Wat vooraf ging; een enkele reactie.
JAM: Naar mijn smaak te weinig seks.
Nadine26 zal hier over uitwijden.
quote:In die zin kan ik mij wel vinden in Jam's onzedige voorstel aan onze heldin. Of hij haar nou daadwerkelijk gekbeft of dat 't een deconfiture wordt, het levert vast iets lezenswaardigs op.Op zaterdag 26 november 2005 04:17 schreef Gajus het volgende:
on topic: zingevende sex is een sexuele ontmoeting die resulteert in een lezenswaardige anekdote.
En vlekken in de dure lakens van Kras, dat overigens fantastische toiletten heeft.
.En met die woorden bid ik U adieu..
quote:Slaap lekker, vriendelijke reus,Op zaterdag 26 november 2005 04:39 schreef dvr het volgende:
Maar als hij wel slaagt ben je haar Hero!
En met die woorden bid ik U adieu..
.
.quote:Quoi, ik kan er een krijgen voor 1275,- minus lijstje?Op zaterdag 26 november 2005 04:55 schreef cioran63 het volgende:
Ja, maar voor u is er speciale korting. Afgezien van de ellenlange wachtlijst hier en daar hebt u een streepje voor.
.quote:Ik moet mijzelf teleurstellen, ik heb geen ooievaarspas. Toen ik nog met een meisje samenwoonde (ze volgt dit forum ook, geloof ik, ze leest soms wat ik heb geschreven dus, bij deze; dag poes!) riep ze tegen me dat ik er eentje moest aanvragen. 'Ja, dat moet je doen! Dan krijg je bij het zwembad korting en bij het danstheater korting en bij dit en dat korting.' Ik vond dat allemaal niet zo de moeite waard totdat ze me ooit vertelde dat je ook bij kaartjes van ADO Den Haag korting kreeg. Toen kwam ik in de: 'Ja, ik zal 'm aanvragen.'-fase van de ooievaarspas. Verder dan dat is het ook niet gekomen. Ik heb nog honderden van dat soort pasjes en dingetjes die bij mij in de 'Ja, ik zal 'm, etc.'-fase verkeren. De J-Rail-pass, een CJP, een abonnement op de Volkskrant. Ik kocht 'm dagelijks bij de kiosk/fotozaak op de Brouwersgracht waar ik mijn pakje blauwe Gauloises scoor. Dan loop ik daar naar binnen en zie ik weer de een of andere kop die me interesseert. (Meestal in het middenkatern.)Op zaterdag 26 november 2005 05:01 schreef cioran63 het volgende:
U lijkt op mijn veel te vroeg overleden vriend. Weet u dat? Nee, vast niet, maar vandaar betaalt u met ooievaarspas schier niks.
Dinsdag zag ik de kop 'Kafka's klacht.' Ik houd van Kafka, dus ik denk; ik neem die krant mee. Ik had natuurlijk ook zoals het een pauper zoals ik betaamd even snel dat ene stukje kunnen lezen in de winkel en dan als de man achter de balie (alhoewel het daar vaak een jongetje van ik schat zo'n veertien jaar is) roept: 'Hey! Klootzak, 't Is hier geen bibliohteek/ga je die krant nog kopen' of woorden van gelijke strekking dat ding terug kunnen leggen, maar in mijn gemakzucht dnek ik dan altijd: 'Weet je wat, ik neem 'm wel mee. Kan mij het schelen.'
Kafka's klacht ging over een nieuwkomer (zoals dat nu heet) die omdat hij zijn geboortepapieren niet kon overhandigen door de lokale overheid werd geregistreerd met geboortedatum 00-00-00, ofwel; datum onbekend (dat laatste is een citaat uit het artikel).
Dit leverde allemaal problemen op met de zorgverzekering en zijn ziekenhuisbehandeling en bla bla bla bla en dat vond de schrijver van dit artikeltje (Jean-Pierre Geelen) aanleiding dit te typeren als 'Kafka in klachtenland'; dus kopje: 'Kafka's klacht.'
Ik was diep teleurgesteld, wat een kutartikel. Mij een beetje lekker maken met Kafka.
Sindsdien (afgelopen dinsdag dus) koop ik de Volkskrant niet meer, noch een andere krant. Ik dacht; als ik dat nu de komende drie maanden weet vol te houden, kan ik een tekening van je kopen. Maar, als we de ooievaarspas daar even laten, en je me er eentje wil aanbiedt voor schier niets, kan ik toch misschien een abonnement op de Volkskrant nemen.
Als beloning voor regelmatige kijkers, al ken ik uw ip niet, is er nog steeds een extragratis tekening.
Geduld is wel vereisd (rare spelling, niet?) , maar dan heb je ook wat.
Houd vol, houd vol.
Ik houd vol, ik houd vol.
.
Masjenka.
u krijgt m kado.
Ltr
.Gajus zijn hypothese dat..;
'[...] zingevende sex [...] een sexuele ontmoeting die resulteert in een lezenswaardige anekdote [...] (is).'
quote:100% Als ik de rest zo zie lullen als vrouwen...Op zaterdag 26 november 2005 01:02 schreef Nadine26 het volgende:
Iets zegt mij dat jij mij aanziet voor een man. Of een jongen. Zeg eens eerlijk: hoe groot schat jij de kans dat ik géén meisje ben?
Zelfs Obli is er voor naar TTK gekomen, die zie je anders ook nooit
Cioran, heb ik het goed begrepen dat jij zo'n lucky basterd bent die (goed) kan leven van z'n kunst???
quote:Sterker: een dolle bende.Op zaterdag 26 november 2005 09:24 schreef Automatic_Rock het volgende:
Het is wel altijd gezellig in deze reeks
Je gaat even een paar uurtjes slapen en die gasten hebben al je drank opgezopen en de laatste sigaretten opgerookt en je bank besmeurd met ketchup en de tijgernootjes zijn ook al op. De plee staat onder water.
EN WIE KAN DE ROTZOOI WEER OPRUIMEN?!
Goed. Ter zake. Ik ga het vandaag hebben over escapisme, beste medestudenten. Wat is escapisme? Daarover zijn de meningen verdeeld. Maar het lijkt me duidelijk dat escapisme een duur woord is voor 'vluchten', en zo'n vlucht (in de fantasie, in seks, in destructief gedrag, of in mooie woorden & zinnen, en ga zo nog maar een tijdje door) zo'n vlucht haalt de druk een beetje van de ketel. Persoonlijk ben ik niet kieskeurig en vlucht ik graag in alles tegelijk. Met lafheid of zwakte heeft dat niks te maken; tenzij je het verdringen van bepaalde gevoelens beschouwt als laf of zwak, maar waarom zou je?
De mensen kunnen van D. denken wat ze willen, maar IK ben hem eeuwig dankbaar. Dat ik verliefd op hem heb kunnen worden (en hij op mij, een beetje, of misschien vergis ik me daar wel in, maar wat dan nog?), en dat ik aan hem kan denken, dat ik zijn gezicht voor me kan zien als ik zin heb in zijn gezicht, zijn mond, ik zou genoegen nemen met alleen die mond, oh, die mond is van een wrede & bikkelharde schoonheid.
quote:Hoopvol, hoopvol.Op zaterdag 26 november 2005 04:26 schreef JAM het volgende:
Mits ze een witte onderbroek draagt met rupsjes in allemaal vrolijke kleurtjes erop geborduurd. Dat vind ik leuk.
Het woord 'onderbroek' is perfect. Dat doet me goed; ik heb een grafhekel aan 'slipje' of 'broekje' of 'dingetje' - het moet zijn: onderbroek. Probleem is alleen dat 'onderbroek' niet bepaald appeleert aan de erotische fantasieën van de meeste mensen - ook niet aan míjn erotische fantasieën, zeg ik eerlijk, maar toch: ik ga voor de oud-Hollandsche en felrealistische onderbroek.
quote:"Onderbroek!" Grom! Een klasgenote op de middelbare droeg bij wijze van korte broek ooit sans gene de licht frivole jaren-20 onderbroek van haar oma, een wit katoenen ding met kanten randjes en gepofte korte pijpjes, alsof ze ieder moment de Can-Can kon gaan inzetten. Door het decennialange schrobben en wringen had hij een zweem van transparantie gekregen en haar ronde kont kwam er fantastisch in uit. Mijn hemel wat was dat opwindend. Daar kan echt geen string tegenop. Leve Oma's onderbroek!Op zaterdag 26 november 2005 10:46 schreef Nadine26 het volgende:
Probleem is alleen dat 'onderbroek' niet bepaald appeleert aan de erotische fantasieën van de meeste mensen
Minder overtuigd, want worstelend met hun pedo-appeal, ben ik van de hippe jongensonderbroekjes die bv. door GeenStijl gepropageerd worden. Zoals deze: (filmpje van een soort Nadine in boy brief).
D. is uit met leuke mensen.
Ik hoor niet bij die leuke mensen; ik pas op het erf.
En dus heb ik mezelf in een complete crisis geëxperimenteerd, of eigenlijk gefotografeerd (met het oog op dat fotoboek) met de Nokia van D. Leuk toestelletje. Beetje zwaar.
Heb ik nou een fotoboek of hoe zit dat?!
quote:Helaas ...Op zaterdag 26 november 2005 23:55 schreef Nadine26 het volgende:
Heb ik nou een fotoboek of hoe zit dat?!
mail alert
quote:Ja, gek genoeg: toch wel. Ik heb intermenselijk contact via mijn fotoboek met iemand die Triggershot heet.
Maar dat geheel terzijde...
quote:Iedereen heeft een fotoboek. Alleen zolang je er nog geen foto geplaatst hebt staat er nog niet zo'n foto-incoontje-dingetje zoals hier rechtsboven.Op zondag 27 november 2005 00:20 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja, gek genoeg: toch wel. Ik heb intermenselijk contact via mijn fotoboek met iemand die Triggershot heet.
quote:En toch staat er ook een foto.Op zondag 27 november 2005 00:24 schreef Automatic_Rock het volgende:
Iedereen heeft een fotoboek. Alleen zolang je er nog geen foto geplaatst hebt staat er nog niet zo'n foto-incoontje-dingetje zoals hier rechtsboven.
Jongens, het is een feest. Zaterdagavond, een fotoboek aanmaken, ik kan niet anders zeggen dan dat het een FEEST is.
Daar zit het 'probleem'.
quote:Wat die mevrouw zegt
. En dan nu even het einde van het vorige topic lezen.
[ Bericht 2% gewijzigd door #ANONIEM op 27-11-2005 00:34:36 ]
quote:Nou, mijn nieuwe vriend Triggershot heeft anders nergens problemen mee! Die heeft helemaal geen profielfoto nodig om mijn ándere foto te zien. Dus.Op zondag 27 november 2005 00:30 schreef De-oneven-2 het volgende:
Je hebt geen 'profielfoto', Nadine.
Daar zit het 'probleem'.
Jongens, ik geef het op.
leuk buikie ook..
Enfin, keep pushing that button. Fotografeer anders dat hele pand even, met de kunstcollectie en de wijnkelder en de thuisbioscoop en de zwartsatijnen lakens.
quote:Kan je instellen.Op zondag 27 november 2005 00:39 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Nou, mijn nieuwe vriend Triggershot heeft anders nergens problemen mee! Die heeft helemaal geen profielfoto nodig om mijn ándere foto te zien. Dus.
Jongens, ik geef het op.
Aanvinken ofzo. Edit: in fotoboek bij profiel aanpassen:
Icon op andere subsites: JaNee (op dit moment heeft dit alleen invloed op het forum)
Bij dit geloof ik. Dus dan ja kiezen.
[ Bericht 13% gewijzigd door Imberr op 27-11-2005 00:48:11 ]
Ik verwees enkel naar het 'foto-incoontje-dingetje zoals hier rechtsboven' waar AR zojuist over sprak.
Mocht je dus ook zo'n 'foto-incoontje-dingetje zoals hier rechtsboven' willen,
dan moet je even een ( hoofd- ) foto in je profiel plaatsen.
quote:Waarmee maar weer 'ns bewezen is dat D. mentaal toch niet helemaal in orde is.Op zaterdag 26 november 2005 23:55 schreef Nadine26 het volgende:
Ik zit bij D. op de legendarische groene bank. Alleen.
Heb je ook een foto van jou met laptop? The Author at Work?
quote:NOG niet, dvr. Dat serveerstersschortje komt straks.Op zondag 27 november 2005 00:39 schreef dvr het volgende:
Ha, gelukt! Maar je draagt geen serveerstersschortje en we zien je onderbroek niet.
quote:.Enfin, keep pushing that button. Fotografeer anders dat hele pand even, met de kunstcollectie en de wijnkelder en de thuisbioscoop en de zwartsatijnen lakens
Heb ik gedaan, wat dacht jij dan? Maar ik kan niet uit de voeten met dat onmogelijke fotoboek, al ligt het misschien aan de Nikon van D. - laten we het daar maar op houden...
Ga anders even naar http://photobucket.com en maak een gratis accountje, daar kun je je foto's makkelijk kwijt en dan kun je ze posten waar je wil..
quote:Dat uitgerekend jij het principe van een fotoboek moet uitleggen. Het heeft bij jou ook weken geduurt voor je het onder de knie hadOp zondag 27 november 2005 00:44 schreef De-oneven-2 het volgende:
Oh, maar ik zie je ( extra ) foto ook wel.
Ik verwees enkel naar het 'foto-incoontje-dingetje zoals hier rechtsboven' waar AR zojuist over sprak.
Mocht je dus ook zo'n 'foto-incoontje-dingetje zoals hier rechtsboven' willen,
dan moet je even een ( hoofd- ) foto in je profiel plaatsen.
quote:Ik durf ook echt niet met zekerheid te zeggen dat wat ik allemaal beweer ook waar is...Op zondag 27 november 2005 00:54 schreef Automatic_Rock het volgende:
[..]
Dat uitgerekend jij het principe van een fotoboek moet uitleggen. Het heeft bij jou ook weken geduurt voor je het onder de knie had
quote:Waarom? (Die geruite spencer heb ik even uitgetrokken... )Op zondag 27 november 2005 00:39 schreef dvr het volgende:
Ik had me je tuttiger voorgesteld moet ik bekennen
quote:Onehundredandeighty WAT? Foto's? Onzichtbare foto's?Op zondag 27 november 2005 00:21 schreef De-oneven-2 het volgende:
ONEHUNDREDANDEIGHTY!
Maar dat geheel terzijde...
dat je jezelf wel voor je kop kan schieten als je twee keer het woordje 'ook' in één zin gebruikt?
quote:Graden.Op zondag 27 november 2005 01:01 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Onehundredandeighty WAT? Foto's? Onzichtbare foto's?
quote:Nee, in die zin van jou stond het wel goed. (Wat nou: graden?)Op zondag 27 november 2005 01:02 schreef De-oneven-2 het volgende:
Hebben jullie dat nu ook,
dat je jezelf wel voor je kop kan schieten als je twee keer het woordje 'ook' in één zin gebruikt?
quote:Ik grijp elk excuus aan om mezelf door m'n kop te kunnen schieten. Da's waar.
( Nu ja, het mogen ook punten zijn, hoor. Is dat beter? Punten? )
quote:Tja, weet ik eigenlijk niet.. Misschien vanwege je corpslidmaatschap en je slinkse overwegingen. Niet dat ik me je in gespschoentjes voorstelde hoor (alhoewel je waarschijnlijk wel stiekem ergens een paar clarks hebt staan).
En dat die containerkunstmeneer je zo betovert natuurlijk. Daar kan ik nog steeds niet over uit, ik vind het een soort kindermishandeling. Kunst moet leven. Ik heb zelf weliswaar ook nog allerlei werkjes in kokers, lijsten en mappen achteraf staan, maar wel met het oprechte voornemen die snel eens op te hangen.
quote:Iets beter.Op zondag 27 november 2005 01:09 schreef De-oneven-2 het volgende:
( Nu ja, het mogen ook punten zijn, hoor. Is dat beter? Punten? )
Denk ik.
Maar jij bent wel cryptisch, hoor.
quote:Welnee.
Ik laat mensen gewoon graag zoeken naar betekenis. Meer niet.
quote:Ah.Op zondag 27 november 2005 01:12 schreef dvr het volgende:
Tja, weet ik eigenlijk niet.. Misschien vanwege je corpslidmaatschap en je slinkse overwegingen.
Ah! Zo laat op de avond komen er toch nog apen uit mouwen! Welke slinkse onverwegingen bedoel je precies?!
quote:Hij maar hij belegt in kunst. Dan kun je het onmogelijk allemaal aan de muur hangen. Dan is het gewoon teveel. Maar nog steeds wel heel MOOI. (In musea gaat het ook zo... die dépots barsten uit hun voegen van de prachtigste kunstschatten... niemand die het ziet... stof vangen... verkommeren...)En dat die containerkunstmeneer je zo betovert natuurlijk. Daar kan ik nog steeds niet over uit, ik vind het een soort kindermishandeling. Kunst moet leven. Ik heb zelf weliswaar ook nog allerlei werkjes in kokers, lijsten en mappen achteraf staan, maar wel met het oprechte voornemen die snel eens op te hangen.
quote:Ik weet wel waarvoor. Ik weet ook niet hoe het anders moet. De ondraaglijkheid van alles steeds onder ogen zien, elke seconde van de dag, is onmogelijk. En zolang je het niet onder ogen ziet, is het ook niet heel erg ondraaglijk.Op zondag 27 november 2005 01:14 schreef Xennia het volgende:
(tijdelijk) vluchten is prima, zolang je weet waarvoor
Maar er zijn momenten... BÁM!... totaal onverwachts, nooit over nagedacht, nooit geweten... dat mijn ouders uiteindelijk ook voor mij die ogen waren die naar mij keken, en die mij echt zagen, echt met liefde, bedoel ik. Dat het allemaal wel goed was, wat ik deed. Dat het niet zoveel uitmaakte, ook niet als ik iets stoms uithaalde... zoals nu... of als ik er niks van bakte. Dat maakte toch allemaal niet uit.
Die ogen zijn weg. (Mijn vader... ach, mijn vader.)
quote:Doseren van pijn is een uitstekend overlevingsmechanisme. Wanneer je jezelf echter een te lage dosis geeft, haalt het je altijd in. Zoals een griepje die je niet serieus neemt een dubbele longontsteking kan worden.Op zondag 27 november 2005 01:32 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik weet wel waarvoor. Ik weet ook niet hoe het anders moet. De ondraaglijkheid van alles steeds onder ogen zien, elke seconde van de dag, is onmogelijk. En zolang je het niet onder ogen ziet, is het ook niet heel erg ondraaglijk.
quote:Die ogen zijn niet weg, ook al kun jij ze niet meer waarnemenMaar er zijn momenten... BÁM!... totaal onverwachts, nooit over nagedacht, nooit geweten... dat mijn ouders uiteindelijk ook voor mij die ogen waren die naar mij keken, en die mij echt zagen, echt met liefde, bedoel ik. Dat het allemaal wel goed was, wat ik deed. Dat het niet zoveel uitmaakte, ook niet als ik iets stoms uithaalde... zoals nu... of als ik er niks van bakte. Dat maakte toch allemaal niet uit.
Die ogen zijn weg. (Mijn vader... ach, mijn vader.)
quote:Het breekt er voortdurend doorheen, bij mij. (Nu ook). Het overvalt me. Dus met dat doseren valt het nogal tegen. Het maakt me ook niet uit. Ik sta af en toe midden op straat te huilen bij mensen die ik helemaal niet ken, of nauwelijks. De overbuurvrouw van mijn moeder, ze kwam naar me toe en ze zei: "Goh, wat vreselijk..," en ik realiseerde me opeens dat zij die avond vanuit haar raam had gezien wat ik óók had gezien, in een flits - hoe die twee mannen de brancard naar beneden tilden over de buitentrap, zoals in een televisiedetevtive: zo'n brancard met een laken eroverheen, een donkere doek, en ik vond dat zo'n onverdraaglijk beeld, en toen zag ik die vrouw, die dat óók had gezien, en... nou ja, zo gaat dat dus.Op zondag 27 november 2005 01:40 schreef Xennia het volgende:
Doseren van pijn is een uitstekend overlevingsmechanisme. Wanneer je jezelf echter een te lage dosis geeft, haalt het je altijd in. Zoals een griepje die je niet serieus neemt een dubbele longontsteking kan worden.
quote:Nee.Die ogen zijn niet weg, ook al kun jij ze niet meer waarnemen
Die ogen zijn niet weg. Maar ik kan ze niet meer opbellen.
quote:Het zijn hele rauwe, maar pure emotiesOp zondag 27 november 2005 01:52 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Het breekt er voortdurend doorheen, bij mij. (Nu ook). Het overvalt me. Dus met dat doseren valt het nogal tegen. Het maakt me ook niet uit. Ik sta af en toe midden op straat te huilen bij mensen die ik helemaal niet ken, of nauwelijks. De overbuurvrouw van mijn moeder, ze kwam naar me toe en ze zei: "Goh, wat vreselijk..," en ik realiseerde me opeens dat zij die avond vanuit haar raam had gezien wat ik óók had gezien, in een flits - hoe die twee mannen de brancard naar beneden tilden over de buitentrap, zoals in een televisiedetevtive: zo'n brancard met een laken eroverheen, een donkere doek, en ik vond dat zo'n onverdraaglijk beeld, en toen zag ik die vrouw, die dat óók had gezien, en... nou ja, zo gaat dat dus.
[..]
quote:Je kunt ze niet meer opbellen. Maar je kunt ze wel laten twinkelenNee.
Die ogen zijn niet weg. Maar ik kan ze niet meer opbellen.
quote:Nou, niets specifieks eigenlijk, maar een zeker opportunisme kan je toch niet ontzegd worden..Op zondag 27 november 2005 01:24 schreef Nadine26 het volgende:
Ah! Zo laat op de avond komen er toch nog apen uit mouwen! Welke slinkse overwegingen bedoel je precies?!
De genen van je vader misschien? Hoe sympathiek ook, je kunt harten breken en bij zo'n eigenschap had ik een minder aaibaar uiterlijk verwacht.
Je hebt gelijk over musea, maar toch liever in het depot dan in een container. Beleggen in kunst, ik weet het niet.. ik heb er moeite mee wanneer kunst alleen om zijn geldswaarde gewaardeerd wordt. Dan kun je net zo goed aandelen kopen en de kunst aan de liefhebbers laten. Zo'n PAN-beurs is me ook een gruwel, waar al die werken in hun blote nakie opgesteld staan, hun enige hoop gevestigd op de liefkozende blik van een gefortuneerde collectioneur die hen gelijk hondjes uit het asiel een nieuw leven gunt. Maar goed, ik ben een sentimentele gek.
quote:Oh bah, die radeloze pijn... ik leef met je mee. Het slijt, langzaam, en daarna zal dat machteloze gemis je nog steeds af en toe overvallen. Maar steeds minder vaak en minder heftig. Die crisisjes hou je niet tegen, maar met afleiding kun je ze wel een beetje doseren.Op zondag 27 november 2005 01:52 schreef Nadine26 het volgende:
Die ogen zijn niet weg. Maar ik kan ze niet meer opbellen.
.quote:Die riem!Op zondag 27 november 2005 02:15 schreef dvr het volgende:
Ondertussen weet ik niet of je met je fotoboekfoto de twijfels van Cioran zult wegnemen. Dat je gezicht ontbreekt is goed -laat het mysterie bestaan- maar het laat natuurlijk mogelijkheden als deze bestaan:
[afbeelding]
Shit, hij heeft MIJN riem om! De jaren '70- riem! (Ik beken nu eerlijk: Ja, ik ben het zusje van Marek van der Jagt.
)quote:Nadine van der Jagt is de naam.Op zondag 27 november 2005 02:18 schreef JAM het volgende:
Godsamme, je hebt dat plaatje ook echt NADINEGRUNBERG.jpg genoemd.
quote:Gecondoleerd dan,Op zondag 27 november 2005 02:21 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Die riem!
Shit, hij heeft MIJN riem om! De jaren '70- riem! (Ik beken nu eerlijk: Ja, ik ben het zusje van Marek van der Jagt.
.quote:Het is ook jouw truitjeOp zondag 27 november 2005 02:21 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Die riem!
Shit, hij heeft MIJN riem om! De jaren '70- riem! (Ik beken nu eerlijk: Ja, ik ben het zusje van Marek van der Jagt.
quote:Marek & ik houden er dezelfde smaak op na. Voor mode, dan.
En zelfs als goj is Nadine een Mensch!
Nadine: Hier nog een twijfelachtige levenswijsheid van Arnon:
quote:Beetje twijfelachtig is het wel, ja. Die Arnon... hij heeft iets schattigs, vind je niet? Ja, ik vind dat hij zeker iets schattigs heeft. Die bril!Op zondag 27 november 2005 02:28 schreef dvr het volgende:
Nadine: Hier nog een twijfelachtige levenswijsheid van Arnon:
[afbeelding]
Maar gelukkig ben ik genealogisch gelieerd aan de Van der Jagts.
quote:Ja! En hij heeft jouw arm en jouw goddelijke buikie!Op zondag 27 november 2005 02:21 schreef Nadine26 het volgende:
Die riem!
Shit, hij heeft MIJN riem om! De jaren '70- riem!
quote:Haha, nee, daar trappen wij niet in. Grunberg is tot veel in staat, maar niet tot dit epos. En zeker niet tot het kweken van zo'n buikie.(Ik beken nu eerlijk: Ja, ik ben het zusje van Marek van der Jagt.
Waar blijft D.?
Ik kan me best voorstellen dat je leuke vrienden hebt. Echt. Het is iets dat iedereen kan overkomen: het hebben van leuke vrienden. Maar het is HALF DRIE.
(twijfel bevangt dvr)
heb je een plumeau?
quote:Dat 'buikie' begint mij nu te intrigeren.Op zondag 27 november 2005 02:34 schreef dvr het volgende:
Ja! En hij heeft jouw arm en jouw goddelijke buikie!
Haha, nee, daar trappen wij niet in. Grunberg is tot veel in staat, maar niet tot dit epos. En zeker niet tot het kweken van zo'n buikie.
Over welk buikie heb je het?!
Plat als een dubbeltje, als ik zo vrij mag zijn. Zoals de Fransen zeggen: un tablet de chocloat. Het is een genetische kwestie waar wij Van der Jagts trots op zijn. Op onze buikies. Toevallig.
quote:Hij komt hoe dan ook dronken en geil thuis, of hij hem nog omhoog kan krijgen is een tweedeOp zondag 27 november 2005 02:34 schreef Nadine26 het volgende:
Een vraag van een geheel andere orde is:
Waar blijft D.?
Ik kan me best voorstellen dat je leuke vrienden hebt. Echt. Het is iets dat iedereen kan overkomen: het hebben van leuke vrienden. Maar het is HALF DRIE.
quote:Potverdrie Nadine! Deed je dat erom? Zo'n typisch Grunbergsiaanse herhaling??Op zondag 27 november 2005 02:34 schreef Nadine26 het volgende:
Ik kan me best voorstellen dat je leuke vrienden hebt. Echt. Het is iets dat iedereen kan overkomen: het hebben van leuke vrienden.
pieker pieker
quote:Ik ben ook dronken en geil.Op zondag 27 november 2005 02:39 schreef Xennia het volgende:
[..]
Hij komt hoe dan ook dronken en geil thuis, of hij hem nog omhoog kan krijgen is een tweede
quote:Deze:Op zondag 27 november 2005 02:39 schreef Nadine26 het volgende:
Dat 'buikie' begint mij nu te intrigeren.
Over welk buikie heb je het?!
quote:Oeh! Maar die riem... daar maken Marek & ik altijd veel furore mee.
Verder ben ik ook dronken. En gefrustreerd, dat is het tegenovergestelde van geil, over dat fotoboekakkefietje. Waarom moeten de simpele dingen in het leven altijd zo ingewikkeld zijn? Waarom moeten de mensen op wie je wacht altijd te laat komen? Waarom... waarom... heb ik niet gekeken naar de artistiek hoogst interessante film '5 x 2' van François Ozon, die D. speciaal voor mij heeft achtergelaten...?
Het is trouwens VIJF VOOR DRIE.
quote:Te laat voor wat?Op zondag 27 november 2005 02:55 schreef Nadine26 het volgende:
Waarom moeten de mensen op wie je wacht altijd te laat komen?
quote:Wat zijn dat eigenlijk voor ronde dingetjes - Nepalese muntjes, parelmoeren knopen?Op zondag 27 november 2005 02:55 schreef Nadine26 het volgende:
Oeh! Maar die riem... daar maken Marek & ik altijd veel furore mee.
quote:Xennia, ik wil je aan je kutje likken. Ik kan dat heel goed.
quote:'t Is een leuke riem, zoveel moet gezegd worden.Op zondag 27 november 2005 03:04 schreef dvr het volgende:
[..]
Wat zijn dat eigenlijk voor ronde dingetjes - Nepalese muntjes, parelmoeren knopen?
quote:Niet zomaar een kat, mijn kat.Op zondag 27 november 2005 03:05 schreef cioran63 het volgende:
Ik zie nu pas dat het een kat is in je aviator.
.Ondertussen vrees ik dat D. zich thuisgemeld heeft, het wordt stil.
.En zou ze echt Marek's zusje zijn?
Voor zover je conditie dat toelaat, met je tafel lastig vastgeklemd tussen drankfles en erectie.
Wel sterk dat D. een film achterliet van de regisseur van 8 Femmes. Zou hij hier meelezen?
.quote:Dat zou wel erg zijn. Heb ik al die tijd voor niks meegeleefd en mijn heartfelt empathie vergooid aan een creatie van Van der Jagt. Nee, daar wil ik niet aan. Nadine lééft!
[ Bericht 80% gewijzigd door dvr op 27-11-2005 04:17:32 ]
quote:Ik kan er bijna niks van zien zo. Verder hebben platgetrainde buiken niet mijn voorkeur, ik hou meer van het verval, ouderdom, zwijndrang, hangzucht en dood.Op zondag 27 november 2005 03:33 schreef dvr het volgende:
Wat vind jij nou van dat buikie Cioran?
En zou ze echt Marek's zusje zijn?
Ik denk dat het Ronald Giphart is die ook een beetje wil Vanderjagten.
Man 2: Meneer, staat u toch eens even stil, wilt u.
Man 1: Ja, dat is het danseresje in me, dat doet me steeds bewegen, het danseresje.
Man 2: Ach juist.
Man 1: Want wat ik al niet in me heb, ik heb in me: het pelgrimmetje, het bloemenverkoopstertje, het roverhoofdmannetje, en het danseresje natuurlijk, dat zei ik al.
Man 2: Dat is veel te weinig om prat op te gaan, wilt u.
Man 1: Ik ga niet prat!
Man 2: U ging heel erg prat.
Man 1: Ja, soms ga ik wel es een beetje prat ja.
Man 2: Zeg, had u nog een nummertje te berde?
Man 1: O, zeker te berde ja, dat zeker, namelijk...
Man 2: Ja?
Man 1 onduidelijk: Declameren.
Man 2: Wat?
Man 1: Declameren.
Man 2: Duidelijker voor de draad graag.
Man 1: Declameren.
Man 2 kucht: Declameren?
Man 1: Ja, declameren.
Man 2: En hoe gaat het dan toe tijdens het genoemde declameren?
Man 1: Declameren, dat is praten met schone klanken, een beetje als een lakei, of als een schoolopziener, of als een mandenmaker.
Man 2: Ach, op die manier. Ja, doet u maar.'
quote:Ik maak er ook een potje van! Herstel volgt..Op zondag 27 november 2005 04:03 schreef cioran63 het volgende:
*edit*: ik druk steeds op verkeerde knoppen.
quote:Die zin doet me denken aan Koot's "Ik ben niet eng. Ja, in mijn zwembroek ben ik eng."Man 1: Ja, soms ga ik wel es een beetje prat ja.
Nog meer herenleed:
quote:Ondertussen zal Dronken D. wel aan zijn trekken zijn gekomen. Misschien dadelijk toch nog een french maid shot van een ontfruste Nadine? Ik zal hem niet meemaken, ik ga zo te bedde.Er staat een deur in het landschap. Man 2 komt uit deur en ontmoet Man1.
Man 1: Dag, meneer.
Man 2 neemt zonder iets te zeggen zijn hoed af.
Man 1 die de ander al iets voorbij is, komt terug en vraagt: O, wat deed u, liet u iets zien?
Man 2 fronsend: Hoe bedoelt u?
Man 1: Nou, met uw hoed, u tilde uw hoed op. Liet u iets zien?
Man 2: Nou, nu u het zo vraagt, inderdaad.
Man 2: Wat was dat dan, ik geloof dat het me ontgaan is.
Man 2 doet zijn hoed weer af en buigt voorover: Ik liet mijn haar zien. Mooi hč?
Man 2: Ja, heel mooi.
Man 2: Veel hč?
Man 2: Ja, mijn hartelijke complimenten
Man 2 zet zijn hoed weer op: Dank u.
U zij de morgenstond, Heer C... Goedenacht.
ps: doet u ook litho's?
Even snel nog twee antwoorden op twee offtopiclossedraadjes: Ja, AR, ik kan ervan leven. Het kan namelijk best, dus vrees niet. Vertel het uw ouders. Het is mogelijk te leven van kunst, zonder subsidies en zonder concessies. Met een beetje geluk, de juiste mensen, 1% talent en 99% weten wat je wilt. Want het enige wat telt is dat je weet wat je wilt. Mensen hebben een hekel aan mensen die niet weten wat ze willen.
En nee, ik probeer litho's steeds te vermijden, al schijnt het weer te gaan gebeuren ergens binnenkort in Stockholm.
Slaap goed en alweer excuses voor dit intermezzo.
Zondagavond 27 november, nld 3 21.45 uur: Armando, portret van een vriend
Documentaire van Cherry Duyns over Armando, één van de meest uitzonderlijke kunstenaars van Nederland. Zijn oeuvre omvat schilderijen, tekeningen, sculpturen, proza, poezie, muziek en films. Armando kreeg internationale faam sinds hij zich een kwart eeuw geleden in Berlijn vestigde. Armando, portret van een vriend is een documentaire over de tragiek van de mens, het gevecht met de eeuwigheid. “Kunst maken is niet leuk”, zegt Armando in de film. Maker Cherry Duyns en Armando zijn ruim veertig jaar bevriend. Die vriendschap maakt de film tot een intiem en opmerkelijk portret.
Aansluitend een interview met Cherry Duyns.
http://www.cinema.nl/cinema/events/magazines/news/index.jsp?portals=3142294&events=24986228&magazines=24986391&news=25098871
http://www.idfa.nl/idfa_filmdescription.asp?filmid=25919
quote:Dit hoort hier te staan Cioran: http://forum.fok.nl/topic/650505Op zondag 27 november 2005 04:34 schreef cioran63 het volgende:
Voor verdere geďnteresseerden:
Zondagavond 27 november, nld 3 21.45 uur: Armando, portret van een vriend
Documentaire van Cherry Duyns over Armando, één van de meest uitzonderlijke kunstenaars van Nederland. Zijn oeuvre omvat schilderijen, tekeningen, sculpturen, proza, poezie, muziek en films. Armando kreeg internationale faam sinds hij zich een kwart eeuw geleden in Berlijn vestigde. Armando, portret van een vriend is een documentaire over de tragiek van de mens, het gevecht met de eeuwigheid. “Kunst maken is niet leuk”, zegt Armando in de film. Maker Cherry Duyns en Armando zijn ruim veertig jaar bevriend. Die vriendschap maakt de film tot een intiem en opmerkelijk portret.
Aansluitend een interview met Cherry Duyns.
http://www.cinema.nl/cinema/events/magazines/news/index.jsp?portals=3142294&events=24986228&magazines=24986391&news=25098871
http://www.idfa.nl/idfa_filmdescription.asp?filmid=25919
quote:Rond de klok van drie zwaaide de voordeur open. Ik zag hoe D. naar binnen viel, struikelend over de drempel, met in zijn kielzog nog een man. Nee, het waren er twee: Thomas en Bert, zo stelden ze zich aan mij voor, en vooral die Bert gedroeg zich als de Casanova van de Benedenwindse eilanden.Op zondag 27 november 2005 05:25 schreef cioran63 het volgende:
Maar goed, Nadine, de afloop, dat willen we weten.
Hij was net terug van een zakenreisje naar Bonaire, vertelde hij, terwijl hij languit op de bank ging liggen, met zijn zweetvoeten onder mijn neus, en daar had hij in anderhalve dag een filmpje geschoten. De rest van de tijd had hij op het strand gelegen en 'lekkere kippetjes gescoord', en trouwens ook een niet zo lekker kippetje, een Noorse toeriste met de kop van Rudi Carell, maar dat was hem pas opgevallen toen hij de volgende ochtend naast zich had gekeken. Hij kon er wel om lachen, Bert, hij zei: 'Godverdomme zeg, Rudi Carell... had ik de hele nacht liggen rampetampen met Rudi Carell,' maar alles bij elkaar had hij op Bonaire toch even lekker de batterij opgeladen, en dat allemaal op kosten van de zaak, hij mocht niet klagen, zei hij een paar keer, hij mocht absoluut niet klagen.
Bert leek mij het type man dat hoge ogen gooit bij de iets oudere vrouw; glad en gelikt, hij zou ook kunnen doorgaan voor een homo. Een man die 'kleertjes' draagt: een strakke V-hals trui met niks eronder, zodat zijn afgetrainde borstkas goed uit de verf komt.
Thomas merkte op: "Je bent een klootzak, Bert. Wat ben je toch een klootzak."
"Zo is het, jongen," beaamde Bert. "Op de zaak denken ze dat ik de veters uit mijn schoenen heb gewerkt. Op Bonaire!"
"En Miranda, wat denkt die?" vroeg Thomas.
"Miranda denkt niks," zei Bert. "Miranda is druk met de kinderen. Ze is weer zwanger, trouwens. We gaan voor de vierde."
"Godchristus," zei Daniël. En na een tijdje: "Nou, gefeliciteerd dan maar."
Bert knikte afwezig.
"Je bent een klootzak," zei Thomas weer. "Vier kinderen, jongen, waar begin je aan. Het is toch godverdomme je hobby niet?"
"Miranda wil een dochter," mompelde Bert. "Ze wil balletpakjes kopen, of zoiets. We regelen wel iets. Een extra au pair, we nemen er gewoon..," en plotseling richtte hij zich tot mij: "Zeg Natasja, is dat niks voor jou?"
"Nadine," glimlachte ik beleefd. "En nee, het is niks voor mij."
"Ze is al bezet," zei Daniël.
"Jammer," vond Bert. En toen: "Het is nog vroeg. Zullen we iets snuiven?"
Terwijl ik aanstalten maakte om het feestje te verlaten, bogen Thomas en Daniël zich over het witte poeder op tafel. Bert was languit op de grond gaan liggen, hij staarde naar het plafond en riep: "Slechte timing, Natasja! Het wordt net gezellig!"
Ik had mijn jas aangetrokken. Daniël hing onderuitgezakt in de stoel; hij keek naar me zonder me te zien.
Ik stak mijn hand op. Geen reactie.
Ik reed het tuinpad af toen hij achter me aankwam.
Ik stapte af.
"Ga je mee naar Shanghai?" vroeg hij.
"Nu?" Ik begon te lachen.
"Over twee weken," fluisterde hij in mijn oor. "Ik ga je China laten zien. Ik ga je het mooiste hotel van de wereld laten zien, het Hyatt, het Hyatt in Shanghai. Je neemt je laptop mee, je schrijft overdag aan je scriptie. Of je laat je masseren, ze hebben er een fitnessruimte met een zwembad en een hot tub, je hoeft je niet te vervelen. En 's avonds kom ik je halen. Dan neem ik je mee, ik ga je Shanghai laten zien."
Shanghai, het klinkt goed. Ik ben nog nooit in China geweest. Maar we moeten niet te hard van stapel lopen, Daniël en ik. Ja, hij heeft me weer gezoend, en dat zoenen met hem blijft gevaarlijk, hij is een natuurtalent, elke keer als hij me zoent denk ik weer bij mezelf: 'Hoe krijgt hij het voor elkaar?' en ik denk ook: 'Hij zit in zijn Icarus-fase, hij bedriegt zijn vriendin en zijn ex-vrouw en hij zuipt teveel en hij snuift cocaďne en hij heeft vreselijke vrienden die naar Bonaire gaan om lekkere kippetjes te scoren, ik gedraag me ook als zo'n kippetje, en hoewel ik dat allemaal wel weet, trap ik er telkens weer in. Hoe bestaat het?'
quote:Escapisme toch? Ik vraag me alleen af hoe je van je escape gaat escapen als het allemaal te ingewikkeld wordtOp zondag 27 november 2005 13:53 schreef Nadine26 het volgende:
'Hij zit in zijn Icarus-fase, hij bedriegt zijn vriendin en zijn ex-vrouw en hij zuipt teveel en hij snuift cocaďne en hij heeft vreselijke vrienden die naar Bonaire gaan om lekkere kippetjes te scoren, ik gedraag me ook als zo'n kippetje, en hoewel ik dat allemaal wel weet, trap ik er telkens weer in. Hoe bestaat het?'
quote:Misschien was Bertje nog in de ban van ...Op zondag 27 november 2005 13:53 schreef Nadine26 het volgende:
"Miranda wil een dochter," mompelde Bert. "Ze wil balletpakjes kopen, of zoiets. We regelen wel iets. Een extra au pair, we nemen er gewoon..," en plotseling richtte hij zich tot mij: "Zeg Natasja, is dat niks voor jou?"
...
Hem [David Bezmozgis] zijn de afgelopen maanden vergelijkingen ten deel gevallen met groten als Harold Brodkey, Philip Roth, Isaac Babel en Anton Tsjechov. Aanleiding: zijn zeven verhalen tellende debuutbundel Natasha and Other Stories.
...
De thematiek is in vrijwel alle verhalen hetzelfde: het moeizame bestaan van joodse Sovjet-immigranten in hun zelfverkozen nieuwe wereld, de zoektocht naar een nieuwe identiteit, het vinden van het juiste evenwicht tussen behoud van het oude en het verwerven van het nieuwe.
...
Natuurlijk zijn de ervaringen en thema's die Bezmozgis beschrijft allerminst nieuw. De eigenzinnige, vooral in zijn hoofd levende jongeman die hij in zijn latere verhalen wordt - worstelend met zijn joodse afkomst, geobsedeerd door literatuur en seks -, is een vertrouwd fenomeen. In die zin is de vergelijking met Philip Roth zowel voor de hand liggend als obligaat en gevaarlijk.
...
Illusies en hoe ze vervliegen - het is een rode draad in deze bundel.
bron: http://www.volkskrant.nl/kunst/1097212730713.html
quote:Een werkgever zou zeggen "zij heeft al een dienstverband".Op zondag 27 november 2005 13:53 schreef Nadine26 het volgende:
"Zeg Natasja, is dat niks voor jou?"
"Nadine," glimlachte ik beleefd. "En nee, het is niks voor mij."
"Ze is al bezet," zei Daniël.
D. beschouwt Nadine blijkbaar niet als zijn werknemer maar als zijn bezit.
Hier tikt een catastrofale tijdbom ...
Hoezeer je Jezuďtische blik ook te prijzen is, nog veel praktischer ware het, als je dit talent inzet om Nadine te helpen D. een stapje vóór te blijven. Het is eigenlijk vrouwenwerk, maar kunnen wij haar niet aan een strategie helpen waarmee ze D. letterlijk en figuurlijk uitkleedt en zelf ongeschonden blijft? Haar voornemen hem te dumpen was geen lang leven gegund. Misschien moet ze er dan maar het beste van maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door dvr op 28-11-2005 01:02:13 ]
quote:... met een gangbang party in het verschiet.Op zondag 27 november 2005 13:53 schreef Nadine26 het volgende:
"Slechte timing, Natasja! Het wordt net gezellig!"
wat een gemiste kans voor de heren
die hun lexicon op een beeldscherm moeten spuiten om tot zinsvervoering te komen.
Dat is het,
eigenlijk.
quote:Jawel hoor, daar heb ik patent op. Maar wie zegt dat Nadine ongeschonden uit de strijd wil komen?Op maandag 28 november 2005 00:55 schreef dvr het volgende:
Het is eigenlijk vrouwenwerk, maar kunnen wij haar niet aan een strategie helpen waarmee ze D. letterlijk en figuurlijk uitkleedt en zelf ongeschonden blijft?
quote:Beste dvr,Op maandag 28 november 2005 00:55 schreef dvr het volgende:
Beste Gajus,
Hoezeer je Jezuďtische blik ook te prijzen is, nog veel praktischer ware zij, als je dit talent inzet om Nadine te helpen D. een stapje vóór te blijven. Het is eigenlijk vrouwenwerk, maar kunnen wij haar niet aan een strategie helpen waarmee ze D. letterlijk en figuurlijk uitkleedt en zelf ongeschonden blijft? Haar voornemen hem te dumpen was geen lang leven gegund. Misschien moet ze er dan maar het beste van maken.
Ik herken jouw verontrusting en deel jouw zorgen.
Zoals jij terecht stelt, het bedenken van een effectieve strategie is eigenlijk vrouwenwerk. Maar dan niet van een vrouw die verliefd is maar van een vrouw die de verliefdheid voorbij is. Ik denk dus aan Madame. Madame verdenk ik reeds langer van strategische inzichten, zij kent de zwakke plekken van D. en zij heeft nog een rekening met hem te vereffenen. Naar mijn inschatting is een geheime alliantie tussen de dames geboden. (Kim is geen serieuze bondgenote, eerder een riskante troublemaker).
Maar is Nadine daartoe bereid?
Bovendien, wat Nadine wil doet helemaal niet terzake, want die is tijdelijk ontoerekeningsvatbaar.
Ik ben benieuwd waar de dames en heren complotsmeden mee opkomen..
quote:Waarom denk je dat het tijdelijk is in plaats van diep geworteld in de persoonlijkheid?Op maandag 28 november 2005 01:41 schreef dvr het volgende:
Beste Xennia, ik moet er niet aan denken.. escapisme is nog geen vrijbrief voor zelfdestructie.
Bovendien, wat Nadine wil doet helemaal niet terzake, want die is tijdelijk ontoerekeningsvatbaar.
quote:Haar therapeut constateerde dat het een patroon is dat ze al haar hele leven volhoudtOp maandag 28 november 2005 01:53 schreef dvr het volgende:
Nou, ongeacht de oorzaak is de uiting ervan ingegeven door omstandigheden
quote:Anders was Nadine al lang een crackhoer o.i.d. geweest.Op maandag 28 november 2005 01:43 schreef Xennia het volgende:
Waarom denk je dat het tijdelijk is in plaats van diep geworteld in de persoonlijkheid?
daarom hoop ik op een tijdige inkeer en een goede afloop
quote:Haar therapeut zou een optimistischere toekomstverwachting hebben, als hij zou weten van haar Dagboek (haar praattherapie) en haar bekommerende forumgenoten.Op maandag 28 november 2005 01:57 schreef Xennia het volgende:
Haar therapeut constateerde dat het een patroon is dat ze al haar hele leven volhoudt
De vraag is: waarom?
Ik ben niet opgegroeid in het woonwagenkamp. Ik heb de Tweede Wereldoorlog niet meegemaakt; de hongerwinter is aan mij voorbijgegaan, wij hadden thuis geen kolenkachel. Als kind liep ik nooit in de afdragertjes van mijn zus; die stuurde mijn moeder naar arme kindjes in een ver land, zodat ze mij met een schoon geweten in het nieuw kon steken bij de firma Oililly. Wij waren, en mijn moeder schaamde zich daar een beetje voor, gefortuneerd. Zelf zei ze: 'Well to do', alsof het in het Engels minder erg was.
Deels is mijn geldwolverij terug te voeren op mijn moeders gewoonte om te doen alsof wij de Tweede Wereldoorlog wel hadden meegemaakt, of eigenlijk deed zij alsof we er middenin zaten, alsof de bommenwerpers elk moment konden overvliegen en het dus maar te hopen was dat we voor het vallen van de nacht nog wat bloembollen toegespeeld zouden krijgen. Ze was zuinig, mijn moeder. De verwarming stond op zestien graden. Douchen was een luxe die niet langer dan twee minuten mocht duren; al dat warme water! Dat verdwijnt zo de grond in! Alleen omdat jij je haar wilt wassen! Sober leven was haar tweede natuur. Ze heeft het tot het eind toe volgehouden; als je niet uitkeek, zette ze zichzelf op een morfinepleister-rantsoen, want al die pleisters... wat moest dat wel niet kosten?
Het kan geen kwaad om de riem af en toe wat aan te trekken, maar persoonlijk houd ik er niet van. Ik houd van geldsmijterij, zinloze aankopen, verspilling, slagroom erbij, lekker. Ik houd van businessclass, merkkleren, echt goud, hoge hakken. Ik houd van mooi. En van duur. Ik houd van auto's die bekleed zijn met caramelkleurig leer dat zachtjes kraakt onder je billen. Van helblauwe zwembaden met spierwitte ligstoelen ernaast. Ik houd van mannetjes in witte uniformen die zo'n ligstoel voor me neerzetten, daar ja, half in de schaduw, dank u wel.
Ik houd van dure zonnebrillen, ik ben van mening dat je nooit te veel geld kunt uitgeven aan een zonnebril en het kan me niet schelen dat Salvatore Ferregamo die bril voor een paar euro in elkaar laat zetten in China, ik ben het namelijk met hem eens dat er verschil moet zijn in het leven, je kunt een dure zonnebril betalen of je kunt het niet, zo denken Salvatore en ik erover, en zo is het goed.
Mijn vader zit er warmpjes bij. Thijs heeft vaak genoeg tegen me gezegd: "Wat doe je toch moeilijk. Soms krijg ik het idee dat je je schaamt voor dat geld - dat je liever een bijstandskind zou zijn. Je hóeft helemaal niet te werken!"
Misschien niet. Maar ik weet wat er gebeurt als ik mijn hand bij mijn vader ophoud. Ik ken hem; ik kijk wel beter uit. Het lijkt misschien geen straf om twee weken met mijn vader en de secretaresse op een of ander tropisch eiland te zitten, ze zijn gek op tropische eilanden, ze doen niets anders dan op en neer hoppen van Martinique naar Bali naar Galapogos, maar ik wil dat zelf kunnen bepalen. Ik ben zesentwintig.
Ik heb de afgelopen jaren heel wat baantjes versleten. Koffiedame, kantinemedewerkster, barjuffrouw. Verkoopster in een modezaak. Telefoniste bij een callcentre. Via een dispuutsgenoot kon ik aan de slag als hostess voor een sigarettenmerk. Het betaalde goed. De werkkleding bestond uit een gifgroen minijurkje en witte majorettelaarzen, en zo werd ik op het strand van Zandvoort gedropt. In dat pitspoezenpakje. Op de drukste dag van het jaar. En dan de hele dag je best doen om niet verkracht te worden in een duinpan, vind je het gek met die witte laarzen, ik vond het niet zo gek dat ze probeerden me te verkrachten in een duinpan. En anders wensten ze me wel de grafkanker toe, dat hoort erbij als je met sigaretten loopt te leuren.
Ontbijtserveerster in het Krasnapolsky ben ik ook nog geweest. In de Winterzaal, dat is de zaal met de zwart-witte ruitenvloer. Tafels dekken, koffie schenken, ik droeg een wit schortje. De fooien waren grandioos. Als je er kijk op had, pikte je de Amerikaanse zakenlui er zo uit. Tijdens het koffieschenken ritselden ze vaak discreet met briefjes van honderd dollar onder tafel. De Japanners konden er ook wat van. En de Italianen. Aan zo'n briefje zat natuurlijk een oneerbaar voorstel vast, smeerlappen waren het, maar de kunst was om eerst het geld te pakken en om daarna pas dienstverlenend te glimlachen: "So sorry, sir. I'm on duty, sir... have a nice day."
Op die manier was honderd dollar snel verdiend, want zo'n hotelgast schoot zich liever door zijn kop dan dat hij zijn beklag deed bij de directie. Behalve die ene Duitser, die ene maandagmorgen, dat was een ander verhaal. Hij had een rode kop en zweetplekken in zijn overhemd, en hij schreeuwde de hele Winterzaal bij elkaar: 'Mein Geld! Mein Geld... Hilfe, das Fräulein hat mein Geld!' De hoofdober kwam aangesneld en deed alsof hij diep geschokt was, de rotzak. Iedereen wist wat er in het Krasnapolsky te halen viel. Mijn halve dispuut werkte er als ontbijtserveerster, voor een paar euro per uur.
Natuurlijk werd ik op staande voet ontslagen. Natuurlijk bracht de hoofdober het uitzendbureau op de hoogte van mijn 'onoirbare gedrag'. Natuurlijk vertelde het meisje van het uitzendbureau mij daarna steeds dat het werk 'niet voor het oprapen lag' en meer van dat soort flauwekul, want zo gaan die dingen.
Ik reageerde op een advertentie in de krant. Puur geluk. Ik kwam terecht bij een advocaat in Oud-Zuid. Een deftige heer, jaar of vijftig, met een drankprobleem. Hij droeg de meest schitterende Italiaanse maatpakken, handgemaakt. Twee ochtenden per week was ik zijn secretaresse. Dat dacht ik tenminste, maar na een paar weken van nietsdoen en tijdschriften lezen en zelfs slapen, want van nietsdoen word je doodmoe, na die paar weken vertelde hij mij hoe de vork in de steel zat. Hij was failliet. Hij had een slecht huwelijk, zijn vierde alweer, en mijn taak bestond eruit om te spelen dat ik zijn secretaresse was. Zijn vrouw, zei hij, was niet op de hoogte van zijn faillissement. Dat moest zo blijven. En of ik zo vriendelijk wilde zijn om het toneelstuk mee te spelen; het speet hem zeer, maar hij was wanhopig.
Op woensdag en vrijdag ging zijn vrouw naar tennisles. Daarna kwam zij gezellig op de zaak langs voor een kopje koffie. Altijd stipt om elf uur. Ik bracht de koffie. Ik zei: 'Goedenmorgen mevrouw Hellenberg, heeft u lekker getennist?' en daarna greep ik een dossiermap uit de kast. Mijn laatste opdracht bestond eruit om driftig bladerend de kamer uit te lopen, en om de deur achter mij te sluiten.
Taak volbracht.
Ik kon weer plaatsnemen in mijn ergonomische draaistoel. Wanneer mevrouw Helleberg het pand verliet, meestal rond twaalf uur, liep mijn werkdag ten einde en namen de advocaat en ik afscheid van elkaar.
Een beter baantje heb ik nooit gehad. De advocaat en ik werden goede vrienden. Hij bracht Italiaanse damesromans voor me mee, ik herinner me Susanna Tamarro, zodat ik iets om handen had terwijl ik op de bel wachtte. Hij vertelde me alles over zijn jeugd in Argentinië, en over zijn drie mislukte huwelijken. Hij maakte lekkere espresso's voor me. Ik zei wel eens: 'Laat mij die koffie maken, ik ben hier de secretaresse,' maar daar wilde hij niets van weten; hij was de meest galante man die ik ooit heb ontmoet. Welbespraakt, geestig. Een beetje sentimenteel, daar schrok ik wel eens van, maar die buien dreven altijd snel weer over. Ik zat als een prinses in mijn kantoortje, ik mocht studeren of lezen of slapen, dat maakte hem allemaal niets uit, zolang ik om elf uur maar in de houding schoot om zijn vrouw te ontvangen.
Het geld om mijn salaris te kunnen betalen, leende hij van een vriend. Het was een fantastisch salaris. Belachelijk. Zo veel had ik nog nooit verdiend. Ik voelde me er schuldig over, maar de advocaat wuifde mijn bezwaren steevast weg, hij zei: "Jij bent het geld dubbel en dwars waard, Nadine. Jij maakt me altijd aan het lachen." We hebben inderdaad heel wat afgelachen, de advocaat en ik.
Het moest wel mislopen, natuurlijk. Het was te mooi om waar te zijn. Dat ik mijn baantje kwijt raakte had vreemd genoeg niets te maken met mevrouw Hellenberg, want zij was een lieve en goedgelovige vrouw, zij hield van tennis, en daarbij: wat had zij te winnen bij de ontmaskering van haar man? Nee, het liep spaak door toedoen van de advocaat, mijn goede vriend. Op een ochtend stuntelde hij mijn kantoortje binnen met een bosje bloemen, heel onhandig en verlegen, en achteraf snap ik niet hoe het mogelijk is, maar ik had de bui niet zien hangen, ik nam de bloemen van hem aan en de ring, en ik zei: "Een ring? Waarom krijg ik een ring?" en toen zakte hij op één knie en ik kon wel janken, ik heb mijn jas van de kapstok gerukt en ben naar buiten gerend, en daar heb ik die bloemen vertrapt.
Het ging me niet om het geld, echt niet. Dat geld kon me gestolen worden. Waar het nou eigenlijk wel om ging, weet ik niet. Misschien om de vriendschap die niks voorstelde. De façade. En dat uiteindelijk nooit iets kan blijven zoals het is. Of zoals je denkt dat het is. Daar was ik zo woedend om, denk ik.
En toen werd ik kindermeisje. Een vriend van me kende een familie, ze zwommen in het geld en ze zochten iemand die Frans sprak. Ik ging langs op gesprek. Madame wilde me op neutraal terrein ontmoeten, in het Americain Hotel, je weet tenslotte maar nooit wie je voor je hebt, en ze bood me een duizelingwekkend bedrag. Daar moest wel iets tegenover staan. Punctualiteit, om te beginnen. Discretie. Opvoedkundige kwaliteiten. Betrouwbaarheid vond ze ook belangrijk; ze had in het verleden slechte ervaringen opgedaan. Ik moest flexibel zijn en me moeiteloos kunnen aanpassen aan twee verschillende huishoudens - dat van haarzelf en dat van haar ex-man, om precies te zijn. Ze waren onlangs apart gaan wonen, vertelde ze. Ik moest altijd bereikbaar zijn, dag en nacht, want ook in noodgevallen wilde Madame een beroep op mij kunnen doen. Verder verlangde zij van mij een rijbewijs, zwemvaardigheid, creativiteit, een goed humeur, voorleeskwaliteiten, een EHBO-diploma, zelfstandigheid, intuďtie en God weet wat ze allemaal nog meer opnoemde, maar ik zei op alles 'Ja' en 'Geen probleem'. Aan het eind van het gesprek bleef er één knelpunt over: het EHBO-diploma, want daarover durfde ik niet te liegen.
"Ik kan een cursus doen," opperde ik halfslachtig.
"On verra," zei Madame, terwijl ze me nog eens goed in zich opnam. "Zo belangrijk is dat diploma ook weer niet. Kun je koken?"
"Ja," zei ik. Het klonk zwak, daarom voege ik eraan toe: "Pannenkoeken bakken, dat kan ik goed."
Ze glimlachte. "De kinderen zijn dol op pannenkoeken."
"Ik ook," zei ik enthousiast, "ik maak ze altijd met..."
"Heb je een vriend?" onderbrak ze me.
"Een vriend?" Die vraag had ik niet verwacht. "Ja, ik heb wel iemand... een soort... Nou ja, het is meer uit dan aan. Het is niet heel serieus."
"Bon," zei ze, en ze stak me haar hand toe. "Ik ben eruit. Jij wordt het, Nadine. Kun je morgen om vier uur langskomen om de details te bespreken? Dan ontmoet je meteen de kinderen. En Daniël, mijn man. Mijn ex-man, bedoel ik." Ze ontweek mijn blik. "Het is ingewikkeld, maar het is een tijdelijke situatie."
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 29-11-2005 01:56:14 ]
quote:Mijnheer W....? Hoop ik stiekemOp zondag 27 november 2005 23:06 schreef Xennia het volgende:
Escapisme toch? Ik vraag me alleen af hoe je van je escape gaat escapen als het allemaal te ingewikkeld wordt
quote:Om de een of andere reden leek Bertje mij 'niet zo'n lezer' (uit de categorie: 'Ik ben niet zo'n prater'), maar WAT een mooie kaft, zeg!Op zondag 27 november 2005 23:58 schreef Gajus het volgende:
Misschien was Bertje nog in de ban van ...
[afbeelding]
Zo moeten boeken eruit zien. Dat je ze wilt kopen zonder te weten wat erin staat.Wat vind jij mooier Nadine: U heeft of U hebt?
p.s.: In Faülein ontbreekt een erretje
quote:Hier tikt er nog een...Op maandag 28 november 2005 00:26 schreef Gajus het volgende:
Hier tikt een catastrofale tijdbom ...
quote:U heeft.Op dinsdag 29 november 2005 01:36 schreef dvr het volgende:
Ah, wat een goeie aflevering weer.
Wat vind jij mooier Nadine: U heeft of U hebt?
p.s.: In Faülein ontbreekt een erretje
En jij?
quote:Maar daar hoef je toch niet zo verdrietig bij te kijken..? Ik vind: elke vorm van zinsvervoering is er één.Op maandag 28 november 2005 01:05 schreef De-oneven-2 het volgende:
Goedgelovige piemels,
die hun lexicon op een beeldscherm moeten spuiten om tot zinsvervoering te komen.
Dat is het,
eigenlijk.
Misschien is het hebben van geld een van de weinige constanten in je leven?
quote:Ik! Als ik mag kiezen, kom ik liever ongeschonden uit de strijd dan zwartgeblakerd & berooid & besmeurd. Dat lijkt me duidelijk. Natuurlijk realiseer ik me wel dat er - zeker voor de andere betrokkenen - veel op het spel staat, en dat is gevaarlijk. Als ik verstandig was, trok ik me terug uit het hele wespennest. Maar ik ben niet verstandig. Eigenlijk ben ik dat wel - meestal. Ik ben het alleen NU niet. Ik bevind me in een soort roes: door de dood van mijn moeder, door de verliefdheid op D., door de ongestructureerdheid van mijn leven, door de afwezigheid van Thijs, ook. Het is een roes die maakt dat ik me onaanraakbaar waan, onverwoestbaar bijna, maar misschien is dat wel een van de kenmerken van de roes.Op maandag 28 november 2005 01:27 schreef Xennia het volgende:
[..]
Jawel hoor, daar heb ik patent op. Maar wie zegt dat Nadine ongeschonden uit de strijd wil komen?
Straks word ik wel weer wakker.
Beide levensstijlen zijn geen uitingen van eenzelfde karaktertrek. Ik denk aan een Ebenezer Scrooge ... wel een geldwolf maar geen geldsmijter.
jouw weekopdracht voor jouw zielenknijper is vooralsnog niet gelukt ...
quote:Dvr oppert dat ik D. een stapje vóór moet blijven. Dat lijkt me heel goed; voorop lopen is altijd beter dan spartelend en amechtig aan de trekhaak hangen.Op maandag 28 november 2005 01:35 schreef Gajus het volgende:
Ik denk dus aan Madame. Madame verdenk ik reeds langer van strategische inzichten, zij kent de zwakke plekken van D. en zij heeft nog een rekening met hem te vereffenen. Naar mijn inschatting is een geheime alliantie tussen de dames geboden.
Ik ben dus vóór.
Maar hoe kan Madame mij daarbij helpen? Dan zal ik haar toch eerst op de hoogte moeten brengen van de hele onverkwikkelijke kwestie tussen D. en mijzelve. En dan verwacht jij dat ze mij in goed vertrouwen gaat vertellen hoe ik D. moet bewerken? Ik weet niet... ik denk eigenlijk dat ze MIJ dan gaat bewerken, met het vleesmes of zo.
Als je binnen een etmaal 20 mille moest uitgeven, waar ging het dan aan op?
quote:Nee, je hebt gelijk.Op dinsdag 29 november 2005 01:58 schreef Gajus het volgende:
Nadine, jouw mooie verhaal maakt wel duidelijk dat jij een geldsmijter bent, maar maakt nog steeds niet duidelijk dat jij een geldwolf zou zijn.
Beide levensstijlen zijn geen uitingen van eenzelfde karaktertrek. Ik denk aan een Ebenezer Scrooge ... wel een geldwolf maar geen geldsmijter.
jouw weekopdracht voor jouw zielenknijper is vooralsnog niet gelukt ...
Ik moet me natuurlijk afvragen waarom ik eigenlijk op D. val. En of ik nog steeds op hem zou vallen als hij een warmvoelende dakdekker was. Of een poëtische badmeester. Of het vooral dáármee te maken heeft, met dat geld dus, en met zijn hele flamboyante levensstijl, of dat er meer achter steekt. (Liefde... of zo.)
quote:Je hebt de ene roes nodig om de andere te maskeren? Te kunnen ontkennen wellicht?Op dinsdag 29 november 2005 01:52 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik! Als ik mag kiezen, kom ik liever ongeschonden uit de strijd dan zwartgeblakerd & berooid & besmeurd. Dat lijkt me duidelijk. Natuurlijk realiseer ik me wel dat er - zeker voor de andere betrokkenen - veel op het spel staat, en dat is gevaarlijk. Als ik verstandig was, trok ik me terug uit het hele wespennest. Maar ik ben niet verstandig. Eigenlijk ben ik dat wel - meestal. Ik ben het alleen NU niet. Ik bevind me in een soort roes: door de dood van mijn moeder, door de verliefdheid op D., door de ongestructureerdheid van mijn leven, door de afwezigheid van Thijs, ook. Het is een roes die maakt dat ik me onaanraakbaar waan, onverwoestbaar bijna, maar misschien is dat wel een van de kenmerken van de roes.
Straks word ik wel weer wakker.
quote:U bent zoekende naar Onze Taal ?Op dinsdag 29 november 2005 01:36 schreef dvr het volgende:
U heeft of U hebt?
quote:bron: http://www.onzetaal.nl/advies/uhebt.htmlBeide mogelijkheden zijn goed. Wel geven wij de voorkeur aan u hebt. Het voornaamwoord u was oorspronkelijk een derde persoon (de vorm is afgeleid van uwe edelheid). Daarbij hoorde natuurlijk een werkwoordsvorm voor die derde persoon: u heeft, u is en u zal. Tegenwoordig zien we u echter als de beleefdheidsvorm van de tweede persoon je/jij (en jullie). Dat pleit voor een werkwoordsvorm die daarmee in overeenstemming is: u bent, u zult en dus ook u hebt.
Veel taalgebruikers voelen een subtiel stijlverschil tussen u zult en u zal, u kunt en u kan of u hebt en u heeft: de ene vorm klinkt voor hen 'beleefder' dan de andere. Dat is echter vooral een kwestie van smaak.
quote:Ik houd van spreektaal. Ik zeg ook: 'U heeft.'Op dinsdag 29 november 2005 02:10 schreef dvr het volgende:
Ik vind 'U hebt' mooier, maar ik ben nogal stoffig qua taalgebruik.
Als je binnen een etmaal 20 mille moest uitgeven, waar ging het dan aan op?
Twintig mille, oeh! Dan ga ik op reis. Anders krijg ik het niet op. Naar Canada, helikopterskiën. Dan laat je je met een helikopter afzetten in de maagdelijke sneeuw, en wat voor sneeuw, je kunt erin zwemmen, hele lichte poedersneeuw die tot je oksels reikt, en tegen de tijd dat je weer beneden bent, staat de helikopter alweer klaar om je naar de volgende top te vliegen, samen met drie andere passagiers en de gids. Jongen! Ik heb het een keer gedaan, het was ONGELOOFLIJK. En die 20 mille krijg je daar gemakkelijk op.
Edit: maar binnen een etmaal... wordt het wel ingewikkeld.
Dan koop ik er wel kleren voor. En zonnebrillen.
[ Bericht 13% gewijzigd door Nadine26 op 29-11-2005 02:24:54 ]
quote:Oh ja?
Mooie bestemming!
Ik denk dat Gajus er van uitgaat dat Madame je allang in de smiezen heeft..
quote:Als jij zou aanpappen met D. met als doel hem financieel uit te kleden, dan pas zou de kwalificatie 'geldwolf' van toepassing zijn.Op dinsdag 29 november 2005 02:11 schreef Nadine26 het volgende:
Ik moet me natuurlijk afvragen waarom ik eigenlijk op D. val. En of ik nog steeds op hem zou vallen als hij een warmvoelende dakdekker was. Of een poëtische badmeester. Of het vooral dáármee te maken heeft, met dat geld dus, en met zijn hele flamboyante levensstijl, of dat er meer achter steekt.
quote:Kom mij maar eens financieel uitkleden.Op dinsdag 29 november 2005 02:30 schreef Gajus het volgende:
Als jij zou aanpappen met D. met als doel hem financieel uit te kleden, dan pas zou de kwalificatie 'geldwolf' van toepassing zijn.
quote:(zekerheidshalve: Weet je ondanks alle hectiek nog wel een beetje waarmee je bezig bent, en kom je tussen alle escapades door nog aan je eigenste ikje toe? Dat je jezelf niet voorbij skiet?Op dinsdag 29 november 2005 01:52 schreef Nadine26 het volgende:
Het is een roes die maakt dat ik me onaanraakbaar waan, onverwoestbaar bijna, maar misschien is dat wel een van de kenmerken van de roes.
).quote:Madame weet dit met even grote stelligheid als "1 + 1 = 2".Op dinsdag 29 november 2005 02:23 schreef dvr het volgende:
Ik denk dat Gajus er van uitgaat dat Madame je allang in de smiezen heeft..
Maar volgens de Franse étiquette is het niet gepast hierover openlijk te praten. De hypothetische vraagstelling biedt dan uitkomst: "Veronderstel dat D. mij zou (willen) verleiden, ... " .
quote:Toen het begon leek het vooral iets fysieks. Daar kwam nog een schep geld overheen. Jullie hebben ook de ambitie gemeen om goed voor Nr.1 te zorgen. Zou die herkenning ook meespelen?Op dinsdag 29 november 2005 02:11 schreef Nadine26 het volgende:
Ik moet me natuurlijk afvragen waarom ik eigenlijk op D. val. En of ik nog steeds op hem zou vallen als hij een warmvoelende dakdekker was. Of een poëtische badmeester. Of het vooral dáármee te maken heeft, met dat geld dus, en met zijn hele flamboyante levensstijl, of dat er meer achter steekt. (Liefde... of zo.)
quote:Je hebt bij die Jezuieten toch een hoop opgestoken! Fascinerend.. Bestaat daar ook een boek over, "500 Jezuietenstreken voor een beter leven" of iets dergelijks, of vergt zulks echt jarenlange training?Op dinsdag 29 november 2005 02:46 schreef Gajus het volgende:
De hypothetische vraagstelling biedt dan uitkomst: "Veronderstel dat D. mij zou (willen) verleiden, ... " .
Maar als Nadine het nou gewoon huilend opbiecht, zou Madame dan niet genegen zijn Nadine's eerlijkheid en loyaliteit juist in haar voordeel te interpreteren? Of is dat juist een zwaktebod?
(met verlate dank voor het Onsje Taaladvies!)
quote:Jij lijkt mij iemand die ook gelooft in Amerikaanse managementboeken.Op dinsdag 29 november 2005 02:58 schreef dvr het volgende:
.. Bestaat daar ook een boek over, "500 Jezuietenstreken voor een beter leven" of iets dergelijks, of vergt zulks echt jarenlange training?
Neen, jezuďetenstreken zijn niet te beschrijven, die krijg je met de paplepel ingegoten.
wel denkbaar is een boek met de titel "500 Jezuďetenstreken om iemand te ruďneren"
quote:Huilende meisjes laten mij nooit onberoerd ... maar ik ben een man.Maar als Nadine het nou gewoon huilend opbiecht, zou Madame dan niet genegen zijn Nadine's eerlijkheid en loyaliteit juist in haar voordeel te interpreteren? Of is dat juist een zwaktebod?
In hoeverre Madame hiervoor gevoelig is?
Ja, als tussen de dames een soort moeder-dochter-relatie bestaat.
Neen, als tussen de dames een competitie-relatie bestaat.
quote:Haha! Wat denk je wel?? Of nee, dat heb je net gezegd.Op dinsdag 29 november 2005 03:25 schreef Gajus het volgende:
Jij lijkt mij iemand die ook gelooft in Amerikaanse managementboeken.
Nee, daar geloof ik juist niet in. In die time proven Jezuďetenstreken daarentegen wél. Ik ga toch eens op onderzoek.
quote:Het was louter badinerend bedoeld. Ik plaats een icoontje met terugwerkende kracht:Op dinsdag 29 november 2005 03:36 schreef dvr het volgende:
Haha! Wat denk je wel?? Of nee, dat heb je net gezegd.
Nee, daar geloof ik juist niet in.
quote:Onder het trefwoord "jezuďetenstreek" zul je weinig bruikbaars vinden. Immers, deze term wordt gebezigd door de 'geachte' opponenten.
In die time proven Jezuďetenstreken daarentegen wél. Ik ga toch eens op onderzoek.
[update]
Wat dacht je van ... "Handorakel en kunst van de voorzichtigheid" , ISBN: 90 253 1762 6
quote:bron: http://www.klassieken.nl/(...)525/typeofpage=30186De Spaanse jezuďet Baltasar Gracián publiceerde in 1647 een machiavellistische handleiding voor de omgang met mensen. Deze cynische, achristelijke, alleen voor de intellectuele elite bestemde verzameling praktische leefregels beďnvloedde in de loop der eeuwen enkele van de meest vooraanstaande West-Europese schrijvers: La Rochfoucauld, Voltaire, Stendhal, Nietzsche en Schopenhauer (die een in 1862 verschenen Duitse vertaling van het Handorakel maakte).
zie ook: http://www.peterwuyts.co.uk/index.php?option=content&task=blogcategory&id=79&Itemid=40
[ Bericht 25% gewijzigd door Gajus op 29-11-2005 04:29:29 (update) ]
quote:<Gniffel> Dank voor de tip, ik ga morgen kijken!Op dinsdag 29 november 2005 04:03 schreef Gajus het volgende:
Onder het trefwoord "jezuďetenstreek" zul je weinig bruikbaars vinden. Immers, deze term wordt gebezigd door de 'geachte' opponenten.
Goede
quote:Same here ...
quote:Da's mij te optimistisch, hoor.Op dinsdag 29 november 2005 01:40 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Maar daar hoef je toch niet zo verdrietig bij te kijken..? Ik vind: elke vorm van zinsvervoering is er één.
Vergeet niet; de gevolgen van zinsvervoering kunnen desastreus zijn.
Daarbij,
de aanloop er naar toe is vaak ook niet om aan te zien.
No objections ... mits uitmondend in spetterende liefdesverhalen.
quote:Nee, helaas. Ik doe aan fulltime dienstverlening voor/ met / rond Madame, die voor enkele dagen op zakenreis is vertrokken.Op woensdag 30 november 2005 07:31 schreef Martel het volgende:
Doet onze dagboekanierster inmiddels aan full time dienstverlening voor / met / rond D.?
Ute, de Duitse au pair, ligt boven in bed haar tropische koortsaanvallen uit te zweten. Ik sta aan het roer. Ik werp me deze week geheel vrijwillig op als fulltime huismoeder annex voetveeg van drie kinderen en één puberzoon die mij haat, maar hij haat iedereen dus dat moet ik me 'niet persoonlijk aantrekken', zegt Madame, die ik tegenwoordig bij haar voornaam mag noemen: Anne-Sophie.
(Misschien is het niet eerder ter sprake gekomen, maar Madame... ik bedoel Anne-Sophie heeft een puberzoon uit haar eerste huwelijk. Hij heet Jean-Bernard, hoe kan het ook anders als je de zoon bent van Anne-Sophie, maar hij noemt zich kortweg JB. Ik heb de indruk dat JB een schimmig bestaan leidt, een beetje zoals een verwaarloosde cavia. Soms kom ik hem tegen op de gang. Hij zegt niets. Hij loopt altijd in zijn onderbroek; ik geloof dat JB al maanden onder zijn dekbed leeft, anders kan ik ook niet verklaren waarom ik hem nog nooit in 'bovenkleding' heb gezien, ik bedoel in een broek en een trui en schoenen.)
Bij het zien van het lijstje van Anne-Sophie zinkt de moed me al in de schoenen.
Dagelijks:
07:00 - kinderen wekken.
07:15 - ontbijt serveren in de keuken. Céréales, melk, brood.
07.45 - kinderen aankleden & broodtrommels maken: 2 sneetjes + fruit + drinken.
08.10 - jongens naar school begeleiden.
08.30 - baby naar opvangmoeder Jenny brengen. Babytas mee!
09.00 - boodschappen doen.
10.00 - controleren of JB naar school is!!! Ontbijt afruimen.
10.30 - schoonmakers ontvangen (maandag, woensdag, vrijdag).
11.00 - strijkster ontvangen (maandag en donderdag).
15:00 - jongens uit school halen. (Woensdag om 12.00)
17.30 - baby ophalen.
18.00 - diner serveren in eetkamer.
19.00 - kinderen baden of douchen, tandenpoetsen, haar kammen.
19.30 - voorlezen.
20.00 - slapen.
Maandag:
15:30 - 16.15: jongens naar vioolles.
Dinsdag:
15.00: speeldag, dwz jongens mogen ergens spelen. Om 17.00 ophalen!
15.30 - bijlesleraar JB ontvangen.
Woensdag:
13.00 - tuinman ontvangen.
14.00 - jongens naar voetbaltraining. (Tenues in kinderkast.)
15.00 - jongens ophalen van voetbaltraining.
16.00 - bijlesleraar JB ontvangen.
Zijn jullie daar nog...? Hallo...? Ik ben pas op de woensdag! En dan heb ik de speciale 'babylijst' nog niet eens genoemd; daarop staat de gebruiksaanwijzing van de baby, die al jaren geen baby meer is (3 jaar), maar gemakshalve wordt ze nog steeds zo genoemd: 'De baby,' alsof ze geen naam heeft.
Ik ben bang dat ik deze week niet ga overleven. Ik kan niet koken. Ik heb geprobeerd Ute in te schakelen voor de 'warme maaltijden', maar Ute reageert niet. Ze ligt op haar rug, ze wist parels van haar voorhoofd, ze kreunt.
Misschien kan ik de bijlesleraar van JB zo gek krijgen dat hij na de Duitse invuloefeningen achter het fornuis gaat staan; hij ziet eruit als een treurige, alleenstaande veertiger die best wat gezelschap kan gebruiken.
En waar is D. ondertussen?!
Waarom staat hij niet met zijn ovenwanten een voedzame casserole in elkaar te draaien in de keuken?!
Desnoods brengt hij pizza's langs, ook goed.
Maar: niks. Ik kan hem niet bereiken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 30-11-2005 17:01:07 ]
Succes!
quote:Ik zag al een gezonde maaltijdsalade staan. Jammer dat ik de ingrediënten niet in huis heb.Op woensdag 30 november 2005 16:50 schreef Oblivion het volgende:
Daar hebben we een heel forum voor, Nadine: Culinesse ŕ gogo
Succes!
En de ellende is dat Madame, Anne-Sophie voor intimi, een huishoudster in dienst heeft die het culinaire gedeelte van het huishouden voor haar rekening neemt. Maar, heel gek, de huishoudster heeft deze week vrijaf gekregen. "Ach," zei Madame, "dat lukt jou toch wel? De kinderen eten weinig bijzonders, dat lukt jou wel."
quote:Nee! Ik kom helemaal niet aan mijn eigenste ikje toe, ik kom alleen maar toe aan de eigenste ikjes van drie hyperactieve & dolgedraaide kinderen die om chocoladeijs schreeuwen ("Ja, pak maar...") of om taaitaaipoppetjes ("Pak maar...") of om nóg een glas cola ("PAK MAAR!") en ik ben sinds vanochtend zeven uur al twee keer op school geweest en twee keer bij de oppasmoeder en twee keer bij het voetbalveld en... en... en... nu moet ik ook nog koken.Op dinsdag 29 november 2005 02:39 schreef dvr het volgende:
(zekerheidshalve: Weet je ondanks alle hectiek nog wel een beetje waarmee je bezig bent, en kom je tussen alle escapades door nog aan je eigenste ikje toe? Dat je jezelf niet voorbij skiet?
quote:Wat Nadine niet heeft, geeft FOK!Op woensdag 30 november 2005 16:57 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik zag al een gezonde maaltijdsalade staan. Jammer dat ik de ingrediënten niet in huis heb.
En de ellende is dat Madame, Anne-Sophie voor intimi, een huishoudster in dienst heeft die het culinaire gedeelte van het huishouden voor haar rekening neemt. Maar, heel gek, de huishoudster heeft deze week vrijaf gekregen. "Ach," zei Madame, "dat lukt jou toch wel? De kinderen eten weinig bijzonders, dat lukt jou wel."
Nou hup een topic openen in CUL en mensen willen je echt wel helpen...
Beetje de ingredienten wat je allemaal in huis hebt, en dan in elkaar flansen!
quote:Ik heb het nog simpeler opgelost. Het eten wordt aan huis bezorgd. Door een aardige Thaise meneer die wel kan koken.Op woensdag 30 november 2005 17:17 schreef Oblivion het volgende:
Wat Nadine niet heeft, geeft FOK!
Nou hup een topic openen in CUL en mensen willen je echt wel helpen...
Beetje de ingredienten wat je allemaal in huis hebt, en dan in elkaar flansen!
Oh god, de bijlesleraar eet mee. Ik vroeg (eigenlijk voor de grap) of hij niet toevallig een leuk recept kende, omdat ik nogal omhoog zat.
"Nee," zei hij, "wat had je in gedachten?"
"Niks. Ik kan niet koken."
"Dan laat je toch iets bezorgen," suggereerde hij. "Hier vlakbij zit een goede Thai die ook aan huis bezorgt. Je kunt er de heerlijkste hapjes en loempiaatjes en balletjes bestellen. Weet je wat," riep hij joviaal, "laat mij die bestelling maar doen!"
Toen kon ik moeilijk anders dan vragen: "Wilt u ook blijven eten?"
"Nou graag!" reageerde hij iets te snel. "Ik heb niets in huis, het lijkt me reuze gezellig om een hapje met jullie mee te eten."
Ik heb dus een leuke avond in het verschiet...
quote:Op woensdag 30 november 2005 17:11 schreef Nadine26 het volgende:
en... en... en... nu moet ik ook nog koken.
Sterkte! Ging je geen pannekoeken* bakken? Als je ze crępes noemt kan niemand bezwaar maken.Ik ben benieuwd hoe dit weekje je eventuele kinderwens zal beinvloeden
( *=nadrukkelijk zonder tussen-n).
Jammer dat Madame Anne-Sophie heet. Het is zo meisjesachtig, had een statiger naam in gedachten.
quote:Of ik thee wilde zetten, vroeg Madame langs haar neus weg. En oh, nu ik er toch was: kon ik haar koffer vast in de achterbak van de terreinwagen laden?Op dinsdag 29 november 2005 02:46 schreef Gajus het volgende:
Madame weet dit met even grote stelligheid als "1 + 1 = 2".
De middag van haar vertrek kreeg Madame bezoek van haar goede vriendin Guillemette, die zich belangeloos had opgeworpen als haar privé-chauffeur. Guillemette had mij bij binnenkomst kort en emotieloos toegeknikt, dat was vreemd, want niet eens zo lang geleden hadden wij nog intieme gesprekken met elkaar gevoerd, een beetje als moeder en dochter, maar kennelijk was haar moederliefde voor mij bekoeld.
Toen ik de thee had geserveerd, ging ik in de leeshoek zitten, een eindje bij de twee vriendinnen vandaan. Discreet, maar toch aanwezig. Of liever gezegd: sluimerend aanwezig, want hoewel je als kindermeisje deel uitmaakt van het gezin, is het tegelijkertijd zaak om zo onzichtbaar mogelijk te blijven. Zijn er kinderen in de buurt die jouw aanwezigheid rechtvaardigen, dan is er natuurlijk niets aan de hand. Maar toevallig waren er nu geen kinderen in de buurt. Ingewikkeld. Je mag niet storen. Niet meeluisteren. Niet languit voor de televisie gaan liggen met het geluid op tien, ook al heb je niets anders om handen.
Ik luisterde natuurlijk wel mee. Ik ben geen professioneel kindermeisje dat op de vierjarige nanny-opleiding heeft geleerd hoe je het beste kunt samenvallen met het behang. Ik nam een boek uit de kast, bladerde erin en hoorde Guillemette zeggen: "Maar dat is toch niet te gelóven, Anne-Sophie! Dat is... nee, ik gelóóf het niet!"
"Ik ook niet, chérie," zuchtte Madame. "En toch is het zo. Ze woont er nog steeds. Vijf maanden... of zes, ik weet het niet eens. Wie had gedacht dat die poppenkast zo lang zou duren? Om eerlijk te zijn was ik uitgegaan van twee weken." Ze lachte schril. "Twee weken op zijn hóógst!"
Guillemette knikte begripvol, dat neem ik tenminste aan, want na een korte stilte vervolgde Madame op hoge toon: "Intelligent is ze niet, ik bedoel: dat voorhoofdje is gevuld met zaagsel en kapok. Maar verstand van mannen heeft ze wel. Ze is erin gespecialiseerd, het is een wonder dat ze nog geen bijzondere leerstoel heeft."
Guillemette giechelde. Toen wierp ze tegen: "Jij hebt ook verstand van mannen. Kom nou toch, Anne-Sophie, als iemand..."
"Ah!" deed Madame dramatisch. "Ah!"
"En de drugs?"
"Ik wil het niet meer weten, chérie," riep Madame. "Ik wil het allemaal niet meer weten. Soms denk ik bij mezelf: hij verdient haar, hij verdient een zaagselkopje dat alleen op zijn status jaagt. Het is zijn verdiende loon."
"Maar zij heeft het goed voor elkaar," pookte Guillemette het vuur nog wat op.
"Absoluut!" hijgde Madame. "Dat zeg ik toch? Die starlette heeft er verstand van. Ze heeft het verdomd slim bekeken. Ga maar na: baby's hoeft ze niet meer te baren, dat heb ik al voor haar gedaan, en dus kan zij pronken met drie afgebakken kinderen. Geld is het punt niet, geld heeft ze van huis uit genoeg. Alleen: het is besmet geld. Witwasgeld, te vies om met je blote handen aan te pakken. En zij wil het allemaal: én het geld, én het aanzien, én de societyfeestjes, én de succesvolle man, én de artistieke connecties. Dankzij Daniël kan ze worden wie ze altijd heeft willen zijn: een sjieke Cassandra."
Nadat Guillemette een korte stilte in acht had genomen, zei ze: "Maar Anne-Sophie, dat laat jij toch niet gebeuren?"
"Natuurlijk niet, voor wie zie je me aan?" klonk het plotseling nijdjig. "Daniël is een klein kind. Hij lijdt aan een Icarus-complex, dat weet je. Hij is verblind, zijn vleugels staan al half in brand. Oh, als je eens wist... Nog even en hij staat aan de rand van de afgrond."
"Wat bedoel je?" vroeg Guillemette zacht.
Madame antwoordde met gedempte stem; ik spitste mijn oren, maar ik kon het niet goed verstaan: "... tegenvallers, afbetalen, schuldeisers... drugs, seks... reddeloos verloren, hoogmoed... losgeslagen... fiscus..." Ik meende dat mijn naam ook nog ergens viel; 'Nadine', ik weet bijna zeker dat ik het goed heb verstaan, maar ze ging alweer door, steeds zachter: "... voor de bijl gegaan... midlifecrisis... rand van de afgrond," enzovoort, want de rest van haar verhaal was onverstaanbaar.
Het gefluister duurde lang, ongeveer tien minuten. Ik tuurde geconcentreerd in mijn boek, terwijl ik probeerde een verband te leggen tussen de losse woorden die ik opving. Ik had geen idee dat Daniëls zaken slecht gaan, al is het nog maar de vraag of Madame de waarheid spreekt. En of zij weet waar ze het over heeft. Misschien heb ik het ook wel verkeerd begrepen; het is vrij vermoeiend om te doen alsof je ontspannen zit te lezen terwijl je intussen met al je zintuigen op scherp probeert om geen lettergreep te missen van een gesprek dat zich nét buiten je gehoorafstand afspeelt.
Na een tijdje kwam Guillemette overeind. "Allez," zei ze met luide stem. "Je mag je vlucht niet missen." En tegen mij zei ze: "Snel! Haal een fles bronwater uit de ijskast, in het vliegtuig moet je veel drinken, dat is goed voor de huid."
Ik haalde een fles bronwater en gaf hem aan Madame.
Enkele minuten later zwaaide ik de terreinwagen na.
quote:Je krijgt deze week de gelegenheid de duurzaamheid van je moederlijke instincten te beproeven. Vermenigvuldig je inspanning van deze week met een factor 1000 en je krijgt een schatting voor de inspanning van het echte moederschap.Op woensdag 30 november 2005 16:42 schreef Nadine26 het volgende:
... als fulltime huismoeder ...
Nog steeds geďnteresseerd in het fulltime moederschap?
[ Bericht 66% gewijzigd door Martel op 01-12-2005 02:37:45 ]
quote:De dames hadden geen haast om jouw rol te bespreken, met het vooruitzicht van een autorit met zijn tweetjes.Op donderdag 1 december 2005 01:16 schreef Nadine26 het volgende:
... ging ik in de leeshoek zitten, een eindje bij de twee vriendinnen vandaan. Discreet, maar ...
... sketch voor twee dames ...
quote:Hier manifesteert zich een strijdlustige Madame Anne-Sophie."Maar Anne-Sophie, dat laat jij toch niet gebeuren?"
"Natuurlijk niet, voor wie zie je me aan?" klonk het plotseling nijdig.
ondanks een verloren veldslag (tegen Kim) voert zij geen verloren oorlog (tegen Daniël)
Wij (uitgeverij Rothschild en Bach) zouden graag een complete versie van dagboek van een kindermeisje ontvangen. Kan dat? Wees zo goed om het te mailen naar katrien@rothschildenbach.nl
Met vriendelijke groet.
Was trouwens wel een mooie naam voor Madame geweest.... Katrien Rotschildenbach
.Maarreh...Nadine!
Anyway, mijn ex heet ook JB (Al was dat afgeleid van het iets ordinairdere Jan Bernard).
Ook hij leidde een schimmmig bestaan, en nog, maar dan van een geheel andere orde, de Klaas Bruinsma variant
En btw, is die tuinman een beetje lekker?
quote:Ehhh.....
...ik verzin wel iets....Ja!
Kathrien, of Katherina kan ook best. Katherina Rotschildenbach, van de adelijke familie uit de Rue du Bain-aux-Plantes (nabij de Grand Rue) in Strassbourg. Eeuwenlang een vooraanstaande universiteitsstad in de Elzas, die wisselend Duits, danwel Frans was. Von Goethe studeerde er, de Marseillaise werd er geschreven. Madame zou er best opgegroeid kunnen zijn. Ik zie haar wel spelen in de prachtige straatjes tussen de oude vakwerkhuizen.
quote:Altijd nog beter dan Jim Beam...Op donderdag 1 december 2005 18:56 schreef Vivi het volgende:
Anyway, mijn ex heet ook JB (Al was dat afgeleid van het iets ordinairdere Jan Bernard).
quote:Rothschild...Op donderdag 1 december 2005 12:26 schreef dagboek het volgende:
Oproep voor Nadine,
Wij (uitgeverij Rothschild en Bach) zouden graag een complete versie van dagboek van een kindermeisje ontvangen. Kan dat? Wees zo goed om het te mailen naar katrien@rothschildenbach.nl
Met vriendelijke groet.
Volgens D., die een groot wijnkenner is (en trouwens ook een groot wijnverzamelaar, en wijndrinker), kun je beter kiezen voor een flesje 'Chasse-Spleen'. Dat is veel betere wijn. Duurder ook.
(Complete versie? Ik begin 'm aardig compleet te vinden, met een vijfde deel 'in constructie'...)
quote:Ik kan het toch veranderen...?Op donderdag 1 december 2005 17:41 schreef Hihat het volgende:
Da's dan wel weer een verrassende wending...
Was trouwens wel een mooie naam voor Madame geweest.... Katrien Rotschildenbach
Dan kies ik voor:
Cathérine de Rothschildenbach. (Dus mét accent op de 'e' van Cathérine, en met het tussenvoegsel 'de', dat is veel chiquer. Adel, in Frankrijk).
quote:Ja!Op donderdag 1 december 2005 18:56 schreef Vivi het volgende:
En btw, is die tuinman een beetje lekker?
(Als je valt op zeventigjarigen in een tuinbroek, bedoel ik)
quote:Geen idee.Op vrijdag 2 december 2005 00:16 schreef JAM het volgende:
En, hoe zit het met Rothschild en Bach, Nadine?
Wat denk jij? (Zouden ze echt bestaan? Met zo'n naam?
)quote:Nee.Op donderdag 1 december 2005 01:39 schreef Martel het volgende:
Nog steeds geďnteresseerd in het fulltime moederschap?
quote:Ja, deze uitgeverij is onlangs opgericht. Zie: http://www.rothschildenbach.nl/over.asp .Op vrijdag 2 december 2005 00:36 schreef Nadine26 het volgende:
Wat denk jij? (Zouden ze echt bestaan? Met zo'n naam?
Zij presenteren zichzelf als "Rothschild & Bach wil graag geld met kunst combineren".
De combinatie van geld en kunst ... the perfect match, zoals de lezers van het Dagboek inmiddels weten.
.Vanochtend is D. met mijn paspoort & pasfoto de wijde wereld ingetrokken om een visum voor me te regelen.
We vertrekken 11 december.
Niemand mag het weten, zegt D. Dat ik met hem meega. Tegen Madame de Rothschildenbach moet ik zeggen dat ik mijn kindermeisjeswerkzaamheden een weekje zal staken omdat ik 'op reis ga met mijn ouders', zo heeft D. bekokstoofd.
"Mijn moeder is dood," zei ik.
"Oh ja, sorry." Hij dacht na. "Dan ga je op reis met je vader."
Ik zei: "Die overwintert met zijn secretaresse op Bali."
Volgens D. was dat uitstekend nieuws: "Jij gaat dus naar Bali. Hoog tijd om de banden met je vader wat aan te halen." Hij streelde mijn wang. "Sorry, zo bedoel ik het niet. Kun je goed met hem opschieten?"
"Met mijn vader? Jawel," zei ik. "Jammer alleen dat er altijd een schim in een gebloemde sarong naast hem loopt. Goddank hoef ik niet naar Bali."
"Shanghai is veel beter," zei hij. "Maar dat hoeft niemand te weten. Je houdt het gewoon op Bali. Je kunt vast goed liegen."
"Heel goed," zei ik. "Maar wat is er eigenlijk zo diep geheim aan ons reisje?"
"Ik wil geen gelazer," verklaarde hij kortaf.
"Gelazer met wie?"
"Kim, mijn vrouw, de rest van de wereld." Hij haalde een hand door zijn haar. "Om eens een paar mensen te noemen. Wat mij betreft donderen ze met z'n allen in een liftkoker, dat zou lekker opruimen, maar intussen houden we het nog even stil. Goed?"
quote:Op vrijdag 2 december 2005 12:32 schreef Nadine26 het volgende:
Niemand mag het weten, zegt D. Dat ik met hem meega. Tegen Madame de Rothschildenbach moet ik zeggen dat ik mijn kindermeisjeswerkzaamheden een weekje zal staken omdat ik 'op reis ga met mijn ouders', zo heeft D. bekokstoofd. ...
Leuk Nadine, zo heb ik toch nog een beetje invloed gehad op het geheel.Overigens is op onderstaande link een foto te zien van de échte Kathrien die jou gemaild heeft namens die uitgeverij.
http://www.rothschildenbach.nl/result-over.asp?id=Gottlieb
Lijkt ze ook een beetje op Madame de Rothschildenbach? Dat zou helemaal mooi zijn
DIe uitgeverij geeft trouwens ook het boek 'Seks in Afrika' uit, van Renske de Greef. Ze was gisteren nog in de uitzending bij Giel Beelen op 3FM.
[ Bericht 7% gewijzigd door Hihat op 02-12-2005 13:53:03 ]
quote:Dat word geen " Desperate housewifes " crossover dusOp vrijdag 2 december 2005 00:00 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja!
(Als je valt op zeventigjarigen in een tuinbroek, bedoel ik)
quote:Het woord "eng" comes to mindOp vrijdag 2 december 2005 13:43 schreef Hihat het volgende:
[..]
http://www.rothschildenbach.nl/result-over.asp?id=Gottlieb
quote:Hoe kun je de moeder van je kinderen zoiets toewensen?Op vrijdag 2 december 2005 12:32 schreef Nadine26 het volgende:
"Kim, mijn vrouw, de rest van de wereld. ... Wat mij betreft donderen ze met z'n allen in een liftkoker, dat zou lekker opruimen ... "
Gelet op zijn opruimdrift, mag jij binnenkort ook in een liftkoker donderen.
quote:Dat doet hij ook niet daadwerkelijk, hij kan op deze manier een affaire hebben met Nadine en toch altijd weer terugkeren naar MadameOp vrijdag 2 december 2005 23:05 schreef Gajus het volgende:
[..]
Hoe kun je de moeder van je kinderen zoiets toewensen?
quote:Hunkerend naar een toilet in China?Op vrijdag 2 december 2005 12:32 schreef Nadine26 het volgende:
... ik ga naar Shanghai!
De volgende WC-bordjes bieden uitkomst! 
beeltenis van NAN (man) resp. NU (vrouw)
@JAM: als jij mij een mailtje verstuurt (zie profile), dan kan ik een reply versturen.
[ Bericht 8% gewijzigd door Gajus op 03-12-2005 17:37:24 ]
Hoe zou het eigenlijk met Ute gaan..?
Slecht.
De Duitse au pair is nu al weken in de greep van een mysterieus tropisch virus dat dáárom zo mysterieus is dat zij nooit een tropisch land heeft bezocht, en voor wie wil muggenziften: nee, ook geen tropisch eiland; Ute houdt niet eens van reizen, zij heeft nooit begrepen waarom mensen zo nodig op vakantie moeten naar exotische oorden, het bevalt haar uitstekend in haar geboortedorp in de buurt van München, danke schön, en de populariteit van dat hele rugzaktoerisme is haar een raadsel, ze moet er niet aan denken dat zij ooit... in vieze hotelletjes... smoezelige lakens... bacterieën... nein, nein, nicht für die Ute.
Dankzij het tropische virus ligt Ute dus al weken plat, al zijn er momenten dat ze zich noodgedwongen uit haar bed moet hijsen, laten we zeggen omdat ze iets te drinken wil pakken in de keuken, een glas jus d'orange of zo, dan zit er voor haar weinig anders op dan de trappen af te zwoegen, helemaal naar beneden, helemaal naar de keuken, het is een bovenmenselijke opgaaf, zo'n tropisch virus gaat je niet in de koude kleren zitten, en als ze de benedenverdieping eenmaal heeft bereikt, hijgt ze even uit en daarna loopt ze argeloos de keuken binnen en ze hoort iets, ze schrikt, ze staat aan de grond genageld, ze is getuige van een tafereel dat ze in eerste instantie toeschrijft aan de hallucinerende koorts, want ze ziet hoe Nadine - dat is het vervelende kindermeisje met wie zij sinds het vertrek van Madame de R. zit opgescheept - hoe die Schlampe zich... nou ja, om het plat te zeggen: hoe ze zich op de keukentafel laat nemen door een man, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, op de keukentafel, hoe verzin je het, het is te weerzinwekkend voor woorden, en niet om het één of ander, maar Ute wil er graag op wijzen dat de man, tenminste op de rug gezien, sterk doet denken aan hoe heet hij... de ex-man des huizes, die Daniël met zijn grote bek; hij heeft dezelfde lichaamsbouw en ook zijn overhemd, blauw met witte ruitjes, heeft Ute eerder gezien - maar dat zal toch wel niet, zoiets verderfelijks kan zelfs die Nadine niet verzinnen, en terwijl Ute met wijd opengesperde ogen naar het keukentafeltafereel staat te kijken, klinkt er een kreet, het is Nadine, ze gilt, en in een reflex draait de man zich half om, en Ute begint ook te gillen, want hij is het, verdammt noch mal, het is dat Schwein van een Daniël en ze heeft hem met Nadine op de keukentafel betrapt.
Ute draait zich om en kijk, het is een wonder: met drie treden tegelijk rent ze de trap op. Boven smijt ze haar kamerdeur dicht. Heel even blijft het stil. Dan begint Ute te huilen, met gierende uithalen die een half uur op volle sterkte aanhouden.
Ik zeg: "Ute?" en ik roffel zacht met mijn vingers op haar kamerdeur.
"Nein!" klinkt het. "Du Schlampe!"
Daniël heeft mij opgedragen het probleem dat 'Ute' heet te elimineren, of in elk geval om ervoor te zorgen dat ze 'zich koest houdt'. Na haar oorverdovende huilbui van daarnet heb ik er een hard hoofd in.
"Ute?" probeer ik nog een keer. "Doe eens open!"
"Es ist unbeschämt!" krijst ze vanachter de deur. "Drecklich!"
Het volgende moment klinkt er een doffe knal; Ute gooit een hard voorwerp tegen de deur. Ik val bijna om van de schrik.
Na vijf minuten geef ik het op.
"Hier komt ze niet mee weg," zegt Daniël, en ik krijg de slappe lach, ik moet me aan het aanrecht vastgrijpen om niet op de grond te vallen, maar Daniël schudt aan mijn schouders en hoewel hij ook begint te lachen, zegt hij: "Ik meen het, Nadine. Je moet met haar praten. Bewerk haar. Koop haar desnoods om."
"Ombrengen?" zeg ik, en ik veeg de tranen uit mijn ogen. "Moet ik haar ombrengen?"
"Dat zeg ik niet!"
"Jawel," knik ik. "Breng haar desnoods om, dat zei je wel! Maar ik heb geen doorgeladen pistool."
"Omkópen!" roept Daniël. "Dat is iets anders: omkópen!"
"Ja, krabbel maar terug."
"Ik meen het, Nadine. Mijn vrouw mag hier niet achterkomen. Niet door de au pair. Ik denk dat je jezelf ook een groot plezier doet als je die Jutta bewerkt."
"Ute," zeg ik.
"Wat?" Daniël staat al bij de achterdeur. "Ute, wie is in godsnaam Ute?"
"Zo heet ze. De au pair."
"Ute, Jutta... het zal wel. Als ze haar mond maar houdt."
1) hij pleegt zijn vrouwelijk personeel als zijn sexueel bezit te beschouwen;
2) hij verhaspelt haar naam, een truc die hij eerder ook met Nadine heeft uitgehaald;
3) zij reageert als een bedrogen vrouw (Schwein als kwalificatie van bedrieger);
4) zij heeft haar tropische ziekte opgelopen via tropenganger en virusdrager Daniël.
Dat is inderdaad onbeschaamd!
Waarom moet jij Ute bewerken en doet Daniel dat niet zelf?
quote:Dat staat symbool voor de bezoedeling van het burgerlijkeOp zondag 4 december 2005 03:32 schreef cioran63 het volgende:
Wat is dat toch met die keukens.
quote:Ja, daar zeg je wat. Verdomd. U bent een goede psycholoog. De gore keuken. Jaja, dat is een punt.Op zondag 4 december 2005 03:34 schreef Xennia het volgende:
[..]
Dat staat symbool voor de bezoedeling van het burgerlijke
quote:En tevens een subtiele afwijzing van Nadine aan jouw adres. Jij was toch de trouwen-en-samen-keuken-kopen-burgerman?Op zondag 4 december 2005 03:41 schreef cioran63 het volgende:
[..]
Ja, daar zeg je wat. Verdomd. U bent een goede psycholoog. De gore keuken. Jaja, dat is een punt.
Ik ben een grappenmaker.
quote:een tuin, een auto, een toilethok, een keuken, ...Op zondag 4 december 2005 03:32 schreef cioran63 het volgende:
Wat is dat toch met die keukens.
Blijkbaar vinden D. & N. een bed te comfortabel om tot extase te komen.
Cioran - je was even buiten beeld - expootje georganiseerd?
quote:Misschien wil Daniel wel dat ze betrapt worden en Madame erachter komt en hier een punt achter zetOp zondag 4 december 2005 03:51 schreef Gajus het volgende:
[..]
een tuin, een auto, een toilethok, een keuken, ...
Blijkbaar vinden D. & N. een bed te comfortabel om tot extase te komen.
quote:[update]Op zondag 4 december 2005 03:53 schreef Xennia het volgende:
Misschien wil Daniel wel dat ze betrapt worden en Madame erachter komt en hier een punt achter zet
Wil Daniël of Nadine dat zij betrapt worden? Ofwel, wie van de twee heeft het initiatief genomen tot deze keukense vrijpartij?
Als Daniël het initiatief genomen had, dan had Nadine vermoedelijk in geuren en kleuren verhaald over zijn verleidingskunsten. Maar Nadine zwijgt hierover!
[ Bericht 34% gewijzigd door Gajus op 04-12-2005 09:19:58 (update) ]
quote:Zo is dat, net terug uit Miami, geldverdienen nietwaar. Het blijft een rotbaan.Op zondag 4 december 2005 03:51 schreef Gajus het volgende:
[..]
Cioran - je was even buiten beeld - expootje georganiseerd?
quote:Altijd op dezelfde plek en volgens hetzelfde tijdschema werken ... is dat geen rotbaan?Op zondag 4 december 2005 04:01 schreef cioran63 het volgende:
Zo is dat, net terug uit Miami, geldverdienen nietwaar. Het blijft een rotbaan.
elke medaille heeft twee kanten
quote:Alles is uiteindelijk een rotbaan.Op zondag 4 december 2005 04:09 schreef Gajus het volgende:
[..]
Altijd op dezelfde plek en volgens hetzelfde tijdschema werken ... is dat geen rotbaan?
elke medaille heeft twee kanten
Zelfs het schrijven van boeken van algemeen belang, wat me aan Nadine doet denken. Want de zaak uitgeven (en blijkbaar is daar inmiddels terecht belangstelling voor) , hoe goed ook, lijkt me, als het allemaal echt nu gebeurt, nogal lastig. Dan gaat men zich weldegelijk herkennen. Zit Nadine nu inmiddels niet in een lastig parket?
quote:Nadine's echte zorg is de voltooiing van haar roman inclusief research.Op zondag 4 december 2005 04:15 schreef cioran63 het volgende:
... Zit Nadine nu inmiddels niet in een lastig parket?
die Katrien moet de broedende kip met rust laten ... nu riskeert zij de kip met gouden eieren te slachten
quote:Hmm, volgens mij deed 1 van de vrienden van D. dat...Op zondag 4 december 2005 01:20 schreef Gajus het volgende:
2) hij verhaspelt haar naam, een truc die hij eerder ook met Nadine heeft uitgehaald;
Kan het mis hebben, maar....
quote:Klopt, Bert noemde haar Natasja.Op zondag 4 december 2005 08:47 schreef Oblivion het volgende:
Hmm, volgens mij deed 1 van de vrienden van D. dat...
Kan het mis hebben, maar....
Maar ik refereerde aan een eerder incident:
quote:Op maandag 26 september 2005 18:11 schreef Nadine26 het volgende:
Toen gebeurde het. Daniël bewoog zijn hand in mijn richting en mompelde: "Waarom vraag je dat niet aan..," en er viel een stilte, hij moest diep in zijn geheugen graven om zich mijn naam te herinneren, "... aan... eh..."
"Nadine," vulde Madame in. "Ah oui, Nadine, zou jij dat willen doen? Wij hebben een aantal dringende zaken te bespreken, wij moeten gaan."
"Maar ga dan op z'n minst méé," drong hij aan. "Jij houdt toch ook van skiën?"
"Jawel, maar ik hou nog meer van slapen."
"Weet je het zeker?"
"Heel zeker."
Met een brede lach op mijn gezicht heb ik ze uitgezwaaid: "Da-hag! Lekker skiën met papa, jongens!"
Vermoedelijk rijdt D. in een rechte lijn naar het huis van zijn ouders in Bloemendaal, zodat hij het tuig daar kan lozen, vanzelfsprekend onder het motto: 'Een beetje zeelucht zal ze goed doen'.
Ute heeft zich na het keukentafelincident niet meer vertoond.
Ik broed op een plan.
quote:Ute en Daniël... alles is mogelijk en niets mag worden uitgesloten, maar laat ik Ute eens beschrijven.Op zondag 4 december 2005 01:20 schreef Gajus het volgende:
Vermoedelijk heeft Daniël ook een affaire gehad met Ute, immers:
1) hij pleegt zijn vrouwelijk personeel als zijn sexueel bezit te beschouwen;
2) hij verhaspelt haar naam, een truc die hij eerder ook met Nadine heeft uitgehaald;
3) zij reageert als een bedrogen vrouw (Schwein als kwalificatie van bedrieger);
4) zij heeft haar tropische ziekte opgelopen via tropenganger en virusdrager Daniël.
Ute is groot. En lang. En lichtblond. Op papier kan zij dus doorgaan voor een droomvrouw, maar dat kunnen wij uiteindelijk allemaal; bij fysieke aantrekkingskracht gaat het om de details. Het detail dat bij Ute het meest in het oog springt, is haar grote, vlezige lichaam. Ze is niet dik, ze is niet dun, ze heeft een lichaam dat eruit ziet alsof het met wat peper & zout en een klontje roomboter een verrukkelijke, sappige rollade zou opleveren. Even aanbraden, daarna het deksel op de pan en een uurtje laten sudderen. Ze heeft geen borsten. Ze heeft grote handen, grote voeten, grote alles. Een beest van een vrouw. Een reuzenrollade.
quote:Pas werkelijk onbeschaamd was het geweest als we het echtelijke bed (of: ex-echtelijke bed) in het huis van Madame hadden gebruikt.Op zondag 4 december 2005 01:50 schreef Xennia het volgende:
Je hebt je laten nemen op de keukentafel in het huis van Madame
Dat is inderdaad onbeschaamd!
quote:Omdat ik bij haar in huis woon, deze week. Omdat ik er nog wel eens in slaag drie woorden met haar te wisselen, en Daniël niet. Ze is een zwijgzaam meisje, Ute. Nukkig. Daniël zegt: "Ze zit niet lekker in haar vel, die meid," en dat is een understatement. Om eerlijk te zijn zit Ute zo ongelooflijk niet lekker in haar vel dat het een wonder is dat haar ouders haar toestemming hebben gegeven om als au pair in Nederland te gaan werken. Twee weken na aankomst is ze ingestort. Sindsdien ligt ze in bed.Waarom moet jij Ute bewerken en doet Daniel dat niet zelf?
quote:Wat kunnen dames toch heerlijk complimenteus zijn over elkaar.Op zondag 4 december 2005 10:31 schreef Nadine26 het volgende:
Ute is ... Een beest van een vrouw. Een reuzenrollade.
maar elke dag biefstuk eten is ook geen leven ... tussendoor een rollade is dan een welkome afwisseling
quote:Als ik mag kiezen tussen 'Schlampe' en 'Reuzenrollade', kies ik voor het tweede.Op zondag 4 december 2005 10:57 schreef Gajus het volgende:
Wat kunnen dames toch heerlijk complimenteus zijn over elkaar.
quote:Oh ja!Op zondag 4 december 2005 09:42 schreef Gajus het volgende:
[..]
Klopt, Bert noemde haar Natasja.
Maar ik refereerde aan een eerder incident:
[..]
quote:Ga jij eens lekker broeden. Ik ben zeer benieuwd naar de uitkomst.Op zondag 4 december 2005 10:05 schreef Nadine26 het volgende:
... Ik broed op een plan.
quote:Liever een rotbaan in Miami dan een rotbaan in het reservaat dat Amsterdam-Zuid heet.Op zondag 4 december 2005 04:15 schreef cioran63 het volgende:
Alles is uiteindelijk een rotbaan.
Heb je nog een beetje aan je tan kunnen werken?quote:De 'oproep' van Katrien Rothschildenbach lijkt me een duidelijke grap. Van wie...? Ah! Het zal de hond wel weer geweest zijn...Zelfs het schrijven van boeken van algemeen belang, wat me aan Nadine doet denken. Want de zaak uitgeven (en blijkbaar is daar inmiddels terecht belangstelling voor) , hoe goed ook, lijkt me, als het allemaal echt nu gebeurt, nogal lastig. Dan gaat men zich weldegelijk herkennen. Zit Nadine nu inmiddels niet in een lastig parket?
Ja, natuurlijk zou ik in een lastig parket zitten als een uitgever, stel dát... in het uitzonderlijke geval... ik waande me hier (en nog steeds) redelijk anoniem... ik schiet mezelf liever meteen door mijn kop dan dat ik mijn familie zo te kijk zet. Ook heb ik zo'n vaag vermoeden dat de familie van D. niet zit te springen om een 'Kiss & Tell-'boek, al zou mij dat wel een kogel besparen; ze zouden meteen een mannetje op me afsturen.
Laatst, zo'n twee weken geleden, had ik een onthullend gesprekje met Madame.
"Heb jij de Zaterdagkrant gelezen?" vroeg ze.
"Welke Zaterdagkrant?"
"De Telegraaf."
"Nee, die lees ik niet."
"Ik ook niet, Nadine. Walgelijke krant. Guillemette kwam ermee aanzetten. Eén of andere Fillippijnse au pair krijgt een volle pagina de ruimte om haar gal te spuwen over haar gastfamilie. Stel je voor! Pure laster! Een hele pagina jankt ze vol! Dat ze wordt afgebeuld door die mensen, dat het een vorm is van moderne slavernij, dat ze alle afwas moet doen, omdat die mensen geen vaatwasmachine hebben... en zo'n krant léént zich daarvoor! Ik moet steeds aan die arme mensen denken. Ze hebben drie kinderen, net als wij. Waar denkt zo'n au pair eigenlijk dat ze voor betaald wordt - om op haar rug op de bank te liggen, terwijl de kinderen het behang van de muren trekken?"
"Ik weet het niet," zei ik neutraal. "Misschien zijn het vreselijke mensen..."
"Ach, Nadine, schei toch uit!" riep Madame. "Wat denk je nou? Die au pair wil gewoon geld zien! Zo gaat dat dus, als je in zee gaat met dit soort kansarme meisjes. Ze worden rechtstreeks uit de sloppen in een welvarend land gedropt, tussen de breedbeeldtelevisies en de scooters en God weet waar ze allemaal nog meer van dromen, en dat gaat mis. Die omwenteling kunnen die meisjes niet maken. Waarom denk je dat ik jóu heb aangenomen, en Ute? Omdat jullie niet zijn opgegroeid in het open riool! Het spijt me zeer, maar die gastfamilie heeft het onheil natuurlijk wel over zichzelf afgeroepen." Ze begon bijna te huilen, zo hevig greep het Telegraaf-artikel haar aan. "Hun hele privéleven in de krant! Dat je niet eens meer veilig bent in de beslotenheid van je eigen huis... ah, c'est le comble! Het staat allemaal zwart op wit, en als het gedrukt is, dan is het wáár. Zo denken mensen, Nadine."
"Ach, zo'n sensatieverhaal waait snel genoeg over," zei ik sussend, en ik probeerde de gedachte aan mijn Internetdagboek weg te duwen, "volgende week kraait er geen haan meer naar."
"Dat dacht je!" riep ze. "De mensen smúllen van zo'n verhaal, Nadine. Die gastfamilie is gedemoniseerd door de Telegraaf, ze hebben schoolgaande kinderen... je weet hoe dat gaat op zo'n school, allemaal roddel en achterklap, gesis bij de kapstokken. Hoe vunziger de details, hoe beter het verkoopt. Dacht jij dat de Telegraaf dat niet wist? Die krant is gespecialiseerd in het openscheuren van vuilniszakken."
"En die au pair?" vroeg ik, en ik hoopte maar dat ze niet zou zien dat ik bloosde. "Hoe is het met haar afgelopen?"
"Slecht, mag ik hopen. Zo'n kind dat de vuile was van haar gastfamilie buiten hangt, alleen voor haar eigen gewin, omdat ze ook wel eens een eigen scootertje wil kopen, zo'n kind verdient een afranseling." Ze schudde haar hoofd. "Ik weet dat ik het niet hoef te zeggen, maar Nadine, mocht jij ooit om geld verlegen zitten, dan kom je gewoon naar me toe. Over alles valt te praten." Ze lachte zorgeloos. "Maar goed, waar hebben we het over? Ik weet tenminste wie ik in huis haal. Zo'n kansarme Derdewereldkracht zou me een hoop geld besparen, maar ik betaal liever het dubbele voor een meisje met fatsoen."
Ik knikte beschaamd. Ik moest denken aan alle intieme details die ik sinds augustus de wereld heb ingestuurd, aan de gesprekken en de feestjes en de ooggetuigeverslagen, aan de reisjes, de onthullende informatie, en natuurlijk moest ik ook aan Daniël denken, en aan alle dingen die wij samen hebben gedaan, dingen waarvan Madame geen benul heeft, en ik raakte in paniek, ik dacht: alles komt uit, ooit... op een dag komt alles uit en dan zal Madame mij haten zoals ze nog nooit iemand heeft gehaat, ze zal mij weten op te sporen, ook al is het tien jaar later, en ze zal mij voor de rechter slepen, of misschien neemt ze wel een huurmoordenaar in de arm. Terecht. Ik zou om minder een huurmoordenaar in de arm nemen.
Na dat gesprek met Madame dacht ik: 'Ik stop ermee.' Toch heb ik dat niet gedaan. Ik kan niet anders; het is sterker dan mezelf, en natuurlijk beleef ik er ook veel plezier aan. Maar dat niet alleen. Het dagboekschrijven is, sinds de ziekte en de dood van mijn moeder, de enige uitvlucht die ik heb. Dat ik er even níet aan hoef te denken. Dat ik even vrij ben. Los. Dat het allemaal een vorm krijgt, daar gaat het om.
quote:Daar heb je je plan. Bel de moeder van Ute, als een vorm van ultieme naastenliefde natuurlijk en vertel haar hoe slecht het met Ute gaat, hoe ziek ze is, hoe ze het thuisfront mist. Haar overbezorgde moeder staat met een beetje geluk morgen nog op de stoepOp zondag 4 december 2005 10:46 schreef Nadine26 het volgende:
Omdat ik bij haar in huis woon, deze week. Omdat ik er nog wel eens in slaag drie woorden met haar te wisselen, en Daniël niet. Ze is een zwijgzaam meisje, Ute. Nukkig. Daniël zegt: "Ze zit niet lekker in haar vel, die meid," en dat is een understatement. Om eerlijk te zijn zit Ute zo ongelooflijk niet lekker in haar vel dat het een wonder is dat haar ouders haar toestemming hebben gegeven om als au pair in Nederland te gaan werken. Twee weken na aankomst is ze ingestort. Sindsdien ligt ze in bed.
quote:Argumenten voor Madame om Ute een maand buitengewoon verlof te geven:Op zondag 4 december 2005 11:27 schreef Oblivion het volgende:
Ute gaat vast met heel veel heimwee naar huis....deze week nog...
1) onder de hoede van haar ouders zal Ute's genezingsproces beter verlopen;
2) binnen de intimiteit van haar familie zal Ute meer genieten van de komende feestdagen.
Eenmaal zurück in der Heimat zal Ute waarschijnlijk afzien van een terugkeer naar Sodom & Gomorra.
quote:Nee, die tan schoot er bij in. Helaas. Daar was het te kort voor.Op zondag 4 december 2005 13:26 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Liever een rotbaan in Miami dan een rotbaan in het reservaat dat Amsterdam-Zuid heet.
[..]
De 'oproep' van Katrien Rothschildenbach lijkt me een duidelijke grap. Van wie...? Ah! Het zal de hond wel weer geweest zijn...
En o, ik dacht niet meteen aan een grap, dat kwam niet eens in me op, maar dat zou wel kunnen natuurlijk. Gelukkig maar, eigenlijk, een grap. Maar wel een onwaarschijnlijke uitgever, voor een grap. Wie heeft daar nou van gehoord. Maar soit, waarom ook niet.
Een leuke variant op 'Ik Ga Op Vakantie En Ik Stop In Mijn Koffer...' is het gezelschapsspel: ' Ik Doe Sinterklaasinkopen Met Daniëls Creditcard En Ik Stop In Mijn Mandje...':
Een Champions League voetbaltafel;
het spel 'Stratego';
de dvd van 'Sjakie en de Chocoladefabriek';
de dvd van 'Harry Potter';
de dvd van 'K3';
drie scheetkussens;
drie chocoladeletters;
het PlayStation spelletje 'Need for Speed';
het PlayStation spelletje 'Dragonball Z Budokai';
een 'Wings'-dekbedovertrekset;
het spel 'Wie ben ik?';
het spel 'Vier op een rij';
een knutselset;
een Action St. Bernhard hond;
een 12-delige timmerkist;
een 'Little People Zoo';
twee 'Tmobile Nokia 3120'-telefoons,
een 'Barbie'-make-up set;
een 'Furby';
en zo nog wat leuke speeltjes.
Ik moet een taxi nemen om de lading cadeaus te kunnen vervoeren. De chauffeur en ik worstelen langdurig met de voetbaltafel, die ten slotte op de achterbank belandt. Met het zweet op mijn voorhoofd ga ik op de passagiersstoel zitten. Halverwege de rit gaat mijn mobieltje af. Het is Daniël. Hij zegt: "Ik kan er vanavond niet bij zijn."
Ik staar uit het raampje van de taxi. Het regent.
"Ben je daar nog?"
"Jawel."
"Ik sta tot diep in de nacht op de set," zegt hij.
"Het is Sinterklaasavond."
"Ja, heel vervelend. Heb je de cadeaus nog gekocht?"
"Ja."
"Goed, heel goed. Heb je ook nog iets moois voor jezelf gekocht?" vraagt hij lief.
"Nee. Ik hoef niks."
"Nadine..." Ik hoor hoe hij een sigaret opsteekt en driftig inhaleert. "Het gaat toch wel lukken, vanavond? We hebben een Sinterklaas en vier Pieten besteld, rond vijf uur komen ze langs."
"Maar Anne-Sophie is er ook niet," breng ik uit. "Ze zit nog in het buitenland."
"Ja, sorry."
"En wat zeg ik tegen de kinderen?" zucht ik moedeloos.
"Dat Sinterklaas op bezoek komt," antwoordt hij. "En dat ze allemaal mooie cadeaus krijgen. Ute is er vanavond toch ook bij?"
"Mijn goede vriendin Ute," zeg ik ironisch. "Ja, dat wordt een dolle avond."
"Heb je haar nog gesproken over... laatst?"
"Nee," lieg ik. Gisteren heb ik Ute uitgebreid gesproken, maar dat ga ik Daniël niet aan zijn neus hangen. Hij zoekt het maar uit.
"Nou," besluit hij. "Veel plezier, maak er een mooie avond van," en daarna verbreekt hij de verbinding.
Zodat je gedachten niet afdwalen naar je moeder? Op de eerste 5 december waarop je liever háár in je schoen had gehad dan willekeurig welk ander kado waar je vroeger als kind zo om gesmeekt hebt, heb jij het zo druk met de kids dat je geen tijd hebt om terug te denken aan de tijd die voorbij is? De tijd waarin de rollen omgekeerd waren en jij het ongeduldige kind was dat stond te trappelen om de kadootjes te ontdoen van hun met zorg aangebrachte inpakpapier-met-pepernoten-print?
Je bent bezig met dit verhaal als afleiding, om het verlies van je moeder niet te hoeven voelen. En zelfs ín dit verhaal zorg je er nog voor dat je het zó druk hebt op cruciale momenten dat er geen ruimte is voor de pijn. Het móet pijn doen, een eerste Sinterklaasavond zonder moeder...dat kan niet anders, Nadine.
Of het nou fictie is of werkelijkheid.
[ Bericht 57% gewijzigd door Hihat op 05-12-2005 16:55:45 ]
Vertel eens over je gesprek met Ute!
quote:Zonder te kloppen meld ik me in de kamer van Ute, helemaal in de nok van het huis. Ze zit in kleermakerszit op haar bed en leest in een tijdschrift.Op maandag 5 december 2005 17:42 schreef Xennia het volgende:
Vertel eens over je gesprek met Ute!
"Heb je even tijd?" vraag ik.
Ze haalt haar schouders op; ik besluit er een 'ja' in te zien en ga op de rand van haar bed zitten. Aparte sprei heeft ze. Blauw, zelfgehaakt. Ze schijnt van handwerken te houden. En van cactussen, zo te zien. In de vensterbank staat een angstaanjagende collectie stekelplanten en egelachtige bolletjes en vleesetende monsters, dus ik open het gesprek met de vraag: "Heb je groene vingers?"
"Nee," antwoordt ze emotieloos. Ze leest verder.
Ik knik maar een beetje. Het is nog best ingewikkeld om een gesprek op gang te brengen met iemand wier toestand door jouw toedoen 'ernstig verslechterd' is, zo heb ik het tenminste van de tweeling begrepen, maar ik bijt door de zure appel heen en vraag: "Zeg Ute, heb je al plannen voor de Kerstvakantie?"
"Nee."
"Ga je naar je ouders?"
"Nee."
"Zijn je ouders dan van plan om naar Nederland te komen?"
"Nee." Ze werpt me een woedende blik toe. "Mijn ouders en ik hebben met elkaar gebroken."
"O," zeg ik. Dit lijkt me niet het juiste moment om te vragen naar een achtergrondschets van de familiebreuk, daarom vraag ik: "Mag ik hier roken?"
"Als het moet."
"Dat niet. Maar ik heb wel zin in een sigaret."
Zwijgend wijst ze naar het waterglas dat op haar nachtkastje staat, naast alweer zo'n enge cactus. Ik steek een sigaret op en rook. En rook.
Mooi is ze niet, de 22-jarige Ute uit Eichdorf. Toch heeft ze een lief boerenmeisjesgezichtje, met ronde wangen en lichtblond haar. Haar lichaam doet nog het meeste denken aan een grote, sappige rollade. Genoeg mannen hebben er geen enkel probleem mee om naar bed te gaan met een grote, sappige rollade, sommigen fantaseren er zelfs over, dus dat is het punt niet. Het punt is dat Ute haar eigen lichaam haat. De zelfwalging spat ervan af. Je ziet het aan haar hoekige, agressieve manier van bewegen. Aan haar verbeten mondje, zo'n mondje waarvan je denkt: 'Zou ze ergens pijn hebben?' En niet te vergeten aan de vormeloze kleren die ze draagt, en waaronder je van alles vermoedt, een stellagekast, een sjoelbak of wat dan ook, maar in elk geval géén vrouwenlichaam.
Ze wil het allemaal niet weten, Ute. Dat ze heupen heeft, billen en borsten, al die dingen wil ze absoluut niet weten. Ze haat het. Ze trekt 's morgens een grote broek aan, en een grote trui, en ze knijpt haar ogen dicht als ze onder de douche staat. Ik ben er nooit bij geweest, onder de douche bedoel ik, maar ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat ze tijdens het inzepen strak voor zich uitkijkt, naar de matglazen douchedeur. Haar maag trekt samen als ze denkt aan haar naakte lichaam, of aan naakte lichamen in het algemeen, of zelfs aan halfnaakte lichamen op een keukentafel. Je had haar blik moeten zien toen ze mij met Daniël betrapte. Het was schokkend. Ik heb nog nooit zoiets gezien. Het was alsof ze verschrikkelijk moest kotsen en huilen en poepen tegelijk.
Toch, als je erover nadenkt, moet ook een meisje als Ute wel eens van een jongen dromen. Misschien niet van een jongen die ze kent, het kan ook een fantasiejongen zijn of een popster of zo, en dat ze dan bepaalde gedachten heeft over hoe dat in zijn werk gaat. Fantasieën misschien. Ze leest de Freundin en de Petra en de Brigitte, dat zijn Duitse meisjestijdschriften over seks: hoe je met subtiele lichaamstaal een jongen kunt verleiden, welke kleren je moet aantrekken voor een spannend afspraakje op het strand, dat soort dingen.
Waarom wil Ute dat weten? Ze heeft helemaal geen spannende afspraakjes op het strand, ze sluit zich 's avonds om half negen op in haar kamer, ze leest meisjesblaadjes, en om elf uur gaat het licht uit. Dat is haar leven. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze geen geheime verlangens heeft, of dat ze niet wacht op een romantische ontmoeting met de jongen die voor haar bestemd is, en die weet dat echte schoonheid van binnenuit komt. Als alles volgens plan verloopt, neemt die jongen haar op een avond vastberaden in zijn armen, terwijl tegen de achtergrond de controuren van de Eiffeltoren te zien zijn, want zo gaat het in de Petra ook.
Het is dus niet zo moeilijk om te bedenken hoe ik Ute kan bewerken. Ik moet op de proppen komen met iemand die een goede partij voor haar zou kunnen zijn, en toevallig heb ik onlangs een sympathieke kandidaat ontmoet: Wouter, 31 jaar, thuiswonend. Zijn beroep is leraar. Het enige minpuntje is die thuiswonende status, want een man van eenendertig jaar die nog bij zijn moeder woont, daar is waarschijnlijk iets grondig mis mee. Maar je merkt er niet veel van bij Wouter. Hij houdt zich goed in gezelschap, laat ik het zo zeggen, en hij heeft een aantal interessante hobby's, zoals diepzeeduiken en een Japanse gevechtssport ('Aikido') waarbij met stokken wordt gewerkt. Dat compenseert die inwonende moeder een beetje.
Overigens is Wouter de bijlesleraar van JB. Hij heeft hier laatst gegeten. Om eerlijk te zijn zie ik het helemaal zitten tussen die twee. Het kan geen toeval zijn geweest dat Wouter die avond een paar keer langs zijn neus weg informeerde naar 'De au pair... Ute, toch?' Of ze nog erg ziek was, wanneer ze de uitslag van haar laatste ziekenhuisonderzoek kreeg, dat soort zaken wilde hij weten. Toen drong het nog niet tot me door, maar inmiddels weet ik vrij zeker dat ik twee mensen heel gelukkig kan maken. Vier mensen, eigenlijk. Daniël en ik hebben er alleen maar voordeel bij als Ute een onstuimige romance aanknoopt met de bijlesleraar van JB.
Het ziet er dus goed uit.
Als ik een tweede sigaret heb uitgedrukt in het waterglas, is het tijd voor de fontale aanval. Ute zit nog steeds te lezen, maar daar houdt ze onmiddellijk mee op als ik vraag: "Zeg Ute, heb jij wel eens een vriendje gehad?"
Haar mond valt een beetje open. "Nadine!" roept ze, en ze spreekt mijn naam op z'n Duits uit als 'Nah-die-ne'. Daarna slaat ze haar armen beschermend om zich heen.
"Nee dus," zeg ik.
"Hoe weet jij dat nou? Jij weet niks van mijn leven!"
"En, hoe heette hij?" vraag ik. "Of is het nog aan? Ben je verloofd?"
"Nein!" Ze schreeuwt bijna. "Ik heb helemaal geen zin om mijn liefdesleven met jou door te nemen. Dat zijn privézaken! Ik vraag jou toch ook niet naar..." Ze aarzelt; ze durft vast niet over Daniël te beginnen, en inderdaad, ze besluit met: "Het gaat je niks aan."
"Jammer."
"Ja, jammer voor jou."
"En ook een beetje voor jou, Ute."
Ze fronst: "Voor mij? Wat bedoel je?"
"Het is eigenlijk geheim," zeg ik, en ik peil haar reactie. Ze voelt waar ik naartoe wil, ze is één en al aandacht.
"Wat?" Ze kijkt me vragend aan, smekend bijna. "Wat is geheim?"
"Dat jij een stille aanbidder hebt," zeg ik.
"Wie meinst du?" Voor het eerst lichten haar ogen op. "Aanbidder? Welke aanbidder, ken ik hem?"
"Je kent hem," bouw ik de spanning nog wat op. "Het is een begeerlijke partij, dat kan ik je in elk geval wel zeggen."
"Partij?"
"Man. Het is een man van eenendertig," zeg ik. "En hij is begeerlijk."
Ze zwijgt. Ze hééft het duidelijk niet meer.
"Maar goed, ik zal me verder niet met jouw privéleven bemoeien." Ik pak een tijdschrift van het nachtkastje en schakel over op een ander onderwerp: "De Brigitte, die hebben wij in Nederland niet. Is het interessant?"
"Nah-die-ne!" roept ze wanhopig. "Sag mal! Wie is het dan?!"
"Wat?"
"Die aanbidder! Wie is het?"
Ik houd mijn hoofd schuin, alsof ik nadenk, en zeg dan: "Okay. Wouter. Het is Wouter. Of wist je het al?"
"Wouter?" Ze kijkt ongelovig. Of misschien is ze teleurgesteld.
"De knappe bijlesleraar van JB!" doe ik er nog een schepje bovenop.
"Nou ja... knap," zegt ze. En daarna: "Glaubst du wirklich? Wat zei hij dan? Heeft hij het over mij gehad?"
"Gehad?" roep ik uit. "Ute, hij kan over niets anders praten. Hij is geobsedeerd! Smoorverliefd! Maar hij is erg verlegen, daar moet je wel rekening mee houden. Ik bedoel: hij durft jou zijn liefde niet te verklaren. Ik ben bang dat de bal bij jou ligt."
Ze hoort me al niet meer.
"Wouter..." prevelt ze zachtjes voor zich uit, en waarschijnlijk ziet ze al voor zich hoe ze met de bijlesleraar in Parijs... op een terrasje... hand in hand...
Voordat ik haar weer alleen laat, snijd ik het hete hangijzer aan: "Nog even over laatst, Ute..," begin ik voorzichtig. "Wat ik gedaan heb, in de keuken en zo, daar schaam ik me voor. Dat mag je best weten."
Ze kijkt weg.
"Ik hoop dat je me kunt vergeven."
"Nadine..," zucht ze. "Ik weet niet, hoor."
"Jij bent toch ook wel eens verliefd geweest?" roep ik, en ik gok erop dat het haar eer te na is om 'Nee' te antwoorden.
Goed gegokt.
"Ja... ik snap het ook allemaal wel," zegt ze vaag. "Maar Mein Gott, Nadine... in dit huis!"
"Ik zal het nooit meer doen."
"Ik hoop het," zegt ze.
"Tot ik jou betrap met Wouter," zeg ik met een lach, terwijl ik naar de deur loop. "Dan spreek ik jou nog, Ute."
Het kan aan mijn verbeelding liggen, maar ik heb het idee dat er een hemelse blik in haar ogen ligt.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 07-12-2005 07:58:20 ]
Leuk allemaal nadine!
quote:Haha! IJffeltoren... ik had er al een raar gevoel bij. Bedankt!Op woensdag 7 december 2005 04:50 schreef Maggie het volgende:
psst...eiffeltoren is met ei..
Maar twijfelde aan mezelf. Ga vooral door met schrijven, je sleept me altijd door mijn nachten
Nu ik Ute met één welgemikte opmerking naar de zevende hemel heb gekatapulteerd, wordt het tijd om Wouter het goede nieuws te brengen. Hoe pak ik het aan? Ik overweeg de bijlesafspraak van dinsdag te verzetten naar maandag, zodat hij na afloop Sinterklaas kan vieren met ons. Of zou hij een surprise hebben gemaakt voor zijn moeder? In geval van nood, besluit ik, zal ik erop aandringen dat hij zijn moeder meebrengt. Aangezien Madame en Daniël allebei verhinderd zijn, slaat die hele Pakjesavond toch al nergens op, en de ingehuurde Sint & Pieten kunnen wel wat extra publiek gebruiken.
Het wordt een succesvol avondje, let maar op. Alle voortekenen zijn gunstig. Uit Utes kamer klinken steeds romantische ballads op; Frank Sinatra, Rod steward, en natuurlijk George Michael die met samengeknepen keel zingt over de liefde en de sneeuw, dat verschrikkelijke kersthitje, maar Ute is waarschijnlijk óp van de zenuwen, dus ik laat haar maar. Sinds ze zich bemind weet, gaat het met haar gezondheid trouwens bergopwaarts. Ze ligt niet meer in bed, ze heeft het zelfs een keer gepresteerd de kinderen naar school te brengen. Goed zo. Nog even, en ze kan het hele huishouden weer aan.
Ik draai het nummer van de bijlesleraar en krijg zijn moeder aan de telefoon. Ik vraag naar haar zoon. Toegegeven, ze klinkt niet als de moeder uit de Franse speelfilm 'La Pianiste', ze klinkt zelfs opgewekt en vriendelijk, maar het beeld van Wouter en zijn moeder die innig omstrengeld in een twijfelaar liggen, dringt zich onwillekeurig aan me op.
Gelukkig is de verlossing voor Wouter nabij.
"Hallo?" klinkt zijn stem.
Ik noem mijn naam en zeg: "Heb je vanavond tijd?"
"Vanavond?" Hij heeft duidelijk andere plannen. "Het is Pakjesavond, ik weet niet... Heeft JB morgen onverwachts een proefwerk?"
"Nee, het gaat niet om JB. Het gaat om Ute." Om hem niet onnodig ongerust te maken, voeg ik eraan toe: "Ze voelt zich stukken beter. En ze heeft naar je gevraagd."
"Naar mij?" Even is hij uit het lood geslagen. "Wil ze eh... bijles?"
"Nee, dat geloof ik niet." Hier laat ik het even bij; Wouter heeft vast wel genoeg fantasie om zijn eigen conclusie te trekken.
Nee dus.
"Ute..?" zegt hij verbluft. "Dat is toch de au pair?"
"Je houdt je van de domme, Wouter," lach ik. "Of mag je moeder het niet weten?"
Wouter begint ook te lachen, een beetje nerveus.
Niet opgeven, nu. Doorzetten: "Moet je horen," zeg ik, "Ute wil je graag wat beter leren kennen. Dat is toch niet zo gek? Ze is helemaal alleen naar Nederland gekomen, ze heeft behoefte aan gezelschap. Jij bent leraar Duits, jij kunt haar... aanvoelen." Ik ben eigenlijk wel tevreden over die laatste hint. "Misschien," ga ik door, "kun je haar eens op sleeptouw nemen. Of je laat haar zien hoe je met die stokken vecht."
"Op sleeptouw nemen..," hoor ik hem mompelen. "Goh... nou ja, ik heb een drukke baan. 's Avonds heb ik ook een volle agenda... duiklessen... Aikido..." En na nog wat halve excuses besluit hij plotseling ferm: "Ik zie het eigenlijk niet zo zitten."
Dat valt me van hem tegen. Dat Wouter op zijn eenendertigste nog bij zijn moeder woont is één ding, maar dat hij zich in allerlei bochten wringt om die ongezonde situatie in stand te houden, waarschijnlijk omdat hij geen afstand wil doen van het vertrouwde plekje in zijn moeders bed, dat vind ik iets totaal anders. Ziekelijk, om eerlijk te zijn. Voor hem is dit een uitgelezen kans om los te breken, om zijn ketens af te werpen, en om eindelijk het echte leven te ontdekken, met alles erop en eraan.
En wat zegt hij? Dat hij het 'eigenlijk niet zo ziet zitten'.
Even ben ik sprakeloos. Maar zo gemakkelijk komt hij niet van me af. Ik ben Ute een afspraakje verschuldigd. Het is jammer dat ik me zo vergist heb in Wouter, maar ik heb geen reservekandidaat achter de hand, en dus moeten we het er maar mee doen, Ute en ik. Misschien is de zaak nog niet helemaal verloren. Als Wouter straks naast Ute op de bank zit, en hij laat zijn moeder thuis, dan kan de liefde nog best ontvlammen.
"Doe niet zo flauw," dring ik aan. "Ze is eenzaam. Kom dan in elk geval vanavond Sinterklaas met ons vieren." Ik gooi mijn laatste troef in de strijd: "Doe het anders voor de kinderen. Ze moeten allebei hun ouders missen. Op Sinterklaasavond!"
Hij zwicht: "Okay, ik kom wel even langs."
Het klinkt niet van harte.
"Geweldig," zeg ik opgelucht. "Oh, en Wouter..? Niks tegen Ute zeggen, hoor."
"Hoe bedoel je?"
"Ze is dodelijk verlegen. Ze heeft misschien bepaalde... gevoelens voor je, maar daar mag je geen misbruik van maken."
Ik geloof dat Wouter een moeilijk moment heeft. Het blijft lang stil.
"Probeer je me te koppelen of zo?" brengt hij ten slotte uit. "Daar zit ik absoluut niet op te wachten, namelijk."
Dat verbaast me allerminst, na dit telefoongesprek. Om eerlijk te zijn sta ik bij Wouter helemaal nergens meer van te kijken. Daarom vraag ik voor de zekerheid: "Je komt toch wel alleen, vanavond?"
Wouter doet alsof hij mijn vraag niet begrijpt, ook dat verrast me niet, maar ik weet wel zeker dat hij mijn boodschap heeft begrepen. Ik hoef niet te weten wat hij thuis allemaal uitspookt, het is zijn leven - als hij vanavond maar present is. Naderhand leg ik Ute wel uit dat het met Wouter allemaal wat gecompliceerder ligt dan je op het eerste gezicht zou denken; zo'n aardige jongen... leuke hobby's... een goede baan... maar wat zegt het allemaal?
"Tot straks," sluit ik het gesprek af.
"Ik kan niet te lang blijven," sputtert Wouter nog tegen, en het scheelt weinig of ik bijt hem toe dat een goede psychiater geen overbodige luxe zou zijn, maar ik houd me in. Ik zeg: "Dat komt wel goed."
Daarna hangen we op.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 07-12-2005 17:48:39 ]
Zon Nadine die eerst kleine leugens verkondigt en gaandeweg steeds grotere leugens moet verkondigen om de kleinere leugens te camoufleren. Nadines mentaliteit lijkt in eerste instantie succesvol, maar de goedgelovigen krijgen vroeg of laat argwaan en dan volgt de onafwendbare deconfiture de ontmaskering van het zogenaamde kindermeisje. Andermaal een Icarus-complex .
Daniël & Nadine - partners in crime - hebben elkaar gevonden op het hellend vlak. Hand in hand glijden zij af naar de onafwendbare afgrond. Hoe lang redden zij het samen? Hoe lang duurt het voordat zij worden ontmaskerd? Afhankelijk van de duurzaamheid van hun onderlinge verstandhouding, een kwestie van luttele weken tot luttele maanden.
de protagoniste deugt voor geen cent, maar de schrijfster deugt in alle opzichten
quote:Vooral dat buikje.maar de schrijfster deugt in alle opzichten
goed, ze schrijft ook aardig
quote:Dat buikje, haar enige lichaamsdeel dat zij bloot durft te geven. Maar dat buikje was wel zo smakelijk, dat de belendende lichaamsdelen onmogelijk smakeloos kunnen zijn.Op donderdag 8 december 2005 04:03 schreef dvr het volgende:
Vooral dat buikje.
nog wijzer geworden over de Jezuďeten (-streken) ?
quote:Ja, ik trof zelfs de integrale tekst van Gracián's "Art of Worldly Wisdom" op het net aan! Veel dank voor de handreiking. Zijn 266e axioma kwam juist op het moment dat ik met een lelijke, allerminst Jezuitische streek geconfronteerd werd, en hij bracht goede raad:Op donderdag 8 december 2005 04:17 schreef Gajus het volgende:
nog wijzer geworden over de Jezuďeten (-streken) ?
quote:Ik bespeur hier en daar wel wat tegenspraak in zijn raadgevingen, maar je moet ze ook niet allemaal achter elkaar tot je nemen. Het is meer iets voor een scheurkalender; iedere morgen een Jezuďetenstreekje om een dag lang op te kauwen..Do not become bad from sheer goodness. That is, by never getting angry. Such people without feeling are scarcely to be considered human. It does not always arise from laziness, but from sheer inability. To feel strongly on occasion shows personality; birds soon mock at the scarecrow. It is a sign of good taste to combine bitter and sweet. All sweets is diet for children and fools. It is a great evil to sink into such insensibility out of too great goodness.
quote:Ja, dat heb je goed gezegd.Op maandag 5 december 2005 16:50 schreef Hihat het volgende:
Je verzint nu een hele drukke sinterklaasavond?
Zodat je gedachten niet afdwalen naar je moeder? Op de eerste 5 december waarop je liever háár in je schoen had gehad dan willekeurig welk ander kado waar je vroeger als kind zo om gesmeekt hebt, heb jij het zo druk met de kids dat je geen tijd hebt om terug te denken aan de tijd die voorbij is? De tijd waarin de rollen omgekeerd waren en jij het ongeduldige kind was dat stond te trappelen om de kadootjes te ontdoen van hun met zorg aangebrachte inpakpapier-met-pepernoten-print?
Je bent bezig met dit verhaal als afleiding, om het verlies van je moeder niet te hoeven voelen. En zelfs ín dit verhaal zorg je er nog voor dat je het zó druk hebt op cruciale momenten dat er geen ruimte is voor de pijn. Het móet pijn doen, een eerste Sinterklaasavond zonder moeder...dat kan niet anders, Nadine.
Of het nou fictie is of werkelijkheid.
Ik sta er te weinig bij stil, ik heb niet eens tijd om erbij stil te staan, of nee: ik gun mezelf die tijd niet. Ik denk er wel steeds aan, zo'n beetje de hele dag, maar dat is wat anders dan er echt bij stilstaan, want dan moet je... nou ja: stilstaan, dus. De pas inhouden. Afremmen.
Overmorgen ga ik naar Shanghai. Ik weet eigenlijk niet of dat zo'n goed idee is. Maar ik ga toch.
quote:'Straks' was dus op pakjesavond, inmiddels drie dagen geleden.Op woensdag 7 december 2005 16:47 schreef Nadine26 het volgende:
... Als Wouter straks naast Ute op de bank zit ...
Was er uiteindelijk een chemische reactie tussen Woutertje en Utie?
?Nadine, kom eens met het vervolg ... ik word steeds nieuwsgieriger.
quote:
quote:Misschien toch handig om dat wél een keer te doen? Je moet ook eerst afremmen en terugschakelen om weer te kunnen versnellen. Als je doorgaat in dezelfde versnelling blaas je je motor op. En het komt toch wel een keer dat moment, waarop je beseft wat je kwijt bent.Ik sta er te weinig bij stil, ik heb niet eens tijd om erbij stil te staan, of nee: ik gun mezelf die tijd niet. Ik denk er wel steeds aan, zo'n beetje de hele dag, maar dat is wat anders dan er echt bij stilstaan, want dan moet je... nou ja: stilstaan, dus. De pas inhouden. Afremmen.
Beter om dat moment zelf te bepalen. Aan de andere kant.....wie schrijft die blijft!
quote:Goede reisOvermorgen ga ik naar Shanghai. Ik weet eigenlijk niet of dat zo'n goed idee is. Maar ik ga toch.
. In deze virtuele wereld maakt het toch niet uit waar je zit.Geniet ervan. En laat ons meegenieten
. Ik kom deze week namelijk niet verder dan de afhaalchinees...quote:Op donderdag 8 december 2005 22:39 schreef Gajus het volgende:
'Straks' was dus op pakjesavond, inmiddels drie dagen geleden.
Was er uiteindelijk een chemische reactie tussen Woutertje en Utie?
Nadine, kom eens met het vervolg ... ik word steeds nieuwsgieriger.
Wat denk jij dat ik aan het doen ben..?
Niet aan het schrijven. Ik lak mijn teennagels. Ah! Ik staar naar mijn koffer. Ik bedenk wat ik in die koffer ga stoppen. Welke kleren & boeken & bikini's. Ik bereid me voor op mijn wereldreis naar China. Dat is veel belangrijker dan het vervolg op Wouter & Ute, dat komt allemaal later wel, als ik eenmaal hoog & droog in het Hyatt-hotel zit, samen met mijn licht overwerkte maar nog altijd zeer beminde D.
Nou, okay. In het kort:
Het sinterklaasavondje was een fiasco, een ander woord kan ik niet bedenken voor het uitzinnige gedrag van Ute in combinatie met de chagrijnige kop van Wouter, die kennelijk zo hevig naar zijn moeder verlangde dat hij het niet klaarspeelde een beetje toeschietelijk te reageren op de - potsierlijke, geef ik toe - avances die Ute de hele avond maakte, dat wil zeggen tot half tien, want toen stond Wouter plotseling op met de mededeling: "Ik moet gaan, er ligt thuis nog een stapel nakijkwerk op me te wachten."
Nakijkwerk!
Als je erover nadenkt, en dat doe ik liever niet, dan krijgt het woord 'nakijkwerk' in deze context een nogal perverse bijsmaak.
Ute heeft er hard om moeten huilen.
En het is mijn schuld.
Dat laatste weet Ute niet; zij denkt dat ze een reeks onvergeeflijke blunders heeft begaan, te beginnen met het licht gedecolleteerde truitje (rood!) dat ze voor deze avond had aangetrokken en te eindigen met haar zwoele oogopslag, die wat overgeacteerd uitviel, want zelfs Sinterklaas maakte er een opmerking over; hij vroeg op een bepaald moment of 'het slapende meisje' even bij hem op schoot wilde komen zitten.
Wouter had nog nooit zoiets grappigs gehoord.
Na haar tęte-ŕ-tęte met Sinterklaas heeft Ute zich gedurende twintig minuten opgesloten op de wc. Toen ze weer naar buiten kwam, was Wouter vertrokken.
Wouter is een man van eenendertig. Hij heeft geen vriendin (wel een moeder). Hij ziet eruit als een leraar Duits, de vlotte variant, maar het is een kwestie van jaren voordat hij vergeelde overhemden en spekzoolschoenen gaat dragen. Grote kans dat zijn vrienden hem wel eens hebben opgegeven voor een datingshow op de televisie, en waarschijnlijk is hij toen in de voorrondes gestrand. In datingshows treden altijd Wouter-achtige mannen op: een beetje vlot, een beetje grappig, een beetje haar... het is allemaal kielekiele, met de hakken over de sloot. Ook met de liefde is het hangen en wurgen, waarom zitten ze anders in een datingshow.
Als objectieve buitenstaander zou je dus zeggen dat Wouter er veel voor over zou hebben om een meisje als Ute aan de haak te slaan. Ze is een onbeschreven blad. Fris, ongerept, ze houdt van dansen. En van seks, dat denkt ze tenminste, ze wil het in elk geval graag uitproberen, ze heeft uit de Petra begrepen dat het een heel belangrijk moment in haar leven zal zijn, en dat belangrijke moment wil ze delen met Wouter. Maar ja, Wouter heeft nog een stapel nakijkwerk liggen. Dat zal je altijd zien. Dat er uitgerekend op de avond dat Ute zich schrap heeft gezet, nog een proefwerk van klas 4b op hem wacht.
quote:Nagellakken, ontharen, ontluizen, ontwormen ... leuk voor D. ... maar denk je ook jezelf, met name vaccineren tegen DTP en gele koorts?Op vrijdag 9 december 2005 00:47 schreef Nadine26 het volgende:
... Ik bereid me voor op mijn wereldreis naar China. ...
meer info: http://www.lcr.nl/ en doorklikken via "advies per land"
quote:Wouter mag ook eens nagekeken worden ... wat een stumperd.Nakijkwerk!
misschien dat een voortijdig overlijden van Wouter's moeder voor hem een godsgeschenk zou betekenen
quote:Wat een charmante beschrijving voor 'een opgewelde rollade'.Ute ... Ze is een onbeschreven blad. Fris, ongerept, ze houdt van dansen. En van seks ...
quote:Nee, je bent niet de enigeOp vrijdag 9 december 2005 01:30 schreef clumsy_clown het volgende:
Wat je ook doet Nadine, geef die uitgever een kans. Dit leest zo lekker weg dat ik het best op papier, met een leuke kaft eromheen op m'n boekenplank zou willen hebben. En ik ben vast niet de enige.
.Is 't nou een echt dagboek...? Superieure chicklit...? Ook een beetje ladlit...? Literatuur...? Ik hou 't op een combi van die 4 dingen.
Spoiler: Nadine is met Wouter in bed gedoken om hem eens ff van z'n moedercomplex af te helpen.
quote:En je bent toevallig leraar Duits..?Op vrijdag 9 december 2005 16:28 schreef NoSigar het volgende:
Mij lijken Wouter en Ute nou een stuk sympathieker dan alle andere personages, inclusief de ik-figuur.
Het lijkt me een waanzinnige stad..
ps: maar koop er geen spotgoedkope CDs/DVDs, daar krijg je douaneproblemen van.
quote:Wat een mooi plaatje! Je kunt me zien! Ik bedoel: vanaf zondag kun je me zien, uiterst rechts op de foto staat de 'Jin Mao'-tower; wij zitten op de 73e verdieping! Volgens D. is het een soort Batman-gebouw, iets dat je alleen in films ziet. En in Shanghai, dus.Op vrijdag 9 december 2005 21:17 schreef dvr het volgende:
GOEDE REIS!!
Het lijkt me een waanzinnige stad..
[afbeelding]
Ik ben nu bij D.
Hij is even de hond uitlaten.
Hij heeft geen hond. (Gelukkig). Maar hij zegt altijd: 'Ik ga even de hond uitlaten,' als hij met Kim moet bellen. En dan zeg ik: 'Neem een stok mee, dan kan hij lekker rennen.'
Straks ga ik naar huis om te slapen. Het is algemeen bekend dat honden onvoorspelbare dieren zijn. Lief, trouw... allemaal waar, maar je weet nooit helemaal zeker waar je aan toe bent met een hond.
En dan morgenmiddag... stijgen we op, en dan heb ik D. zo maar 10 hele uren voor mezelf, en daarna heb ik hem zo maar 6 hele dagen voor mezelf, of in elk geval 6 hele avonden & nachten, want overdag moet hij werken, maar dat geeft niet, want stel je eens voor: 6 avonden en 6 nachten! Met 16 miljoen Shanghainezen om ons heen, maar van die 16 miljoen Shanghainezen kennen wij er niet één!
quote:Dank je welOp vrijdag 9 december 2005 01:30 schreef clumsy_clown het volgende:
Wat je ook doet Nadine, geef die uitgever een kans. Dit leest zo lekker weg dat ik het best op papier, met een leuke kaft eromheen op m'n boekenplank zou willen hebben. En ik ben vast niet de enige.
Maar een boek... met een kaft eromheen... misschien ooit, als D. me laat vallen als een baksteen
, of als mijn vader me onterft .quote:Vaccinaties..? DTP, gele koorts...? Misschien als je met de rugzak door het Chinese hooggebergte gaat trekken, maar dat zijn WIJ niet van plan!Op vrijdag 9 december 2005 06:48 schreef Gajus het volgende:
Nagellakken, ontharen, ontluizen, ontwormen ... leuk voor D. ... maar denk je ook jezelf, met name vaccineren tegen DTP en gele koorts?
meer info: http://www.lcr.nl/ en doorklikken via "advies per land"
quote:Precies. Als ze die moeder nou eens een beetje grondig vaccineren, kan het allemaal nog best goedkomen met WouterWouter mag ook eens nagekeken worden ... wat een stumperd.
misschien dat een voortijdig overlijden van Wouter's moeder voor hem een godsgeschenk zou betekenen
."Der Herbst des Einsamen"
Der dunkle Herbst kehrt ein voll Frucht und Fülle.
Vergilbter Glanz von schönen Sommertagen.
Ein reines Blau tritt aus verfallner Hülle;
Der Flug der Vögel tönt von alten Sagen.
Gekeltert ist der Wein, milde Stille
Erfüllt von leiser Antwort dunkler Fragen.
Und hier und dort ein Kreuz auf ödem Hügel;
Im roten Wald verliert sich eine Herde.
Die Wolke wandert übern Weiherspiegel;
Es ruht des Landmanns ruhige Gebärde.
Sehr leise rührt des Abends blauer Flügel
Ein Dach von dürrem Stroh, die schwarze Erde.
Bald nisten Sterne in des Müden Brauen;
In kühler Stuben kehrt ein still Bescheiden
Und Engel treten leise aus den blauen
Augen der Liebenden, die sanfter leiden.
Es rauscht das Rohr; anfällt ein knöchern Grauen,
Wenn schwarz der Tau tropft von kahlen Weiden.
quote:Spreek je Duits?Op vrijdag 9 december 2005 16:28 schreef NoSigar het volgende:
Mij lijken Wouter en Ute nou een stuk sympathieker dan alle andere personages, inclusief de ik-figuur.
Kun je dansen? (Jive, salsa, disco)
Ben je van onbesproken gedrag?
Ik zoek nog een geschikte B-kandidaat voor Ute.
A. Meer begrip voor je zal opbrengen
B. Maar, zeker niet least, chantabeler (is dat een woord?) is, ergo haar Dirndl-klepje hermetisch gesloten zal houden!
Oftewel C: Haar onderstel zodanig en frequent vakkundig (!!) uitgewoond zal worden waardoor haar uberhaupt (pun intended) de energie ontbreekt zich nog met triviale zaken zoals jouw keuken-tafel sessie bezig te houden
quote:Jammer, Ute is net verkocht aan NoSigar.Op vrijdag 9 december 2005 23:08 schreef Vivi het volgende:
Is Ute niets voor Th. Btw...die valt tegenwoordig toch op rollade-achtige types?
Thijs valt tegenwoordig niet alleen op rollade-achtige types, maar ook op drooggetrainde sportschoolinstructrices, blonde studentes Nederlands en negerinnen.
Vanochtend kwam ik hem in de sportschool tegen met de negerin. Hij sleurde me mee naar een hoekje van de bar om uit te leggen dat het met Jessica uit het Turkse stoombad alweer uit was, en dat Aisha, de negerin dus, niet hetzelfde vriendinnetje was als Jessica uit het stoombad, de negerin was namelijk een nieuw vriendinnetje, een ánder vriendinnetje, en of ik zo goed wilde zijn om Aisha niet aan te spreken als Jessica, hij kende me langer dan vandaag en dat zou ontzettend pijnlijk voor haar zijn, ze was toch al zo gespannen, enzovoort.
Ik zei: "Aisha is een negerin."
"Nou čn?" zei Thijs met zo'n blik van: straks bel ik de anti discriminatie-politie.
"Jessica was géén negerin," zei ik. "Ik haal Aisha en Jessica echt niet door elkaar. Waar maak je je eigenlijk zo druk om?"
"Oh, laat ook maar," zei Thijs. "Aisha is een beetje jaloers."
"Lullig."
"Dat valt wel mee." Hij wenkte haar, ze kwam meteen aangedribbeld. "Dit is Nadine," stelde hij mij aan haar voor, "een vriendin van me."
Aisha glimlachte bevallig. Terwijl ze aan het rietje in haar cola zoog, bekeek ze me van top tot teen. Ik deed hetzelfde bij haar, en ik moet zeggen dat ze mij trof als een uitzonderlijk mooie en gestroomlijnde negerin.
"Wat doe jij?" vroeg ik aan Aisha. "Wat voor werk, bedoel ik?"
Ze zei dat ze danseres was. Ze danst in shows. Ik weet niet zo goed wat ik me daarbij moet voorstellen, bij dansen in shows, maar het zal wel iets zijn met veren en hoog opzwaaiende benen en glitterpakjes.
Ik viel weer als een blok voor Thijs.
Niet om Aisha, tenminste niet op de jaloerse manier, maar om Thijs, die weer verzeild is geraakt in een wereld die de zijne niet is, de wereld van showballetten en beenwarmers en gestroomlijnde negerinnen, en het maakt hem allemaal niet uit, hij voelt zich overal thuis, hij gaat zijn eigen gang wel terwijl zijn showdansvriendinnetje haar benen uit haar lijf staat te trainen in de sportschool, hij vindt alles best.
"En jij?" vroeg hij op de valreep. "Hoe gaat het met jou?"
"Goed wel."
"Zeker?"
"Ja, zeker."
"Nog steeds met die getrouwde klootzak?"
Van schrik deed Aisha een paar wankele stappen achteruit.
"Min of meer," zei ik vaag. "Ik ben de komende week op reis. Ik ga naar China. Zullen we daarna weer eens iets afspreken?"
"Bel me maar," zei Thijs quasi-ontspannen, maar Aisha was nog niet in de richting van de kleedkamer verdwenen of hij greep mijn arm vast: "Niet bellen," zei hij dreigend. "Niet langskomen. Ik wil je niet meer zien."
quote:Ute is nogal bangelijk aangelegd, vandaar dat 'onbesproken gedrag'. (Ze is als de dood voor 'bacterieën' - dat vind ik zoiets onverdraaglijks, mensen die de hele dag op hun qui vive zijn voor bacterieën en bacillen en besmettelijke virussen).Op vrijdag 9 december 2005 23:20 schreef Vivi het volgende:
Waarom is "onbesproken gedrag" 1 van de criteria? Mij lijkt het zaak Ute z.s.m in het verderf te storten zodat ze:
A. Meer begrip voor je zal opbrengen
B. Maar, zeker niet least, chantabeler (is dat een woord?) is, ergo haar Dirndl-klepje hermetisch gesloten zal houden!
Oftewel C: Haar onderstel zodanig en frequent vakkundig (!!) uitgewoond zal worden waardoor haar uberhaupt (pun intended) de energie ontbreekt zich nog met triviale zaken zoals jouw keuken-tafel sessie bezig te houden
Maar misschien is het inderdaad beter om Ute meteen over te dragen aan een strenge SM-meester die bij wijze van voorspel wat messen naar haar werpt, om haar vervolgens mee te tronen naar een donker keldertje waar hij elke herinnering aan die keukentafelsessie uit haar geheugen wist. (En elke andere herinnering ook).
quote:Wat mooi... prille liefde ...Op zaterdag 10 december 2005 00:18 schreef Nadine26 het volgende:
Jammer, Ute is net verkocht aan NoSigar.
Nadine, wat een sociaalvoelend mensch heb jij laten schieten!
quote:Ik had niet de indruk dat het zoveel met sociaalvoelendheid te maken hadOp zaterdag 10 december 2005 00:51 schreef Gajus het volgende:
Nadine, wat een sociaalvoelend mensch heb jij laten schieten!
. quote:Oké, misschien is warmvoelend meer op zijn plaats.Op zaterdag 10 december 2005 00:53 schreef Nadine26 het volgende:
Ik had niet de indruk dat het zoveel met sociaalvoelendheid te maken had
het nemen van een besneden-klit-meisje getuigt toch van een zekere onbaatzuchtigheid
quote:Hier maak jij een wellicht fatale inschattingsfout. Waar heerst een groter besmettingsrisico, in de pure natuur of temidden van een krioelende menigte? Wat heeft een groter besmettingsrisico, het water uit een bergbeekje of het water uit een lokale waterkraan? Wat heeft een groter besmettingsrisico, het zelfgevangen wild of een vleesgerecht van een lokale restaurateur?Op vrijdag 9 december 2005 23:08 schreef Nadine26 het volgende:
Vaccinaties..? DTP, gele koorts...? Misschien als je met de rugzak door het Chinese hooggebergte gaat trekken, maar dat zijn WIJ niet van plan!
Mijn partner vertoeft beroepshalve veelvuldig in verre wereldsteden. Ondanks haar strenge hygiënische leefregels (een daarvan: altijd flessenwater, nooit kraanwater) ontloopt ook zij niet alle besmettingen.
Zo kon het gebeuren dat haar crew verpoosde aan het zwembad van een Indiase Hilton. Op een verderop gelegen grasveld werd gemest met menselijke faecaliën. Door droge en winderige weersomstandigheden konden faecale ziektebacillen zich door de lucht verspreiden en door de crewleden ingeädemd worden. Op de terugvlucht barstte een typhusachtige epidemie onder de crewleden uit. Met slechts één fitte vlieger kon die vlucht zonder brokken voltooid worden. Overigens, deze goede afloop was te danken aan het veiligheidsvoorschrift dat vliegers de risico's maximaal moeten spreiden (de fitte vlieger ontbrak dan ook bij het zwembadgebeuren).
Kortom Nadine, iets minder grootspraak en iets meer voorzichtigheid is profijtelijk voor jou, jouw zorgverzekeraar en last but not least jouw dagboeklezers.
Mijn dierbare dagboekanierster ... ik wens jou een schrijvenswaardig verblijf in Shanghai en een behouden terugkeer toe.
Te Den Haag?
quote:Dat wilde ik een week geleden reeds doen, maar jouw emailadres ontbrak toen in jouw profiel.Op zaterdag 10 december 2005 06:05 schreef JAM het volgende:
Drop me a line, okay? Er moet natuurlijk wel gezopen worden bij haar terugkomen.
mail volgt
quote:Ik weet het, ik weet. Dus ik heb er iemand naar laten kijken. Ik had het ook zelf kunnen doen, maar weet je...Op zaterdag 10 december 2005 06:12 schreef Gajus het volgende:
[..]
Dat wilde ik een week geleden reeds doen, maar jouw emailadres ontbrak toen in jouw profiel.
mail volgt
'I've got these three boys takin' care of my dirty work. You never see me, 'cause I'm the big boss. All I ever do is the payin' off. I don't know how they do it and I don't care. As long as they take care of it in their own fashion.'
quote:Vandaar je buitenlandse avatar...?Op zaterdag 10 december 2005 06:27 schreef JAM het volgende:
Trouwens; goede reis, Nadine. Ik zou graag met je meegaan maar ik word zo naar in het vliegtuig. Dat wil ik je besparen, werkelijk, 't is geen gezicht.
Heel veel plezier Nadine!
quote:Des te beter dat je niet meegaat, want ik heb er zelf ook een beetje last van. Van het 'roepen dat ik doodga'-gedoe, bedoel ik, en dat is inderdaad geen mooi gezicht. Het is niet eens zozeer de angst om dood te gaan, en ook niet de angst om tien minuten of veertig minuten in het verstikkende besef te leven dat je sinds de linkervleugel is afgebroken bezig bent dood te gaan, al zijn dat ook geen leuke dingen, het is vooral de angst om dood te gaan in een grote groep.Op zaterdag 10 december 2005 06:27 schreef JAM het volgende:
Trouwens; goede reis, Nadine. Ik zou graag met je meegaan maar ik word zo naar in het vliegtuig. Dat wil ik je besparen, werkelijk, 't is geen gezicht. 'Oh God, Oh God, ik ga dood. Ik ga dood!'-gedoe. Werkelijk, om je kapot te schamen. Je zal er maar eens naast zitten. Gelukkig zit ik nooit naast mijzelf, nee, dat zou vreemd zijn. 'Naast jezelf'-zitten. Er is vast wel een Duitse filosoof bij wie dat wel kan, maar bij de KLM kan 't niet. Geloof ik.
Grote groepen!
Als ik dan toch dood moet, mag ik dan een beetje PRIVACY?! (En daarom zijn Bunisessclass-tickets, als je erbij stil staat, hun geld dubbel & dwars waard).
quote:Als de passagiers dan toch massaal dood gaan, is er niemand die na kan vertellen hoe belachelijk jij je hebt aangesteldOp zaterdag 10 december 2005 10:16 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Des te beter dat je niet meegaat, want ik heb er zelf ook een beetje last van. Van het 'roepen dat ik doodga'-gedoe, bedoel ik, en dat is inderdaad geen mooi gezicht. Het is niet eens zozeer de angst om dood te gaan, en ook niet de angst om tien minuten of veertig minuten in het verstikkende besef te leven dat je sinds de linkervleugel is afgebroken bezig bent dood te gaan, al zijn dat ook geen leuke dingen, het is vooral de angst om dood te gaan in een grote groep.
Grote groepen!
Als ik dan toch dood moet, mag ik dan een beetje PRIVACY?! (En daarom zijn Bunisessclass-tickets, als je erbij stil staat, hun geld dubbel & dwars waard).
Goodmorning!
De zon schijnt!
Shanhai ligt aan mijn voeten, zo'n 77 verdiepingen lager, en ik werd net wakker van het Chinese kamermeisje dat haar verbaasde Chinese gezichtje om de hoek van de deur stak: 10.00 uur alweer... D. zou mij om 07.00 uur wakkermaken... we zouden samen ontbijten... en daarna was het plan dat hij ging werken, terwijl ik me zo'n 20 verdiepingen lager in het zweet zou werken met een spartaans-Chinese workout in de gym.
Laat ik dat nu dan maar gaan doen. Daarna ga ik... een tweedaagse rondreis maken door het hotel, schat ik - het is een intimiderend groot & onoverzichtelijk doolhof van gangen en lounges en spa-afdelingen en restaurants en clubs en massageruimtes en God weet wat ze allemaal nog meer hebben verstopt in deze wolkenkrabber, dus het zal wel even zoeken zijn naar een mooi & rustig plekje voor mijzelf & mijn laptop.
quote:Ha Cioran! Even zwaaien:Op maandag 12 december 2005 03:44 schreef cioran63 het volgende:
Ah, goedemorgen. De zon schijnt hier niet.
Maar het is geen 'bruin-word'- zon... het is koud. Ik bedoel vliegtuigkoud, of 77e verdieping-koud, want ik zit naast het raam, hoog in de lucht, en ik overweeg mijn ski-uitrusting aan te trekken, als ik die bij me had tenminste...
Ha! Ga je ook nog in de stad een beetje rondlopen en foto's maken? Kun je daar ook hond eten?quote:Ja, dat ga ik ook allemaal doen. Maar vandaag heb ik gereserveed voor het mijzelf wegwijs maken in het hotel; je moet nooit teveel willen of te hard van stapel lopen... en ik hou erg van hotels, ik ga het onderste uit de kan halen... ze hebben hier een lounge, bijvoorbeeld, waar vier Chinese meisjes op een podiumpje Chinese muziek maken met een Chinese gitaar en een Chinese panfluit en een Chinees pianootje en dan nog een grappig Chinees instrumentje dat eruit ziet als een harp, maar het is geen harp, er komen de meest merkwaardige, hoge Chinese tonen uit... dus daar wilde ik ook wel even rustig de tijd voor nemen.Op maandag 12 december 2005 03:52 schreef cioran63 het volgende:
Gisteren heb ik steak gegeten. Misschien was het hondensteak, maar dan wel de meest verrukkelijke hondensteak van heel Shanghai.
http://shanghai.grand.hyatt.com/shagh/photo_24.html
en daarna ga ik naar:
http://shanghai.grand.hyatt.com/shagh/photo_25.html
quote:D. heeft alles in goede banen geleid. Hij heeft tegen Madame gezegd dat ik een week naar Bali ben om mijn vader & de secretaresse te verrassen tijdens hun overwinteringsexpeditie.Op maandag 12 december 2005 05:50 schreef Maggie het volgende:
Zeg, wat ik me zo afvraag - misschien heb ik het gemist ergens hoor - maar wat heb je eigenlijk tegen Madame gezegd dat je ging doen? Moet je dan niet au-pairen nu?
Ik moet wel au-pairen; ik au-pair deze week exclusief op D.
Deze ochtend in de gym was een bijzondere ervaring. Ik had de hele ruimte voor mij alleen, samen met de zes Chinese instructeurs die mij geen van zessen konden uitleggen hoe de ingenieuze fietsmachine werkte: "Yes, yes," riepen ze, terwijl ze wild met hun hoofd knikten. "Thank you. Very nice." Wel konden ze alle zes heel goed met nieuwe handdoeken komen aandraven, en met nieuwe flesjes water, en ze konden ook heel mysterieus & Chinees naar mij glimlachen, terwijl ik fanatiek op de knoppen drukte en uiteindelijk een loodzwaar fietsprogramma afwerkte, waarbij ik de Himalaya heb beklommen - een goed begin van de dag, kortom. Het uitzicht op de skyline van Shanghai was adembenemend.
Ook in het zwembad was ik alleen. Samen met de Chinese badmeester, die mij vanuit zijn ooghoeken scherp in de gaten hield, want hij was nog niet vergeten hoe D. en ik gisteren op een onbewaakt moment hadden geprobeerd samen weg te glippen naar de hottub, dat wil zeggen naar de mannen-hottub, want alles gebeurt hier gescheiden: douchen, hottubben, stomen, bubbelen. "You are a man," zei hij tegen D., en tegen mij: "You are not a man." Daar viel weinig tegen in te brengen.
Na het Turkse stoombad & de 'cold plunge' & het bubbelbad kwam ik net terug op de kamer, om te ontdekken dat mijn laptop een griezelige infectie heeft.
Ik ben al even langgeweest in het officecentre, met de vraag of het vriendelijke Chinese 'office'-team mijn laptop kon genezen, maar opnieuw was het: "Yes, yes. Thank you," en: "Have a nice day, Miss."
"My laptop has a virus," zei ik langzaam.
"Yes, Miss. You're welcome, Miss."
"An infection," probeerde ik. "My laptop. An infection."
"You have a nice day, Miss."
"No, not a nice day. An in-fec-tion."
"That's okay."
"Oh? You think so?"
"Have a nice stay at Grand Hyatt Shangai, Miss."
Eens kijken of ik dit kan posten...
even kijken wat er nu gebeurt.
CONVERSATIE MET D. (LEVEL 56)
"Die skyline, Nadine! Kijk dan naar die skyline!"
"Mooi," zei ik terwijl ik een hapje proefde van de rauwe tonijntartaar. Lekker.
"Hier gebeurt het! Kijk dan naar die skyline, dit is het centrum van de wereld! Dit is de stad waar het allemaal gebeurt! Voel je het?"
"Wat?"
"De hartenklop van Shanghai," zei D. "Voel dan!"
"Het heeft wel iets van New York."
"New York?"zei hij lachend. "New York is passé. Voorbij. Het is over en sluiten maar, in New York. Shanghai is de stad van de gouden bergen!" Hij wenkte de ober om een nieuwe fles wijn te bestellen. "Gouden bergen!"
Ik knikte.
"Hier gaat het gebeuren. Deze week nog!"
"En ik ben erbij."
"Jij bent erbij, Nadine. We gaan het samen doen. We zijn een team, jij en ik. We gaan ze pakken, die Chinezen. We leggen ze tussen de notenkraker. We schudden ze leeg."
"Tot op de bodem."
"Jij begrijpt het, Nadine. Jij begrijpt het tenminste."
"Het zou nogal dom zijn om het niet te begrijpen."
"Exact. Morgenavond zijn we los."
"Wat moet ik doen?"
"Lachen. Zo simpel is het."
"Lachen," zei ik. "En verder?"
"Zeggen dat je ze komt helpen. Dat horen de Chinezen graag: dat je speciaal uit Nederland bent gekomen om ze te helpen. Dat is het geheim van zaken doen: een helpende hand bieden, en er zelf in geloven."
"Waar het gaat het eingelijk om? Om wat voor deal?"
"Geld," zei D. "Het gaat altijd om geld. Dollars. Euro's. De rest is bullshit. Het gaat om veel, heel veel geld en dat kunnen we hier halen. Ze komen erin om, de Chinezen. Ze stikken erin. Ze moeten er vanaf. Nou, dat kan. Dat is geen enkel probleem."
"Lijkt me niet, nee."
"Wij zijn de lulligsten niet, Nadine. Wij komen ze helpen, zo moet je het zien. Zij willen van hun geld af, en wij hebben de oplossing."
"Wij zijn dus, als ik het goed begrijp, een soort A-team."
"Zo is het. Het A-team uit Nederland."
"Mag ik die neger zijn?" vroeg ik.
"Van mij wel."
"Om hoeveel geld gaat het?" informeerde ik.
"Veel."
"Hoeveel?"
"Bakken," zei D., en hij grijnsde.
"Bakken en bakken," vulde ik aan.
"En nog meer bakken."
"En één klein bakje voor mij," zei ik.
"Groot," glimlachte D.
"Een groot bakje is nog beter."
De ober bracht onze steaks, volgens D. waren het de beste steaks ter werleld, en ik moest hem gelijk geven. Alweer.
"Je kunt me op mijn woord geloven," zei hij. "Ik weet alles van steaks."
"En van hotels."
"Ja," zei D. "En van geld verdienen."
"Van auto's."
"Van vrouwen," ging hij door. "En sex."
"Jezus, wat weet jij eigenlijk veel."
"Hou op, ik word er zelf wel eens moe van. Wat gaan we eigenlijk doen met al dat geld, heb je daar al over nagedacht?"
"We gaan aan zee wonen," zei ik. "In een strandhuis."
"En dan?"
"We maken ons onvindbaar!" riep ik. "We verdwijnen. We verbreken al het contact met de buitenwereld. Eerst zullen we in 'Opsporing verzocht' komen, maar de week erna zal de presentator met een bedrukt gezicht in de camera zeggen dat er helaas niet één bruikbare tip bij de redactie is binnengekomen, en die gang van zaken zal hij 'heel uizonderlijk' noemen, en 'heel verontrustend', maar daarna wordt het stil. En het blijft stil. Ze kunnen ons niet vinden. Ze weten niets van ons geheime strandhuis."
"Lekker, de hele dag zwemmen," zei D.
"En boeken lezen."
"Geld opmaken."
"Eten."
"We kunnen een nieuwe identiteit aannemen," opperde D.
"Ja! Ik neem blond haar!"
"Ik word rentenier!"
"Ik ook!"
"Dat kan niet," zei D. "Jij wordt al seksslaaf."
"Oh... Okay."
We zoenden, eerst lachend, met onze ogen open, en ik zag hoe de grote Chinese familie aan de belendende tafel demonstratief de andere kant uit ging zitten kijken, van dit obscene gedoe was de famille nombreuse duidelijk niet gediend, maar als vanzelf werden onze zoenen onstuimiger, zo onstuimig dat D. even leek te vergeten waar we waren, hij liet zijn hand in de V van mijn T-shirt glijden, en in mijn bh, en hij probeerde mij tegen zich aan te drukken, maar de stoelen... de stoelen zaten in de weg, we vielen bijna op de grond, en de Chinese familie was opgestaan, ze pikten het niet, ze wenkten de ober, maar de ober durfde geen stappen te ondernemen, hij stond er een beetje ontheemd bij, ontheemd in zijn eigen restaurant, maar wij waren te dronken en te vrolijk en te opgewonden om ons van wie dan ook iets aan te trekken, wij zoenden alsof er God weet wat vanaf hing: onze dromen, het geld, het strandhuis... en uiteindelijk kwam de ober toch een discreet seintje geven: "Sir... please, Sir?" en Daniël pakte mijn hand en trok me mee, we zoenden in de lift en op de gang en in onze kamer, en we lieten ons op het bed vallen en de rest van de nacht vertelden we elkaar wat we met het geld gingen doen, we hijgden het en we kreunden het en we fluisterden het en we steunden het en we schreeuwden het en daarna nog eens, en nog eens wat harder.
[ Bericht 1% gewijzigd door Nadine26 op 12-12-2005 11:38:33 ]
quote:D. heeft gistermiddag nog op alle mogelijke manieren geprobeerd de prijs omlaag te krijgen: "I've stayed here a thousand times," en: "Check your computer, the last time I stayed here was in july, I had a better price in July," en: "Look at my wife, she can get really nasty if you don't give us a better deal," en: "Oh, there we go: she's getting nasty now, I told you so..." en: "Let me see the manager," en: "Sir, we stay in one of your best rooms, you can give us a good price," en: "Die kut-Chinezen ook altijd!"Op maandag 12 december 2005 05:13 schreef cioran63 het volgende:
Vanaf 214 euro, valt nog mee die kamers. Veel plezier!
Later, tijdens onze strooptocht op de 'Open Market', had hij meer succes met afdingen. We hebben cadeautjes voor zijn kinderen gekocht: een zingende pop, twee bontmutsen, een aantal kinderhorloges, oorwarmers in de vorm van olifantjes, glitterpennen, voetbalshirts, enzovoort. Het is een behoorlijke beproeving om je langs de kraampjes te worstelen, want om de paar meter hangt er weer een Chinees aan je been: "Lady, lady! You wanna see bag? Watch? Oh Lady, you wanna see nice watch?"
Net belde D. Hij komt me ophalen voor de Belangrijke Ontmoeting met de Chinese zakenman die van gekkigheid niet meer weet hoe hij van zijn geld af moet komen. We gaan hem helpen. Het komt goed. Hij kan vannacht tegen zijn vrouw zeggen dat de redding nabij is.
quote:Waarop Madame vermoedelijk heeft gedacht: "Merkwaardig dat ik dit verneem van Daniël i.p.v. Nadine zelf. Merkwaardig dat Nadine haar familie nu bezoekt i.p.v. met de komende feestdagen."Op maandag 12 december 2005 07:54 schreef Nadine26 het volgende:
D. heeft alles in goede banen geleid. Hij heeft tegen Madame gezegd dat ik een week naar Bali ben om mijn vader & de secretaresse te verrassen tijdens hun overwinteringsexpeditie.
quote:Kezen als Chinezen ... blijkbaar ligt dat niet aan het Chinese ras maar aan de Chinese ambiance.Op maandag 12 december 2005 11:08 schreef Nadine26 het volgende:
... en de rest van de nacht vertelden we elkaar wat we met het geld gingen doen, we hijgden het en we kreunden het en we fluisterden het en we steunden het en we schreeuwden het en daarna nog eens, en nog eens wat harder.
quote:Dat doet mij denken aan: "Sir, sir! You wanna see my sister? Oh Sir, you wanna see my pretty sister?"Op maandag 12 december 2005 12:06 schreef Nadine26 het volgende:
... want om de paar meter hangt er weer een Chinees aan je been: "Lady, lady! You wanna see bag? Watch? Oh Lady, you wanna see nice watch?"
Nadine, ik hoop dat jouw PC blijft functioneren opdat jouw mooie verhalen blijven verschijnen.
quote:Ik heb haar zelf ook nog gesproken; ze vond het 'leuk' voor me, en D. heeft geregeld dat de 'oudere dame' die wel vaker bij hen oppast, deze week mijn honneurs waarneemt (ik bedoel mijn honneurs bij Madame thuisOp maandag 12 december 2005 23:34 schreef Gajus het volgende:
Waarop Madame vermoedelijk heeft gedacht: "Merkwaardig dat ik dit verneem van Daniël i.p.v. Nadine zelf.
)quote:Ja, dat is wel merkwaardig. Daar heb ik niet bij stilgestaan, aangezien wij thuis nooit zoveel aan de 'feestdagen' deden; wij hadden ook geen boom, want een boom... dat doe je niet. Dat kan je niet maken, een normaal mens bespaart zichzelf die afgang, enzovoort. Het zou in werkelijkheid dus ook niet bij me opkomen om mijn vader met kerstmis te bezoeken, en andersom zou hij het mij waarschijnlijk verbieden, mocht ik plannen in die richting hebben.Merkwaardig dat Nadine haar familie nu bezoekt i.p.v. met de komende feestdagen."
quote:Ja!Dat doet mij denken aan: "Sir, sir! You wanna see my sister? Oh Sir, you wanna see my pretty sister?"
Daarover later meer.
quote:Goed nieuws: nadat ik gisteren een van mijn legendarische woedeuitbarstingen kreeg, ben ik opnieuw bij het officecentre langsgegaan, en wat Daniël mij al had gezegd bleek waar: als de Chinezen niet luisteren, moet je schreeuwen. Dan luisteren ze wel. Mijn laptop is genezen! Hij draait weer als een Chinees zonnetje!Nadine, ik hoop dat jouw PC blijft functioneren opdat jouw mooie verhalen blijven verschijnen.
Oh, vergeet het citroenzuur niet.
.Groeten uit Den Haag en nog een plesant verblijf in het Stalinistische kinderpikkenland!
quote:Niet slecht, die weersvoorspelling. Of is het juist goor en stinkend warm daar? Ik bedoel, wat is de gevoelstemperatuur?5-daagse verwachting for Shanghai
Di 41 ° | 32 ° Helder
Wo 41 ° | 32 ° Helder
Do 41 ° | 30 ° Helder
Vr 41 ° | 32 ° Helder
Za 42 ° | 32 ° Helder
quote:Psst! Ik had je op ICQ gegooid, is dat okay?Op dinsdag 13 december 2005 04:54 schreef cioran63 het volgende:
[..]
Niet slecht, die weersvoorspelling. Of is het juist goor en stinkend warm daar? Ik bedoel, wat is de gevoelstemperatuur?
quote:Prima, ik zal hem eens aanzwengelen.Op dinsdag 13 december 2005 04:55 schreef JAM het volgende:
[..]
Psst! Ik had je op ICQ gegooid, is dat okay?
En iedereen denkt natuurlijk dat het abnormaal is hoe ik me gedraag, mijn zus & mijn broer & mijn vrienden, ze denken allemaal dat het me niks kan schelen, en mijnheer W. denkt het ook - dat ik geen gevoel heb omdat ik me kennelijk in anderhalf uur over mijn moeders dood heb heengezet, zo gemakkelijk gaat dat, ze praat er niet over en ze huilt niet in het openbaar en als je vraagt hoe het gaat, dan is het altijd: 'Goed,' en: 'Het gaat wel, hoor,' en ze maakt een plezierreisje naar Shanghai met een vent die ze nauwelijks kent, het avontuur - ze heeft het alweer zo druk met plezierreisjes en vreemde kerels en -
Oh, ik mis haar.
Sinds D. en ik uit Amsterdam zijn vertrokken, zaterdagmiddag rond een uur of halfdrie, heb ik mijn hand al een paar honderd keer in mijn tas laten glijden en in mijn tas zit mijn mobieltje, koud, en ik klem het in mijn hand, ik klem het net zo lang in mijn hand tot het warm wordt, en ik kan haar niet bellen om te zeggen dat ik naar China ga, dat ik in China ben, in Shanghai: "Mama, ik ben er! Ik ben in Shanghai!"
Ik heb mijn zus gebeld. Ze lag te slapen.
Wie kan ik bellen?
Mijnheer W. wilde er laatst ook wel eens het fijne van weten. Dat is natuurlijk zijn vak, het fijne willen weten van mijn leven, zoals hij ook het fijne wil weten van de levens van zijn andere patiënten, dat maakt het meteen ook zo tragisch. Of zinloos. Ik heb niet de behoefte om het fijne te vertellen, alleen omdat het nu eenmaal de afspraak is. Alsof het mijnheer W. ook maar een zak kan schelen, wat ik zeg. Of doe. Of denk.
Maar afspraak is afspraak. Niet kinderachtig doen.
Dus volgens jou is dat reisje naar China niet de zoveelste vlucht?
Dat zeg ik niet. Ik zeg niet dat het geen vlucht is, ik bedoel: dat kan best. Ja. Dat kan heel goed. Ik denk het wel, eerlijk gezegd. Maar mij maakt het niet uit. Maakt het eigenlijk wat uit?
Die vraag moet je zelf beantwoorden.
Ja. Dat zat erin.
Wat?
Dat ik het zelf moet doen. Maar kijk, zo is het met alles. Dat vind ik ook niet erg; ik weet allang dat ik het uiteindelijk allemaal zelf moet doen, daar kijk ik niet van op. Ik doe het ook zelf. Ik neem mijn eigen beslissingen. Ik ga naar China. En ik weet best dat mensen denken, en dat u denkt, dat ik alleen naar China ga om niet na te hoeven denken. Dat het beter zou zijn om rustig aan te doen. Het een plekje geven, heet dat.
En?
Nou, hoe mensen dat noemen: 'Het een plekje geven,' dat is niet mijn manier.
Wat is jouw manier, Nadine?
Dat weet ik niet. We wachten het af. We zullen het zien. Ik bedoel: ik kan het wel een plekje geven, op een actieve, bewuste manier, maar dat zijn Blokker-emoties.
Wat bedoel je?
Blokker-emoties. Goedkoop, ze maken het na in China. Het kost niks. Maar het lijkt net echt. Van een afstandje zijn Blokker-emoties nauwelijks te onderscheiden van echte emoties, u zou voor de grap eens op Internet moeten kijken. Engeltjes. Engeltjes doen het goed. Fantastisch. Engeltjes en gedichtjes die door iemand anders zijn geschreven - zo ziet pre-fab rouwverwerking eruit. Dát is: 'Het een plekje geven'. Daarna heb je er geen omkijken meer naar.
Hmm.
Niet dat er iets mis mee is.
Niet?
Nee. Ik vind van niet. Er is alleen iets mis mee voor mij. Dat is het verschil. Ik denk dat mijn moeder iets beters verdient dan een kerstengeltje van de Blokker. Laatst stuurde een vriendin van mijn moeder mij een rouwbrief, heel lief, heel mooi, en die brief eindigde met een gedichtje dat die vrouw had gehoord op een andere begrafenis. Het was zo'n mooie begrafenis geweest, schreef ze. En zo'n mooi gedichtje. Nou ja, dat was het ook.
Maar?
Nou: een ándere begrafenis. Dat schreef ze er zelf bij, dat ze het op een andere begrafenis had gehoord. Dat detail had ze ook weg kunnen laten. Ik bedoel: je schrijft zo'n brief, je wilt dat gedichtje citeren, en je kunt ook denken: ik doe net alsof ik diep in mijn geheugen heb gegraven, op zoek naar dat ene gedichtje dat ik ooit... lang geleden... en dat me zo sterk doet denken... Nou ja. Kleine moeite. Ik zou dat wel gedaan hebben. Maar blijkbaar maakt het niet uit. Het doet er niks toe, waar dat gedichtje vandaan komt. Dat vind ik gek.
Van jou had dat gedichtje niet gehoeven?
Oh, het maakt me niks uit. Het maakt me echt helemaal niks uit wat andere mensen doen. Het is goed bedoeld, dat weet ik best. Het is onmacht, onkunde, weet ik veel. Maar dat heb ik zelf ook. Het maakt me niks uit. Ik zeg alleen... ik denk... ik doe het op mijn eigen manier. En ik ga me daar niet voor verontschuldigen. Dat doe ik niet. Ik heb nog nooit zo sterk gevoeld dat ik het zó moet doen. Dat is de dood. Of wat de dood met je doet. Met mij, in elk geval. Keihard. Maar het is allemaal glashelder. Ik zie het heel scherp.
Heb je de dood van je moeder wel aanvaard?
Ja en nee. Maar vooral nee, omdat iedereen weet wat er is gebeurd. Hoe het is gegaan. Dat wist mijn moeder zelf ook, en misschien... ik denk dat het misschien wel een troost voor haar is geweest, hoe dubbelzinnig dat ook klinkt, dat zij zo is genaaid door het leven. Ja kijk, als het zó gaat... dan kun je alleen maar denken: 'Mooi is dat.' Wat kun je denken? Dat je bent genaaid. En dat is een troost, want je wist niet dat het zo kon gaan, daar had je echt geen rekening mee gehouden, maar het gaat wél zo. Ze is doodgegaan van verdriet. Van wrok. Van verbittering.
Ze had kanker, heb je gezegd.
Ja, natuurlijk. Pancreaskanker. Je mag het nooit hardop zeggen, en ik heb het er ook nooit met mijn moeder over gehad, en de huisarts wilde er ook niets van weten, de huisarts zei op een bepaald moment tegen mijn moeder: 'Oh, dat is zó gevaarlijk, dat is zó eng... er is geen enkel wetenschappelijk onderzoek dat die theorie onderschrijft, dus daar wil ik geen woord over horen,' en mijn moeder zat met tranen in haar ogen, want zij wilde er ook geen woord over horen, wij wilden er geen van allen een woord over horen, maar wij wisten... iedereen wist het. Hoe het zat. Sommige dingen weet je gewoon. Mijn moeder heeft na de scheiding vier jaar lang in totale verbittering geleefd. Totále verbittering. Ze was woedend. Verkrampt. Razend. Ze heeft mijn vader zo verschrikkelijk gehaat, echt gehaat, om wat hij haar had aangedaan, daar kon ze niet mee leven. En ze heeft er nooit met hem over willen praten, daar was ze te trots voor. Ze heeft het ingeslikt en toen is het gaan tieren daarbinnen. Wij wisten het al. Wij zeiden wel eens tegen elkaar: "Ze maakt zichzelf ziek,' en: "Ze gaat er nog eens dood aan." En na een tijdje was het pancreaskanker.
Het is inderdaad een gevaarlijke theorie.
Tijdens de crematie barstte iedereen los. We hebben het er al die maanden nooit over gehad. Nooit. Sommige dingen zijn onbespreekbaar, die zijn te erg. Maar tijdens de crematie hoorde je iedereen fluisteren: "Dit had nooit mogen gebeuren," en: "Hij heeft haar vermoord." Hij, dat is mijn vader.
Geloof jij dat ook?
Ik? Nee. Dat geloof ik helemaal niet. Hoe hij er zelf over denkt, dat is weer een ander verhaal. Hij heeft zich na de crematie, toen er zo'n receptie was, bij de kapstokken verstopt. Dat hoorde ik trouwens pas later. Ik zag hem nergens, ik heb tijdens die receptie ongeveer tweehonderdvijftig mensen van mijn lijf af moeten slaan, ik werd gék van al die lui, maar ik begreep pas later dat ze niet met mijn vader wilden praten, en dus stortten ze zich allemaal op mij. En op mijn broer en zus, maar vooral op mij, omdat ik had gespeeched. En mijn vader, die stond bij de kapstokken. Zo'n beetje half weggedoken onder de natte regenjassen. Ja, hij wist ook wel wat er werd gezegd. Het punt is... mensen zijn gek. Ziek. Gestoord; er waren mensen bij, die weigerden hem een hand te geven. Iemand zei tegen hem: "Zo Robert, dat is niet zo mooi, hč? Wat jij hebt aangericht, dat is niet zo mooi."
En nu?
Nu niks. Ik ben moe, ik heb geen zin meer om te praten. Ik ga naar China. Volgende week ziet u mij dus niet.
Je lijkt er goed mee om te gaan.
Ja?
Nuchter, analytisch.
Oh, ja. Dat is ook wel zo. Soms. Ik zie het allemaal wel, hoor. Ik kan het best beredeneren. Een plekje geven, zeg maar. Als mensen ernaar vragen, geef ik het in zes zinnen een plekje, en dan zeggen ze: 'Je gaat er goed mee om, zeg.' Maar ik mis haar. Ik mis het om belangrijk te zijn in haar leven. Zij vond mij belangrijk. Alles wat ik deed, was voor haar belangrijk. Ik telde, voor haar. Ik mis haar.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 13-12-2005 08:50:04 ]
overigens, grandioos verwoord: geen woord te veel, geen woord te weinig
quote:Ja, dat is duidelijk en waar.[overigens, grandioos verwoord: geen woord te veel, geen woord te weinig
quote:Het is hier striemend koud. Het legertje hotelportiers draagt bontmutsen, om je een idee te geven. Ik wil ook wel zo'n bontmuts.Op dinsdag 13 december 2005 04:54 schreef cioran63 het volgende:
Niet slecht, die weersvoorspelling. Of is het juist goor en stinkend warm daar? Ik bedoel, wat is de gevoelstemperatuur?
Zo'n Russische, met van die oren eraan. In deze kou ben je dan echt geen fashion victim. quote:O, ja, ik zie het, de temperaturen waren niet in Celcius natuurlijk, dom. Dan is het zelfs onder nul daar.Op dinsdag 13 december 2005 09:05 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Het is hier striemend koud. Het legertje hotelportiers draagt bontmutsen, om je een idee te geven. Ik wil ook wel zo'n bontmuts.
Had je trouwens die speech ergens geplaatst? Heb ik dat gemist? Of vond je dat te persoonlijk?
IVriendelijks,
quote:Ter lezing van het Dagboek volstaat het aanklikken van de volgende links:Op dinsdag 13 december 2005 16:40 schreef dagboek het volgende:
... je het dagboek (uiteraard vijrblijvend) naar ons toe zou willen sturen ter lezing?
Dagboek van een kindermeisje
Dagboek van een kindermeisje (Deel 2)
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Dagboek van een kindermeisje (deel 4)
Dagboek van een kindermeisje (deel 5.)
quote:God, ik moet jou nog mailen. Maar ik heb vandaag al zoveel e-mailjtes gestuurd (maar liefst 7) dat ik dat even doorschuif naar morgen, is dat goed?Op woensdag 14 december 2005 01:32 schreef Gajus het volgende:
[..]
Ter lezing van het Dagboek volstaat het aanklikken van de volgende links:
Dagboek van een kindermeisje
Dagboek van een kindermeisje (Deel 2)
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Dagboek van een kindermeisje (deel 4)
Dagboek van een kindermeisje (deel 5.)
quote:Ik vind dit trouwens heel schattig. 'R&B bestaat echt en ik ook', tijd voor DE DESTRUCTIE VAN DE IDENTITEIT, zoals menig filosoof altijd maar doet, hetzij; iets korter dan normaal.Op dinsdag 13 december 2005 16:40 schreef dagboek het volgende:
Beste Nadine, het is helemaal geen grap zoals andere forumleden al schreven. Rothschild en Bach bestaat echt en ik ook. Wil je zo vriendelijk zijn naar mijn emailadres katrien@rothschildenbach te schrijven of je het dagboek (uiteraard vijrblijvend) naar ons toe zou willen sturen ter lezing?
IVriendelijks,
'Ha! Je bestaat helemaal niet! Jij metafysische dwaling! Je bestaat helemaal niet! Ha!
.'quote:Wow! Wat véél!Op woensdag 14 december 2005 01:32 schreef Gajus het volgende:
Ter lezing van het Dagboek volstaat het aanklikken van de volgende links:
Dagboek van een kindermeisje
Dagboek van een kindermeisje (Deel 2)
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Dagboek van een kindermeisje (deel 4)
Dagboek van een kindermeisje (deel 5.)
En dan zijn er mensen die zeggen dat ik niks met mijn leven doe, dat ik de boel laat versloffen...
quote:Okay. Ik geloof het. Hallo KatrienOp dinsdag 13 december 2005 16:40 schreef dagboek het volgende:
Beste Nadine, het is helemaal geen grap zoals andere forumleden al schreven. Rothschild en Bach bestaat echt en ik ook. Wil je zo vriendelijk zijn naar mijn emailadres katrien@rothschildenbach te schrijven of je het dagboek (uiteraard vijrblijvend) naar ons toe zou willen sturen ter lezing?
IVriendelijks,
Het slechte nieuws is dat ik het dagboek niet heb, ik bedoel: het staat hier op het forum, toegankelijk voor iedereen, maar ik heb het thuis niet uitgeprint & in geplastificeerde mapjes in een la liggen of zo.
Ook slecht nieuws (voor mezelf) is dat ik best de nieuwe Heleen van Royen zou willen worden (als ik haar man er niet bij hoef te nemen tenminste), of de Nederlandse Rebecca Loos, maar ik vrees dat ik met een ordinair 'Kiss & Tell'-boek, want daar komt het dagboek uiteindelijk op neer, niet zo'n goede sier zou maken bij mijn werkgevers, en dan druk ik me voorzichtig uit. Heet dat geen 'laster'?
Misschien valt dit Internetdagboek ook wel onder het kopje 'laster', maar ik waan me hier, en vooralsnog terecht, redelijk anoniem. Gesteld dat het in boekvorm zou uitkomen, dan zou ik er natuurlijk 'Roman' op kunnen zetten. En daarna proberen beste vriendinnen te worden met Ayaan Hirshi Ali, zodat we samen kunnen onderduiken. Liefst op een tropisch eiland, maar dat bespreek ik tegen die tijd wel met Ayaan.
En oh ja: ik ben verliefd op mijn werkgever, tenminste op de mannelijke helft (D.).