Wij hebben er bewust voor gekozen om niet de Medische Malle Molen in te gaan. We waren het er vanaf het begin over eens dat we sowieso wilden adopteren. Of er nu wel of geen eigen kindjes kwamen (heb eigenlijk altijd het voorgevoel gehad dat op de gewone manier kinderen krijgen niet zou lukken, of heel moeilijk zou zijn). Dus na een aantal jaar hebben we gewoon gezegd: en nu is het genoeg! En vanaf dat moment zijn we ons volledig op de adoptie gaan richten.quote:Op donderdag 27 mei 2004 13:10 schreef Merisse het volgende:
Spindizzy, ik wist dat je wachtte op de ooievaar in de vorm van een vliegtuig maar was niet op de hoogte van het verhaal erachter. Jeutje zeg 7 jaar geprobeerd om zwanger te raken, dat is echt heel erg lang. Weten ze de oorzaak en is bij jullie alle kans nu verkeken op kindje langs de natuurlijke weg? En als dat zo is dan lijkt me dat een heel zwaar proces om je daarbij neer te leggen. Maar misschien ook wel een opluchting om dat het anders allemaal zo eindeloos en hopeloos is.
Dank je... Maar ik vind niet dat het niet vergelijkbaar is. De details zijn anders maar het verdriet is hetzelfde en iedereen heeft net zo veel recht op dat verdriet. In dit soort gevallen bestaat er niet zoiets als meer of minder erg. Het is allemaal erg en het is allemaal even oneerlijk.quote:Op donderdag 27 mei 2004 13:20 schreef DuchessX het volgende:
Nu is mijn situatie niet vergelijkbaar met jou, totaal niet, maar ik wil wel even laten weten, dat ik de pijn en het verlangen zo goed herken!
In Suriname (wij willen een surinaams kind adopteren) wonen maar een half miljoen mensen dus worden er verhoudingsgewijs heel weinig kinderen afgestaan voor adoptie. Voor andere wachtlijsten gelden weer andere wachttijden. China bijvoorbeeld gaat vrij snel.quote:Op donderdag 27 mei 2004 17:36 schreef Girly het volgende:
wat ik me trouwens wel afvraag is waarom de wachttijd 5 jaar is....
Van een Suusquote:Op donderdag 27 mei 2004 19:50 schreef Luckepuk het volgende:
op mijn bijna 29e wasik uiteindelijk mama...
Wat geweldig...!quote:Op donderdag 27 mei 2004 19:50 schreef Luckepuk het volgende:
Spindizzy, met open mond heb ik je verhaal gelezen.... en besloten om mijn verhaal te plaatsen, misschien heb je er iets aan...
Toen ik bijna 21 was besloten we dat we graag een kindje wilden, de pil de deur uit en klussen maar!
Het eerste jaar was het nog voornamelijk "We gaan een kindje maken!"
Het tweede jaar was het "We zijn nog steeds een kindje aan het maken..."
Het derde jaar was het "Waarom krijgen wij nu geen kindje??"
Het vierde jaar was het "F*ck iedereen.... ik wil mijn kindje! "
Het vijfde, het zesde, het zevende en het achtste jaar was het "Leuk, iedereen krijgt kindjes, behalve wij.... "
Je gaat glimlachend door het leven, vertroeteld andermans kindjes maar inwendig huil je, inwendig schreeuw je, inwendig wil je elk kindje meenemen en verzorgen... maar het zijn niet jouw kindjes... jouw kindje komt niet.... je legt je er bij neer... je zal nooit zwanger zijn, nooit getrappel voelen, nooit een babymondje zoekend naar je tepel krijgen....
Op een dag in het achtste jaar voel ik me beroerd, me borsten doen zeer, ben misselijk en maak me zorgen. De medische boeken worden opengeslagen, wat kan het toch zijn? Zwanger ben ik niet, dat werd ik namelijk toch nooit...
Na dagen gepieker, dagen zorgen gemaakt en dagen ruzie met hubbie "Waarom test je nou niet?" toch maar getest, maar meer om hem te bewijzen dat ik gelijk had, ik kon niet zwanger worden en dat was ik nu dus ook niet! Ik ben gewoon ziek, ik heb iets onbekends, iets wat nog nooit iemand heeft gehad, maar zwanger ben ik niet!
En toen zat ik daar op de wc, mijn broek nog op mijn enkels, een test in mijn hand waar 2 gigantische blije strepen me vertelde dat wonderen de wereld nog niet uitwaren, dat ik niet een of andere enge ziekte had, maar dat ik de komende maanden in meervoud door het leven ging, dat mijn lichaam 2 hartjes verbergde, dat ik in mij, een klein wezentje draagde...
Ik was gewoon hartstikke zwanger.... en die 2 blije streepjes zijn uitgegroeid tot een hartstikke mooi meiske van nu al ruim 6 maanden... op mijn bijna 29e wasik uiteindelijk mama...
Wat jij met mijn verhaal aan moet weet ik niet, maar ik kan me je wanhoop, je verdriet en je woede zo goed voorstellen...
*knuffel* en hou vol meis... hou vol...
er zijn er maar weinig die dit weten, zowiezo wist er niemand die lange 8 jaren dat we er uberhaupt mee bezig waren, alleen een paar hele goeie vriendinnen wisten het...quote:Op donderdag 27 mei 2004 21:53 schreef Spindizzy het volgende:
[..]
Van een Suus
Bedankt voor het vertellen Wist ik helemaal niet joh dat er bij jou ook zoveel aan vooraf is gegaan...
WAUW ....quote:Op donderdag 27 mei 2004 19:50 schreef Luckepuk het volgende:
Spindizzy, met open mond heb ik je verhaal gelezen.... en besloten om mijn verhaal te plaatsen, misschien heb je er iets aan...
Toen ik bijna 21 was besloten we dat we graag een kindje wilden, de pil de deur uit en klussen maar!
Het eerste jaar was het nog voornamelijk "We gaan een kindje maken!"
Het tweede jaar was het "We zijn nog steeds een kindje aan het maken..."
Het derde jaar was het "Waarom krijgen wij nu geen kindje??"
Het vierde jaar was het "F*ck iedereen.... ik wil mijn kindje! "
Het vijfde, het zesde, het zevende en het achtste jaar was het "Leuk, iedereen krijgt kindjes, behalve wij.... "
Je gaat glimlachend door het leven, vertroeteld andermans kindjes maar inwendig huil je, inwendig schreeuw je, inwendig wil je elk kindje meenemen en verzorgen... maar het zijn niet jouw kindjes... jouw kindje komt niet.... je legt je er bij neer... je zal nooit zwanger zijn, nooit getrappel voelen, nooit een babymondje zoekend naar je tepel krijgen....
Op een dag in het achtste jaar voel ik me beroerd, me borsten doen zeer, ben misselijk en maak me zorgen. De medische boeken worden opengeslagen, wat kan het toch zijn? Zwanger ben ik niet, dat werd ik namelijk toch nooit...
Na dagen gepieker, dagen zorgen gemaakt en dagen ruzie met hubbie "Waarom test je nou niet?" toch maar getest, maar meer om hem te bewijzen dat ik gelijk had, ik kon niet zwanger worden en dat was ik nu dus ook niet! Ik ben gewoon ziek, ik heb iets onbekends, iets wat nog nooit iemand heeft gehad, maar zwanger ben ik niet!
En toen zat ik daar op de wc, mijn broek nog op mijn enkels, een test in mijn hand waar 2 gigantische blije strepen me vertelde dat wonderen de wereld nog niet uitwaren, dat ik niet een of andere enge ziekte had, maar dat ik de komende maanden in meervoud door het leven ging, dat mijn lichaam 2 hartjes verbergde, dat ik in mij, een klein wezentje draagde...
Ik was gewoon hartstikke zwanger.... en die 2 blije streepjes zijn uitgegroeid tot een hartstikke mooi meiske van nu al ruim 6 maanden... op mijn bijna 29e wasik uiteindelijk mama...
Wat jij met mijn verhaal aan moet weet ik niet, maar ik kan me je wanhoop, je verdriet en je woede zo goed voorstellen...
*knuffel* en hou vol meis... hou vol...
Hou ik je aanquote:Op vrijdag 28 mei 2004 14:28 schreef Jessicaa het volgende:
Dan gooi ik er heel veel kroeltjes tegenaan!!!!!!
knip-quote:Op maandag 7 juni 2004 23:25 schreef Brighteyes het volgende:
Had dit topic nog niet eerder gezien, zag net een linkje in het 2e streepjes topic.
Meiden, voor jullie allemaal, voor jullie verhalen.
knip-
Vriendinnen hebben jonge kindjes. Eentje maakte fijntjes de opmerking toen we een weekendje weg waren met meiden en kinderen: 'Ja, Brighteyes, zo zie je maar, zo makkelijk en simpel is het niet met een kindje' Terwijl ze zichtbaar genoot van het getut en geredder. En terwijl ze dondersgoed weet hoe graag ik met haar zou willen ruilen.
Ben je niet bang dat er nog een periode komt waarin je gaat twijfelen aan je beslissing en alsnog op het laatste moment een kans wilt wagen?quote:Op dinsdag 8 juni 2004 12:20 schreef miss_sly het volgende:
Ik ben inmiddels 35 en de mogelijkheid om van gedachten te veranderen is ook bijna voorbij, hetgeen het gevoelsmatig wel gemakkelijker maakt.
Ik ben vreseljk bang dat die periode nog komtquote:Op dinsdag 8 juni 2004 12:28 schreef Spindizzy het volgende:
[..]
Ben je niet bang dat er nog een periode komt waarin je gaat twijfelen aan je beslissing en alsnog op het laatste moment een kans wilt wagen?
Tot gauw in het Trotse Ooms en Tantes Topic
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |