R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Gisteren vroeg mijn vader me om voor hem even zijn mail te checken en evt uit te draaien (hij is zelf niet zo handig met pc's) en toen vond ik een mailtje van een kennis van hem. Die kennis stuurde hem informatie over Asperger op, omdat 'er herkenbare aspecten in zitten die van toepassing zouden kunnen zijn op jullie dochter' (ik dus). Ik schrok een beetje, omdat er ook in stond dat mijn ouders zich maar niet teveel van mij moesten aantrekken, omdat ik, als ik inderdaad zou lijden aan Asperger, geen inzicht zou hebben in sociale relaties en andermans gevoelens. Met andere woorden: ik zou niet meer serieus genomen worden, want nu zou alle (harde) kritiek die ik op mijn ouders uit teruggevoerd kunnen worden op mijn psychische gesteldheid
Maar dat even terzijde. Ik heb die papieren even doorgelezen en ik zag er toch wel wat bekende aspecten in. Ik ben echter heel voorzichtig met het stellen van een diagnose, omdat ik ten eerste al zo véél diagnoses heb aangehoord van psychiaters en ik ten tweede mezelf liever geen labeltje wil opplakken, omdat dat m.i. resulteert in excuusgedrag ("Tja ik heb Asperger, dus ik kan er niets aan doen"). Maar zoals gezegd, dat neemt niet weg dat één en ander mij bekend voor kwam. Ik heb moeite met het opbouwen van sociale relaties. Ik heb bij God geen idee wat sociale conventies zijn. Gelukkig studeer ik Nederlands en heb ik geleerd hoe je met anderen moet communiceren (is die studie toch nog ergens goed voor ). Communiceren is niet iets wat mij gemakkelijk en vanzelfsprekend af gaat. Ik construeer mijn interactie met anderen nauwkeurig en ik moet bewust reflecteren op sociale conventies. Verder heb ik over het algemeen moeite met oogcontact en andere non-verbale handelingen, waardoor ik vaak nerveus over kom (ben ik ook wel eens op aangesproken).
Ook kan ik korte tijd laaiend enthousiast zijn over iets en me helemaal daarop focussen, terwijl ik er net zo plotseling weer genoeg van kan hebben. Hierdoor krijgen mensen moeilijk hoogte van mij. Er is al een vriendschap op stukgelopen in het verleden. Men kon mij niet bijhouden qua interesses. Wanneer ik iemand er helemaal in had meegesleurd, was ik alweer met wat anders bezig.
Verder schijn ik nogal hard te kunnen zijn tegen mensen. Ik erken dat ik in het verleden dingen heb gedaan waar ik niet zo trots op ben en waar ik gevoelens mee gekwetst heb, zonder me daarvan bewust te zijn, maar het komt zo hard over... net alsof je geen hart hebt en net alsof je je totaal niet in andermans psyche kunt inleven.
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die Asperger hebben en hoe ze daarmee om gaan?
Ik ben overigens niet van plan om (weer) naar een psychiater te gaan. Ben er 7 jaar geweest en als ik het syndroom zou hebben, hebben ze genoeg tijd gehad om die diagnose te stellen Bovendien kan ik er prima mee leven
Alleen dan het idee dat ik niet meer serieus genomen zou worden... dat stuit me wel tegen de borst
Maar dat even terzijde. Ik heb die papieren even doorgelezen en ik zag er toch wel wat bekende aspecten in. Ik ben echter heel voorzichtig met het stellen van een diagnose, omdat ik ten eerste al zo véél diagnoses heb aangehoord van psychiaters en ik ten tweede mezelf liever geen labeltje wil opplakken, omdat dat m.i. resulteert in excuusgedrag ("Tja ik heb Asperger, dus ik kan er niets aan doen"). Maar zoals gezegd, dat neemt niet weg dat één en ander mij bekend voor kwam. Ik heb moeite met het opbouwen van sociale relaties. Ik heb bij God geen idee wat sociale conventies zijn. Gelukkig studeer ik Nederlands en heb ik geleerd hoe je met anderen moet communiceren (is die studie toch nog ergens goed voor ). Communiceren is niet iets wat mij gemakkelijk en vanzelfsprekend af gaat. Ik construeer mijn interactie met anderen nauwkeurig en ik moet bewust reflecteren op sociale conventies. Verder heb ik over het algemeen moeite met oogcontact en andere non-verbale handelingen, waardoor ik vaak nerveus over kom (ben ik ook wel eens op aangesproken).
(is die studie toch nog ergens goed voor 
). Communiceren is niet iets wat mij gemakkelijk en vanzelfsprekend af gaat. Ik construeer mijn interactie met anderen nauwkeurig en ik moet bewust reflecteren op sociale conventies. Verder heb ik over het algemeen moeite met oogcontact en andere non-verbale handelingen, waardoor ik vaak nerveus over kom (ben ik ook wel eens op aangesproken).Ook kan ik korte tijd laaiend enthousiast zijn over iets en me helemaal daarop focussen, terwijl ik er net zo plotseling weer genoeg van kan hebben. Hierdoor krijgen mensen moeilijk hoogte van mij. Er is al een vriendschap op stukgelopen in het verleden. Men kon mij niet bijhouden qua interesses. Wanneer ik iemand er helemaal in had meegesleurd, was ik alweer met wat anders bezig.
Verder schijn ik nogal hard te kunnen zijn tegen mensen. Ik erken dat ik in het verleden dingen heb gedaan waar ik niet zo trots op ben en waar ik gevoelens mee gekwetst heb, zonder me daarvan bewust te zijn, maar het komt zo hard over... net alsof je geen hart hebt en net alsof je je totaal niet in andermans psyche kunt inleven.
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die Asperger hebben en hoe ze daarmee om gaan?
Ik ben overigens niet van plan om (weer) naar een psychiater te gaan. Ben er 7 jaar geweest en als ik het syndroom zou hebben, hebben ze genoeg tijd gehad om die diagnose te stellen Bovendien kan ik er prima mee leven
Bovendien kan ik er prima mee leven Alleen dan het idee dat ik niet meer serieus genomen zou worden... dat stuit me wel tegen de borst
Niet meer actief op Fok!
Op basis hiervan lijkt me sterk dat je het hebt. Uit je verhaal blijkt dat je zelf eigenlijk niet echt specifieke problemen hebt. Met communicatie zeg je wat problemen te hebben, maar ook dat hoeft niet door iets als Asperger te komen, maar kan iets zijn wat (nog) iets minder is ontwikkeld. Uit je verhaal lijkt het alsof je er zelf geen last van hebt, en vaak is het bij psychische stoornissen toch zo dat het belangrijkste kenmerk is dat je er zelf door gehinderd wordt..quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Ik ben overigens niet van plan om (weer) naar een psychiater te gaan. Ben er 7 jaar geweest en als ik het syndroom zou hebben, hebben ze genoeg tijd gehad om die diagnose te stellen Bovendien kan ik er prima mee leven
Alleen dan het idee dat ik niet meer serieus genomen zou worden... dat stuit me wel tegen de borst
Tegenwoordig is het in om snel iets toe te wijzen aan een psychische stoornis. Zo zijn er ook mensen die menen dat ik absoluut autistisch ben omdat ik symptomen er van vertoon.
Hebben je ouders het ooit met jouzelf gehad over Asperger of Autisme, of een andere psychische stoornis? Zonee, heb je ze al geconfronteerd met wat je nu weet?
Dit is echt schandalig. Zeg onmiddellijk tegen je ouders dat je dat gelezen hebt en vraag om uitleg. Ik vind het echt van de zotte dat hij daarover geïnformeerd heeft buiten jouw weten om. Hier moeten ze met jou over praten en jou op de hoogte stellen als ze anderen vragen om meer informatie of hulp.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Gisteren vroeg mijn vader me om voor hem even zijn mail te checken en evt uit te draaien (hij is zelf niet zo handig met pc's) en toen vond ik een mailtje van een kennis van hem. Die kennis stuurde hem informatie over Asperger op, omdat 'er herkenbare aspecten in zitten die van toepassing zouden kunnen zijn op jullie dochter' (ik dus). Ik schrok een beetje, omdat er ook in stond dat mijn ouders zich maar niet teveel van mij moesten aantrekken, omdat ik, als ik inderdaad zou lijden aan Asperger, geen inzicht zou hebben in sociale relaties en andermans gevoelens. Met andere woorden: ik zou niet meer serieus genomen worden, want nu zou alle (harde) kritiek die ik op mijn ouders uit teruggevoerd kunnen worden op mijn psychische gesteldheid
Dit is echt schandalig. Zeg onmiddellijk tegen je ouders dat je dat gelezen hebt en vraag om uitleg. Ik vind het echt van de zotte dat hij daarover geïnformeerd heeft buiten jouw weten om. Hier moeten ze met jou over praten en jou op de hoogte stellen als ze anderen vragen om meer informatie of hulp.Verder interpreteer ik de term 'psychische gesteldheid' als een tijdelijke afwijking van je normale gedrag. Asperger is niet tijdelijk; als je het hebt, heb je het je hele leven lang, al zal je er niet altijd even veel last van hebben en heeft het ook zeker voordelen.
Je zou het inderdaad kunnen hebben, maar een officiële diagnose moet je altijd laten stellen door een psycholoog/psychiater. Daarna volgt een behandeling als jij meent problemen te ondervinden door Asperger (mits je het hebt). Het kan zijn dat je graag wil leren enkele vaardigheden te beheersen die je tot nu toe nog niet beheerst; een psychiater (mits voldoende bekend met Asperger) is uitermate geschikt om je nieuw inzicht te bieden in situaties waardoor je zelf die vaardigheden leert op te bouwen.
Probeer deze eens. http://www.pasnederland.nl/autisme/diagnoses/tests/checklist.php
Ik scoor zelf 50 van de 62 punten op die lijst Als je denkt over voldoende zelfkennis te beschikken en niet denkt te schrikken door de constateringen van anderen kan je de lijst ook voorleggen aan familie en vrienden door te kijken hoeveel en welke zij er bij je vinden passen. Het kan zijn dat zij makkelijk kenmerken zullen aanwijzen die je zelf helemaal niet bij je vindt passen en daar kan je je behoorlijk onzeker door gaan voelen.
Het allerbelangrijkste nu is communicatie. Ik raad aan dat je in ieder geval nog een afspraak maakt met een psychiater, want Asperger is makkelijk om over het hoofd te zien. Probeer in contact te komen met een 'ervaringsdeskundige', desnoods iemand die is gespecialiseerd in autisme/Asperger, daar heb je het meeste aan. Verder moet je, zeker als de psychiater je heeft gediagnosticeerd met Asperger, daar met vrienden over praten. Dat levert meer begrip op en de mogelijkheid om gedrag wat op hen raar overkomt te kunnen verklaren. Zo raak je minder snel vrienden kwijt
Mijn verhaal heb ik al enkele keren gedaan op dit forum. Als je benieuwd bent, kan je mijn postgeschiedenis bekijken
Ik denk dat dit echter alleen verstandig is wanneer TS ergens last van heeft. Als TS er geen last van heeft, heeft ze niets aan een psychiater.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:19 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik raad aan dat je in ieder geval nog een afspraak maakt met een psychiater, want Asperger is makkelijk om over het hoofd te zien.
Dit lijkt triviaal, maar toch is het belangrijk om te benadrukken: Asperger is geen stoornis, maar een afwijking. Het is prima mogelijk om het te hebben en te menen dat je er geen last van hebt. Ik denk dat ze voldoende zelfvertrouwen en zelfkennis heeft om sterk in haar schoenen te kunnen staan, ongeacht of ze het heeft of niet Dat is heel mooi, want heel veel mensen met Asperger kunnen niet hetzelfde zeggen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:10 schreef Alicey het volgende:
Uit je verhaal lijkt het alsof je er zelf geen last van hebt, en vaak is het bij psychische stoornissen toch zo dat het belangrijkste kenmerk is dat je er zelf door gehinderd wordt..
Het punt wat ik wil maken is meer dat het weinig zinvol is om een psycholoog of psychiater te bezoeken wanneer je nergens last van hebt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:23 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dit lijkt triviaal, maar toch is het belangrijk om te benadrukken: Asperger is geen stoornis, maar een afwijking. Het is prima mogelijk om het te hebben en te menen dat je er geen last van hebt. Ik denk dat ze voldoende zelfvertrouwen en zelfkennis heeft om sterk in haar schoenen te kunnen staan, ongeacht of ze het heeft of niet
Eens met Alicey.
Raar eigenlijk dat je vader je vraagt zijn mail te checken terwijl hij dus blijkbaar via mail correspondeert over jouw eventuele Asperger.
Neem tenminste aan dat die kennis van je vader out of the blue die info opstuurde.
Raar eigenlijk dat je vader je vraagt zijn mail te checken terwijl hij dus blijkbaar via mail correspondeert over jouw eventuele Asperger.
Neem tenminste aan dat die kennis van je vader out of the blue die info opstuurde.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik ben ook gediagnostiseert (noem je dan zo?) met Asperger, en heb een paar jaar met een kinderpsycholoog/psychiater gepraat. Dat lucht erg op kan ik je vertellen.
De meeste autisten over het algemeen hebben volgens mij ook een hoger IQ, wat bij mij is getest, ik bleek inderdaad hoger te liggen.
En dan niet met schoolwerk ofzo, maar juist met communicatie (wat dus juist moeilijk zou moeten gaan bij Aspergers). Dus in weze overstemt mijn intelligentie mijn iets mindere sociale vaardigheden.
Maarja, ik heb er nauwelijks last van, en Asperger is eigenlijk alleen maar een positief ding in mijn ogen, of ik er ook nog positief tegenaan had gekeken als ik het zelf niet had weet ik niet.
Ik las laatst ook nog een artikel dat Van Gogh en Eintein nog nog tientallen van dat soort grootheden in de geschiedenis het ook allemaal hadden, en dat de wetenschap er tegenaankeek als "de nieuwe mens" ipv "de achtergestelde mens".
Ik ben ook creatiever dan anderen, en aspergers schijnen ook beter codes te kunnen oncijferen en veranderen, (het schrijven van een computerprogramma kon ik al toen ik 7 was bijvoorbeeld).
Ik zie alleen wel dat het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is, ik loop tegen mensen aan die graag de leiding willen hebben de laatste tijd, en dat resulteerd in onmacht, iets waar ik echt van kan flippen.
Ik zit er aan te denken om weer 's naar de psycholoog of psychiater te gaan, omdat sommige situaties nogsteeds resulteren in jankbuien van uren, en zelfsmoordneigingen omdat ik dus de laatste tijd NIKS meer in de hand heb, en ik niet de vaardigheden heb om het terug te stellen.
Ik vind het erg lastig om uit m'n woorden te komen, maar dit is in iig mijn visie op het geheel, en die kinderpsycholoog heeft me echt gewoon een heel eind opweg geholpen.
Vragen beantwoord ik graag natuurlijk.
De meeste autisten over het algemeen hebben volgens mij ook een hoger IQ, wat bij mij is getest, ik bleek inderdaad hoger te liggen.
En dan niet met schoolwerk ofzo, maar juist met communicatie (wat dus juist moeilijk zou moeten gaan bij Aspergers). Dus in weze overstemt mijn intelligentie mijn iets mindere sociale vaardigheden.
Maarja, ik heb er nauwelijks last van, en Asperger is eigenlijk alleen maar een positief ding in mijn ogen, of ik er ook nog positief tegenaan had gekeken als ik het zelf niet had weet ik niet.
Ik las laatst ook nog een artikel dat Van Gogh en Eintein nog nog tientallen van dat soort grootheden in de geschiedenis het ook allemaal hadden, en dat de wetenschap er tegenaankeek als "de nieuwe mens" ipv "de achtergestelde mens".
Ik ben ook creatiever dan anderen, en aspergers schijnen ook beter codes te kunnen oncijferen en veranderen, (het schrijven van een computerprogramma kon ik al toen ik 7 was bijvoorbeeld).
Ik zie alleen wel dat het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is, ik loop tegen mensen aan die graag de leiding willen hebben de laatste tijd, en dat resulteerd in onmacht, iets waar ik echt van kan flippen.
Ik zit er aan te denken om weer 's naar de psycholoog of psychiater te gaan, omdat sommige situaties nogsteeds resulteren in jankbuien van uren, en zelfsmoordneigingen omdat ik dus de laatste tijd NIKS meer in de hand heb, en ik niet de vaardigheden heb om het terug te stellen.
Ik vind het erg lastig om uit m'n woorden te komen, maar dit is in iig mijn visie op het geheel, en die kinderpsycholoog heeft me echt gewoon een heel eind opweg geholpen.
Vragen beantwoord ik graag natuurlijk.
Uit haar OP maak ik op dat mensen haar vaak niet begrijpen en dat ze daardoor een keer een vriendschap is kwijtgeraakt. Een diagnose en de training die je krijgt in een behandeling om te kunnen begrijpen hoe je brein werkt, wat er anders aan is vergeleken met de manier waarop een 'normaal' brein werkt en hoe je dat kunt uitleggen aan anderen levert meer begrip op en dat maakt het leven makkelijker.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:22 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ik denk dat dit echter alleen verstandig is wanneer TS ergens last van heeft. Als TS er geen last van heeft, heeft ze niets aan een psychiater.
Ik maak uit de OP vooral op dat TS zichzelf heeft leren kennen, en beter heeft geleerd met mensen om te gaan. Maar het zou kunnen dat ik e.e.a. verkeerd interpreteer.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:26 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Uit haar OP maak ik op dat mensen haar vaak niet begrijpen en dat ze daardoor een keer een vriendschap is kwijtgeraakt. Een diagnose en de training die je krijgt in een behandeling om te kunnen begrijpen hoe je brein werkt, wat er anders aan is vergeleken met de manier waarop een 'normaal' brein werkt en hoe je dat kunt uitleggen aan anderen levert meer begrip op en dat maakt het leven makkelijker.
Wanneer er sprake is van een psychische stoornis of afwijking helpt het inderdaad als je precies kunt uitleggen waar het verschil in zit en hoe je bepaalde gebeurtenissen ervaart. Ook op dat punt lijkt het echter alsof TS redelijk sterk is in zelf-analyse.
Zou je hier over willen uitwijden? Gaat het er om dat die mensen het beter menen te weten en in jouw ogen foute beslissingen maken, zitten ze jouw vrijheid in de weg, begrijpen ze jouw ideeen niet, of ... ?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:26 schreef Bot13 het volgende:
Ik zie alleen wel dat het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is, ik loop tegen mensen aan die graag de leiding willen hebben de laatste tijd, en dat resulteerd in onmacht, iets waar ik echt van kan flippen.
Heb je enig idee wat er is veranderd waardoor het nu opeens niet meer lijkt te lukken?quote:Ik zit er aan te denken om weer 's naar de psycholoog of psychiater te gaan, omdat sommige situaties nogsteeds resulteren in jankbuien van uren, en zelfsmoordneigingen omdat ik dus de laatste tijd NIKS meer in de hand heb, en ik niet de vaardigheden heb om het terug te stellen.
Als mensen gaan studeren voor arts denken ze ook dat ze allerlei enge ziektes hebben. Leg een horoscoop neer voor aan iemand als karakterbeschrijving en de meeste mensen zullen het er mee eens zijn. Je herkent altijd wel wat.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Ik heb die papieren even doorgelezen en ik zag er toch wel wat bekende aspecten in.
Wat ik steeds vaker zie is dat 'lastige' mensen, dat wil zeggen alle mensen die het niet met je eens zijn, worden 'gediagnosticeerd' met een internettestje als asperger, autist of schizofreen. Dit is daar weer een mooi voorbeeld van. En in plaats van een discussie over al of niet asperger en hoe dat eruitziet ( ) zou je veel beter een discussie kunnen voeren over waarom alle mensen makke schapen zouden moeten zijn.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:23 schreef Black_tulip het volgende:
Dit lijkt triviaal, maar toch is het belangrijk om te benadrukken: Asperger is geen stoornis, maar een afwijking.
) zou je veel beter een discussie kunnen voeren over waarom alle mensen makke schapen zouden moeten zijn.
Ik denk dat je wel gelijk hebt hoor. Maar misschien wil zij beter kunnen uitleggen aan anderen hoe zij zich gedraagt. Misschien ook niet Alles kan altijd beterquote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:32 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ik maak uit de OP vooral op dat TS zichzelf heeft leren kennen, en beter heeft geleerd met mensen om te gaan. Maar het zou kunnen dat ik e.e.a. verkeerd interpreteer.
Dat merkte ik ook jaquote:Wanneer er sprake is van een psychische stoornis of afwijking helpt het inderdaad als je precies kunt uitleggen waar het verschil in zit en hoe je bepaalde gebeurtenissen ervaart. Ook op dat punt lijkt het echter alsof TS redelijk sterk is in zelf-analyse.
Ja, min of meer. Bij mij weten ze niet wat het is, waarschijnlijk een combinatie van Asperger, PDD-NOS en HFA. En met de term "hoogsensitief" is ook een keer gegooid. Maar ik heb er niet bewust last van. Ik herken uiteraard wel aspecten van de diagnoses maar daar houdt het voor mij ook op. Het is net als een horoscoop lezen, er is altijd wel íets wat op jou slaat. .quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die Asperger hebben en hoe ze daarmee om gaan?
.En over dat serieus genomen worden; ik merk dat mijn moeder niet meer zoveel aandacht schenkt aan wat ik zeg. Dit sinds de eerste diagnose een aantal jaren terug. Mijn vader niet, daar is het juist andersom.
Wasda?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:42 schreef Viperdesign het volgende:
HFA.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Van Gogh zou borderline gehad hebben.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:26 schreef Bot13 het volgende:
Ik las laatst ook nog een artikel dat Van Gogh en Eintein nog nog tientallen van dat soort grootheden in de geschiedenis het ook allemaal hadden,
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is misschien nog het vervelendste. Mensen plaatsen een afwijking of stoornis meteen in het kader "Oh, dan moet je die persoon niet al te serieus nemen", of mensen menen dat zij dan minder respect behoeven te uiten. Dat is iets wat ik zelf ook soms merk als aan het licht komt wat ik "mankeer"..quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:42 schreef Viperdesign het volgende:
En over dat serieus genomen worden; ik merk dat mijn moeder niet meer zoveel aandacht schenkt aan wat ik zeg. Dit sinds de eerste diagnose een aantal jaren terug. Mijn vader niet, daar is het juist andersom.
High Functioning Autism / Hoger Functionerend Autisme.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:46 schreef Moonah het volgende:
Wasda?
Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom je zo fel reageert. Ten eerste heb ik geloof ik duidelijk genoeg gezegd dat je voor een echte diagnose het oordeel nodig hebt van een psychiater. Die lijst die ik echter heb gepost geeft mijns inziens een goede indruk. Als je daar hoog op scoort, kan je aannemen dat je met hoge waarschijnlijkheid Asperger hebt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:37 schreef joshus_cat het volgende:
Wat ik steeds vaker zie is dat 'lastige' mensen, dat wil zeggen alle mensen die het niet met je eens zijn, worden 'gediagnosticeerd' met een internettestje als asperger, autist of schizofreen. Dit is daar weer een mooi voorbeeld van. En in plaats van een discussie over al of niet asperger en hoe dat eruitziet ( ) zou je veel beter een discussie kunnen voeren over waarom alle mensen makke schapen zouden moeten zijn.
En dat met die makke schapen begrijp ik ook niet. Ik ben zeker geen mak schaap en ik denk de TS ook niet Dus ik begrijp niet waar je naartoe wil.
Ik vind het niet erg, als dit voor haar de beste manier is om ermee om te gaan; so be it.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:48 schreef Alicey het volgende:
Dat is misschien nog het vervelendste. Mensen plaatsen een afwijking of stoornis meteen in het kader "Oh, dan moet je die persoon niet al te serieus nemen", of mensen menen dat zij dan minder respect behoeven te uiten. Dat is iets wat ik zelf ook soms merk als aan het licht komt wat ik "mankeer"..
Dat lijkt me vreselijk. Gelukkig ben ik dat nooit tegengekomen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:48 schreef Alicey het volgende:
[..]
Dat is misschien nog het vervelendste. Mensen plaatsen een afwijking of stoornis meteen in het kader "Oh, dan moet je die persoon niet al te serieus nemen", of mensen menen dat zij dan minder respect behoeven te uiten.
Dan ook maar een OT reactie...
Ik kan me voorstellen dat ouders 'op zoek' gaan als hun dochter 'iets mankeert'. Maar ik vind niet dat je conclusies kunt trekken uit een lijst symptomen. Een diagnose volgt toch nog altijd uit een onderzoek.
Alicey, je zegt dat TS overkomt als iemand met een goed introspectief vermogen. Toch heeft bijna iedereen blinde vlekken mbt zijn eigen gedrag. Maar ik ben het met je eens, als zij geen problemen ervaart, waarom dan naar een psych.
Ik kan me voorstellen dat ouders 'op zoek' gaan als hun dochter 'iets mankeert'. Maar ik vind niet dat je conclusies kunt trekken uit een lijst symptomen. Een diagnose volgt toch nog altijd uit een onderzoek.
Alicey, je zegt dat TS overkomt als iemand met een goed introspectief vermogen. Toch heeft bijna iedereen blinde vlekken mbt zijn eigen gedrag. Maar ik ben het met je eens, als zij geen problemen ervaart, waarom dan naar een psych.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Mensen die belangrijk voor iemand zijn doen dat meestal niet, omdat die verder kijken dan labels en etiketjes.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:49 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat lijkt me vreselijk. Gelukkig ben ik dat nooit tegengekomen.
Inderdaad, en bijna elke afwijking kun je wel overeenkomende symptomen in vinden. Is het niet heerlijk, die diversiteit tussen mensen?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:50 schreef Moonah het volgende:
Dan ook maar een OT reactie...
Ik kan me voorstellen dat ouders 'op zoek' gaan als hun dochter 'iets mankeert'. Maar ik vind niet dat je conclusies kunt trekken uit een lijst symptomen. Een diagnose volgt toch nog altijd uit een onderzoek.
Juist, iedereen heeft die, dus dat op zichzelf zegt weinig. Overigens krijg je ook met de jaren steeds meer inzicht in je eigen gedrag. Ikzelf wel, althans..quote:Alicey, je zegt dat TS overkomt als iemand met een goed introspectief vermogen. Toch heeft bijna iedereen blinde vlekken mbt zijn eigen gedrag.
Precies Gelukkig.. Daarom vertel ik het ook irl bijna nooit eigenlijk. Ik heb niet zoveel mensen die ik belangrijk vindquote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:52 schreef Alicey het volgende:
[..]
Mensen die belangrijk voor iemand zijn doen dat meestal niet, omdat die verder kijken dan labels en etiketjes.
Voor zover ik weet is asperger een extreme vorm van autisme.
Ik heb zelf autisme en herken me in ongeveer alles wat je schrijft.
Zo vermijd ik oogcontact met onbekenden, maar met bekende mensen heb ik minder moeite om kortdurend oogcontact te hebben.
Bij vrouwen heb ik dan weer meer moeite met oogcontact dan met mannen, met de achterliggende gedachten dat mannen niet op uiterlijk letten van andere mannen.
Ik heb een paar keer een cursus gedaan, waarvan ik voor 1 zelfs een laptop had aangeschaft, en na enkele weken stopte ik met beide cursussen, die ik niet tegelijk deed.
Ik kan me niet of nauwelijks inleven als iemand problemen heeft, behalve als het om mijn neefje of mijn hond gaat.
Voor mij is het handig om te weten dat ik autisme heb, zodat ik niet het idee heb dat ik gestoord ben.
Aan de andere kant heeft het wel zo zijn voordelen, ik kan heel precies zijn met bepaalde dingen, en met zwemmen heb ik een groot doorzettingsvermogen.
Dus het sociale aspect wordt daarmee dan gecompenseerd.
Ik heb zelf autisme en herken me in ongeveer alles wat je schrijft.
Zo vermijd ik oogcontact met onbekenden, maar met bekende mensen heb ik minder moeite om kortdurend oogcontact te hebben.
Bij vrouwen heb ik dan weer meer moeite met oogcontact dan met mannen, met de achterliggende gedachten dat mannen niet op uiterlijk letten van andere mannen.
Ik heb een paar keer een cursus gedaan, waarvan ik voor 1 zelfs een laptop had aangeschaft, en na enkele weken stopte ik met beide cursussen, die ik niet tegelijk deed.
Ik kan me niet of nauwelijks inleven als iemand problemen heeft, behalve als het om mijn neefje of mijn hond gaat.
Voor mij is het handig om te weten dat ik autisme heb, zodat ik niet het idee heb dat ik gestoord ben.
Aan de andere kant heeft het wel zo zijn voordelen, ik kan heel precies zijn met bepaalde dingen, en met zwemmen heb ik een groot doorzettingsvermogen.
Dus het sociale aspect wordt daarmee dan gecompenseerd.
@luna
Men zegt wel eens dat het juist een lichte is Maar er zijn ook psychiaters die dat bestrijden en zeggen dat alle autisten een afwijking hebben die niet varieert in ernstigheid. Wel is de een beter in staat het te compenseren dan de ander en zie je zo wel duidelijke verschillen in gedrag. Het schijnt dat iemand met Asperger bijvoorbeeld zich beter weet te redden in de maatschappij dan een autist.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:55 schreef boempa het volgende:
Voor zover ik weet is asperger een extreme vorm van autisme.
34/62. Maar het zou vroeger meer geweest zijn. Sommige dingen doe ik, wellicht bewust, niet meer.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:19 schreef Black_Tulip het volgende:
Probeer deze eens. http://www.pasnederland.nl/autisme/diagnoses/tests/checklist.php
Ik scoor zelf 50 van de 62 punten op die lijst
21/62. Maar veel dingen zijn zo algemeen, zoals "doorzettingsvermogen", "naiviteit", "sterk gevoel voor rechtvaardigheid".quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:03 schreef Viperdesign het volgende:
[..]
34/62. Maar het zou vroeger meer geweest zijn. Sommige dingen doe ik, wellicht bewust, niet meer.
Ik ga de checklist zo ook even bestuderen. Ik zal later vandaag nog reageren op jullie reacties.
@Copycat, die man stuurde die info niet out of the blue op. Hij had afgesproken met mijn vader dat hij er wat over zou opsturen. Maar mijn vader vertelt niet aan anderen dat hij zijn mail niet zelf checkt (schaamte ofzo?) en hij ging er kennelijk vanuit dat hij die informatie per post zou krijgen.
Ik ken deze man ook niet, dus vind ik het al helemaal een beetje schaamteloos dat hij zomaar durft te beweren dat ik dat zou kunnen hebben. Hij baseert zich op verhalen van mijn vader, een weinig objectieve bron. Bovendien zit ik in een geloofscrisis waar nogal wat over gediscussiëerd wordt met mijn ouders en omdat mijn ouders nogal conservatief zijn, worden er nogal harde woorden uitgewisseld (met name van mijn kant). Ze vragen me ook regelmatig of ik m'n pillen wel slik (als ik eens boos ben). Dus ik heb in ieder geval niet het gevoel dat ik serieus word genomen. Ik kan gillen wat ik wil, ze doen het af als een psychische stoornis
@Copycat, die man stuurde die info niet out of the blue op. Hij had afgesproken met mijn vader dat hij er wat over zou opsturen. Maar mijn vader vertelt niet aan anderen dat hij zijn mail niet zelf checkt (schaamte ofzo?) en hij ging er kennelijk vanuit dat hij die informatie per post zou krijgen.
Ik ken deze man ook niet, dus vind ik het al helemaal een beetje schaamteloos dat hij zomaar durft te beweren dat ik dat zou kunnen hebben. Hij baseert zich op verhalen van mijn vader, een weinig objectieve bron. Bovendien zit ik in een geloofscrisis waar nogal wat over gediscussiëerd wordt met mijn ouders en omdat mijn ouders nogal conservatief zijn, worden er nogal harde woorden uitgewisseld (met name van mijn kant). Ze vragen me ook regelmatig of ik m'n pillen wel slik (als ik eens boos ben). Dus ik heb in ieder geval niet het gevoel dat ik serieus word genomen. Ik kan gillen wat ik wil, ze doen het af als een psychische stoornis
Niet meer actief op Fok!
PARDON???!!!quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:48 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Die lijst die ik echter heb gepost geeft mijns inziens een goede indruk. Als je daar hoog op scoort, kan je aannemen dat je met hoge waarschijnlijkheid Asperger hebt.
Jouw lijst beschrijft gewone mensen. Met gewone mensenkarakteristieken. Volgens jouw lijst is iedereen die serieus is, rationeel denkt en overtuigd is van z'n gelijk een asperger. Voor sommige beroepen zijn dat juist hele gewenste eigenschappen. Sterker nog, voor sommige beroepen kom je nog geeneens in aanmerking als je niet enigszins rationeel kan denken. Heb jij liever dat de directeur van philips beslissingen maakt op rationele overwegingen, of 'omdat ze goed voelen'?
Asperger is een geesteziekte, of een 'afwijking'. Mensen met een geestesziekte of hersenafwijking hoef je niet serieus te nemen. In het meest extreme geval kun je die mensen laten opnemen en platspuiten, als je denkt dat dat beter voor ze is.
Iemand als Ad Bos (je weet wel, die de bouwfraude aan 't rollen heeft gebracht), heeft een 'sterk gevoel voor rechtvaardigheid', ' moeite met grenzen' (bouwfraude!), 'doorzettingsvermogen' en 'wilskracht'. Duidelijk geval van asperger!
Kortom, met jouw lijst in de hand kun je iedereen laten opsluiten in 't gesticht. Ga je GVD schamen.
Da's juist 't punt. Waar ik naartoe wil is dat je met dat soort pseudo-diagnosticering iedereen die niet braaf hielenlikt kunt uitsluiten. Iedereen die niet braaf hielenlikt voldoet namelijk automatisch aan een aantal criteria van jouw lijstje. (want 'niet sociaal vaardig ) Handig.quote:En dat met die makke schapen begrijp ik ook niet. Ik ben zeker geen mak schaap en ik denk de TS ook niet Dus ik begrijp niet waar je naartoe wil.
) Handig. Oh, en BTW, kun je me eens vertellen waarom je je uberhaupt wat zou aantrekken van dit soort suffe kneuzendiagnoses?
Betrek 'm vooral niet teveel op jezelf. Betrek 'm voor de gein eens op je ouders. Eens kijken wie de echte aspergers zijn. Asperger heeft namelijk absoluut een genetische componentquote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:15 schreef Viking84 het volgende:
Ik ga de checklist zo ook even bestuderen.
Ik heb je verhaal 2 keer gelezen. De 2e keer veel aandachtiger. En waarom? Ik heb een broer die bepaalde trekjes heeft die jij opnoemt zoals;
-Hard kunnen overkomen naar andere mensen.
-Plotselinge interesses en ideeën die evensnel weer verdwijnen
-Wat moeilijkheden hebben met sociale belevingen.
Hij heeft ook een vrij hoog IQ maar hij doet er niks mee. Hij heeft wel eens opleidingen gevolgd maar haakte altijd na een paar maanden af omdat ie geen doorzettingsvermogen heeft en omdat ie er vrij snel op uitgekeken was.
Ik en mijn ouders hebben hem altijd al een beetje apart gevonden maar dachten gewoon dat het het aard van het beestje was. Wij nemen hem eerlijk gezegd ook niet meer zo serieus na al die jaren. Misschien wel fout van ons, maar als je jaren lang de mooiste plannen van hem hoort en er komt niks van dan ga je wel over tot "eerst zien en dan geloven". Ook heeft ie ons vaak gekwetst omdat hij helemaal geen inlevingsvermogen heeft. Daardoor hebben we op emotioneel vlak toch een soort muur om ons heen opgetrokken naar hem toe.
Nu ik jouw stukje zo gelezen heb ga ik me er toch maar even meer in verdiepen om er achter te komen of mijn broer er inderdaad ook last van heeft. In ieder geval bedankt en ik hoop dat jij er ook wat wijzer van word.
-Hard kunnen overkomen naar andere mensen.
-Plotselinge interesses en ideeën die evensnel weer verdwijnen
-Wat moeilijkheden hebben met sociale belevingen.
Hij heeft ook een vrij hoog IQ maar hij doet er niks mee. Hij heeft wel eens opleidingen gevolgd maar haakte altijd na een paar maanden af omdat ie geen doorzettingsvermogen heeft en omdat ie er vrij snel op uitgekeken was.
Ik en mijn ouders hebben hem altijd al een beetje apart gevonden maar dachten gewoon dat het het aard van het beestje was. Wij nemen hem eerlijk gezegd ook niet meer zo serieus na al die jaren. Misschien wel fout van ons, maar als je jaren lang de mooiste plannen van hem hoort en er komt niks van dan ga je wel over tot "eerst zien en dan geloven". Ook heeft ie ons vaak gekwetst omdat hij helemaal geen inlevingsvermogen heeft. Daardoor hebben we op emotioneel vlak toch een soort muur om ons heen opgetrokken naar hem toe.
Nu ik jouw stukje zo gelezen heb ga ik me er toch maar even meer in verdiepen om er achter te komen of mijn broer er inderdaad ook last van heeft. In ieder geval bedankt en ik hoop dat jij er ook wat wijzer van word.
Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd.
Sorry, mensen die iets afwijken van wat de meeste normaal vinden hoef je niet serieus te nemen? Als we het nou eens omdraaien en zeggen dat de mensen met een vorm van ASS (autistisch spectrum syndroom) "normaler" zijn dan de meeste mensen, wie weet is de rest van de wereld wel gek, ik wordt altijd een beetje moet van dit soort reactiesquote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:21 schreef joshus_cat het volgende:
Asperger is een geesteziekte, of een 'afwijking'. Mensen met een geestesziekte of hersenafwijking hoef je niet serieus te nemen. In het meest extreme geval kun je die mensen laten opnemen en platspuiten, als je denkt dat dat beter voor ze is.
btw: ik heb zelf geen vorm van ASS het komt wel in de familie voor en ik draai ook heel veel kampen voor mensen met een vorm van ASS.
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:31 schreef plof het volgende:
Als we het nou eens omdraaien en zeggen dat de mensen met een vorm van ASS (autistisch spectrum syndroom) "normaler" zijn dan de meeste mensen, wie weet is de rest van de wereld wel gek,
M'n mond valt open hier man.
Autisten moet je niet serieus nemen, autisten zijn achtergestelt, opsluiten in een gesticht, wtf?!
Ik heb dan zelf een lichte vorm van Asperger en daar kan ik ook nog 's zo goed mee omgaan dat ik er nauwelijks iets van merk, maar toch.
Ik kan dus wel beter een kijkje nemen in het leven van autisten, en ik moet zeggen dat autisten op vele punten logischer in elkaar zitten dan andere mensen.
Asperger is een manier van leven, niet een ziekte in je hersenen imo.
Ik kan iedereen die van paardrijden houdt ook wel een naam geven, en bouwvakkers ook wel. Aspergers zijn gewoon een groep mensen die een andere manier van denken hebben, en ik wordt het eerlijk gezegt een beetje zat dat er wordt gedaan of we mongooltjes zijn, in vele opzichten zijn we namelijk logischer en slimmer.
Maarja, daar zal ik als Asperger een andere kijk op hebben; m.a.w ik zal in de ogen van de "normale" mens wel weer ongelijk hebben.
Autisten moet je niet serieus nemen, autisten zijn achtergestelt, opsluiten in een gesticht, wtf?!
Ik heb dan zelf een lichte vorm van Asperger en daar kan ik ook nog 's zo goed mee omgaan dat ik er nauwelijks iets van merk, maar toch.
Ik kan dus wel beter een kijkje nemen in het leven van autisten, en ik moet zeggen dat autisten op vele punten logischer in elkaar zitten dan andere mensen.
Asperger is een manier van leven, niet een ziekte in je hersenen imo.
Ik kan iedereen die van paardrijden houdt ook wel een naam geven, en bouwvakkers ook wel. Aspergers zijn gewoon een groep mensen die een andere manier van denken hebben, en ik wordt het eerlijk gezegt een beetje zat dat er wordt gedaan of we mongooltjes zijn, in vele opzichten zijn we namelijk logischer en slimmer.
Maarja, daar zal ik als Asperger een andere kijk op hebben; m.a.w ik zal in de ogen van de "normale" mens wel weer ongelijk hebben.
even voor de TS, als je het echt wilt weten zul je toch naar de psychiater/psycholoog moeten, met de "kennis"(die je misschien liever niet gehad had willen hebben) kun je de psycholoog/ psychiater gerichter laten zoeken, al zeg ik wel dat ASS een zeer breed gebied is, je hebt er verschillende soorten en maten van, net als de rest van de mensen, niemand lijkt op elkaar en zeker mensen met ASS niet. De ene heeft de stoornis heel licht, de ander juist weer zwaarder. Ik zeg altijd maar je moet autisme (ASS) als vlgt zien: vergelijk je hersens met een grote stad met heel veel straten. Aan die straten wordt gewerkt, als er in de hoofden van "normale" mensen (ik zet dit bewust tussen haakjes) wordt gewerkt dan staan de bewegwijzeringsborden goed neergezet. als er een straat opgebroken wordt in het hoofd van iemand met ASS dan zijn de bewegwijzeringsborden kwijt, en kun je de weg niet meer vinden. (en soms is dit op sociaal vlak bij anderen weer op een ander vlak).
Ook zullen mensen met een lichtere vorm van ASS niet altijd zelf lasten ervan ondervinden. De mensen om hun heen zouden deze last juist weer wel kunnen ondervinden.
Misschien heb je hier iets aan.
Ook zullen mensen met een lichtere vorm van ASS niet altijd zelf lasten ervan ondervinden. De mensen om hun heen zouden deze last juist weer wel kunnen ondervinden.
Misschien heb je hier iets aan.
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
Wat een onzin. Zie je vader al aankomen? "Schat ik denk dat je misschien asperger hebt, maar omdat ik niet daarna wilde informeren zonder het op jouw bord te gooien, weet ik eigenlijk niet wat het is, en of het wel van toepassing is"quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:19 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik vind het echt van de zotte dat hij daarover geïnformeerd heeft buiten jouw weten om. Hier moeten ze met jou over praten en jou op de hoogte stellen als ze anderen vragen om meer informatie of hulp.
Het is een ouders goed recht om zichzelf te informeren. Ik denk dat het zelfs een plicht als ouders is om jezelf voor te lichten voordat je voorbarige conclusies trekt of laat trekken over "de gestelheid" van je kinderen.
Ze is 21. Het lijkt mij dat je dan wel als volwassenen er over kunt praten.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:46 schreef Roönaän het volgende:
Het is een ouders goed recht om zichzelf te informeren. Ik denk dat het zelfs een plicht als ouders is om jezelf voor te lichten voordat je voorbarige conclusies trekt of laat trekken over "de gestelheid" van je kinderen.
Oh
Dat neemt niet weg dat je moet weten wáár je over praat, smartassquote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:49 schreef OpenDeur het volgende:
[..]
Ze is 21. Het lijkt mij dat je dan wel als volwassenen er over kunt praten.
Op zich is het van vader en moeder een goeie zet dat ze zich eerst willen informeren voordat ze er iets over gaan vertellen wat zij denken dat hun kind heeft, je moet niet vergeten dat ze waarschijnlijk al 21 jaar bezig zijn met het zoeken naar iets. Aan de andere kant ze is 21, en hun dochter dus waarom kon er geen open gesprek plaatsvinden..
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
@Viking 84: Ik heb ook Asperger, weet het sinds 14 maanden... Misschien dat je je ook herkent in de volgende checklist? (waar ik al veel positieve reacties met name op heb gehad ):
http://members.home.nl/perea/asperger.htm
Omdat ik nu wat andere zaken aan mijn hoofd heb (m.b.t. het niet kunnen/willen loslaten van een ex) ben ik er eigenlijk niet meer zo mee bezig. Ik heb in ieder geval mijn belasting flink opgeschroefd, ben minder overprikkeld, al zal ik ook niet ontkennen dat ik er geen last meer van heb (ik ben erdoor gevormd).
Ik richt me nu vooral op de toekomst, dingen die ik wel kan, deuren die wel nog open gaan. De rest heb ik geaccepteerd en achter me gelaten...
http://members.home.nl/perea/asperger.htm
Omdat ik nu wat andere zaken aan mijn hoofd heb (m.b.t. het niet kunnen/willen loslaten van een ex) ben ik er eigenlijk niet meer zo mee bezig. Ik heb in ieder geval mijn belasting flink opgeschroefd, ben minder overprikkeld, al zal ik ook niet ontkennen dat ik er geen last meer van heb (ik ben erdoor gevormd).
Ik richt me nu vooral op de toekomst, dingen die ik wel kan, deuren die wel nog open gaan. De rest heb ik geaccepteerd en achter me gelaten...
ik heb hier nog andere links naar sites die nog niet genoemd zijn en een hoop informatie kunnen verschaffen:
http://www.autisme-nva.nl/
http://www.autismevlaanderen.be/vva/index2.asp
http://www.autisme-nva.nl/
http://www.autismevlaanderen.be/vva/index2.asp
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
Dat is niet waar. Er staan inderdaad een aantal hele normale eigenschappen tussen, maar dat geeft gelijk een beeld van hoe 'afwijkend' mensen met Asperger zijn. Het zijn geen aliens, het zijn mensen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:21 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
PARDON???!!!
Jouw lijst beschrijft gewone mensen. Met gewone mensenkarakteristieken. Volgens jouw lijst is iedereen die serieus is, rationeel denkt en overtuigd is van z'n gelijk een asperger.
Dat zeg ik: Asperger heeft ook voordelen. Aspergers kunnen uitermate geschikt zijn voor bepaalde beroepen en het is dan ook te hopen dat ze daarin terecht komen.quote:Voor sommige beroepen zijn dat juist hele gewenste eigenschappen. Sterker nog, voor sommige beroepen kom je nog geeneens in aanmerking als je niet enigszins rationeel kan denken. Heb jij liever dat de directeur van philips beslissingen maakt op rationele overwegingen, of 'omdat ze goed voelen'?
Ik kots op deze opmerking. Bedoel je dit serieus of probeer je me uit te lokken? Ik heb zelf Asperger en het is geen geestesziekte, aandoening of stoornis, het is een afwijking, het is een verzameling van afwijkende denkpatronen met als gevolg afwijkend gedrag, maar dit gedrag is niet per definitie afkeurenswaardig. Nee, deze mensen verdienen het niet om opgenomen en platgespoten te worden Ze zijn uitstekend wilsbekwaam.quote:Asperger is een geesteziekte, of een 'afwijking'. Mensen met een geestesziekte of hersenafwijking hoef je niet serieus te nemen. In het meest extreme geval kun je die mensen laten opnemen en platspuiten, als je denkt dat dat beter voor ze is.
quote:Iemand als Ad Bos (je weet wel, die de bouwfraude aan 't rollen heeft gebracht), heeft een 'sterk gevoel voor rechtvaardigheid', ' moeite met grenzen' (bouwfraude!), 'doorzettingsvermogen' en 'wilskracht'. Duidelijk geval van asperger!
Ga jij je schamen, je hebt echt geen idee waar je over praatquote:Kortom, met jouw lijst in de hand kun je iedereen laten opsluiten in 't gesticht. Ga je GVD schamen.
Het voldoen aan een aantal criteria is nogmaals niet voldoende voor een diagnosequote:Da's juist 't punt. Waar ik naartoe wil is dat je met dat soort pseudo-diagnosticering iedereen die niet braaf hielenlikt kunt uitsluiten. Iedereen die niet braaf hielenlikt voldoet namelijk automatisch aan een aantal criteria van jouw lijstje. (want 'niet sociaal vaardig ) Handig.
Omdat ik uit ervaring kan concluderen dat het geen onzin is en omdat het mij als persoon enorm heeft geholpen om de waarheid te accepteren.quote:Oh, en BTW, kun je me eens vertellen waarom je je uberhaupt wat zou aantrekken van dit soort suffe kneuzendiagnoses?
True.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:25 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Betrek 'm vooral niet teveel op jezelf. Betrek 'm voor de gein eens op je ouders. Eens kijken wie de echte aspergers zijn. Asperger heeft namelijk absoluut een genetische component
Semi-offtopic: het komt ook vaak voor bij mensen zoals je je broer beschrijft dat ze die mooie plannen niet uitvoeren omdat het ze niet lukt om een plan van aanpak te maken. Dus ze beginnen gewoon ergens en raken volledig de draad kwijt. Misschien kun je hem op dat vlak wat motiveren.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:31 schreef cheqy het volgende:
Ik heb je verhaal 2 keer gelezen. De 2e keer veel aandachtiger. En waarom? Ik heb een broer die bepaalde trekjes heeft die jij opnoemt zoals;
-Hard kunnen overkomen naar andere mensen.
-Plotselinge interesses en ideeën die evensnel weer verdwijnen
-Wat moeilijkheden hebben met sociale belevingen.
Hij heeft ook een vrij hoog IQ maar hij doet er niks mee. Hij heeft wel eens opleidingen gevolgd maar haakte altijd na een paar maanden af omdat ie geen doorzettingsvermogen heeft en omdat ie er vrij snel op uitgekeken was.
Ik en mijn ouders hebben hem altijd al een beetje apart gevonden maar dachten gewoon dat het het aard van het beestje was. Wij nemen hem eerlijk gezegd ook niet meer zo serieus na al die jaren. Misschien wel fout van ons, maar als je jaren lang de mooiste plannen van hem hoort en er komt niks van dan ga je wel over tot "eerst zien en dan geloven". Ook heeft ie ons vaak gekwetst omdat hij helemaal geen inlevingsvermogen heeft. Daardoor hebben we op emotioneel vlak toch een soort muur om ons heen opgetrokken naar hem toe.
Nu ik jouw stukje zo gelezen heb ga ik me er toch maar even meer in verdiepen om er achter te komen of mijn broer er inderdaad ook last van heeft. In ieder geval bedankt en ik hoop dat jij er ook wat wijzer van word.
Vampire Romance O+
hoewel dit nog steeds niet helemaal bewezen is komt het in de meeste families vaker voor.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:25 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Betrek 'm vooral niet teveel op jezelf. Betrek 'm voor de gein eens op je ouders. Eens kijken wie de echte aspergers zijn. Asperger heeft namelijk absoluut een genetische component
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
Als dit zo is, vraag ik me af wat een diagnose zal toevoegen. Als je nu al niet serieus wordt genomen, dan waarschijnlijk al helemaal niet als de psychiater zou concluderen dat je inderdaad Asperger hebtquote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:15 schreef Viking84 het volgende:
Bovendien zit ik in een geloofscrisis waar nogal wat over gediscussiëerd wordt met mijn ouders en omdat mijn ouders nogal conservatief zijn, worden er nogal harde woorden uitgewisseld (met name van mijn kant). Ze vragen me ook regelmatig of ik m'n pillen wel slik (als ik eens boos ben). Dus ik heb in ieder geval niet het gevoel dat ik serieus word genomen. Ik kan gillen wat ik wil, ze doen het af als een psychische stoornis
Als dit zo is, vraag ik me af wat een diagnose zal toevoegen. Als je nu al niet serieus wordt genomen, dan waarschijnlijk al helemaal niet als de psychiater zou concluderen dat je inderdaad Asperger hebt Ik heb medelijden met je.
Heeft die kennis trouwens enige kijk op de materie of heeft hij een copy/paste stukje van een of andere site gestuurd?
Vampire Romance O+
Natuurlijk moeten die ouders zich laten informeren, maar ik vind het bijzonder kwalijk dat hij zijn dochter daarvan niet op de hoogte heeft gesteld. Het allerbelangrijkste vind ik communicatie en begrip, juist als het gaat om het vermoeden dat zijn dochter Asperger heeft. Communicatie en begrip ontbreekt hier, helaas. Bovendien is de TS volwassene en blijkt ze genoeg zelfvertrouwen, zelfkennis en verstand te hebben om haar eigen boontjes te kunnen doppen. Die betuttelende houding van haar vader is echt niet nodig.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:46 schreef Roönaän het volgende:
[..]
Wat een onzin. Zie je vader al aankomen? "Schat ik denk dat je misschien asperger hebt, maar omdat ik niet daarna wilde informeren zonder het op jouw bord te gooien, weet ik eigenlijk niet wat het is, en of het wel van toepassing is"
Het is een ouders goed recht om zichzelf te informeren. Ik denk dat het zelfs een plicht als ouders is om jezelf voor te lichten voordat je voorbarige conclusies trekt of laat trekken over "de gestelheid" van je kinderen.
Heb zelden zo'n onzin gelezen...quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
als ik inderdaad zou lijden aan Asperger, geen inzicht zou hebben in sociale relaties en andermans gevoelens.
Het kan best zijn dat je Asperger hebt, komt meer voor dan je denkt. De meesten weten niet eens dat ze het hebben.
Maar in de context van de TS wordt Asperger wel degelijk gebruikt om iemand te ontmenselijken. Snap dat dan!quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:06 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is niet waar. Er staan inderdaad een aantal hele normale eigenschappen tussen, maar dat geeft gelijk een beeld van hoe 'afwijkend' mensen met Asperger zijn. Het zijn geen aliens, het zijn mensen.
Ik bedoel dit serieus. D'r zijn zat incompetente mensen op de wereld die niets kunnen behalve het spelen van psychologische spelletjes, en daarmee andere mensen hun wil proberen op te leggen. Voor die mensen is het heel simpel: Als je je zin kan krijgen door iemand uit te maken voor asperger en een heel behandeltraject in te sturen, dan doe je dat gewoon. Degenen die echt goed zijn in dit soort spelletjes doen ook nog alsof zoiets in het belang is van de 'asperger'.quote:Bedoel je dit serieus of probeer je me uit te lokken?
Voor sommigen een beetje te, omdat ze het niet altijd eens zijn met wat 'de baas' zegt (en dat kan een echte chef zijn, maar ook iemands vader/moeder). En het niet eens zijn met de baas moet gestraft worden. 't is een belachelijk wereldbeeld, maar wel een wereldbeeld waar zat mensen mee rondlopen.quote:Ze zijn uitstekend wilsbekwaam.
Tsk. Ga eens een paar jaar werken en kijk dan nog maar eens een keer of je 't met me oneens bentquote:Ga jij je schamen, je hebt echt geen idee waar je over praat
'de waarheid'? Zelfgekozen slachtofferschap?quote:Omdat ik uit ervaring kan concluderen dat het geen onzin is en omdat het mij als persoon enorm heeft geholpen om de waarheid te accepteren.
Aspergers vertonen echter inderdaad vaak een gebrek aan inzicht in sociale relaties en de gevoelens van anderen. Dat wil niet zeggen dat ze volledig onbekwaam zijn en velen beschikken ook over het vermogen om het te leren, maar ze zijn er gewoon minder goed in.quote:
We zij al jaren met hem bezig geweest en hebben vrij veel energie in hem gestoken. Als je ruim 10 jaar met hem bezig bent heb je het op een gegeven moment wel gehad. Ik dacht eerst dat hij erg gemakzuchtig en gewoon moeilijk in de omgang was. Maar de punten die Viking opsomde kwamen mij en mijn omgeving wel heel bekend voor. Ik heb het ook andere mensen, waaronder mijn ouders, laten lezen en gevraagd aan wie hen dat deed denken. Allen zeiden meteen de naam van mijn broer. Ik wil niet meteen beweren dat hij het ook daadwerkelijk heeft maar misschien dat we er iets mee kunnen. Uiteraard met medeweten van mijn broer. En niet alleen voor ons, maar zeer zeker voor zich zelf, want we weten dat hij regelmatig niet lekker in zijn vel zit.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:09 schreef MouseOver het volgende:
[..]
Semi-offtopic: het komt ook vaak voor bij mensen zoals je je broer beschrijft dat ze die mooie plannen niet uitvoeren omdat het ze niet lukt om een plan van aanpak te maken. Dus ze beginnen gewoon ergens en raken volledig de draad kwijt. Misschien kun je hem op dat vlak wat motiveren.
Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd.
De ouders tonen inderdaad bar weinig respect voor haar, wat ik ook een slechte zaak vind, maar ik vind het een beetje te ver gaan om te zeggen dat ze ontmenselijkt wordt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:47 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Maar in de context van de TS wordt Asperger wel degelijk gebruikt om iemand te ontmenselijken. Snap dat dan!
Ik heb op Fok meegemaakt dat het lingo inderdaad op die manier gebruikt wordt, om mensen belachelijk te maken (het is onderhand een soort scheldwoord geworden waar gaat dit heen), maar ik trek me er nooit zoveel van aan. Zij hebben geen idee waar ze over praten.quote:Ik bedoel dit serieus. D'r zijn zat incompetente mensen op de wereld die niets kunnen behalve het spelen van psychologische spelletjes, en daarmee andere mensen hun wil proberen op te leggen. Voor die mensen is het heel simpel: Als je je zin kan krijgen door iemand uit te maken voor asperger en een heel behandeltraject in te sturen, dan doe je dat gewoon. Degenen die echt goed zijn in dit soort spelletjes doen ook nog alsof zoiets in het belang is van de 'asperger'.
waar gaat dit heen), maar ik trek me er nooit zoveel van aan. Zij hebben geen idee waar ze over praten.Ik ben ze gelukkig nog niet tegengekomen. Ik zou ze ook mijden als ik ze wel zie.quote:Voor sommigen een beetje te, omdat ze het niet altijd eens zijn met wat 'de baas' zegt (en dat kan een echte chef zijn, maar ook iemands vader/moeder). En het niet eens zijn met de baas moet gestraft worden. 't is een belachelijk wereldbeeld, maar wel een wereldbeeld waar zat mensen mee rondlopen.
Oneens waarmee? Nogmaals, Asperger is geen geestesziekte zoals depressie of schizofrenie. Je hebt wel gelijk dat een autist of Asperger met 'handicaps' kan worden geconfronteerd tijdens werkervaringen en dat dit heel hard kan aankomen. Het is nou eenmaal waar dat een autist/Asperger bepaalde vaardigheden niet aan kan of meer training behoeft dan noodzakelijk wordt geacht om de vaardigheden onder de knie te hebben. Of wil je impliceren dat ik het bestaan van de door jou beschreven mensen ontken? Dat doe ik niet, maar zoals ik al zei, hoop ik ze niet tegen te komen en al helemaal niet in mijn werkomgeving.quote:Tsk. Ga eens een paar jaar werken en kijk dan nog maar eens een keer of je 't met me oneens bent
Nee. Ik heb een tijd lang de diagnose in feite ontkend omdat ik me niet kon identificeren met andere Aspergers en omdat ik vond dat zij zichzelf teveel in een slachtofferrol wentelden. Pas een lange tijd na de behandeling ben ik ben het gaan accepteren toen ik onder ogen zag dat veel van mijn eigenaardigheden, tekortkomingen en talenten als totaalbeeld echt toebehoren aan Asperger. Ik had mezelf al geaccepteerd zoals ik ben en sinds ik het naampje van het beestje ben gaan accepteren is er in feite niets veranderd. Ik ben ook van mening dat als iemand met Asperger zijn gedrag wilt verklaren het helemaal niet noodzakelijk is om het woord te noemen. In sommige gevallen, zoals bij die van de ouders van de TS, is het misschien zelfs beter om het woord Asperger te vermijden omdat het bij sommigen inderdaad de reactie triggert van de ander niet meer serieus nemen.quote:'de waarheid'? Zelfgekozen slachtofferschap?
Ik stel voor dat jullie contact opnemen met een psychiater; die zal jullie het beste kunnen helpen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:59 schreef cheqy het volgende:
[..]
We zij al jaren met hem bezig geweest en hebben vrij veel energie in hem gestoken. Als je ruim 10 jaar met hem bezig bent heb je het op een gegeven moment wel gehad. Ik dacht eerst dat hij erg gemakzuchtig en gewoon moeilijk in de omgang was. Maar de punten die Viking opsomde kwamen mij en mijn omgeving wel heel bekend voor. Ik heb het ook andere mensen, waaronder mijn ouders, laten lezen en gevraagd aan wie hen dat deed denken. Allen zeiden meteen de naam van mijn broer. Ik wil niet meteen beweren dat hij het ook daadwerkelijk heeft maar misschien dat we er iets mee kunnen. Uiteraard met medeweten van mijn broer. En niet alleen voor ons, maar zeer zeker voor zich zelf, want we weten dat hij regelmatig niet lekker in zijn vel zit.
Dat is heel goed, was het motiverende of begeleidende hulp?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:59 schreef cheqy het volgende:
[..]
We zij al jaren met hem bezig geweest en hebben vrij veel energie in hem gestoken. Als je ruim 10 jaar met hem bezig bent heb je het op een gegeven moment wel gehad. Ik dacht eerst dat hij erg gemakzuchtig en gewoon moeilijk in de omgang was. Maar de punten die Viking opsomde kwamen mij en mijn omgeving wel heel bekend voor. Ik heb het ook andere mensen, waaronder mijn ouders, laten lezen en gevraagd aan wie hen dat deed denken. Allen zeiden meteen de naam van mijn broer. Ik wil niet meteen beweren dat hij het ook daadwerkelijk heeft maar misschien dat we er iets mee kunnen. Uiteraard met medeweten van mijn broer. En niet alleen voor ons, maar zeer zeker voor zich zelf, want we weten dat hij regelmatig niet lekker in zijn vel zit.
waar ik naar toe wil is het volgende: ik heb de indruk dat jullie hem voornamelijk in familiekring ondersteund hebben. Ik kan me voorstellen dat je door jarenlange "blootstelling" voornamelijk op de symptomen ipv de oorzaken gericht raakt.
Vampire Romance O+
Hoe wil je de oorzaken behandelen? Ze zijn voor alsnog onbekend, al zijn er veel theorieën over. Mijn psychiater had een theorie die het dichtst in de buurt komt van de theorie in dit topic over het ontbreken van bewegwijzeringsborden.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:17 schreef MouseOver het volgende:
Ik kan me voorstellen dat je door jarenlange "blootstelling" voornamelijk op de symptomen ipv de oorzaken gericht raakt.
Wikipedia beschrijft diezelfde theorie als volgt:
http://en.wikipedia.org/wiki/Asperger_Syndrome , onder "possible causes and origins".quote:The underconnectivity theory indicates a deficiency in the coordination among brain areas. With the aid of functional magnetic resonance imaging (fMRI), it was seen that white matter, which connects various areas of the brain like cables, has abnormalities in people with autism. (For those interested in brain studies, see Neuropsychology.)
The underconnectivity theory holds that autism is a system-wide brain disorder that limits the coordination and integration among brain areas. This theory is parsimonious, in that it explains why autistic people are matured on certain dimensions, such as visual information processing and logical analysis, and yet are socially — and sometimes neuro-physiologically — significantly younger than their chronological age. The underconnectivity theory can be regarded as monotropism in the brain.
Daar zijn we nu dus eigenlijk net achter gekomen. Maar moet het natuurlijk eerst met mijn broer bespreken. Even kijken hoe hij er tegen aan kijkt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:06 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik stel voor dat jullie contact opnemen met een psychiater; die zal jullie het beste kunnen helpen.
Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd.
Ik hoop dat hij interesse heeftquote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:37 schreef cheqy het volgende:
[..]
Daar zijn we nu dus eigenlijk net achter gekomen. Maar moet het natuurlijk eerst met mijn broer bespreken. Even kijken hoe hij er tegen aan kijkt.
Ik vermoed dat het op korte termijn (zeker in het geval van een 'positieve' diagnose) een behoorlijke trap zal geven tegen zijn zelfvertrouwen, maar daar moet hij even doorheen. Bied hem steun en laat hem merken dat hij waardevol is zoals hij is, of hij nou wel Asperger blijkt te hebben of niet
Of hij voelt zich uiteindelijk begrepen, en niet meer alleen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:41 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik hoop dat hij interesse heeft
Ik vermoed dat het op korte termijn (zeker in het geval van een 'positieve' diagnose) een behoorlijke trap zal geven tegen zijn zelfvertrouwen,
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
Nee, niet van z'n ziekte, maar van (oa) dingen niet afmaken.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:29 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Hoe wil je de oorzaken behandelen? Ze zijn voor alsnog onbekend, al zijn er veel theorieën over. Mijn psychiater had een theorie die het dichtst in de buurt komt van de theorie in dit topic over het ontbreken van bewegwijzeringsborden.
Wikipedia beschrijft diezelfde theorie als volgt:
[..]
http://en.wikipedia.org/wiki/Asperger_Syndrome , onder "possible causes and origins".
Om een vergelijking te trekken naar fileparkeren. Sommige mensen hebben daar totaal geen gevoel voor en kunnen het ook niet. Je kunt ze jarenlang blijven aanmoedigen het toch te blijven proberen en dan zal dat waarschijnlijk nog steeds geen resultaat hebben omdat ze niet weten *wat* ze fout doen. Wat ze ook nog eens extra bevestigt in het idee dat ze het nooit zullen leren. Terwijl een aantal keren precies stap voor stap de aanpak uitleggen wel resultaat kan hebben omdat je daarmee de eigenlijke oorzaak(niet weten hoe het moet) aanpakt ipv het symptoom (niet kunnen fileparkeren).
Ik kan me voorstellen dat iets dergelijks bij haar broer ook zou kunnen werken. Systematische aanpak kan zonder twijfel aangeleerd worden. Dat dat dat onlogisch lijkt is omdat de meeste mensen al een basale systematiek in hun bezigheden hebben, maar die systematiek is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Mogelijk zal z'n aanvankelijke enthousiasme er dan zelfs juist voor gaan zorgen dat hij heel erg goed in dingen wordt.
Vampire Romance O+
Dat is behoorlijke onzin. Ik ken wel psychiaters die het liefst iedereen die een beetje afwijkt zouden willen behandelen en desnoods laten opsluiten in een gesticht, maar in het algemeen kun je stellen dat met de meeste afwijkingen en stoornissen prima te leven is, en de mensen die er aan lijden geen verdere problemen met hun intellectuele vermogens ondervinden.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:21 schreef joshus_cat het volgende:
Asperger is een geesteziekte, of een 'afwijking'. Mensen met een geestesziekte of hersenafwijking hoef je niet serieus te nemen. In het meest extreme geval kun je die mensen laten opnemen en platspuiten, als je denkt dat dat beter voor ze is.
Ik denk dat het eerder 'en en' is dan 'of of'.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:41 schreef plof het volgende:
[..]
Of hij voelt zich uiteindelijk begrepen, en niet meer alleen.
quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:44 schreef MouseOver het volgende:
[..]
Nee, niet van z'n ziekte, maar van (oa) dingen niet afmaken
Systematische aanpak is okquote:Ik kan me voorstellen dat iets dergelijks bij haar broer ook zou kunnen werken. Systematische aanpak kan zonder twijfel aangeleerd worden. Dat dat dat onlogisch lijkt is omdat de meeste mensen al een basale systematiek in hun bezigheden hebben, maar die systematiek is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Mogelijk zal z'n aanvankelijke enthousiasme er dan zelfs juist voor gaan zorgen dat hij heel erg goed in dingen wordt.
Zo even uit de zon :-) Ik ga even alle vragen/opmerkingen beantwoorden.
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten. Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”. Ik heb mijn hele jeugd het gevoel had dat er iets niet klopte met mij, dat ik gestoord was en dat men niet maar mij zou luisteren, omdat ik toch niet wist wat ik nu werkelijk zei. Maar dat komt ook wel een beetje doordat ik een nakomertje ben en dan word je toch gepercipieerd als het kleine ukkie dat de wereld nog moet verkennen. Wat me wel heel bekend voorkwam uit de checklist, was dat ik er ook vaak van word beschuldigd professortje te spelen. Ik ben heel erg eerlijk (té eerlijk, volgens velen) en heb een groot rechtvaardigheidsgevoel, waardoor ik vaak probeer te bemiddelen. Dat wordt me echter lang niet altijd in dank afgenomen.
Ook hebben docenten op de middelbare school wel gezegd dat ik sprak in ‘boekentaal’.
Dingen die trouwens níet op mij van toepassing zijn, zijn het gebrek aan creativiteit (ik ben juist wél creatief) en het onvermogen om gevoelens te uiten (die ik juist heel goed kan uiten en goed opschrijven).
Andere punten uit de checklist die me opvielen en op mij van toepassing zijn:
1. slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
ik verlies vaak mijn evenwicht, struikel vaak, ook al loop ik gewoon op straat.
2. stereotiepe bewegingen/ tics
vroeger moest ik bepaalde dingen doen van mezelf, maar dat valt meer onder dwangmatig gedrag (zie ook 3)
3. dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
zie 2
4. het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als 'lui', 'egoistisch'
als mensen mij vragen hoe het met mij gaat, vergeet ik hen vaak te vragen hoe het met hen gaat en belangstelling voor hun levenssfeer te tonen. Dat vind ik wel een ernstig gebrek, want het is niet gunstig voor m’n sociale relaties. Vorig jaar had ik eens een akkefietje met m’n schoonzus. We waren in zo’n bungalowpark en ik at daar samen met mijn vriend (in de zin van soulmate, platoonse relatie ;-)). Toen we het op hadden, wilde ik weggaan. Zij zei toen: “en wie gaat dit opruimen dan?”. Dat soort dingen. Ik denk daar totaal niet over na. Ze heeft me toen een egoïstisch kind genoemd, hoorde ik later… Dat is niet leuk om te horen…
5. lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens per week, geen behoefte aan intensief contact
heb één goede vriend (die woont bij mij in huis) en verder heb ik amper contacten. Er komt wel eens iemand of ik ga wel eens ergens heen, maar heb er niet zozeer behoefte aan, zeker niet voor meer dan een paar uur, dan heb ik er genoeg van. M’n psychiater zeurt er altijd over…
6. niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving, ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
op verjaardagsfeestjes liep ik altijd weg vroeger en ging ik achter de pc zitten boven. Ik stoorde me aan de oppervlakkige onderwerpen.
7. moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
een paar jaar geleden had ik als nick in m’n msn: I wish I was like you, easily amused (Nirvana). Ik was me pijnlijk bewust van de oppervlakkige contacten die ik had en kon daar ook gewoon om huilen (hard lachen om domme dingen ontaardde dan in een huilbui)
8. niet creatief zijn
dat is dus niet zo… ik kan goed schrijven, schrijf wel eens gedichten, proza… ik heb een heldere stijl (volgens mij docenten)
9. liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met samenwerken
ik zorg altijd dat ik zoveel mogelijk doe als ik iets met een ander moet doen. Ik vertrouw anderen niet, ook al leveren ze goed werk. Meestal loopt dat eropuit dat het dan eigenlijk mijn werkstuk wordt ipv een gezamenlijk werkstuk (bijdragen van anderen schrap ik of ik herschrijf ze).
10. moeite met (laten) aanraken
ik kreeg vroeger altijd schokjes als iemand mij aanraakte… nu niet meer, maar ben me er nog wel van bewust. Ik voel als het ware de handdruk op mijn schouder lang nadat diegene z’n hand heeft weggehaald.
11. detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
bij tentamens leer ik vaak het detail ipv me op de grote lijn te richten. Hebben docenten ook al eens tegen me gezegd.
12. moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
ook niet waar dus
13. duidelijke eigen mening hebben
… en er dan ruzie over krijgen met anderen, want meestal is het een afwijkende mening
14. moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft (intieme) vriendschappen
nou ik probeer dus geen relaties op te bouwen, dus ik weet niet hoe dit zou uitpakken.
15. maar 1 ding tegelijk kunnen doen
ik moet mijn aandacht volledig op 1 ding focussen, anders loopt het allemaal in de soep
16. snel het overzicht kwijtraken
als docenten geen pp slides of sheets gebruiken, kan ik m’n spullen wel pakken
17. traagheid
18. prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
17 en 18 snap ik niet helemaal. Traagheid? Ik ben niet sloom ofzo. En dat prosopagnosia, ik heb juist een heel visueel geheugen (is dit niet in strijd met die vraag over ‘een plaatje maken in je hoofd’?)
19. moeite met beslissingen nemen, onzeker
ik ben al meerdere keren van studie veranderd en nu ik mijn afstudeerprofiel moet kiezen ben ik bang dat dit weer gebeurt. Ik ben op dit moment wel vrij zeker, maar ik kan zomaar van de een op de andere dag weer wat anders willen.
20. je 'anders' voelen dan anderen
heb me altijd anders gevoeld, maar dat mag je blijkbaar niet zeggen, want dan ben je er weer zo één die zo nodig ‘speciaal’ moet zijn
21. rigide, moeite met veranderingen
22. fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
als ik me ergens op focus, verwaarloos ik alles om me heen en ben alleen maar met dat bezig. Ik was bijv een tijdje heel erg geobsedeerd door die schoolmoorden in Amerika. Heb er alles over gelezen, van alles verzameld… heeft een paar jaar geduurd met momenten dat ik echt niet aanspreekbaar was.
23. (emotionele) kwetsbaarheid
Ik ben heel snel gekwetst, ook al bedoelen mensen dat niet zo.
24. slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
zeker met onbekenden vermijd ik oogcontact. Ik ben me er dan teveel van bewust dat ik oogcontact maak en dan word ik zenuwachtig. Moet er niet bij stil staan. En dat geldt zeker voor vrouwen, daar word ik helemaal gestresst van (ook als ze me aanraken). Had een keer een relatie en toen heb ik eerst een half uur met een rooie kop op de bank gezeten voor ik wat durfde te zeggen, terwijl ik helemaal niet verlegen ben.
25. naïeviteit
ik maak een soort voorstelling in mijn hoofd van hoe zoiets zal lopen en dan verwacht ik op de een of andere manier dat iedereen zich daarnaar zal schikken.
26. pedant (geleerd) taalgebruik
boekentaal dus
27. moeite met intimiteit en/of sexualiteit
niet met seksualiteit, intimiteit ook niet denk ik. Ik ben juist vrij gemakkelijk wat dat betreft.
28. behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
alles moet precies zo lopen als van tevoren bedacht. Mijn ouders zeiden vaak kort van tevoren tegen mij dat ze ergens op visite gingen en er een oppas zou komen, want anders was het huis te klein.
29. perfectionistisch
ik ben uren aan het herlezen, herschrijven als ik een opdracht moet inleveren. Word daar zelf wel knettergek van.
Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-) Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.
In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.
Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment). Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben. En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid. Misschien voelen m’n ouders zich ook wel teveel aangesproken door mijn eerlijkheid en proberen ze het daarom af te schuiven op een psychische stoornis
Goed, nu de rest van de reacties beantwoorden :-) (ik had trouwens een score van 47 op 62, heb niet alle vragen hier neer gezet)
@ Cheqy: fijn dat je wat aan mijn verhaal hebt gehad :-) en veel succes ermee :-)
@ Plof: dankjewel, ik ga het er na de zomer zeker met een psychiater over hebben. Echter niet met degene die ik nu heb. Ik ben nu bij de AFP (voor mensen met een juridische achtergrond), de RIAGG kon me niet helpen (ze konden geen diagnose stellen). In oktober ben ik gestopt met gesprekken met mijn toenmalige psycholoog en nu kom ik alleen nog maar bij een psychiater voor medicijnen (seroxat, paroxetine) om mijn serotonine aan te vullen.
Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen). Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen…
@ Perico: ik zal jouw checklist ook nog even doornemen en erop reageren in een volgende post (deze is al 6 pagina’s in word )
@ MouseOver, die kennis heeft volgens mij geen kijk op de materie… heeft een stukje gecopy past idd
zo, nu ff de rest lezen -w
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten. Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”. Ik heb mijn hele jeugd het gevoel had dat er iets niet klopte met mij, dat ik gestoord was en dat men niet maar mij zou luisteren, omdat ik toch niet wist wat ik nu werkelijk zei. Maar dat komt ook wel een beetje doordat ik een nakomertje ben en dan word je toch gepercipieerd als het kleine ukkie dat de wereld nog moet verkennen. Wat me wel heel bekend voorkwam uit de checklist, was dat ik er ook vaak van word beschuldigd professortje te spelen. Ik ben heel erg eerlijk (té eerlijk, volgens velen) en heb een groot rechtvaardigheidsgevoel, waardoor ik vaak probeer te bemiddelen. Dat wordt me echter lang niet altijd in dank afgenomen.
Ook hebben docenten op de middelbare school wel gezegd dat ik sprak in ‘boekentaal’.
Dingen die trouwens níet op mij van toepassing zijn, zijn het gebrek aan creativiteit (ik ben juist wél creatief) en het onvermogen om gevoelens te uiten (die ik juist heel goed kan uiten en goed opschrijven).
Andere punten uit de checklist die me opvielen en op mij van toepassing zijn:
1. slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
ik verlies vaak mijn evenwicht, struikel vaak, ook al loop ik gewoon op straat.
2. stereotiepe bewegingen/ tics
vroeger moest ik bepaalde dingen doen van mezelf, maar dat valt meer onder dwangmatig gedrag (zie ook 3)
3. dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
zie 2
4. het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als 'lui', 'egoistisch'
als mensen mij vragen hoe het met mij gaat, vergeet ik hen vaak te vragen hoe het met hen gaat en belangstelling voor hun levenssfeer te tonen. Dat vind ik wel een ernstig gebrek, want het is niet gunstig voor m’n sociale relaties. Vorig jaar had ik eens een akkefietje met m’n schoonzus. We waren in zo’n bungalowpark en ik at daar samen met mijn vriend (in de zin van soulmate, platoonse relatie ;-)). Toen we het op hadden, wilde ik weggaan. Zij zei toen: “en wie gaat dit opruimen dan?”. Dat soort dingen. Ik denk daar totaal niet over na. Ze heeft me toen een egoïstisch kind genoemd, hoorde ik later… Dat is niet leuk om te horen…
5. lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens per week, geen behoefte aan intensief contact
heb één goede vriend (die woont bij mij in huis) en verder heb ik amper contacten. Er komt wel eens iemand of ik ga wel eens ergens heen, maar heb er niet zozeer behoefte aan, zeker niet voor meer dan een paar uur, dan heb ik er genoeg van. M’n psychiater zeurt er altijd over…
6. niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving, ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
op verjaardagsfeestjes liep ik altijd weg vroeger en ging ik achter de pc zitten boven. Ik stoorde me aan de oppervlakkige onderwerpen.
7. moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
een paar jaar geleden had ik als nick in m’n msn: I wish I was like you, easily amused (Nirvana). Ik was me pijnlijk bewust van de oppervlakkige contacten die ik had en kon daar ook gewoon om huilen (hard lachen om domme dingen ontaardde dan in een huilbui)
8. niet creatief zijn
dat is dus niet zo… ik kan goed schrijven, schrijf wel eens gedichten, proza… ik heb een heldere stijl (volgens mij docenten)
9. liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met samenwerken
ik zorg altijd dat ik zoveel mogelijk doe als ik iets met een ander moet doen. Ik vertrouw anderen niet, ook al leveren ze goed werk. Meestal loopt dat eropuit dat het dan eigenlijk mijn werkstuk wordt ipv een gezamenlijk werkstuk (bijdragen van anderen schrap ik of ik herschrijf ze).
10. moeite met (laten) aanraken
ik kreeg vroeger altijd schokjes als iemand mij aanraakte… nu niet meer, maar ben me er nog wel van bewust. Ik voel als het ware de handdruk op mijn schouder lang nadat diegene z’n hand heeft weggehaald.
11. detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
bij tentamens leer ik vaak het detail ipv me op de grote lijn te richten. Hebben docenten ook al eens tegen me gezegd.
12. moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
ook niet waar dus
13. duidelijke eigen mening hebben
… en er dan ruzie over krijgen met anderen, want meestal is het een afwijkende mening
14. moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft (intieme) vriendschappen
nou ik probeer dus geen relaties op te bouwen, dus ik weet niet hoe dit zou uitpakken.
15. maar 1 ding tegelijk kunnen doen
ik moet mijn aandacht volledig op 1 ding focussen, anders loopt het allemaal in de soep
16. snel het overzicht kwijtraken
als docenten geen pp slides of sheets gebruiken, kan ik m’n spullen wel pakken
17. traagheid
18. prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
17 en 18 snap ik niet helemaal. Traagheid? Ik ben niet sloom ofzo. En dat prosopagnosia, ik heb juist een heel visueel geheugen (is dit niet in strijd met die vraag over ‘een plaatje maken in je hoofd’?)
19. moeite met beslissingen nemen, onzeker
ik ben al meerdere keren van studie veranderd en nu ik mijn afstudeerprofiel moet kiezen ben ik bang dat dit weer gebeurt. Ik ben op dit moment wel vrij zeker, maar ik kan zomaar van de een op de andere dag weer wat anders willen.
20. je 'anders' voelen dan anderen
heb me altijd anders gevoeld, maar dat mag je blijkbaar niet zeggen, want dan ben je er weer zo één die zo nodig ‘speciaal’ moet zijn
21. rigide, moeite met veranderingen
22. fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
als ik me ergens op focus, verwaarloos ik alles om me heen en ben alleen maar met dat bezig. Ik was bijv een tijdje heel erg geobsedeerd door die schoolmoorden in Amerika. Heb er alles over gelezen, van alles verzameld… heeft een paar jaar geduurd met momenten dat ik echt niet aanspreekbaar was.
23. (emotionele) kwetsbaarheid
Ik ben heel snel gekwetst, ook al bedoelen mensen dat niet zo.
24. slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
zeker met onbekenden vermijd ik oogcontact. Ik ben me er dan teveel van bewust dat ik oogcontact maak en dan word ik zenuwachtig. Moet er niet bij stil staan. En dat geldt zeker voor vrouwen, daar word ik helemaal gestresst van (ook als ze me aanraken). Had een keer een relatie en toen heb ik eerst een half uur met een rooie kop op de bank gezeten voor ik wat durfde te zeggen, terwijl ik helemaal niet verlegen ben.
25. naïeviteit
ik maak een soort voorstelling in mijn hoofd van hoe zoiets zal lopen en dan verwacht ik op de een of andere manier dat iedereen zich daarnaar zal schikken.
26. pedant (geleerd) taalgebruik
boekentaal dus
27. moeite met intimiteit en/of sexualiteit
niet met seksualiteit, intimiteit ook niet denk ik. Ik ben juist vrij gemakkelijk wat dat betreft.
28. behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
alles moet precies zo lopen als van tevoren bedacht. Mijn ouders zeiden vaak kort van tevoren tegen mij dat ze ergens op visite gingen en er een oppas zou komen, want anders was het huis te klein.
29. perfectionistisch
ik ben uren aan het herlezen, herschrijven als ik een opdracht moet inleveren. Word daar zelf wel knettergek van.
Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-) Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.
In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.
Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment). Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben. En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid. Misschien voelen m’n ouders zich ook wel teveel aangesproken door mijn eerlijkheid en proberen ze het daarom af te schuiven op een psychische stoornis
Goed, nu de rest van de reacties beantwoorden :-) (ik had trouwens een score van 47 op 62, heb niet alle vragen hier neer gezet)
@ Cheqy: fijn dat je wat aan mijn verhaal hebt gehad :-) en veel succes ermee :-)
@ Plof: dankjewel, ik ga het er na de zomer zeker met een psychiater over hebben. Echter niet met degene die ik nu heb. Ik ben nu bij de AFP (voor mensen met een juridische achtergrond), de RIAGG kon me niet helpen (ze konden geen diagnose stellen). In oktober ben ik gestopt met gesprekken met mijn toenmalige psycholoog en nu kom ik alleen nog maar bij een psychiater voor medicijnen (seroxat, paroxetine) om mijn serotonine aan te vullen.
Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen). Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen…
@ Perico: ik zal jouw checklist ook nog even doornemen en erop reageren in een volgende post (deze is al 6 pagina’s in word )
@ MouseOver, die kennis heeft volgens mij geen kijk op de materie… heeft een stukje gecopy past idd
zo, nu ff de rest lezen -w
-w
Niet meer actief op Fok!
Oh, maar 't is ook niet mijn mening dat asperger een afwijking is. Maar 't is wel een hellend vlak waar ik anderen op zie bewegen. 't begint met een simpel testje, en voor je 't weet heb je een 'afwijking', en ben je een patient.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 15:37 schreef Alicey het volgende:
[asperger=hersenafwijking=rijp voor het gesticht]
Dat is behoorlijke onzin. Ik ken wel psychiaters die het liefst iedereen die een beetje afwijkt zouden willen behandelen en desnoods laten opsluiten in een gesticht, maar in het algemeen kun je stellen dat met de meeste afwijkingen en stoornissen prima te leven is, en de mensen die er aan lijden geen verdere problemen met hun intellectuele vermogens ondervinden.
cynisch gezegd: je ziet bij 't soort ranzige clubjes (sorry, ik heb d'r geen andere woorden voor) als pasnederland dat 't een stel -gogen zijn die druk bezig zijn om hun markt te vergroten. Nou, daar pas ik dus voor
Het gaat mij vooral om de gevolgtrekking dat als je patient bent, dat je dan rijp bent voor het gesticht. Dat verband volg ik niet helemaal.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:52 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oh, maar 't is ook niet mijn mening dat asperger een afwijking is. Maar 't is wel een hellend vlak waar ik anderen op zie bewegen. 't begint met een simpel testje, en voor je 't weet heb je een 'afwijking', en ben je een patient.
Oi, je bent en doet anders dan de anderen, en dat geeft maar overlast en gedoe, en daarom is het voor beide partijen maar beter als Dat Soort Mensen hun ding doen daar waar normalen er geen last van hebben.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:54 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het gaat mij vooral om de gevolgtrekking dat als je patient bent, dat je dan rijp bent voor het gesticht. Dat verband volg ik niet helemaal.
Je zou natuurlijk ook kunnen proberen om wat tolerantie te kweken bij de 'normale' mensen, maar dat schijnt een onmogelijke klus te zijn.
nee ik ook niet, ik word een beetje treurig van dat soort stellingen. Afwijkingen kunnen erg mooi zijn. Ze kunnen een mens kapot maken, maar ook verrijken. Ik ben me in ieder geval erg bewust van mijn communicatieve vaardigheden en dat is heel erg handig voor mijn studie. Ik denk dat je elk gebrek compenseert door een ander talent te ontwikkelen (blinden ontwikkelen hun gehoor bovengemiddeld, doven gebruiken hun ogen beter etc)quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:54 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het gaat mij vooral om de gevolgtrekking dat als je patient bent, dat je dan rijp bent voor het gesticht. Dat verband volg ik niet helemaal.
Niet meer actief op Fok!
Ook dat deel was dus sarcastisch bedoeld, ok. Soms ben ik best naief. Tolerantie bij 'normale' mensen valt over het algemeen wel mee is mijn idee. Hoewel dat ook een vraag is, want met echt normale mensen ga ik zelden om. De meeste mensen met wie ik omga zijn toch wel ergens bijzonder of apart te noemen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oi, je bent en doet anders dan de anderen, en dat geeft maar overlast en gedoe, en daarom is het voor beide partijen maar beter als Dat Soort Mensen hun ding doen daar waar normalen er geen last van hebben.
Je zou natuurlijk ook kunnen proberen om wat tolerantie te kweken bij de 'normale' mensen, maar dat schijnt een onmogelijke klus te zijn.
Je kunt sowieso denk ik niet alles hebben, en vaak is het zo dat capaciteiten aan de ene kant gebreken aan de andere kant en vice versa opleveren. Als je zelf bekend bent met je eigen gebreken, kun je negatieve gevolgen er van echter tot een minimum beperken.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef Viking84 het volgende:
[..]
nee ik ook niet, ik word een beetje treurig van dat soort stellingen. Afwijkingen kunnen erg mooi zijn. Ze kunnen een mens kapot maken, maar ook verrijken. Ik ben me in ieder geval erg bewust van mijn communicatieve vaardigheden en dat is heel erg handig voor mijn studie. Ik denk dat je elk gebrek compenseert door een ander talent te ontwikkelen (blinden ontwikkelen hun gehoor bovengemiddeld, doven gebruiken hun ogen beter etc)
Mij is ooit (tijdens een workshop van de GGZ) verteld dat iemand pas aan een stoornis lijdt als het leven van de persoon in kwestie zodanig verstoort word dat zijn/haar gehele leven beinvloed m.a.w (leggen van) sociale contacten, problemen op het werk, ouders, vrienden, school etc, etc...
Voor een deel moet je er idd mee leren omgaan. En dat kost tijd.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef Viking84 het volgende:
[..]
nee ik ook niet, ik word een beetje treurig van dat soort stellingen. Afwijkingen kunnen erg mooi zijn. Ze kunnen een mens kapot maken, maar ook verrijken. Ik ben me in ieder geval erg bewust van mijn communicatieve vaardigheden en dat is heel erg handig voor mijn studie. Ik denk dat je elk gebrek compenseert door een ander talent te ontwikkelen (blinden ontwikkelen hun gehoor bovengemiddeld, doven gebruiken hun ogen beter etc)
Vampire Romance O+
Klopt, je moet er echt last van hebben.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 17:07 schreef Logician het volgende:
Mij is ooit (tijdens een workshop van de GGZ) verteld dat iemand pas aan een stoornis lijdt als het leven van de persoon in kwestie zodanig verstoort word dat zijn/haar gehele leven beinvloed m.a.w (leggen van) sociale contacten, problemen op het werk, ouders, vrienden, school etc, etc...
Volgens mij was zowat 90% van mijn tekst sarcastisch bedoeld . Is inderdaad wel iets wat ik vergeet aan te gevenquote:Op zaterdag 18 juni 2005 17:01 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ook dat deel was dus sarcastisch bedoeld, ok. Soms ben ik best naief.
'Normale' mensen vinnik hopeloos saai. Sterker nog: omdat ze zo 'normaal' en zo bloedeloos zijn, is het voor mij ook onmogelijk om een vergelijkbare band te krijgen met iemand met die een beetje een 'kink' heeft.quote:Tolerantie bij 'normale' mensen valt over het algemeen wel mee is mijn idee. Hoewel dat ook een vraag is, want met echt normale mensen ga ik zelden om.
Dat laatste heb ik dus ook, dus vandaar dat ik eigenlijk niet uit ervaring weet wat een normale mens doet.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 17:13 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Volgens mij was zowat 90% van mijn tekst sarcastisch bedoeld . Is inderdaad wel iets wat ik vergeet aan te geven
[..]
'Normale' mensen vinnik hopeloos saai. Sterker nog: omdat ze zo 'normaal' en zo bloedeloos zijn, is het voor mij ook onmogelijk om een vergelijkbare band te krijgen met iemand met die een beetje een 'kink' heeft.
@Viking84
Toevallig heb ik pas info erover opgezocht omdat iemand ook dacht dat ik het zou kunnen hebben. Wat ik op dat moment ook niet echt leuk vond omdat te horen, en lichtelijk in paniek raakte. Maar nadat een vriendin mij een beetje rustig had gemaakt had ik ook wel door dat die persoon mij helemala niet in het echt kent, en ik gewoon naar mezelf moet luisteren.
Wat ik me afvroeg, heb je het er al met je ouders over gehad? (als je die vraag al ergens beantwoord had sorry...ik lees nogal over dingen heen soms)
Ik heb namelijk een keer perongeluk post van mijn vader opgemaakt (onze voornaam begint allebei met M) Toen zat er allemaal informatie over borderline in, wat mijn tante bijeen had gezocht. Ik heb gelijk mijn ouders er mee geconfonteerd, omdat ik me redelijk lullig voelde dat dit achter mijn rug om werd gedaan.
Toevallig heb ik pas info erover opgezocht omdat iemand ook dacht dat ik het zou kunnen hebben. Wat ik op dat moment ook niet echt leuk vond omdat te horen, en lichtelijk in paniek raakte. Maar nadat een vriendin mij een beetje rustig had gemaakt had ik ook wel door dat die persoon mij helemala niet in het echt kent, en ik gewoon naar mezelf moet luisteren.
Wat ik me afvroeg, heb je het er al met je ouders over gehad? (als je die vraag al ergens beantwoord had sorry...ik lees nogal over dingen heen soms)
Ik heb namelijk een keer perongeluk post van mijn vader opgemaakt (onze voornaam begint allebei met M) Toen zat er allemaal informatie over borderline in, wat mijn tante bijeen had gezocht. Ik heb gelijk mijn ouders er mee geconfonteerd, omdat ik me redelijk lullig voelde dat dit achter mijn rug om werd gedaan.
En dat zou echt zonde zijn.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:34 schreef Viking84 het volgende:
Zo even uit de zon :-) Ik ga even alle vragen/opmerkingen beantwoorden.
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten.
Die opmerking klinkt mij ook redelijk bekend in de orenquote:Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”
Ik ga ook eens die lijst analyserenquote:[knip]
Dat noemen ze scripts, al gebruik ik zelf die term niet.quote:Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-)
Vervelend.. Ik hoop dat je ergens op een plek komt waar jouw eerlijkheid en rechtvaardigheidsgevoel wel worden gewaardeerdquote:Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.
Dat was ook op mij van toepassing, alleen was het normaal omdat ik in de puberteit zatquote:In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.
Same here.quote:Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment).
Dat doet mij denken aan mijn vader. Er is een best grote kans dat hij het ook heeft trouwens, maar wij kunnen totaal niet met elkaar overweg. Ik heb in andere threads daar wel meer over gezegd.quote:Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben.
Tijdens een ruzie merkte hij plotseling op dat hij blij zou zijn als ik het huis uit was. Kwetsen deed het me niet overigens; ik zei "Ik ook!" Hij voelde zich er achteraf schuldig over, ik niet.
Ik merk dat mijn kritiek dankzij de eerlijkheid wordt ervaren als destructief terwijl ik het constructief bedoelde. Dat is niet altijd leukquote:En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid.
Hij zei dat ook echt? Daar heb ik vast overheen gelezen of zo, ik zag alleen dat je ouders je niet serieus namen...quote:Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen).
Tsja. Bij mij hebben ze ook heel lang blijven steken op 'een vorm van autisme' totdat uiteindelijk de diagnose kwamquote:Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen
Mijn psychiater noemde me inderdaad patiënt trouwens En nee, zulke diagnoses worden niet zonder reden gesteld. Tenminste, niet in mijn ervaring, maar misschien had ik gewoon een hele goede shrinkquote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:52 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oh, maar 't is ook niet mijn mening dat asperger een afwijking is. Maar 't is wel een hellend vlak waar ik anderen op zie bewegen. 't begint met een simpel testje, en voor je 't weet heb je een 'afwijking', en ben je een patient.
Sarcastisch bedoeld of niet, zo zie ik het echt niet. Overigens was die lijst van PAS Nederland, wat je vast wel gezien had; was je daarom zo fel?quote:cynisch gezegd: je ziet bij 't soort ranzige clubjes (sorry, ik heb d'r geen andere woorden voor) als pasnederland dat 't een stel -gogen zijn die druk bezig zijn om hun markt te vergroten. Nou, daar pas ik dus voor
Wederom, sarcasme of niet, je drijft het veel te ver door imo. Mensen met autisme/Asperger belanden niet in het gesticht.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oi, je bent en doet anders dan de anderen, en dat geeft maar overlast en gedoe, en daarom is het voor beide partijen maar beter als Dat Soort Mensen hun ding doen daar waar normalen er geen last van hebben.
Tolerantie... Tolerantie is het moedwillig verdragen van een last. Ik ben niemand tot last, althans, probeer dat niet te zijn. Ik ben zo individualistisch als het maar zijn kan, en zelfredzaam.quote:Je zou natuurlijk ook kunnen proberen om wat tolerantie te kweken bij de 'normale' mensen, maar dat schijnt een onmogelijke klus te zijn.
Hoi,
Bij mij is 3-4 jaar geleden Asperger gediagnoseerd..
Het is vergeleken met andere autismes (waar het aan verwant is) erg moeilijk op te merken, vaak al een echte iq test kan grote aanduidingen geven of je het hebt of niet.
Maar al en al, er zijn een paar tips die ik je er over kan geven, en vooral een paar misvattingen erover.
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.
Zaken als gemeen zijn tegen je of oneerlijkheid kan iemand extra stress bezorgen, maar werk/leer situaties meestal niet.
wat mij zelf aansprak wat deze url
http://www.asperger-marriage.info/survguide/contents.html
http://www-users.cs.york.ac.uk/~alistair/survival/
zoals jet al zegt, een survival guide... kleine tips van iemand anders die het heeft en lessen die hij ervan geleerd heeft.
qua relaties..
oppervlakkige egocentrische mensen zijn vaak iets wat je het beste uit de weg kan blijven, maar relaties in het algemeen zijn tussen mensen met A.S. en de niet A.S.ers vaak veel sterker. (iig in mijn ervaring is het zo).
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.
Vergeet niet dat de hoofdles met autisme (voor mij iig) is dat zoals niet autisten wiskunde etc moeten leren, kunnen wij ook de sociale regels leren. het gaat niet automatisch en vooral met zaken die niet vaak gebeuren loop je er tegen aan, maar het is niet een echt gebrek of zo.
Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.
(ps. vergeef mijn spel/gramatica fouten. ik mag wel een hoog iq hebben, maar ben nog steeds waaaaaaaaardeloos met spellen)
ps. over de woedeaanvallen/agressie
Het is niet dat mensen met A.S. agressiever zijn in principe, maar de frustraties om maar continue verkeerd begrepen te worden en dat mensen vaak zo opervlakkig zijn kunnen soms te veel worden.
Zodra je iets meer over de spelregels leert en over jouw spelregels aan de mensen leert die het dichts bij je zijn, dan mindert dit ernorm.
Ik persoonlijk liep op mijn hoogtepunt rondom mijn 15e (gescheiden ouders, andere leerlingen erg onverschillig, ma is autistisch en nog een zooi) en voor 6 maanden lang lag ik een uur per dag in mijn bed te huilen van pure woede door frustraties..
Nu dat ik veel ouder en (on)wijzer ben heb ik daar een lange tijd maar in zeer lichte maten last van.. Zelfs tot het punt dat ik veel rustiger kan zijn dan wie dan ook als het nodig is.
[ Bericht 8% gewijzigd door PsychoNL1972 op 18-06-2005 19:58:10 ]
Bij mij is 3-4 jaar geleden Asperger gediagnoseerd..
Het is vergeleken met andere autismes (waar het aan verwant is) erg moeilijk op te merken, vaak al een echte iq test kan grote aanduidingen geven of je het hebt of niet.
Maar al en al, er zijn een paar tips die ik je er over kan geven, en vooral een paar misvattingen erover.
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.
Zaken als gemeen zijn tegen je of oneerlijkheid kan iemand extra stress bezorgen, maar werk/leer situaties meestal niet.
wat mij zelf aansprak wat deze url
http://www.asperger-marriage.info/survguide/contents.html
http://www-users.cs.york.ac.uk/~alistair/survival/
zoals jet al zegt, een survival guide... kleine tips van iemand anders die het heeft en lessen die hij ervan geleerd heeft.
qua relaties..
oppervlakkige egocentrische mensen zijn vaak iets wat je het beste uit de weg kan blijven, maar relaties in het algemeen zijn tussen mensen met A.S. en de niet A.S.ers vaak veel sterker. (iig in mijn ervaring is het zo).
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.
Vergeet niet dat de hoofdles met autisme (voor mij iig) is dat zoals niet autisten wiskunde etc moeten leren, kunnen wij ook de sociale regels leren. het gaat niet automatisch en vooral met zaken die niet vaak gebeuren loop je er tegen aan, maar het is niet een echt gebrek of zo.
Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.
(ps. vergeef mijn spel/gramatica fouten. ik mag wel een hoog iq hebben, maar ben nog steeds waaaaaaaaardeloos met spellen)
ps. over de woedeaanvallen/agressie
Het is niet dat mensen met A.S. agressiever zijn in principe, maar de frustraties om maar continue verkeerd begrepen te worden en dat mensen vaak zo opervlakkig zijn kunnen soms te veel worden.
Zodra je iets meer over de spelregels leert en over jouw spelregels aan de mensen leert die het dichts bij je zijn, dan mindert dit ernorm.
Ik persoonlijk liep op mijn hoogtepunt rondom mijn 15e (gescheiden ouders, andere leerlingen erg onverschillig, ma is autistisch en nog een zooi) en voor 6 maanden lang lag ik een uur per dag in mijn bed te huilen van pure woede door frustraties..
Nu dat ik veel ouder en (on)wijzer ben heb ik daar een lange tijd maar in zeer lichte maten last van.. Zelfs tot het punt dat ik veel rustiger kan zijn dan wie dan ook als het nodig is.
[ Bericht 8% gewijzigd door PsychoNL1972 op 18-06-2005 19:58:10 ]
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Bron?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 19:40 schreef PsychoNL1972 het volgende:
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.
True.quote:Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.
Mijn levenservaring (ik ben nu 32 jaar oud).quote:
Ervaring en verhalen over andere mensen met A.S.
Een mega dikke folder die ik erover heb.
Vele lange intieme gespreken met familie, vrienden (vrouwen en mannen) en het vergelijken wat ik (aan)voel en wat zij ervaarden.
Vaak merk ik ook dat men te veel concentreerd op de woorden dan op de inhoud (de niet A.S.ers)
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Als voorbeeld, een situatie waar ik een keer tegenaan liep.
Een vriendin van een zeer goede vriendin van mij, die kwam op een dag langs en was redelijk depri.
Ik vragen wat er aan het hand was.
Nou bleek het dat ze net na een enorme ruzie het huis uitgelopen was (ik 21, zij 15).
Haar beste vriendin ging haar wel helpen, ze mocht een weekje daar slapen en dan een huisje zoeken.
Alle andere 'goede' vriend(in)en kon ze ook wel ff logeren.
Ik daar in tegen, terwijl ik haar nog maar 3 keer gezien had of zo, vroeg door wat precies het probleem was en daarna bood haar aan om echt te helpen.
Gezien dat ik de oudste was in de groep en niemand anders ingreep en ik als enige genoeg geld had om te helpen leek me dat een slim plan.
En ik ben met haar naar haar ouders (die ik nooit had gezien) en vroeg of ik even met hun kon spreken.
Ik legde hun voor dat het mij ter oren was gekomen dat het niet uitwerkte en dat ik omdat ik nog vrij jong was misschien kon helpen het gat tussen de 2 generaties.
Eerst liet ik de ouders al hun frustraties uitspreken en daarna zij en stopte steeds hun elkaar te onderbreken.
Daarna bood ik wat inzicht aan beide zijden en ideen hoe het kan werken en dat het beste voor haar en haar toekomst is dat ze het allemaal nog proberen.
Van die dag was ik 1 vriendin rijker, 2 ouders ter vriend en ze woont nog steeds gelukkig thuis en gaat binnenkort op haar zelf wonen.
Ik was super nerveus en bang, want ik had geen enkel idee wat ik aan het doen was.
Maar dat een 15 jarig meisje op straat komt te staan zonder iets te proberen vond ik dus danig veel erger dat ik het toch probeerde.
Tot de dag van vandaag snap ik absoluut niet waarom de niet A.S. vried(in)en haar niet hielpen en dat geen van al die ouders ingrepen.
En dan vraag ik me af, ben ik nou gewoon te dom om het te begrijpen of blokkerd het 'sociale gedrag' van anderen hun motivaties om actie te ondernemen.
ps. mijn leven zit vol met dit soort voorbeelden, waar ik compleet iets doe wat anderen niet doen maar dat door alle partijen uiteindelijk zeer gewaardeerd is.
Een vriendin van een zeer goede vriendin van mij, die kwam op een dag langs en was redelijk depri.
Ik vragen wat er aan het hand was.
Nou bleek het dat ze net na een enorme ruzie het huis uitgelopen was (ik 21, zij 15).
Haar beste vriendin ging haar wel helpen, ze mocht een weekje daar slapen en dan een huisje zoeken.
Alle andere 'goede' vriend(in)en kon ze ook wel ff logeren.
Ik daar in tegen, terwijl ik haar nog maar 3 keer gezien had of zo, vroeg door wat precies het probleem was en daarna bood haar aan om echt te helpen.
Gezien dat ik de oudste was in de groep en niemand anders ingreep en ik als enige genoeg geld had om te helpen leek me dat een slim plan.
En ik ben met haar naar haar ouders (die ik nooit had gezien) en vroeg of ik even met hun kon spreken.
Ik legde hun voor dat het mij ter oren was gekomen dat het niet uitwerkte en dat ik omdat ik nog vrij jong was misschien kon helpen het gat tussen de 2 generaties.
Eerst liet ik de ouders al hun frustraties uitspreken en daarna zij en stopte steeds hun elkaar te onderbreken.
Daarna bood ik wat inzicht aan beide zijden en ideen hoe het kan werken en dat het beste voor haar en haar toekomst is dat ze het allemaal nog proberen.
Van die dag was ik 1 vriendin rijker, 2 ouders ter vriend en ze woont nog steeds gelukkig thuis en gaat binnenkort op haar zelf wonen.
Ik was super nerveus en bang, want ik had geen enkel idee wat ik aan het doen was.
Maar dat een 15 jarig meisje op straat komt te staan zonder iets te proberen vond ik dus danig veel erger dat ik het toch probeerde.
Tot de dag van vandaag snap ik absoluut niet waarom de niet A.S. vried(in)en haar niet hielpen en dat geen van al die ouders ingrepen.
En dan vraag ik me af, ben ik nou gewoon te dom om het te begrijpen of blokkerd het 'sociale gedrag' van anderen hun motivaties om actie te ondernemen.
ps. mijn leven zit vol met dit soort voorbeelden, waar ik compleet iets doe wat anderen niet doen maar dat door alle partijen uiteindelijk zeer gewaardeerd is.
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
@TS: Ik herken zó ontzettend veel in hoe jij jezelf omschrijft! Door een vriend werd ik gewezen op Asperger, ben daar over gaan lezen en herkende ook erg veel. Via m'n huisarts ben ik verwezen naar het Expertise Centrum Autisme, vestiging Rotterdam. Dat expertisecentrum is een onderdeel van het Riagg. Ik ben daar helemaal door de molen gegaan en bleek uiteindelijk geen Asperger te hebben.
Wel heb ik moeite met sociale interactie, een pittig hoog IQ, moeite met aanrakingen, etc etc. Veel van de dingen die bij Asperger "horen". Wat bij mij het grootste probleem bleek te zijn, is dat ik audio-linguaal hoogbegaafd ben. Neem mij een schriftelijke IQ-test af dan scoor ik ongeveer 140. Neem mij mondeling een IQ-test af dan scoor ik veel hoger: boven 165 in ieder geval, ze durfden geen preciezer getal te noemen. Ik blijk alles wat ik hoor op te slaan. Meerdere gesprekken in één kamer volg ik allemaal, en ik weet maanden later nog woordelijk wat iemand gezegd heeft.
Met die wetenschap in m'n achterhoofd ben ik verder gaan zoeken, en terecht gekomen bij de boeken van Elaine Aron over hoogsensitiviteit. Ook daar herkende ik veel in. Maar of ik ook werkelijk hoogsensitief ben zou ik zo niet durven zeggen.
Ik heb wel veel aan de boeken van Elaine Aron, om het simpele feit dat zij geen remedies aandraagt, geen allesomvattend wondermiddel, maar je probeert je te laten realiseren dat je bent zoals je bent, dat het is zoals het is, en dat je dáár mee aan de slag moet. Niet proberen te zijn zoals anderen, maar je eigen "zwakke" en sterke punten te gaan herkennen en daar wat mee doen.
Ik ben bijvoorbeel stil gaan staan bij wat mijn gehoor met mij doet: op m'n werk heb ik een rustiger werkplek kunnen krijgen, m'n headset met één oordop heb ik omgeruild voor een met twee oordoppen zodat ik minder oppik van de gesprekken die m'n collega's voeren. Heb m'n collega's verteld dat ik alles wat ik hoor min of meer ongewild oppik. Zij weten nu ook dat als ik me omdraai en tips en adviezen ga geven ik dat niet doe omdat ik me zonodig overal mee moet bemoeien maar omdat ik al hun gesprekken woord voor woord meekrijg en in m'n hoofd meteen analyseer.
Ook weten m'n collega's nu waarom ik tijdens m'n telefoongesprekken geen aantekeningen maak. Niet omdat ik gemakszuchtig ben, maar omdat ik me al die gesprekken nog gewoon kan herinneren.
Dat heeft me op m'n werk in ieder geval al een heel stuk verder geholpen.
Anyway, ik heb wel gemerkt de afgelopen jaren dat het moeilijk is om bij de juiste 'peut terecht te komen, zeker als het om autisme en/of Asperger gaat. Veel 'peuten hebben wel de klok horen luiden maar hebben geen idee waar de klepel hangt.
Voor iedereen die zich afvraagt of er sprake is van autisme/Asperger, kan ik absoluut het Expertise Centrum Autisme aanraden. Daar zitten gekwalificeerde mensen die weten waar het over gaat. In Rotterdam: http://www.ggzgroepeuropoort.nl < --daar zullen ze ook wel kunnen verwijzen naar expertise centra in andere delen van het land.
TS: veel succes gewenst in ieder geval, ook met je ouders. Lijkt me niet makkelijk zoals het nu gaat, hang in there!
[ Bericht 1% gewijzigd door babsjuh op 18-06-2005 21:21:15 (linkje gefixt) ]
Wel heb ik moeite met sociale interactie, een pittig hoog IQ, moeite met aanrakingen, etc etc. Veel van de dingen die bij Asperger "horen". Wat bij mij het grootste probleem bleek te zijn, is dat ik audio-linguaal hoogbegaafd ben. Neem mij een schriftelijke IQ-test af dan scoor ik ongeveer 140. Neem mij mondeling een IQ-test af dan scoor ik veel hoger: boven 165 in ieder geval, ze durfden geen preciezer getal te noemen. Ik blijk alles wat ik hoor op te slaan. Meerdere gesprekken in één kamer volg ik allemaal, en ik weet maanden later nog woordelijk wat iemand gezegd heeft.
Met die wetenschap in m'n achterhoofd ben ik verder gaan zoeken, en terecht gekomen bij de boeken van Elaine Aron over hoogsensitiviteit. Ook daar herkende ik veel in. Maar of ik ook werkelijk hoogsensitief ben zou ik zo niet durven zeggen.
Ik heb wel veel aan de boeken van Elaine Aron, om het simpele feit dat zij geen remedies aandraagt, geen allesomvattend wondermiddel, maar je probeert je te laten realiseren dat je bent zoals je bent, dat het is zoals het is, en dat je dáár mee aan de slag moet. Niet proberen te zijn zoals anderen, maar je eigen "zwakke" en sterke punten te gaan herkennen en daar wat mee doen.
Ik ben bijvoorbeel stil gaan staan bij wat mijn gehoor met mij doet: op m'n werk heb ik een rustiger werkplek kunnen krijgen, m'n headset met één oordop heb ik omgeruild voor een met twee oordoppen zodat ik minder oppik van de gesprekken die m'n collega's voeren. Heb m'n collega's verteld dat ik alles wat ik hoor min of meer ongewild oppik. Zij weten nu ook dat als ik me omdraai en tips en adviezen ga geven ik dat niet doe omdat ik me zonodig overal mee moet bemoeien maar omdat ik al hun gesprekken woord voor woord meekrijg en in m'n hoofd meteen analyseer.
Ook weten m'n collega's nu waarom ik tijdens m'n telefoongesprekken geen aantekeningen maak. Niet omdat ik gemakszuchtig ben, maar omdat ik me al die gesprekken nog gewoon kan herinneren.
Dat heeft me op m'n werk in ieder geval al een heel stuk verder geholpen.
Anyway, ik heb wel gemerkt de afgelopen jaren dat het moeilijk is om bij de juiste 'peut terecht te komen, zeker als het om autisme en/of Asperger gaat. Veel 'peuten hebben wel de klok horen luiden maar hebben geen idee waar de klepel hangt.
Voor iedereen die zich afvraagt of er sprake is van autisme/Asperger, kan ik absoluut het Expertise Centrum Autisme aanraden. Daar zitten gekwalificeerde mensen die weten waar het over gaat. In Rotterdam: http://www.ggzgroepeuropoort.nl < --daar zullen ze ook wel kunnen verwijzen naar expertise centra in andere delen van het land.
TS: veel succes gewenst in ieder geval, ook met je ouders. Lijkt me niet makkelijk zoals het nu gaat, hang in there!
[ Bericht 1% gewijzigd door babsjuh op 18-06-2005 21:21:15 (linkje gefixt) ]
I'll stand my ground!
babsjuh.web-log.nl
babsjuh.web-log.nl
Je bent anders. Da's al reden genoeg.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 19:09 schreef Black_Tulip het volgende:
Tolerantie... Tolerantie is het moedwillig verdragen van een last. Ik ben niemand tot last, althans, probeer dat niet te zijn.
Kan geen kwaad. *hint*quote:Op zaterdag 18 juni 2005 19:40 schreef PsychoNL1972 het volgende:
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.
hartstikke bedankt voor de tipquote:Op zaterdag 18 juni 2005 21:15 schreef babsjuh het volgende:
Voor iedereen die zich afvraagt of er sprake is van autisme/Asperger, kan ik absoluut het Expertise Centrum Autisme aanraden. Daar zitten gekwalificeerde mensen die weten waar het over gaat. In Rotterdam: http://www.ggzgroepeuropoort.nl < --daar zullen ze ook wel kunnen verwijzen naar expertise centra in andere delen van het land.
Niet meer actief op Fok!
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?
Niet meer actief op Fok!
Volgens mij wel, maar echt helemaal zeker weten doe ik het niet..quote:Op zondag 19 juni 2005 00:07 schreef Viking84 het volgende:
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?
niet als asperges nee..quote:Op zondag 19 juni 2005 00:07 schreef Viking84 het volgende:
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?
al hoewel het wel grappig klinkt, hoi... ik heb een syndroom om op te eten :p
Dus gewoon as-per-ger.
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Een paar zaken moest ik goed opletten en dan werkte de relatie wel:quote:
1) Ik heb een hoog iq (162), ik voel, denk, of wat dan ook niks beter dan een ander. ik ben daarmee gewoon geboren.. niks dat ik heb gedaan. maar lullig genoeg heb ik vaak wel gelijk in een discussie of kan mijn gelijk krijgen... Een belangrijke wijsheid is te kiezen wat echt belangrijk is en daarover je menig geven en vaak je mond gewoon dicht te houden.. (bijna) niemand houd van iemand die altijd gelijk heeft.
2) De tempo van mijn emoties gaan heel anders. ben ik in 1 ding geintresseerd, dan stort ik me erop en kom soms erachter dat ik goede vrienden boos aan de deur heb staan omdat ik weken niks heb laten weten... andersom, ik brand me zelf uit met dit erop storten. De les is iets rustiger aandoen, veel meer afwisselend, zorgen dat een uur minstens voor jou en je partner is en regelmatig contact te onderhouden met hen wie voor je belangrijk zijn.
3) De sterkte van (liefde / gedreven) emoties is vaak veel intenser dan die van meeste mensen, vaak moet ik aan de buitenkant veel rustiger over komen en vooral de timing goed in de gaten houden, want anderen zijn er vaak niet aangewend en het kan hun erg afschrikken.
4) Een van de moeilijkste lessen voor mij rustig zijn.. ik kan erg rustig overkomen, maar ben meestal erg druk overkomen.. tijdens mijn relatie moest ik erg leren om gewoon op de bank een uurtje per dag te zitten, niet te praten, en samen het nieuws, gtst (EEKS!) of iets anders kijken.. dit is erg belangrijk ook voor de partner..
5) stom genoeg, het omgaan met sommige sociale problemen >>KAN << erg vervelend worden als de omgeving niet echt mee werkt.. bv. ik werkte vast bij een baas.. op een dag zij hij dat we moesten inkorten en dat er geen werk meer voor mij was... voor mij was het duidelijk... baas zegt onslagen. dan ben ik toch ontslagen... de uitkerende instatie was net aan het fuseren met 2 anderen en voordat ik het wist was ik 9 maanden bezig proberen mijn geld te krijgen.. en toen moest ik nog eens een boete gaan betalen ook + geen geld gekregen voor die 9 maanden.. de reden: onrechtmatig ontslag genomen.. (eh? genomen?!).. kennelijk kon hij me niet ontslaan en omdat ik zijn instructies opvolgde was ik de boosdoener... zucht..
6) Als je partner een ochtend bui heeft / periode van de maand, of stomweg een rotbui. het beste is uit de buurt blijven of ondersteunend zijn, niet veel praten en zij geeft zelf wel aan wanneer het weer beter gaat.. Dit voelt vaak erg oneerlijk (ik heb dus noooit een ochtendbui en zelfs als ik me klote voel blijf ik vriendelijk), maar dit is eenmaal hoe het werkt.
7) Probeer je bioritme een beetje tegelijkertijd met je partner te laten lopen. (dus als het kan en zin heeft, zelfde tijd op, zelfde tijd in, tenminste 3 dagen per week). jaren lang hoefde ik maar 2-4 uur per nacht te slapen, maar acht, lekker lui in bed te liggen en te 'praten' met haar wen je zeker snel genoeg aan .
.8) Vaak is je gedrag belangrijker dan de woorden die je spreekt. Als mijn partner iets verkeerd deed dan zei ik dat en was het over voor mij. maar ze veranderde haar gedrag daarna vaak niet.. Ik moest mezelf daarna aanleren om geiirteerd te reageren of haar te negeren voor een tijdje (minuten/uren) afhankelijk van hoe verkeerd het is en dan had ze wel in de gaten dat ik het echt meende.. (erg vervelend!!! ik ben nooit lang boos, ik zeg het liever en dan knuffelen en het is over).
9) Heb je het tofste ding gezien in de winkel dat je absoluut moet hebben.... koop het dan morgen nadat je met je partner gesproken hebt. Het voorkomt enorm veel gezeik.
10) Eerlijkheid is levensgevaarlijk. Ik ben zo eerlijk en recht toe recht aan als het kan.. wel op een tactische manier hoor. dus ik zou niet tegen iemand zeggen dat ze op een olifant lijkt (behalve als het een echte oli is natuurlijk ). Meestal lees men veel meer dan je zegt. zoals zij "schat, vind je dat een lekker ding?". ik "ja, die ziet er wel knap uit"... *whoops*. nu wil ik natuurlijk opeens met haar weg of zo.. etc. etc. vooral op zaken waar de ander erg onzeker over is, let op op je woorden, het komt vaak bij haar onbedoelt over als iets compleets anders.
). Meestal lees men veel meer dan je zegt. zoals zij "schat, vind je dat een lekker ding?". ik "ja, die ziet er wel knap uit"... *whoops*. nu wil ik natuurlijk opeens met haar weg of zo.. etc. etc. vooral op zaken waar de ander erg onzeker over is, let op op je woorden, het komt vaak bij haar onbedoelt over als iets compleets anders.nah, dat was het iig weer voor nu. De tips zijn erg practisch, maar voor mij als ik deze rotdingen op mijn 15e had geweten, dan had ik heeeeeeeeeeeel wat minder moeilijkheden gehad met relaties...
Nu moet ik alleen nog uitvogelen hoe het werkt met daten.. met het tempo zoals het tot nu toe gaat, dan leer ik pas om goed te daten als ik 250 ben of zo. Het is 1 van die dingen die niet vaak gebeuren en ik dus erg moeilijk kan bevatten wat men wilt.. Het gene wat ik wel weet (naast goed verzorgt uitzien, rustig gedragen, geurtje, een ferarri staat zeker niet slecht. blah etc blah) dat je nooit naar de leeftijd moet gokken, zelfs als je het al weet. ren weg naar het toilet als ze iets vraagt over het figuur of haar gewicht. Complimenteer haar op haar kledij (alleen als je het echt meent!) en als je vraagt wat ze van je vind, ga er vaak vanuit dat het absoluut iets anders betekend..
Voor mij is het helaas zo geworden, das ik redelijk gestoord werd van alle signalen die je krijgt en geen wijs uit kan of het goed of verkeerd is, dat ik serieus moet zeggen "zolang je niet me kust op de mond, zegt dat je iets meer wilt, naakt in mijn douche of bed bent, ga ik altijd vanuit dat je vrienden wilt zijn"
Ik weet het, het is triest, maar ik ben zo'n 1e ontmoeting gewoon nerveus en meeste mensen lezen dat dusdanig verkeerd dat ik zo hun zeker stel dat het initiatief bij hun ligt en niks te vrezen hebben of zo. (ik ben niet echt, griezelig of zo. gewoon een misinterpretatie! en weinig ervaring met daten)
iig, ik heb letterlijk honderden tips op deze manier, omdat ik laat gediagnoseerd ben moest ik alles zelf uitvogelen en met mijn ratio proberen te bevatten wat mij opviel in het gedrag van anderen.
Zaken zoals A.S is iets wat de laatste jaren pas sociaal geaccepteerd te worden en ben wat dat betreft net 1 generatie te vroeg op de markt gekomen qua help.
Maar voor jongeren tegenwoordig is er overal veel hulpt te vinden, zoals ik hier nu via het voormalige riagg (hier heet het de Grote Rivieren) alsnog hulp krijg dmv van inzicht en tips.
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Dat is grappig. Mijn levenservaring + gehoorde en gelezen info wijst precies de andere kant op Als ik het me niet vergis, is dat zoiets waar een Asperger juist erg slecht of juist erg goed in is. Gefeliciteerd dat jij aan de andere kant van het spectrum zitquote:Op zaterdag 18 juni 2005 20:05 schreef PsychoNL1972 het volgende:
[..]
Mijn levenservaring (ik ben nu 32 jaar oud).
Ervaring en verhalen over andere mensen met A.S.
Een mega dikke folder die ik erover heb.
Vele lange intieme gespreken met familie, vrienden (vrouwen en mannen) en het vergelijken wat ik (aan)voel en wat zij ervaarden.
Dat is behulpzaamheid, doorzettingsvermogen en uit volle overgave iets kunnen doen omdat jij overtuigd bent dat het goed is Heel mooi hoor, maar betere empathie is het niet. Al zal je vast inlevingsvermogen nodig hebben gehad om te kunnen fungeren als diplomaatquote:Op zaterdag 18 juni 2005 20:19 schreef PsychoNL1972 het volgende:
En dus tot last? Echt hoor, wat een vooroordeel. Je moet gewoon met mensen in contact komen die je juist waarderen omdat je anders bent en die zijn er genoeg. Overigens ben ik voor de 'normale' mensen vooral een schaduw. Een schaduw is niemand tot last.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 21:24 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Je bent anders. Da's al reden genoeg.
IQ van 162? Einstein had 168, verschilt niet veel.
Hoe hebben ze dat kunnen testen, aangezien de meeste IQ-tests niet boven de 150 gaan.
Hoe hebben ze dat kunnen testen, aangezien de meeste IQ-tests niet boven de 150 gaan.
Waarom maak je jezelf zo klein? Als 'normale' mensen zich tolerant opstellen dan hoef je jezelf toch niet als 'schaduw' op te stellen? Dan kun je toch gewoon jezelf zijn?quote:Op zondag 19 juni 2005 07:50 schreef Black_Tulip het volgende:
Overigens ben ik voor de 'normale' mensen vooral een schaduw. Een schaduw is niemand tot last.
Ik kijk wel vaker rond op dit Forum. Maar dit topic trok heel speciaal m'n aandacht. Want ik herken een heleboel. Misschien is het wel normaal afwijkend gedrag zoals iedereen. Of is er wat met me aan de hand waarvan ik me niet bewust ben?
Hieronder beschrijf ik wat mij opviel, qua overeenkomsten met anderen. Ik wil ze bewust niet aanduiden als problemen, al is het vaak wel lastig.Maar al met al geven ze me ook ontzettend veel voordelen vind ik. En ben ik blij dat ik ben zoals ik ben.
Ik wil toch even wat kwijt. Want is dit hieronder nou typisch Asperger?
- relaties; vrienden heb ik weinig, ben afgelopen jaren al 3x van 'beste vriend' gewisseld, contact verwaterd snel, wat deels aan mijzelf te wijten is natuurlijk. Ik ben niet iemand die met vrienden graag lol maakt. Ik ben op één of andere manier liever alleen. Al moet ik toegeven dat er periodes zijn waarin ik eenzaamheid voel. Dat het toch wel leuk is veel vrienden te hebben, maar daar heb ik steeds minder moeite mee. Ik hou die 'vrienden' toch niet lang. Een vriendin heb ik maar een hele korte tijd gehad. Toch ben ik op één of andere manier heel snel 'verliefd'. Maar verder schiet ik er niks mee op, veel te verlegen. Intimiteit is een probleem.
- dwangmatigheid; ik sta elke dag op met een bepaald ritueel wat is in mn hoofd herhaal,
een soort check, en dat herhaal ik gedurende de dag.
- niet begrepen voelen; mensen zeggen wel vaak dat ik gek ben, natuurlijk eerder mensen die
ik ken, omdat ze denken dat ik een grapje maak. Ik heb soms moeite serieus over te komen.
- slordig; ik ben slordig met alles, m'n handschrift kan niemand lezen, veel problemen mee op school. Ik heb al bijna 50 autolessen gehad, blijf dezelfde fouten maken, en vaak is het zelfs zo dat is plotseling een fout maak die ik nooit maakte, en die blijf ik dan ook herhalen. Ik heb twee linkerhanden. Ik wil het snel doen, maar ook goed. Daardoor wordt het altijd heel slordig met alles wat ik doe. Terwijl ik juist alles op m'n kamer heel geordend wil hebben. Daar moet ales op z'n plaats liggen, vooral vroeger ging ik door het lint als ik dacht dat er iemand ergens aan had gezeten.
- Groepsgedrag; Ik kan de hele avond lullen dwars door alles heen, zonder te luisteren naar anderen. Maar als ik dan op het werk ik de kantinte zit, komt er geen woord uit. Bijna verlegen reageer ik dan als iemand mij 's wat vraagt. Hier voel ik me zeer ongemakkelijk bij. Plus dat ik gewoon niet aan kan haken bij wat je noemt 'oppervlakkige' gesprekken over dit en dat, zoals iedereen die lijkt te hebben. Het moet voor mij persoonlijker en specifieker zijn. Mensen die ook mij in andere situaties meemaken valt dit op. Ik camoufleer het altijd door te zeggen dat ik moe ben ofzo, dat ik daardoor niet deelneem aan het gesprek.
- moeite met oogcontact; als ik iemand in de ogen kijk, ben ik altijd gelijk afgeleid. Als ik
iemand de hele tijd aankijk bij gesprekken knik ik wel en zeg "ja,ja" maar volg het niet meer.
- niet flexibel; hier probeer ik echt verandering in te brengen, vooral met de studie is het lastig. Op bepaalde tijdstippen moet ik gewoon bepaalde dingen doen. Is dit door omstandigheden niet mogelijk, dan is gelijk het ritme weg. Dan kan ik ook niet meer die dingen op een later tijdstip doen. Omdat dan gewoon m'n dag op één of andere manier is verkloot. Ik kan me niet goed aanpassen aan andere omstandigheden.
- Emoties; ik zeg voor de gein wel 's dat is stemmingswisselingen heb. Maar dit lijkt wel degelijk serieus te zijn. Ik wissel heel erg gemakkelijk ,van de één op de andere dag, periodes waarin ik me goed voel af met periodes waarin ik zo down ben als wat. Waarin ik mezelf nutteloos voel, en verdriet heb om dingen die niet gaan zoals ze moeten gaan. Niet dat ik zit te huilen (soms dan), maar ik heb dan moeite met veel dingen. Als ik dit zou vertellen aan anderen zouden ze het niet geloven. Ik doe me vaak anders voor dan ik me voel. Emoties hou ik voor mezelf.
- Tic; vroeger had ik echt last van een tic. Steeds zelfde beweging maken en dat ook nog een bepaald aantal keer. Een teldwang. Dat is nu veel minder. Maar ik merk dat ik die teldwang nog steeds vaak onbewust tegenkom in m'n gedrag.
- Zenuwachtig; Door één of andere reden ben ik soms bloednerveus, terwijl er niet eens echt een aanleiding voor is. Dit brengt natuurlijk veel onzekerheid met zich mee.
Dit is een opsomming van mijn gedrag in bepaalde situaties. Ik voel me soms heel ongemakelijk daardoor. Ik voel me er ook 'anders' door. Anders dan de rest. Niet te verwarren met beter of wat dan ook... Ik voel me niet één van het geheel. Contacten met anderen verlopen soms goed, maar vaak knudde. Alsof mensen mij niet mogen, alsof ik niet het gedrag vertoon wat zij willen zien, wat zij zoeken in een vriend, Maar toch zie ik het ook als een voordeel: Ik denk heel veel na over mezelf, m'n gedrag , in bepaalde situaties, naar anderen toe, waarom ik zo doe etc. Ook al veranderd het niet 1-2-3. Ik heb er wel baat bij. Aan Asperger heb ik nooit gedacht, maar ik zag veel overeenkomsten met anderen om dit forum.
Hieronder beschrijf ik wat mij opviel, qua overeenkomsten met anderen. Ik wil ze bewust niet aanduiden als problemen, al is het vaak wel lastig.Maar al met al geven ze me ook ontzettend veel voordelen vind ik. En ben ik blij dat ik ben zoals ik ben.
Ik wil toch even wat kwijt. Want is dit hieronder nou typisch Asperger?
- relaties; vrienden heb ik weinig, ben afgelopen jaren al 3x van 'beste vriend' gewisseld, contact verwaterd snel, wat deels aan mijzelf te wijten is natuurlijk. Ik ben niet iemand die met vrienden graag lol maakt. Ik ben op één of andere manier liever alleen. Al moet ik toegeven dat er periodes zijn waarin ik eenzaamheid voel. Dat het toch wel leuk is veel vrienden te hebben, maar daar heb ik steeds minder moeite mee. Ik hou die 'vrienden' toch niet lang. Een vriendin heb ik maar een hele korte tijd gehad. Toch ben ik op één of andere manier heel snel 'verliefd'. Maar verder schiet ik er niks mee op, veel te verlegen. Intimiteit is een probleem.
- dwangmatigheid; ik sta elke dag op met een bepaald ritueel wat is in mn hoofd herhaal,
een soort check, en dat herhaal ik gedurende de dag.
- niet begrepen voelen; mensen zeggen wel vaak dat ik gek ben, natuurlijk eerder mensen die
ik ken, omdat ze denken dat ik een grapje maak. Ik heb soms moeite serieus over te komen.
- slordig; ik ben slordig met alles, m'n handschrift kan niemand lezen, veel problemen mee op school. Ik heb al bijna 50 autolessen gehad, blijf dezelfde fouten maken, en vaak is het zelfs zo dat is plotseling een fout maak die ik nooit maakte, en die blijf ik dan ook herhalen. Ik heb twee linkerhanden. Ik wil het snel doen, maar ook goed. Daardoor wordt het altijd heel slordig met alles wat ik doe. Terwijl ik juist alles op m'n kamer heel geordend wil hebben. Daar moet ales op z'n plaats liggen, vooral vroeger ging ik door het lint als ik dacht dat er iemand ergens aan had gezeten.
- Groepsgedrag; Ik kan de hele avond lullen dwars door alles heen, zonder te luisteren naar anderen. Maar als ik dan op het werk ik de kantinte zit, komt er geen woord uit. Bijna verlegen reageer ik dan als iemand mij 's wat vraagt. Hier voel ik me zeer ongemakkelijk bij. Plus dat ik gewoon niet aan kan haken bij wat je noemt 'oppervlakkige' gesprekken over dit en dat, zoals iedereen die lijkt te hebben. Het moet voor mij persoonlijker en specifieker zijn. Mensen die ook mij in andere situaties meemaken valt dit op. Ik camoufleer het altijd door te zeggen dat ik moe ben ofzo, dat ik daardoor niet deelneem aan het gesprek.
- moeite met oogcontact; als ik iemand in de ogen kijk, ben ik altijd gelijk afgeleid. Als ik
iemand de hele tijd aankijk bij gesprekken knik ik wel en zeg "ja,ja" maar volg het niet meer.
- niet flexibel; hier probeer ik echt verandering in te brengen, vooral met de studie is het lastig. Op bepaalde tijdstippen moet ik gewoon bepaalde dingen doen. Is dit door omstandigheden niet mogelijk, dan is gelijk het ritme weg. Dan kan ik ook niet meer die dingen op een later tijdstip doen. Omdat dan gewoon m'n dag op één of andere manier is verkloot. Ik kan me niet goed aanpassen aan andere omstandigheden.
- Emoties; ik zeg voor de gein wel 's dat is stemmingswisselingen heb. Maar dit lijkt wel degelijk serieus te zijn. Ik wissel heel erg gemakkelijk ,van de één op de andere dag, periodes waarin ik me goed voel af met periodes waarin ik zo down ben als wat. Waarin ik mezelf nutteloos voel, en verdriet heb om dingen die niet gaan zoals ze moeten gaan. Niet dat ik zit te huilen (soms dan), maar ik heb dan moeite met veel dingen. Als ik dit zou vertellen aan anderen zouden ze het niet geloven. Ik doe me vaak anders voor dan ik me voel. Emoties hou ik voor mezelf.
- Tic; vroeger had ik echt last van een tic. Steeds zelfde beweging maken en dat ook nog een bepaald aantal keer. Een teldwang. Dat is nu veel minder. Maar ik merk dat ik die teldwang nog steeds vaak onbewust tegenkom in m'n gedrag.
- Zenuwachtig; Door één of andere reden ben ik soms bloednerveus, terwijl er niet eens echt een aanleiding voor is. Dit brengt natuurlijk veel onzekerheid met zich mee.
Dit is een opsomming van mijn gedrag in bepaalde situaties. Ik voel me soms heel ongemakelijk daardoor. Ik voel me er ook 'anders' door. Anders dan de rest. Niet te verwarren met beter of wat dan ook... Ik voel me niet één van het geheel. Contacten met anderen verlopen soms goed, maar vaak knudde. Alsof mensen mij niet mogen, alsof ik niet het gedrag vertoon wat zij willen zien, wat zij zoeken in een vriend, Maar toch zie ik het ook als een voordeel: Ik denk heel veel na over mezelf, m'n gedrag , in bepaalde situaties, naar anderen toe, waarom ik zo doe etc. Ook al veranderd het niet 1-2-3. Ik heb er wel baat bij. Aan Asperger heb ik nooit gedacht, maar ik zag veel overeenkomsten met anderen om dit forum.
dat heb ik ook. Dan laat ik alles varen. Daarom ben ik ook bang om een relatie aan te gaan, omdat ik er donder op kan zeggen dat ik de rest vergeet. Kan me dan nergens meer op concentreren, wil alleen maar met die persoon bezig zijn. Dat geldt ook voor andere passies. Gelukkig zijn ze kortstondig. Als ze langer duurden, zou echt mijn studie eronder lijden.quote:Op zondag 19 juni 2005 03:12 schreef PsychoNL1972 het volgende:
2) De tempo van mijn emoties gaan heel anders. ben ik in 1 ding geintresseerd, dan stort ik me erop en kom soms erachter dat ik goede vrienden boos aan de deur heb staan omdat ik weken niks heb laten weten... andersom, ik brand me zelf uit met dit erop storten. De les is iets rustiger aandoen, veel meer afwisselend, zorgen dat een uur minstens voor jou en je partner is en regelmatig contact te onderhouden met hen wie voor je belangrijk zijn.
komt me ook bekend voor. En niet alleen bij emoties als liefde (als ik iemand één keer gezien heb, weet ik al dat ik voor diegene zou willen sterven ), maar ook bij woede. Dit heeft me op de middelbare school ook vriendschappen gekost, omdat ik veel harder reageerde dan men gewend was ("Dit zou ik zelfs mijn grootste vijand niet aan doen", waren de reacties). En ik begreep het niet....quote:3) De sterkte van (liefde / gedreven) emoties is vaak veel intenser dan die van meeste mensen, vaak moet ik aan de buitenkant veel rustiger over komen en vooral de timing goed in de gaten houden, want anderen zijn er vaak niet aangewend en het kan hun erg afschrikken.
), maar ook bij woede. Dit heeft me op de middelbare school ook vriendschappen gekost, omdat ik veel harder reageerde dan men gewend was ("Dit zou ik zelfs mijn grootste vijand niet aan doen", waren de reacties). En ik begreep het niet.... Wat ik trouwens ook heb, is dat ik mensen vaak verkeerd lijk te begrijpen. Dan word ik boos, maar dan hebben ze het helemaal niet zo bedoeld.... of misschien wel, zonder dat ze er zelf van bewust zijn?
herken ik ook. Ik moet echt bedenken van 'als ik dit en dat doe kom ik boos over'....quote:8) Vaak is je gedrag belangrijker dan de woorden die je spreekt. Als mijn partner iets verkeerd deed dan zei ik dat en was het over voor mij. maar ze veranderde haar gedrag daarna vaak niet.. Ik moest mezelf daarna aanleren om geiirteerd te reageren of haar te negeren voor een tijdje (minuten/uren) afhankelijk van hoe verkeerd het is en dan had ze wel in de gaten dat ik het echt meende.. (erg vervelend!!! ik ben nooit lang boos, ik zeg het liever en dan knuffelen en het is over).
haha, die impulsiviteit ken ik ook. Gelukkig heb ik ervaren dat het kopen van veel dingen niet bevredigt en nu ben ik me hiervan bewust, zodat ik eigenlijk weinig waarde meer hecht aan materiele zaken (iig minder dan vroeger). En bovendien denk ik er nog even over na, of ik iets wel echt nodig heb.quote:9) Heb je het tofste ding gezien in de winkel dat je absoluut moet hebben.... koop het dan morgen nadat je met je partner gesproken hebt. Het voorkomt enorm veel gezeik.
mijn broer en zussen ergeren zich eraan dat ik alles aan mijn ouders vertel. Waarschijnlijk vertellen ze me daarom ook niets. Ik ben echt heel erg eerlijk, té eerlijk soms, dan zeg ik dingen recht voor z'n raap. Wat dat betreft ben ik weinig tactisch.quote:10) Eerlijkheid is levensgevaarlijk. Ik ben zo eerlijk en recht toe recht aan als het kan.. wel op een tactische manier hoor. dus ik zou niet tegen iemand zeggen dat ze op een olifant lijkt (behalve als het een echte oli is natuurlijk ). Meestal lees men veel meer dan je zegt. zoals zij "schat, vind je dat een lekker ding?". ik "ja, die ziet er wel knap uit"... *whoops*. nu wil ik natuurlijk opeens met haar weg of zo.. etc. etc. vooral op zaken waar de ander erg onzeker over is, let op op je woorden, het komt vaak bij haar onbedoelt over als iets compleets anders.
sure. Ik kan ook totaal niet daten... geen idee hoe dat moet. Ik probeer het wel via internet daar kom ik een stuk vlotter over dan in real lifequote:Nu moet ik alleen nog uitvogelen hoe het werkt met daten.. met het tempo zoals het tot nu toe gaat, dan leer ik pas om goed te daten als ik 250
alweer iets wat ik herken. Pas als iemand wat dichter bij me komt zitten oid, dan brand ik pas los, eerder niet. Ben bang om een blauwtje te lopen, ook al blijkt uit haar uitingen wel dat ze me ziet zitten. Ook een keer klapte ik helemaal dicht bij mijn vriendin. Toen heb ik een uur lang met een rood hoofd op de bank gezeten, en ze merkte het ook nogquote:Voor mij is het helaas zo geworden, das ik redelijk gestoord werd van alle signalen die je krijgt en geen wijs uit kan of het goed of verkeerd is, dat ik serieus moet zeggen "zolang je niet me kust op de mond, zegt dat je iets meer wilt, naakt in mijn douche of bed bent, ga ik altijd vanuit dat je vrienden wilt zijn"
Ik weet het, het is triest, maar ik ben zo'n 1e ontmoeting gewoon nerveus en meeste mensen lezen dat dusdanig verkeerd dat ik zo hun zeker stel dat het initiatief bij hun ligt en niks te vrezen hebben of zo. (ik ben niet echt, griezelig of zo. gewoon een misinterpretatie! en weinig ervaring met daten)
Niet meer actief op Fok!
Nou om precies te zijn (zoals ik het 'geleerd' heb), heb je 2 soorten autisten.quote:Op zondag 19 juni 2005 07:42 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is grappig. Mijn levenservaring + gehoorde en gelezen info wijst precies de andere kant op Als ik het me niet vergis, is dat zoiets waar een Asperger juist erg slecht of juist erg goed in is. Gefeliciteerd dat jij aan de andere kant van het spectrum zit
Degene die er van bewust zijn en die er niet van bewust zijn.
Ik ben er 1 die er zich van bewust is en heb de neiging om toch ertussen te passen zonder mijn eigen indentiteit te verliezen natuurlijk.
Iemand die er niet bewust van is, die heeft die drive niet om zo erg aan te passen en vandaar dat je dat andere beeld krijgt.
hoe de verhouding hoeveel tot groep a behoort en hoeveel tot groep b, geen idee.
ps. voor alle duidelijkheid, het bewust zijn is dus het voelen van en niet het weten van.
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Nou, 1 van de 1e dingen die ik las over A.S. is dat vele van ons enorm veel rariteiten/ongelukjes tegen op lopen.quote:Op zondag 19 juni 2005 17:53 schreef Viking84 het volgende:
sure. Ik kan ook totaal niet daten... geen idee hoe dat moet. Ik probeer het wel via internet daar kom ik een stuk vlotter over dan in real life
En dit is absoluut bij mij het geval met daten.
Ik had al zeer snel in de gaten dat ik geen enkel idee had wanneer een vrouw mij leuk vond dus ik vroeg het dan aan een vriend(in) van mij ter bevestiging of het slim was om iets te proberen.
Vaak kreeg ik NA een feestje te horen, waarom ik iemand niet uit gevraagd had en onbenullig als ik ben hierin dacht ik dat de meid alleen gezellig met mij zat te praten voor de laatste 6 uur of zo.
(ja lach maar, ik wou dat ze het eens EERDER zeiden)..
Op een avond ging ik gezelllig met een maat even wat drinken en boel sloot al.. zucht...
we liepen buiten zoekend naar een taxi en zagen een zooi mensen feesten op een balkon..
Zo bijdehand als ik ben zei ik dat het nog gezelliger zou zijn met ons 2 erbij en we werden naar boven uitgenodigd.
Al vrij snel kwam een aangeschoten meid heel erg gezellig met mij zijn, op zo'n manier dat zelfs ik de signalen opving. Ze nodigde me uit naar de slaapkamer en onderweg al knuffelend vroeg ik of het haar verjaardag was... (waarom o waarom doe ik dat dan ook).
Toen vertelde ze me dat het de verjaardag was van haar VRIEND.. die in de andere kamer in aan ROLSTOEL zit. Ik wou wel graag met iemand zijn, naar dit is gewoon verkeerd en ik liep weg..
(ik was 17)
nah, och dat kan gebeuren toch?
Een andere keer later stond ik buiten met een groep maten en floot naar een meid (ja heel achterbaks, kweet het) en ze kwam recht op me af en sprak met me.. Na een leuk gezellig gesprek (STRESS!) gaf ze haar adres aan me. Mijn beste maat zei dat ze overduidelijk op me viel..
Dus, die vrijdag verzamelde ik mijn moed en ging daarlangs en haar zus deed open, maar vreemd genoeg erg 'overdressed'.
Die zei dat ik even moest wachten, toen kwam haar vader aan de deur voor een praatje terwijl ze er zo aan zou komen.
Tijdens ons gesprek viel me op dat hij ook een jaquette (vraag me niet hoe je het spelt ;p) en vroeg hem hoe lang het duurde..
Toen zei hij dat ze nog even bezig was met haar trouwjurk aan te passen voor de trouwerij straks!!!!!!!
Geschockeerd zei ik dat ik een beter moment wel zou langkomen
Weken later had ik de moed weer om naar een andere meid te fluiten.. (zelfde plek, zelfde groep vrienden). Ik hou deze kort, maar laten we het maar op houden toen ik bij haar aan de deur kwam, dat mijn HAVO wiskunde leraar de deur open deed en die riep zijn dochter erbij.. Toen ze merkte dat we elkaar kende klapte we beiden dicht en lieten het erbij.
(ik floot sindsdien dus nooit meer naar meiden)
Mijn 1e vriendin ontmoette in een bar en na sluitingstijd gingen we (ik +beste maat + zei + iemand die zij kende) shoarma eten en wouden eigenlijk nog meer feesten.. Ik was de enige met zijn eigen woning dus we gingen met een paar sixpacks bij mij thuis.. na een tijd ging het 4e wiel naar huis toe en mijn maat deed vreemd opeens (knipogen naar me, naar haar wijzen zonder dat zij het zag en voelde *plots* moe.. hij is NOOIT moe). en ging weg
Voordat ik het in de gaten had kreeg ik mijn 1e kus en lagen we in bed. (YAY!).
De ochtend daarna moest ik naar werk, liet een ontbijt achter, mijn mobnr, een lief briefje etc.
Na werk vond ik een briefje met adres van haar (dat ook klopte) maar ze ging dan ff naar de winkel en kwam niet terug voor 12 uur. dan kwam aan me deur om gezellig te zijn en was plots weg weer. etc. etc. dus na 6 dagen waren we vrienden en was het voor gezien.
De 2e kwam ik tegen in dezelfde bar as #1 en we hebben gedate voor een week of 2 (bij vrienden hangen, in een bar drinken, samen poolbiljards spelen).. En ik bracht haar elke avond thuis.. na 2 weken kusde ze me voordat ik binnen ging, en ik was zo blij maar later opeens iets alarmeerde me (geen idee wat) en huilde de rest van de weg.. (misschien stress? of onzekerdheid, geen idee).
al met al, het liep geweldig voor 6 weken en toen werd ik op een nacht had ik migraine, ging buiten rondlopen om een beetje tot rust te komen, iemand had een ruit ergens ingegooid en ik werd gearresteerd (Z U C H T !). nadat ik 18 uur later of zo vrijgelaten werd (met excuses van het bureau en het slachtoffer) kwam ik thuis en hmmm.. stereo pleite.. laatste persoon die daar was was mijn ex + een vage kennis van haar.
klop bij de kennis aan, zag mijn stereo, bedankte voor het verzorgen ervan (ja, ik snapte het ook, maar probeerde de situatie te defusen), maar hij + 3 maten kwamen met lange stilletos op mij af. (dank je pa dat ik 12 jaar jiujitsu en judo met hem geoefend had). 1 stereo rijker, 4 gasten op de grond kwam ik weer thuis. ze kwam langs, 'leende' ff mijn ketting (die ze me gegeven had), kwam nooit meer terug. ik vond een week later tijdens het opruimen een liefdesbrief van mijn ex #2 naar mijn ex #1. (ik wist dat ze elkaar kende, we gingen alle drie goed met elkaar om)
mijn 3e vriendin, 7 jaar relatie, haar kleine geaccepteerd als mijn eigen. ze werd gelovig, ik niet. de pinkstergemeente overtuigde haar dat niet part van de club = deel van de andere club... Dus ik ben een dicipel van de duivel en dat ik zo lief ben ik een truuk van de duivel om haar van god weg te krijgen (7 jaar lang, alleen lief zijn. ehm ja.. .dat is wel errug duivels..trouwens. ik bracht haar zelf naar die *** kerk, omdat ze weer graag in contact met god wou zijn).
sindsdien 'mijn' dochten niet meer mogen zien vanwege bovenstaande reden.
(dit was 7 jaar geleden allemaal, het werd me een tijd lang allemaal te veel qua relaties)
sinds dien 3 maal gedate, 2 keer via internet 1 maal via een kennis
de 1e, heftig onder de drugs
de 2e letterlijk voor weken aan de lijn gezeten (allebei belde we elkaar), ze vond me knap, hebben gekust maar opeens na een film deed ze raar. daarna zouden we nog een keer gaan, maar ze deed heel anders..
de 3e, internet, belde me, nodigde me uit, kwam er, reageerde heel anders dan aan de lijn/op internet. en werkte niet uit (was nu 8 weken geleden)
mijn punt hier, is dat ik best wil geloven in wat moeilijkheden maar dit begint te redelijk te gek te worden en begin moedeloos ervan te worden. mensen die beide kende zeggen me meestal dat het aan de ander ligt (maar ja, vrienden zeggen niet altijd de waarheid omdat ze je geen pijn willen doen)
Gebeuren dit soort zaken nou mij alleen? (dit was trouwens mijn hele dating ervaring. ongeveer 15 jaar lang, waarvan 7-8 jaar in een relatie te zijn).
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Hehe, jij zoekt ze wel uit zeg PsychoNL1972.
De enige vriendin die ik ooit had had borderline en theatrale persoonlijkheidsstoornis.
We pasten niet echt bij elkaar en na anderhalve maand hielden we het voor gezien.
Voor mij is dat wel genoeg ervaring lol.
De enige vriendin die ik ooit had had borderline en theatrale persoonlijkheidsstoornis.
We pasten niet echt bij elkaar en na anderhalve maand hielden we het voor gezien.
Voor mij is dat wel genoeg ervaring lol.
@luna
Vroeger veel problemen mee gehad, maar door toch elke keer te proberen, soms het uit te praten en dingen in het gemeen blijven te doen uiteindelijk nu vrienden zelfs al 1 die ik 17 jaar ken.quote:Op zondag 19 juni 2005 17:53 schreef S_T het volgende:
- relaties; vrienden heb ik weinig, ben afgelopen jaren al 3x van 'beste vriend' gewisseld, contact verwaterd snel,
(met een 5 jaar pauze ertussen, daarna langsgegaan en gekeken of hij de vriendschap zoals ik wou hervatten.
Vooral voor je 24 of zo veranderd de wereld zo snel en zo vaak, dat je vrienden snel(ler) uit het oog raakt.
Liefde is iets wat je in je draagt, als je er veel van hebt dan wil je daar iets mee. gecombineerd met een dwangmatig gedrag vlieg het knopje gelijk aan (of soms uit ) qua intimiteit ALS je autistisch aanleg hebt (zoals A.S.) dan is het iets waar je aan moet wennen (ligt wel erg persoon gebonden, het is niet per se voor alle A.S.ers).quote:Toch ben ik op één of andere manier heel snel 'verliefd'. Maar verder schiet ik er niks mee op, veel te verlegen. Intimiteit is een probleem.
) qua intimiteit ALS je autistisch aanleg hebt (zoals A.S.) dan is het iets waar je aan moet wennen (ligt wel erg persoon gebonden, het is niet per se voor alle A.S.ers).Het probleem is niet het niet willen over het algemeen, maar dat het nieuw is, erg emotioneel geladen en voor je gevoel een miljoen dingen verkeerd kunnen gaan. dit kan erg overweldigend zijn. maar over tijd wordt het steeds natuurgetrouwder.
Zo verre is dit een vaak voorkomend iets. zelfs gekke dingen zoals bij een fietspad per se moeten slalommen om de strepen (als je alleen bent). Vaste rituelen zijn voor alle mensen ongeacht hun natuur erg belangrijk, het lichaam en de geest voelt zich meest op zijn gemakt daardoor. bioritmes etc. en daardoor kan je de nieuwe onverwachte dingen beter aan.quote:- dwangmatigheid; ik sta elke dag op met een bepaald ritueel wat is in mn hoofd herhaal,
een soort check, en dat herhaal ik gedurende de dag.
Met alle sociale stress die een autist kan voelen over een dag is daarom het vaak nog extra belangrijker.. een soort van zelfvertrouwen en rust opbouwen.
Vaak is het probleem de manier dat je iets brengt en de timing. is 1 van de 2 'verkeerd' dan is men vaak niet open voor dat soort discussies of informatie. dit is 1 van de meest ingewikkelste sociale interacties, vind ik. Ik neem ook vaak daarbij ingenomen wie ik voor me heb, door kleine dingen te incoopereren van hun normale gedrag zoals bewegingen, woordkeuzes of interesses, klinkt iets meer aannemelijker en tastbaar en daardoor wordt ik serieuzer genomen.quote:- niet begrepen voelen; mensen zeggen wel vaak dat ik gek ben, natuurlijk eerder mensen die
ik ken, omdat ze denken dat ik een grapje maak. Ik heb soms moeite serieus over te komen.
Ook erg belangrijk is het altijd goed luisteren wat zij vertellen, dit alles geeft voor hun aan dat het wederzijds is en daarom willen ze meer accepteren.
Toen ik net van de MAVO zou weggaan in het laatste jaar vroeg ik aan iedereen waarom ze altijd ze anders reageerde tegen mij dan anderen. dingen die mij verteld waren. meer deo (whoops!) gebruiken. ik kijk altijd zo boos en door de hallen huppel ik.
dat van de deo, stom iets. was thuis niks over gezegd dus dacht ik dat het ok was.
dat huppelen kwam omdat ik zo snel mogelijk van lokaal naar lokaal wou gaan en niet dan enorm langzamer geduw in zin had.
maar dat boze gezicht was iets geheels nieuws voor me. ik heb daarna 3 jaar lang heel erg geobserveerd wat iemand zei en hoe het gezicht eruit zag en thuis voor de spiegel geoefend. vooral hard lachen deed veel pijn maar ik had het daarna eindelijk onder de knie en sociaal contact ging toen opeens veel gemakkelijker.
Zelfde hiero. ik heb een ander handschrift genomen (dat ronde losse gebeuren dat vrouwen veel gebruiken en dat werkt veel beter voor mij). zelfde gezeur met autolessen, het ging beter nadat ik een instructeur kreeg die voor mij prettiger aanvoelde ... en wel dezelfde instructeur!! dat wisselen ervan maakte me nog onzekerder.quote:- slordig; ik ben slordig met alles, m'n handschrift kan niemand lezen, veel problemen mee op school. Ik heb al bijna 50 autolessen gehad, blijf dezelfde fouten maken, ....
Half het zelfde. het hele huis is keurig netjes behalve mijn ruimte met mijn computer.. dat is een georganiseerde chaos ;p ik weet perfect waar alles ligt en wordt zwaar geirriteerd als iemand het 'opruimt'.quote:vooral vroeger ging ik door het lint als ik dacht dat er iemand ergens aan had gezeten.
Het heeft een enorm lange tijd geduurd maar ik heb deze 2 vaardigheden redelijk onder de knie. ik heb mijzelf geleerd om rustig te kunnen luisteren en daarna te spreken over wat men zegt maar wel minder oppervlakig over het algemeen. dat inhoudsloze vind ik vaak nog moeilijk maar als het afwisselend gepaard gaat met serieuze dingen, dan overleef ik hetquote:- Groepsgedrag; Ik kan de hele avond lullen dwars door alles heen, zonder te luisteren naar anderen. Maar als ik dan op het werk ik de kantinte zit, komt er geen woord uit. Bijna verlegen reageer ik dan als iemand mij 's wat vraagt. Hier voel ik me zeer ongemakkelijk bij.....
Mijn beste truuk ervoor is vaak over iets te praten waar ik wel alle ins en outs van ken (zoals op werk) en dat ik weet de ander interesseerd. dan verlieverlee komt er wel iets nieuws tussen en blijft de conversatie doorgaan.
(Probeer vragen erover te stellen, zorgt ook dat de aandacht van je afgaat. evt voorgaand wat je er zelf over weet en denkt)
Belangrijk is iig met alle conversaties dat de ander het gevoel heeft dat ze iets eraan kunnen bijdragen!!!!!
Ik net andersom, ik staar iemand in hun ogen. na het lezen van de survival kid for people with A.S. begrijp ik eindelijk waarom dat mensen zo ongemakkelijk erop reageren.quote:- moeite met oogcontact; als ik iemand in de ogen kijk, ben ik altijd gelijk afgeleid. Als ik
iemand de hele tijd aankijk bij gesprekken knik ik wel en zeg "ja,ja" maar volg het niet meer.
Idem als dwanmatigheid. Je moet een paar dingen kiezen die moet je gewoon zo doen en de rest na verloop van tijd wen je eraan dat de rest is meer flexibel mag zijn. ik had zelf moeite met kiezen toen wat ik anders moest doen en maakte een lijstje in mijn hoofd en liet een dobbelsteen voor een half jaar of zo bepalen in welke volgorde ik het ging doen.quote:- niet flexibel; hier probeer ik echt verandering in te brengen, ....
Hiero ook, maar daar zijn allemaal tjakaa achtige truukjes voor. zoals als je een probleem het, dan is het geen probleem maar dan is het een uitdaging. verder moet je proberen op dat soort momenten (en vaak ook in de ochtend) negatieve muziek te vermijden, het zorgt dat er stoffen worden aangemaakt die je meer depri gevoelig bent. (heb ik laatste een docu over gezien, 1 van die sociale studies, neem een tweeling en in de ochtend doet de 1 allemaal zaken zoals happy music en leuke kleuren, de ander depri muziek en donkere kleuren en een leuke film / depri film). het heeft met het inbeeldings vermogen te maken. Om te begrijpen hoe een ander voelt, herhalen we veel acties en emoties in onze hersenen. dus in principe ervaar je letterlijk de slechte dingen.. Als je het andersom doet dus allemaal leuke dingen zien en horen, maak je de happy drugs aan in je hersenen en ben je veel betere gewapend tegen problemen.. dus ja, er is een basis waarom een tjakaa mentaliteit helpt.quote:- Emoties; ik zeg voor de gein wel 's dat is stemmingswisselingen heb. Maar dit lijkt wel degelijk serieus te zijn. Ik wissel heel erg gemakkelijk ,van de één op de andere dag, ...
idem als dwangmatigheid, het komt vaak terug bij mij. een neus die continue ophaald (of hoe je het ook zegt), een oog die knipperd, of welke spier handeling dan ook. (voet trappeld).. Daar ken ik geen echte oplossing voor.quote:- Tic; vroeger had ik echt last van een tic. Steeds zelfde beweging maken en dat ook nog een bepaald aantal keer. Een teldwang. Dat is nu veel minder. Maar ik merk dat ik die teldwang nog steeds vaak onbewust tegenkom in m'n gedrag.
Voorspelbaarheid van/ inzicht in de situatie of dat er veel van af kan hangen. dit zijn triggers die voor iedereen gelden... maar vooral waar jouw lot afhangt van de opinie van een ander op welke manier dan ook (dus ook of je sociaal geaccepteerd wordt) is veel meer stress veroorzakend voor autisten. Anders dan enorm veel en regelmatig doen ken ik geen truuk voor. Hoewel heel soms werkt het dat ik mezelf binnenin prijs om ze ver al gekomen te zijn, wat het dan ook is of zo veel mogelijk aan iets leuks te denken. dan voel ik me meer blij en wordt ik iets meer onspannen. zenuwachtigheid & sociale stress gaan gepaard (of zijn het zelfde?)quote:- Zenuwachtig; Door één of andere reden ben ik soms bloednerveus, terwijl er niet eens echt een aanleiding voor is. Dit brengt natuurlijk veel onzekerheid met zich mee.
Nou dit is precies hoe ik binnenin ben. Ik voel me niet meer of minder mens dan de rest. Maar ben constant bewust ervan dat ik iets meer anders ben dan de rest. Het is iets wat nog steeds niet en misschien nooit zal weggaan, maar sinds ik dezelfde vrienden heb voor vele jaren nu die eindelijk beginnen te begrijpen wat ik wel en niet ben, voor ik me vaker op gemak.quote:Dit is een opsomming van mijn gedrag in bepaalde situaties. Ik voel me soms heel ongemakelijk daardoor. Ik voel me er ook 'anders' door. Anders dan de rest. Niet te verwarren met beter of wat dan ook... Ik voel me niet één van het geheel. Contacten met anderen verlopen soms goed, maar vaak knudde. Alsof mensen mij niet mogen, alsof ik niet het gedrag vertoon wat zij willen zien, wat zij zoeken in een vriend, Maar toch zie ik het ook als een voordeel: Ik denk heel veel na over mezelf, m'n gedrag , in bepaalde situaties, naar anderen toe, waarom ik zo doe etc. Ook al veranderd het niet 1-2-3. Ik heb er wel baat bij. Aan Asperger heb ik nooit gedacht, maar ik zag veel overeenkomsten met anderen om dit forum.
Het hier zo allemaal typen wie ik in feite ben, maakt me momenteel bloed nerveus en de laatste 2 uur of zo ben ik op teamspeak (voice speach programma) absoluut voor niemand bereikbaar en redelijk geemotioneerd.
Maar ik ben iemand met een oneindig gevoel van hoop, dan gaat iets mis en klapt het huisje in elkaar, maar steeds kom ik sneller terug.
En dit is waarom ik ook hier aan het typen ben, ik hoop dat mijn ervaringen het iets gemakkelijker kunnen maken voor anderen en proberen te leren van anderen hoe ik eindelijk iemand kan vinden waar ik gelukkig mee kan zijn en blijven..
Mijn hoofd zit continue vol vragen maar 1 antwoord weet ik wel.
Ik ben trots op mezelf voor wie ik ben en wie ik wil zijn, ik doe mijn best om aan de samenleving mee te dragen, ik ben anders maar niet verkeerd. Ik ben veel meer open voor andere ideeen dan 'normale' mensen over het algemeen en dat zij mij niet begrijpen is een tekort koming van hun en niet van mijn pogingen en het te laten werken.
En de 3 mooiste dingen die ik ken was de lach op het gezicht van mijn kleine destijd, mijn ex in de ochtend als ze net wakker worde en iets liefs zei, en als ik iets klaar gespeeld hebt op werk of binnen een relatie.
Tegen mijn vrienden en kennissen heb ik gezegd: ik ben zo speciaal, das ik geboren ben met een handleiding. als iemand de moeite neemt om het te lezen dan kunnen we een geweldige relatie hebben. Tot zo verre klopt dit volgens hun....
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Ik vrees dat ik die niet ken. Maar ik geloof dat het iets zoals enorme moodswings en vaak niet de relateit correct zien of zo?quote:Op zondag 19 juni 2005 19:47 schreef boempa het volgende:
Hehe, jij zoekt ze wel uit zeg PsychoNL1972.
De enige vriendin die ik ooit had had borderline en theatrale persoonlijkheidsstoornis.
We pasten niet echt bij elkaar en na anderhalve maand hielden we het voor gezien.
Voor mij is dat wel genoeg ervaring lol.
misschien moeten we een armband om hebben of zo. "Wij zijn allergisch voor ......."
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Ik probeer sinds kort idd ook veel naar 'positieve' leuke dingen te kijken, luisteren en op te vangen. Hoe moeilijk dit ook is als je in een dip zit. Ik dacht dat zoiets wel makkelijker zou zijn. Maar die treurigheid blijft dan maar zuigen, alsof ik mezelf er beter in herken.quote:dus ja, er is een basis waarom een tjakaa mentaliteit helpt.
Ja het was voor mij ook een stap om dit even allemaal zomaar op het forum te zetten ik praat er nooit met iemand over. Het maakt het een stuk minder lastig om te posten als mensen zoals jij er zo open over praten. (danku daarvoor)quote:En dit is waarom ik ook hier aan het typen ben, ik hoop dat mijn ervaringen het iets gemakkelijker kunnen maken voor anderen en proberen te leren van anderen hoe ik eindelijk iemand kan vinden waar ik gelukkig mee kan zijn en blijven..
Dit is voor mij vrij belangrijk, ik voel me toch vaak knap lullig als ik niks te melden heb. Ik heb niks toe te voegen denk ik dan.quote:Mijn beste truuk ervoor is vaak over iets te praten waar ik wel alle ins en outs van ken (zoals op werk) en dat ik weet de ander interesseerd. dan verlieverlee komt er wel iets nieuws tussen en blijft de conversatie doorgaan.
om in te lijsten, ik vind dit eigenlijk wel een hele mooie omschrijving. haha, mn vader zei vroeger ook altijd al dat ik een gebruiksaanwijzing heb...hmm.. maar ik probeer mezelf 'aan te passen' maar toch mezelf te blijven. Dat ik 'normaal' kan functioneren bij andere mensen. Ik probeer dit stapje voor stapje te doen. Ik geloof ook erin dat het uiteindelijk wel gaat lukken, maar het zal lastig blijven.quote:ik ben zo speciaal, das ik geboren ben met een handleiding. als iemand de moeite neemt om het te lezen dan kunnen we een geweldige relatie hebben.
die moet je op een t-shirt laten drukken..quote:ik ben zo speciaal, das ik geboren ben met een handleiding. als iemand de moeite neemt om het te lezen dan kunnen we een geweldige relatie hebben.
ff ontopic, maar geldt dit niet voor iedereen, deed iedereen maar die moeite om die dingen te lezen..
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
quote:Op zondag 19 juni 2005 20:22 schreef PsychoNL1972 het volgende:
ik ben zo speciaal, das ik geboren ben met een handleiding. als iemand de moeite neemt om het te lezen dan kunnen we een geweldige relatie hebben.
Niet meer actief op Fok!
Bedankt voor je reactie, daar heb ik wat aan. .quote:Op zondag 19 juni 2005 03:12 schreef PsychoNL1972 het volgende:
Had het wellicht een paar weken/maanden eerder moeten lezen maar goed. .
Nou ik heb net met Psycho1972 eens even die "test" gedaan op pagina 1.
Ik ken Psycho1972 nu 1.5 jaar ofzo...
Wij hebben het al vaak hierover gehad. Vaak tot 's morgens vroeg.
En dan wist ik dat er veel bij mij hetzelfde was...
Bij mij waren ongeveer 45 antwoorden van toepassing.
Da's eigenlijk best veel toch?
Maja die verhalen van psycho wist ik al...
En er zijn idd best veel dingen die overeenkomen
Ik ken Psycho1972 nu 1.5 jaar ofzo...
Wij hebben het al vaak hierover gehad. Vaak tot 's morgens vroeg.
En dan wist ik dat er veel bij mij hetzelfde was...
Bij mij waren ongeveer 45 antwoorden van toepassing.
Da's eigenlijk best veel toch?
Maja die verhalen van psycho wist ik al...
En er zijn idd best veel dingen die overeenkomen
Na eerdere autisme/asperger-topics genegeerd te hebben (omdat ik voor mezelf had gesteld dat het verdiepen in het aan mij gekoppelde labeltje niet relevant zou zijn voor mijn dagelijkse reilen en zeilen) nu toch maar even mijn reactie, omdat ik de laatste tijd toch steeds met een bepaalde vraag blijf zitten.
Ik zou een uitloper hebben van Asperger, voor wat dat nou precies inhoudt. Vreemd genoeg kan ik mijn preciese diagnose nog steeds niet duidelijk opstellen. De keren dat ik mijn contactpersoon gevraagd heb hoe mijn exacte stempel nou luidde is die vraag blijkbaar opgegaan in de rest van het gesprek zonder goed beantwoord te worden. In ieder geval ben ik dus (lichtelijk) autistisch.
Wat betreft mijn verleden herken ik mijzelf redelijk sterk in dit label, maar ik ben sinds mijn vroegste tienerjaren nogal veranderd (ben nu 20). Ik heb me (ook weleens hardop) afgevraagd in hoeverre ik momenteel nog aan Asperger zou lijden, maar deze twijfel werd altijd weggewuifd met de woorden dat Asperger niet iets is dat overgaat.
Zodoende blijf ik met de vraag zitten waarin deze diagnose zich momenteel nog bij me tot uiting komt. Ik voel me niet ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen (of dat nou vreemden of bekenden zijn), heb geen moeite met sociaal contact, heb 'gewoon' oogcontact en wordt door sommige mensen zelfs eerder als bovengemiddeld sociaal beschreven. Het sociale aspect van Asperger herken ik dus behoorlijk sterk terug in mijn (nog tamelijk recente) verleden, maar hoe het zich momenteel nog in het heden zou uiten blijft dus de spelende vraag.
Dit zou dus kunnen betekenen dat ik me tijdens sociale interactie puur naar aangeleerde gedragsregels opstel of dat ik aspecten van mijn eigen gedrag over het hoofd zie.
Wat betreft dat eerste, in het bijzijn van anderen (vreemden) voel ik me totaal niet ongemakkelijk en heb ik niet de neiging om me op de achtergrond terug te trekken. Nou betrap ik mezelf er echter wel af en toe op dat - wanneer het gesprek te lang over mij gaat - het bij me opkomt om een vraag te stellen over mijn gesprekspartner, om niet te egoïstisch over te komen. Onnatuurlijk sociaal gedrag dus. Maar of mijn volledige sociale leven nou puur artificieel is komt ook wat onwaarschijnlijk op me over. Sommige zaken (zoals o.a. oogcontact maken) voelen namelijk totaal niet 'nep' of ingestudeerd aan.
Nou heb ik deze vraag ook al weleens gesteld aan degene die de diagnose bij me gesteld heeft, maar heb nooit een bevredigend antwoord gekregen. Wellicht dat deze persoon, ook door de 2e alinea van mijn post, wat onduidelijk en warrig overkomt, maar de gesprekken die we vandaag de dag nog af en toe hebben duren nooit meer dan een uurtje en de tijd is voor je het weet op aan andere zaken. Omdat de dagen me tegenwoordig ook ronduit goed af gaan loop ik dus ook niet voortdurend met dit label en bijkomende onduidelijkheden in mijn hoofd rond.
Verder baseert hij zijn beeld over mij op de verhalen van mijn ouders over mijn verleden (waar dus duidelijk autistische kenmerken uit naar voren komen) en op het contact dat hij met mij zelf heeft. Op basis daarvan beschrijft hij mijn sociale vaardigheden en oogcontact in die gesprekken als goed, maar hij zegt dat dit in situaties met meerdere personen anders zou kunnen zijn. Tevens heb ik het onuitgesproken idee dat hij ook aan mijn sociale vaardigheden twijfelt omdat ik geen relatie heb. Hij vraagt hier in ieder geval regelmatig naar.
Ik vraag mezelf dus echter nog steeds af waarin ik nog een Asperger ben.
Best lang verhaal volledig over mezelf, zal nog wel op de anderen reageren later, want ik zou natuurlijk niet egoïstisch over willen komen
Ik zou een uitloper hebben van Asperger, voor wat dat nou precies inhoudt. Vreemd genoeg kan ik mijn preciese diagnose nog steeds niet duidelijk opstellen. De keren dat ik mijn contactpersoon gevraagd heb hoe mijn exacte stempel nou luidde is die vraag blijkbaar opgegaan in de rest van het gesprek zonder goed beantwoord te worden. In ieder geval ben ik dus (lichtelijk) autistisch.
Wat betreft mijn verleden herken ik mijzelf redelijk sterk in dit label, maar ik ben sinds mijn vroegste tienerjaren nogal veranderd (ben nu 20). Ik heb me (ook weleens hardop) afgevraagd in hoeverre ik momenteel nog aan Asperger zou lijden, maar deze twijfel werd altijd weggewuifd met de woorden dat Asperger niet iets is dat overgaat.
Zodoende blijf ik met de vraag zitten waarin deze diagnose zich momenteel nog bij me tot uiting komt. Ik voel me niet ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen (of dat nou vreemden of bekenden zijn), heb geen moeite met sociaal contact, heb 'gewoon' oogcontact en wordt door sommige mensen zelfs eerder als bovengemiddeld sociaal beschreven. Het sociale aspect van Asperger herken ik dus behoorlijk sterk terug in mijn (nog tamelijk recente) verleden, maar hoe het zich momenteel nog in het heden zou uiten blijft dus de spelende vraag.
Dit zou dus kunnen betekenen dat ik me tijdens sociale interactie puur naar aangeleerde gedragsregels opstel of dat ik aspecten van mijn eigen gedrag over het hoofd zie.
Wat betreft dat eerste, in het bijzijn van anderen (vreemden) voel ik me totaal niet ongemakkelijk en heb ik niet de neiging om me op de achtergrond terug te trekken. Nou betrap ik mezelf er echter wel af en toe op dat - wanneer het gesprek te lang over mij gaat - het bij me opkomt om een vraag te stellen over mijn gesprekspartner, om niet te egoïstisch over te komen. Onnatuurlijk sociaal gedrag dus. Maar of mijn volledige sociale leven nou puur artificieel is komt ook wat onwaarschijnlijk op me over. Sommige zaken (zoals o.a. oogcontact maken) voelen namelijk totaal niet 'nep' of ingestudeerd aan.
Nou heb ik deze vraag ook al weleens gesteld aan degene die de diagnose bij me gesteld heeft, maar heb nooit een bevredigend antwoord gekregen. Wellicht dat deze persoon, ook door de 2e alinea van mijn post, wat onduidelijk en warrig overkomt, maar de gesprekken die we vandaag de dag nog af en toe hebben duren nooit meer dan een uurtje en de tijd is voor je het weet op aan andere zaken. Omdat de dagen me tegenwoordig ook ronduit goed af gaan loop ik dus ook niet voortdurend met dit label en bijkomende onduidelijkheden in mijn hoofd rond.
Verder baseert hij zijn beeld over mij op de verhalen van mijn ouders over mijn verleden (waar dus duidelijk autistische kenmerken uit naar voren komen) en op het contact dat hij met mij zelf heeft. Op basis daarvan beschrijft hij mijn sociale vaardigheden en oogcontact in die gesprekken als goed, maar hij zegt dat dit in situaties met meerdere personen anders zou kunnen zijn. Tevens heb ik het onuitgesproken idee dat hij ook aan mijn sociale vaardigheden twijfelt omdat ik geen relatie heb. Hij vraagt hier in ieder geval regelmatig naar.
Ik vraag mezelf dus echter nog steeds af waarin ik nog een Asperger ben.
Best lang verhaal volledig over mezelf, zal nog wel op de anderen reageren later, want ik zou natuurlijk niet egoïstisch over willen komen
dat heb ik ook, hoor. Ik zou een hogere score hebben wanneer ik de checklist eerder had doorgenomen. Blijkbaar leer je toch met het syndroom omgaan als je ouder bent. Je krijgt er meer grip op en je kunt het (misschien) ombuigen tot iets positiefs, een talent.quote:Op maandag 20 juni 2005 00:40 schreef Cruoninga het volgende:
Wat betreft mijn verleden herken ik mijzelf redelijk sterk in dit label, maar ik ben sinds mijn vroegste tienerjaren nogal veranderd (ben nu 20). Ik heb me (ook weleens hardop) afgevraagd in hoeverre ik momenteel nog aan Asperger zou lijden, maar deze twijfel werd altijd weggewuifd met de woorden dat Asperger niet iets is dat overgaat.
zelf heb ik altijd het gevoel alsof ik me op een toneel bevind en ik geef mezelf als het ware een schouderklopje als ik iets doe wat sociaal gezien als positief word ervaren. Ik ben me overdreven bewust van mijn communicatie en heb dus zeker het gevoel dat mijn gedrag artificieel is.quote:Dit zou dus kunnen betekenen dat ik me tijdens sociale interactie puur naar aangeleerde gedragsregels opstel of dat ik aspecten van mijn eigen gedrag over het hoofd zie.
Wat betreft dat eerste, in het bijzijn van anderen (vreemden) voel ik me totaal niet ongemakkelijk en heb ik niet de neiging om me op de achtergrond terug te trekken. Nou betrap ik mezelf er echter wel af en toe op dat - wanneer het gesprek te lang over mij gaat - het bij me opkomt om een vraag te stellen over mijn gesprekspartner, om niet te egoïstisch over te komen. Onnatuurlijk sociaal gedrag dus.
dat ken ik, maar ik vind het juist opmerkelijk dat mijn gebrek aan sociale contacten bij hem geen lichtje doet ontsteken van 'hee, die zou wel eens autistisch kunnen zijn'. Hij vraagt er nl altijd naar en altijd zeg ik dat ik er niets van moet hebben, dat ik liever met één persoon (= mijn beste vriend aka huisgenoot) contact heb en verder in principe met niemand, in ieder geval niet voor langere tijd. Bovendien heb ik geen moeite met sociale contacten op bijvoorbeeld MSN of via e-mail. Daar loop ik heel gemakkelijk los en weet ik precies wat ik moet zeggen. Maar irl?quote:Tevens heb ik het onuitgesproken idee dat hij ook aan mijn sociale vaardigheden twijfelt omdat ik geen relatie heb. Hij vraagt hier in ieder geval regelmatig naar.
Ik herinner me ook dat ik vroeger verliefd was op een docente en dat ik nooit iets tegen haar wilde zeggen als het even kon. Ik schreef alles op. Stuurde haar brieven, gaf haar briefjes en als ik iets tegen haar wilde zeggen (of MOEST zeggen), dan klapte ik dicht en was ik het kwijt. Ik moest alles van tevoren precies bedenken en uitschrijven. Ik had het gevoel dat mijn woorden een magische toverformule waren waarmee ik een bepaald effect teweeg kon brengen.
Niet meer actief op Fok!
Ik ben altijd mezelf, alleen ken ik meerdere kanten. De spontane vriendelijke open kant laat ik irl alleen zien aan die mensen die ik voldoende vertrouw. Voor alle anderen ben ik een schaduw. Niet omdat ik hen niet tot last wil zijn, maar omdat zij naar mijn mening mijn vertrouwen niet verdienen.quote:Op zondag 19 juni 2005 13:00 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Waarom maak je jezelf zo klein? Als 'normale' mensen zich tolerant opstellen dan hoef je jezelf toch niet als 'schaduw' op te stellen? Dan kun je toch gewoon jezelf zijn?
Ik ben het niet met je eens of ik begrijp gewoon niet wat je wil zeggen.. Ten eerste, ik ben me er wel van bewust dat ik anders ben; ik weet het en ik voel het. Toch verandert dat niets aan het feit dat ik mensen vaak ervaar als gesloten ongeacht hun werkelijke gedrag; dat ik het idee heb dat hun gedachtes en gevoelens voor mij een mysterie zijn terwijl ze voor ieder ander in het oog lijken te springen. Ten tweede heb ik juist heel erg de drive gehad om me aan te passen (en ik kan niet ontkennen dat ik enkele jaren te ver ben gegaan, maar ik klamp nu juist stevig vast aan mijn identiteit); zodanig zelfs dat het de meeste mensen, zelfs juist hen die mij het beste kennen, niet of nauwelijks opvalt dat mijn brein in wezen anders in elkaar zit.quote:Op zondag 19 juni 2005 18:32 schreef PsychoNL1972 het volgende:
[..]
Nou om precies te zijn (zoals ik het 'geleerd' heb), heb je 2 soorten autisten.
Degene die er van bewust zijn en die er niet van bewust zijn.
Ik ben er 1 die er zich van bewust is en heb de neiging om toch ertussen te passen zonder mijn eigen indentiteit te verliezen natuurlijk.
Iemand die er niet bewust van is, die heeft die drive niet om zo erg aan te passen en vandaar dat je dat andere beeld krijgt.
hoe de verhouding hoeveel tot groep a behoort en hoeveel tot groep b, geen idee.
ps. voor alle duidelijkheid, het bewust zijn is dus het voelen van en niet het weten van.
Wat bedoel jij met dat 'andere beeld'? Een ander beeld van mensen? Ik heb 'geleerd' en ervaren dat Aspergers problemen hebben met empathie. Ik vind het arrogant van je te suggereren dat dit kenmerk 180 graden omslaat zodra de autist in kwestie een zogenaamd 'echter' bewustzijn krijgt van het Asperger zijn. Maar wederom, wellicht heb ik je verkeerd begrepen.
Hoe kom je dáár nou weer bij?quote:Op maandag 20 juni 2005 01:54 schreef Murray het volgende:
[afbeelding]
Kan je dit ook door asperger krijgen?
Ja, die met de ballen in de bek.
Dan heb ik dat leren omgaan toch wel grotendeels onbewust gedaan. Ik weet niet hoe jij het ervaarde, maar het drong tussentijds niet echt tot me door dat ik op dat vlak aan het groeien was.quote:Op maandag 20 juni 2005 00:51 schreef Viking84 het volgende:
dat heb ik ook, hoor. Ik zou een hogere score hebben wanneer ik de checklist eerder had doorgenomen. Blijkbaar leer je toch met het syndroom omgaan als je ouder bent. Je krijgt er meer grip op en je kunt het (misschien) ombuigen tot iets positiefs, een talent.
Bevalt dat optreden je een beetje of is je plankenkoorts daarvoor te groot? Ik ervaar sociaal contact in ieder geval niet per definitie als vervelend, ook niet wanneer ik me daarbij bewust ben van kunstmatige sociale trekjes.quote:zelf heb ik altijd het gevoel alsof ik me op een toneel bevind en ik geef mezelf als het ware een schouderklopje als ik iets doe wat sociaal gezien als positief word ervaren. Ik ben me overdreven bewust van mijn communicatie en heb dus zeker het gevoel dat mijn gedrag artificieel is.
Zou het, denk je, ook niet kunnen dat je juist doordat je je bewust bent van je Asperger zo op je communicatie let? Vanaf het moment dat mijn contactpersoon mij wees op mijn wél goed zijnde oogcontact ben ik me daar veel meer van bewust.
Maar in hoeverre is dat bewuste in een gesprek zo onnatuurlijk? Leert niet ieder mens de sociale regels op jonge leeftijd en zijn autisten daarmee dus gewoon wat later? Of is het allemaal puur instinctief? Gezien de mens veel van zijn instincten ingeruild heeft en in plaats daarvan meer naar kennis is gaan handelen, kan je in dat geval wellicht stellen dat we gewoon al een stapje verder zijn in de evolutie
Ondanks de smiley stond er eens een artikel in de Groene Amsterdammer waarin dat beweerd werd. Ik heb er enkel over gehoord en heb het dus niet gelezen. Na welke redenatie die conclusie getrokken werd weet ik dus niet. De lijn die ik hierboven volg (verval van instincten) kwam nu spontaan bij me op.
Tijd om hem dan eens daarmee te confronteren, lijkt me.quote:dat ken ik, maar ik vind het juist opmerkelijk dat mijn gebrek aan sociale contacten bij hem geen lichtje doet ontsteken van 'hee, die zou wel eens autistisch kunnen zijn'. Hij vraagt er nl altijd naar en altijd zeg ik dat ik er niets van moet hebben, dat ik liever met één persoon (= mijn beste vriend aka huisgenoot) contact heb en verder in principe met niemand, in ieder geval niet voor langere tijd. Bovendien heb ik geen moeite met sociale contacten op bijvoorbeeld MSN of via e-mail. Daar loop ik heel gemakkelijk los en weet ik precies wat ik moet zeggen. Maar irl?
Het is niet zo dat ik liever met zo min mogelijk mensen contact heb. In tegendeel juist. Niet dat ik nou met zoveel vrienden een echt innige band heb, maar slecht gaat het me ook niet af. Dat is dus ook de reden dat ik twijfelde aan mijn huidige mate van 'Aspergerheid'
Ziehier inderdaad het talent dat je uit je gebrek haalt. In hoeverre zo'n 'gebrek' dan nog wel echt een gebrek is kan je je afvragen. Of zou je je taalvaardigheid willen inruilen voor een betere sociale kunde?quote:Ik herinner me ook dat ik vroeger verliefd was op een docente en dat ik nooit iets tegen haar wilde zeggen als het even kon. Ik schreef alles op. Stuurde haar brieven, gaf haar briefjes en als ik iets tegen haar wilde zeggen (of MOEST zeggen), dan klapte ik dicht en was ik het kwijt. Ik moest alles van tevoren precies bedenken en uitschrijven. Ik had het gevoel dat mijn woorden een magische toverformule waren waarmee ik een bepaald effect teweeg kon brengen.
Ik zeg het hier iets oversimpel nu, maar ik benader alles gedeeltelijk op oorzaak en gevolg, zoals een wetenschap. Hiermee zeggend dat iedereen hun rot ervaringen in het leven tegenaan lopen.quote:Op maandag 20 juni 2005 01:44 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik ben het niet met je eens of ik begrijp gewoon niet wat je wil zeggen.. Ten eerste, ik ben me er wel van bewust dat ik anders ben; ik weet het en ik voel het. Toch verandert dat niets aan het feit dat ik mensen vaak ervaar als gesloten ongeacht hun werkelijke gedrag; dat ik het idee heb dat hun gedachtes en gevoelens voor mij een mysterie zijn terwijl ze voor ieder ander in het oog lijken te springen. Ten tweede heb ik juist heel erg de drive gehad om me aan te passen (en ik kan niet ontkennen dat ik enkele jaren te ver ben gegaan, maar ik klamp nu juist stevig vast aan mijn identiteit); zodanig zelfs dat het de meeste mensen, zelfs juist hen die mij het beste kennen, niet of nauwelijks opvalt dat mijn brein in wezen anders in elkaar zit.
Het gros van de mensheid schijnt daarna in hun schulp te gaan en een uitgebreid ritueel ondergaan in sociologie om uit te vinden of ze verder hun emoties kunnen en willen delen met die ander.
Ik zelf probeer alle signalen te interpreteren met ratio en gelijkenissen met herrineringen om te bepalen de hoe, wat, waar, waarom omdat mijn 'sociale instinkt' gewoon niet zo goed functioneerd als die van anderen.
Maar wat ik wel zeer sterk in ben is 'normaal' gedrag te voorspellen en de kleine afwijkingen daarvan vallen mij enorm op en probeer die te verklaren. is het profiel van normaal gedrag nog niet uitgebreid genoeg en wat heb ik gemist of doet deze persoon zich anders door een bepaalde reden. Vaak kom ik wel tot een correct antwoord.. maar dit is gegroeid over vele vele jaren en vriendschappen.
Hierdoor kom ik tot meeste mensen erg sympathiek en empatisch over met soms wat eigennaardigheden.
Toen ik een paar jaar geleden het te moeilijk had met het opbreken van mijn lange relatie had ik genoeg van de absurt veel moeite die ik deed om mij aan te passen terwijl vaak de anderen erg onverschillig overkwamen en ik begon te spreken met iedereen over hoe ik in elkaar zat. hoeveel ik wel niet over de meest onbenullige gedeeltes van onze vriendschappen dacht.
Dit heeft heel wat (ik nu opervlakkige) vriend(in)en gekost, wel 70% of zo, maar ik bleef over met een stel goede vriend(in)en die me tot de dag van vandaag dicht bij het hart nog liggen.
Ik kon me geluk niet op toen ik eindelijk uitvond wat er aan de hand was.. een verklaring voor iets dat ik sinds mijn pubertijd meer dan bewust van was maar geen oorzaak kon van vinden. (A.S. is pas echt erkend de laatste paar jaar).
Tijdens dit ontwikkelen van het analyseren van andersmans gevoel kwam ik heel vaak tegen dat de niet A.S.er vaak geheel niet in de gaten had waarom ze dingen deden.. Het maakt vaak hun niet uit want ze zijn wie ze zijn, zolang het niks verkeerds is, waarom moet je precies weten waarom je zo bent.
Omdat ik juist net dat soort informatie wel nodig heb, was ik het grootste deel van mijn tijd er wel mee bezig.
Nu komt het vage (althans vind ik), in mijn jeugd, vanwege de A.S. begreep ik meestal geen bal van wat de ander dacht of wou, maar door mijn overdreven aanpassingsgedrag leerde ik er zo veel erover dat ik vaak het beter zag dan de gemiddeld persoon. Het inzien van de emotionele staat van de ander is toch empathie, maar wat nu als je hetzelfde doet door middel van ratio? naar mijn weten gaat het niet over hoe je het zelf uitgevogeld hebt, maar wat en hoe precies.
Zo ver ik weet over mijzelf, zie ik de intentie van iemand, en ook het gedrag en de bewoording. De combinatie is erg verwarrend. Iemand zonder A.S. ziet vaak maar een gedeelte van dit geheel.
Nu zeg me, wie is het meest observerend?
Via deze beredenering durf ik te zeggen (en het feit dat ik in veel van mijn sessies bij het riagg, enkele boeken die ze mij gegeven hadden, opmerkingen van vrienden die letterlijk zeiden dat ik veel meer zag dan hun) dat ik meer zie door mijn A.S.
Had ik geen A.S. dan had ik niet mijn ratio hoeven te wenden tot het behelpen met het aanpassen aan de menigte en was ik waarschijnlijk alleen maar bezig met normaal sociaal te zijn en over de wetenschappen te denken.
Bewust zijn, zoals ik bedoelde, was het constante gevoel dat je toch anders bent dan de rest. niet de oprechtheid of echtheid van iemands psyche. iemand met A.S. of autisme is directer, eerlijker, oprechter naar mijn weten.quote:Wat bedoel jij met dat 'andere beeld'? Een ander beeld van mensen? Ik heb 'geleerd' en ervaren dat Aspergers problemen hebben met empathie. Ik vind het arrogant van je te suggereren dat dit kenmerk 180 graden omslaat zodra de autist in kwestie een zogenaamd 'echter' bewustzijn krijgt van het Asperger zijn. Maar wederom, wellicht heb ik je verkeerd begrepen.
Als ik met het gros van de mensen spreek en vertel dat ik A.S. heb, dan denken de meeste dat je probeerd te zeggen dat je snel aggressief kan worden, vaak dingen eruit kraamt die vreemd zijn of niet kloppen en een skala aan vreemde attributen..
Laat ik het beter formulieren:
De ene groep autisten willen graag met andere mensen omgaan (ik bedoel grotere groepen, uitgaan etc.) dus sociaal meedraaien
Deze groep is vaak zich bewust ervan dat ze anders zijn en proberen mbv ratio zich aan te passen.
De andere groep zijn liever op zichzelf en maar met een paar mensen (familie, partner, de collega, 0-2 vrienden).
Ze hebben niet het gevoel dat ze moeten aanpassen, meestal zijn ze erg stil/rustig op gelegenheden waar ze met veel mensen zijn, werken zeer graag op zichzelf, lezen veel of computeren etc.
Dit is de groep waar de samenleving het meeste moeite mee hebben, omdat de brug tussen de 2 werelden het minst overbrugt wordt.
Rationeel en sociaal gedreven (ik weet niet anders hoe ik het momenteel moet noemen, elk woord waar ik mee kom lijkt niet het goed te omschrijven wat niet A.S.ers zijn) is een mix die erg vreemd is, maar een rationeel persoon kan tot een punt de overbrugging ertussen gemakkelijker maken dan een sociaal gedreven persoon zolang de complexiteit van het sociale gedrag niet te vreemd loopt.
Wat ik NIET hier zeg is dat de een of de ander meer waard is of wat voor verkeerde uitleg hier kan staan, want daar heb ik een website nee een bibliotheek nodig dat begint te lijken op een wetvoorstel of zo.
Note 2 self: stop typing when you are knackered. grammitical and spellingmistakes seem to increase exponentional
[ Bericht 1% gewijzigd door PsychoNL1972 op 20-06-2005 04:00:07 ]
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Ik heb 44 van de 62 punten die op mij van toepassing zijn, maar het zijn er mogelijk meer, alleen moest ik soms wat twijfelen.
Verder heb ik het idee dat ik de ene keer me anders voel dan de andere keer.
Op mijn werk bijvoorbeeld, kan ik soms meekletsen, maar meestal zeg ik vrijwel niks.
In het zwembad negeer ik anderen, tenzij ze me direkt aanspreken, dan antwoord ik vragen, en ga ik weer verder.
Ik heb moeite om gezellig met mijn ouders te praten, maar als mijn vader bij mijn buurman is, dan ga ik er soms ook even naartoe.
Die man is heel spontaan, en dan praat ik ook opeens meer.
Als ik iets heb gevonden wat ik heel interessant vind, dan praat ik er wel over met mensen waarvan ik denk dat die het ook interessant zullen vinden.
Signalen van vrouwen vang ik niet op, of wil ik niet opvangen.
Ik heb wel eens het gevoel dat er een vrouw is die leuk naar mij kijkt, maar ik geef dan expres geen signalen terug.
Als ik op mijn werk de tomatenplanten aan het onderhouden ben, dan moet het heel secuur, en als er per ongeluk een takje breekt dan schrik ik meteen, maar ik kom daar wel weer vrij snel overheen.
[ Bericht 80% gewijzigd door boempa op 20-06-2005 07:15:33 ]
Verder heb ik het idee dat ik de ene keer me anders voel dan de andere keer.
Op mijn werk bijvoorbeeld, kan ik soms meekletsen, maar meestal zeg ik vrijwel niks.
In het zwembad negeer ik anderen, tenzij ze me direkt aanspreken, dan antwoord ik vragen, en ga ik weer verder.
Ik heb moeite om gezellig met mijn ouders te praten, maar als mijn vader bij mijn buurman is, dan ga ik er soms ook even naartoe.
Die man is heel spontaan, en dan praat ik ook opeens meer.
Als ik iets heb gevonden wat ik heel interessant vind, dan praat ik er wel over met mensen waarvan ik denk dat die het ook interessant zullen vinden.
Signalen van vrouwen vang ik niet op, of wil ik niet opvangen.
Ik heb wel eens het gevoel dat er een vrouw is die leuk naar mij kijkt, maar ik geef dan expres geen signalen terug.
Als ik op mijn werk de tomatenplanten aan het onderhouden ben, dan moet het heel secuur, en als er per ongeluk een takje breekt dan schrik ik meteen, maar ik kom daar wel weer vrij snel overheen.
[ Bericht 80% gewijzigd door boempa op 20-06-2005 07:15:33 ]
@luna
Nu vat ik je. Omdat je van nature geen of weinig empathie hebt, ben je 'rationele' empathie gaan ontwikkelen, een soort analyserend vermogen waarmee je uiteindelijk verder bent gekomen dan een niet-AS-er met alleen natuurlijke empathie. Dat vind ik echt heel knap van je. Ik ben het zelf ook gaan ontwikkelen, maar ik ben nog lang niet zo ver en mijn ingevingen zijn niet feilloos. Aan de andere kant heb jij ook meer levenservaring dan ikquote:Op maandag 20 juni 2005 03:24 schreef PsychoNL1972 het volgende:
Nu komt het vage (althans vind ik), in mijn jeugd, vanwege de A.S. begreep ik meestal geen bal van wat de ander dacht of wou, maar door mijn overdreven aanpassingsgedrag leerde ik er zo veel erover dat ik vaak het beter zag dan de gemiddeld persoon. Het inzien van de emotionele staat van de ander is toch empathie, maar wat nu als je hetzelfde doet door middel van ratio? naar mijn weten gaat het niet over hoe je het zelf uitgevogeld hebt, maar wat en hoe precies.
Zo ver ik weet over mijzelf, zie ik de intentie van iemand, en ook het gedrag en de bewoording. De combinatie is erg verwarrend. Iemand zonder A.S. ziet vaak maar een gedeelte van dit geheel.
Nu zeg me, wie is het meest observerend?
Via deze beredenering durf ik te zeggen (en het feit dat ik in veel van mijn sessies bij het riagg, enkele boeken die ze mij gegeven hadden, opmerkingen van vrienden die letterlijk zeiden dat ik veel meer zag dan hun) dat ik meer zie door mijn A.S.
Had ik geen A.S. dan had ik niet mijn ratio hoeven te wenden tot het behelpen met het aanpassen aan de menigte en was ik waarschijnlijk alleen maar bezig met normaal sociaal te zijn en over de wetenschappen te denken.
Eens.quote:Bewust zijn, zoals ik bedoelde, was het constante gevoel dat je toch anders bent dan de rest. niet de oprechtheid of echtheid van iemands psyche. iemand met A.S. of autisme is directer, eerlijker, oprechter naar mijn weten.
Ik zit hier ergens tussen in.quote:De ene groep autisten willen graag met andere mensen omgaan (ik bedoel grotere groepen, uitgaan etc.) dus sociaal meedraaien
Deze groep is vaak zich bewust ervan dat ze anders zijn en proberen mbv ratio zich aan te passen.
De andere groep zijn liever op zichzelf en maar met een paar mensen (familie, partner, de collega, 0-2 vrienden).
Ze hebben niet het gevoel dat ze moeten aanpassen, meestal zijn ze erg stil/rustig op gelegenheden waar ze met veel mensen zijn, werken zeer graag op zichzelf, lezen veel of computeren etc.
Dit is de groep waar de samenleving het meeste moeite mee hebben, omdat de brug tussen de 2 werelden het minst overbrugt wordt.
Och ik voldoe aan al die eisen van Asperger... Alleen het leuke is dat je er totaal geen problemen mee hebt eigenlijk. Het is gewoon een persoonlijkheid, net zoals iedere andere persoonlijkheid gedianoseerd kan worden als een ziekte. Zo denken vrouwen over het algemeen veel in relaties en mannen meer met logica, zijn allemaal ziektes! net als Asperger
Vreemd zijn is niet slechtquote:Op woensdag 22 juni 2005 20:49 schreef Weirdsels het volgende:
Och ik voldoe aan al die eisen van Asperger... Alleen het leuke is dat je er totaal geen problemen mee hebt eigenlijk. Het is gewoon een persoonlijkheid, net zoals iedere andere persoonlijkheid gedianoseerd kan worden als een ziekte. Zo denken vrouwen over het algemeen veel in relaties en mannen meer met logica, zijn allemaal ziektes! net als Asperger
Iedereen is wel eens geil....quote:Ook kan ik korte tijd laaiend enthousiast zijn over iets en me helemaal daarop focussen, terwijl ik er net zo plotseling weer genoeg van kan hebben.
De ene heeft Asperger de ander heeft anorexia de ander heeft depressies.
Maar als ik mocht kiezen laat mij dan maar een autistische asperger zijn, heb er totaal geen problemen mee gehad in mijn leven, of anderen ook geen problemen met mij hebben gehad weet ik niet.
Maar je merkt het ook niet aan mij, misschien wel dat ik iets introverter ben soms dan een gemiddeld mens, maar dat kunnen niet-Aspergers ook zijn.
Maar als ik mocht kiezen laat mij dan maar een autistische asperger zijn, heb er totaal geen problemen mee gehad in mijn leven, of anderen ook geen problemen met mij hebben gehad weet ik niet.
Maar je merkt het ook niet aan mij, misschien wel dat ik iets introverter ben soms dan een gemiddeld mens, maar dat kunnen niet-Aspergers ook zijn.
D'r is ook zoiets als lands-aard. Zweden en Noorwegers staan er ook om bekend dat 't nou niet de meest extraverte personen zijn. Nederland lijkt, ondanks z'n amerikaanse fixatie en z'n duitse afhankelijkheid, eigenlijk toch veel meer op de scandinavische landen dan we eigenlijk beseffen. En niemand die 't raar vindt dat zweden wat stiller zijn dan andere mensen, want tjsa, zo zijn zweden nu eenmaal?quote:Op woensdag 22 juni 2005 23:24 schreef Ixnay het volgende:
Maar je merkt het ook niet aan mij, misschien wel dat ik iets introverter ben soms dan een gemiddeld mens, maar dat kunnen niet-Aspergers ook zijn.
Maar als je alleen bepaalde tijdschriften en TV-zenders volgt, dan zou je denken dat extraverte amerikaanse lookalikes de norm zijn in dit polderlandje. Als je dat allemaal voor zoete koek slikt dan krijg je echt een totaal verkeerd beeld van wat 'normaal' is. Het gros van de nederlanders is stugger en horkeriger dan je denkt
Komop: We gaan 90% van alle zweden toch ook niet voorzien van het label 'asperger', omdat ze niet net zo schreeuwerig en plakkerig zijn als de eerste de beste RTL4-presentator?
Dit is nogal een gevoelig onderwerp. Maar het syndroom van Asperger is een aan autisme verwante stoornissen. Ik vind het al een hele vooruitgang dat je zelf kan zien waar je sterke en zwakke kanten liggen. Het is zo dat mensen met een autistisch 'karakter' zeer veel stuctuur moeten hebben in het dagelijkse leven, als je dit probeert te krijgen in je thiussituatie zul je veel minder prikkelingen ervaren. Je zult je zelf natuurlijk ook al veel informatie hebben opgezocht en je zult er achter zijn gekomen dat mensen met Asperger vaak een specifieke aandacht voor een bepaald onderwerp hebben, dit kan zeer functioneel zijn binnen jou komende baan. En met het leggen van sociaal contact is het heel normaal dat je daar moeite mee hebt. Omdat je door de Asperger moeite hebt met het herkennen van de basisemoties bij andere mensen, ze kunnen je dus anders interpreteren. Ik wens je heel veel succes en probeer je niet te druk te maken. Praat er met je ouders eens over en probeer tot een oplossing te komen.
Als je vragen hebt zie k je topic wel!
grtz
Als je vragen hebt zie k je topic wel!
grtz
Weer iemand die TS al helemaal in de asperger/autisme hoek drukt, terwijl dit alleen maar iets is wat door een kennis van de ouders van TS wordt beweerd. Hoezo iemand iets aanpraten?quote:
Met dit soort dingen gaan mensen zich dan ineens heel erg focussen op de symptomen. Je kunt het beste gewoon denken: 'Ik ben nou eenmaal ik.'
Niemand is hetzelfde. Iedereen heeft wel van die trekjes en als er echt iets aan het handje is, dan nóg moet je je niet druk maken. Autisme is niet het einde van de wereld en je kunt ermee leven. Er verandert niets, je leert gewoon iets over jezelf. Je bent niet gestoord en niet minderwaardig. Schuif niet alles op het 'aspergersyndroom'. Het hoort bij jou en bij oh-zoveel andere mensen.
Jij bent nog steeds jij.
Niemand is hetzelfde. Iedereen heeft wel van die trekjes en als er echt iets aan het handje is, dan nóg moet je je niet druk maken. Autisme is niet het einde van de wereld en je kunt ermee leven. Er verandert niets, je leert gewoon iets over jezelf. Je bent niet gestoord en niet minderwaardig. Schuif niet alles op het 'aspergersyndroom'. Het hoort bij jou en bij oh-zoveel andere mensen.
Jij bent nog steeds jij.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Ik zou maar niet al te hard roepen dat je Asperger hebt. De rechtse usertjes hier gaan je dan namelijk identificeren met Volkert van der G.
En zo is het.quote:Op donderdag 30 juni 2005 15:58 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Met dit soort dingen gaan mensen zich dan ineens heel erg focussen op de symptomen. Je kunt het beste gewoon denken: 'Ik ben nou eenmaal ik.'
Niemand is hetzelfde. Iedereen heeft wel van die trekjes en als er echt iets aan het handje is, dan nóg moet je je niet druk maken. Autisme is niet het einde van de wereld en je kunt ermee leven. Er verandert niets, je leert gewoon iets over jezelf. Je bent niet gestoord en niet minderwaardig. Schuif niet alles op het 'aspergersyndroom'. Het hoort bij jou en bij oh-zoveel andere mensen.
Jij bent nog steeds jij.
|
|
