R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Natuurlijk moeten die ouders zich laten informeren, maar ik vind het bijzonder kwalijk dat hij zijn dochter daarvan niet op de hoogte heeft gesteld. Het allerbelangrijkste vind ik communicatie en begrip, juist als het gaat om het vermoeden dat zijn dochter Asperger heeft. Communicatie en begrip ontbreekt hier, helaas. Bovendien is de TS volwassene en blijkt ze genoeg zelfvertrouwen, zelfkennis en verstand te hebben om haar eigen boontjes te kunnen doppen. Die betuttelende houding van haar vader is echt niet nodig.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:46 schreef Roönaän het volgende:
[..]
Wat een onzin. Zie je vader al aankomen? "Schat ik denk dat je misschien asperger hebt, maar omdat ik niet daarna wilde informeren zonder het op jouw bord te gooien, weet ik eigenlijk niet wat het is, en of het wel van toepassing is"
Het is een ouders goed recht om zichzelf te informeren. Ik denk dat het zelfs een plicht als ouders is om jezelf voor te lichten voordat je voorbarige conclusies trekt of laat trekken over "de gestelheid" van je kinderen.
Heb zelden zo'n onzin gelezen...quote:Op zaterdag 18 juni 2005 11:00 schreef Viking84 het volgende:
als ik inderdaad zou lijden aan Asperger, geen inzicht zou hebben in sociale relaties en andermans gevoelens.
Het kan best zijn dat je Asperger hebt, komt meer voor dan je denkt. De meesten weten niet eens dat ze het hebben.
Maar in de context van de TS wordt Asperger wel degelijk gebruikt om iemand te ontmenselijken. Snap dat dan!quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:06 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Dat is niet waar. Er staan inderdaad een aantal hele normale eigenschappen tussen, maar dat geeft gelijk een beeld van hoe 'afwijkend' mensen met Asperger zijn. Het zijn geen aliens, het zijn mensen.
Ik bedoel dit serieus. D'r zijn zat incompetente mensen op de wereld die niets kunnen behalve het spelen van psychologische spelletjes, en daarmee andere mensen hun wil proberen op te leggen. Voor die mensen is het heel simpel: Als je je zin kan krijgen door iemand uit te maken voor asperger en een heel behandeltraject in te sturen, dan doe je dat gewoon. Degenen die echt goed zijn in dit soort spelletjes doen ook nog alsof zoiets in het belang is van de 'asperger'.quote:Bedoel je dit serieus of probeer je me uit te lokken?
Voor sommigen een beetje te, omdat ze het niet altijd eens zijn met wat 'de baas' zegt (en dat kan een echte chef zijn, maar ook iemands vader/moeder). En het niet eens zijn met de baas moet gestraft worden. 't is een belachelijk wereldbeeld, maar wel een wereldbeeld waar zat mensen mee rondlopen.quote:Ze zijn uitstekend wilsbekwaam.
Tsk. Ga eens een paar jaar werken en kijk dan nog maar eens een keer of je 't met me oneens bentquote:Ga jij je schamen, je hebt echt geen idee waar je over praat
'de waarheid'? Zelfgekozen slachtofferschap?quote:Omdat ik uit ervaring kan concluderen dat het geen onzin is en omdat het mij als persoon enorm heeft geholpen om de waarheid te accepteren.
Aspergers vertonen echter inderdaad vaak een gebrek aan inzicht in sociale relaties en de gevoelens van anderen. Dat wil niet zeggen dat ze volledig onbekwaam zijn en velen beschikken ook over het vermogen om het te leren, maar ze zijn er gewoon minder goed in.quote:
We zij al jaren met hem bezig geweest en hebben vrij veel energie in hem gestoken. Als je ruim 10 jaar met hem bezig bent heb je het op een gegeven moment wel gehad. Ik dacht eerst dat hij erg gemakzuchtig en gewoon moeilijk in de omgang was. Maar de punten die Viking opsomde kwamen mij en mijn omgeving wel heel bekend voor. Ik heb het ook andere mensen, waaronder mijn ouders, laten lezen en gevraagd aan wie hen dat deed denken. Allen zeiden meteen de naam van mijn broer. Ik wil niet meteen beweren dat hij het ook daadwerkelijk heeft maar misschien dat we er iets mee kunnen. Uiteraard met medeweten van mijn broer. En niet alleen voor ons, maar zeer zeker voor zich zelf, want we weten dat hij regelmatig niet lekker in zijn vel zit.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:09 schreef MouseOver het volgende:
[..]
Semi-offtopic: het komt ook vaak voor bij mensen zoals je je broer beschrijft dat ze die mooie plannen niet uitvoeren omdat het ze niet lukt om een plan van aanpak te maken. Dus ze beginnen gewoon ergens en raken volledig de draad kwijt. Misschien kun je hem op dat vlak wat motiveren.
Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd.
De ouders tonen inderdaad bar weinig respect voor haar, wat ik ook een slechte zaak vind, maar ik vind het een beetje te ver gaan om te zeggen dat ze ontmenselijkt wordt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:47 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Maar in de context van de TS wordt Asperger wel degelijk gebruikt om iemand te ontmenselijken. Snap dat dan!
Ik heb op Fok meegemaakt dat het lingo inderdaad op die manier gebruikt wordt, om mensen belachelijk te maken (het is onderhand een soort scheldwoord geworden waar gaat dit heen), maar ik trek me er nooit zoveel van aan. Zij hebben geen idee waar ze over praten.quote:Ik bedoel dit serieus. D'r zijn zat incompetente mensen op de wereld die niets kunnen behalve het spelen van psychologische spelletjes, en daarmee andere mensen hun wil proberen op te leggen. Voor die mensen is het heel simpel: Als je je zin kan krijgen door iemand uit te maken voor asperger en een heel behandeltraject in te sturen, dan doe je dat gewoon. Degenen die echt goed zijn in dit soort spelletjes doen ook nog alsof zoiets in het belang is van de 'asperger'.
waar gaat dit heen), maar ik trek me er nooit zoveel van aan. Zij hebben geen idee waar ze over praten.Ik ben ze gelukkig nog niet tegengekomen. Ik zou ze ook mijden als ik ze wel zie.quote:Voor sommigen een beetje te, omdat ze het niet altijd eens zijn met wat 'de baas' zegt (en dat kan een echte chef zijn, maar ook iemands vader/moeder). En het niet eens zijn met de baas moet gestraft worden. 't is een belachelijk wereldbeeld, maar wel een wereldbeeld waar zat mensen mee rondlopen.
Oneens waarmee? Nogmaals, Asperger is geen geestesziekte zoals depressie of schizofrenie. Je hebt wel gelijk dat een autist of Asperger met 'handicaps' kan worden geconfronteerd tijdens werkervaringen en dat dit heel hard kan aankomen. Het is nou eenmaal waar dat een autist/Asperger bepaalde vaardigheden niet aan kan of meer training behoeft dan noodzakelijk wordt geacht om de vaardigheden onder de knie te hebben. Of wil je impliceren dat ik het bestaan van de door jou beschreven mensen ontken? Dat doe ik niet, maar zoals ik al zei, hoop ik ze niet tegen te komen en al helemaal niet in mijn werkomgeving.quote:Tsk. Ga eens een paar jaar werken en kijk dan nog maar eens een keer of je 't met me oneens bent
Nee. Ik heb een tijd lang de diagnose in feite ontkend omdat ik me niet kon identificeren met andere Aspergers en omdat ik vond dat zij zichzelf teveel in een slachtofferrol wentelden. Pas een lange tijd na de behandeling ben ik ben het gaan accepteren toen ik onder ogen zag dat veel van mijn eigenaardigheden, tekortkomingen en talenten als totaalbeeld echt toebehoren aan Asperger. Ik had mezelf al geaccepteerd zoals ik ben en sinds ik het naampje van het beestje ben gaan accepteren is er in feite niets veranderd. Ik ben ook van mening dat als iemand met Asperger zijn gedrag wilt verklaren het helemaal niet noodzakelijk is om het woord te noemen. In sommige gevallen, zoals bij die van de ouders van de TS, is het misschien zelfs beter om het woord Asperger te vermijden omdat het bij sommigen inderdaad de reactie triggert van de ander niet meer serieus nemen.quote:'de waarheid'? Zelfgekozen slachtofferschap?
Ik stel voor dat jullie contact opnemen met een psychiater; die zal jullie het beste kunnen helpen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:59 schreef cheqy het volgende:
[..]
We zij al jaren met hem bezig geweest en hebben vrij veel energie in hem gestoken. Als je ruim 10 jaar met hem bezig bent heb je het op een gegeven moment wel gehad. Ik dacht eerst dat hij erg gemakzuchtig en gewoon moeilijk in de omgang was. Maar de punten die Viking opsomde kwamen mij en mijn omgeving wel heel bekend voor. Ik heb het ook andere mensen, waaronder mijn ouders, laten lezen en gevraagd aan wie hen dat deed denken. Allen zeiden meteen de naam van mijn broer. Ik wil niet meteen beweren dat hij het ook daadwerkelijk heeft maar misschien dat we er iets mee kunnen. Uiteraard met medeweten van mijn broer. En niet alleen voor ons, maar zeer zeker voor zich zelf, want we weten dat hij regelmatig niet lekker in zijn vel zit.
Dat is heel goed, was het motiverende of begeleidende hulp?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:59 schreef cheqy het volgende:
[..]
We zij al jaren met hem bezig geweest en hebben vrij veel energie in hem gestoken. Als je ruim 10 jaar met hem bezig bent heb je het op een gegeven moment wel gehad. Ik dacht eerst dat hij erg gemakzuchtig en gewoon moeilijk in de omgang was. Maar de punten die Viking opsomde kwamen mij en mijn omgeving wel heel bekend voor. Ik heb het ook andere mensen, waaronder mijn ouders, laten lezen en gevraagd aan wie hen dat deed denken. Allen zeiden meteen de naam van mijn broer. Ik wil niet meteen beweren dat hij het ook daadwerkelijk heeft maar misschien dat we er iets mee kunnen. Uiteraard met medeweten van mijn broer. En niet alleen voor ons, maar zeer zeker voor zich zelf, want we weten dat hij regelmatig niet lekker in zijn vel zit.
waar ik naar toe wil is het volgende: ik heb de indruk dat jullie hem voornamelijk in familiekring ondersteund hebben. Ik kan me voorstellen dat je door jarenlange "blootstelling" voornamelijk op de symptomen ipv de oorzaken gericht raakt.
Vampire Romance O+
Hoe wil je de oorzaken behandelen? Ze zijn voor alsnog onbekend, al zijn er veel theorieën over. Mijn psychiater had een theorie die het dichtst in de buurt komt van de theorie in dit topic over het ontbreken van bewegwijzeringsborden.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:17 schreef MouseOver het volgende:
Ik kan me voorstellen dat je door jarenlange "blootstelling" voornamelijk op de symptomen ipv de oorzaken gericht raakt.
Wikipedia beschrijft diezelfde theorie als volgt:
http://en.wikipedia.org/wiki/Asperger_Syndrome , onder "possible causes and origins".quote:The underconnectivity theory indicates a deficiency in the coordination among brain areas. With the aid of functional magnetic resonance imaging (fMRI), it was seen that white matter, which connects various areas of the brain like cables, has abnormalities in people with autism. (For those interested in brain studies, see Neuropsychology.)
The underconnectivity theory holds that autism is a system-wide brain disorder that limits the coordination and integration among brain areas. This theory is parsimonious, in that it explains why autistic people are matured on certain dimensions, such as visual information processing and logical analysis, and yet are socially — and sometimes neuro-physiologically — significantly younger than their chronological age. The underconnectivity theory can be regarded as monotropism in the brain.
Daar zijn we nu dus eigenlijk net achter gekomen. Maar moet het natuurlijk eerst met mijn broer bespreken. Even kijken hoe hij er tegen aan kijkt.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:06 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik stel voor dat jullie contact opnemen met een psychiater; die zal jullie het beste kunnen helpen.
Een dag niet gemopperd is een dag niet geleefd.
Ik hoop dat hij interesse heeftquote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:37 schreef cheqy het volgende:
[..]
Daar zijn we nu dus eigenlijk net achter gekomen. Maar moet het natuurlijk eerst met mijn broer bespreken. Even kijken hoe hij er tegen aan kijkt.
Ik vermoed dat het op korte termijn (zeker in het geval van een 'positieve' diagnose) een behoorlijke trap zal geven tegen zijn zelfvertrouwen, maar daar moet hij even doorheen. Bied hem steun en laat hem merken dat hij waardevol is zoals hij is, of hij nou wel Asperger blijkt te hebben of niet
Of hij voelt zich uiteindelijk begrepen, en niet meer alleen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:41 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Ik hoop dat hij interesse heeft
Ik vermoed dat het op korte termijn (zeker in het geval van een 'positieve' diagnose) een behoorlijke trap zal geven tegen zijn zelfvertrouwen,
je kunt net zo hard rijden als je beschermengeltje kan vliegen
eens een badeend, altijd een badeend !!
eens een badeend, altijd een badeend !!
Nee, niet van z'n ziekte, maar van (oa) dingen niet afmaken.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:29 schreef Black_Tulip het volgende:
[..]
Hoe wil je de oorzaken behandelen? Ze zijn voor alsnog onbekend, al zijn er veel theorieën over. Mijn psychiater had een theorie die het dichtst in de buurt komt van de theorie in dit topic over het ontbreken van bewegwijzeringsborden.
Wikipedia beschrijft diezelfde theorie als volgt:
[..]
http://en.wikipedia.org/wiki/Asperger_Syndrome , onder "possible causes and origins".
Om een vergelijking te trekken naar fileparkeren. Sommige mensen hebben daar totaal geen gevoel voor en kunnen het ook niet. Je kunt ze jarenlang blijven aanmoedigen het toch te blijven proberen en dan zal dat waarschijnlijk nog steeds geen resultaat hebben omdat ze niet weten *wat* ze fout doen. Wat ze ook nog eens extra bevestigt in het idee dat ze het nooit zullen leren. Terwijl een aantal keren precies stap voor stap de aanpak uitleggen wel resultaat kan hebben omdat je daarmee de eigenlijke oorzaak(niet weten hoe het moet) aanpakt ipv het symptoom (niet kunnen fileparkeren).
Ik kan me voorstellen dat iets dergelijks bij haar broer ook zou kunnen werken. Systematische aanpak kan zonder twijfel aangeleerd worden. Dat dat dat onlogisch lijkt is omdat de meeste mensen al een basale systematiek in hun bezigheden hebben, maar die systematiek is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Mogelijk zal z'n aanvankelijke enthousiasme er dan zelfs juist voor gaan zorgen dat hij heel erg goed in dingen wordt.
Vampire Romance O+
Dat is behoorlijke onzin. Ik ken wel psychiaters die het liefst iedereen die een beetje afwijkt zouden willen behandelen en desnoods laten opsluiten in een gesticht, maar in het algemeen kun je stellen dat met de meeste afwijkingen en stoornissen prima te leven is, en de mensen die er aan lijden geen verdere problemen met hun intellectuele vermogens ondervinden.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 12:21 schreef joshus_cat het volgende:
Asperger is een geesteziekte, of een 'afwijking'. Mensen met een geestesziekte of hersenafwijking hoef je niet serieus te nemen. In het meest extreme geval kun je die mensen laten opnemen en platspuiten, als je denkt dat dat beter voor ze is.
Ik denk dat het eerder 'en en' is dan 'of of'.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:41 schreef plof het volgende:
[..]
Of hij voelt zich uiteindelijk begrepen, en niet meer alleen.
quote:Op zaterdag 18 juni 2005 14:44 schreef MouseOver het volgende:
[..]
Nee, niet van z'n ziekte, maar van (oa) dingen niet afmaken
Systematische aanpak is okquote:Ik kan me voorstellen dat iets dergelijks bij haar broer ook zou kunnen werken. Systematische aanpak kan zonder twijfel aangeleerd worden. Dat dat dat onlogisch lijkt is omdat de meeste mensen al een basale systematiek in hun bezigheden hebben, maar die systematiek is niet voor iedereen vanzelfsprekend. Mogelijk zal z'n aanvankelijke enthousiasme er dan zelfs juist voor gaan zorgen dat hij heel erg goed in dingen wordt.
Zo even uit de zon :-) Ik ga even alle vragen/opmerkingen beantwoorden.
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten. Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”. Ik heb mijn hele jeugd het gevoel had dat er iets niet klopte met mij, dat ik gestoord was en dat men niet maar mij zou luisteren, omdat ik toch niet wist wat ik nu werkelijk zei. Maar dat komt ook wel een beetje doordat ik een nakomertje ben en dan word je toch gepercipieerd als het kleine ukkie dat de wereld nog moet verkennen. Wat me wel heel bekend voorkwam uit de checklist, was dat ik er ook vaak van word beschuldigd professortje te spelen. Ik ben heel erg eerlijk (té eerlijk, volgens velen) en heb een groot rechtvaardigheidsgevoel, waardoor ik vaak probeer te bemiddelen. Dat wordt me echter lang niet altijd in dank afgenomen.
Ook hebben docenten op de middelbare school wel gezegd dat ik sprak in ‘boekentaal’.
Dingen die trouwens níet op mij van toepassing zijn, zijn het gebrek aan creativiteit (ik ben juist wél creatief) en het onvermogen om gevoelens te uiten (die ik juist heel goed kan uiten en goed opschrijven).
Andere punten uit de checklist die me opvielen en op mij van toepassing zijn:
1. slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
ik verlies vaak mijn evenwicht, struikel vaak, ook al loop ik gewoon op straat.
2. stereotiepe bewegingen/ tics
vroeger moest ik bepaalde dingen doen van mezelf, maar dat valt meer onder dwangmatig gedrag (zie ook 3)
3. dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
zie 2
4. het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als 'lui', 'egoistisch'
als mensen mij vragen hoe het met mij gaat, vergeet ik hen vaak te vragen hoe het met hen gaat en belangstelling voor hun levenssfeer te tonen. Dat vind ik wel een ernstig gebrek, want het is niet gunstig voor m’n sociale relaties. Vorig jaar had ik eens een akkefietje met m’n schoonzus. We waren in zo’n bungalowpark en ik at daar samen met mijn vriend (in de zin van soulmate, platoonse relatie ;-)). Toen we het op hadden, wilde ik weggaan. Zij zei toen: “en wie gaat dit opruimen dan?”. Dat soort dingen. Ik denk daar totaal niet over na. Ze heeft me toen een egoïstisch kind genoemd, hoorde ik later… Dat is niet leuk om te horen…
5. lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens per week, geen behoefte aan intensief contact
heb één goede vriend (die woont bij mij in huis) en verder heb ik amper contacten. Er komt wel eens iemand of ik ga wel eens ergens heen, maar heb er niet zozeer behoefte aan, zeker niet voor meer dan een paar uur, dan heb ik er genoeg van. M’n psychiater zeurt er altijd over…
6. niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving, ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
op verjaardagsfeestjes liep ik altijd weg vroeger en ging ik achter de pc zitten boven. Ik stoorde me aan de oppervlakkige onderwerpen.
7. moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
een paar jaar geleden had ik als nick in m’n msn: I wish I was like you, easily amused (Nirvana). Ik was me pijnlijk bewust van de oppervlakkige contacten die ik had en kon daar ook gewoon om huilen (hard lachen om domme dingen ontaardde dan in een huilbui)
8. niet creatief zijn
dat is dus niet zo… ik kan goed schrijven, schrijf wel eens gedichten, proza… ik heb een heldere stijl (volgens mij docenten)
9. liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met samenwerken
ik zorg altijd dat ik zoveel mogelijk doe als ik iets met een ander moet doen. Ik vertrouw anderen niet, ook al leveren ze goed werk. Meestal loopt dat eropuit dat het dan eigenlijk mijn werkstuk wordt ipv een gezamenlijk werkstuk (bijdragen van anderen schrap ik of ik herschrijf ze).
10. moeite met (laten) aanraken
ik kreeg vroeger altijd schokjes als iemand mij aanraakte… nu niet meer, maar ben me er nog wel van bewust. Ik voel als het ware de handdruk op mijn schouder lang nadat diegene z’n hand heeft weggehaald.
11. detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
bij tentamens leer ik vaak het detail ipv me op de grote lijn te richten. Hebben docenten ook al eens tegen me gezegd.
12. moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
ook niet waar dus
13. duidelijke eigen mening hebben
… en er dan ruzie over krijgen met anderen, want meestal is het een afwijkende mening
14. moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft (intieme) vriendschappen
nou ik probeer dus geen relaties op te bouwen, dus ik weet niet hoe dit zou uitpakken.
15. maar 1 ding tegelijk kunnen doen
ik moet mijn aandacht volledig op 1 ding focussen, anders loopt het allemaal in de soep
16. snel het overzicht kwijtraken
als docenten geen pp slides of sheets gebruiken, kan ik m’n spullen wel pakken
17. traagheid
18. prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
17 en 18 snap ik niet helemaal. Traagheid? Ik ben niet sloom ofzo. En dat prosopagnosia, ik heb juist een heel visueel geheugen (is dit niet in strijd met die vraag over ‘een plaatje maken in je hoofd’?)
19. moeite met beslissingen nemen, onzeker
ik ben al meerdere keren van studie veranderd en nu ik mijn afstudeerprofiel moet kiezen ben ik bang dat dit weer gebeurt. Ik ben op dit moment wel vrij zeker, maar ik kan zomaar van de een op de andere dag weer wat anders willen.
20. je 'anders' voelen dan anderen
heb me altijd anders gevoeld, maar dat mag je blijkbaar niet zeggen, want dan ben je er weer zo één die zo nodig ‘speciaal’ moet zijn
21. rigide, moeite met veranderingen
22. fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
als ik me ergens op focus, verwaarloos ik alles om me heen en ben alleen maar met dat bezig. Ik was bijv een tijdje heel erg geobsedeerd door die schoolmoorden in Amerika. Heb er alles over gelezen, van alles verzameld… heeft een paar jaar geduurd met momenten dat ik echt niet aanspreekbaar was.
23. (emotionele) kwetsbaarheid
Ik ben heel snel gekwetst, ook al bedoelen mensen dat niet zo.
24. slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
zeker met onbekenden vermijd ik oogcontact. Ik ben me er dan teveel van bewust dat ik oogcontact maak en dan word ik zenuwachtig. Moet er niet bij stil staan. En dat geldt zeker voor vrouwen, daar word ik helemaal gestresst van (ook als ze me aanraken). Had een keer een relatie en toen heb ik eerst een half uur met een rooie kop op de bank gezeten voor ik wat durfde te zeggen, terwijl ik helemaal niet verlegen ben.
25. naïeviteit
ik maak een soort voorstelling in mijn hoofd van hoe zoiets zal lopen en dan verwacht ik op de een of andere manier dat iedereen zich daarnaar zal schikken.
26. pedant (geleerd) taalgebruik
boekentaal dus
27. moeite met intimiteit en/of sexualiteit
niet met seksualiteit, intimiteit ook niet denk ik. Ik ben juist vrij gemakkelijk wat dat betreft.
28. behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
alles moet precies zo lopen als van tevoren bedacht. Mijn ouders zeiden vaak kort van tevoren tegen mij dat ze ergens op visite gingen en er een oppas zou komen, want anders was het huis te klein.
29. perfectionistisch
ik ben uren aan het herlezen, herschrijven als ik een opdracht moet inleveren. Word daar zelf wel knettergek van.
Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-) Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.
In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.
Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment). Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben. En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid. Misschien voelen m’n ouders zich ook wel teveel aangesproken door mijn eerlijkheid en proberen ze het daarom af te schuiven op een psychische stoornis
Goed, nu de rest van de reacties beantwoorden :-) (ik had trouwens een score van 47 op 62, heb niet alle vragen hier neer gezet)
@ Cheqy: fijn dat je wat aan mijn verhaal hebt gehad :-) en veel succes ermee :-)
@ Plof: dankjewel, ik ga het er na de zomer zeker met een psychiater over hebben. Echter niet met degene die ik nu heb. Ik ben nu bij de AFP (voor mensen met een juridische achtergrond), de RIAGG kon me niet helpen (ze konden geen diagnose stellen). In oktober ben ik gestopt met gesprekken met mijn toenmalige psycholoog en nu kom ik alleen nog maar bij een psychiater voor medicijnen (seroxat, paroxetine) om mijn serotonine aan te vullen.
Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen). Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen…
@ Perico: ik zal jouw checklist ook nog even doornemen en erop reageren in een volgende post (deze is al 6 pagina’s in word )
@ MouseOver, die kennis heeft volgens mij geen kijk op de materie… heeft een stukje gecopy past idd
zo, nu ff de rest lezen -w
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten. Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”. Ik heb mijn hele jeugd het gevoel had dat er iets niet klopte met mij, dat ik gestoord was en dat men niet maar mij zou luisteren, omdat ik toch niet wist wat ik nu werkelijk zei. Maar dat komt ook wel een beetje doordat ik een nakomertje ben en dan word je toch gepercipieerd als het kleine ukkie dat de wereld nog moet verkennen. Wat me wel heel bekend voorkwam uit de checklist, was dat ik er ook vaak van word beschuldigd professortje te spelen. Ik ben heel erg eerlijk (té eerlijk, volgens velen) en heb een groot rechtvaardigheidsgevoel, waardoor ik vaak probeer te bemiddelen. Dat wordt me echter lang niet altijd in dank afgenomen.
Ook hebben docenten op de middelbare school wel gezegd dat ik sprak in ‘boekentaal’.
Dingen die trouwens níet op mij van toepassing zijn, zijn het gebrek aan creativiteit (ik ben juist wél creatief) en het onvermogen om gevoelens te uiten (die ik juist heel goed kan uiten en goed opschrijven).
Andere punten uit de checklist die me opvielen en op mij van toepassing zijn:
1. slechte (grove) motoriek, slechte coördinatie
ik verlies vaak mijn evenwicht, struikel vaak, ook al loop ik gewoon op straat.
2. stereotiepe bewegingen/ tics
vroeger moest ik bepaalde dingen doen van mezelf, maar dat valt meer onder dwangmatig gedrag (zie ook 3)
3. dwangmatigheid (soms alleen in gedachten)
zie 2
4. het niet 'zien' van dingen, en daardoor etiketjes opgeplakt krijgen als 'lui', 'egoistisch'
als mensen mij vragen hoe het met mij gaat, vergeet ik hen vaak te vragen hoe het met hen gaat en belangstelling voor hun levenssfeer te tonen. Dat vind ik wel een ernstig gebrek, want het is niet gunstig voor m’n sociale relaties. Vorig jaar had ik eens een akkefietje met m’n schoonzus. We waren in zo’n bungalowpark en ik at daar samen met mijn vriend (in de zin van soulmate, platoonse relatie ;-)). Toen we het op hadden, wilde ik weggaan. Zij zei toen: “en wie gaat dit opruimen dan?”. Dat soort dingen. Ik denk daar totaal niet over na. Ze heeft me toen een egoïstisch kind genoemd, hoorde ik later… Dat is niet leuk om te horen…
5. lagere frequentie van contacten dan de meeste mensen: bijv. je vrienden maar gemiddeld eens per maand willen zien of spreken, of hooguit eens per week, geen behoefte aan intensief contact
heb één goede vriend (die woont bij mij in huis) en verder heb ik amper contacten. Er komt wel eens iemand of ik ga wel eens ergens heen, maar heb er niet zozeer behoefte aan, zeker niet voor meer dan een paar uur, dan heb ik er genoeg van. M’n psychiater zeurt er altijd over…
6. niet altijd in contact kunnen staan met andere mensen of je omgeving, ook vaak weg zijn, letterlijk (weg gaan, op je kamer gaan zitten, alleen willen zijn) en figuurlijk (dissociëren, geestelijk weg gaan, absences/black outs)
op verjaardagsfeestjes liep ik altijd weg vroeger en ging ik achter de pc zitten boven. Ik stoorde me aan de oppervlakkige onderwerpen.
7. moeite met oppervlakkig praten, liever serieus doen, niet zo snel humor hebben
een paar jaar geleden had ik als nick in m’n msn: I wish I was like you, easily amused (Nirvana). Ik was me pijnlijk bewust van de oppervlakkige contacten die ik had en kon daar ook gewoon om huilen (hard lachen om domme dingen ontaardde dan in een huilbui)
8. niet creatief zijn
dat is dus niet zo… ik kan goed schrijven, schrijf wel eens gedichten, proza… ik heb een heldere stijl (volgens mij docenten)
9. liefst zelfstandig werken, dingen op je eigen manier willen doen, moeite met samenwerken
ik zorg altijd dat ik zoveel mogelijk doe als ik iets met een ander moet doen. Ik vertrouw anderen niet, ook al leveren ze goed werk. Meestal loopt dat eropuit dat het dan eigenlijk mijn werkstuk wordt ipv een gezamenlijk werkstuk (bijdragen van anderen schrap ik of ik herschrijf ze).
10. moeite met (laten) aanraken
ik kreeg vroeger altijd schokjes als iemand mij aanraakte… nu niet meer, maar ben me er nog wel van bewust. Ik voel als het ware de handdruk op mijn schouder lang nadat diegene z’n hand heeft weggehaald.
11. detail: vooral op details letten en de grote lijnen uit het oog verliezen, niet altijd de grote verbanden zien
bij tentamens leer ik vaak het detail ipv me op de grote lijn te richten. Hebben docenten ook al eens tegen me gezegd.
12. moeite met uiten van gevoelens, niet snel je gevoel laten zien
ook niet waar dus
13. duidelijke eigen mening hebben
… en er dan ruzie over krijgen met anderen, want meestal is het een afwijkende mening
14. moeite relaties op te bouwen en vooral te houden, vooral wat betreft (intieme) vriendschappen
nou ik probeer dus geen relaties op te bouwen, dus ik weet niet hoe dit zou uitpakken.
15. maar 1 ding tegelijk kunnen doen
ik moet mijn aandacht volledig op 1 ding focussen, anders loopt het allemaal in de soep
16. snel het overzicht kwijtraken
als docenten geen pp slides of sheets gebruiken, kan ik m’n spullen wel pakken
17. traagheid
18. prosopagnosia: lett. geen gezichten herkennen.
17 en 18 snap ik niet helemaal. Traagheid? Ik ben niet sloom ofzo. En dat prosopagnosia, ik heb juist een heel visueel geheugen (is dit niet in strijd met die vraag over ‘een plaatje maken in je hoofd’?)
19. moeite met beslissingen nemen, onzeker
ik ben al meerdere keren van studie veranderd en nu ik mijn afstudeerprofiel moet kiezen ben ik bang dat dit weer gebeurt. Ik ben op dit moment wel vrij zeker, maar ik kan zomaar van de een op de andere dag weer wat anders willen.
20. je 'anders' voelen dan anderen
heb me altijd anders gevoeld, maar dat mag je blijkbaar niet zeggen, want dan ben je er weer zo één die zo nodig ‘speciaal’ moet zijn
21. rigide, moeite met veranderingen
22. fiepen: stereotiepe interesses, die heel intens zijn
als ik me ergens op focus, verwaarloos ik alles om me heen en ben alleen maar met dat bezig. Ik was bijv een tijdje heel erg geobsedeerd door die schoolmoorden in Amerika. Heb er alles over gelezen, van alles verzameld… heeft een paar jaar geduurd met momenten dat ik echt niet aanspreekbaar was.
23. (emotionele) kwetsbaarheid
Ik ben heel snel gekwetst, ook al bedoelen mensen dat niet zo.
24. slechte non-verbale communicatie (bijv. geen oogcontact maken)
zeker met onbekenden vermijd ik oogcontact. Ik ben me er dan teveel van bewust dat ik oogcontact maak en dan word ik zenuwachtig. Moet er niet bij stil staan. En dat geldt zeker voor vrouwen, daar word ik helemaal gestresst van (ook als ze me aanraken). Had een keer een relatie en toen heb ik eerst een half uur met een rooie kop op de bank gezeten voor ik wat durfde te zeggen, terwijl ik helemaal niet verlegen ben.
25. naïeviteit
ik maak een soort voorstelling in mijn hoofd van hoe zoiets zal lopen en dan verwacht ik op de een of andere manier dat iedereen zich daarnaar zal schikken.
26. pedant (geleerd) taalgebruik
boekentaal dus
27. moeite met intimiteit en/of sexualiteit
niet met seksualiteit, intimiteit ook niet denk ik. Ik ben juist vrij gemakkelijk wat dat betreft.
28. behoefte aan voorspelbaarheid, slecht tegen onverwachte dingen kunnen
alles moet precies zo lopen als van tevoren bedacht. Mijn ouders zeiden vaak kort van tevoren tegen mij dat ze ergens op visite gingen en er een oppas zou komen, want anders was het huis te klein.
29. perfectionistisch
ik ben uren aan het herlezen, herschrijven als ik een opdracht moet inleveren. Word daar zelf wel knettergek van.
Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-) Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.
In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.
Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment). Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben. En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid. Misschien voelen m’n ouders zich ook wel teveel aangesproken door mijn eerlijkheid en proberen ze het daarom af te schuiven op een psychische stoornis
Goed, nu de rest van de reacties beantwoorden :-) (ik had trouwens een score van 47 op 62, heb niet alle vragen hier neer gezet)
@ Cheqy: fijn dat je wat aan mijn verhaal hebt gehad :-) en veel succes ermee :-)
@ Plof: dankjewel, ik ga het er na de zomer zeker met een psychiater over hebben. Echter niet met degene die ik nu heb. Ik ben nu bij de AFP (voor mensen met een juridische achtergrond), de RIAGG kon me niet helpen (ze konden geen diagnose stellen). In oktober ben ik gestopt met gesprekken met mijn toenmalige psycholoog en nu kom ik alleen nog maar bij een psychiater voor medicijnen (seroxat, paroxetine) om mijn serotonine aan te vullen.
Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen). Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen…
@ Perico: ik zal jouw checklist ook nog even doornemen en erop reageren in een volgende post (deze is al 6 pagina’s in word )
@ MouseOver, die kennis heeft volgens mij geen kijk op de materie… heeft een stukje gecopy past idd
zo, nu ff de rest lezen -w
-w
Niet meer actief op Fok!
Oh, maar 't is ook niet mijn mening dat asperger een afwijking is. Maar 't is wel een hellend vlak waar ik anderen op zie bewegen. 't begint met een simpel testje, en voor je 't weet heb je een 'afwijking', en ben je een patient.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 15:37 schreef Alicey het volgende:
[asperger=hersenafwijking=rijp voor het gesticht]
Dat is behoorlijke onzin. Ik ken wel psychiaters die het liefst iedereen die een beetje afwijkt zouden willen behandelen en desnoods laten opsluiten in een gesticht, maar in het algemeen kun je stellen dat met de meeste afwijkingen en stoornissen prima te leven is, en de mensen die er aan lijden geen verdere problemen met hun intellectuele vermogens ondervinden.
cynisch gezegd: je ziet bij 't soort ranzige clubjes (sorry, ik heb d'r geen andere woorden voor) als pasnederland dat 't een stel -gogen zijn die druk bezig zijn om hun markt te vergroten. Nou, daar pas ik dus voor
Het gaat mij vooral om de gevolgtrekking dat als je patient bent, dat je dan rijp bent voor het gesticht. Dat verband volg ik niet helemaal.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:52 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oh, maar 't is ook niet mijn mening dat asperger een afwijking is. Maar 't is wel een hellend vlak waar ik anderen op zie bewegen. 't begint met een simpel testje, en voor je 't weet heb je een 'afwijking', en ben je een patient.
Oi, je bent en doet anders dan de anderen, en dat geeft maar overlast en gedoe, en daarom is het voor beide partijen maar beter als Dat Soort Mensen hun ding doen daar waar normalen er geen last van hebben.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:54 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het gaat mij vooral om de gevolgtrekking dat als je patient bent, dat je dan rijp bent voor het gesticht. Dat verband volg ik niet helemaal.
Je zou natuurlijk ook kunnen proberen om wat tolerantie te kweken bij de 'normale' mensen, maar dat schijnt een onmogelijke klus te zijn.
nee ik ook niet, ik word een beetje treurig van dat soort stellingen. Afwijkingen kunnen erg mooi zijn. Ze kunnen een mens kapot maken, maar ook verrijken. Ik ben me in ieder geval erg bewust van mijn communicatieve vaardigheden en dat is heel erg handig voor mijn studie. Ik denk dat je elk gebrek compenseert door een ander talent te ontwikkelen (blinden ontwikkelen hun gehoor bovengemiddeld, doven gebruiken hun ogen beter etc)quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:54 schreef Alicey het volgende:
[..]
Het gaat mij vooral om de gevolgtrekking dat als je patient bent, dat je dan rijp bent voor het gesticht. Dat verband volg ik niet helemaal.
Niet meer actief op Fok!
Ook dat deel was dus sarcastisch bedoeld, ok. Soms ben ik best naief. Tolerantie bij 'normale' mensen valt over het algemeen wel mee is mijn idee. Hoewel dat ook een vraag is, want met echt normale mensen ga ik zelden om. De meeste mensen met wie ik omga zijn toch wel ergens bijzonder of apart te noemen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oi, je bent en doet anders dan de anderen, en dat geeft maar overlast en gedoe, en daarom is het voor beide partijen maar beter als Dat Soort Mensen hun ding doen daar waar normalen er geen last van hebben.
Je zou natuurlijk ook kunnen proberen om wat tolerantie te kweken bij de 'normale' mensen, maar dat schijnt een onmogelijke klus te zijn.
Tolerantie bij 'normale' mensen valt over het algemeen wel mee is mijn idee. Hoewel dat ook een vraag is, want met echt normale mensen ga ik zelden om. De meeste mensen met wie ik omga zijn toch wel ergens bijzonder of apart te noemen.
Je kunt sowieso denk ik niet alles hebben, en vaak is het zo dat capaciteiten aan de ene kant gebreken aan de andere kant en vice versa opleveren. Als je zelf bekend bent met je eigen gebreken, kun je negatieve gevolgen er van echter tot een minimum beperken.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef Viking84 het volgende:
[..]
nee ik ook niet, ik word een beetje treurig van dat soort stellingen. Afwijkingen kunnen erg mooi zijn. Ze kunnen een mens kapot maken, maar ook verrijken. Ik ben me in ieder geval erg bewust van mijn communicatieve vaardigheden en dat is heel erg handig voor mijn studie. Ik denk dat je elk gebrek compenseert door een ander talent te ontwikkelen (blinden ontwikkelen hun gehoor bovengemiddeld, doven gebruiken hun ogen beter etc)
Mij is ooit (tijdens een workshop van de GGZ) verteld dat iemand pas aan een stoornis lijdt als het leven van de persoon in kwestie zodanig verstoort word dat zijn/haar gehele leven beinvloed m.a.w (leggen van) sociale contacten, problemen op het werk, ouders, vrienden, school etc, etc...
Voor een deel moet je er idd mee leren omgaan. En dat kost tijd.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef Viking84 het volgende:
[..]
nee ik ook niet, ik word een beetje treurig van dat soort stellingen. Afwijkingen kunnen erg mooi zijn. Ze kunnen een mens kapot maken, maar ook verrijken. Ik ben me in ieder geval erg bewust van mijn communicatieve vaardigheden en dat is heel erg handig voor mijn studie. Ik denk dat je elk gebrek compenseert door een ander talent te ontwikkelen (blinden ontwikkelen hun gehoor bovengemiddeld, doven gebruiken hun ogen beter etc)
Vampire Romance O+
Klopt, je moet er echt last van hebben.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 17:07 schreef Logician het volgende:
Mij is ooit (tijdens een workshop van de GGZ) verteld dat iemand pas aan een stoornis lijdt als het leven van de persoon in kwestie zodanig verstoort word dat zijn/haar gehele leven beinvloed m.a.w (leggen van) sociale contacten, problemen op het werk, ouders, vrienden, school etc, etc...
Volgens mij was zowat 90% van mijn tekst sarcastisch bedoeld . Is inderdaad wel iets wat ik vergeet aan te gevenquote:Op zaterdag 18 juni 2005 17:01 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ook dat deel was dus sarcastisch bedoeld, ok. Soms ben ik best naief.
'Normale' mensen vinnik hopeloos saai. Sterker nog: omdat ze zo 'normaal' en zo bloedeloos zijn, is het voor mij ook onmogelijk om een vergelijkbare band te krijgen met iemand met die een beetje een 'kink' heeft.quote:Tolerantie bij 'normale' mensen valt over het algemeen wel mee is mijn idee. Hoewel dat ook een vraag is, want met echt normale mensen ga ik zelden om.
Dat laatste heb ik dus ook, dus vandaar dat ik eigenlijk niet uit ervaring weet wat een normale mens doet.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 17:13 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Volgens mij was zowat 90% van mijn tekst sarcastisch bedoeld . Is inderdaad wel iets wat ik vergeet aan te geven
[..]
'Normale' mensen vinnik hopeloos saai. Sterker nog: omdat ze zo 'normaal' en zo bloedeloos zijn, is het voor mij ook onmogelijk om een vergelijkbare band te krijgen met iemand met die een beetje een 'kink' heeft.
@Viking84
Toevallig heb ik pas info erover opgezocht omdat iemand ook dacht dat ik het zou kunnen hebben. Wat ik op dat moment ook niet echt leuk vond omdat te horen, en lichtelijk in paniek raakte. Maar nadat een vriendin mij een beetje rustig had gemaakt had ik ook wel door dat die persoon mij helemala niet in het echt kent, en ik gewoon naar mezelf moet luisteren.
Wat ik me afvroeg, heb je het er al met je ouders over gehad? (als je die vraag al ergens beantwoord had sorry...ik lees nogal over dingen heen soms)
Ik heb namelijk een keer perongeluk post van mijn vader opgemaakt (onze voornaam begint allebei met M) Toen zat er allemaal informatie over borderline in, wat mijn tante bijeen had gezocht. Ik heb gelijk mijn ouders er mee geconfonteerd, omdat ik me redelijk lullig voelde dat dit achter mijn rug om werd gedaan.
Toevallig heb ik pas info erover opgezocht omdat iemand ook dacht dat ik het zou kunnen hebben. Wat ik op dat moment ook niet echt leuk vond omdat te horen, en lichtelijk in paniek raakte. Maar nadat een vriendin mij een beetje rustig had gemaakt had ik ook wel door dat die persoon mij helemala niet in het echt kent, en ik gewoon naar mezelf moet luisteren.
Wat ik me afvroeg, heb je het er al met je ouders over gehad? (als je die vraag al ergens beantwoord had sorry...ik lees nogal over dingen heen soms)
Ik heb namelijk een keer perongeluk post van mijn vader opgemaakt (onze voornaam begint allebei met M) Toen zat er allemaal informatie over borderline in, wat mijn tante bijeen had gezocht. Ik heb gelijk mijn ouders er mee geconfonteerd, omdat ik me redelijk lullig voelde dat dit achter mijn rug om werd gedaan.
En dat zou echt zonde zijn.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:34 schreef Viking84 het volgende:
Zo even uit de zon :-) Ik ga even alle vragen/opmerkingen beantwoorden.
Ja, dat niet serieus genomen worden is nog wel het meest irritant van alles. Het is inderdaad net alsof mensen denken van “laat maar praten, die spoort niet helemaal, ze meent het niet” etc. Daarom zou ik het eigenlijk ook niet aan mensen willen vertellen wanneer blijkt dat ik wel degelijk Asperger of een andere stoornis mocht hebben. Want dan word je gelijk zo in een hoekje gedrongen en kun je eigenlijk niet meer je mening uiten.
Die opmerking klinkt mij ook redelijk bekend in de orenquote:Ik ben vrij hard in mijn opmerkingen en ik kan erg boos worden als mensen niet goed naar mij luisteren. Mijn ouders doen daar nog een schepje bovenop door te zeggen: “waarom word je nu zo boos?”
Ik ga ook eens die lijst analyserenquote:[knip]
Dat noemen ze scripts, al gebruik ik zelf die term niet.quote:Al met al heb ik wel het idee dat ik nu inderdaad bepaalde aspecten compenseer. Mijn studie is wat dat betreft ook erg handig ;-) Ik leer precies hoe ik hoor te reageren, dus kun je daar eenvoudig een spelletje van maken. Ik ben me er wel heel erg van bewust hoe ik me moet gedragen om een bepaald effect te bereiken. En dan ben ik ook niet bang dat ik daar niet in slaag. Als ik bijv ga solliciteren, dan weet ik precies hoe ik moet doen en wat ik moet zeggen… ik hoef er niet over te twijfelen dat ik het baantje krijg. En mensen zeggen achteraf altijd dat ik zo’n leuke, gemotiveerde meid was bij het solliciteren :-)
Vervelend.. Ik hoop dat je ergens op een plek komt waar jouw eerlijkheid en rechtvaardigheidsgevoel wel worden gewaardeerdquote:Als ik er een paar weken werk gaat het echter mis, omdat ze me de les willen lezen, iets waar ik absoluut niet tegen kan. Ik heb twee keer in een verzorgingstehuis gewerkt en ik was het niet eens met de gang van zaken daar. Iedereen liep elkaar te beliegen en te bedriegen en toen ik er wat van zei, had ik het ineens gedaan. Maar dat is wel illustratief voor mijn leven. Ik onderneem actie als ik vind dat iets niet goed gaat, maar uiteindelijk ben ik de lul, omdat mijn medestanders zich terug trekken en dat haat ik aan mensen. Mensen zijn onbetrouwbaar.
Dat was ook op mij van toepassing, alleen was het normaal omdat ik in de puberteit zatquote:In de informatie die mijn vader kreeg, stond dat mensen met het syndroom ook agressieve uitvallen kunnen hebben. Dat vond ik niet terug in de checklist, maar dat is wel op mij van toepassing.
Same here.quote:Ik vind mezelf wel heel erg eerlijk. Ik ben vaak heel hard, maar dan meen ik het wel (in ieder geval op dat moment).
Dat doet mij denken aan mijn vader. Er is een best grote kans dat hij het ook heeft trouwens, maar wij kunnen totaal niet met elkaar overweg. Ik heb in andere threads daar wel meer over gezegd.quote:Gisteren liep het een beetje uit de hand en toen zei ik zoiets van dat ik blij was dat mijn ouders al op leeftijd waren, zodat ik tenminste niet meer al te lang last van hen zou hebben.
Tijdens een ruzie merkte hij plotseling op dat hij blij zou zijn als ik het huis uit was. Kwetsen deed het me niet overigens; ik zei "Ik ook!" Hij voelde zich er achteraf schuldig over, ik niet.
Ik merk dat mijn kritiek dankzij de eerlijkheid wordt ervaren als destructief terwijl ik het constructief bedoelde. Dat is niet altijd leukquote:En daarna lees je dan zo’n mail over Asperger. Dat is best wel confronterend Ik heb al een excuuskaartje geschreven, maar ik vind wel dat harde, ongenuanceerde woorden meer effect hebben dan omslachtig taalgebruik. Bovendien zit in dat laatste altijd een element van oneerlijkheid.
Hij zei dat ook echt? Daar heb ik vast overheen gelezen of zo, ik zag alleen dat je ouders je niet serieus namen...quote:Wat betreft die discussie of mijn ouders nu wel of niet hadden moeten zeggen dat ze info hadden aangevraagd over Asperger, dat doet er niet zo toe. Het gaat er meer om wat die man zei (dat ze me niet zo serieus moesten nemen).
Tsja. Bij mij hebben ze ook heel lang blijven steken op 'een vorm van autisme' totdat uiteindelijk de diagnose kwamquote:Bovendien zullen mijn ouders hier ook niet van wakker liggen, aangezien we al zoveel verschillende stoornissen hebben doorgenomen en opzij geworpen
Mijn psychiater noemde me inderdaad patiënt trouwens En nee, zulke diagnoses worden niet zonder reden gesteld. Tenminste, niet in mijn ervaring, maar misschien had ik gewoon een hele goede shrinkquote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:52 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oh, maar 't is ook niet mijn mening dat asperger een afwijking is. Maar 't is wel een hellend vlak waar ik anderen op zie bewegen. 't begint met een simpel testje, en voor je 't weet heb je een 'afwijking', en ben je een patient.
Sarcastisch bedoeld of niet, zo zie ik het echt niet. Overigens was die lijst van PAS Nederland, wat je vast wel gezien had; was je daarom zo fel?quote:cynisch gezegd: je ziet bij 't soort ranzige clubjes (sorry, ik heb d'r geen andere woorden voor) als pasnederland dat 't een stel -gogen zijn die druk bezig zijn om hun markt te vergroten. Nou, daar pas ik dus voor
Wederom, sarcasme of niet, je drijft het veel te ver door imo. Mensen met autisme/Asperger belanden niet in het gesticht.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 16:59 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Oi, je bent en doet anders dan de anderen, en dat geeft maar overlast en gedoe, en daarom is het voor beide partijen maar beter als Dat Soort Mensen hun ding doen daar waar normalen er geen last van hebben.
Tolerantie... Tolerantie is het moedwillig verdragen van een last. Ik ben niemand tot last, althans, probeer dat niet te zijn. Ik ben zo individualistisch als het maar zijn kan, en zelfredzaam.quote:Je zou natuurlijk ook kunnen proberen om wat tolerantie te kweken bij de 'normale' mensen, maar dat schijnt een onmogelijke klus te zijn.
Hoi,
Bij mij is 3-4 jaar geleden Asperger gediagnoseerd..
Het is vergeleken met andere autismes (waar het aan verwant is) erg moeilijk op te merken, vaak al een echte iq test kan grote aanduidingen geven of je het hebt of niet.
Maar al en al, er zijn een paar tips die ik je er over kan geven, en vooral een paar misvattingen erover.
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.
Zaken als gemeen zijn tegen je of oneerlijkheid kan iemand extra stress bezorgen, maar werk/leer situaties meestal niet.
wat mij zelf aansprak wat deze url
http://www.asperger-marriage.info/survguide/contents.html
http://www-users.cs.york.ac.uk/~alistair/survival/
zoals jet al zegt, een survival guide... kleine tips van iemand anders die het heeft en lessen die hij ervan geleerd heeft.
qua relaties..
oppervlakkige egocentrische mensen zijn vaak iets wat je het beste uit de weg kan blijven, maar relaties in het algemeen zijn tussen mensen met A.S. en de niet A.S.ers vaak veel sterker. (iig in mijn ervaring is het zo).
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.
Vergeet niet dat de hoofdles met autisme (voor mij iig) is dat zoals niet autisten wiskunde etc moeten leren, kunnen wij ook de sociale regels leren. het gaat niet automatisch en vooral met zaken die niet vaak gebeuren loop je er tegen aan, maar het is niet een echt gebrek of zo.
Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.
(ps. vergeef mijn spel/gramatica fouten. ik mag wel een hoog iq hebben, maar ben nog steeds waaaaaaaaardeloos met spellen)
ps. over de woedeaanvallen/agressie
Het is niet dat mensen met A.S. agressiever zijn in principe, maar de frustraties om maar continue verkeerd begrepen te worden en dat mensen vaak zo opervlakkig zijn kunnen soms te veel worden.
Zodra je iets meer over de spelregels leert en over jouw spelregels aan de mensen leert die het dichts bij je zijn, dan mindert dit ernorm.
Ik persoonlijk liep op mijn hoogtepunt rondom mijn 15e (gescheiden ouders, andere leerlingen erg onverschillig, ma is autistisch en nog een zooi) en voor 6 maanden lang lag ik een uur per dag in mijn bed te huilen van pure woede door frustraties..
Nu dat ik veel ouder en (on)wijzer ben heb ik daar een lange tijd maar in zeer lichte maten last van.. Zelfs tot het punt dat ik veel rustiger kan zijn dan wie dan ook als het nodig is.
[ Bericht 8% gewijzigd door PsychoNL1972 op 18-06-2005 19:58:10 ]
Bij mij is 3-4 jaar geleden Asperger gediagnoseerd..
Het is vergeleken met andere autismes (waar het aan verwant is) erg moeilijk op te merken, vaak al een echte iq test kan grote aanduidingen geven of je het hebt of niet.
Maar al en al, er zijn een paar tips die ik je er over kan geven, en vooral een paar misvattingen erover.
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.
Zaken als gemeen zijn tegen je of oneerlijkheid kan iemand extra stress bezorgen, maar werk/leer situaties meestal niet.
wat mij zelf aansprak wat deze url
http://www.asperger-marriage.info/survguide/contents.html
http://www-users.cs.york.ac.uk/~alistair/survival/
zoals jet al zegt, een survival guide... kleine tips van iemand anders die het heeft en lessen die hij ervan geleerd heeft.
qua relaties..
oppervlakkige egocentrische mensen zijn vaak iets wat je het beste uit de weg kan blijven, maar relaties in het algemeen zijn tussen mensen met A.S. en de niet A.S.ers vaak veel sterker. (iig in mijn ervaring is het zo).
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.
Vergeet niet dat de hoofdles met autisme (voor mij iig) is dat zoals niet autisten wiskunde etc moeten leren, kunnen wij ook de sociale regels leren. het gaat niet automatisch en vooral met zaken die niet vaak gebeuren loop je er tegen aan, maar het is niet een echt gebrek of zo.
Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.
(ps. vergeef mijn spel/gramatica fouten. ik mag wel een hoog iq hebben, maar ben nog steeds waaaaaaaaardeloos met spellen)
ps. over de woedeaanvallen/agressie
Het is niet dat mensen met A.S. agressiever zijn in principe, maar de frustraties om maar continue verkeerd begrepen te worden en dat mensen vaak zo opervlakkig zijn kunnen soms te veel worden.
Zodra je iets meer over de spelregels leert en over jouw spelregels aan de mensen leert die het dichts bij je zijn, dan mindert dit ernorm.
Ik persoonlijk liep op mijn hoogtepunt rondom mijn 15e (gescheiden ouders, andere leerlingen erg onverschillig, ma is autistisch en nog een zooi) en voor 6 maanden lang lag ik een uur per dag in mijn bed te huilen van pure woede door frustraties..
Nu dat ik veel ouder en (on)wijzer ben heb ik daar een lange tijd maar in zeer lichte maten last van.. Zelfs tot het punt dat ik veel rustiger kan zijn dan wie dan ook als het nodig is.
[ Bericht 8% gewijzigd door PsychoNL1972 op 18-06-2005 19:58:10 ]
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Bron?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 19:40 schreef PsychoNL1972 het volgende:
A.S. is juist niet het niet genoeg inzicht hebben op andermans emoties, eerder het tegenovergestelde.. Dat je te goed iemands emoties aanvoelt.
Vaak gaat dit gepaard met een erg logisch inzicht hebben (sociaal gezien) en daarom komen mensen vaak vreemd over.
True.quote:Ik zou zelfs zeggen (ook naar aanleiding van opmerken van goede vrienden), dat juist iemand met A.S vaak extra serieus moet nemen. Ze moeten alleen luisteren naar wat je zegt en je intenties en niet zoals gebruikelijk naar wat men niet zegt / tussen de regels in/lichaamstaal.
En dat laatste is wat de niet-A.S.ers vaak misinterpreteren.
Mijn levenservaring (ik ben nu 32 jaar oud).quote:
Ervaring en verhalen over andere mensen met A.S.
Een mega dikke folder die ik erover heb.
Vele lange intieme gespreken met familie, vrienden (vrouwen en mannen) en het vergelijken wat ik (aan)voel en wat zij ervaarden.
Vaak merk ik ook dat men te veel concentreerd op de woorden dan op de inhoud (de niet A.S.ers)
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Als voorbeeld, een situatie waar ik een keer tegenaan liep.
Een vriendin van een zeer goede vriendin van mij, die kwam op een dag langs en was redelijk depri.
Ik vragen wat er aan het hand was.
Nou bleek het dat ze net na een enorme ruzie het huis uitgelopen was (ik 21, zij 15).
Haar beste vriendin ging haar wel helpen, ze mocht een weekje daar slapen en dan een huisje zoeken.
Alle andere 'goede' vriend(in)en kon ze ook wel ff logeren.
Ik daar in tegen, terwijl ik haar nog maar 3 keer gezien had of zo, vroeg door wat precies het probleem was en daarna bood haar aan om echt te helpen.
Gezien dat ik de oudste was in de groep en niemand anders ingreep en ik als enige genoeg geld had om te helpen leek me dat een slim plan.
En ik ben met haar naar haar ouders (die ik nooit had gezien) en vroeg of ik even met hun kon spreken.
Ik legde hun voor dat het mij ter oren was gekomen dat het niet uitwerkte en dat ik omdat ik nog vrij jong was misschien kon helpen het gat tussen de 2 generaties.
Eerst liet ik de ouders al hun frustraties uitspreken en daarna zij en stopte steeds hun elkaar te onderbreken.
Daarna bood ik wat inzicht aan beide zijden en ideen hoe het kan werken en dat het beste voor haar en haar toekomst is dat ze het allemaal nog proberen.
Van die dag was ik 1 vriendin rijker, 2 ouders ter vriend en ze woont nog steeds gelukkig thuis en gaat binnenkort op haar zelf wonen.
Ik was super nerveus en bang, want ik had geen enkel idee wat ik aan het doen was.
Maar dat een 15 jarig meisje op straat komt te staan zonder iets te proberen vond ik dus danig veel erger dat ik het toch probeerde.
Tot de dag van vandaag snap ik absoluut niet waarom de niet A.S. vried(in)en haar niet hielpen en dat geen van al die ouders ingrepen.
En dan vraag ik me af, ben ik nou gewoon te dom om het te begrijpen of blokkerd het 'sociale gedrag' van anderen hun motivaties om actie te ondernemen.
ps. mijn leven zit vol met dit soort voorbeelden, waar ik compleet iets doe wat anderen niet doen maar dat door alle partijen uiteindelijk zeer gewaardeerd is.
Een vriendin van een zeer goede vriendin van mij, die kwam op een dag langs en was redelijk depri.
Ik vragen wat er aan het hand was.
Nou bleek het dat ze net na een enorme ruzie het huis uitgelopen was (ik 21, zij 15).
Haar beste vriendin ging haar wel helpen, ze mocht een weekje daar slapen en dan een huisje zoeken.
Alle andere 'goede' vriend(in)en kon ze ook wel ff logeren.
Ik daar in tegen, terwijl ik haar nog maar 3 keer gezien had of zo, vroeg door wat precies het probleem was en daarna bood haar aan om echt te helpen.
Gezien dat ik de oudste was in de groep en niemand anders ingreep en ik als enige genoeg geld had om te helpen leek me dat een slim plan.
En ik ben met haar naar haar ouders (die ik nooit had gezien) en vroeg of ik even met hun kon spreken.
Ik legde hun voor dat het mij ter oren was gekomen dat het niet uitwerkte en dat ik omdat ik nog vrij jong was misschien kon helpen het gat tussen de 2 generaties.
Eerst liet ik de ouders al hun frustraties uitspreken en daarna zij en stopte steeds hun elkaar te onderbreken.
Daarna bood ik wat inzicht aan beide zijden en ideen hoe het kan werken en dat het beste voor haar en haar toekomst is dat ze het allemaal nog proberen.
Van die dag was ik 1 vriendin rijker, 2 ouders ter vriend en ze woont nog steeds gelukkig thuis en gaat binnenkort op haar zelf wonen.
Ik was super nerveus en bang, want ik had geen enkel idee wat ik aan het doen was.
Maar dat een 15 jarig meisje op straat komt te staan zonder iets te proberen vond ik dus danig veel erger dat ik het toch probeerde.
Tot de dag van vandaag snap ik absoluut niet waarom de niet A.S. vried(in)en haar niet hielpen en dat geen van al die ouders ingrepen.
En dan vraag ik me af, ben ik nou gewoon te dom om het te begrijpen of blokkerd het 'sociale gedrag' van anderen hun motivaties om actie te ondernemen.
ps. mijn leven zit vol met dit soort voorbeelden, waar ik compleet iets doe wat anderen niet doen maar dat door alle partijen uiteindelijk zeer gewaardeerd is.
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
@TS: Ik herken zó ontzettend veel in hoe jij jezelf omschrijft! Door een vriend werd ik gewezen op Asperger, ben daar over gaan lezen en herkende ook erg veel. Via m'n huisarts ben ik verwezen naar het Expertise Centrum Autisme, vestiging Rotterdam. Dat expertisecentrum is een onderdeel van het Riagg. Ik ben daar helemaal door de molen gegaan en bleek uiteindelijk geen Asperger te hebben.
Wel heb ik moeite met sociale interactie, een pittig hoog IQ, moeite met aanrakingen, etc etc. Veel van de dingen die bij Asperger "horen". Wat bij mij het grootste probleem bleek te zijn, is dat ik audio-linguaal hoogbegaafd ben. Neem mij een schriftelijke IQ-test af dan scoor ik ongeveer 140. Neem mij mondeling een IQ-test af dan scoor ik veel hoger: boven 165 in ieder geval, ze durfden geen preciezer getal te noemen. Ik blijk alles wat ik hoor op te slaan. Meerdere gesprekken in één kamer volg ik allemaal, en ik weet maanden later nog woordelijk wat iemand gezegd heeft.
Met die wetenschap in m'n achterhoofd ben ik verder gaan zoeken, en terecht gekomen bij de boeken van Elaine Aron over hoogsensitiviteit. Ook daar herkende ik veel in. Maar of ik ook werkelijk hoogsensitief ben zou ik zo niet durven zeggen.
Ik heb wel veel aan de boeken van Elaine Aron, om het simpele feit dat zij geen remedies aandraagt, geen allesomvattend wondermiddel, maar je probeert je te laten realiseren dat je bent zoals je bent, dat het is zoals het is, en dat je dáár mee aan de slag moet. Niet proberen te zijn zoals anderen, maar je eigen "zwakke" en sterke punten te gaan herkennen en daar wat mee doen.
Ik ben bijvoorbeel stil gaan staan bij wat mijn gehoor met mij doet: op m'n werk heb ik een rustiger werkplek kunnen krijgen, m'n headset met één oordop heb ik omgeruild voor een met twee oordoppen zodat ik minder oppik van de gesprekken die m'n collega's voeren. Heb m'n collega's verteld dat ik alles wat ik hoor min of meer ongewild oppik. Zij weten nu ook dat als ik me omdraai en tips en adviezen ga geven ik dat niet doe omdat ik me zonodig overal mee moet bemoeien maar omdat ik al hun gesprekken woord voor woord meekrijg en in m'n hoofd meteen analyseer.
Ook weten m'n collega's nu waarom ik tijdens m'n telefoongesprekken geen aantekeningen maak. Niet omdat ik gemakszuchtig ben, maar omdat ik me al die gesprekken nog gewoon kan herinneren.
Dat heeft me op m'n werk in ieder geval al een heel stuk verder geholpen.
Anyway, ik heb wel gemerkt de afgelopen jaren dat het moeilijk is om bij de juiste 'peut terecht te komen, zeker als het om autisme en/of Asperger gaat. Veel 'peuten hebben wel de klok horen luiden maar hebben geen idee waar de klepel hangt.
Voor iedereen die zich afvraagt of er sprake is van autisme/Asperger, kan ik absoluut het Expertise Centrum Autisme aanraden. Daar zitten gekwalificeerde mensen die weten waar het over gaat. In Rotterdam: http://www.ggzgroepeuropoort.nl < --daar zullen ze ook wel kunnen verwijzen naar expertise centra in andere delen van het land.
TS: veel succes gewenst in ieder geval, ook met je ouders. Lijkt me niet makkelijk zoals het nu gaat, hang in there!
[ Bericht 1% gewijzigd door babsjuh op 18-06-2005 21:21:15 (linkje gefixt) ]
Wel heb ik moeite met sociale interactie, een pittig hoog IQ, moeite met aanrakingen, etc etc. Veel van de dingen die bij Asperger "horen". Wat bij mij het grootste probleem bleek te zijn, is dat ik audio-linguaal hoogbegaafd ben. Neem mij een schriftelijke IQ-test af dan scoor ik ongeveer 140. Neem mij mondeling een IQ-test af dan scoor ik veel hoger: boven 165 in ieder geval, ze durfden geen preciezer getal te noemen. Ik blijk alles wat ik hoor op te slaan. Meerdere gesprekken in één kamer volg ik allemaal, en ik weet maanden later nog woordelijk wat iemand gezegd heeft.
Met die wetenschap in m'n achterhoofd ben ik verder gaan zoeken, en terecht gekomen bij de boeken van Elaine Aron over hoogsensitiviteit. Ook daar herkende ik veel in. Maar of ik ook werkelijk hoogsensitief ben zou ik zo niet durven zeggen.
Ik heb wel veel aan de boeken van Elaine Aron, om het simpele feit dat zij geen remedies aandraagt, geen allesomvattend wondermiddel, maar je probeert je te laten realiseren dat je bent zoals je bent, dat het is zoals het is, en dat je dáár mee aan de slag moet. Niet proberen te zijn zoals anderen, maar je eigen "zwakke" en sterke punten te gaan herkennen en daar wat mee doen.
Ik ben bijvoorbeel stil gaan staan bij wat mijn gehoor met mij doet: op m'n werk heb ik een rustiger werkplek kunnen krijgen, m'n headset met één oordop heb ik omgeruild voor een met twee oordoppen zodat ik minder oppik van de gesprekken die m'n collega's voeren. Heb m'n collega's verteld dat ik alles wat ik hoor min of meer ongewild oppik. Zij weten nu ook dat als ik me omdraai en tips en adviezen ga geven ik dat niet doe omdat ik me zonodig overal mee moet bemoeien maar omdat ik al hun gesprekken woord voor woord meekrijg en in m'n hoofd meteen analyseer.
Ook weten m'n collega's nu waarom ik tijdens m'n telefoongesprekken geen aantekeningen maak. Niet omdat ik gemakszuchtig ben, maar omdat ik me al die gesprekken nog gewoon kan herinneren.
Dat heeft me op m'n werk in ieder geval al een heel stuk verder geholpen.
Anyway, ik heb wel gemerkt de afgelopen jaren dat het moeilijk is om bij de juiste 'peut terecht te komen, zeker als het om autisme en/of Asperger gaat. Veel 'peuten hebben wel de klok horen luiden maar hebben geen idee waar de klepel hangt.
Voor iedereen die zich afvraagt of er sprake is van autisme/Asperger, kan ik absoluut het Expertise Centrum Autisme aanraden. Daar zitten gekwalificeerde mensen die weten waar het over gaat. In Rotterdam: http://www.ggzgroepeuropoort.nl < --daar zullen ze ook wel kunnen verwijzen naar expertise centra in andere delen van het land.
TS: veel succes gewenst in ieder geval, ook met je ouders. Lijkt me niet makkelijk zoals het nu gaat, hang in there!
[ Bericht 1% gewijzigd door babsjuh op 18-06-2005 21:21:15 (linkje gefixt) ]
I'll stand my ground!
babsjuh.web-log.nl
babsjuh.web-log.nl
Je bent anders. Da's al reden genoeg.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 19:09 schreef Black_Tulip het volgende:
Tolerantie... Tolerantie is het moedwillig verdragen van een last. Ik ben niemand tot last, althans, probeer dat niet te zijn.
Kan geen kwaad. *hint*quote:Op zaterdag 18 juni 2005 19:40 schreef PsychoNL1972 het volgende:
Ik heb zelf 7 jaar een relatie gehad en had over het algemeen geen problemen of zo ermee..
Als je wilt, ik heb een legio met tips en ervaring hierover. laat me weten of je meer wilt weten.
hartstikke bedankt voor de tipquote:Op zaterdag 18 juni 2005 21:15 schreef babsjuh het volgende:
Voor iedereen die zich afvraagt of er sprake is van autisme/Asperger, kan ik absoluut het Expertise Centrum Autisme aanraden. Daar zitten gekwalificeerde mensen die weten waar het over gaat. In Rotterdam: http://www.ggzgroepeuropoort.nl < --daar zullen ze ook wel kunnen verwijzen naar expertise centra in andere delen van het land.
Niet meer actief op Fok!
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?
Niet meer actief op Fok!
Volgens mij wel, maar echt helemaal zeker weten doe ik het niet..quote:Op zondag 19 juni 2005 00:07 schreef Viking84 het volgende:
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?
niet als asperges nee..quote:Op zondag 19 juni 2005 00:07 schreef Viking84 het volgende:
hoe spreek je dat 'asperger' eigenlijk uit? net als in 'asperges' of met een g?
al hoewel het wel grappig klinkt, hoi... ik heb een syndroom om op te eten :p
Dus gewoon as-per-ger.
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Een paar zaken moest ik goed opletten en dan werkte de relatie wel:quote:
1) Ik heb een hoog iq (162), ik voel, denk, of wat dan ook niks beter dan een ander. ik ben daarmee gewoon geboren.. niks dat ik heb gedaan. maar lullig genoeg heb ik vaak wel gelijk in een discussie of kan mijn gelijk krijgen... Een belangrijke wijsheid is te kiezen wat echt belangrijk is en daarover je menig geven en vaak je mond gewoon dicht te houden.. (bijna) niemand houd van iemand die altijd gelijk heeft.
2) De tempo van mijn emoties gaan heel anders. ben ik in 1 ding geintresseerd, dan stort ik me erop en kom soms erachter dat ik goede vrienden boos aan de deur heb staan omdat ik weken niks heb laten weten... andersom, ik brand me zelf uit met dit erop storten. De les is iets rustiger aandoen, veel meer afwisselend, zorgen dat een uur minstens voor jou en je partner is en regelmatig contact te onderhouden met hen wie voor je belangrijk zijn.
3) De sterkte van (liefde / gedreven) emoties is vaak veel intenser dan die van meeste mensen, vaak moet ik aan de buitenkant veel rustiger over komen en vooral de timing goed in de gaten houden, want anderen zijn er vaak niet aangewend en het kan hun erg afschrikken.
4) Een van de moeilijkste lessen voor mij rustig zijn.. ik kan erg rustig overkomen, maar ben meestal erg druk overkomen.. tijdens mijn relatie moest ik erg leren om gewoon op de bank een uurtje per dag te zitten, niet te praten, en samen het nieuws, gtst (EEKS!) of iets anders kijken.. dit is erg belangrijk ook voor de partner..
5) stom genoeg, het omgaan met sommige sociale problemen >>KAN << erg vervelend worden als de omgeving niet echt mee werkt.. bv. ik werkte vast bij een baas.. op een dag zij hij dat we moesten inkorten en dat er geen werk meer voor mij was... voor mij was het duidelijk... baas zegt onslagen. dan ben ik toch ontslagen... de uitkerende instatie was net aan het fuseren met 2 anderen en voordat ik het wist was ik 9 maanden bezig proberen mijn geld te krijgen.. en toen moest ik nog eens een boete gaan betalen ook + geen geld gekregen voor die 9 maanden.. de reden: onrechtmatig ontslag genomen.. (eh? genomen?!).. kennelijk kon hij me niet ontslaan en omdat ik zijn instructies opvolgde was ik de boosdoener... zucht..
6) Als je partner een ochtend bui heeft / periode van de maand, of stomweg een rotbui. het beste is uit de buurt blijven of ondersteunend zijn, niet veel praten en zij geeft zelf wel aan wanneer het weer beter gaat.. Dit voelt vaak erg oneerlijk (ik heb dus noooit een ochtendbui en zelfs als ik me klote voel blijf ik vriendelijk), maar dit is eenmaal hoe het werkt.
7) Probeer je bioritme een beetje tegelijkertijd met je partner te laten lopen. (dus als het kan en zin heeft, zelfde tijd op, zelfde tijd in, tenminste 3 dagen per week). jaren lang hoefde ik maar 2-4 uur per nacht te slapen, maar acht, lekker lui in bed te liggen en te 'praten' met haar wen je zeker snel genoeg aan .
.8) Vaak is je gedrag belangrijker dan de woorden die je spreekt. Als mijn partner iets verkeerd deed dan zei ik dat en was het over voor mij. maar ze veranderde haar gedrag daarna vaak niet.. Ik moest mezelf daarna aanleren om geiirteerd te reageren of haar te negeren voor een tijdje (minuten/uren) afhankelijk van hoe verkeerd het is en dan had ze wel in de gaten dat ik het echt meende.. (erg vervelend!!! ik ben nooit lang boos, ik zeg het liever en dan knuffelen en het is over).
9) Heb je het tofste ding gezien in de winkel dat je absoluut moet hebben.... koop het dan morgen nadat je met je partner gesproken hebt. Het voorkomt enorm veel gezeik.
10) Eerlijkheid is levensgevaarlijk. Ik ben zo eerlijk en recht toe recht aan als het kan.. wel op een tactische manier hoor. dus ik zou niet tegen iemand zeggen dat ze op een olifant lijkt (behalve als het een echte oli is natuurlijk ). Meestal lees men veel meer dan je zegt. zoals zij "schat, vind je dat een lekker ding?". ik "ja, die ziet er wel knap uit"... *whoops*. nu wil ik natuurlijk opeens met haar weg of zo.. etc. etc. vooral op zaken waar de ander erg onzeker over is, let op op je woorden, het komt vaak bij haar onbedoelt over als iets compleets anders.
). Meestal lees men veel meer dan je zegt. zoals zij "schat, vind je dat een lekker ding?". ik "ja, die ziet er wel knap uit"... *whoops*. nu wil ik natuurlijk opeens met haar weg of zo.. etc. etc. vooral op zaken waar de ander erg onzeker over is, let op op je woorden, het komt vaak bij haar onbedoelt over als iets compleets anders.nah, dat was het iig weer voor nu. De tips zijn erg practisch, maar voor mij als ik deze rotdingen op mijn 15e had geweten, dan had ik heeeeeeeeeeeel wat minder moeilijkheden gehad met relaties...
Nu moet ik alleen nog uitvogelen hoe het werkt met daten.. met het tempo zoals het tot nu toe gaat, dan leer ik pas om goed te daten als ik 250 ben of zo. Het is 1 van die dingen die niet vaak gebeuren en ik dus erg moeilijk kan bevatten wat men wilt.. Het gene wat ik wel weet (naast goed verzorgt uitzien, rustig gedragen, geurtje, een ferarri staat zeker niet slecht. blah etc blah) dat je nooit naar de leeftijd moet gokken, zelfs als je het al weet. ren weg naar het toilet als ze iets vraagt over het figuur of haar gewicht. Complimenteer haar op haar kledij (alleen als je het echt meent!) en als je vraagt wat ze van je vind, ga er vaak vanuit dat het absoluut iets anders betekend..
Voor mij is het helaas zo geworden, das ik redelijk gestoord werd van alle signalen die je krijgt en geen wijs uit kan of het goed of verkeerd is, dat ik serieus moet zeggen "zolang je niet me kust op de mond, zegt dat je iets meer wilt, naakt in mijn douche of bed bent, ga ik altijd vanuit dat je vrienden wilt zijn"
Ik weet het, het is triest, maar ik ben zo'n 1e ontmoeting gewoon nerveus en meeste mensen lezen dat dusdanig verkeerd dat ik zo hun zeker stel dat het initiatief bij hun ligt en niks te vrezen hebben of zo. (ik ben niet echt, griezelig of zo. gewoon een misinterpretatie! en weinig ervaring met daten)
iig, ik heb letterlijk honderden tips op deze manier, omdat ik laat gediagnoseerd ben moest ik alles zelf uitvogelen en met mijn ratio proberen te bevatten wat mij opviel in het gedrag van anderen.
Zaken zoals A.S is iets wat de laatste jaren pas sociaal geaccepteerd te worden en ben wat dat betreft net 1 generatie te vroeg op de markt gekomen qua help.
Maar voor jongeren tegenwoordig is er overal veel hulpt te vinden, zoals ik hier nu via het voormalige riagg (hier heet het de Grote Rivieren) alsnog hulp krijg dmv van inzicht en tips.
I'm a crazy guy in a weird world where everyone think they are normal
Dat is grappig. Mijn levenservaring + gehoorde en gelezen info wijst precies de andere kant op Als ik het me niet vergis, is dat zoiets waar een Asperger juist erg slecht of juist erg goed in is. Gefeliciteerd dat jij aan de andere kant van het spectrum zitquote:Op zaterdag 18 juni 2005 20:05 schreef PsychoNL1972 het volgende:
[..]
Mijn levenservaring (ik ben nu 32 jaar oud).
Ervaring en verhalen over andere mensen met A.S.
Een mega dikke folder die ik erover heb.
Vele lange intieme gespreken met familie, vrienden (vrouwen en mannen) en het vergelijken wat ik (aan)voel en wat zij ervaarden.
Dat is behulpzaamheid, doorzettingsvermogen en uit volle overgave iets kunnen doen omdat jij overtuigd bent dat het goed is Heel mooi hoor, maar betere empathie is het niet. Al zal je vast inlevingsvermogen nodig hebben gehad om te kunnen fungeren als diplomaatquote:Op zaterdag 18 juni 2005 20:19 schreef PsychoNL1972 het volgende:
En dus tot last? Echt hoor, wat een vooroordeel. Je moet gewoon met mensen in contact komen die je juist waarderen omdat je anders bent en die zijn er genoeg. Overigens ben ik voor de 'normale' mensen vooral een schaduw. Een schaduw is niemand tot last.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 21:24 schreef joshus_cat het volgende:
[..]
Je bent anders. Da's al reden genoeg.
IQ van 162? Einstein had 168, verschilt niet veel.
Hoe hebben ze dat kunnen testen, aangezien de meeste IQ-tests niet boven de 150 gaan.
Hoe hebben ze dat kunnen testen, aangezien de meeste IQ-tests niet boven de 150 gaan.
Waarom maak je jezelf zo klein? Als 'normale' mensen zich tolerant opstellen dan hoef je jezelf toch niet als 'schaduw' op te stellen? Dan kun je toch gewoon jezelf zijn?quote:Op zondag 19 juni 2005 07:50 schreef Black_Tulip het volgende:
Overigens ben ik voor de 'normale' mensen vooral een schaduw. Een schaduw is niemand tot last.
|
|
