Wat echter voor alle medicatie opgaat, is dat de werkzaamheid per persoon verschilt. Ga daarom niet blind op ervaringen van anderen af, en raadpleeg altijd een arts bij eventuele twijfels of vragen.
Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling van dit topic om te discussieren over het al dan niet gebruiken van antidepressiva en andere medicijnen. Alleen eigen ervaringen en do's & dont's dus.
Enkele links met meer informatie over psychofarmaca
Stichting Pandora - belangenvereniging voor mensen met psychische of psychiatriche problemen.. Onder het kopje 'dossiers' staan handige .pdjjes, met daarin onder andere informatie over de soorten medicatie, eventuele bijwerkingen, en het gebruik ervan.
Consumed - site met algemene informatie over medicijnen, en ook over de diverse medicijnen bij psychische klachten. Naast factuele informatie als samenstelling, verkrijgbaarheid, ook informatie over bijwerkingen en dergelijke.
Hulpgids.nl - prima uitleg over de werking van Anti Depressiva.
Hersenstorm - onder het kopje 'Ritalin, ja of nee?' ervaringen over de bijwerkingen van Ritalin, én alternatieven voor dit medicijn. Let op: deze ervaringen zijn alleen gebaseerd op die van de schrijfster van deze site. Ook nu geldt: wat voor de één niet werkt, kan voor de ander een uitkomst zijn.
Schizofrenieplein - index met een flink aantal bijsluiters van antipsychotica. Daarnaast veel algemene informatie over schizofrenie, en de behandelmethodes ervan.
Psycholoog.net forum - Het forum van psycholoog.net, heeft een apart 'Medicatie en psychofarmaca' subforum, met daarin vooral veel gebruikerservaringen van onder andere AD's en ritalin.
Enkele afkortingen, die je in dit topic kan vinden.
*ad= antidepressiva
*ha= huisarts
*mw= maatschappelijk werk
[ Bericht 14% gewijzigd door Nosh op 15-01-2007 12:15:46 ]
quote:Mwah niet echt, heb het net helemaal verbouwd naar mijn smaak en we hebben er niet samen ingewoond... het is niet zo alsof ik herinneringen aan haar heb in dit huis.
.Tevens tvp
.quote:Zal het straks ff doen, moet nu de trein gaan halenOp zondag 14 januari 2007 17:11 schreef Christine het volgende:
Misschien kan je de linkjes ook echte linkjes maken?
Tevens tvp
quote:Oh ok.Op zondag 14 januari 2007 17:10 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Mwah niet echt, heb het net helemaal verbouwd naar mijn smaak en we hebben er niet samen ingewoond... het is niet zo alsof ik herinneringen aan haar heb in dit huis.
Deel twee alweer, top topic dit.
quote:Ik ook.Op zondag 14 januari 2007 19:40 schreef Nijna het volgende:
Eigenlijk wilde ik niet een post maken alleen als tvp, maar ik heb ff geen andere (nuttige?!) bijdrage...
Ohja, wel dat ik doordat de ad verhoogt is naar 100mg weer wat vaker duizelig ben, maar zal vast snel overgaan.
quote:Verder gaat het wel redelijk. Ik ben gelukkig niet meer zo ziek, dat scheelt.Op zondag 14 januari 2007 20:44 schreef Nijna het volgende:
Vervelend Ingrid, hopelijk wordt dat gauw minder... Hoe gaat het verder?
Vanmiddag weer met Kim gefietst, gaat al best goed. Djeez was erbij. Nu durf ik het alleen wel aan.
Hoop dat ik morgen mw te pakken kan krijgen, of dat ze zelf belt. Of mailt.
Enkele afkortingen
*ad= anti depresiva
*ha= huisarts
*mw= maatschappelijk werk
Als een modje dit in de Op wil kopie/plakken bedankt.
Hopelijk lukt het om mw te pakken te krijgen en op korte termijn een afspraak te maken.
quote:Dank je.
Is het alleen niet anti depressiva of hoort het aan elkaar?
Ik voel me nog steeds ruim 20 uur per dag echt heel erg rot. Soms alsof ik een paniekaanval ga krijgen, soms alsof ik ziek aan het worden ben, soms alsof ik omval van de slaap. Men ik heb het zo gehad met die rotte zeikzooi. Ik zou liever bijna teruggaan naar hoe ik was
En dat is eigenlijk echt geen optie dus ik hoop echt nog maar weer op snelle verandering (vooruitgang durf ik niet eens meer te zeggen geloof ik)[ Bericht 16% gewijzigd door Luchtbel op 16-01-2007 10:27:25 ]
Maandag weer een gesprek met de MW waar ik vorige keer een goed gevoel aan over heb gehouden.
Er zijn dagen dat ik me nog steeds niet goed voel, maar het gaat al een stuk beter dan wat het was. Ik weet in ieder geval waar ik voor doe.
Mijn kinderen....
Verder ben ik nog altijd aan het afvallen (alweer 2 kilo sinds ik met Seroxat ben begonnen - ik ben het goed in de gaten gaan houden omdat ik vooral niet wilde aankomen door de medicatie) dus dat gaat ook allemaal volgens plan. Ik voel me ook intussen redelijk stabiel en heb heel weinig last van mijn klachten. Alleen af en toe nog een zenuwtrekje, maar dat lijkt ook minder te worden. En soms zie ik wat wazig, maar dan eigenlijk alleen maar als ik echt moe ben.
Het lukt me nu ook veel beter om dingen te 'doseren', om in te schatten wat ik allemaal aan kan, om niet teveel hooi op mijn vork te nemen en om af en toe gewoon 'nee' te zeggen als iets me niet uitkomt of als ik iets niet zie zitten. Op die manier heb ik een aantal dingen waar ik echt niet blij mee was van me af kunnen zetten, en eigenlijk gaat het nu allemaal gewoon heel erg lekker!
Voor mij is/was de AD dus echt een hele verbetering. Nu maar hopen dat het zo goed blijft gaan, en dat dadelijk na het afbouwen (over een jaar pas ofzo) de klachten ook daadwerkelijk wegblijven. Dat lijkt me toch altijd wel een redelijke gok nog...
Iedereen succes he
.quote:Welke AD slik je?Op vrijdag 19 januari 2007 13:00 schreef Eliminator20 het volgende:
Ik slik sinds vorige week AD. Gaat tot nu goed, ik ben een stuk rustiger en wat minder depri. Misschien ook omdat ik nu weet dat ik wat aan doe om me wat gelukkig te voelen. Vervelend zijn alleen de side-effects. Ik ben heel snel moe en mijn eetlust is nog steeds niet al te best. Ik weeg nu nog maar 55 kilo. Dat zit wel heel ver onder mijn streefgewicht (75 kilo)
Maandag weer een gesprek met de MW waar ik vorige keer een goed gevoel aan over heb gehouden.
Er zijn dagen dat ik me nog steeds niet goed voel, maar het gaat al een stuk beter dan wat het was. Ik weet in ieder geval waar ik voor doe.
Mijn kinderen....
. Het is zo zonde als van de eerste 20 posts er 10 tvp zijn 
. Een simpele ontopic reactie is zo getypt en de bookmarks doen ook hun werk.. Een maandje nu.quote:Dat heb ik gemerkt!Op vrijdag 19 januari 2007 15:01 schreef Christine het volgende:
en om af en toe gewoon 'nee' te zeggen als iets me niet uitkomt of als ik iets niet zie zitten. Op die manier heb ik een aantal dingen waar ik echt niet blij mee was van me af kunnen zetten, en eigenlijk gaat het nu allemaal gewoon heel erg lekker!
quote:Je weet best dat het daar niet over ging
.
ik heb eigenlijk geen zin om hier te zitten zeuren maar ik moet het toch eventjes kwijt. Ik heb het zo gehad echt. Ik voel me lichamelijk zo rot sinds ik ben begonnen met seroxat. Ik vind het echt heel erg. Word helemaal gek thuis. Ik zit er zo doorheen. Nog steeds zo trillerig, nog steeds zo moe. Ik kan ook niks vinden waardoor het beter gaat. Behalve lopen en sporten. Maar dat kan niet steeds. En het is maar tijdelijk. Weet ook niet waarom ik me nou geestelijk zo vreselijk voel. Doordat ik lichamelijk niet meer kan? Of voelde ik me anders ook zo slecht? Ja ik voelde me voor ik begon ook zo slecht maar nu lichamelijk ook nog. Er moet echt heel snel wat veranderen 
Nog meer mensen waarbij het zo lang duurde? Dit is echt begonnen tijdens het beginnen met de medicijnen. Ik kan er echt bijna niet meer tegen soms.wat zijn precies je lichamelijke klachten dan?
Ik vind het knap dat je door blijft zetten, maar het lijkt me hardstikke moeilijk. Bij mij duurden de bijwerkingen niet zo lang...
Toch weer terug naar de huisarts misschien? Heeft die het trouwens voorgeschreven of een psychiater? Want misschien heeft een psychiater meer ervaring met die bijwerkingen en hoe lang dat kan duren... (geen idee hoor).
Met hoeveel ben je eigenlijk begonnen (mg), want misschien voor een volgende keer kijken of je (nog) langzamer kan opbouwen...?
Sterkte en trek aan de bel hoor, want dit is ook geen doen. Als je nou nog merkte dat het minder heftig zou worden dan geeft dat misschien wat moed om door te zetten.
Lichamelijke klachten: trillerig en onrustig. En niet een beetje. Ik denk dat ik per dag ongeveer twee uur heb die ik kalmer door breng. Waarbij mijn lijf mijn denken niet in de weg zit. Voel me echt alsof ik flauw ga vallen ofzo, zo licht zo rillerig. En ik merk dat ik steeds meer vertrouwen over mijn handelen kwijtraak. Nogmaals, ik word wel goed begeleid en iedere keer dan denk ik weer, nog maar even volhouden dan. Twee drie weken is ehct niet heel uitzonderlijk. Heb ik vernomen.Maar ik heb steeds echt het gevoel nu dat het te lang gaat duren.
Op je strepen gaan staan hoor, er zijn nog zoveel andere soorten AD die voor jou wél kunnen werken, zonder alle bijwerkingen
.Ik weet ook dat er zoveel wél kunnen werken zonder bijwerkingen maar als dit alleen in de opbouwfase is.....dan is het de vraag hoelang het duurt voor mijn lijf gewend is. Ga ik dat volhouden? Durf ik wel wat anders te beginnen? En het is niet handig. Als ik nou alleen maar mezelf was, ja. Maar ik heb ook een dochter en ik wil óók voor haar beter worden. En ik vind het rot als ze me nu zo ziet. Ik probeer ook niet bang te zijn voor de situatie, niet voor de volgende momenten. En te denken wat iederee zegt, morgen weer aankijken. Leef met de dag. Maar ik slaap zo weinig, dat ik die verschillen tussen de dagen nauwelijks merk. Het is snachts zo benauwd en donker. Ik weet daar geen relativering meer in te vinden.
.Zit al een week niet lekker. Slaap heel veel. Sta om half 10 op, ontbijt, val om 11 uur op de bank ik slaap tot 2, ga lunchen, hang op de bank. Geen zin om te douchen, te bellen, deur uit te gaan. Lusteloos, levenloos.... bleh. Bijna hele weekend alleen thuis binnen gezeten. En niemand om me heen die merkt dat het zo kut gaat. M'n moeder is normaal de 1e die het aan me hoort maar die praat alleen over zichzelf als ik d'r spreek... kan 't gewoon niet zelf zeggen dat het zo kut gaat.
Wil eigenlijk naar de HA maar heb geen zin te bellen en te douchen en erheen te gaan.... heb 't idee dt ik met m'n MW niet verder kom maar kan een psych niet betalen...
En het ging 1,5 tot 2 weken geleden nog zo goed! ik zag het helemaal zitten en had overal zin in, nu is 't ellende.
Ik weet ff niet wat ik met mezelf aanmoet
@Luchtbel, het kan tot 6 weken duren voordat ze kunnen inschatten of deze AD voor jou geschikt is. Ik had zelf tot 10 weken aantoe dat ik niet helemaal mezelf was, slecht sliep, mezelf in de weg zat en 'buiten mezelf leefde'. Gelukkig kon ik overdag wel bijslapen en had ik verder niemand waar ik voor moest zorgen. Hou 't contact met je HA en psych goed, beter een keer te vaak bellen dat je niet lekker zit! Succes!
En je werk/studie/weetniet? Hoe doe je dat? Kun je niet geld lenen bij weet ik veel je ouders ofzo? Voor goede hulp.
Helaas duur natuurlijk maar ja, als het echt nodig is...succes!!!
Ik weet inderdaad dat het tot zes weken kan duren voordat er een inschatting gemaakt kan worden over wat de medicijnen met me doen. Alleen dat die eerste weken zo'n klap zou geven, zoals het nu is, dat had ik niet verwacht. Ik voel me echt opgefokt, ik denk dat ik er ook zo uitzie. Handen die trillen, geen houding kunnen geven. Ik kan dat maar moeilijk hebben om eerlijk te zijn. Om naast me zo te voelen, ook nog eens zo over te komen. Ik voel me echt kwetsbaar en makkelijk te raken nu. Alles raakt me ook. Geluid, aanraking met kleding doet zeer, iok vind dat echt heel erg. Het enige dat de laatste tijd (na beginnen met medicijnen, maar ook in de heftigste periode daarvoor) was lopen, naar het strand en gaan lopen. Overal ruimte. Alles en niets om me heen. Gister was ik er even met een vriend. Ik kon niet meer. De koude wind deed te veel met mij, lijfelijk, om te gaan lopen. Het voelt echt als een dieptepunt. Erger kon het dacht ik niet worden maar als dát wat wel een oplossing was nu ook rot is. Opnieuw naar je lichaam luisteren, zegt de huisarts, even volhouden nog. Je lichaam heeft ook een klap gekregen blablablablabla even volhouden nog. Ik begin steeds meer naar mezelf in de periode hiervoor te verlangen, die zelf die we met medicijnen wat meer rust wilden geven. Niet goed dit.
Bij de ggz/riagg kan je volgens mij gewoon naar een psycholoog, dat valt onder de awbz. Als je psychotherapie krijgt dan betaal je een eigen bijdragen van ongeveer 15 euro.
Overleg met je huisarts of met het mw, dat dit niet genoeg is. Zij kunnen je daar vast verder mee helpen. Sterkte!
LB, ik wou dat ik een toverstokje had om die nare bijwerkingen weg te maken of in elk geval minder te maken... heb verder ff geen woorden...
ik heb een aantal jaren geleden ook seroxat gebruikt en de eerste 4 weken waren voor mij een hel! ik kon niet slapen ik kon niet eten, ik kotste alles eruit, ik had de hele dag last van kokhalzen, ik voelde me nog veel instabieler ik werd gek! en ik had die eerste 6 weken nog geen begeleiding van t riagg, wel van mijn huisarts. gelukkig was dat een assistent die ervaring in de psychiatrie had en heeft mij echt erdoorheen geleid. na die vier weken ging het langzaam beter, in ieder geval werden mijn lichamelijke klachten minder waardoor je je iets beter voelt.
Ik zeg tegen jou, net als je HA en psych, hou vol, echt waar ze gaan werken! en in de tussentijd kun je hier je verhaal kwijt.
Nijna
bedankt voor je lieve reactie weer. Met haar er ook over gehad dat ik juist zo blij was dat alles eigenlijk lekker ging, en dat ik niet nu overal weer aan wil komen met dat het niet lekker gaat. Het kost me gewoon heel veel moeite iets te ondernemen nu. Je wil niet weten wat ik net op de bank heb liggen bedenken wat ik allemaal nog moet doen, is zo een A4tje vol.
Luchtbel, ik zit momenteel thuis beschikbaar voor werk. Ik zit in de detachering en heb een tijdje op het hoofdkantoor op therapeutische basis gewerkt. Ik heb eind december aangegeven dat ik het weer wil gaan proberen in m'n oude functie. Maar dan of niet te ver van huis, of nog niet fulltime. Nu zit ik dus al de hele maand januari te wachten op telefoon of ze werk voor me hebben. Gelukkig zit ik wel betaald thuis, anders zou ik me geen raad weten. Maar moet zeggen dat het thuis zitten me nu niet echt goed doet (terwijl ik 't de afgelopen weken heerlijk vond).
Ik kan wel geld lenen van m'n ouders indien nodig, maar dat moet ook weer terugbetaald worden
Ik heb gisteren op internet zitten zoeken en zoals Nijna schrijft zou ik naar het GGZ kunnen op verwijzing van de huisarts.
Morgen is mijn huisarts er niet, maar als ik me morgen of donderdag nog niet beter voel moet ik van mezelf een afspraak gaan maken. Vandaag ga ik proberen of het lukt te douchen en wat boodschapjes te doen.
Luchtbel, wat vervelend dat het echt zo slecht gaat en dat je niet meer kan genieten van je uitstapjes naar het strand. Ik hoop voor je dat het snel beter gaat, want ik kan begrijpen dat je dit niet meer volhoudt.
) voor wat structuur enzo, moeten is soms ineens zo erg niet he? Snap ook wat je zegt dat het rot is om daar overal weer mee aan te komen. Ik vind dat ook lastig. Ook met afspreken enzo, maar ja als je er zelf zo mee bezig moet zijn.....ik merk wel vaak dat als het dan maar gezegd is, het daarna wel weer beter gaat. Nou ja niet echt beter maar wel meer ruimte om over andere dingen verder te gaan.Succes en ik hoop voor je dat het gewoon een dip was, in het geheel ofzo.
quote:Er is duidelijk aangegeven dat ik aan het werk wil. Heb ook gesprekken met Arbo-arts gehad. Maar het probleem is dus dat ze werk voor me moeten zoeken wat aan wat eisen moet voldoen door mijn ziekte, en dat kost blijkbaar heel veel moeite...Op dinsdag 23 januari 2007 12:35 schreef Luchtbel het volgende:
Heb je goed aangegeven dat je graag wilt werken? Stomme vraag misschien. Ik weet verder ook niet hoe zulke dingen werken hoor. Omdat het misschien juist fijn zou zijn om weer aan de slag te gaan (ik weet dat ik direct weer aan het werk ga als ik van die lichamelijke ellende af ben
Succes en ik hoop voor je dat het gewoon een dip was, in het geheel ofzo.
quote:Daar hoef je je excuses niet voor aan te bieden!!Op dinsdag 23 januari 2007 12:58 schreef Luchtbel het volgende:
Oke ja sorry dat wist ik niet. Lijkt me heel kut als dat zo gaat. Succes.
Ik geef graag antwoord op je vragen.Ik zit nu nog steeds achter de pc uit te stellen dat ik iets moet gaan doen....
. Niet uitstellen!Ookal heb je er helemaal geen zin in, zie je er nog zo tegenop of zie je het totaal niet zitten... gewoon proberen. Als het niet gaat, heb je het in elk geval geprobeerd
.Ik weet niet wat jullie psych aanraadt mbt dingen ondernemen, maar de mijne heeft duidelijk gezegd dat ik wél dingen moet gaan doen. Soms heb ik mezelf ook echt naar activiteiten toe gesleept, met de grootst mogelijke tegenzin, om achteraf te ontdekken dat het eigenlijk wel heel erg fijn was om even thuis weg te zijn. En daar krijg je ook weer voldoening uit.
Ook moest ik van mijn psych een lijstje maken van 50 (!!!) dingen die je op een dag kunt gaan doen. Douchen en jezelf leuk opmaken, horen daar ook bij
. En van mijn psych moest ik elke ochtend na het opstaan eerst uitgebreid dochen, mezelf leuk aankleden, uitgebreid ontbijten, en daarna iets van mijn lijstje gaan doen. Nu doe ik dat tegenwoordig helemaal niet meer (door de medicatie voel ik me eigenlijk gewoon prima en het kost me allemaal niet zoveel moeite meer), maar ik weet wel dat het in het begin heel erg heeft geholpen om toch een beetje structuur aan je leven te geven. Waar je dan toch weer van opknapt. .Ik weet dat het heel gemakkelijk is gezegd tegen iemand die depressief is, maar je moet écht dingen gaan ondernemen. Niet teveel, niet tegelijk, niet jezelf voorbij rennen, maar gewoon in een wat rustiger tempo proberen aan te pakken wat je aankunt. Ik hoop ook voor je, Lips, dat ze snel leuk werk voor je vinden, waar je rustig aan weer kunt reïntegreren. Dat is echt zó belangrijk!
Sterkte allemaal
.ik heb nu al bijna 4 jaar geen seroxat meer nodig. Ik heb ongeveer 3 jaar seroxat geslikt, en na ongeveer een half jaar geloof ik ben ik in dosering gestegen omdat ik n terugval kreeg, en dat werkte prima. Maar zoals ik zeg, goede begeleiding is echt nodig. ik hoop echt dat je het volhoudt en dat de bijwerkingen snel minder gaaan worden!
Om 2 uur ging ik lunchen en had met mezelf afgesproken dat ik daarna zou gaan douchen.... het is nog steeds daarna....
zit dus nog steeds in m'n badjas achter de pc mezelf te vertellen dat ik moet gaan douchen
quote:Nee zo bedoel ik het nietOp dinsdag 23 januari 2007 15:35 schreef Ingrid19 het volgende:
Christine, goed gezegd. Maar iig voor mij nog erg moeilijk. 50 dingen op een dag, das veel zeg!
.Het lijstje van 50 dingen is dus zegmaar om uit te kiezen. Je staat 's ochtends op, gaat uitgebreid douchen/ aankleden/ ontbijten, en kiest vervolgens iets van het lijstje om te gaan doen.
.quote:Ah zo. Sorry. Maar dan nog, ik kan geen 50 dingen verzinnen om uit te kiezen.Op dinsdag 23 januari 2007 15:52 schreef Christine het volgende:
[..]
Nee zo bedoel ik het niet
Het lijstje van 50 dingen is dus zegmaar om uit te kiezen. Je staat 's ochtends op, gaat uitgebreid douchen/ aankleden/ ontbijten, en kiest vervolgens iets van het lijstje om te gaan doen.
.Het is een lastig klusje om 50 dingen te bedenken, maar als je eenmaal op dreef bent, lukt het wel. Mij is het iig gelukt
.
Ik ben van plan voor 6 uur nog even naar de winkel te gaan... nu eerst ff iets eten
De periode hiervoor heb ik ook altijd wat gedaan. Maar als ik niet naar m'n werk kan weet ik het allemaal niet. Dan maak ik ook moeilijker andere afspraken. Wel soms. Maar niet zo. Ben dus ook niet binnen gebleven nu. Maar gaan sporten en net een eind gefietst met mijn dochter. Nu is alles weer rot. Misschien moet ik er ook maar niks meer over zeggen of schrijven. Misschien denk ik er dan te veel aan. Misschien werkt het zo. Misschien ook niet maar ja.
Thanks scrub_nurse.
En Lips zet hem op!
Sta ik in de winkel, ga ik weer twijfelen of ik wel iets moet kopen, wat ik daar eigenlijk doe, of ik mijn katten inderdaad ander voer ga geven (wat ik eigenlijk al besloten had)....
Dus besluitvaarigheid en oneindig getwijfel heb ik er even bijgekregen
Belt m'n moeder of ik haar morgen naar de fysio kan brengen omdat m'n pa weg is. Doe ik lekker vrolijk aan de telefoon, tuurlijk breng ik jou wel weg ma! Geen probleem!
Ik kan gewoon niet zeggen dat het slecht gaat omdat ik denk dat ik mensen teleurstel (omdat het eerst wel goed ging) en ik ben bang dat ze me een aansteller vinden.
Vervolgens ga ik weer aan mezelf twijfelen, of ik geen aansteller ben, op 't punt dat ik mezelf bijna een aansteller vind merk ik dan toch wel even op dat alles twee weken geleden niet zoveel moeite kosten, dus ik vind mezelf geen aansteller. Maarja, wat als anderen dat wel vinden.........
Ik word soms zo moe van mezelf... 
Ik moet maar een andere hobby zoeken. quote:Traag, besluiteloos en verwardOp woensdag 24 januari 2007 16:50 schreef persoon14362 het volgende:
En nog een bijwerking, mijn reactievermogen is enorm traag sinds ik medicatie gebruik en ik speel graag computerspelletjes dus dit is enorm frustrerend.
Wat kon ik in het begin lang bezig zijn met boodschappen doen zeg, verschrikkelijk. Kan me nog goed herinneren dat ik op een gegeven moment voor een schap met eieren stond en ik echt geen idee had voor welk merk ik moest kiezen... Het koste me toen tien minuten om een keuze te maken Achteraf kan ik er wel om lachen maar ik voelde me op dat moment zoooo waardeloos Voor de mensen die het moeilijk hebben, probeer vol te houden
quote:Wat mooi omschreven hoe ik me weer voel! Even kattenvoer kopen was een hel! Maar ik kan er achteraf ook wel om lachen. Een paar maanden geleden had ik het ook dus ik ken het. Maar het is wel heel vermoeiend.Op donderdag 25 januari 2007 12:26 schreef Lotjeb het volgende:
[..]
Traag, besluiteloos en verward
Voor de mensen die het moeilijk hebben, probeer vol te houden
Ben vandaag bij de huisarts geweest. Dosis Paroxetine (Seroxat) is opgehoogd naar 30mg en ik ga op de wachtlijst bij een psycholoog. Heb het idee dat de maatschappelijk werkster me niet verder kan helpen.
Ik wacht nog steeds op telefoon van mw. Als ze maandag nóg niet gebeld hebben bel ik hun dan is het nl 3 weken terwijl ze mij 2 weken wachten toegezegd had.
Intussen gaat het iets 'stabieler. met pieken en dalen maar ja dat hoort bij mij.
Het ene moment ben ik helemaal over de top, lekker actief bezig en het andere moment heb ik zo'n bleeeeeeeeh nergens zin in gevoel.De dromen zijn gelukkig geslonken, heel af en toe heb ik nog eens een nare droom. Komt natuurlijk ook omdat die ad nu goed uitgewerkt is.
Soms denk ik ach ik heb geen mw nodig maar in mijn achterhoofdje weet ik wel beter dat ik zo maar weer een 'slechtere' periode kan hebben.
Thank god heb ik weer inspiratie om mijn allergrootste hobby (behalve mijn gezin dan is ook een grote liefhebberij he) mijn site. Ik had maanden geen inspiratie meer en nu gelukkig is dat weer terug sinds een paar weekjes.
(ik heb een site met eigen geschreven paint shop pro lessen)
Voor de rest een dikke
Er is ook geen touw aan vast te knopen. Soms voel ik me tussen de middag redelijk, soms begin van de avond, vandaag is het nu pas. Ik voel me zo moe en gestoord en kwetsbaar tegelijk. En verdrietig om dat allemaal ook. Ergens hoop ik dat van de week iemand zegt: we gaan iets anders proberen. Want dit voelt echt als een ramp.
Het klinkt zo nutteloos, maar het enige wat ik kan zeggen is dat je nog even door moet zetten. Wat er ook gaat gebeuren je zal hier doorheen moeten. Sterkte daarmee
Je mag zelf ook aangeven dat je wat anders wilt proberen... ik hoop zo dat het gauw wat minder naar wordt!
Berney, fijn dat jij je hobby weer hebt weten op te pakken. Ik ben ook weer bezig met schrijven enzo. voor mezelf (en dingen voor het meisje) ipv werk. Als enige afleiding in dit soms, iets weten te scheppen.
Ik zou morgen de HA bellen en aangeven dat je dit niet volhoudt. Je hebt 't toch lang genoeg geprobeerd?
Ik heb al die tijd al gevreesd dat het zou zo blijven maar ik weet gewoon niet of ik wel kan handelen dat er iets anders moet misschien. Vast wel en zie ik daar nu tegenop maar het voelt weer groots.
Maar ja dit is ook niks, dus er is geen andere oplossing.
quote:Ik geloof niet dat het erger dan wat het nu is kan worden. Tijd kost het wel helaas...Op maandag 29 januari 2007 08:15 schreef Luchtbel het volgende:
Ja ik ga ook wel doen. Vandaag hopelijk nog.
Ik heb al die tijd al gevreesd dat het zou zo blijven maar ik weet gewoon niet of ik wel kan handelen dat er iets anders moet misschien. Vast wel en zie ik daar nu tegenop maar het voelt weer groots.
Maar ja dit is ook niks, dus er is geen andere oplossing.
En dan zei ik dus een maand geleden: ik denk dat ik het niet kan handelen als het een verkeerd medicijn is. En dan zei ik dus een week geleden: ik denk dat ik het niet kan handelen om dit te stoppen dan weet ik het niet meer. En toen zei ik een paar uur geleden: dit is helemaal niet goed voor mijn beeld van mijzelf en waarom lukt/kan bij mij nou nooit eens iets gewoon, ik kan dat denk ik niet handelen. En nu kan ik het best handelen denk ik. Ik word er wel onzeker van maar ja. Proberen maar weer. En eigenlijk ben ik al opgelucht dat ik zelf een beslissing heb genomen nu, zoals dat hoort verdomme. Echt wat een gedoe is dat. Bedankt voor jullie berichten steeds.
[ Bericht 4% gewijzigd door Luchtbel op 29-01-2007 13:50:25 ]
Idd proberen maar, het is kl*te dat dit blijkbaar niet jouw middels is, maar het komt vaker voor hoor dat het even zoeken is naar het juiste...
Hou je taai
Geef jezelf wel de tijd ga niet denken na "vul maar in" moet het over zijn, dat soort dingen werken alleen maar averechts en bekijk alles dag voor dag vandaag kut hoeft morgen niet kut te zijn. LB
Sterkte iig, hopelijk gaat het nu wel snel beter
Maar ik kan ook niet zeggen, nu ga ik een maand in m'n bed liggen wachten tot het beter wordt. Mijn kind man
ik kon de laatste week niet eens meer m'n veters strikken, zo ziek was ik ervan. Die tijd kan ik niet doorkomen dan, ik weet waar ik het voor probeer maar ik moet me niet in die tijd alleen maar verder zien weggaan. Dat vind ik echt heel erg frustrerend.En het maakt me ook onzeker, aangezien ik toch alles van de afgelopen tijd aan mij ligt. Dat dit persoonsgebonden is. Mijn lot. En ik haat dat. Dit draagt daar aan bij als het niet goed gaat. Dus dat moet anders. Nu afwachten op weer worden zoals het een maand geleden ging. En daarna met psych overleggen. Ik probeer me echt niet vast te pinnen op iets maar ja dat lukt toch nooit helemaal niet?
Vava bedankt. Ik heb daar al meer over gehoord ja. Ik zoek express niet verder op internet enzo.
Dank jullie wel.
hoor. Moelijk allemaal zeg. ik heb net dat topic in oud gelezen dat is ook niet mis he met Sugar. Gelukkig heb ik geen last van depressies, maar waarvan wel ben ik steeds meer benieuwd naar.
Heb vanmorgen met mw gebeld, kreeg een ander aan de lijn dan toen. hij zoeken in bestand maar ik stond er niet eens bij.
Ja zegt ie we hebben het erg druk momenteel. Ik ja, en? Wat heb ik daarmee te maken? Ik heb 8 jan gebeld, er is me toegezegd dat ik binnen twee weken bericht zou krijgen en dat heb ik dus niet.
Maar hij zou het uitzoeken en belt vandaag nog terug.
Maar aan die somberheid is niets verandert.
Dus zij stelt voor om eens te gaan praten met een psychiater over anti-depressiva, of dat nut heeft.
Ik vertel dat aan mijn vader en mijn vriend en mijn moeder. (mijn zus moet nog) maar door de reacties heb ik daar weinig zin in.
Mijn moeder reageerde met prima, dat kan je wel proberen (overigens ook niet extreem geintresseerd maar toch)
die andere drie komen met citaten als:
Ja, maar verwacht niet dat je gelijk beter voelt.
Het wordt veel te veel voorgeschreven.
Je kan het zo van je huisarts krijgen, dus het wordt te makkelijk voorgeschreven.
Je moet het niet je hele leven blijven slikken
Je karakter wordt er mat van, verwacht niet dat je blijer van wordt.
en nou ben ik eig. best boos, ik ben niet iemand die 1 maandje ergens last van hebt, daarbij heb ik onlangs veel gelezen over drugs en ik weet precies hoe die onzin werkt.
ik weet dat het klote is om medicijnen te gebruiken, en ik denk er alleen maar over na, omdat ik zo ook niet kan leven.
Ik voel me zo niet serieus genomen, als er niets met me aan de hand was, zou ik toch geen medicijnen nodig hebben. Ook vind ik het ronduit beledigend dat ze denken dat ik zulke onrealistische verwachtingen heb!
Ik weet wel dat ze het goed bedoelen, maar ik vind het gewoon zo naar, dat ze zo over mij denken.
nou dat moest ik ff van me afschrijven, hebben andere ook ervaring met zulke negatieve reacties?
En om even terug te komen op het bezoekje vanochtend; zit iig nog minimaal een half jaar vast aan m'n Remeron/Mirtazapine wat ik op zich niet al te erg vind. Moet er wel rekening mee houden dat m'n stemmingswisselingen en gemoedtoestand niet beter worden dan nu, vooral gezien het feit dat ik me al niet meer kon herinneren wanneer ik me niet zo voelde zei hem genoeg.
quote:Maar waarom ben je dan boos? Omdat je geen medicijnen krijgt? Ik zei vroeger altijd dat ik nooit aan medicatie zou beginnen maar ik begon me zo rot te voelen dat de medicatie een soort redmiddel was. Ik weet dat het bij mij maanden duurde voordat ik aan de medicatie kon beginnen, omdat bij de instelling waar ik kom geven ze alleen medicatie als er echt geen andere mogelijkheden meer zijn. Als het moet dan moet het zegmaar.Op donderdag 1 februari 2007 12:44 schreef Angst het volgende:
Ik loop nu al 6 jaar bij een psycholoog vanwege paniekaanvallen en ook somberheid. Nou heb ik tegen haar gezegd het schiet niet hard genoeg op,met mijn paniekaanvallen gaat een stuk beter, was vroeger vaak agressief dat kan ik nu beheren.
Maar aan die somberheid is niets verandert.
Dus zij stelt voor om eens te gaan praten met een psychiater over anti-depressiva, of dat nut heeft.
Ik vertel dat aan mijn vader en mijn vriend en mijn moeder. (mijn zus moet nog) maar door de reacties heb ik daar weinig zin in.
Mijn moeder reageerde met prima, dat kan je wel proberen (overigens ook niet extreem geintresseerd maar toch)
die andere drie komen met citaten als:
Ja, maar verwacht niet dat je gelijk beter voelt.
Het wordt veel te veel voorgeschreven.
Je kan het zo van je huisarts krijgen, dus het wordt te makkelijk voorgeschreven.
Je moet het niet je hele leven blijven slikken
Je karakter wordt er mat van, verwacht niet dat je blijer van wordt.
en nou ben ik eig. best boos, ik ben niet iemand die 1 maandje ergens last van hebt, daarbij heb ik onlangs veel gelezen over drugs en ik weet precies hoe die onzin werkt.
ik weet dat het klote is om medicijnen te gebruiken, en ik denk er alleen maar over na, omdat ik zo ook niet kan leven.
Ik voel me zo niet serieus genomen, als er niets met me aan de hand was, zou ik toch geen medicijnen nodig hebben. Ook vind ik het ronduit beledigend dat ze denken dat ik zulke onrealistische verwachtingen heb!
Ik weet wel dat ze het goed bedoelen, maar ik vind het gewoon zo naar, dat ze zo over mij denken.
nou dat moest ik ff van me afschrijven, hebben andere ook ervaring met zulke negatieve reacties?
quote:of ik medicijnen nemen of niet is mijn keus, dus dat is het niet. Dat ze zo kortzicht reageren alsof ik zelf niet kan nadenken, daarom ben ik boos.Op donderdag 1 februari 2007 13:22 schreef persoon14362 het volgende:
[..]
Maar waarom ben je dan boos? Omdat je geen medicijnen krijgt? Ik zei vroeger altijd dat ik nooit aan medicatie zou beginnen maar ik begon me zo rot te voelen dat de medicatie een soort redmiddel was. Ik weet dat het bij mij maanden duurde voordat ik aan de medicatie kon beginnen, omdat bij de instelling waar ik kom geven ze alleen medicatie als er echt geen andere mogelijkheden meer zijn. Als het moet dan moet het zegmaar.
ik weet het zelf nog niet eens zeker
quote:Helaas zijn er nog heel veel mensen die zo denken. Van mijn broertje krijg ik al maanden te horen dat ik een aansteller ben en dat ik gewoon geen zin heb om te gaan werken. Mijn vader zegt er zelfs helemaal niks over. Gelukkig heb ik wel steun aan m'n moeder!!Op donderdag 1 februari 2007 13:36 schreef Angst het volgende:
[..]
of ik medicijnen nemen of niet is mijn keus, dus dat is het niet. Dat ze zo kortzicht reageren alsof ik zelf niet kan nadenken, daarom ben ik boos.
ik weet het zelf nog niet eens zeker
Ook in de rest van de familie zijn de reacties van 'vol begrip' tot 'aanstellerij'. Het is even klote maar als de medicijnen eenmaal aanslaan maak je je minder druk om hun reacties
Ceased2Be denk je niet dat die gemoedstoestand beter wordt als je beter kan slapen? Of zeg ik nu wat heel doms? Ik merk dat zelf namelijk, deze week tot op heden 7 uur slaap op 96 uur.... Misschien dat het dan nog wel een beetje gaat veranderen?
Rottdog
lief. Ik doe m'n best niet zo te denken maar zo voelt het al de hele tijd dus het gaat soms gewoon zo. Nu vandaag voel ik me voor het eerst wat kalmer. Niet zo trillerig en kwetsbaar. Ik kan nu weer douchen zonder dat het me pijn doet en dat is wel heel prettig. Ík merk wel dat ik nu weer terug ga naar hoe ik was, dus er is geen verbetering. Alleen de extra dingen gaan weg. Maandag maar weer zien.Geniet er lekker van!
Depressie en anti depressiva. Ik merk dat ik zonder verdovende anti depressiva veel meer in staat ben tot mezelf doorgronden omdat ik niet verdoofd ben in mijn voelen en denken.
Sinds december 2006 ben ik voor de zoveelste keer gestopt met het middel, ik werd druk van het spul zoals ik altijd druk werd ervan. Anti depressiva raak ik bezeten van dus heb ik de knoop doorgehakt en besloten om er wederom mee te stoppen en nu hak ik de knoop door om er nooit meer aan te beginnen. En dan beweer ik niet dat ieder mens bezeten druk wordt ervan, het heeft te maken met hoe gevoelig je bent voor de werking ervan.
Gestopt in december met ontwennings-verschijnselen, kort-sluiting in de hersens. En toen in een depressie gezakt.
Nu ben ik zonder het middel bezig om de depressie te bestrijden, met anders denken dus. En het werkt en het is een gezondere manier voor mij. Ik pak de depressie met beide handen aan en ik kijk naar de symptomen die ik ondervind. Alsof ik mezelf aan het analyseren ben in mijn voelen en denken.
De neiging dat de aandacht richting het negatieve gaat altijd, en vervolgens de aandacht op het positieve vestigen. Steeds weer opnieuw de aandacht op het positieve vestigen als de aandacht als een automatisme richting het negatieve gaat.
En na verloop van tijd wordt positieve aandacht vanzelf sterker, dan verdwijnt de negatieve aandacht op het leven vanzelf. Negatieve aandacht die vanzelf naar voren komt zonder dat ik mezelf ertoe aanzet. Ik ben niet iemand die zichzelf richt op het negatieve, zodra ik me richt op het negatieve dan lijkt het negatieve een magneet te zijn, dan wordt ik aangetrokken tot het negatieve.
Maar om het redelijk kort te houden. Ik voel me meer levend nu zonder anti depressiva. Ik ben me bewust van mijn gedrag en handelen. Ondertussen hebben ze me 5 keer anti depressiva voorgeschreven waar ik totaal niet meer met beide benen op de grond stond omdat ik contact verloor met mezelf. De anti depressiva vormde mijn doen en laten op dat moment.
En nogmaals wil ik niemand van het middel afpraten, ik wil alleen zeggen dat je wanneer je erg kwetsbaar bent voor de uitwerking maar beter kunt beslissen tot zelf actie ondernemen. Het gaat dan niet vanzelf maar de kans op gedrag, voelen en denken dat niet natuurlijk bij je past is des te kleiner.
Mijn ervaring is dat je, wanneer je in een depressie zit, niet eens 2 zinnen aan elkaar kan denken. Laat staan dat je zelf je eigen denken zo kan veranderen als jij beschrijft.
Bij mij zijn ad en therapie nodig om anders te kunnen denken en om aandacht op mezelf te kunnen richten. Ik kon mijn dagelijkse dingen niet eens doen zonder ad.
Ik vind het fijn voor je dat het bij jou wel zo werkt. Maar ik denk dat je al heel ver bent in een proces als je zelf je denken kan reguleren. Mijn mening is dat dat niet zoveel met je ad te maken heeft (tenzij je een verkeerde ad / te hoge dosis hebt)
Nu ben ik zover dat ik heel bewust ben van het feit dat ik wakker ben. Ik voel me dus meer wakker ondanks dat ik nog steeds merk dat er iets speelt ergens ver in mijn denken en voelen. Maar zou ik nu anti depressiva nemen dan zou ik dat niet opmerken. Dus nu is het zo dat ik juist wil opmerken waar dat laatste restje depressie zit.
En dan ook wat ik zei de gevoeligheid. Ik word manisch ervan als ik een middel neem als anti depressiva wanneer de depressie weg gaat. Zodra de zware gedachtes verdwijnen en wanneer ik nog steeds een middel heb om minder depressief van te worden dan word ik dus echt druk.
Daarom mijn schrijven dat het ongezond is voor mij, ik zei dus ook niet dat het voor anderen zo is, het is per persoon verschillend. Wie weet was het de eerste depressie wel gezond te noemen dat ik anti depressiva kreeg, omdat ik niet helemaal weg zou vallen in een put waar ik niet meer uit kon komen, het wordt al snel van kwaad tot erger als je eenmaal in een depressie terecht komt, het is erg en wordt nog erger en waar ligt de grens? Dan is anti depressiva misschien okey om het niet helemaal uit de hand te laten lopen. Nu is het na al die ervaringen zo dat ik zelf actiever bezig kan zijn met orde brengen in het hoofd zonder het middel.
Zo zijn depressies van verschillende aard, zoals ik schreef in het topic waar je depressie ervaringen kunt bespreken. De ene depressie is de andere niet. De ene depressie zorgt voor zwaardere gedachtes dan de ander.
Toch is het bij iedere keer van anti depressiva innemen gebeurt dat ik richting een hele drukke onnatuurlijke periode ging. De rem was weg.
Zo ben ik van dubbele dosis naar halve dosis gegaan in de loop der tijd. En zelfs die halve dosis was voldoende om mij te laten doorschieten tot zulk druk gedrag dat ik een burn out kreeg van het drukke gedrag. En zo zorgde een burn-out weer voor een nieuwe depressie. Te druk zijn en nachten niet slapen zorgt dus voor een burn-out omdat je compleet je hele energie voorraad aan het opmaken bent.
Stabiel blijven dus ook. En dat is dan een kwestie van ervaring door de jaren heen.
Het heeft denk ik ook met ervaring te maken. Een eerste keer depressief zijn dan weet je niet wat je overkomt. Gebeurt het een tweede keer dan wen je eraan. Vanzelf is het zo dat je steeds beter leert omgaan ermee.
Toch zeg ik nog steeds dat rust ook een goede invloed kan hebben op herstel. Rust en tijd. Maar rust tijdens een depressie? Depressie staat niet voor rust, dus hoe kun je rust krijgen tijdens een depressie als je hoofd vol rotzooi zit?
Ik schreef net op dat het bij een depressie van kwaad tot erger wordt en ik vroeg me af waar de grens ligt. Wie weet was het in de eerste depressie wel zo dat het middel noodzaak werd. Mijn depressie werd steeds erger op een gegeven moment, er zat geen bodem meer in de put. Het ging ook vanzelf, de negatieve gedachtes begonnen grote vormen aan te nemen en ik kon totaal niet meer functioneren en had er totaal geen controle meer op.
Wie weet zorgde de anti depressiva de eerste keer wel ervoor dat de put wel een bodem kreeg zodat ik niet helemaal weg zou zakken en ergens op een hoog gebouw zou komen te staan. Zelf-moord gedachtes kwamen op een gegeven moment vanzelf naar voren al, het bleven dan wel bij gedachtes maar als op een gegeven moment die gedachtes krachtig gaan worden dan is een daad zo gebeurt hoewel ik het altijd als onschuldig zag.
Die anti depressiva heeft dus geholpen om het negatieve te verdoven volgens mij, zodat ik tenminste nog een beetje kracht overhield om richting het positieve te werken. Dus wie weet is het wel een life-saver geweest.
Maar dan nog steeds het overgaan op extreem druk gedrag toen de depressie begon te verdwijnen.
En dan nu het feit dat ik na al die ervaringen grip begin te krijgen op het denken. Wie weet is het middel niet meer nodig op dit moment. Dat het middel nodig was in die crisis-situatie en dat het nu met eigen inbreng afgerond kan worden. Zoals ik de laatste depressie die 5 weken duurde zonder het middel heb weten op te lossen.
Dus dan kom ik op mijn woorden terug, ik heb al snel de neiging om alleen te kijken naar afgelopen periode en niet te kijken naar de tijd dat ik helemaal begon te verdrinken in alles.
Volgende stap is stoppen met de stemmings-stabilisator en dan geef ik even de reden aan van dit besluit.
Sinds 4 jaar geven ze me depakine die ervoor zou moeten zorgen dat mijn stemming stabiel blijft. Zodat ik niet depressief wordt en zodat ik niet te druk wordt. Zodat ik niet van de ene depressie in de manie blijf vallen.
Ondertussen heeft ervaring uitgewezen dat ik de afgelopen 4 jaar ondanks inname van een medicijn alsnog depressief ben geworden afgewisseld met erg druk. Dus dan trek ik de conclusie dat het middel niet helpt en dan trek ik ook de conclusie dat het middel wellicht averechts werkt omdat het middel mijn eigen gevoel wegneemt.
Dus wat doe ik vervolgens, ik stop met het middel
Ik ga geen medicijn slikken dat niet werkt en dan ben ik wederom van mening dat je zelf controle kunt uitoefenen op je stemming en denken als je bewust bent van je eigen functioneren.Dan kan ik dus weer een middel wegstrepen. Totdat ik richting de toekomst helemaal niets meer inneem. Er blijft niet veel meer over nu, dus straks is de kans groot dat ik helemaal vrij ben. Nog 1 middel en wie weet is dat ene middel ook niet nodig.
En dan neem ik niets in, en dan is het zo dat ik me alsnog goed voel straks
Vanaf het begin dat ze begonnen zijn met medicatie voorschrijven was ik er al op tegen en besefte ik dat het mijn eigen ik weg aan het halen was. Het middel neemt je hele denken en voelen weg en wat blijft er dan nog over van je eigen menselijke wezen? Je bent niet meer jezelf door die middelen.
En dan is het nu dus echt een pak van mijn hart dat ik steeds minder te maken heb met medicatie.
En dan is het zeker niet zo dat ik anderen van het middel aan het afpraten ben, ik geef mijn persoonlijke ervaring weer. Wie weet dat het middel bij anderen wel helpt. In mijn geval werkt het niet.
en Dromenvanger ik zal je posts even goed doornemen nog heb het 'vluchtig' doorgelezen. Fijn dat je van de ad af bent hoor!!!Ik ben zelf een voorstander van therapie en geen ad gebruiken, vanwege die vervelende bijwerkingen. Als het moet, moet het maar liever niet.
Mijn update;
Nou ik heb contact gehad met onze mw.
Er zijn een paar werknemers weg bij hun en ze krijgen geen nieuwe vanwege budget.
Iets wat ik niet snap want als ze er nog waren was er wel ruimte geweest in het budget maar goed.
Heb nog niks concreets kunnen afspreken, wel fungeren ze nu als back up, als het me té lang gaat duren heb ik een telefoonnummer en kan ik zo bellen.
Ik geef ze een speling tot eind feb en dan moet ik gewoon duidelijkheid hebben betreft intake/afspraak.
Met mij gaat het zo,zo van de week was er iets gebeurd en ben ik gelijk uit mijn doen. probeer het niet af te reageren maar goed. die pogingen mislukken glansrijk dan.
Het kost me twee dagen om weer te herstellen en mijn stemming weer ietwat stabiel is, maar met moeite hoor.
Verder geniet ik volop van mijn grootste hobby en mijn gezin heb ik genoeg afleiding dus.
Afvallen gaat ook super.
, niet snel maar het gaat goed.Groetjes van Berney
[ Bericht 1% gewijzigd door berney op 03-02-2007 18:32:58 ]
Bij mij was het zover dat ik op een gegeven moment geen lol meer had in m'n hobbies en dan duren de dagen heel lang.
had ik totaal geen inspiratie voor wat dan ook. gelukkig is dat nu over dat scheelt echt wel.
Overigens zit ik met een vraagje voor de modjes of mijn posts hier wel op zijn plaats zijn daar ik geen ad gebruik. in het topic hoe voel je je vandaag voel ik me niet thuis maar hier wel.
[ Bericht 32% gewijzigd door berney op 03-02-2007 18:49:53 ]
quote:Op maandag 15 januari 2007 03:11 schreef MissBliss het volgende:
TVP.
quote:Tja, dat is door het AP, deels ook inherent aan de ziekte.. Mijn complimenten voor je manier van je tegenslag oppakken.Op woensdag 24 januari 2007 16:50 schreef persoon14362 het volgende:
En nog een bijwerking, mijn reactievermogen is enorm traag sinds ik medicatie gebruik en ik speel graag computerspelletjes dus dit is enorm frustrerend.
quote:Heb je een schizo-affectieve stoornis van het bipolaire type?Op zaterdag 3 februari 2007 14:35 schreef Dromenvanger het volgende:
Sinds 4 jaar geven ze me depakine die ervoor zou moeten zorgen dat mijn stemming stabiel blijft. Zodat ik niet depressief wordt en zodat ik niet te druk wordt. Zodat ik niet van de ene depressie in de manie blijf vallen.
Heb je wel eens lithium, carbamazepine, Zyprexa of lamotrigine gebruikt?
Ik heb vanmorgen met mijn psych afgesproken dat we volgende week kijken hoe het deze week gegaan is. Eindelijk zijn bijna alle lichamelijke dingen die ik kreeg namelijk weg. Ik voel me nu gewoon verdrietig over de afgelopen maand. De problemen die ik had, hebben wel even de focus van het daadwerkelijke probleem afgehaald ( ja da's ook een manier
) maar sinds afgelopen vrijdag voel ik dat dus wel weer heel erg. En het valt me gewoon veel te zwaar. Loop nu steeds weer over het randje; ga ik huilen of ga ik niet huilen? breek ik, of hou ik dit nu nog vol? Waarschijnlijk ga ik dus volgende week met iets anders starten. Maar nu even een break daarin, om even te zijn met het meisje. Om haar eventjes weer te voelen. Ik heb haar gemist. Echt heel erg.
Ik heb afgelopen maand zo vaak gedacht, ik hoop dat ik gewoon doodga vandaag. Nog te loom er iets aan te doen. Gewoon maar hopen dat, dat dan maar gebeuren zal
Gelukkig heb ik wel altijd mijn gevoelens voor haar gehouden. Ook al kwam het vaak niet tot uiting. Maar het houdt me staande, dat ik dat voor haar blijf voelen. Ik heb nog steeds genoeg back up. Dus nu een weekje zo veel mogelijk met haar en dan zien we volgende week maar weer verder. En ik hoop dan wel met succes.Ik hoop echt dat als je een ander middel gaat proberen, dat dat wel aanslaat en graag een beetje snel ook nog!
Probeer wat te genieten van je weekje met haar!
Het gaat gelukkig weer wat beter met me, maar ik denk dat dat ook komt omdat ik afgelopen 1,5 week heel erg druk ben geweest. Of ik nou m'n energie uit m'n druk zijn haal of dat ik weer druk ben omdat ik energie heb (kip - ei) weet ik niet, maar het gaat dus beter.
Heb weer iets meer zin in dingen en het lukt me, mits ik een afspraak heb, vroeg op te staan en te douchen enzo. Als ik geen plannen heb kost het me nog wel veel moeite.
Morgen gesprek met mw en dat wordt daar dus m'n laatste. Helaas nog niks van psychologenpraktijk gehoord dus die ga ik morgen maar eens even bellen.
Het werkt wel een beetje maar had gehoopt dat ik een ander mens zou worden. (slik voor het eerst medicijnen dus had er niet echt ervaring mee)
Echt over is het dus niet maar het gaat wel beter.
Zijn er meer mensen die Lexapro slikken?
En nu gaat het geweldig!
Er gaat een wereld voor mij open! ben super relaxed, ontspannen en heb geen hyperventilatie / klachten wat dan ook! Het KAN dus wel! Laat dit een opsteker zijn voor anderen! quote:Op dinsdag 6 februari 2007 23:23 schreef NiKos het volgende:
Mag ik even een vrolijke noot hier plaatsen? Ik ben nu 5 weken bezig met zoloft, en zit nu op 100 mg. Ik slikte hiervoor 30 mg remeron, maar dit hielp niet meer tegen hyperventilatie, depressie etc.
En nu gaat het geweldig!
fijn te horen NiKos Ik ben vanmorgen bij de mw geweest. Het stomme is dat wanneer ik alle goede dingen opsom, het lijkt alsof ik niks te klagen heb. Maar toch zit er iets onder wat niet lekker zit. De mw vond het wel goed dat ik zelf aanvoel dat ik nu met een andere hulpverlener verder moet. Zij denkt dat een psych middels tests wel kan achterhalen wat er eventueel onder zit.
Vanmorgen met psychologen praktijk gebeld. Ik sta op de wachtlijst en het kan nog wel 4 a 5 weken duren
Ondertussen doe ik maar hard m'n best leuke dingen te doen
quote:Als het wel werkt, maar niet voldoende, dan is het wellicht verstandig om te vragen om een hogere dosis.Op dinsdag 6 februari 2007 19:20 schreef Pleione het volgende:
Sinds een paar maandjes slik ik Lexapro tegen angst/paniek en depressie.
Het werkt wel een beetje maar had gehoopt dat ik een ander mens zou worden. (slik voor het eerst medicijnen dus had er niet echt ervaring mee)
Echt over is het dus niet maar het gaat wel beter.
Zijn er meer mensen die Lexapro slikken?
Ik heb proberen over te stappen naar Lexapro, maar dat ging niet goed, waarschijnlijk omdat dit op een voor mij slecht moment gebeurde. Binnenkort wil ik alsnog overstappen.
quote:Waarom wil jij overstappen op Lexapro? En de vorige keer ging het niet goed, is het dan wel het juiste middel voor je?Op woensdag 7 februari 2007 22:51 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Als het wel werkt, maar niet voldoende, dan is het wellicht verstandig om te vragen om een hogere dosis.
Ik heb proberen over te stappen naar Lexapro, maar dat ging niet goed, waarschijnlijk omdat dit op een voor mij slecht moment gebeurde. Binnenkort wil ik alsnog overstappen.
Het werkt wel ja... er zijn bepaalde dingen behoorlijk verbeterd. Ik slaap bijvoorbeeld voor het eerst in mijn leven goed, en de angst en paniek is minder hevig.
De huisarts zei dat ik geen wonderen kon verwachten van medicijnen, maar dat ik het meer als hulpmiddel moest zien. De rest zou verdwijnen met therapie enzo.
Maar ik vind het wel jammer, had gehoopt dat ik de wereld helemaal aan zou kunnen met medicatie.
Volgende week moet ik weer naar de huisarts. Bespreken hoe het gaat enzo...
http://news.bbc.co.uk/2/hi/programmes/panorama/6291773.stm
quote:Ik ben binnen twee weken gestopt, omdat mijn stemming te instabiel werd door het afbouwen van mijn oude AD. Het is dan nog te vroeg om te oordelen of lexapro werkt.Op donderdag 8 februari 2007 09:05 schreef Pleione het volgende:
[..]
Waarom wil jij overstappen op Lexapro? En de vorige keer ging het niet goed, is het dan wel het juiste middel voor je?
Het werkt wel ja... er zijn bepaalde dingen behoorlijk verbeterd. Ik slaap bijvoorbeeld voor het eerst in mijn leven goed, en de angst en paniek is minder hevig.
De huisarts zei dat ik geen wonderen kon verwachten van medicijnen, maar dat ik het meer als hulpmiddel moest zien. De rest zou verdwijnen met therapie enzo.
Maar ik vind het wel jammer, had gehoopt dat ik de wereld helemaal aan zou kunnen met medicatie.
Volgende week moet ik weer naar de huisarts. Bespreken hoe het gaat enzo...
Van Nortrilen, mijn huidige AD, heb ik vaak last van een droge mond. Lexapro werd aangeraden door mijn psychiater.
Medicijnen kunnen inderdaad niet alles voor je doen, maar ik hoop dat de huisarts en jij een verhoogde dosis niet bij voorbaat uitsluiten. Het kan net dat extra zetje geven dat je nodig hebt.
quote:ik zal inderdaad eens vragen of dat misschien goed zou zijn. Of iets anders erbij?Op donderdag 8 februari 2007 13:21 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Ik ben binnen twee weken gestopt, omdat mijn stemming te instabiel werd door het afbouwen van mijn oude AD. Het is dan nog te vroeg om te oordelen of lexapro werkt.
Van Nortrilen, mijn huidige AD, heb ik vaak last van een droge mond. Lexapro werd aangeraden door mijn psychiater.
Medicijnen kunnen inderdaad niet alles voor je doen, maar ik hoop dat de huisarts en jij een verhoogde dosis niet bij voorbaat uitsluiten. Het kan net dat extra zetje geven dat je nodig hebt.
Verder vind ik Lexapro super... veel minder bijwerkingen als dat middel wat ik hiervoor kort geprobeerd heb.
quote:Heb je een concretere vraag? Ja, ik ben wel bij een psychiater geweest, maar volgens mij is dat niet het antwoord dat je zoekt?Op donderdag 8 februari 2007 13:36 schreef Ingrid19 het volgende:
Ik vroeg me af of jullie ervaring hebben met een psychiater.
quote:Ohja, sorry. Hoe ging dat? Moest je eerst een pakket a4tjes invullen?Op donderdag 8 februari 2007 15:09 schreef Nijna het volgende:
[..]
Heb je een concretere vraag? Ja, ik ben wel bij een psychiater geweest, maar volgens mij is dat niet het antwoord dat je zoekt?
Ging het meer de medische kant op? Kreeg je therapie/gesprekken? Individueel/groep.
Later heb ik bij een andere psychiater gesprekken gehad, zij schreef mij ook medicatie voor.
Het kan dus eigenlijk allebei...
Bij de een moest ik wel formulieren invullen, bij de andere (groep) kreeg ik een heel psychologisch onderzoek.
Zijn zo je vragen een beetje beantwoord?
quote:Ik krijg waarschijnlijk ook zo'n psychologisch onderzoek, maar ze doen er ontzettend moeilijk over, terwijl ik van heel veel mensen heb gehoord dat ze het ook hebben gehad. 'kreeg' jij het gewoon? Of was het bij jou ook zo'n gedoe met toestemming vragen en wachtlijsten enzo? Iemand anders ervaringen hiermee?Op donderdag 8 februari 2007 19:46 schreef Nijna het volgende:
Bij de een moest ik wel formulieren invullen, bij de andere (groep) kreeg ik een heel psychologisch onderzoek.
Zijn zo je vragen een beetje beantwoord?
Ik vind het maar vreemd eigenlijk, ik zit al 10 jaar niet goed in mijn vel zonder te weten wat er nou eigenlijk aan de hand is, lijkt mij dat zo'n test dan wel gerechtvaardigd is..
Ohja, ik ben mijn medicijnen (zoloft) aan het afbouwen en het gaat goed! Zit nu op nog maar 25mg per dag (eerst 100mg) dus ik ben blij!
Maar mijn psycholoog moet het dus eerst gaan overleggen met collega's, als ze het dan eens zijn dat ik het mag doen dan moeten ze nog een keer toestemming vragen aan iemand ' hogerop' en dan pas kom ik op een wachtlijst.
En dan duurt het nog 6 weken tot 4 maanden (!) voordat ik eraan kan beginnen.
En als ik er niet zelf over was begonnen hadden ze het nooit aangeboden denk ik.
Ik kreeg dat onderzoek toen ik in dagbehandeling zat (3 dagen/week) en dat was binnen dezelfde organisatie. Ben er 2 halve dagen mee zoet geweest.
quote:Ik hoefde helemaal geen formulieren in te vullen. Hij heeft me in het begin wel eens gevraagd om mijn levensloop op papier te zetten, maar voor de rest heb ik alleen maar individuele gesprekken. Hij heeft me wel (andere) medicatie voorgeschreven.Op donderdag 8 februari 2007 16:45 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
Ohja, sorry. Hoe ging dat? Moest je eerst een pakket a4tjes invullen?
Ging het meer de medische kant op? Kreeg je therapie/gesprekken? Individueel/groep.
Kan ik gewoon aangeven dat ik dat graag wil?
Ik weet dat ieder mens verschillend reageert op die pillen en soms moet zoeken naar het juiste middel, maar ben toch wel benieuwd naar jullie ervaringen. Van welke bijwerkingen heb je last gehad? Zijn er bijwerkingen die helemaal niet meer weggaan? Zoals libidoverlies, gewichtstoename, verhoogd cholesteol enz. Ik maak me er toch wel een beetje zorgen om hoe het negatieve effect efect op lange termijn is. En blijven de positieve effecten? Voel je je na een jaar nog steeds goed of is de werking afgenomen?
En wie heeft er ervaring met afbouwen?
Ik heb hiervoor prozac (ad) zoloft (ad) en seroxat (ad) gehad wat niet hielp, ook heb ik in opname 2 keer lithium gekregen.
Bij zoloft had ik als bijwerking alleen dat ik erg ging zweten. Van Seroquel wordt je libido echt 0,0 en van Efexor is het algemeen bekend bij iedereen die ik ken die het slik, en ook bij mezelf, dat je als je alcohol drinkt de volgende dag echt een zware kater hebt.
Ik doe nooit aan katers, ook nooit gedaan, terwijl ik flink kan drinken. Pas sinds ik Efexor heb wordt ik echt wakker met een smaak van een dode veldmuis in mijn mond, een kop die uit mekaar knalt en het idee dat ik de komende 3 weken niks van eten kan zien.
Seroquel merk ik ook van dat als ik het een tijdje niet slik, ik erg snel fysieke klachten krijg zoals pijn op mijn borst, kortademigheid en hartkloppingen. Dat is erg kut, als je een keer je dosis dus vergeet of het niet op tijd bij de apotheek heb gehaald word je echt hondsberoerd.
Maar, alle medicatie werkt anders op mensen. Bij de een slaat het aan, bij de ander niet. De een krijgt als bijwerking hartkloppingen, nummer 2 raakt aan de diarree, nummer 3 heeft nergens last van. Dus het verschilt gewoon heel erg per persoon.
quote:Ja je mag eigenlijk niet drinken, dat vertelden ze me ook. In het begin hield ik me daaraan maar nu drink ik redelijk wat, een paar keer per week en het gaat gewoon goed. Ik ben ook al een paar keer vergeten me medicatie te nemen als ik wat gedronken had.Op zaterdag 10 februari 2007 23:37 schreef Ingrid19 het volgende:
Mij is verteld dat je geen alcohol mag gebruiken tijdens ad medicatie. Wat ik wel jammer vind. Want 1x per maand wil ik weleens een borrel.
quote:Het enige dat gebeurd is dat je bij sommige meds iets sneller aangeschoten wordt, en soms wordt je katergevoeligOp zaterdag 10 februari 2007 23:37 schreef Ingrid19 het volgende:
Mij is verteld dat je geen alcohol mag gebruiken tijdens ad medicatie. Wat ik wel jammer vind. Want 1x per maand wil ik weleens een borrel.
maar echt kwaad kan het niet *nouja, bij mij is het nooit fout gegaan*Maar ter advies, in de opbouwfase even de alcohol laten staan, daarna eens een glaasje nemen om te kijken hoe het bevalt, je lichaam verteld het je zelf wel.
Heb heel kort seroquel geslikt, maar daar was ik zo moe van dat ik niet meer durfde te autorijden en eigenlijk het liefst de hele dag ging liggen slapen. Daarom ook maar weer gestopt. Ik slikte een hele lage dosering, in de hoop dat dat mn gedachten wat rustiger zou maken.
Op het moment slik ik prozac, alweer 2 jaar inmiddels denk ik. En dat is voor het eerst dat ik het idee heb dat het wat doet. Ook weer weinig bijwerkingen (ik denk dat ik daar gewoon niet zo gevoelig voor ben). Afgelopen zomer geprobeerd af te bouwen, maar dat was toch niet zo'n goed idee. Ik was op de helft van mn dosering toen we toch maar weer hebben besloten om het op te bouwen, want het ging echt verrot.
Drinken deed ik toch al nagenoeg nooit. Heel af en toe eens een glaasje, en volgens mij kan dat ook best. Maar ik denk dat dat per persoon verschilt. Dat kan je denk ik zelf het beste inschatten.
Pleione, je kan best aan je huisarts vragen of hij/zij je door kan sturen naar een psychiater, die weten er over het algemeen toch meer van dan huisartsen en als jij graag de mening van een psychiater wilt horen dan moet dat volgens mij kunnen.
Ik drink vaak een wijntje bij het eten en daar blijft het dan ook bij. Maar als ik nu een keer ga stappen dan kan ik gewoon gezellig drinken zonder dat ik er ziek van word.
Mijn huisarts zei dat ik best mag drinken maar zoveel mogelijk moet voorkomen dronken te worden. Hoe zij het uitlegde is het zo dat je dronken wordt als je lever de alcohol niet meer kan verwerken. Omdat ad ook energie van je lever vergt moet je daar dus mee uitkijken, dat je je lever niet beschadigt.
Dus ik probeer eigenlijk als ik op stap ben niet dronken te worden, hooguit een beetje aangeschoten
quote:daar was ik al bang voor misschien moet ik maar stoppen dan met drinkenOp zondag 11 februari 2007 13:47 schreef Vava het volgende:
Voorzichtig zijn met alcohol, af en toe een borreltje of wijntje kan wel maar verschilt idd wel van persoon tot persoon. Voorzichtig uitproberen dus. Ik dacht dat je er vooral ook voorzichtig mee moet zijn omdat die medicijnen door de lever worden afgebroken en aangezien alcohol ook niet echt goed is voor je lever....
Ik had er elke keer als ik een stapje omlaag ging een dag of 2,3 last van denk ik
Ja 'k weet wel dat 't vrij snel is. Maar ik wil gewoon van die rotzooi af. 'k wordt d'r niet beter van.
quote:Het is een bekende bijwerking na stoppen... zal na 3-4 weken wel ophoudenOp woensdag 14 februari 2007 14:56 schreef Sjuh het volgende:
Ik heb ongeveer een jaar Citalopram gebruikt. In een week tijd heb ik dat afgebouwd van 40 mg naar 0. Ik ben constant duizelig. Ik weet dat dat hoort bij het "afkicken", maar heeft iemand ervaring met hoelang dit ongeveer duurt?
Heel erg vervelend inderdaad Ik heb van mijn psychiater Paroxetine 20mg tabletten.
En moet voorlopig (20 dagen) 10mg slikken.
En over 14 dagen nog terugkomen om te kijken hoe het gaat wat bijwerkingen betreft.
quote:Oh dat heb ik nog niet eerder gehoord, beginnen met halve tabletten. Ik begon met 20 mg en zit nu op 30 mg. Succes vanaf morgen! Ik ben er zelf de eerste week heel erg ziek van geweest, maar dat hoeft voor jou natuurlijk niet zo te zijn.Op donderdag 15 februari 2007 18:44 schreef gwreijman het volgende:
Ik ga vanaf morgen ook aan de ad.
Ik heb van mijn psychiater Paroxetine 20mg tabletten.
En moet voorlopig (20 dagen) 10mg slikken.
En over 14 dagen nog terugkomen om te kijken hoe het gaat wat bijwerkingen betreft.
Je kan hier iig altijd terecht voor een steuntje in de rug.
Hoe is het met Luchtbel trouwens?
Ik ben zelf trouwens weer aan het werk sinds maandag. Bevalt me heel erg goed! Werkgever heeft een opdracht gevonden op 5 km van huis dus dat is echt geweldig. Leuke collega's en ik heb weer ritme!
Ik ben ook wel benieuwd hoe het met Luchtbel is...
Lips wat fijn om te horen dat je weer aan het werk bent en dat het heel goed bevalt! Zet em op!
quote:Dat van het beginnen met halve tabletten was een idee van mijn psychiater.Op donderdag 15 februari 2007 19:23 schreef Lips het volgende:
[..]
Oh dat heb ik nog niet eerder gehoord, beginnen met halve tabletten. Ik begon met 20 mg en zit nu op 30 mg. Succes vanaf morgen! Ik ben er zelf de eerste week heel erg ziek van geweest, maar dat hoeft voor jou natuurlijk niet zo te zijn.
Je kan hier iig altijd terecht voor een steuntje in de rug.
De tabletten zijn ook makkelijk doormidden te breken, dus het lijkt me dat het vaker wordt gedaan op die manier.
Bedankt voor de steun, en als er iets is post ik het zeker in deze topic.
quote:Bedankt.Op donderdag 15 februari 2007 19:37 schreef Nijna het volgende:
Ik ben met seroxat ook met 20 mg begonnen, maar ik denk dat ik de mazzel had dat ik relatief weinig last van bijwerkingen had (als ik het van anderen lees...). Met 10mg starten lijkt me een goed idee gwreijman, succes.
quote:Je inlevingsvermogen heb je de afgelopen 28 jaar in ieder geval niet gebruikt.Op donderdag 15 februari 2007 22:13 schreef Kreator het volgende:
...ik gebruik sinds een jaar of 28 m'n gezond verstand als ik een keer wat minder lekker in m'n vel zit. Werkt als een tiet.
quote:Ik ook niet, maar dat is een apart onderdeel van m'n 'aandoeningen'.Op donderdag 15 februari 2007 22:19 schreef nozem het volgende:
[..]
Je inlevingsvermogen heb je de afgelopen 28 jaar in ieder geval niet gebruikt.
Moet zeggen dat de afgelopen paar weken geweldig gaan, na wat behoorlijke terugslagen te hebben gehad in Januari gaat ie nu weer lekker. Zit lekker in m'n vel en heb weer energie om me op dingen te storten, wat er eigenlijk op neerkomt dat ik me op m'n werk stort waardoor ik dan eigenlijk weer in deze situatie ben beland met als verschil dat ik nu continue een hand op de handrem heb.
quote:Als je medicijnen nodig hebt om je gevoel te onderdrukken, heb je kennelijk niet eens controle over je eigen lichaam en geest. Begin daar maar eens mee voordat je je druk maakt over de vermogens van een ander.Op donderdag 15 februari 2007 22:19 schreef nozem het volgende:
Je inlevingsvermogen heb je de afgelopen 28 jaar in ieder geval niet gebruikt.
quote:Ik kwam hier toevallig posten toen ik dit las. Lief dat je dat vraagt. Paar dagen niet gelezen. Vorige week was een hele rare week die alleen maar bevestigde dat ik niet zo verder kan. Ik ben maandag begonnen met Zoloft en dinsdag met andere (creatieve
) therapie. Een andere therapie afgeschaft, dit er voor in de plaats. Stond al in de wacht. Deze week alleen maar formulieren ingevuld.Ik voel me net als ik me de afgelopen week voelde, alleen wat duizelig en trillerig. Maar! dit is echt niet te vergelijken met de vorige maand. Dus ik hoop dat, dat in ieder geval zo blijft. Voor de rest niks over te zeggen nog natuurlijk maar dit neemt in ieder geval iets van de angst weg dat het weer zo erg werd. Deze week is een familielid overleden dus dat kan ook nog invloed hebben op hoe ik me voel. Maar ik geloof dat het niet veel invloed heeft. En dat zegt eigenlijk ook wel weer genoeg
Ik ga volgende week weer twee ochtenden werken, kijken hoe dat gaat. Fijn dat je werk hebt en meteen weer ritme. Precies zoals het hoort dan he.
[ Bericht 4% gewijzigd door Luchtbel op 16-02-2007 00:29:57 ]
Ingrid, wanneer heb je die afspraak staan? Lijkt me nu toch wel eens tijd worden. En is het een probleem voor je om die vragenlijst in te vullen? Omdat je er zo naar vraagt?
quote:Totdat je zelf eens depressief wordt...Op donderdag 15 februari 2007 23:15 schreef Kreator het volgende:
[..]
Als je medicijnen nodig hebt om je gevoel te onderdrukken, heb je kennelijk niet eens controle over je eigen lichaam en geest.
Toevallig ben ik vandaag weer bij de psycholoog geweest, ze heeft met haar collega overlegd over de test en die twijfelde nog, maar stond er in principe niet afwijzend tegenover. Nu vraag ik me af waarom ze twijfelt, maar dat bedenk ik natuurlijk pas na het gesprek.
Ik heb vandaag nog een paar dingen verteld die ik eerder niet had verteld, en blijkbaar waren die toch wel belangrijk, want ze heeft het opgeschreven en opeens leek het wel alsof er iets veranderde. Toen zei ze opeens: ik zie mijn collega straks weer, dan ga ik het nogmaals erover hebben, maar maak je maar niet druk, het komt wel goed. Dus waarschijnlijk kan ik de test wel doen. (als die collega het ermee eens is moeten ze nog toestemming vragen aan de artsen en dan kom ik pas op de wachtlijst, dus het duurt hoe dan ook nog een tijd, maar ik blijf het vreemd vinden)
Fijn dat je nu minder last hebt van de bijwerkingen! Ik heb 3 soorten AD gehad, en van Zoloft had ik ook het minste last van bijwerkingen. Ook nu ik aan het afbouwen ben heb ik weinig last ervan eigenlijk. Ik zal voor je duimen dat je weinig (of liever geen) last ervan hebt, en dat ze je helpen natuurlijk! Sterkte!
Ik kwam er een jaar geleden omdat ik depressief was. De depressie is nu weg, maar het gaat nog lang niet goed met me. En het gaat al 10 jaar niet goed met me, dus ik wil nu eindelijk wel eens iets anders dan 2 keer per maand een uurtje praten.
Er is nu een sterk vermoeden dat het borderline is, maar er zijn ook nog andere dingen genoemd, en mij lijkt het wel handig om eens uit te zoeken wat er nou aan de hand is, zodat ik de juiste behandeling kan krijgen.
Soms lijkt het alsof ik de enige ben die zo denkt. Het lijkt alsof ze me wel willen behandelen, maar uitzoeken wat er aan de hand is en waardoor die depressie veroorzaakt wordt, dat is in die 10 jaar nog nooit gebeurd, misschien een vreemde manier van klantenbinding ofzo?
Binnenkort ga ik in ieder geval 2 dagen per week in therapie, maar een diagnose is er dus (nog) niet. Ja, depressie, maar dat is niet meer van toepassing.
Ik moet er wel bij zeggen dat ik een lastige patient ben, echt praten kan ik niet, alleen over oppervlakkige dingen, dus het is voor hun ook heel moeilijk om een goed beeld van me te krijgen.
Sterkte!
quote:Wat ontzettend fijn dat dat voor jou werkt. Misschien is het een gat in de markt. Zou dat ook helpen voor diabetes? Gewoon je gezond verstand gebruiken, dan heb je geen insuline meer nodig. WauwOp donderdag 15 februari 2007 22:13 schreef Kreator het volgende:
...ik gebruik sinds een jaar of 28 m'n gezond verstand als ik een keer wat minder lekker in m'n vel zit. Werkt als een tiet.
! quote:Is diabetes een psychische klacht dan?
quote:Misschien wel, je weet maar nooitOp vrijdag 16 februari 2007 09:58 schreef Kreator het volgende:
[..]
Is diabetes een psychische klacht dan?
.Psychische klachten kunnen ook een lichamelijk oorzaak hebben, tekort aan bepaalde stofjes (dat is bij diabetes ook het geval). Volgens jou kan je dat met gezond verstand goedmaken, dus zou dat bij diabetes ook moeten kunnen (ja, dat is kort door de bocht, maar dat ben jij ook).
Ik ben blij dat jij blijkbaar lekker in je vel zit of dat het het goed kan denken. Soms hebben mensen een steuntje in de rug nodig. Jammergenoeg vinden een aantal mensen het belachelijk om voor psychische klachten medicatie te slikken. Maar als je lichamelijk iets mankeert dan moet je het maar gewoon doen...
Leg me dat eens uit?
quote:Ik denk niet dat je hier veel aandacht aan moet besteden. Betreffende poster wil graag provoceren en doet alsof hij echt niet beter weet.Op vrijdag 16 februari 2007 10:39 schreef Nijna het volgende:
[..]
Misschien wel, je weet maar nooit
Psychische klachten kunnen ook een lichamelijk oorzaak hebben, tekort aan bepaalde stofjes (dat is bij diabetes ook het geval). Volgens jou kan je dat met gezond verstand goedmaken, dus zou dat bij diabetes ook moeten kunnen (ja, dat is kort door de bocht, maar dat ben jij ook).
Ik ben blij dat jij blijkbaar lekker in je vel zit of dat het het goed kan denken. Soms hebben mensen een steuntje in de rug nodig. Jammergenoeg vinden een aantal mensen het belachelijk om voor psychische klachten medicatie te slikken. Maar als je lichamelijk iets mankeert dan moet je het maar gewoon doen...
Leg me dat eens uit?
quote:Ik vind het niet belachelijk. Ik vind alleen dat een grote groep mensen (waarbij ik het vermoeden heb dat het percentage op fok belachelijk hoog en onevenredig is) veel te snel naar medicatie grijpt omdat ze even niet lekker in hun vel zitten (maar zelf vinden dat ze depressief zijn). In Nederland wordt mijns inziens veel te snel gezegd dat men depressief is en wordt ook bij de eerste beste traan meteen naar zware onderdrukkende medicatie gegrepen.Op vrijdag 16 februari 2007 10:39 schreef Nijna het volgende:
Jammergenoeg vinden een aantal mensen het belachelijk om voor psychische klachten medicatie te slikken. Maar als je lichamelijk iets mankeert dan moet je het maar gewoon doen...
Leg me dat eens uit?
Ik kan me gewoon niet aan de indruk onttrekken dat een groot deel van de mensen die zeggen depressief te zijn gewoon een excuus zoekt en eigenlijk een schop onder de kont nodig heeft. Met dit soort topics bevestig je de gemiddelde verdrietige tiener alleen maar in het feit dat het volstrekt normaal is om zulke rigorueze maatregelen te nemen bij een dipje.
Tot slot denk ik dat bij een groot deel van de mensen die echt een depressie hebben de medicatie helemaal niets oplost, maar slechts tijdelijk onderdrukt. Je moet de bron aanpakken en niet de symptonen bestrijden.
Wat het verder met een medisch bewezen lichamelijke klacht als diabetes te maken heeft weet ik niet. Daar kwam ik niet mee.
quote:Dat is niet mijn mening. Juist door over dit soort dingen te praten maak je het opener. Men moet maar eens af van die rare ideeën over psychische ziektes.Met dit soort topics bevestig je de gemiddelde verdrietige tiener alleen maar in het feit dat het volstrekt normaal is om zulke rigorueze maatregelen te nemen bij een dipje.
Soms moet je symptomen bestrijden om de bron aan te kunnen pakken.
quote:Hier kan ik me dan wel in vinden. Het begrip "depressie" lijkt me aan devaluatie onderhevig, waardoor mensen die hier wel in serieuze mate aan lijden, juist minder begrip krijgen. Ik hoor/lees regelmatig dat mensen na een bezoekje aan de huisarts AD voorgeschreven krijgen. Dat vind ik veel te snel.Op vrijdag 16 februari 2007 11:00 schreef Kreator het volgende:
[..]
Ik vind het niet belachelijk. Ik vind alleen dat een grote groep mensen (waarbij ik het vermoeden heb dat het percentage op fok belachelijk hoog en onevenredig is) veel te snel naar medicatie grijpt omdat ze even niet lekker in hun vel zitten (maar zelf vinden dat ze depressief zijn). In Nederland wordt mijns inziens veel te snel gezegd dat men depressief is en wordt ook bij de eerste beste traan meteen naar zware onderdrukkende medicatie gegrepen.
Ik kan me gewoon niet aan de indruk onttrekken dat een groot deel van de mensen die zeggen depressief te zijn gewoon een excuus zoekt en eigenlijk een schop onder de kont nodig heeft. Met dit soort topics bevestig je de gemiddelde verdrietige tiener alleen maar in het feit dat het volstrekt normaal is om zulke rigorueze maatregelen te nemen bij een dipje.
quote:Bij een groot deel waarschijnlijk wel. Medicatie kan er wel bij helpen, dat mensen hun leven weer op de rails kunnen zetten.Tot slot denk ik dat bij een groot deel van de mensen die echt een depressie hebben de medicatie helemaal niets oplost, maar slechts tijdelijk onderdrukt. Je moet de bron aanpakken en niet de symptonen bestrijden.
Bij een deel van de mensen met psychische klachten kun je echter lullen wat je wil, maar zonder medicijnen redden zij het niet. Veel bipolairen (manisch-depressieven) vallen daar bijvoorbeeld onder.
quote:Lichaam en geest staan in zijn geheel niet los van elkaar. Dat is een hardnekkige verlichtingsgedachte uit de 18e en 19e eeuw.Op vrijdag 16 februari 2007 09:58 schreef Kreator het volgende:
[..]
Is diabetes een psychische klacht dan?
quote:Dat vind ik onzin. Als het zo makkelijk was ...Op vrijdag 16 februari 2007 11:00 schreef Kreator het volgende:
Ik kan me gewoon niet aan de indruk onttrekken dat een groot deel van de mensen die zeggen depressief te zijn gewoon een excuus zoekt en eigenlijk een schop onder de kont nodig heeft. Met dit soort topics bevestig je de gemiddelde verdrietige tiener alleen maar in het feit dat het volstrekt normaal is om zulke rigorueze maatregelen te nemen bij een dipje.
Tot slot denk ik dat bij een groot deel van de mensen die echt een depressie hebben de medicatie helemaal niets oplost, maar slechts tijdelijk onderdrukt. Je moet de bron aanpakken en niet de symptonen bestrijden.
Als je serieus erover denkt om zelfmoord te plegen, moet je dan ook maar een schop onder je kont hebben?
quote:19 maart. Die vragenlijst is behoorlijk lang en ik weet lang niet op elke vraag een antwoord. Vandaar dat ik benieuwd ben of er nog meer zijn die zo'n vragenlijst hebben ingevuld.Op vrijdag 16 februari 2007 00:29 schreef Luchtbel het volgende:
Ingrid, wanneer heb je die afspraak staan? Lijkt me nu toch wel eens tijd worden. En is het een probleem voor je om die vragenlijst in te vullen? Omdat je er zo naar vraagt?
LB
Hoop dat deze medicatie snel helpt!Succes ermee!
quote:mhwah, diabetes is gewoon een lichamelijke ziekte, ofwel genetisch (type I, auto-immuunziekte) ofwel overgevoeligheid voor insuline (ouderdoms diabetes)Op vrijdag 16 februari 2007 14:12 schreef nozem het volgende:
[..]
Lichaam en geest staan in zijn geheel niet los van elkaar. Dat is een hardnekkige verlichtingsgedachte uit de 18e en 19e eeuw.
quote:Op vrijdag 16 februari 2007 11:52 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Bij een deel van de mensen met psychische klachten kun je echter lullen wat je wil, maar zonder medicijnen redden zij het niet. Veel bipolairen (manisch-depressieven) vallen daar bijvoorbeeld onder.
Dit is echt zo... en wat ben ik het zat om dit constant te moeten verdedigen 
Er wordt idd snel AD voorgeschreven maar mijn ervaringen is dat de mensen die niet echt depressief zijn vaak afhaken omdat ze de bijwerkingen niet op vinden wegen tegen de klachten. En over een schop onder de kont geven. Ik zou graag willen dat dat de oplossing was. Ik zou niets liever willen dan dat mijn depressie met therapie te verhelpen was...
quote:Ik zou me niet al te druk maken om die vragenlijsten. Ze zijn bedoeld om een beeld van je te krijgen en daarbij kan je geen goede of foute antwoorden geven! En als je vragen niet snapt kan je altijd om uitleg vragenOp vrijdag 16 februari 2007 14:19 schreef Ingrid19 het volgende:
[..]
19 maart. Die vragenlijst is behoorlijk lang en ik weet lang niet op elke vraag een antwoord. Vandaar dat ik benieuwd ben of er nog meer zijn die zo'n vragenlijst hebben ingevuld.
LB
quote:Ja, allebei. Dus ook uitgebreide antwoorden opschrijven. Maar mw wil me er gelukkig wel mee helpen. Ik heb nog een ruime maandm de tijd, dat scheelt.Op vrijdag 16 februari 2007 14:58 schreef Nijna het volgende:
Wat voor vragen zijn dat dan Ingrid, over je klachten ofzo? En zijn het dan ja/nee vragen of moet je echt antwoorden opschrijven?
Succes ermee!
quote:Ik moest van mijn huisarts toen ook beginnen met halve tabletten paroxetine om eventuele bijwerkingen te voorkomen/verminderen.Op donderdag 15 februari 2007 19:23 schreef Lips het volgende:
[..]
Oh dat heb ik nog niet eerder gehoord, beginnen met halve tabletten.
quote:Een gebroken been is een psychische klacht? Djezus... Ik neem aan dat je het verschil toch wel snapt hè? Dat er enig verband is tussen een lichamelijke klacht en daarop volgende psychische klacht, of andersom, is evident, maar dat was het punt uiteraard niet.Op vrijdag 16 februari 2007 14:12 schreef nozem het volgende:
[..]
Lichaam en geest staan in zijn geheel niet los van elkaar. Dat is een hardnekkige verlichtingsgedachte uit de 18e en 19e eeuw.
quote:Ik geloof dat jij mij niet helemaal snapt. Je kop zit vol met allerlei chemische verbindingen, ook wel neurotransmitters genoemd. Als daar een verstoring in optreedt kan dat psychische klachten tot gevolg hebben. Voila, een biologische oorzaak. En prima te bestrijden met medicijnen. Net als insuline, dat mensen met suikerziekte op de been houdt.Op vrijdag 16 februari 2007 16:44 schreef Kreator het volgende:
[..]
Een gebroken been is een psychische klacht? Djezus... Ik neem aan dat je het verschil toch wel snapt hè? Dat er enig verband is tussen een lichamelijke klacht en daarop volgende psychische klacht, of andersom, is evident, maar dat was het punt uiteraard niet.
Ik wens ze allemaal mijn depressie zonder medicijnen op een slechte dag toe!
Kortzichtig geneuzel
@LB gecondoleerd met je familielid. Ik hoop voor je dat je nieuwe therapie icm andere medicijnen aanslaat.
Ik heb er nu een week werken opzitten en ik voel me prima. Ben wel moe maar heb dan ook wel 42 uur gewerkt deze week! Maandag heb ik lekker vrij omdat ik maar een 36 uurs contract heb. Zondag dus carnavallen
quote:Kreator, die discussie is hier niet op z'n plaats. Kappen dus.Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling van dit topic om te discussieren over het al dan niet gebruiken van antidepressiva en andere medicijnen. Alleen eigen ervaringen en do's & dont's dus.
quote:Ik ook, vooral schoonmoe hier.Op vrijdag 16 februari 2007 21:20 schreef Lips het volgende:
Pff wat word ik moe van 'gezonde' mensen die wel even komen vertellen dat we ons niet zo aan moeten stellen!
Ik wens ze allemaal mijn depressie zonder medicijnen op een slechte dag toe!
Kortzichtig geneuzel
Veel plezier met carnaval.
quote:de meeste psychische klachten komen natuurlijk door een lichamelijk gebrek, een tekort aan bepaalde neurotransmitters of juist een teveel, dat kan je natuurlijk met medicijnen proberen te corrigerenOp vrijdag 16 februari 2007 16:44 schreef Kreator het volgende:
[..]
Een gebroken been is een psychische klacht? Djezus... Ik neem aan dat je het verschil toch wel snapt hè? Dat er enig verband is tussen een lichamelijke klacht en daarop volgende psychische klacht, of andersom, is evident, maar dat was het punt uiteraard niet.
quote:Stel je voor dat je zou discussieren op een discussieforum. Maar je hebt gelijk, elkaar doodknuffelen is beter.Op vrijdag 16 februari 2007 22:51 schreef clumsy_clown het volgende:
Uit de OP:
[..]
Kreator, die discussie is hier niet op z'n plaats. Kappen dus.
quote:Oh kom, je weet best dat dat niet de reden is. Niet hier, dat is alles. Open gerust een nieuw topic.Op zondag 18 februari 2007 15:56 schreef Kreator het volgende:
[..]
Stel je voor dat je zou discussieren op een discussieforum. Maar je hebt gelijk, elkaar doodknuffelen is beter.
quote:ik slikte eerst 10 mg, en dat werkte in veel punten heel goed. Weinig bijwerkingen enzo... toppilletjeOp zondag 18 februari 2007 17:11 schreef Sabsie het volgende:
Ik ga woensdag beginnen met Lexapro (escitalopram).
Maar omdat het nog niet helemaal top met me ging besloten we dat ik nu 20 mg krijg.
Dat slik ik nu dus een paar dagen en ik ben supergespannen aldoor.
Denk de bijwerkingen.
Vlieg bijna door het plafond van de spanning, pfff zo vermoeiend
quote:Soms komt de energie (bij jou dus spanning) voor de stemmingsverbetering. Nog even volhouden dus.Op zondag 18 februari 2007 20:02 schreef Pleione het volgende:
[..]
ik slikte eerst 10 mg, en dat werkte in veel punten heel goed. Weinig bijwerkingen enzo... toppilletje
Maar omdat het nog niet helemaal top met me ging besloten we dat ik nu 20 mg krijg.
Dat slik ik nu dus een paar dagen en ik ben supergespannen aldoor.
Denk de bijwerkingen.
Vlieg bijna door het plafond van de spanning, pfff zo vermoeiend
quote:Dankjewel en ja doe ik ook... Hoop alleen dat het niet te lang meer duurt.Op maandag 19 februari 2007 09:54 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Soms komt de energie (bij jou dus spanning) voor de stemmingsverbetering. Nog even volhouden dus.
Vind het wel een beetje vaag dat ik eerst (bij 10 mg) amper last had van bijwerkingen en dat ik nu bij 20 mg bijna gek word van de zenuwen.
Het is gewoon hetzelfde middeltje alleen wat hogere dosering.
quote:Die avater is dat Daniel Johns van Silverchair?
Tevens tvp, ben bang dat ik er zelf ook aan moet geloven.
[ Bericht 13% gewijzigd door ssebass op 19-02-2007 11:27:48 ]
quote:Dit idee heb ik ook wel. Je hoort zoveel mensen die depressief zijn tegenwoordig. Ik kan mij daar echt aan ergeren, omdat het naar mijn idee in de meeste gevallen niet waar is.Op vrijdag 16 februari 2007 11:00 schreef Kreator het volgende:
[..]
Ik vind het niet belachelijk. Ik vind alleen dat een grote groep mensen (waarbij ik het vermoeden heb dat het percentage op fok belachelijk hoog en onevenredig is) veel te snel naar medicatie grijpt omdat ze even niet lekker in hun vel zitten (maar zelf vinden dat ze depressief zijn). In Nederland wordt mijns inziens veel te snel gezegd dat men depressief is en wordt ook bij de eerste beste traan meteen naar zware onderdrukkende medicatie gegrepen.
Ik kan me gewoon niet aan de indruk onttrekken dat een groot deel van de mensen die zeggen depressief te zijn gewoon een excuus zoekt en eigenlijk een schop onder de kont nodig heeft. Met dit soort topics bevestig je de gemiddelde verdrietige tiener alleen maar in het feit dat het volstrekt normaal is om zulke rigorueze maatregelen te nemen bij een dipje.
Tot slot denk ik dat bij een groot deel van de mensen die echt een depressie hebben de medicatie helemaal niets oplost, maar slechts tijdelijk onderdrukt. Je moet de bron aanpakken en niet de symptonen bestrijden.
Wat het verder met een medisch bewezen lichamelijke klacht als diabetes te maken heeft weet ik niet. Daar kwam ik niet mee.
Overigens werken medicijnen wel en is het niet een tijdelijke onderdrukking. Het kan zijn dat mensen een serotonine (neurotransmitter) tekort hebben de medicijnen grijpen hier op aan door bijvoorbeeld de heropname te remmen (SSRI's) of afbraak te remmen (MAO-remmers). Even heel kort door de bocht.
gecondoleerd hoor. Ik heb mijn eerste intake gehad.
Heb er nog niet echt een 'gevoel' bij. Wel dacht ik; wat werken er ook altijd typische mensen bij zo'n instelling als mw.
Hm, dus nog geen oordeel over mw. Wel mag ik maandag terugkomen met de diagnose van ggz. Waarvan ik dus mijn god niet weet waar ik die gelaten heb. Waarschijnlijk weggegooid.
Dan morgen maar bellen voor een kopie. Ze was wel heel vriendelijk hoor, maar man ik zit effe niet goed in mijn hum vandaag. slecht geslapen, naar gedroomd en dan die intake erbij. Ik voel me lijfelijk wel aanwezig maar geestelijk dus absoluut niet.
Lekker vroeg op bed vanavond dus.
Ik heb morgen de intake bij ggz! Hoop dat ze me kunnen helpen.
quote:Zo open spreek ik er hier niet over hoor (vind ik zelf). ik ga niet in te veel in details treden hoe&waarom. Ik probeer mezelf in acht te houden wat dat betreft.Op dinsdag 20 februari 2007 17:59 schreef ssebass het volgende:
Het verbaast me dat mensen hier zo open over spreken. Ik heb er een enorme hekel aan en vind het al enorm vervelend om het aan de arts te vertellen.
Succes straks.
Luchtbel, hoe gaat het inmiddels met jou? En qua medicatie, minder bijwerkingen? Lijkt het ook al wat te doen?
quote:ssebass, die acceptatie was er hier in het begin ook niet hoor, dat is iets wat bij mij in de loop van de tijd gekomen is. En nu praat ik er makkelijk over, gewoon omdat die depressie een belangrijk onderdeel van mij is, maar dat is echt niet altijd zo geweestOp woensdag 21 februari 2007 05:35 schreef ssebass het volgende:
Straks het gesprek. Nog niet geslapen ik ben mij maar gaan bezatten en kom net thuis. De weg van de minste weerstand. Ik kan het niet accepteren daarom snap ik niet dat de meeste mensen op fok er zo makkelijk over praten.
Succes met het gesprek straks
quote:Had er in het begin ook nogal wat moeite mee, maar zodra je het leert te accepteren praat het al een stuk makkelijker. Wil overigens niet zeggen dat iedereen het van me weet, maar vrienden en familie bijv. inmiddels wel in tegenstelling tot 10 jaar terug.Op woensdag 21 februari 2007 05:35 schreef ssebass het volgende:
Straks het gesprek. Nog niet geslapen ik ben mij maar gaan bezatten en kom net thuis. De weg van de minste weerstand. Ik kan het niet accepteren daarom snap ik niet dat de meeste mensen op fok er zo makkelijk over praten.
Net weer een gesprek gehad met m'n psycholoog (nu eens in de 2 maanden) en dat ging weer lekker, nog wat uitslagen teruggelezen van m'n eerdere testen en was erg interessant om te lezen tot wat voor conclusies ze waren gekomen.
Ik spoor niet en heb het zwart op wit
quote:Op woensdag 21 februari 2007 10:49 schreef Ceased2Be het volgende:
Ik spoor niet en heb het zwart op wit
clubje? Nijna, ik voel me nog steeds hetzelfde. Rot dus maar geen extra bijwerken enzo. Dus dat scheelt weer. Lief dat je het vroeg. Voel me wel meer gesteund door bepaalde mensen waar ik mee werk aan deze problemen. Dat scheelt wel wat. En ook door wat opener te zijn er over tegen bepaalde mensen in het dagelijks leven. Ik denk als die depressie iets minder aanwezig zal zijn, er meer mogelijkheden zijn om aar de rest te werken.
Ssebass, succes! En soms helpt het echt om er gewoon maar wat over te zeggen. Dat hoeven echt geen diepzinnige gesprekken te zijn met alle mensen om je heen. Maar in sommige gevallen kan het wel wat schelen. Achteraf dan.
Ik heb tot nu toe altijd medicatie geweigerd omdat ik bang ben een stukje van mijzelf kwijt te raken. Ik ben nu eenmaal zo en dit is mijn persoonlijkheid. Ligt er natuurlijk wel aan wat je hebt. Met mensen erover praten werkt bij mij averechts. Ik krijg dan het gevoel dat ik het uit handen geef en er zelf geen controle meer over heb. Het wordt dan steeds een stuk erger.
Vreselijk he die bureaucratie.
ennieway je het de eerste stap gezet joh! Ik ben ook niet zo medicijnachtig. Als het moet dan moet het maar liever ook niet.
Vandaag had ik weer therapie en voelde ik me nog steeds lekker, maar opeens kwam er een keerpunt. Ik begon te janken (aanleiding doet er even niet toe). Tijdens de lunch kreeg ik opeens de slappe lach en kon ik niet meer ophouden. Ik had er geen controle meer over. Niet echt een probleem, wel een aparte ervaring.... Dat ik zo snel al iets zou merken ervan had ik niet verwacht. Verder heb ik nog nergens last van. Volgende week ga ik als alles goed gaat op 10 mg over.
Verder niet veel bijzonders te vertellen. ha gebeld voor kopie diagnose ggz die moet ik ma meenemen naar mw voor het vervolg van het intake gesprek.
Hier thuis hebben we enkele beslissingen genomen om even wat gas terug te nemen en tot rust te kunnen komen, het is hier af en toe een gekkenhuis zo druk heb ik het.
Het gaat me te ver om te vertellen waarmee ik het druk heb,
Ik ben inmiddels helemaal van de AD af
Een week geleden heb ik mijn laatste kwart pilletje genomen, en sindsdien niks meer. Ben er toch best wel ziek van geweest, alsof ik zwaar de griep had, maar ik had geen koorts en paracetamol oid hielp ook niet. Nu gaat het iedere dag weer een stukje beter, alleen 's avonds voel ik me vaak nog erg gammel. Iedereen hier succes en sterkte met opbouwen, afbouwen, bijwerkingen en de rest wat er allemaal bij komt kijken!
Maar misschien willen ze de medicatie nog verder verhogen maar eerst maar even aankijken hoe het verder gaat. Wat betekent externaliseren?
en dichotoom denken?
Ik heb inmiddels dus een kopie van de brief die ggz naar ha gestuurd heeft.
Er kloppen een paar dingen in die brief niet. Wat kan ik daaraan doen om dat te 'herstellen'? Zo krijgt men die dat leest een verkeerde indruk.
Sowieso heb ik een paar zinnen/woorden aangepast. de brief moet ik maandag meenemen naar mw.
-knipje- (heb ik t nou verkeerd gelezen of heb je t veranderd?)
Die brief mondeling toelichten en vertellen waar je het niet mee eens bent?
[ Bericht 26% gewijzigd door Nijna op 23-02-2007 15:23:54 ]
quote:Dat klopt dus niet want ik zoek de oorzaak/schuldige juist bij mijzelf.Op vrijdag 23 februari 2007 15:20 schreef Halinalle het volgende:
Externaliseren is de oorzaak/schuldige van iets buiten je zelf zoeken.
quote:Zwart/wit denken dat kan kloppen ja.Op vrijdag 23 februari 2007 15:00 schreef Nijna het volgende:
Als ik dichotoom denken bij google intyp krijg ik dat het een soort zwart-wit denken is.
-knipje- (heb ik t nou verkeerd gelezen of heb je t veranderd?)
Die brief mondeling toelichten en vertellen waar je het niet mee eens bent?
(ik had het verhaaltje een paar minuten later bijgevoegd.
Ik zal zeker e.e.a mondeling willen toelichten bij mw, mocht ik ooit weer bij ggz komen dan wil ik dat ze het aanpassen.
Bedankt voor de uitleg trouwens.
dus ff een ordinair tvp'tje Fijn voor je dat je er vanaf bent. Wel klote dat je er zo ziek van bent geweest...
quote:Je kunt zowel je huisarts als de betreffende instantie jouw commentaar op delen uit je dossier op laten opnemen in je medisch dossier. Ook kun je verzoeken om vernietiging van bepaalde gegevens.Op vrijdag 23 februari 2007 14:53 schreef berney het volgende:
Jongens,
Wat betekent externaliseren?
en dichotoom denken?
Ik heb inmiddels dus een kopie van de brief die ggz naar ha gestuurd heeft.
Er kloppen een paar dingen in die brief niet. Wat kan ik daaraan doen om dat te 'herstellen'? Zo krijgt men die dat leest een verkeerde indruk.
Sowieso heb ik een paar zinnen/woorden aangepast. de brief moet ik maandag meenemen naar mw.
Ben er zelf ook heel blij mee
Ik merk alleen nu pas dat die pillen toch wel veel gevoelens onderdrukt hebben, zat laatst bijna te janken bij een tv programma, heb ik eerder nog nooit gehad En vorige week kreeg ik tranen in mijn ogen omdat de honden zo ontzettend lief lagen te slapen samen..
OMG ik word een softie
quote:Lekker toch?Op zondag 25 februari 2007 00:49 schreef MissPink het volgende:
Dankjulliewel!
Ben er zelf ook heel blij mee
En vorige week kreeg ik tranen in mijn ogen omdat de honden zo ontzettend lief lagen te slapen samen..
OMG ik word een softie
. Lekker van genieten .quote:Dank je,Op zaterdag 24 februari 2007 22:56 schreef Alicey het volgende:
[..]
Je kunt zowel je huisarts als de betreffende instantie jouw commentaar op delen uit je dossier op laten opnemen in je medisch dossier. Ook kun je verzoeken om vernietiging van bepaalde gegevens.
Ik zal zeker mijn ha op de hoogte brengen.
Ik haalde vrijdagmiddag de brief op dus had het op dat moment geen zin om de ha te bellen o.i.d.
Maandag zal ik hem zeker bellen. maandagmorgnen naar mw en zal ik die brief toelichten en melden dat ik op zijn zachts gezegd erg boos ben/teleurgesteld.
Er staat een hoop onzin in, ik ben totaal niet serieus genomen. Wat ik toen al vermoedde en ik wilde die brief al eerder opvragen maar op een of andere manier kwam dat er niet van.
Gelukkig dat ik hem heb gelezen, beter laat als nooit.
quote:mwoa, niet helemaal hoor, het is gewoon naar buiten gekeerd, druk en opstandig gedrag... meer nietOp vrijdag 23 februari 2007 15:20 schreef Halinalle het volgende:
Externaliseren is de oorzaak/schuldige van iets buiten je zelf zoeken.
quote:Wat is het nuOp zondag 25 februari 2007 10:44 schreef Re het volgende:
[..]
mwoa, niet helemaal hoor, het is gewoon naar buiten gekeerd, druk en opstandig gedrag... meer niet
Goed, 2e intake gehad dus vanmorgen en verteld dat ik het niet mee eens ben wat er in die brief staat er is onzorgvuldig met mijn medische gegevens omgegaan. ze hebben sterfmaand moeder fout gegeven(niet in de zin van fout gespeld maar ze hebben haar een andere sterfmaand gegeven) . nu kun je wel zeggen nou wat erg.
JA, heel erg vind ik dat men zo met je gegevens omslaat en ze je een diagnose geven. Mijns inziens hebben ze mij te kort gedaan dus.......
terug naar ha, vragen voor verwijzging ggz. Weer naar ggz naar diegene die mij toen 'geholpen' heeft en e.e.a laten corrigeren en ze mag mij e.e.a uitleggen.
Ik vraag sowieso een second opinion aan bij ggz, en kom ik op de wachtlijst bij de mw. Daar kan ik nog drie keer terugkomen en na die drie keer gaan ze kijken hoe&wat.
Ze wilde me in een gespreksgroepje 'dumpen' onder het motto dat is goed voor je maar daar trapt deze dame niet in. Ik wil individueel geholpen worden en niet naar een groepje geschoven worden onder het motto daar zijn we mooi vanaf dan.
Bovendien ben ik er niet mee geholpen ook. (kan ik zo niet uitleggen is te prive)
en ahhh PM kan altijd
quote:mw vroeg zelf om die brief en heeft er wel op gerageerd dat woord. Als ik het op google zoek kom ik trouwens ook eerste betekenis tegen en niet de jouwe.Op maandag 26 februari 2007 16:02 schreef Re het volgende:
mw hoeft natuurlijk niet te reageren op je brief, seond opinion lijkt me een goed plan
en ahhh PM kan altijd
pm-en doe ik niet aan.
quote:hmja, zoeken op google vergt wel kennis van de juiste zoekvaardigheden enz. Maar het zal dan wel goed zijn, zelfdiagoses op internetOp maandag 26 februari 2007 16:04 schreef berney het volgende:
[..]
mw vroeg zelf om die brief en heeft er wel op gerageerd dat woord. Als ik het op google zoek kom ik trouwens ook eerste betekenis tegen en niet de jouwe.
pm-en doe ik niet aan.
quote:Daar houd ik ook niet zo van.Op maandag 26 februari 2007 16:07 schreef Re het volgende:
[..]
hmja, zoeken op google vergt wel kennis van de juiste zoekvaardigheden enz. Maar het zal dan wel goed zijn, zelfdiagoses op internet
Maar die moeilijke termen opzoeken kan geen kwaad. quote:dat niet, wel in het juiste kader plaatsenOp maandag 26 februari 2007 16:10 schreef berney het volgende:
[..]
Daar houd ik ook niet zo van.
quote:Als we van jouw kader uitgaan klopt haar stelling nog niet.Op maandag 26 februari 2007 16:24 schreef Re het volgende:
[..]
dat niet, wel in het juiste kader plaatsen
http://www.geestelijke-gezondheid.nl/index.html
Alvast bedankt.
quote:Ik heb in 2001 een week of 2 risperdal geslikt. Maar heel kort omdat ik me er heel slecht bij ging voelen, heel veel last van onrust e.d. Kon niet meer stil zitten, niet meer slapen etc. En dat in combinatie met een ernstige depressie was geen pretje.Op zondag 25 februari 2007 00:06 schreef zwareshag het volgende:
Heeft iemand hier ervaring met Risperdal?
quote:ja, ik heb er 5 jaar over geschrevenOp zondag 25 februari 2007 00:06 schreef zwareshag het volgende:
Heeft iemand hier ervaring met Risperdal?
quote:Nou het wordt je in ieder geval gegund hier, softieOp zondag 25 februari 2007 00:49 schreef MissPink het volgende:
Dankjulliewel!
Ben er zelf ook heel blij mee
En vorige week kreeg ik tranen in mijn ogen omdat de honden zo ontzettend lief lagen te slapen samen..
OMG ik word een softie
Berney het klinkt als veel gedoe waar ik zo niks van kan volgen maar ik wens je wel succes.
Ik voel me echt weer rot en alleen maar echt rot. Heb ook weer een beklemmend gevoel op mijn lijf, hetzelfde gevoel als ik had in de tijd dat ik weleens paniekaanvallen had. Ik hoop dat het hierbij blijft en niet erger wordt. En dat medicijnen eindelijk iets gaan doen binnenkort. De tijd gaat traag maar ook veel te snel voorbij, mijn dochter wordt zo groot en ik kan me niet herinneren welke dagen er echt leuk waren met haar het afgelopen half jaar. Niet dat zij er zo veel van merkt maar ja, ik wel. Ik zit maar m'n best te doen en niks lijkt nog echt te helpen en ik ben er echt helemaal verdrietig en boos over. Het zou leuk moeten zijn in deze tijd van het jaar maar het tegenovergestelde is waar. Sorry voor m'n gezeur. Ik hoop zo dat dit iets gaat doen, zodat ik daarna in ieder geval iets meer resultaat kan zien van alles. Want dit duurt echt heel lang zo.
quote:hoe lang slik je al dan en wat ook alweer?Op dinsdag 27 februari 2007 14:44 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Nou het wordt je in ieder geval gegund hier, softie
Berney het klinkt als veel gedoe waar ik zo niks van kan volgen maar ik wens je wel succes.
Ik voel me echt weer rot en alleen maar echt rot. Heb ook weer een beklemmend gevoel op mijn lijf, hetzelfde gevoel als ik had in de tijd dat ik weleens paniekaanvallen had. Ik hoop dat het hierbij blijft en niet erger wordt. En dat medicijnen eindelijk iets gaan doen binnenkort. De tijd gaat traag maar ook veel te snel voorbij, mijn dochter wordt zo groot en ik kan me niet herinneren welke dagen er echt leuk waren met haar het afgelopen half jaar. Niet dat zij er zo veel van merkt maar ja, ik wel. Ik zit maar m'n best te doen en niks lijkt nog echt te helpen en ik ben er echt helemaal verdrietig en boos over. Het zou leuk moeten zijn in deze tijd van het jaar maar het tegenovergestelde is waar. Sorry voor m'n gezeur. Ik hoop zo dat dit iets gaat doen, zodat ik daarna in ieder geval iets meer resultaat kan zien van alles. Want dit duurt echt heel lang zo.
Kan dus nog wel even duren, dat weet ik.
.quote:Goh dat is inderdaad heel snel! Zou dat echt kunnen dat je er zo snel op reageert?Op donderdag 22 februari 2007 17:05 schreef Sabsie het volgende:
Gisteravond ben ik begonnen met 5 mg Lexapro. Na ongeveer 2 uur voelde ik me een beetje high, best wel lekker en ontspannen.
Vandaag had ik weer therapie en voelde ik me nog steeds lekker, maar opeens kwam er een keerpunt. Ik begon te janken (aanleiding doet er even niet toe). Tijdens de lunch kreeg ik opeens de slappe lach en kon ik niet meer ophouden. Ik had er geen controle meer over. Niet echt een probleem, wel een aparte ervaring.... Dat ik zo snel al iets zou merken ervan had ik niet verwacht. Verder heb ik nog nergens last van. Volgende week ga ik als alles goed gaat op 10 mg over.
Hoe dan ook, beetje emoties zijn niet verkeerd toch?
Zelf ben ik begonnen met 10 mg lexapro, en nu slik ik sinds een paar weken 20 mg.
Ik reageerde bij 10 mg amper en eerste tijdje was ik hypernerveus toen ik de 20 mg ging slikken. Nu lijkt dat ook minder te worden maar het is nog niet weg.
Hoe gaat het nu inmiddels met je, met de medicijnen?
quote:wees er op beducht dat deze medicatie voor een bepaalde vervlakking zorgt en je dus niet echt een oplossing gaat geven voor je gevoel dat je dingen mist of er blije emoties en herinneringen van krijgt bij het opgroeien van je kind, je voelt je er minder rot van misschien, maar ja...Op dinsdag 27 februari 2007 15:07 schreef Luchtbel het volgende:
Zoloft. Twee weken.
Kan dus nog wel even duren, dat weet ik.
quote:Nee dat verwacht ik ook allemaal niet. Ik hoop wel op iets meer rust en iets minder voortslepen. En ik zal heus nog iedere week drie keer naar therapie moeten enzovoorts maar ik kan daarmee echt niet verder komen als bepaalde dingen die wel echt lijkelijke zijn schijnbaar niet beter gaan. Ik verwacht echt geen wonder en weet ook dat het geen oplossing is.Op dinsdag 27 februari 2007 15:25 schreef Re het volgende:
[..]
wees er op beducht dat deze medicatie voor een bepaalde vervlakking zorgt en je dus niet echt een oplossing gaat geven voor je gevoel dat je dingen mist of er blije emoties en herinneringen van krijgt bij het opgroeien van je kind, je voelt je er minder rot van misschien, maar ja...
quote:rust zal het zeker gevenOp dinsdag 27 februari 2007 15:32 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
Nee dat verwacht ik ook allemaal niet. Ik hoop wel op iets meer rust en iets minder voortslepen. En ik zal heus nog iedere week drie keer naar therapie moeten enzovoorts maar ik kan daarmee echt niet verder komen als bepaalde dingen die wel echt lijkelijke zijn schijnbaar niet beter gaan. Ik verwacht echt geen wonder en weet ook dat het geen oplossing is.
[ Bericht 11% gewijzigd door Luchtbel op 27-02-2007 15:52:19 ]
quote:Lang niet iedereen ervaart die vervlakking bij anti-depressiva. Wellicht is de medicatie het zetje in de rug voor Luchtbel om het leven weer zonniger in te zien en weer positieve dingen mee te maken.Op dinsdag 27 februari 2007 15:25 schreef Re het volgende:
[..]
wees er op beducht dat deze medicatie voor een bepaalde vervlakking zorgt en je dus niet echt een oplossing gaat geven voor je gevoel dat je dingen mist of er blije emoties en herinneringen van krijgt bij het opgroeien van je kind, je voelt je er minder rot van misschien, maar ja...
quote:Het was alleen die donderdag geweest dat ik iets van de Lexapro begon te merken. Vrijdag voelde ik me alweer 'normaal' en heb de rest van de week ook niets vreemds meer gevoeld.Op dinsdag 27 februari 2007 15:24 schreef Pleione het volgende:
[..]
Goh dat is inderdaad heel snel! Zou dat echt kunnen dat je er zo snel op reageert?
Hoe dan ook, beetje emoties zijn niet verkeerd toch?
Zelf ben ik begonnen met 10 mg lexapro, en nu slik ik sinds een paar weken 20 mg.
Ik reageerde bij 10 mg amper en eerste tijdje was ik hypernerveus toen ik de 20 mg ging slikken. Nu lijkt dat ook minder te worden maar het is nog niet weg.
Hoe gaat het nu inmiddels met je, met de medicijnen?
Donderdag ga ik met 10 mg beginnen en ik ben erg benieuwd hoe ik daar op ga reageren. Na hoeveel dagen merkte jij iets van de medicijnen?
.quote:iedereen reageert natuurlijk anders op medicatie mede inderdaad omdat de redenen verschillend zijn en de balansen in de hersenen voor iedereen verschillend is, ook is iedereen anders qua reactie of bijwerkingen. Ik wilde gewoon ff kwijt (en misschien is het meer algemeen) dat het gewoon geen wondermiddelen zijn die een bepaald verwachtingspatroon zullen geven omdat 1 persoon een bepaalde respons heeft, waarmee niet gezegd is dat het niet werkzaam is natuurlijk.Op dinsdag 27 februari 2007 15:51 schreef YPPY het volgende:
Hopelijk werkt de zoloft snel bij je Luchtbel. En kun je weer vlug van Jolie genieten. Ik heb ze ook gekregen en de psychiater zei dat als ik na 4 weken niks merk, dat de dosis dan omhoog gaat. Bij mij is het juist om weer vrolijk en blij te worden te worden, wat het dus volgens jou niet doet Re. Maar ik zal ze wel om een andere reden hebben, misschien dat dat het verschil maakt.
quote:ehmmm nou voor ik met die 10 mg lexapro begon had een een klein tijdje een ander middeltje (clomipramine). Daar was ik flink ziek van, behoorlijk heftige bijwerkingen enzo.Op dinsdag 27 februari 2007 16:04 schreef Sabsie het volgende:
[..]
Het was alleen die donderdag geweest dat ik iets van de Lexapro begon te merken. Vrijdag voelde ik me alweer 'normaal' en heb de rest van de week ook niets vreemds meer gevoeld.
Donderdag ga ik met 10 mg beginnen en ik ben erg benieuwd hoe ik daar op ga reageren. Na hoeveel dagen merkte jij iets van de medicijnen?
Toen ik met die Lexapro begon voelde ik alleen maar de bijwerkingen weggaan, volgens mij van de lexapro zelf niks gemerkt.
Dat begon pas bij de 20 mg, volgens mij was ik gelijk dezelfde dag al vreselijk gespannen ervan.
Dat slik ik nu twee weken en de erge spanning word nu wat minder. Gelukkig want ik trok het bijna niet meer, vloog bijna door het plafond van de innerlijke spanning.
Succes donderdag met het verhogen van je medicijnen! Hoop dat het goed voor je werkt!
Begon vanmorgen al met een vreemd gevoel in m'n lijf, beetje verward en onwennig. Vanmiddag op het werk bleek dat ik niks kon hebben, begon bijna te huilen om eigenlijk bijna niks. Was snel geïrriteerd, voelde me klein, machteloos, emotioneel en labiel...
Maar het drong eigenlijk pas door hoe slecht het met me ging toen ik in de auto ging zitten en hij niet de 1e keer startte (wat eigenlijk wel vaker gebeurt). Ik ben begonnen met huilen en dat heeft meer dan een uur geduurd. Ik zou eigenlijk bij m'n moeder gaan eten maar die heb ik maar afgebeld. Moet zeggen dat het nu (2 uur na de huilbui) gelukkig wel weer wat beter gaat. Voel me wat rustiger.
Ellende is dat ik vanmorgen het kersverse vriendje uit z'n bed heb gebeld om te zeggen dat ie vanavond beter niet kon blijven slapen omdat het me even te druk wordt en dat ik 'm een paar uur later al weer heb gebeld om te zeggen dat ik dat toch niet zo bedoelde... Waarop hij zei dat het misschien inderdaad wel beter is als hij niet komt slapen.
Ik zie 'm straks wel nog even maar ik ben dus al de hele dag zo onzeker en emotioneel daarover! Allemaal van die gedachten als "Wat moet hij daar wel niet van denken?" "Dalijk vindt ie me te labiel en zet ie er een punt achter." blijven je bezig houden.
Nog 2 uurtjes dan zie ik 'm. Duimen dus dat ik me voor niks druk zit te maken!
Ik krijg sinds 2 weken Seroxat. Niet omdat ik een depressie heb, maar omdat ik vermoedelijk een genetisch defectje heb.
Mijn moeder heeft haar hele leven al last van een soort allesoverheersende somberheid. Ze heeft nooit echt lol in dingen, ziet erg op tegen het onbekende en kan zich moeilijk tot dingen zetten. Ze trekt zich alles heel erg aan, betrekt alles op zichzelf en heeft altijd het idee het niet goed te doen in het leven. Ze heeft altijd kritiek op mijn vader en ergert zich aan alles. Deze symptomen hadden haar zusje en haar moeder ook. Haar zusje heeft zich toen laten onderzoeken en daaruit bleek dat er bij haar nauwelijks serotonine werd aangemaakt. Een neefje en een nichtje in de familie hebben dit ook. Gebaseerd op deze gegevens heeft de huisarts besloten haar aan de Seroxat te zetten. En met effect, mijn moeder bloeit helemaal op, is ineens een stuk ondernemender en heeft er gewoon weer zin in. En dat na 50 jaar in somberheid te hebben geleefd!
Ik heb een hoop trekjes die mijn moeder ook heeft. Ik betrek alles op mezelf, kan nooit tevreden zijn met wie ik ben en wat ik doe, kan vreselijk in paniek raken als ik iets tegen iemand heb gezegd wat wellicht eventueel een beetje lomp geïnterpreteerd zou kunnen worden. Ik geloof niet echt in mijn eigen kunnen, en het vaagste is, dat ik rationeel wel WEET dat ik slim ben, dat ik veel kan etc. Ik kan het alleen niet voelen. In het verleden heb ik al eens in therapie gezeten, maar het komt steeds terug. De buitenwereld merkt er niet zo heel veel van, maar de mensen om me heen, en zeker mijn vriend, moeten het soms erg ontgelden. Hopeloze huilbuien, een vreselijk hopeloos en moedeloos gevoel wat me uit het niets kan overmannen.
Ik ben door het verhaal van mijn moeder naar de huisarts gegaan en die heeft besloten de proef op de som te nemen. Ik krijg nu 20 mg per dag en over een week of zes gaan we evalueren wat het voor effect op me heeft. Ik ben benieuwd naar andere mensen die ervaring hebben met dit middel en in hoeverre het wel of geen positieve invloed op ze heeft gehad.
Zo, dat was een lap tekst
quote:Wat herken ik veel in je verhaal! Alles op mezelf betrekken, die paniek, ontevreden.Op dinsdag 27 februari 2007 20:21 schreef Stormqueen het volgende:
* lap tekst *
Ik slik zelf ook seroxat, daar kan je meer over lezen in de rest van dit topic.
Of depressies, angststoornissen en aanverwante klachten puur erfelijk/genetisch kunnen zijn, is niet onomstreden, mogelijk is het een combinatie van factoren. Op dit gebied is nog veel onbekend.
De somberheid en onzekerheid van je moeder zal ook psychisch een stempel op jou gedrukt hebben.
Seroxat is een veelgebruikt middel en zorgt ervoor dat er meer serotonine in je hersens beschikbaar is. Mij heeft het geholpen om uit mijn eerste depressie te komen, maar het bleek uiteindelijk niet het ideale middel voor mij.
quote:Hoi lotgenootOp dinsdag 27 februari 2007 20:39 schreef Lips het volgende:
[..]
Wat herken ik veel in je verhaal! Alles op mezelf betrekken, die paniek, ontevreden.
Ik slik zelf ook seroxat, daar kan je meer over lezen in de rest van dit topic.
Ik zal binnenkort eens het topic doorlezen, ben daar nu een beetje te duf voor
Halinalle, ik denk zeker dat de gemoedstoestand van mijn moeder door de jaren heen invloed heeft gehad op hoe ik mij heb ontwikkeld. Maar het aantal gevallen in de familie is te groot om een erfelijke factor uit te sluiten. Ik ga het in ieder geval proberen, de problemen zitten bij ook niet dermate diep dat ik er intensieve begeleiding bij nodig heb, dus ik hoop dat dit mij net dat ene zetje kan geven om weer helemaal lekker in mijn vel te komen
Re, ik wilde nog even zeggen dat ik jouw reactie wel begrijp hoor. Alleen vanmiddag had ik het 'een beetje' gehad maar dat was al duidelijk. Nu gaat het wel weer. Nu het nacht is en dan vraag ik me af hoe ik aan die slapeloosheid kom. Alleen in het niets voel ik me een soort van veilig. Die dingen moeten echt wat anders voordat ik aan de rest kan werken. Ik werk er nu al aan maar met weinig resultaat. De tijd is echt ongrijpbaar voor me, alles duurt vreselijk lang maar andere dingen gaan weer te snel. Snap wel dat ik niks moet verwachten, dat er van alles (niet) kan en dat het bij niemand hetzelfde werkt. Dat is wat jij bedoelde toch?
[ Bericht 2% gewijzigd door Luchtbel op 28-02-2007 01:05:59 ]
quote:yups dat bedoelde ik inderdaad, en natuurlijk mag je wel wat verwachten, je gaat niet voor niets je lichaam met chemicalien proberen in balans te brengen en therapie is daar ook een deel van. Komt uiteindelijk wel goed maar dat zal stap voor stap gaanOp woensdag 28 februari 2007 01:00 schreef Luchtbel het volgende:
Re, ik wilde nog even zeggen dat ik jouw reactie wel begrijp hoor. Alleen vanmiddag had ik het 'een beetje' gehad maar dat was al duidelijk. Nu gaat het wel weer. Nu het nacht is en dan vraag ik me af hoe ik aan die slapeloosheid kom. Alleen in het niets voel ik me een soort van veilig. Die dingen moeten echt wat anders voordat ik aan de rest kan werken. Ik werk er nu al aan maar met weinig resultaat. De tijd is echt ongrijpbaar voor me, alles duurt vreselijk lang maar andere dingen gaan weer te snel. Snap wel dat ik niks moet verwachten, dat er van alles (niet) kan en dat het bij niemand hetzelfde werkt. Dat is wat jij bedoelde toch?
Luchtbel, duimen draaien dat het nu goed gaat komen met jou hoor.
MissPink fijn dat het goed gaat joh
Hier ben ik aan de ene kant ook in een jubelstemming. Ik ben aan het Sonja Bakkeren en de kilo's vliegen eraf.
Sterk overdreven hoor.
, maar het gaat wel erg goed. Straks naar de bios met de kleine meid, al is het een rotdag vandaag is sterfdag van mijn moeder. Drie jaar alweer zeg.
En niet 28 juli zoals in die brief van ggz stond.
Maar goed, life goes on en we gaan gewoon verder en maken er een 'gewone' dag van. Het gemis wordt er toch niet minder van.
Luchtbel, dat je mijn situatie niet begrijpt is niets verwonderlijk hoor, weet je ik snap er zelf de ballen ook niet van. Ik word totaal niet begrepen door ggz niet en door mw niet.
ggz betrekt alles op mijn angstromen/nachtmerries en mw op 'iets' wat gebeurd is in het verleden met een ex vriend.
Iets waar ik in mijn huidige leventje nu totaal geen hinder van heb maar goed. Ze wilde me naar een praatgroepje loodsen bij gebrek aan tijd.
Daar trapt deze dame dus niet in.
Volgende keer probeert hubbie mee te gaan eens kijken of die meer kan bereiken.
Eerst nog langs de ha om die brief door te nemen van ggz waar veel info niet in klopt.
Gisteren is het vriendje geweest. Hij vroeg hoe het ging en ik begon meteen te huilen. Maar hij was zo lief! Hij heeft me echt getroost en is hier blijven slapen om bij me te zijn.
Hij is echt te lief voor woorden!
Vandaag dus weer wat beter maar merk dat er wel nog iets zit. Ben benieuwd hoe lang het nog duurt voor ik naar de psych mag.
Niets is fijner dan een begripvolle partner. Een goeie basis voor jullie relatie.
De rest ook
Ingrid hoe is het met jou?
quote:maar natuurlijkOp woensdag 28 februari 2007 12:44 schreef berney het volgende:
Re, mag ik vragen wat jou werkgebied is? Je hebt er best veel verstand van.
Ik heb een Drs in bio farmaceutische wetenschappen en Dr in Medische farmacologie (centraal zenuwstelsel) en ben nu 5 jaar medisch schrijver voor o.a. antipsychotica
quote:Interessant, ik heb ooit nog overwogen om die (studie)richting op te gaan, maar verder dan de open dagen ben ik niet gekomen. ;-)Op woensdag 28 februari 2007 21:32 schreef Re het volgende:
[..]
maar natuurlijk
Ik heb een Drs in bio farmaceutische wetenschappen en Dr in Medische farmacologie (centraal zenuwstelsel) en ben nu 5 jaar medisch schrijver voor o.a. antipsychotica
Stamt jouw ervaring met psychofarmica alleen uit je vakgebied, of ben je er zelf ook op aangewezen geweest?
quote:Het was een leuke studie, ooit met Biologie begonnen maar jah, die plantjes tekenen heOp woensdag 28 februari 2007 22:25 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Interessant, ik heb ooit nog overwogen om die (studie)richting op te gaan, maar verder dan de open dagen ben ik niet gekomen. ;-)
Stamt jouw ervaring met psychofarmica alleen uit je vakgebied, of ben je er zelf ook op aangewezen geweest?
Zelf heb ik geen ervaring met het nemen van psychofarmaca maar natuurlijk uit mijn omgeving wel. En ik heb genoeg congresses bezocht en geschreven om te weten hoe het en het wereldje werkt (van case reprots tot volledige klinische studies en review artikelen). quote:Dan weet jij misschien wel iets hierover:Op donderdag 1 maart 2007 08:36 schreef Re het volgende:
[..]
Het was een leuke studie, ooit met Biologie begonnen maar jah, die plantjes tekenen he
De antidepressiva die de afgelopen decennia op de markt zijn gekomen, zijn, zover ik weet, allen serotonine of noradrenaline heropname remmers, of een combinatie daarvan. Die zijn in veel gevallen effectief, maar hebben in mijn ogen nog een paar belangrijke nadelen:
Zit er nog echt iets innovatiefs aan te komen, of zijn de nieuwe middelen vooralsnog slechts variaties op de al bestaande middelen?
Luchtbel
Hier begon de ha er ook alover om terug na te denken om ad opnieuw te gaan slikken, alleen door eerdere slechte ervaringen ermee, lijkt het me niet verstandig persoonlijk...
Zat net wat informatie te lezen over Sintjankruid iemand hier ervaring mee of het goed hielp en wat de bijwerkingen bij hun geweest zijn ?
quote:Er zijn wel ontwikkelingen zoals NK receptor remmers (Substance P bijvoorbeeld) of melatonine agonisten (argomelatine). Probleem zal atijd zijn dat depressie een chronische ziekte is die nooit 1, 2, 3 oplost dus er zal altijd een aanloop fase zijn. Verder is het zo dat over het algemeen dat SSRIs of tricyclische ADs gewoon niet werken in een groot deel van patienten (in 50-60% ongeveer) en dat in studies waarin een placebo wordt gegeven (nep middel) er 30% positief reageertOp donderdag 1 maart 2007 10:01 schreef Halinalle het volgende:
[..]
Dan weet jij misschien wel iets hierover:
De antidepressiva die de afgelopen decennia op de markt zijn gekomen, zijn, zover ik weet, allen serotonine of noradrenaline heropname remmers, of een combinatie daarvan. Die zijn in veel gevallen effectief, maar hebben in mijn ogen nog een paar belangrijke nadelen:Het kan tot zes weken duren totdat je merkt dat ze beginnen te werken. Dat kan een heel zware periode zijn. Ze werken niet bij iedereen.
Zit er nog echt iets innovatiefs aan te komen, of zijn de nieuwe middelen vooralsnog slechts variaties op de al bestaande middelen?
Bij mij hebben SSRI of tricyclische AD onvoldoende effect. Sinds een paar maanden augmentatie met lithium en dat lijkt een duidelijk positief effect te hebben.
Met mij gaat het zozo, alles vliegt op me af vandaag.
Gisteren bedacht ik me iets gemeens, als ik nu naar een 1e lijnspsycheloog was gegaan hadden ze vast wél iets bij mij ontdekt. Nu bij de ggz/mw merk ik dat ik ik niet serieus genoeg genomen wordt in het kader van we weten niet wat we met haar moeten dus zeggen we maar dat er niets is. Of wat de mw voorstelde we dumpen haar in een 'praatgroepje' dan zijn we daar weer vanaf.
Iets anders kan ik er in ieder geval niet van maken. heb zoveel vraagtekens bij ggz/mw
Wat dat een kennis van mij met een burnout wel naar ggz kan en ik niet met mijn complexen/stemmingstoornissen?
een grote vraagteken bij mij dat mijn buuf de stempel ptts opgedrukt krijgt terwijl ze amper een trauma meegemaakt heeft en ik met mijn traumatische verleden met mijn ex die stempel niet krijg.
vragen,vragen en nog eens vragen
[ Bericht 2% gewijzigd door berney op 01-03-2007 15:51:53 ]
Lekker gewerkt, vanavond naar een concert met een vriend, vriendje tijdens de lunch verrast!
Lips komt er wel weer! M'n dip was gelukkig van korte duur
Ik 's avonds vlak voor het eten.
quote:'s ochtends. Altijd op dezelfde tijd, als ik het een keer vergeet dan mag ik het niet meer later op de dag inhalen, maar gewoon de volgende dag weer innmenen op het vertrouwde tijdstip.Op vrijdag 2 maart 2007 12:29 schreef Sabsie het volgende:
Op welk moment van de dag nemen jullie je medicijnen in?
Ik 's avonds vlak voor het eten.
Merk je al wat? (gister toch met 10 mg begonnen?)
quote:Nee, merk nog niets. Heerlijk!!!!! Ik hoop dat het zo blijft en dat het antidepressieve effect merkbaar is over een paar weken.Op vrijdag 2 maart 2007 12:46 schreef Pleione het volgende:
[..]
Merk je al wat? (gister toch met 10 mg begonnen?)
(zoloft, 2 mnd,100 mg) En dat vlakker voelen vind ik eigelijk wel fijn, niet meer het gevoel dat ik geleefd word door mijn buien en emoties quote:Ik 's avonds net voordat ik ga slapen zodat de dut die ik er van krijg in de nacht valt.Op vrijdag 2 maart 2007 12:29 schreef Sabsie het volgende:
Op welk moment van de dag nemen jullie je medicijnen in?
Ik 's avonds vlak voor het eten.
Neem mijn medicatie altijd s'middags in bij brood eten.
Ik wacht ook nog op de uitslag van het bloedprikken, ik ben bang dat er wat mis met me is. quote:wat slik je dan en waarvoor en hoeveel?Op zondag 4 maart 2007 16:30 schreef Gewas het volgende:
Ik neem ze 's avonds in maar ik ben de medicatie zat. Ik heb gelezen dat je van de medicatie die ik heb diabetes kan krijgen... En ik denk al de hele tijd dat er iets mis met me is. Net dacht ik dat ik geelzucht had want me huid was helemaal geel maar ik vroeg aan andere mensen of dat zo was maar ze zeiden dat me huid er normaal uitzag. Maar de psychiater zei zelfs dat hij de medicatie wil verhogen maar dat wil ik niet.
Als ik de bijsluiter lees van de medicatie krijg ik eerder het idee dat het vergif is met al die bijwerkingen ervan.
[ Bericht 50% gewijzigd door #ANONIEM op 04-03-2007 16:49:04 ]
Om het makkelijker te maken heb ik enkele belangloze nevenactiviteiten laten vallen. Dit om mijzelf meer 'ruimte' te geven. Wel moeilijk maar ja je moet aan jezelf denken.
Verder ben ik tot de conclusie gekomen dat zowel de ggz als mw er niet voor ons zitten maar voor zichzelf.
Ik kan nu veel energie erin gaan stoppen maar momenteel heb ik helemaal geen behoefte aan die lui.
Er is verder ook 'niks' behalve dan die stemmingswisselingen die voortkomen uit angstdromen/nachtmerries die ik af en toe heb.
Dus terug naar ha en afspraak maken, is die man t/ 12-3 afwezig.
Houd ik wel vol.
Wil met hem bespreken om voor enkele maanden tot aan de zomer zeg maar medicatie te nemen al ben ik daar geen voorstander voor omdat die angstrdomen dan heftiger worden.
Weet het momenteel ook effe niet meer behalve dan dat ik RUST wil. Mijn activiteiten&prioriteiten verspreiden.
Zolang ik dat onder controle heb gaat het 'redelijk' goed.
Als ik jou was, zou ik voorlopig nog geen plannen maken om te stoppen met je medicatie. Als je weer goed in je vel zit, dan komt dat moment zelf wel. Je kunt je medicijnen beter iets te lang slikken dan absoluut noodzakelijk, dan te kort, want dan kun je een eind terugvallen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Halinalle op 05-03-2007 10:56:52 ]
een vrijgevestigde psych is dat een 1e lijns psch?
Daar wilde mijn ha mij in de 1e instantie heensturen, maar er stond zo'n lange wachtlijst en ze deden niet echt klantvriendelijk door de telefoon dat ik daarvan schrok.
Maar idd, daar zijn mijn gedachten ook over gegaan, afspraak maken bij 1e lijnsspych. Daar tien keer heen en dan verder zien
Een vrijgevestige psycholoog kan inderdaad een eerstelijns psycholoog zijn.
Je kunt zelf je eerstelijns psycholoog uitkiezen. Ik heb destijds m.b.v. de telefoongids een aantal praktijken gebeld en gevraagd (naast wat inhoudelijke vragen) wat de wachttijden zijn. Op die manier kon ik al op korte termijn bij een psycholoog terecht.
Bedankt voor de tip hoor!
Terug van weggeweest. Ik heb niet alle verhalen meer gelezen, maar ben wel blij met dit topic. Met mij gaat het intussen prima, na een paar moeilijke weken waarin ik vrijwel alleen maar op bed lag te huilen en dood wilde, heb ik de dosis seroxat verhoogd naar 30mg. Het gaat nu weer prima met me, hoewel ik vaak nog te moe ben om echt dingen te ondernemen. De grens is zegmaar eerder bereikt, lijkt het wel. Soms heb ik ook nog wel eens een dag helemaal nergens zin in, maar dat duurt niet meer hele weken lang.
Omdat het nu eigenlijk weer prima gaat verder, denk ik erover om toch weer terug te gaan naar 20mg per dag. Vooral omdat ik sinds de verhoging van de dosering weer veel meer last heb van mijn zenuwtrekje (spiersamentrekkingen bij m'n ogen, en ik krijg er soms enorm hoofdpijn van). Natuurlijk ga ik dit ook weer overleggen met de huisarts, maar ik vraag me af hoe dat eigenlijk zit met verhoging. Het ging een hele tijd goed op 20mg, daarna ging het een aantal weken echt slecht, en met 30mg gaat het nu weer goed dus. Of is dit nu de dosis die ik moet blijven gebruiken tot het afbouwen? Elke avond met die halve pilletjes klooien... ook geen grappig klusje. Maargoed.
Tips, tricks, suggesties, allemaal welkom!
Berney, waarom zoek je dan geen goede psycholoog nu? Of laat je doorverwijzen door je huisarts? Hier kom je toch ook niet verder mee zo?
Ik heb echt een enorme dip. Ik voel me zo op en leeg en moe, ik verlang alleen maar naar rust. Al een half jaar zo rot en ik weet niet of ik me nu rotter voel maar het duurt lang. Ik kan het niet meer opbrengen om dingen te bedenken om de tijd nog langer door te komen, wil met niemand meer dingen afspreken of bespreken. Want met mij is het nu toch alleen maar stom. Geen zin meer om dat van andere mensen te verwachten. Dus ik hou me maar stil of schijn maar ik voel me verslagen. Ik hoop nog steeds op een doorbraak ergens binnenkort, zodat ik ergens verder mee kan. En of dat nou door medicijnen gaat komen of door therapie of door medicijnen en dan door therapie, maakt me echt niks meer uit.
ik slik het af en aan 12 jaar nu, doet het goed tegen mijn paniekstoornis met 100 mg.
helaas doet ADD me minder goed!
reken er maar op dat het totaal 4 weken duurt eer je eens van de bank komt,
maar je treft het dat de lente ongeveer rond dezelfde tijd zich gaat tonen!
als de zomertijd ingaat en je langer licht hebt 's avonds voel ik me al 20x beter vreemdgenoeg.
quote:soort vuistregel is dat je moet kijken bij welke, zo laag mogelijke dosis je je werkelijk 100% voelt.Op maandag 5 maart 2007 22:22 schreef Christine het volgende:
Hoi mensen,
Omdat het nu eigenlijk weer prima gaat verder, denk ik erover om toch weer terug te gaan naar 20mg per dag. ....., maar ik vraag me af hoe dat eigenlijk zit met verhoging. Het ging een hele tijd goed op 20mg, daarna ging het een aantal weken echt slecht, en met 30mg gaat het nu weer goed dus. Of is dit nu de dosis die ik moet blijven gebruiken tot het afbouwen? Elke avond met die halve pilletjes klooien... ook geen grappig klusje. Maargoed.
Tips, tricks, suggesties, allemaal welkom!
die dosering minimaal een jaar slikken en dan langzaam afbouwen. afhankelijk van je aandoening zou je kunnen volstaan met een lagere onderhoudsdosis na je jaar-kuur.
slikken, afbouwen en je weer klote voelen komt ook voor.
vaak moet je om je dan weer 100% te voelen er langer en met een hogere dosis tegenaan,
daarom niet krampachtig proberen af te bouwen, het gaat er om dat je je 100% voelt.
quote:Kan ik dan nu weer terug naar 20mg en kijken of dat goed gaat?Op dinsdag 6 maart 2007 02:09 schreef mighty_myte het volgende:
[..]
soort vuistregel is dat je moet kijken bij welke, zo laag mogelijke dosis je je werkelijk 100% voelt.
die dosering minimaal een jaar slikken en dan langzaam afbouwen. afhankelijk van je aandoening zou je kunnen volstaan met een lagere onderhoudsdosis na je jaar-kuur.
slikken, afbouwen en je weer klote voelen komt ook voor.
vaak moet je om je dan weer 100% te voelen er langer en met een hogere dosis tegenaan,
daarom niet krampachtig proberen af te bouwen, het gaat er om dat je je 100% voelt.
. Sterkte!Christine, je kan het allicht met de huisarts overleggen... Ik weet niet wat wijsheid is.