdag 30 juli 2009 @ 19:50:01 #73
244521 Schenkstroop
De Echte! sinds 1985
pi_71468113
quote:
Op donderdag 30 juli 2009 12:38 schreef m-niki het volgende:
Ik ben nu een heel interessant (ok, vind ik dan hè ) boek aan het lezen van Oliver Sacks: Musicofilia.
Het boek gaat over allerlei neurologische 'afwijkingen' die te maken hebben met muziek. Sacks is die neuroloog die ook 'Awakenings' heeft geschreven (is later verfilmd met Robin Williams en Robert de Niro) en 'De man die zijn vrouw voor een hoed hield'.

Eén hoofdstuk gaat over muzikale hallucinaties. Eerder werden die bestempeld als psychotisch, maar uit de praktijk blijkt dat heel veel mensen er last van hebben, maar er vaak niet onder lijden. Het is vooral vervelend als de muziek die ze 'horen' heel hard 'staat' en ze een gesprek willen voeren of naar andere echte muziek willen luisteren.

De mensen die ze hebben reageren ook niet heel goed op anti-psychotica maar meer op anti-epileptica (hoewel ook niet op zo'n manier dat de muziek echt weggaat). Er was ook geen correlatie met schizofrenie bv., ook niet met epilepsie overigens.. vreemd iets dus!

Wel een voorbeeld van hallucinaties die niet heel vervelend zijn. Tijdens het lezen vroeg ik me af hoeveel mensen er nu zijn die dat hebben. Volgens Sacks zijn het er veel meer dan in de literatuur voorkomt, omdat veel mensen bang zijn om voor 'gek' versleten te worden.. zijn er hier mensen die het hebben??
Ik heb geen idee waar de neuk je het over hebt. Vindt het Zoieso wel vervelend als studenten hele lange stukken schrijven en doen alsof zij een psychoot begrijpen. En ik kan er geen touw aan vastknopen terwijl ik al vroeg in mijn jeugd 'gek' ben geworden. ik heb altijd dat "loops" en frases van muziek in mij hoofd spelen. Dit heb ik mijn hele leven al. En is best vervelend vooral omdat ik zo hard muziek kan spelen in mijn hoofd dat ik moiete krijg met ademen en voel alsof er een druk op mijn hoofd staat. Naja, het zal wel niets zijn. Heb altijd het idee gehad dat iedereen dat had.

En hoe weet je wanneer iemand een "echte psychose" heeft, dat zie je toch ook alleen maardoor observeren? Die persoon laat zich gewoon gaan, zij kunnen hun woede en onmacht niet meer inhouden en worden agressief. Is het dan dat je het pas kan zien wanneer iemand een "echte" psychose heeft? Waaorm noem je het dan pas een echte psychose?

Ik zei al, ik ben ook vaak psychotisch geweest, mensen die zichzelf laten gaan en de boel kort en klein slaan, zijn gewoon zwak. Vooral hollanders zijn zo zwak merk ik. Zij willen die rem gewoon niet.
heksehiel: Je hebt gelijk. Het gaat wel degelijk ook om het uiterlijk! Een mooi innerlijk word ik niet geil van namelijk.
P.F: Als ik 50+ ben doe ik het ook wel voor het innerlijk, maar nu het nog kan, ga ik ook voor uiterlijk
pi_71468446
Ik heb dat in (veel) mindere mate ook wel met die muziek. Maar bij mij is het niet zo dat ik er echt last van heb of dat het m'n gedachten of andere geluiden overstemt ofzo. Ik zie het niet als iets slechts eigenlijk, meer als een soort scherpe gevoeligheid voor met name lage muzikale tonen. Ik hoef maar enkele (bass)tonen van een liedje ergens ver weg te horen en ik weet welk nummer het is, terwijl andere mensen niet eens op was gevallen dat er uberhaupt ergens muziek klonk."He hoe hoor jij dat, en in die paar seconden??" is het altijd dan.

Maar als het verder doodstil is hoor ik ook wel altijd zacht een soort van muziek, gevormd door b.v. de wind of het gebrom van de verwarming. Maar die 'loops' idd, dat is wel irritant. Dan 'zet' ik altijd een ander liedje op, met enige moeite. Maar wat jij hebt met moeilijk ademen enzo heb ik niet, dat klinkt kut man.

[ Bericht 1% gewijzigd door Ritmo op 30-07-2009 20:11:05 ]
-
pi_71471826
Wat me opvalt is dat eigenlijk een heleboel kenmerken van een (beginnende) psychose eigenlijk bij iedereen wel voorkomen, alleen dan in hele lage mate.
-
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')