Dagboek van een kindermeisje (deel 5.)

quote:

Op vrijdag 9 december 2005 01:30 schreef clumsy_clown het volgende:
Wat je ook doet Nadine, geef die uitgever een kans. Dit leest zo lekker weg dat ik het best op papier, met een leuke kaft eromheen op m'n boekenplank zou willen hebben. En ik ben vast niet de enige.

Dank je wel

Maar een boek... met een kaft eromheen... misschien ooit, als D. me laat vallen als een baksteen , of als mijn vader me onterft .

quote:

Op vrijdag 9 december 2005 06:48 schreef Gajus het volgende:
Nagellakken, ontharen, ontluizen, ontwormen ... leuk voor D. ... maar denk je ook jezelf, met name vaccineren tegen DTP en gele koorts?
_{meer info: http://www.lcr.nl/ en doorklikken via "advies per land"}

Vaccinaties..? DTP, gele koorts...? Misschien als je met de rugzak door het Chinese hooggebergte gaat trekken, maar dat zijn WIJ niet van plan!

quote:

Wouter mag ook eens nagekeken worden ... wat een stumperd.
_{misschien dat een voortijdig overlijden van Wouter's moeder voor hem een godsgeschenk zou betekenen}

Precies. Als ze die moeder nou eens een beetje grondig vaccineren, kan het allemaal nog best goedkomen met Wouter .

Is Ute niets voor Th. Btw...die valt tegenwoordig toch op rollade-achtige types?

"Der Herbst des Einsamen"

Der dunkle Herbst kehrt ein voll Frucht und Fülle.
Vergilbter Glanz von schönen Sommertagen.
Ein reines Blau tritt aus verfallner Hülle;
Der Flug der Vögel tönt von alten Sagen.
Gekeltert ist der Wein, milde Stille
Erfüllt von leiser Antwort dunkler Fragen.
Und hier und dort ein Kreuz auf ödem Hügel;
Im roten Wald verliert sich eine Herde.
Die Wolke wandert übern Weiherspiegel;
Es ruht des Landmanns ruhige Gebärde.
Sehr leise rührt des Abends blauer Flügel
Ein Dach von dürrem Stroh, die schwarze Erde.
Bald nisten Sterne in des Müden Brauen;
In kühler Stuben kehrt ein still Bescheiden
Und Engel treten leise aus den blauen
Augen der Liebenden, die sanfter leiden.
Es rauscht das Rohr; anfällt ein knöchern Grauen,
Wenn schwarz der Tau tropft von kahlen Weiden.

quote:

Op vrijdag 9 december 2005 16:28 schreef NoSigar het volgende:
Mij lijken Wouter en Ute nou een stuk sympathieker dan alle andere personages, inclusief de ik-figuur.

Spreek je Duits?
Kun je dansen? (Jive, salsa, disco)
Ben je van onbesproken gedrag?
_{Ik zoek nog een geschikte B-kandidaat voor Ute.}

Goede reis!

Waarom is "onbesproken gedrag" 1 van de criteria? Mij lijkt het zaak Ute z.s.m in het verderf te storten zodat ze:

A. Meer begrip voor je zal opbrengen
B. Maar, zeker niet least, chantabeler (is dat een woord?) is, ergo haar Dirndl-klepje hermetisch gesloten zal houden!
Oftewel C: Haar onderstel zodanig en frequent vakkundig (!!) uitgewoond zal worden waardoor haar uberhaupt (pun intended) de energie ontbreekt zich nog met triviale zaken zoals jouw keuken-tafel sessie bezig te houden

quote:

Op vrijdag 9 december 2005 23:08 schreef Vivi het volgende:
Is Ute niets voor Th. Btw...die valt tegenwoordig toch op rollade-achtige types?

Jammer, Ute is net verkocht aan NoSigar.

Thijs valt tegenwoordig niet alleen op rollade-achtige types, maar ook op drooggetrainde sportschoolinstructrices, blonde studentes Nederlands en negerinnen.

Vanochtend kwam ik hem in de sportschool tegen met de negerin. Hij sleurde me mee naar een hoekje van de bar om uit te leggen dat het met Jessica uit het Turkse stoombad alweer uit was, en dat Aisha, de negerin dus, niet hetzelfde vriendinnetje was als Jessica uit het stoombad, de negerin was namelijk een nieuw vriendinnetje, een ánder vriendinnetje, en of ik zo goed wilde zijn om Aisha niet aan te spreken als Jessica, hij kende me langer dan vandaag en dat zou ontzettend pijnlijk voor haar zijn, ze was toch al zo gespannen, enzovoort.
Ik zei: "Aisha is een negerin."
"Nou èn?" zei Thijs met zo'n blik van: straks bel ik de anti discriminatie-politie.
"Jessica was géén negerin," zei ik. "Ik haal Aisha en Jessica echt niet door elkaar. Waar maak je je eigenlijk zo druk om?"
"Oh, laat ook maar," zei Thijs. "Aisha is een beetje jaloers."
"Lullig."
"Dat valt wel mee." Hij wenkte haar, ze kwam meteen aangedribbeld. "Dit is Nadine," stelde hij mij aan haar voor, "een vriendin van me."
Aisha glimlachte bevallig. Terwijl ze aan het rietje in haar cola zoog, bekeek ze me van top tot teen. Ik deed hetzelfde bij haar, en ik moet zeggen dat ze mij trof als een uitzonderlijk mooie en gestroomlijnde negerin.
"Wat doe jij?" vroeg ik aan Aisha. "Wat voor werk, bedoel ik?"
Ze zei dat ze danseres was. Ze danst in shows. Ik weet niet zo goed wat ik me daarbij moet voorstellen, bij dansen in shows, maar het zal wel iets zijn met veren en hoog opzwaaiende benen en glitterpakjes.
Ik viel weer als een blok voor Thijs.
Niet om Aisha, tenminste niet op de jaloerse manier, maar om Thijs, die weer verzeild is geraakt in een wereld die de zijne niet is, de wereld van showballetten en beenwarmers en gestroomlijnde negerinnen, en het maakt hem allemaal niet uit, hij voelt zich overal thuis, hij gaat zijn eigen gang wel terwijl zijn showdansvriendinnetje haar benen uit haar lijf staat te trainen in de sportschool, hij vindt alles best.
"En jij?" vroeg hij op de valreep. "Hoe gaat het met jou?"
"Goed wel."
"Zeker?"
"Ja, zeker."
"Nog steeds met die getrouwde klootzak?"
Van schrik deed Aisha een paar wankele stappen achteruit.
"Min of meer," zei ik vaag. "Ik ben de komende week op reis. Ik ga naar China. Zullen we daarna weer eens iets afspreken?"
"Bel me maar," zei Thijs quasi-ontspannen, maar Aisha was nog niet in de richting van de kleedkamer verdwenen of hij greep mijn arm vast: "Niet bellen," zei hij dreigend. "Niet langskomen. Ik wil je niet meer zien."

quote:

Op vrijdag 9 december 2005 23:20 schreef Vivi het volgende:
Waarom is "onbesproken gedrag" 1 van de criteria? Mij lijkt het zaak Ute z.s.m in het verderf te storten zodat ze:

A. Meer begrip voor je zal opbrengen
B. Maar, zeker niet least, chantabeler (is dat een woord?) is, ergo haar Dirndl-klepje hermetisch gesloten zal houden!
Oftewel C: Haar onderstel zodanig en frequent vakkundig (!!) uitgewoond zal worden waardoor haar uberhaupt (pun intended) de energie ontbreekt zich nog met triviale zaken zoals jouw keuken-tafel sessie bezig te houden

Ute is nogal bangelijk aangelegd, vandaar dat 'onbesproken gedrag'. (Ze is als de dood voor 'bacterieën' - dat vind ik zoiets onverdraaglijks, mensen die de hele dag op hun qui vive zijn voor bacterieën en bacillen en besmettelijke virussen).
Maar misschien is het inderdaad beter om Ute meteen over te dragen aan een strenge SM-meester die bij wijze van voorspel wat messen naar haar werpt, om haar vervolgens mee te tronen naar een donker keldertje waar hij elke herinnering aan die keukentafelsessie uit haar geheugen wist. (En elke andere herinnering ook).

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 00:18 schreef Nadine26 het volgende:
Jammer, Ute is net verkocht aan NoSigar.

Wat mooi... prille liefde ...

Thijs brengt het integratiebeleid in praktijk. Met zijn aanpak is het integratievraagstuk binnen één generatie opgelost.
_{Nadine, wat een sociaalvoelend mensch heb jij laten schieten!}

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 00:51 schreef Gajus het volgende:
_{Nadine, wat een sociaalvoelend mensch heb jij laten schieten!}

Ik had niet de indruk dat het zoveel met sociaalvoelendheid te maken had .

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 00:53 schreef Nadine26 het volgende:
Ik had niet de indruk dat het zoveel met sociaalvoelendheid te maken had .

Oké, misschien is warmvoelend meer op zijn plaats.
_{het nemen van een besneden-klit-meisje getuigt toch van een zekere onbaatzuchtigheid}

quote:

Op vrijdag 9 december 2005 23:08 schreef Nadine26 het volgende:
Vaccinaties..? DTP, gele koorts...? Misschien als je met de rugzak door het Chinese hooggebergte gaat trekken, maar dat zijn WIJ niet van plan!

Hier maak jij een wellicht fatale inschattingsfout. Waar heerst een groter besmettingsrisico, in de pure natuur of temidden van een krioelende menigte? Wat heeft een groter besmettingsrisico, het water uit een bergbeekje of het water uit een lokale waterkraan? Wat heeft een groter besmettingsrisico, het zelfgevangen wild of een vleesgerecht van een lokale restaurateur?

Mijn partner vertoeft beroepshalve veelvuldig in verre wereldsteden. Ondanks haar strenge hygiënische leefregels (een daarvan: altijd flessenwater, nooit kraanwater) ontloopt ook zij niet alle besmettingen.
Zo kon het gebeuren dat haar crew verpoosde aan het zwembad van een Indiase Hilton. Op een verderop gelegen grasveld werd gemest met menselijke faecaliën. Door droge en winderige weersomstandigheden konden faecale ziektebacillen zich door de lucht verspreiden en door de crewleden ingeädemd worden. Op de terugvlucht barstte een typhusachtige epidemie onder de crewleden uit. Met slechts één fitte vlieger kon die vlucht zonder brokken voltooid worden. Overigens, deze goede afloop was te danken aan het veiligheidsvoorschrift dat vliegers de risico's maximaal moeten spreiden (de fitte vlieger ontbrak dan ook bij het zwembadgebeuren).
Kortom Nadine, iets minder grootspraak en iets meer voorzichtigheid is profijtelijk voor jou, jouw zorgverzekeraar en last but not least jouw dagboeklezers.

Mijn dierbare dagboekanierster ... ik wens jou een schrijvenswaardig verblijf in Shanghai en een behouden terugkeer toe.

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 06:05 schreef JAM het volgende:
Drop me a line, okay? Er moet natuurlijk wel gezopen worden bij haar terugkomen.

Dat wilde ik een week geleden reeds doen, maar jouw emailadres ontbrak toen in jouw profiel.
_{mail volgt}

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 06:27 schreef JAM het volgende:
_{Trouwens; goede reis, Nadine. Ik zou graag met je meegaan maar ik word zo naar in het vliegtuig. Dat wil ik je besparen, werkelijk, 't is geen gezicht.}

Vandaar je buitenlandse avatar...?


Heel veel plezier Nadine!

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 06:27 schreef JAM het volgende:
_{Trouwens; goede reis, Nadine. Ik zou graag met je meegaan maar ik word zo naar in het vliegtuig. Dat wil ik je besparen, werkelijk, 't is geen gezicht. 'Oh God, Oh God, ik ga dood. Ik ga dood!'-gedoe. Werkelijk, om je kapot te schamen. Je zal er maar eens naast zitten. Gelukkig zit ik nooit naast mijzelf, nee, dat zou vreemd zijn. 'Naast jezelf'-zitten. Er is vast wel een Duitse filosoof bij wie dat wel kan, maar bij de KLM kan 't niet. Geloof ik.}

Des te beter dat je niet meegaat, want ik heb er zelf ook een beetje last van. Van het 'roepen dat ik doodga'-gedoe, bedoel ik, en dat is inderdaad geen mooi gezicht. Het is niet eens zozeer de angst om dood te gaan, en ook niet de angst om tien minuten of veertig minuten in het verstikkende besef te leven dat je sinds de linkervleugel is afgebroken bezig bent dood te gaan, al zijn dat ook geen leuke dingen, het is vooral de angst om dood te gaan in een grote groep.
Grote groepen!
Als ik dan toch dood moet, mag ik dan een beetje PRIVACY?! _{(En daarom zijn Bunisessclass-tickets, als je erbij stil staat, hun geld dubbel & dwars waard).}

quote:

Op zaterdag 10 december 2005 10:16 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Des te beter dat je niet meegaat, want ik heb er zelf ook een beetje last van. Van het 'roepen dat ik doodga'-gedoe, bedoel ik, en dat is inderdaad geen mooi gezicht. Het is niet eens zozeer de angst om dood te gaan, en ook niet de angst om tien minuten of veertig minuten in het verstikkende besef te leven dat je sinds de linkervleugel is afgebroken bezig bent dood te gaan, al zijn dat ook geen leuke dingen, het is vooral de angst om dood te gaan in een grote groep.
Grote groepen!
Als ik dan toch dood moet, mag ik dan een beetje PRIVACY?! _{(En daarom zijn Bunisessclass-tickets, als je erbij stil staat, hun geld dubbel & dwars waard).}

Als de passagiers dan toch massaal dood gaan, is er niemand die na kan vertellen hoe belachelijk jij je hebt aangesteld

Hallo!

Goodmorning!

De zon schijnt!

Shanhai ligt aan mijn voeten, zo'n 77 verdiepingen lager, en ik werd net wakker van het Chinese kamermeisje dat haar verbaasde Chinese gezichtje om de hoek van de deur stak: 10.00 uur alweer... D. zou mij om 07.00 uur wakkermaken... we zouden samen ontbijten... en daarna was het plan dat hij ging werken, terwijl ik me zo'n 20 verdiepingen lager in het zweet zou werken met een spartaans-Chinese workout in de gym.

Laat ik dat nu dan maar gaan doen. Daarna ga ik... een tweedaagse rondreis maken door het hotel, schat ik - het is een intimiderend groot & onoverzichtelijk doolhof van gangen en lounges en spa-afdelingen en restaurants en clubs en massageruimtes en God weet wat ze allemaal nog meer hebben verstopt in deze wolkenkrabber, dus het zal wel even zoeken zijn naar een mooi & rustig plekje voor mijzelf & mijn laptop.

Ah, goedemorgen. De zon schijnt hier niet.

quote:

Op maandag 12 december 2005 03:44 schreef cioran63 het volgende:
Ah, goedemorgen. De zon schijnt hier niet.

Ha Cioran! Even zwaaien:

Maar het is geen 'bruin-word'- zon... het is koud. Ik bedoel vliegtuigkoud, of 77e verdieping-koud, want ik zit naast het raam, hoog in de lucht, en ik overweeg mijn ski-uitrusting aan te trekken, als ik die bij me had tenminste...

Ha! Ga je ook nog in de stad een beetje rondlopen en foto's maken? Kun je daar ook hond eten?

quote:

Op maandag 12 december 2005 03:52 schreef cioran63 het volgende:
Ha! Ga je ook nog in de stad een beetje rondlopen en foto's maken? Kun je daar ook hond eten?

Ja, dat ga ik ook allemaal doen. Maar vandaag heb ik gereserveed voor het mijzelf wegwijs maken in het hotel; je moet nooit teveel willen of te hard van stapel lopen... en ik hou erg van hotels, ik ga het onderste uit de kan halen... ze hebben hier een lounge, bijvoorbeeld, waar vier Chinese meisjes op een podiumpje Chinese muziek maken met een Chinese gitaar en een Chinese panfluit en een Chinees pianootje en dan nog een grappig Chinees instrumentje dat eruit ziet als een harp, maar het is geen harp, er komen de meest merkwaardige, hoge Chinese tonen uit... dus daar wilde ik ook wel even rustig de tijd voor nemen.

Gisteren heb ik steak gegeten. Misschien was het hondensteak, maar dan wel de meest verrukkelijke hondensteak van heel Shanghai.

Ik heb ontbeten, ik heb mijn gympak aangetrokken, ik ga nu naar:

http://shanghai.grand.hyatt.com/shagh/photo_24.html

en daarna ga ik naar:

http://shanghai.grand.hyatt.com/shagh/photo_25.html

Vanaf 214 euro, valt nog mee die kamers. Veel plezier!

Zeg, wat ik me zo afvraag - misschien heb ik het gemist ergens hoor - maar wat heb je eigenlijk tegen Madame gezegd dat je ging doen? Moet je dan niet au-pairen nu?

quote:

Op maandag 12 december 2005 05:50 schreef Maggie het volgende:
Zeg, wat ik me zo afvraag - misschien heb ik het gemist ergens hoor - maar wat heb je eigenlijk tegen Madame gezegd dat je ging doen? Moet je dan niet au-pairen nu?

D. heeft alles in goede banen geleid. Hij heeft tegen Madame gezegd dat ik een week naar Bali ben om mijn vader & de secretaresse te verrassen tijdens hun overwinteringsexpeditie.

Ik moet wel au-pairen; ik au-pair deze week exclusief op D.

Deze ochtend in de gym was een bijzondere ervaring. Ik had de hele ruimte voor mij alleen, samen met de zes Chinese instructeurs die mij geen van zessen konden uitleggen hoe de ingenieuze fietsmachine werkte: "Yes, yes," riepen ze, terwijl ze wild met hun hoofd knikten. "Thank you. Very nice." Wel konden ze alle zes heel goed met nieuwe handdoeken komen aandraven, en met nieuwe flesjes water, en ze konden ook heel mysterieus & Chinees naar mij glimlachen, terwijl ik fanatiek op de knoppen drukte en uiteindelijk een loodzwaar fietsprogramma afwerkte, waarbij ik de Himalaya heb beklommen - een goed begin van de dag, kortom. Het uitzicht op de skyline van Shanghai was adembenemend.

Ook in het zwembad was ik alleen. Samen met de Chinese badmeester, die mij vanuit zijn ooghoeken scherp in de gaten hield, want hij was nog niet vergeten hoe D. en ik gisteren op een onbewaakt moment hadden geprobeerd samen weg te glippen naar de hottub, dat wil zeggen naar de mannen-hottub, want alles gebeurt hier gescheiden: douchen, hottubben, stomen, bubbelen. "You are a man," zei hij tegen D., en tegen mij: "You are not a man." Daar viel weinig tegen in te brengen.

Na het Turkse stoombad & de 'cold plunge' & het bubbelbad kwam ik net terug op de kamer, om te ontdekken dat mijn laptop een griezelige infectie heeft.

Ik ben al even langgeweest in het officecentre, met de vraag of het vriendelijke Chinese 'office'-team mijn laptop kon genezen, maar opnieuw was het: "Yes, yes. Thank you," en: "Have a nice day, Miss."
"My laptop has a virus," zei ik langzaam.
"Yes, Miss. You're welcome, Miss."
"An infection," probeerde ik. "My laptop. An infection."
"You have a nice day, Miss."
"No, not a nice day. An in-fec-tion."
"That's okay."
"Oh? You think so?"
"Have a nice stay at Grand Hyatt Shangai, Miss."

Eens kijken of ik dit kan posten...

Het begint al donker te worden buiten. Ik had net een stukje geschreven, maar dat is verloren gegaan in de Chinese atmosfeer...

even kijken wat er nu gebeurt.

Hij doet wel raar, mijn laptop. Maar dat schijnt erbij te horen, met een virus.

CONVERSATIE MET D. (LEVEL 56)

"Die skyline, Nadine! Kijk dan naar die skyline!"
"Mooi," zei ik terwijl ik een hapje proefde van de rauwe tonijntartaar. Lekker.
"Hier gebeurt het! Kijk dan naar die skyline, dit is het centrum van de wereld! Dit is de stad waar het allemaal gebeurt! Voel je het?"
"Wat?"
"De hartenklop van Shanghai," zei D. "Voel dan!"
"Het heeft wel iets van New York."
"New York?"zei hij lachend. "New York is passé. Voorbij. Het is over en sluiten maar, in New York. Shanghai is de stad van de gouden bergen!" Hij wenkte de ober om een nieuwe fles wijn te bestellen. "Gouden bergen!"
Ik knikte.
"Hier gaat het gebeuren. Deze week nog!"
"En ik ben erbij."
"Jij bent erbij, Nadine. We gaan het samen doen. We zijn een team, jij en ik. We gaan ze pakken, die Chinezen. We leggen ze tussen de notenkraker. We schudden ze leeg."
"Tot op de bodem."
"Jij begrijpt het, Nadine. Jij begrijpt het tenminste."
"Het zou nogal dom zijn om het niet te begrijpen."
"Exact. Morgenavond zijn we los."
"Wat moet ik doen?"
"Lachen. Zo simpel is het."
"Lachen," zei ik. "En verder?"
"Zeggen dat je ze komt helpen. Dat horen de Chinezen graag: dat je speciaal uit Nederland bent gekomen om ze te helpen. Dat is het geheim van zaken doen: een helpende hand bieden, en er zelf in geloven."
"Waar het gaat het eingelijk om? Om wat voor deal?"
"Geld," zei D. "Het gaat altijd om geld. Dollars. Euro's. De rest is bullshit. Het gaat om veel, heel veel geld en dat kunnen we hier halen. Ze komen erin om, de Chinezen. Ze stikken erin. Ze moeten er vanaf. Nou, dat kan. Dat is geen enkel probleem."
"Lijkt me niet, nee."
"Wij zijn de lulligsten niet, Nadine. Wij komen ze helpen, zo moet je het zien. Zij willen van hun geld af, en wij hebben de oplossing."
"Wij zijn dus, als ik het goed begrijp, een soort A-team."
"Zo is het. Het A-team uit Nederland."
"Mag ik die neger zijn?" vroeg ik.
"Van mij wel."

"Om hoeveel geld gaat het?" informeerde ik.
"Veel."
"Hoeveel?"
"Bakken," zei D., en hij grijnsde.
"Bakken en bakken," vulde ik aan.
"En nog meer bakken."
"En één klein bakje voor mij," zei ik.
"Groot," glimlachte D.
"Een groot bakje is nog beter."
De ober bracht onze steaks, volgens D. waren het de beste steaks ter werleld, en ik moest hem gelijk geven. Alweer.
"Je kunt me op mijn woord geloven," zei hij. "Ik weet alles van steaks."
"En van hotels."
"Ja," zei D. "En van geld verdienen."
"Van auto's."
"Van vrouwen," ging hij door. "En sex."
"Jezus, wat weet jij eigenlijk veel."
"Hou op, ik word er zelf wel eens moe van. Wat gaan we eigenlijk doen met al dat geld, heb je daar al over nagedacht?"
"We gaan aan zee wonen," zei ik. "In een strandhuis."
"En dan?"
"We maken ons onvindbaar!" riep ik. "We verdwijnen. We verbreken al het contact met de buitenwereld. Eerst zullen we in 'Opsporing verzocht' komen, maar de week erna zal de presentator met een bedrukt gezicht in de camera zeggen dat er helaas niet één bruikbare tip bij de redactie is binnengekomen, en die gang van zaken zal hij 'heel uizonderlijk' noemen, en 'heel verontrustend', maar daarna wordt het stil. En het blijft stil. Ze kunnen ons niet vinden. Ze weten niets van ons geheime strandhuis."
"Lekker, de hele dag zwemmen," zei D.
"En boeken lezen."
"Geld opmaken."
"Eten."
"We kunnen een nieuwe identiteit aannemen," opperde D.
"Ja! Ik neem blond haar!"
"Ik word rentenier!"
"Ik ook!"
"Dat kan niet," zei D. "Jij wordt al seksslaaf."
"Oh... Okay."
We zoenden, eerst lachend, met onze ogen open, en ik zag hoe de grote Chinese familie aan de belendende tafel demonstratief de andere kant uit ging zitten kijken, van dit obscene gedoe was de famille nombreuse duidelijk niet gediend, maar als vanzelf werden onze zoenen onstuimiger, zo onstuimig dat D. even leek te vergeten waar we waren, hij liet zijn hand in de V van mijn T-shirt glijden, en in mijn bh, en hij probeerde mij tegen zich aan te drukken, maar de stoelen... de stoelen zaten in de weg, we vielen bijna op de grond, en de Chinese familie was opgestaan, ze pikten het niet, ze wenkten de ober, maar de ober durfde geen stappen te ondernemen, hij stond er een beetje ontheemd bij, ontheemd in zijn eigen restaurant, maar wij waren te dronken en te vrolijk en te opgewonden om ons van wie dan ook iets aan te trekken, wij zoenden alsof er God weet wat vanaf hing: onze dromen, het geld, het strandhuis... en uiteindelijk kwam de ober toch een discreet seintje geven: "Sir... please, Sir?" en Daniël pakte mijn hand en trok me mee, we zoenden in de lift en op de gang en in onze kamer, en we lieten ons op het bed vallen en de rest van de nacht vertelden we elkaar wat we met het geld gingen doen, we hijgden het en we kreunden het en we fluisterden het en we steunden het en we schreeuwden het en daarna nog eens, en nog eens wat harder.

[ Bericht 1% gewijzigd door Nadine26 op 12-12-2005 11:38:33 ]

quote:

Op maandag 12 december 2005 05:13 schreef cioran63 het volgende:
Vanaf 214 euro, valt nog mee die kamers. Veel plezier!

D. heeft gistermiddag nog op alle mogelijke manieren geprobeerd de prijs omlaag te krijgen: "I've stayed here a thousand times," en: "Check your computer, the last time I stayed here was in july, I had a better price in July," en: "Look at my wife, she can get really nasty if you don't give us a better deal," en: "Oh, there we go: she's getting nasty now, I told you so..." en: "Let me see the manager," en: "Sir, we stay in one of your best rooms, you can give us a good price," en: "Die kut-Chinezen ook altijd!"

Later, tijdens onze strooptocht op de 'Open Market', had hij meer succes met afdingen. We hebben cadeautjes voor zijn kinderen gekocht: een zingende pop, twee bontmutsen, een aantal kinderhorloges, oorwarmers in de vorm van olifantjes, glitterpennen, voetbalshirts, enzovoort. Het is een behoorlijke beproeving om je langs de kraampjes te worstelen, want om de paar meter hangt er weer een Chinees aan je been: "Lady, lady! You wanna see bag? Watch? Oh Lady, you wanna see nice watch?"

Net belde D. Hij komt me ophalen voor de Belangrijke Ontmoeting met de Chinese zakenman die van gekkigheid niet meer weet hoe hij van zijn geld af moet komen. We gaan hem helpen. Het komt goed. Hij kan vannacht tegen zijn vrouw zeggen dat de redding nabij is.

quote:

Op maandag 12 december 2005 07:54 schreef Nadine26 het volgende:
D. heeft alles in goede banen geleid. Hij heeft tegen Madame gezegd dat ik een week naar Bali ben om mijn vader & de secretaresse te verrassen tijdens hun overwinteringsexpeditie.

Waarop Madame vermoedelijk heeft gedacht: "Merkwaardig dat ik dit verneem van Daniël i.p.v. Nadine zelf. Merkwaardig dat Nadine haar familie nu bezoekt i.p.v. met de komende feestdagen."

quote:

Op maandag 12 december 2005 11:08 schreef Nadine26 het volgende:
... en de rest van de nacht vertelden we elkaar wat we met het geld gingen doen, we hijgden het en we kreunden het en we fluisterden het en we steunden het en we schreeuwden het en daarna nog eens, en nog eens wat harder.

Kezen als Chinezen ... blijkbaar ligt dat niet aan het Chinese ras maar aan de Chinese ambiance.

quote:

Op maandag 12 december 2005 12:06 schreef Nadine26 het volgende:
... want om de paar meter hangt er weer een Chinees aan je been: "Lady, lady! You wanna see bag? Watch? Oh Lady, you wanna see nice watch?"

Dat doet mij denken aan: "Sir, sir! You wanna see my sister? Oh Sir, you wanna see my pretty sister?"

Nadine, ik hoop dat jouw PC blijft functioneren opdat jouw mooie verhalen blijven verschijnen.
Veel plezier en goede zaken en veel plezier.

quote:

Op maandag 12 december 2005 23:34 schreef Gajus het volgende:
Waarop Madame vermoedelijk heeft gedacht: "Merkwaardig dat ik dit verneem van Daniël i.p.v. Nadine zelf.

Ik heb haar zelf ook nog gesproken; ze vond het 'leuk' voor me, en D. heeft geregeld dat de 'oudere dame' die wel vaker bij hen oppast, deze week mijn honneurs waarneemt (ik bedoel mijn honneurs bij Madame thuis )

quote:

Merkwaardig dat Nadine haar familie nu bezoekt i.p.v. met de komende feestdagen."

Ja, dat is wel merkwaardig. Daar heb ik niet bij stilgestaan, aangezien wij thuis nooit zoveel aan de 'feestdagen' deden; wij hadden ook geen boom, want een boom... dat doe je niet. Dat kan je niet maken, een normaal mens bespaart zichzelf die afgang, enzovoort. Het zou in werkelijkheid dus ook niet bij me opkomen om mijn vader met kerstmis te bezoeken, en andersom zou hij het mij waarschijnlijk verbieden, mocht ik plannen in die richting hebben.

quote:

Dat doet mij denken aan: "Sir, sir! You wanna see my sister? Oh Sir, you wanna see my pretty sister?"

Ja!
Daarover later meer.

quote:

Nadine, ik hoop dat jouw PC blijft functioneren opdat jouw mooie verhalen blijven verschijnen.

Goed nieuws: nadat ik gisteren een van mijn legendarische woedeuitbarstingen kreeg, ben ik opnieuw bij het officecentre langsgegaan, en wat Daniël mij al had gezegd bleek waar: als de Chinezen niet luisteren, moet je schreeuwen. Dan luisteren ze wel. Mijn laptop is genezen! Hij draait weer als een Chinees zonnetje!

quote:

5-daagse verwachting for Shanghai

Di 41 ° | 32 ° Helder

Wo 41 ° | 32 ° Helder

Do 41 ° | 30 ° Helder

Vr 41 ° | 32 ° Helder

Za 42 ° | 32 ° Helder

Niet slecht, die weersvoorspelling. Of is het juist goor en stinkend warm daar? Ik bedoel, wat is de gevoelstemperatuur?

quote:

Op dinsdag 13 december 2005 04:55 schreef JAM het volgende:

[..]

_{Psst! Ik had je op ICQ gegooid, is dat okay?}

_{Prima, ik zal hem eens aanzwengelen.}

IK MIS HAAR

En iedereen denkt natuurlijk dat het abnormaal is hoe ik me gedraag, mijn zus & mijn broer & mijn vrienden, ze denken allemaal dat het me niks kan schelen, en mijnheer W. denkt het ook - dat ik geen gevoel heb omdat ik me kennelijk in anderhalf uur over mijn moeders dood heb heengezet, zo gemakkelijk gaat dat, ze praat er niet over en ze huilt niet in het openbaar en als je vraagt hoe het gaat, dan is het altijd: 'Goed,' en: 'Het gaat wel, hoor,' en ze maakt een plezierreisje naar Shanghai met een vent die ze nauwelijks kent, het avontuur - ze heeft het alweer zo druk met plezierreisjes en vreemde kerels en -

Oh, ik mis haar.
Sinds D. en ik uit Amsterdam zijn vertrokken, zaterdagmiddag rond een uur of halfdrie, heb ik mijn hand al een paar honderd keer in mijn tas laten glijden en in mijn tas zit mijn mobieltje, koud, en ik klem het in mijn hand, ik klem het net zo lang in mijn hand tot het warm wordt, en ik kan haar niet bellen om te zeggen dat ik naar China ga, dat ik in China ben, in Shanghai: "Mama, ik ben er! Ik ben in Shanghai!"
Ik heb mijn zus gebeld. Ze lag te slapen.
Wie kan ik bellen?

Mijnheer W. wilde er laatst ook wel eens het fijne van weten. Dat is natuurlijk zijn vak, het fijne willen weten van mijn leven, zoals hij ook het fijne wil weten van de levens van zijn andere patiënten, dat maakt het meteen ook zo tragisch. Of zinloos. Ik heb niet de behoefte om het fijne te vertellen, alleen omdat het nu eenmaal de afspraak is. Alsof het mijnheer W. ook maar een zak kan schelen, wat ik zeg. Of doe. Of denk.
Maar afspraak is afspraak. Niet kinderachtig doen.

Dus volgens jou is dat reisje naar China niet de zoveelste vlucht?
Dat zeg ik niet. Ik zeg niet dat het geen vlucht is, ik bedoel: dat kan best. Ja. Dat kan heel goed. Ik denk het wel, eerlijk gezegd. Maar mij maakt het niet uit. Maakt het eigenlijk wat uit?

Die vraag moet je zelf beantwoorden.
Ja. Dat zat erin.

Wat?
Dat ik het zelf moet doen. Maar kijk, zo is het met alles. Dat vind ik ook niet erg; ik weet allang dat ik het uiteindelijk allemaal zelf moet doen, daar kijk ik niet van op. Ik doe het ook zelf. Ik neem mijn eigen beslissingen. Ik ga naar China. En ik weet best dat mensen denken, en dat u denkt, dat ik alleen naar China ga om niet na te hoeven denken. Dat het beter zou zijn om rustig aan te doen. Het een plekje geven, heet dat.

En?
Nou, hoe mensen dat noemen: 'Het een plekje geven,' dat is niet mijn manier.

Wat is jouw manier, Nadine?
Dat weet ik niet. We wachten het af. We zullen het zien. Ik bedoel: ik kan het wel een plekje geven, op een actieve, bewuste manier, maar dat zijn Blokker-emoties.

Wat bedoel je?
Blokker-emoties. Goedkoop, ze maken het na in China. Het kost niks. Maar het lijkt net echt. Van een afstandje zijn Blokker-emoties nauwelijks te onderscheiden van echte emoties, u zou voor de grap eens op Internet moeten kijken. Engeltjes. Engeltjes doen het goed. Fantastisch. Engeltjes en gedichtjes die door iemand anders zijn geschreven - zo ziet pre-fab rouwverwerking eruit. Dát is: 'Het een plekje geven'. Daarna heb je er geen omkijken meer naar.

Hmm.
Niet dat er iets mis mee is.

Niet?
Nee. Ik vind van niet. Er is alleen iets mis mee voor mij. Dat is het verschil. Ik denk dat mijn moeder iets beters verdient dan een kerstengeltje van de Blokker. Laatst stuurde een vriendin van mijn moeder mij een rouwbrief, heel lief, heel mooi, en die brief eindigde met een gedichtje dat die vrouw had gehoord op een andere begrafenis. Het was zo'n mooie begrafenis geweest, schreef ze. En zo'n mooi gedichtje. Nou ja, dat was het ook.

Maar?
Nou: een ándere begrafenis. Dat schreef ze er zelf bij, dat ze het op een andere begrafenis had gehoord. Dat detail had ze ook weg kunnen laten. Ik bedoel: je schrijft zo'n brief, je wilt dat gedichtje citeren, en je kunt ook denken: ik doe net alsof ik diep in mijn geheugen heb gegraven, op zoek naar dat ene gedichtje dat ik ooit... lang geleden... en dat me zo sterk doet denken... Nou ja. Kleine moeite. Ik zou dat wel gedaan hebben. Maar blijkbaar maakt het niet uit. Het doet er niks toe, waar dat gedichtje vandaan komt. Dat vind ik gek.

Van jou had dat gedichtje niet gehoeven?
Oh, het maakt me niks uit. Het maakt me echt helemaal niks uit wat andere mensen doen. Het is goed bedoeld, dat weet ik best. Het is onmacht, onkunde, weet ik veel. Maar dat heb ik zelf ook. Het maakt me niks uit. Ik zeg alleen... ik denk... ik doe het op mijn eigen manier. En ik ga me daar niet voor verontschuldigen. Dat doe ik niet. Ik heb nog nooit zo sterk gevoeld dat ik het zó moet doen. Dat is de dood. Of wat de dood met je doet. Met mij, in elk geval. Keihard. Maar het is allemaal glashelder. Ik zie het heel scherp.

Heb je de dood van je moeder wel aanvaard?
Ja en nee. Maar vooral nee, omdat iedereen weet wat er is gebeurd. Hoe het is gegaan. Dat wist mijn moeder zelf ook, en misschien... ik denk dat het misschien wel een troost voor haar is geweest, hoe dubbelzinnig dat ook klinkt, dat zij zo is genaaid door het leven. Ja kijk, als het zó gaat... dan kun je alleen maar denken: 'Mooi is dat.' Wat kun je denken? Dat je bent genaaid. En dat is een troost, want je wist niet dat het zo kon gaan, daar had je echt geen rekening mee gehouden, maar het gaat wél zo. Ze is doodgegaan van verdriet. Van wrok. Van verbittering.

Ze had kanker, heb je gezegd.
Ja, natuurlijk. Pancreaskanker. Je mag het nooit hardop zeggen, en ik heb het er ook nooit met mijn moeder over gehad, en de huisarts wilde er ook niets van weten, de huisarts zei op een bepaald moment tegen mijn moeder: 'Oh, dat is zó gevaarlijk, dat is zó eng... er is geen enkel wetenschappelijk onderzoek dat die theorie onderschrijft, dus daar wil ik geen woord over horen,' en mijn moeder zat met tranen in haar ogen, want zij wilde er ook geen woord over horen, wij wilden er geen van allen een woord over horen, maar wij wisten... iedereen wist het. Hoe het zat. Sommige dingen weet je gewoon. Mijn moeder heeft na de scheiding vier jaar lang in totale verbittering geleefd. Totále verbittering. Ze was woedend. Verkrampt. Razend. Ze heeft mijn vader zo verschrikkelijk gehaat, echt gehaat, om wat hij haar had aangedaan, daar kon ze niet mee leven. En ze heeft er nooit met hem over willen praten, daar was ze te trots voor. Ze heeft het ingeslikt en toen is het gaan tieren daarbinnen. Wij wisten het al. Wij zeiden wel eens tegen elkaar: "Ze maakt zichzelf ziek,' en: "Ze gaat er nog eens dood aan." En na een tijdje was het pancreaskanker.

Het is inderdaad een gevaarlijke theorie.
Tijdens de crematie barstte iedereen los. We hebben het er al die maanden nooit over gehad. Nooit. Sommige dingen zijn onbespreekbaar, die zijn te erg. Maar tijdens de crematie hoorde je iedereen fluisteren: "Dit had nooit mogen gebeuren," en: "Hij heeft haar vermoord." Hij, dat is mijn vader.

Geloof jij dat ook?
Ik? Nee. Dat geloof ik helemaal niet. Hoe hij er zelf over denkt, dat is weer een ander verhaal. Hij heeft zich na de crematie, toen er zo'n receptie was, bij de kapstokken verstopt. Dat hoorde ik trouwens pas later. Ik zag hem nergens, ik heb tijdens die receptie ongeveer tweehonderdvijftig mensen van mijn lijf af moeten slaan, ik werd gék van al die lui, maar ik begreep pas later dat ze niet met mijn vader wilden praten, en dus stortten ze zich allemaal op mij. En op mijn broer en zus, maar vooral op mij, omdat ik had gespeeched. En mijn vader, die stond bij de kapstokken. Zo'n beetje half weggedoken onder de natte regenjassen. Ja, hij wist ook wel wat er werd gezegd. Het punt is... mensen zijn gek. Ziek. Gestoord; er waren mensen bij, die weigerden hem een hand te geven. Iemand zei tegen hem: "Zo Robert, dat is niet zo mooi, hè? Wat jij hebt aangericht, dat is niet zo mooi."

En nu?
Nu niks. Ik ben moe, ik heb geen zin meer om te praten. Ik ga naar China. Volgende week ziet u mij dus niet.

Je lijkt er goed mee om te gaan.
Ja?

Nuchter, analytisch.
Oh, ja. Dat is ook wel zo. Soms. Ik zie het allemaal wel, hoor. Ik kan het best beredeneren. Een plekje geven, zeg maar. Als mensen ernaar vragen, geef ik het in zes zinnen een plekje, en dan zeggen ze: 'Je gaat er goed mee om, zeg.' Maar ik mis haar. Ik mis het om belangrijk te zijn in haar leven. Zij vond mij belangrijk. Alles wat ik deed, was voor haar belangrijk. Ik telde, voor haar. Ik mis haar.







[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 13-12-2005 08:50:04 ]

Natuurlijk mis jij haar, nu en voor altijd. Maar dit wrede gemis wordt gaandeweg overstemd door de tedere herinneringen van jullie samenzijn.
_{overigens, grandioos verwoord: geen woord te veel, geen woord te weinig}

quote:

[_{overigens, grandioos verwoord: geen woord te veel, geen woord te weinig}

Ja, dat is duidelijk en waar.

quote:

Op dinsdag 13 december 2005 04:54 schreef cioran63 het volgende:

Niet slecht, die weersvoorspelling. Of is het juist goor en stinkend warm daar? Ik bedoel, wat is de gevoelstemperatuur?

Het is hier striemend koud. Het legertje hotelportiers draagt bontmutsen, om je een idee te geven. Ik wil ook wel zo'n bontmuts. Zo'n Russische, met van die oren eraan. In deze kou ben je dan echt geen fashion victim.

quote:

Op dinsdag 13 december 2005 09:05 schreef Nadine26 het volgende:

[..]

Het is hier striemend koud. Het legertje hotelportiers draagt bontmutsen, om je een idee te geven. Ik wil ook wel zo'n bontmuts. Zo'n Russische, met van die oren eraan. In deze kou ben je dan echt geen fashion victim.

O, ja, ik zie het, de temperaturen waren niet in Celcius natuurlijk, dom. Dan is het zelfs onder nul daar.

Is jouw reis en eigenlijk jouw hele levenshouding dan niet eigenlijk gewoon een resolute weigering verbitterd te zijn?

Had je trouwens die speech ergens geplaatst? Heb ik dat gemist? Of vond je dat te persoonlijk?

Beste Nadine, het is helemaal geen grap zoals andere forumleden al schreven. Rothschild en Bach bestaat echt en ik ook. Wil je zo vriendelijk zijn naar mijn emailadres katrien@rothschildenbach te schrijven of je het dagboek (uiteraard vijrblijvend) naar ons toe zou willen sturen ter lezing?
IVriendelijks,

correctie katrien@rothschildenbach.nl

quote:

Op dinsdag 13 december 2005 16:40 schreef dagboek het volgende:
... je het dagboek (uiteraard vijrblijvend) naar ons toe zou willen sturen ter lezing?

Ter lezing van het Dagboek volstaat het aanklikken van de volgende links:
Dagboek van een kindermeisje
Dagboek van een kindermeisje (Deel 2)
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Dagboek van een kindermeisje (deel 4)
Dagboek van een kindermeisje (deel 5.)

quote:

Op woensdag 14 december 2005 01:32 schreef Gajus het volgende:

Ter lezing van het Dagboek volstaat het aanklikken van de volgende links:
Dagboek van een kindermeisje
Dagboek van een kindermeisje (Deel 2)
Dagboek van een kindermeisje (Deel 3)
Dagboek van een kindermeisje (deel 4)
Dagboek van een kindermeisje (deel 5.)

Wow! Wat véél!
En dan zijn er mensen die zeggen dat ik niks met mijn leven doe, dat ik de boel laat versloffen...