[slowchat #783] Een nieuw begin.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 09:30 schreef sizzler het volgende:

[..]

Yes ma'am

quote:

Op donderdag 1 december 2005 09:33 schreef sigme het volgende:

[..]

Sorry hoor. Generáties schoolmeesters in mijn familie. Verbeteren zit me in het bloed.
Betweteren ook

Helaas blijk ik vaak zelf niet onfeilbaar. Maar daar werk ik aan.

quote:

854 tt-EEN 854 do 01 dec 06:39:05

TELEVISIE CFII
­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­
GROEN LICHT VOOR "FRANSE CNN"
­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­
De Franse regering heeft woensdag haar
plannen voorgesteld voor een Franse
televisiezender die internationale in-
formatie zal uitzenden en "voor het
einde van 2006" op antenne zal gaan.

Eerste minister Dominique de Villepin
ondertekende een overeenkomst voor CFII
met privé-zender TF1 en de openbare
groep France Télévisions.

"Chaîne Française d'Information Inter-
nationale (CFII) wordt de Franse tegen-
hanger van CNN. De zender zal haar pro-
gramma's uitzenden in Europa, Afrika en
het Nabije- en Midden-Oosten", zei re-
geringswoordvoerder Jean-François Copé.

quote:

Koopkracht wordt iets beter dan verwacht

DEN HAAG (ANP) - Het Centraal Planbureau verwacht dat de koopkracht volgend jaar met 1,25 procent zal stijgen. Op Prinsjesdag werd nog uitgegaan van 1 procent, aldus bronnen in Den Haag.

Met deze informatie beginnen premier Balkenende, de vicepremiers Zalm en Brinkhorst en minister De Geus (Sociale Zaken) donderdag een overleg over een eventueel extraatje voor de burgers volgend jaar.

De Tweede Kamer had in een motie van CDA-fractievoorzitter Verhagen aangedrongen op een extra koopkrachtmaatregel, als mocht blijken dat door de hoge olieprijzen de burgers minder te besteden hebben.

Het kabinet wil dat niet alleen laten afhangen van de energieprijzen, maar van de ontwikkeling van de koopkracht in het geheel. Doordat de premies voor ziektekosten in het nieuwe zorgstelsel volgend jaar lager zijn dan verwacht, is er ook een meevaller. Het CPB rekent voor dit jaar en volgend jaar met een olieprijs van 55 dollar.

Het CPB rekent met een zorgpremie van 1042 euro. Minister Hoogervorst (Volksgezondheid) dacht rond Prinsjesdag nog dat die op ongeveer 1100 euro zou komen. Inmiddels is gebleken dat de meeste verzekeraars daar een stuk onder zitten.

Volgens het CPB zullen de lonen met 1,5 procent sterker stijgen dan de inflatie van 1 procent.

quote:

Eurozone rates set for increase

The European Central Bank (ECB) is widely expected to end more than two years of inactivity and ignore critics to raise interest rates on Thursday.

The move would come amid mixed economic signals from key eurozone members.

Inflation has slowed and growth is picking up, but unemployment is high in France and Germany, while consumer and business spending is still fragile.

Critics, including the Organisation for Economic Co-operation and Development, argue a rate rise would slow growth.

Strong argument

ECB President Jean-Claude Trichet has been putting the case for higher rates over the past week. On Monday, he said the threat of oil-driven inflation needed to be tackled.

The market interpreted the comments to mean that rates would rise by a quarter of a percentage point to 2.25% from 2%.

Despite the fact that consumer price growth did accelerate earlier this year, EU figures on Wednesday showed inflation coming down.

According to the EU's statistical office, Eurostat, consumer prices grew by an estimated annual rate of 2.4% in November, the second month in a row they would have declined.

The problem for the ECB is that it does not expect inflation to fall below its 2% limit in 2006 and 2007, and is forecasting a rise in core price growth.

That means it has to take action, say analysts, especially as economic growth seems to be more robust.

Better conditions

Eurostat said that growth in the 12 nations sharing the euro was 1.6% in the third quarter, up from 1.2% in the second.

For the EU as a whole, quarterly growth was 1.7%, up from 1.4%.

"The data will help to justify the ECB's decision to raise rates," said Capital Economics, a research company that forecasts interest rates could climb as high as 3.5% next year.

French riot police during riots in Aulnay-sous-Bois, Paris
Last month's riots dented consumer confidence in France

Worryingly for many observers, economic growth may be more fragile than it appears.

"Consumers obviously remain uncertain about their personal economic prospects and the outlook of the economy in general," said the European Commission, the EU's executive arm.

'The danger'

Reports on Wednesday showed that French consumer confidence dropped to a record low in November, following three weeks of rioting by disaffected youths that shocked the nation.

France' s unemployment was 9.7% in November, still high enough to dampen consumer confidence, analysts said.

While Germany reported better-than-expected retail sales on Wednesday, both it and France face harsh reform of their public sector spending and labour markets, which could dampen optimism in coming months.

"The bank should be aware of the danger of putting rates up," said Luxembourg Prime Minister Jean-Claude Juncker. "We've got to look at price stability and growth prospects with a degree of caution."

quote:

When UPI's Pam Hess asked about torture by Iraqi authorities, Rumsfeld replied that "obviously, the United States does not have a responsibility" other than to voice disapproval.

But Pace had a different view. "It is the absolute responsibility of every U.S. service member, if they see inhumane treatment being conducted, to intervene, to stop it," the general said.

Rumsfeld interjected: "I don't think you mean they have an obligation to physically stop it; it's to report it."

But Pace meant what he said. "If they are physically present when inhumane treatment is taking place, sir, they have an obligation to try to stop it," he said, firmly.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 02:51 schreef Disciple_of_Guinness het volgende:
Toch nog gefelicifalpstaart en zo, ik drink me laatste rose op uw gezondheid.

quote:

Papoea's geminachte minderheid

door Cathelijne van Vliet
DEN HAAG - Het rapport-Drooglever zorgde de afgelopen weken voor hernieuwde aandacht voor de Papoea's. En dat wordt hoog tijd, vindt gepensioneerd hoogleraar ontwikkelingseconomie Gustaaf van Beers (74). Hij reisde afgelopen voorjaar vijf weken door Papua en kwam geschokt terug. Nederland is volgens hem nog steeds deels verantwoordelijk voor de onderdrukte Papoea's.

Vandaag is het 44 jaar geleden dat de Papoea's, gesteund door het Nederlandse gouvernement, voor het eerst hun eigen vlag hesen. Elk jaar op 1 december zorgt deze 'Morning Star'-vlag voor onrust. Elk jaar is het weer de vraag of Indonesië het hijsen van de vlag toelaat of met geweld ingrijpt. Gustaaf van Beers is een gepassioneerd verdediger van de Papoea-rechten. ,,Onafhankelijkheid moeten we niet meer nastreven. Hulp is wat ze nodig hebben. Laat de wereld zien wat daar gebeurt!''

De voormalige hoogleraar ontwikkelingseconomie aan de Universiteit van Guelph (Canada), werkte tussen 1954 en 1958 als bestuursambtenaar in Nieuw-Guinea. Sindsdien heeft hij zich het lot van de Papoea's aangetrokken. In 1988 keerde hij voor een halfjaar terug om in opdracht van de Wereldbank onderzoek te doen naar de transmigratie.

,,Vanaf 1969 trokken er honderdduizenden transmigranten uit Indonesië naar de nieuwe provincie Papua. Ze werden gelokt met beloftes van banen en grond. Toen ik er eind jaren tachtig was, was het één grote ellende. Scholen functioneerden niet, er was geen werk en de spanningen tussen de islamitische Indonesiërs, de christelijke Papoea's en de militairen waren onvoorstelbaar groot. Ik heb de Wereldbank vervolgens geadviseerd de subsidie voor transmigratie te staken. Dat is onmiddellijk gebeurd. Maar het kwaad was al geschied. Naast zo'n 2,5 miljoen Papoea's wonen er nu ongeveer 1,5 miljoen niet-Papoea's. Papoea's dreigen al meer een minderheid te worden in hun eigen land. Een gemarginaliseerde en geminachte minderheid bovendien, want ze hebben totaal niets te zeggen. Papoea's die protesteren, wordt het leven ondraaglijk gemaakt; of ze 'verdwijnen'.'

Gustaaf van Beers wist bij een van zijn contacten 30.000 euro los te krijgen voor ontwikkelingsprojecten voor Papoea's. Afgelopen voorjaar trok hij gedurende vijf weken door Papua om te kijken aan welke projecten het geld het beste besteed kan worden. ,,Ik kwam verbijsterd terug. De verpaupering van de Papoea's was schokkend. Doordat de vroegere stammencultuur aan het verdwijnen is, zwerven velen nu doelloos rond. Ze zijn ontheemd, werkloos en tweederangsburger. We reden eens in een busje en de Papoea-chauffeur gaf geen voorrang aan een auto van een Indonesische militair. De militair stormde vervolgens het busje binnen en begon op de chauffeur in te slaan. Hij trapte hem tot bloedens toe. Iedereen in de bus keek strak voor zich uit.''

,,Een andere keer observeerde ik een militaire oefening. 'Lari Pukul!' , schreeuwde de commandant: 'Ren en ransel erop los!' Een langslopende Papoea werd in elkaar geslagen. Ik had wel verhalen gehoord over Papoea's die zomaar afgeranseld worden, maar dacht dat deze verhalen overdreven waren. Helaas, in een week tijd maakten we wel drie mishandelingen mee op klaarlichte dag. Die minachtende houding jegens Papoea's was onverdraaglijk. Het was een zeer deprimerende tijd. Het heeft me een maand gekost om er psychisch van te herstellen.'

Schamele worteltjes

Van Beers reisde samen met de 24-jarige student geschiedenis Niels Van den Wall Bake. ,,Ik hoop dat Niels mijn opvolger wordt in de verdediging van de Papoea's.'' Ook Van den Wall Bake ervoer de reis als bijzonder aangrijpend. ,,We reisden als toeristen met het openbaar vervoer. Wat opviel, was het grote aantal militairen. Zij maken volledig de dienst uit. Het meest schrijnend waren de verhalen van Papoea's. Verhalen over martelingen. Mensen met een gelaten blik, die alle hoop op een beter leven hebben opgegeven. Die enorme discriminatie. Op de markt hebben bijvoorbeeld alle Indonesiërs stalletjes met mooie groenten. De Papoea's zitten op de grond met een paar schamele worteltjes.''

,,De reis heeft me veranderd. Wij zitten hier rustig in Nederland en aan het andere eind van de wereld, dat ooit óók een stukje Nederland was, leven veel mensen in diepe ellende. Ik wil me voor hen inzetten. Als student heb ik voorlopig niets anders te bieden dan tijd, maar ik wil graag binnenkort teruggaan om de projecten te gaan evalueren die we uitgekozen hebben.'

Onder het bewind van de presidenten Habibi en Wahid vanaf 1998 werden de eerste stappen in de richting van een gedecentraliseerd bestuur gezet. Zelfs het volkslied van de Papoea's mocht weer gezongen worden. Sinds president Megawati in 2001 aan de macht kwam, is dit weer grotendeels teruggedraaid, zegt een woordvoerder van de Stichting Hulp aan Papua's in Nood (Hapin) in Utrecht. ,,Op papier hebben Papoea's meer autonomie gekregen en staat het allemaal erg mooi beschreven, maar in de praktijk hebben ze nauwelijks iets te zeggen. Sterker nog: al die jaren heeft Jakarta er alles aan gedaan om te zorgen dat Papua geen eenheid wordt en dat de Papoea's onontwikkeld blijven.''

,,De Papoea's behoren tot de armste groepen binnen Indonesië. Tegelijkertijd is Papua een van de rijkste gebieden ter wereld, met zijn kopermijnen, aardolie, gas, goud en houtwinning. Met deze grondstoffen betaalt Indonesië zijn schulden af en verrijken de militairen zich. De Papoea's zelf krijgen niets. Als Papua zich zou afscheiden van Indonesië, zou het land al die inkomsten verliezen; dus worden de Papoea's tegengewerkt als ze zich willen ontwikkelen. Fraude en geweld ontstaan ook doordat het salaris van leger en politie maar voor zeventig procent door de staat betaald wordt. Militairen moeten op andere manieren bijverdienen.''

Gedesillusioneerd

De delegatie Papoea's die speciaal voor de uitreiking van het rapport-Drooglever naar Nederland kwam, is inmiddels gedesillusioneerd naar Papua teruggekeerd. Weliswaar is eindelijk erkend dat zij niet vrijwillig voor aansluiting bij Indonesië hebben gekozen. Ook kan het geweld door Indonesische militairen niet langer ontkend worden; sinds de overname in 1969 ging er geen dag voorbij zonder dat er Papoea's vermoord of verkracht werden. Maar minister Bot noch oud-minister van Buitenlandse Zaken van Aartsen, die vijf jaar geleden opdracht voor het onderzoek gaf, willen politieke consequenties aan deze studie verbinden.

Mét de Papoea's betreurt Van Beers dit gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van Nederland. ,,Nederland heeft ervoor gezorgd dat Nieuw-Guinea zich is gaan ontwikkelen en als er nu problemen zijn in onze laatste kolonie in Azië, moeten we hulp bieden. Daarom moeten we met Indonesië rond de tafel gaan zitten en ervoor zorgen dat Papoea's hun rechten herkrijgen. Ook moet Nederland meer geld besteden aan projecten specifiek voor Papoea's. Onafhankelijkheid vind ik geen oplossing. Dat station zijn we gepasseerd, omdat er inmiddels teveel niet-Papoea's wonen. Maar het is toch belachelijk dat deze niet-Papua's het voor het zeggen hebben. Er zitten wel Papoea's in het bestuur maar dat zijn marionetten. Het is Nederland onwaardig deze situatie te negeren.''

Tijdens de sollicitatiegesprekken voor zijn baan als bestuursambtenaar in Nieuw-Guinea, veertig jaar geleden, werd van Beers geïnterviewd door de vader van de huidige minister Bot. ,,Het was een beschaafde, integere man die zeer begaan was met het lot van de Papoea's. Als hij nog leefde, zou hij zijn zoon over de knie leggen.''

quote:

The Bonaparte legacy: The victory France forgot

Two hundred years ago, Napoleon's victory at the Battle of Austerlitz sealed his reputation as a military genius. Today, his country seems undecided as to whether he was a hero or a villain.

John Lichfield reports from Paris

Published: 01 December 2005

In period uniforms, and thermal underwear, military enthusiasts from all over the world will gather on Saturday to re-enact one of the greatest victories in French history. They will come from the United States, from Australia, from Canada, from Russia, from Britain, and even some from France. They will converge on an obscure village in the Czech Republic which was once called Austerlitz.

Two hundred years ago tomorrow, a valley and a plateau near the village were the scene of a bloody six-hour battle which, above all others, sealed the reputation of Napoleon Bonaparte as a military genius and brought the Emperor Napoleon to the apogee of his power. The part of the emperor in Saturday's re-enactment will be played by an American Napoleonophile, Mark Schneider from Virginia.

In Paris, tomorrow night, on the actual bicentenary of the battle, a discreet ceremony and son et lumiére will be organised by the French army in the Place de Vendôme. President Jacques Chirac will not be present. Neither will the Prime Minister, Dominique de Villepin, (even though he has written poetically about Napoleon and, according to some of his colleagues, believes himself to be the direct, spiritual descendant of the Great Man).

As of yesterday, the French army could not say who would represent the French state at its Austerlitz party tomorrow. "We have been promised a minister but we don't yet know which one," a spokesman said, bravely.

Comparison is inevitable with the elaborate and joyful British commemorations of the 200th anniversary of the Battle of Trafalgar, which began last summer and are still going on. So far the French press has been slow to make this comparison but a cannonade of media protests is expected today and tomorrow.

Of the two battles - fought within six weeks of one another - Napoleon was in no doubt which was the more important. The emperor dismissed Trafalgar as an "irrelevance".

Britain had been master of the seas; it remained master of the seas. So what? Austerlitz, Napoleon said, would change the map, and destiny, of the European continent for ever.

In truth, Austerlitz - now called Slavkov - changed the map of Europe for, at best, nine years. Its impact on the destiny of Europe was immense - but not in the way Napoleon had hoped.

British historians have always insisted that Trafalgar was the real turning point in the Napoleonic Wars. It is surprising to find the French state, seeming to agree with them, even 200 years later.

Paris has, after all, a railway station named after Austerlitz, as London has its Waterloo. The French capital is dotted with avenues named after Napoleonic victories and generals. Why the shyness about commemorating the bicentenary of the emperor's greatest victory?

Napoleonophiles believe that a decision was taken to downplay the bicentenary so as not to upset the "losers" of Austerlitz - Russia and Austria. They believe that the French government decided that an elaborate Austerlitz celebration would give the wrong impression of a France still obsessed with its past glories. (Tony Blair's Cool Britannia, it seems, has no similar hang-ups).

Thierry Lentz, director of the Fondation Napoleon, an academic think-tank devoted to the serious study of the period, said: "It is a little of many things. It is partly the fact that France has never made up its mind, officially, whether Napoleon was a great hero or a great villain.

"But it is, above all, a great failure of imagination, and a great admission of ignorance, on the part of our politicians. There is enormous, popular interest in history at present. Perhaps our politicians don't read but the French public does. Their greatest appetite is for books on history.

"A commemoration of Austerlitz did not have to be a jingoistic celebration. It could have been something intelligent which explored the history of the times and the many connections with the politics of Europe today. The wonderful exhibition on Nelson and Napoleon showing at present at the Maritime Museum in Greenwich is a model of how it should have been done."

A mammoth Austerlitz exhibition, drawing on historical scholarship from all over the world, had, in fact, been planned at the national army museum in the Invalides in Paris. Several years of work was put into the planning and research. Organisers cancelled the exhibition 18 months ago citing " lack of funds".

The core problem is that, in France, history is politics. Both the left and right sides of the French political classes remain divided on the key question of whether the emperor was "a Good Thing".

Was Napoleone di Buonaparte - a Corsican of Italian extraction who became emperor of the French and briefly the master of Europe - a wicked despot or a tragic hero? Was he an impostor who led hundreds of thousands to their deaths by charging down a historical cul-de-sac? Or was he the father of the modern French state? A genius? An insignificant nonentity? A monster and a butcher? Or a man of peace and a pan-European idealist?

Two centuries on, the French buy part of the myth but remain doubtful about the man. Paris may be littered with avenues and streets which commemorate Napoleon's generals, armies, victories and treaties but there is no grand avenue or square named after the emperor (only a street on the Left Bank, called the Rue Bonaparte).

Even this week a book has been published in France accusing Napoleon of being a genocidal racist and forerunner of Hitler. In Le Crime de Napoleon the historian Claude Ribbe recalls that the emperor brought back slavery in the French empire in 1802, a decade after it had been abolished by the Revolution. The decision led to brutal fighting in France's Caribbean colonies in which thousands died. Less well known, according to the book, is his imposition of racial laws in metropolitan France, which led to the internment of blacks and the forced break-up of inter-racial marriages.

Even Napoleon's military genius is doubted by some historians. Was Austerlitz won through a great stroke of tactical ingenuity? Or because fog blanketed the battlefield at an awkward moment, leaving the Austrian and Russian armies blundering around in the mist? Napoleon was certainly lucky on the battlefield of Austerlitz but the campaign leading there demonstrated all the brutal, decisive qualities which made him - for 15 years - the supreme figure in Europe.

Napoleon transformed late 18th-century warfare by abandoning the dilettant, aristocratic, almost sporting approach to battles which had gone before. He marched troops rapidly from one place to another over huge distances; he attacked enemies from the rear; he fought battles to destroy the strength of the enemy, not just to win the day.

Thus the Austerlitz campaign, which ended 60 miles east of Vienna in early December, began in Boulogne-sur-Mer, on the Channel in early August.

Napoleon was vaguely planning to invade Britain but could not do so while Nelson ruled the waves. As soon as Britain signed a three-way alliance with Austria and Russia against France, Napoleon ordered the 200,000 troops of the Grand Army to march east to make a pre-emptive attack on the Austrians. A little later, he ordered the French navy out of port in the Mediterranean, more as a diversion than anything else.

By turning his army east, he, in effect, abandoned his plans to invade Britain - hence his judgement that Trafalgar on 21 October, 1805 was an " irrelevance". (In truth, had Nelson lost the battle as well as his life, Britain would have been vulnerable to a post-Austerlitz invasion and 19th-century history would have been rather different).

After a number of skirmishes and smaller battles, Napoleon, with 70,000 men, took on 90,000 Russians and Austrians on the morning of 2 December, 1805.

Within six hours, although they held the best ground, the Russians and Austrians were not only defeated but crushed. More than 20,000 Russian and Austrian soldiers died; another 20,000 were captured. The French lost 9,000 men, killed and wounded.

Napoleon was one of the first masters of PR and propaganda. He wrote the history of the battle himself soon afterwards, insisting he had pre-planned every move.

In truth, the victory at Austerlitz was won partly through the fog of war - in this case, literal fog. Napoleon feinted to retreat, encouraging the Austrians to leave their high ground and try to cut off the French route to Vienna. Heavy mist descended. The Austrians poured down from the plateau they held and French troops poured on to it. By the time the mist lifted, the French dominated the battlefield and chopped up the enemy at will.

Napoleon fought a brilliant battle, adapting to events more rapidly than his enemies. But would his tactics have worked without the fog? His account fails to mention the weather.

The victory placed Napoleon in an utterly dominant position on the European continent. It also went to his head and hastened his end.

The positive, but intelligent, French view of Napoleon is that he turned into a brutal dictator but that the French Revolution, and its Napoleonic aftermath, were, at least, the Beginning of Modern Times.

British historians argue that the Revolution and Napoleon - far from speeding the "modernisation" of France - delayed for many decades the political, economic and industrial developments which were already starting under the ancien régime. The real "beginning of Modern Times" occurred, not at the Bastille or Austerlitz, but in the factories of Lancashire and the West Midlands.

The French see this as a smugly British view of history. By introducing basic property and legal rights - and by the very fact of being a meritocratic upstart, rather than an aristocrat - they say Napoleon hastened the end of feudalism all over Europe and laid the foundations for modern economics and politics.

There is also a suggestion - first made by Napoleon himself over a glass of wine, and possibly arsenic, in exile in Saint Helena - that the emperor was the first "European"; that his intention, all along, was to create a Europe without borders and without "civil wars". To do that he had to defeat Albion by imposing a single European market - "the continental system" - from which the incorrigible and un-European British would be excluded. This theory may be attractive to French romantics, and British Eurosceptics, but it makes little sense.

After Austerlitz, Napoleon was advised by his foreign minister, Talleyrand, to treat the Austrians magnanimously, encouraging a kind of exhausted peace in Europe in which France would be the dominant but not the overwhelming, imperial power. The British, without a serious army, would be powerless to intervene. Instead, Napoleon imposed humiliating conditions on Austria, consolidated his control of Italy and broke up what remained of the Holy Roman Empire.

In doing so he awakened national hatreds which brought about his downfall, nine - and then 10 - years later. He also, accidentally, helped to create the antagonistic, European nation states which dominated the next 150 years and generated two world wars. So much for Napoleon as the "father of the European dream".

None of these conflicting, and confusing, interpretations justify the failure of the French government to mark the battle of Austerlitz properly. As Thierry Lentz of the Fondation Napoleon points out: Austerlitz is not just French history, it is European history. It was not just a military event but a political one.

Commemorated sensibly, and intelligently, as on the whole Trafalgar has been, it could have been an occasion, not for flag-waving, but for contemplating the tangled roots of our common European past. And present.

In period uniforms, and thermal underwear, military enthusiasts from all over the world will gather on Saturday to re-enact one of the greatest victories in French history. They will come from the United States, from Australia, from Canada, from Russia, from Britain, and even some from France. They will converge on an obscure village in the Czech Republic which was once called Austerlitz.

Two hundred years ago tomorrow, a valley and a plateau near the village were the scene of a bloody six-hour battle which, above all others, sealed the reputation of Napoleon Bonaparte as a military genius and brought the Emperor Napoleon to the apogee of his power. The part of the emperor in Saturday's re-enactment will be played by an American Napoleonophile, Mark Schneider from Virginia.

In Paris, tomorrow night, on the actual bicentenary of the battle, a discreet ceremony and son et lumiére will be organised by the French army in the Place de Vendôme. President Jacques Chirac will not be present. Neither will the Prime Minister, Dominique de Villepin, (even though he has written poetically about Napoleon and, according to some of his colleagues, believes himself to be the direct, spiritual descendant of the Great Man).

As of yesterday, the French army could not say who would represent the French state at its Austerlitz party tomorrow. "We have been promised a minister but we don't yet know which one," a spokesman said, bravely.

Comparison is inevitable with the elaborate and joyful British commemorations of the 200th anniversary of the Battle of Trafalgar, which began last summer and are still going on. So far the French press has been slow to make this comparison but a cannonade of media protests is expected today and tomorrow.

Of the two battles - fought within six weeks of one another - Napoleon was in no doubt which was the more important. The emperor dismissed Trafalgar as an "irrelevance".

Britain had been master of the seas; it remained master of the seas. So what? Austerlitz, Napoleon said, would change the map, and destiny, of the European continent for ever.

In truth, Austerlitz - now called Slavkov - changed the map of Europe for, at best, nine years. Its impact on the destiny of Europe was immense - but not in the way Napoleon had hoped.

British historians have always insisted that Trafalgar was the real turning point in the Napoleonic Wars. It is surprising to find the French state, seeming to agree with them, even 200 years later.

Paris has, after all, a railway station named after Austerlitz, as London has its Waterloo. The French capital is dotted with avenues named after Napoleonic victories and generals. Why the shyness about commemorating the bicentenary of the emperor's greatest victory?

Napoleonophiles believe that a decision was taken to downplay the bicentenary so as not to upset the "losers" of Austerlitz - Russia and Austria. They believe that the French government decided that an elaborate Austerlitz celebration would give the wrong impression of a France still obsessed with its past glories. (Tony Blair's Cool Britannia, it seems, has no similar hang-ups).

Thierry Lentz, director of the Fondation Napoleon, an academic think-tank devoted to the serious study of the period, said: "It is a little of many things. It is partly the fact that France has never made up its mind, officially, whether Napoleon was a great hero or a great villain.

"But it is, above all, a great failure of imagination, and a great admission of ignorance, on the part of our politicians. There is enormous, popular interest in history at present. Perhaps our politicians don't read but the French public does. Their greatest appetite is for books on history.

"A commemoration of Austerlitz did not have to be a jingoistic celebration. It could have been something intelligent which explored the history of the times and the many connections with the politics of Europe today. The wonderful exhibition on Nelson and Napoleon showing at present at the Maritime Museum in Greenwich is a model of how it should have been done."

A mammoth Austerlitz exhibition, drawing on historical scholarship from all over the world, had, in fact, been planned at the national army museum in the Invalides in Paris. Several years of work was put into the planning and research. Organisers cancelled the exhibition 18 months ago citing " lack of funds".

The core problem is that, in France, history is politics. Both the left and right sides of the French political classes remain divided on the key question of whether the emperor was "a Good Thing".

Was Napoleone di Buonaparte - a Corsican of Italian extraction who became emperor of the French and briefly the master of Europe - a wicked despot or a tragic hero? Was he an impostor who led hundreds of thousands to their deaths by charging down a historical cul-de-sac? Or was he the father of the modern French state? A genius? An insignificant nonentity? A monster and a butcher? Or a man of peace and a pan-European idealist?

Two centuries on, the French buy part of the myth but remain doubtful about the man. Paris may be littered with avenues and streets which commemorate Napoleon's generals, armies, victories and treaties but there is no grand avenue or square named after the emperor (only a street on the Left Bank, called the Rue Bonaparte).

Even this week a book has been published in France accusing Napoleon of being a genocidal racist and forerunner of Hitler. In Le Crime de Napoleon the historian Claude Ribbe recalls that the emperor brought back slavery in the French empire in 1802, a decade after it had been abolished by the Revolution. The decision led to brutal fighting in France's Caribbean colonies in which thousands died. Less well known, according to the book, is his imposition of racial laws in metropolitan France, which led to the internment of blacks and the forced break-up of inter-racial marriages.

Even Napoleon's military genius is doubted by some historians. Was Austerlitz won through a great stroke of tactical ingenuity? Or because fog blanketed the battlefield at an awkward moment, leaving the Austrian and Russian armies blundering around in the mist? Napoleon was certainly lucky on the battlefield of Austerlitz but the campaign leading there demonstrated all the brutal, decisive qualities which made him - for 15 years - the supreme figure in Europe.

Napoleon transformed late 18th-century warfare by abandoning the dilettant, aristocratic, almost sporting approach to battles which had gone before. He marched troops rapidly from one place to another over huge distances; he attacked enemies from the rear; he fought battles to destroy the strength of the enemy, not just to win the day.

Thus the Austerlitz campaign, which ended 60 miles east of Vienna in early December, began in Boulogne-sur-Mer, on the Channel in early August.

Napoleon was vaguely planning to invade Britain but could not do so while Nelson ruled the waves. As soon as Britain signed a three-way alliance with Austria and Russia against France, Napoleon ordered the 200,000 troops of the Grand Army to march east to make a pre-emptive attack on the Austrians. A little later, he ordered the French navy out of port in the Mediterranean, more as a diversion than anything else.

By turning his army east, he, in effect, abandoned his plans to invade Britain - hence his judgement that Trafalgar on 21 October, 1805 was an " irrelevance". (In truth, had Nelson lost the battle as well as his life, Britain would have been vulnerable to a post-Austerlitz invasion and 19th-century history would have been rather different).

After a number of skirmishes and smaller battles, Napoleon, with 70,000 men, took on 90,000 Russians and Austrians on the morning of 2 December, 1805.

Within six hours, although they held the best ground, the Russians and Austrians were not only defeated but crushed. More than 20,000 Russian and Austrian soldiers died; another 20,000 were captured. The French lost 9,000 men, killed and wounded.

Napoleon was one of the first masters of PR and propaganda. He wrote the history of the battle himself soon afterwards, insisting he had pre-planned every move.

In truth, the victory at Austerlitz was won partly through the fog of war - in this case, literal fog. Napoleon feinted to retreat, encouraging the Austrians to leave their high ground and try to cut off the French route to Vienna. Heavy mist descended. The Austrians poured down from the plateau they held and French troops poured on to it. By the time the mist lifted, the French dominated the battlefield and chopped up the enemy at will.

Napoleon fought a brilliant battle, adapting to events more rapidly than his enemies. But would his tactics have worked without the fog? His account fails to mention the weather.

The victory placed Napoleon in an utterly dominant position on the European continent. It also went to his head and hastened his end.

The positive, but intelligent, French view of Napoleon is that he turned into a brutal dictator but that the French Revolution, and its Napoleonic aftermath, were, at least, the Beginning of Modern Times.

British historians argue that the Revolution and Napoleon - far from speeding the "modernisation" of France - delayed for many decades the political, economic and industrial developments which were already starting under the ancien régime. The real "beginning of Modern Times" occurred, not at the Bastille or Austerlitz, but in the factories of Lancashire and the West Midlands.

The French see this as a smugly British view of history. By introducing basic property and legal rights - and by the very fact of being a meritocratic upstart, rather than an aristocrat - they say Napoleon hastened the end of feudalism all over Europe and laid the foundations for modern economics and politics.

There is also a suggestion - first made by Napoleon himself over a glass of wine, and possibly arsenic, in exile in Saint Helena - that the emperor was the first "European"; that his intention, all along, was to create a Europe without borders and without "civil wars". To do that he had to defeat Albion by imposing a single European market - "the continental system" - from which the incorrigible and un-European British would be excluded. This theory may be attractive to French romantics, and British Eurosceptics, but it makes little sense.

After Austerlitz, Napoleon was advised by his foreign minister, Talleyrand, to treat the Austrians magnanimously, encouraging a kind of exhausted peace in Europe in which France would be the dominant but not the overwhelming, imperial power. The British, without a serious army, would be powerless to intervene. Instead, Napoleon imposed humiliating conditions on Austria, consolidated his control of Italy and broke up what remained of the Holy Roman Empire.

In doing so he awakened national hatreds which brought about his downfall, nine - and then 10 - years later. He also, accidentally, helped to create the antagonistic, European nation states which dominated the next 150 years and generated two world wars. So much for Napoleon as the "father of the European dream".

None of these conflicting, and confusing, interpretations justify the failure of the French government to mark the battle of Austerlitz properly. As Thierry Lentz of the Fondation Napoleon points out: Austerlitz is not just French history, it is European history. It was not just a military event but a political one.

Commemorated sensibly, and intelligently, as on the whole Trafalgar has been, it could have been an occasion, not for flag-waving, but for contemplating the tangled roots of our common European past. And present.

quote:

Het failliet van het Franse sociale model

Als de Franse rellen één ding duidelijk maken, zegt Theodore Dalrymple, dan is het wel dat het verschil tussen Frankrijk en andere westerse landen veel kleiner is dan zowel de Fransen als alle anderen vaak beweren.
ALS er een rel geschopt moet worden, kennen ze in Frankrijk geen 35-urenweek.

Het kan tegenwoordig dan wel moeilijk zijn om in l'Hexagone de mensen op vrijdagmiddag te laten werken, maar niet om rel te schoppen, tenminste toch niet in de 'probleemwijken' die de meeste kleine en grotere steden omringen. De relschoppers zijn de laatste tijd steeds productiever en het ziet ernaar uit dat Frankrijk het record van uitgebrande auto's zal breken. Dit jaar staat de teller tot nu toe al op 29.000. Als de trend van de voorbije dagen zich recht evenredig doorzet, zal het niet lang meer duren voor de relschoppers naar Duitsland of de Lage Landen moeten afzakken om hun sociaal bewustzijn op een praktische manier te uiten.

Dat sociale bewustzijn is iets waar het Franse puikje zich lang op heeft geroemd. De term ,,Angelsaksisch'' wordt in de woordenschat van die elite zo goed als gelijkgeschakeld met ,,primitief liberalisme'', een stand van zaken die naar verluidt aan de andere kant van het Kanaal de boventoon zou voeren, en zelfs op een nog grotere en gruwelijkere schaal aan de andere zijde van de Atlantische Oceaan. Daar ontaardt een algemeen economisch geschil immers in een misnoegde massa, in buitensporige economische ongelijkheid, in wetteloosheid en plaatsgebonden onstabiliteit die in de verf gezet wordt door gewelddadige burgeronlusten. Gelukkig weet het Franse sociale model die ellendige chaos te omzeilen, tenminste dan toch in theorie (en dat is het enige wat telt, zoals elke cartesiaanse intellectueel zal kunnen bevestigen).

NIEMAND mag zich verkneukelen over rellen in andere landen, want dat soort leedvermaak wordt meestal snel afgestraft met rellen dichter bij huis. Durft iemand nog, na wat onlangs gebeurd is in New Orleans of Birmingham, te beweren dat wat in de voorsteden van Parijs gebeurt nooit kan voorkomen chez les Anglo-Saxons ? De gebeurtenissen in de Parijse voorsteden zouden op zijn minst toch de Franse zelfvoldaanheid moeten doorprikken dat ze een maatschappelijk model hebben ontwikkeld dat oneindig veel beter en menselijker is dan dat van het zogenaamde primitieve economische liberalisme.

Hoe dan ook, het verschil tussen Frankrijk en andere westerse landen is veel kleiner dan zowel de Fransen als alle anderen vaak beweren. De buitenwijken van de meeste Franse steden, waaronder ook eerbiedwaardige steden zoals Nimes en Montpellier, lijken veel meer op kleine steden uit de Amerikaanse Midwest dan op hun middeleeuwse of klassieke historische stadscentrum. Toegegeven: de Franse overheid is omvangrijker en invloedrijker dan in andere landen, waardoor economische activiteiten ontmoedigd worden, maar dat is veeleer een niveauverschil dan een wezenlijk verschil.

Een Franse werknemer werkt dertig procent minder uren dan een Britse arbeider en in vergelijking met de Britten is een veel kleiner percentage van de Franse bevolking tewerkgesteld. En toch is de globale Franse productie in waarde zo goed als gelijk aan die van de Britten. Met andere woorden: de Fransen zijn economisch veel efficiënter dan de Britten. Die relatieve efficiëntie had echter wel een prijs: er ontstond een grote sociale klasse van mensen die min of meer voorgoed ongeïntegreerd zijn in de rest van de maatschappij.

Als een bewoner van Mars Frankrijk objectief en zonder ideologische vooroordelen zou observeren, zou hij tot de conclusie komen dat de Fransen zich neergelegd hebben bij een vorm van een sociale overeenkomst waarbij alle werkende mensen genieten van diverse wettelijk goedgekeurde voordelen en beschermingsmaatregelen, terwijl de mensen zonder werk voor eeuwig werkloos blijven. Al krijgen ze door de staat wel voldoende aalmoezen toegeworpen om hun lichaam en gsm te onderhouden. En aangezien er in Frankrijk veel meer tewerkgestelden dan werklozen zijn, is dat een regeling die de meeste mensen goed uitkomt. En daarom zullen ze er altijd voor blijven stemmen. Daarom is het ook niet bespreekbaar in de politiek, noch bij links noch bij rechts, wat de onmacht van de Franse staat in de huidige impasse verklaart.

Het enige wat de pret kan bederven (naast het feit dat de andere wereldeconomieën de Franse economie niet met rust laten) is dat een deel van de bevolking niet bijzonder gelukkig is met de huidige regeling. Het deel, met name, waarnaar de minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy zo tactloos verwees als het ,, racaille '' (uitschot). Al geven de meeste Fransen hem stiekem wel gelijk. Dat deel wil met rust gelaten worden als het misdaden pleegt, want dat is hun onvervreemdbaar recht.

Helaas werd aan de economische afscheiding nog een etnische en culturele afscheiding toegevoegd. Het is namelijk een feit dat het merendeel van Sarkozy's racaille van Noord-Afrikaanse of Afrikaanse afkomst is, en hoofdzakelijk moslim is. En de Franse overheid heeft, onwillekeurig of als onderdeel van haar beleid, de Zuid-Afrikaanse oplossing voor het probleem van sociale onvrede (ten tijde van de apartheid) overgenomen. De overgrote meerderheid van misnoegde armen werd geografisch samengebracht in woonsteden, die architecturaal in de smaak gevallen zouden zijn van de grote Franstalige (eigenlijk was hij Zwitser) moderne architect Le Corbusier. Die laatste - laten we dat niet vergeten - wou Parijs volledig met de grond gelijk maken en daarna opnieuw opbouwen in de stijl van Clichy-sous-Bois (nu beter bekend als Clichy-sur-Jungle).

Als je een legbatterij voor jonge boefjes zou willen opstarten, zou je het niet beter kunnen aanpakken. Maar zoals een ,,buurtverantwoordelijke'' antwoordde, toen hem gevraagd werd of een verbeterde architectuur iets zou uithalen: het heeft geen zin om kippenhokken van vijftien verdiepingen om te bouwen tot kippenhokken van drie verdiepingen.

De Franse linkervleugel, altijd waakzaam als het om de onderdrukte geprivilegieerden gaat, weigert een herziening van de arbeidsmarkt die de integratie van het racaille in de Franse maatschappij wel eens zou kunnen bevorderen. De rechtse partijen daarentegen, willen het probleem eerst aanpakken door het te negeren. Want, zoals de Zuid-Afrikaanse blanken vroeger zeiden over de rebellerende Afrikanen, ze bevuilen enkel hun eigen nest. En daarna, als het echt de spuigaten uitloopt en het geweld zich verspreidt naar plaatsen waar fatsoenlijke mensen wonen, willen ze het probleem aanpakken door het te onderdrukken met machtsvertoon. Al wie de leden van de Compagnies Republicaines de Securité , de CRS, zelfs in een goede bui in de straten van Parijs aan het werk heeft gezien, zal niet twijfelen aan hun bereidwilligheid om bevelen uit te voeren met wat je overdreven enthousiasme zou kunnen noemen. Zoals een officier van de strijdkrachten naar verluidt zelf zei: ,,Hoe moeilijker het is, hoe rustiger we zijn.''

ALS puntje ooit bij paaltje komt, kunnen de treinen naar de woonsteden stilgelegd worden, als ze dan nog niet door de inwoners zelf gesloopt zijn. De toegangswegen naar het centrum van Parijs (en andere steden) kunnen afgezet worden met een aantal gepantserde voertuigen of een paar tanks en daarna kunnen de CRS in alle rust en sereniteit hun taak afwerken. De linksen zouden gilletjes van protest slaken, maar stiekem opgelucht ademhalen, omdat dankzij de CRS de arbeidswetten die hun kiezers beschermen dan toch niet veranderd hoeven te worden, waarna het 'primitieve liberalisme' logischerwijze zijn intrede zal doen in Frankrijk.

Een paar jaar later zou er een overvloed aan boeken verschijnen over de gewelddadige repressie. Iedereen zou zich geschokt en vol afgrijzen afvragen hoe zoiets kon gebeuren in het land van les droits de l'homme , maar daarna zou iedereen het weer vergeten, tot er nog eens twintig jaar zijn voorbijgegaan en een nieuwe overvloed aan boeken het gevoelige geweten van de Franse intellectuelen prikkelt.

Uiteraard gebeuren apocalypsen vaker niet dan wel. De recente rellen zijn niet meer dan een tijdelijke uitwas van het 'normale' leven in de Franse lagere klassen en de immigrantenwijken. (Overal in de westerse maatschappij, niet alleen in Frankrijk, zijn sociale woningen gelijk aan asociaal gedrag.) Zelfs als er geen rellen plaatsvinden, liggen overal in die voorsteden de karkassen van uitgebrande auto's verspreid, als geraamten in een woestijn. Je ziet er de zwartgeblakerde resten van winkels die in de fik gezet zijn. Er worden openlijk drugs verhandeld en de vijandigheid tegenover buitenstaanders hangt voelbaar in de lucht.

De huidige minister van Binnenlandse Zaken, Nicolas Sarkozy, is de eerste Franse politicus die een andere aanpak van het probleem voorstelt dan het zoveelste betonnen gemeenschapscentrum bouwen dat naar een belangrijke Franse dichter genoemd wordt. Het resultaat daarvan is dat hij zowel gehaat als gevreesd wordt en de herrieschoppers koesteren wellicht de hoop dat, als ze voldoende auto's en kleuterscholen in brand steken, hij zich verplicht zal voelen ontslag te nemen en op die manier niet het presidentsambt kan veroveren en de CRS hun gang kan laten gaan. Daardoor krijgen les jeunes de kans om de draad van hun oude, vertrouwde leventje weer op te pikken, een bestaan van criminaliteit zonder inmenging van de overheid.

De Parijse beurs heeft er het volste vertrouwen in dat de Franse overheid uiteindelijk, met of zonder Sarkozy, het ongeorganiseerde racaille zal overtroeven en dat alles weer verder kan gaan zoals vroeger. De index is gestaag - of rustig, zoals de officier van de CRS het verwoordde - blijven stijgen tijdens de onlusten.

Theodore Dalrymple

(De auteur is redacteur bij het Amerikaanse magazine 'City Journal'. Van hem verscheen onlangs het boek 'Our Culture, What's Left Of It: The Mandarins and the Masses'. Hij woont in Le Vans, in de Franse Ardèche.)

Vertaling Home Office

Deze bijdrage verscheen eerder in The Wall Street Journal.

Theodore Dalrymple

quote:

Op donderdag 1 december 2005 12:26 schreef Tijger_m het volgende:

[..]

En de beste punten van de film:

[afbeelding]

quote:

Op donderdag 1 december 2005 13:38 schreef George-Butters het volgende:
Kan er iemand een avatar voor me maken, met daarin mijn Erica Terpstra Award?

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:18 schreef sizzler het volgende:
Zoontje van mijn docent (8 jaar) was helemaal overstuur. Iemand had hem een klap gegeven. Docent van mij schrikt zich dood. "Waar dan? " "Op Internet".

Eén of ander spel dat nu helemaal in is bij kinderen. Moet je overleven in een virtuele wereld, monsters verslaan, wapens zoeken, eten maken etc. En je kan elkaar dus ook een mep geven. Dat is toch wel een hele andere dimensie van opvoeden.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:12 schreef sigme het volgende:

[..]

De POL-verkiezingen 2003 - De uitslag

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:21 schreef Monidique het volgende:

[..]

Runescape.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:24 schreef sizzler het volgende:

[..]

Die ja!

_nerd

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:26 schreef Johan_de_With het volgende:
Een nieuwe dag.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:29 schreef sigme het volgende:

[..]

Welkom! Hier schijnt de zon, laat de zon ook op jouw pad schijnen

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:31 schreef Sickie het volgende:

[..]

Wijsneus.

_{In het kader van je gerommel in het fok! archief.}

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:40 schreef sigme het volgende:

[..]

Ghe. Ik ben niet zo'n archiefneuzer. Anderen hebben daar een neusje voor. De winnaar van de Pim Fortuyn trofee, in dit geval

quote:

'Warme Golfstroom zwakt af'

Uitgegeven: 1 december 2005 11:32

LONDEN - De kracht van de Warme Golfstroom , die door de Atlantische Oceaan warmte richting West-Europa aanvoert, is de afgelopen dertien jaar met 30 procent in kracht afgenomen. Het fenomeen is waarschijnlijk het gevolg van de opwarming van de aarde, maar kan paradoxaal genoeg zorgen voor een veel kouder klimaat in West-Europa. Dat staat in een Britse studie die donderdag is gepubliceerd in het blad Nature.

De Warme Golfstroom begint in de Golf van Mexico en brengt warm water naar het noordelijk deel van de Atlantische Oceaan. Omdat het water daar relatief zout is, kan het na afkoeling naar beneden zinken, waarna het in zuidelijke richting terugstroomt. De relatief warme oceaan beïnvloedt de temperatuur in een wijde omgeving.


Door de opwarming van de aarde smelten de ijskappen in Groenland. Het water dat op deze manier in de Noord-Atlantische Oceaan terechtkomt, leidt mogelijk tot de verzwakking van verscheidene stromen, waaronder de Warme Golfstroom, zo meldden donderdag Britse kranten.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:46 schreef Sickie het volgende:

[..]

Then shoot the messenger!

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:56 schreef sigme het volgende:

[..]

Jij bent gewoon een enorme draaikont. Het ene moment lijkt Ryan3 je nog een prima mod, het volgende moment sluit je desnoods vriendschap met mij omdat Ryan op blauw staat [afbeelding]

Met je vertaalhulp

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:18 schreef Sickie het volgende:

[..]

Wanneer je spreekt over een interval van 2 jaar gaat het eigenlijk niet meer om momenten.

quote:

Waarom zou ik eigenlijk andere users moeten betrekken bij de het op blauw gaan van een in mijn ogen ongeschikte user?

quote:

Ik ben trouwens de goeiste vertaler!

quote:

Op donderdag 1 december 2005 14:23 schreef sizzler het volgende:

[..]

Wat wisselt een userbestand in twee jaar toch veel zeg.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:23 schreef sigme het volgende:
[..]
Dichtelijke overdrijving. In de discussies ben ik altijd zo genuanceerd, hier in SC mag ik toch wel eens vals uithalen? Als de opponent maar geen huilebalk is
[..]

quote:

'k Heb geen idee. Maar ik heb dan ook geen idee hoe ik bijdraag aan jouw ban-ontwijk-vermogen Maar aangezien dat vaststaat zal het een wel met het ander in verband staan. Volgens mij is het één Groot Groeps Complot.
[..]

quote:

Krek zo! De enigste!

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:29 schreef Sickie het volgende:

[..]

Ik ben geen huilebalk, daarvoor post ik te weinig in feedback. Maar ik ben wel een heel gevoelig mensje hoor. Ik moest gelijk mijn kroeldekentje erbij pakken toen ik die reactie van je las. Instant foetushouding was het gevolg......

quote:

[..]

Zo zo, ben jij er 1 van de groepsactiviteiten?

quote:

Dat van die ban-ontwijk-pogingen snap ik trouwens ook niet. In dat topic over het vermeende modschap van kapitein zuurpruim heb ik er richting Yvonne bijna letterlijk naar gesolliciteerd.

quote:

[..]

Krek wat?

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:41 schreef MrX1982 het volgende:
Frankrijk

[afbeelding]
Het winnende ontwerp voor de nieuwe Franse vlag.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:42 schreef MrX1982 het volgende:
Coen.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:43 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

Maarten.


_{Dit is pas echt nutteloos.}

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:44 schreef du_ke het volgende:

[..]

Ga dan eens wat met je leven doen.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:45 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

pu_ke. Ik blaas juist uit van mijn arbeid voor de dag.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 15:49 schreef du_ke het volgende:

[..]

Nu al . Waar is die begeisterung die Rutte zo graag ziet gebleven?