LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Sorry. Ik ga dit topic niet vervuilen met flauwe flames. Daarvoor wil ik te graag antwoord op mijn vraag.
Was ik maar zo standvastig.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:13 schreef Drive-r het volgende:
Waarom ben je überhaupt nog bij die kerel? Ik ben waarschijnlijk een enorm boerenlul, maar een relatie houdt bij mij echt op als ik er niet meer 100% van overtuigd ben...
Maar ik zeg erbij dat 'relatie' een groot woord is; we hebben wel vaker periodes gehad waarin we elkaar 'vrij lieten' (zijn woorden), maar om de een of andere reden draait het er altijd op uit dat we toch opeens weer bij elkaar in bed liggen...
Maar dan moet je ergens toch wel gek van hem zijn? Dat schemert namelijk nergens door en maakt de motivatie voor mij wat vreemd. Zoals ik al zei, ik ben er heel makkelijk mee. Wellicht af en toe wat slap, maar ik geloof niet in die halve relaties die maar eeuwig voortploeteren... Alles of niets... De rest is gewoon voor de lol en noem ik geen relatie...quote:Op donderdag 22 september 2005 03:24 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Was ik maar zo standvastig.
Maar ik zeg erbij dat 'relatie' een groot woord is; we hebben wel vaker periodes gehad waarin we elkaar 'vrij lieten' (zijn woorden), maar om de een of andere reden draait het er altijd op uit dat we toch opeens weer bij elkaar in bed liggen...
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Als je zo ook speelt op de beurs, dan gaan we mogelijk nog veel van je horen.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:26 schreef Drive-r het volgende:
[..]
Maar dan moet je ergens toch wel gek van hem zijn? Dat schemert namelijk nergens door en maakt de motivatie voor mij wat vreemd. Zoals ik al zei, ik ben er heel makkelijk mee. Wellicht af en toe wat slap, maar ik geloof niet in die halve relaties die maar eeuwig voortploeteren... Alles of niets... De rest is gewoon voor de lol en noem ik geen relatie...
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Daarom speel ik ook niet op de beurs... En dan nog, deze houding komt juist van pas. Niemand heeft ooit iets aan halfslachtig werk (hoewel hele volkstammen erbij lijken te zweren tegenwoordig). Gewoon je keuzes maken en knallen...quote:Op donderdag 22 september 2005 03:28 schreef R_ON het volgende:
[..]
Als je zo ook speelt op de beurs, dan gaan we mogelijk nog veel van je horen.
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Okay. Dan maar zonder koffie.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:22 schreef broer het volgende:
Sorry. Ik ga dit topic niet vervuilen met flauwe flames. Daarvoor wil ik te graag antwoord op mijn vraag.
Ik moet het kwijt, daar komt het eigenlijk wel op neer. Het hele verhaal begon als een topic in de onvolprezen rubriek 'Relaties & Psychologie', omdat ik dacht: 'Hé, een relatie, en: hé: iets met psychologie.' Maar de professionele hulpverleners op dat forum hebben mij, bij gebrek aan inzicht & compassie, doorverwezen naar het Theaterforum.
Nou: ook goed.
Ik vind het hier trouwens veel leuker.
Bij de relatieproblemenrubriek kreeg ik meer adviezen & tips, en vaak hele goede (nieuwe invalshoeken en zo; mensen die er van een afstandje naar keken en zeiden: 'Nadine, je doet het helemaal verkeerd, want...', enzovoort. )
En hier, tussen de podiumbeesten, krijg ik weer ándere reacties, meer over de taal en hoe het is opgeschreven, en dat vind ik ook leuk.
Maakt mij het uit. Ik moet het kwijt.
LOLquote:Op donderdag 22 september 2005 03:28 schreef R_ON het volgende:
Als je zo ook speelt op de beurs, dan gaan we mogelijk nog veel van je horen.
En met verdienste, respect! Damm, ik moet in het dagelijks leven eens dames tegenkomen die zo heerlijk kunnen lullen, danwel schrijven...quote:Op donderdag 22 september 2005 03:35 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Maakt mij het uit. Ik moet het kwijt.
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Oké. Fair enough.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:35 schreef Nadine26 het volgende:
Maakt mij het uit. Ik moet het kwijt.
Aan welke adviezen heb je het meest? Die in R&P of die in TTK?
(Ik zit op de ondervragersstoel, merk ik. En dat terwijl ik eigenlijk wil gaan slapen...)
Ja, maar jij hebt hem nog nooit gezien!quote:Op donderdag 22 september 2005 03:26 schreef Drive-r het volgende:
Maar dan moet je ergens toch wel gek van hem zijn? Dat schemert namelijk nergens door en maakt de motivatie voor mij wat vreemd.
Onbeschrijflijk. Dat ga ik ook niet proberen.
Welkom in de donkere stegen, mevrouw...quote:Op donderdag 22 september 2005 03:35 schreef Nadine26 het volgende:
Ik vind het hier trouwens veel leuker.
...dass wir fliegen.
Loopt dit topic nu nog steeds? Volgens mij kom je heel wat aandacht tekort, Nadine.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Maakt mij het uit. Ik moet het kwijt."
Dat gaat er bij mij niet in, mevrouw. En dat geeft dan weer niks.
Dat gaat er bij mij niet in, mevrouw. En dat geeft dan weer niks.
Haha, dus je zwicht elke keer voor zijn zwoele ogen en hete adem? En dat terwijl je zo nuchter overkomt...quote:Op donderdag 22 september 2005 03:41 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja, maar jij hebt hem nog nooit gezien!
Onbeschrijflijk. Dat ga ik ook niet proberen.
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het een experimentje is van een gevorderde schrijver/ ster. Maar misschien ben ik als de waard, met die gasten. En het maakt natuurlijk eigenlijk niet uit. Wat goed is is goed.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:45 schreef De-oneven-2 het volgende:
Hoezo gaat dat er bij jou niet in, cioran?
Ach, ik zeg ook altijd dat ik schilder omdat ik er vanaf moet...
Omdat het anders in de weg zit...
Ik kan me er wel in vinden, hoor...
Motivaties zitten, net als ongelukken, vaak in een klein hoekje...
Omdat het anders in de weg zit...
Ik kan me er wel in vinden, hoor...
Motivaties zitten, net als ongelukken, vaak in een klein hoekje...
...dass wir fliegen.
Wat je daar zegt vind ik beslist onaardig en ook nogal onzinnig. Jij schrijft toch ook niet op fok! voor de katsekut?quote:Op donderdag 22 september 2005 03:42 schreef heiden6 het volgende:
Loopt dit topic nu nog steeds? Volgens mij kom je heel wat aandacht tekort, Nadine.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Mee eens.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:48 schreef cioran63 het volgende:
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het een experimentje is van een gevorderde schrijver/ ster.
Tijdverdrijf, vermaak en interesse.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:54 schreef R_ON het volgende:
[..]
Wat je daar zegt vind ik beslist onaardig en ook nogal onzinnig. Jij schrijft toch ook niet op fok! voor de katsekut?
Maar zulke romans over je dagelijks belevenissen, in de hoop dat iemand erop reageert, is wel een ander verhaal.
Begin een weblog ofzo.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
blabla... de topic crasher is er!quote:Op donderdag 22 september 2005 03:55 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Tijdverdrijf, vermaak en interesse.
Maar zulke romans over je dagelijks belevenissen, in de hoop dat iemand erop reageert, is wel een ander verhaal.
Begin een weblog ofzo.
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Het goede aan R&P, denk ik, is dat het interessant is (en verhelderend) om te weten hoe ánderen over dit soort dingen denken. Omdat ik natuurlijk ook gewoon onzeker ben. Of ik het wel goed doe, of ik de dingen wel in het juiste perspectief zie. (Antwoord: 'Nee')quote:Op donderdag 22 september 2005 03:40 schreef broer het volgende:
Oké. Fair enough.
Aan welke adviezen heb je het meest? Die in R&P of die in TTK?
(Ik zit op de ondervragersstoel, merk ik. En dat terwijl ik eigenlijk wil gaan slapen...)
Maar het opschrijven op zich, dat is natuurlijk ook iets waaraan ik veel waarde hecht. Bij TTK krijg je veel meer 'scherpe' vragen, en beduidend minder puberale antwoorden van vijftienjarige jongens die na het uitknijpen van hun laatste puist nog even snel een reactie komen plaatsen.
Kortom: pin me er niet op vast. Het is bijna 4 uur. En ik moet nog moorkoppen kopen.
Nou en? Genoeg mensen die het wel graag lezen, waaronder ik. Waarom zou Fok! het verkeerde medium zijn?quote:Op donderdag 22 september 2005 03:55 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Tijdverdrijf, vermaak en interesse.
Maar zulke romans over je dagelijks belevenissen, in de hoop dat iemand erop reageert, is wel een ander verhaal.
Begin een weblog ofzo.
Steekt iemand eens zijn nek uit sta je alweer klaar met de koppensneller. Hoe Nederlands! En ik maar denken dat jij graag de Wereldse student bent.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Mooi tijdstip om moorkoppen te kopen! Ik moet nog even door, morgen weer om 8 uur op, zucht...quote:Op donderdag 22 september 2005 03:57 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Kortom: pin me er niet op vast. Het is bijna 4 uur. En ik moet nog moorkoppen kopen.
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
De TT zegt het al: een dagboek.quote:Op donderdag 22 september 2005 03:59 schreef R_ON het volgende:
[..]
Nou en? Genoeg mensen die het wel graag lezen, waaronder ik. Waarom zou Fok! het verkeerde medium zijn?
Ik heb geen idee waar je over lult, en volgens mij spoor je niet als je dit soort verbanden legt. Doe de paddo's opzij en ga slapen, kind.quote:Steekt iemand eens zijn nek uit sta je alweer klaar met de koppensneller. Hoe Nederlands! En ik maar denken dat jij graag de Wereldse student bent.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Deed het erg pijn? Fijn!quote:Op donderdag 22 september 2005 04:00 schreef heiden6 het volgende:
[..]
De TT zegt het al: een dagboek.
[..]
Ik heb geen idee waar je over lult, en volgens mij spoor je niet als je dit soort verbanden legt. Doe de paddo's opzij en ga slapen, kind.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Het is allemaal maar interpretatie, hoor...
Een beetje als de bijbel... Er staat een aardige tekst, waar je zelf inhoud aan mag geven...
Een beetje als de bijbel... Er staat een aardige tekst, waar je zelf inhoud aan mag geven...
...dass wir fliegen.
http://www.ypsilon.org/quote:
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Je hebt dus gelijk, Heiden. Ik was je zelf al voor: AANDACHT!quote:Op dinsdag 20 september 2005 16:29 schreef Nadine26 het volgende:
Zoals ik het zie, is het leven één groot gevecht. Een gevecht om aandacht, liefde, erkenning, begrip, een beetje brood op de plank, liefde, liefde... enzovoort.
Maar ik ben toch geen uitzondering?
Hehe, heiden6 heeft echt niks beters te doen dan andere irriteren. Dat soort mensen hou je toch niet tegen...
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Met moorkoppen is niks mis. Maar goed, laten we aannemen dat hier een meisje van (nou, hoe oud zal ze moeten zijn?) een jaar of twintig aan het woord is. Die een afspraak met haar vriendje heeft, morgenochtend, bij de koffie notabene. Koopt dat meisje dan moorkoppen? Spreekt ze bij haar thuis met het vriendje dat ze eigenlijk helemaal misschien niet zo leuk vindt af? Het lijkt me sterk.quote:Op donderdag 22 september 2005 04:00 schreef De-oneven-2 het volgende:
Wat is er mis met moorkoppen?
Ze koopt zeker geen moorkoppen, als je dat doet ben je minstens 30, of ouder, en ben je een schrijver die het idee heeft opgevat een roman te schrijven met inspraak van mensen die verstand hebben van psychologie. Waar krijg je dat snel voor elkaar? Op een forum.
Wacht, ik ben mijn draad even kwijt. Die moorkoppen dus. Daar is iets mee.
Is dat volgens jou de enige reden voor dit topic?quote:Op donderdag 22 september 2005 04:04 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Je hebt dus gelijk, Heiden. Ik was je zelf al voor: AANDACHT!
En hoe komt het dat je bevestiging zoekt van mensen op een internetforum?
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Jullie nemen haar iets te letterlijk, jongens...
Tuurlijk verzint 'ze' er van alles bij...
Een beetje schrijver doet dat nu eenmaal; verzinnen.
Tuurlijk verzint 'ze' er van alles bij...
Een beetje schrijver doet dat nu eenmaal; verzinnen.
...dass wir fliegen.
Op een internetforum, of op de kermis, of in een hele grote theaterzaal, of op de televisie, de radio, het dak van mijn huis... dat maakt allemaal niet uit, joh. Dat zou jij toch moeten weten, als psycholoog?!quote:Op donderdag 22 september 2005 04:06 schreef heiden6 het volgende:
Is dat volgens jou de enige reden voor dit topic?
En hoe komt het dat je bevestiging zoekt van mensen op een internetforum?
Je zou toch bijna stoppen met zweven en met beide benen op de grond terecht komen, hè?quote:Op donderdag 22 september 2005 04:09 schreef De-oneven-2 het volgende:
Jullie nemen haar iets te letterlijk, jongens...
Tuurlijk verzint 'ze' er van alles bij...
Een beetje schrijver doet dat nu eenmaal; verzinnen.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Wat denk je te bereiken met een paar ja-knikkers achter de modems?quote:Op donderdag 22 september 2005 04:10 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Op een internetforum, of op de kermis, of in een hele grote theaterzaal, of op de televisie, de radio, het dak van mijn huis... dat maakt allemaal niet uit, joh. Dat zou jij toch moeten weten, als psycholoog?!
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ra-ra, wie zoekt er hier bevestiging?quote:Op donderdag 22 september 2005 04:06 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Is dat volgens jou de enige reden voor dit topic?
En hoe komt het dat je bevestiging zoekt van mensen op een internetforum?
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Is goed, Sigmund. Ga nou maar slapen.quote:Op donderdag 22 september 2005 04:11 schreef R_ON het volgende:
[..]
Ra-ra, wie zoekt er hier bevestiging?
Antwoord: wij allen.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Waarom willen mensen dit weten? Kun jij wel eens ergens van genieten of vraag je jezelf bij alles zoveel af? Iedereen hier denkt er lekker het zijne van en leest het topic en is daar verder prima tevreden mee. Jij gaat de wereld even verbeteren? Heerlijk, die psychologen...quote:Op donderdag 22 september 2005 04:11 schreef heiden6 het volgende:
[..]
Wat denk je te bereiken met een paar ja-knikkers achter de modems?
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Duik nog eens in je oude studieboeken. Zoek het op. Het staat erin, hoofdstuk 6, misschien komt het na een paar regels vanzelf weer allemaal terug...quote:Op donderdag 22 september 2005 04:11 schreef heiden6 het volgende:
Wat denk je te bereiken met een paar ja-knikkers achter de modems?
Ik zit nu toevallig te studeren, ook toevallig in hoofdstuk 6 (geen verhaal, waarheid), maar het gaat hier helaas over White Capping non-lineair hydrodynamics. Net iets droger, zou je zeggen...quote:Op donderdag 22 september 2005 04:15 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Duik nog eens in je oude studieboeken. Zoek het op. Het staat erin, hoofdstuk 6, misschien komt het na een paar regels vanzelf weer allemaal terug...
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
quote:Op donderdag 22 september 2005 04:16 schreef cioran63 het volgende:
Een ex van je, Nadine?
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ja. Is een beetje ongelukkig afgelopen. (Hij wilde niet deugen. Niet studeren. Zakte voor al z'n tentamens... maar: een schat van een jongen, dat dan weer wel).quote:Op donderdag 22 september 2005 04:16 schreef cioran63 het volgende:
Een ex van je, Nadine?
A last blow... Dat mag ik graag zien.quote:Op donderdag 22 september 2005 04:18 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja. Is een beetje ongelukkig afgelopen. (Hij wilde niet deugen. Niet studeren. Zakte voor al z'n tentamens... maar: een schat van een jongen, dat dan weer wel).
Heeeeeeeeeeeerlijk dat ja-knikken. Ik denk al: wanneer mag ik weer?
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Dat blijkt wel ja.quote:Op donderdag 22 september 2005 04:19 schreef Nadine26 het volgende:
Wat ik zeg: ongelukkig afgelopen.
Welterusten dan maar? Nadine, het was prettig kennis maken. Heiden6, duik nog ff lekker in de materie!
"Winners never quit, 'cause quitters never win"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
"Greedy people get rich, but pigs get slaughtered"
Morgen hoop ik meer te lezen over...
Koffie met zure room.
Ciao.
Koffie met zure room.
Ciao.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Triest te vernemen van het naderend einde van jouw moeder. Helaas, iedereen moet er vroeg of laat aan geloven, een onverbiddelijke natuurwet. Liever laat dan vroeg, maar toch ...quote:Op woensdag 21 september 2005 13:25 schreef Nadine26 het volgende:
Oh, destructief.
Verdring het maar, stop het maar weg. En maak een puinhoop van de rest van je leven. Dat is het recept. Als je maar iets voelt, maakt niet uit wat. Verliefdheid is het allerbeste medicijn, tegen alles, tegen iedereen, zelfs tegen de dood. Verliefdheid is: Het Leven Voelen. En straks, als ik op de brokstukken zit, zien we wel weer verder.
Toen mij dat overkwam, had ik ook jouw leeftijd en ook een vergelijkbaar reactiepatroon. Pas jaren later, toen ook mijn vader was vertrokken, heb ik het rouwproces van mijn ouders doorleefd. Dankzij de steun van twee Fok!vriendinnen, die de moeite namen te reageren op mijn epistels, heb ik de brokstukken van mijn leven weer tot één geheel kunnen lijmen. Twee inzichten wil ik jou meegeven.
De mensheid is te beschouwen als een aaneenschakeling van generaties. Het leven is te beschouwen als een estaffestokje dat doorgegeven wordt van generatie op generatie. Jij krijgt het estaffestokje van jouw ouders en jij geeft het estaffestokje aan jouw (eventuele) kinderen.
De definitieve overdracht van het estaffestokje gebeurt ten tijde van het versterven van de oudergeneratie. Met de ontvangst van het estaffestokje word jij geconfronteerd met de meest vitale keuze van jouw leven, het continueren of beëindigen van de generatieketen, ofwel het wel of niet creëren van een nieuwe generatie. In principe staat de uitkomst van die keuze al vast, het wordt gedicteerd door de overlevingsdrift-van-de-soort. Met het naderend einde van jouw moeder ontwaken deze oerdriften in jou. De komende tijd zul jij in steeds heftigere mate gedicteerd worden door die oerdriften. Het gequote schrijfsel overziend, is het inmiddels zover.
In dit kader wil ik verwijzen naar onze Vivi die zo graag haar - nog te concipiëren - kind had willen tonen aan haar stervende moeder.
Als kind ontvang jij van jouw ouders een bepaalde opvoeding, hun stelsel van 'normen & waarden'. Als kind zie jij perfecte ouders, enerzijds omdat ouders zich graag zo presenteren en anderzijds omdat ander referentiekaders niet of nauwelijks manifest zijn. Perfecte ouders hebben uiteraard perfecte 'normen & waarden' en als kind accepteer jij dat klakkeloos. Maar naarmate het kind zich breder oriënteert, begint het kind steeds meer te beseffen dat ouders ook gewone mensen met allerlei menselijke tekortkomingen zijn. Het grote ontluisteringsproces is begonnen en bereikt zijn dieptepunt tegen de tijd dat de ouders versterven. Als de ouders eenmaal vertrokken zijn dan is de weg vrij om alles wat een ouderlijk stempel draagt te verwerpen. Maar als het destructieproces eenmaal voltooid is en alles weg is, wat dan? Jouw heil zoeken bij een of andere sekte, en hun sektarische normen en waarden accepteren? Gaandeweg dringt het besef door dat jouw ouders weliswaar niet perfect waren, maar toch wel een zekere mate van perfectie hadden bereikt. Het restauratieproces begint. De ouderlijk normen & waarden worden stuk-voor-stuk en in samenhang kritisch beoordeeld, soms verworpen en meestal geaccepteerd. Uiteindelijke blijken enige marginale veranderingen voldoende te zijn om een nieuw stelsel van normen & waarden constitueren. Goh, was zo'n lange lijdensweg nou nodig voor zulke kleine veranderingen? Ja, want één majeure verandering is onvermeld gebleven: wat eerst hun normen & waarden heette, heet voortaan jouw normen & waarden.
Nadine, jij verkeert in een fase waarin jij het liefst alles wil verdringen, derhalve maak ik mij geen illusies over jouw acceptatie van mijn inzichten. Toch heb ik het opgeschreven in de hoop dat jij het t.z.t. herleest en alsnog jouw voordeel mee behaalt. Want hoe langer jij wacht met jouw rouwproces te beginnen, hoe langer en moeizamer jouw rouwproces zal duren. en hoe langer ik verstoken blijf van jouw heerlijke schrijfsels
*Zucht*quote:Op donderdag 22 september 2005 03:42 schreef heiden6 het volgende:
Loopt dit topic nu nog steeds? Volgens mij kom je heel wat aandacht tekort, Nadine.
....En jij probeert aandacht te trekken dmv de origineelste opmerking van het jaar?
Niet dat ik Nadine nu nog aardig vind natuurlijk. Maar toch.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ja, ik denk het ook. Ik had de theorie over de oerdriften nooit eerder gehoord, en ik hoop ook niet dat ermee bedoeld wordt dat ik op het punt sta me koortsachtig voort te planten (daar wilde ik nog even mee wachten ), maar ik sta wel op een punt, dat is zeker, een punt... nou ja: ik stort me in armen van gescheiden mannen met 3 kinderen plus een verloofde - ik weet niet of dat onder 'oerdriften' valt, maar wel onder driften in elk geval.quote:Op donderdag 22 september 2005 04:48 schreef Gajus het volgende:
Met het naderend einde van jouw moeder ontwaken deze oerdriften in jou. De komende tijd zul jij in steeds heftigere mate gedicteerd worden door die oerdriften. Het gequote schrijfsel overziend, is het inmiddels zover.
Dat valt nog te bezien... voor mijn moeder zeg ik: ja. Een engel in mensengedaante. Maar zij gaat heel snel dood, en mijn vader maakt van de gelegenheid gebruik om compleet door te draaien. We weten het niet zeker, er was altijd al een steekje aan hem los, maar het lijkt erop dat hij gek is geworden. In de zin van: gaga. Deze diagnose bereikt ons van meerder kanten. Hij kan het niet aan, zegt hij, en dus verschanst hij zich in ons huis in Frankrijk, want: "Ik ben niet zo goed in dit soort dingen." En dan zeggen wij: "Oh, maar gelukkig zijn wij er ontzettend goed in, en ach, het is alleen maar onze moeder die doodgaat."quote:Gaandeweg dringt het besef door dat jouw ouders weliswaar niet perfect waren, maar toch wel een zekere mate van perfectie hadden bereikt.
Ik heb mijn vader al losgelaten, jaren terug, afstand van gedaan - alleen in geestelijke zin, want ik mag hem best graag. Zwakke man. Tragisch. Met z'n jonge vriendin. Hij kan het niet helpen, denk ik dan maar, hij zal in zijn jeugd misschien mishandeld zijn door de paters, of door zijn ouders, je weet het niet, maar hij is volslagen knetter. (Toch heb ik een zwak voor hem.)
Ik vraag me af of - en hoe - je een rouwproces bewust kan 'beginnen'. Ik kom uit een familie van 'verdringers'. De dingen uitblokken, dat werkt het beste. Niet over praten, vooral. (Nou ja, ik schrijf erover, dat is al een stap voorwaarts, dat is al een manier om mijn eigen 'normen & waarden' tegenover die van hèn te stellen).quote:Hoe langer jij wacht met jouw rouwproces te beginnen, hoe langer en moeizamer jouw rouwproces zal duren. en hoe langer ik verstoken blijf van jouw heerlijke schrijfsels
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 22-09-2005 17:00:37 ]
Oh, Vivi... ik had dit verkeerd begrepen .quote:
.Ik dacht dat jij met 'patroon' doelde op mijn (pathologische, in dat geval) neiging om er nog een schepje bovenop te doen - om drama's te verzinnen.
Dus ik zei: nee, ik ben geen maniak. En: ik zou de Goden niet durven verzoeken... door zoiets uit mijn duim te zuigen.
Nu snap ik (door de post van Gajus) dat je een ánder patroon ziet; een overeenkomst (één van de vele... )
Sorry!
Ik zou het erg grappig vinden, Nadine, als jij eigenlijk een vrouw van 45 was die hier de fantasieën over haar dynamische leven (een leven zoals zij het nooit gehad heeft, omdat ze al 30 getrouwd is met een man die voortdurend vreemdgaat..) neerpent en kickt op de aandacht die ze daarmee krijgt. .
god i want to get you out of here
you can ride in a pink mustang
you can ride in a pink mustang
Ach, ik paste de schoen...quote:Op donderdag 22 september 2005 16:59 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Oh, Vivi... ik had dit verkeerd begrepen .
Ik dacht dat jij met 'patroon' doelde op mijn (pathologische, in dat geval) neiging om er nog een schepje bovenop te doen - om drama's te verzinnen.
Dus ik zei: nee, ik ben geen maniak. En: ik zou de Goden niet durven verzoeken... door zoiets uit mijn duim te zuigen.
Nu snap ik (door de post van Gajus) dat je een ánder patroon ziet; een overeenkomst (één van de vele... )
Sorry!
Maar dat bedoelde ik idd.
Aangezien ik toch aan onvoorspelbare mood-swings lijd zal ik nu van diepe gekwetstheid en bijbehorende wrok, in een luttele micro-seconde ombuigen naar totale vergevensgezindheid...*Done*
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Maar er is ook goed nieuws. Van ongeluk word je mooi. En als je van jezelf niet zo mooi bent, dan maakt ongeluk je in elk geval een beetje mooier, dunner, interessanter - en dus beter. Ik rook inmiddels bijna drie pakjes sigaretten per dag. Eten...? Niet dat ik weet. Drinken wél, witte wijn en rode wijn en soms bier. Het is een uitstekende schoonheidskuur, ik kan het iedereen aanbevelen: vreemdgaan, stervende ouders, deprimerende familieverhoudingen, ruzie met je vriendje, ruzie met een heleboel andere mensen, algehele somberte - het trekt de huid glad en geeft extra cachet aan de uitstraling. Het klinkt tegenstrijdig, maar toch is het zo. De mensen staan versteld: "Wat zie je er goed uit!" hoor ik steeds en: "Ben je nog verliefd?"
Natuurlijk vertel ik niemand over mijn oppasvader. Mijn vriendinnen hebben allemaal een leuke, ongecompliceerde, intelligente, hockeyspelende student aan de haak geslagen, allemaal jongens uit het Gooi of Wassenaar of Amersfoort, sommigen wonen zelfs al samen met zo'n jongen, en hoewel ze me al maanden van Th. proberen af te praten ('Wat moet je nou met die vago? Zie jij perspectief? Ik zie geen enkel perspectief, die jongen doet maar wat, die heeft niet in de gaten dat het speelkwartier voorbij is') - hoewel ze dus weinig in Th. zien, zou de paniek pas goed toeslaan als ik vertelde over mijn oppasvader.
Ik zeg niks.
En zeker niet tegen Th., die vanochtend koffie kwam drinken, en die toch beter te vertrouwen is dan iedereen schijnt te denken, want er is niks met het Poëziemeisje gebeurd.
Ik begon hem meteen over haar te ondervragen: hoe dat zit, wat er aan de hand is, nou ja: of hij met haar naar bed gaat, daar komt het eigenlijk gewoon op neer.
"Nee," zei Th.
Ik zal niet beweren dat Th. nooit aan iets anders denkt dan seks, ik bedoel: op een hele dag blijven er vast wel een paar minuutjes over waarop hij de krant doorneemt of iets te eten in zijn mond stopt, maar dan heb je het echt wel gehad.
Maar zijn antwoord was: "Nee."
Ik zei dus: "Nou, dat is... verrassend."
"En wat is daar zo verrassend aan?" vroeg hij. "Ik bedoel, wat denk je nou? Zie ik eruit alsof ik het desnoods wel met dieren doe?"
Zo zag hij er helemaal niet uit. Om precies te zijn zag hij eruit als een jonge god die net tien kilometer had hardgelopen, in een trainingspak en met een zwarte band om zijn voorhoofd. Hij loopt vijf keer per week in het bos; hij doet een marathontraining.
Ik zei: "Het poëziemeisje is geen dier."
"Poëziemeisje!" riep hij. "Ze is zo prozaïsch als wat. Okay, het is een aardig kind, ze heeft best iets te vertellen, maar ik hoef echt geen seks met haar."
"Seks met haar," herhaalde ik. "Wat klinkt dat plastisch. Je kijkt teveel televisie, zo praten mensen in talkshows: 'Ja, dokter Phil, we hebben seks gehad.'"
"Noem het hoe jij het wilt noemen, neuken, de liefde bedrijven, geslachtelijk verkeer - maar ik heb er geen behoefte aan. Niet met háár, in elk geval."
"Jullie zaten er anders behoorlijk gezellig bij, in de Coffee Company," zei ik. "En trouwens, ze had het over een drama. Dat we er geen drama van moesten maken."
"Zei ze dat?"
"Je zat er zelf bij. Laten we er nou geen drama van maken, dat zei ze."
"Okay," zei hij met een klein lachje. "Zij ziet mij wel zitten. Denk ik, ik bedoel: het zou kunnen dat ze iets met me wil, maar ik heb geen boodschap aan haar. Dus dan weet je dat. Meer is er niet. End of story."
Het is dus weer goed tussen ons.
Hoewel ik niet honderd procent zeker weet of hij de waarheid vertelt, maar dat weet je nooit. Met niemand. En morgenmiddag gaan we squashen, en dan komt Poëziemeisje ook - benieuwd hoe die zich staande houdt op de baan - en er komen ook nog een heleboel anderen, dus dan heb ik alle gelegenheid om eens rustig met haar in een hoekje te gaan zitten om de zaak onder de loep te nemen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 23-09-2005 00:40:40 ]
Natuurlijk vertel ik niemand over mijn oppasvader. Mijn vriendinnen hebben allemaal een leuke, ongecompliceerde, intelligente, hockeyspelende student aan de haak geslagen, allemaal jongens uit het Gooi of Wassenaar of Amersfoort, sommigen wonen zelfs al samen met zo'n jongen, en hoewel ze me al maanden van Th. proberen af te praten ('Wat moet je nou met die vago? Zie jij perspectief? Ik zie geen enkel perspectief, die jongen doet maar wat, die heeft niet in de gaten dat het speelkwartier voorbij is') - hoewel ze dus weinig in Th. zien, zou de paniek pas goed toeslaan als ik vertelde over mijn oppasvader.
Ik zeg niks.
En zeker niet tegen Th., die vanochtend koffie kwam drinken, en die toch beter te vertrouwen is dan iedereen schijnt te denken, want er is niks met het Poëziemeisje gebeurd.
Ik begon hem meteen over haar te ondervragen: hoe dat zit, wat er aan de hand is, nou ja: of hij met haar naar bed gaat, daar komt het eigenlijk gewoon op neer.
"Nee," zei Th.
Ik zal niet beweren dat Th. nooit aan iets anders denkt dan seks, ik bedoel: op een hele dag blijven er vast wel een paar minuutjes over waarop hij de krant doorneemt of iets te eten in zijn mond stopt, maar dan heb je het echt wel gehad.
Maar zijn antwoord was: "Nee."
Ik zei dus: "Nou, dat is... verrassend."
"En wat is daar zo verrassend aan?" vroeg hij. "Ik bedoel, wat denk je nou? Zie ik eruit alsof ik het desnoods wel met dieren doe?"
Zo zag hij er helemaal niet uit. Om precies te zijn zag hij eruit als een jonge god die net tien kilometer had hardgelopen, in een trainingspak en met een zwarte band om zijn voorhoofd. Hij loopt vijf keer per week in het bos; hij doet een marathontraining.
Ik zei: "Het poëziemeisje is geen dier."
"Poëziemeisje!" riep hij. "Ze is zo prozaïsch als wat. Okay, het is een aardig kind, ze heeft best iets te vertellen, maar ik hoef echt geen seks met haar."
"Seks met haar," herhaalde ik. "Wat klinkt dat plastisch. Je kijkt teveel televisie, zo praten mensen in talkshows: 'Ja, dokter Phil, we hebben seks gehad.'"
"Noem het hoe jij het wilt noemen, neuken, de liefde bedrijven, geslachtelijk verkeer - maar ik heb er geen behoefte aan. Niet met háár, in elk geval."
"Jullie zaten er anders behoorlijk gezellig bij, in de Coffee Company," zei ik. "En trouwens, ze had het over een drama. Dat we er geen drama van moesten maken."
"Zei ze dat?"
"Je zat er zelf bij. Laten we er nou geen drama van maken, dat zei ze."
"Okay," zei hij met een klein lachje. "Zij ziet mij wel zitten. Denk ik, ik bedoel: het zou kunnen dat ze iets met me wil, maar ik heb geen boodschap aan haar. Dus dan weet je dat. Meer is er niet. End of story."
Het is dus weer goed tussen ons.
Hoewel ik niet honderd procent zeker weet of hij de waarheid vertelt, maar dat weet je nooit. Met niemand. En morgenmiddag gaan we squashen, en dan komt Poëziemeisje ook - benieuwd hoe die zich staande houdt op de baan - en er komen ook nog een heleboel anderen, dus dan heb ik alle gelegenheid om eens rustig met haar in een hoekje te gaan zitten om de zaak onder de loep te nemen.
- en er komen ook nog een heleboel anderen, dus dan heb ik alle gelegenheid om eens rustig met haar in een hoekje te gaan zitten om de zaak onder de loep te nemen.[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 23-09-2005 00:40:40 ]
Onder het mom van "Keep your friends close, and your enemies even closer" uiteraard
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Hmmm ... deze dagboeknotitie bezorgt mij een ambivalent gevoel, het lijkt wel een aanloop naar de apotheose "... en zij leefden nog lang en gelukkig".
Nu gun ik Nadine van harte zo'n levensvooruitzicht, laat dat vooral gezegd zijn. Maar zo'n gepolijste werkelijkheid leent zich niet voor spetterende verhalen. Als lezer word ik daar niet gelukkig van.
Maar misschien ben ik voorbarig. Misschien heeft het "maak er nou geen drama van" meisje een verrassing in petto. Misschien komt zij met ontboezemingen die alles in een ander licht plaatsen. Misschien is het beter nu mijn slaapachterstand in te halen, zodat ik morgen met een frisse kijk het vervolg kan beleven.
Nu gun ik Nadine van harte zo'n levensvooruitzicht, laat dat vooral gezegd zijn. Maar zo'n gepolijste werkelijkheid leent zich niet voor spetterende verhalen. Als lezer word ik daar niet gelukkig van.
Maar misschien ben ik voorbarig. Misschien heeft het "maak er nou geen drama van" meisje een verrassing in petto. Misschien komt zij met ontboezemingen die alles in een ander licht plaatsen. Misschien is het beter nu mijn slaapachterstand in te halen, zodat ik morgen met een frisse kijk het vervolg kan beleven.
Welnee, niet gevreesd, Nadine wil alleen dat haar ex?-vriendje haar wil, ze wil hem zelf niet. Zelf wil ze de oppasvaderquote:Op vrijdag 23 september 2005 01:57 schreef Gajus het volgende:
Hmmm ... deze dagboeknotitie bezorgt mij een ambivalent gevoel, het lijkt wel een aanloop naar de apotheose "... en zij leefden nog lang en gelukkig".
Nu gun ik Nadine van harte zo'n levensvooruitzicht, laat dat vooral gezegd zijn. Maar zo'n gepolijste werkelijkheid leent zich niet voor spetterende verhalen. Als lezer word ik daar niet gelukkig van.
[GTST]En de oppasvader wil alleen dat zij hem wil, hij wil haar zelf niet.
Zelf wil ie 't ex?-vriendje van Nadine.{/GTST]
Zelf wil ie 't ex?-vriendje van Nadine.{/GTST]
...dass wir fliegen.
Maar dat is eigenlijk zijn broerquote:Op vrijdag 23 september 2005 10:37 schreef De-oneven-2 het volgende:
[GTST]En de oppasvader wil alleen dat zij hem wil, hij wil haar zelf niet.
Zelf wil ie 't ex?-vriendje van Nadine.{/GTST]
Op de squashbaan
Het poëziemeisje is fors gebouwd. Fors en sterk en gezond, ze heeft het lichaam van een Zweedse plattelandsvrouw. En ze heeft borsten. Grote, overbloezende borsten die ongeschikt zijn voor het beoefenen van welke sport dan ook, tenzij je acteren in een pornofilm als een sport beschouwt.
Overigens droeg ze geen bh. We waren vanmiddag in de sportschool; we hadden er met een groep vrienden drie squashbanen afgehuurd. Het poëziemeisje scheen niet te begrijpen waarom alle jongens samendromden zodra zij de squashbaan betrad; ze trok zoveel bekijks dat ze zich niet op het balletje kon concentreren, ze had er last van, gebaarde ze vanaf de baan, vanachter het glas - en ze trok zo'n blik van: 'Wat moet je, heb ik iets van je aan?' maar dat hielp natuurlijk niet, het enige wat ze bereikte met die verwijtende blik, was dat er nog meer flauwe grappen werden gemaakt: "Holy shit, die plastisch chirurg had zeker coke gesnoven," en: "Zullen we straks nog een saunaatje pakken?"
Wij, de meisjes, probeerden het nog voor haar op te nemen. Eén van ons zei: "Jezus, doe eens niet zo puberaal," niet dat iemand naar ons luisterde, maar de vraag is natuurlijk of het slachtoffer wel op onze steun zat te wachten. Ik bedoel: hoe groot is de kans dat de uitvinding van de sport-bh aan het poëziemeisje voorbij is gegaan? Met andere woorden: verklaart de rechtbank haar onschuldig, of luidt het vonnis dat ze met voorbedachte rade heeft gehandeld door haar strakste T-shirtje aan te trekken, teneinde de mannelijke squashers, en in het bijzonder mijn vriendje Th., eens lekker op te geilen?
Ik weet het niet. Ik heb zelf hele normale borsten, ik bedoel: volle zalen zal ik er niet mee trekken, al heb ik nooit klachten gehad. Naast haar Zweedse boerinnenlichaam steek ik af als een kind, met kinderarmen en kinderbenen, maar ik heb weer ándere troeven in huis, probeer ik mezelf groot te houden.
Maar toen was het poëziemeisje klaar met squashen, en ze veegde de zweetdruppeltjes van haar voorhoofd, en uit haar hals, en ze bukte nog eens extra diep om een waterflesje uit haar sporttas te pakken, en toen nam ze plaats naast Th.
Ik dacht nog bij mezelf: 'Laten we er nou geen drama van maken,' maar het overviel me, ik was er niet op voorbereid. Ze zat aan de bar, en ze begon een heel intiem gesprek met Th., die mij opeens helemaal niet meer zag staan, en het volgende moment legde hij zijn hand op haar dij, op haar blote dij, want ze droeg voor de gelegenheid een idioot kort rokje, ook dat nog, en toen kreeg ik een aanvalletje blinde jaloezie.
Om kort te gaan: ik maakte er wél een drama van. Ik liep met grote, boze passen naar ze toe, ik opende mijn mond om iets tegen Th. te zeggen, of te schreeuwen, en toen hoorde ik het poëziemeisje zeggen: "Wij zijn in gesprek, hoor." Het kan mijn verbeelding zijn geweest, maar ik weet bijna zeker dat ze even met haar borsten schudde.
Ik stond aan de grond genageld.
En Th. deed niets. Ja, hij nam een slok van zijn ijswater. Nadat hij een hand door zijn haar had gehaald, hoorde ik hem zeggen: "Ja, wij zijn even in gesprek."
Ik ben naar huis gegaan.
Ik heb een fles witte wijn gekocht en die heb ik helemaal leeggedronken.
Nu moet ik werken. Oh god, ik ben dronken. Ik bid op mijn knieën dat hij het niet merkt. Zou pepermuntkauwgom helpen?
Het poëziemeisje is fors gebouwd. Fors en sterk en gezond, ze heeft het lichaam van een Zweedse plattelandsvrouw. En ze heeft borsten. Grote, overbloezende borsten die ongeschikt zijn voor het beoefenen van welke sport dan ook, tenzij je acteren in een pornofilm als een sport beschouwt.
Overigens droeg ze geen bh. We waren vanmiddag in de sportschool; we hadden er met een groep vrienden drie squashbanen afgehuurd. Het poëziemeisje scheen niet te begrijpen waarom alle jongens samendromden zodra zij de squashbaan betrad; ze trok zoveel bekijks dat ze zich niet op het balletje kon concentreren, ze had er last van, gebaarde ze vanaf de baan, vanachter het glas - en ze trok zo'n blik van: 'Wat moet je, heb ik iets van je aan?' maar dat hielp natuurlijk niet, het enige wat ze bereikte met die verwijtende blik, was dat er nog meer flauwe grappen werden gemaakt: "Holy shit, die plastisch chirurg had zeker coke gesnoven," en: "Zullen we straks nog een saunaatje pakken?"
Wij, de meisjes, probeerden het nog voor haar op te nemen. Eén van ons zei: "Jezus, doe eens niet zo puberaal," niet dat iemand naar ons luisterde, maar de vraag is natuurlijk of het slachtoffer wel op onze steun zat te wachten. Ik bedoel: hoe groot is de kans dat de uitvinding van de sport-bh aan het poëziemeisje voorbij is gegaan? Met andere woorden: verklaart de rechtbank haar onschuldig, of luidt het vonnis dat ze met voorbedachte rade heeft gehandeld door haar strakste T-shirtje aan te trekken, teneinde de mannelijke squashers, en in het bijzonder mijn vriendje Th., eens lekker op te geilen?
Ik weet het niet. Ik heb zelf hele normale borsten, ik bedoel: volle zalen zal ik er niet mee trekken, al heb ik nooit klachten gehad. Naast haar Zweedse boerinnenlichaam steek ik af als een kind, met kinderarmen en kinderbenen, maar ik heb weer ándere troeven in huis, probeer ik mezelf groot te houden.
Maar toen was het poëziemeisje klaar met squashen, en ze veegde de zweetdruppeltjes van haar voorhoofd, en uit haar hals, en ze bukte nog eens extra diep om een waterflesje uit haar sporttas te pakken, en toen nam ze plaats naast Th.
Ik dacht nog bij mezelf: 'Laten we er nou geen drama van maken,' maar het overviel me, ik was er niet op voorbereid. Ze zat aan de bar, en ze begon een heel intiem gesprek met Th., die mij opeens helemaal niet meer zag staan, en het volgende moment legde hij zijn hand op haar dij, op haar blote dij, want ze droeg voor de gelegenheid een idioot kort rokje, ook dat nog, en toen kreeg ik een aanvalletje blinde jaloezie.
Om kort te gaan: ik maakte er wél een drama van. Ik liep met grote, boze passen naar ze toe, ik opende mijn mond om iets tegen Th. te zeggen, of te schreeuwen, en toen hoorde ik het poëziemeisje zeggen: "Wij zijn in gesprek, hoor." Het kan mijn verbeelding zijn geweest, maar ik weet bijna zeker dat ze even met haar borsten schudde.
Ik stond aan de grond genageld.
En Th. deed niets. Ja, hij nam een slok van zijn ijswater. Nadat hij een hand door zijn haar had gehaald, hoorde ik hem zeggen: "Ja, wij zijn even in gesprek."
Ik ben naar huis gegaan.
Ik heb een fles witte wijn gekocht en die heb ik helemaal leeggedronken.
Nu moet ik werken. Oh god, ik ben dronken. Ik bid op mijn knieën dat hij het niet merkt. Zou pepermuntkauwgom helpen?
Ik had zijn squashracket even rectaal bij hem ingebracht als ik jou was geweest
Hadden ze fijn iets minder poetisch om over te praten
Keep up the good work
Hadden ze fijn iets minder poetisch om over te praten
Keep up the good work
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Neequote:Op vrijdag 23 september 2005 18:40 schreef Nadine26 het volgende:
Zou pepermuntkauwgom helpen?
Voer hem ook zsm dronken, neem een fles wijn mee om te "vieren" dat je zo blij bent met je baantjequote:Op vrijdag 23 september 2005 18:46 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Maar ik ben dronken. Ik bedoel: bezopem. Kan niet meer recht op mijn benen staan.
Tips...?
Of liever nog, een mooie whiskey. Hij lijkt me een type dat graag whiskey drinkt. Of Calvados
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh en doe "fuck-me" come hither-hakken aan... en geef gewoon de schuld aan de schoenen dat je zo wankelt..Hihi! *insert schattig en ontwapenend lachje*
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Laat beestachtig misbruik van je makenquote:Op vrijdag 23 september 2005 18:46 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Maar ik ben dronken. Ik bedoel: bezopem. Kan niet meer recht op mijn benen staan.
Tips...?
[god]quote:Op vrijdag 23 september 2005 18:40 schreef Nadine26 het volgende:
... Oh god, ik ben dronken. Ik bid op mijn knieën dat hij het niet merkt. ...
Wees niet bevreesd ... voorwaar ik zeg u ... "een dronken vrouw is een engel in bed".
[/god]
De oplossing voor ieder probleem.quote:Op vrijdag 23 september 2005 19:00 schreef Xennia het volgende:
[..]
Laat beestachtig misbruik van je maken
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
...en welke conclusie trek jij uit de les van deze wijze vrouw?quote:Na deze speech, die ongeveer een uur leek te duren en waar ik nogal van opkeek, vond ze het kennelijk tijd voor een persoonlijk advies. "Jij gelooft in hartstocht," zei ze lachend. "Dat zie ik aan je gezicht, aan je ogen. Naïef, ongeschonden. Hoe oud ben je? Bijna zesentwintig, dat is tegenwoordig te jong om te trouwen. Maar áls je ooit wilt trouwen, en alleen idioten en wanhopigen willen dat niet, dan heb ik een wijze raad voor je. Doe ervaringen op. Zie de liefde als een spel, experimenteer, geef je eraan over. Maar wees niet zo naïef om in overrompelende hartstocht te geloven. Alles in het leven valt te weerstaan; je kunt tegen alles vechten." Ze kwam naast me aan het aanrecht staan en keek me doordringend aan. "Het zit zo: sommige vrouwen zijn doodsbenauwd voor het woord 'hartstocht', ze zeggen er de meest onzinnige dingen over, zoals: "Gevoelens kun je niet sturen," en: "Oh, de passie die ik voel voor deze man, is sterker dan mezelf!" Maar pas op! Wees op je hoede voor dit soort vrouwen, want juist déze vrouwen tuinen erin! Het zijn altijd de zwakke, angstige, weerloze wezens die verstrikt raken in de netten van de verkeerde man. Altijd! Ze geven álles van zichzelf, soms zelfs hun huwelijk, en waarom? Om vernederd te worden. Afgedankt als een gebruikte zakdoek. Ik begrijp werkelijk niet waarom zoveel mensen in hartstocht geloven. Hartstocht is gevaarlijk. Bovendien heeft hartstocht vele gezichten. Zoals een dief hartstochtelijk naar geld verlangt, zo verlangt een moordenaar hartstochtelijk naar wraak. En nu mag jíj, lieve Nadine, mij vertellen wat precies het verschil is met een vrouw die al haar principes - eigenwaarde, eerlijkheid, trouw - verloochent omdat ze hartstochtelijk naar de verkeerde man verlangt."
Ik bleef even stil.
"Precies!" riep Guillemette triomfantelijk. "Er is geen verschil! Daar kom je nog wel achter. Dus als je slim bent, en je studeert vast niet voor niets aan de universiteit, dan tuin je niet in de fuik die 'hartstocht' heet, en die alleen maar tot verwoesting leidt. houd afstand. Gebruik je hersens. En neem de tijd om de liefde te verkennen."
Heb je daar niet een beetje het punt gemist, hartstochtelijke Nadine?quote:Nou, dit is een lang verhaal geworden, maar eerlijk gezegd hebben de woorden van Guillemette me wel een beetje aan het wankelen gebracht. Ze leek me een aardige vrouw, en sowieso was ze de enige van alle aanwezige tandartsassistentes die het woord tot mij richtte, maar een beetje merkwaardig vond ik het wél. Zou ze eenzaam zijn? Ze wil nog steeds met me winkelen. Ik ben bang dat ik er een veertigjarige beste vriendin bij heb...
ze doelt letterlijk op jou namelijk
In de goede oude tijd van de koude oorlog had de KGB een middel om niet dronken te worden. Helaas bestaat er geen middel om te ontnuchteren.quote:Op vrijdag 23 september 2005 18:40 schreef Nadine26 het volgende:
Op de squashbaan
.
Ik heb een fles witte wijn gekocht en die heb ik helemaal leeggedronken.
Nu moet ik werken. Oh god, ik ben dronken. Ik bid op mijn knieën dat hij het niet merkt. Zou pepermuntkauwgom helpen?
Iemand die uit haar mond stinkt naar witte wijn??? Wijn is een goede drank om dronken van te worden als je nog moet werken.
Laat de donkenschap je ontlasten en maak misbruik van je oppaskinderenvader. Alle remmen los.
lange leve de jaloerse dronken vrouw met hartezeer
lange leve de jaloerse dronken vrouw met hartezeer Als er nog vrouwen zijn die voldoen aan het profiel van Nadine en willen opassen op mijn dochtertje..... stuur je cv maar op...
Ik vrees dat Nadine dit weekend zal verzaken ... althans, tegenover de lezers van haar dagboek.
de verfilming van "Phileine zegt sorry" (Ned3, 22:35 uur) kan enige verlichting bieden
de verfilming van "Phileine zegt sorry" (Ned3, 22:35 uur) kan enige verlichting bieden
*zit al uren vol spanning af te wachten.....*quote:Op zondag 25 september 2005 12:09 schreef Vivi het volgende:
*Met vingers op bureaublad tapt*
*zit al uren vol spanning af te wachten.....*
Laat ik maar meteen een schot voor de boeg geven: de kans is groot dat deze geschiedenis slecht voor mij gaat aflopen. Het is een voorgevoel.
Ik was te laat, ik was dronken, ik was een beetje overmoedig. Ik was vastbesloten er een grenzeloze nacht van te maken. Dit alles op vrijdagavond. Ik droeg een spijkerbroek en een T-shirt dat voor het grootste deel bestaat uit een ravijndiep décolleté, het 'onzichtbare T-shirt', zo noemt mijn vriendje het, maar het moest er maar eens van komen. Ik had mezelf voor de spiegel ingeprent dat het allemaal draait om zelfvertrouwen. Passie, hartstocht, verleidingskunst: in de liefde ben je nergens zonder zelfvertrouwen. Het voordeel van de fles witte wijn die ik in een krankzinnig tempo had leeggedronken, was dat ik heel snel dronken was geweest. Er was ook een nadeel. Toen ik eenmaal was opgestaan uit de bank, was ik niet dronken maar straalbezopen. Lam.
Ik herinnerde me opeens dat ik nog iets naar het poëziemeisje had geroepen voordat ik boos was weggelopen, iets over 'gehandicaptensquash', oh God, waarom heb ik mezelf zo slecht in de hand?
Ik liet een taxi voorrijden. Zonde van het geld, maar nood breekt wet. Onderweg werd ik doorlopend op mijn mobieltje gebeld door Th., die ik telkens wegdrukte. Met een stem die droop van de honing had hij een bericht ingesproken op mijn voicemail: ik ben gek op je, ik wil je zien, kom je bij me slapen, ik voel niks voor die dikke trol, en zo ging dat nog een tijdje door.
Ik overwoog hem terug te bellen, zodat ik kon zeggen dat ik van de Staatsloterij was, en dat hij een fantastische prijs had gewonnen, een prijs die bestond uit een dikke trol die hij helemaal voor zichzelf mocht houden, gefeliciteerd, er wordt geen hok bijgeleverd, helaas, maar misschien kunt u ergens een kartonnen doos op de kop tikken, de dikke trol is goedkoop in het onderhoud - maar ik besloot de eer aan mezelf te houden. Ik was dronken. Ik zou gaan huilen, ik zou allemaal emotionele onzin gaan uitslaan, mijn mascara zou uitlopen, en al die dingen kon ik me niet permitteren. Het ging om zelfvertrouwen.
Hij opende de deur. Daniël, had ik al verteld dat hij Daniël heet? Ik was het een beetje vergeten, maar oh! Deze man! Hij brengt me van mijn stuk op een manier die grenst aan het gevaarlijke. Hij greep mijn arm vast, nogal hardhandig, en hij fluisterde: "Gaat het? Gaat het met je?"
Mijn make-up deed blijkbaar niet wat de flesjes beloofden; ik moest eruit zien als een wrak.
"Ja, prima," zei ik iets te hooghartig.
"Over vorige week..," fluisterde hij, en hij sprak zo zacht dat ik de helft niet verstond, "... wat er gebeurd is... had niet gemogen... ik had nooit..."
"Hé, Kim!" zei ik met luide stem, want achter zijn rug was zijn vriendin in beeld verschenen. Ik had haar niet thuis verwacht. En als ik haar al thuis had verwacht, dan in elk geval niet gehuld in een handdoekje en een bh van paars kant, en verder niets. Ze moet het zelf weten, natuurlijk. Ze heeft er ook het lichaam voor; zij behoort tot het slag mensen dat in een bh en een handdoekje een volle zaal zou kunnen toespreken, om het zo maar te zeggen. Maar een beetje eigenaardig vond ik het wel.
"Ah, onze Kim moet zich nog aankleden," zei hij met een lachje, en daarop reageerde Kim onverwachts fel: "Oh, moet jij je tegenwoordig ook al voor mij excuseren? Dus zelfs dát kan ik niet zelf?"
Ik wist niet waar ik moest kijken, daarom liet ik mijn ogen maar zo'n beetje door de hal dwalen, alsof ik het pleisterwerk bewonderde.
Goed pleisterwerk, trouwens. Vakkundig aangebracht.
Na een stilte kondigde Kim aan dat ze thuis bleef: "Ik ben moe. Ik ben niets waard, je kunt me opvegen." Ze aaide hem over zijn wang. "Niet boos zijn, maar je hebt vast een leukere avond zonder mij."
"Ja, prima," zei hij afgemeten.
Kim begon de trap op te lopen. Toen zei ze tegen mij: "Oh Nadine, je blijft toch wel, hè? Ik ga slapen, ik heb mijn rust nodig. En ik hoor het gehuil van de kinderen niet met mijn oordopjes in."
Ik knikte verbluft. Ik dacht bij mezelf: het is weer eens iets anders om kindermeisje te spelen voor een vrouw in een paarse bh met oordopjes in, het is weer eens iets totaal anders.
Daniël was al bezig zijn jas aan te trekken; hij wist niet hoe snel hij weg moest komen. Voor hij de deur achter zich dicht trok, riep hij nog dat er rosé in de ijskast stond, dat ik iets te drinken moest nemen.
Ik ben op de bank gaan liggen met een boek. Ik dommelde een beetje in slaap, om telkens wakker te schrikken van mijn mobieltje: Th., natuurlijk. Hij is vastbesloten er een halszaak van te maken, dat is duidelijk.
Rond twaalf uur is hij terug, Daniël. Hij gooit zijn jas op een stoel, vraagt of ik iets wil drinken. Ik zeg ja. Hij schenkt twee glazen whisky in, doet er ijsblokjes bij. Ik heb niet om ijsblokjes gevraagd, ik heb niet eens om whisky gevraagd, maar dat bevalt me wel - ik hou ervan als anderen voor mij beslissen.
We zitten op de bank. We praten niet, we nemen slokjes van de whisky en we kijken elkaar aan. Ik begin te lachen, hij streelt mijn haar. Het gaat de goede kant op. Het gaat zelfs heel erg de goede kant op, want hij haalt een ijsblokje uit zijn glas, hij klemt het tussen zijn vingers, daarna kijkt hij me even vragend aan en ik doe mijn mond open. Hij legt het ijsblokje op mijn tong, ik kauw erop, en het volgende moment, vraag me niet hoe het precies gebeurt, zijn we aan het zoenen. Opeens moet ik denken aan de film 9 1/2 weeks, en ik krijg de slappe lach, ik kan het niet helpen, maar we zoenen gewoon door, je kunt heel goed zoenen en lachen tegelijk.
Er gaat een deur open, ergens in huis. Een droge klik.
"Ik bel een taxi," zeg ik snel, en ik wijs omhoog. "Dinges... Kim, ze is wakker."
Voetstappen op de trap. Daniël leunt ontspannen achterover in de bank: niks aan de hand, hij beweegt zachtjes met zijn glas, de ijsblokjes tingelen. Ik heb intussen de taxicentrale gebeld en geef het adres door aan de telefoniste.
Kim draagt een zwarte kimono met gouden draken erop. Ze omhelst Daniël, tegen mij zegt ze: "Lief dat je bent gebleven, Nadine. Ik kan niks met die kinderen, de tweeling is een ramp." Ze zet een kinderstemmetje op: "Nou ja, ik ben niet zo'n oermoedertype."
Ik doe alsof ik de steek onder water niet voel, ik glimlach beleefd.
Als de taxichauffeur aanbelt, staan we alle drie op. Kim begint over een fooi: "Je bent zo lief geweest, je krijgt een fooi, wacht even..," ze pakt Daniël bij zijn middel en begint in zijn broekzak te graven. "Schat, geef haar iets, ze krijgt een extraatje."
Ik zit al in de taxi en sla het portier dicht. Ik wil geen extraatje. Ga weg met je fooi, ik heb mijn fooi allang binnen. Een klein beetje schuldig voel ik me wel.
En toch, ik kan niet slapen, ik kan niet wachten tot vanavond...
Ik was te laat, ik was dronken, ik was een beetje overmoedig. Ik was vastbesloten er een grenzeloze nacht van te maken. Dit alles op vrijdagavond. Ik droeg een spijkerbroek en een T-shirt dat voor het grootste deel bestaat uit een ravijndiep décolleté, het 'onzichtbare T-shirt', zo noemt mijn vriendje het, maar het moest er maar eens van komen. Ik had mezelf voor de spiegel ingeprent dat het allemaal draait om zelfvertrouwen. Passie, hartstocht, verleidingskunst: in de liefde ben je nergens zonder zelfvertrouwen. Het voordeel van de fles witte wijn die ik in een krankzinnig tempo had leeggedronken, was dat ik heel snel dronken was geweest. Er was ook een nadeel. Toen ik eenmaal was opgestaan uit de bank, was ik niet dronken maar straalbezopen. Lam.
Ik herinnerde me opeens dat ik nog iets naar het poëziemeisje had geroepen voordat ik boos was weggelopen, iets over 'gehandicaptensquash', oh God, waarom heb ik mezelf zo slecht in de hand?
Ik liet een taxi voorrijden. Zonde van het geld, maar nood breekt wet. Onderweg werd ik doorlopend op mijn mobieltje gebeld door Th., die ik telkens wegdrukte. Met een stem die droop van de honing had hij een bericht ingesproken op mijn voicemail: ik ben gek op je, ik wil je zien, kom je bij me slapen, ik voel niks voor die dikke trol, en zo ging dat nog een tijdje door.
Ik overwoog hem terug te bellen, zodat ik kon zeggen dat ik van de Staatsloterij was, en dat hij een fantastische prijs had gewonnen, een prijs die bestond uit een dikke trol die hij helemaal voor zichzelf mocht houden, gefeliciteerd, er wordt geen hok bijgeleverd, helaas, maar misschien kunt u ergens een kartonnen doos op de kop tikken, de dikke trol is goedkoop in het onderhoud - maar ik besloot de eer aan mezelf te houden. Ik was dronken. Ik zou gaan huilen, ik zou allemaal emotionele onzin gaan uitslaan, mijn mascara zou uitlopen, en al die dingen kon ik me niet permitteren. Het ging om zelfvertrouwen.
Hij opende de deur. Daniël, had ik al verteld dat hij Daniël heet? Ik was het een beetje vergeten, maar oh! Deze man! Hij brengt me van mijn stuk op een manier die grenst aan het gevaarlijke. Hij greep mijn arm vast, nogal hardhandig, en hij fluisterde: "Gaat het? Gaat het met je?"
Mijn make-up deed blijkbaar niet wat de flesjes beloofden; ik moest eruit zien als een wrak.
"Ja, prima," zei ik iets te hooghartig.
"Over vorige week..," fluisterde hij, en hij sprak zo zacht dat ik de helft niet verstond, "... wat er gebeurd is... had niet gemogen... ik had nooit..."
"Hé, Kim!" zei ik met luide stem, want achter zijn rug was zijn vriendin in beeld verschenen. Ik had haar niet thuis verwacht. En als ik haar al thuis had verwacht, dan in elk geval niet gehuld in een handdoekje en een bh van paars kant, en verder niets. Ze moet het zelf weten, natuurlijk. Ze heeft er ook het lichaam voor; zij behoort tot het slag mensen dat in een bh en een handdoekje een volle zaal zou kunnen toespreken, om het zo maar te zeggen. Maar een beetje eigenaardig vond ik het wel.
"Ah, onze Kim moet zich nog aankleden," zei hij met een lachje, en daarop reageerde Kim onverwachts fel: "Oh, moet jij je tegenwoordig ook al voor mij excuseren? Dus zelfs dát kan ik niet zelf?"
Ik wist niet waar ik moest kijken, daarom liet ik mijn ogen maar zo'n beetje door de hal dwalen, alsof ik het pleisterwerk bewonderde.
Goed pleisterwerk, trouwens. Vakkundig aangebracht.
Na een stilte kondigde Kim aan dat ze thuis bleef: "Ik ben moe. Ik ben niets waard, je kunt me opvegen." Ze aaide hem over zijn wang. "Niet boos zijn, maar je hebt vast een leukere avond zonder mij."
"Ja, prima," zei hij afgemeten.
Kim begon de trap op te lopen. Toen zei ze tegen mij: "Oh Nadine, je blijft toch wel, hè? Ik ga slapen, ik heb mijn rust nodig. En ik hoor het gehuil van de kinderen niet met mijn oordopjes in."
Ik knikte verbluft. Ik dacht bij mezelf: het is weer eens iets anders om kindermeisje te spelen voor een vrouw in een paarse bh met oordopjes in, het is weer eens iets totaal anders.
Daniël was al bezig zijn jas aan te trekken; hij wist niet hoe snel hij weg moest komen. Voor hij de deur achter zich dicht trok, riep hij nog dat er rosé in de ijskast stond, dat ik iets te drinken moest nemen.
Ik ben op de bank gaan liggen met een boek. Ik dommelde een beetje in slaap, om telkens wakker te schrikken van mijn mobieltje: Th., natuurlijk. Hij is vastbesloten er een halszaak van te maken, dat is duidelijk.
Rond twaalf uur is hij terug, Daniël. Hij gooit zijn jas op een stoel, vraagt of ik iets wil drinken. Ik zeg ja. Hij schenkt twee glazen whisky in, doet er ijsblokjes bij. Ik heb niet om ijsblokjes gevraagd, ik heb niet eens om whisky gevraagd, maar dat bevalt me wel - ik hou ervan als anderen voor mij beslissen.
We zitten op de bank. We praten niet, we nemen slokjes van de whisky en we kijken elkaar aan. Ik begin te lachen, hij streelt mijn haar. Het gaat de goede kant op. Het gaat zelfs heel erg de goede kant op, want hij haalt een ijsblokje uit zijn glas, hij klemt het tussen zijn vingers, daarna kijkt hij me even vragend aan en ik doe mijn mond open. Hij legt het ijsblokje op mijn tong, ik kauw erop, en het volgende moment, vraag me niet hoe het precies gebeurt, zijn we aan het zoenen. Opeens moet ik denken aan de film 9 1/2 weeks, en ik krijg de slappe lach, ik kan het niet helpen, maar we zoenen gewoon door, je kunt heel goed zoenen en lachen tegelijk.
Er gaat een deur open, ergens in huis. Een droge klik.
"Ik bel een taxi," zeg ik snel, en ik wijs omhoog. "Dinges... Kim, ze is wakker."
Voetstappen op de trap. Daniël leunt ontspannen achterover in de bank: niks aan de hand, hij beweegt zachtjes met zijn glas, de ijsblokjes tingelen. Ik heb intussen de taxicentrale gebeld en geef het adres door aan de telefoniste.
Kim draagt een zwarte kimono met gouden draken erop. Ze omhelst Daniël, tegen mij zegt ze: "Lief dat je bent gebleven, Nadine. Ik kan niks met die kinderen, de tweeling is een ramp." Ze zet een kinderstemmetje op: "Nou ja, ik ben niet zo'n oermoedertype."
Ik doe alsof ik de steek onder water niet voel, ik glimlach beleefd.
Als de taxichauffeur aanbelt, staan we alle drie op. Kim begint over een fooi: "Je bent zo lief geweest, je krijgt een fooi, wacht even..," ze pakt Daniël bij zijn middel en begint in zijn broekzak te graven. "Schat, geef haar iets, ze krijgt een extraatje."
Ik zit al in de taxi en sla het portier dicht. Ik wil geen extraatje. Ga weg met je fooi, ik heb mijn fooi allang binnen. Een klein beetje schuldig voel ik me wel.
En toch, ik kan niet slapen, ik kan niet wachten tot vanavond...
Ben jij ook helderziend..?quote:Op vrijdag 23 september 2005 18:52 schreef Vivi het volgende:
Hij lijkt me een type dat graag whiskey drinkt.
Ze is de Ware nietquote:Op zaterdag 24 september 2005 13:13 schreef Gajus het volgende:
Ik vrees dat Nadine dit weekend zal verzaken ... althans, tegenover de lezers van haar dagboek.
de verfilming van "Phileine zegt sorry" (Ned3, 22:35 uur) kan enige verlichting bieden
Ze is weer eens de Ware niet.
maar wat dat neuken betreft gaat het de goede kant op.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Ja, ehhh... dat ik op mijn tellen moet passen. Hoofd erbij houden, en zo. Maar dat probeer ik ook, dat is de opdracht die ik mezelf heb gesteld.quote:Op vrijdag 23 september 2005 19:59 schreef DrazTic het volgende:
...en welke conclusie trek jij uit de les van deze wijze vrouw?
Maar zij heeft mij nooit samen met hem gezien; ze weet van niks.quote:Heb je daar niet een beetje het punt gemist, hartstochtelijke Nadine?
ze doelt letterlijk op jou namelijk
Niet de Ware voor wie dan, Ron...?quote:Op zondag 25 september 2005 15:28 schreef R_ON het volgende:
Ze is de Ware niet
Ze is weer eens de Ware niet.
Ik ben net zo euforisch... partycrasher...
quote:Op zondag 25 september 2005 15:33 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Niet de Ware voor wie dan, Ron...?
Ik ben net zo euforisch... partycrasher...
Misschien moeten we dat gedichtje er eens even bijhalen; wacht, ik zoek het er ff bij.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Karin Giphart
WARE HET NIET
Je bent lief, zegt ze, maar je bent de Ware niet.
Ze ligt in mijn armen en verroert zich niet.
Ik staar naar haar borsten, maar zie ze niet.
Ik ben de Ware niet? Ik ben de Ware niet?
22 jaar, met nog zoveel jaren in 't verschiet
33 jaar, met jouw geur aan mijn handen
En jouw lippen om mijn verdriet
Want ik ben de Ware niet,
Ik ben weer eens de Ware niet.
Dat dat überhaupt al speelde wist ik niet.
3 weken de lusten believen is te kort
Voor zo'n voorbarige conclusie, vind je niet?
Je kent me niet, zeg ik, je kent me niet.
Of jij de Ware bent, weet ik ook echt niet.
Ik weet het wel, maar ik geloof het niet.
Misschien morgen wel, maar nu nog niet.
WARE HET NIET
Je bent lief, zegt ze, maar je bent de Ware niet.
Ze ligt in mijn armen en verroert zich niet.
Ik staar naar haar borsten, maar zie ze niet.
Ik ben de Ware niet? Ik ben de Ware niet?
22 jaar, met nog zoveel jaren in 't verschiet
33 jaar, met jouw geur aan mijn handen
En jouw lippen om mijn verdriet
Want ik ben de Ware niet,
Ik ben weer eens de Ware niet.
Dat dat überhaupt al speelde wist ik niet.
3 weken de lusten believen is te kort
Voor zo'n voorbarige conclusie, vind je niet?
Je kent me niet, zeg ik, je kent me niet.
Of jij de Ware bent, weet ik ook echt niet.
Ik weet het wel, maar ik geloof het niet.
Misschien morgen wel, maar nu nog niet.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Hmz, tja.
Vanuit welk perspectief is dit gedicht geschreven he, voor jouw verhaal? daar zit ik een beetje mee.
Vanuit welk perspectief is dit gedicht geschreven he, voor jouw verhaal? daar zit ik een beetje mee.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
quote:Op zondag 25 september 2005 15:37 schreef R_ON het volgende:
Ze ligt in mijn armen en verroert zich niet.
Ik staar naar haar borsten, maar zie ze niet.
Zo ver zijn wij nog niet...
En zo ver evenmin...quote:Dat dat überhaupt al speelde wist ik niet.
3 weken de lusten believen is te kort
Kortom: je loopt op de zaken vooruit, ik droom rustig verder...!quote:Ik weet het wel, maar ik geloof het niet.
Misschien morgen wel, maar nu nog niet.
Goed. dan gaat dat gedichtje nog ff in de ijskast. Wie weet komt het later nog.quote:Op zondag 25 september 2005 15:45 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Zo ver zijn wij nog niet...
[..]
En zo ver evenmin...
[..]
Kortom: je loopt op de zaken vooruit, ik droom rustig verder...!
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Ja, daar zit ik ook een beetje mee. In de zin van: dit gaat over 2 vrouwen. Of probeer je me iets duidelijk te maken, Ron?quote:Op zondag 25 september 2005 15:44 schreef R_ON het volgende:
Hmz, tja.
Vanuit welk perspectief is dit gedicht geschreven he, voor jouw verhaal? daar zit ik een beetje mee.
Wat zou ik daarmee proberen duidelijk te maken? Ik had geen andere bedoelingen.quote:Op zondag 25 september 2005 15:47 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ja, daar zit ik ook een beetje mee. In de zin van: dit gaat over 2 vrouwen. Of probeer je me iets duidelijk te maken, Ron?
Doe eens een suggestie dan?
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Ik dacht aan mezelf & het meisje met de paarse bh en de oordopjes... maar dat gaat niet werken, dat wordt niks.quote:Op zondag 25 september 2005 15:50 schreef R_ON het volgende:
Wat zou ik daarmee proberen duidelijk te maken? Ik had geen andere bedoelingen.
Doe eens een suggestie dan?
Zie nog geen tekenen dat het slecht gaat aflopen...quote:Op zondag 25 september 2005 14:53 schreef Nadine26 het volgende:
Laat ik maar meteen een schot voor de boeg geven: de kans is groot dat deze geschiedenis slecht voor mij gaat aflopen. Het is een voorgevoel.
Het had niet mogen gebeuren..., maar ondertussen zoent hij wel weer met je.
Wie schrijft die blijft....
Het is een voorgevoel, ingegeven door zijn (D.'s) gedrag toen zij de trap afkwam. Beheerst, koel, niks aan de hand. Berekenend? En: hoeveel ervaring met dit soort situaties zou hij hebben, afgaande op die uiterlijke kalmte...?quote:Op zondag 25 september 2005 15:59 schreef JeeWeeTje het volgende:
Zie nog geen tekenen dat het slecht gaat aflopen...
Het had niet mogen gebeuren..., maar ondertussen zoent hij wel weer met je.
Ultieme spanning voor hem. Wacht maar tot zij er een keertje niet bij is. Geduld..quote:Op zondag 25 september 2005 16:10 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Het is een voorgevoel, ingegeven door zijn (D.'s) gedrag toen zij de trap afkwam. Beheerst, koel, niks aan de hand. Berekenend? En: hoeveel ervaring met dit soort situaties zou hij hebben, afgaande op die uiterlijke kalmte...?
Alle voortekenen zijn gunstig voor je. Climax of anticlimax. Wat gebeurd er vanavond trouwens?
Ik wacht... ik wacht... maar zij zou er helemaal niet bij zijn geweest, vrijdagavond. Tot ze er opeens tóch bij was (Geen idee hoe het zit met haar cursus.)quote:Op zondag 25 september 2005 16:37 schreef JeeWeeTje het volgende:
Ultieme spanning voor hem. Wacht maar tot zij er een keertje niet bij is. Geduld..
Weet ik niet. Hij gaat uit, neem ik aan. Misschien wel met háár, als zij tenminste nog steeds niet is teruggekeerd naar die Belgische acteerclub. Ik hoop van wel...quote:Wat gebeurd er vanavond trouwens?
En tegelijkertijd hoop ik ook heel erg van NIET... het wordt heet onder mijn voeten... mijn voetzolen staan in brand... ben mijn zenuwen nauwelijks de baas!quote:Op zondag 25 september 2005 16:47 schreef Nadine26 het volgende:
Hij gaat uit, neem ik aan. Misschien wel met háár, als zij tenminste nog steeds niet is teruggekeerd naar die Belgische acteerclub. Ik hoop van wel...
Inuitie.quote:Op zondag 25 september 2005 15:29 schreef Nadine26 het volgende:
Maar zij heeft mij nooit samen met hem gezien; ze weet van niks.
...en al was het niet letterlijk op jou gedoeld. Je kreeg het niet voor niets te horen. Maar lessen zelf leren is veel leerzamer (en leuker). Dus veel plezier
Zenuwen? Jij? Waarom, je hebt alle touwtjes in handen
Of ben je bang voor een "heterdaadje"
Of ben je bang voor een "heterdaadje"
Be kind whenever possible. It is always possible.
Dalai Lama
Dalai Lama
Geloof dat je zenuwen en "aantrekkingskracht" aan het verwarren bent. Pure lust, liefde.quote:Op zondag 25 september 2005 16:50 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
En tegelijkertijd hoop ik ook heel erg van NIET... het wordt heet onder mijn voeten... mijn voetzolen staan in brand... ben mijn zenuwen nauwelijks de baas!
Whatever, wanneer heb je hem voor jezelf.... Want dat er wat gaat gebeuren ....
Nou, Nadine, waar blijf je meiske? We wachten al uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuren in spanning op een vervolg.
We kunnen niet wachten op de seks-scene.
Als je met je oppasvader in bed ligt vergeet dan niet elk detail te onthouden, zodat wij fokkertjes er elke seconde van beschreven krijgen.
Dat de Moderators zeggen: nou, nou, Nadine, moet dat zo grof.
We kunnen niet wachten op de seks-scene.
Als je met je oppasvader in bed ligt vergeet dan niet elk detail te onthouden, zodat wij fokkertjes er elke seconde van beschreven krijgen.
Dat de Moderators zeggen: nou, nou, Nadine, moet dat zo grof.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Wanneer een mooie man met je zoent zoals Daniël met mij heeft gezoend, dan zijn er twee mogelijkheden: of hij wil me alleen zijn bed inpraten en dan eindig ik met een gebroken hart, of hij wil de wettelijke vader van mijn zeven kinderen worden en dan eindig ik ook met een gebroken hart, want zo mooi zit het leven niet in elkaar.
Hoe het leven wél in elkaar zit, is me gisteren een beetje duidelijk geworden. Daniël ziet me niet meer staan. Hij kijkt dwars door me heen. Al zou je hem met gloeiende poken martelen, dan nog zou hij zich de gebeurtenissen van afgelopen vrijdagnacht niet voor de geest kunnen halen. Vrijdagnacht, zegt u? Nee, daarvan is hem niets bekend. Vagelijk herinnert hij zich de groene bank van Jan des Bouvrie; die bank heeft hij vaker gezien, hij heeft hem na zijn vertrek uit de echtelijke woning gekocht omdat hij toch ergens op moet zitten, en ja, een glas whisky met ijsblokjes kan hij best hebben genuttigd, hij houdt van whisky - maar hoe hij zijn hersens ook pijnigt, hoe hij ook probeert om de gebeurtenissen van die bewuste vrijdagnacht weer aan de oppervlakte te krijgen, het haalt niets uit.
Zelfs mijn naam is hem ontschoten.
Kim deed de voordeur open, daar begon het al mee. Kim volgt een acteercursus in Begië, op die cursus krijgt zij les in vakken als 'stembeheersing' en 'bewegingsleer' en wat je allemaal nog meer nodig hebt om een wereldberoemde actrice te worden, maar om de een of andere reden verblijft Kim zelden in België. Mogelijk is ze een beetje overspannen; zo'n intensieve cursus vergt veel van een mens. Mogelijk houdt zij haar vriendje in de gaten; ze is lang niet zo dom als ze eruit ziet.
In de woonkamer wachtte mij een tweede verrassing. Op bewijsstuk no. 1 (te weten: de groene bank van Jan des Bouvrie) zat Madame. Ze begroette me hartelijk. De man naast haar op de bank, beter bekend als de hoofdverdachte, bleef stoïcijns voor zich uitstaren naar de televisie, die op zwart stond.
Op de achtergrond was de tweeling bezig de schilderijen van de muur te trappen met een leren voetbal; ze droegen Ajax-pakjes en maakten slidings op het parket. Madame voelde zich kennelijk niet geroepen om in te grijpen; zij was tenslotte op bezoek. Voor Kim was dit een uitgelezen kans om te bewijzen dat zij, als de nood aan de man komt, wel degelijk een oermoedertype kan zijn, want ze klapte in haar handen en riep: "Jongens! Tijd voor een video!"
Het effect was nul.
Er sneuvelde een lampje. Kim keek in wanhoop naar Daniël, die nog steeds in diepe trance op de bank zat. Wat nu? Er moest iets gebeuren. En aangezien ik de oppas ben, het meisje dat is ingehuurd om de kinderen in toom te houden, lag het voor de hand dat ík iets zou doen - de voetbal afpakken, bijvoorbeeld. Maar ik deed niets. Voor kindermeisjes gelden namelijk ongeschreven wetten die je pas leert begrijpen als je een paar keer de fout bent ingegaan. Eén van die ongeschreven wetten luidt dat niemand, ook het kindermeisje niet, zich met de opvoeding dient te bemoeien zolang de ouders binnen gehoorafstand zijn. Deze wet geldt ook, of in het bijzonder, voor Kim. In de opvoedingshiërarchie staat zij zo'n beetje op de onderste tree, daar komt het op neer.
Terwijl de tweeling het voetbalspelletje ongestoord voortzette, wierp Kim mij een paar giftige blikken toe, zo van: 'En waar denk jij dat je voor betaald wordt?' maar ik gaf geen sjoege. Plotseling brak er iets in Kim, ze begon te schreeuwen, nogal hysterisch: "Godverdomme, die kinderen slopen de hele tent! Daniël, doe iets! Zet een video aan of zo!"
Toen gebeurde het. Daniël bewoog zijn hand in mijn richting en mompelde: "Waarom vraag je dat niet aan..," en er viel een stilte, hij moest diep in zijn geheugen graven om zich mijn naam te herinneren, "... aan... eh..."
"Nadine," vulde Madame in. "Ah oui, Nadine, zou jij dat willen doen? Wij hebben een aantal dringende zaken te bespreken, wij moeten gaan."
Ze stond op. Het duurde even, maar toen ontwaakte Daniël uit zijn comateuze toestand. Hij droeg een jasje, viel me op - ik heb hem nooit eerder in een jasje gezien. Hij is een mooie man, daar valt niets op af te dingen, en hij is nog hoffelijk ook: hij hielp Madame in haar jas en reikte haar tas aan. Zonder Kim nog een blik waardig te keuren, leidde hij zijn ex-vrouw naar de deur. Onnodig te zeggen dat hij mij al helemaal niet zag staan.
Toen ze weg waren, kondigde Kim aan dat ze ging 'stappen met vriendinnen'. Ze zei: "Even de beest uithangen, terwijl die twee de alimentatie regelen."
Daniël heb ik niet meer gezien. Ik heb met de kinderen naar de video van Lepel gekeken. Ik heb ze in bed gelegd. Ik heb me door Kim laten aflossen, om half twee 's nachts. Ik heb een fout gemaakt. Ik heb een onherstelbare fout gemaakt.
Hoe het leven wél in elkaar zit, is me gisteren een beetje duidelijk geworden. Daniël ziet me niet meer staan. Hij kijkt dwars door me heen. Al zou je hem met gloeiende poken martelen, dan nog zou hij zich de gebeurtenissen van afgelopen vrijdagnacht niet voor de geest kunnen halen. Vrijdagnacht, zegt u? Nee, daarvan is hem niets bekend. Vagelijk herinnert hij zich de groene bank van Jan des Bouvrie; die bank heeft hij vaker gezien, hij heeft hem na zijn vertrek uit de echtelijke woning gekocht omdat hij toch ergens op moet zitten, en ja, een glas whisky met ijsblokjes kan hij best hebben genuttigd, hij houdt van whisky - maar hoe hij zijn hersens ook pijnigt, hoe hij ook probeert om de gebeurtenissen van die bewuste vrijdagnacht weer aan de oppervlakte te krijgen, het haalt niets uit.
Zelfs mijn naam is hem ontschoten.
Kim deed de voordeur open, daar begon het al mee. Kim volgt een acteercursus in Begië, op die cursus krijgt zij les in vakken als 'stembeheersing' en 'bewegingsleer' en wat je allemaal nog meer nodig hebt om een wereldberoemde actrice te worden, maar om de een of andere reden verblijft Kim zelden in België. Mogelijk is ze een beetje overspannen; zo'n intensieve cursus vergt veel van een mens. Mogelijk houdt zij haar vriendje in de gaten; ze is lang niet zo dom als ze eruit ziet.
In de woonkamer wachtte mij een tweede verrassing. Op bewijsstuk no. 1 (te weten: de groene bank van Jan des Bouvrie) zat Madame. Ze begroette me hartelijk. De man naast haar op de bank, beter bekend als de hoofdverdachte, bleef stoïcijns voor zich uitstaren naar de televisie, die op zwart stond.
Op de achtergrond was de tweeling bezig de schilderijen van de muur te trappen met een leren voetbal; ze droegen Ajax-pakjes en maakten slidings op het parket. Madame voelde zich kennelijk niet geroepen om in te grijpen; zij was tenslotte op bezoek. Voor Kim was dit een uitgelezen kans om te bewijzen dat zij, als de nood aan de man komt, wel degelijk een oermoedertype kan zijn, want ze klapte in haar handen en riep: "Jongens! Tijd voor een video!"
Het effect was nul.
Er sneuvelde een lampje. Kim keek in wanhoop naar Daniël, die nog steeds in diepe trance op de bank zat. Wat nu? Er moest iets gebeuren. En aangezien ik de oppas ben, het meisje dat is ingehuurd om de kinderen in toom te houden, lag het voor de hand dat ík iets zou doen - de voetbal afpakken, bijvoorbeeld. Maar ik deed niets. Voor kindermeisjes gelden namelijk ongeschreven wetten die je pas leert begrijpen als je een paar keer de fout bent ingegaan. Eén van die ongeschreven wetten luidt dat niemand, ook het kindermeisje niet, zich met de opvoeding dient te bemoeien zolang de ouders binnen gehoorafstand zijn. Deze wet geldt ook, of in het bijzonder, voor Kim. In de opvoedingshiërarchie staat zij zo'n beetje op de onderste tree, daar komt het op neer.
Terwijl de tweeling het voetbalspelletje ongestoord voortzette, wierp Kim mij een paar giftige blikken toe, zo van: 'En waar denk jij dat je voor betaald wordt?' maar ik gaf geen sjoege. Plotseling brak er iets in Kim, ze begon te schreeuwen, nogal hysterisch: "Godverdomme, die kinderen slopen de hele tent! Daniël, doe iets! Zet een video aan of zo!"
Toen gebeurde het. Daniël bewoog zijn hand in mijn richting en mompelde: "Waarom vraag je dat niet aan..," en er viel een stilte, hij moest diep in zijn geheugen graven om zich mijn naam te herinneren, "... aan... eh..."
"Nadine," vulde Madame in. "Ah oui, Nadine, zou jij dat willen doen? Wij hebben een aantal dringende zaken te bespreken, wij moeten gaan."
Ze stond op. Het duurde even, maar toen ontwaakte Daniël uit zijn comateuze toestand. Hij droeg een jasje, viel me op - ik heb hem nooit eerder in een jasje gezien. Hij is een mooie man, daar valt niets op af te dingen, en hij is nog hoffelijk ook: hij hielp Madame in haar jas en reikte haar tas aan. Zonder Kim nog een blik waardig te keuren, leidde hij zijn ex-vrouw naar de deur. Onnodig te zeggen dat hij mij al helemaal niet zag staan.
Toen ze weg waren, kondigde Kim aan dat ze ging 'stappen met vriendinnen'. Ze zei: "Even de beest uithangen, terwijl die twee de alimentatie regelen."
Daniël heb ik niet meer gezien. Ik heb met de kinderen naar de video van Lepel gekeken. Ik heb ze in bed gelegd. Ik heb me door Kim laten aflossen, om half twee 's nachts. Ik heb een fout gemaakt. Ik heb een onherstelbare fout gemaakt.
Nee hoor, Hij heeft een fout gemaakt, en is zich daar terdege van bewust, gezien zijn gedrag
Of Hij is in de war omtrent zijn gevoelens voor jou (lees: zinderende lust), daar worden mannen ook redelijk comateus van, want dan stroomt het bloed naar andere delen dan de hersenen en het geheugen
Dus rustig afwachten....
Optie 1: De stomende sexscene volgt vanzelf op een later tijdstip (dit zie ik als de meest waarschijnlijke want mannen zijn vaak niet sterk genoeg om het meest verantwoordelijke in een situatie als deze te doen, wat in dit geval zou zijn, zorgen dat hij niet meer in de verleiding komt, d.m.v. jou met een smoes afwimpelen en een bejaard nijlpaard aanstellen in jouw functie
Maar gezien zijn karakter-antecedenten is dit zeer onwaarschijnlijk, hij vind het veel te spannend
Optie 2: Hij stelt alsnog een minder aan zijn driften appelerend exemplaar van de vrouwelijke kunne, die hij heeft weggeronseld van haar undercover job bij Greenpeace tussen de zeekoeien, aan ter vervanging van jou, en jij eist een royale "gouden handdruk" als zwijggeld
In beide gevallen ben jij de winnaar, een feit dat langzaam in zijn vertroebelde geestje aan het opborrelen was terwijl hij probeerde om de aandacht af te leiden door te doen alsof hij je naam niet meer wist De theorie over de misleidende eerlijkheid heeft hij dus ook al niet begrepen...Je bent imo dus nog ver in het psychologisch voordeel
Of Hij is in de war omtrent zijn gevoelens voor jou (lees: zinderende lust), daar worden mannen ook redelijk comateus van, want dan stroomt het bloed naar andere delen dan de hersenen en het geheugen
Dus rustig afwachten....
Optie 1: De stomende sexscene volgt vanzelf op een later tijdstip (dit zie ik als de meest waarschijnlijke want mannen zijn vaak niet sterk genoeg om het meest verantwoordelijke in een situatie als deze te doen, wat in dit geval zou zijn, zorgen dat hij niet meer in de verleiding komt, d.m.v. jou met een smoes afwimpelen en een bejaard nijlpaard aanstellen in jouw functie
Maar gezien zijn karakter-antecedenten is dit zeer onwaarschijnlijk, hij vind het veel te spannend
Optie 2: Hij stelt alsnog een minder aan zijn driften appelerend exemplaar van de vrouwelijke kunne, die hij heeft weggeronseld van haar undercover job bij Greenpeace tussen de zeekoeien, aan ter vervanging van jou, en jij eist een royale "gouden handdruk" als zwijggeld
In beide gevallen ben jij de winnaar, een feit dat langzaam in zijn vertroebelde geestje aan het opborrelen was terwijl hij probeerde om de aandacht af te leiden door te doen alsof hij je naam niet meer wist De theorie over de misleidende eerlijkheid heeft hij dus ook al niet begrepen...Je bent imo dus nog ver in het psychologisch voordeel
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
quote:Op maandag 26 september 2005 18:31 schreef Vivi het volgende:
Optie 1: De stomende sexscene volgt vanzelf op een later tijdstip (dit zie ik als de meest waarschijnlijke want mannen zijn vaak niet sterk genoeg om het meest verantwoordelijke in een situatie als deze te doen, wat in dit geval zou zijn, zorgen dat hij niet meer in de verleiding komt, d.m.v. jou met een smoes afwimpelen en een bejaard nijlpaard aanstellen in jouw functie
Optie 2: Hij stelt alsnog een minder aan zijn driften appelerend exemplaar van de vrouwelijke kunne, die hij heeft weggeronseld van haar undercover job bij Greenpeace tussen de zeekoeien, aan ter vervanging van jou, en jij eist een royale "gouden handdruk" als zwijggeld
Ik ga voor optie 3: Hij dumpt zijn vriendin, hij geeftzijn ex-vrouw een gouden handdruk, en hij & ik gaan werk maken van die zeven kinderen.
Als dat dan écht niet tot de mogelijkheden behoort (en daar ziet het sterk naar uit), neem ik genoegen met optie 2. De zeekoe!
Maar jezus, wat ben ik dom. Want: verliefd...
Ach...wat zal ik zeggenquote:Op maandag 26 september 2005 19:03 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Maar jezus, wat ben ik dom. Want: verliefd...
Ik post mijn topiekje ook maar niet meer vol..
Wie weet.....
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik geloof wel dat jouw Daniël aan de eerste van die 7 zal gaan werken. Briljant klassiek om net te doen of hij jouw naam niet meer kent. (ze doet mij niks, ik weet zelfs haar naam niet) Helaas blijkt uit jouw getuigenis van de afgelopen tijd dat hij daarna snel zijn zinnen/ lusten zal verleggen. Geloof niet echt dat zijn aandacht bij zwangere vrouwen ligt of bij de moeder van zijn kinderen.
Ja, briljant klassiek.quote:Op maandag 26 september 2005 21:34 schreef JeeWeeTje het volgende:
Briljant klassiek om net te doen of hij jouw naam niet meer kent. (ze doet mij niks, ik weet zelfs haar naam niet)
En briljant deprimerend. Briljant gekmakend. Briljant verwarrend. Briljant stompzinnig. Briljant onnadenkend. Briljant naïef. Briljant zenuwslopend. Briljant kinderachtig. Briljant choquerend. Briljant achterlijk. Briljant walgelijk. Kortom: briljant KUT!
Nadine, Nadine, je was altijd zo geslepen. Dan zou je nu toch moeten begrijpen, dat zijn al dan niet gespeelde desinteresse jou in een veelbelovende underdogpositie heeft gebracht. Zo de dames al enig gevaar zagen is die achterdocht nu voorgoed verdwenen, en is je verovering van D nog slechts een kwestie van timing en de juiste lingerie. Ik blijf er overigens moreel op tegen, maar ik erken dat de spanningsboog in dit fraaie feuilleton gebiedt dat je je niet teveel aantrekt van je trouwe vriendje. Vooruit met die geit dus.
Trouwe vriendje? Trouwe...?quote:Op dinsdag 27 september 2005 00:58 schreef dvr het volgende:
... dat je je niet teveel aantrekt van je trouwe vriendje. Vooruit met die geit dus.
Daar zijn de meningen dan sterk over verdeeld. Ik denk het niet, hoor. Ik ben er eigenlijk wel zeker van dat het Poëziemeisje allang onderdak heeft gevonden bij mijn trouwe vriendje; dat ze hem nu, as we speak, aan het voorlezen is uit een of andere Duitse dichtbundel, dus vind je het gek dat ik niet kan slapen...?
Maar DAT vind ik dan weer een goede tip!quote:Op dinsdag 27 september 2005 00:58 schreef dvr het volgende:
...een kwestie van timing en de juiste lingerie.
Ja Vivi, dat zeggen ze allemaal...quote:Op dinsdag 27 september 2005 01:09 schreef Vivi het volgende:
Maar..maar...hij viel toch niet op dikke trollen
Ha, vanavond heb ik toevallig met mijn moeder gekeken naar het onvolprezen televisieprogramma Veronica De Lekkerste (een keiharde aanrader ), en in die jury zit een zekere Mental Theo, een disc jockey of een tv-presentator, ik weet het niet - en Mental Theo is heel duidelijk in zijn voorkeuren, hij vertelt elke Samantha of Amanda of Chantalina die halfnaakt op het podium met haar billen staat te draaien dat zij heláás iets te dun is naar zijn smaak, met heláás veel te kleine borsten, en trouwens, zegt hij dan ook nog achteloos: 'Je bent sowieso niet lekker,' - dus dat je het even weet!
), en in die jury zit een zekere Mental Theo, een disc jockey of een tv-presentator, ik weet het niet - en Mental Theo is heel duidelijk in zijn voorkeuren, hij vertelt elke Samantha of Amanda of Chantalina die halfnaakt op het podium met haar billen staat te draaien dat zij heláás iets te dun is naar zijn smaak, met heláás veel te kleine borsten, en trouwens, zegt hij dan ook nog achteloos: 'Je bent sowieso niet lekker,' - dus dat je het even weet!
http://www.megawallpapers.org/download/18021/Armanda_Barten
Ach..hij heeft tenslotte dit thuis zitten dus ms dat zijn referentiekader enigzins afwijkt ..
Maar de smaak van mannen is sowieso vaak onnavolgbaar...ik voel me er vaak zelfs door beledigd, want het is psychologisch onderzocht dat men doorgaans "valt' op een partner die ongeveer even aantrekkelijk is als jijzelf...in dit geval zou jij dus, als je het lijntje even doortrekt, in dezelfde categorie vallen als het poezie meisje (ik weet nog steeds niet hoe men trema's maakt btw).
Ach..hij heeft tenslotte dit thuis zitten dus ms dat zijn referentiekader enigzins afwijkt ..
Maar de smaak van mannen is sowieso vaak onnavolgbaar...ik voel me er vaak zelfs door beledigd, want het is psychologisch onderzocht dat men doorgaans "valt' op een partner die ongeveer even aantrekkelijk is als jijzelf...in dit geval zou jij dus, als je het lijntje even doortrekt, in dezelfde categorie vallen als het poezie meisje (ik weet nog steeds niet hoe men trema's maakt btw).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Dat heeft Mental Theo dan goed geregeld, met zo'n diepgebronsde drieling!quote:Op dinsdag 27 september 2005 01:22 schreef Vivi het volgende:
[img]http://www.megawallpapers.org/view/18021/Armanda_Barten_05.jpg[/img0
[quote]Ach..hij heeft tenslotte dit thuis zitten dus ms dat zijn referentiekader enigzins afwijkt ..
Exactly.quote:In dit geval zou jij dus, als je het lijntje even doortrekt, in dezelfde categorie vallen als het poezie meisje
En dat komt hard aan. Ik lees dan wel geen Duitse poëzie, ik schrijf ook geen gedichten (en zij wel, van die hele sensitieve en hermetische sonnetten), maar ik dacht dat wij (mijn vriendje en ik) daar samen altijd hard om moesten lachen...
Maar als het daar bij blijft -zij kuis declamerend aan zijn voeteneind- vind je dat dan zo bedreigend?quote:Op dinsdag 27 september 2005 01:07 schreef Nadine26 het volgende:
[..] Ik ben er eigenlijk wel zeker van dat het Poëziemeisje allang onderdak heeft gevonden bij mijn trouwe vriendje; dat ze hem nu, as we speak, aan het voorlezen is uit een of andere Duitse dichtbundel, dus vind je het gek dat ik niet kan slapen...?
Ik zou mijn vriendin (toegegeven: ex) veel liever van een seksloze poeet vergezeld weten dan van de potente automonteur die nu naast of godverhoede zelfs bovenop haar ligt. Als je vriend de diepgang zoekt, in haar fletse ogen het antwoord op zijn vragen meent, dan kan ik me niet voorstellen dat hij hun cerebrale samenzijn door zoiets ordinairs als seks zou willen laten verpesten.
Jullie zijn wel twee uitersten trouwens. Jij monomaan op het pad der lusten, hij in Hoger Sferen. Ik ben benieuwd waar jullie elkaar weer ontmoeten.
Monomaan op het pad der lusten, maar intussen ongetwijfeld taalvaardiger dan die hele poëziesnol. Dit komt wel goed.
Nadine heeft een fout gemaakt?
Daniel heeft een fout gemaakt?
Nope... Daniel ging met zijn ex praten over alimentatie. Daar heb ik persoonlijk geen ervaring mee, maar ik krijg warme religieuze gevoelens als ik denk hoeveel geluk ik put uit die onwetendheid.
Praten met je ex over alimentatie moet voelen alsof je in je zwembroek bij de Ijskonining in haar ijspaleis bent uitgenodigd om de details van je ontmanning te bespreken.
Daniel was dus niet echt in een warme stemming.
Verder zit hij daar met zijn twee vrouwen - althans, dat denken zij - verwacht je dat hij je om de hals zal vliegen zodra je binnenkomt? Bij zijn aangebrande actrice en zijn ex die is langsgekomen om haar wraak te halen?
Hij deed het enige wat hij kon doen; hij negeerde je volkomen, a) omdat hij niet in de stemming is, b) omdat hij op dat moment al in een ontvlambare situatie zit, en c) om zijn gevoelens niet te verraden ten overstaan van twee uiterst gespannen vrouwen.
Hij komt vanzelf naar je toe om zijn ellende bij jou te bespreken en zich te verliezen in jouw armen. Wedden?
Biertje.
Daniel heeft een fout gemaakt?
Nope... Daniel ging met zijn ex praten over alimentatie. Daar heb ik persoonlijk geen ervaring mee, maar ik krijg warme religieuze gevoelens als ik denk hoeveel geluk ik put uit die onwetendheid.
Praten met je ex over alimentatie moet voelen alsof je in je zwembroek bij de Ijskonining in haar ijspaleis bent uitgenodigd om de details van je ontmanning te bespreken.
Daniel was dus niet echt in een warme stemming.
Verder zit hij daar met zijn twee vrouwen - althans, dat denken zij - verwacht je dat hij je om de hals zal vliegen zodra je binnenkomt? Bij zijn aangebrande actrice en zijn ex die is langsgekomen om haar wraak te halen?
Hij deed het enige wat hij kon doen; hij negeerde je volkomen, a) omdat hij niet in de stemming is, b) omdat hij op dat moment al in een ontvlambare situatie zit, en c) om zijn gevoelens niet te verraden ten overstaan van twee uiterst gespannen vrouwen.
Hij komt vanzelf naar je toe om zijn ellende bij jou te bespreken en zich te verliezen in jouw armen. Wedden?
Biertje.
Nou, mgerben, het was voor Daniel (Daniel) anders een uitstekende manier om Nadine op haar positie te wijzen.
Zelf was (en is) hij daar niet meer zo zeker van.
Nee, mgerben, Daniel geeft in dit geval echt niet om de gevoelens van Nadine, want hoe ontactisch is het om zoiets te zeggen.
Waar het altijd om gaat; je eigen hachje redden.
Zelf was (en is) hij daar niet meer zo zeker van.
Nee, mgerben, Daniel geeft in dit geval echt niet om de gevoelens van Nadine, want hoe ontactisch is het om zoiets te zeggen.
Waar het altijd om gaat; je eigen hachje redden.
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Zoals trouwens Nadine ook druk mee bezig is, dus of we dat Daniel Daniel echt kunnen verwijten?
High hopes and aspirations, and years, above my station
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
Maybe
but all this time I've tried to walk with dignity and pride
I'm inquote:Op dinsdag 27 september 2005 10:01 schreef mgerben het volgende:
Nadine heeft een fout gemaakt?
Daniel heeft een fout gemaakt?
Nope... Daniel ging met zijn ex praten over alimentatie. Daar heb ik persoonlijk geen ervaring mee, maar ik krijg warme religieuze gevoelens als ik denk hoeveel geluk ik put uit die onwetendheid.
Praten met je ex over alimentatie moet voelen alsof je in je zwembroek bij de Ijskonining in haar ijspaleis bent uitgenodigd om de details van je ontmanning te bespreken.
Daniel was dus niet echt in een warme stemming.
Verder zit hij daar met zijn twee vrouwen - althans, dat denken zij - verwacht je dat hij je om de hals zal vliegen zodra je binnenkomt? Bij zijn aangebrande actrice en zijn ex die is langsgekomen om haar wraak te halen?
Hij deed het enige wat hij kon doen; hij negeerde je volkomen, a) omdat hij niet in de stemming is, b) omdat hij op dat moment al in een ontvlambare situatie zit, en c) om zijn gevoelens niet te verraden ten overstaan van twee uiterst gespannen vrouwen.
Hij komt vanzelf naar je toe om zijn ellende bij jou te bespreken en zich te verliezen in jouw armen. Wedden?
Biertje.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Of zij haar wraak kwam halen, dat weet ik niet zo zeker. Volgens mij kwam ze iets heel anders halen.quote:Op dinsdag 27 september 2005 10:01 schreef mgerben het volgende:
Daniel was dus niet echt in een warme stemming.
Verder zit hij daar met zijn twee vrouwen - althans, dat denken zij - verwacht je dat hij je om de hals zal vliegen zodra je binnenkomt? Bij zijn aangebrande actrice en zijn ex die is langsgekomen om haar wraak te halen?
Luister.
Ik heb wel degelijk iets van deze avond opgestoken. Madame, die we misschien Madame Bovary kunnen noemen, heeft verstand van de liefde. Hoe leg ik dat uit? Om te beginnen blijft ze ijzingwekkend kalm. Ze trekt de touwtjes strak aan - de gevoelstouwtjes, om het zo maar te noemen; ze toont geen spoor van jaloezie of haat of wanhoop, de enige boodschap die van haar gezicht valt af te lezen is dat de hele situatie, ik bedoel de situatie met haarzelf & Daniël & Kim, dat ze die erg vermoeiend vindt. Ik heb die blik vaker gezien. Als de kinderen weer eens vier bakken speelgoed omkieperen, niet omdat ze willen spelen maar omdat ze uit pure balorigheid zin hebben om vier bakken speelgoed om te kieperen, dan kijkt ze ook zo: alsjeblieft zeg, doe me een lol.
Ook leerzaam was het om te zien hoe Madame zich voor deze ontmoeting had aangekleed. Het contrast met Kim had niet groter kunnen zijn, en dat was vast geen toeval. Daar was over nagedacht; Madame weet met wie ze te maken heeft, ze houdt ongetwijfeld een geestelijk logboek bij van Kim. Ze weet dus dat Kim een zekere neiging tot exhibitionisme heeft: minirokjes, heel veel been, heel veel woest haar, schreeuwende theatermake-up. In feite is de boodschap: 'Ik ben een geil wijf.' Daar komt het wel op neer. En omdat die boodschap zo is aangedikt, want Kim draagt ook nog eens glimkettinkjes op allerlei vreemde plaatsen (enkel, taille) en ze heeft moeite met praten dankzij een overdosis plakkerige lipgloss, daarom is ze schuldig. Ik bedoel: ze weet wat ze doet. En dan is er niks meer aan. Ja, de simpele waarheid is dat Kim de mannen gek maakt, maar dat zijn de verkeerde mannen - zulke mannen, die willen we niet! Die zijn te doorzichtig, te gemakkelijk; een beetje dom hè, een beetje suffig, om plankgas op een felverlichte wegafzetting te botsen.
Madame begrijpt er niets van. Kim is geen rivale, ze is niet eens een bedreiging - ze is een belediging. Het minste wat je van een man kunt verwachten, is dat hij beschikt over de opmerkzaamheid en de intelligentie om over die grens heen te stappen - ik bedoel die heel banale grens van minirokje en strategisch kettinkje - en om dan te ontdekken dat dáár de echte uitdaging ligt. Daar moet hij zijn best voor doen, hard werken en zwoegen en een beetje karakter tonen, want in dit leven worden de hoofdprijzen niet gratis verstrekt. Madame is zo'n hoofdprijs, dat is haar stellige overtuiging. Ze kan Kim niet met haar eigen middelen bestrijden, dat wil ze ook niet - en dus speelt ze haar eigen spel.
Ze droeg die avond een typisch Frans jurkje. Zwart. Een beetje decent, een beetje zwierig, en met een heleboel knoopjes erop. Signaal: zo'n vrouw pleegt geen overspel. Daar staat een vrouw in zo'n jurkje boven, al kan ze best begrijpen dat haar man het bed induikt met een gewillige starlette, zoals ze ook nog wel kan begrijpen dat één nacht te kort is voor het uitleven van een verslavende seksaffaire, maar allez, het blíjft een seksaffaire en ook háár geduld raakt een keer op. Nu, namelijk. Vandaag. En als hij niet heel snel tot inkeer komt, dan hoeft zij maar één knoopje van dat Franse jurkje te openen en ze heeft een minnaar, of twee minnaars, zo ingewikkeld is dat niet.
Madame is een intelligente vrouw, veel intelligenter en uitgekookter dan mijn moeder, die nooit de veerkracht heeft gehad om voor haar huwelijk te vechten. Zij liet het hoofd meteen hangen. Ze ontdekte mijn vaders overspel bij toeval, toen ze een keer langsging in zijn pied-à-terre in Den-Haag. Een verrassingsbezoekje, zo kun je het wel noemen. Ze had de sleutel. Ze kwam er zelden. Het appartement was ooit aangeschaft om mijn vader wat 'speelruimte' te geven - en daarbij sloeg 'speelruimte' op zijn veeleisende baan als bankier: lange vergaderingen, dineren met Belangrijke Personen, banketten hier & daar.
Mijn moeder heeft in haar leven meer boeken gelezen dan de meeste mensen, en toch was ze nooit op het idee gekomen dat een pied-à-terre voor veel mannen de perfecte dekmantel is voor langdurig overspel. Mijn vader kwam er zestien jaar mee weg - zestien jaar lang leidde hij een dubbelleven met alle secretaresses en koffiemeisjes en jonge kippetjes die hij maar kon vangen, en dat waren er véél; hij heeft ooit zelfs een nagelstyliste gehad. Toen mijn moeder dat hoorde, kreeg ze bijna een zenuwtoeval: "Ik wil het niet weten!" bleef ze maar roepen. "Een nagelstyliste, ik wil het allemaal niet weten!"
Dat ze mijn vader al die tijd geloofde, is in haar te prijzen. Ze was gelukkig. Ze hield van die man. En ze was, net als Madame, niet het type om overspel te plegen. Dat noemde ze 'de grootste flauwekul' en 'pathetisch gedoe.' Maar hoeveel goeds er ook over mijn moeder valt te zeggen, het is achteraf jammer dat ze geen Franse jurkjes droeg. Ze is een ander slag vrouw. Ze heeft al die jaren geloofd, ten onrechte, dat zij de liefde van mijn vader kon afkopen met haar scherpe geest, haar innemende persoonlijkheid, haar eruditie. Ze heeft dus al die jaren geloofd, ten onrechte, dat alle nagelstylistes en koffiedametjes en jonge kippetjes op deze wereld geen partij voor haar waren.
Mijn theorie: met één Frans jurkje had ze haar huwelijk kunnen redden.
Zo zo, jouw levenswijsheid gaat met sprongen vooruit...
Dat het leven van je ouders er anders had uitgezien dankzij een een jurkje...
Uhhh, is madame al terug bij D?
Liefde terugvoeren tot een kledingstuk...???
Had Plato moeten weten...
Dat het leven van je ouders er anders had uitgezien dankzij een een jurkje...
Uhhh, is madame al terug bij D?
Liefde terugvoeren tot een kledingstuk...???
Had Plato moeten weten...
Mja... toch voel ik het zo. Misschien niet dankzij een jurkje, maar dankzij de gedachte die schuilgaat achter dat jurkje...?quote:Op dinsdag 27 september 2005 14:06 schreef JeeWeeTje het volgende:
Dat het leven van je ouders er anders had uitgezien dankzij een een jurkje...
Liefde terugvoeren tot een kledingstuk...???
Had Plato moeten weten...
Jij bent een typische man.quote:Op dinsdag 27 september 2005 14:06 schreef JeeWeeTje het volgende:
Zo zo, jouw levenswijsheid gaat met sprongen vooruit...
Dat het leven van je ouders er anders had uitgezien dankzij een een jurkje...
Uhhh, is madame al terug bij D?
Liefde terugvoeren tot een kledingstuk...???
Had Plato moeten weten...
Een man die niet snapt dat sommige jurkjes "gewoon jurkjes" zijn.
En sommige jurkjes een filosofie.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Zo denk ik er ook over.quote:Op dinsdag 27 september 2005 11:43 schreef R_ON het volgende:
Nee, mgerben, Daniel geeft in dit geval echt niet om de gevoelens van Nadine, want hoe ontactisch is het om zoiets te zeggen.
Waar het altijd om gaat; je eigen hachje redden.
Hij kent mijn naam.
De twee andere vrouwen weten ook dat hij mijn naam kent - ik bedoel: ik wérk daar! - dus hij loopt echt niet het risico om tegen de lamp te lopen, alleen omdat hij zich mijn naam nog kan herinneren. (Eerder andersom; het is veel gekker dat hij opeens niet meer weet wie ik ben... dingetje, zij daar in de hoek... what's her name...).
Sucker!!!
Ja, zijn eigen hachje redden, daar komt het wel op neer. Vanuit de simplistische gedachte dat zijn problemen zó gemakkelijk op te lossen zijn...
Beetje lullig alleen als blijkt dat Daniël ook typische mannentrekjes vertoont. Zijn er dus 3 vrouwen die zich zwaar subtiel aan het aankleden zijn. Snap ik dat hij stil op de bank gaat zitten. Discussies over kleding en filosofie.quote:Op dinsdag 27 september 2005 14:43 schreef Vivi het volgende:
[..]
Jij bent een typische man.
Een man die niet snapt dat sommige jurkjes "gewoon jurkjes" zijn.
En sommige jurkjes een filosofie.
Tja... Ik snap best dat een vrouw er in een aardappelzak een stuk minder aantrekkelijk uit ziet.
Dat spannende kleding, de subtilitiet van dat ene knoopje, de uitstraling van een vrouw kan bepalen.
Dat is het spel der verleiding.
Liefde zit echt dieper dan lust.
Vraag het de loverboys.....
En dan nu de tips voor de gevorderde vreemdganger.
Vreemdgaan is niet moeilijk. Vreemdgaan is een kwestie van rookgordijnen optrekken, dat wel, maar voor een rookgordijn hoeft niemand terug te schrikken.
Dankzij mijn lieve, oude vader - die het ook allemaal niet kan helpen, laten we dat voorop stellen, want zijn jeugd... en zijn ouders... en de nachtmerries die hem 's nachts kwellen... - dankzij deze man is mij het één & ander duidelijk geworden.
Ik wil graag onderstrepen dat Daniël niet op mijn vader lijkt. Hij lijkt op de man van Cindy Crawford. Mijn vader lijkt op een man van bijna zeventig in te jonge kleren, want die zoekt zijn vriendin voor hem uit. Dat vindt ze leuk. Merken: Ralph Lauren, Lacoste, 'sportieve' bootschoenen. Met die kleren probeert zij mijn vader een 'vlotte uitstraling' te geven. Zodat hij van een afstandje tóch wat jonger lijkt dan haar eigen bejaarde oudjes, die leeftijdsgenoten zijn van mijn vader, want zo gaan die dingen als je kiest voor een bejaarde vriend. Het helpt allemaal niks. Oude mannen in jonge kleren zijn deerniswekkend, daar zijn we het over eens. Daniël is verre van deerniswekkend; hij is een jonge god.
En dan nu de tips:
* koop een pied-à-terre (een werk-appartement vermomd als liefdesnestje);
* een geheime bankrekening komt altijd van pas;
* schaf een tweede mobieltje aan (voor de minnares(sen));
* maar koop géén Motorola, zodat je op zakenreis onbereikbaar bent;
* zorg dus voor een baan waarvoor je veel moet reizen, bij voorkeur naar verre oorden als de VS en het Verre Oosten;
* knoop een affaire aan met je secretaresse (zij is op de hoogte van je handel & wandel, dus het is wel zo handig als zij in het complot zit);
* nodig je minnares gewoon thuis uit, of vraag haar langs te komen op je vakantieadres: de familie zal er niets achter zoeken;
* je hebt namelijk geregeld dat je minnares een leuke, homoseksuele vriend meebrengt, die doorgaat voor haar verloofde;
* al moet die 'verloofde' géén nervous breakdown krijgen omdat hij de spanningen niet meer aankan, want dan wordt het geen leuke vakantie;
* heb weinig vrienden (die willen vanalles weten over je persoonlijke leven)
* maar zorg voor één goede hartsvriend die alles weet van je geheime leven;
* je kúnt namelijk zomaar dood neervallen op een dag, en dan moet er toch íemand zijn die je kinderen gaat verblijden met het nieuws dat er op deze wereld nog een paar hele leuke broertjes en zusjes van ze rondlopen;
* vertel aan iedereen die het wil horen, of níet wil horen, dat maakt niet uit, dat je rotsvast gelooft in het huwelijk;
* en wek de indruk dat je impotent bent;
* en dat je libido tot het nulpunt is gezakt, dat is altijd goed.
* geloof in jezelf;
* geloof in jezelf;
* geloof in jezelf.
Vreemdgaan is niet moeilijk. Vreemdgaan is een kwestie van rookgordijnen optrekken, dat wel, maar voor een rookgordijn hoeft niemand terug te schrikken.
Dankzij mijn lieve, oude vader - die het ook allemaal niet kan helpen, laten we dat voorop stellen, want zijn jeugd... en zijn ouders... en de nachtmerries die hem 's nachts kwellen... - dankzij deze man is mij het één & ander duidelijk geworden.
Ik wil graag onderstrepen dat Daniël niet op mijn vader lijkt. Hij lijkt op de man van Cindy Crawford. Mijn vader lijkt op een man van bijna zeventig in te jonge kleren, want die zoekt zijn vriendin voor hem uit. Dat vindt ze leuk. Merken: Ralph Lauren, Lacoste, 'sportieve' bootschoenen. Met die kleren probeert zij mijn vader een 'vlotte uitstraling' te geven. Zodat hij van een afstandje tóch wat jonger lijkt dan haar eigen bejaarde oudjes, die leeftijdsgenoten zijn van mijn vader, want zo gaan die dingen als je kiest voor een bejaarde vriend. Het helpt allemaal niks. Oude mannen in jonge kleren zijn deerniswekkend, daar zijn we het over eens. Daniël is verre van deerniswekkend; hij is een jonge god.
En dan nu de tips:
* koop een pied-à-terre (een werk-appartement vermomd als liefdesnestje);
* een geheime bankrekening komt altijd van pas;
* schaf een tweede mobieltje aan (voor de minnares(sen));
* maar koop géén Motorola, zodat je op zakenreis onbereikbaar bent;
* zorg dus voor een baan waarvoor je veel moet reizen, bij voorkeur naar verre oorden als de VS en het Verre Oosten;
* knoop een affaire aan met je secretaresse (zij is op de hoogte van je handel & wandel, dus het is wel zo handig als zij in het complot zit);
* nodig je minnares gewoon thuis uit, of vraag haar langs te komen op je vakantieadres: de familie zal er niets achter zoeken;
* je hebt namelijk geregeld dat je minnares een leuke, homoseksuele vriend meebrengt, die doorgaat voor haar verloofde;
* al moet die 'verloofde' géén nervous breakdown krijgen omdat hij de spanningen niet meer aankan, want dan wordt het geen leuke vakantie;
* heb weinig vrienden (die willen vanalles weten over je persoonlijke leven)
* maar zorg voor één goede hartsvriend die alles weet van je geheime leven;
* je kúnt namelijk zomaar dood neervallen op een dag, en dan moet er toch íemand zijn die je kinderen gaat verblijden met het nieuws dat er op deze wereld nog een paar hele leuke broertjes en zusjes van ze rondlopen;
* vertel aan iedereen die het wil horen, of níet wil horen, dat maakt niet uit, dat je rotsvast gelooft in het huwelijk;
* en wek de indruk dat je impotent bent;
* en dat je libido tot het nulpunt is gezakt, dat is altijd goed.
* geloof in jezelf;
* geloof in jezelf;
* geloof in jezelf.
Goh. Begint het idee om vreemd te gaan nu minder te lonken?
Hoe vaart je vriend met zijn vertelstertje? Hoe zou hij reageren als hij deze vertelling eens las - misschien toch met enige bewondering?
Hoe vaart je vriend met zijn vertelstertje? Hoe zou hij reageren als hij deze vertelling eens las - misschien toch met enige bewondering?
Ik ben op het goede pad. Nog niet direct op het rechte pad, maar de eerste stap is gezet: vanmiddag heb ik me afgemeld voor de wekelijkse voetbaltraining van de tweeling, waar D. ook aanwezig zou zijn. Ik dacht: ik ben eens verstandig.quote:Op woensdag 28 september 2005 15:00 schreef dvr het volgende:
Goh. Begint het idee om vreemd te gaan nu minder te lonken?
Mijn vriendje kent mijn vader ook. Ze liggen elkaar niet zo...quote:Hoe vaart je vriend met zijn vertelstertje? Hoe zou hij reageren als hij deze vertelling eens las - misschien toch met enige bewondering?
Trouwens, van hem & het vertelstertje (je bedoelt het Poëziemeisje, neem ik aan?) heb ik nooit meer een teken van leven vernomen - wat zou dat betekenen?
A) Hij houdt toch meer van Duitse poëzie dan hij altijd dacht
B) Hij geeft haar wat gratis squashlessen
C) Hij ligt al een paar nachten onder mijn raam en is helaas overleden aan zijn liefdesverdriet
Ik weet het ook allemaal niet meer, hoor.
Weet je Nadine, als het onafwendbaar is dat je een moeilijke tijd tegemoet gaat, zou het dan juist geen goed idee zijn om iemand bij je te hebben die zich al een beetje verdiept in 'waar het echt om gaat in het leven' ?
Wat heeft de regisseur te bieden behalve een toothpaste smile, glazen drank en een vingerhoedje zaad? Zoals je zijn gezinsleven hier schildert, is het creëren van illusies en leugens niet alleen zijn vak maar ook zijn hobby. Goed dat je wat afstand neemt.
Met 'deze vertelling' bedoelde ik niet de scheve schaatsen van je vader, maar het hele verhaal dat je hier op Fok hebt neergepend. Het is virtuoos geschreven en als verslag van een zinsbegoocheling heeft het iets ontroerends. Je hebt je vriend waarschijnlijk teleurgesteld door zijn gepeins en gegraaf weg te honen, maar nu lijk je zelf ook in diepere gedachten te verzinken. Misschien hebben jullie toch meer gemeen dan jullie beide denken.
Wat heeft de regisseur te bieden behalve een toothpaste smile, glazen drank en een vingerhoedje zaad? Zoals je zijn gezinsleven hier schildert, is het creëren van illusies en leugens niet alleen zijn vak maar ook zijn hobby. Goed dat je wat afstand neemt.
Met 'deze vertelling' bedoelde ik niet de scheve schaatsen van je vader, maar het hele verhaal dat je hier op Fok hebt neergepend. Het is virtuoos geschreven en als verslag van een zinsbegoocheling heeft het iets ontroerends. Je hebt je vriend waarschijnlijk teleurgesteld door zijn gepeins en gegraaf weg te honen, maar nu lijk je zelf ook in diepere gedachten te verzinken. Misschien hebben jullie toch meer gemeen dan jullie beide denken.
Op woensdag 28 september 2005 18:14 schreef dvr het volgende:
Balen, van het hele gedoe.
Het plan is als volgt. Net was ik in de sportschool en daar sprak ik mijn vriendin J., die ik altijd mijn 'etherische vriendin' noem, omdat ze eruit ziet als een engel, en omdat ze zich bezig houdt met wat ik maar zal noemen 'zaken tussen hemel & aarde', of in elk geval met iets dat 'Reiki' heet, en met 'bloesemtherapie'. Ik geloof niet in dit soort praktijken .
Maar zij zegt: "Je moet de kracht weer door je aderen voelen stromen," en: "Het gaat om de balans in je energievelden." Het is de taal van de bloemen & de zon, in elk geval is het een taal die ik niet spreek, maar.... ik ben nieuwsgierig genoeg om me een keer door haar te laten behandelen. Volgens haar ben ik daarna een geheel nieuw mens. Ik heb maar niet gevraagd of het ook tot de mogelijkheden behoort om een mens te worden dat niet langer verliefd is op de getrouwde D., met wie ik al twee keer heb gezoend - maar ik geef het een kans.
Heeft iemand ervaring met Reiki?
Ja.quote:Weet je Nadine, als het onafwendbaar is dat je een moeilijke tijd tegemoet gaat, zou het dan juist geen goed idee zijn om iemand bij je te hebben die zich al een beetje verdiept in 'waar het echt om gaat in het leven' ?
Ik ben trots op mezelf, vanwege mijn weigering om me alleen omdat ik eenzaam ben, of omdat ik zelfmedelijden heb, of om wat voor slechte reden dan ook, in de armen van een getrouwde man te storten, ook al lijkt hij nog zoveel op de man van Cindy Crawford en ook al is de verleiding nog zo groot.quote:Wat heeft de regisseur te bieden behalve een toothpaste smile, glazen drank en een vingerhoedje zaad? Zoals je zijn gezinsleven hier schildert, is het creëren van illusies en leugens niet alleen zijn vak maar ook zijn hobby. Goed dat je wat afstand neemt.
Balen, van het hele gedoe.
Je bedoelde dus dat ik dit verhaal aan mijn vriendje moet laten lezen? Nee! Daarom schrijf ik het niet, zoals gewoonlijk, in een schrift. Hij leest die schriften wel eens. En dan kan ik wel zeggen: dat moet je niet doen, dat is 'privé' en meer van dat soort mooie praatjes, maar het gaat natuurlijk om de inhoud. Hij mag mijn dagboeken misschien niet lezen, maar die misstap weeg niet op tegen wat ik aan 'niet-door-de-beugel-kunnende'-zaken in die dagboeken opschrijf, toch? (Hij is trouwens nogal jaloers aangelegd )quote:Met 'deze vertelling' bedoelde ik niet de scheve schaatsen van je vader, maar het hele verhaal dat je hier op Fok hebt neergepend. Het is virtuoos geschreven en als verslag van een zinsbegoocheling heeft het iets ontroerends. Je hebt je vriend waarschijnlijk teleurgesteld door zijn gepeins en gegraaf weg te honen, maar nu lijk je zelf ook in diepere gedachten te verzinken. Misschien hebben jullie toch meer gemeen dan jullie beide denken.
Het plan is als volgt. Net was ik in de sportschool en daar sprak ik mijn vriendin J., die ik altijd mijn 'etherische vriendin' noem, omdat ze eruit ziet als een engel, en omdat ze zich bezig houdt met wat ik maar zal noemen 'zaken tussen hemel & aarde', of in elk geval met iets dat 'Reiki' heet, en met 'bloesemtherapie'. Ik geloof niet in dit soort praktijken .
Maar zij zegt: "Je moet de kracht weer door je aderen voelen stromen," en: "Het gaat om de balans in je energievelden." Het is de taal van de bloemen & de zon, in elk geval is het een taal die ik niet spreek, maar.... ik ben nieuwsgierig genoeg om me een keer door haar te laten behandelen. Volgens haar ben ik daarna een geheel nieuw mens. Ik heb maar niet gevraagd of het ook tot de mogelijkheden behoort om een mens te worden dat niet langer verliefd is op de getrouwde D., met wie ik al twee keer heb gezoend - maar ik geef het een kans.
Heeft iemand ervaring met Reiki?
Op een goede dag ga ik deze quote tegen je gebruikenquote:Ik ben trots op mezelf, vanwege mijn weigering om me alleen omdat ik eenzaam ben, of omdat ik zelfmedelijden heb, of om wat voor slechte reden dan ook, in de armen van een getrouwde man te storten
Ik zeg niks... ik heb vannacht over D. gedroomd, dat zou je ook tegen me kunnen gebruiken, en intussen pijnig ik mijn hersens over de vraag wat erger is: seks zonder veliefdheid of verliefdheid zonder seks?quote:Op donderdag 29 september 2005 00:42 schreef Xennia het volgende:
Op een goede dag ga ik deze quote tegen je gebruiken
Nou...?
Nee, je dromen heb je niet in de hand. Je trotse gevoel omdat je niet met een getrouwde man neukt wel.quote:Op donderdag 29 september 2005 12:26 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik zeg niks... ik heb vannacht over D. gedroomd, dat zou je ook tegen me kunnen gebruiken,
Geen idee, heb alleen het eerste bij de hand gehad en dat beviel primaquote:en intussen pijnig ik mijn hersens over de vraag wat erger is: seks zonder veliefdheid of verliefdheid zonder seks?
Nou...?
Daar is al eens een klein discussietje over geweest.quote:Op donderdag 29 september 2005 12:26 schreef Nadine26 het volgende:
[..]
Ik zeg niks... ik heb vannacht over D. gedroomd, dat zou je ook tegen me kunnen gebruiken, en intussen pijnig ik mijn hersens over de vraag wat erger is: seks zonder veliefdheid of verliefdheid zonder seks?
Nou...?
Verliefdheid zonder sex = onbeantwoorde liefde = erger.
Ik bedoel: Platonische liefde, heel mooi hoor. Maar het komt er toch op neer dat je er bewust voor kiest iets intiems niet met elkaar te delen.
[ Bericht 11% gewijzigd door mgerben op 29-09-2005 14:36:49 ]
Net op straat kwam ik mijn vriendje tegen. Om de citroen maar meteen doormidden te bijten en alle twijfel weg te nemen: hij was met háár.
"Hé, hallo! Hoe gaat-ie?"
"Nou , slecht." (Ik glimlachte opgewekt, dat hoort bij zo'n mededeling).
"O. Ja, nou... Hoe is het met je moeder?"
"Slecht."
"O. Is ze... ik bedoel: kan ik iets voor je doen?"
"Nee, ik ga op Reiki, ik ga aan mezelf werken."
"Reiki?"
"Ja, Reiki. Dat kennen jullie niet, hè? Maar binnenkort zullen jullie me tegenkomen, en dat zullen jullie tegen elkaar zeggen: 'Goh, die Nadine... wat een verschil met een paar weken terug, zag je hoe ze straalde?' En dan willen jullie ook op Reiki. Wedden?"
Nee, zo ging het gesprek helemaal niet. Het ging heel anders, het ging zoals dit soort gesprekken altijd gaan: stroef, pijnlijk, absurdistisch. Ze liepen trouwens niet hand in hand, dat had er nog eens bij moeten komen.
Th. en ik hebben elkaar ontmoet op de sociëteit. Daar, op de sociëteit, ontmoeten alle corpsmeisjes en corpsjongens elkaar, daar is die hele sociëteit voor in het leven geroepen, het is één grote Meet & Greet van rijkeluiskinderen en Gouden Lepel-types en erfgenamen en aristocraten en dus ook van bankiersdochters zoals ikzelf. Th. hoort van moeders kant bij de aristocratie, al zou je dat niet zeggen als je de edelvrouwe ontmoet. Ze loopt erbij alsof ze tijdens de vossenjacht kilometers lang door de modder is meegesleurd door een jachthond, in gerafelde lappen, op kaplaarzen en met een compleet koekoeksnest op haar hoofd; we zullen het maar beschouwen als de 'tuinierslook', want ze heeft een passie voor alles wat met tuinen en planten en schoffels te maken heeft. De vader van Th. is al jaren dood.
Die avond van onze ontmoeting was er een feest. Th. en ik hadden al een tijdje een oogje op elkaar, al wisten we dat nog niet, we leefden allebei in de veronderstelling dat ons objet d'amour een paar treden te hoog gegrepen was. Het is alleen maar menselijk om promotie te willen maken middels de liefde, maar ik had een paar keer goed naar Th. gekeken en gedacht: hier gaan nog wel een paar functioneringsgesprekken overheen. Plus een cursus 'klantgericht handelen', want ik werd heel verlegen van hem.
Wat Th. precies in mij zag, zal altijd een beetje een mysterie blijven; laten we het erop houden dat hij me mooi vond, want dat vindt hij, en daarom deed hij alsof ik lucht was. "Als je een meisje wilt versieren moet je niet met haar praten," zegt Th. "Dan moet je haar links laten liggen. Negeren. En rustig afwachten."
Zo gezegd, zo gedaan. En toen stonden we opeens schouder aan schouder. Die avond van het feest was het ongelooflijk druk en rumoerig op de sociëteit, dan valt het niemand op dat je steeds wat dichter naar elkaar toeschuift, en nog wat dichter, en nog wat - net zo lang tot je verrast kunt opkijken en zeggen: "Oh!" en: "Hé!" en: "Wil je iets drinken?"
Van dichtbij, want we stonden op een bepaald moment tegen elkaar aangedrukt aan de bar, was zijn huid zo prachtig, de kleur van caramel, en dan die mond erbij, een arrogante mond, ik val heel erg op arrogante monden. Van dichtbij was hij nog veel opwindender. Geen foutje te bekennen, afgezien van een klein litteken boven zijn rechterwenkbrauw, precies goed gemikt - er is ooit een hockeybal tegenaan gerost.
Ik had een vriendje, maar dat vergat ik die avond. Ik heb dat vriendje op de lulligste manier afgedankt, zoals ik wel meer vriendjes heb afgedankt. Met mijn allereerste vriendje, Harry heette hij, Harry met de bril en de puisten, met hem heeft mijn vader het uitgemaakt. Ik durfde niet. Ik was dertien. Ik zei: "Papa, jij moet het doen, jij moet het tegen Harry zeggen." Mijn vader weigerde. Toen kreeg ik een geweldig idee, ik dacht: ik zet de wijzers van de keukenklok drie uur vooruit, ik zeg gewoon tegen Harry dat het zes uur is, dat hij naar huis moet voor het avondeten. Het verbaasde me niet eens dat hij mijn verhaal geloofde. Ik zwaaide hem uit terwijl hij op zijn brommer de straat uitreed. Maar vijf minuten later was hij terug. Woedend. Hij smeet zijn brommer tegen het tuinhek, hij rende naar de garage en begon in razernij op de regenpijp in te trappen. Toen hij koers zette naar de keuken, waar ik een boterham met aardbeien zat te eten, hield mijn vader hem tegen: "Het is uit, Harry!" riep hij. "Nadine maakt het uit."
Een paar jaar geleden belde Harry me plotseling op. Via allerlei omwegen was hij aan mijn telefoonnummer gekomen, hij wilde me iets zeggen. "Ik heb over je gedroomd," zei hij. "Ik ben je niet vergeten." Ik vroeg: "Weet je nog, dat mijn vader het met je uitmaakte?" Hij wist het nog. Hij kon er wel om lachen. Toen niet. Toen had hij me erom gehaat, zei hij: "Met elke vezel in mijn lichaam, met elke porie."
Het is één van de ondoorgrondelijke wetten van de liefde: hoe slechter je iemand behandelt, hoe onuitwisbaarder de indruk die je maakt.
Na die eerste avond hebben Th. en ik nog een hele tijd om elkaar heen gedraaid. We zoenden wel eens met elkaar, altijd tussen de geparkeerde auto's aan de gracht, want op de sociëteit mag niet gezoend worden - dat is een 'mos', een van de vele corpswetten. Maar ondanks het stiekeme zoenen 'hadden' we niks. Hij ging wel eens met een of ander meisje mee naar huis, hoorde ik via vriendinnen. Nog steeds, denk ik. Ook al 'hebben' we nu wel iets, hij gaat nog steeds wel eens met een ander meisje naar huis. Het poëziemeisje, dus. Misschien is het moment aangebroken om onder ogen te zien dat Th. en ik iets 'hadden'.
Mijn vader hoef ik niet meer in te schakelen.
Th. is hem voor geweest.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 29-09-2005 16:29:19 ]
"Hé, hallo! Hoe gaat-ie?"
"Nou , slecht." (Ik glimlachte opgewekt, dat hoort bij zo'n mededeling).
"O. Ja, nou... Hoe is het met je moeder?"
"Slecht."
"O. Is ze... ik bedoel: kan ik iets voor je doen?"
"Nee, ik ga op Reiki, ik ga aan mezelf werken."
"Reiki?"
"Ja, Reiki. Dat kennen jullie niet, hè? Maar binnenkort zullen jullie me tegenkomen, en dat zullen jullie tegen elkaar zeggen: 'Goh, die Nadine... wat een verschil met een paar weken terug, zag je hoe ze straalde?' En dan willen jullie ook op Reiki. Wedden?"
Nee, zo ging het gesprek helemaal niet. Het ging heel anders, het ging zoals dit soort gesprekken altijd gaan: stroef, pijnlijk, absurdistisch. Ze liepen trouwens niet hand in hand, dat had er nog eens bij moeten komen.
Th. en ik hebben elkaar ontmoet op de sociëteit. Daar, op de sociëteit, ontmoeten alle corpsmeisjes en corpsjongens elkaar, daar is die hele sociëteit voor in het leven geroepen, het is één grote Meet & Greet van rijkeluiskinderen en Gouden Lepel-types en erfgenamen en aristocraten en dus ook van bankiersdochters zoals ikzelf. Th. hoort van moeders kant bij de aristocratie, al zou je dat niet zeggen als je de edelvrouwe ontmoet. Ze loopt erbij alsof ze tijdens de vossenjacht kilometers lang door de modder is meegesleurd door een jachthond, in gerafelde lappen, op kaplaarzen en met een compleet koekoeksnest op haar hoofd; we zullen het maar beschouwen als de 'tuinierslook', want ze heeft een passie voor alles wat met tuinen en planten en schoffels te maken heeft. De vader van Th. is al jaren dood.
Die avond van onze ontmoeting was er een feest. Th. en ik hadden al een tijdje een oogje op elkaar, al wisten we dat nog niet, we leefden allebei in de veronderstelling dat ons objet d'amour een paar treden te hoog gegrepen was. Het is alleen maar menselijk om promotie te willen maken middels de liefde, maar ik had een paar keer goed naar Th. gekeken en gedacht: hier gaan nog wel een paar functioneringsgesprekken overheen. Plus een cursus 'klantgericht handelen', want ik werd heel verlegen van hem.
Wat Th. precies in mij zag, zal altijd een beetje een mysterie blijven; laten we het erop houden dat hij me mooi vond, want dat vindt hij, en daarom deed hij alsof ik lucht was. "Als je een meisje wilt versieren moet je niet met haar praten," zegt Th. "Dan moet je haar links laten liggen. Negeren. En rustig afwachten."
Zo gezegd, zo gedaan. En toen stonden we opeens schouder aan schouder. Die avond van het feest was het ongelooflijk druk en rumoerig op de sociëteit, dan valt het niemand op dat je steeds wat dichter naar elkaar toeschuift, en nog wat dichter, en nog wat - net zo lang tot je verrast kunt opkijken en zeggen: "Oh!" en: "Hé!" en: "Wil je iets drinken?"
Van dichtbij, want we stonden op een bepaald moment tegen elkaar aangedrukt aan de bar, was zijn huid zo prachtig, de kleur van caramel, en dan die mond erbij, een arrogante mond, ik val heel erg op arrogante monden. Van dichtbij was hij nog veel opwindender. Geen foutje te bekennen, afgezien van een klein litteken boven zijn rechterwenkbrauw, precies goed gemikt - er is ooit een hockeybal tegenaan gerost.
Ik had een vriendje, maar dat vergat ik die avond. Ik heb dat vriendje op de lulligste manier afgedankt, zoals ik wel meer vriendjes heb afgedankt. Met mijn allereerste vriendje, Harry heette hij, Harry met de bril en de puisten, met hem heeft mijn vader het uitgemaakt. Ik durfde niet. Ik was dertien. Ik zei: "Papa, jij moet het doen, jij moet het tegen Harry zeggen." Mijn vader weigerde. Toen kreeg ik een geweldig idee, ik dacht: ik zet de wijzers van de keukenklok drie uur vooruit, ik zeg gewoon tegen Harry dat het zes uur is, dat hij naar huis moet voor het avondeten. Het verbaasde me niet eens dat hij mijn verhaal geloofde. Ik zwaaide hem uit terwijl hij op zijn brommer de straat uitreed. Maar vijf minuten later was hij terug. Woedend. Hij smeet zijn brommer tegen het tuinhek, hij rende naar de garage en begon in razernij op de regenpijp in te trappen. Toen hij koers zette naar de keuken, waar ik een boterham met aardbeien zat te eten, hield mijn vader hem tegen: "Het is uit, Harry!" riep hij. "Nadine maakt het uit."
Een paar jaar geleden belde Harry me plotseling op. Via allerlei omwegen was hij aan mijn telefoonnummer gekomen, hij wilde me iets zeggen. "Ik heb over je gedroomd," zei hij. "Ik ben je niet vergeten." Ik vroeg: "Weet je nog, dat mijn vader het met je uitmaakte?" Hij wist het nog. Hij kon er wel om lachen. Toen niet. Toen had hij me erom gehaat, zei hij: "Met elke vezel in mijn lichaam, met elke porie."
Het is één van de ondoorgrondelijke wetten van de liefde: hoe slechter je iemand behandelt, hoe onuitwisbaarder de indruk die je maakt.
Na die eerste avond hebben Th. en ik nog een hele tijd om elkaar heen gedraaid. We zoenden wel eens met elkaar, altijd tussen de geparkeerde auto's aan de gracht, want op de sociëteit mag niet gezoend worden - dat is een 'mos', een van de vele corpswetten. Maar ondanks het stiekeme zoenen 'hadden' we niks. Hij ging wel eens met een of ander meisje mee naar huis, hoorde ik via vriendinnen. Nog steeds, denk ik. Ook al 'hebben' we nu wel iets, hij gaat nog steeds wel eens met een ander meisje naar huis. Het poëziemeisje, dus. Misschien is het moment aangebroken om onder ogen te zien dat Th. en ik iets 'hadden'.
Mijn vader hoef ik niet meer in te schakelen.
Th. is hem voor geweest.
[ Bericht 0% gewijzigd door Nadine26 op 29-09-2005 16:29:19 ]
Dat is triest, ik had juist de indruk dat je bij je Th., eerder dan bij die schuinsmarsjeerder, de liefde en rust zou kunnen vinden waar je naar lijkt te zoeken. Geef je de strijd bij voorbaat op? Hij was toch nog verliefd op je, en jaloerserig, en niet hand-in-hand met Miss Poëzie - dat zijn toch goede tekenen. Wat weerhoudt je ervan tenminste de conclusies uit jullie time-out eens met hem te evalueren? En wat zou je hem willen zeggen als je dat deed?
Wat maak je je toch druk over seks? Je bent onbeantwoord verliefd. Seks wordt pas echt leuk als je er niets aan hoeft te kunnen afmeten. Het zou een vergissing zijn om in evt. seks met D. een blijk van zijn liefde te zien. Niet omwille van de taalgrap, maar liefde heeft meer te maken met kwetsbaarheid dan met ketsbaarheid.quote:intussen pijnig ik mijn hersens over de vraag wat erger is: seks zonder verliefdheid of verliefdheid zonder seks?
Ik kan alleen maar blijven constateren dat je talent hebt Nadine, dit leest beter weg dan menig roman (en dan heb ik het niet alleen over de inhoud). Ik zal mij onthouden van inhoudelijk kritiek, daar zijn anderen veel beter in.
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
Triest, ja - dat woord zocht ik.quote:Op donderdag 29 september 2005 15:44 schreef dvr het volgende:
Dat is triest, ik had juist de indruk dat je bij je Th., eerder dan bij die schuinsmarsjeerder, de liefde en rust zou kunnen vinden waar je naar lijkt te zoeken.Wat weerhoudt je ervan tenminste de conclusies uit jullie time-out eens met hem te evalueren? En wat zou je hem willen zeggen als je dat deed?
Maar het is natuurlijk allemaal mijn eigen schuld. Ik heb hem een beetje verwaarloosd, een beetje uitgelachen om zijn therapeutische zoektocht naar het Waarom van Alles, en er was laatst iemand hier op het forum (tijdens de slow-chat sessie) die me met de neus op de feiten drukte door te vragen of ik hem überhaupt wel leuk vond - want kennelijk bleek dat helemaal niet uit mijn verhalen over hem.
Daar schrok ik wel van, toen.
Ik blijf erbij dat ik die therapie van hem vervelend vind, in de zin van: waarom kan je die dingen niet met MIJ bespreken? Maar dat is ook onterecht, weet ik wel, we hebben allemaal recht op onze geheimen & verborgen gevoelens.
Ik weet niet wat ik tegen hem zou zeggen. Ja: "Gooi dat enge poëziemens de deur uit." Maar verder?
Je raakt een gevoelige snaar. Ik ben niet goed in kwetsbaarheid. Helemáál niet goed.quote:Wat maak je je toch druk over seks? Liefde heeft meer te maken met kwetsbaarheid dan met ketsbaarheid.
quote:Op donderdag 29 september 2005 15:45 schreef ioko het volgende:
Ik kan alleen maar blijven constateren dat je talent hebt Nadine, dit leest beter weg dan menig roman (en dan heb ik het niet alleen over de inhoud). Ik zal mij onthouden van inhoudelijk kritiek, daar zijn anderen veel beter in.
Maar ik kan goed tegen kritiek, hoor. Gewoon spuien, ik loop hier schaamteloos leeg en daar mag best een harde noot tegenover staan.
Maar dat is al heel iets anders dan dat je het allemaal maar geneuzel vindt. Zo dacht je er eerst toch over? Dat moet ontmoedigend voor hem zijn geweest. Uit wat je eerder schreef kreeg ik niet de indruk dat hij er geheimzinnig over deed, wel dat hij er bij jou niet mee terecht kon.quote:Ik blijf erbij dat ik die therapie van hem vervelend vind, in de zin van: waarom kan je die dingen niet met MIJ bespreken?
Als je er geen behoefte aan hebt moet je het niet doen, maar er staat een koude winter voor de deur. Het is alleen een kwestie van wat vertrouwen durven stellen in een geschikte persoon. Het ergste dat je kan gebeuren is dat die je zieleroerselen vervolgens als geneuzel afdoet. <kuch>quote:Je raakt een gevoelige snaar. Ik ben niet goed in kwetsbaarheid. Helemáál niet goed.
Tot die conclusie moet hij zelf komen.quote:Ik weet niet wat ik tegen hem zou zeggen. Ja: "Gooi dat enge poëziemens de deur uit."
En ik vermoed, maar dat moet je zelf beoordelen, dat hij dat ook zal doen als jij je koudwatervrees van je afschudt. Ik kan niet verder in je hoofd kijken dan tot waar je je hier hebt blootgegeven, maar het zou hem vast goed doen als je erkent dat je wat meer begrip en belangstelling had kunnen tonen en dat je er van baalt dat hij zijn verhaal nu aan PM vertelt in plaats van aan JOU. Dat moet toch te doen zijn? Als je hem dan alsnog dat verhaal weet te ontlokken, zullen daar voldoende aanknopingspunten in zitten om ook je eigen zorgen eens te uiten. In jouw schoenen zou ik als een blok opzien tegen de dood van mijn moeder en de daarop volgende verdriet en eenzaamheid. Als vriendje een hart heeft moet alleen die ontboezeming al je een aai op je bol, veel geknuffel en misschien zelfs een veilig exclusief plaatsje onder zijn warme deken opleveren.
Nadine kan eindeloos wikken
Daniel wil eindelijk krikken
Theo mag eigenlijk stikken
God moet kansloos beschikken
mijn vrijmoedige samenvatting van het dagboek
Daniel wil eindelijk krikken
Theo mag eigenlijk stikken
God moet kansloos beschikken
mijn vrijmoedige samenvatting van het dagboek
Ik geloof het niet! Ik geloof het niet!quote:Op donderdag 29 september 2005 19:53 schreef dvr het volgende:
Tot die conclusie moet hij zelf komen.
Net belde het Poëziemeisje me op: of ik iets met haar wil gaan drinken. Ik zei: "Mag ik vragen... wat precies de bedoeling... eh, waarom?"
Nou dat kon ze door de telefoon niet zeggen, zuchtte ze.
Ik zei: "Nou, kom maar langs dan."
Nee, dat kon ook niet. Ze wil afspreken in een café, want 'dat praat wat gemakkelijker'. Oh? Is dat zo? Waar gaan we over praten, dan?
Ik stop voor de zekerheid wel een pistool in mijn zak
