Gates of Heaven (Errol Morris, 1980): skachtig docu'tje over een dierenbegraafplaats, maar vooral een excuus om vragen te stellen over dood, liefde en leven aan de excentrieke figuren die in het bijbehorende dorpje rondlopen. De film heeft zo wel een thema, maar niet echt een lijn, en dat maakt het allemaal een beetje anekdotisch. Wel leuk. En lief. Net als het shot van het shot van de dode duif (ofzo) in
American Beauty zeg maar. 7+.
Vernon, Florida (Errol Morris, 1981): vergeet het thema, hier gaat het alleen nog maar om de excentrieke figuren. Wederom vele kleine interviewtjes, maar iedereen heeft wel een verhaal te vertellen. Vergelijk het met
Waking Life met hillbillies. Het heeft wel wat. 7-.
The Thin Blue Line (Errol Morris, 1988): eindelijk een plot! En wat voor één! Erg sterke mix van reconstructie en interviews over een vermoordde agent, de man die er voor veroordeeld is en de jongen die (zo later bleek) de eigenlijke moordenaar was. Toffe muziek van Philip Glass, mooie beelden, maatschappelijke betekenis (de film zorgde ervoor dat de zaak werd heropend) en bovendien verrassend spannend voor een docu. Meer dan prima. 8.
Le Fils (Broertjes Dardenne, 2002): van
![]()
de
![]()
broertjes
![]()
Dardenne
![]()
. Geen actie, allemaal diepe verborgen gevoelens die niet worden geuit, sociale ellende, maatschappelijke issues, misselijkmakend camerawerk. Heerlijk. Snobistische porno. Grrrrauw. 8.
Point Blank (John Boorman, 1967): 'lekker hep' somt wel zo'n beetje alle voor- en nadelen van deze
The Limey-vader op. De excessieve montage is cool, maar leidt ook een beetje af. Het gestileerde acteerwerk draagt bij aan de sfeer, maar is soms té. Het idiote plot is stoer, maar ook wat idoot. Lee Marvin is cool, maar, eh, nou ja, over Marvin valt natuurlijk nooit iets negatiefs te zeggen. Lekker hep dus. 7.
SPECIAL FEATURE:Ik kijk alle religieuze shit waar ik mijn handen op kan leggen, maar aangezien dat meestal BBC-producties of onafhankelijke dingen zijn schrijf ik daar hier nooit iets over. Uitzondering:
The God Who Wasn't There staat zelfs op MovieMeter, dus waarom niet.
Het is een Moore-achtig docu'tje, dat alle twijfels over het al dan niet bestaan van Jezus op een rijtje zet. Nou ja, twijfels... een serieus ja-geluid krijg je niet te horen. Niet dat dat erg is, maar zonder enige Christelijke tegenspraak en met een leuke vergelijking tussen Charles Manson en fundamentele Christenen ben je in luttele minuten je hele gelovige publiek kwijt, en juist voor hen zou deze docu interessant moeten zijn. Niet dat er verder bijster veel schokkends of sterk onderbouwde feiten naar boven komen, maar het laat je weer eens wat nieuws opzoeken op Wikipedia. Bovendien kijk ik dit soort dingen natuurlijk vooral om verschrikkelijk boos en verdrietig te worden over de fundamentalisering van de wereld, en daar sloeg dit erg goed in. Cijfer voor ongelovigen: 7-. Voor serieuze Christenen is dit waarschijnlijk even onkijkbaar als Dawkins'
The Root of All Evil (de titel zegt het al).
De gelovigen die wel eens wat meer willen weten over hun Godsdienst zonder visueel gebitchslapped te worden mogen
Who Wrote the Bible uit de digitale bibliotheek trekken. Of gewoon de fantastische boeken van Karen Armstrong lezen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sai op 09-02-2006 06:40:43 ]