quote:Laatste reactie was van NanKing
Even gecopy paste van een ander topic van mij
k heb wel vragen over adoptie.
Mijn vriendin en ik willen graag kinderen in de toekomst maar we zijn er niet 100 % over uit hoe. Een van de opties is uiteraard adoptie.
Mijn grootste bezwaar tegen adoptie is 'je koopt je kindje'. Daarintegen bied je het kind wel een betere toekomst dan dat het waarschijnlijk gekregen had.
Mijn angsten zijn, hoe moeilijk het kind het er mee zal krijgen, hoeveel het zal verlangen zijn/haar roots,hoeveel het kind zal missen als het niet weet waar 't vandaan komt.
Zijn er hier mensen die geadopteerd zijn,of heb je zelf een kindje geadopteerd deel je ervaringen hier.
Ter aanvulling, is adoptie alleen iets voor de elite? Aangezien het vrij veel geld kost.
Ik heb het niet moeilijk mee, weet het toen ik een jaar of 5-6 was. Ik heb nog steeds geen verlangen naar mijn roots en ik heb ook geen idee wanneer dat gaat komen, maybe als ik zelf kinderen heb?
Een groot gedeelte zal dat ook te maken hebben met de opvoeding, hoe de omgeving er mee omgaat en jezelf. Mijn ouders zijn er open over geweest. Ik en mijn broetje hebben momenteel geen behoefte aan op het land te gaan bezoeken of interesse in te tonen
Mijn ouders zijn er ook altijd heel open over geweest, en heel makkelijk, maar nu langzamerhand heb ik wel door, dat ze er wat meer moeite mee hebben, dat ik serieuze plannen heb, om te gaan zoeken naar mijn biologische ouders.
quote:Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.Op zaterdag 18 maart 2006 19:29 schreef Miss_kausalaya het volgende:
ben ook geadopteerd..toen ik een half jaar was, uit India.. en ja ik heb er wel soms moeite mee dat ik geadopteerd ben, en ik wil ook echt mijn biologische moeder gaan zoeken.
Mijn ouders zijn er ook altijd heel open over geweest, en heel makkelijk, maar nu langzamerhand heb ik wel door, dat ze er wat meer moeite mee hebben, dat ik serieuze plannen heb, om te gaan zoeken naar mijn biologische ouders.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?
interessant topic. Ik ben zelf ook geadopteerd. Toen ik een half jaar oud was, ben ik geadopteerd uit Indonesië (Jakarta). Toen ik de leeftijd had dat ik zou snappen wat adoptie was, hebben mijn ouders het me uitgelegd en verteld. Ik weet echt niet meer welke leeftijd dat was eigenlijk.
Ik heb er zelf eigenlijk geen moeite mee dat ik geadopteerd ben. Eigenlijk heb ik hetzelfde als _wie.
Mijn broer (overigens niet m'n bloed-eigen broer, ook geadopteerd) daarentegen had er toen ie klein was wel erge moeite mee. Hij had door dat hij een ander kleurtje had dan de rest van de kindjes in z'n klas en kreeg er zware minderwaardigheidscomplexen van en snapte niet wat hij hier nou deed...etc. Dat is langzamerhand verdwenen en volgens mij heeft hij er nu geen moeite mee.
Wanneer ik wel benieuwd zou zijn naar mijn biologische ouders, zouden mijn ouders (pleegouders vind ik een verschrikkelijk woord) daar geen problemen mee hebben. Sterker nog; toen ze nog voor een soort van Unicef werkte en ze naar Indonesië moesten, hebben ze nog gezocht voor me, maar geen enkel spoor kunnen vinden.
Ik ben na mijn adoptie nooit meer terug geweest naar Indonesië. Dat is wel iets wat ik ooit nog eens wil doen. Het lijkt me interessant om te zien waar ik nou werkelijk vandaan kom. Misschien dat mijn behoefte om mijn biologische ouders te vinden later in mijn leven nog wel komt, maar voorlopig niet.
Typmuts
Wij hebben vorige week de rekening voor de verplichte VIA bijeenkomsten binnengekregen. Ze staan gepland voor augustus t/m november van dit jaar. Nu las ik in een rapport op internet dat in de praktijk zo´n 40% van de aanmelders in dit stadium stopt door de rekening niet te betalen vanwege zwangerschap, verbreken relatie o.i.d. Op de yahoo mailinglijst is er in ieder geval al 1 iemand die 3 maanden eerder mag instromen dus wie weet zijn we al in mei aan de beurt.
Het blijft nu wel lastig omdat we nog steeds in de medische molen zitten en ik het liefst dat circuit wil afronden zodat we 100% voor adoptie kunnen gaan. De rekening voor de VIA is in ieder geval wel het eerste concrete stapje sinds we ons in februari vorig jaar hebben aangemeld voor adoptie.
Wat goed om ervaringsverhalen te lezen van mensen die geadopteerd zijn! Het is zo enorm verschillend hoe mensen ermee omgaan. Als mijn toekomstige kindje op zoek wil gaan naar haar/zijn roots dan ben ik zeker bereid om te helpen zoeken. Het lijkt mij logisch dat je ook wil weten wat je biologische achtergrond is. Helaas is dat voor sommigen niet te achterhalen want veel adoptiekinderen in China bijvoorbeeld (het land waar wij voor willen gaan' worden te vondeling gelegd.
Heb je al iets gehoord over de via bijeenkomsten?
Hoeveel bijeenkomsten zijn het eigenlijk?
quote:een stukje weten waar je vandaan komt, je moeder gewoon weer zien na zo'n lange tijd, je hebt toch altijd wel een beeld voor ogen waarom ze me heeft afgestaan, mja als je het zeker weet, als ze je het heeft verteld.. denk dat het wel fijn is, en ja idd wat je ook al zegt, een stukje wat je nu mist.. ik ben nu ook bij ouders, en ik zie ze ook wel als ouders, maar tja, hoe leg ik het uit, je weet dat je biologische ouders het niet zijn, en dat die aan de andere kant van de wereld wonen...is toch wel een prettig idee om uberhaupt te weten of ze nog leven, en hoe het met ze gaat, etc etc..Op zaterdag 18 maart 2006 23:22 schreef NanKing het volgende:
[..]
Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?
Grootste wens ever is dan ook om in elk geval mijn moeder te ontmoeten.
Mocht ze geen contact met me willen, begrijp ik dat, en respecteer ik die keuze, maar dan weet ik wel dat ze nog leeft! Dat is al heel fijn als ik dat zou weten...
quote:Helaas zijn we niet naar voren geschoven in de planning. We gaan dus gewoon in augustus naar de bijeenkomsten. In totaal zijn het 6 bijeenkomsten met verschillende onderwerpen als de adoptiedriehoek (biomoeder, kind, adoptieouders), hechtingsproblematiek etc. Op zich ben ik er niet rouwig om dat we pas in augustus terecht kunnen. Dat geeft ons nog even tijd om verder te gaan in de medische malle molen en ons psychisch voor te bereiden op de stap naar adoptie. Mr. Donner heeft accoord gegeven om de adoptieleeftijd te verhogen en het leeftijdsverschil tussen ouders en kind van max. 40 jaar naar 44 jaar te vergroten. Het voorstel komt eind dit jaar als het goed is in de kamer. Voor ons biedt dat meer mogelijkheden, dus dat is fijn nieuws.Op woensdag 3 mei 2006 21:39 schreef mrien het volgende:
Ondertussen zijn we in mei aanbelandt
Heb je al iets gehoord over de via bijeenkomsten?
Hoeveel bijeenkomsten zijn het eigenlijk?
quote:dat had ik onlangs ook gelezenOp donderdag 4 mei 2006 16:42 schreef Slaapmeisje het volgende:
[..]
Helaas zijn we niet naar voren geschoven in de planning. We gaan dus gewoon in augustus naar de bijeenkomsten. In totaal zijn het 6 bijeenkomsten met verschillende onderwerpen als de adoptiedriehoek (biomoeder, kind, adoptieouders), hechtingsproblematiek etc. Op zich ben ik er niet rouwig om dat we pas in augustus terecht kunnen. Dat geeft ons nog even tijd om verder te gaan in de medische malle molen en ons psychisch voor te bereiden op de stap naar adoptie. Mr. Donner heeft accoord gegeven om de adoptieleeftijd te verhogen en het leeftijdsverschil tussen ouders en kind van max. 40 jaar naar 44 jaar te vergroten. Het voorstel komt eind dit jaar als het goed is in de kamer. Voor ons biedt dat meer mogelijkheden, dus dat is fijn nieuws.
ik moest meteen aan jou en je man denken
quote:Tijdens het raadsonderzoek werd ons ook verteld dat we in aanmerking kwamen voor een kindje uit Nederland. Prachtig natuurlijk maar er zat een addertje onder het gras. De bio moeder heeft nog 1 jaar het 'recht' om het kind op te eisen. Dat was een reden om daar niet voor te gaan.Op vrijdag 17 maart 2006 21:02 schreef Martijn_fijn het volgende:
Ik vraag mij wel eens af, waarom altijd exotische kindjes geaddopteerd moeten worden, niet dat ik daar iets tegen heb hoor. Maar er zijn in Nederland genoeg kleine wees-kinderen zonder liefde van ouders.
Alsof die vaak vergeten worden..
Waar staan we nu? In afwachting van een voorstel. Papieren zijn een kleine 2 weken terug uit China dus laat het telefoontje maar komen
@Martijn. De wachttijden om een kind uit NL te adopteren zijn zo enorm lang dat we dat gezien Slaapvriendjes leeftijd niet redden. Het aantal kinderen dat in NL ter adoptie wordt aangeboden is zo laag omdat ze in de meeste gevallen in de directe omgeving (familie, kennissen etc.) worden geadopteerd.
Ik heb misschien een rare vraag, maar ik wil graag voor een vriendin iets moois te maken of kopen die na alle ellende van de MMM nu heeft besloten om te stoppen en te gaan voor adoptie. Ik weet dat het een verschrikkelijke beslissing is geweest om te stoppen met het medische gebeuren en mijn vriendin wil het toch een positieve wending geven door een feestje te geven ter ere van het adoptiebesluit. Wat is nou een mooi gebaar om mijn vrienden te geven? Ben zelf een beetje blur op dit moment en kom tot niets creatiefs of liefs
En de beelden zijn trouwens ook heel mooi!
[ Bericht 30% gewijzigd door BE op 17-05-2006 12:38:26 ]
En bij de luiertassen lijken trouwens ook niet van die matjes te zitten om je kindje even op te leggen dan. Al met al wel heel mooi, maar minder praktisch waarschijnlijk.
quote:Wel toch? *Incl. verschoonmatje van ca. 38 x 30 cm (waterresistant)*Op woensdag 17 mei 2006 12:48 schreef Brighteyes het volgende:
Nee, die slabbetjes snapte ik ook niet erg.
En bij de luiertassen lijken trouwens ook niet van die matjes te zitten om je kindje even op te leggen dan. Al met al wel heel mooi, maar minder praktisch waarschijnlijk.
Of heb ik toevallig een goede aangeklikt?
Vind ze echt hardstikke mooi
daar past mijn kat net op
Maar goed, ik heb m'n luiertas-hart al verpand aan die van de Kitsch & Kitchen.
En wat zitten we hier heel erg des vrouws off topic te gaan. Er zijn zeker spulletjes in de buurt. Dingen die geld kosten. 
Excuses.
Want ik vind het wel een heel mooi gebaar Danosa, om een speciaal kado voor haar uit te zoeken.
quote:Je mist je échte ouders. Dat is een heel primitief gevoel.Op zaterdag 18 maart 2006 23:22 schreef NanKing het volgende:
[..]
Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?
quote:Waarom word je trouwens niet gewoon zelf zwanger? Dat is toch geen probleem? Is het kind ook nog eens écht van jezelfOp vrijdag 17 maart 2006 21:35 schreef NanKing het volgende:
tvp alvast even enzo.
.Kennissen van ons zitten nl. momenteel eindelijk na jaren wachten en hopen in China. Morgen mogen ze dan eindelijk hun o zo gewenste zoontje ophalen. Op hun site vertellen ze hoe het met hun gaat en dat is zo ontroerend. Ik leef zo met ze mee, vind het dan ook enorm spannend. 2 foto's van hem gezien en het is zo'n snoepje.
Waar ik benieuwd naar ben en eigenlijk gaat het me niets aan maar;
Slaapmeisje, je bent nu zwanger en dat is echt geweldig!
Hebben jullie ooit het scenario bekeken van als je zwanger bent, hoe dan verder te gaan met de adoptieprocedure?quote:Waarom is dat ontroerendOp zondag 21 mei 2006 12:48 schreef dutchie het volgende:
Wat grappig dat dit topic nu net weer omhoog gehaald is.
Kennissen van ons zitten nl. momenteel eindelijk na jaren wachten en hopen in China. Morgen mogen ze dan eindelijk hun o zo gewenste zoontje ophalen. Op hun site vertellen ze hoe het met hun gaat en dat is zo ontroerend.
quote:Ik leef zo met ze mee, vind het dan ook enorm spannend. 2 foto's van hem gezien en het is zo'n snoepje.
Waar ik benieuwd naar ben en eigenlijk gaat het me niets aan maar;
Slaapmeisje, je bent nu zwanger en dat is echt geweldig!
quote:Ik dacht dat Jessie ooit vertelde dat de adoptieprocedure dan geljik stop gezet word.Op zondag 21 mei 2006 12:48 schreef dutchie het volgende:
Waar ik benieuwd naar ben en eigenlijk gaat het me niets aan maar;
Slaapmeisje, je bent nu zwanger en dat is echt geweldig!
Heeft geloof ik te maken met dat het niet de ideale omstandigheden zijn met een babietje in huis of zo. Zodra dat weer op orde is zou je dan weer kunnen beginnen als ik het goed heb. Maar wel weer van voren af aan op de wachtlijsten enzo.
Dacht ik.
quote:Ja, ik zou ook niet gaan bellen voor die 12 weken. Idd voor het geval je weer achteraan de rij geschoven word.Op zondag 21 mei 2006 13:20 schreef bixister het volgende:
lijkt me beter om even te wachten tot de zwangerschap de riskante eerste periode gepasseerd is.
BE, dat wist ik trouwens niet. Ik geloof dat die kennissen van ons daar ook niet bij stil gestaan hebben. Die wilden het liefst allebei, want zij geloofden nog steeds dat ze zwanger zouden raken. Er is nl. nooit een duidelijk aanwijsbare reden gevonden, waarom het niet lukte. Dus zij hebben gewoon jaren en jaren het op de 'normale wijze' moeten proberen. Zover je nog van normaal kunt spreken als het maar niet lukt.
Volgens mij heb ik ook eens een stuk gelezen over de dochter van Henny Huisman. Maar nu weet ik niet meer of ze nu al zwanger was toen ze haar dochtertje ging halen of dat dat pas later was.
Diederik, waarom dat ontroerend is? Zoals zij erover schrijven, dat is ontroerend en kippenvel-materiaal.
Ik wacht nog even met melden van mijn zwangerschap totdat ik de krtieke periode voorbij ben hoor. Je bent overigens wel verplicht om het te melden, maar er staat niet bij wanneer dat uiterlijk moet dus ik neem aan ongeveer dezelfde periode als dat mensen het op hun werk zouden vertellen. Wanneer dit een doorgaande zwangerschap is dan wordt de procedure "on hold" gezet en mag pas weer worden hervat als het biologische kind 1 jaar oud is. Het probleem is dat Slaapvriendje tegen die tijd te oud is om de adoptieprocedure weer voort te zetten. Ze zijn natuurlijk wel bezig met het verhogen van de leeftijdsgrens, dus dat moeten we tegen die tijd dan maar zien. Wat mij betreft sluit het een het ander niet uit, maar wellicht dat Slaapvriendje daar anders over denkt. Komt tijd, komt raad
quote:Ben je zelf geadopteerd?Op zondag 21 mei 2006 12:43 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Je mist je échte ouders. Dat is een heel primitief gevoel.
quote:Een probleem is een groot woord, iets gecompliceerder is het wel.Op zondag 21 mei 2006 12:45 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Waarom word je trouwens niet gewoon zelf zwanger? Dat is toch geen probleem? Is het kind ook nog eens écht van jezelf
En een adoptie kind is ook echt van jezelf.
quote:Nee.
quote:Een adoptie kind is wel van jezelf, maar is geen echt kind van je. Dat maakt echt verschil.Op zondag 21 mei 2006 23:23 schreef NanKing het volgende:
[..]
Een probleem is een groot woord, iets gecompliceerder is het wel.
En een adoptie kind is ook echt van jezelf.
quote:Dan was mijn vraag niet aan jou gericht
. Ik had dat zelf ook kunnen bedenken maar aangezien ik (en jij) niet geadopteerd ben kan ik niet 100% van mijn eigen ingeleven gevoel uitgaan. Daarom is mijn vraag aan mensen die er wel ervaring mee hebben. quote:Ik begrijp best wat je bedoelt, maar ik denk er niet zo over.Op zondag 21 mei 2006 23:26 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Een adoptie kind is wel van jezelf, maar is geen echt kind van je. Dat maakt echt verschil.
quote:Toch is het zo dat de band met een eigen kind sterker is. Dat is een hormonale kwestie.Op zondag 21 mei 2006 23:29 schreef NanKing het volgende:
[..]
Ik begrijp best wat je bedoelt, maar ik denk er niet zo over.
grappig weerquote:Ik herinner me nog een discussie van ik meen bijna een jaar geleden? Toch een goed geheugen, moet ook wel als jurist.Op zondag 21 mei 2006 23:33 schreef Belana het volgende:
DD op onzinnig oorlogspad vandaag?
quote:Ervaring? Je hebt een biologisch kind en een geadopteerd kind?Op zondag 21 mei 2006 23:31 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Toch is het zo dat de band met een eigen kind sterker is. Dat is een hormonale kwestie.
Natuurlijk is er een band (hormonaal zoals jij het noemt) tussen een biologisch kind en ouder, maar dat betekent niet dat de band met een adoptief kind niet even zo sterk (of sterker) kan zijn.
quote:Natuurlijk wel, of denk jij dat dit soort banden rationeel zijn? Zonder die hormonen etc zouden we om helemaal niets geven.Op zondag 21 mei 2006 23:36 schreef NanKing het volgende:
[..]
Ervaring? Je hebt een biologisch kind en een geadopteerd kind?
Natuurlijk is er een band (hormonaal zoals jij het noemt) tussen een biologisch kind en ouder, maar dat betekent niet dat de band met een adoptief kind niet even zo sterk (of sterker) kan zijn.
en by the way, er zijn dus adoptiemoeders die hun kind borstvoeding geven, vast goed voor de band
quote:Waar zeg je nou natuurlijk wel opOp zondag 21 mei 2006 23:40 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Natuurlijk wel, of denk jij dat dit soort banden rationeel zijn? Zonder die hormonen etc zouden we om helemaal niets geven.
. Ontken ik iets dan? Ik voeg alleen iets toe ik ontken nergens iets. Als het puur hormonen waren dan zouden er nooit meer kinderen verwaarloosd worden en zouden adoptie kinderen niet bestaan.
quote:Natuurlijk wel slaat op dat ik van mening dat de band met een eigen kind wél sterker is dan die met een geadopteerd kind.Op zondag 21 mei 2006 23:42 schreef NanKing het volgende:
[..]
Waar zeg je nou natuurlijk wel op
quote:Met je ratio voel je niets (ik iig niet, voor vrouwen geldt misschien iets anders, vandaar hun rare logicaOp zondag 21 mei 2006 23:43 schreef NanKing het volgende:
En ik denk idd dat ratio een grote rol speelt dan je hormonen voor moeder gevoelens.
Als het puur hormonen waren dan zouden er nooit meer kinderen verwaarloosd worden en zouden adoptie kinderen niet bestaan.
). En sommige mensen sporen gewoon niet, neemt niet weg dat normaal gesproken ouders meer van hun eigen kinderen zullen houden.quote:Ja, maar waar baseer je het op?Op maandag 22 mei 2006 00:23 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Natuurlijk wel slaat op dat ik van mening dat de band met een eigen kind wél sterker is dan die met een geadopteerd kind.
Het is een aanname, je denkt er over na trekt een conclusie en neemt deze als waarheid aan.
Ik heb nog nooit gehoord dat mensen met adoptie kinderen en biologische kinderen hebben gezegd dat de band met het biologische kind sterker is, de band is waarschijnlijk anders maar niet per definitie sterker.
Omdat jij je iets niet voor kunt stellen betekent het nog niet dat het zo is.
quote:Zie bovenste post.Op maandag 22 mei 2006 00:25 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Met je ratio voel je niets (ik iig niet, voor vrouwen geldt misschien iets anders, vandaar hun rare logica
En daarbij komt ook dat het fijn overkomt wat je zegt tov adoptie ouders.
quote:Absoluut bewijzen kan ik het niet, maar het is wel zeer aannemelijk en het strookt ook met wat ik heb waargenomen in mijn omgeving. Ik heb nog nooit gezien dat er adoptieouders waren die meer gaven om hun geadopteerde kind dan om hun eigen kind, wel andersom.Op maandag 22 mei 2006 00:27 schreef NanKing het volgende:
[..]
Ja, maar waar baseer je het op?
Het is een aanname, je denkt er over na trekt een conclusie en neemt deze als waarheid aan.
Ik heb nog nooit gehoord dat mensen met adoptie kinderen en biologische kinderen hebben gezegd dat de band met het biologische kind sterker is, de band is waarschijnlijk anders maar niet per definitie sterker.
Omdat jij je iets niet voor kunt stellen betekent het nog niet dat het zo is.
quote:En hoevaak precies heb je dat gezien, en hoe meetbaar was dat en hoe uitte zich dat etc etc.Op maandag 22 mei 2006 00:32 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Absoluut bewijzen kan ik het niet, maar het is wel zeer aannemelijk en het strookt ook met wat ik heb waargenomen in mijn omgeving. Ik heb nog nooit gezien dat er adoptieouders waren die meer gaven om hun geadopteerde kind dan om hun eigen kind, wel andersom.
quote:Geen significante aantallen uiteraard, wetenschappelijk bewijs is het niet. Het is wél genoeg om mijn eigen werkhypothese te ondersteunen; het strookt ook met mijn andere denkbeelden en inzichten. Ik ben niet zo van de nurture stroming zogezegd.Op maandag 22 mei 2006 00:34 schreef NanKing het volgende:
[..]
En hoevaak precies heb je dat gezien, en hoe meetbaar was dat en hoe uitte zich dat etc etc.
quote:Ik zeg toch niet dat ze niet van dat kind kunnen houden? Het zal alleen niet zo'n sterke band zijn als met het eigen kind.Op maandag 22 mei 2006 00:28 schreef NanKing het volgende:
[..]
Zie bovenste post.
En daarbij komt ook dat het fijn overkomt wat je zegt tov adoptie ouders.
quote:Dat iets strookt met jouw denkbeelden en inzichten wil niet zeggen dat het de waarheid is. Het is jouw perceptie en daar blijft het bij je hoeft mij niet te overtuigen met jouw perceptie wat het is niet jouw perceptie die ik wilde hoorde in de eerste plaats toen ik mijn vraag in dit topic stelde.Op maandag 22 mei 2006 00:36 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Geen significante aantallen uiteraard, wetenschappelijk bewijs is het niet. Het is wél genoeg om mijn eigen werkhypothese te ondersteunen; het strookt ook met mijn andere denkbeelden en inzichten. Ik ben niet zo van de nurture stroming zogezegd.
Mijn vraag was gericht aan mensen die zelf geadopteerd zijn (en evt geadopteerd hebben) om hun ervaring te horen en daarvan mijn beeld te creeëren.
Ik vind het heel erg leuk dat je zo graag je mening aan iemand wilt verkondigen en altijd en eeuwig een discussie wilt aanhalen die niet relevant is maar ik vind dit topic daar eigenlijk niet voor bedoelt.
quote:Dat klopt, maar wie kent de echte waarheid wel? We moeten ons behelpen met logica, argumenten en waarnemingen.Op maandag 22 mei 2006 00:40 schreef NanKing het volgende:
[..]
Dat iets strookt met jouw denkbeelden en inzichten wil niet zeggen dat het de waarheid is.
quote:Sorry, ik wil altijd overtuigen en gelijk hebben, het is een karakterzwakteHet is jouw perceptie en daar blijft het bij je hoeft mij niet te overtuigen met jouw perceptie wat het is niet jouw perceptie die ik wilde hoorde in de eerste plaats toen ik mijn vraag in dit topic stelde.
quote:Mijn vraag was gericht aan mensen die zelf geadopteerd zijn (en evt geadopteerd hebben) om hun ervaring te horen en daarvan mijn beeld te creeëren.
Ik vind het heel erg leuk dat je zo graag je mening aan iemand wilt verkondigen en altijd en eeuwig een discussie wilt aanhalen die niet relevant is maar ik vind dit topic daar eigenlijk niet voor bedoelt.
quote:pure onzinOp zondag 21 mei 2006 23:26 schreef Diederik_Duck het volgende:
Een adoptie kind is wel van jezelf, maar is geen echt kind van je. Dat maakt echt verschil.
en het zou iets 'hormonaals' zijn waardoor je meer van je eigen kinderen zou houden, zozo,verklaar je eens nader.
quote:Natuurlijk is het onzin, de hele band tussen ouders en kinderen is gebaseerd op het nurture principe, zonder dat zouden we natuurlijk nooit naar onze kinderen omkijkenOp maandag 22 mei 2006 06:27 schreef petitlapin2 het volgende:
[..]
pure onzin
en het zou iets 'hormonaals' zijn waardoor je meer van je eigen kinderen zou houden, zozo,verklaar je eens nader.
quote:Ow, dat heb ik gemist dan. ruzie of zo?Op dinsdag 30 mei 2006 12:58 schreef Brighteyes het volgende:
Ik heb even gekeken en Spindizzy's laatste post op Fok! is van 18 december vorig jaar, maar al lang voor die tijd was ze gestopt met posten in OUD.
Waarom ze ook in F&F gestopt is met posten weet ik niet.
Wij staan nog steeds ingepland voor de VIA bijeenkomsten in augustus en hebben een tijdje geleden de rekening hiervoor (900 Euro) betaald. We zijn verplicht om een zwangerschap te melden zodat we in de wacht worden gezet, maar ik ga dat echt pas doen als ik de 12 weken voorbij ben. Echt een heel raar idee trouwens om eerst de hoop op een biologisch kind te laten varen en nu weer de knop om te moeten zetten.
Ik heb dat toen (en nu nog) ook als heel moeilijk ervaren.
Het voelde voor mij toen als een soort van verraad.
Wij hadden de cursus ook betaald en hadden ook een data al voor de cursus. Bij 4 maanden dacht ik heb ik het toen doorgegeven. Daarna nog wel een tijd in de wacht gestaan. Maar na 3 jaar definitief van de lijst af. Moeilijk!
Nu gaan we met frisse moed aan ons adoptie avontuur beginnen...............
[ Bericht 7% gewijzigd door Pooh-tje op 08-11-2006 21:01:07 ]
Staan jullie inmiddels al echt ingeschreven of is het echt nu beginnen? Weet je al wat voor kindje jullie graag willen (wat klinkt het toch suf)? Land, leeftijd, event. handicap etc.?
Iig veel sterkte met het lange wachten nu...
Lijkt me heel moeilijk om definitief dat boek dicht te moeten doen.
Dit gaat natuurlijk ook wel een heel mooi 'boek' worden, maar het is toch even anders.
Succes in de procedure!
Heel veel succes met deze procedure.
ik meld me heel voorzichtig ook een klein beetje in dit topic...
quote:HoiOp donderdag 9 november 2006 17:14 schreef Yoni het volgende:
TVP-tje
ik meld me heel voorzichtig ook een klein beetje in dit topic...
Het spijt mij, waarschijnlijk heb ik jouw verhaal gemist, maar wat is de reden bij jullie dat je voor adoptie zou gaan (ik dacht namelijk dat ik jou eens gezien had in het rammel-topic?)
quote:Mijn 'verhaal' is ook niet echt volledig bekend, dus geen reden tot verontschuldigingen hoorOp donderdag 9 november 2006 17:19 schreef leonieke het volgende:
[..]
Hoi
Het spijt mij, waarschijnlijk heb ik jouw verhaal gemist, maar wat is de reden bij jullie dat je voor adoptie zou gaan (ik dacht namelijk dat ik jou eens gezien had in het rammel-topic?)
Het verhaal heeft bij mij een beetje twee kanten. Het eerste is dat ik sowieso altijd al wel een adoptiekindje wilde, al dan niet in combinatie met een biologisch kindje. De tweede kant is een beetje lastiger. Ik ben nu 27 en heb al in geen jaren meer een relatie gehad die langer duurde dan enkele maanden. Zo ondertussen werd ik wel een beetje moedeloos van het wachten op de 'ware' en op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik écht alleen nog maar op zoek was naar iemand die snel snel snel wilde settelen zodat ik toe kon gaan geven aan mijn kinderwens. Ik heb hiermee ook best wat druk gelegd op partners
Inmiddels blijft het rammelen wel onverminderd doorgaan en dus ben ik me gaan verdiepen in adoptie voor alleenstaanden. Als ik nu de procedure start, zou ik mijn kindje krijgen rond mijn 32/33e en dat lijkt mij een prima leeftijd
Een paar weken terug heb ik besloten om de procedure ook daadwerkelijk te starten. Waar het schip dan uiteindelijk strand zien we dan wel weer En zoals BE zegt: Stoer
Veel succes met de procedure
quote:Ja, het is gewoon dezelfde procedure. Alleen de keuze qua landen is iets beperkter omdat er landen zijn die geen kinderen door alleenstaanden willen laten adopteren.Op donderdag 9 november 2006 17:33 schreef leonieke het volgende:
Is het trouwens dezelfde procedure die je dan moet doorlopen?
Ben erg benieuwd naar de voortgang
Poeh-tje, ik had 't al een keer gezegd.. het lijkt me een vreselijk moeilijke stap om het ene hoofdstuk af te moeten sluiten en dan met open vizier het volgende in te gaan. Heel veel sterkte en heel veel succes en ik hoop dat jullie snel een kindje in jullie armen mogen sluiten
Het kan de komende jaren nog zoveel kanten op. Ik had alleen gewoon best sterk het gevoel dat het misschien wel goed zou zijn om het heft in eigen handen te nemen Je kan een keertje met Kai komen oefenen als je wil
poohtje jullie veel sterkte
Yoni wat een goed (en stoer) besluit om je in te schrijven voor je BKA nummer. Er zijn behoorlijk wat alleengaanden die een kindje adopteren dus daar zal het niet aan liggen. Er kan in de tussentijd natuurlijk nog heel wat gebeuren in je leven, maar je hebt groot gelijk als je het heft in eigen handen wil nemen. Ook voor jou een
)ik hoop op een voorspoedige procedure voor je! Ik heb al sinds februari dit jaar het BKA nummer binnen. Ik had gewoon zo'n gevoel dat de IVF niet zou gaan lukken en we wisten dat het lang wachten was, dus vandaar dat we ons nummer al hebben aangevraagd.
Etoile, we willen heel graag voor Polen gaan, omdat mijn man vliegangst heeft (anders zouden we ook nog voor china willen gaan). De cultuur van polen lijkt wat meer op die van ons en als het kindje nog eens terug wil, dan kunnen we er eigenlijk zo heen zeg maar.
Als een kindje uit polen daar door het hele traject heen is, is het ongeveer een maand of tien, dat is ongeveer de leeftijd waarop je het kindje krijgt.
Onofficieel mag je kiezen voor een meisje of een jongen, maar je weet nooit wat het wordt, maar we gaan voor een meisje. Vraag me niet waarom, geen idee, is het een jongetje zijn we net zo blij.
In polen hebben de kinderen vaak een ontwikkelingsachterstand die vaak blijvend is, dus hebben we gekozen voor een "zo gezond mogelijk kindje", wat dat precies inhoudt weten we dus niet, want het kan lichamelijk helemaal gezond zijn, maar qua ontwikkeling of sociaal of motorisch niet volledig ontwikkeld zijn.
We hebben ook eigenlijk al een adoptiebureau uitgezocht, dat was heel makkelijk, want zij zijn de enige die bemiddelen in Polen. Ik krijg dus ook al info krantjes van dat bureau en daar staat vaak wat in over Polen.
Aan de ene kant ben ik blij dat ik van de onzekerheid af ben; het is niet gelukt, ik zal niet zwanger zijn, ik hoef geen priktoestanden meer uit te halen, geen ziekenhuis en geen vreselijke wachtweken meer. We storten ons volledig op de adoptie.
Maar aan de andere kant heb ik "iets" verloren en zijn we in de rouw. Ik kan nu vreselijk over mijn toeren raken als ik een zwanger persoon in de supermarkt tegen kom die lieflijk over haar eigen buik streelt. Dan breek ik en loop ik gauw weg. Geboortekaartjes doen extra pijn als ze op de deurmat vallen en zwangere klagers zijn niet aan het goede adres bij mij.
Maar ik vind alle positieve reacties wel heel fijn Zoals ik al zei heb ik zelf nog niet zo'n gevoel van "stoerheid", het voelt voorlopig voor mij nog steeds wel eerder als een 'back-up' dan als echt een definitieve beslissing, hoewel ik eigenlijk stiekem hoop dat een eventuele toekomstige partner gewoon verder met me mee wil gaan dit traject in (zoals ik al eerder schreef, heb ik al heel lang het gevoel dat ik 'liever' een kindje adopteer dan dat ik een biologisch kindje krijg)De "makkelijkste" landen om uit te adopteren voor een alleenstaande vrouw zijn Haïti en China. Tegenwoordig is het ook mogelijk te adopteren uit Lesotho, maar de informatie hierover is nog wat vaag.
Er zijn nog meer landen die in principe openstaan voor adoptie voor alleenstaanden, maar vaak blijkt dat in de praktijk dan toch tegen te vallen (rechters die voorrang geven aan echtparen etc.). Polen is ook zo'n land: in theorie is adoptie als alleenstaande mogelijk, in praktijk blijkt het dus gewoon helemaal niet mogelijk te zijn.
Mijn voorkeur nu gaat uit naar China, omdat in Haïti de wachttijd ná voorstel erg lang is (en dat lijkt mij echt zo moelijk). Maar echt concreet is het allemaal nog niet voorlopig
Er kan nog zoveel veranderen tenslotte in de regelgeving voor landen. Ik ben zelf ook geadopteerd. zo nu en dan vragen mijn ouders nog wel eens of ik mijn echt ouders zou willen ontmoeten, dan geef ik gewoon aan : "Waarom zou ik, ik heb het goed hier." Dat vinden ze altijd wel fijn om te horen. Het is alleen wel eens irritant als ze het vaker in een week vragen..
quote:Graag m@x!Op zondag 12 november 2006 22:48 schreef m@x het volgende:
Mocht je willen dan kan ik je eventueel wel een keertje aan mijn buurvrouw voorstellen Yoni. Misschien dat zij wat tips of adviezen voor je heeft aangezien zij dus net het traject heeft doorlopen wat jij nu in gaat. Volgens mij woon je hier niet zover vandaan
(Ik loop nog steeds een beetje met het erfelijkheidsgebeuren in mijn achterhoofd, ook al kunnen adoptiekindjes ook afwijkingen hebben)
Vanmorgen voor ik naar mijn werk ging, heb ik het formulier voor de aanvraag van een BKA nummer op de post gedaan. En ik heb er een foto van gemaakt
Voor 'later' spannend hoor quote:Op woensdag 29 november 2006 12:52 schreef Yoni het volgende:
Ik heb het gedaan
En ik heb er een foto van gemaakt
op goed geluk Heel veel succes alvast quote:Wat heerlijk dat je het gedurfd hebtOp woensdag 29 november 2006 12:52 schreef Yoni het volgende:
Ik heb het gedaan
En ik heb er een foto van gemaakt
Het moment dat wij onze aanvraag voor het BKA nummer deden weet ik ook nog heel goed. We hebben er alleen geen foto van gemaakt Je eerste stap is gezet Yoni quote:Ik bedacht me het ineens toen ik voor de brievenbus stond. Dat dat misschien wel leuk zou zijn. Het zijn slechte plaatjes dus, want met mijn telefoon gemaakt, maar toch leuk denk ikOp woensdag 29 november 2006 14:49 schreef Slaapmeisje het volgende:
[..]
Wat heerlijk dat je het gedurfd hebt
Toi Toi Toi meid!!
Yoni wat spannend ook, lijkt me! quote:Spannend valt nog wel mee. Het voelt vooral erg goed dat ik zelf gewoon de touwtjes in handen heb genomen.Op vrijdag 1 december 2006 09:50 schreef Githa het volgende:
Yoni, ik vind het ook super hoor
quote:Vast wel, maar voor het geval dat... Toch? Het is nou niet zo dat je binnen een half jaar een kindje hebt via adoptie.Op vrijdag 1 december 2006 09:48 schreef Yoni het volgende:
Ik vind het trouwens tof dat jullie allemaal zo enthousiast reageren. De mensen in mijn omgeving reageren toch voornamelijk met opmerkingen als "ja maar je bent toch nog helemaal niet oud. Je hebt nog tijd zát en die juiste man komt heus ook wel!"
Veel geluk
quote:Inderdaad, dat is dus ook mijn redenatieOp vrijdag 1 december 2006 10:00 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Vast wel, maar voor het geval dat... Toch? Het is nou niet zo dat je binnen een half jaar een kindje hebt via adoptie.
En als die man over vijf jaar komt, dan neemt ie me maar met kind Op de mailinglijst voor alleenstaande die adopteren is een meisje die de hele procedure alleen heeft gedaan, een voorstel heeft én inmiddels een lieve vriend gevonden heeft die gráág met z'n drietjes verder wil gaan. Prachtig toch
Olifantendracht Een tvp'tje omdat mijn zus en zwager deze week ons verteld hebben dat ze voor adoptie gaan. Ze hebben een voorzichtig begin gemaakt met de Medische malle molen (zus had eens of twee keer per jaar een eisprong..), maar hadden van te voren al bedacht dat ze niet ver wilden gaan. Clomid achter de rug, en de volgende stap zou elke dag prikken met hormonen zijn. En dat ging ze te ver. Adoptie was voor hun altijd al een optie (zijn zus heeft dat ook gedaan) en ze gaan er nu dus voor. Liefst een kindje uit Afrika, en bij voorkeur Lesotho. Ze willen er zeker van zijn dat er niet een ouder achter blijft die min of meer onder dwang een kind heeft afgestaan. (nichtje van ons blijkt zo'n adoptiekind te zijn; moeder heeft kind afgestaan met de belofte dat ze altijd het weer uit het weeshuis kon ophalen - toen ze kwam, was kind weg, geadopteerd door Nederlanders). In Lesotho zijn de meeste kindertjes aidsweesjes.
Ik ben heel blij voor ze, ze zullen zulke goede ouders zijn. Maar tjonge, wat duurt dat nog lang! Olifantendracht inderdaad.
quote:YepOp zaterdag 2 december 2006 12:54 schreef snoopy het volgende:
Zo, dat is snel Yoni!
Is waarschijnlijk ook het enige wat snel gaat hoor Volgens de huidige planning ben ik aan de beurt voor de VIA bijeenkomsten in de periode mei '08 - juli '08.quote:Dat is nu dus nog ongeveer hetzelfde, hoewel er uiteindelijk altijd wel vaak een kwartaal naar voren wordt geschoven.Op zaterdag 2 december 2006 13:07 schreef Slaapmeisje het volgende:
Yoni wat fijn dat je BKA nummer binnen is. Wat is nu de gemiddelde wachttijd op de VIA cursus? Bij ons was dat ca. 17 - 20 maanden. Ben benieuwd of dat nu anders is.
je hebt 'm nu al!
Eerste stap(je) is genomen 2008! En van vinden mensen het nog snel. Slaapmeisje, de rekening van de VIA, hoe duur is dat ongeveer?
gaaf zeg de eerste stap Maar goed, ik kan me voorstellen dat je dat graag betaald als je al zo lang aan het wachten ben.quote:Het is níets vergeleken bij het totale bedrag. Adoptie is echt enorm duur. Wordt hard sparenOp zaterdag 2 december 2006 16:22 schreef Brighteyes het volgende:
Da's best een pittig bedrag!
Maar je weet waarvoor je het doet in ieder geval toch?
Gefeliciteerd hoor met je BKA nummer!!!! Toppie!!!!
quote:Tegen Angelina Jolie werd dat vast ook niet gezegdOp vrijdag 1 december 2006 09:48 schreef Yoni het volgende:
Ik vind het trouwens tof dat jullie allemaal zo enthousiast reageren. De mensen in mijn omgeving reageren toch voornamelijk met opmerkingen als "ja maar je bent toch nog helemaal niet oud. Je hebt nog tijd zát en die juiste man komt heus ook wel!"
Nog even trouwens over wat ik hier een tijd terug postte, over bekenden van ons die ook voor adoptie gaan en midden in de procedure zwanger werden, dat is idd stopgezet tot het kindje minimaal 1 jaar is.
Naast deze aanscherping komt er ook een verandering in de regels voor gehuwden op het gebied van gewicht (geen BMI boven de 40), inkomen en huwelijksduur.Voor de mensen die nu bijna hun beginseltoestemming hebben, is dit natuurlijk extra zuur. Voor mij is het gewoon een kwestie van afwachten wat er de komende jaren gebeuren zal. Maar dat is het toch al in alle opzichten
Nu nog 4 tot 6 maanden wachten (lang!!!) tot hij naar Nederland komt. quote:LiefOp woensdag 10 januari 2007 21:54 schreef Belana het volgende:
yoni, is er nog nieuws? ik moest ff aan je denken na je lieve rammelpost over mijn ezra in het foto topic
Nee geen nieuws nog. Zal voorlopig ook weinig nieuws komen hoor. VIA staat nog steeds gepland voor mei/juli 2008.
China is definitief afgevallen voor alleenstaanden, dus dat is wel een hele grote teleurstelling voor heel veel mensen.
ff een brutale vraag, maar zou jij ivf overwegen? een oud buurvrouwtje van ons heeft dat gedaan (ook alleenstaand) en is nu mama van 3 prachtige dochters. maar het is natuurlijk wel toestand.
quote:Nee, ik geloof niet dat ik dat zou overwegen. Sowieso niet, ook als bijvoorbeeld zou blijken dat ik met een partner niet zwanger zou kunnen worden bijvoorbeeld. Ten eerste ben ik echt een ramp als het gaat om medische behandelingenOp woensdag 10 januari 2007 22:02 schreef Belana het volgende:
ja dat is wel erg jammer idd.
ff een brutale vraag, maar zou jij ivf overwegen? een oud buurvrouwtje van ons heeft dat gedaan (ook alleenstaand) en is nu mama van 3 prachtige dochters. maar het is natuurlijk wel toestand.
Daarnaast heeft mijn moeder drie IVF pogingen gedaan toen ik een jaar of 11 was, welke ik dus redelijk bewust (voor zover mogelijk op die leeftijd) mee heb gekregen. Ik vond de impact dermate heftig dat ik eigenlijk toen al besloten heb zoiets niet te willen. Ook mét een partner zou ik overigens heel erg naar adoptie neigen
nou, dan wachten we maar weer verder op nieuws
is haiti nog steeds de andere optie?en nu ga ik tukkies doen, dus ff geen reactie meer vanavond
Wijzelf denken ook af en toe aan adoptie, als iets op langere termijn. Zelf ik heb een geadopteerde broer (inmiddeks 22) uit Haitie.
quote:Op dit moment eigenlijk is adopteren als alleenstaande het makkelijkst uit Haiti. China was altijd heel goed mogelijk, maar is helaas sinds 1 januari gesloten voor alleenstaanden. Verder zijn Nigeria en Lesotho nog opties, maar dat zijn vrij moeizame opties helaas.Op donderdag 25 januari 2007 17:44 schreef Fuente het volgende:
Yoni, wauw! Je gaat alleen adopteren, wat super! Welke landen kun je momenteel als alleenstaande ouder uit adopteren?
Wijzelf denken ook af en toe aan adoptie, als iets op langere termijn. Zelf ik heb een geadopteerde broer (inmiddeks 22) uit Haitie.
Wie heeft er linkjes naar sites waar meer info over adoptie te vinden is? En wat zijn jullie motieven of juist wel of juist niet voor dit traject te keizen....
Nogmaals: Het is niet zeker of wij hier voor kiezen, maar wil me wel orienteren..
[Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...? deel 2
http://adoptie.startpagina.nl
Ik heb er geen ervaring mee dus kan je verder niet helpen. Maar er zijn wel een aantal mensen hier aanwezig die je waarschijnlijk meer kunnen vertellen. Zie topics hierboven.
[ Bericht 27% gewijzigd door Macka66 op 10-03-2007 17:02:23 (piglet postte sneller) ]
je had het al gezienquote:Wat ik wil weten is: Hoe gaat de procedure precies, Hoe veel kost het, Hoe lang duurt het traject, Is er verschil met buitenlandse kinderen of een kindje uit Nederland?Op zaterdag 10 maart 2007 17:23 schreef Yoni het volgende:
Annemiek, wat wil je precies weten? Er is heel veel info te vinden op internet, maar nogal verspreid. Als je wat meer specifieke vragen hebt, dan kan ik je wel helpen. Ik ben er aardig in thuis, ik heb zelf een solo adoptieprocedure lopen namelijk.
- Je stuurt een formulier op naar de Stiching Adoptievoorzieningen
- Je ontvangt na enkele dagen een BKA-nummer (BKA staat voor Buitenlands Kind ter Adoptie)
- Na ongeveer anderhalf jaar begin je aan de VIA-cursus. Deze is verplicht voor elke aspirant adoptieouder en is bedoelt om mensen meer te leren over adoptie, hechtingsproblemen etc.
- Als je na de VIA daadwerkelijk besluit door te gaan voor adoptie moet je enkele gesprekken voeren met de raad van de kinderbescherming. Hierbij bespreek je o.a. jullie levensloop en waarom je voor adoptie gaat, hoe je denkt om te gaan met hechtingsproblemen, met opvang etcetera
- De raad brengt een advies uit
- Indien het advies positief is, ontvang je je zogenaamde beginseltoestemming en begint eigenlijk pas de echte procedure.
- Je wordt lid van een van de vergunninghouders (zij bemiddelen de adopties). Welke vergunninghouder je kiest is afhankelijk van het land en je eigen gevoel. Er zit verschil in grootte bv. en sommige mensen kiezen liever voor een wat kleinere vergunninghouder. Vergunninghouders zijn o.a.: Wereldkinderen, Kind en Toekomst, Nas, Stichting Afrika, Flash, Meiling.
- Na een intake bij de vergunninghouder begin je met het verzamelen van een berg papieren. Hier zit van alles bij, documenten zoals geboortebewijzen, kopie van paspoort, verklaring werk, maar ook foto's van het gezin, foto's van het huis en de omgeving en nog veel meer.
- Deze documenten worden gelegaliseerd tijdens het zgn. rondje Den Haag (je moet dan langs de ambassade van het gekozen land, het min. van justitie en ik geloof min. v. buitenlandse zaken)
- De papieren worden verstuurd naar de vergunninghouder en vervolgens vertaald.
- De papieren worden verstuurd naar het land van keuze
- Nu ben je, zoals dat heet, adoptiezwanger en is het wachten op het voorstel
- Een voorstel voor een kindje
- Afreizen
Hoe lang de procedure precies duurt, is afhankelijk van een hele hoop omstandigheden. Het hangt af van het land wat je kiest, of je gaat voor Special Need of niet (een Special Need procedure gaat sneller) en in welke leeftijdscategorie je een kindje wilt (oudere kindjes gaat meestal ook sneller).
Sommige landen hebben bijvoorbeeld ook al een wachtlijst voor de intake. Verder ligt het ook heel erg aan alle ontwikkelingen in een land zelf. Het kan voorkomen dat de situatie in een land onstabiel wordt. Of het aantal adoptiekinderen stagneert (China). Of gewoon omdat er een of andere luie donder op de administratie zit.
Reken in ieder geval op een periode van minimaal vier jaar na het insturen van het formulier, waarvan de eerste anderhalf jaar niets gebeurt.
Ik heb op www.adoptie.nl ook al veel info gevonden.
Hoe oud zijn adoptie kinderen doorgaans als ze naar Nederland komen? Kan dat ook al heel kort na de geboorte zijn?
Ook dit is lastig aan te geven. Ook al afhankelijk van veel factoren, zoals de keuze van het land, met hoeveel personen je afreist (bv. met al aanwezige kinderen of niet). Adoptie is echter verre van goedkoop. De adoptie zelf kost meestal zo rond de 10.000 euro. Daarbij komen dan nog je eigen reis- en verblijfkosten bij het afreizen. Adoptie is wel aftrekbaar, wat uiteindelijk vaak wel weer een teruggave oplevert. Tevens geven ziektekostenverzekeringen een adoptieuitkering van zo'n 1500 euro.
quote:Hele kleine babytjes komen niet zo heel veel voor. In China gebeurt het wel eens, maar meestal zijn ze toch zeker wel minimaal een half jaar. In Haiti kan het zijn dat je een voorstel voor een baby krijgt, maar daar zit tussen het voorstel en het afreizen zo'n anderhalf jaar.Op zondag 11 maart 2007 10:45 schreef Annemiek78 het volgende:
Gaat stieken wel veel tijd in zitten eer dat je een kindje in huis hebt...
Ik heb op www.adoptie.nl ook al veel info gevonden.
Hoe oud zijn adoptie kinderen doorgaans als ze naar Nederland komen? Kan dat ook al heel kort na de geboorte zijn?
Op dit moment is de maximumleeftijd 6 jaar, maar deze wordt volgens mij verhoogd naar 8.
Er zijn twee grote verschillen:
1. Nederlandse kinderen worden nauwelijks ter adoptie aangeboden (beetje rare woordkeuze, weet even niet hoe ik het anders moet zeggen). Er wordt altijd bij voorkeur gekozen voor een plaatsing bij familie en daarnaast hebben we in Nederland natuurlijk nog de mogelijkheid van pleeggezinnen.
Er zijn per jaar echt maar een paar kinderen in NL die daadwerkelijk geadopteerd worden.
2. Een buitenlands kind is, als je het kindje in je armen hebt gesloten, meteen van "jou". Bij een nederlands kind kan de biologische ouder nog een jaar de adoptie herroepen. Dit betekent dus een jaar onzekerheid en de kans dat je je kindje weer af moet staan.
Overigens kun je zowel voor een buitenlands kind op de wachtlijst staan als voor een Nederlands kindje. Mócht het dus voorkomen dat er eentje is, dan kan je daar wel in aanmerking voor komen, terwijl je wacht op een buitenlands kindje zeg maar. Ik ken één gezin waar dit is gebeurd.
Veel succes trouwens Yoni, spannend!!
quote:Nog helemaal niet ver. Ik heb een BKA van november 2006, mijn VIA staat gepland voor mei 2008Op maandag 12 maart 2007 16:52 schreef Richard_ het volgende:
Yoni, Mag ik vragen hoe ver je er mee bent?
quote:Wat misschien belangrijk om te weten is het volgende: wanneer je in aanmerking komt voor een adoptie uit Nederland dan heeft de biologische ouder(s) een half jaar het recht om het kind weer op te 'eisen'. Wij kwamen ook in aanmerking voor adoptie uit Nederland maar de raadsmedewerker heeft ons dit verteld waarop wij zijn afgehaakt voor Nederland. Inmiddels zijn we sinds een half jaar de trotse ouders van een dochter uit China.Op zondag 11 maart 2007 10:52 schreef Yoni het volgende:
Verschil buitenlands of nederlands kindje
Er zijn twee grote verschillen:
1. Nederlandse kinderen worden nauwelijks ter adoptie aangeboden (beetje rare woordkeuze, weet even niet hoe ik het anders moet zeggen). Er wordt altijd bij voorkeur gekozen voor een plaatsing bij familie en daarnaast hebben we in Nederland natuurlijk nog de mogelijkheid van pleeggezinnen.
Er zijn per jaar echt maar een paar kinderen in NL die daadwerkelijk geadopteerd worden.
2. Een buitenlands kind is, als je het kindje in je armen hebt gesloten, meteen van "jou". Bij een nederlands kind kan de biologische ouder nog een jaar de adoptie herroepen. Dit betekent dus een jaar onzekerheid en de kans dat je je kindje weer af moet staan.
Overigens kun je zowel voor een buitenlands kind op de wachtlijst staan als voor een Nederlands kindje. Mócht het dus voorkomen dat er eentje is, dan kan je daar wel in aanmerking voor komen, terwijl je wacht op een buitenlands kindje zeg maar. Ik ken één gezin waar dit is gebeurd.
quote:Dat stond ook al in mijn bericht wat je quote en het is zelfs een jaarOp vrijdag 16 maart 2007 16:44 schreef eskimos_zijn_cool het volgende:
[..]
Wat misschien belangrijk om te weten is het volgende: wanneer je in aanmerking komt voor een adoptie uit Nederland dan heeft de biologische ouder(s) een half jaar het recht om het kind weer op te 'eisen'.
Inderdaad iets waardoor veel mensen, begrijpelijkerwijs, afhaken voor een kindje uit Nederland Zou het zelf ook heel moeilijk vinden denk ik. Ik moest drie verschillende kaartjes (voor hetzelfde gezin). Ze hebben een flinke sortering bij 'onze' bruna maar er was er maar eentje die ik leuk vond, de rest maar gekocht omdat er niks beters was. Echt jammer. Bij een 'gewone' geboorte is er zoveel keus.Een gezin wordt gevolgd bij het adopteren van een kind uit het buitenland. Donderdag 7 juni om 22.00 gaat de nieuwe reeks van start op Ned. 1, oude afleveringen zijn op de site te vinden
Schrok er eigenlijk wel een beetje van, nooit beseft dat er ook zo'n "zwarte" kant aan adoptie kan zitten.
Volgens mij een absolute tearjerker, maar mss ook nog wel informatief en interessant.
En het is vooral tearjerker-materiaal, maar dat vind ik heerlijk om te kijken.
Ik ook hoor. En nu al helemaal. Tijdje terug kwam ik zelf terug van een vlucht toen er een stel met een kindje thuis kwam. Zat ik daar te emo-en terwijl ik op mijn koffer wachtte.
Mooie televisie ken em helemaal uit mn hoofd ik hoop dat ze nog weer terug gaan bij mensen uit de vorige reeks. Dit jaar trouwens wel veel mensen die al biologische kinderen hebben quote:Jaaa ik ook, zo'n lief liedje
En bij dat moment dat ze aankomen met hun kindje op Schiphol waarbij dat nummer van ''Phill Collins, You?ll be in my Heart'' gedraaid word, voel ik altijd tranen opkomen..
Erg mooi programma, ik heb geloof ik vorig seizoen ook alle afleveringen gekeken.
Mijn man sprint altijd gauw weg als hij alleen al de begintune hoort, hij gaat dan echt achter de cimputer zitten
Vanavond om 21.30 in Andere Tijden (Ned 2) een aflevering over adoptie.
Over het idealisme, het amateurisme en de roze wolk van de beginjaren van de internationale adoptie.
. Gedateerd op 29 november 2007, exact een jaar na de datum waarop ik mijn BKA aanvraag verstuurde. Ik wist dat de rekening er aan zat te komen en heb de laatste weken veel nagedacht. De kans dat ik daadwerkelijk een kindje kan gaan adopteren wordt steeds kleiner. Daarnaast heb ik sinds een paar maanden een relatie met een man die absoluut geen kinderen wil (heb ik weer...). Toch heb ik besloten de rekening te gaan betalen en voorlopig door te gaan met de procedure. Ik wil mijn droom niet nu al opgeven. Mijn relatie kan nog alle kanten op en ook in adoptieland verandert er elke keer weer zóveel. Mocht het uiteindelijk toch niks worden, dan kan ik mezelf in ieder geval niet verwijten dat ik het niet geprobeerd heb.
Maar liefst 900 euro armer ben ik zometeen en dat is nog maar het topje van de ijsberg... misschien moet ík maar de FOK! Kerstactie worden. "Help yoni de winter door en naar haar kindje toe
"Mijn VIA staat nog steeds gepland voor mei 2008. Ik verwacht ook niet meer naar voren te schuiven, mijn BKA nummer is daar te ongunstig voor. Vind ik ook overigens geen probleem. Zoals de situatie nu is, moet ik toch wachten tot ik 35 ben, voor ik uberhaupt daadwerkelijk een kindje kan adopteren. Ik heb geen haast dus.....
En idd zeker nu, met je nieuwe vlam die geen kinderen zegt te willen... Maar ik geef je groot gelijk dat je toch door gaat, je weet nooit wat er gebeurt.
dikke kus...
Goed dat je toch doorgaat, je weet nooit hoe dingen kunnen lopen!
En verder staat er heel veel op adoptie.pagina.nl
Het beste beeld krijg je ook door veel ervaringsverhalen te lezen.
Op dat moment moest ik dus bijna 1000 euro gaan investeren in iets wat mogelijk op niks zou gaan uitlopen. Nu is 1000 euro een schijntje van het totaal bedrag, maar ik vond het risico op dat moment te groot en heb besloten te stoppen. Ik ben nog redelijk jong en kan altijd nog alsnog een procedure opstarten als zaken er weer gunstiger voorstaan.
http://player.omroep.nl/?aflID=5740833
Ook wel goed om in je achterhoofd te houden.
Zijn er hier mensen die bezig zijn met de adoptie procedure?
quote:Ja, dat kan! Er is wel max 40 jaar leeftijdsverschil tussen ouder en kind. Dus tegen de tijd dat je vriendin zover zou zijn (na de officiele voorlichtingsbijeenkomsten en onderzoek etc) dat ze een kindje adopteert zal dat kindje minimaal 2 zijn. Maar stel dat ze overweegt om te adopteren zou ik zeker adviseren om alvast in te schrijven. Kost niets en er gebeurd dat minstens 1 jaar helemaal niets.Op maandag 22 juni 2009 09:25 schreef livelink het volgende:
Een vriendin van mij van in de 40 wil ook graag als alleenstaande adopteren. Zijn daar dan nog wel mogelijkheden voor? Ik weet niet wat de uiterste leeftijd is waarop je nog kan adopteren.
Wachten, wachten, wachten.... je went eraan als je adopteert.
quote:Ja, dat klopt. Maximale leeftijd van de ouder is 46. Dus moet ze niet al te lang twijfelen. Onze procedure duurt nu al bijna 3 jaar (met een pauze bij de geboorte van onze dochter) en daar komt nu nog minstens 2 jaar bij. Misschien wel 3.Op maandag 22 juni 2009 09:37 schreef livelink het volgende:
Maar is het ook niet zo dat het te adopteren kind maximaal 6 jaar oud mag zijn? Dan moet ze dus voor haar 46e het wel allemaal geregeld hebben, begrijp ik.
quote:Voor zover ik begrepen heb is het nu niet eens mogelijk om als alleenstaande te adopterenOp maandag 22 juni 2009 09:25 schreef livelink het volgende:
Een vriendin van mij van in de 40 wil ook graag als alleenstaande adopteren. Zijn daar dan nog wel mogelijkheden voor? Ik weet niet wat de uiterste leeftijd is waarop je nog kan adopteren.
quote:Het kan wel, maar de mogelijkheden (landenkeuze) is gewoon erg beperkt. Ieder land heeft nl zijn eigen regels en daar moet je het mee doen. Wij kwamen ook voor weinig landen in aanmerking (te kort getrouwd, al een kind, niet christelijk etc).Op maandag 22 juni 2009 09:42 schreef oh-oh het volgende:
[..]
Voor zover ik begrepen heb is het nu niet eens mogelijk om als alleenstaande te adopteren
De landen die vorig jaar of zo nog open waren spraken mij persoonlijk niet aan
Tis ieg erg jammer vind ik.
quote:En het is helemaal kwalijk als je bedenkt dat elke imbeciel zomaar een kind zou mogen krijgen als ze het maar via de natuurlijke weg doen.Op maandag 22 juni 2009 10:22 schreef Harajuku. het volgende:
Ik snap best dat je niet zomaar baby's weg kan gaan geven, maar als ik alle verhalen zo lees/zie wordt het je wel erg moeilijk gemaakt zeg
quote:Ja, ik weet dus ook niet of die stop al opgeheven is. Ik ben er niet meer mee bezig, dus weet de ins en outs niet meer. Weet wel ook dat er mensen zijn die nog nét voor China konden, maar nu wel mogelijk tot 2014 moeten wachten...Op maandag 22 juni 2009 12:01 schreef oh-oh het volgende:
De laatste keer dat ik checkte was er daar een stop, maar dat is alweer een poos geleden.
Tis ieg erg jammer vind ik.
Ik weet niet hoe het zit met Nederlandse adoptie? Daarvoor staan wij ook op de lijst. Dat kan ergens tussen nu en nooit gebeuren. Kan dat als je alleen adopteert?
Maar er is idd weinig over, daarom ben ik dus ook gestopt. Geloof dat veel alleenstaanden nu gaan voor zelfdoen in de VS. Maar ook dat wordt weer moeilijker.
quote:Dus dan maar kindjes bij de vleet weggeven. Ik vind het nogal wat om je kind weg te geven, dan mag je toch wel hopen dat het goed terecht komt. Bovendien zijn er gewoon teveel stellen die willen adopteren (of te weinig afgestane kinderen, hoe je het wilt zien). Je moet gewoon achteraan de rij sluiten, en als je dat niet wilt dan moet je het via een advocaat in de VS doen. Een kind is geen basisrecht ofzo, hoe sneu dat ook is...Op maandag 22 juni 2009 12:12 schreef Troel het volgende:
[..]
En het is helemaal kwalijk als je bedenkt dat elke imbeciel zomaar een kind zou mogen krijgen als ze het maar via de natuurlijke weg doen.
quote:Je hebt helemaal gelijk hoor! Het gaat natuurlijk altijd, en dan ook altijd om die kids. Daarom zoekt ons adoptieburo ook altijd ouders voor een kindje. En nooit een kind voor de ouders. Snap je. Maar heel eerlijk gezegd heb ik (voordat we hier mee bezig waren) ook echt wel eens gedacht: waarom moet dat allemaal zo lang duren en zie je vaak zat gevallen dat de ouders niet fatsoenlijk voor hun kind kunnen zorgen (in NL dan he). En het blijft de meestgeselde vraag: waarom duurt dat zo lang allemaal?Op maandag 22 juni 2009 19:24 schreef alors het volgende:
[..]
Dus dan maar kindjes bij de vleet weggeven. Ik vind het nogal wat om je kind weg te geven, dan mag je toch wel hopen dat het goed terecht komt. Bovendien zijn er gewoon teveel stellen die willen adopteren (of te weinig afgestane kinderen, hoe je het wilt zien). Je moet gewoon achteraan de rij sluiten, en als je dat niet wilt dan moet je het via een advocaat in de VS doen. Een kind is geen basisrecht ofzo, hoe sneu dat ook is...
Ik moet zeggen dat ik om me heen, bij andere adoptie stellen, toch wel soms het idee heb dat het tweede keuze is. Omdat zwanger worden niet ging. En dan maar adopteren, maar dan wel een piepjonge baby. Tja, dan is het baby zoeken voor de ouders. Daar sta ik ook helemaal niet achter!
Maar ik geloof niet dat dat een betere adoptie is, dan als je adopteert omdat je zelf geen kind kunt krijgen. En ik kan me ook heel goed voorstellen dat je liever een babietje wil adopteren. Oudere kinderen adopteren geeft toch ook een extra risico, lijkt me.
Adoptie is iets heel moois en komt veelste vaak te negatief in de media.. Het word helaas steeds moeilijker om kinderen te adopteren dat vind ik aan de ene kant goed het betekend dat de landen welvarender worden en beter voor hun eigen kinderen kan zorgen en toch is het ook jammer, het is toch een soort van kans op een (meestal) beter en ander leven.
Hoe oud was je en weet je je er nog iets van te herineren?
quote:Haïti is voor zover ik weet momenteel beperkt open. Mijn broer gaat in het najaar naar Haïti (zijn geboorteland) om daar vrijwilligerswerk te doen in een tehuis waar de kindjes naar Nederland gaan. Ze zitten er nu wel veel langer dan normaal, omdat de procedures vaak halverwege weer een tijd stilgezet worden.Op maandag 22 juni 2009 11:59 schreef Chell het volgende:
Haïti is nog open voor alleenstaanden en wat afrikaanse landen. Maar wel allemaal alleen voor oudere kindjes (vanaf 24 maanden bij voorstel). Afrika (Lesotho o.a.) is een hele lange procedure, weinig voorstellen. En ik weet eigenlijk niet zeker of Haïti ook echt alweer open is, daar was een stop.
quote:Ik had nog niet gereageerd, maar het was ook eigenlijk een beetje een algemene vraag omdat ik niet een discussie wil oproepen. Wij zaten eraan te denken namelijk, maar nu een beetje overgegaan richting eventueel, misschien, ooit, pleegzorg, aangezien we wel graag meer kinderen willen en ik wil graag kinderen helpen die geen ouders (meer, of tijdelijk) hebben en een liefdevol gezin nodig hebben.
Ik heb me wat verdiept in adoptie nu en ben tot de conclusie gekomen dat ik het niet 'eerlijk' vind tov andere ouders die geen kinderen kunnen krijgen, als wij als gezin met drie kinderen op de lijst komen, voor een stel wat kinderloos is bijv. en daardoor langer moet wachten. Ik denk dat het gewoon niet voor ons weggelegd is.
Nou ja, beetje moeilijk uit te leggen misschien... maar we hebben nog wel een 'kinderwens' maar ik wil liever niet meer zwanger worden. Misschien dat ik nog van gedachten verander maar daar is ook nog genoeg tijd voor, ik wil ooit nog wel meer kinderen en misschien wordt dat dan 'tijdelijke kinderen' als in pleegzorg, waar je ook heel veel goeds kunt doen en wat ook heel nodig is, of misschien wordt dat toch een eigen kindje nog uiteindelijk, of misschien een combi van beiden, later, ooit. Weten we nog niet eigenlijk. We zitten nu echt in de explore-fase en zijn alles aan het onderzoeken en info aan het inwinnen over wat het eigenlijk allemaal inhoudt en of het iets voor ons gezin is. Sowieso moeten de kinderen er ouder voor zijn denk ik, als we pleegouders zouden worden. Ze moeten er wel een stem in hebben vind ik.
Beetje lang antwoord
maar dit zijn een beetje mijn gedachten hierover.Ik ben nog jong, dus er is tijd genoeg.
Mijn broer(tje) is overigens ook geadopteerd terwijl mijn ouders mij al hadden en mijn zusje op komst was.
Er is ook een mailinglist op yahoo (gemengde gezinnen heet die) waarop veel ouders zitten die al kinderen hebben en graag willen adopteren of hebben geadopteerd.
A. heeft nooit het idee gehad dat hij minder was dan ons, of anders was dan ons. Mijn ouders waren er altijd heel open over, het is nooit een issue geweest. Wij waren met z'n 3-tjes thuis en A. was net zoals wij.
De omgeving heeft wel eens raar gereageerd (mijn zusje en A. schelen maar 8 maanden en dan vroegen mensen of het een tweeling was, wat 'zo'n kind' nou at (mijn moeder zei dan: alleen maar bananen
) en mensen die het stom vonden want stel dat de wasmachine kapot ging en je had je geld uitgegeven aan 'zo'n kind').A. zelf heeft daar voor zover ik weet nooit last van gehad.
Sara heeft het verschil tussen A. en mij heel lang niet gezien, pas afgelopen week vroeg ze hoe het kwam dat hij bruin is en ik niet. Toen ik haar dat uitlegde was het ook meteen prima.
Nah ja, lang verhaal kort: ik denk dat hij zich net zoveel lid van het gezin heeft gevoeld als ik!
maar goed, die mensen weten niet beter denk ik dan. Die reactie van de wasmachine ... 
Ik heb ook een achterneef die is geadopteerd, vroeger vond ik het normaal hoe hij eruit zag, toen ik later nog een keer foto's van hem met mij bekeek vroeg ik me af waarom hij er zo anders uitzag. Voor mij was het gewoon familie, wat ook zo is natuurlijk.
Fijn om te horen dat hij zich gewoon een lid van het gezin voelde, dat klinkt echt als een hecht gezin waarin je opgegroeid bent. Als het bij ons zover komt hoop ik dat het bij ons ook zo gaat...
Maar de band tussen mijn broer en mij is wel heel hecht ja.
Nu ik erover nadenk denk ik dat ik inderdaad niet op het idee van adopteren was gekomen als A. mijn broertje niet was.
En wat vind jij van de gedachte dat het 'oneerlijk' is t.o.v. andere stellen die kinderloos zijn? Dat blijft maar in mijn achterhoofd zitten. Dat je hun een kindje ontneemt... en omdat wij er al drie hebben lijkt het oneerlijk ofzo.
Ik ben zelf voor adoptie, maar het vergt heel veel van je als ouder, zeker als je kind uit een 'niet veilige' omgeving komt. Tegenwoordig is de zorg voor de kinderen in het thuisland vaak wel beter, en ook de begeleiding en voorbereiding in Nederland is beter, maar dan nog kunnen er wel heel veel problemen ontstaan.
De groep waarmee A. kwam waren allemaal kindjes van maximaal een jaar oud, en toch ging het daar grotendeels mee mis.
quote:Ja! Wij. Wij hebben 1 dochter van 2 en staan (bijna) op de wachtlijst voor een kindje uit een Zuid Amerikaans land. Succes met denken en lezen en praten en beslissen.Op zaterdag 27 juni 2009 20:24 schreef Suzanna het volgende:
Ik ben trouwens benieuwd of er andere gezinnen zijn die zoiets hebben overwogen, dus stellen die al kinderen of een kind hadden en er nog 1 wilden adopteren?
Alvast bedankt voor je antwoord.
Fuente, bedankt voor je reactie. Ik denk inderdaad dat adoptie best veel vergt van ouders, en daar denk ik (gelukkig) niet te licht over. Wat een hoop kinderen waarbij het mis ging zeg... Waar komt jouw broer oorspronkelijk vandaan, welk land? Wat apart dat het met kindjes van max. 1 jaar toch misgaat.. je zou denken dat dat vooral voorkomt bij oudere kinderen omdat die meer bewust hebben meegemaakt.
Ik vraag me wel af of het beter met die kinderen ging als ze uit huis geplaatst werden, dan hebben ze toch net zo goed nog last van hechtingsproblemen? Wat lijkt me dat erg zeg...
quote:Krijg je met adoptie nog eens mensen op bezoek die vragen hoe het gaat oid? Of is alles helemaal klaar zo gauw je 't kind in huis hebt?De Amerikaan Frank Lombard, directeur van het Gezondheidscentrum aan Duke University, is gearresteerd omdat hij een minderjarige aanbood voor seks. Een pijnlijk detail is dat het ging om zijn vijfjarige adoptiezoontje.
De politie kwam Lombard op het spoor door het zetten van een internetval (ook 'internet sting' genoemd). Deze technieken worden door de Amerikaanse politie gebruikt om pedofielen op het spoor te komen en te betrappen.
Lombard verklaarde online aan een persoon dat hij een 'perverse vader voor de lol' was en dat hij zijn zoon seksueel misbruikt had. Hij vertelde de andere persoon dat dit zeker aan te raden was en probeerde hem te overtuigen om seks te hebben met de vijfjarige. Lombard suggereerde zelfs nog enkele hotels waar de ontmoeting plaats kon vinden.
Wat Lombard tijdens het gesprek niet wist, was dat hij met een politieagent zat te chatten. Hij kan een celstraf van maximaal twintig jaar tegemoet zien.
quote:WIj hebben een biologische dochter. Er is zoveel ruimte in ons hart, gezin en in ons leven voor nog een kind. Maar de wens om nog een keer zwanger te worden is er niet. Het voelt goed zo. Wij hebben niet het gevoel dat we minder 'recht' zouden hebben op een adoptie kindje als mensen die nog geen kinderen hebben. Bijkomend aspect is wel dat onze dochter hier niet voor kiest en we dus wel altijd ook haar belang voor ogen proberen te houden. Dan bedoel ik vooral onze grenzen voor special need. Tijdens de voorlichting en de gesprekken met de raad voor de kinderbescherming hebben we het uitvoerig gehad over alle risico's (echt tot in den treure) en er is voldoende begeleiding en hulp mocht dat nodig zijn.Op zondag 28 juni 2009 11:46 schreef Suzanna het volgende:
Hey, wat leuk! Bedankt voor je reactie SuusK. Wat is voor jullie de reden dat jullie willen adopteren? Ik ben heel erg benieuwd. is je dochter ook geadopteerd, of een 'biologische' dochter?
Alvast bedankt voor je antwoord.
Wel fijn om hier ook verhalen te lezen van mensen die geadopteerd zijn, of het van heel dichtbij mee hebben gemaakt!
Waarom dan kiezen voor adoptie en niet voor pleegzorg?
We zijn naar een pleegzorg bijeenkomst geweest toen we in het begin van de adoptie procedure zaten. Ik denk dat pleegzorg ook iets is dat heel goed bij ons past. Maar dan meer over 10 jaar. Als onze dochter wat ouder is.
quote:vraag maar raakOp zaterdag 27 juni 2009 18:11 schreef Richard_ het volgende:
Als ik dan iets mag vragen?
Hoe oud was je en weet je je er nog iets van te herineren?
ik was 3 jaar en 7 maanden om even precies te zijn!
en ik herinner me van mijn tijd in Colombia vrij weinig en hetgene dat ik me herinner zijn kleine dingetjes die niet zo heel boeiend zijn bijvoorbeeld een of andere hond waar mee ik weleens speelde.
Mijn broertje hebben we opgehaald toen ik 6 was en daar herinner ik me meer van. maar van bijv mijn moeder die toch tot mijn 2e voor mij gezord heeft totaal geen herinnering.
quote:Op zaterdag 27 juni 2009 13:43 schreef livelink het volgende:
Wat lief van je mividaloca om je beschikbaar te stellen voor vragen over adoptie. Ik ben zelf niet bezig met adoptie, maar ik vind het wel leuk om te lezen dat jij het als iets heel moois ervaart. Je hoort toch vaak negatieve verhalen.
zo is het bijna altijd met nieuws en verhalen toch, Goed nieuws is geen nieuws!
terwijl er juist zo onwijs veel goede en positieve verhalen zijn over adoptie.. het negatieve is maar een klein groepje..
Afgelopen juni hebben we ons BKA nummer aangevraagd. Volgend jaar november (waarschijnlijk) start onze VIA cursus. Daarna besluiten we definitief of we doorgaan of niet. Maar ik vind het reuzespannend!
Wat leuk en wat spannend!quote:Op dinsdag 9 november 2010 16:41 schreef Fuente het volgende:
Schop!
Afgelopen juni hebben we ons BKA nummer aangevraagd. Volgend jaar november (waarschijnlijk) start onze VIA cursus. Daarna besluiten we definitief of we doorgaan of niet. Maar ik vind het reuzespannend!
Willen jullie graag een kindje uit Haïti of juist helemaal niet?
Ik vind het nog steeds heel jammer dat solo adoptie bijna niet te doen is...
Solo adoptie is inderdaad moeilijk, niet onmogelijk, maar zeker moeilijk. Ik vind dat ook jammer! Er zijn zoveel singles die een hele goede ouder zouden zijn!
Misschien moet je je even goed inlezen in adoptie voor je zoiets roept? Waar haal je het vandaan dat er een tekort aan adoptiekinderen zou zijn? Als je bedoelt dat er wachtlijsten zijn, dan heb je volkomen gelijk. Maar die wachtlijsten zijn er niet vanwege een 'tekort' aan kinderen.quote:Op dinsdag 9 november 2010 23:07 schreef alors het volgende:
Ik wil je feestje niet verpesten, maar waarom eigenlijk? Er is een 'tekort' aan adoptiekinderen en er zijn zat kinderlozen die graag een kindje willen. Waarom dan toch nog een extra kind adopteren?
En mijn keus om als ouder van biologische kinderen te gaan adopteren tegenover kinderloze ouders ga ik zeker niet verantwoorden. Naar mijn mening zou de keus van wel of niet adopteren niet in de eerste plaats te maken moeten hebben met wel of niet kinderloos zijn.
spannend!Mijn vriend en ik hebben, na 5 jaar proberen, nog geen kinderen helaas. We hebben ons aangemeld bij de Stichting Adoptievoorzieningen maar weten niet of we ook daadwerkelijk willen adopteren uiteindelijk.
Adoptie uit Nederland? Ik kan daar maar steeds geen informatie over vinden. Ik hoor alleen steeds dat dat heel moeilijk is. Waar heb jij je informatie vandaan? En bij welk bureau zit je?
De raad van kinderbescherming maakt een match vaak met biologische ouders waar het kindje het beste bij past. Leefomgeving, geloofsovertuiging etc. Kindjes van nederlandse adoptie zijn vaak jong bij adoptie, meestal tussen de 3 en 6 maanden. Echter hou je altijd het eerste jaar een risico dat de biologische ouders of biologische familie de adoptie terug kan draaien. Het eerste jaar is het kind dus meer onder een vorm van peegzorg bij de adoptief ouders dan dat het geadopteerd is. Pas als de biologische ouders na een jaar bedenktijd hebben besloten het kind af te staan en er voor getekend hebben is het kind geadopteerd.
Nederlandse adoptie vindt plaats binnen de regio waar het kind is afgestaan. Woon je in Friesland dan zul je in pircipe nooit een kindje uit Limburg kunnen adopteren. Dit alles volgens de regels van het haags adoptieverdrag.
Ik hoop dat je zo iets meer informatie hebt.
Voordat je toestemming hebt dat je mag adopteren ben je zeker twee jaar verder.....
let ook op, de maximale leeftijd tussen oudste ouder en kind mag maximaal 40 jaar betreffen.
Ben je 42 jaar dan mag je een kindje vanaf 2 jaar adopteren. De maximale leeftijd is 46 jaar.
5 jaar, wat lang hè? Zo lang zijn jullie dus nu al bezig? Pittig hoor.
Wij kregen onlangs een brief dat we de cursussen mochten gaan volgen (en even 900 euro mochten betalen). We hebben echter uitstel aangevraagd. Dat kan voor maximaal een jaar. We zijn nu nog bezig met IVF en willen niet beide zaken naast elkaar doen. Mag geloof ik ook niet, maar dat weet ik niet zeker.
Over een jaar moeten we dus wel beslissen of we wel of niet doorgaan. Dat van dat leeftijdsverschil wist ik inderdaad. Ben nu zelf 36, bijna 37, dus dat gaat wel krap worden allemaal. Maar ja, daar kan ik weinig aan veranderen helaas.
, want dat zou wel schelen. Je zou dan een alleen aanvraag kunnen doen en later het kind zelf adopteren.Succes met denken....
Onze plaats op de buitenlandse wachtlijst is op 'pauze'. We hoeven gelukkig pas volgend jaar te beslissen of we hier nog mee door gaan.
Het kost allemaal heeeeeel veel tijd en vooral geduld. En het is soms ook best lastig al die gesprekken over je jeugd, relatie etc. Maar dat maakt echt niets meer uit als je je kind vasthoudt!
Wij hebben de cursus trouwens gedaan toen onze (bio) dochter 8 maanden was. Ik denk dat ik het niet had kunnen doen icm met ziekenhuisbehandelingen.
leuk dat je ook meeschrijft, ik denk zeker dat het nuttig is om dit topic weer te activeren en wat mooi dat jullie afgelopen zomer een dochter hebben mogen krijgen. Nederlandse adoptie is zeer bijzonder en mooi. Je geeft een kind een toekomst en dat is het belangrijkste. Gaat alles goed met je dochter??
Lush-Lady, mag ik vragen voor welk land jullie op de wachtlijst staan? Wat spannend, dat wachten, enig idee hoe lang jullie wachttijd nog zal zijn?
Tanja, wow, een kindje uit Nederland komt niet vaak voor he? Hoe gaat het allemaal thuis? En voor welk land zouden jullie eventueel gaan?
Wij zijn nu ook écht begonnen, en omdat we zelf in Kenia wonen loopt de procedure voor ons wat anders, en met name ook een stuk sneller. Als alles meezit, hebben we over een paar maanden al een kindje, en zijn ook de rechtzaken aan het eind van dit jaar al afgerond. Een hele spannende tijd dus!
Elvy, wow, het moet inderdaad heel anders zijn als je in Kenia woont. Als je vanuit hier naar Kenia gaat moet je soms wel 6-9 maanden blijven. Zijn jullie met het oog op adoptie naar Kenia gegaan, of voor 't werk? En, kom je in Kenia ook veel (of iets) te weten over de achtergrond van de kinderen? Maaruh, een spannende tijd inderdaad!
tanja, wat bijzonder dat jullie afgelopen zomer zo onverwachts een kindje uit NL 'in de schoot geworpen' kregen. hoe kwam dat zo dan?
hebben jullie gisteravond ook dat programma gezien over die adopties uit ethiopië? ik werd er erg verdrietig van... ik kan me heel goed voorstellen dat je graag een kindje zou willen adopteren, maar als de vraag naar kinderen dit soort kinderhandel in de hand werkt, vreselijk!
het lijkt me ook zo lastig om daar goed op te controleren.Ik denk dat het heel belangrijk is dat je vertrouwen kunt hebben in je vergunninghouder. En dat je een goed gevoel hebt bij de procedures in het land zelf. Want later moet je je kind toch recht in de ogen aan kunnen kijken en zeker weten dat alles goed en netjes geregeld is met bio-familie. Je moet er toch niet aan denken...
NL adoptie, hebben we aangegeven toen we gesprekken hadden met de Raad voor de Kinderbescherming. Nooit verwachtingen van gehad (want gebeurd zelden) en toen ineens... wel. En nu ben ik ZO blij. Natuurlijk met ons mooie meisje. Maar ook dat we alles van haar weten.
Wij wonen en werken al 4 jaar in Kenia, en zijn hier dus niet speciaal voor de adoptie heen gekomen. Ouderparen uit Nederland moeten hier inderdaad minimaal 6 maanden komen wonen, en dat deel van de adoptieprecedure is voor ons hetzelfde als voor hen, het verschil zit hem met name in het voortraject.
Hoe alles precies zal gaan lopen kan ik natuurlijk pas achteraf met zekerheid zeggen, maar in principe krijg je alle bekende informatie over het te adopteren kindje, en, ook anders dan wanneer je vanuit Nederland adopteerd, je mag hier zelf het kindje 'uitkiezen'.
het betreffende programma is hier terug te zien trouwens.
Als je hier woont dan is het toch een beetje gek om te begrijpen dat die wachtlijsten zo ellenlang zijn in Europa. Kindertehuizen zitten hier VOL met kinderen die graag geadopteerd zouden willen worden, en van wachtlijsten is hier dan ook geen enkele sprake, ja, voor een kindje tot dat het eventueel geadopteerd wordt. Maar ik weet dat het in europa andersom is.
Ik vond het wel positief om van ons bureau te horen dat 80% van de adopties lokaal zijn, dus Kenianen zelf die een kindje adopteren.
Ik heb het programma gisteren opgenomen, straks maar even kijken. Het is inderdaad wel bekend nieuws dat er in Ethopie misstanden zijn (geweest?) mbt de adopties. Voor zover ik weet worden er aan alle kanten (door het land zelf en door de vergunninghouders) maatregelen genomen. Het is echter wel verschrikkelijk dat er zoveel is misgegaan.
Mijn reactie over die wachtlijsten was een reactie op wat Ahava zei, ik snap dat het voor een groot deel aan de bureaucratie ligt. Hoewel goed testen natuurlijk goed is om misstanden zoals die in Ethiopie, maar ook zoals dat verhaal dat laatst bij jullie speelde over die begeleider van een kinderdagverblijf ( toch??) te voorkomen.
Maar soms is het toch moeilijk om met je verstand je gevoel te volgen. Mensen die willen adopteren hebben daar vaak heel veel over nagedacht. Misschien wel meer dan de gemiddelde mensen die zwanger worden. Dan voelt al dat keuren en testen wel eens vreemd, zeker als je weet hoeveel kindjes er in de wereld zijn die geen enkele hoop op een toekomst hebben..
Ik ben het helemaal met je eens! Om nog maar niet te spreken over alle kosten die erbij komen voor het adopteren van een kindje. Aan de ene kant begrijp ik het wel, aan de andere kant schept het veel onmogelijkheden, maar goed, dat is weer een heel ander punt.quote:
Ja voor ons is het een soort binnenlandse adoptie, maar wij worden niet tot die 80% gerekend hoor, want wij staan toch geregistreerd als buitenlanders. Welliswaar buitenlanders die in Kenia wonen, maar toch..
Mijn reactie over die wachtlijsten was een reactie op wat Ahava zei, ik snap dat het voor een groot deel aan de bureaucratie ligt. Hoewel goed testen natuurlijk goed is om misstanden zoals die in Ethiopie, maar ook zoals dat verhaal dat laatst bij jullie speelde over die begeleider van een kinderdagverblijf ( toch??) te voorkomen.
Maar soms is het toch moeilijk om met je verstand je gevoel te volgen. Mensen die willen adopteren hebben daar vaak heel veel over nagedacht. Misschien wel meer dan de gemiddelde mensen die zwanger worden. Dan voelt al dat keuren en testen wel eens vreemd, zeker als je weet hoeveel kindjes er in de wereld zijn die geen enkele hoop op een toekomst hebben..
En er komt nog meer bij. Want als wij 4 maanden op reis moeten dan zullen we toch onbetaald verlof moeten nemen. En de hypotheek loopt gewoon door.
succes met 't hele traject!In ons geval was het 3 weken,en de kosten vielen achteraf ook nog mee.