Mwah niet echt, heb het net helemaal verbouwd naar mijn smaak en we hebben er niet samen ingewoond... het is niet zo alsof ik herinneringen aan haar heb in dit huis.quote:
Zal het straks ff doen, moet nu de trein gaan halenquote:Op zondag 14 januari 2007 17:11 schreef Christine het volgende:
Misschien kan je de linkjes ook echte linkjes maken?.
Tevens tvp.
Oh ok.quote:Op zondag 14 januari 2007 17:10 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Mwah niet echt, heb het net helemaal verbouwd naar mijn smaak en we hebben er niet samen ingewoond... het is niet zo alsof ik herinneringen aan haar heb in dit huis.
Ik ook.quote:Op zondag 14 januari 2007 19:40 schreef Nijna het volgende:
Eigenlijk wilde ik niet een post maken alleen als tvp, maar ik heb ff geen andere (nuttige?!) bijdrage...
Verder gaat het wel redelijk. Ik ben gelukkig niet meer zo ziek, dat scheelt.quote:Op zondag 14 januari 2007 20:44 schreef Nijna het volgende:
Vervelend Ingrid, hopelijk wordt dat gauw minder... Hoe gaat het verder?
Welke AD slik je?quote:Op vrijdag 19 januari 2007 13:00 schreef Eliminator20 het volgende:
Ik slik sinds vorige week AD. Gaat tot nu goed, ik ben een stuk rustiger en wat minder depri. Misschien ook omdat ik nu weet dat ik wat aan doe om me wat gelukkig te voelen. Vervelend zijn alleen de side-effects. Ik ben heel snel moe en mijn eetlust is nog steeds niet al te best. Ik weeg nu nog maar 55 kilo. Dat zit wel heel ver onder mijn streefgewicht (75 kilo)
Maandag weer een gesprek met de MW waar ik vorige keer een goed gevoel aan over heb gehouden.
Er zijn dagen dat ik me nog steeds niet goed voel, maar het gaat al een stuk beter dan wat het was. Ik weet in ieder geval waar ik voor doe.
Mijn kinderen....
Dat heb ik gemerkt!quote:Op vrijdag 19 januari 2007 15:01 schreef Christine het volgende:
en om af en toe gewoon 'nee' te zeggen als iets me niet uitkomt of als ik iets niet zie zitten. Op die manier heb ik een aantal dingen waar ik echt niet blij mee was van me af kunnen zetten, en eigenlijk gaat het nu allemaal gewoon heel erg lekker!
Er is duidelijk aangegeven dat ik aan het werk wil. Heb ook gesprekken met Arbo-arts gehad. Maar het probleem is dus dat ze werk voor me moeten zoeken wat aan wat eisen moet voldoen door mijn ziekte, en dat kost blijkbaar heel veel moeite...quote:Op dinsdag 23 januari 2007 12:35 schreef Luchtbel het volgende:
Heb je goed aangegeven dat je graag wilt werken? Stomme vraag misschien. Ik weet verder ook niet hoe zulke dingen werken hoor. Omdat het misschien juist fijn zou zijn om weer aan de slag te gaan (ik weet dat ik direct weer aan het werk ga als ik van die lichamelijke ellende af ben![]()
) voor wat structuur enzo, moeten is soms ineens zo erg niet he? Snap ook wat je zegt dat het rot is om daar overal weer mee aan te komen. Ik vind dat ook lastig. Ook met afspreken enzo, maar ja als je er zelf zo mee bezig moet zijn.....ik merk wel vaak dat als het dan maar gezegd is, het daarna wel weer beter gaat. Nou ja niet echt beter maar wel meer ruimte om over andere dingen verder te gaan.
Succes en ik hoop voor je dat het gewoon een dip was, in het geheel ofzo.
Daar hoef je je excuses niet voor aan te bieden!!quote:Op dinsdag 23 januari 2007 12:58 schreef Luchtbel het volgende:
Oke ja sorry dat wist ik niet. Lijkt me heel kut als dat zo gaat. Succes.
Nee zo bedoel ik het nietquote:Op dinsdag 23 januari 2007 15:35 schreef Ingrid19 het volgende:
Christine, goed gezegd. Maar iig voor mij nog erg moeilijk. 50 dingen op een dag, das veel zeg!
Ah zo. Sorry. Maar dan nog, ik kan geen 50 dingen verzinnen om uit te kiezen.quote:Op dinsdag 23 januari 2007 15:52 schreef Christine het volgende:
[..]
Nee zo bedoel ik het niet.
Het lijstje van 50 dingen is dus zegmaar om uit te kiezen. Je staat 's ochtends op, gaat uitgebreid douchen/ aankleden/ ontbijten, en kiest vervolgens iets van het lijstje om te gaan doen..
Traag, besluiteloos en verwardquote:Op woensdag 24 januari 2007 16:50 schreef persoon14362 het volgende:
En nog een bijwerking, mijn reactievermogen is enorm traag sinds ik medicatie gebruik en ik speel graag computerspelletjes dus dit is enorm frustrerend.Ik moet maar een andere hobby zoeken.
Wat mooi omschreven hoe ik me weer voel! Even kattenvoer kopen was een hel! Maar ik kan er achteraf ook wel om lachen. Een paar maanden geleden had ik het ook dus ik ken het. Maar het is wel heel vermoeiend.quote:Op donderdag 25 januari 2007 12:26 schreef Lotjeb het volgende:
[..]
Traag, besluiteloos en verwardWat kon ik in het begin lang bezig zijn met boodschappen doen zeg, verschrikkelijk. Kan me nog goed herinneren dat ik op een gegeven moment voor een schap met eieren stond en ik echt geen idee had voor welk merk ik moest kiezen... Het koste me toen tien minuten om een keuze te maken
Achteraf kan ik er wel om lachen maar ik voelde me op dat moment zoooo waardeloos
![]()
Voor de mensen die het moeilijk hebben, probeer vol te houden![]()
Ik geloof niet dat het erger dan wat het nu is kan worden. Tijd kost het wel helaas...quote:Op maandag 29 januari 2007 08:15 schreef Luchtbel het volgende:
Ja ik ga ook wel doen. Vandaag hopelijk nog.
Ik heb al die tijd al gevreesd dat het zou zo blijven maar ik weet gewoon niet of ik wel kan handelen dat er iets anders moet misschien. Vast wel en zie ik daar nu tegenop maar het voelt weer groots.
Maar ja dit is ook niks, dus er is geen andere oplossing.
Maar waarom ben je dan boos? Omdat je geen medicijnen krijgt? Ik zei vroeger altijd dat ik nooit aan medicatie zou beginnen maar ik begon me zo rot te voelen dat de medicatie een soort redmiddel was. Ik weet dat het bij mij maanden duurde voordat ik aan de medicatie kon beginnen, omdat bij de instelling waar ik kom geven ze alleen medicatie als er echt geen andere mogelijkheden meer zijn. Als het moet dan moet het zegmaar.quote:Op donderdag 1 februari 2007 12:44 schreef Angst het volgende:
Ik loop nu al 6 jaar bij een psycholoog vanwege paniekaanvallen en ook somberheid. Nou heb ik tegen haar gezegd het schiet niet hard genoeg op,met mijn paniekaanvallen gaat een stuk beter, was vroeger vaak agressief dat kan ik nu beheren.
Maar aan die somberheid is niets verandert.
Dus zij stelt voor om eens te gaan praten met een psychiater over anti-depressiva, of dat nut heeft.
Ik vertel dat aan mijn vader en mijn vriend en mijn moeder. (mijn zus moet nog) maar door de reacties heb ik daar weinig zin in.
Mijn moeder reageerde met prima, dat kan je wel proberen (overigens ook niet extreem geintresseerd maar toch)
die andere drie komen met citaten als:
Ja, maar verwacht niet dat je gelijk beter voelt.
Het wordt veel te veel voorgeschreven.
Je kan het zo van je huisarts krijgen, dus het wordt te makkelijk voorgeschreven.
Je moet het niet je hele leven blijven slikken
Je karakter wordt er mat van, verwacht niet dat je blijer van wordt.
en nou ben ik eig. best boos, ik ben niet iemand die 1 maandje ergens last van hebt, daarbij heb ik onlangs veel gelezen over drugs en ik weet precies hoe die onzin werkt.
ik weet dat het klote is om medicijnen te gebruiken, en ik denk er alleen maar over na, omdat ik zo ook niet kan leven.
Ik voel me zo niet serieus genomen, als er niets met me aan de hand was, zou ik toch geen medicijnen nodig hebben. Ook vind ik het ronduit beledigend dat ze denken dat ik zulke onrealistische verwachtingen heb!
Ik weet wel dat ze het goed bedoelen, maar ik vind het gewoon zo naar, dat ze zo over mij denken.
nou dat moest ik ff van me afschrijven, hebben andere ook ervaring met zulke negatieve reacties?
of ik medicijnen nemen of niet is mijn keus, dus dat is het niet. Dat ze zo kortzicht reageren alsof ik zelf niet kan nadenken, daarom ben ik boos.quote:Op donderdag 1 februari 2007 13:22 schreef persoon14362 het volgende:
[..]
Maar waarom ben je dan boos? Omdat je geen medicijnen krijgt? Ik zei vroeger altijd dat ik nooit aan medicatie zou beginnen maar ik begon me zo rot te voelen dat de medicatie een soort redmiddel was. Ik weet dat het bij mij maanden duurde voordat ik aan de medicatie kon beginnen, omdat bij de instelling waar ik kom geven ze alleen medicatie als er echt geen andere mogelijkheden meer zijn. Als het moet dan moet het zegmaar.
Helaas zijn er nog heel veel mensen die zo denken. Van mijn broertje krijg ik al maanden te horen dat ik een aansteller ben en dat ik gewoon geen zin heb om te gaan werken. Mijn vader zegt er zelfs helemaal niks over. Gelukkig heb ik wel steun aan m'n moeder!!quote:Op donderdag 1 februari 2007 13:36 schreef Angst het volgende:
[..]
of ik medicijnen nemen of niet is mijn keus, dus dat is het niet. Dat ze zo kortzicht reageren alsof ik zelf niet kan nadenken, daarom ben ik boos.
ik weet het zelf nog niet eens zeker
Tja, dat is door het AP, deels ook inherent aan de ziekte.. Mijn complimenten voor je manier van je tegenslag oppakken.quote:Op woensdag 24 januari 2007 16:50 schreef persoon14362 het volgende:
En nog een bijwerking, mijn reactievermogen is enorm traag sinds ik medicatie gebruik en ik speel graag computerspelletjes dus dit is enorm frustrerend.Ik moet maar een andere hobby zoeken.
Heb je een schizo-affectieve stoornis van het bipolaire type?quote:Op zaterdag 3 februari 2007 14:35 schreef Dromenvanger het volgende:
Sinds 4 jaar geven ze me depakine die ervoor zou moeten zorgen dat mijn stemming stabiel blijft. Zodat ik niet depressief wordt en zodat ik niet te druk wordt. Zodat ik niet van de ene depressie in de manie blijf vallen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |