OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vorige topic: [Adoptie] Waar blijft die ooievaar nou...?
quote:Laatste reactie was van NanKing
Even gecopy paste van een ander topic van mij
k heb wel vragen over adoptie.
Mijn vriendin en ik willen graag kinderen in de toekomst maar we zijn er niet 100 % over uit hoe. Een van de opties is uiteraard adoptie.
Mijn grootste bezwaar tegen adoptie is 'je koopt je kindje'. Daarintegen bied je het kind wel een betere toekomst dan dat het waarschijnlijk gekregen had.
Mijn angsten zijn, hoe moeilijk het kind het er mee zal krijgen, hoeveel het zal verlangen zijn/haar roots,hoeveel het kind zal missen als het niet weet waar 't vandaan komt.
Zijn er hier mensen die geadopteerd zijn,of heb je zelf een kindje geadopteerd deel je ervaringen hier.
Ter aanvulling, is adoptie alleen iets voor de elite? Aangezien het vrij veel geld kost.
kort samengevat mijn ervaring:
Ik heb het niet moeilijk mee, weet het toen ik een jaar of 5-6 was. Ik heb nog steeds geen verlangen naar mijn roots en ik heb ook geen idee wanneer dat gaat komen, maybe als ik zelf kinderen heb?
Een groot gedeelte zal dat ook te maken hebben met de opvoeding, hoe de omgeving er mee omgaat en jezelf. Mijn ouders zijn er open over geweest. Ik en mijn broetje hebben momenteel geen behoefte aan op het land te gaan bezoeken of interesse in te tonen
Ik heb het niet moeilijk mee, weet het toen ik een jaar of 5-6 was. Ik heb nog steeds geen verlangen naar mijn roots en ik heb ook geen idee wanneer dat gaat komen, maybe als ik zelf kinderen heb?
Een groot gedeelte zal dat ook te maken hebben met de opvoeding, hoe de omgeving er mee omgaat en jezelf. Mijn ouders zijn er open over geweest. Ik en mijn broetje hebben momenteel geen behoefte aan op het land te gaan bezoeken of interesse in te tonen
ben ook geadopteerd..toen ik een half jaar was, uit India.. en ja ik heb er wel soms moeite mee dat ik geadopteerd ben, en ik wil ook echt mijn biologische moeder gaan zoeken.
Mijn ouders zijn er ook altijd heel open over geweest, en heel makkelijk, maar nu langzamerhand heb ik wel door, dat ze er wat meer moeite mee hebben, dat ik serieuze plannen heb, om te gaan zoeken naar mijn biologische ouders.
Mijn ouders zijn er ook altijd heel open over geweest, en heel makkelijk, maar nu langzamerhand heb ik wel door, dat ze er wat meer moeite mee hebben, dat ik serieuze plannen heb, om te gaan zoeken naar mijn biologische ouders.
***geloof in je dromen,en onthoud : ze kunnen alles van je afpakken behalve wat je gelooft***
Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.quote:Op zaterdag 18 maart 2006 19:29 schreef Miss_kausalaya het volgende:
ben ook geadopteerd..toen ik een half jaar was, uit India.. en ja ik heb er wel soms moeite mee dat ik geadopteerd ben, en ik wil ook echt mijn biologische moeder gaan zoeken.
Mijn ouders zijn er ook altijd heel open over geweest, en heel makkelijk, maar nu langzamerhand heb ik wel door, dat ze er wat meer moeite mee hebben, dat ik serieuze plannen heb, om te gaan zoeken naar mijn biologische ouders.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?
ijs_beer fan!
Hoi allemaal,
interessant topic. Ik ben zelf ook geadopteerd. Toen ik een half jaar oud was, ben ik geadopteerd uit Indonesië (Jakarta). Toen ik de leeftijd had dat ik zou snappen wat adoptie was, hebben mijn ouders het me uitgelegd en verteld. Ik weet echt niet meer welke leeftijd dat was eigenlijk.
Ik heb er zelf eigenlijk geen moeite mee dat ik geadopteerd ben. Eigenlijk heb ik hetzelfde als _wie.
Mijn broer (overigens niet m'n bloed-eigen broer, ook geadopteerd) daarentegen had er toen ie klein was wel erge moeite mee. Hij had door dat hij een ander kleurtje had dan de rest van de kindjes in z'n klas en kreeg er zware minderwaardigheidscomplexen van en snapte niet wat hij hier nou deed...etc. Dat is langzamerhand verdwenen en volgens mij heeft hij er nu geen moeite mee.
Wanneer ik wel benieuwd zou zijn naar mijn biologische ouders, zouden mijn ouders (pleegouders vind ik een verschrikkelijk woord) daar geen problemen mee hebben. Sterker nog; toen ze nog voor een soort van Unicef werkte en ze naar Indonesië moesten, hebben ze nog gezocht voor me, maar geen enkel spoor kunnen vinden.
Ik ben na mijn adoptie nooit meer terug geweest naar Indonesië. Dat is wel iets wat ik ooit nog eens wil doen. Het lijkt me interessant om te zien waar ik nou werkelijk vandaan kom. Misschien dat mijn behoefte om mijn biologische ouders te vinden later in mijn leven nog wel komt, maar voorlopig niet.
Typmuts
interessant topic. Ik ben zelf ook geadopteerd. Toen ik een half jaar oud was, ben ik geadopteerd uit Indonesië (Jakarta). Toen ik de leeftijd had dat ik zou snappen wat adoptie was, hebben mijn ouders het me uitgelegd en verteld. Ik weet echt niet meer welke leeftijd dat was eigenlijk.
Ik heb er zelf eigenlijk geen moeite mee dat ik geadopteerd ben. Eigenlijk heb ik hetzelfde als _wie.
Mijn broer (overigens niet m'n bloed-eigen broer, ook geadopteerd) daarentegen had er toen ie klein was wel erge moeite mee. Hij had door dat hij een ander kleurtje had dan de rest van de kindjes in z'n klas en kreeg er zware minderwaardigheidscomplexen van en snapte niet wat hij hier nou deed...etc. Dat is langzamerhand verdwenen en volgens mij heeft hij er nu geen moeite mee.
Wanneer ik wel benieuwd zou zijn naar mijn biologische ouders, zouden mijn ouders (pleegouders vind ik een verschrikkelijk woord) daar geen problemen mee hebben. Sterker nog; toen ze nog voor een soort van Unicef werkte en ze naar Indonesië moesten, hebben ze nog gezocht voor me, maar geen enkel spoor kunnen vinden.
Ik ben na mijn adoptie nooit meer terug geweest naar Indonesië. Dat is wel iets wat ik ooit nog eens wil doen. Het lijkt me interessant om te zien waar ik nou werkelijk vandaan kom. Misschien dat mijn behoefte om mijn biologische ouders te vinden later in mijn leven nog wel komt, maar voorlopig niet.
Typmuts
Tjonge toch nog een deel 2 van dit topic
Wij hebben vorige week de rekening voor de verplichte VIA bijeenkomsten binnengekregen. Ze staan gepland voor augustus t/m november van dit jaar. Nu las ik in een rapport op internet dat in de praktijk zo´n 40% van de aanmelders in dit stadium stopt door de rekening niet te betalen vanwege zwangerschap, verbreken relatie o.i.d. Op de yahoo mailinglijst is er in ieder geval al 1 iemand die 3 maanden eerder mag instromen dus wie weet zijn we al in mei aan de beurt.
Het blijft nu wel lastig omdat we nog steeds in de medische molen zitten en ik het liefst dat circuit wil afronden zodat we 100% voor adoptie kunnen gaan. De rekening voor de VIA is in ieder geval wel het eerste concrete stapje sinds we ons in februari vorig jaar hebben aangemeld voor adoptie.
Wat goed om ervaringsverhalen te lezen van mensen die geadopteerd zijn! Het is zo enorm verschillend hoe mensen ermee omgaan. Als mijn toekomstige kindje op zoek wil gaan naar haar/zijn roots dan ben ik zeker bereid om te helpen zoeken. Het lijkt mij logisch dat je ook wil weten wat je biologische achtergrond is. Helaas is dat voor sommigen niet te achterhalen want veel adoptiekinderen in China bijvoorbeeld (het land waar wij voor willen gaan' worden te vondeling gelegd.
Wij hebben vorige week de rekening voor de verplichte VIA bijeenkomsten binnengekregen. Ze staan gepland voor augustus t/m november van dit jaar. Nu las ik in een rapport op internet dat in de praktijk zo´n 40% van de aanmelders in dit stadium stopt door de rekening niet te betalen vanwege zwangerschap, verbreken relatie o.i.d. Op de yahoo mailinglijst is er in ieder geval al 1 iemand die 3 maanden eerder mag instromen dus wie weet zijn we al in mei aan de beurt.
Het blijft nu wel lastig omdat we nog steeds in de medische molen zitten en ik het liefst dat circuit wil afronden zodat we 100% voor adoptie kunnen gaan. De rekening voor de VIA is in ieder geval wel het eerste concrete stapje sinds we ons in februari vorig jaar hebben aangemeld voor adoptie.
Wat goed om ervaringsverhalen te lezen van mensen die geadopteerd zijn! Het is zo enorm verschillend hoe mensen ermee omgaan. Als mijn toekomstige kindje op zoek wil gaan naar haar/zijn roots dan ben ik zeker bereid om te helpen zoeken. Het lijkt mij logisch dat je ook wil weten wat je biologische achtergrond is. Helaas is dat voor sommigen niet te achterhalen want veel adoptiekinderen in China bijvoorbeeld (het land waar wij voor willen gaan' worden te vondeling gelegd.
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Slaapmeisje Spannend hoor dat de erste stap er nu aankomt. al is het nog een paar maanden wachten. Zou wel fijn zin als jullie eerder kunnen instromen idd. Ik kan mij ook wel voorstellen dat het zwaar is om twe trajecten naast elkaar te bewandelen, dubbel spanning, dubbele emoties enzo. Succes met beide iig.
Begin maar gewoon, op hoop van zegen.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Begin maar gewoon,hier en nu.
Je kunt niet alles voorzien.
Begin er maar gewoon aan te werken.
Ondertussen zijn we in mei aanbelandt
Heb je al iets gehoord over de via bijeenkomsten?
Hoeveel bijeenkomsten zijn het eigenlijk?
Heb je al iets gehoord over de via bijeenkomsten?
Hoeveel bijeenkomsten zijn het eigenlijk?
een stukje weten waar je vandaan komt, je moeder gewoon weer zien na zo'n lange tijd, je hebt toch altijd wel een beeld voor ogen waarom ze me heeft afgestaan, mja als je het zeker weet, als ze je het heeft verteld.. denk dat het wel fijn is, en ja idd wat je ook al zegt, een stukje wat je nu mist.. ik ben nu ook bij ouders, en ik zie ze ook wel als ouders, maar tja, hoe leg ik het uit, je weet dat je biologische ouders het niet zijn, en dat die aan de andere kant van de wereld wonen...is toch wel een prettig idee om uberhaupt te weten of ze nog leven, en hoe het met ze gaat, etc etc..quote:Op zaterdag 18 maart 2006 23:22 schreef NanKing het volgende:
[..]
Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?
Grootste wens ever is dan ook om in elk geval mijn moeder te ontmoeten.
Mocht ze geen contact met me willen, begrijp ik dat, en respecteer ik die keuze, maar dan weet ik wel dat ze nog leeft! Dat is al heel fijn als ik dat zou weten...
***geloof in je dromen,en onthoud : ze kunnen alles van je afpakken behalve wat je gelooft***
Helaas zijn we niet naar voren geschoven in de planning. We gaan dus gewoon in augustus naar de bijeenkomsten. In totaal zijn het 6 bijeenkomsten met verschillende onderwerpen als de adoptiedriehoek (biomoeder, kind, adoptieouders), hechtingsproblematiek etc. Op zich ben ik er niet rouwig om dat we pas in augustus terecht kunnen. Dat geeft ons nog even tijd om verder te gaan in de medische malle molen en ons psychisch voor te bereiden op de stap naar adoptie. Mr. Donner heeft accoord gegeven om de adoptieleeftijd te verhogen en het leeftijdsverschil tussen ouders en kind van max. 40 jaar naar 44 jaar te vergroten. Het voorstel komt eind dit jaar als het goed is in de kamer. Voor ons biedt dat meer mogelijkheden, dus dat is fijn nieuws.quote:Op woensdag 3 mei 2006 21:39 schreef mrien het volgende:
Ondertussen zijn we in mei aanbelandt
Heb je al iets gehoord over de via bijeenkomsten?
Hoeveel bijeenkomsten zijn het eigenlijk?
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
dat had ik onlangs ook gelezenquote:Op donderdag 4 mei 2006 16:42 schreef Slaapmeisje het volgende:
[..]
Helaas zijn we niet naar voren geschoven in de planning. We gaan dus gewoon in augustus naar de bijeenkomsten. In totaal zijn het 6 bijeenkomsten met verschillende onderwerpen als de adoptiedriehoek (biomoeder, kind, adoptieouders), hechtingsproblematiek etc. Op zich ben ik er niet rouwig om dat we pas in augustus terecht kunnen. Dat geeft ons nog even tijd om verder te gaan in de medische malle molen en ons psychisch voor te bereiden op de stap naar adoptie. Mr. Donner heeft accoord gegeven om de adoptieleeftijd te verhogen en het leeftijdsverschil tussen ouders en kind van max. 40 jaar naar 44 jaar te vergroten. Het voorstel komt eind dit jaar als het goed is in de kamer. Voor ons biedt dat meer mogelijkheden, dus dat is fijn nieuws.
ik moest meteen aan jou en je man denken
Tijdens het raadsonderzoek werd ons ook verteld dat we in aanmerking kwamen voor een kindje uit Nederland. Prachtig natuurlijk maar er zat een addertje onder het gras. De bio moeder heeft nog 1 jaar het 'recht' om het kind op te eisen. Dat was een reden om daar niet voor te gaan.quote:Op vrijdag 17 maart 2006 21:02 schreef Martijn_fijn het volgende:
Ik vraag mij wel eens af, waarom altijd exotische kindjes geaddopteerd moeten worden, niet dat ik daar iets tegen heb hoor. Maar er zijn in Nederland genoeg kleine wees-kinderen zonder liefde van ouders.
Alsof die vaak vergeten worden..
Waar staan we nu? In afwachting van een voorstel. Papieren zijn een kleine 2 weken terug uit China dus laat het telefoontje maar komen
alleen als ie ijs en ijskoud is!
Oooh jullie zijn dus al echt in blijde afwachting eskimo. Wat ontzettend spannend. Hopelijk vliegt de tijd voor jullie.
@Martijn. De wachttijden om een kind uit NL te adopteren zijn zo enorm lang dat we dat gezien Slaapvriendjes leeftijd niet redden. Het aantal kinderen dat in NL ter adoptie wordt aangeboden is zo laag omdat ze in de meeste gevallen in de directe omgeving (familie, kennissen etc.) worden geadopteerd.
@Martijn. De wachttijden om een kind uit NL te adopteren zijn zo enorm lang dat we dat gezien Slaapvriendjes leeftijd niet redden. Het aantal kinderen dat in NL ter adoptie wordt aangeboden is zo laag omdat ze in de meeste gevallen in de directe omgeving (familie, kennissen etc.) worden geadopteerd.
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Gevonden, dank je Belena!
Ik heb misschien een rare vraag, maar ik wil graag voor een vriendin iets moois te maken of kopen die na alle ellende van de MMM nu heeft besloten om te stoppen en te gaan voor adoptie. Ik weet dat het een verschrikkelijke beslissing is geweest om te stoppen met het medische gebeuren en mijn vriendin wil het toch een positieve wending geven door een feestje te geven ter ere van het adoptiebesluit. Wat is nou een mooi gebaar om mijn vrienden te geven? Ben zelf een beetje blur op dit moment en kom tot niets creatiefs of liefs
Ik heb misschien een rare vraag, maar ik wil graag voor een vriendin iets moois te maken of kopen die na alle ellende van de MMM nu heeft besloten om te stoppen en te gaan voor adoptie. Ik weet dat het een verschrikkelijke beslissing is geweest om te stoppen met het medische gebeuren en mijn vriendin wil het toch een positieve wending geven door een feestje te geven ter ere van het adoptiebesluit. Wat is nou een mooi gebaar om mijn vrienden te geven? Ben zelf een beetje blur op dit moment en kom tot niets creatiefs of liefs
Uit welk land willen ze adopteren, weten ze dat al? Misschien heeft de Wereldwinkel/Fair Trade Shop/Unicef iets leuks?
danosa heb je al gekeken op www.adoptiewinkel.nl ? Daar zitten best mooie dingen tussen.
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Daar staan idd leuke/mooie dingen bij. Die luiertassen zijn echt prachtig!
En de beelden zijn trouwens ook heel mooi!
[ Bericht 30% gewijzigd door BE op 17-05-2006 12:38:26 ]
En de beelden zijn trouwens ook heel mooi!
[ Bericht 30% gewijzigd door BE op 17-05-2006 12:38:26 ]
***
Die luiertassen zijn inderdaad geweldig. Het is dat ik er al eentje heb anders had ik er gelijk eentje besteld. Ik vind die chinese jurkjes trouwens ook heel erg leuk maar ik moet de hele tijd aan worstjes denken als ik er eentje zie
Oops! Did I just roll my eyes out loud?
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
♥ Huisje, boompje, fietstas ♥
♥ There is no way to happiness, happiness is the way ♥
De meeste artikelen zijn trouwens chinees en die luiertassen zijn supermooi. Ik denk alleen niet dat het erg praktisch is om een luiertas, slabbetje of dekentje van chinese zijde te hebben. Zo'n beeld zou wel een heel mooi cadeau zijn, want ze zijn straks wel adoptiezwanger of in blijde afwachting van hun kindje
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Nee, die slabbetjes snapte ik ook niet erg.
En bij de luiertassen lijken trouwens ook niet van die matjes te zitten om je kindje even op te leggen dan. Al met al wel heel mooi, maar minder praktisch waarschijnlijk.
En bij de luiertassen lijken trouwens ook niet van die matjes te zitten om je kindje even op te leggen dan. Al met al wel heel mooi, maar minder praktisch waarschijnlijk.
***
Wel toch? *Incl. verschoonmatje van ca. 38 x 30 cm (waterresistant)*quote:Op woensdag 17 mei 2006 12:48 schreef Brighteyes het volgende:
Nee, die slabbetjes snapte ik ook niet erg.
En bij de luiertassen lijken trouwens ook niet van die matjes te zitten om je kindje even op te leggen dan. Al met al wel heel mooi, maar minder praktisch waarschijnlijk.
Of heb ik toevallig een goede aangeklikt?
Vind ze echt hardstikke mooi
Oh sorry, dat heb ik gemist Miss_D.
Maar goed, ik heb m'n luiertas-hart al verpand aan die van de Kitsch & Kitchen.
Maar goed, ik heb m'n luiertas-hart al verpand aan die van de Kitsch & Kitchen.
***
En wat zitten we hier heel erg des vrouws off topic te gaan. Er zijn zeker spulletjes in de buurt. Dingen die geld kosten.
Excuses.
Want ik vind het wel een heel mooi gebaar Danosa, om een speciaal kado voor haar uit te zoeken.
Excuses.
Want ik vind het wel een heel mooi gebaar Danosa, om een speciaal kado voor haar uit te zoeken.
***
Je mist je échte ouders. Dat is een heel primitief gevoel.quote:Op zaterdag 18 maart 2006 23:22 schreef NanKing het volgende:
[..]
Domme vraag misschien maar ben er erg benieuwd naar.
Wat denk je te vinden als je, je biologische ouders vindt? Een stukje wat je nu mist, of stukje weten of gewoon weten waar je vandaan komt?
Wat voor gevoel is het dat missen?
Waarom word je trouwens niet gewoon zelf zwanger? Dat is toch geen probleem? Is het kind ook nog eens écht van jezelf .quote:Op vrijdag 17 maart 2006 21:35 schreef NanKing het volgende:
tvp alvast even enzo.
Wat grappig dat dit topic nu net weer omhoog gehaald is.
Kennissen van ons zitten nl. momenteel eindelijk na jaren wachten en hopen in China. Morgen mogen ze dan eindelijk hun o zo gewenste zoontje ophalen. Op hun site vertellen ze hoe het met hun gaat en dat is zo ontroerend. Ik leef zo met ze mee, vind het dan ook enorm spannend. 2 foto's van hem gezien en het is zo'n snoepje.
Waar ik benieuwd naar ben en eigenlijk gaat het me niets aan maar;
Slaapmeisje, je bent nu zwanger en dat is echt geweldig! Hebben jullie ooit het scenario bekeken van als je zwanger bent, hoe dan verder te gaan met de adoptieprocedure?
Kennissen van ons zitten nl. momenteel eindelijk na jaren wachten en hopen in China. Morgen mogen ze dan eindelijk hun o zo gewenste zoontje ophalen. Op hun site vertellen ze hoe het met hun gaat en dat is zo ontroerend. Ik leef zo met ze mee, vind het dan ook enorm spannend. 2 foto's van hem gezien en het is zo'n snoepje.
Waar ik benieuwd naar ben en eigenlijk gaat het me niets aan maar;
Slaapmeisje, je bent nu zwanger en dat is echt geweldig! Hebben jullie ooit het scenario bekeken van als je zwanger bent, hoe dan verder te gaan met de adoptieprocedure?
Hebben jullie ooit het scenario bekeken van als je zwanger bent, hoe dan verder te gaan met de adoptieprocedure?
Als je niet lacht, ben je dood.
Waarom is dat ontroerendquote:Op zondag 21 mei 2006 12:48 schreef dutchie het volgende:
Wat grappig dat dit topic nu net weer omhoog gehaald is.
Kennissen van ons zitten nl. momenteel eindelijk na jaren wachten en hopen in China. Morgen mogen ze dan eindelijk hun o zo gewenste zoontje ophalen. Op hun site vertellen ze hoe het met hun gaat en dat is zo ontroerend.
quote:Ik leef zo met ze mee, vind het dan ook enorm spannend. 2 foto's van hem gezien en het is zo'n snoepje.
Waar ik benieuwd naar ben en eigenlijk gaat het me niets aan maar;
Slaapmeisje, je bent nu zwanger en dat is echt geweldig! Hebben jullie ooit het scenario bekeken van als je zwanger bent, hoe dan verder te gaan met de adoptieprocedure?
Ik dacht dat Jessie ooit vertelde dat de adoptieprocedure dan geljik stop gezet word.quote:Op zondag 21 mei 2006 12:48 schreef dutchie het volgende:
Waar ik benieuwd naar ben en eigenlijk gaat het me niets aan maar;
Slaapmeisje, je bent nu zwanger en dat is echt geweldig! Hebben jullie ooit het scenario bekeken van als je zwanger bent, hoe dan verder te gaan met de adoptieprocedure?
Heeft geloof ik te maken met dat het niet de ideale omstandigheden zijn met een babietje in huis of zo. Zodra dat weer op orde is zou je dan weer kunnen beginnen als ik het goed heb. Maar wel weer van voren af aan op de wachtlijsten enzo.
Dacht ik.
***
Ja, ik zou ook niet gaan bellen voor die 12 weken. Idd voor het geval je weer achteraan de rij geschoven word.quote:Op zondag 21 mei 2006 13:20 schreef bixister het volgende:
lijkt me beter om even te wachten tot de zwangerschap de riskante eerste periode gepasseerd is.
***
Lady-wrb nee natuurlijk niet, maar zo'n scenario hebben ze ws wel eens in hun hoofd gehad: Stel nou dat...
BE, dat wist ik trouwens niet. Ik geloof dat die kennissen van ons daar ook niet bij stil gestaan hebben. Die wilden het liefst allebei, want zij geloofden nog steeds dat ze zwanger zouden raken. Er is nl. nooit een duidelijk aanwijsbare reden gevonden, waarom het niet lukte. Dus zij hebben gewoon jaren en jaren het op de 'normale wijze' moeten proberen. Zover je nog van normaal kunt spreken als het maar niet lukt.
Volgens mij heb ik ook eens een stuk gelezen over de dochter van Henny Huisman. Maar nu weet ik niet meer of ze nu al zwanger was toen ze haar dochtertje ging halen of dat dat pas later was.
Diederik, waarom dat ontroerend is? Zoals zij erover schrijven, dat is ontroerend en kippenvel-materiaal.
BE, dat wist ik trouwens niet. Ik geloof dat die kennissen van ons daar ook niet bij stil gestaan hebben. Die wilden het liefst allebei, want zij geloofden nog steeds dat ze zwanger zouden raken. Er is nl. nooit een duidelijk aanwijsbare reden gevonden, waarom het niet lukte. Dus zij hebben gewoon jaren en jaren het op de 'normale wijze' moeten proberen. Zover je nog van normaal kunt spreken als het maar niet lukt.
Volgens mij heb ik ook eens een stuk gelezen over de dochter van Henny Huisman. Maar nu weet ik niet meer of ze nu al zwanger was toen ze haar dochtertje ging halen of dat dat pas later was.
Diederik, waarom dat ontroerend is? Zoals zij erover schrijven, dat is ontroerend en kippenvel-materiaal.
Als je niet lacht, ben je dood.
dutchie wat spannend voor die kennissen van jullie. Eindelijk mogen ze dan hun kindje ophalen, na al die jaren wachten
Ik wacht nog even met melden van mijn zwangerschap totdat ik de krtieke periode voorbij ben hoor. Je bent overigens wel verplicht om het te melden, maar er staat niet bij wanneer dat uiterlijk moet dus ik neem aan ongeveer dezelfde periode als dat mensen het op hun werk zouden vertellen. Wanneer dit een doorgaande zwangerschap is dan wordt de procedure "on hold" gezet en mag pas weer worden hervat als het biologische kind 1 jaar oud is. Het probleem is dat Slaapvriendje tegen die tijd te oud is om de adoptieprocedure weer voort te zetten. Ze zijn natuurlijk wel bezig met het verhogen van de leeftijdsgrens, dus dat moeten we tegen die tijd dan maar zien. Wat mij betreft sluit het een het ander niet uit, maar wellicht dat Slaapvriendje daar anders over denkt. Komt tijd, komt raad
Ik wacht nog even met melden van mijn zwangerschap totdat ik de krtieke periode voorbij ben hoor. Je bent overigens wel verplicht om het te melden, maar er staat niet bij wanneer dat uiterlijk moet dus ik neem aan ongeveer dezelfde periode als dat mensen het op hun werk zouden vertellen. Wanneer dit een doorgaande zwangerschap is dan wordt de procedure "on hold" gezet en mag pas weer worden hervat als het biologische kind 1 jaar oud is. Het probleem is dat Slaapvriendje tegen die tijd te oud is om de adoptieprocedure weer voort te zetten. Ze zijn natuurlijk wel bezig met het verhogen van de leeftijdsgrens, dus dat moeten we tegen die tijd dan maar zien. Wat mij betreft sluit het een het ander niet uit, maar wellicht dat Slaapvriendje daar anders over denkt. Komt tijd, komt raad
We moeten bereid zijn het leven dat we gepland hebben op te geven om het leven te vinden dat op ons wacht.
Ben je zelf geadopteerd?quote:Op zondag 21 mei 2006 12:43 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Je mist je échte ouders. Dat is een heel primitief gevoel.
ijs_beer fan!
Een probleem is een groot woord, iets gecompliceerder is het wel.quote:Op zondag 21 mei 2006 12:45 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Waarom word je trouwens niet gewoon zelf zwanger? Dat is toch geen probleem? Is het kind ook nog eens écht van jezelf .
En een adoptie kind is ook echt van jezelf.
ijs_beer fan!
Een adoptie kind is wel van jezelf, maar is geen echt kind van je. Dat maakt echt verschil.quote:Op zondag 21 mei 2006 23:23 schreef NanKing het volgende:
[..]
Een probleem is een groot woord, iets gecompliceerder is het wel.
En een adoptie kind is ook echt van jezelf.
Dan was mijn vraag niet aan jou gericht . Ik had dat zelf ook kunnen bedenken maar aangezien ik (en jij) niet geadopteerd ben kan ik niet 100% van mijn eigen ingeleven gevoel uitgaan. Daarom is mijn vraag aan mensen die er wel ervaring mee hebben.quote:
ijs_beer fan!
Ik begrijp best wat je bedoelt, maar ik denk er niet zo over.quote:Op zondag 21 mei 2006 23:26 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Een adoptie kind is wel van jezelf, maar is geen echt kind van je. Dat maakt echt verschil.
ijs_beer fan!
Toch is het zo dat de band met een eigen kind sterker is. Dat is een hormonale kwestie.quote:Op zondag 21 mei 2006 23:29 schreef NanKing het volgende:
[..]
Ik begrijp best wat je bedoelt, maar ik denk er niet zo over.
Ik herinner me nog een discussie van ik meen bijna een jaar geleden? Toch een goed geheugen, moet ook wel als jurist.quote:Op zondag 21 mei 2006 23:33 schreef Belana het volgende:
DD op onzinnig oorlogspad vandaag? grappig weer
zelfs als dat al zou kloppen denk ik dat dat voor veel kinderen nog een beter uitgangspunt voor een toekomst is dan een plekje in een kindertehuis in hun 'eigen' land.
Ervaring? Je hebt een biologisch kind en een geadopteerd kind?quote:Op zondag 21 mei 2006 23:31 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Toch is het zo dat de band met een eigen kind sterker is. Dat is een hormonale kwestie.
Natuurlijk is er een band (hormonaal zoals jij het noemt) tussen een biologisch kind en ouder, maar dat betekent niet dat de band met een adoptief kind niet even zo sterk (of sterker) kan zijn.
ijs_beer fan!
Natuurlijk wel, of denk jij dat dit soort banden rationeel zijn? Zonder die hormonen etc zouden we om helemaal niets geven.quote:Op zondag 21 mei 2006 23:36 schreef NanKing het volgende:
[..]
Ervaring? Je hebt een biologisch kind en een geadopteerd kind?
Natuurlijk is er een band (hormonaal zoals jij het noemt) tussen een biologisch kind en ouder, maar dat betekent niet dat de band met een adoptief kind niet even zo sterk (of sterker) kan zijn.
Hormonen maak je ook op andere manieren aan dan alleen door zwangerschap/bevalling/borstvoeding.
en by the way, er zijn dus adoptiemoeders die hun kind borstvoeding geven, vast goed voor de band
en by the way, er zijn dus adoptiemoeders die hun kind borstvoeding geven, vast goed voor de band
Waar zeg je nou natuurlijk wel op . Ontken ik iets dan? Ik voeg alleen iets toe ik ontken nergens iets.quote:Op zondag 21 mei 2006 23:40 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Natuurlijk wel, of denk jij dat dit soort banden rationeel zijn? Zonder die hormonen etc zouden we om helemaal niets geven.
ijs_beer fan!
