Disciplineren, waar ligt voor jou de grens?

quote:

Op zondag 4 juni 2006 11:32 schreef mgerben het volgende:

Ik hoor erg weinig over het belonen van gewenst gedrag; een complimentje of knuffel voor iets, hoe klein ook, dat goed gaat.
Heeft volgens mij veel meer effect dan met het bamboestokje in de hand afwachten tot er iets gebeurt dat je niet bevalt.

Zeker weten dat dat veel meer impact heeft!
Plús dat de sfeer en de band daardoor veel positiever en liefdevoller is.

Niet om mezelf ervoor op de borst te kloppen, maar ik heb mijn kids nooit geslagen, enkel consequent nee is nee, en stemverhef en soms een "naar je kamer en je komt er pas uit als je weer normaal kan doen" en dan te weten dat er geen enkele kamerdeur op slot kan, ze bleven braaf zitten

En nu ze in tienerleeftijd zijn, heb ik eigenlijk weinig problemen met ze, ik kan me echt niet voorstellen dat ik, in de weinige echte aanvaringen die ik met ze heb, zou uithalen naar ze.
Het is niet nodig sowieso niet, en het idee alleen al, dat ik ga slaan omdat ze niet doen wat ik wil , niet vinden wat ik vind


Ik kreeg vroeger zelf wel klappen als ik, zonder te gaan schelden, dingen zei die de ouder niet welgevallig waren, en de machteloosheid die je dan voelt, en ook in zekere zin de vernedering.
"IK zeg gewoon wat ik vind en dan dit???"

Ik heb een nichtje die is opgevoed met klappen.
Bijna alles werd opgelost met slaan.
Opvallend was dat:
- Het duurde minstens 20 klinkende meppen voordat ze ging huilen, en dan nog ging ze door met wat niet mocht.
- Ze sloeg haar knuffels en poppen de hele kamer door.
- Ze probeerde andere mensen, van allerlei leeftijden, te "disciplineren" met klappen en trappen. (Tegen de schenen trappen was het effectiefst merkte ze.)

Dat was toen ze in de leeftijd van 3 tot en met 7 of 8 was, vanaf toen weet ik niet hoe het verder ging want toen heb ik contact met mijn hele familie opgegeven.
Maar mijn indruk van die aanpak is dat het erg inefficient was en dat het kind er alleen maar een beroerder karakter van kreeg.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 14:18 schreef Spacehamster het volgende:
Ik heb een nichtje die is opgevoed met klappen.
Bijna alles werd opgelost met slaan.

Zo herken ik ook vaak de kinderen in mijn klas die thuis geslagen worden. Conflicten worden fysiek opgelost aangegaan. Dát is immers het voorbeeld dat ze van huis uit hebben meegekregen.
Toen ik daar met een moeder over in gesprek was, zei ze: "Oh, nee, hij mag écht geen andere kinderen slaan. Nee, ook zijn zusje thuis niet. De enige die klappen uitdeelt ben ik. "

klappen uitdelen in de puberteit is ook helemaal niet meer nodig als je het in de vroege jeugd goed gedaan heb, dus daar zit helemaal geen probleem. ook al geeft mijn mams wel met regelmaat me een tik tegen me kop maar daar is toch niks mis mee wanneer je loopt te klieren. en natuurlijk zou ik dat kleine vrouwtje helemaal de tyfus in kunnen meppen maar dan ben je toch niet goed bij je hoofd? ik woon in hun huis dus ik heb me maar gewoon te gedragen, als ik mn hand ook maar 1 keer naar mn ouders zou uitsteken gooien ze me hendig snel het huis uit.

oh, en jullie worden allemaal vriendelijk bedankt. een beetje mijn moeder voor kindermishandelaar uitmaken pfff.

als je op de juiste momenten billenkoek e.d geeft dan is er echt niks aan het handje.
en ja, je kan wel leuk zeggen dat jij je kinderen nooit slaat en dat het allemaal goed met ze gaat. maar dat geldt ook gewoon voor vele kinderen die wel tikken krijgen. nee, niet allemaal natuurlijk, maar dan ligt het gewoon aan de ouders die te hard of op de verkeerde momenten meppen. en dat geldt ook gewoon voor de mensen die niet consequent of goed genoeg zijn met de 'normale' straffen. dus. hoi.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 14:51 schreef Moonah het volgende:
Zo herken ik ook vaak de kinderen in mijn klas die thuis geslagen worden. Conflicten worden fysiek opgelost aangegaan. Dát is immers het voorbeeld dat ze van huis uit hebben meegekregen.
Toen ik daar met een moeder over in gesprek was, zei ze: "Oh, nee, hij mag écht geen andere kinderen slaan. Nee, ook zijn zusje thuis niet. De enige die klappen uitdeelt ben ik. "

Inderdaad, kinderen gaan het slaan normaal vinden wanneer hen iets niet zint, dat doen pappa en mamma namelijk ook. Dat zet zich na hun kinderjaren ook door.

Hoewel ik absoluut niet ben voor slaan van een kind (dat heb ik genoeg meegemaakt toen ik klein was, tot het absurde af), moet ik er wel bijzeggen dat de alternatieven ook niet altijd briljant zijn. Zo maken sommige ouders er een sport van om hun kinderen psychisch pijn te doen: vernederen, minderwaardigheids complexen aanpraten, maar ook gewoon letterlijk doodsangst als opvoedmiddel gebruiken. Dit kan nog veel verdere gevolgen hebben als een tik op de vingers, of pak voor de broek (en dan heb ik het niet over mishandelen maar gewoon een tik zonder lichamelijke schade).

Ik denk dat er niet een vaste manier is waarop je kinderen kan opvoeden, dat hangt ook van de omstandigheden en het kind af. Met hele kleine kinderen moet je denk ik redelijk bot zijn, dus duidelijk boos worden en duidelijke consequenties, simpelweg omdat ze nog niet toe zijn aan psychologische manier. Later denk ik dat het veel belangrijker is om een goede vertrouwensband met je kind op te bouwen dan ze constant af te schrikken. Als ze het gevoel hebben dat ze niet met je kunnen praten zullen ze dat ook niet doen, met als gevolg dat er een hoop achterbakse dingen gebeuren en dat er een kloof komt tussen kinderen en ouders.

Wat ik niet snap aan TS is dat hij aan de andere kant het kind de duidelijke consequenties van hun daden wil laten zien en aan de andere kant ze compleet beschermd wil opvoeden, dat strookt niet met elkaar.

Mensen, er is echt iets niet goed met ts. Iemand ooit die foto van m gezien?
En dan al deze fratsen. Ik ga er niet eens inhoudelijk op in
En als ik jou een zak wil noemen, dan noem ik je een zak. Anders zal ik je ff door dat bushokje tyfen. Wannabe moderator
En wat vindt je vriendin nou van al je domme acties? Want daar geef je nooit antwoord op.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:14 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik heb het kind geschapen, dus het is mijn taak, verantwoordelijkheid en plicht om het kind op mijn manier te vormen, niet die van een docent.

Helaas voor jou, maar je leeft nu eenmaal niet in een vacuum, maar in een samenleving waarbinnen wetten en normen en waarden gelden. Daar dien je rekening mee te houden.

Verder denk ik dat "alle vaardigheden om het in dit leven ver te kunnen schoppen" verder strekt dan rekenen en taalvaardigheid.

"Ik duld in de toekomst geen bemoeienis."
Wat wou je eraan gaan doen dan? Als je niet wilt dat anderen zich met je leven bemoeien moet je vooral geen kinderen nemen, want als mensen je ergens over zullen lastigvallen is het wel je kind en hoe je het opvoedt. Ofwel omdat ze vinden dat je iets doet waardoor het kind gevaar loopt bijvoorbeeld, of omdat het kind gedrag vertoont wat gevaar of ongemak voor anderen oplevert. Als je daar niet tegen kunt raad ik je ten zeerste een vasectomie aan.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:27 schreef bouncingvictor het volgende:

Ik kies voor een bepaalde stijl van opvoeden die in mijn ogen de beste en meest effectieve is, dat moet ik dan toch zelf weten?

Dat ligt eraan wat die stijl is. Als daar "pijn toebrengen" bij hoort volgens jou ben ik blij dat die bemoeizuchtige mensen bestaan.

quote:

Als ik mijn huis van binnen roze wil verven, dan zal iedereen dat afschuwelijk vinden, maar als ik graag in een roze huis woon dan laat ik mij toch door niemand tegenhouden, alleen maar omdat zij een andere mening hebben dan ik?

Of jouw huis roze is maakt niet uit. Dat doet niemand zeer, het doet je huis niet zeer, en het is voor niemand lastig. Verder vind ik de vergelijking toch wel zeer mank, want je huis schilderen is niet bepaald vergelijkbaar met het opvoeden van een kind.

quote:

Ik zie de uitdaging juist in het scheppen van een wezen dat een stapje beter is dan de meeste anderen.

Een kind is een mens, geen uitdaging of prestigeproject.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:14 schreef bouncingvictor het volgende:
Moonah, klaarblijkelijk ben je docente in het basisonderwijs. Wat mij een beetje verontrust is de gedachte dat je het als je taak ziet om de kinderen op te voeden, dat is niet de reden waarom ik mijn kind naar een school zou willen sturen. Ik wil dat het daar leert schrijven, rekenen, etc. Kortom; dat het daar alle vaardigheden leert om het in dit leven ver te kunnen schoppen.
Het is de taak van de docent om dat aan het kind te leren, maar niet om te bepalen hoe een ouder het kind behandelt. Dit leidt in mijn optiek tot een soort kinder-eenheidsworst. Ik heb het kind geschapen, dus het is mijn taak, verantwoordelijkheid en plicht om het kind op mijn manier te vormen, niet die van een docent. Verder heb ik veel respect voor je beroep, maar bovengenoemd punt is iets waar ik me toch wel een beetje zorgen over maak. Ik duld in de toekomst geen bemoeienis.

In dat geval zul je een gouvernante moeten nemen. Een kind zit een groot deel van de dag op school. Ook daar zal het beloond worden voor goed gedrag, en gestraft worden voor slecht gedrag. Dit zal dus in jouw geval nooit op jouw wijze plaats vinden.

School is de plaats waar de meeste kinderen sociale omgang en interactie vinden. Daar valt voor jou niets tegen te doen. Je zult er niet bij zijn.
Daarnaast is een school wel degelijk belangrijk als het gaat om het signaleren van gedragsproblemen. En als die gedragsproblemen mogelijk ontstaan vanuit misbruik of mishandeling, dan moet daar natuurlijk wel stappen tegen genomen worden.

Dat jij niet wil dat een ander zich met jouw kinderen of hun opvoeding bemoeit, is allemaal leuk en aardig, maar totaal onhaalbaar.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:27 schreef bouncingvictor het volgende:

[..]

Ik zie de uitdaging juist in het scheppen van een wezen dat een stapje beter is dan de meeste anderen.

En heb je daar al genoeg lebensraum voor?

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:14 schreef bouncingvictor het volgende:
Moonah, klaarblijkelijk ben je docente in het basisonderwijs. Wat mij een beetje verontrust is de gedachte dat je het als je taak ziet om de kinderen op te voeden, dat is niet de reden waarom ik mijn kind naar een school zou willen sturen. Ik wil dat het daar leert schrijven, rekenen, etc. Kortom; dat het daar alle vaardigheden leert om het in dit leven ver te kunnen schoppen.

Oeh, klaag me aan!
Wat een bekrompen visie heb jij. Ouders, school en de rest van de maatschappij zijn samen verantwoordelijk voor het welbevinden van een kind. Ik (en met mij natuurlijk de rest van onderwijzend Nederland) leer kinderen o.a. rekenen, taal en schrijven, maar zeer zeker leer ik ze ook in een groep te functioneren en zich sociaal op te stellen. ik draag zorg voor hun sociaal emotionele welbevinden, ik leer hen hoe ze vriendjes kunnen maken, etcetc.
Jij zou in de jaren '50 moeten leven!

quote:

Het is de taak van de docent om dat aan het kind te leren, maar niet om te bepalen hoe een ouder het kind behandelt.

Als jij je kind mishandelt is het zeer zeker mijn taak dat te signaleren en daar werk van te maken.

quote:

Dit leidt in mijn optiek tot een soort kinder-eenheidsworst. Ik heb het kind geschapen, dus het is mijn taak, verantwoordelijkheid en plicht om het kind op mijn manier te vormen, niet die van een docent. Verder heb ik veel respect voor je beroep, maar bovengenoemd punt is iets waar ik me toch wel een beetje zorgen over maak. Ik duld in de toekomst geen bemoeienis.

Maak je borst maar nat!
Je kind is niet je bezit.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:14 schreef bouncingvictor het volgende:
Moonah, klaarblijkelijk ben je docente in het basisonderwijs. Wat mij een beetje verontrust is de gedachte dat je het als je taak ziet om de kinderen op te voeden, dat is niet de reden waarom ik mijn kind naar een school zou willen sturen. Ik wil dat het daar leert schrijven, rekenen, etc. Kortom; dat het daar alle vaardigheden leert om het in dit leven ver te kunnen schoppen.
Het is de taak van de docent om dat aan het kind te leren, maar niet om te bepalen hoe een ouder het kind behandelt. Dit leidt in mijn optiek tot een soort kinder-eenheidsworst. Ik heb het kind geschapen, dus het is mijn taak, verantwoordelijkheid en plicht om het kind op mijn manier te vormen, niet die van een docent. Verder heb ik veel respect voor je beroep, maar bovengenoemd punt is iets waar ik me toch wel een beetje zorgen over maak. Ik duld in de toekomst geen bemoeienis.

Jij hebt het duidelijk nog niet gesnapt. Opvoeding begint en eindigt niet bij het gezin. Je voedt kinderen op om ze onder andere zelfstandig te maken, zelf te kunnen oordelen en besluiten. En dat is nou precies waar een school óók aan meewerkt. Door kinderen te leren rekenen, schrijven stimuleer je zelfstandigheid. Door ze inzicht te geven in binnenschoolse gedragsregels en conflicten met leeftijdsgenootjes leren kinderen op een gegeven moment hun eigen problemen met elkaar op te lossen. Door aan te komen met lessen sociaal-emotionele ontwikkeling leer je hen het reilen en zeilen van de maatschappij, het gewenste gedrag, het ongewenste gedrag, etc. Maar ook televisie voedt kinderen op zo'n manier op, de bibliotheek ook, het politiek beleid. Haal die fabel maar uit je hoofd dat jij de enige die opvoedt, want we dragen allemaal bij aan de ontwikkeling van jouw kind. Je bent maar de eerste in een lange rij (mede)opvoeders, en we kunnen je nog uit de positie ontzetten ook als je niet opvoed overeenkomstig de rechten die het kind heeft. Je staat in de verste verte niet zo sterk als je jezelf waant.
Een gast als jij zou inderdaad maar eens hard moeten nadenken over kinderen, want het wordt almaar duidelijker voor ons dat jij echt geen FLAUW idee hebt wat opvoeding eigenlijk inhoudt.

[ Bericht 0% gewijzigd door releaze op 04-06-2006 17:42:17 (gebeveront) ]

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:27 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik zie de uitdaging juist in het scheppen van een wezen dat een stapje beter is dan de meeste anderen.

Een soort überwezen?
Wat dacht je van de visie dat een kind een individu is met eigen talenten, eigenaardigheden, eigen capaciteiten, een eigen wil, een eigen karakter etcetc...? Leer maar respect hebben voor de eigenheid van je (toekomstige) kind.
Jij kunt geen 'wezen scheppen'.
Tenzij je God heet.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:14 schreef bouncingvictor het volgende:
Ik duld in de toekomst geen bemoeienis.

jij duldt in de toekomst misschien geen bemoeienis, maar je kind heeft een eigen wil, en zo hebben andere mensen die omgang hebben met jouw kind. Daar heb je totaal geen invloed op, en als die bemoeienis er moet komen dan zál ie er komen, want het gaat niet om jouw welbevinden, maar om dat van het kind.

Proberen 'we' hier nu deze meneer op andere gedachten te brengen
gaat niet lukken, dames, het is ofwel een vervelende kloon, of een compleet van God losser

toet toet boing boing

laat het in ajb het eerste zijn , je moet er toch niet aaan denken dat ....

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:45 schreef milagro het volgende:
Proberen 'we' hier nu deze meneer op andere gedachten te brengen
gaat niet lukken, dames, het is ofwel een vervelende kloon, of een compleet van God losser

Of misschien juist een aan-God-vaster, die hebben er ook nog wel eens een handje van.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:46 schreef bouncingvictor het volgende:

[..]

We dwalen hier grandioos af van de insteek van deze 'discussie', namelijk dat ik helemaal niet uit ben op een discussie over mijn manier van opvoeden. Ik ben onvermurwbaar, ik zie dit als een manier die bij mij past, die bij mijn vriendin past en voorál een manier die bij mijn toekomstige kind past. Want wie zegt dat ik niet wil dat het kind zich ontplooit tot een individu met zijn/haar eigen unieke eigenschappen? Ik wil alleen dat het kind exceleert in die eigenschappen, en ik weet zeker dat ik daar niet de enige ouder in ben. Ik voel me hier enorm aangevallen op mijn principes en mijn levenswijze, en dat is bijzonder krenkend. En haal a.u.b. de God-referentie er niet langer bij.

Volgens mij begon je juist dit topic omdat je vriendin het helemaal niet zo eens was met de manier waarop jij kinderen wilde gaan opvoeden (en jij niet met de hare).

Jij stelt nu al eisen aan je kind, terwijl het nog niet eens in de maak is. Je kind moet excelleren in zijn/haar talenten.... Alsof dat kind zelf niets over zijn of haar leven te bepalen heeft, maar jij dat wel even allemaal regelt.

Overigens wordt met kloon niet (een bassie of pipo) bedoeld, maar dit wist je zelf natuurlijk ook best