R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Gisteren vroeg mijn vader me om voor hem even zijn mail te checken en evt uit te draaien (hij is zelf niet zo handig met pc's) en toen vond ik een mailtje van een kennis van hem. Die kennis stuurde hem informatie over Asperger op, omdat 'er herkenbare aspecten in zitten die van toepassing zouden kunnen zijn op jullie dochter' (ik dus). Ik schrok een beetje, omdat er ook in stond dat mijn ouders zich maar niet teveel van mij moesten aantrekken, omdat ik, als ik inderdaad zou lijden aan Asperger, geen inzicht zou hebben in sociale relaties en andermans gevoelens. Met andere woorden: ik zou niet meer serieus genomen worden, want nu zou alle (harde) kritiek die ik op mijn ouders uit teruggevoerd kunnen worden op mijn psychische gesteldheid
Maar dat even terzijde. Ik heb die papieren even doorgelezen en ik zag er toch wel wat bekende aspecten in. Ik ben echter heel voorzichtig met het stellen van een diagnose, omdat ik ten eerste al zo véél diagnoses heb aangehoord van psychiaters en ik ten tweede mezelf liever geen labeltje wil opplakken, omdat dat m.i. resulteert in excuusgedrag ("Tja ik heb Asperger, dus ik kan er niets aan doen"). Maar zoals gezegd, dat neemt niet weg dat één en ander mij bekend voor kwam. Ik heb moeite met het opbouwen van sociale relaties. Ik heb bij God geen idee wat sociale conventies zijn. Gelukkig studeer ik Nederlands en heb ik geleerd hoe je met anderen moet communiceren (is die studie toch nog ergens goed voor ). Communiceren is niet iets wat mij gemakkelijk en vanzelfsprekend af gaat. Ik construeer mijn interactie met anderen nauwkeurig en ik moet bewust reflecteren op sociale conventies. Verder heb ik over het algemeen moeite met oogcontact en andere non-verbale handelingen, waardoor ik vaak nerveus over kom (ben ik ook wel eens op aangesproken).
Ook kan ik korte tijd laaiend enthousiast zijn over iets en me helemaal daarop focussen, terwijl ik er net zo plotseling weer genoeg van kan hebben. Hierdoor krijgen mensen moeilijk hoogte van mij. Er is al een vriendschap op stukgelopen in het verleden. Men kon mij niet bijhouden qua interesses. Wanneer ik iemand er helemaal in had meegesleurd, was ik alweer met wat anders bezig.
Verder schijn ik nogal hard te kunnen zijn tegen mensen. Ik erken dat ik in het verleden dingen heb gedaan waar ik niet zo trots op ben en waar ik gevoelens mee gekwetst heb, zonder me daarvan bewust te zijn, maar het komt zo hard over... net alsof je geen hart hebt en net alsof je je totaal niet in andermans psyche kunt inleven.
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die Asperger hebben en hoe ze daarmee om gaan?
Ik ben overigens niet van plan om (weer) naar een psychiater te gaan. Ben er 7 jaar geweest en als ik het syndroom zou hebben, hebben ze genoeg tijd gehad om die diagnose te stellen Bovendien kan ik er prima mee leven
Alleen dan het idee dat ik niet meer serieus genomen zou worden... dat stuit me wel tegen de borst
Maar dat even terzijde. Ik heb die papieren even doorgelezen en ik zag er toch wel wat bekende aspecten in. Ik ben echter heel voorzichtig met het stellen van een diagnose, omdat ik ten eerste al zo véél diagnoses heb aangehoord van psychiaters en ik ten tweede mezelf liever geen labeltje wil opplakken, omdat dat m.i. resulteert in excuusgedrag ("Tja ik heb Asperger, dus ik kan er niets aan doen"). Maar zoals gezegd, dat neemt niet weg dat één en ander mij bekend voor kwam. Ik heb moeite met het opbouwen van sociale relaties. Ik heb bij God geen idee wat sociale conventies zijn. Gelukkig studeer ik Nederlands en heb ik geleerd hoe je met anderen moet communiceren (is die studie toch nog ergens goed voor ). Communiceren is niet iets wat mij gemakkelijk en vanzelfsprekend af gaat. Ik construeer mijn interactie met anderen nauwkeurig en ik moet bewust reflecteren op sociale conventies. Verder heb ik over het algemeen moeite met oogcontact en andere non-verbale handelingen, waardoor ik vaak nerveus over kom (ben ik ook wel eens op aangesproken).
(is die studie toch nog ergens goed voor 
). Communiceren is niet iets wat mij gemakkelijk en vanzelfsprekend af gaat. Ik construeer mijn interactie met anderen nauwkeurig en ik moet bewust reflecteren op sociale conventies. Verder heb ik over het algemeen moeite met oogcontact en andere non-verbale handelingen, waardoor ik vaak nerveus over kom (ben ik ook wel eens op aangesproken).Ook kan ik korte tijd laaiend enthousiast zijn over iets en me helemaal daarop focussen, terwijl ik er net zo plotseling weer genoeg van kan hebben. Hierdoor krijgen mensen moeilijk hoogte van mij. Er is al een vriendschap op stukgelopen in het verleden. Men kon mij niet bijhouden qua interesses. Wanneer ik iemand er helemaal in had meegesleurd, was ik alweer met wat anders bezig.
Verder schijn ik nogal hard te kunnen zijn tegen mensen. Ik erken dat ik in het verleden dingen heb gedaan waar ik niet zo trots op ben en waar ik gevoelens mee gekwetst heb, zonder me daarvan bewust te zijn, maar het komt zo hard over... net alsof je geen hart hebt en net alsof je je totaal niet in andermans psyche kunt inleven.
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die Asperger hebben en hoe ze daarmee om gaan?
Ik ben overigens niet van plan om (weer) naar een psychiater te gaan. Ben er 7 jaar geweest en als ik het syndroom zou hebben, hebben ze genoeg tijd gehad om die diagnose te stellen Bovendien kan ik er prima mee leven
Bovendien kan ik er prima mee leven Alleen dan het idee dat ik niet meer serieus genomen zou worden... dat stuit me wel tegen de borst
Niet meer actief op Fok!
Op basis hiervan lijkt me sterk dat je het hebt. Uit je verhaal blijkt dat je zelf eigenlijk niet echt specifieke problemen hebt. Met communicatie zeg je wat problemen te hebben, maar ook dat hoeft niet door iets als Asperger te komen, maar kan iets zijn wat (nog) iets minder is ontwikkeld. Uit je verhaal lijkt het alsof je er zelf geen last van hebt, en vaak is het bij psychische stoornissen toch zo dat het belangrijkste kenmerk is dat je er zelf door gehinderd wordt..quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Ik ben overigens niet van plan om (weer) naar een psychiater te gaan. Ben er 7 jaar geweest en als ik het syndroom zou hebben, hebben ze genoeg tijd gehad om die diagnose te stellen Bovendien kan ik er prima mee leven
Alleen dan het idee dat ik niet meer serieus genomen zou worden... dat stuit me wel tegen de borst
Tegenwoordig is het in om snel iets toe te wijzen aan een psychische stoornis. Zo zijn er ook mensen die menen dat ik absoluut autistisch ben omdat ik symptomen er van vertoon.
Hebben je ouders het ooit met jouzelf gehad over Asperger of Autisme, of een andere psychische stoornis? Zonee, heb je ze al geconfronteerd met wat je nu weet?
Dit is echt schandalig. Zeg onmiddellijk tegen je ouders dat je dat gelezen hebt en vraag om uitleg. Ik vind het echt van de zotte dat hij daarover geïnformeerd heeft buiten jouw weten om. Hier moeten ze met jou over praten en jou op de hoogte stellen als ze anderen vragen om meer informatie of hulp.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Gisteren vroeg mijn vader me om voor hem even zijn mail te checken en evt uit te draaien (hij is zelf niet zo handig met pc's) en toen vond ik een mailtje van een kennis van hem. Die kennis stuurde hem informatie over Asperger op, omdat 'er herkenbare aspecten in zitten die van toepassing zouden kunnen zijn op jullie dochter' (ik dus). Ik schrok een beetje, omdat er ook in stond dat mijn ouders zich maar niet teveel van mij moesten aantrekken, omdat ik, als ik inderdaad zou lijden aan Asperger, geen inzicht zou hebben in sociale relaties en andermans gevoelens. Met andere woorden: ik zou niet meer serieus genomen worden, want nu zou alle (harde) kritiek die ik op mijn ouders uit teruggevoerd kunnen worden op mijn psychische gesteldheid
Dit is echt schandalig. Zeg onmiddellijk tegen je ouders dat je dat gelezen hebt en vraag om uitleg. Ik vind het echt van de zotte dat hij daarover geïnformeerd heeft buiten jouw weten om. Hier moeten ze met jou over praten en jou op de hoogte stellen als ze anderen vragen om meer informatie of hulp.Verder interpreteer ik de term 'psychische gesteldheid' als een tijdelijke afwijking van je normale gedrag. Asperger is niet tijdelijk; als je het hebt, heb je het je hele leven lang, al zal je er niet altijd even veel last van hebben en heeft het ook zeker voordelen.
Je zou het inderdaad kunnen hebben, maar een officiële diagnose moet je altijd laten stellen door een psycholoog/psychiater. Daarna volgt een behandeling als jij meent problemen te ondervinden door Asperger (mits je het hebt). Het kan zijn dat je graag wil leren enkele vaardigheden te beheersen die je tot nu toe nog niet beheerst; een psychiater (mits voldoende bekend met Asperger) is uitermate geschikt om je nieuw inzicht te bieden in situaties waardoor je zelf die vaardigheden leert op te bouwen.
Probeer deze eens. http://www.pasnederland.nl/autisme/diagnoses/tests/checklist.php
Ik scoor zelf 50 van de 62 punten op die lijst Als je denkt over voldoende zelfkennis te beschikken en niet denkt te schrikken door de constateringen van anderen kan je de lijst ook voorleggen aan familie en vrienden door te kijken hoeveel en welke zij er bij je vinden passen. Het kan zijn dat zij makkelijk kenmerken zullen aanwijzen die je zelf helemaal niet bij je vindt passen en daar kan je je behoorlijk onzeker door gaan voelen.
Het allerbelangrijkste nu is communicatie. Ik raad aan dat je in ieder geval nog een afspraak maakt met een psychiater, want Asperger is makkelijk om over het hoofd te zien. Probeer in contact te komen met een 'ervaringsdeskundige', desnoods iemand die is gespecialiseerd in autisme/Asperger, daar heb je het meeste aan. Verder moet je, zeker als de psychiater je heeft gediagnosticeerd met Asperger, daar met vrienden over praten. Dat levert meer begrip op en de mogelijkheid om gedrag wat op hen raar overkomt te kunnen verklaren. Zo raak je minder snel vrienden kwijt
Mijn verhaal heb ik al enkele keren gedaan op dit forum. Als je benieuwd bent, kan je mijn postgeschiedenis bekijken
Ik denk dat dit echter alleen verstandig is wanneer TS ergens last van heeft. Als TS er geen last van heeft, heeft ze niets aan een psychiater.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:19 schreef Black_Tulip het volgende:
Ik raad aan dat je in ieder geval nog een afspraak maakt met een psychiater, want Asperger is makkelijk om over het hoofd te zien.
Dit lijkt triviaal, maar toch is het belangrijk om te benadrukken: Asperger is geen stoornis, maar een afwijking. Het is prima mogelijk om het te hebben en te menen dat je er geen last van hebt. Ik denk dat ze voldoende zelfvertrouwen en zelfkennis heeft om sterk in haar schoenen te kunnen staan, ongeacht of ze het heeft of niet Dat is heel mooi, want heel veel mensen met Asperger kunnen niet hetzelfde zeggen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:10 schreef Alicey het volgende:
Uit je verhaal lijkt het alsof je er zelf geen last van hebt, en vaak is het bij psychische stoornissen toch zo dat het belangrijkste kenmerk is dat je er zelf door gehinderd wordt..
Het punt wat ik wil maken is meer dat het weinig zinvol is om een psycholoog of psychiater te bezoeken wanneer je nergens last van hebt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:23 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dit lijkt triviaal, maar toch is het belangrijk om te benadrukken: Asperger is geen stoornis, maar een afwijking. Het is prima mogelijk om het te hebben en te menen dat je er geen last van hebt. Ik denk dat ze voldoende zelfvertrouwen en zelfkennis heeft om sterk in haar schoenen te kunnen staan, ongeacht of ze het heeft of niet
Eens met Alicey.
Raar eigenlijk dat je vader je vraagt zijn mail te checken terwijl hij dus blijkbaar via mail correspondeert over jouw eventuele Asperger.
Neem tenminste aan dat die kennis van je vader out of the blue die info opstuurde.
Raar eigenlijk dat je vader je vraagt zijn mail te checken terwijl hij dus blijkbaar via mail correspondeert over jouw eventuele Asperger.
Neem tenminste aan dat die kennis van je vader out of the blue die info opstuurde.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik ben ook gediagnostiseert (noem je dan zo?) met Asperger, en heb een paar jaar met een kinderpsycholoog/psychiater gepraat. Dat lucht erg op kan ik je vertellen.
De meeste autisten over het algemeen hebben volgens mij ook een hoger IQ, wat bij mij is getest, ik bleek inderdaad hoger te liggen.
En dan niet met schoolwerk ofzo, maar juist met communicatie (wat dus juist moeilijk zou moeten gaan bij Aspergers). Dus in weze overstemt mijn intelligentie mijn iets mindere sociale vaardigheden.
Maarja, ik heb er nauwelijks last van, en Asperger is eigenlijk alleen maar een positief ding in mijn ogen, of ik er ook nog positief tegenaan had gekeken als ik het zelf niet had weet ik niet.
Ik las laatst ook nog een artikel dat Van Gogh en Eintein nog nog tientallen van dat soort grootheden in de geschiedenis het ook allemaal hadden, en dat de wetenschap er tegenaankeek als "de nieuwe mens" ipv "de achtergestelde mens".
Ik ben ook creatiever dan anderen, en aspergers schijnen ook beter codes te kunnen oncijferen en veranderen, (het schrijven van een computerprogramma kon ik al toen ik 7 was bijvoorbeeld).
Ik zie alleen wel dat het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is, ik loop tegen mensen aan die graag de leiding willen hebben de laatste tijd, en dat resulteerd in onmacht, iets waar ik echt van kan flippen.
Ik zit er aan te denken om weer 's naar de psycholoog of psychiater te gaan, omdat sommige situaties nogsteeds resulteren in jankbuien van uren, en zelfsmoordneigingen omdat ik dus de laatste tijd NIKS meer in de hand heb, en ik niet de vaardigheden heb om het terug te stellen.
Ik vind het erg lastig om uit m'n woorden te komen, maar dit is in iig mijn visie op het geheel, en die kinderpsycholoog heeft me echt gewoon een heel eind opweg geholpen.
Vragen beantwoord ik graag natuurlijk.
De meeste autisten over het algemeen hebben volgens mij ook een hoger IQ, wat bij mij is getest, ik bleek inderdaad hoger te liggen.
En dan niet met schoolwerk ofzo, maar juist met communicatie (wat dus juist moeilijk zou moeten gaan bij Aspergers). Dus in weze overstemt mijn intelligentie mijn iets mindere sociale vaardigheden.
Maarja, ik heb er nauwelijks last van, en Asperger is eigenlijk alleen maar een positief ding in mijn ogen, of ik er ook nog positief tegenaan had gekeken als ik het zelf niet had weet ik niet.
Ik las laatst ook nog een artikel dat Van Gogh en Eintein nog nog tientallen van dat soort grootheden in de geschiedenis het ook allemaal hadden, en dat de wetenschap er tegenaankeek als "de nieuwe mens" ipv "de achtergestelde mens".
Ik ben ook creatiever dan anderen, en aspergers schijnen ook beter codes te kunnen oncijferen en veranderen, (het schrijven van een computerprogramma kon ik al toen ik 7 was bijvoorbeeld).
Ik zie alleen wel dat het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is, ik loop tegen mensen aan die graag de leiding willen hebben de laatste tijd, en dat resulteerd in onmacht, iets waar ik echt van kan flippen.
Ik zit er aan te denken om weer 's naar de psycholoog of psychiater te gaan, omdat sommige situaties nogsteeds resulteren in jankbuien van uren, en zelfsmoordneigingen omdat ik dus de laatste tijd NIKS meer in de hand heb, en ik niet de vaardigheden heb om het terug te stellen.
Ik vind het erg lastig om uit m'n woorden te komen, maar dit is in iig mijn visie op het geheel, en die kinderpsycholoog heeft me echt gewoon een heel eind opweg geholpen.
Vragen beantwoord ik graag natuurlijk.
Uit haar OP maak ik op dat mensen haar vaak niet begrijpen en dat ze daardoor een keer een vriendschap is kwijtgeraakt. Een diagnose en de training die je krijgt in een behandeling om te kunnen begrijpen hoe je brein werkt, wat er anders aan is vergeleken met de manier waarop een 'normaal' brein werkt en hoe je dat kunt uitleggen aan anderen levert meer begrip op en dat maakt het leven makkelijker.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:22 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ik denk dat dit echter alleen verstandig is wanneer TS ergens last van heeft. Als TS er geen last van heeft, heeft ze niets aan een psychiater.
Ik maak uit de OP vooral op dat TS zichzelf heeft leren kennen, en beter heeft geleerd met mensen om te gaan. Maar het zou kunnen dat ik e.e.a. verkeerd interpreteer.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:26 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Uit haar OP maak ik op dat mensen haar vaak niet begrijpen en dat ze daardoor een keer een vriendschap is kwijtgeraakt. Een diagnose en de training die je krijgt in een behandeling om te kunnen begrijpen hoe je brein werkt, wat er anders aan is vergeleken met de manier waarop een 'normaal' brein werkt en hoe je dat kunt uitleggen aan anderen levert meer begrip op en dat maakt het leven makkelijker.
Wanneer er sprake is van een psychische stoornis of afwijking helpt het inderdaad als je precies kunt uitleggen waar het verschil in zit en hoe je bepaalde gebeurtenissen ervaart. Ook op dat punt lijkt het echter alsof TS redelijk sterk is in zelf-analyse.
Zou je hier over willen uitwijden? Gaat het er om dat die mensen het beter menen te weten en in jouw ogen foute beslissingen maken, zitten ze jouw vrijheid in de weg, begrijpen ze jouw ideeen niet, of ... ?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:26 schreef Bot13 het volgende:
Ik zie alleen wel dat het niet alleen maar rozengeur en manenschijn is, ik loop tegen mensen aan die graag de leiding willen hebben de laatste tijd, en dat resulteerd in onmacht, iets waar ik echt van kan flippen.
Heb je enig idee wat er is veranderd waardoor het nu opeens niet meer lijkt te lukken?quote:Ik zit er aan te denken om weer 's naar de psycholoog of psychiater te gaan, omdat sommige situaties nogsteeds resulteren in jankbuien van uren, en zelfsmoordneigingen omdat ik dus de laatste tijd NIKS meer in de hand heb, en ik niet de vaardigheden heb om het terug te stellen.
Als mensen gaan studeren voor arts denken ze ook dat ze allerlei enge ziektes hebben. Leg een horoscoop neer voor aan iemand als karakterbeschrijving en de meeste mensen zullen het er mee eens zijn. Je herkent altijd wel wat.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Ik heb die papieren even doorgelezen en ik zag er toch wel wat bekende aspecten in.
Wat ik steeds vaker zie is dat 'lastige' mensen, dat wil zeggen alle mensen die het niet met je eens zijn, worden 'gediagnosticeerd' met een internettestje als asperger, autist of schizofreen. Dit is daar weer een mooi voorbeeld van. En in plaats van een discussie over al of niet asperger en hoe dat eruitziet ( ) zou je veel beter een discussie kunnen voeren over waarom alle mensen makke schapen zouden moeten zijn.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:23 schreef Black_tulip het volgende:
Dit lijkt triviaal, maar toch is het belangrijk om te benadrukken: Asperger is geen stoornis, maar een afwijking.
) zou je veel beter een discussie kunnen voeren over waarom alle mensen makke schapen zouden moeten zijn.
Ik denk dat je wel gelijk hebt hoor. Maar misschien wil zij beter kunnen uitleggen aan anderen hoe zij zich gedraagt. Misschien ook niet Alles kan altijd beterquote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:32 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ik maak uit de OP vooral op dat TS zichzelf heeft leren kennen, en beter heeft geleerd met mensen om te gaan. Maar het zou kunnen dat ik e.e.a. verkeerd interpreteer.
Dat merkte ik ook jaquote:Wanneer er sprake is van een psychische stoornis of afwijking helpt het inderdaad als je precies kunt uitleggen waar het verschil in zit en hoe je bepaalde gebeurtenissen ervaart. Ook op dat punt lijkt het echter alsof TS redelijk sterk is in zelf-analyse.
Ja, min of meer. Bij mij weten ze niet wat het is, waarschijnlijk een combinatie van Asperger, PDD-NOS en HFA. En met de term "hoogsensitief" is ook een keer gegooid. Maar ik heb er niet bewust last van. Ik herken uiteraard wel aspecten van de diagnoses maar daar houdt het voor mij ook op. Het is net als een horoscoop lezen, er is altijd wel íets wat op jou slaat. .quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
Ik vroeg me af of er hier mensen zijn die Asperger hebben en hoe ze daarmee om gaan?
.En over dat serieus genomen worden; ik merk dat mijn moeder niet meer zoveel aandacht schenkt aan wat ik zeg. Dit sinds de eerste diagnose een aantal jaren terug. Mijn vader niet, daar is het juist andersom.
Wasda?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:42 schreef Viperdesign het volgende:
HFA.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Van Gogh zou borderline gehad hebben.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:26 schreef Bot13 het volgende:
Ik las laatst ook nog een artikel dat Van Gogh en Eintein nog nog tientallen van dat soort grootheden in de geschiedenis het ook allemaal hadden,
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is misschien nog het vervelendste. Mensen plaatsen een afwijking of stoornis meteen in het kader "Oh, dan moet je die persoon niet al te serieus nemen", of mensen menen dat zij dan minder respect behoeven te uiten. Dat is iets wat ik zelf ook soms merk als aan het licht komt wat ik "mankeer"..quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:42 schreef Viperdesign het volgende:
En over dat serieus genomen worden; ik merk dat mijn moeder niet meer zoveel aandacht schenkt aan wat ik zeg. Dit sinds de eerste diagnose een aantal jaren terug. Mijn vader niet, daar is het juist andersom.
High Functioning Autism / Hoger Functionerend Autisme.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:46 schreef Moonah het volgende:
Wasda?
Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom je zo fel reageert. Ten eerste heb ik geloof ik duidelijk genoeg gezegd dat je voor een echte diagnose het oordeel nodig hebt van een psychiater. Die lijst die ik echter heb gepost geeft mijns inziens een goede indruk. Als je daar hoog op scoort, kan je aannemen dat je met hoge waarschijnlijkheid Asperger hebt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:37 schreef joshus_cat het volgende:
Wat ik steeds vaker zie is dat 'lastige' mensen, dat wil zeggen alle mensen die het niet met je eens zijn, worden 'gediagnosticeerd' met een internettestje als asperger, autist of schizofreen. Dit is daar weer een mooi voorbeeld van. En in plaats van een discussie over al of niet asperger en hoe dat eruitziet ( ) zou je veel beter een discussie kunnen voeren over waarom alle mensen makke schapen zouden moeten zijn.
En dat met die makke schapen begrijp ik ook niet. Ik ben zeker geen mak schaap en ik denk de TS ook niet Dus ik begrijp niet waar je naartoe wil.
Ik vind het niet erg, als dit voor haar de beste manier is om ermee om te gaan; so be it.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:48 schreef Alicey het volgende:
Dat is misschien nog het vervelendste. Mensen plaatsen een afwijking of stoornis meteen in het kader "Oh, dan moet je die persoon niet al te serieus nemen", of mensen menen dat zij dan minder respect behoeven te uiten. Dat is iets wat ik zelf ook soms merk als aan het licht komt wat ik "mankeer"..
Dat lijkt me vreselijk. Gelukkig ben ik dat nooit tegengekomen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:48 schreef Alicey het volgende:
[..]
Dat is misschien nog het vervelendste. Mensen plaatsen een afwijking of stoornis meteen in het kader "Oh, dan moet je die persoon niet al te serieus nemen", of mensen menen dat zij dan minder respect behoeven te uiten.
Dan ook maar een OT reactie...
Ik kan me voorstellen dat ouders 'op zoek' gaan als hun dochter 'iets mankeert'. Maar ik vind niet dat je conclusies kunt trekken uit een lijst symptomen. Een diagnose volgt toch nog altijd uit een onderzoek.
Alicey, je zegt dat TS overkomt als iemand met een goed introspectief vermogen. Toch heeft bijna iedereen blinde vlekken mbt zijn eigen gedrag. Maar ik ben het met je eens, als zij geen problemen ervaart, waarom dan naar een psych.
Ik kan me voorstellen dat ouders 'op zoek' gaan als hun dochter 'iets mankeert'. Maar ik vind niet dat je conclusies kunt trekken uit een lijst symptomen. Een diagnose volgt toch nog altijd uit een onderzoek.
Alicey, je zegt dat TS overkomt als iemand met een goed introspectief vermogen. Toch heeft bijna iedereen blinde vlekken mbt zijn eigen gedrag. Maar ik ben het met je eens, als zij geen problemen ervaart, waarom dan naar een psych.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Mensen die belangrijk voor iemand zijn doen dat meestal niet, omdat die verder kijken dan labels en etiketjes.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:49 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat lijkt me vreselijk. Gelukkig ben ik dat nooit tegengekomen.
Inderdaad, en bijna elke afwijking kun je wel overeenkomende symptomen in vinden. Is het niet heerlijk, die diversiteit tussen mensen?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:50 schreef Moonah het volgende:
Dan ook maar een OT reactie...
Ik kan me voorstellen dat ouders 'op zoek' gaan als hun dochter 'iets mankeert'. Maar ik vind niet dat je conclusies kunt trekken uit een lijst symptomen. Een diagnose volgt toch nog altijd uit een onderzoek.
Juist, iedereen heeft die, dus dat op zichzelf zegt weinig. Overigens krijg je ook met de jaren steeds meer inzicht in je eigen gedrag. Ikzelf wel, althans..quote:Alicey, je zegt dat TS overkomt als iemand met een goed introspectief vermogen. Toch heeft bijna iedereen blinde vlekken mbt zijn eigen gedrag.
|
|
