[POL SC 1115] Hang em all..

quote:

De Jood kent zijn plaats niet meer

door Hans Jansen

De Iraanse president Ahmadinejad verkondigde deze week opnieuw dat de staat Israël vernietigd en van de kaart geveegd zal worden. Volgens de theoloog Hans Jansen – niet te verwarren met de arabist Hans Jansen – is deze overtuiging sinds de opkomst van de zionistische beweging zeer wijdverspreid onder moslims in het Midden-Oosten. „De onverwachte metamorfose van de verachtelijke, machteloze en onderworpen Jood in een zionist die militaire overwinningen behaalt, heeft een breuk in de eeuwenoude traditie van de islam veroorzaakt, die niet kan worden getolereerd.”

In 1974 schrijft Golda Meir in haar autobiografie ’My Life’: „Ik heb nooit getwijfeld dat de werkelijke bedoeling van de Arabische staten de totale vernietiging van Israël was en is. Zelfs als we ons tot de grenzen van 1967 hadden teruggetrokken, zouden ze nog hebben geprobeerd om ons uit te wissen.”

Ruim dertig jaar later is er niet veel veranderd. Op 26 oktober 2005 zei Mahmoud Ahmadinejad, president van Iran: „De staat Israël moet niet alleen worden vernietigd, maar zal ook van de kaart worden geveegd!” Sindsdien heeft hij dit talrijke keren herhaald, ook deze week nog, aan het slot van de omstreden tweedaagse ’Holocaust-conferentie’ in Teheran, waar een bont gezelschap van Holocaust-ontkenners bij elkaar kwam om de ’mythe’ van de Jodenvernietiging tijdens de Tweede Wereldoorlog te onttakelen.

Waarom zwijgt de Arabische wereld zo oorverdovend over de uitspraken van Ahmadinejad? Omdat hij keurig de heersende opvatting vertolkt van islamitische wetenschappers, politici en geestelijke leiders in het Midden-Oosten, die eveneens vinden dat Israël geen bestaansrecht heeft. Denken dat de vernietiging van de staat Israël alleen terreurgroepen als Hezbollah en Hamas voor ogen staat, is een naïeve misvatting van westerse politici.

Waarom is de overtuiging dat Israël uiteindelijk van de kaart geveegd moet worden onder moslims in het Midden-Oosten (we hebben het hier over wetenschappers, hoogleraren, leraren, politici, imams, juristen, journalisten, columnisten, cartoonisten en makers van radio- en televisieprogramma’s) zó wijdverspreid?

Europese angst

Sinds de opkomst van de zionistische beweging en vooral sinds het ontstaan van de staat Israël heeft het traditionele beeld van de Jood in de wereld van de islam een revolutionaire verandering ondergaan. Het eerste wat opvalt is dat de Joden een probleem beginnen te worden: er ontstaat in het Midden-Oosten, zoals in de 19de eeuw in Europa, een ’Joods vraagstuk’. De Jood rijst op als een duistere gestalte, als het ene grote gevaar dat de hele islamitische wereld in het Midden-Oosten bedreigt. De traditionele vijandschap, verachting en het diepgewortelde wantrouwen blijven, maar de typisch Europese angst voor de Joden, die de niet-Joodse wereld voortdurend bedreigen, wordt nu ook de angst van de moslims in het hele Midden-Oosten. De Jood is niet langer de onbeduidende en vooral machteloze intrigant overeenkomstig het traditionele stereotype. Hij wordt ook in de moslimwereld de incarnatie van het kosmische kwaad, de incarnatie van de duivel. De Jood wordt gezien als de trawant van de Satan, die onophoudelijk betrokken is bij samenzweringen tegen de mensheid.

Marionetten

Vanaf de oprichting van een Joods Nationaal Tehuis (1917) in Palestina werd in Arabische geschriften het zionisme steeds vaker gezien als een bolwerk van het westerse imperialisme. Maar na de oprichting van de staat Israël in 1948 en vooral na de Zesdaagse Oorlog in 1967 worden de imperiale mogendheden Amerika, Engeland en Europa zélf als machteloze marionetten afgeschilderd van de zionisten, die niets minder zouden beogen dan de wereldheerschappij, via de verovering van het Midden-Oosten.

De revolutionaire verandering in het traditionele beeld van de machteloze Jood bepaalt sindsdien niet alleen de politieke discussie in landen rondom de kleine staat Israël, maar tot op de dag van vandaag de inhoud van literatuur en kunst, godsdienst en wetenschap.

Dit nieuwe beeld van de Jood komen we tegen in polemische literatuur en in marginale publicaties, maar hij wordt ook uitvoerig beschreven en van karikaturen voorzien in artikelen in dag-, week-, en maandbladen. De staatstelevisie en -radio maken er programma’s over. Ook komt het nieuwe beeld van de Jood als een bedreiging voor het Midden-Oosten uitgebreid aan de orde in schoolboeken en in de handboeken die aan universiteiten worden gebruikt.

Bernard Lewis, de nestor van de wetenschap van het Midden-Oosten, is van oordeel dat de hedendaagse islamitische literatuur met virulente Jodenhaat zich zelfs niet kan meten met de Europese antisemitische literatuur. Om parallellen in andere tijdsgewrichten met het moderne islamitisch antisemitisme te vinden, verwijst Lewis naar geschriften van de inquisitie in Spanje, geschriften rond de Dreyfus-affaire in Frankrijk, publicaties van de Zwarte Honderd in Rusland en naar ’Der Stürmer’ van Julius Streicher in Duitsland.

De moderne islamitische Jodenhaat is volgens Bernard Lewis en vele anderen duidelijk van Europese oorsprong. De islamitische Jodenhaters ’legitimeren’ hun antisemitisme door te verwijzen naar klassieke antisemitische geschriften, die vanuit Europa naar het Midden-Oosten worden geïmporteerd.

Bestsellers zijn intussen vooral geworden ’Der Talmudjude’ van August Rohling en, sinds de jaren vijftig van de 20ste eeuw, de ’Protocollen van de Wijzen van Sion’. In enkele Arabische landen, vooral in Egypte en Libanon, zijn centra gevestigd, van waaruit antisemitische literatuur over de hele wereld wordt verspreid.

Het voor de Arabische volkeren zo smadelijke verloop van de Zesdaagse Oorlog in 1967 was voor moslimpolitici en moslimdiplomaten uit het Midden-Oosten onmogelijk te rijmen met het traditionele beeld van de machteloze Jood. Hun reactie was dan ook typerend. Wekenlang voerden Arabische ministers van buitenlandse zaken en ambassadeurs in New York overleg met de minister van buitenlandse zaken van de Sovjet-Unie over beslissingen die de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties moest nemen.

Een van de Arabische ambassadeurs meldde later over dit overleg: „Wij Arabieren noemden die Zesdaagse Oorlog een terugslag (*) De minister van buitenlandse zaken van de Sovjet-Unie kwam onophoudelijk tussenbeide om ons te corrigeren en zei dan: ’Nee, dit was geen terugslag, jullie Arabieren hebben een nederlaag geleden. Er zit niets anders op dan dat te erkennen.’”

Maar, rapporteerde de Arabische ambassadeur: „Wij, de regeringen van de verslagen landen in het Midden-Oosten, wilden er niet aan. Nee, ik zeg het verkeerd – we kónden die feiten niet accepteren.”

Niet te rijmen

Nog altijd worden deze historische feiten niet geaccepteerd door moslimpolitici. De politieke ontwikkelingen in het Midden-Oosten sinds 1948, waarin de Jood zegevierde en viert, zijn moeilijk te rijmen met het heersende beeld van de Jood, die in de literatuur van de islam door de eeuwen heen weliswaar als vijand, als lafaard, als opschepper en zelfs als hoer was afgeschilderd, maar die op geen enkele wijze een bedreiging had gevormd voor de islam. Maar daar verscheen de zionistische Jood in het Midden-Oosten. Hij wilde als lid van het Joodse volk een staat oprichten en riep die, geïnspireerd door een nationalistische ideologie, in 1948 ook uit.

De zionistische Jood behaalde in de onafhankelijkheidsoorlog een militaire overwinning op zijn eeuwenoude beschermheren en meesters, die vergeleken bij hoe Joden in het christelijke Europa werden behandeld tolerant te noemen waren. Deze gebeurtenissen konden bij de moslims in het Midden-Oosten alleen maar diepe gevoelens van wrok oproepen.

Nog meer annexaties

De Israëlische historicus Robert Wistrich schrijft: „De moslims in het Midden-Oosten hebben het als een niet te verdragen krenking van hun trots ervaren, dat een volk van dhimmi’s, dat eeuwen lang aan de islamitische autoriteit was onderworpen, erin slaagde in het hart van de Arabische wereld een soevereine staat op te richten. Daarom voerden de Arabische landen in 1948 de eerste heilige oorlog om de oprichting van de staat Israël te verhinderen. De krenking van hun gevoelens van trots werd nog versterkt omdat zij niet alleen deze oorlog verloren en vervolgens nog vier keer tevergeefs tegen de Israëliërs ten strijde trokken, maar ook omdat als gevolg van deze oorlogen de staat Israël nog meer gebieden van Palestina kon annexeren.”

De realisering van het zionistisch project, voor de Tweede Wereldoorlog door de meerderheid van de Joden in Europa als utopisch beschouwd, stelde de Joden in het hele Midden-Oosten in staat om de ’dhimmi-status’ (juridisch beschermd maar wel burgers tweede klas) vér achter zich te laten en hun onafhankelijkheid te bekrachtigen.

De Arabische moslims, een trotse en dominante groep mensen, waren diep geschokt, enkel en alleen door het feit dat die beschermde minderheid van Joden in het Midden-Oosten niet langer haar status wilde accepteren onder de neerbuigende, semi-verachtende, semi-tolerante blik van haar overheersers.

De moslims verwijten de Joden dat zij niet meer willen weten wat hun plaats is binnen de islamitische wereld. De onverwachte metamorfose van de verachtelijke, machteloze, vernederde en onderworpen Jood in een zionist die militaire overwinningen behaalt en daarom als een bedreiging voor de samenleving van moslims wordt ervaren, heeft een theologische, sociologische, economische en politieke breuk in de eeuwenoude traditie van de islam veroorzaakt. En die kan niet worden getolereerd.

Dit beeld van de zionistische Jood wordt dagelijks gevoed door gevoelens van diepe verontwaardiging en woede over de roof, de plundering, de bezetting van het Arabische Heilige Land (Palestina) door Israël. De metamorfose van de Jood in een zionist wordt tot op de dag van vandaag in de Arabische wereld ervaren als een onophoudelijke provocatie en een schandaal, omdat zij de superioriteit van de islam in twijfel trekt.

Op 25 april 1972, de verjaardag van de profeet Mohammed, reageerde wijlen president Sadat van Egypte met stomme verbazing op de wanorde die de Israëliërs in het Midden-Oosten hadden aangericht. „Wij zullen niet alleen ons land bevrijden, maar wij zullen ook die Israëlische verwaandheid uitroeien, zodat de Joden weer terugkeren naar de status die zij vroeger in het Midden-Oosten onder ons hadden. Want ons boek, de Koran, geeft die status duidelijk aan: ’Hun bestemming is dat zij leven in vernedering en ellende.’”

Er is maar één acceptabele oplossing mogelijk: de Joden moeten hun oude, traditionele status, een status van bescherming én vernedering, weer innemen. De toestand van wanorde die de zionisten hebben geschapen, wordt door moslims gezien als ’een verontreiniging’, ’een bezoedeling’, ’een besmetting’ van de hele islamitische samenleving in het Midden-Oosten. De nieuwe situatie is gevaarlijk, omdat niets meer op zijn plaats staat en de ’verontreiniging’ besmettelijk is: de zionisten zullen steeds meer land annexeren.

Wankelende kosmos

Ahmed Ben Bella, die de eerste president was van het onafhankelijke Algerije, zei in een interview: „De Arabieren zullen de zionistische entiteit nooit accepteren. Het Arabische volk, het Arabisch genie zal de zionistische staat nooit kunnen tolereren. Als wij de zionist zouden accepteren, zou dat impliceren dat wij ook de niet-Arabier aanvaarden. Wij zullen dit vreemde lichaam in onze regio altijd willen verwijderen. Israël is echt een kankergezwel dat in de Arabische wereld is uitgezaaid. Wat wij willen, wij de overige Arabieren, is dat wij er (in Palestina) gewoon willen zijn. Welnu, wij kunnen er (in Palestina) niet zijn, als de anderen (in casu de zionisten) er ook zijn. Als de Joden tevreden willen zijn met hun vroegere onderworpen status, dan zullen wij hen niet in de zee drijven.”

Dergelijke reacties van Arabische moslims herinneren ons aan de situatie in India, waar de opstand van vertegenwoordigers van een inferieure kaste wordt ervaren als zo’n radicale inbreuk op de structuur van de maatschappij, dat de hele kosmos gaat wankelen.

Tot op de dag van vandaag reageren Arabische (islamitische) staatshoofden, politici, imams, professoren van universiteiten en journalisten in Egypte, Jordanië, Syrië, Saoedi-Arabië, in de Gazastrook, op de Westoever en in de Libanon, hierop met diepe verontwaardiging en woede-uitbarstingen.

De rollen zijn omgekeerd: nadat moslims in het Midden-Oosten meer dan twaalf eeuwen over machteloze en vernederde Joden hebben geheerst, heersen nu die machteloze en verachtelijke Joden (zeker in de bezette gebieden maar eigenlijk in het hele Midden-Oosten) over de moslims. Moslims zijn diep geschokt in hun religieuze overtuiging. Ze raken gefrustreerd en getraumatiseerd.

Hier ligt ook de diepste verklaring voor het feit dat in Egypte en Jordanië na het vredesverdrag met Israël de haatcampagne tegen de staat Israël niet afnam maar escaleerde. Dat de Palestijnen nooit met een vredesinitiatief zijn gekomen. Dat álle initiatieven van Israël, de Verenigde Staten, de Verenigde Naties, en van de Europese Unie en Rusland (de Oslo-akkoorden, de Road Map en het Genève Akkoord) om een vredesproces in gang te zetten, op niets zijn uitgelopen. Dat in de afgelopen maanden oktober en november álle ministers van de Hamas-regering voor de zoveelste keer sinds maart 2006 klip en klaar in hun toespraken lieten horen dat hun regering Israël nóóit zal erkennen. En dat ten slotte president Mahmoud Abbas de ministers van het te formeren eenheidskabinet van technocraten niet zal vragen dat zij de staat Israël erkennen.

Een andere factor die de verhouding tussen Joden en moslims problematiseert is de kwestie van het grondbezit. Bernard Lewis zei enkele jaren geleden: „Geen enkele moslim zal ooit definitief afstand doen van grondgebied dat ooit werd toegevoegd aan het rijk van de islam.” Waarom?

In 628 sloot Mohammed het eerste verdrag (’dhimma’ genoemd) met de Joden van Khaybar in Medina. Mohammed zou bij de verovering van de stad hebben gezegd: „Het land behoort aan Allah en aan zijn gezondene!” Na de dood van Mohammed werden op drie continenten (Azië, Afrika en Europa) veroveringsoorlogen gevoerd en werden gigantische gebieden geannexeerd, gearabiseerd, geïslamiseerd, ja gekoloniseerd. De islam was de grootste koloniale mogendheid uit de geschiedenis van de mensheid, een kolonisatie die zich in twee golven ontrolde. Eerst werden tussen 640 en 750 alle landen rondom de Middellandse Zee gekoloniseerd (Palestina in 638). Vervolgens waren tussen 1021 en 1689 de Turken oppermachtig.

Het is een politiek en juridisch dogma, geworteld in de islamitische theologie, dat het geannexeerde land mag worden onteigend en dat de overwonnenen het eigendom worden van de overwinnaars. Het zijn immers rechten die Allah zelf aan de moslims heeft geschonken.

Talrijk zijn de juridische teksten die deze stelling adstrueren. Om een voorbeeld te geven: „Palestina wordt fai genoemd, omdat Allah dit land in 638 van de ongelovige Joden heeft afgenomen en aan de moslims heeft gerestitueerd. In principe heeft Allah dit land geschapen, opdat de gelovigen hem ermee zouden dienen. Welnu, de ongelovigen (de Joden), dienen Allah niet in Palestina, en daarom gaf hij het aan de gelovige moslims.’’

Onvervreemdbaar eigendom

De vier grote juridische scholen (die van de hanafieten, de malikieten, de sjafi’ieten en de hanbalieten) werkten bovengenoemde uitlating van Mohammed (’Het land behoort aan Allah en zijn gezondene’) allemaal uitvoerig uit. Zij ontwikkelden allemaal de these van de bijna onfeilbare oemma, de wereldwijde moslimgemeenschap. Zij gaan daarbij uit van Koran 3, 106: „Gij zijt geworden de beste gemeente, die voortgebracht werd ten bate van de mensen, doordat gij aanspoort tot het behoorlijke en afweert van het verwerpelijke, en gij aan God gelooft.”

Het is een communis opinio in het Midden-Oosten, waar de oemma bijna als dogma is aangenomen, dat Palestina sinds 638 het onvervreemdbare eigendom is van de wereldwijde moslimgemeenschap. Als het voeren van de djihad volgens de heilige teksten de vervulling op aarde is van de heilige wil van Allah, dan is het de start van een onomkeerbaar proces van arabisering en islamisering van landen die door de islam werden gekoloniseerd, in het bijzonder het land Palestina.

Dit heeft tot gevolg dat elke ommekeer van de djihad – als het onderworpen volk, in concreto het Joodse volk, het nationale territorium herovert, zoals gebeurde in 1948 toen de staat Israël werd gesticht – het plegen van heiligschennis is, een vergrijp aan de heiligheid van Allah, en een krenking van de heilige wil van Allah.

Dan wordt Allah genegeerd, bespot, beschimpt en gehoond, omdat overeenkomstig diens heilige wil en heilige wetten de Arabisch-islamitische volkeren superieur zijn aan het inferieure Joodse volk.

Een natie zonder land

De verovering van Palestina, het thuisland van het Joodse volk, dat in 638 door de djihad een Arabische kolonie werd, veroordeelde het Joodse volk om voor altijd een natie zonder land te zijn. Het Joodse volk had toen de keuze om bedreigd met uitroeiing in ballingschap te vluchten, óf in het thuisland Palestina te blijven, en daar in ellende en vernedering te leven, overgeleverd aan de willekeur van de islamitische heersers. De onderworpen natie van het Joodse volk, beroofd van zijn politieke rechten, werd tot volkomen machteloosheid gedoemd. Zijn taal en cultuur, zijn normen en waarden werden vervangen door de Arabische metropolis. In de steden kwam een Arabische bevolking, de nationale identiteit van het Joodse volk werd radicaal uitgeroeid. Van het Joodse volk bleef slechts een getolereerde religie over. Het zou nooit meer aanspraak kunnen doen op islamitisch grondgebied.

Wat is de kern van het probleem? In september van dit jaar zei de Franse filosoof Bernard-Henri Lévy, dé grote pleitbezorger van vrijheid en menselijke waardigheid, in Amsterdam: „De islamitische wereld heeft een aggiornamento nodig, een omwenteling. En het is waar dat die omwenteling er alleen komt als de islamitische teksten werkelijk kritisch worden gelezen, als dogma’s ter discussie worden gesteld. Dit is de kern van het probleem: óf de Koran blijft onaantastbaar en we koersen af op een catastrofe, óf we accepteren het idee dat een tekst alleen leeft bij de gratie van het commentaar, door constante herziening. Pas dan zal een nieuwe tijd voor de islam aanbreken.”


Prof. dr. J.G.B. Jansen is theoloog, hictoricus en kenner van het antisemitisme. Hij is verbonden aan het Simon Wiesenthal Instituut in Brussel. Dit jaar verscheen zijn boek ’Van jodenhaat naar zelfmoordterrorisme’ (Jongbloed, Heerenveen, 1047 blz., ISBN 9058296229).

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:17 schreef Napalm het volgende:
Jeps
http://www.thebricktestam(...)omebody/dt21_22.html
" Deuteronomy 21:23
'You must bury him on the same day, for a hanged man is accursed of God.'"


Over homo`s
http://www.thebricktestam(...)xuality/lv18_22.html
Incest
http://www.thebricktestament.com/the_law/incest/lv18_07.html

en over buitenlanders..
Deuteronomy 23:3
'And none of their descendants, even after ten generations, shall ever be admitted to the congregation of Yahweh.'

Tolerante traditie met zo`n geloof..

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:25 schreef sigme het volgende:
Veel mensen denken dat ze reuze verstandig zijn als ze alles kritisch benaderen door te stellen dat dat ook maar een geloof is (ongeacht wat 'dat' is). Dat het best wel slim is om te weten dat er niet zoiets bestaat als 'de' waarheid. Dat het genuanceerd en verzoenend is om te stellen dat 'de waarheid wel in het midden zal liggen'.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:28 schreef Napalm het volgende:

[..]

Dat heeft ons eeuwenlang tot de top der wereld gemaakt..

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:27 schreef du_ke het volgende:

[..]

Dat lijken me geen onverstandige mensen .

Want een absoluut geloof in het kapitalisme, socialisme, god, allah of alleen poepen op vrijdag, het maakt allemaal niet zoveel uit in de praktijk. Ze zijn stuk voor stuk schadelijk.

quote:

De politie in het Amerikaanse Webster (Texas) sluit niet uit dat een jongen die zichzelf ophing de executie van Saddam Hussein nadeed. De 10-jarige was zondag dood in zijn slaapkamer aangetroffen. Hij had zich aan een stapelbed opgehangen. Dat meldden Amerikaanse media donderdag.

Sergio Pelico had de terechtstelling van de verdreven Iraakse dictator zaterdag op televisie gezien. Ook zijn familie vreest dat de jongen de executie wilde nadoen, en dat het experiment uit de hand liep. Volgens een oom was Sergio een blij en nieuwsgierig kind.

De politie vernam dat de jongen boos was geweest omdat hij geen kerstgeschenk had gekregen van zijn vader. Maar de onderzoekers geloven niet dat hij daarom zichzelf wilde doden.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:29 schreef Autodidact het volgende:

[..]

Allah, Zeus, Poseidon of Thor, de waarheid zal wel in het midden liggen. Ga je dat verdedigen?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:31 schreef du_ke het volgende:

[..]

haha nee geen geloof kan ik echt in geloven. Over die waarheid in het midden, dat is meer op andere zaken gericht. Politiek enzo.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:22 schreef Napalm het volgende:

[..]

Afhankelijk van het onderwerp.

quote:

Nee, of uitdijen of krimpen of stilstaan. Meer mogelijkheden zijn er niet.

quote:

Net als het heelal; of uitdijen of krimpen. Het kan per definitie niet tegelijk..

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:36 schreef Autodidact het volgende:

[..]

A is voor de doodstraf, B tegen. De waarheid zal in het midden liggen? Beetje verminken ofzo...

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:27 schreef du_ke het volgende:

[..]

Dat lijken me geen onverstandige mensen .

Want een absoluut geloof in het kapitalisme, socialisme, god, allah of alleen poepen op vrijdag, het maakt allemaal niet zoveel uit in de praktijk. Ze zijn stuk voor stuk schadelijk.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:26 schreef Autodidact het volgende:
Hey, een POL-profeet .

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:28 schreef Napalm het volgende:

[..]

Dat heeft ons eeuwenlang tot de top der wereld gemaakt..

quote:

Get your motor running
Head out on the highway
Looking for adventure
And whatever comes our way

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:36 schreef Autodidact het volgende:

[..]

A is voor de doodstraf, B tegen. De waarheid zal in het midden liggen? Beetje verminken ofzo...

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:47 schreef du_ke het volgende:

[..]

Nee dat moet je dus breder trekken. A is voor de doodstraf B is voor geen straf. De waarheid een gevangenisstraf .

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 11:55 schreef Autodidact het volgende:

[..]

Ah ja. Als je zelf bepaalt wat de extremen zijn is jouw mening altijd het midden natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:10 schreef Napalm het volgende:

[..]

De veroordeelden doen toch vaak hun best om doodstraf om te laten zetten tot levenslang dus zij die dichter bij het vuur zitten hebben daar een andere mening over...

Verder slaapt het slachtoffer toch een stuk beter als je weet dat de dader 5 voet onder de grond ligt

quote:

ipv in een halfopen inrichting waar iedereen zomaar uit kan ontstappen (zelf Dutroux ontsnapte!). Van de dood ontsnapte er slechts Eén..

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:18 schreef Napalm het volgende:

[..]

De prut komt door de ontkerstening

quote:

[..]

Gefixt lijkt me?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:28 schreef Napalm het volgende:

[..]


Wie zegt dat Kerstening per definitie gevolgd zal worden door ontkerstening?

quote:

[..]

Ik dacht één plaatje zegt meer dan 1000 woorden. Maar goed; ik hoorde zojuist nog Wham!..

quote:

[..]

Bron? Verder had ik het over de veroordeelden.

En commissie; die zijn vaak voor de hardst schreeuwende links draaiende politiek correcten. Dat zegt neits over de mening van het Volk.

quote:

[..]

An en Eefje dood?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:29 schreef problematiQue het volgende:
Nou, om daar dus even zo vroeg op de ochtend (gniffel) op in te gaan, het lijkt mij dat er wel een absolute waarheid is op elk vlak, maar dat wij vaak niet (misschien wel nooit) in staat zijn die te bepalen. Deels omdat het vaak pas achteraf te bepalen was (bij bijvoorbeeld beleid bepalen), deels omdat het gewoon niet te bepalen is (neem die varkenssoep kwestie, je kunt nooit weten of er wel of niet opzet in het spel was). Is dat bevredigend, EchtGaaf?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:29 schreef problematiQue het volgende:
Nou, om daar dus even zo vroeg op de ochtend (gniffel) op in te gaan, het lijkt mij dat er wel een absolute waarheid is op elk vlak, maar dat wij vaak niet (misschien wel nooit) in staat zijn die te bepalen. Deels omdat het vaak pas achteraf te bepalen was (bij bijvoorbeeld beleid bepalen), deels omdat het gewoon niet te bepalen is (neem die varkenssoep kwestie, je kunt nooit weten of er wel of niet opzet in het spel was). Is dat bevredigend, EchtGaaf?

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:39 schreef sigme het volgende:

[..]

Nou, dat lijkt me een bizar uitgangspunt. Filosofisch gezien.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:39 schreef sigme het volgende:

[..]

Nou, dat lijkt me een bizar uitgangspunt. Filosofisch gezien.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:17 schreef sigme het volgende:

[..]

Zij die dichter bij het vuur zitten denken daar vaak anders over .
Gister nog in de krant: een staat in de VS die doodstraf wil afschaffen, commissie die dat bepleit heeft (oa) (familie van) slachtoffers in de geledingen.
[..]

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:44 schreef du_ke het volgende:

[..]

Ja maar dat is in Vermont dat is veel te liberal .

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 12:46 schreef Reya het volgende:

[..]

Dat was niet in Vermont maar in New Jersey

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 01:47 schreef Godslasteraar het volgende:

[..]

hoor ik daar Mutant? want stel je voor, je zou toch maar eens een religie bekritiseren, religie staat immers boven alle kritiek. Helemaal als die religie islam heet.
Laat je niet meeslepen door dergelijke fratsen. Natuurlijk is in dit geval de islam de beslissende faktor, of meer in het algemeen de "monotheistische traditie". En vervolgens ontspoort ook de politiek, geen wonder als mensen zich dergelijke religieuze wanen eigen maken. Laat staan de wereld onderverdelen in gelovigen en ongelovigen, en voor de ongelovigen een apartheidstelsel in petto hebben, en sowieso niet van plan zijn om op voet van gelijkwaardigheid te leven met "ongelovigen". Wat er onherroepelijk toe leidt dat ook democratie geen kans maakt in een dergelijke cultuur. In Irak zouden shiiten en sunnieten op voet van gelijkheid moeten samenleven. Volstrekt ondenkbaar. Je hoeft alleen hier op fok! maar op te letten hoe sunnieten over shiiten denken, of andere niet-sunnitische islamitische stromingen. Maar dat zijn religies, en dan schiet de politiek correcte kerk onmiddellijk in de kramp, zoekt een uitvlucht, en fiept vervolgens op onbenullige ergernisjes als bv een varkenssoepje.