[POL SC 918] Bert Bakker in z'n roze pullover...

quote:

Leve de hypotheekontwaarding

Iemand die nu kiest voor een nieuwe 30-jarige hypotheek kan er vergif op innemen dat er grote, hele grote veranderingen op stapel staan. Over dertig jaar is bijna alles anders. De gasbel in Slochteren is dan al jaren leeg. Net als vrijwel alle grote olievelden. De rol van de dollar en dus van Amerika is hoogstwaarschijnlijk een stuk kleiner dan nu het geval is. En er zijn veel, heel veel meer ouderen in de wereld. Daar moeten we natuurlijk voor zorgen maar vooral voor betalen.

Kortom grote veranderingen met grote gevolgen. Vrijwel zeker gaan we van een energiecrisis, een dollarcrisis en een vergrijzingcrisis meemaken. Voor huis en hypotheekbezitters is het daarom belangrijk eens stil te staan bij de mogelijke gevolgen daarvan. Eén ding is duidelijk, dit systeem zal onder grote druk komen te staan. En daarom zullen (centrale) bankiers doorgaan op de ingeslagen weg van steeds grotere geldcreatie tegen zo laag mogelijk rente. De korte rente kan lang laag blijven omdat deze door de centrale banken zelf wordt bepaald. Lees op descopist.nl het hele verhaal.

quote:

Leve de hypotheekontwaarding
Willem Middelkoop vrijdag, 24 maart 2006

Geldontwaarding betekent namelijk ook hypotheekontwaarding. In koopkracht omgerekend wordt u hypotheek steeds minder waard. Over 30 jaar lacht u om de hoogte van uw huidige tophypotheek. Net zoals u nu lacht om een tophypotheek van 100.000 gulden uit 1975.

Iemand die nu kiest voor een nieuwe 30-jarige hypotheek kan er vergif op innemen dat er grote, heel grote veranderingen op stapel staan. Over dertig jaar is bijna alles anders. De gasbel in Slochteren is dan al jaren leeg. Net als vrijwel alle grote olievelden. De rol van de dollar en dus van Amerika is hoogstwaarschijnlijk een stuk kleiner dan nu het geval is. En er zijn veel, heel veel meer ouderen in de wereld. Daar moeten we natuurlijk voor zorgen maar vooral voor betalen.
Kortom grote veranderingen met grote gevolgen. Vrijwel zeker gaan we van een energiecrisis, een dollarcrisis en een vergrijzingcrisis meemaken. Voor huis en hypotheekbezitters is het daarom belangrijk eens stil te staan bij de mogelijke gevolgen daarvan.

Eén ding is duidelijk, dit systeem zal onder grote druk komen te staan. En daarom zullen (centrale) bankiers doorgaan op de ingeslagen weg van steeds grotere geldcreatie tegen zo laag mogelijk rente. De korte rente kan lang laag blijven omdat deze door de centrale banken zelf wordt bepaald.
Dat kan omdat in dit financiële systeem geld uit het niets wordt gecreëerd. Een contante stroom van nieuw geld is de basis voor u en mijn hypotheek en de wereldwijde welvaart. Het systeem werkt zo, wereldwijd. In China, Japan en in de VS overal wordt geld gedrukt alsof het niets kost. Op de kosten van de geldpersen, het papier en de inkt na, is dat nog zo ook.

Elk jaar komt er bijvoorbeeld in de EU tien procent aan nieuwe leningen en hypotheken bij. Door extreme verlagingen van de korte rente proberen centrale banken huizenmarkten op peil te houden. Een inzakkende huizenmarkt zou na de beursdalingen levensgevaarlijk zijn voor dit financiële systeem.
Als de economie in de toekomst weer stagneert, zullen centrale banken de korte rente lang laag houden sterk om de economie en dus de huizenmarkt extra te stimuleren. Dat zagen we de afgelopen jaren ook al gebeuren. Al dat extra geld zorgt natuurlijk wel voor geldontwaarding. Slecht voor uw spaargeld maar goed voor u als huisbezitter.

U profiteert op twee manieren.
Geldontwaarding betekent namelijk ook hypotheekontwaarding. In koopkracht omgerekend wordt uw hypotheek steeds minder waard. Over 30 jaar lacht u om de hoogte van uw huidige tophypotheek. Net zoals u nu lacht om een tophypotheek van 100.000 gulden uit 1975.

De inflatie zorgt er ook voor dat de prijs van uw huis niet ver kan dalen. Met een beetje geluk blijven de prijzen jaarlijks met een paar procent stijgen. Maar een paar procent stijging dertig jaar lang zorgt wel voor een verdubbeling van de waarde van uw huis.

Maar wat gebeurt er als dit financiële kaartenhuis een keer ploft. Dat behoort zeker tot de mogelijkheden volgens kenners die ik daarnaar vraag. In dat geval ligt uw hypotheek bovenop de wereldwijde schuldenberg die alleen met een wereldwijde sanering weg te werken is.

En zo moet u maar denken, ze kunnen moeilijk iedereen uit zijn of haar huis zetten.
Mondiaal uithuilen en opnieuw beginnen is dat het devies.

quote:

Vaarwel, Nederlandse industrie!
Mathijs Bouman donderdag, 30 maart 2006

De Nederlandse economie trekt aan en voor het eerst in jaren stijgt de werkgelegenheid weer. Vorig jaar eindigden we met 11.000 meer banen dan we begonnen, zo meldt het CBS vandaag. Maar de fraaie cijfers verbergen een dramatisch verhaal. Het verhaal van de razendsnel verdwijnende Nederlandse industrie.

De groei van de werkgelegenheid in 2005 komt geheel en al voor rekening van de zakelijke dienstverlening en de zorg. In andere sectoren van de economie liep de werkgelegenheid terug. Het snelst in de industrie waar het aantal banen vorig jaar met maar liefst 3,5 procent daalde. Die daling is allesbehalve een incident. Tussen 2001 en 2005 nam de werkgelegenheid in de industrie met meer dan 15 procent af.

Ergens in het begin van de jaren negentig is deze deïndustrialisatie van de Nederlandse economie begonnen. Voor die tijd was de groei van de industriële productie in de regel hoger dan, of in ieder geval gelijk aan, die van de Nederlandse economie als geheel. Vanaf begin jaren negentig bleef de groei van de industrie structureel achter bij die van de gehele economie. Nederland ging over van industrie op dienstverlening.

Dankzij het onvolprezen Statline – de via internet te raadplegen databank van het CBS – is deze stille, maar revolutionaire verandering van de structuur van de economie tot in detail te reconstrueren. Tussen 1993 en 2004 kwamen er in de economie 1,5 miljoen banen bij. In de industrie verdwenen er meer dan honderdduizend. Sommige sectoren werden in die periode feitelijk van de kaart geveegd. Zoals de sector Drukkerijen van verpakkingen waar de werkgelegenheid met meer dan 80 procent daalde, van 2600 naar 500 banen. En de Gebreide en gehaakte artikelenindustrie waar in 1993 nog bijna 3000 mensen werkten, en in 2004 nog maar 300. In de Keramische productenindustrie halveerde de werkgelegenheid van ruim 4000 naar 2000 banen. Het zijn natuurlijk geen sectoren waar beleidsmakers zich dagelijks druk om maken. En waarschijnlijk had u (net als ik) nog nooit een gedachte aan de Nederlandse Gebreide en gehaakte artikelenindustrie gewijd. Maar het zijn wel echte banen die verdwenen zijn, en samen vormen al die kleine industriële sectoren wel de ruggengraat van de Nederlandse industrie.

De achteruitgang van de werkgelegenheid in de industrie is een trend die niet te keren is. De opkomst van goedkope productieplaatsen in Azië zal de ontwikkelingen alleen maar versnellen. We zullen eraan moeten wennen: op enkele hooggespecialiseerde sectoren na, zal de industrie uit Nederland verdwijnen. Dat is geen drama, want de dienstensector zal voldoende nieuwe banen genereren, maar je mag er best een beetje weemoedig van worden.