Annie Hall (Allen, 1977)
![]()
Mja, wel leuk... Zijn stijl van filmen bevalt me wel op zich, Woody vind ik echter wat irritant worden na anderhalf uur. Ik heb nog niet veel films van hem gezien, maar ik moet er niet aan denken dat hij in elke film hetzelfde neurotische typetje speelt. In Deconstructing Harry was het allemaal niet veel anders. Een pluspunt vind ik wel dat hij soms wel op een gewaagde manier uit het verhaal stapt en rechtstreeks de kijker probeert aanspreekt, wat soms een erg leuk effect geeft. Eigenlijk ben ik het verhaal grotendeels alweer vergeten, bedenk ik me nu. De aparte manier van filmen en de bij vlagen leuke dialogen weten er toch nog een goeie voldoende uit te slepen.
6.5
Good night, and Good Luck. (Clooney, 2005)
![]()
Bluh, best saaie film zeg.. Vooral het eerste half uur viel nauwelijks doorheen te komen. Daarna wordt wel wat duidelijk waar het naartoe wil gaan, maar het kon me niet echt meer boeien verder. Daardoor duurde de 90 minuten voor mij nog best lang. Ik kan niet precies uitleggen waarom het me niet wist vast te houden, maar het zal vast iets te maken met het feit dat ik vond dat de verhalen van Murrow en McCarthy niet echt op elkaar aansloten. En nou ja, sterke rol.. Was er niet bijster van onder de indruk. Daarnaast werden er wat onzinnige personages toegevoegd. Ik durf de film wel een onvoldoende te geven
5-
Seed of Chucky (Mancini, 2004)
Heel slecht.. 2 ofzo
Sunrise: A Song of Two Humans (Murnau, 1927)
![]()
Gelukkig ook nog een mooie film gezien
![]()
. Van Murnau en zijn expressionistische stijl van filmen is, vooral in het begin, nog duidelijk terug te vinden. Daar hou ik wel van. Het plot is niet te moeilijk, maar wel erg mooi. Het eerste deel vond ik het best, met prachtige aangrijpende beelden van een man, die erachter komt hoeveel hij eigenlijk van zijn vrouw houdt. De vrouw, die de goedheid zelve moet uitbeelden. Daarna vervalt het in een soort van comedie-achtig iets, wat ik persoonlijk wat minder vond. Het dient dan wel om aan te tonen hoe mooi de simpele dingen kunnen zijn in het leven en de liefde, maar vond het er toch niet helemaal bij passen. Het einde daarentegen was wel weer oké, met als klap op de vuurpijl het prachtige, symbolische eindshot.
8+
Sling Blade (Thornton, 1996)
Mooi, ingetogen drama van Thornton. In het begin vond ik zijn manier van spelen wat irritant, maar dat verdween naarmate de film vorderde. Het verhaal is ook erg goed, hier en daar wat gemakkelijk, maar over de uitwerking ben ik erg te spreken. Een onwaarschijnlijke vriendschap vormt de spil van de film en zorgt voor enkele ontroerende scènes in de film. De persoon Karl is over het algemeen gewoon aandoenlijk om naar te kijken. Zijn ongemakkelijke positie in de samenleving en het feit dat hij wordt geleefd, geeft een mooie indicatie van het leven met een handicap. Het (te verwachten) einde vond ik echter wat minder, maar het geheel geef ik wel een dikke
8