De kunst van het loslaten van een ex - deel 19

En met dit weer wordt het er niet beter op!

Wil niet thuis zitten, maar wat dan? Wil mijn vrienden ook niet lastig vallen door er op bezoek te gaan. Alleen op een terrasje zitten? Geen optie.. En de vrienden bij wie ik wel langs zou willen, zijn of op vakantie, of hebben een verjaardag.
Dus zit ik binnen, beetje niet op te letten bij een film die ik heb..uhhh.. gevonden op mijn pc.
Ik wil naar buiten! lol maken! genieten!
Maar kan mijzelf er niet toe zetten, bah

Troost jullie, toekijken hoe iedereen geniet (nouja bijna iedereen dan) van meer als 30 graden zit ik hier op de vierde verdieping van een internet helpdesk over Den Haag uit te kijken met een airco die loeit op 15 graden! Gelukkig heb ik wel het voordeel vanavond nog even lekker te BBQ'en, heb vandaag volgens mij helemaal niet meer heftig aan haar gedacht, hoewel ik elke morgen nog wel wakker word met de vraag hoe het met d'r gaat. Maar dat is gewenning die ik al heb sinds november 2003, toen we echt naar elkaar toegroeiden en ik steeds meer en meer om haar ging geven. Dus dat zal in de loop der tijd wel slijten en waarschijnlijk wel weg zijn als er ooit een ander komt. Dat laatste hoop ik dan maar althans, want om nou wakker te worden over 10 jaar en nog steeds afvragen hoe het met mijn ex gaat zou niet gezond zijn

Jah en ik moet wel thuis zitten. Want leer me asso voor theorie examen morgen.
Alhoewel er maar weinig blijft hangen? Heb medelijden !!!!!!!!!!

De laatste tijd mis ik mijn ex weer superveel. Ik ben er niet verdrietig over, niet depressief, maar denk er gewoon zonder echte gevoelens aan. Heel raar dit...

Wat ik mis, is het feit dat hij degene was die mijn leven zin gaf. Als ik me rot voelde, kon ik hem even knuffelen. En als ik me verveelde, dan had ik altijd aanspraak, of gingen we samen wat doen... ik kan me niet herinneren dat ik me verveelde met hem, terwijl ik nu soms mezelf afvraag hoe ik in 's hemelsnaam de dag/avond ga doorkomen.

Andere praktische dingen... koken... dat doe ik niet voor mezelf. Voor hem wilde ik me graag uitsloven, maar wat is het nou voor lol om voor één persoon te koken. Zelfde geldt voor zoveel andere dingen... en als ik snel even wil overleggen, of iets wil vragen, of ergens een mening over wil hebben.... *zucht*.

Hij heeft sinds kort thuis ook internet, en ik spreek hem echt vaak aan op msn. Vaak ook weer om die kleine dingetjes. Even vragen wat hij ergens van vindt. Of even een foto laten zien. Of eventjes dit, eventjes dat... bah.

Vandaag ook weer... hoe kom ik de avond door? Ik voel me zo nutteloos zonder hem...


Edit: door dit soort dingetjes zit ik me soms heel kort en heel stiekum wel eens af te vragen of het echt wel de juiste keus was om uit elkaar te gaan. Fijn.

Zullen we een weekend-club oprichten anders?

Kunnen we elkaar vervelen met verhalen over onze ex-en, en ondertussen zitten we niet alleen thuis

Haha als dat zou kunnen

Ik weet wel dat als ik ga verhuizen (over een paar maandjes) dat ik dan voor huisgenoten ga zorgen. Anders word ik echt gek.

quote:

Op zondag 19 juni 2005 20:35 schreef PhaE het volgende:
Zullen we een weekend-club oprichten anders?

Kunnen we elkaar vervelen met verhalen over onze ex-en, en ondertussen zitten we niet alleen thuis

goed plan...ik doe mee

Ik ben er ook wel bij!

Datumpje in juli, zomeravondje Efteling, 14 uur lang tussen sprookjes en mythes, vallen we ook niet zo op?

Dat vind ik wel een goed idee die efteling
Count me in !

En nu weer verder leren

christine schat ... niets houdt je tegen om nog eens met je ex te proberen hé, ik heb eigenlijk nooit echt begrepen waarom je de relatie met hem wou beëindigen ...

jij moet het weten, maar als je hem zo mist, en echt nog zoveel van hem houdt, is er misschien nog wel een basis om nog eens te proberen

zo nee, sterkte dan ... en dan zou ik idd niet meer zoveel op msn met hem zitten, foto's doorsturen en zo, en bij elke beslissing hem raad vragen ...

Mijn contact met mijn ex is nooit slecht geweest maar de laatste maanden is het een meer intens contact omdat hij ernstig ziek is. Wat het loslaten toch wel erg moeilijk maakt.

quote:

Op zondag 19 juni 2005 22:36 schreef petitlapin het volgende:
christine schat ... niets houdt je tegen om nog eens met je ex te proberen hé, ik heb eigenlijk nooit echt begrepen waarom je de relatie met hem wou beëindigen ...

jij moet het weten, maar als je hem zo mist, en echt nog zoveel van hem houdt, is er misschien nog wel een basis om nog eens te proberen

zo nee, sterkte dan ... en dan zou ik idd niet meer zoveel op msn met hem zitten, foto's doorsturen en zo, en bij elke beslissing hem raad vragen ...

Mijn verstand houdt me tegen, petitlapin...

Vanaf het begin is het al niet goed geweest tussen ons. We waren te verschillend, te anders... hebben te verschilende verwachtingen van het leven en te verschillende toekomstvisies. We hebben gevochten om daar overeenstemming in te vinden, maar we kwamen nooit op één lijn.

En er zijn dingen voorgevallen waardoor de verhoudingen in de relatie scheef gegroeid zijn. Zoiets krijg je niet of nauwelijks meer goed, dus het is gewoon beter dat het voorbij is. We waren ook meer vrienden dan lovers. Maar ik mis hem als huisgenoot, en als vriend, en ik hou nog steeds van hem, ja. Zou raar zijn als dat zo snel ophoudt.

quote:

Op zondag 19 juni 2005 22:41 schreef Viperdesign het volgende:
Maar je moet wel voor jezelf leven en niet voor een ander!

Oja, dat zeg ik ook tegen iedereen.
Alleen heb ik nooit zo in het leven gestaan, en die omslag is moeilijk te maken. Ik kom er wel hoor...

quote:

Op zondag 19 juni 2005 21:28 schreef RoelerMF het volgende:
Ik ben er ook wel bij!

Datumpje in juli, zomeravondje Efteling, 14 uur lang tussen sprookjes en mythes, vallen we ook niet zo op?

Efteling is best cool

Okay, I'll be there!

quote:

Op zondag 19 juni 2005 17:51 schreef Christine het volgende:
De laatste tijd mis ik mijn ex weer superveel. Ik ben er niet verdrietig over, niet depressief, maar denk er gewoon zonder echte gevoelens aan. Heel raar dit...

Wat ik mis, is het feit dat hij degene was die mijn leven zin gaf. Als ik me rot voelde, kon ik hem even knuffelen. En als ik me verveelde, dan had ik altijd aanspraak, of gingen we samen wat doen... ik kan me niet herinneren dat ik me verveelde met hem, terwijl ik nu soms mezelf afvraag hoe ik in 's hemelsnaam de dag/avond ga doorkomen.

Andere praktische dingen... koken... dat doe ik niet voor mezelf. Voor hem wilde ik me graag uitsloven, maar wat is het nou voor lol om voor één persoon te koken. Zelfde geldt voor zoveel andere dingen... en als ik snel even wil overleggen, of iets wil vragen, of ergens een mening over wil hebben.... *zucht*.

Hij heeft sinds kort thuis ook internet, en ik spreek hem echt vaak aan op msn. Vaak ook weer om die kleine dingetjes. Even vragen wat hij ergens van vindt. Of even een foto laten zien. Of eventjes dit, eventjes dat... bah.

Vandaag ook weer... hoe kom ik de avond door? Ik voel me zo nutteloos zonder hem...


Edit: door dit soort dingetjes zit ik me soms heel kort en heel stiekum wel eens af te vragen of het echt wel de juiste keus was om uit elkaar te gaan. Fijn.

Weet je wat jij mist? VRIENDEN!!! Heb je wel echte vrienden? En daar bedoel ik niet kennissen mee maar échte vrienden... Volgens mij mis je hem niet om je heen maar mis je mensen in het algemeen... Je kan ook een leuk bijbaantje zoeken, of ergens in een bestuur gaan zitten. Als je maar een beetje sociaal bezig bent...
Ik zou trws ook nog niet op mezelf gaan wonen puur om t feit dat ik t haat om alleen te leven. Daarom zijn huisgenoten een heel goed idee...

Hier juist tegenovergestelde..

Moet juist gaan leren om ECHT alleen te zijn, net als zij dat ook wil leren.
Allebei altijd mensen om ons heen gehad; thuiswonen, in een studentenhuis wonen, nooit zonder vriendje/vriendinnetje gezeten.

Alleen de grote angst die iedereen heeft in zo'n situatie (denk ik) is weer duidelijk aanwezig;
Wat als ze binnen no-time een ander vriendje heeft?

Ik heb gisteren in de trein bijna alle berichten van mijn ex gewist in mijn GSM. Op twee of drie na omdat die gewoon ontzettend lief waren en omdat dat echt typerend waren voor 'ons'.
Ik kan nu wel zeggen dat ik echt over hem heen ben. Ik denk nauwelijks aan hem en als hij ergens ter sprake komt verdwijnt hij snel weer uit mijn gedachten. Ik had niet gedacht dat het me zou lukken, ik heb er enorm veel verdriet van gehad.

Sinds een tijdje heb ik een nieuwe relatie en hoewel ik had verwacht dat ik een nieuwe relatie snel beu zou zijn, gaat het verbazingwekkend goed
Ik heb iemand getroffen die heel erg rekening houdt met van alles, niet aandringt en me heel bewust laat kiezen voor dingen. Op die manier hou ik voor mijn gevoel de regie een beetje in handen, hoewel we in de relatie gelijkwaardig aan elkaar zijn. Hij geeft me veel tijd en dat is zo ontzettend fijn.

Daarbij ben ik blij met de overbruggingstijd. Ik ben ongeveer 2 jaar single geweest en heb die tijd alleen gewoond, wat toen ook de eerste keer was. Ik weet dat ik alles nu zelf kan en dat ik in principe niemand nodig heb. Dat gevoel heeft mij zelfzekerder gemaakt, ik sta meer in het leven en ik ben er veel zelfstandiger door geworden.

Hoewel ik veel bij hem ben, wonen we nog niet samen. Dat is vooralsnog een stapje te ver, maar voor de toekomst sluit ik het echt niet uit. Zoals het nu gaat, gaat het heel erg goed en dat is even voldoende

[ Bericht 29% gewijzigd door Blinky op 20-06-2005 09:49:25 ]

quote:

Op maandag 20 juni 2005 09:34 schreef Blinky het volgende:
Daarbij ben ik blij met de overbruggingstijd. Ik ben ongeveer 2 jaar single geweest en heb die tijd alleen gewoond, wat toen ook de eerste keer was. Ik weet dat ik alles nu zelf kan en dat ik in principe niemand nodig heb. Dat gevoel heeft mij zelfzekerder gemaakt, ik sta meer in het leven en ik ben er veel zelfstandiger door geworden.

Dit is dus wat mijn ex ook van plan is, op zichzelf wonen (nooit gedaan), zelfstandig leren te zijn, haar eigen ding kunnen doen, etc.etc. Daarom kan ik ook alleen trots en blij voor haar zijn, op een vreemde twisted manier. Want ben eigenlijk helemaal niet zo blij. Niet voor mezelf dan

Maar lekker dat het zo goed met je gaat, dat geeft ons kneusjes weer een beetje hoop

quote:

Op maandag 20 juni 2005 09:13 schreef JoeyT het volgende:

[..]

Weet je wat jij mist? VRIENDEN!!! Heb je wel echte vrienden? En daar bedoel ik niet kennissen mee maar échte vrienden... Volgens mij mis je hem niet om je heen maar mis je mensen in het algemeen... Je kan ook een leuk bijbaantje zoeken, of ergens in een bestuur gaan zitten. Als je maar een beetje sociaal bezig bent...
Ik zou trws ook nog niet op mezelf gaan wonen puur om t feit dat ik t haat om alleen te leven. Daarom zijn huisgenoten een heel goed idee...

Je hebt gelijk, ik heb vier jaar lang gedacht dat die relatie zaligmakend was, en dat ik niemand anders nodig had... en nu ontbreekt het me aan sociale contacten. Ik heb gelukkig wel wat mensen in mijn omgeving, maar voor echte vriendschap is tijd nodig.
En sociaal bezig zijn ga ik direct doen, als mijn scriptie af is

Mijn ex komt overigens vandaag langs... ik ben benieuwd hoe dat gaat. (Hij is nog jarig ook!)

quote:

Op maandag 20 juni 2005 10:10 schreef PhaE het volgende:
Maar lekker dat het zo goed met je gaat, dat geeft ons kneusjes weer een beetje hoop

Haha, ik zie niemand als kneus en ik heb mezelf ook nooit zo gezien, het is een fase waar je doorheen zult moeten en gedeeltelijk ligt het aan jezelf hoelag zoiets duurt. Achteraf zie ik wel dat ik lang in zelfmedelijden ben geweest dat maakte het niet makkelijk want het is moeilijk om daar uit te komen. Als je echter dàt overwonnen hebt ben je al op meer dan de helft

quote:

Op maandag 20 juni 2005 10:56 schreef Blinky het volgende:

[..]

Haha, ik zie niemand als kneus en ik heb mezelf ook nooit zo gezien,

Er stond ook een achter...

quote:

Op maandag 20 juni 2005 12:10 schreef PhaE het volgende:

[..]

Er stond ook een achter...

Oké

[offtopic]
Wat betekent jeter?
(in je sig)

JEEEJ GESLAAGD VOOR MIJN THEORIE
Zo dat ook weer gehad.
Kan ik eindelijk van het lekkere weer genieten

Verder is het bij mij echt leven van dag tot dag..

Gefeliciteerd!

quote:

Op maandag 20 juni 2005 12:22 schreef PhaE het volgende:
[offtopic]
Wat betekent jeter?
(in je sig)

[offtopic]
Jeter is Frans voor ' weggooien'

quote:

Op maandag 20 juni 2005 12:24 schreef love_me het volgende:
JEEEJ GESLAAGD VOOR MIJN THEORIE
Zo dat ook weer gehad.
Kan ik eindelijk van het lekkere weer genieten

Verder is het bij mij echt leven van dag tot dag..

Gefeliciteerd! Neem kleine stapjes, daarna ben je er vanzelf wel weer aan toe om de grotere stappen te ondernemen.

quote:

Op maandag 20 juni 2005 13:02 schreef Blinky het volgende:

[..]

[offtopic]
Jeter is Frans voor ' weggooien'

Thanks, dan snap ik hem eindelijk
Ik ben voor aimer van la vie dan.

quote:

Op maandag 20 juni 2005 13:11 schreef PhaE het volgende:

[..]

Thanks, dan snap ik hem eindelijk
Ik ben voor aimer van la vie dan.

Groot gelijk, zeker op zo'n mooie dag als vandaag

quote:

Op maandag 20 juni 2005 20:46 schreef Viperdesign het volgende:
Ben dat "single zijn" alweer zat. .

Ik geniet enorm van me vrijheid, maar ik mis de laatste dagen toch ook wel haar aanwezigheid. Ik wou dat ik naar haar toe kon rijden en haar enorm kon knuffelen, haar al mijn verhalen van de afgelopen weken kon vertellen, maar het gaat gewoon niet. Ik zit alleen thuis en zij heeft het leuk (daar ga ik maar vanuit) met haar nieuwe vriendje. Ik mis steeds vaker mijn kletsmaatje om de laatste roddels en verhalen door te nemen. Ik wil gewoon mijn belevingen weer met haar kunnen delen, samen kunnen genieten hoe prachtig dit weer was! Samen lekker naar het strand, beetje in de zee stoeien en 's avonds thuis samen onder de douche om alle zandresten tussen de tenen uit te krijgen. Om haar daarna in te smeren met aftersun en haar zachtjes masseren.

Leuk hoor dat prachtige weer, maar ik mis haar op deze momenten toch best wel weer veel!

Jongens, jongens
dit moet je heel anders zien. nu heb je tenminste niet ht gezeik van,

ben ik dik in bikini?
ben ik wel bruin genoeg?
Zien mijn tieten er wel mooi uit in deze top?

al dat gezeur heb je nu niet

je kan wel stil blijven staan met wat je nu niet meer hebt. maar je kan beter kijken naar wat je nu terug gekregen hebt :p

quote:

Op maandag 20 juni 2005 21:12 schreef RoelerMF het volgende:

[..]

Ik geniet enorm van me vrijheid, maar ik mis de laatste dagen toch ook wel haar aanwezigheid. Ik wou dat ik naar haar toe kon rijden en haar enorm kon knuffelen, haar al mijn verhalen van de afgelopen weken kon vertellen, maar het gaat gewoon niet. Ik zit alleen thuis en zij heeft het leuk (daar ga ik maar vanuit) met haar nieuwe vriendje. Ik mis steeds vaker mijn kletsmaatje om de laatste roddels en verhalen door te nemen. Ik wil gewoon mijn belevingen weer met haar kunnen delen, samen kunnen genieten hoe prachtig dit weer was! Samen lekker naar het strand, beetje in de zee stoeien en 's avonds thuis samen onder de douche om alle zandresten tussen de tenen uit te krijgen. Om haar daarna in te smeren met aftersun en haar zachtjes masseren.

Leuk hoor dat prachtige weer, maar ik mis haar op deze momenten toch best wel weer veel!

'
Amen.
Same here.

quote:

Op maandag 20 juni 2005 21:25 schreef spinnekop het volgende:
Jongens, jongens
dit moet je heel anders zien. nu heb je tenminste niet ht gezeik van,

ben ik dik in bikini?
ben ik wel bruin genoeg?
Zien mijn tieten er wel mooi uit in deze top?

al dat gezeur heb je nu niet

je kan wel stil blijven staan met wat je nu niet meer hebt. maar je kan beter kijken naar wat je nu terug gekregen hebt :p

* PhaE negeert spinnekop.

Sorry hoor, maar als dat zo makkelijk zou gaan, zaten we niet in dit topic, of wel?

Ik mis het ook, alles. Ik blijf wel bezig in mijn eentje, maar zelfs als ik bij anderen ben mis ik haar. En dat terwijl het contact weer stroef gaat en ik haar van tijd tot tijd nauwelijks meer terug herken. Ik denk wel dat ze niet zo'n florissante tijd doormaakt, maar ja, da's zelf halsoverkop zo gewild door haar. Als ze niet oppast verveemdt ze straks helemaal van dr eigenlijke vrienden en familie.

Omdat ik me verantwoordelijk voel en er toch iemand moet zijn die er soms nog een beetje voor haar is en van een afstand wat dingen in de gaten houdt, voor haar welzijn, kan en wil ik het dus nog niet loslaten. Hoe onverstandig het ook mag zijn...

quote:

Op maandag 20 juni 2005 22:34 schreef PhaE het volgende:

[..]

* PhaE negeert spinnekop.

Sorry hoor, maar als dat zo makkelijk zou gaan, zaten we niet in dit topic, of wel?

Nee ik zeg toch ook niet dat, dat zo makkelijk is. en ik heb er zelf nu ook nog moeite mee, en het is ook alweer een tijdje geleden dat het uit is gegaan. Maar ik zie nu ook de positieve dingen, en ja die zijn er natuurlijk ook ja. Maar om nu de hele dag aan dingen gaan denken die je nu moet missen, lijkt me niet echt goed voor jezelf. en misschien is het makkelijker gezegt dan gedaan. maar ik weet van mezelf dat ik als ik aan haar dacht, dat ik dat vaak bewust deed, en het veel mooier maakte dan het in werkelijkheid was.

Okay, true.
Niet dat ik dingen mooier maak, en dat ik bewust aan haar denk (ook wel natuurlijk, ze is overmorgen jarig, dus tjah).. Ze is er gewoon ng. In mijn gedachten dan. Begin erg vaak iets te vertellen en dan kom ik erachter dat ze er niet is. En dan is het net of je op dat moment pas het besef krijgt. Even die enorme pijnlijke steek, weer opnieuw. En ik weet dat het allemaal slijt, en dat ik het vrijgezelle leven wel weer ga waarderen, maar op dit moment zie ik het gewoon somber in. Maar ook dat hoort erbij. Helaas.

Goed... laat ik me hier dan ook maar melden. Mijn topic 715680 heeft verder niet meer zoveel toegevoegde waarde, behalve dat ik gelukkig weet dat meer mensen het met me eens zijn en ik het aan de andere kant ook weer van een ander perspectief heb kunnen zien......

In het kort komt het hier op neer: M'n vriendin heeft het de nacht van zaterdag 11 op zondag 12 juni uit gemaakt: Een relatie van 3 jaar, waarin we intens samen hebben geleefd en we elkaar door heel veel shit tijden heen hebben geholpen, waarin ik haar er financieel weer bovenop heb geholpen om zo ook een fijne toekomst zonder spanningen over geld met elkaar te hebben, etc.......

haar reden: ze had al een tijdje het gevoel dat er een beetje sleur in de relatie kwam en dat ze me meer als broer was gaan zien dan als vriend, etc. blabla, je kent het. Twee weken voor de dag dat ze het uitmaakte kwam ze uiteindelijk met deze 'reden'.... terwijl ze me nooit verteld heeft over haar twijfels. Dan konden we er misschien nog iets aan doen ofzo... ik bedoel, iedereen kent in een relatie wel eens van die periodes. De werkelijke reden, of in ieder geval de aanleiding, is gewoon dat ze verliefd is geworden op een andere vent. Oftewel, ze wil weer voor de kriebels en vlinders en zo gaan.

En nu...... ik heb het gevoel verraden te zijn.... en gebruikt... jarenlang heb ik 24/7 voor d'r klaar gestaan, hebben we zoveel leuke dingen gedaan en heb ik ontzettend veel dingen gelaten om haar ook met haar dingen te kunnen helpen (schulden, haar onuitputtelijke drang naar dingen kopen en uitjes, etc.)

De eerste paar dagen voelde ik daarom ook vooral verontwaardiging... en heb ik ook meteen gevraagd om weg te gaan... weg van de kamer die we beiden huurden.... ik wilde dan nu ook echt tijd voor mezelf. Het wrange was nog dat we op 9 juni 3 jaar 'officieel' wat hadden en dat ik vorige week 15 juni jarig was . En dan nog de klap op de vuurpijl: We hadden net samen een eigen huisje toegewezen gekregen en konden dus eindelijk, na 2,5 jaar op kamers bij iemand gewoond te hebben, wat echt voor ons samen beginnen

Met m'n verjaardag is het uiteindelijk nog goed gekomen: M"n huisgenoot, en de vader en stiefmoeder van m'n ex hebben me mee uit eten genomen. Gelukkig kan ik met de laatste twee personen nog steeds goed opschieten en willen ze me ook met alles blijven helpen en zo... daar ben ik wel blij mee want ik waardeer hen ook nog steeds heel erg en zou niet willen dat ik ze nooit meer zie, omdat m'n vriendin me 'in de steek' gelaten heeft..... Verder snappen zij het ook niet echt hoe ze ineens zo'n radicale keuze heeft kunnen maken: Mij aan de kant zetten, een fijne toekomst met veel zekerheden weggooien.... etc.

Vanaf volgende week donderdag is m'n verontwaardiging en het gevoel van "ik ben klaar met haar" omgeslagen in een gevoel van "damn it, ik mis je... ik ben nog helemaal niet klaar met de relatie..... waarom kun jij ineens zo makkelijk verder gaan met een ande, etc....."
Sindsdien voel ik me, ondanks de vele steun en afleiding die ik van familie en vrienden ontvang, overwegens depri en zou ik in m'n hart niets liever willen dan dat ze ineens zou ontdekken dat ze een vergissing heeft gemaakt... en dat ze weer bij me terug komt.

Ik voel me nu gewoon zo leeg: Ik moet alle momenten op een dag vullen met dingen waar zij normaal altijd een rol in speelde (weg gaan naar m'n werk, haar een zoen geven, weer blij zijn om voor haar thuis te komen, samen lekke rin bed tegen elkaar aan kruipen, etc.).... ik mis nu gewoon m'n doel om voor te werken en te leven

Heel veel van wat jullie in dit topic voelen (qua missen, de leegte, de doelloosheid, etc.) voel ik dus ook.... Ik ben bang dat het nog erg lang gaat duren voor ik over deze meid heen ben: M'n liefde voor haar zit gewoon nog te diep.

En dan op dit soort dagen met mooi weer en zo, vraag ik me af: "denk je nog wel eens aan al onze mooie momenten.... of ben je nu ineens helemaal happy met hem.... doe je het met hem... zit je op dit moment met hem op het strand... etc.....". Vooral het gegeven dat zij zich al klaarblijkelijk zo makkelijk over me heen heeft gezet is onverteerbaar (ze doet, op de momenten dat we elkaar nog wel eens spreken voor zakelijke dingetjes en zo, ook netalsof we nooit wat gehad hebben, alsof we altijd alleen maar vrienden gweest zijn).

Nou ja, dit was dus mijn verhaal... helaas alweer bijna zo lang als het originele topic, maar ja......

quote:

Op maandag 20 juni 2005 23:07 schreef PhaE het volgende:
Okay, true.
Niet dat ik dingen mooier maak, en dat ik bewust aan haar denk (ook wel natuurlijk, ze is overmorgen jarig, dus tjah).. Ze is er gewoon ng. In mijn gedachten dan. Begin erg vaak iets te vertellen en dan kom ik erachter dat ze er niet is. En dan is het net of je op dat moment pas het besef krijgt. Even die enorme pijnlijke steek, weer opnieuw. En ik weet dat het allemaal slijt, en dat ik het vrijgezelle leven wel weer ga waarderen, maar op dit moment zie ik het gewoon somber in. Maar ook dat hoort erbij. Helaas.

herkenbaar...

quote:

Op maandag 20 juni 2005 23:46 schreef eymey het volgende:

En dan op dit soort dagen met mooi weer en zo, vraag ik me af: "denk je nog wel eens aan al onze mooie momenten.... of ben je nu ineens helemaal happy met hem.... doe je het met hem... zit je op dit moment met hem op het strand... etc.....". Vooral het gegeven dat zij zich al klaarblijkelijk zo makkelijk over me heen heeft gezet is onverteerbaar (ze doet, op de momenten dat we elkaar nog wel eens spreken voor zakelijke dingetjes en zo, ook net alsof we nooit wat gehad hebben, alsof we altijd alleen maar vrienden geweest zijn).

Herkenbaar Ik heb ook altijd voor haar klaar gestaan (heb nog steeds wel die houding) en ben ook vrij snel voor een ander ingeruild. Ik ga alleen niet aan concrete situaties denken.. of die maak ik dan meteen overbelicht in gedachten. Haar omgeving begrijpt haar ook niet en daar is ze verdrietig onder. Maar daardoor raakt ze alleen maar verder verwijderd van hier. Ik heb een beetje een machteloos gevoel. Ik zou kunnen zeggen: bekijk het maar, het gaat toch niet zo..
Maar ik kan toch ook niet aanzien hoe ze zichzelf met warp speed nine wellicht te gronde richt..

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 00:40 schreef Perico het volgende:

[..]

Herkenbaar Ik heb ook altijd voor haar klaar gestaan (heb nog steeds wel die houding) en ben ook vrij snel voor een ander ingeruild. Ik ga alleen niet aan concrete situaties denken.. of die maak ik dan meteen overbelicht in gedachten. Haar omgeving begrijpt haar ook niet en daar is ze verdrietig onder. Maar daardoor raakt ze alleen maar verder verwijderd van hier. Ik heb een beetje een machteloos gevoel. Ik zou kunnen zeggen: bekijk het maar, het gaat toch niet zo..
Maar ik kan toch ook niet aanzien hoe ze zichzelf met warp speed nine wellicht te gronde richt..

Ook herkenbaar hiero......

En aan de ene kant heb ik dan zoiets van "het is mijn probleem niet meer, hoe je je financieel moet gaan redden en hoe alles straks weer gaat... als het 'leuke' en 'nieuwe' er met die jongen weer van af is....". Aan de andere kant heb ik zoiets van "waarom kom je nie tgewoon bij me terug. Was je dan zo ongelukkig met me dat je me ineens inruilt voor een ander???"......

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 01:40 schreef Viperdesign het volgende:

[..]

Had ik had gezeur maar.

Inderdaad..... die kleine ongemakjes vallen in het niets bij het moeten missen van nu.....

quote:

Eenzaamheid, depressie en een minderwaardigheidscomplex wat weer boven water is gekomen. Ja bedankt.

Zo dramatisch wil ik het voor mezelf ook weer niet stellen, maar ken het gevoel wel ongeveer ja

quote:

Op maandag 20 juni 2005 10:10 schreef PhaE het volgende:

[..]

Dit is dus wat mijn ex ook van plan is, op zichzelf wonen (nooit gedaan), zelfstandig leren te zijn, haar eigen ding kunnen doen, etc.etc. Daarom kan ik ook alleen trots en blij voor haar zijn, op een vreemde twisted manier. Want ben eigenlijk helemaal niet zo blij. Niet voor mezelf dan

Dat heb ik ook.... ik weet dat m'n ex-vriendin nog helemaal niet in staat zou zijn om zelfstandig te wonen. Toch is ze nu op zoek naar anti-kraak woonruimte die ze zo goed als zeker heeft en heeft ze ook weer een baantje erbij.

Aan de ene kant ben ik dus blij voor haar, aan de andere kant voor mezelf absoluut niet (egoistisch he).

Ik weet ook gewoon dat ze altijd in veel dingen in het begin erg positief stapt... en dat het op een gegeven moment vaak weer fout gaat.....

Tja, als dat het enige is dat helpt. Ik ben al weer wat verder, heb zelfs gisteren hem helemaal niet gemist, wel aan gedacht, en over gepraat, maar nauwelijks gemist! Ik kan nu al een beetje neutraal over hem nadenken! En nu ik dit typ, heb ik er ook geen slechte gevoelens bij. Ik ben juist blij eigenlijk, ik ben weer een stapje verder in een nieuwe vriendschap die ik aan het opbouwen ben.

Maar we kunnen een Vergeet-je-ex-voor-een-dag-met-andere-single-fokkersdag oprichten? Of tips om je bezig te houden zodat je je ex niet mist?

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 07:14 schreef -Trinity- het volgende:
Tja, als dat het enige is dat helpt. Ik ben al weer wat verder, heb zelfs gisteren hem helemaal niet gemist, wel aan gedacht, en over gepraat, maar nauwelijks gemist! Ik kan nu al een beetje neutraal over hem nadenken! En nu ik dit typ, heb ik er ook geen slechte gevoelens bij. Ik ben juist blij eigenlijk, ik ben weer een stapje verder in een nieuwe vriendschap die ik aan het opbouwen ben.

Maar we kunnen een Vergeet-je-ex-voor-een-dag-met-andere-single-fokkersdag oprichten? Of tips om je bezig te houden zodat je je ex niet mist?

goed idee!

Zelf ben ik voorlopig zo ver nog niet, ben ik bang.... ik mis haar nu nog bijna ieder moment. Ik mis het knuffelen, tegen elkaar aan liggen in bed en het vrijen.... De gedachte dat ze dat nu met een ander doet terwijl ze zo radicaal en plotseling bij mij is weg gegaan maakt me gewoon gek

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 07:14 schreef -Trinity- het volgende:
Maar we kunnen een Vergeet-je-ex-voor-een-dag-met-andere-single-fokkersdag oprichten? Of tips om je bezig te houden zodat je je ex niet mist?

Komt mooi overeen met mijn plan wat een stukkie eerder staat, en het efteling-plan wat iemand anders zei

Maar ok, hoe zetten we dit dan op? Eerst maar ff een locatie verzinnen?
Efteling?
SIx-Flags? (OF hoe heet het nu ook alweer..)
Strand?
Of iets een beetje centraal gelegen, weten niet waar iedereen vandaan moet komen?
(ik kan wel rijden, nog 3 plekken over, baas betaald benzine)

hmmm misschien een kleine pleister op de wonde.

Mijn ex had me 2 jaar geleden ook verlaten voor een andere man.. dat terwijl we zelfs zouden gaan trouwen etc. Ze wilde koste wat het kost vrienden blijven en zeker omdat ik haar ontzettend miste (en zo... goed, jullie zullen het vast wel herkennen) deed ik hiervoor mijn best, ondanks alle pijn die ik had om ze samen te zien en dingen te zien doen die wij normaal samen deden of die ze niet eens met mij wilde doen. En hoewel ik haar zeker in het begin soms smeekte om me terug te nemen ( ja zo'n zielig hoopje mens was is), deed ze dat niet.... want ze had het veel beter nu.. en hij was zoveel aardiger en beter voor haar...

Begin dit jaar kreeg ik na anderhalf jaar alleen te zijn geweest een nieuwe vriendin en hoewel het natuurlijk eignelijk not done is om te vergelijken deed ik dat toch wel. Maar goed, ik voelde in alles meer voor haar dan ik voor m'n ex voelde. En dat straal ik ook uit.

Ik heb m'n ex sinds die tijd niet meer gezien, ik hoorde niets meer van haar, las niets meer en hoorde ik verder ook via m'n vrienden niets meer. Tot vorige week. Ze had besloten samen te gaan wonen met haar nieuwe vlam en kwam de hondenmand halen van onze hond die ik nog steeds als reserve in m'n schuur had staan (ze was terug naar haar vader gegaan en die had al een mand).
Ze kwam dus op de koffie om dat ding te halen en ik kreeg alleen maar complimentjes over hoe goed ik er tegenwoordig uitzag (was na haar eerst 10 kg aangekomen en nu 31 kg kwijt) en hoe vrolijk ik leek en hoe netjes m'n appartement tegenwoordig was etc etc etc.
Ik glimlachte daar alleen maar om en gaf wat beleefde dingetjes terug, die ik overigens niet meende. En nu hoorde ik dus gisterenavond van een van m'n beste vrienden hoe ontzettend jaloers ze nu was op m'n huidige vriendin en hoeveel spijt ze had dat ze me verlaten had en wat al nog niet meer.

En dat maakte m'n dag toch gisteren. Ik had echt een in-your-face-bitch moment.

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 11:06 schreef avotar het volgende:
En dat maakte m'n dag toch gisteren. Ik had echt een in-your-face-bitch moment.

Heerlijk hè!
Ik had ook zoiets, je wil hem/haar allang niet meer terug, maar toch is het even zo'n lekker gevoel te weten dat zij dan ineens denken 'damn... ik heb iets goeds laten gaan'.
_{Het is bijna kinderachtig, want 'lekker belangrijk' wat haar mening verder nog is, maar toch...}

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 11:11 schreef Brighteyes het volgende:

[..]


Heerlijk hè!
Ik had ook zoiets, je wil hem/haar allang niet meer terug, maar toch is het even zo'n lekker gevoel te weten dat zij dan ineens denken 'damn... ik heb iets goeds laten gaan'.
_{Het is bijna kinderachtig, want 'lekker belangrijk' wat haar mening verder nog is, maar toch...}

Het is zelfs ontzettend kinderachtig.... maar op de een of andere manier heb ik het voor m'n gevoel nu ook echt helemaal afgesloten... hoe oneerlijk dat besef nu ook voor m'n eigen vriendinnetje kan zijn...

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 12:02 schreef Viperdesign het volgende:

[..]

Heb even geen behoefte aan het zien van verliefde stelletjes die dolgelukkig met elkaar zoenen terwijl de zon ondergaat. .

* eymey neither

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 11:06 schreef avotar het volgende:

[...]

En dat maakte m'n dag toch gisteren. Ik had echt een in-your-face-bitch moment.

Ergens hoop ik natuurlijk dat ze, ondanks alles, haar geluk ook wel zal vinden... met wie dan ook.

aan de andere kant hoop ik echter dat ik zo'n moment ook ooit nog een keer voor haar in petto kan hebben

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 12:38 schreef eymey het volgende:

[..]

Ergens hoop ik natuurlijk dat ze, ondanks alles, haar geluk ook wel zal vinden... met wie dan ook.

aan de andere kant hoop ik echter dat ik zo'n moment ook ooit nog een keer voor haar in petto kan hebben

Ja me het heel goed voorstellen, maar eigenlijk ben je er dan nog niet helemaal overheen...

Ik vind het trouwens een mooi iets... Iemand oprecht vergeven en hem/haar een mooi leven gunnen. Ook een prettig gevoel voor jezelf...

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 12:38 schreef eymey het volgende:

[..]

Ergens hoop ik natuurlijk dat ze, ondanks alles, haar geluk ook wel zal vinden... met wie dan ook.

aan de andere kant hoop ik echter dat ik zo'n moment ook ooit nog een keer voor haar in petto kan hebben

Heeft ze je eigenlijk slecht behandeld of is ze eerlijk geweest en je verlaten omdat ze verliefd op een ander was. Het laatste zou je haar eigenlijk niet kwalijk moeten nemen...

JoeyT heet poosje geleden een heerlijke emotie gehad. Ik heb 7 jaar een relatie gehad met een meisje en heb die overigens zelf verbroken. Onlangs vertelde ze mij dat ze een ander vriendje heeft... Enige wat ik kan doen was huilen, huilen omdat t zo raar is om haar met een ander in te beelden. Maar tijdens dat huilen was ik zo ontzettend blij voor dr... Blij dat ze dr leven weer opgepakt had dat ze weer geluk had gevonden. Ik vond het echt geweldig van mezelf dat ik oprecht zo dacht

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 12:49 schreef JoeyT het volgende:

[..]

Heeft ze je eigenlijk slecht behandeld of is ze eerlijk geweest en je verlaten omdat ze verliefd op een ander was. Het laatste zou je haar eigenlijk niet kwalijk moeten nemen...

Ze heeft het me uiteindelijk wel eerlijk verteld... maar wel na veel gedraai van haar door me nooit eerlijk te vertellen dat ze twijfels had... en toen ik het eruit getrokken had. Maar uiteindelijk heeft ze het idd wel uitgemaakt toen ze op z'n verjaardag is geweest en dus echt wist dat ze verliefd op hem was.

Maar ja, het gevoel dat ze me zomaar voor iemand geruild heeft blijft wel natuurlijk... zal inderdaad grotendeels een kwestie zijn van er overheen komen... en dat kan ik nu nog echt niet. Kan het nu nog niet accepteren dat het 'over' is... eigenlijk eenzijdig van 1 kant.

quote:

Op maandag 20 juni 2005 23:46 schreef eymey het volgende:
Nou ja, dit was dus mijn verhaal... helaas alweer bijna zo lang als het originele topic, maar ja......

Jeetje zeg! Wat een verhaal, maar wat vreselijk herkenbaar ook. Het is dat mijn relatie maar 14 maanden was, maar verder lijken we verdacht veel op elkaar zeg! Bijna eng gewoon! Ook ik ben gewoon ingeruild voor vers bloed, om het gevoel van verliefdheid opnieuw te hebben. En inderdaad, die eerste weken heb je echt een "Ik heb het met je gehad" gevoel, maar er de laatste dagen toch wel weer een ik-mis-je gevoel naar boven komt. Daarnaast snapt ook mijn omgeving helemaal niks van de situatie, en eigenlijk ben ik niet zo verbouwereerd als dat zij zijn als ik het uitleg. Een echte waarom kan ik ze immers niet geven. Anyway, toch sterkte de komende tijd!

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 09:11 schreef PhaE het volgende:
Maar ok, hoe zetten we dit dan op? Eerst maar ff een locatie verzinnen?
Efteling?
SIx-Flags? (OF hoe heet het nu ook alweer..)
Strand?
Of iets een beetje centraal gelegen, weten niet waar iedereen vandaan moet komen?
(ik kan wel rijden, nog 3 plekken over, baas betaald benzine)

Het maakt mij weinig uit Efteling zit een abbo in de portomonnee, Walibi World (Zo heet dat tegenwoordig ) ook een abbo in de pocket. Mocht het Walibi worden, dan heb ik nog een stuk of 30 kortingsbonnen a 2,50 en enkele van 5 euro En het strand is op half uurtje auto rijden. Misschien is het verstandiger om er een apart topic over te openen, vraagt even toestemming aan modje ofzo?

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 11:06 schreef avotar het volgende:
En dat maakte m'n dag toch gisteren. Ik had echt een in-your-face-bitch moment.

Prachtig verhaal! Zoiets hoopt volgens mij iedereen die nu denkt zijn of haar ware liefde te hebben verloren!

Ik voel me trouwens heerlijk, vandaag met een goede vriend even over haar gekletst, heeft me gelukkig veel goeds gedaan. Want de emoties waar ik de laatste dagen mee rondliep lijken langzaam weg te vloeien. Ik kwam toch vooral weer met mezelf in de knoop over een waarom zoeken en dan het warme weer erbij waardoor ik haar begon te missen zal voor die emoties hebben gezorgd denk ik. Enfin, ik probeer toch niet meer aan haar te denken, hoewel ik toch regelmatig op haar log kom. Misschien omdat ik onbewust toch graag wil weten of alles wel oke met haar gaat, ik blijf toch nog heel veel om haar geven blijkbaar. Maar ik heb ook het gevoel dat zij soms op mijn log en hier bijleest Nouja, ik zal haar niet meer mailen, hoewel mijn hart er goed voor is eigenlijk. Dat vroeg ze in ons laatste gesprek waarna ze me boos blokkeerde en dergelijke, die wens respecteer ik dan maar.

Voorlopig ben ik mijn leven behoorlijk aan het oppakken! Vanmiddag alles geboekt zodat ik over 2,5 week richting Hannover ga om daar een kermis te bezoeken, heb er nu al megaveel zin in. Daarnaast heb ik elk weekend tot september nu plannen staan! Nu alleen nog een slachtoffer zoeken voor een paar dagen Disney eind augustus

Erg mooi, RoelerMF, dat het emotioneel toch steeds beter met je gaat. Ik hoop dat ik over een tijdje hetzelfde kan zeggen hiero..... en ik hoop dat het alsnog naar het nieuwe huisje verhuizen en het lekker voor mezelf in kunnen richten hier wat aan zal helpen.....

Nu voel ik me alleen maar ontzettend rot: Het is voor mij nog niet 'over'... de liefde voor haar zit nog te diep. Zo plotseling heeft ze alles weg gegooid.... en nu...

De meeste van haar spullen liggen nog op de kamer waar ik nu dus inmiddels alleen zit. Af en toe komt ze nog wel eens wat halen... zo ook vandaag. Word ik op m'n werk gebeld door haar: "weet je waar mijn bikini is?". Ok... fijn... ze wil dus naar het strand. 3x raden wie daar bij zal zijn...... terwijl wij dat soort dingen ook altijd samen deden

En als ze me dan belt... doet ze ook zo opgewekt en praat ze alsof er niks aan de hand is... alsof haar leventje gewoon alleen maar weer uit leuke dingen bestaat en ze niet inziet hoe ik me moet voelen..... als ze vraagt hoe het gaat kan ik er ook niet echt een antwoord op geven......

Nog een leuke: Deze week is er kermis in Almere Buiten.... gingen we ook altijd graag samen heen.....

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 23:21 schreef eymey het volgende:
Nu voel ik me alleen maar ontzettend rot: Het is voor mij nog niet 'over'... de liefde voor haar zit nog te diep. Zo plotseling heeft ze alles weg gegooid.... en nu...

De meeste van haar spullen liggen nog op de kamer waar ik nu dus inmiddels alleen zit. Af en toe komt ze nog wel eens wat halen... zo ook vandaag. Word ik op m'n werk gebeld door haar: "weet je waar mijn bikini is?". Ok... fijn... ze wil dus naar het strand. 3x raden wie daar bij zal zijn...... terwijl wij dat soort dingen ook altijd samen deden

En als ze me dan belt... doet ze ook zo opgewekt en praat ze alsof er niks aan de hand is... alsof haar leventje gewoon alleen maar weer uit leuke dingen bestaat en ze niet inziet hoe ik me moet voelen..... als ze vraagt hoe het gaat kan ik er ook niet echt een antwoord op geven......

Nog een leuke: Deze week is er kermis in Almere Buiten.... gingen we ook altijd graag samen heen.....

Het klinkt ongelovelijk simpel, maar is misschien wel de meest moeilijke opgave die er bestaat. Probeer er niet aan te denken wat voor leuke dingen ze nu allemaal samen doen die jij eerst met haar deed. Jullie hebben drie jaar lang samen geleefd, er zullen nog maar weinig dingen zijn waar zij helemaal nooit bij is geweest. Ik had vanmiddag ook toen ik in het Efteling theater zat en naar die show keek even een moment van melanchonie, eigenlijk bezorgt het halve park mij op dit moment dat gevoel. Als ik over een paadje wandel waar we voor de eerste keer ge-armd liepen, of in Droomvlucht stap. Het zijn allemaal van die dingen die ik altijd met haar samen deed. Nu loop je er alleen en besef je nog maar eens dat het allemaal voorbij is. En dat gaat me echt aan het hart, vanmiddag hoorde ik wederom weer hoe goed en leuk wij wel niet bij elkaar paste.

Maar ook ik moet er nog doorheen bijten, moet toch de draad weer oppakken. De dag nadat het uit was heb ik zelfs tentamens laten schieten omdat me hoofd er niet bij was, en dat is nu allemaal na een maand gelukkig allemaal wel voorbij. Morgen is het precies een maand geleden dat ik even na het middaguur dat bewuste telefoontje kreeg En overmorgen heeft ze dus een maand iets met haar nieuwe vriend. Ik zal er morgen nog wel een paar keer bij stil staan, hoe wreed een wereld kan worden na een telefoontje en drie simpele woorden; "het is over", vier lettergrepen verder storte mijn wereld in elkaar en ben nu bezig om de boel weer te lijmen. Met een diep litteken op het hart pak ik weer de draad op. Pleisters plakken heeft geen zin, de wond geneest pas goed als hij gewoon kan ademen. En hij is aan het helen, alleen niet zo snel als ik hoop. Maar ik vertrouw erop dat er voor mij ook weer mooiere tijden aankomen en ik mezelf dan hardop durf af te vragen wat ik ooit in haar heb gezien, tot die tijd blijf ik wel gemengde gevoelens van onmogen, ongeloof, verdriet, 'angst' en een leeg gevoel achter waar ik haar vrolijk zie verder huppelen met haar volgende vriendje. Jeetje, ik wat mis ik haar toch als ik zo over haar schrijf, belde ze maar dat ik haar kon ophalen om weer die knuffel te mogen ontvangen. Echt alles zou ik haar vergeven, doen alsof de laatste maand niet gebeurd is en gewoon weer in elkaars armen kan vallen. De gedachte dat mijn telefoon zometeen overgaat om dat aan te horen zal waarschijnlijk altijd wel een illusie blijven

Life is bitch... sometimes!

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 23:28 schreef Viperdesign het volgende:

[..]

Kan alleen maar hopen dat ze gelukkig wordt.

Ja, ik op dit moment ook! Ik heb dat vanaf het begin gezegd, als zij gelukkig is, kan ik dat ook weer worden Ik bedoelde het ook meer op mensen die hun leventje weer helemaal op de rails hebben gelukkig zijn met een ander. Dat je dan toch bij je zelf even een gevoel hebt van "Eat you hart out" als ze ziet dat je jezelf uiteindelijk prima hebt gered in het leven na haar

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 23:39 schreef RoelerMF het volgende:

[..]

Erg mooi gezegd allemaal....

Inderdaad, Efteling staat voor de zomer ook weer op het programma, dit keer alleen met vrienden... zal ook weer zo'n moeilijk iets worden.

En inderdaad, op dit moment heb ik ook nog echt zoooo sterk het gevoel van "als ik nou een sms'je zou krijgen of een telefoontje... dat ze zich erg vergist heeft.... dat ze me nog helemaal niet kwijt wil en weer verder met mij zou willen......."

Ik zou d'r waarschijnlijk ook ineens alles weer vergeven en haar met liefde nog een kans willlen geven, haar weer in mijn armen sluiten Ookal weet ik dat m'n omgeving me dan echt voor gek zou verklaren....

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 23:51 schreef eymey het volgende:
Ookal weet ik dat m'n omgeving me dan echt voor gek zou verklaren....

Mogen ze allemaal doen! Maar niemand weet wat er in mijn gevoel omgaat en heel diep van binnen zit daar zo een zwak voor haar ingebouwd. Ik hou gewoon van haar, zelfs na alles wat ze me heeft geflikt. Al lacht de hele wereld me uit, als ik bij haar ben kan ik de hele wereld aan, dat lachen en voor gek verklaren kan er dan ook nog wel bij!

En inderdaad, misschien ben ik beter af zonder haar, maarja.. je bent van d'r gaan houden he?

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 00:04 schreef RoelerMF het volgende:

[..]

Mogen ze allemaal doen! Maar niemand weet wat er in mijn gevoel omgaat en heel diep van binnen zit daar zo een zwak voor haar ingebouwd. Ik hou gewoon van haar, zelfs na alles wat ze me heeft geflikt. Al lacht de hele wereld me uit, als ik bij haar ben kan ik de hele wereld aan, dat lachen en voor gek verklaren kan er dan ook nog wel bij!

En inderdaad, misschien ben ik beter af zonder haar, maarja.. je bent van d'r gaan houden he?

Inderdaad... Ik weet, net als mijn ouders en de meeste mensen zoals haar familie, die haar een beetje goed kent, dat ze geen makkelijk persoon is om mee samen te leven: vaak driftbuien om niets, redelijk lui aangelegd qua huishouden en zo, alleen maar gebrand op de leuke uitjes... terwijl ze zelf al moeite heeft om haar verplichtingen te betalen, dus dat naast een deel daarvan óók dat uitje nog eens bijna altijd voor mijn rekening komt... nou ja, dat waren in onze relatie toch wel de belangrijkste irritatiepunten. En als het erop aankomt gooit ze alles wat ik ooit voor d'r heb gedaan ook nog zo weg voor een ander....

Maar ja, nog steeds heb ik die erge zwak voor haar... houd ik gewoon nog te veel van haar.... zou ik zo bereid zijn om haar alles te vergeven....

Ik weet ook van mezelf dat ik (althans voorlopig) beter af ben zonder haar... nu eerst eens lekker tot mezelf moet komen en haar maar moet laten begaan...... Maar ja, gevoel he.... wat een raar ding

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 00:05 schreef Viperdesign het volgende:
Kan beter jullie laten praten. .

hehe

Maar jouw input wordt ook wel gewaardeerd hoor, althans, als ik voor mezelf spreek. Jouw kijk op de dingen is gewoon weer wat 'nuchterder' denk ik... of je bent sneller in staat om je erbij neer te leggen en je er overheen te zetten.....

Iedereen is daar sowieso heel anders in, denk ik. De één heeft zoiets van "borst vooruit, kin omhoog, en doorzetten"... de ander heeft zoiets van "het hoort gewoon bij het leven dat dit soort dingen kunnen gebeuren, hoe erg het ook is of slecht van de ander... je kunt er toch niks aan doen".

Helaas blijkt maar weer, ondanks dat ik toch een rationeel en nuchter ingesteld persoon ben, dat ik qua liefde die ik op een gegeven moment voor iemand kan gaan voelen, die nuchterheid totaal verlies en gewoon een emo ben....

quote:

Op dinsdag 21 juni 2005 23:51 schreef eymey het volgende:

[..]

Erg mooi gezegd allemaal....

Inderdaad, Efteling staat voor de zomer ook weer op het programma, dit keer alleen met vrienden... zal ook weer zo'n moeilijk iets worden.

Ik heb zelf gemerkt dat hoe meer je erbij stil staat dat het moeilijk zal gaan worden, hoe moeilijker het ook is.
Het klinkt misschien hard om te zeggen, maar die leuke momenten met haar of hem komen niet meer. Dat is voorbij, hoe zonde dat dat ook is. En als je maar lang genoeg bij elkaar bent, doe alles je aan je ex denken. Van inderdaad lekker uit eten in je favo restaurant tot voor mijn part het verschonen van je bed.
Dat is de knop die los moet laten.

Ik heb ook heel lang nadat het uit was gedacht dat ik haar miste, totdat ik eigenlijk tot de conclusie kwam dat ik gewoon eenzaam was en iemand om me heen miste. Iemand en niet mijn ex.
Dat is een van de grootste stappen die je maken kan in je "verwerkingsproces".


bakkie iemand?

quote:

Op woensdag 22 juni 2005 01:17 schreef eymey het volgende:
Helaas blijkt maar weer, ondanks dat ik toch een rationeel en nuchter ingesteld persoon ben, dat ik qua liefde die ik op een gegeven moment voor iemand kan gaan voelen, die nuchterheid totaal verlies en gewoon een emo ben....

Dat herken ik heel erg. Dat is ook waarom ik niet graag in een nieuwe relatie wilde stappen. 'Ons soort' houdt krampachtig vast aan iemand. Voor een partner is dat moeilijk om daar mee om te gaan, aangezien het doorgaans als beklemmend wordt ervaren.

Wat bij mij hielp was om eerst goed te weten dat ik alles ook zonder partner kon doen. Je hebt niemand nodig om in leven te blijven. Als je goed in staat bent om voor jezelf te zorgen moet dat geen probleem zijn. Vervolgens is het een kunst om het ook nog leuk te hebben met jezelf en als je dat punt bereikt besef je dat je niet iemand nodig hebt om gelukkig te zijn. Als je in staat bent om die afhankeljikheid van je af te schudden, sta je heel anders in je volgende relaties. Op deze manier kan ik veel beter mijn zelfstandiheid bewaren en kan ik alles veel beter van een afstandje bekijken.