R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Mijn vriendin en ik worden 'een dagje ouder' (al is overdrijven ook een vak ), en zo langzamerhand beginnen we een beetje te praten over het hebben van een kind en wat daar allemaal bij komt kijken. We vinden het belangrijk om eerst goed te bepalen welke lijn we willen uitzetten in de zin van opvoeding; wat is ons standpunt inzake religie, seksualiteit en schaamte, aanmoediging van creatieve ontplooïng, etc.
Over de meeste onderwerpen liggen we wel op één lijn, met wat kleine meningsverschillen her en der. Maar waar we het niet over eens worden is de mate waarin we streng moeten zijn tegen ons (toekomstige) kind als het niet wil luisteren. Ik zelf vind dat een strikte aanpak zeer effectief kan zijn. Ik kijk dan vooral naar mezelf en mijn eigen jeugd, mijn vader had er letterlijk een handje van en ik ben uiteindelijk toch ook aardig uit de verf gekomen, al zeg ik het zelf. Een corrigerende tik vind ik dan nog een zeer lichte methode. Ik ben van mening dat het toebrengen van pijn, zolang het kind er geen blijvende schade aan over houdt, toelaatbaar is mits in een vroeg stadium aangetoond wordt dat die methode werkt. Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
Mijn vriendin heeft echter een engelengeduld en is van mening dat een corrigerende tik het allerlaatste redmiddel is, en dan ook écht wanneer er geen andere manier meer over is om het kind op andere gedachten te brengen. Respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder heeft in mijn ogen een positieve invloed op de leef- en werkhouding van het kind als volwassene.
Wat is jullie visie op dit vraagstuk, iets waar volgens mij iedere toekomstige ouder mee worstelt.
), en zo langzamerhand beginnen we een beetje te praten over het hebben van een kind en wat daar allemaal bij komt kijken. We vinden het belangrijk om eerst goed te bepalen welke lijn we willen uitzetten in de zin van opvoeding; wat is ons standpunt inzake religie, seksualiteit en schaamte, aanmoediging van creatieve ontplooïng, etc. Over de meeste onderwerpen liggen we wel op één lijn, met wat kleine meningsverschillen her en der. Maar waar we het niet over eens worden is de mate waarin we streng moeten zijn tegen ons (toekomstige) kind als het niet wil luisteren. Ik zelf vind dat een strikte aanpak zeer effectief kan zijn. Ik kijk dan vooral naar mezelf en mijn eigen jeugd, mijn vader had er letterlijk een handje van en ik ben uiteindelijk toch ook aardig uit de verf gekomen, al zeg ik het zelf. Een corrigerende tik vind ik dan nog een zeer lichte methode. Ik ben van mening dat het toebrengen van pijn, zolang het kind er geen blijvende schade aan over houdt, toelaatbaar is mits in een vroeg stadium aangetoond wordt dat die methode werkt. Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
Mijn vriendin heeft echter een engelengeduld en is van mening dat een corrigerende tik het allerlaatste redmiddel is, en dan ook écht wanneer er geen andere manier meer over is om het kind op andere gedachten te brengen. Respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder heeft in mijn ogen een positieve invloed op de leef- en werkhouding van het kind als volwassene.
Wat is jullie visie op dit vraagstuk, iets waar volgens mij iedere toekomstige ouder mee worstelt.
Geweld lost geen fuck op en het is een zwaktebod tegen je kind. Als je een peuter, kleuter of whatever al niet kan opvoeden zonder klappen uit te gaan delen, wat voor een fucking vader ben je dan?
Mogen we hieruit opmaken dat je je vriendin slaat als ze het eten niet om 18 uur op tafel heeft staan?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
Want dan zul je vast een prima vader zijn hoor
Mijn foto's op Flickr!
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
[b]Op 15-09-2006 10:28 schreef Hans_Gielus[/b]
Namens Fryslân hoop ik dat je van een berg afkukelt _O-
Ik begrijp dat de ietwat radicale houding die ik in deze heb kan zorgen voor wat onbegrip, maar soms vraag ik me af of we in alle betutteling tegenwoordig niet te ver zijn doorgeschoten.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:09 schreef Slarioux het volgende:
Geweld lost geen fuck op en het is een zwaktebod tegen je kind. Als je een peuter, kleuter of whatever al niet kan opvoeden zonder klappen uit te gaan delen, wat voor een fucking vader ben je dan?
Als ik jengelende kinderen in de supermarkt zie die maar door blijven zeuren totdat ze een snoepje uit het rek mogen pakken, denk ik echt dat een tik op dat moment veel meer zegt dan dat je als ouder door de knieën gaat en het kind alsnog zijn/haar zin geeft. Ik pleit natuurlijk niet voor structureel geweld, moge dat duidelijk zijn.
Ik zou me kind nooit een tik geven, al heb ik dat gevoel wel een keer gehad. Meerdere keren. Maar nooit gedaan dus, streng aanspreken werkt perfect bij ons. Maar dat moet je dan wel consequent doen.
Anyway, ik vind het wel grappig dat je over al die dingen nadenkt. Heb ik ook gedaan. Alleen ik merk nu sinds ik vader ben, dat het allemaal anders is, dan ik me had voorgesteld.
Anyway, ik vind het wel grappig dat je over al die dingen nadenkt. Heb ik ook gedaan. Alleen ik merk nu sinds ik vader ben, dat het allemaal anders is, dan ik me had voorgesteld.
In welke zin merk je dat?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:20 schreef BobRooney het volgende:
Alleen ik merk nu sinds ik vader ben, dat het allemaal anders is, dan ik me had voorgesteld.
Ik ben het niet met jouw vriendin eens.
Tegen een peuter van 3 die een koekje heeft gepikt zeg je niet 'jantje ik moet eens met je praten' of 'we moeten eens afspraken maken'. Dat is flauwekul.
Maar... meppen is fout. Omdat je daarmee aan de peuter een volwassene laat zien die zichzelf niet in de hand heeft. Dat is een ontzettend slecht voorbeeld voor het kind.
Een beetje er tussenin. Het strafhoekje of strafminuten op de gang werken uitstekend omdat je daarmee heel duidelijk de peuter buitensluit van je genegenheid en liefde. Dat komt hard aan.
Dat gezegd hebbende: opzettelijk klieren: Tik.
Tegen een peuter van 3 die een koekje heeft gepikt zeg je niet 'jantje ik moet eens met je praten' of 'we moeten eens afspraken maken'. Dat is flauwekul.
Maar... meppen is fout. Omdat je daarmee aan de peuter een volwassene laat zien die zichzelf niet in de hand heeft. Dat is een ontzettend slecht voorbeeld voor het kind.
Een beetje er tussenin. Het strafhoekje of strafminuten op de gang werken uitstekend omdat je daarmee heel duidelijk de peuter buitensluit van je genegenheid en liefde. Dat komt hard aan.
Dat gezegd hebbende: opzettelijk klieren: Tik.
Mijn vriendin hebben ook over heel veel dingen gepraat, en nagedacht. Bijvoorbeeld met speelgoed, ik stelde me voor dat Riley alleen met speelgoed zou spelen, waar ze wat van zou leren enzo, mijn vriendin was het met me eens. Dus dat had ik gekocht op een gegeven moment, maar daar vind ze dus echt geen reet aan. Ze vindt het veel leuker om zich van de bank te laten vallen Dont ask.quote:
Dont ask. En het luisteren. Ze krijgt steeds meer een eigen wil. Ze is 14 maanden oud, en het is net alsof we al ruzie hebben Daar had ik echt geen rekening mee gehouden.
Daar had ik echt geen rekening mee gehouden. En zo zijn er meer voorbeelden. Het is opzich wel goed om over dat soort dingen na te denken. Volgens mij gaat dat ook vanzelf als je over kinderen en je toekomst zit te fantaseren. Maar als het moment daar is, werkt het meestal net ff anders.
precies. er zijn veel meer manieren om een kind te straffen voor zijn gedrag dan gelijk uithalen. slaan symboliseert voor mij ook een onmacht om op een creatievere manier om te gaan met het ongewenste gedrag van je kind. daarnaast is het in de opvoeding belangrijk dat je het gewenste gedrag positief bekrachtigt. Heb je al met je vriendin verzonnen hoe je dat gaat doen, of stokt het bij jou bij klappen uitdelen? Als jij en je vriendin kinderen willen nemen zou ik me eerst eens verdiepen in dat soort pedagogische vraagstukken. Er valt veel van een kind te maken zonder klappen en zonder uren overleg met je 4-year-old. Jij en je vriendin lijken aan twee uitersten te staan, en niet door te hebben dat er een middenweg is, die misschien wel wat meer tijd kost voor jullie als ouder, maar veel beter zou kunnen zijn voor de ontwikkeling van het kind. En als je kinderen neemt, dan gaat hun positieve ontwikkeling boven vrijwel alles, da's jouw verantwoordelijkheid als ouder, imo.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:35 schreef mgerben het volgende:
Ik ben het niet met jouw vriendin eens.
Tegen een peuter van 3 die een koekje heeft gepikt zeg je niet 'jantje ik moet eens met je praten' of 'we moeten eens afspraken maken'. Dat is flauwekul.
Maar... meppen is fout. Omdat je daarmee aan de peuter een volwassene laat zien die zichzelf niet in de hand heeft. Dat is een ontzettend slecht voorbeeld voor het kind.
Een beetje er tussenin. Het strafhoekje of strafminuten op de gang werken uitstekend omdat je daarmee heel duidelijk de peuter buitensluit van je genegenheid en liefde. Dat komt hard aan.
Dat gezegd hebbende: opzettelijk klieren: Tik.
Een tik, best, maar nooit als straf. Dat werkt namelijk voor geen meter.
Ik ben streng opgevoed en zal dat zelf ook doen, mochten er ooit kinderen krijgen. Respect voor ouders en regels zit er diep in hier, hoewel we allemaal wel weten dat we tegen écht oneerlijke regels in kunnen gaan, maar met argumenten. Met dingen als "dat mag mijn vriendinnetje ook" hoeven we echt niet aan te komen...
Maar goed, streng. Ik geloof ontzettend in consequent zijn, niks niet overleggen zolang ze nog echt kind zijn. Gezeur is negen van de tien keer het gevolg van falend beleid van de ouders, evenals erge ongehoorzaamheid. Geen enkel kind is 24 uur per dag gehoorzaam, dat hoort bij kinderen omdat ze grenzen verkennen. Maar je hebt wel zelf in de hand of ze 23 uur of slechts 1 uur per dag gehoorzamen. Kortom, consequent zijn, en soms ook zelf dingen op laten lossen.
Straf is voor mij, naar je kamer, op de gang of wat ook. Niet slaan. Slaan is hier thuis wel toegepast, maar alleen om een peuter uit een bui te halen. Peuters kunnen blijven hangen, dreinen, schreeuwen, en die krijg je met een mogelijkheid meer rustig. Dan kan een tik (of de koude kraan) heel goed helpen om ze daaruit te halen. Als straf echter is het misbruik maken van macht, en nergens voor nodig. Zoals men hierboven ook al zegt, als je niet eens een peuter kunt disciplineren zonder meppen, wat ben je dan voor een excuus voor een vent?
Vanaf een jaar of tien kun je met kinderen praten, en is slaan nooit meer nodig.
Het is voor mij heel simpel voor mij... Hard rammen is niet de manier. Weet ik dat al van tevoren, dan komen er geen kinderen of ga ik alleen verder. Ik zet geen leven op de wereld waarvan bij voorbaat al bekend is dat het mishandeld gaat worden.
Ik ben streng opgevoed en zal dat zelf ook doen, mochten er ooit kinderen krijgen. Respect voor ouders en regels zit er diep in hier, hoewel we allemaal wel weten dat we tegen écht oneerlijke regels in kunnen gaan, maar met argumenten. Met dingen als "dat mag mijn vriendinnetje ook" hoeven we echt niet aan te komen...
Maar goed, streng. Ik geloof ontzettend in consequent zijn, niks niet overleggen zolang ze nog echt kind zijn. Gezeur is negen van de tien keer het gevolg van falend beleid van de ouders, evenals erge ongehoorzaamheid. Geen enkel kind is 24 uur per dag gehoorzaam, dat hoort bij kinderen omdat ze grenzen verkennen. Maar je hebt wel zelf in de hand of ze 23 uur of slechts 1 uur per dag gehoorzamen. Kortom, consequent zijn, en soms ook zelf dingen op laten lossen.
Straf is voor mij, naar je kamer, op de gang of wat ook. Niet slaan. Slaan is hier thuis wel toegepast, maar alleen om een peuter uit een bui te halen. Peuters kunnen blijven hangen, dreinen, schreeuwen, en die krijg je met een mogelijkheid meer rustig. Dan kan een tik (of de koude kraan) heel goed helpen om ze daaruit te halen. Als straf echter is het misbruik maken van macht, en nergens voor nodig. Zoals men hierboven ook al zegt, als je niet eens een peuter kunt disciplineren zonder meppen, wat ben je dan voor een excuus voor een vent?
Vanaf een jaar of tien kun je met kinderen praten, en is slaan nooit meer nodig.
Het is voor mij heel simpel voor mij... Hard rammen is niet de manier. Weet ik dat al van tevoren, dan komen er geen kinderen of ga ik alleen verder. Ik zet geen leven op de wereld waarvan bij voorbaat al bekend is dat het mishandeld gaat worden.
Kun je uitleggen wat je daarmee bedoelt?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
. Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
Soms helpt het zelfs niet om de beste vader ter wereld te zijn, terwijl je kind blijft klieren. Heb jij kinderen?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:10 schreef Gripper het volgende:
Mogen we hieruit opmaken dat je je vriendin slaat als ze het eten niet om 18 uur op tafel heeft staan?
Want dan zul je vast een prima vader zijn hoor
Tegenwoordig moet je Dr. Ir. zijn om een beetje correct Nederlands te kunnen neerpleuren.
Abusing semicolons since 1987.
Abusing semicolons since 1987.
Dat maakt me nieuwsgierig.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Mijn vriendin en ik worden 'een dagje ouder' (al is overdrijven ook een vak )
Het toebrengen van pijn ( ) leidt wel degelijk tot blijvende schade. Jij bedoelt ws fysiek, maar ík bedoel emotioneel. Als je kind bang voor je is zal het wellicht naar je luisteren, maar is dat fnuikend voor een evenwichtige ontwikkeling.quote:Een corrigerende tik vind ik dan nog een zeer lichte methode. Ik ben van mening dat het toebrengen van pijn, zolang het kind er geen blijvende schade aan over houdt, toelaatbaar is mits in een vroeg stadium aangetoond wordt dat die methode werkt.
De kunst is eerder in te grijpen (en opvoeden begint dus ook al heel vroeg). Slaan of andere lichamelijke pijn toebrengen is absoluut overbodig als je gewoon duidelijk en consequent (!!!) je grenzen aangeeft. Je moet het niet zo ver laten komen dat je respect gehoorzaamheid afdwingt met fysieke macht.
Om maar even een hypothetische knuppel in dit hoenderhok te gooien: Mocht je kind bij mij in de klas zitten en het komt mij ter oren dat jij je kind fysiek pijn doet als disciplinemaatregel, gegarandeerd dat ik daar melding van maak.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Papa's zijn streng en mama's zijn lief
Ik zie niet echt een probleem in enigszins verschillende manieren van opvoeden binnen een gezin. Als je op 1 lijn gaat zitten krijg je zo'n politiek correcte middle of the road opvoeding. Nog meer toekomstig Vinexvee
Wel "geinig" hoe bijna iedereen hier over het "disciplinerende" wat TS noemt heen valt. Als ik het zo lees denkt ie er gewoon over na en probeert wat van zijn eigen ervaringen in te passen in de opvoeding van zijn kid(s). "Angst voor je opvoeder" lijkt mij trouwens niet echt gezond.
Ik zie niet echt een probleem in enigszins verschillende manieren van opvoeden binnen een gezin. Als je op 1 lijn gaat zitten krijg je zo'n politiek correcte middle of the road opvoeding. Nog meer toekomstig Vinexvee
Wel "geinig" hoe bijna iedereen hier over het "disciplinerende" wat TS noemt heen valt. Als ik het zo lees denkt ie er gewoon over na en probeert wat van zijn eigen ervaringen in te passen in de opvoeding van zijn kid(s). "Angst voor je opvoeder" lijkt mij trouwens niet echt gezond.
How do we turn this world-class fuck-up into a world-class learning experience?
Je slaat je vriendin? Of ben je een kloon? Of interpreteer ik deze zin niet goed?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
't Lijkt me in dit opzicht wel handig.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:03 schreef Hyperdude het volgende:
Papa's zijn streng en mama's zijn lief
Ik zie niet echt een probleem in enigszins verschillende manieren van opvoeden binnen een gezin. Als je op 1 lijn gaat zitten krijg je zo'n politiek correcte middle of the road opvoeding. Nog meer toekomstig Vinexvee
Ik zou dit ook willen weten. Omdat ik kínderen baar, geen boksballen. Zouden ze wel als zodanig behandelt worden, dan kan paps dus naar zijn kids fluiten en ga ik er vandoor. Kan pa zich weer aansluiten bij dwaze vaders, moeten mijn kids later via spoorloos alsnog proberen de tiran te zoeken en kan ik in mijn uppie de eindjes aan elkaar knopen.
Ik kan ook blijven, met als gevolg dat ik mijn kinderen willens en wetens laat afbreken, laat mishandelen en er uiteindelijk waarschijnlijk monsters uit groeien die zelf eveneens niet vies zijn van een potje kindjesmeppen (zie verhaal TS.)
Dat voorkom ik liever, als je 't niet erg vindt.
Niet elke ervaring is goed. De gehele "opvoedervaring" die mijn pa me heeft bij gebracht (ook wel, het gebrek aan...) laat ik persoonlijk liever achterwege in de opvoeding van latere kinderen. Ik mag er misschien sterker door geworden zijn, het heeft me zo vaak pijn gedaan dat ik liever zie dat mijn kids op een andere manier sterk worden.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:03 schreef Hyperdude het volgende:
Wel "geinig" hoe bijna iedereen hier over het "disciplinerende" wat TS noemt heen valt. Als ik het zo lees denkt ie er gewoon over na en probeert wat van zijn eigen ervaringen in te passen in de opvoeding van zijn kid(s).
Dat ben ik met je eens. Alleen denkt TS wel positief over zijn opvoeding, ook al gaan zijn opmerkingen over pijn doen mij te ver.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:08 schreef innovative het volgende:
[..]
Niet elke ervaring is goed. De gehele "opvoedervaring" die mijn pa me heeft bij gebracht (ook wel, het gebrek aan...) laat ik persoonlijk liever achterwege in de opvoeding van latere kinderen. Ik mag er misschien sterker door geworden zijn, het heeft me zo vaak pijn gedaan dat ik liever zie dat mijn kids op een andere manier sterk worden.
How do we turn this world-class fuck-up into a world-class learning experience?
Nieuwsgierig naar wat?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:03 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat maakt me nieuwsgierig.
[..]
Het toebrengen van pijn ( ) leidt wel degelijk tot blijvende schade. Jij bedoelt ws fysiek, maar ík bedoel emotioneel. Als je kind bang voor je is zal het wellicht naar je luisteren, maar is dat fnuikend voor een evenwichtige ontwikkeling.
De kunst is eerder in te grijpen (en opvoeden begint dus ook al heel vroeg). Slaan of andere lichamelijke pijn toebrengen is absoluut overbodig als je gewoon duidelijk en consequent (!!!) je grenzen aangeeft. Je moet het niet zo ver laten komen dat je respect gehoorzaamheid afdwingt met fysieke macht.
Om maar even een hypothetische knuppel in dit hoenderhok te gooien: Mocht je kind bij mij in de klas zitten en het komt mij ter oren dat jij je kind fysiek pijn doet als disciplinemaatregel, gegarandeerd dat ik daar melding van maak.
En ik geloof niet zo in 'emotionele schade', ik beschouw dit meer als een fabeltje of iets wat in ieder geval niet bij een kind van mij zou kunnen toeslaan, als ik nogmaals kijk naar mezelf en mijn ervaringen.
Je/u hebt gelijk in de bewering dat je consequent moet zijn in de opvoeding, daarom denken mijn vriendin en ik hier nu al uitgebreid over na voordat we ook nog maar gaan probéren om een kind te maken. Wie weet is er wel sprake van zo'n fundamenteel meningsverschil dat het voor ons niet verstandig is om een nieuw leven op de wereld te zetten. Maar in mijn ogen is consequent zijn met harde hand niet als vloeken in de kerk, het is aan mij om haar dit duidelijk te maken.
En op dat laatste ga ik niet uitgebreid in, maar niemand heeft het recht om zich te bemoeien met de manier waarop ik mijn kinderen opvoed. Ik bepaal wat ík een goede manier vind, ik bemoei me ook niet met al die verwende koters die me het bloed onder de nagels vandaan halen. Wat ik in elk geval niet wil is dat mijn kind zo wordt. Als een andere ouder zich daarmee gaat bemoeien, dan is hij/zij nog niet met me klaar.
Voor iemand die zichzelf "warm" en "intelligent" noemt in z'n profiel, vind ik je een ongelofelijk harteloze zak... Psychische schade ontkennen, of in ieder geval komt het niet voor bij jouw kinderen. Tuurlijk, en jouw kinderen gaan vast ook geen homo worden, of kiezen voor een carriere in de kunst, of in ieder geval iets doen waar jíj een hekel aan hebt, alleen omdat het jóúw kinderen zijn?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:18 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Nieuwsgierig naar wat?
En ik geloof niet zo in 'emotionele schade', ik beschouw dit meer als een fabeltje of iets wat in ieder geval niet bij een kind van mij zou kunnen toeslaan, als ik nogmaals kijk naar mezelf en mijn ervaringen.
Je/u hebt gelijk in de bewering dat je consequent moet zijn in de opvoeding, daarom denken mijn vriendin en ik hier nu al uitgebreid over na voordat we ook nog maar gaan probéren om een kind te maken. Wie weet is er wel sprake van zo'n fundamenteel meningsverschil dat het voor ons niet verstandig is om een nieuw leven op de wereld te zetten. Maar in mijn ogen is consequent zijn met harde hand niet als vloeken in de kerk, het is aan mij om haar dit duidelijk te maken.
En op dat laatste ga ik niet uitgebreid in, maar niemand heeft het recht om zich te bemoeien met de manier waarop ik mijn kinderen opvoed. Ik bepaal wat ík een goede manier vind, ik bemoei me ook niet met al die verwende koters die me het bloed onder de nagels vandaan halen. Wat ik in elk geval niet wil is dat mijn kind zo wordt. Als een andere ouder zich daarmee gaat bemoeien, dan is hij/zij nog niet met me klaar.
Misschien zou je, als je zo warm en intelligent bent, je ook eens wat meer kunnen verdiepen in het fenomeen psychologie. Over het algemeen wordt het bestaan van trauma's door echt intelligente mensen niet ontkent.
Buiten dat, zou een intelligent mens ook inzien dat het in een relatie niet zo is dat het "aan jou is om haar iets duidelijk te maken", maar zou een intelligent mens inzien dat je samen een middenweg moet vinden, in plaats van je mening opleggen. Als "liefhebbende vriend" laat je ook je partner in haar waarde, maar kennelijk is dat te moeilijk voor je. Link je zelfs impliciet meppen aan "stabiliteit en wederzijds respect" binnen je relatie.
Zomaar wat dingen die mij het vermoeden geven dat je nogal een vertekend zelfbeeld hebt. Is je gezonde verstand er dan misschien uit gemept?
Buiten dat, als je niet wilt dat iemand zich bemoeit met de opvoeding van je kinderen, moet je er ten eerste hier niet over beginnen. Vervolgens kun je ze dan maar beter opsluiten en weghouden van de buitenwereld, want hoe je het wendt of keert, er zal altijd iemand zijn die zich mengt in jouw opvoeding. En da's maar goed ook, zo te lezen.
Naar jullie leeftijden.quote:
Wil je werkelijk het beste voor je kind, verdiep je dan eens in ontwikkelingspsychologie. Ik zuig die emotionele schade niet uit mijn duim.quote:En ik geloof niet zo in 'emotionele schade', ik beschouw dit meer als een fabeltje of iets wat in ieder geval niet bij een kind van mij zou kunnen toeslaan, als ik nogmaals kijk naar mezelf en mijn ervaringen.
Ehm, je/u hoeft geen u te zeggen hoor.quote:Je/u hebt gelijk in de bewering dat je consequent moet zijn in de opvoeding, daarom denken mijn vriendin en ik hier nu al uitgebreid over na voordat we ook nog maar gaan probéren om een kind te maken.
Ik zou niet als ouder maar als leerkracht melding maken.quote:En op dat laatste ga ik niet uitgebreid in, maar niemand heeft het recht om zich te bemoeien met de manier waarop ik mijn kinderen opvoed. Ik bepaal wat ík een goede manier vind, ik bemoei me ook niet met al die verwende koters die me het bloed onder de nagels vandaan halen. Wat ik in elk geval niet wil is dat mijn kind zo wordt. Als een andere ouder zich daarmee gaat bemoeien, dan is hij/zij nog niet met me klaar.
Je kunt wel hard roepen dat niemand er iets mee te maken heeft hoe jij je kinderen gaat opvoeden, fysiek pijn doen gaat te ver. Daar hebben we als maatschappij gelukkig instanties voor.
Ik proef uit je post de angst dat je kind zou kunnen ontsporen, dat het je niet zou respecteren. Maar er zijn veel andere (en betere + effectievere) manieren om de ontwikkeling van je kind in goede banen te leiden.
Ik hoop oprecht dat je je strakke idee over discipline aankweken gaat herzien als je je eens een beetje hebt ingelezen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik ben hier niet om persoonlijk aangevallen te worden, ik ben slechts benieuwd naar jullie visie op discipline.
Als ik nu in zou gaan op alle verwijten dan ben ik morgen nog bezig, en dat lijkt me niet echt een volwassen reactie. Gelieve vanaf nu de scheldwoorden achterwege te laten, ik ben niet de juiste persoon voor dat soort foefjes.
Als ik nu in zou gaan op alle verwijten dan ben ik morgen nog bezig, en dat lijkt me niet echt een volwassen reactie. Gelieve vanaf nu de scheldwoorden achterwege te laten, ik ben niet de juiste persoon voor dat soort foefjes.
Die heb je dan ook gekregen. Ga je er nog inhoudelijk op reageren? Of wil je weer alleen reacties die in je straatje passen?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:44 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik ben hier niet om persoonlijk aangevallen te worden, ik ben slechts benieuwd naar jullie visie op discipline.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zoals Moonah al aangeeft, inmiddels is echt wel duidelijk dat er wel degelijk negatieve effecten voor een kind zijn. Dat jij die in jouw opvoeding/jeugd niet zo hebt ervaren, wil niet zeggen dat deze schade er niet is.
Overigens is het 'toebrengen van pijn' bij lange na niet de enige (effectieve) wijze waarop je een kind kan corrigeren. Zaken als een time-out, spullen of voorrechten tijdelijk afnemen, duidelijke en consequente regels maken het meestal overbodig om nog 'verdere' stappen te zetten. En daarmee laat je dan heus niet over je heen lopen zoals sommige verwende kinderen die je tegenwoordig wel ziet rondlopen. Op die manier kun je ook meer genieten van je kind, die is niet bang voor je, maar voelt dat jij een veilige en vertrouwde haven bent.
Er zijn overigens genoeg programma's en boeken te vinden waarin 'andere' manieren van disciplineren getoond worden die effectief zijn. Ik hoop heel erg voor jullie toekomstige kinderen dat jullie hier een goed compromis in vinden.
Overigens is het 'toebrengen van pijn' bij lange na niet de enige (effectieve) wijze waarop je een kind kan corrigeren. Zaken als een time-out, spullen of voorrechten tijdelijk afnemen, duidelijke en consequente regels maken het meestal overbodig om nog 'verdere' stappen te zetten. En daarmee laat je dan heus niet over je heen lopen zoals sommige verwende kinderen die je tegenwoordig wel ziet rondlopen. Op die manier kun je ook meer genieten van je kind, die is niet bang voor je, maar voelt dat jij een veilige en vertrouwde haven bent.
Er zijn overigens genoeg programma's en boeken te vinden waarin 'andere' manieren van disciplineren getoond worden die effectief zijn. Ik hoop heel erg voor jullie toekomstige kinderen dat jullie hier een goed compromis in vinden.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Ik ben vroeger heel soms weleens geslagen door mn beide ouders. In al mn jaren is dat slechts een enkele keer voorgekomen maar in de dagen erna was ik wel bang voor ze. Ondanks dat het achteraf geen schade heeft achtergelaten, je wilt nooit, ook niet voor een paar dagen, dat je kind bang voor je is. Een tik op de handen of kont ok, maar echt slaan is nog heel wat anders. Ook schreeuwen en schelden op je kinderen is niet goed (uit eigen ervaring) omdat het veel pijn doet, niet lichamelijk maar geestelijk.
Als je dit serieus meent, dan houdt een discussie over opvoeding en wel/niet slaan eigenlijk al op. De redenen om een kind niet te slaan of op andere wijze te mishandelen zijn uiteindelijk voornamelijk gebaseerd op emotionele gevolgen voor het kind (daar gelaten wanneer er fysieke schade is).quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:18 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
En ik geloof niet zo in 'emotionele schade', ik beschouw dit meer als een fabeltje of iets wat in ieder geval niet bij een kind van mij zou kunnen toeslaan, als ik nogmaals kijk naar mezelf en mijn ervaringen.
Ik zag dat je zijdelings ook religie noemde, speelt dit ook een rol in de beleving die je hebt over opvoeding van kinderen. Ik moet zeggen dat het mij inderdaad niet verstandig lijkt om samen een kind te nemen als jullie meningen zo ver uit elkaar liggen. Een moeder (en vader uiteraard) heeft imo ook de taak om haar (toekomstige) kinderen te beschermen tegen een partner die in haar ogen ze geen goede en veilige leefomgeving biedt.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Ik blijf bij "wie niet zonder slaan een kind kan opvoeden, kan het ook niet met slaan".
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik weet niet of dat zo zwart/wit is. Als kind heb ik ook wel tikken gehad, en ik heb niet het idee dat ik daar iets aan heb over gehouden of wat dan ook. Het lijkt me wel dat het een uiterst middel moet zijn, en niet een manier om iets ongewensts er "uit te rammen".quote:Op vrijdag 2 juni 2006 20:46 schreef Isabeau het volgende:
Ik blijf bij "wie niet zonder slaan een kind kan opvoeden, kan het ook niet met slaan".
Ik zie het wel zo zwart wit Ik kan me best voorstellen dat je als ouder op een gegeven moment met je handen in je haar en tot het uiterste getergd overgaat tot het uitdelen van een klap en ik veroordeel het op dat moment echt niet, maar ik geloof niet dat het de opvoeding an sich ten goede komt. Als je het van slaan moet hebben, dan heb je het 'ouder zijn' niet begrepen.
Ik kan me best voorstellen dat je als ouder op een gegeven moment met je handen in je haar en tot het uiterste getergd overgaat tot het uitdelen van een klap en ik veroordeel het op dat moment echt niet, maar ik geloof niet dat het de opvoeding an sich ten goede komt. Als je het van slaan moet hebben, dan heb je het 'ouder zijn' niet begrepen.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Consequent zijn gaat overigens niet alleen over standpunten over bepaalde zaken, het gaat om consequent zijn in het opvoedkundig gedrag wat je naar je kind uitstraalt. nee is nee. 7 uur kinder bedtijd is zeven uur kinderbedtijd. jouw regels die je naar je kind hebt moeten duidelijk zijn, en wanneer het kind probeert de grenzen te verleggen niet toegeven daaraan, maar bij je standpunt houden. dát is consequent zijn. niet of je ze wel of niet met van gogh gaat opvoeden.
En andere mensen die zich niet bezig houden met de opvoeding van jouw kind.... opvoeding begint en stopt niet bij het ouderlijk huis. er is school, kinderopvang, er zijn sportclubs, er zijn de bibliotheek en musea, tv, en zo nog veel, veel meer. ieder van hen speelt een rol in de opvoeding van jouw kind, in je kind te ondersteunen in z'n socialisatieproces. Ze hebben hun eigen regels, hun eigen instructies, en het gaat voor het grootste gedeelte allemaal prima binnen die opvoedsituaties. En nooit, NOOIT zullen zij jou kind een pak slaag of zelfs maar een corrigerende tik geven. En die kinderen luisteren gewoon en hebben respect voor de authoriteit... ra ra?
En andere mensen die zich niet bezig houden met de opvoeding van jouw kind.... opvoeding begint en stopt niet bij het ouderlijk huis. er is school, kinderopvang, er zijn sportclubs, er zijn de bibliotheek en musea, tv, en zo nog veel, veel meer. ieder van hen speelt een rol in de opvoeding van jouw kind, in je kind te ondersteunen in z'n socialisatieproces. Ze hebben hun eigen regels, hun eigen instructies, en het gaat voor het grootste gedeelte allemaal prima binnen die opvoedsituaties. En nooit, NOOIT zullen zij jou kind een pak slaag of zelfs maar een corrigerende tik geven. En die kinderen luisteren gewoon en hebben respect voor de authoriteit... ra ra?
Dat ben ik met je eens. Als je het van slaan moet hebben, denk ik dat de opvoeding uiteindelijk niet zal slagen (Als in : Het "eindproduct" zal geen evenwichtige volwassene zijn).quote:Op vrijdag 2 juni 2006 20:56 schreef Isabeau het volgende:
Ik zie het wel zo zwart wit Ik kan me best voorstellen dat je als ouder op een gegeven moment met je handen in je haar en tot het uiterste getergd overgaat tot het uitdelen van een klap en ik veroordeel het op dat moment echt niet, maar ik geloof niet dat het de opvoeding an sich ten goede komt. Als je het van slaan moet hebben, dan heb je het 'ouder zijn' niet begrepen.
Dat is precies wat ik bedoel.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 20:59 schreef Alicey het volgende:
Dat ben ik met je eens. Als je het van slaan moet hebben, denk ik dat de opvoeding uiteindelijk niet zal slagen (Als in : Het "eindproduct" zal geen evenwichtige volwassene zijn).
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
GRIJSquote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:13 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Ik begrijp dat de ietwat radicale houding die ik in deze heb kan zorgen voor wat onbegrip, maar soms vraag ik me af of we in alle betutteling tegenwoordig niet te ver zijn doorgeschoten.
Als ik jengelende kinderen in de supermarkt zie die maar door blijven zeuren totdat ze een snoepje uit het rek mogen pakken, denk ik echt dat een tik op dat moment veel meer zegt dan dat je als ouder door de knieën gaat en het kind alsnog zijn/haar zin geeft. Ik pleit natuurlijk niet voor structureel geweld, moge dat duidelijk zijn.
Oftwel: je kunt ook gewoon nee zeggen en consequent zijn, je hebt meer keuze dan toegeven of meppen.
Als kind van ouders die een 'corrigerende tik' helemaal geen probleem vonden: ik vind het dat wel. Ik heb het altijd als vernederend ervaren en als overbodig. Als je een kind moet slaan heb je geen werkelijke macht. Dan doet het kind iets wel of niet omdat het bang is en niet omdat het beseft waarom het dat wel of niet moet doen. Bovendien vind ik het een zwaktebod: waarom sla je je kind wel en je buurman van twee meter lang en twee meter breed niet als ie vervelend doet? Omdat je je kind kan hebben en je buurman niet. Ik verwijt het mijn ouders nog steeds en ik vraag me af hoe jij wilt testen hoe je kind het ervaart en of het je later wel of niet kwalijk zal nemen dat je het geslagen hebt. Die emotionele schade zal niet bij iedereen optreden, maar het kan wel. Dat was bij mij wel zo. Niet dat ik nu een verknipt individu ben dat in een hoekje kruipt zodra iemand boe roept, maar ik heb er wel last van. Ik was vroeger zo bang voor m'n moeder dat ik soms niet langs haar durfde te lopen. Door al het gescheld, gedreig en gemep thuis raak ik nog steeds erg snel in de stress als ik mensen hoor schelden, ook al is het niet tegen mij. Geweld heeft op iedereen een ander effect. Ik kon er nooit erg goed tegen, het was ook helemaal niet nodig bij mij, al houden mijn ouders vol van wel.
[ Bericht 15% gewijzigd door Maeghan op 02-06-2006 23:43:03 ]
Sanity is (not) statistical
Ik herken dit wel ja. En als je ouder wordt ga je je ouders ook helemaal niet meer serieus nemen. Ik kreeg ook wel eens een schoen naar m'n hoofd, en je krijgt als kind toch een houding van "kom maar op dan". Niet dat ik mishandeld ben hoor! Maar slaan is wel echt het ultieme zwaktebod, wanneer je het op geen enkele andere manier meer kunt 'winnen' van je kind.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:34 schreef Maeghan het volgende:
[..]
GRIJS
Oftwel: je kunt ook gewoon nee zeggen en consequent zijn, je hebt meer keuze dan toegeven of meppen.
Als kind van ouders die een 'corrigerende tik' helemaal geen probleem vonden: ik vind het dat wel. Ik heb het altijd als vernederend ervaren en als overbodig. Als je een kind moet slaan heb je geen werkelijke macht. Dan doet het kind iets wel of niet omdat het bang is en niet omdat het beseft waarom het dat wel of niet moet doen. Bovendien vind ik het een zwaktebod: waarom sla je je kind wel en je buurman van twee meter lang en twee meter breed niet als ie vervelend doet? Omdat je je kind kan hebben en je buurman niet. Ik verwijt het mijn ouders nog steeds en ik vraag me af hoe jij wilt testen hoe je kind het ervaart en of het je later wel of niet kwalijk zal nemen dat je het geslagen hebt.
En trouwens, ik vind het eng hoe erg TS in het midden laat wat hij nou precies allemaal bij z'n vriendin uitvreet als ze niet genoeg 'gedisciplineerd' is naar zijn mening .
Ja, dat gevoel had ik ook wel na het lezen van de openingspost.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:43 schreef Razztwizzle het volgende:
En trouwens, ik vind het eng hoe erg TS in het midden laat wat hij nou precies allemaal bij z'n vriendin uitvreet als ze niet genoeg 'gedisciplineerd' is naar zijn mening .
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Wat ik trouwens wel altijd bij mijn ouders merkte dat de echte 'tikken' altijd kwamen bij een schrikreactie. Als ik bij een hete pan stond of m'n handjes op zo'n kipbraadding buiten bij een slager wilde leggen dan *pets* NIET DOEN! - zo'n reactie. Het zinloze gooien met schoenen of echt een gerichte pets kwam maar heeel weinig voor, en eigenlijk alleen vanuit m'n moeder, die het verbaal nooit van me 'winnen' kon en net als ik altijd het laatste woord wilde hebben.
M'n vader bleef altijd rustig, en raad eens voor wie ik op dit moment het meeste respect heb? Juist die rustige man, waarvan je wanneer hij dan ècht eens boos werd ook goed onder de indruk was, zonder fysiek geweld te gebruiken. Ik denk dat TS hier misschien over moet nadenken. Wat werkt bij kleine kindjes betekent niet dat je ook kinderen er aan overhoudt waar je later op goede voet mee door het leven kan, die je respecteren en van je houden.
het komt wel een beetje over alsof ik hopeloos gefrustreerd ben over m'n moeder, wat natuurlijk niet zo is, maar het geeft (hoop ik) aan voor de methoden van welke ouder in mijn gezin ik meer respect opbreng , het is dus niet zo dat ik niet van m'n moeder hou ofzo
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 02-06-2006 23:51:59 ]
M'n vader bleef altijd rustig, en raad eens voor wie ik op dit moment het meeste respect heb? Juist die rustige man, waarvan je wanneer hij dan ècht eens boos werd ook goed onder de indruk was, zonder fysiek geweld te gebruiken. Ik denk dat TS hier misschien over moet nadenken. Wat werkt bij kleine kindjes betekent niet dat je ook kinderen er aan overhoudt waar je later op goede voet mee door het leven kan, die je respecteren en van je houden.
het komt wel een beetje over alsof ik hopeloos gefrustreerd ben over m'n moeder, wat natuurlijk niet zo is, maar het geeft (hoop ik) aan voor de methoden van welke ouder in mijn gezin ik meer respect opbreng , het is dus niet zo dat ik niet van m'n moeder hou ofzo
[ Bericht 19% gewijzigd door #ANONIEM op 02-06-2006 23:51:59 ]
TS heeft een beetje anger management "issues"quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:43 schreef Razztwizzle het volgende:
[..]
En trouwens, ik vind het eng hoe erg TS in het midden laat wat hij nou precies allemaal bij z'n vriendin uitvreet als ze niet genoeg 'gedisciplineerd' is naar zijn mening .
Fout in gebruikersnaam.
Is Fok aansprakelijk voor mijn schade?
Yeah, well, you know, that's just, like, your opinion, man.
Inderdaad. De band met mijn moeder is redelijk hersteld, maar verre van perfect. Ik vind dan ook dat wat zij deed op z'n minst grensde aan mishandeling, zo niet soms over die grens heen ging. Mijn moeder heeft het echter altijd over een corrigerende tik. Dat is dus ook het probleem met deze kwestie. Als je het hebt over corrigerende tik of lichamelijke straffen, wat bedoel je dan precies? Wat vind je acceptabel? Je kind slaan met een riem of mattenklopper? Een tik op de vingers? Een schop onder de kont? Mijn moeder verstond er blijkbaar een serie schoppen in rug en zij onder, of je eens goed de traptreden van dichtbij laten bekijken. Mijn vader heeft me amper geslagen. De enige keer dat ik me kan herinneren had ie me zo hard geslagen dat z'n handafdruk op m'n kont stond, dus dat is me wel bijgebleven, maar dat is eenmalig geweest en daar heeft ie dan ook z'n excuses voor aangeboden. Ik heb op dat vlak altijd meer respect gehad voor hem dan voor mijn moeder die erop hysterisch los gilde en mepte (zo zie ik het dus).quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:50 schreef Razztwizzle het volgende:
Wat ik trouwens wel altijd bij mijn ouders merkte dat de echte 'tikken' altijd kwamen bij een schrikreactie. Als ik bij een hete pan stond of m'n handjes op zo'n kipbraadding buiten bij een slager wilde leggen dan *pets* NIET DOEN! - zo'n reactie. Het zinloze gooien met schoenen of echt een gerichte pets kwam maar heeel weinig voor, en eigenlijk alleen vanuit m'n moeder, die het verbaal nooit van me 'winnen' kon en net als ik altijd het laatste woord wilde hebben.
M'n vader bleef altijd rustig, en raad eens voor wie ik op dit moment het meeste respect heb? Juist die rustige man, waarvan je wanneer hij dan ècht eens boos werd ook goed onder de indruk was, zonder fysiek geweld te gebruiken. Ik denk dat TS hier misschien over moet nadenken. Wat werkt bij kleine kindjes betekent niet dat je ook kinderen er aan overhoudt waar je later op goede voet mee door het leven kan, die je respecteren en van je houden.
In mijn geval is het zelfs zo dat ik daar heel erg lang over getwijfeld heb, en er eigenlijk nog niet uit ben. Tot zo ver het al dan niet bestaan van emotionele schade.quote:het komt wel een beetje over alsof ik hopeloos gefrustreerd ben over m'n moeder, wat natuurlijk niet zo is, maar het geeft (hoop ik) aan voor de methoden van welke ouder in mijn gezin ik meer respect opbreng , het is dus niet zo dat ik niet van m'n moeder hou ofzo
Sanity is (not) statistical
quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:18 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Als een andere ouder zich daarmee gaat bemoeien, dan is hij/zij nog niet met me klaar.
Je posthistory, deze zin, en idd, zoals Milagro zei, het woord "disciplineren" geven mij het idee dat je een zeer enge man bent die bij het minste of geringste agressieve neigingen krijgt.
Brrrr.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Is het je bedoeling trouwens om voortdurend zo dreigend over te komen? Nogmaals, je profileert je zelf als een onplezierig personage imo, die slechts wil horen wat er in je straatje past.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:44 schreef bouncingvictor het volgende:
ik ben niet de juiste persoon voor dat soort foefjes.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik ga niet kijken, maar je 'smiley' geven me het gevoel dat het allemaal alleen maar bijdraagt aan het beeld van een 'enge man'. En hij wil kinderen.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:58 schreef tonks het volgende:
Moet je eens kijken hoe hij in fotoboeken reageert
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Maar goed, ik houd mijn mond maar verder, anders beveelt meneer me straks nog uit zijn topic te blijven
De gekte staat in zijn ogen geschreven btw *ril*.
De gekte staat in zijn ogen geschreven btw *ril*.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Mijn vader zei altijd "Als je je bord niet leeg eet, ga je met je blote voeten naar bed!" en toen moest ik al huilen .
Hij komt zeer kil en berekenend over. ALleen al die passage:
Enneh:
Hoe rationeel kun je zijn? Al ondersteun ik in dit geval van harte de eventuele keuze om geen kind op de wereld te zetten hoor, maar het klinkt wel heel afstandelijk.quote:Je/u hebt gelijk in de bewering dat je consequent moet zijn in de opvoeding, daarom denken mijn vriendin en ik hier nu al uitgebreid over na voordat we ook nog maar gaan probéren om een kind te maken. Wie weet is er wel sprake van zo'n fundamenteel meningsverschil dat het voor ons niet verstandig is om een nieuw leven op de wereld te zetten.
Enneh:
Kom je uit een streng gelovig gezin of zo? God die dreigt met hel en verdoemenis, vader die slaat met de riem en de dokter, de onderwijzer en de werkgever als middelpunt van het heelal en als autoriteiten die geen tegenspraak dulden en alleen al om hun functie respect afdwingen?quote:Respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder heeft in mijn ogen een positieve invloed op de leef- en werkhouding van het kind als volwassene.
Sanity is (not) statistical
Brrr.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
..
Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
..
Mensen zijn aapjes. Jouw vader heeft jou geslagen, daarmee jouw beeld van een goede opvoeding bepaald, en nu ga jij het weer doorgeven aan jouw kind. Stap eens uit die cirkel en snap dat er meer manieren zijn om een goede burger op de wereld te zetten.
Een hond disciplineer je misschien, baas-gehoorzame relatie.
Maar je kind niet, en je vriendin al helemaal niet.
Je lijkt echt eng. Komt door je vader zo te lezen.
twee violen en een trommel en een fluit
Honden hoef je zelfs niet te disciplineren doormiddel van een "corrigerende tik". Je kan gewoon een zwaai maken in de lucht en dan gaat zijn kop vanzelf wel naar beneden en als dat niet werkt kan je hem gewoon bij zijn hals pakken en naar beneden trekken.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 03:31 schreef Roquefort het volgende:
Een hond disciplineer je misschien, baas-gehoorzame relatie.
Maar je kind niet, en je vriendin al helemaal niet.
Je lijkt echt eng. Komt door je vader zo te lezen.
..///
Ik vind dat je als ouder geen angst moet inboezemen bij je kinderen. Wij hebben onze kinderen altijd gecorrigeerd zonder te slaan. Natuurlijk kun je soms weleens iets te heftig reageren met woorden of irritatie als je bijvoorbeeld zelf moe bent, daar kun je later op terugkomen door daar iets over te zeggen. Als ouder ben je ook maar een mens en je verlaagd je echt niet door je kind te zeggen dat je het beter anders had kunnen doen. Ik hou niet van (kinder)gedram en ik geloof niet in negeren van ongewenst gedrag zoals vaak wordt geadviseerd bij de bekende driftbui in de supermarkt. Ik heb ook mijn bedenkingen bij de "stoute trap waar je moet gaan nadenken over wat er fout ging" wat je wel eens ziet bij zo'n opvoedprogramma. We hebben nog nooit een kind een week huisarrest hoeven geven of zoiets dergelijks.Wat mij opvalt aan de situaties in die serie is vaak dat ouders heel weinig aandacht hebben voor hun kinderen, er wordt weinig geknuffeld en gelachen ook. Men reageert ook niet direct als dingen uit de hand lopen. Met een peuter en kleuter heb ik altijd (op hun niveau) goed kunnen praten over wat er fout ging en duidelijk kunnen maken dat het gedrag ongewenst was. Ze begrijpen je donders goed hoor. Maar ik heb ze ook gezegd dat ik iets goed van hen vond of gewoon gezegd dat ik van ze hou. Discussies over bv al dan niet een autogordel om heb ik nooit gehad, dat gebeurde gewoon, klaar zonder gezeur. Nu is de oudste bijna volwassen en hebben we vaak goede gesprekken over wat haar bezig houdt en behoorlijke aanvaringen ook weleens, maar dat kan omdat we respect hebben voor elkaar, en zij zich veilig voelt om haar gevoel te uiten..De kinderen vinden het gezellig bij ons en dat merken we omdat ze vaak iemand uitnodigen. Mijn man heeft in zijn jeugd te maken gehad met mishandeling door een van zijn ouders en er heerste thuis een gespannen sfeer waarbij je het gevoel had continue op je hoede te moeten zijn voor een uitbarsting. Hij heeft om die reden de kinderen ook nooit geslagen. Hij heeft zich voorgenomen die schakel te doorbreken.
Ik heb ook wel eens een oplawaai gekregen in mijn jeugd, ik had hem altijd verdiend (en altijd klinkt of ik wekelijks om mn oren, kreeg, niets was minder waar, volgens mij heb ik aan twee handen ruim voldoende om alle keren te tellen) en het boezemde bij mij geen angst voor mijn ouders in. Mijn ouders waren leuke ouders, die ik altijd (en nog steeds) erg graag heb gemogen en waar ik altijd (en nog steeds) heel erg veel van hield. (Ok het klinkt suf om te zeggen dat je je ouders mag, maar ik wil er maar mee zeggen dat het gewoon ook echt leuke mensen/ouders zijn). Als het mij al angst inboezemde, dan was het angst om nog een keer iets te doen wat niet mag. En dan heb ik het niet over alles wat niet mag, maar echtechtecht stoute dingen. Nah en dat lijkt me nou juist de bedoeling van opvoeden... Want soms zie je als kind niet zo in, waarom bepaalde dingen niet mogen, omdat je als kind bepaalde mogelijke consequenties van een bepaald gedrag gedrag gewoon niet kunt zien of begrijpen. En ja hoor ja dat kun je een kind heel pedagogisch verantwoord allemaal gaan uitleggen, maarrrrrrrrrrrrr ik geloof toch niet dat een klein kind alle mogelijke implicaties van bepaalde misdragingen kan overzien. Soms is de oorzaak/gevolgketting gewoon te lang voor een kind om te bevatten. Wat is er dan zo kwalijk om een kind angst in te boezemen voor het gedrag dat die implicaties kan veroorzaken? Zolang het kind onverzopen/onverbrand/ondoorengepedoosontvoerdomdathetnietinjebuurtbleefindedrukkewinkel zn jeugd doorkomt, lijkt het me aardig opwegen tegen af en toe een tik om aan te tonen dat bepaald gedrag echt echt niet door de beugel kan.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 07:55 schreef woniya het volgende:
Ik vind dat je als ouder geen angst moet inboezemen bij je kinderen.
En dan heb ik het dus daarover, sommige mensen maken van een "corrigerende tik" (bij gebrek aan beter woord, want het klinkt heel eng) de hel op aarde en van de mensen die hem toepassen Mengele's in de dop. Ik vind een verhaal als onderstaand dan ook totaal niet ter zake doend in de deze discussie. Ik vind dit een corrigerende tik noemen hetzelfde als zeggen "dat we kinderen het recht op het ontdekken van hun sexualiteit niet moeten ontzeggen" als je eigenlijk bruut hun poentje wilt onteren...
Dude, dit klinkt niet echt alsof je het ook over een "disciplinerende tik" hebt. Je hebt het over "al het gescheld, gedreig en gemep thuis". Ik vind dat dus niet te vergelijken. Ik vind ouders die doen wat jij zegt (excusee le mooo, het zijn toch je ouders) gewoon gestoord en incapabel tot het opvoeden van kinderen, terwijl ouders die af en toe een corrigerende tik uitdelen dat imo totaal niet zijn.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:34 schreef Maeghan het volgende:
[..]
GRIJS
Oftwel: je kunt ook gewoon nee zeggen en consequent zijn, je hebt meer keuze dan toegeven of meppen.
Als kind van ouders die een 'corrigerende tik' helemaal geen probleem vonden: ik vind het dat wel. Ik heb het altijd als vernederend ervaren en als overbodig. Als je een kind moet slaan heb je geen werkelijke macht. Dan doet het kind iets wel of niet omdat het bang is en niet omdat het beseft waarom het dat wel of niet moet doen. Bovendien vind ik het een zwaktebod: waarom sla je je kind wel en je buurman van twee meter lang en twee meter breed niet als ie vervelend doet? Omdat je je kind kan hebben en je buurman niet. Ik verwijt het mijn ouders nog steeds en ik vraag me af hoe jij wilt testen hoe je kind het ervaart en of het je later wel of niet kwalijk zal nemen dat je het geslagen hebt. Die emotionele schade zal niet bij iedereen optreden, maar het kan wel. Dat was bij mij wel zo. Niet dat ik nu een verknipt individu ben dat in een hoekje kruipt zodra iemand boe roept, maar ik heb er wel last van. Ik was vroeger zo bang voor m'n moeder dat ik soms niet langs haar durfde te lopen. Door al het gescheld, gedreig en gemep thuis raak ik nog steeds erg snel in de stress als ik mensen hoor schelden, ook al is het niet tegen mij. Geweld heeft op iedereen een ander effect. Ik kon er nooit erg goed tegen, het was ook helemaal niet nodig bij mij, al houden mijn ouders vol van wel.
Volgens mij gaat het daar niet om, maar straf je het kind doordat het niet meer mee mag doen. Werkt volgens mij ideaal wanneer je er twee hebt, kun je de tweede ideaal inzetten om ontzettend leuk mee te gaan zitten doen, zodat de trapzitter zich intens buitengesloten voelt.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 07:55 schreef woniya het volgende:
Ik heb ook mijn bedenkingen bij de "stoute trap waar je moet gaan nadenken over wat er fout ging" wat je wel eens ziet bij zo'n opvoedprogramma.
En dan werden er ook nog dingen gezegd over aangetoonde psychische schade; niet ieder kind is hetzelfde. Er zijn ook kinderen die zich gaan verzetten tegen hun poldermodel ouders en die de rest van hun leven verveulende tegendraadse personen blijven. Er zijn ook kinderen die ontzettend corporaal worden om zich te verzetten tegen hun geitenwollenouders. Waarmee ik maar wil zeggen, er is niet 1 juiste manier, er zijn meer wegen die naar rome leiden. En in mijn mening is de corrigerende tik (jawooohl herr fuhrer!) een van die wegen. En rome is in dit geval het opvoeden tot een redelijk stabiele volwassene en de corrigerende tik is in dit geval dus niet je kinderen te pas en te onpas een bloedneus slaan.
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Er is niets mis mee wanneer je je kind wijst op gevaar van dingen die zijn gezondheid kunnen schaden. Met angst inboezemen bedoelde ik, angst voor de ouder zelf. Dat je je als ouder op een soort voetstuk hebt gezet, en daardoor ontoegankelijk bent. Er heerste bijvoorbeeld in het gezin waar mijn man uit afkomstig is spanning die werd veroorzaakt door het onvoorspelbare gedrag van zijn ouders. Ze waren allemaal bang voor die ouders om iets verkeerd te doen en dan op je flikker te krijgen, dat was een hele nare sfeer om als kind in op te groeien. Ik heb zelf nooit die dingen hoeven gebruiken als kinderen apart zetten op de trap. Het zal misschien werken voor andere mensen, maar ik heb het zelf nooit nodig gehad.Als iets niet naar mijn zin ging, keek ik ze ferm aan, pakte ze bij een arm bijvoorbeeld en zei dat ze met een bepaald gedrag moesten stoppen. Dat werkte gewoon. Ik hou niet van geitenwollensokken gedoe en geloof ook niet in discussies met kleine kinderen of ze al dan niet een jasje aan moeten omdat het koud is. Jij weet als ouder wat gevaarlijk of goed voor ze is en daar moeten ze gewoon naar luisteren als ze klein zijn. Maar ik vind wel dat respect naar kinderen toe belangrijk is en ik geloof dat je ook kunt opvoeden zonder slaan.
Ik kan me om verschillende redenen voorstellen dat het goed werkt. Ook als er niet sprake is van 2 kinderen, wordt het 'stoute' kind nog buitengesloten en genegeerd. Geklier wordt het meest in de hand gewerkt als het kind aandacht blijft krijgen. Daar komt bij dat voor de isoleermethode belangrijk is dat het kind uitgelegd krijgt wát het fout heeft gedaan en wat het kan doen om het goed te maken. Het valt me op dat kinderen vaak het ingrijpen van hun ouders niet begrijpen, maar dat komt ook doordat ze niet consistent zijn. En dat is ook voor deze methode het allerbelangrijkste.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 08:30 schreef DancingPhoebe het volgende:
Volgens mij gaat het daar niet om, maar straf je het kind doordat het niet meer mee mag doen. Werkt volgens mij ideaal wanneer je er twee hebt, kun je de tweede ideaal inzetten om ontzettend leuk mee te gaan zitten doen, zodat de trapzitter zich intens buitengesloten voelt
Ik ben erg tegen slaan, schreeuwen en schelden. De gecontroleerde corrigerende tik is misschien nog wel het ergst, omdat die niet uit de wanhoop van het moment voortkomt maar het idee dat geweld goed zou zijn voor je kind. Er zit echt nog wel meer tussen je kind zjin zin geven als het zich in de supermarkt onmogelijk gaat gedragen en hem een corrigerende tik geven. Ik wil mijn kind graag een groot respect bijbrengen voor de (fysieke) waardigheid van een ander, en dat doe je niet door tikken uit te delen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Misschien te offtopic, maar dit hele gedoe over slaan doet me ineens denken aan een voorval afgelopen week. Mijn schoonzus (flinke psychische schade door oa incest en lichamelijk geweld) had maandag een gesprek met de nieuwe au pair van mijn ouders. Ze vertelde de au pair op een voor mij verbijsterende manier dat ze altijd zo verbaasd was geweest over mijn opvoeding en dat ik flink verwend was. Ik was helemaal in de war....ik verwend? Bleek dat ze bedoelde dat ik nooit geslagen was en dùs was ik verwend. En ze vertelde enigszins opscheppend hoevaak haar vader haar wel niet had geslagen en hoevaak ze in kasten was opgesloten etc. Ik ben heel verdrietig geworden van dat gesprek. Blijkbaar ben je verwend als je niet wordt mishandeld Het gaf me wel het gevoel dat er wat dat betreft toch iets krom in haar hoofd zat.
Gisteren een gesprek met een vriendin over 'disciplineren'. En ook zij was van mening dat corrigerende tikken nodig zijn en dat 'respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder' noodzakelijk zijn. Ze is in haar kindertijd toch echt stelselmatig door haar moeder op fysieke en geestelijke gronden mishandeld. Ik kan niet zeggen dat ze goed terecht is gekomen (criminaliteit) en dat ze geestelijk helemaal in orde is en als ze één ding niet heeft dan is het wel respect voor autoriteit.
Waarom pleiten mensen die zelf in hun jeugd geslagen en vernederd zijn door hun ouders voor 'tikken' en dergelijke in de opvoeding? Ik snap er niets van. Ik ben nooit geslagen en had veel ontzag voor mijn vader en diep respect voor mijn moeder. Nog steeds!
Gisteren een gesprek met een vriendin over 'disciplineren'. En ook zij was van mening dat corrigerende tikken nodig zijn en dat 'respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder' noodzakelijk zijn. Ze is in haar kindertijd toch echt stelselmatig door haar moeder op fysieke en geestelijke gronden mishandeld. Ik kan niet zeggen dat ze goed terecht is gekomen (criminaliteit) en dat ze geestelijk helemaal in orde is en als ze één ding niet heeft dan is het wel respect voor autoriteit.
Waarom pleiten mensen die zelf in hun jeugd geslagen en vernederd zijn door hun ouders voor 'tikken' en dergelijke in de opvoeding? Ik snap er niets van. Ik ben nooit geslagen en had veel ontzag voor mijn vader en diep respect voor mijn moeder. Nog steeds!
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
En het belangrijkste: ik wil mijn kind leren hoe belangrijk zijn eigen fysieke waardigheid is. En als iemand over die grenzen heengaat, dan moeten álle alarmbellen afgaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het is misschien wel nog moeilijker om toe te geven dat de mensen waar je het meest en het langst van houdt je pijn hebben gedaan.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 09:10 schreef Isabeau het volgende:
Waarom pleiten mensen die zelf in hun jeugd geslagen en vernederd zijn door hun ouders voor 'tikken' en dergelijke in de opvoeding? Ik snap er niets van. Ik ben nooit geslagen en had veel ontzag voor mijn vader en diep respect voor mijn moeder. Nog steeds!
'Respect voor autoriteit' is iets wat ik mijn kinderen zeker níet zal leren. Ik hoop dat ze zichzelf de belangrijkste autoriteit vinden en verder kritisch zijn ten aanzien van een ieder die zich een autoriteit waant.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Lees je even goed de OP DP? TS heeft het niet zo zeer over een 'corrigerende tik'...quote:Op zaterdag 3 juni 2006 08:30 schreef DancingPhoebe het volgende:
En dan heb ik het dus daarover, sommige mensen maken van een "corrigerende tik" (bij gebrek aan beter woord, want het klinkt heel eng) de hel op aarde en van de mensen die hem toepassen Mengele's in de dop.
En verder vind ik de link die tonks gaf idd nogal alarmerend. Mijn hemel, je interieur toetakelen omdat users je in een topic wijzen op het gebrek aan respect voor de privacy van je vriendin....quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Een corrigerende tik vind ik dan nog een zeer lichte methode. Ik ben van mening dat het toebrengen van pijn, zolang het kind er geen blijvende schade aan over houdt, toelaatbaar is mits in een vroeg stadium aangetoond wordt dat die methode werkt.
Plus het gedichtentopic van TS, plus de intolerante redigerende reactes in fotoboeken...
Werkelijk waar, als dit manspersoon écht is, vrees ik voor zijn kinderen.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is niet per definitie zo. Sommigen nemen (al dan niet onbewust) het patroon van de ouders over, omdat ze niet anders kennen. Anderen slaan juist door naar de andere kant, (waardoor ze soms met hun handen in het haar komen te zitten en dus soms alsnog naar fysieke correctie grijpen). En weer anderen kunnen het patroon doorbreken.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 09:10 schreef Isabeau het volgende:
Waarom pleiten mensen die zelf in hun jeugd geslagen en vernederd zijn door hun ouders voor 'tikken' en dergelijke in de opvoeding? Ik snap er niets van. Ik ben nooit geslagen en had veel ontzag voor mijn vader en diep respect voor mijn moeder. Nog steeds!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Gelukkig is dat niet per definitie zo, maar ik zie wel wat je bedoelt met het patroon van je ouders overnemen. Die zijn immers je enige voorbeeld geweest en als je niet beter weet dan doe je wel je best, maar heb je misschien niet door dat een kind niet verwend is omdat je het niet slaat.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Die opmerking moet je echt niet serieus gaan nemen Isa.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 09:25 schreef Isabeau het volgende:
Gelukkig is dat niet per definitie zo, maar ik zie wel wat je bedoelt met het patroon van je ouders overnemen. Die zijn immers je enige voorbeeld geweest en als je niet beter weet dan doe je wel je best, maar heb je misschien niet door dat een kind niet verwend is omdat je het niet slaat.
Ws is hij gemaakt uit frustratie.
Natuurlijk ben jij niet 'verwend omdat je niet geslagen bent'.
Ik snap dat het je kwetst, maar sta er boven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik was eigenlijk verbijsterd
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Ik ben redelijk hardhandig opgevoed, als ik iets verkeerd deed werd ik regelmatig geslagen, paar keer zelfs letterlijk door mijn eigen slaapkamer gevlogen
Of het gewerkt heeft weet ik niet, kan nou niet zeggen dat ik zulke lieve ouders heb.. In de puberjaren ben ik steeds meer van mijn ouders af gaan stoten, ik dacht/wist ook wel zonder ze te kunnen leven.
Wat ik wel weet is dat ik mijn kinderen anders ga opvoeden, met veel meer liefde .
Of het gewerkt heeft weet ik niet, kan nou niet zeggen dat ik zulke lieve ouders heb.. In de puberjaren ben ik steeds meer van mijn ouders af gaan stoten, ik dacht/wist ook wel zonder ze te kunnen leven.
Wat ik wel weet is dat ik mijn kinderen anders ga opvoeden, met veel meer liefde .
Oprah zei onlangs eens dat ieder kind in Amerika direct danwel indirect met misbruik te maken heeft gehad. Dat vond ik ook vreselijk schokkend. Alsof ik bijzonder ben omdat ik niet misbruikt ben. Ik mag hopen dat ik me onder een gelukkige meerderheid kan scharen.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 09:25 schreef Isabeau het volgende:
Gelukkig is dat niet per definitie zo, maar ik zie wel wat je bedoelt met het patroon van je ouders overnemen. Die zijn immers je enige voorbeeld geweest en als je niet beter weet dan doe je wel je best, maar heb je misschien niet door dat een kind niet verwend is omdat je het niet slaat.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
ik snap je punt hoor, daar niet van, maar ik geloof niet dat deze gozer van de "corrigerende tik" is die jij voor ogen hebt.quote:
en dan vervolgensquote:Ik zelf vind dat een strikte aanpak zeer effectief kan zijn. Ik kijk dan vooral naar mezelf en mijn eigen jeugd, mijn vader had er letterlijk een handje van en ik ben uiteindelijk toch ook aardig uit de verf gekomen, al zeg ik het zelf. Een corrigerende tik vind ik dan nog een zeer lichte methode.
dit impliceert voor mij mishandeling in de dop.quote:Ik ben van mening dat het toebrengen van pijn, zolang het kind er geen blijvende schade aan over houdt, toelaatbaar is mits in een vroeg stadium aangetoond wordt dat die methode werkt.
zoals ook al eerder gezegd, wat is een corrigerende tik nou eigenlijk, en wat ziet meneer hier als corrigerende tik? een klap op de handjes wanneer er bijvoorbeeld een gevaarlijke situatie is ontstaan, als schrikreactie, of een klap met de vlakke hand tegen de zijkant van het hoofd?
kunnen allemaal corrigerende tikken zijn.
In dat geval trek ik mijn maar weer in.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 09:30 schreef Isabeau het volgende:
Ik was eigenlijk verbijsterd
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
aanstellers. een corrigerende tik WERKT, zolang je je maar een beetje inhoud.
wat bij mij persoonlijk vroeger goed werkte (als kind) was publiekelijk vernederd worden met billenkoek (midden in de supermarkt), ik schaamde me kapot en dacht voortaan wel 2x na voordat ik ging klieren.
wat bij mij persoonlijk vroeger goed werkte (als kind) was publiekelijk vernederd worden met billenkoek (midden in de supermarkt), ik schaamde me kapot en dacht voortaan wel 2x na voordat ik ging klieren.
Now why wouldn't God just appear to Pharaoh, and say it himself? Because God works in mysterious, inefficient, and breathtakingly cruel ways.
Oh moonah had ook al.. Sorry, had ik nog niet gezien
[ Bericht 45% gewijzigd door releaze op 03-06-2006 09:40:15 (mmkay...) ]
[ Bericht 45% gewijzigd door releaze op 03-06-2006 09:40:15 (mmkay...) ]
Ja hey, eens gegeven blijft gegevenquote:
En excuses voor dit offtopic geklets
Maar je (releaze dus) hebt ook wel een goed punt: wat verstaat iemand onder een 'corrigerende tik'. De tik over de handen (van de schrik vaak!) als een kind op het punt staat iets gevaarlijks te doen, of een harde klap tegen het hoofd omdat het kind net een snoepje heeft gepakt...iedereen vult zelf steeds in wat voor hem/haar de corrigerende tik is, maar echt duidelijk is die benaming natuurlijk niet.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Het lijkt of zo iemand de ander, zijn/haar eigen kind geen opvoeding zonder slaag gúnt bijna, dan.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 09:10 schreef Isabeau het volgende:
Misschien te offtopic, maar dit hele gedoe over slaan doet me ineens denken aan een voorval afgelopen week. Mijn schoonzus (flinke psychische schade door oa incest en lichamelijk geweld) had maandag een gesprek met de nieuwe au pair van mijn ouders. Ze vertelde de au pair op een voor mij verbijsterende manier dat ze altijd zo verbaasd was geweest over mijn opvoeding en dat ik flink verwend was. Ik was helemaal in de war....ik verwend? Bleek dat ze bedoelde dat ik nooit geslagen was en dùs was ik verwend. En ze vertelde enigszins opscheppend hoevaak haar vader haar wel niet had geslagen en hoevaak ze in kasten was opgesloten etc. Ik ben heel verdrietig geworden van dat gesprek. Blijkbaar ben je verwend als je niet wordt mishandeld Het gaf me wel het gevoel dat er wat dat betreft toch iets krom in haar hoofd zat.
Gisteren een gesprek met een vriendin over 'disciplineren'. En ook zij was van mening dat corrigerende tikken nodig zijn en dat 'respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder' noodzakelijk zijn. Ze is in haar kindertijd toch echt stelselmatig door haar moeder op fysieke en geestelijke gronden mishandeld. Ik kan niet zeggen dat ze goed terecht is gekomen (criminaliteit) en dat ze geestelijk helemaal in orde is en als ze één ding niet heeft dan is het wel respect voor autoriteit.
Waarom pleiten mensen die zelf in hun jeugd geslagen en vernederd zijn door hun ouders voor 'tikken' en dergelijke in de opvoeding? Ik snap er niets van. Ik ben nooit geslagen en had veel ontzag voor mijn vader en diep respect voor mijn moeder. Nog steeds!
Zo van "waarom zou jij een jeugd zonder tikken krijgen, die heb ik ook niet gehad".
Ms ook ergens om zo van hun eigen ouders iets beters te maken dan ze zelf eigenlijk voelen?
"Mijn ouders sloegen ons ms wel, maar het zijn tóch schatten van ouders, want ik ben er niet slechter van geworden en ik wás gewoon vervelend af en toe".
Wat betreft die corrigerende tik, bedoelen we hier de geplande tik, of de "hey, niet doen" spontane tik op de vingers, letterlijk, als een kind aan iets zit wat gevaar op kan leveren bv?
Ik heb mijn kids nooit geslagen ,geen draaien om de oren, maar ik heb ze vast wel eens zo'n "hey, pas op!" tik op de vingers gegeven of op de luier , al kan ik me het niet herinneren nu.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik denk dat er een heel groot verschil is tussen lens geslagen worden of af en toe een keer een tik krijgen, om een schrikreactie teweeg te brengen.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 10:12 schreef milagro het volgende:
Het lijkt of zo iemand de ander, zijn/haar eigen kind geen opvoeding zonder slaag gúnt bijna, dan.
Zo van "waarom zou jij een jeugd zonder tikken krijgen, die heb ik ook niet gehad".
Ms ook ergens om zo van hun eigen ouders iets beters te maken dan ze zelf eigenlijk voelen?
"Mijn ouders sloegen ons ms wel, maar het zijn tóch schatten van ouders, want ik ben er niet slechter van geworden en ik wás gewoon vervelend af en toe".
Wat betreft die corrigerende tik, bedoelen we hier de geplande tik, of de "hey, niet doen" spontane tik op de vingers, letterlijk, als een kind aan iets zit wat gevaar op kan leveren bv?
Ik heb mijn kids nooit geslagen ,geen draaien om de oren, maar ik heb ze vast wel eens zo'n "hey, pas op!" tik op de vingers gegeven of op de luier , al kan ik me het niet herinneren nu.
Mijn pa kon niet met emoties om gaan, en al helemaal niet met kinderen, nog minder met mondige kinderen. Bot gezegd, die had beter geen vader kunnen worden, maar hij is het wel. Dat leverde dus vooral vakanties op (de rest van de tijd is hij er niet) waarin hij ineens "de man" wilde zijn, en dus een knal verkocht, of me met mijn nek tegen de grond drukte als ik niet (snel genoeg) luisterde. Ik heb daar nul respect voor, dat zal ik zelf ook koste wat het kost proberen te voorkomen. Het was geweld om macht uit te oefenen, vreselijk. Het heeft zijn positie in het gezin nog verder ondermijnd.
Mijn moeder sloeg nagenoeg nooit, maar de momenten waarop kan ik me er wel iets bij voorstellen. Het was overigens nooit slaan, maar een tik. Dezelfde tikken als jij beschrijft, de "he, pas op" tikken vooral als een vingertje voor de honderdste keer naar een hete pan ging. Dan kun je -als je even om kijkt- er de donder op zeggen dat 't kind zijn pootje verbrandt, of je geeft even een waarschuwingssignaal. Lijkt dat laatste mij beter.
Van haar kan ik me zelf twee tikken herinneren, waar ze zelf veel spijt van had. Ik was vervelend, kreeg een tik. Ik heb mijn moeder toen echt zien huilen, en ze heeft ook d'r excuses aangeboden. Daardoor weet ik dat het niet goed is, en ik praat dat ook niet goed. Ik zal ten allen tijde proberen om dat zelf te voorkomen. Dat neemt niet weg dat geweldige ouders ook zwakke momenten hebben, en dat twee tikken op eenentwintig jaar opvoeden wat mij betreft niet af doen aan hoe goed ze voor me is. Klinkt alsof ik het goed wil praten, maar da's voor mij gewoon de balans.
mijn moeder drukte mijn hand uiteindelijk tegen de pan aan en toen ik voelde hoeveel pijn dat deed heb ik het nooit meer gedaanquote:Dezelfde tikken als jij beschrijft, de "he, pas op" tikken vooral als een vingertje voor de honderdste keer naar een hete pan ging. Dan kun je -als je even om kijkt- er de donder op zeggen dat 't kind zijn pootje verbrandt, of je geeft even een waarschuwingssignaal. Lijkt dat laatste mij beter.
Now why wouldn't God just appear to Pharaoh, and say it himself? Because God works in mysterious, inefficient, and breathtakingly cruel ways.
idioterie.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 10:39 schreef Mustard_Man het volgende:
[..]
mijn moeder drukte mijn hand uiteindelijk tegen de pan aan en toen ik voelde hoeveel pijn dat deed heb ik het nooit meer gedaan
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
eenschquote:Op zaterdag 3 juni 2006 10:40 schreef milagro het volgende:
idioterie.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Don't be a f*cking hippie!quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:03 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat maakt me nieuwsgierig.
[..]
Het toebrengen van pijn ( ) leidt wel degelijk tot blijvende schade. Jij bedoelt ws fysiek, maar ík bedoel emotioneel. Als je kind bang voor je is zal het wellicht naar je luisteren, maar is dat fnuikend voor een evenwichtige ontwikkeling.
De kunst is eerder in te grijpen (en opvoeden begint dus ook al heel vroeg). Slaan of andere lichamelijke pijn toebrengen is absoluut overbodig als je gewoon duidelijk en consequent (!!!) je grenzen aangeeft. Je moet het niet zo ver laten komen dat je respect gehoorzaamheid afdwingt met fysieke macht.
Om maar even een hypothetische knuppel in dit hoenderhok te gooien: Mocht je kind bij mij in de klas zitten en het komt mij ter oren dat jij je kind fysiek pijn doet als disciplinemaatregel, gegarandeerd dat ik daar melding van maak.
Ik begin steeds sterkere vermoedens te krijgen dat TS een kloon is.
Ja, die met de ballen in de bek.
Los van het ethische aspect heb je ook gewoon geen flikker aan het toebrengen van pijn als correctiemiddel. Pijn went, en na een paar keer maakt zelfs een pak slaag geen indruk meer.
Een enkele tik is juist reuze effectief als het hoogstens 2-3 keer in de hele opvoedig voorkomt, maar dan meer om de emotionele kracht die erachter zit.
Een enkele tik is juist reuze effectief als het hoogstens 2-3 keer in de hele opvoedig voorkomt, maar dan meer om de emotionele kracht die erachter zit.
Vampire Romance O+
zou je denkenquote:Op zaterdag 3 juni 2006 10:54 schreef Biancavia het volgende:
Ik begin steeds sterkere vermoedens te krijgen dat TS een kloon is.
maar soms ontstaat er toch een leuke discussie ondanks dat
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Slaan is nooit geen optie,zegt meer over de ouder dan over het kind,als je dat moet gebruiken
* Ghostbuster net doet of dit topic serieus is
* Ghostbuster net doet of dit topic serieus is
I may be wrong, but it's highly unlikely.
Mijn kat hoefde slechts 1 maal een flink corrigerende tik uit te delen idd, aan mijn jongste zoon destijdsquote:Op zaterdag 3 juni 2006 11:05 schreef MouseOver het volgende:
Los van het ethische aspect heb je ook gewoon geen flikker aan het toebrengen van pijn als correctiemiddel. Pijn went, en na een paar keer maakt zelfs een pak slaag geen indruk meer.
Een enkele tik is juist reuze effectief als het hoogstens 2-3 keer in de hele opvoedig voorkomt, maar dan meer om de emotionele kracht die erachter zit.
En ik riep altijd maar "pas op, heet!" als hij te dicht bij het fornuis kwam, waardoor hij op een gegeven moment alles waar hij niet aan mocht zitten maar ook waar hij zelf niet aan wilde zitten ("vies" eten ook bv) zo classificeerde en dat ook uitriep..
De videorecorder was "heet, heet", bepaalde boeken ( ), mama's tas, spinazie, zelfs ijs was "heet, heet"
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Idd... Pijn schrikt af, en soms is het even nodig voor de schrikreactie, maar pijn die verwondingen (blijvend of niet) kan opleveren is sowieso belachelijk...quote:Op zaterdag 3 juni 2006 10:40 schreef milagro het volgende:
idioterie.
misschien is de TS een relkloon, maar d'r zijn voldoende ouders die d'r wel zo over denken. was het nou isabeau d'r vriendin? "verwend zijn" omdat je niet geslagen wordt. ze zal echt niet de enigste zijn..quote:Op zaterdag 3 juni 2006 11:14 schreef milagro het volgende:
[..]
zou je denken
maar soms ontstaat er toch een leuke discussie ondanks dat
Idd. Een vriend van me is net als die vriendin opgevoed. Hij verafschuwd dat en heeft zich voorgenomen dat later beter te doen. Ondertussen heeft hij een hond, en die voedt hij precies hetzelfde op als z'n vader hem opgevoed heeftquote:Op zaterdag 3 juni 2006 11:31 schreef releaze het volgende:
[..]
misschien is de TS een relkloon, maar d'r zijn voldoende ouders die d'r wel zo over denken. was het nou isabeau d'r vriendin? "verwend zijn" omdat je niet geslagen wordt. ze zal echt niet de enigste zijn..
Vampire Romance O+
Huisdieren zeggen inderdaad veel over hoe je je kinderen opvoedt. Mijn pa trapt de hond letterlijk de tuin door. Als mijn moeder 'm niet verboden had 't zelfde met ons te doen... Daar wil ik niet over nadenken. Denk dat pa dan van het politiebureau gehaald had moeten worden.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 11:33 schreef MouseOver het volgende:
Idd. Een vriend van me is net als die vriendin opgevoed. Hij verafschuwd dat en heeft zich voorgenomen dat later beter te doen. Ondertussen heeft hij een hond, en die voedt hij precies hetzelfde op als z'n vader hem opgevoed heeft
Overigens springen wij er dus tussen als hij de hond pakt... Moet hij eerst ons trappen, en dat durft hij niet.
Zelf ben ik ook iemand die engelengeduld heeft, maar ik weet ook vanuit mijn eigen jeugd en persoonlijkheid, dat ik iemand ben die het door heeft wanneer je bij een persoon veel kunt maken, en dat dan ook zal doen. De kans is dan ook aanwezig dat die karaktereigenschap erfelijk isquote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Maar waar we het niet over eens worden is de mate waarin we streng moeten zijn tegen ons (toekomstige) kind als het niet wil luisteren. Ik zelf vind dat een strikte aanpak zeer effectief kan zijn. Ik kijk dan vooral naar mezelf en mijn eigen jeugd, mijn vader had er letterlijk een handje van en ik ben uiteindelijk toch ook aardig uit de verf gekomen, al zeg ik het zelf. Een corrigerende tik vind ik dan nog een zeer lichte methode. Ik ben van mening dat het toebrengen van pijn, zolang het kind er geen blijvende schade aan over houdt, toelaatbaar is mits in een vroeg stadium aangetoond wordt dat die methode werkt. Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
Mijn vriendin heeft echter een engelengeduld en is van mening dat een corrigerende tik het allerlaatste redmiddel is, en dan ook écht wanneer er geen andere manier meer over is om het kind op andere gedachten te brengen. Respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder heeft in mijn ogen een positieve invloed op de leef- en werkhouding van het kind als volwassene.
Daarom denk ik dat je in eerste instantie inderdaad je geduld moet laten spreken, maar zodra je merkt dat er misbruik van gemaakt word, is bij de opvoeding van kinderen een corrigerende tik wel toegestaan.
Dus niet als het kind om 17:35 thuiskomt van buitenspelen met de matteklopper klaar staan (hooguit geen toetje geven), maar wel als het voor de zoveelste keer een glas heeft laten vallen (met opzet) een tik op de handjes geven (stoute hand!).
Ik weet, het is glad ijs en iedereen denkt er anders over, je vroeg om mijn visie... bij deze
Sell not virtue to purchase wealth, nor Liberty to purchase power.
Wat een hoop reacties, erg interessant om allemaal te lezen. Ik waardeer jullie standpunten, ondanks het feit dat ik een andere mening ben toebedeeld.
Één reactie wil ik er graag even uitlichten: "mijn moeder drukte mijn hand uiteindelijk tegen de pan aan en toen ik voelde hoeveel pijn dat deed heb ik het nooit meer gedaan " van Mustard_Man.
Hier geloof ik dus sterk in, het 'door schade en schande wordt men wijs'-principe. Als iets gevaarlijk is, laat zien en voelen waaróm het gevaarlijk is, en de wijze les is voorgoed geleerd. Negatieve ervaringen bestaan in mijn ogen niet, omdat ook negatieve ervaring leiden tot een sterkere persoonlijkheid.
Één reactie wil ik er graag even uitlichten: "mijn moeder drukte mijn hand uiteindelijk tegen de pan aan en toen ik voelde hoeveel pijn dat deed heb ik het nooit meer gedaan " van Mustard_Man.
Hier geloof ik dus sterk in, het 'door schade en schande wordt men wijs'-principe. Als iets gevaarlijk is, laat zien en voelen waaróm het gevaarlijk is, en de wijze les is voorgoed geleerd. Negatieve ervaringen bestaan in mijn ogen niet, omdat ook negatieve ervaring leiden tot een sterkere persoonlijkheid.
Geef je 4 jarig dochtertje mee aan een pedoseksueel, is het meteen voor altijd duidelijk wáárom ze niet met vreemde mannen mee moet gaan.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:45 schreef bouncingvictor het volgende:
Wat een hoop reacties, erg interessant om allemaal te lezen. Ik waardeer jullie standpunten, ondanks het feit dat ik een andere mening ben toebedeeld.
Één reactie wil ik er graag even uitlichten: "mijn moeder drukte mijn hand uiteindelijk tegen de pan aan en toen ik voelde hoeveel pijn dat deed heb ik het nooit meer gedaan " van Mustard_Man.
Hier geloof ik dus sterk in, het 'door schade en schande wordt men wijs'-principe. Als iets gevaarlijk is, laat zien en voelen waaróm het gevaarlijk is, en de wijze les is voorgoed geleerd. Negatieve ervaringen bestaan in mijn ogen niet, omdat ook negatieve ervaring leiden tot een sterkere persoonlijkheid.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Mijn kinderen zullen nooit in een situatie terecht komen waarin ze in hun eentje met dat soort figuren geconfronteerd worden. Je kunt ook overdrijven.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:47 schreef milagro het volgende:
[..]
Geef je 4 jarig dochtertje mee aan een pedoseksueel, is het meteen voor altijd duidelijk wáárom ze niet met vreemde mannen mee moet gaan.
Zo?quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:50 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Mijn kinderen zullen nooit in een situatie terecht komen waarin ze in hun eentje met dat soort figuren geconfronteerd worden. Je kunt ook overdrijven.
En hoe ga jij zoiets voorkomen?
Is het de schuld van de ouders, als hun kinderen aangerand/verkracht/misbruikt worden?
Ja, die met de ballen in de bek.
Alsof je dat onder controle hebt !quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:50 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Mijn kinderen zullen nooit in een situatie terecht komen waarin ze in hun eentje met dat soort figuren geconfronteerd worden. Je kunt ook overdrijven.
Je trekt veel te snel een conclusie. Ik zeg alleen dat ik de intentie heb om mijn kinderen in een dermate veilige en beschermde omgeving op te voeden dat zij zich nooit in de situatie zullen vinden waarin zij in hun eentje met een pedoseksueel geconfronteerd worden. En dan denk ik bijvoorbeeld aan goede en structurele ouderbegeleiding, sporten en spelen in eigen huis of tuin, etc.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:51 schreef Biancavia het volgende:
[..]
Zo?
En hoe ga jij zoiets voorkomen?
Is het de schuld van de ouders, als hun kinderen aangerand/verkracht/misbruikt worden?
Hoewel je natuurlijk gewoon zit je fukken hierzo, toch een serieus antwoord.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:50 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Mijn kinderen zullen nooit in een situatie terecht komen waarin ze in hun eentje met dat soort figuren geconfronteerd worden. Je kunt ook overdrijven.
Iedere leraar kan er 1 zijn, iedere schoolmeester, iedere creche medewerker, de buurman, de oppas van 18+ ,
En aangezien het meestal niet iets is waar men voor uitkomt en we natuurlijk onmogelijk iedere man kunnen gaan wantrouwen, is er altijd een kans dat je je kind ongewild achterlaat bij een enge man.
Ik geef enkel maar aan hoe ridicuul je stelling is, dat je altijd moet vóelen om te begrijpen dat iets gevaarlijk of niet wenselijk is, ook als het een kind betreft.
Gelukkig ben je een relkloon, anders zou ik me ernstig zorgen maken
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Je kunt je kinderen ook tè beschermend opvoeden.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:56 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Je trekt veel te snel een conclusie. Ik zeg alleen dat ik de intentie heb om mijn kinderen in een dermate veilige en beschermde omgeving op te voeden dat zij zich nooit in de situatie zullen vinden waarin zij in hun eentje met een pedoseksueel geconfronteerd worden. En dan denk ik bijvoorbeeld aan goede en structurele ouderbegeleiding, sporten en spelen in eigen huis of tuin, etc.
Ja, die met de ballen in de bek.
je moet wel proberen een beetje geloofwaardig te blijven, schat, anders gaat dit topic dichtquote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:56 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Je trekt veel te snel een conclusie. Ik zeg alleen dat ik de intentie heb om mijn kinderen in een dermate veilige en beschermde omgeving op te voeden dat zij zich nooit in de situatie zullen vinden waarin zij in hun eentje met een pedoseksueel geconfronteerd worden. En dan denk ik bijvoorbeeld aan goede en structurele ouderbegeleiding, sporten en spelen in eigen huis of tuin, etc.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Wat anderen ook al zeggen, je loopt te fucken, maar mocht je echt dusdanig *uhm laat ik 't netjes houden* vreemd denken...quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:56 schreef bouncingvictor het volgende:
Je trekt veel te snel een conclusie. Ik zeg alleen dat ik de intentie heb om mijn kinderen in een dermate veilige en beschermde omgeving op te voeden dat zij zich nooit in de situatie zullen vinden waarin zij in hun eentje met een pedoseksueel geconfronteerd worden. En dan denk ik bijvoorbeeld aan goede en structurele ouderbegeleiding, sporten en spelen in eigen huis of tuin, etc.
Ah, dus jouw kinderen gaan niet naar school (pedoseksuele leraren), niet bij vriendjes spelen (pedoseksuele vaders), niet op een sport (pedoseksuele trainers), niet naar de kinderboerderij (pedoseksuele verzorgers) en niet buiten spelen (loslopende pedoseksuelen)? Jij gaat altijd mee, jij gaat ook weer "leren lezen" in groep drie en mee voetballen met achtjarigen?
Ik zou mijn baan maar opgeven, en een prachtige kooi met handboeien voor je kinderen kopen, want die kunnen dus klaarblijkelijk niet eens normaal leven en steeds groter worden met meer vrijheden. Of wou je ze tot hun achttiende thuis houden?
Kortom, met de juiste "intentie" overkomt dit je kind niet? En jij denkt dat de ouders van kinderen die misbruikt zijn (goed, de incest plegende vaders daargelaten) die intentie niet hebben? Dat de ouders van An en Eefje het niet zo belangrijk vonden voor hun kroost te zorgen?
Wordt wakker, ofzo.
De 'voelen'-theorie duidt dan ook enkel op de situatie in huis, je had ook als voorbeeld kunnen noemen dat het gevaarlijk is om in een vliegtuig het World Trade Center in te vliegen. Dat ga ik mijn kind natuurlijk ook niet leren. De meeste ongelukken gebeuren in huis, bij kinderen maar óók bij volwassenen. Dat ze op deze manier leren om voorzichtig te zijn is ook in hun leven als volwassene zeer bruikbaar.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:57 schreef milagro het volgende:
[..]
Hoewel je natuurlijk gewoon zit je fukken hierzo, toch een serieus antwoord.
Iedere leraar kan er 1 zijn, iedere schoolmeester, iedere creche medewerker, de buurman, de oppas van 18+ ,
En aangezien het meestal niet iets is waar men voor uitkomt en we natuurlijk onmogelijk iedere man kunnen gaan wantrouwen, is er altijd een kans dat je je kind ongewild achterlaat bij een enge man.
Ik geef enkel maar aan hoe ridicuul je stelling is, dat je altijd moet vóelen om te begrijpen dat iets gevaarlijk of niet wenselijk is, ook als het een kind betreft.
Gelukkig ben je een relkloon, anders zou ik me ernstig zorgen maken
Overigens stel ik het niet op prijs om uitgescholden te worden. Niet voor 'relkloon' of 'zak', en niet op andere met het vingertje wijzende manieren. Ik vraag enkel om een mening, niet om aangevallen te worden op de mijne. Dat jij er anders over denkt dan ik is prima, ik moet er niet aan denken dat alle kinderen en volwassenen op dezelfde manier opgevoed worden. Want wat bij de één werkt, werkt niet bij de ander. Ik heb het alleen over hoe ik mijn kind graag zie in de toekomst en wat ik van hem verwacht . En dat andere ouders daar óf niet over nadenken, óf wel goed over nadenken maar met een totaal andere insteek, daar heb ik helemaal geen problemen mee.
Ik moet je in deze gelijk geven op het punt van pedoseksuelen in het onderwijs. Dat is iets waar ik me zorgen over maak, de andere genoemde punten zou ik in principe wel redelijk onder controle moeten kunnen houden. Een andere voorzorgsmaatregel dan tegen het kind uitleggen dat het 'meegaan met enge mannen' (simpel gezegd, uiteraard)gevaarlijk is zie ik even niet, maar dat lijkt me iets wat iedere ouder tegen zijn/haar kind zegt. Tenzij iemand een betere methode kent, dan lees ik deze hier graag. het is niet zo dat ik niet open sta voor de ervaringen van anderen.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 15:02 schreef innovative het volgende:
[..]
Wat anderen ook al zeggen, je loopt te fucken, maar mocht je echt dusdanig *uhm laat ik 't netjes houden* vreemd denken...
Ah, dus jouw kinderen gaan niet naar school (pedoseksuele leraren), niet bij vriendjes spelen (pedoseksuele vaders), niet op een sport (pedoseksuele trainers), niet naar de kinderboerderij (pedoseksuele verzorgers) en niet buiten spelen (loslopende pedoseksuelen)? Jij gaat altijd mee, jij gaat ook weer "leren lezen" in groep drie en mee voetballen met achtjarigen?
Ik zou mijn baan maar opgeven, en een prachtige kooi met handboeien voor je kinderen kopen, want die kunnen dus klaarblijkelijk niet eens normaal leven en steeds groter worden met meer vrijheden. Of wou je ze tot hun achttiende thuis houden?
Kortom, met de juiste "intentie" overkomt dit je kind niet? En jij denkt dat de ouders van kinderen die misbruikt zijn (goed, de incest plegende vaders daargelaten) die intentie niet hebben? Dat de ouders van An en Eefje het niet zo belangrijk vonden voor hun kroost te zorgen?
Wordt wakker, ofzo.
Overigens wijken we nu wel af van het originele onderwerp, en ik wil graag benadrukken dat ik slechts pleit voor een vorm van geweld wanneer dat nodig is, niet continu. Ook al lijken sommigen hier dat niet helemaal goed te begrijpen.
Goed voorbeeld,zo idioot is zn gedachtengang wel jaquote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:47 schreef milagro het volgende:
[..]
Geef je 4 jarig dochtertje mee aan een pedoseksueel, is het meteen voor altijd duidelijk wáárom ze niet met vreemde mannen mee moet gaan.
Rij met je auto tegen de boom,zonder je kind zn gordeltje om te doen
HA dat zal hem leren,volgende keer wel om doen he`
I may be wrong, but it's highly unlikely.
Moonah en Releaze, mijn post ging eigenlijk meer over de reacties van mensen die categorisch tegen het gebruik van "de tik" zijn. Dat zie ik gewoon anders. Of de (al dan niet gemeende) intentie van TS aan mijn definitie daarvan voldoet, betwijfel ik ook.
Heb ik er trouwens overheen gelezen of heeft TS nog geen antwoord gegeven op de vraag omtrent het disciplineren van zijn vriendin?
Heb ik er trouwens overheen gelezen of heeft TS nog geen antwoord gegeven op de vraag omtrent het disciplineren van zijn vriendin?
I'll be walking home after drinking all my pennies. I'll keep passing the open windows. I'll dance, even if I have nowhere to do it but in my own living room.
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
~ How do I feel this good, sober?
~ For the night is dark and full of terrors
Ik hoop dat TS een kloon is. Zo niet, dan hoop ik dat hij geen kinderen krijgt .quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:52 schreef Plastic_Power het volgende:
[..]
TS heeft een beetje anger management "issues"
Fout in gebruikersnaam.
Is Fok aansprakelijk voor mijn schade?
Kloon van?
In mn omgeving zie ik juist de kinderen die streng zijn opgevoed degene zijn die zich af gaan zetten tegen de ouders. Ik zelf ben heel losjes opgevoed net als mn zusje en wij hebben nooit echt moeilijk gedaan of lopen krijsen om snoep. Respect haal je niet uit een tik...
In mn omgeving zie ik juist de kinderen die streng zijn opgevoed degene zijn die zich af gaan zetten tegen de ouders. Ik zelf ben heel losjes opgevoed net als mn zusje en wij hebben nooit echt moeilijk gedaan of lopen krijsen om snoep. Respect haal je niet uit een tik...
"Meisje kijk me aan en laat je tranen lopen.
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
om nog even terug te komen op je OP, waarin je vertelt dat je vader een handje van zaken had, en dat jij toch nog ook "goed uit de verf" bent gekomen, dit hoeft in de verste verte niet voor jouw kind te gelden, je zegt het zelf. Jij als ouder moet adequaat inspelen op de persoonlijke behoeften van het kind, en niet jouw eigen behoeften, van het meppen, om iets te leren.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 15:05 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Want wat bij de één werkt, werkt niet bij de ander. Ik heb het alleen over hoe ik mijn kind graag zie in de toekomst en wat ik van hem verwacht . En dat andere ouders daar óf niet over nadenken, óf wel goed over nadenken maar met een totaal andere insteek, daar heb ik helemaal geen problemen mee.
Er wordt tegenwoordig niks meer erin gemept, en deze inconsistentie zal je kind hoogstwaarschijnlijk ook opvallen naarmate hij of zij ouder wordt. Op school praat men over zaken of krijg ik straf, thuis krijg ik een klap, waarom moet dat zo? Waarom praat pa niet? Waarom kent hij slaan als enige straf? En waarom doet mama het niet?
Het kind zal zich misschien ontzettend tegen je gaan verzetten, want dat mag tegenwoordig. Overal worden kinderen steeds (sneller) mondiger gemaakt, want dat hoort bij het hele individualisatie gebeuren, het aanleren van zelfstandigheid, etc, want die zaken hebben ze later in het echte leven nodig. Er zal een conflict optreden, en zeker in de puberteit, waardoor jij en dat achterlijke slaan van je, je kind psychisch zullen schaden waarvan je nu nog geen flauw idee hebt in welke mate dat zal zijn en hoe het hun ontwikkeling zal verstoren. Je denkt nu misschien, ach het zal wel niet zo erg zijn, easy way out, maar wat voor de een werkt, werkt niet voor de ander.
Je denkt veel te makkelijk over opvoeding. je kijkt niet verder dan je eigen ik. de consequenties van je gedrag bagetalliseer je. storend, vind ik dat. denk er met je vriendin nog maar een paar jaartjes over na, wisen up, en misschien dat ik dan straks jouw puinzooi niet hoef op te ruimen.
Ik geloof dat seksueel geweld en dergelijke in 9 van de 10 gevallen juist niet door vreemde/enge mannen komt. Je kan je kind beter uitleggen dat ook opa, de oom, de buurjongen, de lieve gymleraar etc. hun handen thuis dienen te houden.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 15:12 schreef bouncingvictor het volgende:
Een andere voorzorgsmaatregel dan tegen het kind uitleggen dat het 'meegaan met enge mannen' (simpel gezegd, uiteraard)gevaarlijk is zie ik even niet, maar dat lijkt me iets wat iedere ouder tegen zijn/haar kind zegt.
En je kind met het handje tegen iets heets aandrukken om het een bepaalde wijze (???) les te leren is kindermishandeling.
"Dear life, When I said "can my day get any worse?" it was a rhetorical question, not a challenge."
Dat klopt helemaalquote:Op zaterdag 3 juni 2006 16:31 schreef Isabeau het volgende:
[..]
Ik geloof dat seksueel geweld en dergelijke in 9 van de 10 gevallen juist niet door vreemde/enge mannen komt. Je kan je kind beter uitleggen dat ook opa, de oom, de buurjongen, de lieve gymleraar etc. hun handen thuis dienen te houden.
[quote]Op zaterdag 3 juni 2006 15:54 schreef JoeyT het volgende:
Kloon van?
In mn omgeving zie ik juist de kinderen die streng zijn opgevoed degene zijn die zich af gaan zetten tegen de ouders. Ik zelf ben heel losjes opgevoed net als mn zusje en wij hebben nooit echt moeilijk gedaan of lopen krijsen om snoep. Respect haal je niet uit een tik...
[/quote
Dat is mijn ervaring ook, uit mijn eigen jeugd waarin mijn zussen en ik tamelijk vrij werden gelaten. Juist omdat we de vrijheid kregen om bijvoorbeeld te zien hoe laat we thuis kwamen, deden we geen gekke dingen en gingen we uit onszelf op een redelijke tijd naar huis. We hadden wel respect voor onze ouders en hielpen ze waar we konden met karweitjes. Onze vriendin daarentegen moest altijd op een bepaalde tijd thuis zijn en geen minuut later en zij ging altijd kijken of ze niet toch iets later kon komen en vervolgens hadden ze heibel en had ze zo'n week straf(allerlei karweitjes doen) Mijn moeder heeft nog nooit geslagen, zij kon zo kijken dat je wist dat je iets had gedaan wat niet goed was. En zo doe ik het eigenlijk ook. Met de oudste heb ik zelden strijd om dingen zoals uitgaan en dergelijke. Met mijn jongens gaat het ook heel goed, ze weten heel goed wat wel en niet mag en zijn hele sociale kinderen.
het volgende naar aanleiding van hand tegen hete pan houden:
Ik heb nog nooit een hand tegen een hete pan hoeven houden om duidelijk te maken dat zoiets gevaarlijk is. Ze kwamen gewoon ook nooit in mijn keuken als ik aan het koken was, en mijn koksmessen en bleekmiddelen heb ik altijd buiten hun bereik gehouden tot ze een jaar of 7 waren, toen snapten ze wel dat je je daar heel erg door kon bezeren.Maar we leren ze wel met bepaalde dingen omgaan. Met oud en nieuw bijvoorbeeld mogen ze onder begeleiding van mijn man vuurwerk afsteken zodat ze weten op welke gevaren ze moeten letten. Zelfs jonge kinderen kunnen al veel begrijpen hoor, je kunt echt wel iets aan ze duidelijk maken.
Kloon van?
In mn omgeving zie ik juist de kinderen die streng zijn opgevoed degene zijn die zich af gaan zetten tegen de ouders. Ik zelf ben heel losjes opgevoed net als mn zusje en wij hebben nooit echt moeilijk gedaan of lopen krijsen om snoep. Respect haal je niet uit een tik...
[/quote
Dat is mijn ervaring ook, uit mijn eigen jeugd waarin mijn zussen en ik tamelijk vrij werden gelaten. Juist omdat we de vrijheid kregen om bijvoorbeeld te zien hoe laat we thuis kwamen, deden we geen gekke dingen en gingen we uit onszelf op een redelijke tijd naar huis. We hadden wel respect voor onze ouders en hielpen ze waar we konden met karweitjes. Onze vriendin daarentegen moest altijd op een bepaalde tijd thuis zijn en geen minuut later en zij ging altijd kijken of ze niet toch iets later kon komen en vervolgens hadden ze heibel en had ze zo'n week straf(allerlei karweitjes doen) Mijn moeder heeft nog nooit geslagen, zij kon zo kijken dat je wist dat je iets had gedaan wat niet goed was. En zo doe ik het eigenlijk ook. Met de oudste heb ik zelden strijd om dingen zoals uitgaan en dergelijke. Met mijn jongens gaat het ook heel goed, ze weten heel goed wat wel en niet mag en zijn hele sociale kinderen.
het volgende naar aanleiding van hand tegen hete pan houden:
Ik heb nog nooit een hand tegen een hete pan hoeven houden om duidelijk te maken dat zoiets gevaarlijk is. Ze kwamen gewoon ook nooit in mijn keuken als ik aan het koken was, en mijn koksmessen en bleekmiddelen heb ik altijd buiten hun bereik gehouden tot ze een jaar of 7 waren, toen snapten ze wel dat je je daar heel erg door kon bezeren.Maar we leren ze wel met bepaalde dingen omgaan. Met oud en nieuw bijvoorbeeld mogen ze onder begeleiding van mijn man vuurwerk afsteken zodat ze weten op welke gevaren ze moeten letten. Zelfs jonge kinderen kunnen al veel begrijpen hoor, je kunt echt wel iets aan ze duidelijk maken.
Wow dan ben je toch best een loser... Verder ben je idd een relkloon, dus ik besteed geen aandacht meer aan dit topicquote:Op zaterdag 3 juni 2006 14:45 schreef bouncingvictor het volgende:
Één reactie wil ik er graag even uitlichten: "mijn moeder drukte mijn hand uiteindelijk tegen de pan aan en toen ik voelde hoeveel pijn dat deed heb ik het nooit meer gedaan " van Mustard_Man.
Hier geloof ik dus sterk in, het 'door schade en schande wordt men wijs'-principe. Als iets gevaarlijk is, laat zien en voelen waaróm het gevaarlijk is, en de wijze les is voorgoed geleerd. Negatieve ervaringen bestaan in mijn ogen niet, omdat ook negatieve ervaring leiden tot een sterkere persoonlijkheid.
"Meisje kijk me aan en laat je tranen lopen.
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Fijn dat je drie uur later daar even aandacht aan besteedt, en fijn dat je verder weg blijft.
Aan schelden heb ik echt geen behoefte. Bedankt voor je zinnige bijdrages.
Aan schelden heb ik echt geen behoefte. Bedankt voor je zinnige bijdrages.
Niet boos worden,denk om je laminaatvloerquote:Op zaterdag 3 juni 2006 18:04 schreef bouncingvictor het volgende:
Fijn dat je drie uur later daar even aandacht aan besteedt, en fijn dat je verder weg blijft.
Aan schelden heb ik echt geen behoefte. Bedankt voor je zinnige bijdrages.
I may be wrong, but it's highly unlikely.
jullie kunnen zeggen wat jullie willen, maar toch heb ik het gevoel dat JUIST omdat ouders van tegenwoordig te soft zijn voor hun kinderen... dat deze zo asociaal worden en problemen veroorzaken. het lijkt ook wel of ouders hier vaak zelf geen benul van hebben. ("wat zeg je? mijn zoon heeft een oude man beroofd? dat kan nooit! thuis is het altijd zo'n engel!!!1")
ik zag toevallig ongeveer een maand geleden nog in de supermarkt hoe een kindje maar bleef klieren, (dingen uit de rekken pakken en op de grond gooien, krijsen e.d) moeders had er genoeg van en het jochie ging ouderwets over de knie. vervolgens was er zo'n dik pauperwijf die tegen de moeder ging schreeuwen dat dat kindermishandeling is en blablabla.
ja heel goed van je hoor, de autoriteit van de moeder ondermijnen, waar bemoei je je mee dikke kutsnol.
ik zag toevallig ongeveer een maand geleden nog in de supermarkt hoe een kindje maar bleef klieren, (dingen uit de rekken pakken en op de grond gooien, krijsen e.d) moeders had er genoeg van en het jochie ging ouderwets over de knie. vervolgens was er zo'n dik pauperwijf die tegen de moeder ging schreeuwen dat dat kindermishandeling is en blablabla.
ja heel goed van je hoor, de autoriteit van de moeder ondermijnen, waar bemoei je je mee dikke kutsnol.
Now why wouldn't God just appear to Pharaoh, and say it himself? Because God works in mysterious, inefficient, and breathtakingly cruel ways.
Ben ik wel met je eens.maar als je ze goed opvoed,is een blik of stemverheffing al genoeg.
I may be wrong, but it's highly unlikely.
Ja precies. Een kind mag je niet serieus mishandelen natuurlijk maar wat je zegt met tik over de billen, kan een goeie actie zijn. Op een bepaald punt helpen woorden niet meer. Kind zal echt geen dik trauma eraan overhouden. Zolang je niet met de zweep erover gaat en het niet dagelijks gebeurd. Een kind heeft nu eenmaal niet alles voor het zeggen dat het voor eeuwig kan blijven doorkloten.
Heeft niets met 'soft' te maken.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 18:50 schreef Mustard_Man het volgende:
jullie kunnen zeggen wat jullie willen, maar toch heb ik het gevoel dat JUIST omdat ouders van tegenwoordig te soft zijn voor hun kinderen...
Kinderen zoeken nou eenmaal grenzen. Dat is heel normaal. En als ouders daar niet consistent en duidelijk in zijn, zal een kind maar blijven doorgaan tot 'de grens van dat moment is bereikt'. Ben je daarentegen eenduidig, helder en voorspelbaar in je gedrag en hetgeen je toelaat, dan zal een blik of stemverheffing (zoals GhostBuster al noemt) voldoende zijn om een kind te doen stoppen.
Overigens, de meeste ouders die fysiek geweld gebruiken jegens hun kinderen doen dit uit onmacht (wwarmee ik het zeer zeker niet goedpraat!!). Konden en wisten zij anders, dan zouden ze dat het liefst willen.
Het enge aan de ideeën van TS, of hij nou kloon is of niet, is dat hij vooropgezet van plan is geweld te gaan gebruiken in zijn opvoeding.
Edit: Typo
[ Bericht 1% gewijzigd door Moonah op 03-06-2006 19:34:00 ]
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het slaan door haar vader is je vriendin blijkbaar minder goed bevallen dan jou.
quote:GEDICHT 6:
Een monster onder het bed, jij joeg hem weg.
De bal vast in de boom, jij was lang genoeg.
Veiligheid en angst in één gestalte,
de mantel om jouw schouders
geeft mij warmte.
Bezorgt mij rillingen.
Je sterkte en je zwakte.
Papa, ik ben zo bang.
Voor je liefde, voor je pijn.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Op zaterdag 3 juni 2006 18:50 schreef Mustard_Man het volgende:
jullie kunnen zeggen wat jullie willen, maar toch heb ik het gevoel dat JUIST omdat ouders van tegenwoordig te soft zijn voor hun kinderen... dat deze zo asociaal worden en problemen veroorzaken. het lijkt ook wel of ouders hier vaak zelf geen benul van hebben. ("wat zeg je? mijn zoon heeft een oude man beroofd? dat kan nooit! thuis is het altijd zo'n engel!!!1")
ik zag toevallig ongeveer een maand geleden nog in de supermarkt hoe een kindje maar bleef klieren, (dingen uit de rekken pakken en op de grond gooien, krijsen e.d) moeders had er genoeg van en het jochie ging ouderwets over de knie. vervolgens was er zo'n dik pauperwijf die tegen de moeder ging schreeuwen dat dat kindermishandeling is en blablabla.
ja heel goed van je hoor, de autoriteit van de moeder ondermijnen, waar bemoei je je mee dikke kutsnol.
Ik denk eerder dat het met desinteresse van ouders te maken heeft. Kind met sleutel om de nek en de hele dag op straat hangen omdat ouders nergens te bekennen zijn bijvoorbeeld. Als je een gezellig gezinsleven biedt worden kinderen niet zo gauw asociaal. En van slaan worden ze zeker geen modelburgers
Hoe erger hetgene is wat ze doen en hoe ouder ze zijn hoe harder je mag slaan vindt ik. Heb vroeger ook wel eens een paar tikken gehad, niks mis mee.
Dat 'dikke pauperwijf' heeft anders wel gelijk. "ouderwets over de knie" is puur het resultaat van haar eigen onmacht en frustratie dat een gevolg is van het feit dat ze niet eerder optrad of niet wist wat ze moest doen.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 18:50 schreef Mustard_Man het volgende:
ik zag toevallig ongeveer een maand geleden nog in de supermarkt hoe een kindje maar bleef klieren, (dingen uit de rekken pakken en op de grond gooien, krijsen e.d) moeders had er genoeg van en het jochie ging ouderwets over de knie. vervolgens was er zo'n dik pauperwijf die tegen de moeder ging schreeuwen dat dat kindermishandeling is en blablabla.
ja heel goed van je hoor, de autoriteit van de moeder ondermijnen, waar bemoei je je mee dikke kutsnol.
..///
Vind ik niet, je kan een kind iets 60 keer uitleggen of hem een keer een klap geven, dat tweede is toch echt veel effectiever.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 20:54 schreef wipes66 het volgende:
[..]
Dat 'dikke pauperwijf' heeft anders wel gelijk. "ouderwets over de knie" is puur het resultaat van haar eigen onmacht en frustratie dat een gevolg is van het feit dat ze niet eerder optrad of niet wist wat ze moest doen.
Sommige kinders zijn ook gewoon allejezus dwars, koppig, vervelend, irritant en strontvervelend.
Niet op elk kind heeft een boze blik of woorden zin, een tik daarintegen...
Niet op elk kind heeft een boze blik of woorden zin, een tik daarintegen...
als jij je kind 60 keer iets moet uitleggen en hij luistert nog niet dan is er sowieso al iets "fout" gegaan tijdens de opvoeding van het kind waardoor hij niet naar je luistert. dan ben je waarschijnlijk veel te laks geweest in de omgang, doe maar dit, doe maar dat. Totaal geen grenzen gesteld, of je grenzen duidelijk gemaakt. En grenzen kunnen duidelijk gemaakt worden voor kinderen zonder dat je ze een mep verkoopt. That's the whole point. Ouders die slaan om hun kind het zwijgen op te brengen of te laten doen wat zij willen hebben vaak nog nooit iets anders structureel geprobeerd. Dat is niet erg, als opvoeder moet je het ook allemaal leren, maar wanneer je merkt dat je je kinderen moet slaan voor ontzag, dan moet je heel snel over je eigen handelingen reflecteren en desnoods "hulp" inschakelen.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 20:58 schreef BazzieK het volgende:
[..]
Vind ik niet, je kan een kind iets 60 keer uitleggen of hem een keer een klap geven, dat tweede is toch echt veel effectiever.
Een draaideurcrimineel onthoofden is ook vele malen effectiever dan hem celstraf of een boete geven. Toch kiezen we niet voor die optie. Denk je dat dat misschien een reden heeft?quote:Op zaterdag 3 juni 2006 20:58 schreef BazzieK het volgende:
[..]
Vind ik niet, je kan een kind iets 60 keer uitleggen of hem een keer een klap geven, dat tweede is toch echt veel effectiever.
Sanity is (not) statistical
Slechte besluitvorming?quote:Op zondag 4 juni 2006 00:40 schreef Maeghan het volgende:
[..]
Een draaideurcrimineel onthoofden is ook vele malen effectiever dan hem celstraf of een boete geven. Toch kiezen we niet voor die optie. Denk je dat dat misschien een reden heeft?
Hoe lang wil je die methode van steeds harder slaan dan gaan volhouden? Op een gegeven moment wordt je zoon in de pubertijd fysiek je gelijke of sterker, pakken we dan een eind hout om ons standpunt duidelijk te maken. Voor je het weet lig je te knokken met je eigen kind.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 20:33 schreef BazzieK het volgende:
Hoe erger hetgene is wat ze doen en hoe ouder ze zijn hoe harder je mag slaan vindt ik. Heb vroeger ook wel eens een paar tikken gehad, niks mis mee.
Hm het gaat steeds meer over het disicplineren en de kwalijke gevolgen van het door de kamer meppen van je peuters (op zich heel bevredigend na een dag hard werken natuurlijk).
Ik hoor erg weinig over het belonen van gewenst gedrag; een complimentje of knuffel voor iets, hoe klein ook, dat goed gaat.
Heeft volgens mij veel meer effect dan met het bamboestokje in de hand afwachten tot er iets gebeurt dat je niet bevalt.
Ik hoor erg weinig over het belonen van gewenst gedrag; een complimentje of knuffel voor iets, hoe klein ook, dat goed gaat.
Heeft volgens mij veel meer effect dan met het bamboestokje in de hand afwachten tot er iets gebeurt dat je niet bevalt.
Er is een verschil tussen streng en consequent zijn, en je kind willens en wetens pijn toebrengen door een handje tegen de pan te drukken.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 18:50 schreef Mustard_Man het volgende:
jullie kunnen zeggen wat jullie willen, maar toch heb ik het gevoel dat JUIST omdat ouders van tegenwoordig te soft zijn voor hun kinderen... dat deze zo asociaal worden en problemen veroorzaken. het lijkt ook wel of ouders hier vaak zelf geen benul van hebben. ("wat zeg je? mijn zoon heeft een oude man beroofd? dat kan nooit! thuis is het altijd zo'n engel!!!1")
ik zag toevallig ongeveer een maand geleden nog in de supermarkt hoe een kindje maar bleef klieren, (dingen uit de rekken pakken en op de grond gooien, krijsen e.d) moeders had er genoeg van en het jochie ging ouderwets over de knie. vervolgens was er zo'n dik pauperwijf die tegen de moeder ging schreeuwen dat dat kindermishandeling is en blablabla.
ja heel goed van je hoor, de autoriteit van de moeder ondermijnen, waar bemoei je je mee dikke kutsnol.
Ik ben streng opgevoed door mijn moeder, zusjes ook, en er heeft er nooit een uberhaupt maar in de supermarkt lopen klieren. Dat is namelijk prima te voorkomen. Die moeder deed het niet goed door te meppen, want ze had dat gedrag al veel eerder de kop in moeten en kunnen drukken. Hup, kind in het zitje van het wagentje en overal vanaf blijven. Niks geen meppen bij nodig.
Alle vier keurig uitgepakt, nooit met politie in aanraking gekomen, goede opleidingen, keurige relaties en gezellige vriendschappen, nooit toeter in het weekend, keurig u-zeggend... Geen meppen in de supermarkt voor nodig geweest, ook geen vingertjes tegen pannen, maar gewoon streng en consequent zijn (en soms een schriktik bij gevaar...)
Dat punt komt ook idd... Mijn vriend heeft zijn pa weleens (weliswaar als geintje) naar zijn kamer "gestuurd"... Toen pa (100 kg) niet wilde gaan, heeft vriendlief 'm even de trap op gedragen.quote:Op zondag 4 juni 2006 08:12 schreef woniya het volgende:
Hoe lang wil je die methode van steeds harder slaan dan gaan volhouden? Op een gegeven moment wordt je zoon in de pubertijd fysiek je gelijke of sterker, pakken we dan een eind hout om ons standpunt duidelijk te maken. Voor je het weet lig je te knokken met je eigen kind.
Nu was dat gewoon stoeien, maar als het gemeend was, had pa dus niks meer in te brengen gehad. Sta je daar... Worden inderdaad onwijze vechtpartijen, maar je autoriteit als ouder ben je volledig kwijt.
Zeker weten dat dat veel meer impact heeft!quote:Op zondag 4 juni 2006 11:32 schreef mgerben het volgende:
Ik hoor erg weinig over het belonen van gewenst gedrag; een complimentje of knuffel voor iets, hoe klein ook, dat goed gaat.
Heeft volgens mij veel meer effect dan met het bamboestokje in de hand afwachten tot er iets gebeurt dat je niet bevalt.
Plús dat de sfeer en de band daardoor veel positiever en liefdevoller is.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Niet om mezelf ervoor op de borst te kloppen, maar ik heb mijn kids nooit geslagen, enkel consequent nee is nee, en stemverhef en soms een "naar je kamer en je komt er pas uit als je weer normaal kan doen" en dan te weten dat er geen enkele kamerdeur op slot kan, ze bleven braaf zitten
En nu ze in tienerleeftijd zijn, heb ik eigenlijk weinig problemen met ze, ik kan me echt niet voorstellen dat ik, in de weinige echte aanvaringen die ik met ze heb, zou uithalen naar ze.
Het is niet nodig sowieso niet, en het idee alleen al, dat ik ga slaan omdat ze niet doen wat ik wil , niet vinden wat ik vind
Ik kreeg vroeger zelf wel klappen als ik, zonder te gaan schelden, dingen zei die de ouder niet welgevallig waren, en de machteloosheid die je dan voelt, en ook in zekere zin de vernedering.
"IK zeg gewoon wat ik vind en dan dit???"
En nu ze in tienerleeftijd zijn, heb ik eigenlijk weinig problemen met ze, ik kan me echt niet voorstellen dat ik, in de weinige echte aanvaringen die ik met ze heb, zou uithalen naar ze.
Het is niet nodig sowieso niet, en het idee alleen al, dat ik ga slaan omdat ze niet doen wat ik wil , niet vinden wat ik vind
Ik kreeg vroeger zelf wel klappen als ik, zonder te gaan schelden, dingen zei die de ouder niet welgevallig waren, en de machteloosheid die je dan voelt, en ook in zekere zin de vernedering.
"IK zeg gewoon wat ik vind en dan dit???"
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik heb een nichtje die is opgevoed met klappen.
Bijna alles werd opgelost met slaan.
Opvallend was dat:
- Het duurde minstens 20 klinkende meppen voordat ze ging huilen, en dan nog ging ze door met wat niet mocht.
- Ze sloeg haar knuffels en poppen de hele kamer door.
- Ze probeerde andere mensen, van allerlei leeftijden, te "disciplineren" met klappen en trappen. (Tegen de schenen trappen was het effectiefst merkte ze.)
Dat was toen ze in de leeftijd van 3 tot en met 7 of 8 was, vanaf toen weet ik niet hoe het verder ging want toen heb ik contact met mijn hele familie opgegeven.
Maar mijn indruk van die aanpak is dat het erg inefficient was en dat het kind er alleen maar een beroerder karakter van kreeg.
Bijna alles werd opgelost met slaan.
Opvallend was dat:
- Het duurde minstens 20 klinkende meppen voordat ze ging huilen, en dan nog ging ze door met wat niet mocht.
- Ze sloeg haar knuffels en poppen de hele kamer door.
- Ze probeerde andere mensen, van allerlei leeftijden, te "disciplineren" met klappen en trappen. (Tegen de schenen trappen was het effectiefst merkte ze.)
Dat was toen ze in de leeftijd van 3 tot en met 7 of 8 was, vanaf toen weet ik niet hoe het verder ging want toen heb ik contact met mijn hele familie opgegeven.
Maar mijn indruk van die aanpak is dat het erg inefficient was en dat het kind er alleen maar een beroerder karakter van kreeg.
---Grtz---------Spacehamster-->
Waarschuwing: Posts van deze user kunnen een hoog gehalte aan cynisme bevatten.
Waarschuwing: Posts van deze user kunnen een hoog gehalte aan cynisme bevatten.
Zo herken ik ook vaak de kinderen in mijn klas die thuis geslagen worden. Conflicten worden fysiek opgelost aangegaan. Dát is immers het voorbeeld dat ze van huis uit hebben meegekregen.quote:Op zondag 4 juni 2006 14:18 schreef Spacehamster het volgende:
Ik heb een nichtje die is opgevoed met klappen.
Bijna alles werd opgelost met slaan.
Toen ik daar met een moeder over in gesprek was, zei ze: "Oh, nee, hij mag écht geen andere kinderen slaan. Nee, ook zijn zusje thuis niet. De enige die klappen uitdeelt ben ik. "
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
klappen uitdelen in de puberteit is ook helemaal niet meer nodig als je het in de vroege jeugd goed gedaan heb, dus daar zit helemaal geen probleem. ook al geeft mijn mams wel met regelmaat me een tik tegen me kop maar daar is toch niks mis mee wanneer je loopt te klieren. en natuurlijk zou ik dat kleine vrouwtje helemaal de tyfus in kunnen meppen maar dan ben je toch niet goed bij je hoofd? ik woon in hun huis dus ik heb me maar gewoon te gedragen, als ik mn hand ook maar 1 keer naar mn ouders zou uitsteken gooien ze me hendig snel het huis uit.
oh, en jullie worden allemaal vriendelijk bedankt. een beetje mijn moeder voor kindermishandelaar uitmaken pfff.
als je op de juiste momenten billenkoek e.d geeft dan is er echt niks aan het handje.
en ja, je kan wel leuk zeggen dat jij je kinderen nooit slaat en dat het allemaal goed met ze gaat. maar dat geldt ook gewoon voor vele kinderen die wel tikken krijgen. nee, niet allemaal natuurlijk, maar dan ligt het gewoon aan de ouders die te hard of op de verkeerde momenten meppen. en dat geldt ook gewoon voor de mensen die niet consequent of goed genoeg zijn met de 'normale' straffen. dus. hoi.
oh, en jullie worden allemaal vriendelijk bedankt. een beetje mijn moeder voor kindermishandelaar uitmaken pfff.
als je op de juiste momenten billenkoek e.d geeft dan is er echt niks aan het handje.
en ja, je kan wel leuk zeggen dat jij je kinderen nooit slaat en dat het allemaal goed met ze gaat. maar dat geldt ook gewoon voor vele kinderen die wel tikken krijgen. nee, niet allemaal natuurlijk, maar dan ligt het gewoon aan de ouders die te hard of op de verkeerde momenten meppen. en dat geldt ook gewoon voor de mensen die niet consequent of goed genoeg zijn met de 'normale' straffen. dus. hoi.
Now why wouldn't God just appear to Pharaoh, and say it himself? Because God works in mysterious, inefficient, and breathtakingly cruel ways.
|
|
