[POL SC 1122]Grote Geurende Wolken

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 12:46 schreef du_ke het volgende:

quote:

De Aziatische race naar de ruimte

India denkt eraan om over acht tot tien jaar een bemande ruimtevlucht te ondernemen. Critici vinden dat het geld beter besteed kan worden.

Van het nut van satellieten voor gps, communicatie, televisie en weersvoorspellingen is vrijwel iedereen overtuigd. Dat is wel anders als het over dure wetenschappelijke ruimteprogramma's gaat, vooral bemande ruimtevluchten worden bekritiseerd. India kan dan ook rekenen op een storm van kritiek nu het zijn wens uit om mensen de ruimte in te sturen.

In juli kreeg de Indiase ruimtevaart af te rekenen met grote pech, door de mislukte lancering van een televisiesatelliet vanaf het Satish Dhawan Space Centre (SDSC) op het eiland Sriharikota, 80 kilometer ten noorden van Chennai (het vroegere Madras).

Toch is het Indiase ruimtevaartprogramma een succesverhaal. Al sinds 1980 gaan satellieten 'made in India' de ruimte in. Het land heeft zelfs een ministerie voor Ruimtevaart - het Department of Space - dat voor 2006-2007 een budget van 640 miljoen euro heeft gevraagd.

Het leeuwendeel daarvan gaat naar de ontwikkeling van lanceerraketten en 'praktische' kunstmanen voor communicatie, televisie, onderwijs en de waarneming van de aarde. Deze satellieten zijn zonder enige twijfel een belangrijk hulpmiddel bij de aanpak van de vele problemen die de Indiase samenleving teisteren.

India wil geen tweederangsrol spelen in de ruimte en mikt nu ook op ambitieuzere projecten, zoals bemande ruimtevluchten. Tot nog toe zijn slechts drie landen in staat zelf mensen in een baan om de aarde te brengen.

Op 12 april 1961 zorgde de toenmalige Sovjet-Unie met 's werelds eerste kosmonaut Joeri Gagarin voor sensatie. De eerste Amerikaan die rond onze planeet draaide was astronaut John Glenn op 20 februari 1962. Pas op 15 oktober 2003 volgden de Chinezen met hun taikonaut Yang Liwei.

Ongetwijfeld is het Chinese succes een extra stimulans voor de kosmische aspiraties van India. Sommige waarnemers spreken over een ware 'prestigeruimterace' tussen de twee meest bevolkte landen van de wereld. Het Indiase ruimtevaartagentschap Indian Space Research Organisation (ISRO) heeft de mogelijkheid onderzocht om tegen 2014 een Indiase bemande ruimtemissie te ondernemen. 'De tijd is er rijp voor', oordeelden enthousiaste wetenschappers op een congres in november in Bangalore.

De plannen ook ten uitvoer brengen, zou naar schatting 1,7 miljard euro kosten. Critici vinden dat dit geld beter op de aarde besteed kan worden. Voorstanders zeggen dat het om relatief weinig geld gaat en dat een bemand programma de Indiase ruimtevaart een doel geeft. Ze menen dat het op termijn de bevolking en de industrie ten goede komt.

Heel waarschijnlijk zijn de plannen technisch haalbaar. India heeft de nodige competentie in huis. Zo werken bij ISRO in vijf verschillende ruimtevaartcentra meer dan 16.000 mensen, onder hen 11.000 ingenieurs en wetenschappers.

De Indiase piloot Rakesh Sharma (57) leefde en werkte op uitnodiging van Moskou al eens een week aan boord van het Russische ruimtestation Saljoet 7, in 1984. Hij steunt de ambitie van zijn land. Sommige plannenmakers dromen al van een bemande Indiase maanvlucht rond 2020. In 2008 stuurt India alvast de onbemande sonde Chandrayaan naar onze ruimtebuur.

door Benny Audenaert

quote:

In de New Scientist van vorige week stond een bericht dat weer eens aangaf hoe weinig we nog steeds van het klimaat begrijpen en hoe voorzichtig we dus moeten zijn met stoere uitspraken over het klimaat, laat staan het optuigen van een ‘klimaatbeleid’ (dat woord alleen al!). Bij het Bermuda Institute of Ocean Sciences zijn ze tot het inzicht gekomen dat wanneer het Noordpoolijs smelt het water meer kooldioxidegas opneemt.

Water absorbeert CO2 maar ijs houdt dat tegen. Kortom, door het eventuele smelten van de Noordpool ten gevolge van een door de mens versterkt broeikaseffect wordt deze gang van zaken weer ietwat teniet gedaan. Het klimaat zit boordevol met dit soort surprises.

quote:

Ice melting during the last 30 years tripled the amount of carbon dioxide the Arctic Ocean can absorb, New Scientist said Monday.

(...)

Overall the team calculated that the entire Arctic Ocean is capable of absorbing up to 66 million tons of carbon dioxide annually -- more is possible if the sea ice melting continues.

However, the amount won't balance global warming. Currently worldwide carbon dioxide emissions are over 30 billion tons a year.

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 12:56 schreef pberends het volgende:
http://www.xxxupload.nl/images/xB30606.jpg

Hallo.

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 13:04 schreef du_ke het volgende:

[..]

Maar dat is wel een leuk meisje .

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 13:09 schreef Floripas het volgende:

[..]

Een beetje linkse-lente-festivalgevoel.

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 12:53 schreef Monidique het volgende:
Obsessie-alert:

Wanneer Simon R. weer eens iets beweert, is het goed te kijken of het wel echt klopt, zo ook vandaag weer.
[..]

http://www.elsevier.nl/op(...)blogid/35/index.html

Even afgezien van zijn vaag en onhandig gebruik van bronnen (http://www.newscientist.com/search.ns en http://www.bbsr.edu/index.html), blijkt het kennelijk zo te zitten:
[..]

http://www.upi.com/NewsTr(...)0070108-073002-3154r

Dus ja, het smelten van het ijs zorgt ervoor dat meer koolstofdioxide wordt opgenomen. We weten allemaal de implicatie: het valt allemaal wel mee en Al Gore is een leugenaar. Zoiets. Maar hoeveel? Het smelten van het ijs de afgelopen dertig jaar zorgde voor 44 miljoen ton meer opnamecapaciteit. 44 miljoen toen is iets meer dan een duizendste van de huidige uitstoot. Dat zegt Rozendaal er helaas niet bij. Ik neem aan dat een dergelijke nuance zijn betoog weinig goed doet. En als dat nieuwe zeewater "verzadigd" is, gaat het alsnog de atmosfeer in. (Dat staat niet in het artikel, trouwens).

Hoe geloofwaardig is deze bewering dan: "In de New Scientist van vorige week stond een bericht dat weer eens aangaf hoe weinig we nog steeds van het klimaat begrijpen en hoe voorzichtig we dus moeten zijn met stoere uitspraken over het klimaat, laat staan het optuigen van een ‘klimaatbeleid’ (dat woord alleen al!)"?

quote:

Water absorbeert CO2 maar ijs houdt dat tegen. Kortom, door het eventuele smelten van de Noordpool ten gevolge van een door de mens versterkt broeikaseffect wordt deze gang van zaken weer ietwat teniet gedaan.Het klimaat zit boordevol met dit soort surprises.

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 13:51 schreef MrX1982 het volgende:

[..]


[..]

Je kunt discussiėren over wat teniet gedaan inhoudt. Het is azijnpissen maar dat is mijn bescheiden mening.

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 13:53 schreef Monidique het volgende:

[..]

We weten allemaal de implicatie: het valt allemaal wel mee en Al Gore is een leugenaar. Zoiets.

Het is gewoon zijn standaard verwarring zaaien.

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 13:58 schreef MrX1982 het volgende:

[..]

Een andere visie hebben is verwarring zaaien?

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 14:01 schreef Monidique het volgende:
Neehee... hij heeft geen andere visie (nou ja, vast wel), hij misleidt en zaait verwarring. Hij had moeten zeggen dat het maar 0,1% van de menselijke uitstoot absorbeert en dat het op een gegeven moment ophoudt met absorberen, maar dan zou het niet meer lukken, verwarring zaaien. Want dan zou blijken dat het totaal irrelevant is, dat leuke weetje.

En sja, leuk, Al Gore. Vergeet Frankrijk en de Verenigde Naties niet!

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 13:55 schreef Napalm het volgende:
nog immer is bevestigings-e-mail niet zeker...:(

quote:

ONTWIKKELING:
Toekomst armoedebestrijding ligt in de stad
Mattias Creffier

BRUSSEL, 10 januari (IPS) - Dit jaar bereikt de mensheid het punt waarop evenveel mensen in de stad als op het platteland wonen. Om de armoede- en milieuproblemen van de toekomst op te lossen, moeten steden op zoek naar creatieve oplossingen. Dat doen ze ook, blijkt uit het State of the World Report 2007 van het Worldwatch Institute.

Nu al woont een van de drie miljard stedelingen in ongezonde sloppenwijken. Elk jaar groeit het aantal stedelingen met zestig miljoen, het equivalent van de bevolking van Frankrijk. Tegen 2030 zullen de sloppenwijken met nog eens een half miljard inwoners zijn gegroeid. Hoog tijd dus dat de politici iets gaan doen aan de verstedelijking van de armoede, stelt het rapport "Our Urban Future".

Het gros van het ontwikkelingsgeld gaat nog altijd naar het platteland. Tussen 1970 en 2000 kwam slechts 4 procent van 1500 biljoen dollar hulp de steden ten goede. Ontwikkelingsexperts gaan er nogal gemakkelijk van uit dat wie naar de stad migreert er na enkele jaren van ellende erin zal slagen zijn levensstandaard te verhogen. Gezien de voorspelde groei is dat niet zo vanzelfsprekend. Het aantal stadsbewoners in Afrika en Aziė zal tegen 2030 verdubbelen tot 3,5 miljard mensen.

Ongeplande en chaotische verstedelijking eist een zware tol van de menselijke gezondheid en van het milieu. Elk jaar sterven 1,6 miljoen mensen omdat ze geen toegang hebben tot drinkwater en schone toiletten. De steden zorgen bovendien voor het gros van de uitstoot van schadelijke broeikasgassen, hoewel ze maar 0,4 procent van het aardoppervlak in beslag nemen.

De metropolen van de toekomst zijn niet alleen een probleem, ze kunnen ook deel zijn van de oplossing. Een leefbare stedelijke omgeving heeft noodzakelijkerwijs positieve invloed op de armoede en op het milieu. Het zijn de stadsbesturen en burgerorganisaties eerder dan de nationale overheden met vernieuwende voorstellen op de proppen komen. Het rapport haalt enkele voorbeelden aan van geslaagde investeringen in sanitair, openbaar vervoer en "stedelijke landbouw".

De bewoners van een buitenwijk van het Pakistaanse Karachi bijvoorbeeld, zijn er met de steun van een lokale ngo in geslaagd de kosten voor aansluiting op de riolering met 80 procent te reduceren. Dat gebeurde door de mensen zelf verantwoordelijk te maken voor de laatste vertakkingen van het buizennetwerk. Het project was een enorm succes omdat de investeringskosten binnen het bereik van de meeste gezinnen lagen.

In Sierra Leone begonnen de inwoners van Freetown tijdens de burgeroorlog massaal kleine akkertjes aan te leggen om zichzelf te voeden. Aan het einde van de oorlog in 2002 bleek de bevolking van de stad aanzienlijk toegenomen. Sindsdien neemt de vraag naar bouwgrond weer toe, maar het stadsbestuur werkt samen met de organisatie van stedelijke boeren en groentenverkopers om de akkertjes een permanente plaats te geven in de stadsplanning en de lokale voedselvoorziening.

Het stadsbestuur van het Colombiaanse Bogotį kan er zich op beroemen dat het een bijzonder succesvol busnetwerk voor snelle transit (Bus Rapid Transit system) uit het Braziliaanse Curitiba heeft verbeterd. Het systeem werkt met voorafbetaalde kaartjes, praktische opstapplatforms en prioritaire rijstroken voor de bussen. Het is veel goedkoper dan een metronetwerk, maar even funtioneel. Het voorbeeld kent navolging in Jakarta, Peking en Mexico, maar ook in het Canadese Ottawa of het Franse Rouen.

Stedelijk autoverkeer gebruikt dubbel zoveel energie als transport per pus en bijna vier keer meer dan de tram. Openbaar vervoer is ook beter voor het milieu. New Delhi wist de luchtvervuiling in de stad met 39 procent te verminderen nadat het alle bussen op aardgas liet rijden. In 2006 reden 80.000 bussen en taxi's in de Indiase hoofdstad op aardgas.

"Een stad is een gemeenschappelijk droom", zegt Jaime Lerner, voormalig burgemeester van Curitiba in zijn voorwoord tot het rapport. "Het is in de steden dat we de meeste vooruitgang kunnen maken naar een meer vreedzame en duurzame planeet, dus moeten we de steden met optimisme in plaats van met angst bekijken". IPS MDG1 MDG7 (MC/JS)(EINDE/2007)

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 14:15 schreef MrX1982 het volgende:
Dat steden een bron van verloedering zijn. Sinds wanneer is dat nieuws?