Nog nooit vriendin of sex gehad.

quote:

Ik ken ook wel mensen die altijd door vrouwen 'als vriend' worden gezien, en als je daar objectief naar kijkt dan is er altijd wel 'iets' mis mee. Of te lelijk, te klein, te dom, etc etc.. waardoor elk potentiele kandidaat meteen afknapt.

Ik geloof niet dat zulke dingen reden zijn voor het afknappen. Ik zie met regelmaat afschuwlijk lelijke, domme en stinkende mensen rondlopen met een vriendin.

Ik denk dat het eerder ligt in de sfeer van dat iemand niet de juiste dingen kan doen en zeggen omdat hij dat nooit geleerd heeft. In de puberteit leren de meeste mensen als het goed is in samenwerking met klasgenoten en vrienden hoe ze met een meisje moeten omgaan. Je probeert van alles, je leert van je fouten tot je op een gegeven moment in staat bent om een meisje op zo'n manier te benaderen dat ze met je verder wilt. Dat leerproces ontbreekt veelal bij mensen die tot op vrij hoge leeftijd nog nooit een vriendin hebben gehad.

Ervaring krijgen is een kwestie van ervaring opdoen. Als dat niet gebeurt, dan is het geen eens een kwestie van uiterlijke kenmerken. Zet iemand van 40 jaar voor het eerst achter een computer en hij bakt er ook niks van. Krijgt hij dan geen hulp, dan blijft dat zo. Alleen heerst er op hulp bij dit soort zaken een groot taboe aangezien daar een omgeving en een sociaal netwerk voor nodig is. En raad eens: juist die omgeving raad iemand aan om in een externe situatie ervaring op te doen. Hetzij via een prostituee of cursussen in sociale vaardigheden. Dat werkt meestal niet omdat ze buiten de context staan waarin een relatie tot stand kan komen.

Als ik jou was kwarktaart, ging ik naar de hoeren om eens ff lekker een potje te neucken en om ontmaagd te worden. 40 jaar is echt te oud om als maagdelijk hertje door het leven te gaan.

Nee, als ontmaagd hertje met als eerste vriendin een hoer is leuk om te vertellen op een verjaardagsfeest.

tja wat is tegenwoordig normaal, als jij je er goed bij voelt en niets mist..... wie ben ik dan om te zeggen dat je raar/vreemd wat dan ook bent.

Ik vind het zelf overigens ook veel vreemder als ik hoor dat meisjes van 12 á 13 jaar oud al sexueel actief zo druk bezig zijn dat anaal al geen taboe meer is, dat pijpen en trekken een manier is om aan flippo's te komen op het schoolplein (beetje overdreven maar de meeste zullen me begrijpen denk/hoop ik) en geslachtsziektes al vrij normaal zijn. Dat er op msn afspraakjes gemaakt worden om ff lekker te sexen enz enz. in groepen, dat ervaar ik als zeer vreemd en onbegrijpelijk.

Maar ga eens gezellig op stap... niet meteen zo'n ontmoetingsclubje voor vrijgezellen maar gewoon de kroeg. Bouw wat leuke contacten op, of date een keer via internet. Wie weet leer je iemand kennen die je de moeite waard vind en waar vriendschap en sex samen kunnen gaan.
Om zomaar een call girl te bellen tja .... moet je alleen doen als je echt wanhopig bent, als eerste sexuele ervaring lijkt me het niet zo leuk.

Dat je op je 40e nog nooit sex/vriendin hebt gehad heb ik zelf nog niet zo vaak gehoord, maar ja, wat is vreemd.

Wat ik ook denk is dat, het steeds lastiger zal worden om een vriendin te krijgen. Niet vanwege je uiterlijk/leeftijd of gebrek aan ervaring, maar ik denk dat je zelf steeds kieskeuriger gaat worden naar mate je ouder wordt.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 00:06 schreef Neuralnet het volgende:
Als iemand in het sociale leven buiten de boot valt is het alles behalve raar dat iemand het nog nooit gedaan heeft. Ook als iemand vroeger gepest is en daardoor nooit vrienden heeft kunnen maken kan het voorkomen dat iemand altijd alleen blijft. Zo raar is het dus niet, maar het komt vrij weinig voor in vergelijking met de mensen waarbij het allemaal wel goed gaat.

Dit vind ik het beste bericht in deze topic!

Daar gaan we:

Ik ben 20 jaar. Ik ben vroeger ALTIJD vreselijk gepest en getreiterd op de basisschool, en de middelbare school. Daardoor heb ik op een of andere manier een bepaalde afkeer (groot woord) van mensen van mijn leeftijd gekregen. Ik heb zéér zelden tot nooit vrienden gehad, en zelfs nu ik 20 ben en toch al redelijk volwassen denk ik zo, heb ik nog steeds geen vrienden. En als ik nieuwe vriendschappen kreeg, lieten die mensen mij voor onverklaarbare redenen keihard, maar echt KEIHARD barsten. Hier in mijn woonplaats heb ik absoluut geen vrienden (meer). Daardoor ga ik ook nooit meer uit. Ik ben al ongeveer 8 maanden niet meer de deur uitgeweest. Waarom niet? Omdat ik het na een paar weken gruwelijk zat was om in m'n eentje ergens in een tent te gaan hangen. Ik vind zelf ook dat ik absoluut niet niemand nodig heb, want ondanks alles leef ik een zeer prettig en aangenaam leven, geloof me.

Het hebben van een vriendin is in mijn geval al helemaal uitgesloten. Ik heb nog nooit een meisje gehad, laat staan sexuele ervaring. Na alles wat ik heb moeten meemaken op sociaal gebied in mijn leven tot nu toe, vind ik het niet eens erg dat ik geen vrienden en vriendin heb. Ik ben er waarschijnlijk aan gewent om altijd "alleen" te zijn. Als je me zou vragen "waarom toch?" Ik zou het echt niet weten. En ik vind dat ik er absoluut niet slecht uitzie, als zeg ik het zelf.

Op Fok zie ik een hoop mensen die altijd vragen om foto's, dus hier is een foto van mij.

Het heeft dikwijls dan ook geen fuck met uiterlijk te maken, maar wel met uitstraling, en karakter.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 21:25 schreef Erick1985 het volgende:


[afbeelding]

Zet wel even je e-mailadres in je profile, anders kan een dame die een date met je aandurft je niet bereiken!!

Trouwens, Kwarktaart, ken je milagro al?

Ik weet helaas niet hoe ik mn profiel moet wijzigen, anyway dit is m'n e-mail

dj_mc_sound@hotmail.com

Ben wel benieuwd eigenlijk haha

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 21:25 schreef Erick1985 het volgende:

[..]

Dit vind ik het beste bericht in deze topic!

Daar gaan we:

Ik ben 20 jaar. Ik ben vroeger ALTIJD vreselijk gepest en getreiterd op de basisschool, en de middelbare school. Daardoor heb ik op een of andere manier een bepaalde afkeer (groot woord) van mensen van mijn leeftijd gekregen. Ik heb zéér zelden tot nooit vrienden gehad, en zelfs nu ik 20 ben en toch al redelijk volwassen denk ik zo, heb ik nog steeds geen vrienden. En als ik nieuwe vriendschappen kreeg, lieten die mensen mij voor onverklaarbare redenen keihard, maar echt KEIHARD barsten. Hier in mijn woonplaats heb ik absoluut geen vrienden (meer). Daardoor ga ik ook nooit meer uit. Ik ben al ongeveer 8 maanden niet meer de deur uitgeweest. Waarom niet? Omdat ik het na een paar weken gruwelijk zat was om in m'n eentje ergens in een tent te gaan hangen. Ik vind zelf ook dat ik absoluut niet niemand nodig heb, want ondanks alles leef ik een zeer prettig en aangenaam leven, geloof me.

Het hebben van een vriendin is in mijn geval al helemaal uitgesloten. Ik heb nog nooit een meisje gehad, laat staan sexuele ervaring. Na alles wat ik heb moeten meemaken op sociaal gebied in mijn leven tot nu toe, vind ik het niet eens erg dat ik geen vrienden en vriendin heb. Ik ben er waarschijnlijk aan gewent om altijd "alleen" te zijn. Als je me zou vragen "waarom toch?" Ik zou het echt niet weten. En ik vind dat ik er absoluut niet slecht uitzie, als zeg ik het zelf.

Op Fok zie ik een hoop mensen die altijd vragen om foto's, dus hier is een foto van mij.

[afbeelding]

Triest verhaal.
Niet omdat ik je zielig vind o.i.d. want ik geloof je wel als je zegt dta je tevreden bent met je huidige leven.
Ik geloof alleen wel dat dit ondanks, en niet dankzij het niet hebben van vrienden is.
Aan de ene kant fascineert het me dat je jeugd zulke grote gevolgen heeft, en aan de andere kant beangstigt het me omdat je als ouder je kind wel kan helpen, maar hij of zij moet het toch maar zelf zien te rooien.

Ps. en je bent best een sappige snuiter hoor
Maar ja, blijkbaar is uiterlijk dus niet alles.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 21:38 schreef Erick1985 het volgende:
Ik weet helaas niet hoe ik mn profiel moet wijzigen, anyway dit is m'n e-mail

dj_mc_sound@hotmail.com

Ben wel benieuwd eigenlijk haha

Via die knop linksboven in het scherm of via http://forum.fok.nl/user/profile .

Dank je. Ja mijn ouders hebben me altijd heel goed geholpen en gesteunt, dat was altijd heel fijn en daar had/heb ik ook heel veel aan. Maar mijn ouders respecteren de keuzes die ik nu maak op sociaal vlak. Tuurlijk vinden ze het rot dat het allemaal niet mee wil zitten, en m'n moeder zei laatst dat het haar zo'n zeer doet als ze m'n broers en zussen allemaal thuis zien komen met verkeringen. Dan zeg ik; tja, ik kan het niet forceren. Eerst zat me dat behoorlijk dwars als ik zag hoe m'n broertje van 15 hele groepen meisjes achter zich aan heeft als we es ergens een dagje op een camping zijn ofzo. Maar nu doet dat me niks meer. Zoals ik zei; ik kan niks forceren, en dat wil ik ook helemaal niet.

quote:

...
Als je me zou vragen "waarom toch?" Ik zou het echt niet weten. En ik vind dat ik er absoluut niet slecht uitzie, als zeg ik het zelf.

Inderdaad, je ziet er normaal uit. Het probleem zit hem dan ook zeker niet in uiterlijke kenmerken. Een groot verschil zit hem ook in de manier waarop vriendschappen tot stand komen. Mensen die al vanaf de basisschool een breed sociaal netwerk hebben kunnen opbouwen hebben in al die jaren ook een band kunnen opbouwen met elkaar. Je trekt jaren met elkaar op, je maakt gebruik van elkaars netwerk en je komt steeds nieuwe mensen tegen. Met veel van die mensen zal je nooit een vriendschap opbouwen, maar omdat het er zo veel zijn is de kans groot dat iemand zo tegen vriendschappen en relaties oploopt.

Als je dat allemaal hebt moeten missen dan start je bij elke "vriendschap" op 0. Vriendschappen op latere leeftijd komen steeds vaker voor in een situatie die niet lang aanhoudt. Toch verwacht je heel wat van een vriendschap, want het is jou enige vriendschap terwijl je zelf voor die persoon 1 van de vele vriendschappen bent. Dat soort vriendschappen verlies je op het moment dat je elkaar niet meer in een bepaalde context ziet.

Bijvoorbeeld school en studie. Op de basisschool groei je 8 jaar met elkaar op en ga je veelal naar de zelfde school voor het voortgezetonderwijs. Dat soort vriendschappen hebben een geschiedenis van mistens 13 jaar. Daarna ga je naar het HBO of WO, dat duurt 4 jaar. Daar zie je het verschil al. Mensen komen van heinde en verre, dus contact is daar moeilijker. Ga je naar een massale studie, dan kan je het bijna helemaal vergeten. Bovendien hebben veel mensen op die leeftijd allang vrienden gemaakt en wensen ze hooguit oppervlakkig contact. Een biertje drinken met maten willen ze allemaal wel, maar ze hebben veelal vriendinnen en daar val je dan buiten.

Na je studie ga je veelal werken en dan begin je met een jaar contract. Zo zie je dat de periodes en de context waarin je mensen ontmoet steeds kleiner wordt. Vriendschappen binnen zo'n late context zijn daarom vaak geen lang leven beschoren. Tenminste niet op de manier waarop jij zou willen. Het probleem is ook dat mensen merken dat je niet veel te bieden hebt qua sociale contacten en dan zijn mensen keihard.

Het punt is namelijk wel dat iemand zonder vrienden relatief veel energie kost om mee om te gaan. Je mist toch een hoop vaardigheden die andere mensen wel hebben en dat is voor anderen heel zwaar. De enige troost die je hebt is dat je waarschijnlijk niet meer met leeftijdsgenoten met de leeftijd van toen hoeft om te gaan. Je kan op je 20ste nog een redelijke start maken. Begin een nieuwe studie en doe vanaf het begin af aan mee aan de introductiedagen, feesten en verenigingen. Dat moet je nu doen, want over 5 jaar komt het er niet meer van.

quote:

Aan de ene kant fascineert het me dat je jeugd zulke grote gevolgen heeft, en aan de andere kant beangstigt het

De jeugd bepaalt je verdere leven. Gelukkig kan de jeugd bij de meerderheid van de mensen wel wat hebben, maar als het goed mis gaat dan gaat het ook gruwelijk mis.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 21:47 schreef Erick1985 het volgende:
Dank je. Ja mijn ouders hebben me altijd heel goed geholpen en gesteunt, dat was altijd heel fijn en daar had/heb ik ook heel veel aan. Maar mijn ouders respecteren de keuzes die ik nu maak op sociaal vlak. Tuurlijk vinden ze het rot dat het allemaal niet mee wil zitten, en m'n moeder zei laatst dat het haar zo'n zeer doet als ze m'n broers en zussen allemaal thuis zien komen met verkeringen. Dan zeg ik; tja, ik kan het niet forceren. Eerst zat me dat behoorlijk dwars als ik zag hoe m'n broertje van 15 hele groepen meisjes achter zich aan heeft als we es ergens een dagje op een camping zijn ofzo. Maar nu doet dat me niks meer. Zoals ik zei; ik kan niks forceren, en dat wil ik ook helemaal niet.

Het is je keuze niets te willen provoceren of proberen. Terwijl jij diep van binnen vast vrienden+evt een vriendin wil.
Studeer je wel of werk je al?
Hoe lopen de sociale contacten die je daar oploopt.
En dan heb ik het niet over dikke vrienden worden en elkaars deur platlopen, maar de dagelijkse/wekelijkse omgang met elkaar.

Neuralnet: duidelijk stukje

Bedankt voor jullie berichten. Ik werk in een cd/dvd zaak, met nog twee collega's van in de 30. Is heel erg gezellig. Verder doe ik een thuisstudie Boekhouden. En dat gaat allemaal heel prettig. Maar ik snap vooral heel goed wat Neuralnet bedoeld. Ach ja, we zullen wel zien hoe het zal gaan uitpakken in de toekomst. Ik ben absoluut niet zielig zoals sommigen uit mijn woonomgeving weleens over me rondfluisterden, nogmaals; ik ben heel gelukkig. En ik mis in principe niks aan het hebben van vrienden of een vriendin. Maar welkom is het ten zeerste. Het komt als het komt, en komt het niet is het voor mij ook goed.

[topic hoe ik me BB over 20 jaar eigenlijk had voorgesteld ]

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 22:36 schreef paarse_paashaas het volgende:
[topic hoe ik me BB over 20 jaar eigenlijk had voorgesteld ]

ik ook maar dus niet hè

In het geval van pesten, maar ook zeker in de andere genoemde situaties, zou ik zelfs willen stellen dat de omgeving een belangrijke rol en verantwoordelijkheid heeft genegeerd om iemand een kans te geven zich de noodzakelijke sociale vaardigheden bij te brengen. Dat neem ik ze best kwalijk. Niemand is in staat om alleen een sociaal netwerk op te bouwen. Als ik om me heen kijk dan merk ik op dat iedereen daar gewoon hulp bij krijgt. Dat een omgeving die hulp aan iemand niet biedt is zeer laf.

Om een simpel voorbeeld te geven: ik ken vrijwel niemand die het aandurft om alleen een wildvreemde kroeg binnen te stappen die hij niet kent. Voor de rest van de mensen is het echter makkelijk praten, want zij kunnen iemand meenemen of zij worden gebeld. In combinatie met dat zij weten dat ze welkom zijn in die kroeg is het natuurlijk simpel.

Ik vind het dan ook schandalig dat de omgeving niks voor jullie heeft gedaan zodat jullie niet buiten de boot vielen. Ook als maatschappij vind ik dat triest. De maatschappij doet zovaak een beroep op ons en ik ook betaal me rot aan allerlei instanties en stichtingen, maar we zijn niet eens in staat om ervoor te zorgen dat iedereen een beetje prettig kan leven.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 22:48 schreef Neuralnet het volgende:
In het geval van pesten, maar ook zeker in de andere genoemde situaties, zou ik zelfs willen stellen dat de omgeving een belangrijke rol en verantwoordelijkheid heeft genegeerd om iemand een kans te geven zich de noodzakelijke sociale vaardigheden bij te brengen. Dat neem ik ze best kwalijk. Niemand is in staat om alleen een sociaal netwerk op te bouwen. Als ik om me heen kijk dan merk ik op dat iedereen daar gewoon hulp bij krijgt. Dat een omgeving die hulp aan iemand niet biedt is zeer laf.

Om een simpel voorbeeld te geven: ik ken vrijwel niemand die het aandurft om alleen een wildvreemde kroeg binnen te stappen die hij niet kent. Voor de rest van de mensen is het echter makkelijk praten, want zij kunnen iemand meenemen of zij worden gebeld. In combinatie met dat zij weten dat ze welkom zijn in die kroeg is het natuurlijk simpel.

Ik vind het dan ook schandalig dat de omgeving niks voor jullie heeft gedaan zodat jullie niet buiten de boot vielen. Ook als maatschappij vind ik dat triest. De maatschappij doet zovaak een beroep op ons en ik ook betaal me rot aan allerlei instanties en stichtingen, maar we zijn niet eens in staat om ervoor te zorgen dat iedereen een beetje prettig kan leven.

jij kan serieus een potje overdrijven zeg ...

ik ben acht jaar kapotgepest geweest op school, en ik heb psychologische hulp gekregen, en veranderd van school ...

ik heb nu wél vrienden, en ik ben verloofd.

Je kan toch niet je hele leven blijven leven in het verleden en die pesterijen die toen plaatsvonden ... "Tja, alles loopt mis in mijn leven, ik steek het maar op mijn slechte jeugd', pfffffff, dat vind ik echt zwak. Soms word ik ' snachts nog wakker van de herinneringen, da's waar ... de schaamte, de onmacht, het verdriet de onrechtvaardigheid. en soms denk ik nog van, hoe wil mijn vriend nu bij mij zijn, ik ben gewoon minderwaardig, belachelijk gemaakt ... maar daar moet je je maar kunnen overzetten, als je al jaaaaaaaren niet meer gepest bent . Je kan de verantwoordelijkheid van zulke dingen niet op de andere blijven steken.

Dat je op oudere leeftijd nog alleen bent, zal idd wel met persoonlijkheid te maken hebben, ja, en soms het leven nu eenmaal niet zoals we het willen ... De TS zal zeker niet de enige eeuwige maagd op deze aarde zijn, sommigen hebben gewoon pech, vallen uit de boot, zijn te te verlegen, ondernemen niet, zijn fatalistisch, creëren een minderwaardigheidsgevoel, en geraken in een eindeloos straatje ...

maar steek dat aub niet op pesten tijdens je jeugd, dat vind ik echt een drogargument

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 00:40 schreef loveli het volgende:
Zelf ken ik ook mannen die voorbij de dertig zijn en nog nooit een vriendin hebben gehad. Ik ken ook vrouwen van rond de dertig die nog geen vriend hebben gehad. Gewone mensen, die aardiger en aantrekkelijker zijn dan sommigen die partner na partner verslijten.

Mijn tante, echt onwijs leuk mens, heeft ook nog nooit een vriendje gehad, en zij is inmiddels ruimschoots de 80 gepasseerd

petitlapin,

duidelijk dat jij echt geen idee hebt waar je over praat.
Als je op de middelbare school niet veel vrienden hebt (of geen), en je gaat daarna niet verder studeren, dan heb je ook niet gauw nieuwe vrienden.
Op de middelbare school had ik 5 goede vrienden, en verder werd ik gewoon gepest door een stapel figuren (reden: ik vond het niet leuk om de leraar te zieken, ik hield niet van klieren, en liep niet heel de dag te schelden, vertoonde geen asociaal gedrag etc).
Na de middelbare school ben ik 2x aan een universiteit begonnen, en dat is allebei niks geworden. Ben gaan werken. Ik heb een heel erg goede baan, maar de meeste mensen om mij heen zijn 10 jaar ouder. De vrienden van toen heb ik nog steeds, en dat zijn erg goede vrienden. Zij zijn allemaal gaan studeren, en hebben hun kennissenkring wat uitgebreid (verenigingen, medestudenten, projecrgroepjes etc), en bij mij is dat dus niet gebeurd. Ergo, sinds mijn 18e is mijn vriendenkring niet meer uitgebreid. Dat is nu bjina 8 jaar geleden. Vrienden wonen redelijk ver uit elkaar (intussen allemaal afgestudeerd), dus we zien elkaar niet vaak.
Ik ben een jaar geleden verhuisd, en ik zie mezelf toch niet in m'n eentje hier een kroeg binnenstappen waar ik helemaal niemand ken...
Hoe zit dat dan? En hoe zou ik dan gemakkelijk (blijkbaar is dat zo) de kring uit kunnen breiden?
Heb mijn uiterlijk in ieder geval niet mee, en dat is 1 van de 3 redenen waarom ik niet de populairste ben bij de vrouwen (de tweede is dat ik me te netjes gedraag trouwens)

Maar goed, de jeugd bepaalt het dus WEL! En als je gepest werd door iedereen op school dan heb je niet veel vrienden, en dat bepaalt dus wel een hoop voor de rest van je leven.

@Erick: ben wel blij dat je er een foto bij hebt gezet. Dit maakt in ieder geval duidelijk dat je, als je mooi bent, dat het leven dan ineens simpel wordt (makkelijk vrienden enzo)
Maar ik kan je wel vertellen, wacht niet te lang, over 5 jaar is het wat lastiger, dan gaan er mensen vooral praten over samenwonen, trouwen en meer van die shit...

@ de figuur die zei dat je zomaar wat aan je uiterlijk kan veranderen... voor veel mensen is het wat anders dan zomaar een ander kapsel of andere kleding. Er zijn mensen die heel hun leven last hebben van puistjes, vreemde baardgroei (of "gewoon" haargroei bij vrouwen), pukkels, eczeem, asymmetrisch gezicht, zeiloren, hazelip, hazetanden, zware wenkbrauwen, vroeg kaal... moet ik nog doorgaan?

Groet, Joris

En voor

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 23:17 schreef Sakura het volgende:

[..]

Mijn tante, echt onwijs leuk mens, heeft ook nog nooit een vriendje gehad, en zij is inmiddels ruimschoots de 80 gepasseerd

Foto?

quote:

Op vrijdag 29 juli 2005 23:03 schreef petitlapin het volgende:

[..]

jij kan serieus een potje overdrijven zeg ...

ik ben acht jaar kapotgepest geweest op school, en ik heb psychologische hulp gekregen, en veranderd van school ...

ik heb nu wél vrienden, en ik ben verloofd.

Je kan toch niet je hele leven blijven leven in het verleden en die pesterijen die toen plaatsvonden ... "Tja, alles loopt mis in mijn leven, ik steek het maar op mijn slechte jeugd', pfffffff, dat vind ik echt zwak. Soms word ik ' snachts nog wakker van de herinneringen, da's waar ... de schaamte, de onmacht, het verdriet de onrechtvaardigheid. en soms denk ik nog van, hoe wil mijn vriend nu bij mij zijn, ik ben gewoon minderwaardig, belachelijk gemaakt ... maar daar moet je je maar kunnen overzetten, als je al jaaaaaaaren niet meer gepest bent . Je kan de verantwoordelijkheid van zulke dingen niet op de andere blijven steken.

Dat je op oudere leeftijd nog alleen bent, zal idd wel met persoonlijkheid te maken hebben, ja, en soms het leven nu eenmaal niet zoals we het willen ... De TS zal zeker niet de enige eeuwige maagd op deze aarde zijn, sommigen hebben gewoon pech, vallen uit de boot, zijn te te verlegen, ondernemen niet, zijn fatalistisch, creëren een minderwaardigheidsgevoel, en geraken in een eindeloos straatje ...

maar steek dat aub niet op pesten tijdens je jeugd, dat vind ik echt een drogargument

Jouw levensverhaal lijkt op dat van mijn vrouw. Ik merk echt nog regelmatig bij bepaalde dingen hoe eea weer naar boven komt. Maar zoals jij al schrijft, je moet proberen (en ik weet, makkelijker gezegd dan gedaan) om niet in dat cirkeltje vast te blijven zitten.
Ik probeer haar daarook zoveel mogelijk in te steunen, en toegegeven, ik geef haar ook wel een een spreekwoordelijke fikse schop voor haar kont op momenten dat ze in het 'ik kan toch niets' vervalt.