Vanmiddag is de huisarts langs geweest. Die wilde dat hij foto's ging laten maken van zn maag en zo. Dat gaat dus morgen gebeuren. Eigenlijk pas over 4 weken, maar mijn nichtje werkt op die afdeling en heet dus nog een gaatje gevonden. Dus daar gaan ze morgen heen.
Maar mijn moeder komt net mijn kamer op en zei dat ze met pap naar de huisartsenpost ging. Daar zijn ze dus nu heen. Ik weet verder ook niet wat er is, ik heb niet meer gehoord. Mijn pa stond net beneden wel voor de spiegel zijn haar te doen
vreemd genoeg... Ik voel me nu niet op mn gemak. Mijn pa is nooit ziek, nouja bijna nooit. 3 jaar geleden heeft ie iets gehad wat hier op leek, en dat waren nierstenen. Dat schijnt dit dan weer niet te zijn. Ik ben nogal bang nu, ik weet niet wat ik moet doen. Ik kan niets doen, alleen maar naast de telefoon zitten wachten.
En niet gelijk doemdenken he, daar voel je je alleen maar naarder van.. het kan vanalles zijn, of misschien wel helemaal niks 
[ Bericht 25% gewijzigd door #ANONIEM op 13-10-2005 22:47:43 ]
quote:Dat doe ik dus wel. Hij moet bijna doodgaan wil ie een dag thuisblijven. Dat de huisarts moet komen is uitzonderlijk. Dus ja, ik doe wel doemdenken. Ik weet niet wat er is....Op donderdag 13 oktober 2005 22:46 schreef heaven7 het volgende:
Bah wat naar! Veel sterkte ermee hoor
quote:Het is alleen maar een advies hoorOp donderdag 13 oktober 2005 22:48 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Dat doe ik dus wel. Hij moet bijna doodgaan wil ie een dag thuisblijven. Dat de huisarts moet komen is uitzonderlijk. Dus ja, ik doe wel doemdenken. Ik weet niet wat er is....
quote:wat nou, ik heb toch niet gezegd dat ik je je advies kwalijk neem ?Op donderdag 13 oktober 2005 22:50 schreef heaven7 het volgende:
[..]
Het is alleen maar een advies hoor
Mocht het zo zijn dat hij daar (ziekenhuis) moet blijven, dan zou ik als ik jou was je er iets dieper op orienteren zodat je weet wat het is en wat ze gaan doen en zo. Verder wens ik je vanuit mijn lederen bureaustoel heel erg veel sterkte en zo.
Ook veel sterkte voor je paps, hoop dat het goedkomt !
quote:Ik moet dr even de kans geven wat te laten horen. Als ik tussen half 12 en 12 nog niets gehoord heb rij ik erheen.Op donderdag 13 oktober 2005 23:05 schreef SadKingBilly het volgende:
Sterkte, da's het enige wat we hier voor je kunnen doen. Eventueel kun je naar het ziekenhuis gaan, je moeder zal niet continu bij hem mogen blijven misschien heeft ze steun aan je als je er ook bent
quote:Als je er naar toe moet rijden let dan wel op dat je niet te hard of anders dan normaal gaat rijden door omstandigheden!Op donderdag 13 oktober 2005 23:06 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Ik moet dr even de kans geven wat te laten horen. Als ik tussen half 12 en 12 nog niets gehoord heb rij ik erheen.
en verder sterkte man
quote:Er was hier geen ambulance. Ze zijn gewoon met hun eigen auto dr heen gegaan. Pap stond net beneden met zn jas aan zn haar te doen. Ze gingen ook naar de huisartsenpost, niet naar de 1e hulp. Ik vind t maar niks...Op donderdag 13 oktober 2005 23:09 schreef NootjesBV het volgende:
mn pa moest ook een keer naar het ziekenhuis, schijnt dat de ambulance hier met toeters en bellen aankwam, maar ben dr doorheen geslapen, volgende morgen maakte mn moeder me wakker en vond ik allemaal spuiten beneden. Maar alles is goed gekomen en sterkte
Hij is bij de huisartsenpost geweest. De huisarts daar heeft de chirurg in t ziekenhuis gebeld. Hij is nu in t ziekenhuis. De chirurg is er ook. Waarschijnlijk moet hij daar blijven. Het is dus ernstig...ik heb net mn nichtje aan de telefoon gehad, die daar dus werkt (Maar nu thuis is). Zij wist ook niet. Er gaat bloed geprikt worden maar de uitslag daarvan duurt een uur. Ik kan ondertussen niets doen. Heb wel t nr van de 1e hulp gekregen, want ik kan ook zelf bellen als t me te lang duurt. Mja, kan nu toch nog niet.
Shit...dit gaat niet goed
Beste gewenst voor je pa.
quote:Zou een huisarts die diagnose niet moeten kunnen stellen dan ? 3 jaar geleden heeft ie nierstenen gehad. Leek erg op dit, maar volgens mijn moeder zijn dit geen nierstenen...ik weet t niet. Ik kan er wel heen gaan, maar dat schiet niet op want daar kan ik ook niets bereiken...Op donderdag 13 oktober 2005 23:40 schreef sooty het volgende:
Niet overdrijven. Klinkt als een maagzweer.
Beste gewenst voor je pa.
Maar niet meteen het ergste denken, hoe moeilijk dat ook is.
.quote:Op donderdag 13 oktober 2005 23:02 schreef Peewee het volgende:
Ik heb nare herinneringen aan verhalen als deze,.. Maar daarmee zal ik je niet opzadelen!
Mocht het zo zijn dat hij daar (ziekenhuis) moet blijven, dan zou ik als ik jou was je er iets dieper op orienteren zodat je weet wat het is en wat ze gaan doen en zo. Verder wens ik je vanuit mijn lederen bureaustoel heel erg veel sterkte en zo.
............... dito Succes ermee/ Je kan niets meer doen dan hem steunen en helpen. Sterkte in iedergeval.
quote:Dat is meestal in een ziekenhuis.Op donderdag 13 oktober 2005 23:35 schreef CoolGuy het volgende:
De chirurg is er ook. Waarschijnlijk moet hij daar blijven.
Als het echt ernstig zou zijn lag hij nu wel onderhand op de IC.
quote:niet in alle gevallen helaas.Op vrijdag 14 oktober 2005 02:16 schreef static het volgende:
Als het echt ernstig zou zijn lag hij nu wel onderhand op de IC.
Hoe gaat het nu met je vader? Nog wat gehoord? Weten ze al wat het is?
Sterkte!
quote:Dat klopt. Mja. Ik heb wel nieuws. Ben niet naar het ziekenhuis gegaan. Mijn moeder heeft nog een keer gebeld toen ik al niet meer online was. Eigenlijk niet echt wat nieuws te vertellen, het was meer dat ze wat afleiding zocht. Ik ben op een gegeven moment in slaap gevallen, maar werd om 02:06 wakker van gestommel.Op vrijdag 14 oktober 2005 02:01 schreef Barcelona het volgende:
Ik kan me een exact vergelijkbaar topic van jou herinneren, maar dan een jaar geleden ongeveer. Ging ook over je pa, maar toen over z'n longen. Sterkte iig!
Mijn ouders waren thuis gekomen. Mijn pa was dus ook thuis. Ze hebben niets kunnen vinden. Ze schijnen wel alles onderzocht te hebben. Anyway, ze moeten dus vanmorgen (nu ongeveer) terug naar het ziekenhuis. Alle tests worden herhaald. Toen ik vanmorgen opstond om te gaan werken was mijn moeder ook net beneden. Heb ik gevraagd hoe het ging, en hij sliep. Hij heeft geslapen vanaf t moment dat ze thuis waren. Hij heeft nog wel steeds pijn.
Ik hoop maar dat ze wat vinden. Dit is ook niets zo natuurlijk
Heb mijn nichtje al gebeld die daar werkt, en die belde dr man, die dus ook in t ziekenhuis werkt en daar nu ook aan t werk is, en als ze eventueel wat hoort, dan belt ze me terug. Mja, das beter dan niets.
Ik word alleen gek van dat klote wachten
quote:He bah. Vervelend dat je zit te wachten, en maar niets hoortOp vrijdag 14 oktober 2005 15:43 schreef CoolGuy het volgende:
Nog geen nieuws verder. Heb al ik weet niet hoe vaak naar huis gebeld, maar er neemt niemand op. Ze moesten vanmorgen in t ziekenhuis zijn om half 10. Het is nu kwart voor 4 en ik heb nog niets gehoord. Het duurt te lang.
Heb mijn nichtje al gebeld die daar werkt, en die belde dr man, die dus ook in t ziekenhuis werkt en daar nu ook aan t werk is, en als ze eventueel wat hoort, dan belt ze me terug. Mja, das beter dan niets.
Ik word alleen gek van dat klote wachten
Ik hoop voor je dat je goed nieuws te horen krijgt.
Sterkte ermee
Sterkte hoor, dit zijn enge dingen...
Maar je maakt er wel een beetje drama van hoor, iedereen moet wel eens naar het ziekenhuis omdat ie zich niet o.k. voelt, ga je nou maar druk maken als je te horen krijgt dat daar reden voor is
quote:Kun je wel! Ben er voor hem!
[ Bericht 74% gewijzigd door Mylene op 14-10-2005 20:20:16 ]
quote:Op vrijdag 14 oktober 2005 19:03 schreef Chr0nicle het volgende:
Het is absoluut vervelend, dus allereerst sterkte !
Maar je maakt er wel een beetje drama van hoor, iedereen moet wel eens naar het ziekenhuis omdat ie zich niet o.k. voelt, ga je nou maar druk maken als je te horen krijgt dat daar reden voor is
quote:Op vrijdag 14 oktober 2005 20:05 schreef LvA het volgende:
Hallo mensen, ik ben de vriendin van CoolGuy, en hij is hier net weggegaan.. Zijn vader heeft waarschijnlijk kanker... Het is nog niet zeker, maar de kans was groot. Maandag wordt er verder onderzoek gedaan..Ik weet niet zo goed wat ik moet doen, ik ken zijn vader niet echt. Hij is net in paniek hiernaartoe gekomen, maar is nu dus weer bij z'n ouders.. Ik kan m niet helpen..
. Die twee reacties onder elkaar...Wel erg man, sterkte.
.TS & familie: heel veel sterkte... Hopelijk komt er iets minder ernstigs uit de test maandag!
quote:om twee uur snachts sturen ze nog iemand terug uit het zieken huis? of bedoel je 2 uur smiddagsOp vrijdag 14 oktober 2005 08:52 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
. Ik ben op een gegeven moment in slaap gevallen, maar werd om 02:06 wakker van gestommel.
Mijn ouders waren thuis gekomen. Mijn pa was dus ook thuis. Ze hebben niets kunnen vinden. Ze schijnen wel alles onderzocht te hebben. Anyway, ze moeten dus vanmorgen (nu ongeveer) terug naar het ziekenhuis.
quote:IdemOp donderdag 13 oktober 2005 23:02 schreef Peewee het volgende:
Ik heb nare herinneringen aan verhalen als deze,.. Maar daarmee zal ik je niet opzadelen!
TS, heel veel sterkte voor jou en je familie! Ik hoop voor je dat de diagnose, wat die ook is, meevalt. Ik heb zoiets ook met mijn vader meegemaakt en ik weet hoe schokkend en onwerkelijk dit is.
Wat kanker betreft, daar heb ik in mijn familie genoeg ervaring mee, eerlijk gezegd vooral slechte, maar dat zegt natuurlijk niks over jou pa, kanker is niet altijd het einde vergeet dat niet!
Sterkte!quote:Op donderdag 13 oktober 2005 23:25 schreef allsystemshalt het volgende:
Sterkte en beterschap voor je pa.
Ik hoop echt dat je vader er over heen komt
. morgen wordt z'n vader opgenomen, voor iig een week. dan worden er scans gemaakt om te zien hoe erg het nou precies is enzo.. daarna zien we wel weer verder..Heb het pas geleden nog van dichtbij meegemaakt (longkanker), helaas zonder goede afloop.
Kanker is echt een rotziekte.....
Hoop dat jullie ondanks alles de moed erin houden, nogmaals veel sterkte
. quote:Ik dacht hetzelfde, maar wilde het al niet opschrijven......
quote:Het is nog niet zeker dat het daar zit begrijp ik, dus ik hoop dat het toch iets/ergens anders is.Op zondag 16 oktober 2005 16:42 schreef Kimmster het volgende:
[..]
Ik dacht hetzelfde, maar wilde het al niet opschrijven......
1 ding wat je nooit mag doen als je pa kanker heeft, is de hoop opgeven! mijn buurman heeft in 10 jaar tijd op 3 plaatsen kanker gehad (het waren geen uitzaaien van elkaar, echt 3 keer op verschillende plaatsen), en die is er weer bovenop gekomen! Het heeft lang voor hem geduurt, een pretje was het niet, maar altijd blijven hopen en nooit de moed opgeven!
als je de moed opgeeft, ben je verloren, je kan jezelf weer beter denken, en dan komt het allemaal goed!
echt hardstikke veel sterkte CoolGuy en LvA
quote:same hereOp zondag 16 oktober 2005 17:21 schreef maple-leaf het volgende:
shit te heftig eigelijk door bad memories, maar heel veel sterkte en niet opgeven!!!
ts en vriending veel sterkte gewenst.
quote:Heel aardig van je bedoeld, maar je moet beseffen dat er vormen van kanker (zeker als het al is gemetastaseerd) zijn waar je gewoon de lul bent, dan helpt positief denken niet tot heel weinig. Mijn vader had ook een positieve houding, tot op het punt dat hij de behandelende artsen toen het weer begon te groeien gesmeekt heeft om nog een chemokuur. Die hebben ze ook gegeven, maar hij was binnen een maand dood.Op zondag 16 oktober 2005 17:14 schreef steve2003 het volgende:
hey man, ontzettend veel sterkte....
1 ding wat je nooit mag doen als je pa kanker heeft, is de hoop opgeven! mijn buurman heeft in 10 jaar tijd op 3 plaatsen kanker gehad (het waren geen uitzaaien van elkaar, echt 3 keer op verschillende plaatsen), en die is er weer bovenop gekomen! Het heeft lang voor hem geduurt, een pretje was het niet, maar altijd blijven hopen en nooit de moed opgeven!
als je de moed opgeeft, ben je verloren, je kan jezelf weer beter denken, en dan komt het allemaal goed!
echt hardstikke veel sterkte CoolGuy en LvA
Hoop is een mooi en goed iets, maar je moet oppassen dat het geen valse hoop is. Je kan altijd hopen op een meevaller, maar acceptatie van de situatie is belangrijker als de diagnose de fase IIIa en hoger is. Dan kan je tenminste alles op tijd afronden en vrede met de gebeurtenissen krijgen, anders zit je achteraf vol spijt over de dingen die je had kunnen doen en zeggen maar het niet gedaan hebt.
Zo ben ik niet met mijn vader op de foto gegaan omdat ik hem niet het gevoel wou geven dat hij afgeschreven was (en in de stille hoop dat het allemaal wel goed zou komen). Ik beschouw die houding van mij als een van de grootste fouten van mijn leven tot nu toe.
CoolGuy en LvA, nogmaals heel veel sterkte, ik hoop voor jullie dat het op tijd is ontdekt zodat dit verhaal nog goed af kan lopen.
quote:Uhm, waarom is dit precies nog erger? Ik lees uit je verhaal dat je zusje het heeft overleefd? dus....Op dinsdag 18 oktober 2005 02:30 schreef DR878 het volgende:
Veel sterkte coolguy, ik heb ook zoiets soortgelijks meegemaakt maar nog erger dan dit. Mijn zusje van 5 ging naar school en toen ik met me pa ( ik was toen 13) haar op gingen halen en toen me zusje op de ahcterbank ging zitten, zat ze zo'n beetje als een zombie kwijlend niet reagerend voor haar uit te staren , ze reageerde nergens meer op. Dus mijn pa ging dus met 120 km/h de stad door naar de huisarts , die niet wist wat er met d'r aan de hand was. Dus ze lag 2 weken in het ziekenhuis waaronder 4 dagen met 41 graden koorts. Ze had een onbekende zeldzaam virus dat alleen bij kinderen voorkwam, maar ik kan begrijpen hoe moeilijk et is.
Ik snap je niet helemaal geloof ik.
Het dochtertje van mijn broer (toen anderhalf) heeft ook een maand met hersenvliesonsteking in het ziekenhuis gelegen, waarvan meer dan een week op het randje van leven en dood. Ze heeft het overleefd, ja, het was een kutperiode, maar alles is goed en ik zal NOOIT durven te beweren dat het erger is dan verhaal van de TS. Vind ik een extreem botte uitspraak.
Ben ik voor het eerst weer even. Ik heb dit topic wel af en toe bekeken maar was niet in staat om te reageren. Mijn vriendin heeft dat blijkbaar wel gedaan. Pap voelt zich niet ziek. Hij is kapot van t nieuws, en wij ook, maar hij voelt zich niet ziek. Hij heeft nergens pijn of wat dan ook. De buikpijn waar ie voor ging is over.
Hij ligt nu in t ziekenhuis. Ze gaan alles onderzoeken. Vrijdag hebben ze foto's gemaakt van zijn longen, thorax (dacht dat dat de slokdarm was?) en dat was allemaal schoon.
Wat ik heel gek vind is dat in het bloed niets te zien is. Gewoon niets. Ik dacht altijd dat er in t bloed iets te zien zou zijn. Er is dan zon kaartje waarop vanalles aan te kruisen is om t bloed op te onderzoeken. en daar is zowat alles op aangekruisd, en er was niets te vinden. 3 weken geleden toen ie naar de huisarts ging voor zijn griep hetzelfde. Niets te vinden.
Dat bloed kunnen ze blijkbaar ook onderzoeken op de leverfunctie of weet ik veel wat, iig iets met de lever, en ook dat was goed. Maw, die bloedonderzoeken halen dus geen fuck uit. Waarschijnlijk komt het van de bijbal af, en volgens een kennis van mijn ouders, die arts is en gepromoveerd op zaadbalkanker of zo, is dat nog enigzins gunstig omdat dat dan een milde vorm zou zijn of zo. Ik weet t niet. Ik durf niet te hopen, want de klap is dan straks des te harder.
Mijn ouders hebben het al opgegeven. Mijn moeder is een wrak en ik eigenlijk ook. Pap ligt nu in t ziekenhuis. Ik ben er gisteren met mam geweest, en hij was wel iets opgewekter. Dat is op zich wel prettig maar toch... Het idee wat hier bestaat is dat er dus niets meer aan te doen is en dat het met een paar weken/maanden afgelopen is.
Ow ja, er was een dermatoloog geweest omdat ineens werd gevonden dat hij zoveel moedervlekken had. Daar was dus niets aan de hand. Hij had ook een plekje op zijn neus. Ook niets. Zijn lymfeklieren in de hals, onder de oksels en in zijn liezen zijn ook onderzocht. Ook niets. Ik heb vannacht weer voor het eerst thuis geslapen. Naast mam. Afgelopen dagen bij mijn vriendin geslapen. Ik was in blinde paniek als ik wakker werd. Nu is dat niet meer. Ik moet sterk zijn voor mam. Ik heb geen broers of zussen, dus ik moet mam opvangen. Moeilijk.
Ik weet niet wanneer ik hier weer reageer. Als ik t niet doe vermoed ik dat mn vriendin af en toe wat post. Ik laat wel weer wat weten als ik er toe in staat ben.
Ow ja, t bloed; sommige waarden waren echt HEEL erg licht verhoogd. Maar de arts die dat dus zag zei doodleuk tegen pap en mam "dat is niets, daar hoeven we echt geen alarm over te slaan"
Klootzak. Als t verhoogd is is t verhoogd kuttekop Maar ja, er is dus nu nog vaker t bloed onderzocht met dezelfde resultaten, en ze blijven zeggen "in t bloed is niets te vinden". Ik snap dat echt niet. Gelukkig is t nu zo, dat de vrouwelijke arts waar ik t net over had getrouwd is met een man die in t ziekenhuis werkt waar pap ligt. Hij is radioloog, schijnbaar ontzettend goed in zijn vak en heel erg secuur. Hij werkt ook in een ander ziekenhuis maar houdt de situatie van dichtbij in de gaten. Omdat pap een aantal onderzoeken moet ondergaan moeten die dus gepland worden. Daarvoor moeten wel aanvragen ingediend worden anders gebeurd er niets. Hij heeft al gebeld of dat gebeurd was, en gebeurd er iets niet dan regelt hij het. Pap vind dat wel een prettig idee.
quote:Ik snap het niet helemaal meer. Hij heeft zeker weten kanker maar ze kunnen niet vinden waar? En hoe weten ze dan dat er niets meer aan te doen is?Op dinsdag 18 oktober 2005 11:01 schreef CoolGuy het volgende:
Hoi,
Ben ik voor het eerst weer even. Ik heb dit topic wel af en toe bekeken maar was niet in staat om te reageren. Mijn vriendin heeft dat blijkbaar wel gedaan. Pap voelt zich niet ziek. Hij is kapot van t nieuws
In ieder geval sterkte, maar vergeet niet aan jezelf toe te komen. Ik begrijp dat je sterk wilt/moet zijn voor je moeder, maar je bent zelf ook niet van staal. Gelukkig heb je een lieve vriendin zo te lezen
Wees er voor hem en hoop op het beste.
Mijn pa heeft ook kanker (prostaatkanker) en heeft veel uitzaaiingen en is ongeneeslijk ziek verklaard.
quote:Hij heeft kanker. Ze weten dat er iets op de lever zit maar dat is niet de bron. Ze hebben dus vanalles onderzocht waaronder het bloed een aantal keren, maar daar is niets in te vinden. Ze hebben het gezien op een echo. Daarna is de molen gaan draaien. Het bloed blijft goed terugkomen. Er heeft niemand gezegd dat er niets meer aan te doen is, wij zijn daar heel erg bang voor.Op dinsdag 18 oktober 2005 11:13 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Ik snap het niet helemaal meer. Hij heeft zeker weten kanker maar ze kunnen niet vinden waar? En hoe weten ze dan dat er niets meer aan te doen is?
In ieder geval sterkte, maar vergeet niet aan jezelf toe te komen. Ik begrijp dat je sterk wilt/moet zijn voor je moeder, maar je bent zelf ook niet van staal. Gelukkig heb je een lieve vriendin zo te lezen
Mijn vriendin is idd een schat.
Probeer zolang er niks zeker is en de artsen hem niet opgeven goede moed te houden. Positief blijven denken maakt het stukken draaglijker (zover dat kan). Mocht je vader opgegeven worden, wat ik absoluut niet hoop voor je, zeg dan de dingen die je nog wilde zeggen. Praat over hoe mooi vroeger was en geniet van de laatste momenten. Je helpt je vader veel kans ook meer door sterk te zijn.
Maar geef iig de moed nog niet op. Het menselijk lichaam kan veel hebben en zoals ik het lees is je vader een taaie. Veel sterkte toegewenst.
Edit: Lees net dat er alleen nog maar geconstateerd is dat het kanker is. Met de huidige technieken betekent dat nog niet het einde. De nieuwe vriendin van mijn vader heeft borstkanker gehad en die is een half jaar geleden genezen verklaard. Blijf positief en geef niet op.
[ Bericht 6% gewijzigd door roos1986 op 18-10-2005 11:59:30 ]
quote:Ah okay, duidelijk.Op dinsdag 18 oktober 2005 11:47 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Hij heeft kanker. Ze weten dat er iets op de lever zit maar dat is niet de bron. Ze hebben dus vanalles onderzocht waaronder het bloed een aantal keren, maar daar is niets in te vinden. Ze hebben het gezien op een echo. Daarna is de molen gaan draaien. Het bloed blijft goed terugkomen. Er heeft niemand gezegd dat er niets meer aan te doen is, wij zijn daar heel erg bang voor.
Mijn vriendin is idd een schat.
Op zich is het goed nieuws dat het bloed schoon is (want als het in het bloed zit dan zit het op den duur overal
) Het is alleen vervelend dat de bron maar niet boven water komt zo...Nogmaals sterkte en hou ons op de hoogte he!
Maar wat ik niet helemaal snap: alleen omdat je mensen in het ziekenhuis kent, heeft je vader eerder zijn onderzoeken mogen ondergaan? Bij mijn moeder was de situatie zo nijpend dat ze supersnel te werk gingen.
quote:sorry , ik bedoelde t.o.v de eerste post van coolguy niet de laatsteOp dinsdag 18 oktober 2005 09:26 schreef freecell het volgende:
[..]
Uhm, waarom is dit precies nog erger? Ik lees uit je verhaal dat je zusje het heeft overleefd? dus....
Ik snap je niet helemaal geloof ik.
Het dochtertje van mijn broer (toen anderhalf) heeft ook een maand met hersenvliesonsteking in het ziekenhuis gelegen, waarvan meer dan een week op het randje van leven en dood. Ze heeft het overleefd, ja, het was een kutperiode, maar alles is goed en ik zal NOOIT durven te beweren dat het erger is dan verhaal van de TS. Vind ik een extreem botte uitspraak.
, mijn excuses hiervoor, had niet door dat zijn vader kanker had quote:Als jij denkt dat jij het beter weet dan die arts, dan moet je hem dat even meldenOp dinsdag 18 oktober 2005 11:01 schreef CoolGuy het volgende:
. Begrijpelijke reactie waarbij emotie de overhand heeft. Een verhoging betekent meestal niet direct dat er iets aan de hand is. Er zijn bepaalde waarden waarbinnen iets kan vallen ze hebben een eigen marge waarbinnen je nog 'gezond' verklaard wordt.Sterkte
quote:Als je moeder bij de Douglas o.i.d. werkt krijg je toch ook zoveel procent korting ?Op dinsdag 18 oktober 2005 12:11 schreef _Arual_ het volgende:
Mijn moeder had vlekken op haar lever, uitzaaiingen van iets waarvan de bron onvindbaar was. Uiteindelijk bleek er een tumor in haar darmen te zitten. Een zware operatie volgde, vervolgens een nog zwaardere chemokuur. Een hoop astronautenvoer en morfine, en mijn moeder was dood. Had mijn moeder niet zes jaar geleden maar nu deze vorm van kanker gehad, dan had ze een grotere kans op overleven gehad.
Maar wat ik niet helemaal snap: alleen omdat je mensen in het ziekenhuis kent, heeft je vader eerder zijn onderzoeken mogen ondergaan? Bij mijn moeder was de situatie zo nijpend dat ze supersnel te werk gingen.
Vele onderzoeken later erachter gekomen dat het van een melanoom was, maar de moedervlek konden ze niet terugvinden. Kan zelfs in je darmen zitten of zelfs verdwijnen zeg maar, terwijl de uitzaaiingen zich wel verspreiden.
M'n moeder had nog chemo's gehad, maar waren niet aangeslagen. Ze had een zeldzame vorm kanker zeg maar. Ze is alles bij elkaar zo'n 9 maanden ziek geweest tot ze overleed.
Maar kanker in je lever beloofd weinig goeds.
quote:Dat vind ik toch echt van een heel ander kaliber. Dit gaat om het leven van mensen.Op woensdag 19 oktober 2005 09:01 schreef ForumGek het volgende:
[..]
Als je moeder bij de Douglas o.i.d. werkt krijg je toch ook zoveel procent korting ?
Bij mijn vader was longkanker geconstateerd die al was uitgezaaid naar de lymfeklieren (hij ging naar de dokter omdat hij pijn in z'n arm had vanwege die opgezette lymfeklier
) Omdat ik alleen hiermee ervaring heb weet ik niet hoe het met andere vormen van kanker zit, maar ik hoop voor jou dat ze snel met de definitieve diagnose op de proppen komen en dat je vader nog kan genezen. Kanker hoeft met de huidige medische kennis niet meer een doodvonnis te zijn.CoolGuy, vriendin en familie, nogmaals heel veel sterkte.
quote:Het is bij ons in het ziekenhuis standaard de procedure dat dit soort ziektes met spoed worden behandeld. Zo krijg je de resultaten van een biopsie binnen een dag weer terug. Maar het helpt wel als je mensen in zo'n ziekenhuis kent, omdat mijn moeder in dat ziekenhuis werkt waar mijn vader behandeld werd kreeg hij wel een beetje een VIP-behandeling van de verpleging, behandelende artsen en voedingsassistentes.Op woensdag 19 oktober 2005 10:42 schreef _Arual_ het volgende:
[..]
Dat vind ik toch echt van een heel ander kaliber. Dit gaat om het leven van mensen.
Maar ik moet zeggen, dat hangt wel van de persoon af, niet van de functie. Mijn moeder komt overal en kent iedereen in dat ziekenhuis, en mensen mogen haar (en mijn vader) ook erg graag. Het halve ziekenhuis kwam dan ook bij de condoléance aanzetten. Het is al bijna een jaar geleden en nog hebben sommige verplegers, co-assistenten en artsen over mijn vader die op z'n sterfbed nog grapjes zat te maken.
quote:Volgens mij heeft hij niet eerder zijn onderzoeken mogen ondergaan maar is het zo dat ze mensen kennen die de boel in de gaten zouden houden. Maar vaak is dat ook nog eens een 'gezegde' en kunnen ze ook niet heel erg veel. Een planning die vol zit, zit nou eenmaal vol.Op woensdag 19 oktober 2005 10:42 schreef _Arual_ het volgende:
Dat vind ik toch echt van een heel ander kaliber. Dit gaat om het leven van mensen.
Ik kan me wel voorstellen dat er 'voordeeltjes' zijn als iemand wacht op een onderzoek en er valt een gaatje dat je sneller iemand ertussen stopt die je kent dan iemand at random.
Bij mijn vader is dat ook gebeurd (en dat bleek achteraf zijn redding) niet omdat hij de radioloog/planner daar kende, maar omdat hij er al zo vaak was geweest en die jongen vond dat het nu wel lang genoeg duurde, dus die heeft toen zijn best gedaan snel een afspraak te maken.
Het bleek uiteindelijk dat mijn vader een (lekkend) aneurisma had, en langer wachten had wel eens fataal geweest kunnen zijn.
Maar volgens mij is het echt niet zo dat mensen met kennissen sneller geholpen worden. Bij de diagnose fase van kanker wordt sowieso de vaart er aardig ingezet omdat het nou eenmaal zo is dat hoe sneller een diagnose hoe sneller de behandeling gestart kan worden.
quote:Mijn vader is wel degelijk sneller geholpen. Het onderzoek voor zijn testikels stond niet voor gisteren gepland. Gisteren was gewoon een 'lege' dag. Wij waren er om half 3, das het begin van t bezoekuur, en 3 uur stond die betreffende arts aan het bed. Nadat mijn vader had gezegd dat het vandaag (dus gisteren) niet spannend was omdat er niets gebeurde en hij dat vreemd vond omdat hij had verwacht dat een echo van zijn testikels wel zou kunnen is die arts weggelopen om dat te regelen. Nog geen 20 min later werd ie opgehaald voor dat onderzoek.Op woensdag 19 oktober 2005 13:05 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Volgens mij heeft hij niet eerder zijn onderzoeken mogen ondergaan maar is het zo dat ze mensen kennen die de boel in de gaten zouden houden. Maar vaak is dat ook nog eens een 'gezegde' en kunnen ze ook niet heel erg veel. Een planning die vol zit, zit nou eenmaal vol.
Ik kan me wel voorstellen dat er 'voordeeltjes' zijn als iemand wacht op een onderzoek en er valt een gaatje dat je sneller iemand ertussen stopt die je kent dan iemand at random.
Bij mijn vader is dat ook gebeurd (en dat bleek achteraf zijn redding) niet omdat hij de radioloog/planner daar kende, maar omdat hij er al zo vaak was geweest en die jongen vond dat het nu wel lang genoeg duurde, dus die heeft toen zijn best gedaan snel een afspraak te maken.
Het bleek uiteindelijk dat mijn vader een (lekkend) aneurisma had, en langer wachten had wel eens fataal geweest kunnen zijn.
Maar volgens mij is het echt niet zo dat mensen met kennissen sneller geholpen worden. Bij de diagnose fase van kanker wordt sowieso de vaart er aardig ingezet omdat het nou eenmaal zo is dat hoe sneller een diagnose hoe sneller de behandeling gestart kan worden.
Anyway, zijn testikels zijn oke. Vandaag heeft hij een coloscopie gehad. Das dus een darmonderzoek waarbij ze met een of ander ding de anus ingaan om te onderzoeken. Volgens de arts een vervelend onderzoek, maar dat viel reuze mee. Mijn pa heeft er eigenlijk niets van gemerkt. De darmen zijn oke, daar is ook niets aan de hand hebben we straks gehoord.
Morgen krijgt ie een CT scan. Wederom was hier de aanvraag niet voor ingediend, en zonder die aanvraag gebeurd er niets. Dat is dus ook gemeld aan die arts en dat onderzoek staat nu voor morgen geregeld. Ik ben stiekem toch blij dat we die mensen kennen, want het geeft een stukje...vertrouwen zeg maar. De vrouw van die arts is zelf ook arts, gepromoveerd op bepaalde vormen van kanker, en heeft al een aantal keren gebeld naar hier gebeld. Een hele warme, hartelijke vrouw.
Wat mijn vader ook voor vorm van kanker heeft, ze heeft ons op het hart gedrukt dat zij een beroep zal doen op haar medische kennissenkring om mijn vader de beste zorg te geven die mogelijk is, uitgevoerd door de topspecialisten op dat gebied. Nu zijn wij bij de doop van hun kind geweest, waar wij ons niet echt op ons gemak voelden. Niet omdat het geen aardige mensen zijn, maar wij zijn maar gewoon 'klootjesvolk' zeg maar, terwijl de bezoekers daar dus stuk voor stuk allemaal arts zijn, specialist op een of ander gebied, en toch van een ander...ja...niveau.
Ik ben heel blij dat we die mensen kennen nu, gewoon omdat ze altijd doen wat ze zeggen, en nu zeker. Dat wil niet zeggen dat mijn vader te redden is, maar de gedachte dat er toch sneller deuren opengaan die anders (nog) gesloten zouden blijven is bemoedigend, en geeft mentaal gezien een stukje rust.
Andere mensen lopen dood te gaan omdat jouw vader zo nodig iemand kent.......
Oke, zo'n vaart hoeft het niet te gaan, maar ik ken wel iemand voor wie de hulp te laat kwam omdat ze Prins Bernard eerst een behandeling gingen geven.
Maja, sterkte ermee hoor! Hopen dat het allemaal meevalt.
quote:Wat is er erg aan dat iemand de beste zorg krijgt?Op woensdag 19 oktober 2005 16:59 schreef Zweefvliegje het volgende:
Sorry, maar dit vind ik erg........
Andere mensen lopen dood te gaan omdat jouw vader zo nodig iemand kent.......
Oke, zo'n vaart hoeft het niet te gaan, maar ik ken wel iemand voor wie de hulp te laat kwam omdat ze Prins Bernard eerst een behandeling gingen geven.
Maja, sterkte ermee hoor! Hopen dat het allemaal meevalt.
Dat niet iedereen die krijgt terwijl dat wel de bedoeling is, dát is erg!
TS, eigenlijk goed nieuws he, dat het allemaal nog steeds schoon is? De onzekerheid is niet weg, dat weet ik, maar ik hoop dat je er een lichtpuntje in kunt zien.
quote:Wat erg is is dat mijn vader kanker heeft.Op woensdag 19 oktober 2005 16:59 schreef Zweefvliegje het volgende:
Sorry, maar dit vind ik erg........
Andere mensen lopen dood te gaan omdat jouw vader zo nodig iemand kent.......
Oke, zo'n vaart hoeft het niet te gaan, maar ik ken wel iemand voor wie de hulp te laat kwam omdat ze Prins Bernard eerst een behandeling gingen geven.
Maja, sterkte ermee hoor! Hopen dat het allemaal meevalt.
Wou jij soms zeggen dat als een familielid van jou in de positie van mijn vader was, en jullie hadden dergelijke kennissen, dat jullie daar dan niets mee gedaan hadden omdat dat 'niet eerlijk' is ?
t is aan de ene kant positief dat er veel uitgesloten kan worden.
maar aan de andere kant is het ook eng dat ze nog niet gevonden hebben waar het vandaan komt.
is het nou wel of niet zeker dat het in de lever zit, want dat begrijp ik niet goed uit je post.
heel veel sterke ts. goed gehandeld.
quote:Nouja,..Op woensdag 19 oktober 2005 17:13 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Wat erg is is dat mijn vader kanker heeft.
Ik had al eens op je eerste pagina gereageerd. Toen schreef ik iets over "nare herinneringen" welke door jouw verhaal in mij op kwamen. Helaas heb ik moeten lezen dat jouw vader hetzelfde heeft als dat de mijne destijds had.
Toen ik las over iets over deuren die anders gesloten blijven, had ik het idee dat je denkt dat artsen deze dicht houden voor anderen. Maar stel je er maar niet teveel van voor, want artsen zullen altijd (doen alsof ze) al het mogelijke voor een patient doen. Dat is hun werk. Meer dan het mogelijke en dat wat ze constateren kunnen ze niet. Maar dat terzijde,..
Ik wens je (jullie) heel erg veel sterkte in de komende periode.
Hopelijk blijf je een beetje in dit topic posten, zodat jij het een beetje van je af kunt schrijven en anderen het weer kunnen lezen en indien nodig je een beetje kunnen steunen. Aan je familie en vriend(inn)en heb je het meeste.
Succes!
Waarom toch altijd dat wantrouwen van mensen tegenover de artsen en alles wat met de medische wereld (of moet ik zeggen maffia
) te maken heeft?Zeg het me alsjeblieft want ik snap het echt niet.
Waarom zou een arts er baat bij hebben om iemand onnodig te laten lijden en sterven? Daar heeft toch NIEMAND wat aan, artsen zijn gewoon mensen hoor, die vinden het echt niet tof om zoveel mogelijk dooie patiënten te hebben
quote:ze doen ook al het mogelijke, maar je hoort zoveel verhalen dat er dingen weggelaten worden uit het medisch dossier als er bijvoorbeeld fouten zijn gemaakt ( ook al zijn deze menselijk) ik ben daar ook heel erg bang voor bij mijn vader, dat er fouten zijn gemaakt, ik ga zijn medisch dossier opvragen maar ja wat heb je er eigelijk aan"?Op donderdag 20 oktober 2005 01:43 schreef BBQ-kip het volgende:
Waarom zou een arts doen alsof, doen alsof ze al het mogelijk voor een patiënt doen wat binnen hun mogelijkheden ligt?
Waarom toch altijd dat wantrouwen van mensen tegenover de artsen en alles wat met de medische wereld (of moet ik zeggen maffia
Zeg het me alsjeblieft want ik snap het echt niet.
Waarom zou een arts er baat bij hebben om iemand onnodig te laten lijden en sterven? Daar heeft toch NIEMAND wat aan, artsen zijn gewoon mensen hoor, die vinden het echt niet tof om zoveel mogelijk dooie patiënten te hebben
quote:Hehe, daar doel ik ook op...Op woensdag 19 oktober 2005 17:04 schreef Mwanatabu het volgende:
[..]
Wat is er erg aan dat iemand de beste zorg krijgt?
Dat niet iedereen die krijgt terwijl dat wel de bedoeling is, dát is erg!
(knip)
quote:Ik geef je groot gelijkOp woensdag 19 oktober 2005 17:13 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Wat erg is is dat mijn vader kanker heeft.
Wou jij soms zeggen dat als een familielid van jou in de positie van mijn vader was, en jullie hadden dergelijke kennissen, dat jullie daar dan niets mee gedaan hadden omdat dat 'niet eerlijk' is ?
Had ik de mogelijkheid gehad in zo'n geval, had ik exact hetzelfde gedaan quote:sterkte..Op dinsdag 18 oktober 2005 11:01 schreef CoolGuy het volgende:
Ow ja, er was een dermatoloog geweest omdat ineens werd gevonden dat hij zoveel moedervlekken had. Daar was dus niets aan de hand. Hij had ook een plekje op zijn neus. Ook niets. Zijn lymfeklieren in de hals, onder de oksels en in zijn liezen zijn ook onderzocht. Ook niets. Ik heb vannacht weer voor het eerst thuis geslapen. Naast mam. Afgelopen dagen bij mijn vriendin geslapen. Ik was in blinde paniek als ik wakker werd. Nu is dat niet meer. Ik moet sterk zijn voor mam. Ik heb geen broers of zussen, dus ik moet mam opvangen. Moeilijk.
quote:Op donderdag 20 oktober 2005 07:54 schreef maple-leaf het volgende:
[..]
ze doen ook al het mogelijke, maar je hoort zoveel verhalen dat er dingen weggelaten worden uit het medisch dossier als er bijvoorbeeld fouten zijn gemaakt ( ook al zijn deze menselijk) ik ben daar ook heel erg bang voor bij mijn vader, dat er fouten zijn gemaakt, ik ga zijn medisch dossier opvragen maar ja wat heb je er eigelijk aan"?
! Jij bent een giller, als jij ook maar íets begrijpt van wat er in dat dossier staat dan krijg je van mij een lollie !Coolguy, zorg dat je veel bij je moeder bent, en d'r veel helpt. Kleine dingen doet, jij bent er kapot van, iedereen, maar ik ben bang zij het meest. En geloof me, die arts die laat zich er om 3uur 's nachts uitbellen om naar jouw vader te gaan als er iets is. Die doen hun best wel, maar begrijp wel dat ze meerdere patiënten hebben liggen.
Sterkte !
quote:Op donderdag 20 oktober 2005 10:42 schreef ForumGek het volgende:
[..]
daar krijg ik hulp bij quote:Maak het jezelf nou niet zo moeilijk...
Vertrouw erop dat de artsen hun werk doen en ga je bezig houden met de belangrijke dingen in het leven, je familie ondersteunen op dit moment dus.
. mijn vriend slaap vanavond hier, in het ziekenhuis was hij ontzettend rustig, koelbloedig bijna. maar ik ben bang dat dat snel genoeg weg gaat.. nogmaals sterkte!
Wat ongelofelijk klote voor jullie!
Heel, heel veel sterkte de komende tijd!
quote:Ben hier even stil van. Wat ontzettend KLOTE!Op donderdag 20 oktober 2005 21:52 schreef LvA het volgende:
Ik kom net van het ziekenhuis af, ik werd 2 uur geleden door mijn vriend gebeld. ze kunnen niks meer voor zijn vader doen.. de uitzaaiingen komen van de alvleesklier af, en daar kunnen ze helemaal niks mee. het kan nu nog worden uitgesteld met chemo's, maar beter wordt ie niet meer
quote:EVEN STILTEOp donderdag 13 oktober 2005 23:02 schreef Peewee het volgende:
Ik heb nare herinneringen aan verhalen als deze,.. Maar daarmee zal ik je niet opzadelen!
Mocht het zo zijn dat hij daar (ziekenhuis) moet blijven, dan zou ik als ik jou was je er iets dieper op orienteren zodat je weet wat het is en wat ze gaan doen en zo. Verder wens ik je vanuit mijn lederen bureaustoel heel erg veel sterkte en zo.
quote:Zo waar...Op maandag 17 oktober 2005 09:21 schreef desaparacido het volgende:
[..]
Heel aardig van je bedoeld, maar je moet beseffen dat er vormen van kanker (zeker als het al is gemetastaseerd) zijn waar je gewoon de lul bent, dan helpt positief denken niet tot heel weinig. Mijn vader had ook een positieve houding, tot op het punt dat hij de behandelende artsen toen het weer begon te groeien gesmeekt heeft om nog een chemokuur. Die hebben ze ook gegeven, maar hij was binnen een maand dood.
Hier een zelfde ervaring...
Heel veel sterkte voor jullie alle drie.
quote:Als ik dit zo weer lees haalt het zoveel oude herinneringen op.Op donderdag 20 oktober 2005 21:52 schreef LvA het volgende:
Ik kom net van het ziekenhuis af, ik werd 2 uur geleden door mijn vriend gebeld. ze kunnen niks meer voor zijn vader doen.. de uitzaaiingen komen van de alvleesklier af, en daar kunnen ze helemaal niks mee. het kan nu nog worden uitgesteld met chemo's, maar beter wordt ie niet meer
Ik kan me bijna niet voorstellen dat er dagelijk mensen door de situatie heengaan, waardoor ik 8 jaar geleden ook ging.
Probeer er voor elkaar te zijn, zoveel mogelijk te lachen tot het einde en zorg ONDANKS dit vreselijk nieuws dat de laatste tijd met elkaar mooi is...Vraag je nooit af "Waarom" ... er is geen reden voor en dus ook nooit een antwoord!
HEEL VEEL SUCCES EN STERKTE!!!!
quote:nou zo moeilijk is het helemaal niet om het te begrijpenOp donderdag 20 oktober 2005 10:42 schreef ForumGek het volgende:
[..]
quote:sterkteOp donderdag 20 oktober 2005 21:52 schreef LvA het volgende:
Ik kom net van het ziekenhuis af, ik werd 2 uur geleden door mijn vriend gebeld. ze kunnen niks meer voor zijn vader doen.. de uitzaaiingen komen van de alvleesklier af, en daar kunnen ze helemaal niks mee. het kan nu nog worden uitgesteld met chemo's, maar beter wordt ie niet meer
quote:Heb precies hetzelfde meegemaakt met mijn vader 3 jaar geleden. Helaas is hij 5 dagen nadat de diagnose gesteld was op 56 jarige leeftijd overleden. (terwijl we 1,5 week daarvoor nog van niets wistenOp donderdag 20 oktober 2005 21:52 schreef LvA het volgende:
Ik kom net van het ziekenhuis af, ik werd 2 uur geleden door mijn vriend gebeld. ze kunnen niks meer voor zijn vader doen.. de uitzaaiingen komen van de alvleesklier af, en daar kunnen ze helemaal niks mee. het kan nu nog worden uitgesteld met chemo's, maar beter wordt ie niet meer
)Heel veel sterkte de komende tijd.
heel heel veel sterkte de komende tijd allemaal.
Weg. En alle nachtelijke, respectloze posts en de begrijpelijke reacties daarop hierna ook.
Niet het topic om met een slok op te gaan verzieken.
[ Bericht 48% gewijzigd door Copycat op 22-10-2005 20:26:51 (Nutteloze reactie verwijderd.) ]
[ Bericht 74% gewijzigd door Copycat op 22-10-2005 20:30:35 (Reactie op verwijderde reactie = weg) ]
quote:Op donderdag 20 oktober 2005 21:52 schreef LvA het volgende:
Ik kom net van het ziekenhuis af, ik werd 2 uur geleden door mijn vriend gebeld. ze kunnen niks meer voor zijn vader doen.. de uitzaaiingen komen van de alvleesklier af, en daar kunnen ze helemaal niks mee. het kan nu nog worden uitgesteld met chemo's, maar beter wordt ie niet meer
ik wens jullie ontzettend veel sterkte en kracht toe.
dit verhaal doet me heel erg denken aan mijn ex-schoonvader die ook aan alvleesklierkanker overleed.
Misbruik een topic als deze svp niet om je eigen frustraties op bot te vieren.
quote:idd trieste luiOp zaterdag 22 oktober 2005 20:37 schreef Copycat het volgende:
Nachtelijke rotposts en reacties daarop zijn verwijderd.
Misbruik een topic als deze svp niet om je eigen frustraties op bot te vieren.
Echt HEEL veel sterkte voor pa, voor jouzelf, je vriendin en de rest van je familie/kennissen!!
Heel veel sterkte gewenst vanaf hier, meer kan ik niet zeggen en ik kan helaas niets voor je doen. Ik kan je alleen maar op het hart drukken om te genieten van alle tijd die je nog samen hebt..
quote:Heel veel sterkte gewenst de komende tijd.Op donderdag 20 oktober 2005 21:52 schreef LvA het volgende:
Ik kom net van het ziekenhuis af, ik werd 2 uur geleden door mijn vriend gebeld. ze kunnen niks meer voor zijn vader doen.. de uitzaaiingen komen van de alvleesklier af, en daar kunnen ze helemaal niks mee. het kan nu nog worden uitgesteld met chemo's, maar beter wordt ie niet meer
Wanneer mogelijk raad ik jullie aan (uit ervaring, mijn vader is 10 jaar geleden overleden aan kanker en mijn ma 5 jaar) om hem naar huis te halen, dat hij zijn laatste momenten in zijn vertrouwde omgeving kan beleven.
quote:Hey CoolGuy en LvA, wat een ongelovelijk kutnieuws is dat.Op donderdag 20 oktober 2005 21:52 schreef LvA het volgende:
Ik kom net van het ziekenhuis af, ik werd 2 uur geleden door mijn vriend gebeld. ze kunnen niks meer voor zijn vader doen.. de uitzaaiingen komen van de alvleesklier af, en daar kunnen ze helemaal niks mee. het kan nu nog worden uitgesteld met chemo's, maar beter wordt ie niet meer
Mijn advies: maak goed gebruik van het uitstel wat de chemo's jullie kunnen geven.
Mijn vader heeft zijn tijd dankzij die chemo's toch nog (iets minder dan) twee jaar kunnen uitrekken (terwijl de mediaan van het sterftecijfer voor mensen met een vergelijkbare longkanker diagnose op 8/9 maanden lag). Daar hebben wij dankbaar gebruik van gemaakt, het gaf mij bijvoorbeeld de kans om hem om namen voor eventuele kleinkinderen te vragen, omdat hij die niet zou kunnen meemaken. Zo had hij toch een voorproefje van de toekomst.
Hij maakte gebruik van die tijd om samen met ons over de Zuid-Hollandse Eilanden te fietsen, om dingen te doen die hij altijd had gelaten omdat hij zo spartaans als de pest was. Het zijn allemaal kleine dingetjes, waar ik ontzettend dankbaar voor ben om het nog gedaan te kunnen en mogen hebben.
Specifiek voor jou LvA, voor jou gaat het ook heel zwaar worden. Terwijl CoolGuy zijn ouders moet opvangen zal jij er voor je vriend willen zijn. Geef het tijdig aan als je het even niet meer trekt, dat is helemaal niet erg, ok? Mensen zullen er namelijk niet zo gauw aan denken dat het voor jou ook heel zwaar zal zijn.
Heel veel sterkte gewenst.
quote:desaparacido, bedankt voor je meelevende reactieOp donderdag 27 oktober 2005 09:33 schreef desaparacido het volgende:
Specifiek voor jou LvA, voor jou gaat het ook heel zwaar worden. Terwijl CoolGuy zijn ouders moet opvangen zal jij er voor je vriend willen zijn. Geef het tijdig aan als je het even niet meer trekt, dat is helemaal niet erg, ok? Mensen zullen er namelijk niet zo gauw aan denken dat het voor jou ook heel zwaar zal zijn.
Heel veel sterkte gewenst.
. ik weet dat komende tijd zwaar zal worden, en Coolguy weet dit ook. maar ik red me wel, als ik het niet meer trek heb ik andere mensen waar ik mee kan praten, zodat ik hem hier niet te veel mee 'lastig val'. wat betreft die chemo, ik weet niet of dit veel zal uitmaken. de chemo zou zijn leven nog 6 weken kunnen verlengen, en hij zal erg ziek worden, met of zonder chemo. ik weet niet of dit is wat hij wil. ik begrijp heel goed wat je bedoelt, maar ik heb het idee dat hij liever gaat zonder veel pijn te hebben (en misschien zelfs denkt aan euthanasie, wat natuurlijk ontzettend dapper is), ook omdat dit alleen maar moeilijk is voor Coolguy en zijn moeder om te zien. dit begrijp ik ook wel. ik ben alleen maar blij dat ik hier niet over hoef te beslissen..
.quote:Drukt je weer met je neus op het feit dat deze k*tziekte (sorry heb er geen ander woord voor) overal om zich heen grijpt en niemand ongemoeid laat.Op donderdag 27 oktober 2005 17:51 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
Wtf, wel raar om dit zo real-life op een forum mee te maken
Mijn advies is hetzelfde als meerderen al gegeven hebben, breng zoveel mogelijk tijd nog door met je vader.
Bespreek nog die dingen met hem die je nog wil bespreken, stel niets uit.
Wat dat betreft is het "goed" dat er meteen gezegd is dat er niets meer aan te doen is en dat er waarschijnlijk met of zonder chemo nog maar 6wkn over blijven.
Mijn oma, en ons allemaal, hebben ze in de waan gelaten dat ze nog een kans had....achteraf hoor je van de artsen dat ze de chemo alleen maar heeft gekregen om de laatste weken zo menswaardig mogelijk te maken.
Hadden we dit geweten hadden we veel meer meer met haar gesproken, ondernomen enz enz.....wij hadden zoiets van "Dat komt wel, als ze weer wat aan de beterende hand is"....die tijd is dus nooit meer gekomen.
Neem dit advies dus aan, doe je het niet krijg je er later gigantische spijt van.
Verder heel veel sterkte gewenst voor jou, je familie en vrienden....
Nogmaals heel veel sterkte toegewenst..
Aan de andere kant voel ik een vreemd soort rust. Net alsof ik het niet kan bevatten. De laatste x dat ik gehuild heb is inmiddels 72 uur geleden of zo. Mam huilt heel veel. Pap ook. Ik niet. Niet als ik thuis ben iig. Toch realiseer ik me wel degelijk dat hij er binnenkort niet meer is.
Ik heb dit hele traject tot nu toe totaal anders gereageerd dan ik had verwacht. Toen we het nieuws kregen in het ziekenhuis was ik van tevoren hysterisch. Toen ik in het ziekenhuis was was ik heel erg kalm. Ik troostte mijn ouders, maar ik huilde niet.
Als ik bij mijn tante ben, waar ik veel mee praat, huil ik wel veel. Dan komt het los. Thuis kan ik het niet vreemd genoeg. Vlak voor we het nieuws kregen was ik bezig de aankoop van een lcd tv + surround set te overwegen. Vreemd genoeg kregen we gisteren reclame in de bus waarin die surround set stond, en ik begon er weer aan te denken. Tot ik besefte wat ik dacht, en kwaad werd op mezelf dat ik daaraan dacht, terwijl dat helemaal niet belangrijk is.
Ik weet niet wat ik allemaal moet typen. Sommige momenten zijn vol emotie. Andere momenten zijn rustig, bijna koud (bij mezelf dan).
Zo te horen verkeer je gewoon nog in een shock toestand, dat is te begrijpen omdat het je zo overvallen heeft. Ik vind dat je je er heel goed onder houdt hoor. Petje áf
quote:Maar als ik het dus goed begrijp was je vader aan het begin dus misselijk enzo, en de eerste controles wezen niets uit, toen werd 'ie weer beter, bleek dat 'ie kanker had, hij heeft nergens last van, maar wel nog 3 maanden te levenOp vrijdag 28 oktober 2005 17:11 schreef CoolGuy het volgende:
Verslagenheid is groot. Pap is niet ziek. Iig, hij heeft geen klachten, en dan ook gewoon 0,0. Dat maakt het des te onwerkelijker dat het over 3 maanden afgelopen is. Ik heb niet veel meer gereageerd hier. Ik kan t niet. Ik lees, mijn vriendin plaatst berichten, maar ik kan t niet opbrengen om te posten.
?Of haal ik nou allemaal dingen door elkaar?
.quote:het is een rotziekte.Op vrijdag 28 oktober 2005 17:37 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
[..]
Maar als ik het dus goed begrijp was je vader aan het begin dus misselijk enzo, en de eerste controles wezen niets uit, toen werd 'ie weer beter, bleek dat 'ie kanker had, hij heeft nergens last van, maar wel nog 3 maanden te leven
Ik wens jou, je familie en je lieve vriendin LvA die er voor voor mijn gevoel voor je zal zijn heel veel sterkte toe de komende tijd. Maak er nog een mooie tijd van samen en zorg ervoor dat je vooral heel veel praat met je vader, zodat je straks geen spijt krijgt van dingen die je nooit met elkaar besproken hebt terwijl je dat toch wilde.
En voor CoolGuy en LvA beiden, en met name voor LvA. Krop geen problemen op. Je valt CoolGuy echt niet lastig als je je emoties met hem deelt. Het lijkt mij voor beiden beter als jullie alles wat nu op jullie af gaat komen gezamelijk doormaken zonder geheimen of opgekropte emoties. Sterkte..
Heel veel sterkte en een dikke knuf!
quote:Het is ook niet te voorspellen hoe je hierop moet reageren, hoe ermee om te gaan.Op vrijdag 28 oktober 2005 17:11 schreef CoolGuy het volgende:
Verslagenheid is groot. Pap is niet ziek. Iig, hij heeft geen klachten, en dan ook gewoon 0,0. Dat maakt het des te onwerkelijker dat het over 3 maanden afgelopen is. Ik heb niet veel meer gereageerd hier. Ik kan t niet. Ik lees, mijn vriendin plaatst berichten, maar ik kan t niet opbrengen om te posten.
Aan de andere kant voel ik een vreemd soort rust. Net alsof ik het niet kan bevatten. De laatste x dat ik gehuild heb is inmiddels 72 uur geleden of zo. Mam huilt heel veel. Pap ook. Ik niet. Niet als ik thuis ben iig. Toch realiseer ik me wel degelijk dat hij er binnenkort niet meer is.
Ik heb dit hele traject tot nu toe totaal anders gereageerd dan ik had verwacht. Toen we het nieuws kregen in het ziekenhuis was ik van tevoren hysterisch. Toen ik in het ziekenhuis was was ik heel erg kalm. Ik troostte mijn ouders, maar ik huilde niet.
Als ik bij mijn tante ben, waar ik veel mee praat, huil ik wel veel. Dan komt het los. Thuis kan ik het niet vreemd genoeg. Vlak voor we het nieuws kregen was ik bezig de aankoop van een lcd tv + surround set te overwegen. Vreemd genoeg kregen we gisteren reclame in de bus waarin die surround set stond, en ik begon er weer aan te denken. Tot ik besefte wat ik dacht, en kwaad werd op mezelf dat ik daaraan dacht, terwijl dat helemaal niet belangrijk is.
Ik weet niet wat ik allemaal moet typen. Sommige momenten zijn vol emotie. Andere momenten zijn rustig, bijna koud (bij mezelf dan).
Dat kan niemand je vertellen, er is geen richtlijn voor.
Ben blij dat je een lieve vriendin hebt en fijne familieleden waar je op terug kunt vallen.
Er is vorige week een leverpunctie gedaan. Mijn ouders moesten vanmorgen de uitslag daarvan gaan halen in een ander ziekenhuis. Er was nl 1 a 2% kans dat het niet die allerernstigste vorm was die men dacht. Welnu, mijn pa valt in die 1 a 2% kans. Er is vanalles besproken vanmorgen, maar ik was er niet bij vanwege werk (zelf voor gekozen, afleiding etc, mijn werkgever gaat er heel erg goed mee om, krijg alle ruimte en medewerking. Hetzelfde geldt voor de klant waar ik zit, geen verplichtingen, ik moet maar kijken of ik kom werken en wanneer)
In het kort valt mijn pa dus in die 1 a 2%. Er is gezegd dat hij ongeneeslijk ziek is, en dat was al wel bekend. Echter, die 3 maanden die hij nog gegeven kreeg was gebaseerd op die ernstigste vorm. Dit kan nu dus ook langer zijn. Let wel, kan. De arts kon niet verklaren waarom mijn vader geen pijn had. Verder heeft hij gezegd dat het een zeldzame vorm is die mijn pa heeft.
Hij krijgt nu een nucleair onderzoek. Het vermoeden bestaat dat het door een of ander hormoon is veroorzaakt, maar hoe en wat moet dus uit dat onderzoek komen. Verder is de Daniel den Hoedt-kliniek ingeschakeld. De resultaten van de test gaan daarnaar toe waar een gespecialiseerde arts op extreem korte termijn de zaak gaat bekijken (thx to die vrouwelijke arts die mijn ouders persoonlijk kennen, want er is vanmorgen contact geweest tussen de arts die de uitslag gaf en die vrouw die mijn ouders kennen, waarop die vrouw dus een naam van een arts heeft aangeraden in genoemde kliniek) en dus kijkt of er eventueel levensrekkende opties zijn.
Het kan nog steeds met 3 maanden afgelopen zijn, maar ik was het meest bang voor de reactie van mijn ouders als ze terug zouden komen. Mijn moeder heeft mij dus straks gebeld en ze klonk eigenlijk normaal. Daarna heb ik mijn vader gesproken en ook hij klonk eigenlijk goed. Het is voor hem nu een stukje minder beklemmend. Dat scheelt al. De mood van mijn vader heeft zijn weerslag op mij.
Ik ben nu een beetje van de kaart. Ik weet niet of ik 'blij' moet zijn of niet. Ik ben iig dankbaar dat mijn vader geen pijn heeft, omdat artsen in het ziekenhuis waar hij onderzocht is hebben aangegeven dat de alvleesklier het orgaan in het lichaam is dat de allermeeste pijn veroorzaakt. Oh ja, over die pijn. Dit hele verhaal begon dus met het feit dat mijn pa 3 weken terug zo'n buikpijn had. Dat is van de alvleesklier afkomstig. Het gekke is, dat hij deze pijn maar 1x per jaar heeft, en dan ook nog maar gedurende 24 uur. Daarna is het over. Dat heeft hij voor het eerst 4 jaar geleden gehad. Toen was hij dus al ziek. Naast die pijn van 24 uur ongeveer heeft hij nooit klachten. Ook nu niet. Hij voelt zich nog steeds niet ziek, of wat dan ook. Daar ben ik erg dankbaar voor.
Hmm, teruglezend nogal een uh..mja, warrige post. Excuses. Wilde gewoon even een update geven.
quote:ik wens jou, je familie en je vader in het bijzonder heel erg veel sterkte toe en laat het hopelijk geneesbaar zijn!
quote:Dat is het dus niet...lezen...Op vrijdag 4 november 2005 14:23 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
ik wens jou, je familie en je vader in het bijzonder heel erg veel sterkte toe en laat het hopelijk geneesbaar zijn!
voor de rest veel sterkte!
quote:ik lees en ken ongelooflijke verhalen wat betreft die ziekte. sterkte dus.
Sjongejonge, wat een mallemolen CoolGuy. Verlies je jezelf niet?
Denk dat je het eerst even een plekje moet geven voordat je kunt beseffen of je nu blij of niet moet zijn. Feit is dat er hard gewerkt wordt voor jullie om erachter komen wat nu precies de status is.
Ik ben blij om te lezendat je baas begrip voor je situatie heeft, zo kan je jezelf ook een beetje afleiden, zonder dat je je schuldig hoeft te voelen dat je gedachten niet helemaal bij je werk zijn.
Heel veel sterkte.
M'n moeder gaven ze 3-6 maanden. Ze heeft uiteindelijk na de uitslag nog bijna 8 maanden geleefd.
En zoalshetis, dit kán niet geneesbaar zijn.
Het enige positieve aan dit hele verhaal is nog dat je de gelegenheid hebt om fatsoenlijk afscheid te nemen... (trust me, dat zou ik zo graag hebben gewild bij een vriend)
Ben wel blij voor je dat je pa geen pijn lijdt en hopelijk vinden ze idd iets om het te rekken. Geniet intussen van elk moment die jullie samen hebben
Sterkte
na de dood is het nog onwerkelijker ,
dat gaat er nooit in. We gaan allemaal een keer maar....je denkt altijd wij niet nog niet...en toch..als het zover is..
trust me ik zag teveel in deze...verloor in 5 jaar tijd8 familieleden...en ik kan er nog niet mee omgaan! denk dat dit nooit overgaat!!!!!!
Ben moe ..gewoon.. en dan krijg je een raar soort humor enzo..
Ik zeg niet dat ts dit krijgt, maar verdomme waarom moeten mensen nu doodgaan?
djezus je familie, je hangouts, je alles.
TS wens je mega veel sterkte, ook al zijn het woorden..het zal er weinig toe doen..
Gelukkig geloof ik in een leven hierna.. want anders was ik nu echt nuts als een deur...
sorry dit triggert me teveel allemaal..
i rest my case
Mijn oma heeft ook kanker (hersentumor) deze heeft allerlei dingen opgegeten. Ze hoort niks meer met het linker oor. Alles is daar weg. Niks meer aan te doen.
Ik wens je Heeel veeel sterkte toe in deze zware tijd.
Geen woorden voor.
Heel veel sterkte en zorg ook goed voor jezelf!!!!!
quote:Ja,..Op zondag 6 november 2005 14:30 schreef Elaine_ het volgende:
... en zorg ook goed voor jezelf!!!!!
'Laat' je vooral niet leven maar leef zoals je denkt dat het het beste voor jezelf en de mensen om je heen is. Doe vooral dingen die je wilt doen,..
Mijn pa zei vaak tijdens zijn ziekbed dat ik het hem allemaal nu moest vragen, want als het te laat is kan dat niet meer. Ik heb tot nu toe niks te vragen gehad.
En heel veel goede, fijne dagen met je vader.
Geniet van de tijd die je nu met hem door kan brengen.
Wat kan het toch raar gaan hé? Het ene moment mankeer je niks, het andere moment blijk
je ernstig ziek te zijn.
Hopelijk kunnen jij, je moeder, je vriendin en alle familie/vrienden/kennissen elkaar steunen.
Sterkte.
Beste CoolGuy, wat een aangrijpend verhaal...
Ik wens je ontzettend veel sterkte toe, en ik hoop dat jullie veel kracht, steun en liefde bij elkaar zullen vinden. Groetjes van Tokay.
Ik kan me geen leven zonder mijn vader voorstellen...
Ik wens je dus nogmaals echt heel veel sterkte en hopelijk levert het nucleaire onderzoek wat op!
Hoe is het ermee?
Mijn moeder is vorig jaar overleden aan (long)kanker. We wisten net 1 week dat ze het had. Op de dag dat we te horen kregen dat het te snel ging (het was ondertusen uitgezaaid naar alles wat je je maar kan voorstellen) en ze niet meer geholpen kon worden heeft ze het opgegeven, en de volgende dag is ze gestorven.
Besteed de tijd die je hebt zoveel mogelijk nog met je vader, praat veel met hem. En probeer het te accepteren. Moeilijk zal het altijd blijven, maar je kan er helaas niets aan veranderen.
Nogmaals sterkte
quote:Het leven valt soms niet mee hé ? Jij óók sterkte dan maar.Op zondag 6 november 2005 00:18 schreef zhe-devilll het volgende:
TS wens je mega veel sterkte, ook al zijn het woorden..het zal er weinig toe doen..
Gelukkig geloof ik in een leven hierna.. want anders was ik nu echt nuts als een deur...
sorry dit triggert me teveel allemaal..
i rest my case
Ik kwam zojuist dit topic tegen en vind het echt kut voor je, en voor je pa en familie natuurlijk. Hoe gaat het nu met jullie?
De resultaten van dat onderzoek zijn op 5 december bekend gemaakt. De klieren zijn niet aangetast. Wat nu blijkt is dat hij dus een vorm van kanker heeft, ontstaan uit hormonen (maar hoe en wat weten we niet). De arts had voor 5 december geopperd dat een behandeling met hormoonspuiten eventueel mogelijk was, maar dan moest mijn vader wel last hebben van zogenaamde 'opvliegers'. Dat heeft hij niet, dus zou een hormoonbehandeling niet aanslaan.
De arts heeft uitgelegd dat de vorm die mijn pa heeft bestaat uit rijpe en niet-rijpe kankercellen. De rijpe kankercellen zijn zeer traag groeiend, bijna inactief. De niet-rijpe cellen zijn agressief. Mijn vader heeft voor het grootste gedeelte (ik weet geen verhouding) rijpe cellen. Het geval van mijn pa is uitgebreid besproken binnen het team, en men is dus tot deze conclusie gekomen. Wat de arts echter had beloofd, nl voor 5 dec. contact opgenomen te hebben met de Daniel den Hoedt-kliniek, is ie niet nagekomen.
Mijn ouders waren daar wat teleurgesteld over, maar het is niet anders. Mijn vader moet nu 16 januari terug, en dan zal de arts wel contact hebben gehad met R'dam. Mijn vader is vooral teleurgesteld in het feit dat er dus geen behandeling mogelijk is (tenminste geen reguliere) en dat hij maar moet 'afwachten'.
Wat betreft klachten; nog steeds niets...geen pijn, niet moe, he-le-maal niets. Ik heb inmmiddels een nieuwe tv en audioset gekocht, mijn pa heeft het a/v-meubel in elkaar gezet en de speakers opgehangen. Alleen bij het speakers ophangen had ie wat last van zijn rug, omdat hij daarbij onder een ongemakkelijke hoek op een trapje stond. Verder heeft hij nergens last van gehad.
Mijn ouders zijn inmiddels ook bij een Duitse accupuncturist geweest. Ik geloof zelf absoluut niet in die dingen, maar ben wel mee geweest. Wat hij vertelde is dat onder de voeten alle organen 'uitkomen'. Daar kan hij dus eea mee zei ie. Mijn vader heeft kanker aan de alvleesklier welke is uitgezaaid naar de lever. Bij het zetten van de naaldjes door de accupuncturist bloedde
alleen de plek wat dan correspondeerde met de alvleesklier een beetje. De lever niet. Ik geloof het niet, maar toen mijn moeder ook behandeld wordt omdat die chronisch pijnlijke benen had bekeek hij haar benen 5 seconden en zei toen "u bent geopereerd aan uw onderlichaam he?" Dat was ook zo..hij keek verder en zei toen "Uw baarmoeder is uitgehaald nietwaar?" Dat klopt idd. Dat vond ik persoonlijk erg frappant...dat was em door niemand vertelt. Nou ja, ik weet t allemaal niet, maar misschien helpt het iets.
Ow ja, mijn pa moest ook van 24 uur lang urine opvangen omdat ze dat zouden onderzoeken op
sporen. Niets gevonden...het bloed is inmiddels weer herhaaldelijk gecontroleerd. Niets...
Een beetje een emotional rollercoaster dit. De arts heeft duidelijk gezegd dat mijn pa hier uiteindelijk aan zal overlijden, maar dat dat gedoe van 3 maanden naar de achtergrond geschoven kan worden omdat dat niet waar is. Wat een beetje zuur is is dat de arts ook zei van "u zit hier voor me en ogenschijnlijk blaakt u van gezondheid, alleen op de foto's zie ik dat u ernstig ziek bent". Dus we krijgen te horen dat ie kanker heeft, dan dat er niets aan te doen is en dat ie er met 3 maanden niet meer is, om nu weer te horen dat die 3 maanden niet aan de orde zijn. Mijn pa is sterk. Mijn oom en tante zien mijn ouders (nu) vaak, en zij hadden laatst bij oma gezeten met zijn allen, en mijn tante vertelde dus dat hij mijn oma weer 'op de korrel' nam, hij weer grapjes maakte, weer kon lachen, eigenlijk alles weer deed wat mijn pa mijn pa maakt
Wat de termijn nu is, daar kon de arts niets over zeggen. Er is gewoon geen pijl op te trekken, en de informatie over deze vorm is maar schaars. My ass, er zijn wel dingen over geschreven, dus mijn pa is niet de eerste die dit heeft. Iemand heeft hier kennis van en dat zullen we boven water trekken. Het bevriende artsen-stel van mijn ouders zijn dus beiden ook op zoek naar informatie hier over.
EN mijn pa ? Mijn pa is de beste
quote:Ah kijk, beter om dit te horen zo vlak voor de kerstdagen enzo! Top man
.quote:
Top! quote:Enjoy it..Op maandag 12 december 2005 16:06 schreef CoolGuy het volgende:
Mijn pa is sterk. Mijn oom en tante zien mijn ouders (nu) vaak, en zij hadden laatst bij oma gezeten met zijn allen, en mijn tante vertelde dus dat hij mijn oma weer 'op de korrel' nam, hij weer grapjes maakte, weer kon lachen, eigenlijk alles weer deed wat mijn pa mijn pa maakt
EN mijn pa ? Mijn pa is de beste
quote:Tjonge wat een chaos! Hoop dat jullie toch een beetje kunnen genieten van de komende tijdOp maandag 12 december 2005 16:06 schreef CoolGuy het volgende:
Zo, even weer een update.
Je verwoordt het allemaal heel duidelijk en ik kan me voorstellen dat je open kan staan voor iets als een acapuncturist, je weet het nooit en als je het niet probeert... ik vind dat sowieso altijd al minder vaag dan bv. handoplegging. hoop dat je pa er baat bij heeft! Nogmaals sterkte en ik hoop met je mee voor een betere prognose dan de eerste!
quote:En dat zal altijd zo blijven,..
Trust me!
Toch weer "fijn" om een update te lezen.
quote:Ik denk dat ie een carcinoid tumor bedoelde?Op maandag 12 december 2005 16:06 schreef CoolGuy het volgende:
Wat nu blijkt is dat hij dus een vorm van kanker heeft, ontstaan uit hormonen (maar hoe en wat weten we niet). De arts had voor 5 december geopperd dat een behandeling met hormoonspuiten eventueel mogelijk was, maar dan moest mijn vader wel last hebben van zogenaamde 'opvliegers'. Dat heeft hij niet, dus zou een hormoonbehandeling niet aanslaan.
Enfin succes!
Mijn vader klaagde gisteren dat hij het koud had, en heeft mijn elektrische deken gehad wat ie dan weer wat te warm vond. Nu heb ik net naar huis gebeld en hij ligt in bed met nogal wat hoofdpijn.
Natuurlijk, in het verleden heeft hij dit ook gehad terwijl hij al kanker had (al wisten wij dat toen niet) en toen dachten we er ook niet bij na, maar omdat we het nu weten denk je overal bij na van "zal dit het begin zijn..?".
Iemand die een bevestiging heeft?
Tips kan ik je niet geven, maar ik denk wel dat het verstandiger is dat mensen die grieperig zijn bij je vader uit de buurt blijven. Kijk het ook niet te lang aan, voordat jullie naar de huisarts gaan. Je vader is kwetsbaar, dan kun je er beter vroeg bij zijn voor eventuele antibiotika.
Veel succes en sterkte
Wat Ynske zegt : die kunnen nu beter bij hem uit de buurt blijven.
Sterkte, ik hoop dat hij zich gauw weer beter voelt.
quote:Nee niemand in de buurt die griep heeft voor zover ik weet. Ik heb het wel zelf 2 weken geleden gehad. Week plat gelegen. Maar hij hoest niet of zo. Dus ik kan niet echt zeggen al dat t griep is. Gisteren had ie t koud, en nu ligt ie in bed met hoofdpijn.Op vrijdag 23 december 2005 10:44 schreef deedeetee het volgende:
Kan best gewoon griep zijn, is er iemand anders in zijnomgeving die er óók last van heeft ?
Wat Ynske zegt : die kunnen nu beter bij hem uit de buurt blijven.
Sterkte, ik hoop dat hij zich gauw weer beter voelt.
Mijn pa ondergaat ook geen behandeling voor de kanker, dus daar is ie iig niet verzwakt door. Hij vertelde wel gisteren dat ie gistermiddag een hele tijd met iemand bij ons in straat heeft staan praten buiten, en hij is met mijn moeder naar de winkel geweest, waar ze ook iemand tegen kwamen waar ze ook een tijd buiten mee hebben staan praten.
quote:koudje gevaltOp vrijdag 23 december 2005 10:53 schreef CoolGuy het volgende:
[..]
Nee niemand in de buurt die griep heeft voor zover ik weet. Ik heb het wel zelf 2 weken geleden gehad. Week plat gelegen. Maar hij hoest niet of zo. Dus ik kan niet echt zeggen al dat t griep is. Gisteren had ie t koud, en nu ligt ie in bed met hoofdpijn.
Mijn pa ondergaat ook geen behandeling voor de kanker, dus daar is ie iig niet verzwakt door. Hij vertelde wel gisteren dat ie gistermiddag een hele tijd met iemand bij ons in straat heeft staan praten buiten, en hij is met mijn moeder naar de winkel geweest, waar ze ook iemand tegen kwamen waar ze ook een tijd buiten mee hebben staan praten.
t valt je zo bloot op je dak
kijk het vandaag cq morgen nog aan desnoods met een paracetamol
en anders neem toch even contact op met de huisarts
Ik heb ook ooit eens een paar dagen plat gelegen met griep waarbij ik totaal niet verkouden was.
Ik was zelfs even bang voor koolmonoxide vergiftiging of zo omdat ik verder niet de gebruikelijke griepverschijnselen had maar wel hoofdpijn, hele vermoeide benen, koorts.
Een griepje kan je natuurlijk altijd hebben, ook als je kanker hebt.
Wacht het gewoon een paar dagen af...
Als je zo'n topic tegenover dit topic zet, dan lijkt het te verbleken en tegelijkertijd moet je beide serieus nemen.
Gelukkig ben ik in mijn leven nog nooit iemand verloren door onvoorziene omstandigheden en kan ik het me niet voorstellen, of me behoorlijk inleven. Zoals je het (open) verteld op het forum is het dichtst bij iemand met kanker dat ik het ooit heb meeemaakt. Collega's waarvan een vader of moeder overlijdt vertellen er meestal niets over.
nou ja, ik ben dus eigenlijk gewoon heel blij dat je mensen zoals mij weer even op de feiten drukt... alles kan erger, ook als je denkt dat je niet meer vooruit kunt.
Sterkte...
quote:Mja, eerst had mijn moeder het, en toen ik dus 2 weken terug. Ff denken...ja...vandaag 2 weken terug lag ik nog plat. Daarna heeft mijn moeder nog iets van verschjinselen gehad daarna weer, maar ws heeft t niet doorgezet omdat ze het net gehad had.Op vrijdag 23 december 2005 11:00 schreef deedeetee het volgende:
Als jij het 2 weken geleden had is het mogenlijk dat hij het daardoor ook gekregen heeft, ik weet niet precies hoelang de incubatietijd is van griep. En buiten in de kou staan is natuurlijk óók niet bevorderlijk als je al griep onder de leden hebt.
Trouwens, nu ik me bedenk, VOORdat mijn moeder het de 1e x had, heb ik al geklaagd dat ik me niet helemaal top voelde. Was erg moe, had hoofdpijn (heb ik nooit, tenzij ik de griep krijg) en dat heb ik zo weken gehad, toen was het over, en toen kreeg mijn moeder griep, en ik direct er na dus. Hmm...misschien hangt het al een tijd in de lucht al bij ons dan...
quote:Natuurlijk kan dat. De kans op infectie is zelfs groter omdat de weerstand iets lager is..Op vrijdag 23 december 2005 10:32 schreef CoolGuy het volgende:
Oke, kan iemand hier die ervaring heeft met kanker in zijn directe omgeving bevestigen dat iemand die kanker heeft ook heus wel iets van een verkoudheid/griepje kan hebben, of iig dergelijke klachten ZONDER dat dat direct met kanker te maken heeft... ?
Ik hoop dat dat het is CG. Ik moet er niet aan denken om in zo'n korte tijd mijn vader kwijt te raken.........
Mijn ouders willen de huisarts ook niet bellen. Ik vind dat een beetje vervelend want ik wil graag utisluitsel hierover eigenlijk. Van de ene kant ren je normaal ook niet direct naar de huisarts als je je grieperig voelt, maar van de andere kant is de situatie nu wel wat anders.
Ik denk ook eigenlijk niet (maar dat weet ik niet) dat je, mocht je klachten gaan krijgen vanwege kanker, dat zich dat eerder zou uiten in pijn, slechter functioneren/uitvallen van lichaamsfuncties etc, maar goed, dit kan natuurlijk ook het begin zijn
Ik ben nou eigenlijk wel wat bang...
Ook als je geen medicijnen gebruikt. En zo'n virus kan je overal oplopen. Maar mocht je twijfelen ga dan naar de huisarts. Doet mijn vader ook altijd. Die heeft kanker gehad en het overleefd, maar wel op het nippertje (2x sepsis, 3 weken IC) . De angst zit er na 3 jaar nog steeds in en als hij zich langere tijd niet goed voelt gaat hij naar de huisarts, iets wat hij voorheen niet zo snel deed.
Ik zou gewoon even met de huisarts bellen, er is al genoeg om onzeker over te zijn voor jullie
Ik wens jullie goede kerstdagen en een liefdevol en krachtvol 2006
Daar is die man tenslotte voor en hij wil vast zijn werk goed doen maar dat kan hij alleen als je ouders hem ook de kans daartoe geven.
Zeker weten dat als iemand hem het geval voorlegde hij zou zeggen laat ze me maar gauw bellen.
quote:Hij is weer beter. Dwz, de griepklachten die ie had heeft ie niet meer. Mijn ouders zijn nu naar de kerk, maar aangezien ik nooit naar de kerk ga ga ik nu dus ook niet. We hebben eerder vanavond bij mijn oom en tante gegeten, en daar heeft ie goed gegeten (dat deed ie hoe dan ook al, maar toen ie dus die griepklachten had niet) net als mijn moeder.Op zaterdag 24 december 2005 17:43 schreef deedeetee het volgende:
Hoe is 't er nu mee ?
Dus wat dat betreft is alles weer goed.
Ik wil jullie een hele fijne kerst toewensen met veel liefde en geluk!
Veel sterkte de komende tijd.
quote:Ook vanuit Coevorden. Hou je taai.Op zaterdag 24 december 2005 21:45 schreef Operc het volgende:
veel sterkte CoolGuy en een goede kerst toegewenst!
Hoe is het nu met jou, je vader en de rest? Hoe was de kerst? Wel een klein beetje een leuke tijd gehad, of was het kl*te? Ik kom hier regelmatig kijken of er nieuws is, maar dat is al weer lang geleden. Geen nieuws = goed nieuws is het hopelijk bij jullie.
Hoop snel weer te lezen hoe het nu gaat.
Kerst & oud&nieuw was gezellig. Niets aan de hand
Uhh...verder...tja....oef ik ben echt heel moe momenteel (net wat leuke momenten met me gf gehad, dus ja 
) maar uhm. Tja er is contact geweest met Rotterdam. Helaas hebben zij nog niets, omdat mn vader NOG geen klachten heeft. Ik snapte het niet helemaal, maar het komt er op neer dat ze niets kunnen doen. Ow ja. Dinsdag kwam mn moeder thuis vertelde ze, en toen vond ze mn pa liggend op de badkamer, vergaand van de pijn. Dat was echter redelijk snel weer over.
Natuurlijk maakte ik me grote zorgen, dus k heb gevraagd of dat dezelfde pijn was als waarvoor ie naar t ziekenhuis is geweest, maar dat was niet zo. Het zat ook op een andere plaats, nl in de lies ergens. Hij dacht zelf aan nierstenen, aangezien hij die vaker heeft gehad en dit dezelfde pijn was.
Wij trekken nu natuurlijk elk pijntje, elke...afwijking, door naar de kanker, maar dat hoeft niet per se zo te zijn. Hij had na 10 min weer nergens last van. Dat was toch wel even schrikken toen mn moeder dat vertelde. Verder uh...tja, hij moet maandag weer in de scanner, en dan krijgen we volgende week vrijdag de uitslag daarvan. We weten dan of het gegroeid is, en hoe veel/erg, etc. dus dan weten we weer meer.
Verder heb ik geen nieuws eigenlijk. Hm ja, ik stel het erg op prijs dat ik toch af en toe dit topic tegen kom als ik naar my active topics kijk, wat dus betekent dat er iemand t topic gekickt heeft en om een update vraagt. Te gek. De reden dat ik hier niet vaak reageer is omdat er 1. weinig te vertellen is (momenteel), 2. omdat ik er niet altijd aan denk en 3. omdat ik niet altijd zin heb om hier te posten.
Uhh...maar zoals jullie zien plaats ik op zn tijd toch weer een update, dus bedankt voor jullie medeleven en interesse
Slaap lekker iedereen.
, als het goed nieuws is quote:dit is niet helemaal waar...Op vrijdag 23 december 2005 10:40 schreef Ynske het volgende:
bij mijn weten kun je naast de kanker die in je lijf woedt, ook gewoon de griep of een verkoudheid krijgen. Je lichaam is aan het strijden tegen die kanker, en minder weerbaar voor andere bacteriën waardoor de kans op verkoudheid, griep, longontsteking etc groter is.
Tips kan ik je niet geven, maar ik denk wel dat het verstandiger is dat mensen die grieperig zijn bij je vader uit de buurt blijven. Kijk het ook niet te lang aan, voordat jullie naar de huisarts gaan. Je vader is kwetsbaar, dan kun je er beter vroeg bij zijn voor eventuele antibiotika.
Veel succes en sterkte
kanker is een op hol geslagen deling van cellen, in feite helpt het lichaam de kanker te laten groeien, door er bijvoorbeeld bloedvaten naartoe te laten stromen. het is waar dat door het voeden en laten groeien van de tumor het lichaam energie verliest, immers de tumor pikt voedings stoffen in en dat je daarom vatbaarder bent voor ziektes maar een kleine tumor beinvloed je afweer niet, althans niet direct
Verder veel sterkte
Mijn vader heeft afgelopen maandag een nieuwe scan gehad. Vandaag hebben we daar de uitslag van gekregen. Dwz, 5 min geleden belde mn moeder me hier op mn werk dat ze net t ziekenhuis uitliepen.
De uitslag. de tumoren (alvleesklier en lever) zijn niet groter geworden!!!!
Ik ben zo opgelucht nu. We wisten wel dat het zeer langzaamgroeiend is, en ook dat het dan waarschijnlijk zo zou zijn dat er in de afgelopen 3 maanden weinig is gebeurd, maar toch, het is toch een opluchting!
Ow, mijn ouders hebben 3 weken terug of zo een nieuwe auto gekocht. De Fiat Grande Punto Niet dat dat op zich heel boeiend is, maar het geeft wel aan dat ze het niet meer zo heel zwart zien als eerst...das iig ook mooi om mee te maken.
Ik ben heel blij voor je.
Hebben ze nu nog iets kunnen zeggen over het verdere verloop van de ziekte?
quote:Nee. Dat wisten we al. Er is gewoon te weinig informatie over deze vorm. Daarnaast willen mijn ouders en in het bijzonder mijn vader, dat niet weten. Mjin vader wil niet de verschillende stadia weten want dan gaat ie denken van "ik voel nu dit, dus in stadium X, dus heb ik nog zoveel te gaan...". Dat wil ie gewoon niet.Op vrijdag 27 januari 2006 12:38 schreef Wolkje het volgende:
Wat een positief bericht!
Ik ben heel blij voor je.
Hebben ze nu nog iets kunnen zeggen over het verdere verloop van de ziekte?
Daar komt dus ook bji dat ze het niet kunnen zeggen omdat ze het niet weten. Ze weten wel dat het zeer langzaamg groeiend is. Ik heb volgens mij al eens verteld dat bij de vorm die mijn vader heeft er sprake is van rijpe- en niet-rijpe cellen. De niet-rijpe cellen zijn agressief, de rijpe zowat inactief. Mijn vader heeft vooral rijpe cellen.
Meer weten ze niet.
Ik volg dit topic al een tijdje, en wil jou en je familie/vriendin veel geluk wensen in deze periode.
Goed om te lezen dat je ouders het minder zwart inzien, dat maakt alles zo veel makkelijker.
Hopen dat je ons goed nieuws kan blijven geven, voor heel lang nog
Mijn moeder heeft ook kanker. Borstkanker gematastaseerd naar de botten (ruggewervel) ook zij voelt zich over het algemeen goed hoewel ze wel sneller moe is, en ja, ook zij dacht bij elk verkoudheidje dat het met de kanker te maken had, maar kanker maakt je nu eenmaal niet ineens immuun voor de huis-tuin-en keuken aandoeninkjes, dus dat moet je vader echt los kunnen laten.
Toen de diagnose werd gesteld gaven ze mijn moeder nog 10 maanden, maar de medicatie slaat zo goed aan dat ze nu al 2 jaar leeft en de tumoren zijn zelfs heeeeeeeeel iets geslonken.
De oncoloog zegt zelf dat ie er niets van begrijpt want volgens de statistieken had mijn moeder er al niet meer moeten zijn, maar vergeet niet dat die statistieken uitgaan van gemiddelden.
Bijv, als vrouwen in Nederland gemiddeld 27-jarige leeftijd hun eerste kind krijgen, houdt dat in dat er dus vrouwen zijn van 42 en van 17 die een eerste kind krijgen, dat wordt opgeteld en dan krijg je een gemiddelde. Hetzelfde met kankerpatienten en levensverwachting. Het kan dus heel erg meevallen (ja, ook tegen natuurlijk).
Ik ben er zelf eigenlijk tegen om zo'n prognose met een duidelijke termijn te geven, bij mijn moeder nestelde zich dat zo in haar hoofd en dat is niet goed. Nu ze al 2 jaar leeft en niet is achteruitgegaan kan ze dat gelukkig een beetje loslaten, maar zelfs de oncoloog zei later dat hij ms beter niet zo'n inschattig kan geven (tenzij mensen er heel duidelijk naar vragen natuurlijk).
Nou ja, iig heel veel sterkte en een dikke hug
quote:Niet overdrijven hèOp dinsdag 31 januari 2006 20:29 schreef deepart het volgende:
OMG dit is erg man! Ik krijg tranen in mijn ogen als ik dit lees!
.quote:klote herrinderingen komen boven, dus ja....met tranen
quote:Gewoon laten gaan, weet die mafkees veel.Op dinsdag 31 januari 2006 22:42 schreef deepart het volgende:
[..]
klote herrinderingen komen boven, dus ja....met tranen
Goed, de update dus. Nadat 1,5 maand geleden ongeveer werd geconstateerd dat zijn ziekte niet verder was geescaleerd zitten we nu eigenlijk weer tegen de nieuwe controle aan te hikken. Hij moet 20 maart naar het ziekenhuis voor een nieuwe scan, 2 dagen voor mijn verjaardag...
Inmiddels is hij weer gaan werken. Mijn pa werkt bij de post, en hij is begonnen met 1,5 uur per dag, wat natuurlijk uitliep omdat iedereen kwam vragen hoe het is. VOORdat hij ging werken zijn er nog wat collega's langs geweest van hem. Een van hen heeft niet lang na dat bezoek te horen gekregen dat ook hij kanker heeft...
Inmiddels werkt hij dus al langer. Gisteren echter had hij last van zijn rug. Mijn moeder en ik maakten zich uiteraard grote zorgen want ja, die pijn in de rug komt wel van de alvleesklier die natuurlijk diep in het lichaam, tegen de rug aan zit. Hij is gisteren echter niet thuis gebleven van zijn werk, simpelweg omdat hij niet hoefde te werken. Mijn pa heeft weekend op zondag en maandag.
Ik heb hem vanmorgen gebeld, en hij nam direct op, had geen last meer van zijn rug en was zich klaar aan het maken om te gaan werken. Tot zover de update
Fijn dat je even een update hebt gedaan! Ik vind het hartstikke goed van je vader dat hij weer gewoon gaat werken. Van de hele dag thuis zitten wordt hij natuurlijk ook niet vrolijk en zolang hij in staat is om te werken gewoon lekker gaan!
Nu maar weer hopen, dat de uitslag van de scan op 20 maart gewoon "goed" is. Ik duim voor jullie allemaal!
Alvast sterkte gewenst voor de spannende dagen rondom de scan
Hij moet denk ik wel een beetje z'n weerstand hoog houden
Maar dat zal hij denk ik het beste zelf weten, of de dokter
Succes
quote:Lees met veel respect en bewondering hoe jij hier omschrijft wat er met je gebeurt. Hoop dat het van je afschrijven helpt, en zo niet weet je in ieder geval dat er heel veel mensen met je meeleven.Op vrijdag 10 maart 2006 22:43 schreef zoalshetis het volgende:
ik mag het niet zeggen, maar ik hoop nog steeds op een wonder. misschien ook wel omdat ik ts nog zoveel jaren met zijn vader gun.
Ik ben trots op Fok!
[ Bericht 0% gewijzigd door Promovendus op 11-03-2006 20:19:04 ]
quote:Waarom hebben ze dan niet gevraagd dan? Nu blijf je het je afvragen.Op maandag 20 maart 2006 12:03 schreef CoolGuy het volgende:
maar mijn ouders hebben niet gevraagd hoe of wat die stijging inhoudt, en hoe ernstig die stijging is. Weet iemand hier dat?
quote:Ja waarom hebben ze het niet gevraagd?! Weet ik veel, ze waren gespannen of zo, ze hebben er niet aan gedacht, ik weet het niet. Ik wil gewoon weten wat die waarden betekenen.Op maandag 20 maart 2006 12:19 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
[..]
Waarom hebben ze dan niet gevraagd dan? Nu blijf je het je afvragen.
Tenzij het niks boeiends is, dan leggen ze het niet uit, maar ik neem aan anders wel.
Wel vreemd dat je ouders dat niet gevraagd hebben.
quote:Nee was dat maar waar, mij hebben ze 'ns de stuipen op het lijf gejaagd door me een test te laten doen en niet te vertellen waarvóór die test was. Ik heb 't van een andere patiënt moeten horen die dezelfde test ook deed......Op maandag 20 maart 2006 12:27 schreef Zweefvliegje het volgende:
Hmm, dat leggen die dokters toch uit zichzelf wel uit?!
Tenzij het niks boeiends is, dan leggen ze het niet uit, maar ik neem aan anders wel.
Wel vreemd dat je ouders dat niet gevraagd hebben.
quote:Mag dat gewoon?Op maandag 20 maart 2006 12:30 schreef deedeetee het volgende:
[..]
Nee was dat maar waar, mij hebben ze 'ns de stuipen op het lijf gejaagd door me een test te laten doen en niet te vertellen waarvóór die test was.
.quote:Waarvoor was die test dan?Ik heb 't van een andere patiënt moeten horen die dezelfde test ook deed......
.Dat is al meer dan wat mijn moeder zei, maar uiteindelijk brengt het nog niet meer duidelijkheid. Maar mijn vader zei ook dat ie dus over 2 maanden weer terug moet komen voor een nieuw bloedonderzoek. Daarnaast moet hij in juli weer in de scanner. Ik vond dat wat laat omdat tussen de vorige 2 scans 3 maanden zat, en nu 5 maanden dus.
Nu moet hij dalijk om half 2 terug naar t ziekenhuis, want hij moet zichzelf trombosespuitjes gaan zetten in zijn buik om het bloed te verdunnen dus. Dat moet hij dan elke dag 1x doen heb ik begrepen.
Ik voel me nu dus uh...tja...helemaal niet prettig. Helemaal niet. Ik bedoel, ik weet dat ie ziek is, en ik weet dat hij er aan zal doodgaan, maar het lijkt nu alsof het veel sneller gaat dan ik in eerste instantie dacht. Waar in het begin nog werd gezegd dat hij het ws al 4 jaar had vraag ik me dat nu af. Er is in die 4 jaar natuurlijk wel vaker bloed onderzocht, en daar was nooit een verhoogde leverfunctie uit af te leiden. Nu is het ineens verhoogd. Dat is dan in de afgelopen uh...2 maanden gebeurd ofzo, waardoor ik dus nu denk dat ie t niet al 4 jaar had, maar nog niet zo lang en dan gaat het dus veel sneller dan ik had gedacht.
[ Bericht 99% gewijzigd door deedeetee op 20-03-2006 15:54:25 ]
quote:Dat is best te begrijpen..........Op maandag 20 maart 2006 13:01 schreef CoolGuy het volgende:
Ik voel me nu dus uh...tja...helemaal niet prettig. Helemaal niet. Ik bedoel, ik weet dat ie ziek is, en ik weet dat hij er aan zal doodgaan, maar het lijkt nu alsof het veel sneller gaat dan ik in eerste instantie dacht. Waar in het begin nog werd gezegd dat hij het ws al 4 jaar had vraag ik me dat nu af. Er is in die 4 jaar natuurlijk wel vaker bloed onderzocht, en daar was nooit een verhoogde leverfunctie uit af te leiden. Nu is het ineens verhoogd. Dat is dan in de afgelopen uh...2 maanden gebeurd ofzo, waardoor ik dus nu denk dat ie t niet al 4 jaar had, maar nog niet zo lang en dan gaat het dus veel sneller dan ik had gedacht.
Het is net of je rustig van de trap loopt en opeens een trede * mist * en boem je staat beneden.
Ik hoop dat 't allemaal niet zo'n vaart gaat lopen en wens jou en je ouders heel veel sterkte.
quote:Hetgeen extra vreemd is, aangezien die kinderen meestal belachelijk groot zijn bij de geboorteOp maandag 20 maart 2006 13:13 schreef deedeetee het volgende:
[..]
Ze deden het zonder mijn instemming te vragen
[..]
Suiker, 't was een GTT en ik was zwanger en kreeg naderhand te horen dat * alles goed was * maar toen ik jaren later iets via de huisarts opvroeg over die zwagerschap, stond in het rapport van 't ziekenhuis * de baby was bij de geboorte aan de kleine kant vanwege zwangersschaps suiker ! *
[ Bericht 52% gewijzigd door deedeetee op 20-03-2006 15:53:07 ]
quote:Ja da's waar, sowwy CoolGuyOp maandag 20 maart 2006 14:47 schreef Vivi het volgende:
Misschien is het t.o.v. de TS wat respectvoller om ontopic te blijven?
.Ik volg het al vanaf heb begin
Ook via internet kan je er voor iemand zijn. Ookal ken je deze persoon niet.
Ik leef echt met die mensen mee, ondanks het virituele personen zijn.
quote:De 'regel' (soort van ongeschreven maar wel eens vermeld bij eerder voorbeelden van dit soort) is dat alleen de TS een vervolg van dit topic mag openen. Dus als het topic dicht gaat is het aan CoolGuy om zelf een nieuw topic te openen.Op maandag 20 maart 2006 15:13 schreef --Christiaan-- het volgende:
Veel sterkte CoolGuy. Je mag hier 300 berichten in een topic plaatsen, en daar zit je bijna aan. Als je wilt mail ik je de nieuwe link wel als je er niet bent
quote:het zijn geen virtuele personen maar virtuele contactenOp maandag 20 maart 2006 16:08 schreef ymme het volgende:
Er moet zeker een vervolg op dit topic komen.
Ik volg het al vanaf heb begin
Ook via internet kan je er voor iemand zijn. Ookal ken je deze persoon niet.
Ik leef echt met die mensen mee, ondanks het virituele personen zijn.
quote:Sorry, ik kom bijna niet in R&P. Maar geldt dit ook als hij zelf aan heeft gegeven dat dit misschien niet zal gaan?Op maandag 20 maart 2006 16:12 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
De 'regel' (soort van ongeschreven maar wel eens vermeld bij eerder voorbeelden van dit soort) is dat alleen de TS een vervolg van dit topic mag openen. Dus als het topic dicht gaat is het aan CoolGuy om zelf een nieuw topic te openen.
.quote:Zonder de input van TS lijkt me een vervolgtopic niet echt logisch. Dus ja, dan geldt dat ook.Op maandag 20 maart 2006 17:09 schreef --Christiaan-- het volgende:
Sorry, ik kom bijna niet in R&P. Maar geldt dit ook als hij zelf aan heeft gegeven dat dit misschien niet zal gaan?
Zullen we de eventuele verdere discussie hierover in R&P Feedback voeren? Zo gooien we dit topic op zeker niet voortijdig op slot.
quote:Je kan 't zien in je eigen postgeschiedenisOp maandag 20 maart 2006 20:35 schreef CoolGuy het volgende:
Ik heb inderdaad zelf wel aangegeven dat iemand wel een topic mag openen indien het op slot gaat en iemand zich nog geroepen voelt te reageren. Ik kan helemaal niet zien hoeveel posts er al zijn geplaatst in dit topic, is dat ergens een instelling die ik aan moet zetten of zo?
.quote:Op maandag 20 maart 2006 20:38 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
[..]
Je kan 't zien in je eigen postgeschiedenis
Lekker wakker ben ik hoor. Mijn moeder heeft zojuist die vrouwelijke arts van het bevriende stel van mijn ouders gesproken, en gevraagd wat dat inhoudt, die stijging. Helemaal niets om je druk over te maken. Als het nou 500 was geweest ipv 160, maar dit was een stijging van niets.
't is niet dat ik zo snel iets geloof in deze situatie, maar deze vrouw is gepromoveerd op een studie naar bepaalde vormen van kanker en ik ga er dus van uit dat zij wel weet waar ze over praat
Ik hoop dat je je nu weer wat geruster voelt.
Ik weet sinds kort helaas een beetje hoe je je voelt, alleen is het bij ons goed afgelopen. Drie weken nadat bij mijn moeder de diagnose leverkanker met mogelijke uitzaaiingen was gesteld, bleek na aanvullend onderzoek dat men zich vergist had en dat het om een leverhemangioom ging, onschuldig dus. Die drie weken waren echt een hel voor ons gezin en hel in het kwadraat voor mijn moeder.
Ik hoop echt dat jullie nog een hele lange tijd met elkaar gegund is!
quote:Op maandag 10 juli 2006 12:20 schreef CoolGuy het volgende:
Update. Mijn pa belt me net. Vorige week dinsdag heeft hij een scan gehad, en is er ook bloed afgenomen. Net hebben ze de uitslag gekregen: Het is gegroeid. Ook zijn er nu wel wat dingetjes verandert in het bloed. Hij klonk uh...mja, zijn stem trilde. Mijn moeder heb ik niet gesproken. Het is niet waar we op gehoopt hadden, maar we wisten dat dit zal gebeuren, alleen nu worden we met de neus op de feiten gedrukt, en ik ben nu toch behoorlijk van slag.
Mn pa is naar t ziekenhuis gegaan nu net...(2)
[ Bericht 8% gewijzigd door TC03 op 10-07-2006 23:07:54 ]