MOD uitspraken archief #2

quote:

Op maandag 8 januari 2007 15:01 schreef jogy het volgende:

[..]

Karten, dè manier bij uitstek om die ene collega die je al maanden lichtelijk irriteert hard van de baan te drukken. Daarmee verslaat het bijvoorbeeld het andere uitje uit de standaard-catalogus, namelijk bowlen omdat je niet 'per ongeluk' de bal de verkeerde kant op kan gooien en op diegene zijn hoofd laat landen, alhoewel.. Alle vredige en serene gevoelens die je hebt opgebouwd jegens je collegae verdwijnen als sneeuw voor een thermo-nucleare explosie. Hoe goed je ook met je collegiale lotgenoten kan opschieten, zodra je in die kart springt is het oorlog. Op het moment dat je plaats neemt in die afreageer machines kijk je om je heen om te zien wie welk nummer heeft voor de kart. Ik hoorde de instructeur nog zeggen 'het is niet bedoeld om die ene collega die je niet zo mag van de baan te rammen, je krijgt 2 waarschuwingen per race en daarna word je vriendelijk doch dringend verzocht om de racebaan te verlaten'. Ik dacht meteen 'mooi, ik kan rammen tot ik twee waarschuwing aan mijn broek heb'

Het was de kartbaan in Zwanenburg en ik had het geluk dat ik daar al vaker gekart heb in het verleden dus ik wist nog precies de stukjes waar je een beetje tactisch kan inhalen.

De vorige keer, ergens vorig jaar, heb ik nog de toenmalig meest gehate manager van de werkplek zodanig van de baan gestoten dat hij na de race aardig chagrijnig was, tot grote blijdschap van een paar aanwezigen. Leuk detail is dat hij een paar weken daarna met een burn-out naar huis is gegaan nadat hij een dikke onvoldoende heeft gekregen van zijn dissidente onderdanen tijdens een werknemerstevredenheidsonderzoek.

Anyway, weer terug naar gisteren. De eerste heat viel nog wel te overzien qua adrenaline en rode-waas acties, enkel functionele inhaalacties werden uitgeprobeerd en de race verliep relatief rustig. Hier en daar een kleine botsing, maar niets wereldschokkends. Ik werd trouwens wel eerste die keer.

De tweede keer werd ik al iets agressiever, mijn 'Peter' kwam om de hoek kijken ( ik heb mijn verschillende gemoedstoestanden een naam gegeven om het makkelijk te maken voor mijn vrienden, Peter is degene die je in het gezicht zou uitlachen als je van de trap afvalt en je enkel breekt, hij komt niet vaak naar buiten aangezien ik in principe een vredelievend persoon ben ) en dus heb ik er een paar een tactisch stootje gegeven de zijkant in. Volgens de wedstrijdleiding was dit zo te zien niet expres want afgezien van de gele zwaailichten en vlaggen die aangaven dat er eentje dwars over de baan stond had ik er verder geen waarschuwing voor gekregen, goeie zaak dacht ik nog toen ik verder ging. Helaas kon ik van achter niet zien welk nummer de kart voor me had maar op dat moment maakte het me niet uit.

Ik ben over het algemeen de rust zelve maar elke keer als ik achter iemand reed die langzamer was dan mij maar toch de ideale lijn te pakken nam dan ging ik via de bocht naar binnen zodat wanneer hij naar binnen stuurde ik ervoor stond. Ik kon de rijstijl van Schummacher steeds beter begrijpen. Die race heb ik direct en indirect voor nog een paar gele vlaggen gezorgd en ‘Peter’ had de dag van zijn leven, bij elke botsing kwam er een onheilspellende lach uit mijn keel die steeds minder op die van mij leek en meer op eentje met een hele reut onverwerkte agressie aan het ventileren was. Dit verraste me enigszins omdat ik hiervoor niet echt het idee had dat ik enige agressie had die op zodanige manier verwerkt behoorde te worden maar zo blijkt weer dat het menselijk psyche raar in elkaar steekt. Aan het einde van de tweede ronde gaven twee mensen er de brui aan omdat ze te hard van de baan waren gestoten en last hadden van hun rug, gelukkig had ik geen herkenningspunten tijdens de race en wisten ze niet dat ik waarschijnlijk de aanstichter was voor die uiterst onsportieve maar oh zo therapeutische daad. 'Mooi, twee concurrenten minder' dacht de Peter in mij. Een steeds kleiner wordende stem, waarschijnlijk die van de redelijkheid probeerde nog te melden dat het misschien niet zo tof was om mensen een dwarslaesie te rijden maar werd volledig genegeerd. Tweede race ben ik trouwens ook eerste geworden.

De derde race ging minder goed, ik had een slechte kart ( zeggen ze allemaal natuurlijk ) en kwam niet in de buurt van mijn oude rondetijden, gelukkig had ik nog wel de mogelijkheid om in te halen en zo maar het was uiteindelijk een rustpunt die mijn mentale gezondheid hard nodig had.

De vierde race was in principe praktisch hetzelfde als de 2de trouwens, en ‘Peter’ was weer terug in full force. Wederom eerste geworden.

Hierna kwam de finale, het ging er nu niet meer om dat je de snelste rondetijd neer moest zetten maar je moest als eerste over de finishlijn. Ik stond op pole position en de adrenaline was al een beetje weggeëbd door de voorgaande races. Bij de Formule 1 zag ik altijd dat die mensen hun bolides heen en weer stuurde om de banden warm te maken, dat deed ik dus ook, of het nut heeft gehad weet ik niet maar leuk was het wel. Na twee rondes ging de pace-car ervandoor en mochten we gaan knallen. In het begin zat mijn directe concurrent me nog op de hielen maar al snel reed ik bij hem weg. ‘Peter’ was met redelijk succes weer terug in mijn onderbewustzijn gedrukt omdat ik nu het risico van dwars over de weg eindigen niet kon lopen.

Einde van het verhaal is dat ik uiteindelijk weg ben gelopen met de eerste prijs in de vorm van een blikken bokaal en ik heb snoepjes meegenomen naar mijn werk om mijn schuldgevoel af te kopen, ben nu ook weer helemaal sereen wat betreft onverwerkte agressie. Oh en ik heb pijn in plekken waarvan ik nog niet eens wist dat ze bestonden en ik voel me een oude vent van 80.

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 13:11 schreef Lucille het volgende:
Komt een dooie bij de begrafenis ondernemer. Vraagt hoe duur is een lijkkist. Dat is 800 euro zegt de begrafenis ondernemer. De dooie betaald, gaat in de kist liggen en steekt de kist in de hens. 'Mijn lijkkist, wat doe je' zegt de begrafenis ondernemer. 'Ik heb hem toch gekocht' schreeuwt de dooie vanuit de brandende kist.

Whoeaaahhhaa lollercopter1111einslolllll

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 15:05 schreef SiemeN het volgende:
Ik voelde er eigenlijk niet zoveel voor, maar als Yvonne briezend aan je voordeur verschijnt zeggen maar weinig mensen nee.

quote:

Op zondag 14 januari 2007 17:18 schreef Renesite het volgende:
Ga eens een bus koppen

quote:

Op maandag 22 januari 2007 13:46 schreef yvonne het volgende:
Ja hallo, daar laat ik m'n scheten niet voor
Stinken zullen ze!

quote:

Op woensdag 24 januari 2007 08:20 schreef jogy het volgende:
Bobrooney weet wel wie ik bedoel. Hier op de afdeling loopt een klein dik piepend stuk vreten met een snorretje en de bouw van een WC-eend. Denkt dat ie de hele afdeling 'pwnt' en iedereen zou hem nog liever bitchslappen met een stuk hout dan dat ze hem in hun huis laten. En hij staat al te piepen ( gewoon praten vooor hem ) sinds 7 uur . Laat me met rust, ik ben net wakker. Mijn wekker maakt nog een minder irriterend geluid.

Ga. Dood.

quote:

Op zaterdag 10 februari 2007 22:18 schreef Lucille het volgende:
Stuur je jezelf ook wel eens een kerstkaart?

quote:

Op donderdag 14 december 2006 20:19 schreef SiemeN het volgende:
Het punt is een beetje dat ik heul geen mod wil worden. .

quote:

Op vrijdag 1 september 2006 15:56 schreef jogy het volgende:
Ik stuiter zo hard dat ik me niet kan voorstellen dat niemand drugs in mijn water heeft gedaan. Ik heb een grijns alsof ik door het Nederlandse Dames-hockeyteam een week sexueel ben verwend, alles is leuk en mijn favoriete liedjes tetteren in mijn oor. Nu besef ik me dat dit niet hoort in de normen en waarden van de hedendaagse maatschappij en ik wil niet 'de vreemde eend in de bijt' zijn dus doe hier verwoede pogingen om me weer in het grijze gareel te krijgen, voor mijn eigen bestwil dus.