R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
is ook de enige echte kunst van het loslaten, gewoon elkaar laten gaan en je niet meer inlaten met het leven van de ander ... zeker als er nog alerhande gevoelens van liefde, haat, verdriet... een normaal contact in de weg staan ...quote:Op vrijdag 17 juni 2005 01:26 schreef Klingon het volgende:
Heb in de afgelopen paar twee relaties achter de rug. Met m'n eerste ex al ruim een jaar geen contact meer, met de andere al bijna een half jaar. In beide gevallen samen besloten elkaar met rust te laten en verder te gaan zonder elkaar.
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Laten we het hopen. .quote:Op vrijdag 17 juni 2005 02:33 schreef Koentje3 het volgende:
Maarja, tijd heelt alle wonden denk ik maar...
Tuurlijk wel! Denk positief enzo! Ik merk dat ik ook steeds beter ga, maar toch nog wel eens diep kan wegglijden helaas, zoals bij mij woensdagavond/donderdagochtend het geval was. Troost je met de gedachte dat jullie toch niet voor elkaar waren voorbestemd. Hoe lastig dat ook lijkt, zeker als de relatie al enkele jaren duurde Geef jezelf wat tijd en rust om over dingen na te denken, dingen op een rijtje te zetten en dingen een plekje te geven. Dipjes zal je voorlopig nog wel houden, maar uiteindelijk zal je zien dat dan voor jouw ook weer de zon zal gaan schijnen, sterker nog, misschien aankomend weekend wel met die prachtige weersvoorspellingenquote:
Geef jezelf wat tijd en rust om over dingen na te denken, dingen op een rijtje te zetten en dingen een plekje te geven. Dipjes zal je voorlopig nog wel houden, maar uiteindelijk zal je zien dat dan voor jouw ook weer de zon zal gaan schijnen, sterker nog, misschien aankomend weekend wel met die prachtige weersvoorspellingen Over een tijdje zal je in dit topic dan geen meer gebruiken maar afsluiten met een
»» Democracy is so overrated »»
Ook ik hoop mee.quote:
Vandaag weer spullen inpakken, kasten uit elkaar schroeven, kortom, haar spullen uitzoeken en wegbrengen.
Erg irritant, vooral die lekkere symbolische lichtere plekken die achterblijven op de muur waar eerst bijvoorbeeld een vitrinekast hing.
Morgen samen naar de bank, vor de hypotheek.. Dan moeten we ook nog een keer langs de notaris, om alles goed te regelen qua die hypotheek.
Zo wordt het erg moeilijk om het echt los te laten, als je elkaar nog steeds 2 a 3 keer per week ziet.
En dan ook nog weten dat haar ouders (waar ze nu tijdelijk woont) volgende week weg zijn, ze dus alleen thuis is, en woensdag ook nog jarig is.
Bah bah bah.
Weet je wat het is, ik weet dat het uiteindelijk allemaal wel beter zal gaan, maar ik heb het idee dat mijn DOEL weg is. Waarom werkte ik? Om meer te gaan verdienen was mijn doel, zodat zij minder hoefde te werken zodat ze kon doen wat ze leuk vond, dat was mijn doel. Ik heb het naar mijn zin op mijn werk, en het verdient ook nog redelijk lekker. Maar dat hield me op de been, een streven.
En nu? Och, ik kom rond, maar voor de rest.. Ja kan wel dingen gaan verzinnen, nieuwe tv ofzo, maar dat is weer zo materialistisch, heb ik totaal niets mee.
Beetje 'numb' nu. Opstaan, werken, thuiskomen in een leeg huis met een kat die er niets van snapt, en je de hele avond klote voelen. Proberen te slapen. Rince and repeat.
. Maar je hebt wel gelijk hoor. .quote:Op vrijdag 17 juni 2005 11:21 schreef RoelerMF het volgende:
Tuurlijk wel! Denk positief enzo! Ik merk dat ik ook steeds beter ga, maar toch nog wel eens diep kan wegglijden helaas, zoals bij mij woensdagavond/donderdagochtend het geval was. Troost je met de gedachte dat jullie toch niet voor elkaar waren voorbestemd. Hoe lastig dat ook lijkt, zeker als de relatie al enkele jaren duurde Geef jezelf wat tijd en rust om over dingen na te denken, dingen op een rijtje te zetten en dingen een plekje te geven. Dipjes zal je voorlopig nog wel houden, maar uiteindelijk zal je zien dat dan voor jouw ook weer de zon zal gaan schijnen, sterker nog, misschien aankomend weekend wel met die prachtige weersvoorspellingen
. Maar je hebt wel gelijk hoor.
Sounds familiar.quote:Op vrijdag 17 juni 2005 11:31 schreef PhaE het volgende:
Beetje 'numb' nu. Opstaan, werken, thuiskomen in een leeg huis met een kat die er niets van snapt, en je de hele avond klote voelen. Proberen te slapen. Rise and repeat.
Mijn probleem is overigens dat ik open sta voor haar terugkeer, vooral omdat ze zelf niet weet wat ze eigenlijk wil/moet en niet weet of ze me nog terug wil. Máár aan de andere kant wil ik niet op deze voet verder. Er moet íets veranderen. Anders is het zinloos en gaat het in dezelfde negatieve sfeer verder.
Althans, dat is de rationele gedachte. Emotioneel gezien mag van mij de wereld vergaan als ik haar daarmee terug krijg. Dit omdat ik het gevoel heb dat ze ondanks alles de juiste persoon voor mij is. En daar ga ik de mist in ben ik bang.
En die twee verschillende opvattingen zorgen er dan ook voor dat ik het ene moment blij ben en het andere moment in de goot lig.
Althans, dat is de rationele gedachte. Emotioneel gezien mag van mij de wereld vergaan als ik haar daarmee terug krijg. Dit omdat ik het gevoel heb dat ze ondanks alles de juiste persoon voor mij is. En daar ga ik de mist in ben ik bang.
En die twee verschillende opvattingen zorgen er dan ook voor dat ik het ene moment blij ben en het andere moment in de goot lig.
Sounds familiarquote:Op vrijdag 17 juni 2005 12:25 schreef Viperdesign het volgende:
Mijn probleem is overigens dat ik open sta voor haar terugkeer, vooral omdat ze zelf niet weet wat ze eigenlijk wil/moet en niet weet of ze me nog terug wil. Máár aan de andere kant wil ik niet op deze voet verder. Er moet íets veranderen. Anders is het zinloos en gaat het in dezelfde negatieve sfeer verder.
Althans, dat is de rationele gedachte. Emotioneel gezien mag van mij de wereld vergaan als ik haar daarmee terug krijg. Dit omdat ik het gevoel heb dat ze ondanks alles de juiste persoon voor mij is. En daar ga ik de mist in ben ik bang.
En die twee verschillende opvattingen zorgen er dan ook voor dat ik het ene moment blij ben en het andere moment in de goot lig.
Ik heb ook nog steeds (stiekem, diep van binnen) de hoop dat ze terugkomt. Maar door het inpakken van haar spullen enzo wordt het besef dat het voor het echie is natuurlijk steeds groter. We zijn allebei druk bezig om aan onszelf te werken (lees: Psychiater, en nee ik ben niet gek. zitten gewoon een hoop blokkades die ik niet zelf kan weghalen), en toch hoop je dat daardoor alles weer goed kan komen. Dus ook wij willen niet op dezelfde manier verder, en willen allebei dat het veranderd. Alleen de enige manier waarop dat kan is door uit elkaar te gaan.
Aan de andere kant heb ik inderdaad hetzelfde als jij, niets kan me ook maar iets schelen, als ze maar bij me terug komt. Ze is mijn maatje, mijn vriendin, mijn soulmate, we weten dingen van elkaar die echt niemand anders weet en ooit zal weten..
Pfff.. weekenden zijn een stuk minder aantrekkelijk opeens.
Ach troost je, ik loop al sinds september bij een psychologe. Laatste tijd meer voor Neurofeedback, maar toch.
Alleen mijn ex doet momenteel niets. Roept wel dat ze hulp wil, maar ondertussen... .
Alleen mijn ex doet momenteel niets. Roept wel dat ze hulp wil, maar ondertussen... .
.
Kijk dat 'geluk' heb ik dan wel weer, dat ook zij tot het besef is gekomen dat ze professionele hullp moet gaan zoeken. Aanstaande woensdag (op haar verjaardag) heeft ze de eerste afspraak.
Ona side note, dit vind ik erg knap van haar.
Ga eens na; ik wordt dit jaar 30, en heb nu pas door dat ik hulp nodig heb.
Zij wordt volgende week 23, en is er nu al achter...
Kan ik -op een vreemde manier?- trots op zijn, ze is zoveel wijzer en sterker dan ze zelf denkt!
Misschien ook juist wel te vroeg volwassen, maar ja, dat is niet aan mij om dat te bepalen natuurlijk.
Ona side note, dit vind ik erg knap van haar.
Ga eens na; ik wordt dit jaar 30, en heb nu pas door dat ik hulp nodig heb.
Zij wordt volgende week 23, en is er nu al achter...
Kan ik -op een vreemde manier?- trots op zijn, ze is zoveel wijzer en sterker dan ze zelf denkt!
Misschien ook juist wel te vroeg volwassen, maar ja, dat is niet aan mij om dat te bepalen natuurlijk.
Mannen ik leef met jullie mee..
Beetje stilletjes op de achtergrond steun ik jullie hoor. Kost me moeite om mezelf overeind te houden. Ik voel me leeg zo leeg. Wist niet wat missen was tot nu..
Beetje stilletjes op de achtergrond steun ik jullie hoor. Kost me moeite om mezelf overeind te houden. Ik voel me leeg zo leeg. Wist niet wat missen was tot nu..
toen het net uit was heb ik ook heel even overwogen om professionele hulp te zoeken. En daar heb ik t met een goede vriendin over gehad. En zij had echt zoiets van volgens mij is dat niet nodig. Aangezien ik over het algemeen niet down ben ofzo. En ik dr toch zelf uit zal moeten komen. Ik heb erg veel gehad aan vrienden en vriendinnen. De vriendin had zoiets van als je hier hulp voor gaat zoeken leg je dr alleen maar veel teveel nadruk op dat t naar is. HEt gaat vanzelf over, is een kwestie van tijd enzo...
imagination is more important than knowledge
@Akkien;
Toch ligt het bij ons wel wat anders hoor..
Ik ga niet in detail treden over wat er allemaal gebeurt is in mijn verleden, laat ik het erbij houden dat mijn moeder en mijn zusje ook allebei therapie nodig hebben gehad om het allemaal te kunnen verwerken en te leren ermee om te gaan. En ik heb mezelf altijd wijs gemaakt dat ik dat al gedaan had. Tot nu dan. En het heeft gewoon grote gevolgen voor mijn leven, vooral wat betreft de omgang met mensen. Op feestjes ben ik altijd de gangmaker, niet dat ik de clown ga uithangen, maar ik klets met alles en iedereen. Op de een of andere manier zien mensen mij als vertrouwenspersoon, ookal ken ik ze nog maar net. Dus vertellen ze mij hun diepste geheimen/verlangens/angsten/etc. En toch kan ik dat zelf niet. Er zit bij mij een enorme blokkade.
Voorbeeldje; Afgelopen week voor het eerst in 5 jaar gehuild. En dan nog alleen maar 2 of 3 snikjes. Ik kan het gewoon niet. Geloof me, ik wil het dolgraag! Maar het lukt gewoon niet.
Dus ga ik hulp zoeken. Ookal hebben anderen zoiets van "Dat is nergens voor nodig".
Toch ligt het bij ons wel wat anders hoor..
Ik ga niet in detail treden over wat er allemaal gebeurt is in mijn verleden, laat ik het erbij houden dat mijn moeder en mijn zusje ook allebei therapie nodig hebben gehad om het allemaal te kunnen verwerken en te leren ermee om te gaan. En ik heb mezelf altijd wijs gemaakt dat ik dat al gedaan had. Tot nu dan. En het heeft gewoon grote gevolgen voor mijn leven, vooral wat betreft de omgang met mensen. Op feestjes ben ik altijd de gangmaker, niet dat ik de clown ga uithangen, maar ik klets met alles en iedereen. Op de een of andere manier zien mensen mij als vertrouwenspersoon, ookal ken ik ze nog maar net. Dus vertellen ze mij hun diepste geheimen/verlangens/angsten/etc. En toch kan ik dat zelf niet. Er zit bij mij een enorme blokkade.
Voorbeeldje; Afgelopen week voor het eerst in 5 jaar gehuild. En dan nog alleen maar 2 of 3 snikjes. Ik kan het gewoon niet. Geloof me, ik wil het dolgraag! Maar het lukt gewoon niet.
Dus ga ik hulp zoeken. Ookal hebben anderen zoiets van "Dat is nergens voor nodig".
Dankje love_mequote:Op vrijdag 17 juni 2005 14:31 schreef love_me het volgende:
Mannen ik leef met jullie mee..
Beetje stilletjes op de achtergrond steun ik jullie hoor. Kost me moeite om mezelf overeind te houden. Ik voel me leeg zo leeg. Wist niet wat missen was tot nu..
zo te lezen kan jij ook wel wat steun gebruiken, dus bij deze
ik zeg ook niet dat t in jouw geval niet nodig is hoor, ik vind het erg goed van je dat je die stap kunt maken. Maar zo te horen is nog niet eens zozeer het stoppen van de relatie hiervoor een reden maar is er een andere reden voor. Daar doelde ik even op, die is er bij mij nl niet.quote:Op vrijdag 17 juni 2005 15:18 schreef PhaE het volgende:
@Akkien;
Toch ligt het bij ons wel wat anders hoor..
Ik ga niet in detail treden over wat er allemaal gebeurt is in mijn verleden, laat ik het erbij houden dat mijn moeder en mijn zusje ook allebei therapie nodig hebben gehad om het allemaal te kunnen verwerken en te leren ermee om te gaan. En ik heb mezelf altijd wijs gemaakt dat ik dat al gedaan had. Tot nu dan. En het heeft gewoon grote gevolgen voor mijn leven, vooral wat betreft de omgang met mensen. Op feestjes ben ik altijd de gangmaker, niet dat ik de clown ga uithangen, maar ik klets met alles en iedereen. Op de een of andere manier zien mensen mij als vertrouwenspersoon, ookal ken ik ze nog maar net. Dus vertellen ze mij hun diepste geheimen/verlangens/angsten/etc. En toch kan ik dat zelf niet. Er zit bij mij een enorme blokkade.
Voorbeeldje; Afgelopen week voor het eerst in 5 jaar gehuild. En dan nog alleen maar 2 of 3 snikjes. Ik kan het gewoon niet. Geloof me, ik wil het dolgraag! Maar het lukt gewoon niet.
Dus ga ik hulp zoeken. Ookal hebben anderen zoiets van "Dat is nergens voor nodig".
voor iedereen hierzo
voor iedereen hierzo
imagination is more important than knowledge
Wat grappig, nog steeds af en toe dezelfde namen, gaat dit nog steeds door op die topics van een jaar/anderhalf jaar terug?
Ik was toen ook net zo weg van de wereld als een aap, op dit moment ken ik het woord ex nog amper... het komt allemaal goed
Ik was toen ook net zo weg van de wereld als een aap, op dit moment ken ik het woord ex nog amper... het komt allemaal goed
Blerg.. Net weer terug van een feest...
Dit is dus normaal de tijd dat ik altijd even een smsje stuur dat ik gweoon weer thuis ben, dat ik der mis, enz ... Echter nu kan het allemaal niet..
Krijg net ook even leuk te horen van een maat van me dat mn ex nu super veel met hem praat.. En dat ze altijd heel aardig en leuk tegen hem doet... Heel fijn ..
Blerg, zo laat ik haar nooit los..
Dit is dus normaal de tijd dat ik altijd even een smsje stuur dat ik gweoon weer thuis ben, dat ik der mis, enz ... Echter nu kan het allemaal niet..
... Echter nu kan het allemaal niet..Krijg net ook even leuk te horen van een maat van me dat mn ex nu super veel met hem praat.. En dat ze altijd heel aardig en leuk tegen hem doet... Heel fijn ..
Blerg, zo laat ik haar nooit los..
Het is nu al weer bijna 8 maanden uit, maar ik heb het er af en toe nog wel erg moeilijk mee. Komt met name doordat we elkaar nog wel een paar keer per week zien, we hebben nl dezelfde vriendengroep. Ik kan verder wel gewoon met elkaar praten en we hebben samen ook nog wel de grootste lol, maar toch vind ik het nog wel erg lastig soms. Ik denk ook dat zij niet door heeft dat ik er zo nog mee zit. Volgens mij heeft zij het helemaal afgesloten en gaat ze lekker vrolijk verder met haar leven. Zij was ook mijn eerste echte vriendin (ik was al 27), terwijl zij al een verleden met vele vriendjes achter zich heeft. Voor haar is het dus een stuk makkelijker. Ik zou haar het liefst gewoon een half jaar ofzo niet willen zien, maar dit betekent ook dat ik de rest van mn vrienden ook niet meer kan zien, en dat wil ik ook zeker niet.
We gaan deze zomer zelfs met alle vrienden op vakantie. Aan de ene kant heb ik er erg zin in, aan de andere kant kijk ik er ook wel weer tegenop. En dan met name tegen het moment dat ik haar met een ander zou zien. Maar misschien is dat juist ook wel weer goed, dan kan ik het dan definitief afsluiten. Want dat is het voor mij zeker nog niet. Ik voel me er vaak erg onrustig en onzeker door.
We gaan deze zomer zelfs met alle vrienden op vakantie. Aan de ene kant heb ik er erg zin in, aan de andere kant kijk ik er ook wel weer tegenop. En dan met name tegen het moment dat ik haar met een ander zou zien. Maar misschien is dat juist ook wel weer goed, dan kan ik het dan definitief afsluiten. Want dat is het voor mij zeker nog niet. Ik voel me er vaak erg onrustig en onzeker door.
If mother nature had to choose a name, i'm sure that she would choose the same...
Ja klote is dat... Ik weet uit eigen ervaring dat t een stuk makkelijker gaat als je de ander helemaal niet meer ziet.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 09:57 schreef fakenick het volgende:
Het is nu al weer bijna 8 maanden uit, maar ik heb het er af en toe nog wel erg moeilijk mee. Komt met name doordat we elkaar nog wel een paar keer per week zien, we hebben nl dezelfde vriendengroep. Ik kan verder wel gewoon met elkaar praten en we hebben samen ook nog wel de grootste lol, maar toch vind ik het nog wel erg lastig soms. Ik denk ook dat zij niet door heeft dat ik er zo nog mee zit. Volgens mij heeft zij het helemaal afgesloten en gaat ze lekker vrolijk verder met haar leven. Zij was ook mijn eerste echte vriendin (ik was al 27), terwijl zij al een verleden met vele vriendjes achter zich heeft. Voor haar is het dus een stuk makkelijker. Ik zou haar het liefst gewoon een half jaar ofzo niet willen zien, maar dit betekent ook dat ik de rest van mn vrienden ook niet meer kan zien, en dat wil ik ook zeker niet.
We gaan deze zomer zelfs met alle vrienden op vakantie. Aan de ene kant heb ik er erg zin in, aan de andere kant kijk ik er ook wel weer tegenop. En dan met name tegen het moment dat ik haar met een ander zou zien. Maar misschien is dat juist ook wel weer goed, dan kan ik het dan definitief afsluiten. Want dat is het voor mij zeker nog niet. Ik voel me er vaak erg onrustig en onzeker door.
"Meisje kijk me aan en laat je tranen lopen.
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Mijn ex wilde mij dit weekend wel weer zien. Nu zijn er open dagen van de Luchtmacht, en daar wilde ik graag met hem heen. Maar ik had nog steeds niets van hem gehoord dus ik dacht dat hij geen vrij kon krijgen. Ik bel hem, na 2 keer overgaan de voicemail. Dat vind ik bot, hij drukt me dus af. Verder krijg ik geen sms met uitleg whatsoever. Ik sms hem dat ik morgen geen tijd heb en de open dagen nu ook al niet meer gaan lukken dus, krijg ik terug dat hij daar nu is met een vriend van hem. Hij had gezegd dat hij met mij zou gaan als dat kon. Wat een ongelooflijke eikel, hij breekt dus àlweer een belofte, ik kan niet geloven dat hij dit doet! Ik ben zo boos, en het doet o veel pijn als mensen beloftes breken zonder zich dat te realiseren. Er stond ook nog in dat het weekend nog niet voorbij was, maar morgen ben ik al 'bezet', dus eigenlijk min of meer wel.
Het doet zo veel pijn om te denken dat iemand je niet meer ziet als een persoon.
Het doet zo veel pijn om te denken dat iemand je niet meer ziet als een persoon.
Hmm ik heb gisteravond weer contact gezocht met me ex. Puur zakelijk zegmaar. Ze had toch (onbewust) geld gestort naar de spaarrekening die wij samen hadden. Omdat het er na een week nog niet vanaf was gehaald had ik zoiets van dat ik haar even op de hoogte wilde brengen. Wil later niet het verwijt krijgen waarom ik er niks over had gezegd ofzo. Uiteindelijk een zakelijk mailtje gestuurd met uitleg hoe ze het geld eraf kan krijgen zodat het naar haar rekening terug kan. Op het laatst alleen nog de vraag of alles goed met haar ging maar that's it.
Had niet verwacht zo snel antwoord te krijgen, maar meer als een simpele "OK" kon er niet vanaf. En dat vond ik toch enigzins jammer, ik weet niet wat ik had verwacht na het versturen van de mail, maar die OK had ik zegmaar helemaal niet verwacht. Was daardoor ook weer een beetje van slag zegmaar, had dan maar gewoon niks teruggestuurd denk ik dan en neem het ter kennisgeving aan, maar dat OK was nog hartelozer als harteloos Gelukkig gisteravond gelijk weer opgepept door een paar goede vrienden dus uiteindelijk heeft het allemaal niet zo lang geduurd, maar vervelend vond ik het wel. Nouja, eigen schuld denk ik dan, had ik maar geen contact moeten zoeken ofzo.
[ Bericht 0% gewijzigd door RoelerMF op 18-06-2005 13:28:45 ]
Had niet verwacht zo snel antwoord te krijgen, maar meer als een simpele "OK" kon er niet vanaf. En dat vond ik toch enigzins jammer, ik weet niet wat ik had verwacht na het versturen van de mail, maar die OK had ik zegmaar helemaal niet verwacht. Was daardoor ook weer een beetje van slag zegmaar, had dan maar gewoon niks teruggestuurd denk ik dan en neem het ter kennisgeving aan, maar dat OK was nog hartelozer als harteloos Gelukkig gisteravond gelijk weer opgepept door een paar goede vrienden dus uiteindelijk heeft het allemaal niet zo lang geduurd, maar vervelend vond ik het wel. Nouja, eigen schuld denk ik dan, had ik maar geen contact moeten zoeken ofzo.
Gelukkig gisteravond gelijk weer opgepept door een paar goede vrienden dus uiteindelijk heeft het allemaal niet zo lang geduurd, maar vervelend vond ik het wel. Nouja, eigen schuld denk ik dan, had ik maar geen contact moeten zoeken ofzo.[ Bericht 0% gewijzigd door RoelerMF op 18-06-2005 13:28:45 ]
»» Democracy is so overrated »»
waarom wil je er perse met hem heen dan?quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:19 schreef -Trinity- het volgende:
Mijn ex wilde mij dit weekend wel weer zien. Nu zijn er open dagen van de Luchtmacht, en daar wilde ik graag met hem heen. Maar ik had nog steeds niets van hem gehoord dus ik dacht dat hij geen vrij kon krijgen. Ik bel hem, na 2 keer overgaan de voicemail. Dat vind ik bot, hij drukt me dus af. Verder krijg ik geen sms met uitleg whatsoever. Ik sms hem dat ik morgen geen tijd heb en de open dagen nu ook al niet meer gaan lukken dus, krijg ik terug dat hij daar nu is met een vriend van hem. Hij had gezegd dat hij met mij zou gaan als dat kon. Wat een ongelooflijke eikel, hij breekt dus àlweer een belofte, ik kan niet geloven dat hij dit doet! Ik ben zo boos, en het doet o veel pijn als mensen beloftes breken zonder zich dat te realiseren. Er stond ook nog in dat het weekend nog niet voorbij was, maar morgen ben ik al 'bezet', dus eigenlijk min of meer wel.
Het doet zo veel pijn om te denken dat iemand je niet meer ziet als een persoon.
je bent blijkbaar nog steeds heel erg snel gekwetst door zijn doen en laten, ms beter maar dat je even niets met hem onderneemt?
als een ex van mij zijn afspraak niet na komt, dan boeien, kan gebeuren, we bellen wel weer.
(blijft lullig natuurlijk, en ongepast, maar ik lig er niet wakker van verder)
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Yet another day.
Leer me het apezuur voor me theorie examen maandag
Hoop dat het blijft hangen... bah bah..
En vervelend als je ex afspraken niet nakomt.
Ik zou zeggen laat het lekker zitten. Ik zal niet zeggen denk er niet meer aan want ik snap hoe je je voelt. Maar probeer te relaxen..
Leer me het apezuur voor me theorie examen maandag
Hoop dat het blijft hangen... bah bah..
En vervelend als je ex afspraken niet nakomt.
Ik zou zeggen laat het lekker zitten. Ik zal niet zeggen denk er niet meer aan want ik snap hoe je je voelt. Maar probeer te relaxen..
Ik wilde er niet per se met hem heen, maar ik dacht, hij belooft me dat ik mee mag, en mij leek het heel leuk, en dan doet hij zoiets. Was gewoon pissig en teleurgesteld dat hij zo met mij omging en alweer wat 'vergat'.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:25 schreef milagro het volgende:
[..]
waarom wil je er perse met hem heen dan?
je bent blijkbaar nog steeds heel erg snel gekwetst door zijn doen en laten, ms beter maar dat je even niets met hem onderneemt?
als een ex van mij zijn afspraak niet na komt, dan boeien, kan gebeuren, we bellen wel weer.
(blijft lullig natuurlijk, en ongepast, maar ik lig er niet wakker van verder)
Ik lig er ook niet wakker van, maar het draagt niet bij aan mijn humeur, ik vind hem nog botter nu. (Ik vond hem al bot ja.)
Ik merk dat ook, dat nu de relatie voorbij is, iemand je als oud vuil gaat behandelen. Blijkbaar wil degene zijn/haar emoties geen plaats geven en reageert dus maar bot, kortaf of helemaal niet. Dit doet mijn ex ook, zijn gevoelens afsluiten en me soms negeren of links laten liggen. Het is jouw schuld niet, ze had ook normaal kunnen reageren vind ik.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 13:22 schreef RoelerMF het volgende:
Hmm ik heb gisteravond weer contact gezocht met me ex. Puur zakelijk zegmaar. Ze had toch (onbewust) geld gestort naar de spaarrekening die wij samen hadden. Omdat het er na een week nog niet vanaf was gehaald had ik zoiets van dat ik haar even op de hoogte wilde brengen. Wil later niet het verwijt krijgen waarom ik er niks over had gezegd ofzo. Uiteindelijk een zakelijk mailtje gestuurd met uitleg hoe ze het geld eraf kan krijgen zodat het naar haar rekening terug kan. Op het laatst alleen nog de vraag of alles goed met haar ging maar that's it.
Had niet verwacht zo snel antwoord te krijgen, maar meer als een simpele "OK" kon er niet vanaf. En dat vond ik toch enigzins jammer, ik weet niet wat ik had verwacht na het versturen van de mail, maar die OK had ik zegmaar helemaal niet verwacht. Was daardoor ook weer een beetje van slag zegmaar, had dan maar gewoon niks teruggestuurd denk ik dan en neem het ter kennisgeving aan, maar dat OK was nog hartelozer als harteloos Gelukkig gisteravond gelijk weer opgepept door een paar goede vrienden dus uiteindelijk heeft het allemaal niet zo lang geduurd, maar vervelend vond ik het wel. Nouja, eigen schuld denk ik dan, had ik maar geen contact moeten zoeken ofzo.
Toen ik je verhaal stukje hierboven herkende ik de situatie inderdaad gelijk. Hoewel iedereen inderdaad zegt dat het niet mijn schuld is dat ze zo idioot reageert voelde ik me toch ongemakkelijk. Toch weer contact gezocht zegmaar, hoewel ze dat niet wilde. Ik zou er geen probleem mee hebben volgens mij, ik blijf erbij dat ik liever nu door die zure appel heenbijt als over een paar maanden ofzo aangezien het alleen is omdat ze met haar nieuwe vriend "de losse eindjes" aan elkaar wilt knopen, ook al mag god weten wat ze ermee bedoelt, ik hoorde daar er blijkbaar niet in thuis want ik maakte die touwtjes los (Ik ben me van geen kwaad bewust) en dat is de reden waarom ze voorlopig geen contact wilde hebben volgens haar.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 18:34 schreef -Trinity- het volgende:
[..]
Ik merk dat ook, dat nu de relatie voorbij is, iemand je als oud vuil gaat behandelen. Blijkbaar wil degene zijn/haar emoties geen plaats geven en reageert dus maar bot, kortaf of helemaal niet. Dit doet mijn ex ook, zijn gevoelens afsluiten en me soms negeren of links laten liggen. Het is jouw schuld niet, ze had ook normaal kunnen reageren vind ik.
Anyway, ik voel me inmiddels alweer een stuk beter! Heb weer nieuwe leuke dingen extra geplanned (weekendje Hannover megakermis bezoeken met vrienden), hoewel toch weer wat tegenslagen op het werk. De roostersmakers bij mijn werkgever weten blijkbaar niet hoe ze een e-mail of roosterverzoek moeten lezen. Maargoed, met teamleider toch in zekere zin weer alles geregeld.
met vrienden), hoewel toch weer wat tegenslagen op het werk. De roostersmakers bij mijn werkgever weten blijkbaar niet hoe ze een e-mail of roosterverzoek moeten lezen. Enfin, ik probeer haar toch weer steeds verder los te laten maar soms heb ik van die totaal rare momenten dat ik er totaal niet mee bezig ben (ik ben aan het werk en zit telefonisch in gesprek een pc probleem op te lossen als voorbeeld) schiet ze ineens door me gedachte voor een aantal minuten, heb ik extra veel moeite mijn concentratie vast te houden met die klant, en na die paar minuten is alles over en heb ik alleen nog een uurtje wat naweeen, maar meer omdat ik niet kan beseffen wat er nu echt gebeurd is/was. Zijn er meer die dit ook hebben, vind ergens wel beetje freaky namelijk
»» Democracy is so overrated »»
Ken het. Maar dat gevoel schijnt te slijten. .quote:Op zaterdag 18 juni 2005 15:14 schreef -Jay-20- het volgende:
Ik kan het niet...
Dat gevoel krijg ik ook steeds vaker. Doe momenteel helemaal niets meer, ik laat het uit haar komen. En we gaan nog wel zeven juli naar een concert. .quote:Op zaterdag 18 juni 2005 18:34 schreef -Trinity- het volgende:
Ik merk dat ook, dat nu de relatie voorbij is, iemand je als oud vuil gaat behandelen. Blijkbaar wil degene zijn/haar emoties geen plaats geven en reageert dus maar bot, kortaf of helemaal niet. Dit doet mijn ex ook, zijn gevoelens afsluiten en me soms negeren of links laten liggen. Het is jouw schuld niet, ze had ook normaal kunnen reageren vind ik.
.Ja, vaak eigenlijk. Vooral op momenten dat ik er helemaal niet mee bezig ben.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 18:58 schreef RoelerMF het volgende:
Zijn er meer die dit ook hebben, vind ergens wel beetje freaky namelijk
[ Bericht 19% gewijzigd door Viperdesign op 18-06-2005 19:08:34 ]
Coldplay! I wanna go! Zal ik haar betalen, ga ik met jou mee, 2 mensen met gebroken harten .quote:Op zaterdag 18 juni 2005 18:59 schreef Viperdesign het volgende:
[..]
Ken het. Maar dat gevoel schijnt te slijten. .
[..]
Dat gevoel krijg ik ook steeds vaker. Doe momenteel helemaal niets meer, ik laat het uit haar komen. En we gaan nog wel zeven juli naar een concert. .
[..]
Ja, vaak eigenlijk. Vooral op momenten dat ik er helemaal niet mee bezig ben.
Vanavond bleek dat ik vanmiddag in het zwembad een deel van mijn borsten heb verbrand en dus word ik gek van de jeuk. En ik ben gewoon boos op hem. Niet megaboos, maar toch nog een beetje, ik snap dat ik niet meer op de eerste plek kom maar links laten liggen vind ik èrg bot.
Nu naar bedje ^_^.
Als ze niet meer wil dan laat ik van me horen. .quote:Op zaterdag 18 juni 2005 23:48 schreef -Trinity- het volgende:
Coldplay! I wanna go! Zal ik haar betalen, ga ik met jou mee, 2 mensen met gebroken harten .
.Leuke overgang. . En sterkte... meer kan ik je niet toewensen.quote:Op zaterdag 18 juni 2005 23:48 schreef -Trinity- het volgende:
Vanavond bleek dat ik vanmiddag in het zwembad een deel van mijn borsten heb verbrand en dus word ik gek van de jeuk. En ik ben gewoon boos op hem. Niet megaboos, maar toch nog een beetje, ik snap dat ik niet meer op de eerste plek kom maar links laten liggen vind ik èrg bot.
En met dit weer wordt het er niet beter op!
Wil niet thuis zitten, maar wat dan? Wil mijn vrienden ook niet lastig vallen door er op bezoek te gaan. Alleen op een terrasje zitten? Geen optie.. En de vrienden bij wie ik wel langs zou willen, zijn of op vakantie, of hebben een verjaardag.
Dus zit ik binnen, beetje niet op te letten bij een film die ik heb..uhhh.. gevonden op mijn pc.
Ik wil naar buiten! lol maken! genieten!
Maar kan mijzelf er niet toe zetten, bah
Wil niet thuis zitten, maar wat dan? Wil mijn vrienden ook niet lastig vallen door er op bezoek te gaan. Alleen op een terrasje zitten? Geen optie.. En de vrienden bij wie ik wel langs zou willen, zijn of op vakantie, of hebben een verjaardag.
Dus zit ik binnen, beetje niet op te letten bij een film die ik heb..uhhh.. gevonden op mijn pc.
Ik wil naar buiten! lol maken! genieten!
Maar kan mijzelf er niet toe zetten, bah
Troost jullie, toekijken hoe iedereen geniet (nouja bijna iedereen dan) van meer als 30 graden zit ik hier op de vierde verdieping van een internet helpdesk over Den Haag uit te kijken met een airco die loeit op 15 graden! Gelukkig heb ik wel het voordeel vanavond nog even lekker te BBQ'en, heb vandaag volgens mij helemaal niet meer heftig aan haar gedacht, hoewel ik elke morgen nog wel wakker word met de vraag hoe het met d'r gaat. Maar dat is gewenning die ik al heb sinds november 2003, toen we echt naar elkaar toegroeiden en ik steeds meer en meer om haar ging geven. Dus dat zal in de loop der tijd wel slijten en waarschijnlijk wel weg zijn als er ooit een ander komt. Dat laatste hoop ik dan maar althans, want om nou wakker te worden over 10 jaar en nog steeds afvragen hoe het met mijn ex gaat zou niet gezond zijn
»» Democracy is so overrated »»
Jah en ik moet wel thuis zitten. Want leer me asso voor theorie examen morgen.
Alhoewel er maar weinig blijft hangen? Heb medelijden !!!!!!!!!!
Alhoewel er maar weinig blijft hangen? Heb medelijden !!!!!!!!!!
De laatste tijd mis ik mijn ex weer superveel. Ik ben er niet verdrietig over, niet depressief, maar denk er gewoon zonder echte gevoelens aan. Heel raar dit...
Wat ik mis, is het feit dat hij degene was die mijn leven zin gaf. Als ik me rot voelde, kon ik hem even knuffelen. En als ik me verveelde, dan had ik altijd aanspraak, of gingen we samen wat doen... ik kan me niet herinneren dat ik me verveelde met hem, terwijl ik nu soms mezelf afvraag hoe ik in 's hemelsnaam de dag/avond ga doorkomen.
Andere praktische dingen... koken... dat doe ik niet voor mezelf. Voor hem wilde ik me graag uitsloven, maar wat is het nou voor lol om voor één persoon te koken. Zelfde geldt voor zoveel andere dingen... en als ik snel even wil overleggen, of iets wil vragen, of ergens een mening over wil hebben.... *zucht*.
Hij heeft sinds kort thuis ook internet, en ik spreek hem echt vaak aan op msn. Vaak ook weer om die kleine dingetjes. Even vragen wat hij ergens van vindt. Of even een foto laten zien. Of eventjes dit, eventjes dat... bah.
Vandaag ook weer... hoe kom ik de avond door? Ik voel me zo nutteloos zonder hem...
Edit: door dit soort dingetjes zit ik me soms heel kort en heel stiekum wel eens af te vragen of het echt wel de juiste keus was om uit elkaar te gaan. Fijn.
Wat ik mis, is het feit dat hij degene was die mijn leven zin gaf. Als ik me rot voelde, kon ik hem even knuffelen. En als ik me verveelde, dan had ik altijd aanspraak, of gingen we samen wat doen... ik kan me niet herinneren dat ik me verveelde met hem, terwijl ik nu soms mezelf afvraag hoe ik in 's hemelsnaam de dag/avond ga doorkomen.
Andere praktische dingen... koken... dat doe ik niet voor mezelf. Voor hem wilde ik me graag uitsloven, maar wat is het nou voor lol om voor één persoon te koken. Zelfde geldt voor zoveel andere dingen... en als ik snel even wil overleggen, of iets wil vragen, of ergens een mening over wil hebben.... *zucht*.
Hij heeft sinds kort thuis ook internet, en ik spreek hem echt vaak aan op msn. Vaak ook weer om die kleine dingetjes. Even vragen wat hij ergens van vindt. Of even een foto laten zien. Of eventjes dit, eventjes dat... bah.
Vandaag ook weer... hoe kom ik de avond door? Ik voel me zo nutteloos zonder hem...
Edit: door dit soort dingetjes zit ik me soms heel kort en heel stiekum wel eens af te vragen of het echt wel de juiste keus was om uit elkaar te gaan. Fijn.
Zullen we een weekend-club oprichten anders?
Kunnen we elkaar vervelen met verhalen over onze ex-en, en ondertussen zitten we niet alleen thuis
Kunnen we elkaar vervelen met verhalen over onze ex-en, en ondertussen zitten we niet alleen thuis
Haha als dat zou kunnen
Ik weet wel dat als ik ga verhuizen (over een paar maandjes) dat ik dan voor huisgenoten ga zorgen. Anders word ik echt gek.
Ik weet wel dat als ik ga verhuizen (over een paar maandjes) dat ik dan voor huisgenoten ga zorgen. Anders word ik echt gek.
goed plan...ik doe meequote:Op zondag 19 juni 2005 20:35 schreef PhaE het volgende:
Zullen we een weekend-club oprichten anders?
Kunnen we elkaar vervelen met verhalen over onze ex-en, en ondertussen zitten we niet alleen thuis
imagination is more important than knowledge
Ik ben er ook wel bij!
Datumpje in juli, zomeravondje Efteling, 14 uur lang tussen sprookjes en mythes, vallen we ook niet zo op?
Datumpje in juli, zomeravondje Efteling, 14 uur lang tussen sprookjes en mythes, vallen we ook niet zo op?
»» Democracy is so overrated »»
christine schat ... niets houdt je tegen om nog eens met je ex te proberen hé, ik heb eigenlijk nooit echt begrepen waarom je de relatie met hem wou beëindigen ...
jij moet het weten, maar als je hem zo mist, en echt nog zoveel van hem houdt, is er misschien nog wel een basis om nog eens te proberen
zo nee, sterkte dan ... en dan zou ik idd niet meer zoveel op msn met hem zitten, foto's doorsturen en zo, en bij elke beslissing hem raad vragen ...
jij moet het weten, maar als je hem zo mist, en echt nog zoveel van hem houdt, is er misschien nog wel een basis om nog eens te proberen
zo nee, sterkte dan ... en dan zou ik idd niet meer zoveel op msn met hem zitten, foto's doorsturen en zo, en bij elke beslissing hem raad vragen ...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Maar je moet wel voor jezelf leven en niet voor een ander!quote:Op zondag 19 juni 2005 17:51 schreef Christine het volgende:
Wat ik mis, is het feit dat hij degene was die mijn leven zin gaf.
Schijnbaar. .
Mijn contact met mijn ex is nooit slecht geweest maar de laatste maanden is het een meer intens contact omdat hij ernstig ziek is. Wat het loslaten toch wel erg moeilijk maakt.
And everything under the sun is in tune
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
But the sun is eclipsed by the moon.
And Prince is still here!
Mijn verstand houdt me tegen, petitlapin...quote:Op zondag 19 juni 2005 22:36 schreef petitlapin het volgende:
christine schat ... niets houdt je tegen om nog eens met je ex te proberen hé, ik heb eigenlijk nooit echt begrepen waarom je de relatie met hem wou beëindigen ...
jij moet het weten, maar als je hem zo mist, en echt nog zoveel van hem houdt, is er misschien nog wel een basis om nog eens te proberen
zo nee, sterkte dan ... en dan zou ik idd niet meer zoveel op msn met hem zitten, foto's doorsturen en zo, en bij elke beslissing hem raad vragen ...
Vanaf het begin is het al niet goed geweest tussen ons. We waren te verschillend, te anders... hebben te verschilende verwachtingen van het leven en te verschillende toekomstvisies. We hebben gevochten om daar overeenstemming in te vinden, maar we kwamen nooit op één lijn.
En er zijn dingen voorgevallen waardoor de verhoudingen in de relatie scheef gegroeid zijn. Zoiets krijg je niet of nauwelijks meer goed, dus het is gewoon beter dat het voorbij is. We waren ook meer vrienden dan lovers. Maar ik mis hem als huisgenoot, en als vriend, en ik hou nog steeds van hem, ja. Zou raar zijn als dat zo snel ophoudt.
Oja, dat zeg ik ook tegen iedereen.quote:Op zondag 19 juni 2005 22:41 schreef Viperdesign het volgende:
Maar je moet wel voor jezelf leven en niet voor een ander!
Alleen heb ik nooit zo in het leven gestaan, en die omslag is moeilijk te maken. Ik kom er wel hoor...
Ja, inderdaad. Verklaart ook waarom ik zo ongelooflijk aan de grond zat destijds. .quote:Op zondag 19 juni 2005 23:15 schreef Christine het volgende:
Alleen heb ik nooit zo in het leven gestaan, en die omslag is moeilijk te maken.
.
quote:Op zondag 19 juni 2005 21:28 schreef RoelerMF het volgende:
Ik ben er ook wel bij!
Datumpje in juli, zomeravondje Efteling, 14 uur lang tussen sprookjes en mythes, vallen we ook niet zo op?
Weet je wat jij mist? VRIENDEN!!! Heb je wel echte vrienden? En daar bedoel ik niet kennissen mee maar échte vrienden... Volgens mij mis je hem niet om je heen maar mis je mensen in het algemeen... Je kan ook een leuk bijbaantje zoeken, of ergens in een bestuur gaan zitten. Als je maar een beetje sociaal bezig bent...quote:Op zondag 19 juni 2005 17:51 schreef Christine het volgende:
De laatste tijd mis ik mijn ex weer superveel. Ik ben er niet verdrietig over, niet depressief, maar denk er gewoon zonder echte gevoelens aan. Heel raar dit...
Wat ik mis, is het feit dat hij degene was die mijn leven zin gaf. Als ik me rot voelde, kon ik hem even knuffelen. En als ik me verveelde, dan had ik altijd aanspraak, of gingen we samen wat doen... ik kan me niet herinneren dat ik me verveelde met hem, terwijl ik nu soms mezelf afvraag hoe ik in 's hemelsnaam de dag/avond ga doorkomen.
Andere praktische dingen... koken... dat doe ik niet voor mezelf. Voor hem wilde ik me graag uitsloven, maar wat is het nou voor lol om voor één persoon te koken. Zelfde geldt voor zoveel andere dingen... en als ik snel even wil overleggen, of iets wil vragen, of ergens een mening over wil hebben.... *zucht*.
Hij heeft sinds kort thuis ook internet, en ik spreek hem echt vaak aan op msn. Vaak ook weer om die kleine dingetjes. Even vragen wat hij ergens van vindt. Of even een foto laten zien. Of eventjes dit, eventjes dat... bah.
Vandaag ook weer... hoe kom ik de avond door? Ik voel me zo nutteloos zonder hem...
Edit: door dit soort dingetjes zit ik me soms heel kort en heel stiekum wel eens af te vragen of het echt wel de juiste keus was om uit elkaar te gaan. Fijn.
Ik zou trws ook nog niet op mezelf gaan wonen puur om t feit dat ik t haat om alleen te leven. Daarom zijn huisgenoten een heel goed idee...
"Meisje kijk me aan en laat je tranen lopen.
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
Oog in oog met genialiteit sta je.
Hier had je toch niet op durven hopen.
Je gaat met Joey mee, want deze jongen komt zo hard."
