Mogen we hieruit opmaken dat je je vriendin slaat als ze het eten niet om 18 uur op tafel heeft staan?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
Ik begrijp dat de ietwat radicale houding die ik in deze heb kan zorgen voor wat onbegrip, maar soms vraag ik me af of we in alle betutteling tegenwoordig niet te ver zijn doorgeschoten.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:09 schreef Slarioux het volgende:
Geweld lost geen fuck op en het is een zwaktebod tegen je kind. Als je een peuter, kleuter of whatever al niet kan opvoeden zonder klappen uit te gaan delen, wat voor een fucking vader ben je dan?
In welke zin merk je dat?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:20 schreef BobRooney het volgende:
Alleen ik merk nu sinds ik vader ben, dat het allemaal anders is, dan ik me had voorgesteld.
Mijn vriendin hebben ook over heel veel dingen gepraat, en nagedacht. Bijvoorbeeld met speelgoed, ik stelde me voor dat Riley alleen met speelgoed zou spelen, waar ze wat van zou leren enzo, mijn vriendin was het met me eens. Dus dat had ik gekocht op een gegeven moment, maar daar vind ze dus echt geen reet aan. Ze vindt het veel leuker om zich van de bank te laten vallenquote:
precies. er zijn veel meer manieren om een kind te straffen voor zijn gedrag dan gelijk uithalen. slaan symboliseert voor mij ook een onmacht om op een creatievere manier om te gaan met het ongewenste gedrag van je kind. daarnaast is het in de opvoeding belangrijk dat je het gewenste gedrag positief bekrachtigt. Heb je al met je vriendin verzonnen hoe je dat gaat doen, of stokt het bij jou bij klappen uitdelen? Als jij en je vriendin kinderen willen nemen zou ik me eerst eens verdiepen in dat soort pedagogische vraagstukken. Er valt veel van een kind te maken zonder klappen en zonder uren overleg met je 4-year-old. Jij en je vriendin lijken aan twee uitersten te staan, en niet door te hebben dat er een middenweg is, die misschien wel wat meer tijd kost voor jullie als ouder, maar veel beter zou kunnen zijn voor de ontwikkeling van het kind. En als je kinderen neemt, dan gaat hun positieve ontwikkeling boven vrijwel alles, da's jouw verantwoordelijkheid als ouder, imo.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:35 schreef mgerben het volgende:
Ik ben het niet met jouw vriendin eens.
Tegen een peuter van 3 die een koekje heeft gepikt zeg je niet 'jantje ik moet eens met je praten' of 'we moeten eens afspraken maken'. Dat is flauwekul.
Maar... meppen is fout. Omdat je daarmee aan de peuter een volwassene laat zien die zichzelf niet in de hand heeft. Dat is een ontzettend slecht voorbeeld voor het kind.
Een beetje er tussenin. Het strafhoekje of strafminuten op de gang werken uitstekend omdat je daarmee heel duidelijk de peuter buitensluit van je genegenheid en liefde. Dat komt hard aan.
Dat gezegd hebbende: opzettelijk klieren: Tik.
Kun je uitleggen wat je daarmee bedoelt?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
. Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
Soms helpt het zelfs niet om de beste vader ter wereld te zijn, terwijl je kind blijft klieren. Heb jij kinderen?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:10 schreef Gripper het volgende:
Mogen we hieruit opmaken dat je je vriendin slaat als ze het eten niet om 18 uur op tafel heeft staan?
Want dan zul je vast een prima vader zijn hoor
Dat maakt me nieuwsgierig.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Mijn vriendin en ik worden 'een dagje ouder' (al is overdrijven ook een vak)
Het toebrengen van pijn (quote:Een corrigerende tik vind ik dan nog een zeer lichte methode. Ik ben van mening dat het toebrengen van pijn, zolang het kind er geen blijvende schade aan over houdt, toelaatbaar is mits in een vroeg stadium aangetoond wordt dat die methode werkt.
Je slaat je vriendin? Of ben je een kloon? Of interpreteer ik deze zin niet goed?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
't Lijkt me in dit opzicht wel handig.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:03 schreef Hyperdude het volgende:
Papa's zijn streng en mama's zijn lief
Ik zie niet echt een probleem in enigszins verschillende manieren van opvoeden binnen een gezin. Als je op 1 lijn gaat zitten krijg je zo'n politiek correcte middle of the road opvoeding. Nog meer toekomstig Vinexvee![]()
Niet elke ervaring is goed. De gehele "opvoedervaring" die mijn pa me heeft bij gebracht (ook wel, het gebrek aan...) laat ik persoonlijk liever achterwege in de opvoeding van latere kinderen. Ik mag er misschien sterker door geworden zijn, het heeft me zo vaak pijn gedaan dat ik liever zie dat mijn kids op een andere manier sterk worden.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:03 schreef Hyperdude het volgende:
Wel "geinig" hoe bijna iedereen hier over het "disciplinerende" wat TS noemt heen valt. Als ik het zo lees denkt ie er gewoon over na en probeert wat van zijn eigen ervaringen in te passen in de opvoeding van zijn kid(s).
Dat ben ik met je eens. Alleen denkt TS wel positief over zijn opvoeding, ook al gaan zijn opmerkingen over pijn doen mij te ver.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:08 schreef innovative het volgende:
[..]
Niet elke ervaring is goed. De gehele "opvoedervaring" die mijn pa me heeft bij gebracht (ook wel, het gebrek aan...) laat ik persoonlijk liever achterwege in de opvoeding van latere kinderen. Ik mag er misschien sterker door geworden zijn, het heeft me zo vaak pijn gedaan dat ik liever zie dat mijn kids op een andere manier sterk worden.
Nieuwsgierig naar wat?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:03 schreef Moonah het volgende:
[..]
Dat maakt me nieuwsgierig.
[..]
Het toebrengen van pijn () leidt wel degelijk tot blijvende schade. Jij bedoelt ws fysiek, maar ík bedoel emotioneel. Als je kind bang voor je is zal het wellicht naar je luisteren, maar is dat fnuikend voor een evenwichtige ontwikkeling.
De kunst is eerder in te grijpen (en opvoeden begint dus ook al heel vroeg). Slaan of andere lichamelijke pijn toebrengen is absoluut overbodig als je gewoon duidelijk en consequent (!!!) je grenzen aangeeft. Je moet het niet zo ver laten komen dat je respect gehoorzaamheid afdwingt met fysieke macht.
Om maar even een hypothetische knuppel in dit hoenderhok te gooien: Mocht je kind bij mij in de klas zitten en het komt mij ter oren dat jij je kind fysiek pijn doet als disciplinemaatregel, gegarandeerd dat ik daar melding van maak.
Voor iemand die zichzelf "warm" en "intelligent" noemt in z'n profiel, vind ik je een ongelofelijk harteloze zak... Psychische schade ontkennen, of in ieder geval komt het niet voor bij jouw kinderen. Tuurlijk, en jouw kinderen gaan vast ook geen homo worden, of kiezen voor een carriere in de kunst, of in ieder geval iets doen waar jíj een hekel aan hebt, alleen omdat het jóúw kinderen zijn?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:18 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Nieuwsgierig naar wat?
En ik geloof niet zo in 'emotionele schade', ik beschouw dit meer als een fabeltje of iets wat in ieder geval niet bij een kind van mij zou kunnen toeslaan, als ik nogmaals kijk naar mezelf en mijn ervaringen.
Je/u hebt gelijk in de bewering dat je consequent moet zijn in de opvoeding, daarom denken mijn vriendin en ik hier nu al uitgebreid over na voordat we ook nog maar gaan probéren om een kind te maken. Wie weet is er wel sprake van zo'n fundamenteel meningsverschil dat het voor ons niet verstandig is om een nieuw leven op de wereld te zetten. Maar in mijn ogen is consequent zijn met harde hand niet als vloeken in de kerk, het is aan mij om haar dit duidelijk te maken.
En op dat laatste ga ik niet uitgebreid in, maar niemand heeft het recht om zich te bemoeien met de manier waarop ik mijn kinderen opvoed. Ik bepaal wat ík een goede manier vind, ik bemoei me ook niet met al die verwende koters die me het bloed onder de nagels vandaan halen. Wat ik in elk geval niet wil is dat mijn kind zo wordt. Als een andere ouder zich daarmee gaat bemoeien, dan is hij/zij nog niet met me klaar.
Naar jullie leeftijden.quote:
Wil je werkelijk het beste voor je kind, verdiep je dan eens in ontwikkelingspsychologie. Ik zuig die emotionele schade niet uit mijn duim.quote:En ik geloof niet zo in 'emotionele schade', ik beschouw dit meer als een fabeltje of iets wat in ieder geval niet bij een kind van mij zou kunnen toeslaan, als ik nogmaals kijk naar mezelf en mijn ervaringen.
Ehm, je/u hoeft geen u te zeggen hoor.quote:Je/u hebt gelijk in de bewering dat je consequent moet zijn in de opvoeding, daarom denken mijn vriendin en ik hier nu al uitgebreid over na voordat we ook nog maar gaan probéren om een kind te maken.
Ik zou niet als ouder maar als leerkracht melding maken.quote:En op dat laatste ga ik niet uitgebreid in, maar niemand heeft het recht om zich te bemoeien met de manier waarop ik mijn kinderen opvoed. Ik bepaal wat ík een goede manier vind, ik bemoei me ook niet met al die verwende koters die me het bloed onder de nagels vandaan halen. Wat ik in elk geval niet wil is dat mijn kind zo wordt. Als een andere ouder zich daarmee gaat bemoeien, dan is hij/zij nog niet met me klaar.
Die heb je dan ook gekregen. Ga je er nog inhoudelijk op reageren? Of wil je weer alleen reacties die in je straatje passen?quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:44 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik ben hier niet om persoonlijk aangevallen te worden, ik ben slechts benieuwd naar jullie visie op discipline.
Als je dit serieus meent, dan houdt een discussie over opvoeding en wel/niet slaan eigenlijk al op. De redenen om een kind niet te slaan of op andere wijze te mishandelen zijn uiteindelijk voornamelijk gebaseerd op emotionele gevolgen voor het kind (daar gelaten wanneer er fysieke schade is).quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:18 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
En ik geloof niet zo in 'emotionele schade', ik beschouw dit meer als een fabeltje of iets wat in ieder geval niet bij een kind van mij zou kunnen toeslaan, als ik nogmaals kijk naar mezelf en mijn ervaringen.
Ik weet niet of dat zo zwart/wit is. Als kind heb ik ook wel tikken gehad, en ik heb niet het idee dat ik daar iets aan heb over gehouden of wat dan ook. Het lijkt me wel dat het een uiterst middel moet zijn, en niet een manier om iets ongewensts er "uit te rammen".quote:Op vrijdag 2 juni 2006 20:46 schreef Isabeau het volgende:
Ik blijf bij "wie niet zonder slaan een kind kan opvoeden, kan het ook niet met slaan".
Dat ben ik met je eens. Als je het van slaan moet hebben, denk ik dat de opvoeding uiteindelijk niet zal slagen (Als in : Het "eindproduct" zal geen evenwichtige volwassene zijn).quote:Op vrijdag 2 juni 2006 20:56 schreef Isabeau het volgende:
Ik zie het wel zo zwart witIk kan me best voorstellen dat je als ouder op een gegeven moment met je handen in je haar en tot het uiterste getergd overgaat tot het uitdelen van een klap en ik veroordeel het op dat moment echt niet, maar ik geloof niet dat het de opvoeding an sich ten goede komt. Als je het van slaan moet hebben, dan heb je het 'ouder zijn' niet begrepen.
Dat is precies wat ik bedoel.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 20:59 schreef Alicey het volgende:
Dat ben ik met je eens. Als je het van slaan moet hebben, denk ik dat de opvoeding uiteindelijk niet zal slagen (Als in : Het "eindproduct" zal geen evenwichtige volwassene zijn).
GRIJSquote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:13 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Ik begrijp dat de ietwat radicale houding die ik in deze heb kan zorgen voor wat onbegrip, maar soms vraag ik me af of we in alle betutteling tegenwoordig niet te ver zijn doorgeschoten.
Als ik jengelende kinderen in de supermarkt zie die maar door blijven zeuren totdat ze een snoepje uit het rek mogen pakken, denk ik echt dat een tik op dat moment veel meer zegt dan dat je als ouder door de knieën gaat en het kind alsnog zijn/haar zin geeft. Ik pleit natuurlijk niet voor structureel geweld, moge dat duidelijk zijn.
Ik herken dit wel ja. En als je ouder wordt ga je je ouders ook helemaal niet meer serieus nemen. Ik kreeg ook wel eens een schoen naar m'n hoofd, en je krijgt als kind toch een houding van "kom maar op dan". Niet dat ik mishandeld ben hoor! Maar slaan is wel echt het ultieme zwaktebod, wanneer je het op geen enkele andere manier meer kunt 'winnen' van je kind.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:34 schreef Maeghan het volgende:
[..]
GRIJS
Oftwel: je kunt ook gewoon nee zeggen en consequent zijn, je hebt meer keuze dan toegeven of meppen.
Als kind van ouders die een 'corrigerende tik' helemaal geen probleem vonden: ik vind het dat wel. Ik heb het altijd als vernederend ervaren en als overbodig. Als je een kind moet slaan heb je geen werkelijke macht. Dan doet het kind iets wel of niet omdat het bang is en niet omdat het beseft waarom het dat wel of niet moet doen. Bovendien vind ik het een zwaktebod: waarom sla je je kind wel en je buurman van twee meter lang en twee meter breed niet als ie vervelend doet? Omdat je je kind kan hebben en je buurman niet. Ik verwijt het mijn ouders nog steeds en ik vraag me af hoe jij wilt testen hoe je kind het ervaart en of het je later wel of niet kwalijk zal nemen dat je het geslagen hebt.
Ja, dat gevoel had ik ook wel na het lezen van de openingspost.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:43 schreef Razztwizzle het volgende:
En trouwens, ik vind het eng hoe erg TS in het midden laat wat hij nou precies allemaal bij z'n vriendin uitvreet als ze niet genoeg 'gedisciplineerd' is naar zijn mening.
TS heeft een beetje anger management "issues"quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:43 schreef Razztwizzle het volgende:
[..]
En trouwens, ik vind het eng hoe erg TS in het midden laat wat hij nou precies allemaal bij z'n vriendin uitvreet als ze niet genoeg 'gedisciplineerd' is naar zijn mening.
Inderdaad. De band met mijn moeder is redelijk hersteld, maar verre van perfect. Ik vind dan ook dat wat zij deed op z'n minst grensde aan mishandeling, zo niet soms over die grens heen ging. Mijn moeder heeft het echter altijd over een corrigerende tik. Dat is dus ook het probleem met deze kwestie. Als je het hebt over corrigerende tik of lichamelijke straffen, wat bedoel je dan precies? Wat vind je acceptabel? Je kind slaan met een riem of mattenklopper? Een tik op de vingers? Een schop onder de kont? Mijn moeder verstond er blijkbaar een serie schoppen in rug en zij onder, of je eens goed de traptreden van dichtbij laten bekijken. Mijn vader heeft me amper geslagen. De enige keer dat ik me kan herinneren had ie me zo hard geslagen dat z'n handafdruk op m'n kont stond, dus dat is me wel bijgebleven, maar dat is eenmalig geweest en daar heeft ie dan ook z'n excuses voor aangeboden. Ik heb op dat vlak altijd meer respect gehad voor hem dan voor mijn moeder die erop hysterisch los gilde en mepte (zo zie ik het dus).quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:50 schreef Razztwizzle het volgende:
Wat ik trouwens wel altijd bij mijn ouders merkte dat de echte 'tikken' altijd kwamen bij een schrikreactie. Als ik bij een hete pan stond of m'n handjes op zo'n kipbraadding buiten bij een slager wilde leggen dan *pets* NIET DOEN! - zo'n reactie. Het zinloze gooien met schoenen of echt een gerichte pets kwam maar heeel weinig voor, en eigenlijk alleen vanuit m'n moeder, die het verbaal nooit van me 'winnen' kon en net als ik altijd het laatste woord wilde hebben.
M'n vader bleef altijd rustig, en raad eens voor wie ik op dit moment het meeste respect heb? Juistdie rustige man, waarvan je wanneer hij dan ècht eens boos werd ook goed onder de indruk was, zonder fysiek geweld te gebruiken. Ik denk dat TS hier misschien over moet nadenken. Wat werkt bij kleine kindjes betekent niet dat je ook kinderen er aan overhoudt waar je later op goede voet mee door het leven kan, die je respecteren en van je houden.
In mijn geval is het zelfs zo dat ik daar heel erg lang over getwijfeld heb, en er eigenlijk nog niet uit ben. Tot zo ver het al dan niet bestaan van emotionele schade.quote:het komt wel een beetje over alsof ik hopeloos gefrustreerd ben over m'n moeder, wat natuurlijk niet zo is, maar het geeft (hoop ik) aan voor de methoden van welke ouder in mijn gezin ik meer respect opbreng, het is dus niet zo dat ik niet van m'n moeder hou ofzo
![]()
quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:18 schreef bouncingvictor het volgende:
[..]
Als een andere ouder zich daarmee gaat bemoeien, dan is hij/zij nog niet met me klaar.
Is het je bedoeling trouwens om voortdurend zo dreigend over te komen? Nogmaals, je profileert je zelf als een onplezierig personage imo, die slechts wil horen wat er in je straatje past.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 19:44 schreef bouncingvictor het volgende:
ik ben niet de juiste persoon voor dat soort foefjes.
Ik ga niet kijken, maar je 'smiley' geven me het gevoel dat het allemaal alleen maar bijdraagt aan het beeld van een 'enge man'. En hij wil kinderen.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 23:58 schreef tonks het volgende:
Moet je eens kijken hoe hij in fotoboeken reageert
Hoe rationeel kun je zijn? Al ondersteun ik in dit geval van harte de eventuele keuze om geen kind op de wereld te zetten hoor, maar het klinkt wel heel afstandelijk.quote:Je/u hebt gelijk in de bewering dat je consequent moet zijn in de opvoeding, daarom denken mijn vriendin en ik hier nu al uitgebreid over na voordat we ook nog maar gaan probéren om een kind te maken. Wie weet is er wel sprake van zo'n fundamenteel meningsverschil dat het voor ons niet verstandig is om een nieuw leven op de wereld te zetten.
Kom je uit een streng gelovig gezin of zo? God die dreigt met hel en verdoemenis, vader die slaat met de riem en de dokter, de onderwijzer en de werkgever als middelpunt van het heelal en als autoriteiten die geen tegenspraak dulden en alleen al om hun functie respect afdwingen?quote:Respect voor autoriteit en een zekere angst voor je opvoeder heeft in mijn ogen een positieve invloed op de leef- en werkhouding van het kind als volwassene.
Brrr.quote:Op vrijdag 2 juni 2006 17:08 schreef bouncingvictor het volgende:
..
Ik merk ook in mijn huidige relatie dat deze werkwijze zorgt voor stabiliteit en wederzijds respect tussen mijn vriendin en mij.
..
Honden hoef je zelfs niet te disciplineren doormiddel van een "corrigerende tik". Je kan gewoon een zwaai maken in de lucht en dan gaat zijn kop vanzelf wel naar beneden en als dat niet werkt kan je hem gewoon bij zijn hals pakken en naar beneden trekken.quote:Op zaterdag 3 juni 2006 03:31 schreef Roquefort het volgende:
Een hond disciplineer je misschien, baas-gehoorzame relatie.
Maar je kind niet, en je vriendin al helemaal niet.
Je lijkt echt eng. Komt door je vader zo te lezen.![]()
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |