AD(H)D en aanverwante stoornissen bij kinderen.

Lily, dank je wel. Dit was wel een arts in het ziekenhuis, hij was dus al doorverwezen. (lijkt me niet dat een huisarts zoiets zelf gaat doen)
Ik neem aan dat je zoon zich niet afzijdig wilt houden van anderen, zoals m'n neefje laatst deed?

Hij kan trouwens ook wel rustig met de lego spelen, waarbij hij wel veel van z'n kleinere broertje toe laat (wat hij eerst niet deed; kleine broertje pakt af en hij begint te brullen/geeft zet/druk doen waardoor hij ook altijd de schuld krijgt)

Damien heeft periodes..... de ene keer is hij gewoon graag alleen op zijn kamer ( visite of geen visite) en de andere keer zoekt hij juist de drukte op.
Hangt van zijn bui af. Ik denk niet dat het iets met de Concerta ( andere vorm van ritalin) te maken heeft maar gewoon hoe hij zich op dat moment voelt.
Ik kan me voorstellen dat als je al zo druk in je hoofd en in je lijf bent dat je er dan geen behoefte aan hebt om de drukte ( visite in dit geval ) in te gaan.

Is het nog steeds zo goed met Damien zijn gedrag, Angel22?

Hier gaat het echt uitstekend!
Nu we er achter zijn gekomen dat meneer NIET tegen alle toevoegingen in het eten kan.

From scratch...

Ben "gewoon" anders gaan koken.
Nog even en dan kan hij waarschijnlijk van de strattera af!

Hij ruimt uit eigen beweging zijn kamer op, maakt zijn lunch, laat de hond uit, aait de poes.
Kan aan tafel blijven zitten.
Gezellig mee winkelen.
Komt afspraken na.
Doet stinkend zijn best op school.

Oude gewoontes moeten nog slijten, maar omdat we dus al 4/5 jaar in de molen zitten qua hulp kan ik alles nog een keer gebruiken, alleen nu heeft het allemaal effect.

Ik had volgens mij al een keer geschreven dat hij anderhalf jaar bij de hoofdjuf (klinkt streng is het niet... )
onder het bureau heeft gezeten, is niet zo gek als je erachter komt dat hij niet tegen kleurstoffen kan en er in de capsule die hij elke ochtend moet slikken E-132 zit... (Indigoblauw)

Voor wie geļnteresseerd is: Klik hier

Oblivion, hou je ook echt die lijsten van die site aan?
Dat je zeg maar įl die stoffen die daar staan vermijdt? Is dat niet gruwelijk moeilijk, in bijna alles zit van dit soort toevoegingen.
Ik vind het (vooral die site) nog al heftig klinken.

Ik weet dat ik op sommige dingen heel licht reageer. Ik 'voel' me dan anders. Maar ik heb niet dat ik bepaalde producten juist niet meer neem omdat ik me er niet lekker bij ga voelen of anders ga gedragen. Alhoewel ik wel merk dat ik lekkerder in mijn vel zit als ik gewoon regelmatig en gezond eet.
Onze jongste daarentegen reageert behoorlijk op chocola. Ze word niet agressief ofzo maar begint alleen ontzettend hyperend te stuiteren (letterlijk! ze springt en rent onophoudelijk in het rond) Dat is wel iets waar we rekening mee houden.
Nou krijgen ze hier eigenlijk best weinig snoep en chips En ik moet heel eerlijk zeggen dat als ze bij opa en oma zijn geweest ze meestal een dag nodig hebben om bij te komen. Maar opa en oma zijn er gewoon om ze te verwennen (oké er zijn grenzen) en we stellen ons er meestel gewoon op in.
Maar nou hebben die twee van ons natuurlijk ook geen diagnose AD(H)D (ik zelf wel) en is hun gedrag over het algemeen niet overdreven druk.

Zijn er meer mensen hier die letten op wat hun kinderen eten i.v.m. AD(H)D?

Die lijsten zijn voor haar zoon...
Maar het is wel een richtlijn.
Alles is uitgezocht qua kleurstoffen, emulgators, vetzuren, transvetzuren, oliėn, salicylaten etc etc....
Waar de een heel heftig op reageert hoeft een ander dat niet te doen.

Uitzoeken dus.

Het is niet alleen snoep, het is het pakje wat je mee geeft naar school om te drinken, het eten op wit brood, noem het maar op....
En het is een heel gedoe, maar de uitkomst is prachtig als het werkt.
En ach, mijn interesse heeft toch altijd al bij eten gelegen, dus het was natuurlijk dat dit ging plaatsvinden.

Er is een hele wereld van voedsel daarbuiten...

Ja, ik snap wel dat er meer is dan snoep.
Maar hier krijgen ze (tot nu toe) fruit (banaan en geschilde Golden Delicious) en (meestal) roosvicée mee naar school.
Alleen vrijdags na zwemles krijgen ze in de auto terug een pakje drinken en een zakje chips. Maar dan zijn ze al zo uitgeleefd van die paar uurtjes in het zwembad dat ze voor het eten al omvallen van slaap Hi hi hi.

Maar hoe doe je zoiets? Wįįr begin je.
Het lijkt mij haast nog makkelijker om bijvoorbeeld glutenvrij te eten dan door zo'n oerwoud van E-stoffen te moeten spitten welke nou wel en welke nou niet kan.
[edit] ik lees net een stuk van je topic in CUL.. Respect!

Als je kinderen er niet veel last van ervaren is het ook helemaal niet nodig.
En wij als volwassenen kunnen ons terugtrekken als we ons minder voelen door eten.
Maar kinderen doen dit dus niet.
Niet te stoppen gedrag. Is zo shit om te zien.
En dat is wat ik zo raar vond van mijn zoon, hij was gewoon niet te stoppen.
Op een gegeven moment moet het wel een keer doorsijpelen...
Hij zei dan ook wel dat het niet goed gedrag was, maar hij kon het eenvoudig weg niet stoppen.
En het werd met de week erger, of thuis of op school....
Ik bedoel, je gooit er pillen in, eet redelijk gezond, gaat naar een logeerhuis, therapeuten, psychiaters, familie therapie, fysiotherapie, therapeutische zwemlessen en noem het maar op...
Moet toch een keer effect hebben? Dat had het wel, maar meestal deed hij dat om van het gezeik ( ) af te zijn....en een paar dagen later kwam het dus 10 keer erger terug.....

Het is een manneke met een uniek ritme en zal ook wel zo blijven, alleen nu heeft hij de echte kans om iets te doen op school. Eens geen ruzie te krijgen met kinderen, zich eens echt verdrietig (met tranen) te voelen.
Het zit er allemaal in, het komt er alleen nu "eerlijker" uit.
Dat is toch de hele wereld waard?

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 14:52 schreef Noli. het volgende:
[edit] ik lees net een stuk van je topic in CUL.. Respect!

Dank je wel...
Ben eerst begonnen iemand hier van FOK aan te spreken voor een suikervrij dieet, geen zoetstoffen, maar echt rigoureus van de suiker af. (Het was net een junk....)
Dat ging al een stuk beter, alleen zag je pieken van agressie terug op de dag.
En dan bedoel ik echte agressie, als je 'm een mes gaf dan zou hij zonder te twijfelen steken.
Dat begon me op te vallen, kon mijn vinger er niet opleggen.
Dus als je gaat zoeken naar wat ander voer op internet en op zwarteogenbonen kom je op die pagina uit met alle E stoffen en dergelijke...
Kwartje viel gewoon...Alle puzzelstukken paste.
En ben het gaan toepassen. Met volle tevredenheid.

En moet je zeggen dat de volwassenen (Ik en partner) varen er vreselijk wel bij.
Veel meer energie, ik kan me zelf beter concentreren.
Ben zelf ook niet meer zo moe, want zo'n manneke vreet al je energie weg, geen last meer van.

Wat ik hier lees van Oblivion doet me aan mij vroeger denken. Ik was een huilkind en kon totaal niet stilzitten. Men kwam er achter dat ik geen melkproducten mocht hebben, dat scheelde al iets. Toen ik mijn ouders erachter kwamen dat ik ontzettend heftig reageerde op kleurstoffen zijn zij heel concequent hierop gaan letten.

Yns rekende 1 som, rende door de klas, moest weer gaan zitten, weer 1 soms en rende weer rond.
Toen mijn ouders me dus van de kleurstoffen afhaalden werd ik een stuk rustiger, kon me concentreren, bleef zitten, een hele verademing voor de docenten en de klas en voor mij natuurlijk.
Hoewel ik niet meer zo heel heftig reageer, werken kleurstoffen hier nog altijd als een stier op een rood doek.

En agressief, heb mijn oma eens geslagen in haar gezicht na een buisje Smarties gegeten te hebben

En net als mams weet ik precies welke E-nummers ik moet ontwijken, lang leve de etiketten lezen

quote:

Op zaterdag 5 april 2008 14:52 schreef Noli. het volgende:
Maar hoe doe je zoiets? Wįįr begin je.
Het lijkt mij haast nog makkelijker om bijvoorbeeld glutenvrij te eten dan door zo'n oerwoud van E-stoffen te moeten spitten welke nou wel en welke nou niet kan.[edit] ik lees net een stuk van je topic in CUL.. Respect!

bij mij heeft toendertijd een homeopaat daarmee geholpen om uit te zoeken welke E-nummers de boosdoeners waren

ik ben nog niet bevallen, maar ik zal toch zeker wel heel streng zijn voor mijn kleine koter.
vanaf het begin af aan is het iig thuis en bij oma en opa geen kleurstoffen. niet teveel suiker. etc.
Mocht er worden getrakteerd op school of snoepjes zijn bij vrienden zal ik mijn kind dat niet verbieden.


Ik vind dat kinderen van tegenwoordig echt veel te veel snoepen en verkeerde dingen binnenkrijgen en ik geloof heilig in het verband met eten en ad(h)d.

Ixa, kinderen dingen bij voorbaat onthouden zou ik neit doen, het is gewoon met mate.

Noli. vind wel frappant dat jij gluten erbij haalt, hier krijgt arwen bij gluten dus echt ander gedrag niet dramatisch ofzo, maar jengeliger, sneller boos en gefrustreerd en hangerig.
schijnt dat bij veel kinderen met name die coeliakie hebben gedragsveranderingen voor komen.

Maar is dat niet logisch Evenstar? Bij een allergie voor bijvoorbeeld gluten hebben kindjes waarschijnlijk gewoon 'pijn' en dan lijkt het me niet meer dan normaal dat ze zo reageren. Doe ik ook als ik bijvoorbeeld hoofdpijn heb.

denk het wel ja

Vis eten zou ook moeten helpen, iig zijn er ahdh-ers en autisten die dat gebruiken om rustiger te worden.

Bij onze supermarkt, Deen, ligt op de fruitafdeling ook bijv Appelchips van Fastfruit. Glutenvrij , bevat alleen gedroogde Chinese Fuji appels, evt ook in kaneelsmaak te koop. Op de snoepafdeling hebben ze meer gedroogde vruchtjes van http://www.fruitmaid.nl/ met als toevoegingen suiker, citroenzuur, zwaveldioxide. Misschien ook geschikt? Jumbo heeft ook wel zulke dingen.
In de oven kun je ook van courgette en banaan chips maken door schijfjes te snijden en die dan te drogen. Heb het zelf niet gedaan maar er staan vast wel recepten online.

tv-tip

18:15 - 19:05 uur Ned 2

leven met ADHD

ziet er interessant uit. maar wat een lastig tijdstip! hopelijk komt 't ook bij uitzending gemist.

Het tijdstip is inderdaad erg lastig.

_{ik neem het op}

_{die optie hebben wij helaas niet (meer).}

Hier gaat het sinds de concerta helemaal super!!!Damien is zo ontzettend positief veranderd, das echt niet gewoon meer.

Hij heeft nog steeds wel zijn buien maar daarvan denk ik dan maar dat heeft hij net als ieder ander kind.... Wij zijn sinds vorige week met een cursus begonnen via de jeugdzorg. Het heet Barkley-ouder-training en dat is gericht op het continue positief aandacht geven aan je kind en het zoveel mogelijk vermijden van negatieve aandacht. Dat houdt niet in dat als je kind iets doet wat echt niet door de beugel kan dat je hem geen straf mag geven. Maar gewoon over de dag genomen ( als ie bv drie sec stil zit) dat complimenteren. Dat is in 6 avonden van 2 uur en we hebben net de eerste achter de rug, de kennismaking zeg maar. We zien wel wat het brengt.

Het is iig wel fijn dat je daar met meerdere ouders zit die ook allemaal een kind met adhd of aanverwante stoornis hebben en je niet wordt aangekeken met o daar heb je weer zon moeder.
Dat is el iets waar ik heel erg tegen aan loop trouwens dat zodra je ook maar enigzins voorzichtig laat vallen dat je kind ADHD hebt dat je met de nek wordt aangekeken alsof je daar als ouder zijnde iets aan zou kunnen doen dat je kind dat heeft.

quote:

Op donderdag 5 juli 2007 10:19 schreef Noli. het volgende:
Lily heb je het idee dat het hele labeltje AD/HD niet bij Damon past?
Van alle andere herkenningspunten zie je verder niks bij hem? Want AD/HD is natuurlijk niet alleen het drukke gedrag.
[..]


[..]

Ik heb zelf ADD, de versie zonder hypergedrag. Ik was nooit druk, juist eerder het tegenovergestelde! Ik was een rustig kind, een dromer, zo erg dat ik in de klas als het me niet meer boeide ik afwezig naar buiten ging kijken en mijn gedachten de vrije loop liet gaan. Ik kan bijvoorbeeld niet goed tegen plotselinge veranderingen. Voorbeeld: We gaan een dagje uit iets leuks doen, er komt iets tussen en op het laatste moment gaat het niet door.. Als ik daar erg naar uitkijk en het gaat ineens niet meer door dan heb ik daar erg veel moeite mee. Ik kan dat niet snel genoeg verwerken en mijn humeur kan dan spontaan omslaan naar niveau vriespunt.
Alles rondom mij is bijna altijd chaos, maar ik heb dan ook alleen maar chaos in mijn hoofd.


Ik wil echt niet zeggen dat dan maar ADD heeft omdat hij niet "hypert' ofzo. Maar AD(H)D is gewoon zoveel meer dan alleen druk gedrag.

Jezus die checklist!
Ik herken mezelf van vroeger en zie er ook heel erg m`n dochtertje in!!
hoe vaak er niet in m`n rapporten stond of tegen m`n ouders gezegd werd:
"pepper kan het wel maar ze doet maar wat, vult zomaar wat in" (rekenen)
"pepper kan het wel maar het komt er niet uit"
"pepper droomt teveel weg in de klas"

Sjeumig....de herkenning.
ik kan helemaal van slag raken als iets spontaans ertussen komt.
Als ik op een dag geen plannen heb en ineens belt zus of ik mee wil naar de Makro dan haak ik zonder nadenken al gelijk af.
(Heb haar na even denken wel terug gebeld dat ik toch maar wel wilde. )

Als ik meer dan 3 afspraken in een week in m`n agenda heb staan dan heb ik een "drukke" week en wou ik dat ie al voorbij was. Alles valt dan onder taken die af moeten. Zelfs iets wat 'leuk' zou moeten zijn wordt dan iets wat ik af moet vinken van "klaar/gedaan".

Ik heb elke ochtend een vast patroon te volgen.
Ik mņet om klokslag 7 onder de douche staan, staat er 07:05 dan word ik erg onrustig en gaat m`n schema in de war en dan ga ik het allemaal niet optijd redden.
rekenen kan ik nog steeds niet, maar tekenen vond ik vroeger onwijs leuk en nog kan ik best leuk tekenen denk/vind ik zelf.
Wil er nog steeds graag bij horen ook. Ben nog wel "kat uit de boom kijkerig" en werd inderdaad ook gepest. Ook "het me anders voelen dan andere kinderen" herken ik. En ook weet ik nog dat ik nog wel eens over the top kon reageren. Net ff iets, op het hysterische af, enthousiast reageren b.v.

Nah misschien is het wel zo en misschien niet, ik heb er in de loop der jaren wel maniertjes op gevonden het "vreemde" in mij te (proberen) verdoezelen.

Maar nu m`n dochtertje....... zou zij dan nu hetzelfde voelen als ik toen?? Moet ik het laten?? Moet ik wččr het test-circuit instappen waardoor zij misschien gaat denken dat het fout zit met haar? ( Ze is op autisme getest, was gelukkig niet het geval)
Maar schaad ik haar daar dan juist niet mee?

Ik vond het programma gisteren een beetje tegenvallen. Alleen twee praktijkvoorbeelden. Wel wat herkenning maar te weinig informatief.

@pepper; Ondervindt je dochter schade van haar gedrag? Zo nee, dan zou ik niet het testcircuit instappen..
Als je haar gedrag herkent van het jouwe kun je haar misschien wel goed helpen en begrijpen.

@Angel: Wat heerlijk dat het zo goed gaat

Zo'n oudertraining lijkt me ook wel wat.
Wij hebben vorig jaar een korte oudercursus gehad bij de kinderpsych maar ik merk dat een en ander weer verslapt bij ons.
Vooral het voortdurend positief benaderen vind ik moeilijk, vooral als het huilen je nader staat dan het lachen en de frustraties hoog oplopen.

Een training samen met ouders die hetzelfde ervaren lijkt me ook prettig.
Ik zit nu op een besloten forum waar ik mijn ei kwijt kan zonder veroordeeld te worden want dat herken ik ook erg en in dit stadium kan ik daar nog niet zo goed tegen.
De (bedoeld of onbedoeld) vervelende opmerkingen zijn vaak niet van de lucht en dat is nogal kwetsend. Helaas is dat ook niet te vermijden dus ik moet daar een olifantenhuid voor kweken en dat zal vast wel lukken naarmate de jaren verstrijken en je meer ervaringsdeskundige wordt, zal ik maar zeggen.

lily jammer dat 't een beetje tegenviel. ik zie 't niet bij www.uitzendinggemist.nl staan.

pepper, ik vind het lastig te beoordelen. de dingen die jij noemt gelden voor zovéél mensen, heb ik het idee, die hoeven echt niet per definitie op een stoornis te wijzen. ik zou m.b.t. je dochter inderdaad ook kijken in hoeverre ze er echt last van heeft, om te bepalen of je er verder iets mee zou moeten doen.

pepper, als je het gevoel hebt dat je dochter tegen problemen aanloopt, zou ik het wel doen. Anders laten liggen en goed in de gaten houden hoe het in de toekomst gaat.

Ik had het op zich wel graag eerder willen weten, omdat ik heel erg op mijn bek ben gegaan met studie en werk. En nu ik volwassen ben, leer ik bepaalde dingen ook niet of moeilijk meer aan of af en blijf er dus tegenaan lopen. Dus ik zou het zéker wel in de gaten houden! Heb je het idee dat ze anders is dan andere kinderen? Mijn moeder gaf later wel toe dat ik altijd al anders dan anderen was, maar dat het geen problemen opleverde toen ik klein was.

quote:

Op maandag 14 april 2008 09:49 schreef Yoni het volgende:
pepper, als je het gevoel hebt dat je dochter tegen problemen aanloopt, zou ik het wel doen. Anders laten liggen en goed in de gaten houden hoe het in de toekomst gaat.

Ik had het op zich wel graag eerder willen weten, omdat ik heel erg op mijn bek ben gegaan met studie en werk. En nu ik volwassen ben, leer ik bepaalde dingen ook niet of moeilijk meer aan of af en blijf er dus tegenaan lopen. Dus ik zou het zéker wel in de gaten houden! Heb je het idee dat ze anders is dan andere kinderen? Mijn moeder gaf later wel toe dat ik altijd al anders dan anderen was, maar dat het geen problemen opleverde toen ik klein was.

Ik ga ook nog steeds regelmatig op m`n gezicht. Vriendschappen b.v ik ben niet in staat die goed te houden.
Ik start goed maar na verloop van tijd laat ik de klad er inkomen. Ik vergeet van alles, vergeet interesse te tonen en zo lijkt het of mensen me niks doen maar ze doen me wel wat. Ik mis alleen de discipline om attent te zijn en blijven.
Ook reageer ik vaak te snel qua praten en achteraf heb ik weer iemand of gekwetst of ik heb mezelf voor l*l gezet.
Ik praat teveel en kan niet op m`n beurt wachten, douw mezelf gewoon hop een gesprek in.

Dochter praat ook teveel en knalt ook gesprekken binnen.
Ze heeft dwangmatigheden, vandaar dat we aan autisme dachten, en een spraak/taal stoornis.
Ze heeft ook een verwerkingsvertraging van +/- 3 sec.
De pest is dus nu,dat ik gewoon niet weet wat ze denkt of voelt.
Wel merk ik dat ze kinderlijker is dan leeftijdsgenootjes. Dat heeft ze van kleins af aan al.
Buurt kinderen gingen voorzichtig in de poort spelen toen ze +/- 4 waren, m`n dochter kon dat nog niet toen ze 5 was.
Ook loopt ze nog regelmatig zonder wat te zeggen weg.
M`n huisarts opperde wel dat het add zou kunnen zijn, alleen vond ik in beschrijvingen die ik dan heb kunnen vinden die dwangmatigheid niet terug.

Zo moet ze tellen, ze moet gewoon echt van zichzelf.
Laatste tijd wordt het wel minder en kan ik haar beter stoppen.
Zo vroeg ze vorig jaar: "over hoeveel nachtjes ben ik jarig?"
Het was ergens augustus, september of zo en ze is december pas jarig.
Ik zei: "weet ik niet precies Ted."
" ja maar mam ik wil het weten!!"
Om er vanaf te zijn zei ik maar dat het er honderd waren.
"oh, dan moet ik tot honderd tellen!!"
"nee Ted dat moet je niet!! Zag de bui alweer hangen natuurlijk.

Het vervelende was dat het smorgens was, dat ze dus haar schoenen aan moest gaan doen want we moesten naar school. Twee dingen tegelijk lukt haar niet, dus ze stopte met schoenen aan doen en startte met tellen. Ik bleef haar proberen te laten stoppen met tellen maar ze telde gewoon door.
Toen ik zei dat ze terwijl ze telde misschien ook nog wel haar schoenen aan kon krijgen pakte ze pas dr schoenen en begon ze al tellende aan te wurmen. Toen raakte ze de tel kwijt en wilde overnieuw beginnen.

Het wazige is dus , dat ze op alle vlakken scoorde op autisme, behalve het belangrijkste vlak, daar scoorde ze dus niet in en dat is dus het oogcontact kunnen blijven maken tijdens gesprekken.

Maar ik weet dus gewoon niet wat er echt in haar omgaat.
Dingen die ze moeilijk vindt mijdt ze, daar praat ze overheen.
Ze vertelt alleen als ze zich tekort gedaan voelt en het is zelfs wel voorgekomen dat dat dan ook pas weken na dato eruit komt.

merk wel dat ze veel aandacht en goedkeuring nodig heeft en dat herken ik ook.
Faalangstig en onzekerheid zit ook in ons allebei.
Vroeger dacht ik dat ik dom was en iedereen vond me stom en raar ik was diep ongelukkig en wilde "gewoon" zijn of dood.
M`n ouders hebben dat nooit gemerkt of geweten.
Wat als dat nu bij haar ook speelt?? zal ik het dan wel zien/weten?

Veel met haar (proberen te) praten, pepper. Alles bespreekbaar proberen te maken.
Met wat je zelf weet en waar jezelf in je leven tegenaan bent gelopen in het achterhoofd.

Die dwangmatigheid is op zich niet zo heel erg vreemd. Het hoort inderdaad niet bij ADHD, maar er zijn een aantal stoornissen die nauw met elkaar samenhangen en/of vaak samen voorkomen, zoals autisme, Gilles de la Tourette en OCS, waarbij dus (met name bij de laatste stoornis) wél die dwangmatigheid voorkomt.

Ik heb ADHD, mijn halfbroertje vermoedelijk ook (maar mijn vader weigert hem te laten testen), mijn vader zelf dus vermoedelijk ook en mijn halfzusje heeft een lichte vorm van Gilles de la Tourette en OCS en heeft dus inderdaad last van dwanghandelingen en tics.

Plus dat die dwangmatigheid natuurlijk ook nog eens kan voorkomen uit een poging controle te houden.

Ik vind het erg lastig om in te schatten of je wel of niet het circuit in moet duiken met een kind, ik kan ook alleen maar vanuit mijn eigen ervaringen als volwassene spreken, maar ik denk dat het zeker iets is om in de gaten te houden.

quote:

Op maandag 14 april 2008 12:10 schreef lily het volgende:
Veel met haar (proberen te) praten, pepper. Alles bespreekbaar proberen te maken.
Met wat je zelf weet en waar jezelf in je leven tegenaan bent gelopen in het achterhoofd.

Doe ik ook inderdaad.
Maar hoe start je een gesprek op over gevoelens?
Ik heb het al eens geprobeerd en dan komt zij aan met een zere grote teen en een wondje op haar knie omdat ze heel hard gevallen is. Nog iets wat ze mateloos fascinerend vindt trouwens. vorige week op school ook een giga schuiver gemaakt en dan moet iedereen ook weten hoe erg het wel niet was.
Verteld ze blij dat iedereen kwam kijken en dat twee meisjes uit haar klas haar hadden opgeraapt en naar de juf hadden gebracht. Ik wilde haar thuis een maillot zonder gat aan doen maar dat mocht natuurlijk niet he! Ze vind het fijn als mensen dat gat dan zien en er aandacht aan schenken.

Nog wat opmerkelijke dingetjes van haar:

Zo wilde ze eens een baby eendje vangen om te bewaren.
Ik vertelde haar dat dat niet kon omdat het eendje z`n mama zou missen.
Zij vond van niet. Ik zei; als iemand jou bij mij zou weg halen om te bewaren, zou jij mij dan niet missen dan??
Ja dat dan wel natuurlijk maar ze kon zich niet voorstellen dat een eendje aan het gevoel "missen" deed.
Maar ze had een "geweldige" oplossing, ze zou dan het eendje vangen en dan dood maken en dan kon ze het in een doosje bewaren.
(Ze bewaart nog steeds heel graag, schelpjes, steentjes, takjes, dooie beestjes, lege verpakkingen, snoep papiertjes, rietjes enz.enz.)

En nog snapt ze de combi beestjes met gevoel niet. Ze is al 7 en nog duikt ze op de kat of het een lappen pop is.

Toen ze +\- 5 was.
Elke keer helemaal op tilt slaan als ik onze rode auto niet naast een blauwe auto zette.
Ik moest en zou naast een blauwe staan. Als ik dan vroeg waarom zei ze: "gewoon, omdat ik dat mooi vind?"
Ik heb hier nooit gehoor aan gegeven hoor maar als het al eens toevallig zo uit kwam dan was ze ook helemaal blij. "oh mama!! We staan naast een blauwe, we staan naast een blauwe auto mama!!"

Ongeveer zelfde leeftijd
Helemaal vet over de rooie van dr vader.
Hij kwam thuis en hij had een scheur in z`n broek. Ze jankte en krijste of graaf dracula himself in de woonkamer stond. Ze weigerde haar papa een kus te geven en verschool zich achter mij. M`n man heeft uiteindelijk maar boven een broek zonder scheur aangetrokken en toen kwam ze op z`n schoot en kreeg hij wel een welkom thuis knuf/kus.
Zelfde paar weken later met haar nicht. (15/16 jaar)
Nicht lief had een netpanty aan. Ze is idolaat van haar grote nicht maar nu zelfde verhaal als met de scheur.
Huilen en grote angst ogen, nicht deed de netpanty uit en het probleem was over.

Ik hoorde van het autistisch centrum dat zij ook niet goed wisten wat het dan wel moest zijn allemaal.
De kinderarts die erbij aangesloten zat kon de combinatie aan gedragingen van Tedje ook niet in ččn stoornis plaatsen.
Zij vonden het geheel ook eigenaardig en er was zeker wat, maar wat precies......tsja.
Heb het toen maar opgegeven eigenlijk tot ik wat ADD kenmerken zag.... maar dan nog verklaart het niet alles.

[ Bericht 0% gewijzigd door pepper_961 op 14-04-2008 13:38:12 (typo) ]

quote:

Op maandag 14 april 2008 12:30 schreef Yoni het volgende:
Die dwangmatigheid is op zich niet zo heel erg vreemd. Het hoort inderdaad niet bij ADHD, maar er zijn een aantal stoornissen die nauw met elkaar samenhangen en/of vaak samen voorkomen, zoals autisme, Gilles de la Tourette en OCS, waarbij dus (met name bij de laatste stoornis) wél die dwangmatigheid voorkomt.

Ik heb ADHD, mijn halfbroertje vermoedelijk ook (maar mijn vader weigert hem te laten testen), mijn vader zelf dus vermoedelijk ook en mijn halfzusje heeft een lichte vorm van Gilles de la Tourette en OCS en heeft dus inderdaad last van dwanghandelingen en tics.

Plus dat die dwangmatigheid natuurlijk ook nog eens kan voorkomen uit een poging controle te houden.

Ik vind het erg lastig om in te schatten of je wel of niet het circuit in moet duiken met een kind, ik kan ook alleen maar vanuit mijn eigen ervaringen als volwassene spreken, maar ik denk dat het zeker iets is om in de gaten te houden.

autisme kan het niet zijn volgens het centrum omdat ze niet alleen aan het begin van een gesprekje oogcontact kan maken maar tijdens het gesprekje ook steeds met haar blik terug komt. Dit doen autisten namelijk niet. Krijgen zo gezegt geen emotionele bindingen met je. kijken hooguit aan het begin van een gesprek je even aan maar daarna komt hun blik niet meer terug.
Ow en ze kan rekening houden met.
Zo moest ze een tekening maken en toen hij af was draaide ze de tekening om zodat die mevr. er beter naar kon kijken. Ook kon ze doen alsof. Een zogenaamd vorkje en mesje vasthouden, autisten kunnen dat dus kennelijk niet.

De rest van onze waslijst aan dingetjes paste wel in meer of mindere mate in het autistisch beeld.
Niet tegen verandering kunnen is daar o.a. een hele grote in bij Tedje.

quote:

Op maandag 14 april 2008 13:31 schreef pepper_961 het volgende:
autisme kan het niet zijn volgens het centrum omdat ze niet alleen aan het begin van een gesprekje oogcontact kan
maken maar tijdens het gesprekje ook steeds met haar blik terug komt. Dit doen autisten namelijk niet. Krijgen zo gezegt geen emotionele bindingen met je. kijken hooguit aan het begin van een gesprek je even aan maar daarna komt hun blik niet meer terug.
Ow en ze kan rekening houden met.
Zo moest ze een tekening maken en toen hij af was draaide ze de tekening om zodat die mevr. er beter naar kon kijken. Ook kon ze doen alsof. Een zogenaamd vorkje en mesje vasthouden, autisten kunnen dat dus kennelijk niet.

Dit is echt onzin. Er zijn wel degelijk, autisten die oogcontact kunnen maken (en houden) tijdens een gesprek. (ik niet, maar wel anderen)
Er zijn ook autisten die fantasiespelletjes doen.

quote:

De rest van onze waslijst aan dingetjes paste wel in meer of mindere mate in het autistisch beeld.
Niet tegen verandering kunnen is daar o.a. een hele grote in bij Tedje.

Ik zou haar, bij een ander centrum laten onderzoeken. Er is meer in het spectrum dan klassiek autisme alleen.
En ook (sommige) klassiek autisten maken oogcontact. Het afwezig zijn, van oogcontact is maar één van de criteria, en hoeft niet voldoen te zijn. Maar denk ook eens, aan PDD-NOS of Asperger .

quote:

Op maandag 14 april 2008 15:17 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Dit is echt onzin. Er zijn wel degelijk, autisten die oogcontact kunnen maken (en houden) tijdens een gesprek. (ik niet, maar wel anderen)
Er zijn ook autisten die fantasiespelletjes doen.
[..]

Ik zou haar, bij een ander centrum laten onderzoeken. Er is meer in het spectrum dan klassiek autisme alleen.
En ook (sommige) klassiek autisten maken oogcontact. Het afwezig zijn, van oogcontact is maar één van de criteria, en hoeft niet voldoen te zijn. Maar denk ook eens, aan PDD-NOS of Asperger .

Dus toch!! Heel toevallig had ik het er nog over met m`n zus vorige week. Zij gaf ook aan toch te twijfelen aan het eind oordeel van het centrum. Zij had toch het gevoel dat het misschien toch niet onmogelijk zou moeten zijn dat sommige autisten wel oogcontact kunnen hebben. Gewoon een gevoel van haar.

Autistisch centrum meldde ons dat het geen autisme was en dat ze al hadden nagedacht over, wat dan wel.
Dit omdat ze dan vaak die vraag krijgen.
En omdat tedje gelijk bij de eerste kennismaking begon over haar overleden broer en de dood van onze kat concludeerden zij; dat ze was zoals ze was door onverwerkte rouw binnen het gezin.
Onze zoon is bijna 11 jaar dood en noch mijn man noch ik menen last te hebben van onverwerkte rouw.
We hebben ook gelijk onze twijfels over die gedachte uitgesproken omdat ik het dan wel errug toeval vond dat ze dan uitgerekend een heel scala aan autistisch achtige verschijnselen had. En dat allemaal heel toevallig omdat wij dan nog niet uitgerouwd zouden zijn na 11 jaar?!

Toch iet wat onzeker,want stel nou dat ze verstand van onverwerkte rouw verschijnselen hebben, heb ik hun bevinding vertelt toen op school aan de juffen van Ted.
Bij beide rolde de ogen bijna uit de kassen van verbazing en uitte voorzichtig dat ze die conclusie wel heel erg ver gezocht vonden.
Ook anderen die ons beter en langer kennen vonden het een behoorlijk nonsens verhaal.
Wie moet ik nou geloven 2 juffen, en andere personen, die ons langer kenden dan alleen vandaag of twee onderzoeksters die voornamelijk gespecialiseerd zijn in autisme en ons drie/vier gesprekken hebben meegemaakt.
Ook dachten ze trouwens dat we misschien wel teveel van Tedje hielden, ze trok er toen ook een gezicht bij van "dat is natuurlijk ook niet best he? dat 'teveel van je kind houden' en dat mag ook best wat minder"

Over PDD-nos en asperger heb ik ook gelezen en ook daar herken je dingen uit maar dat is dus de pest ook vaak. Je leest zoveel en herkent zoveel en uit van alles ook wel wat.

Mijn gezin en ADHD!!
Mijn man en mijn zoon hebben beide ADHD.
Ze nemen Ritalin hiervoor.

Ik ben hierover veel gaan lezen, om een beeld te kunnen krijgen, wat het met je doet en wat het niet met je doet.
Ik heb begrip gekregen voor de aandoening.
Maar uit eigen ervaring kan ik alleen maar zeggen dat een ADHDer zelf GÉÉN last heeft van ADHD..alleen de mensen die het niet hebben, hebben hier problemen mee.

quote:

Op maandag 14 april 2008 15:17 schreef Oxymoron het volgende:

[..]

Dit is echt onzin. Er zijn wel degelijk, autisten die oogcontact kunnen maken (en houden) tijdens een gesprek. (ik niet, maar wel anderen)
Er zijn ook autisten die fantasiespelletjes doen.
[..]

Ik zou haar, bij een ander centrum laten onderzoeken. Er is meer in het spectrum dan klassiek autisme alleen.
En ook (sommige) klassiek autisten maken oogcontact. Het afwezig zijn, van oogcontact is maar één van de criteria, en hoeft niet voldoen te zijn. Maar denk ook eens, aan PDD-NOS of Asperger .

Ik vind dat ook een raar criterium. In die zin raar dat je daarom dan net geen autist zou zijn...
Een kennis van mij heeft ook een zoontje met een stoornis in autistisch spectrum.
Hij maakt wel oogcontact, kan ook alsof spelletjes doen (wel pas op latere leeftijd dan 'gewone' kindertjes) en hij bleef dan herhalen dat het alsof was. Hij is ook graag bij zijn moeder (en vader), maakt daar ook contact mee alleen niet altijd op een normale manier. Je moest altijd wel concreet zijn in je taalgebruik en zeggen wat je precies van hem wilde (bv ik heb hem eens stuk genoemd _{in de zin van kanjer}, maar dat begreep hij dus niet want stuk =kapot, ook belde ik wel eens 's avonds op en dan nam hij de telefoon op. Dan babbelede ik even met hem, dan zei ik dat ik zo ging terugbellen voor mama dus dat hij moest ophangen en dat als de telefoon weer ging hij die moest laten liggen). HIj heeft ook heel lang niet gelogen. Hij snapte gewoonweg niet dat je met liegen bepaalde consequenties kon vermijden (bv dan kwam hij naar binnen om te zeggen dat hij de hond had geslagen, dan wist je dat het klopte, ook als hij iets zei over wat een ander kindje had gedaan).

Weet je, het is soms erg moeilijk om een diagnose (voor wat dan ook) te stellen. Veel mensen hebben niet alle zuivere kenmerken, maar of zij (of hun omgeving) daardoor geen 'last' hebben van hun gedrag?!?
Vraag dan maar liever wat je kind/partner/etc nodig heeft om toch goed te functioneren en hoe jij er mee om kan gaan...

quote:

Op woensdag 16 april 2008 07:30 schreef Asyniur het volgende:

[..]

Ik vind dat ook een raar criterium. In die zin raar dat je daarom dan net geen autist zou zijn...
Een kennis van mij heeft ook een zoontje met een stoornis in autistisch spectrum.
Hij maakt wel oogcontact, kan ook alsof spelletjes doen (wel pas op latere leeftijd dan 'gewone' kindertjes) en hij bleef dan herhalen dat het alsof was. Hij is ook graag bij zijn moeder (en vader), maakt daar ook contact mee alleen niet altijd op een normale manier. Je moest altijd wel concreet zijn in je taalgebruik en zeggen wat je precies van hem wilde (bv ik heb hem eens stuk genoemd _{in de zin van kanjer}, maar dat begreep hij dus niet want stuk =kapot, ook belde ik wel eens 's avonds op en dan nam hij de telefoon op. Dan babbelede ik even met hem, dan zei ik dat ik zo ging terugbellen voor mama dus dat hij moest ophangen en dat als de telefoon weer ging hij die moest laten liggen). HIj heeft ook heel lang niet gelogen. Hij snapte gewoonweg niet dat je met liegen bepaalde consequenties kon vermijden (bv dan kwam hij naar binnen om te zeggen dat hij de hond had geslagen, dan wist je dat het klopte, ook als hij iets zei over wat een ander kindje had gedaan).

Weet je, het is soms erg moeilijk om een diagnose (voor wat dan ook) te stellen. Veel mensen hebben niet alle zuivere kenmerken, maar of zij (of hun omgeving) daardoor geen 'last' hebben van hun gedrag?!?
Vraag dan maar liever wat je kind/partner/etc nodig heeft om toch goed te functioneren en hoe jij er mee om kan gaan...

Tedje kan inderdaad ook niet tussen de regels door lezen.
Ze neemt veel dingen letterlijk. Ik dacht dat dat kwam door haar spraak/taalstoornis eigenlijk.
Als ze bijvoorbeeld met douchen teveel shampoo in haar hand heeft gedaan en ik zeg: "ja joh neem er nog wat shampoo bij" Dan grijpt ze inderdaad opnieuw naar de fles om bij te pakken. De verwarring druipt dan van dr gezichtje als ik dan de fles afpak en zeg dat ze wel iets meer dan zat shampoo heeft.

Was je nu bij een gespecialiseerd autismeteam dan? Ik (leek hoor) vind t ook erg richting autisme klinken zoals je het hier beschrijft, en oogcontact hoeft idd niet. Dat je dochter bij de eerste kennismaking al over het verlies van haar broer begon kun je ook als autistisch kenmerk interpreteren.

quote:

Op woensdag 16 april 2008 22:08 schreef poemojn het volgende:
Was je nu bij een gespecialiseerd autismeteam dan? Ik (leek hoor) vind t ook erg richting autisme klinken zoals je het hier beschrijft, en oogcontact hoeft idd niet. Dat je dochter bij de eerste kennismaking al over het verlies van haar broer begon kun je ook als autistisch kenmerk interpreteren.

We zijn naar het centrum in Oegstgeest geweest.
Dus ik ga er eigenlijk van uit dat zij het wel zullen weten?? Geen idee gewoon......
Maar ik denk dat naar een ander centrum stappen voor weer testen niet veel uithaalt want als die centra met elkaar in verbinding staan kijken ze in het dosier en hebben dan misschien dezelfde mening??

[ Bericht 0% gewijzigd door pepper_961 op 17-04-2008 10:41:01 (oeps foutje) ]

Maar kennen ze bij zulke centra geen second opinion? Ik heb geen idee hoe dat bij zoiets werkt maar een second opinion kunnen ze niet zomaar weigeren toch?
* Noli. er ook geen bal verstand van heeft.. *

quote:

Op donderdag 17 april 2008 10:41 schreef Noli. het volgende:
Maar kennen ze bij zulke centra geen second opinion? Ik heb geen idee hoe dat bij zoiets werkt maar een second opinion kunnen ze niet zomaar weigeren toch?
* Noli. er ook geen bal verstand van heeft.. *

Ik ook niet.
Ik zit nog een stukje over autisme te lezen nu.
geluid gevoelig herken ik, ook bij mezelf trouwens.
Ik word gek van het gekraak van een chipszak en langdurig gehuil of plots hard roepen of gillen. Doet soms gewoon echt zeer aan mn oren. M`n dochter stopt dan dr vingers in dr oren. Het gekke is dat als ze zelf hard gilt, voor de lol, dat ze dan geen last heeft.

Wat we ook delen is lichtgevoelig zijn. Licht doet dan pijn aan de ogen.
We zitten nu ook tijdens eten in de voorkamer met de grodijnen dicht omdat Ted en ik last hebben van het licht. De bruine houten tafel veranderd dan in ččn grote storend oplichtende witte vlek. Ik zie dan geen moer meer en m`n man klaagt juist dat het gordijn open moet want hij wil zien wat hij eet.

Eigenlijk he...delen m`n dochter en ik best veel merk ik nu. Misschien is dat wel genoeg om haar te helpen groot te worden en heeft een stempel, met welke "stoornis" dan ook, niet echt toevoegende waarde? Zuchtttt.....kweenie.....

Of je gaat zelf helemaal de mallemolen in en kijkt welk 'stempeltje' jij krijgt. _[grapje!]
Maar dan heb je wel een 'handleiding' oftwel je weet ongeveer wat er bij dat 'stempeltje' hoort en kan daar bij jezelf en haar op inspelen waar dat nodig is. En dat alles zonder dat Teddie meteen een stempel opgestampt krijgt.

_{In mijn geval heb ik maar 3 gesprekken met een psych gehad, het was vrij duidelijk dat ik idd ADD had.
Maar mččččn wat ben ik blij dat ik het weet. Ik weet nu wat erbij hoort, ik voel nu dingen ook beter aan en kan rekening houden met bepaalde situaties. Iets wat ik voorheen dus niet deed en waar ik dan soms best in de knoop kon komen.}

Mijn oppaskindje had echt autisme, maar kon heel goed mensen aankijken. Erg lang en intensief zelfs. Zij was ook geobsedeerd door de dood "Ik ga de kop van hem eraf hakken." en snapte echt niet dat iemand anders dan verdrietig kan worden. Zoiets als die tekening omdraaien, is een kwestie van aanwennen, als je dat vaak genoeg zegt, gaat iemand anders dat ook doen. Ik weet niet meer of ze ook 'doen alsof' speelde. Wel dat ze deed alsof ze iemand doodmaakte natuurlijk, dat deed ze wekelijks.

Misschien kun je via MEE een second opinion aanvragen. Zodat je zelf iig achter de diagnose staat, wat de uitkomst ook is.

quote:

Op donderdag 17 april 2008 13:27 schreef Noli. het volgende:
Of je gaat zelf helemaal de mallemolen in en kijkt welk 'stempeltje' jij krijgt. _[grapje!]
Maar dan heb je wel een 'handleiding' oftwel je weet ongeveer wat er bij dat 'stempeltje' hoort en kan daar bij jezelf en haar op inspelen waar dat nodig is. En dat alles zonder dat Teddie meteen een stempel opgestampt krijgt.

_{In mijn geval heb ik maar 3 gesprekken met een psych gehad, het was vrij duidelijk dat ik idd ADD had.
Maar mččččn wat ben ik blij dat ik het weet. Ik weet nu wat erbij hoort, ik voel nu dingen ook beter aan en kan rekening houden met bepaalde situaties. Iets wat ik voorheen dus niet deed en waar ik dan soms best in de knoop kon komen.}

Lol, dat is ook nog een idee ja! Dat ik daar niet aan gedacht heb!!

quote:

Op donderdag 17 april 2008 16:14 schreef YPPY het volgende:
Mijn oppaskindje had echt autisme, maar kon heel goed mensen aankijken. Erg lang en intensief zelfs. Zij was ook geobsedeerd door de dood "Ik ga de kop van hem eraf hakken." en snapte echt niet dat iemand anders dan verdrietig kan worden. Zoiets als die tekening omdraaien, is een kwestie van aanwennen, als je dat vaak genoeg zegt, gaat iemand anders dat ook doen. Ik weet niet meer of ze ook 'doen alsof' speelde. Wel dat ze deed alsof ze iemand doodmaakte natuurlijk, dat deed ze wekelijks.

Misschien kun je via MEE een second opinion aanvragen. Zodat je zelf iig achter de diagnose staat, wat de uitkomst ook is.

Hoe kom ik bij Mee? Moet ik daar via via heen weer of kan ik er zonder verwijzingen heen?

gewoon via mee.nl zoeken waar de dichtsbijzijnde MEE zit en hen bellen.

*crosspost*

*persbericht*

quote:

Dieet werkt bij ADHD


EINDHOVEN, 20080708 -- `ADHD zou wel eens een uiting van een allergie kunnen zijn', aldus drs. Lidy Pelsser van het ADHD Research Centrum in Eindhoven in de e-mail nieuwsbrief Nieuws over kindervoeding. Deze wetenschappelijk onderzoeker boekt goede resultaten met een dieet bij kinderen met ADHD.


Zet kinderen met ADHD 5 weken lang op een speciaal dieet en bij circa 60% verbetert het gedrag. `De gedragsverbetering is zo groot, dat er zowel thuis als op school geen sprake meer is van ADHD', vertelt Pelsser in de nieuwsbrief. `Veel mensen kunnen niet geloven dat zoiets simpels als voeding zoveel impact kan hebben.' Het klinkt inderdaad bijna te mooi om waar te zijn, maar een wetenschappelijke publicatie staat garant voor de kwaliteit van haar onderzoek.

Het zogenoemde eliminatiedieet bestaat onder meer uit rijst, brood, groenten, fruit, kalkoen, water, sap, bepaald snoepgoed en tussendoortjes. De ADHD-ers waarbij dit dieet werkt, zijn niet gedoemd om dit beperkte dieet levenslang te volgen. Pelsser: `Bij die kinderen gaan we vervolgens uitzoeken op welke voedingsmiddelen ze reageren. Als het gedrag goed blijft, mogen ze het betreffende voedingsmiddel blijven eten.' Gemiddeld blijken 5 verschillende voedingsmiddelen de boosdoeners. En bij ieder kind zijn dat andere. Frappant genoeg gaat het niet mis bij suiker en kleurstoffen, zoals misschien veel mensen denken. Pelsser: `Bij de een gaat het bijvoorbeeld om druiven, ei, zuivel, pindakaas en tomaten, bij een ander om vanille, smaakversterkers en vis.'

Pelsser denkt dat ADHD in een deel van de gevallen wordt veroorzaakt door een overgevoeligheidsreactie: `Net zoals astma en eczeem uitgelokt kunnen worden door triggers als pollen, huisdieren en huisstofmijt. Het doelorgaan is bij eczeem de huid en bij astma de luchtwegen. Waarom zouden bij ADHD niet de hersenen het doelorgaan kunnen zijn en bepaalde voedingsmiddelen de trigger?'

Nieuws over kindervoeding is een gratis e-mail nieuwsbrief, die wordt verzonden naar onder meer kinderartsen, verpleegkundigen, verloskundigen en kinderdiėtisten. Op de website staat recent nieuws, boekbesprekingen en een uitgebreide agenda. Een abonnement is gratis. Aanmelden kan via www.nieuwsoverkindervoeding.nl.


Noot voor redacties:

Meer informatie over Nieuws over kindervoeding? Mail naar info@nieuwsoverkindervoeding.nl of bel naar Mary Stottelaar, 0341-428007.

(ook al gepost in het 'nieuws' topic, maar ik dacht dat het voor hier ook wel interessant kon zijn)

*megaschop*

quote:

Op zondag 6 mei 2007 15:30 schreef Noli. het volgende:
*knipje*
Ik heb dus sinds kort de diagnose ADD _{(AD(H)D zonder het hypergedeelte zeg maar)}
Ik herken veel van mezelf hoe ik vroeger was in W ily an. Ik heb gemeld op zijn school dat ķk het heb en dat ik wel herkenningspunten bij hem zie. Maar ook dat ze zich er nu niet te druk over hoeven/moeten maken. Hij is nu nog maar net vier en mag van mij nog rustig lekker kleuteren. Maar als ze echt opmerken dat het problemen geeft als hij heel vaak niet opzit te letten en/of wegdroomt dat ze dan even aan de bel mogen/moeten trekken.

*nogeenknipje*

In het kleuter-tot-puber-topic had ik het al eens gezegd geloof ik maar we waren hier dus op het beltrekmoment aangekomen.
W was steeds de laatste die uit de klas moest komen omdat hij zijn werkje(s) niet af had. Hij had ook al wat oefenwoordjes en boekjes meegekregen naar huis omdat het lezen bij hem niet zo vloeiend loopt als de andere vakken.

_{W heeft ook een vreemde vorm van lezen. Wij verdenken hem soms van een soort fotografisch geheugen. Als hij een woordje een paar keer heeft gezien, onthoudt hij "de vorm"/"het plaatje" van het woord. Veel woorden leest hij dan ook niet letter voor letter maar hij herkende gewoon "de vorm"/ "het plaatje". Herkende hij het woord niet direct dan ging hij maar wat raden. Hij kan wel letter voor letter lezen, want nu de woorden langer worden 'moet' hij wel. Maar zo gauw als hij het lastig vind gaat hij weer raden.}

Hij is heeeel erg dromerig in de klas, is heel snel afgeleid en heeft dus vaak zijn werkjes niet op tijd af.

Er is aardig wat gesproken met zijn juf(fen).
W krijgt al ongeveer anderhalf jaar dagelijks visoliecapsules. We hebben geprobeerd om te kijken of de juf in de klas ook verschil zag waneer hij wel of niet een visoliecapsule had gehad, wat alleen maar resulteerde in een jongetje wat volledig over zijn toeren ging omdat hij NOOIT meer ZONDER zijn pilletje naar school wou.
Hij kon door de school niet aangemeld worden voor een test, daar mogen ze in een jaar ongeveer 5 'extreme gevallen' voor aanmelden die een 'last' zijn voor de rest van de klas. En tja, W is geen last voor de rest van de klas, alleen voor zichzelf.

Dus zijn we (na nog wat overleg met school) naar de huisarts gegaan, die ons meteen weer door verwees naar de afdeling medische psychiatrie in het ziekenhuis. Begin december mochten M en ik komen voor de intake en vandaag heeft W een ontwikkelings-/intelligentietest gedaan. (ik zou eerst met hem gaan maar vanwege de sneeuw is M met hem mee gegaan) Volgens de mevrouw die de tests met hem ded had hij het heel goed gedaan maar was hij idd erg snel afgeleid.
Nu is het kijken of hij nog andere tests/onderzoeken moet doen, dat moet blijken uit de resultaten van vandaag. Ze gaat nu kijken/uitrekenen wat de score is en we worden dan z.s.m gebeld.

Heftig Noli. Eigenlijk zo oneerlijk dat criterium van lastig zijn. Job is dus wel heel erg lastig in de klas en wordt aangemeld voor alles wat er is. Ik herken in jouw beschrijving van het lezen van W. overigens wel veel van het lezen van mijn broertje. Die was dyslectisch bleek jaren later. Hij kon wel letter voor letter lezen, maar wist daar vervolgens geen woord van te maken en ging dan ook raden. Vooral dat raden herken ik zo van hem.
Ik hoop dat jullie wat meer duidelijkheid krijgen en dat de school daar dan wel verder mee gaat.

Dat was hier toevallig afgelopen week ook al ter sprake gekomen! Hij ziet namelijk ook vaak geen verschil tussen een b en een d. Van wat ik begreep is dat ook vaak zo bij dyslexie.

_{(ik heb zelf trouwens last van dyscalculie)}

Zit hij dan al in groep 4? Voor zover ik weet mag dat nog tot groep 4. Mischien helpt het als ze op school de b en/of d op z'n tafel plakken? Dat doen ze bij Myrthe op school als dat nog lastig gaat.

quote:

Op woensdag 6 januari 2010 21:46 schreef Noli. het volgende:
En tja, W is geen last voor de rest van de klas, alleen voor zichzelf.

Ik herken in jouw verhaal heel veel van mijn oudste zoon, toen hij nog klein was.

Het begon er eigenlijk mee dat hij zijn eerste woordjes achterstevoren zei. 'Opa' was "Apo" bijvoorbeeld. Een 'auto' 'ototua'. Heel raar. Is wel goed gekomen na een korte periode. Hij had ook bepaalde vaste gewoonten met naar bed gaan. Raakte overstuur als het anders ging. Dus, wij dachten in eerste instantie aan een vorm van autisme.

Op school had hij enkel zelf last van zijn 'probleempjes'. Dus de school zag het probleem niet zo.
Behalve dan dat ze hem wilden laten zitten op de kleuterschool, omdat hij nooit zijn knutselwerkjes af had. Tja, onze zoon was nu eenmaal geen fröbelaar, nog steeds niet.

Wij zijn toen dus ook, net als jij, via de huisarts bij een kinderpsycholoog terecht gekomen waar hij getest is op zijn sociale gedrag en intelligentie. Hij bleek supersociaal te zijn, heel meegaand, dus daar was geen probleem. Echter bij de intelligentietest bleek dat hij zeer snel afgeleid was. Een plakbandautomaat was veel interessanter dan de blokken die hij op een bepaalde manier moest stapelen. En haalde je die weg, dan was er nog het rooster van de radiator.
Nadat alle afleidingen verwijderd waren, scoorde hij bovengemiddeld bij de test, maar was wel de conclusie dat hij ADD had.

Met die info terug naar school. Kind ging gewoon naar groep 3 en werd bij vakken als rekenen gewoon even met de rug naar de klas gezet, om afleidingen weg te halen. Ging heel goed. Jaar daarop dezelfde juf, zelfde verhaal. Echter het jaar daarop kreeg hij een verzuurde oude leraar, waar mijn man nog les van heeft gehad en die geloofde niet zo in het ADD verhaal. In zijn opinie bestond dat niet. Zijn cijfers voor rekenen kelderden en hij werd zelfs gestraft als hij onvoldoende af had, terwijl hij daar niks aan kon doen.

Ook wij hebben toen visolie gegeven en dat hielp wel wat. Verder nooit problemen mee gehad.

Voor wat het waard is: Hij is nu een heel leuke, spontane jongen van 17 jaar, met een vmbo-t diploma die afgelopen jaar begonnen is met de opleiding verpleegkunde. Die ADD blijft hij houden, maar hij heeft wel geleerd daarmee om te gaan. Soms speelt het op, bijvoorbeeld bij ruzie met zijn broertje.

Ik wist helemaal niet dat dit topic bestond.
Noli wel heftig lijkt me. Zo'n test is wel over gesproken bij Kim. Maar geloof dat ze daar nog te jong voor is.
Beetje info nog handig misschien. Kim gaat in dagbehandeling bij Accare. ( www.accare.nl )
Vanwege haar voornamelijk steeds agressief wordende gedrag tegenover Tyler. Druk was ze altijd al, maar dat wordt steeds erger. Het ene moment spelen ze samen, dan zomaar krijg hij een forse tik tegen zijn hoofd bijvoorbeeld. Schoppen, slaan, knijpen, meeslepen, tussen de deur doen etc. Heel vreemd. Het kan lang goed gaan, niks aan de hand en ineens is het mis.
Ook kan ze nog niet fietsen op de 3 wieler. Ze weet wel wat ze moet doen, dus ik weet niet of ze het niet kan, of wil. Poppetjes/huisjes wat dan ook tekenen, netjes inkleuren doet ze ook niet. Veel krassen, ze probeert nu wel rondjes.
Puzzelen heeft ze ook weinig geduld voor.
Even rustig zitten is een uitdaging. Ook op school. De juf zegt ook dat ze haar zin door wil drijven, geen nee accepteert.
Ze moet wel altijd de poppen en knuffels in een speciale volgorde op/bij bed. Anders raakt ze van de regel. En dan 10x heen en weer op alles precies goed te leggen.
Dinsdag hebben we een ouderavond van een half uur. Ben benieuwd wat de juffen te vertellen hebben.
Misschien beetje warrig soms.
Ik zit er ook wel mee. Ze zit zichzelf dan ook dwars. Ze weet ook niet waarom ze zo doet. Ze zegt ook dat ze weet dat ze Tyler niet pijn mag doen. Dat dat niet leuk is.

Aanvulling op verhaal van Ingrid. Toen ik vorige week vroeg waarom ze Tyler pijn doet terwijl ze weet dat het niet mag, zei ze dat ze een stem hoorde van wie ze dat moest doen. Heel vaag en gek

[ Bericht 1% gewijzigd door Djeez op 07-01-2010 22:32:45 ]