Fatale herkeuring WAO

quote:

Op zondag 24 april 2005 14:38 schreef PJORourke het volgende:

[..]

Beeld gevormd aan de hand van ervaring, wetende dat de echte zieken in mijn omgeving - de mensen met kanker in een vergevorderd stadium - wel proberen te werken, en zich slechts wat vaker ziek melden. Voeg daarbij alle vage en psychologische klachten en je komt tot de conclusie: die mensen kiezen gewoon voor de WAO. Wie er echt niet in wil, komt er ook niet.

Kijk ook naar het onderzoek van prof. Buunk:

http://www.fibromaatje.nl/?pagina=actualiteiten/buunk.php

"Je bent pas iemand als je ziek bent."
[..]

Ja, daar ben ik het grotendeels mee eens. Want, mensen die écht iets hebben willen niet in de wao, en willen juist wel werken. Zijn gemotiveerd, melden zich niet vaak ziek, etc etc.

Maar dat iemand voor de wao kiest ben ik niet met je eens. Omdat er genoeg aantoonbare aandoeningen zijn die je niet kunt ontkennen. Overigens ben ik ervan overtuigd dat wanneer je positief bent ingesteld, je ook echt veel meer kunt.

Wat dat betreft ben ik het eens met Dhr. Buunk (goed stuk trouwens). Mensen willen vaak zielig gevonden worden, en dat zijn veelal mensen met de zgn. "modeziektes", al vind ik die term een beetje misplaatst. Omdat die "modeziektes" vaak een onderliggende (psychische) oorzaak hebben. En dus ook op te lossen zijn. Neemt niet weg dat het huidige herkeuringsbeleid een ander uiterste is. Ik kan hier nog heel lang over doorgaan, maar je begrijpt wat ik wil zeggen neem ik aan.

quote:

Excuus.

Geen probleem.

quote:

Op zondag 24 april 2005 14:09 schreef PJORourke het volgende:

En je hebt nog steeds niet uitgelegd waarom Nederlanders zieker zijn dan andere Europeanen.

Nederlanders?

http://www.steungroep.nl/archief/kranten/find20020416.txt

quote:

Op zondag 24 april 2005 18:03 schreef Gia het volgende:
Nederlanders?

OK, inwoners van Nederland dan.

Brief van een verzekeringsarts van het UWV aan de politiek :

Aan mevrouw Jet Bussemaker
PvdA fractie
Plein 2
2511 CR Den Haag

Rotterdam, woensdag 16 maart 2005

Geachte mevrouw Bussemaker,

Ik begreep onlangs van een patiënt dat u als lid van het parlement het WAO dossier beheerd, dit is dan ook de reden dat ik mij richt tot u.
Na enkele jaren als huisarts te hebben gewerkt ben ik overgestapt naar de bedrijfsgeneeskunde en vervolgens als verzekeringsgeneeskundige aan de slag gegaan en werk als zodanig bij het UWV.
In deze hoedanigheid dien ik dagelijks herkeuringen te verrichten.
De patiënten die ik zie zijn veelal recent door ons reeds gezien en zijn voor het over grote deel patiënten die al 10 of 15 jaar in de WAO zitten.
Uit hun medisch dossier blijkt vaak dat wij bij de keuring en later bij de herkeuringen van mening waren dat deze patiënten niet in staat zijn om aan het arbeidsproces deel te nemen.
Bij de huidige herkeuringen dienen wij deze langdurig arbeidsongeschikten meedogenloos goed te keuren!
In de praktijk komt het er min of meer op neer dat een zeer ernstig zieke patiënt waarbij de levensverwachting hooguit enkele maanden is, een psychiatrisch patiënt die opgenomen is op een gesloten afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis of een patiënt die aan bed gekluisterd is, in aanmerking komt voor de WAO.
De patiënten die niet aan deze criteria voldoen moeten wij tegen beter weten in goedkeuren.
Informatie over de patiënt vragen we zelden op om daarmee te voorkomen te weten dat de behandelend specialist feitelijk aangeeft dat de patiënt niet geschikt is om arbeid te verrichten.
U kunt zich misschien voorstellen dat er langdurig WAO’ers zijn die niet meer behandeld worden, uit behandeld zijn en alleen ter bestrijding van de klachten medicatie krijgen voorgeschreven of zelfs geen medicatie krijgen omdat er geen behandeling mogelijk is.
Dit kan juist een reden zijn (volledig onterecht) om aan te geven dat de patiënt geschikt is voor arbeid.
De huidige keuringspraktijk is een politiek zoethoudertje, herkeuren om administratief te scoren.
Of ik nu wel of geen medisch onderzoek verricht maakt voor de beslissing niet uit.
Op basis van het dossier weet ik al dat ik op basis van het nieuwe beleid een patiënt moet goedkeuren.
Het medisch onderzoek wat ik nu verricht is uitsluitend om te voorkomen dat de patiënt gaat klagen bij de politiek of dat wij tuchtrechtelijk in de problemen komen.
Voor een medicus is dit een onverkwikkelijke situatie.
Op basis van het gepresenteerde ziektebeeld, de beperkingen van de patiënt, zijn medicatie en medisch onderzoek zou je in alle redelijkheid niet anders dan moeten besluiten dat de patiënt arbeidsongeschikt blijft.
Echter door het nieuwe beleid kan ik niet anders dan deze patiënt geschikt te verklaren voor arbeid.
Aan de andere kant is het zo dat wij als keuringsartsen ook op de vingers worden getikt wanneer we tegen alle regels in een patiënt afkeuren, er moet gescoord worden.
Minister de Geus was enkele weken geleden zeer verheugd over de eerste resultaten, feitelijk niet meer dan bedrog want ik schat dat zeker 90% van de zogenaamde goedgekeurde WAO’ers niet in staat zijn arbeid te verrichten en op basis van hun beperkingen nimmer in staat zijn betaald werk te vinden.
Mijn beslissing om een patiënt die al jaren door ziekte of handicap arbeidsongeschikt is van de een op de andere dag goed te keuren is onverkoopbaar, vooral wanneer ik weet dat er b.v. 1 jaar geleden een heel ander besluit is genomen of er enkele maanden geleden een ander besluit is genomen waarvan de inkt nog nat is.
Ik bedonder gewoon de patiënt en die heeft dat ook echt wel in de gaten.
Sociaal gezien, want daar keek ik normaal ook naar, maak ik met mijn beslissing het gezin van de ex WAO’er kapot.
Na het wegvallen van de uitkering is er geen zicht op werk zodat de vaste lasten niet meer betaald kunnen worden.
De duurdere huurwoning moet worden ontruimd, verhuizing is noodzakelijk of het eigen huis moet worden verkocht.
Ik heb al dossiers gezien waar de spanningen rond de WAO zo hoog waren opgelopen dat een echtscheiding onvermijdelijk was.
Ik heb patiënten goedgekeurd, of correcter, moeten goedkeuren die enkele weken later aan hun ziekte (hartzwakte) waren overleden, of een psychiatrische patiënt die na onze beslissing voor de trein sprong!
Beide patiënten waren op basis van mijn vakkennis niet geschikt om arbeid te verrichten maar dienden wel goedgekeurd te worden!
Mentaal gezien is dit voor mij en mijn collega’s een gigantische belasting.
Als keuringsarts ben ik ook mens, ook vader van 3 kinderen en gelukkig getrouwd.
Ik realiseer mij iedere dag weer dat ik onherstelbare schade toebreng aan gezinnen door op onjuiste gronden een feitelijk zieke en arbeidsongeschikte patiënt, tegen beter weten in, goed te keuren voor arbeid.
Ik vergeleek afgelopen week mijn werk als dat van een concentratiekamparts.
Bij binnenkomst werd al de selectie gemaakt, of naar de gaskamer of naar het kamp.
Deze vervelende parallel is momenteel aan de orde in mijn werk!

Arbeidsdeskundigen weten ook dat de zogenaamde functie die zij voor de patiënt vinden in de praktijk nooit zal worden aangeboden.
“Heeft u belangstelling voor een telefonist van 48 jaar terwijl u een gezonde van 19 jaar kunt krijgen?”

Als arts, maar ook als mens, kan ik er niet van slapen.
Menig collega denkt er net zo over, heeft dezelfde ervaringen, maar we staan met onze rug tegen de muur.
Bij onze leidinggevende is dit onbespreekbaar!!

Ik, maar ook vele collegae van mij, hopen dat u als lid van het parlement deze problematiek aan de kaak stelt.
Er vallen nu dagelijks vele sociale slachtoffers op basis van dwaas beleid.
Om binnen de organisatie geen arbeidsconflict te krijgen heb ik in overleg met mijn advocaat besloten om als klokkenluider anoniem deze brief aan u te schrijven.
Ik geef u wel toestemming om deze brief in debatten en naar b.v. de media te gebruiken.

Hoogachtend,

UWV verzekeringsgeneeskundige

Grotere toestroom WAO door meer geld
UTRECHT - 25/04/05 - (Novum) - Een verhoging van de WAO-uitkering leidt tot een toename van het aantal WAO'ers. Omdat het inkomensverlies daalt, worden werknemers minder geprikkeld te voorkomen dat zij in de WAO raken. Uit een analyse van het Centraal Planbureau (CPB) over de jaren 1996 tot 2000 blijkt maandag dat als de uitkering met een procent wordt verhoogd 2,5 procent meer mensen in de WAO belanden.

Het CPB geeft als voorbeeld een stijging van de uitkering van 70 naar 75 procent van het laatstverdiende loon. De uitkering zou dan met 7 procent omhoog gaan. Volgens de onderzoekers stijgt het aantal mensen dat in de WAO belandt in dat geval met 17,5 procent.

Bij een totale instroom van zestigduizend mensen, zoals vorig jaar, wordt de instroom vergroot met tienduizend mensen. Volgens het CPB leidt dat structureel tot een toename van het WAO-bestand met ruim honderdduizend mensen.

Het CPB heeft onderzoek gedaan naar de bovenwettelijke aanvullingen die werkgevers en werknemers met elkaar afspreken over de WAO. Die aanvullingen verschillen per bedrijf of bedrijfstak. Uit de aanvullingen is gebleken dat vooral vrouwen met een partner, werknemers tussen de 50 en de 60 jaar oud en werknemers in de bouwsector relatief gezien het hoogste risico lopen in de WAO te raken. Werknemers onder de 30 jaar en werknemers met jonge kinderen lopen het minste risico.

Van: http://www.tiscali.nl/content/article/nbinn/281077.htm

quote:

Op maandag 25 april 2005 13:07 schreef thaleia het volgende:
Grotere toestroom WAO door meer geld
UTRECHT - 25/04/05 - (Novum) - Een verhoging van de WAO-uitkering leidt tot een toename van het aantal WAO'ers. Omdat het inkomensverlies daalt, worden werknemers minder geprikkeld te voorkomen dat zij in de WAO raken. Uit een analyse van het Centraal Planbureau (CPB) over de jaren 1996 tot 2000 blijkt maandag dat als de uitkering met een procent wordt verhoogd 2,5 procent meer mensen in de WAO belanden.

Het CPB geeft als voorbeeld een stijging van de uitkering van 70 naar 75 procent van het laatstverdiende loon. De uitkering zou dan met 7 procent omhoog gaan. Volgens de onderzoekers stijgt het aantal mensen dat in de WAO belandt in dat geval met 17,5 procent.

Bij een totale instroom van zestigduizend mensen, zoals vorig jaar, wordt de instroom vergroot met tienduizend mensen. Volgens het CPB leidt dat structureel tot een toename van het WAO-bestand met ruim honderdduizend mensen.

Het CPB heeft onderzoek gedaan naar de bovenwettelijke aanvullingen die werkgevers en werknemers met elkaar afspreken over de WAO. Die aanvullingen verschillen per bedrijf of bedrijfstak. Uit de aanvullingen is gebleken dat vooral vrouwen met een partner, werknemers tussen de 50 en de 60 jaar oud en werknemers in de bouwsector relatief gezien het hoogste risico lopen in de WAO te raken. Werknemers onder de 30 jaar en werknemers met jonge kinderen lopen het minste risico.

Van: http://www.tiscali.nl/content/article/nbinn/281077.htm

Nu wordt het hard tegen hard

Nog een interessant stukje:

quote:

UWV helpt allochtone vrouwen in de WAO aan baan

AMSTERDAM - Uitkeringsinstantie UWV heeft succes met een nieuwe methode om laagopgeleide allochtone vrouwen in de WAO aan een baan te helpen. Dat heeft de uitvoerder van de WW en de WAO maandag gezegd.

In een proef plaatste het UWV tot nu toe 20 procent van de 93 deelnemers in een baan. De organisatie verwacht uiteindelijk 35 procent van de vrouwen aan de slag te helpen.


"Zonder deze nieuwe methode komt slechts 6,5 procent van de arbeidsongeschikte allochtone vrouwen met een lage opleiding weer aan het werk. Aan de hand van resultaten uit de proef gaat UWV de nieuwe methodiek landelijk invoeren", zegt de uitkeringsinstantie. De proef wordt gehouden in Groningen, Hengelo en Venlo.

Volgens het UWV leven veel laagopgeleide allochtone vrouwen in een sociaal isolement, omdat ze vaak slecht Nederlands spreken. De uitkeringsinstantie probeert het isolement te doorbreken door ze korte taal- en werkstages te bieden.

De allochtone vrouwen met een arbeidshandicap gaan gemakkelijker weer aan het werk, als hun partner bij de begeleiding naar een baan betrokken wordt, heeft het UWV ondervonden. De steun van het gezin blijkt erg belangrijk voor de doelgroep. De begeleiding door het UWV vindt in de nieuwe methode daarom niet alleen op kantoor maar ook thuis plaats

http://www.nu.nl/news/517(...)de_WAO_aan_baan.html

Als werk- en taalopleidingen effectief zijn dat zaten deze dames dus niet alleen uit medisch oogpunt in de wao. Ik durf de resultaten ervan overigens niet te extrapoleren naar de hele populatie wao'ers omdat het wel om erg specifieke problemen gaat en omdat je niet weet hoe willekeurig die 93 vrouwen gekozen zijn.

de genoemde petitie tegen het onrechtvaardig harde wao beleid kan ook ondertekend worden via:

http://www.waoplein.nl/petitie.shtml

groet

Dr. Phil

quote:

Op zondag 24 april 2005 18:03 schreef Gia het volgende:

[..]

Nederlanders?

http://www.steungroep.nl/archief/kranten/find20020416.txt

Holyfuck.... 50 uit de 100 werkende turkse vrouwen zit gewoon in de WAO

quote:

Als werk- en taalopleidingen effectief zijn dat zaten deze dames dus niet alleen uit medisch oogpunt in de wao.

My thoughts exactly....

Maar er zijn dus (ook in dit topic) kennelijk nogal wat mensen die het prima vinden dat mensen niet alleen uit medisch oogpunt in de WAO zitten. Die vinden dat iemand die uit medisch oogpunt weliswaar weer kan werken, maar om andere redenen weinig kans op een baan heeft (of weinig kans heeft op een leuke baan) niet uit de WAO gezet mag worden. Dan krijg je de reacties als "ze zeggen dat er banen voor me zijn, maar laat de overheid eerst eens zorgen dat die banen er zijn".

Tja en dan denk ik dus: dat probleem hebben andere mensen net zo goed, mensen die nooit in de WAO gezeten hebben.

quote:

Op dinsdag 26 april 2005 23:49 schreef machteld het volgende:

[..]

Je kunt 'medisch' en maatschappelijk niet scheiden.

Dat kan wel, want de oplossingen liggen op een ander vlak.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 02:29 schreef machteld het volgende:

[..]

Je kunt in Nederland uitsluitend arbeidsgeschikt bevonden worden voor functies/banen die ook echt bestaan. Arbeids(on)geschiktheid bestaat niet zonder maatschappelijke context.

De banen moeten wel bestaan, maar er hoeven geen vacatures te zijn.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 11:55 schreef machteld het volgende:
Een afgekeurde bouwvakker kan worden goedgekeurd als luchtjesadviseur in een parfumerie.
Bezwaar maken heeft geen zin.

Weet niet of dat een praktijkvoorbeeld is, maar in dit geval heb je gelijk, dat is geen werk voor een afgekeurde bouwvakker.

Maar het komt ook voor dat men werk minderwaardig vind, bijvoorbeeld portier worden als je eerst directeur van een school was. Ik vind portier een passend baantje voor iedereen die kan staan, lopen en de deur open en dicht kan doen.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 12:41 schreef machteld het volgende:
Ik heb gehoord van mensen waarbij zowel de behandelaar als de verzekeringsgeneeskundige in het verleden geadviseerd, ja soms wel bijna gesmeekt hebben om toch vooral niet meer te proberen te gaan werken en zich bij de situatie (niet meer kunnen werken) neer te leggen.
Deze mensen worden nu opnieuw gekeurd en regelmatig gedeeltelijk goedgekeurd.
Zij moeten, wanneer ik het goed begrepen heb, binnenkort vanuit de bijstand solliciteren op straffe van korting.

Het komt mij voor dat het systeem ietwat doordraait.

Het komt mij voor dat je voornamelijk negatieve voorbeelden zoekt. Terwijl de mensen die hier het beleid verdedigen dat voornamelijk op lijnen doen. Op die manier blijven we langs elkaar heenpraten.

Ik geloof best dat er treurige gevallen tussenzitten. Maar waar gehakt wordt vallen spaanders, en op het moment kan je zien waar die overmatige voorzichtigheid in het verleden toe geleid heeft. Ik vind het ook vervelend voor de "slachtoffers", maar ik vind het ook vervelend voor de maatschappij om met een enorm aantal wao-ers te zitten, vooral als bekend is dat daar ook genoeg mensen tussenzitten die er niet tussenhoren.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 11:55 schreef machteld het volgende:
Een afgekeurde bouwvakker kan worden goedgekeurd als luchtjesadviseur in een parfumerie.
Bezwaar maken heeft geen zin.

Is het niet zo dat nu al verschillende keren de verzekeringsvoorwaarden eenzijdig veranderd zijn?: 1993, 1998, 2004.

Ik vind dat werk wel enigszins passend moet zijn. Wie het daar niet mee eens is heeft er denk ik niet goed over nagedacht.

Ik ben het er niet mee eens, en ik heb daar wel goed over nagedacht.

Als iemand in staat is om met werken (een deel van) zijn eigen geld te verdienen, moet hij/zij dat doen. En welke baan dat dan is, is niet van belang. Als je het ene werk niet meer kunt, maar je kunt wel iets anders doen, dan ga je je daar maar op richten.

De WAO is voor mensen die door ziekte niet meer kunnen werken. Niet voor mensen die door ziekte niet meer het werk kunnen doen dat ze eigenlijk wilden doen en leuk vonden.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 13:51 schreef machteld het volgende:

[..]

Algemeenheden debitteren brengt niet veel.

Extremen naar voor schuiven evenmin.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 13:55 schreef miss_sly het volgende:
De WAO is voor mensen die door ziekte niet meer kunnen werken. Niet voor mensen die door ziekte niet meer het werk kunnen doen dat ze eigenlijk wilden doen en leuk vonden.

Ben ik met je eens. Er zijn zoveel redenen waarom mensen niet het werk hebben dat ze het leukst vinden. Mijn vader had ook wel iets anders gewild, maar heeft nooit de kans gehad te gaan studeren. Ik zou best de baan van Salma Hayek willen hebben, maar mijn uiterlijk werkt niet mee. Een ander wil het liefst piloot worden maar heeft epilepsie, te slechte ogen, noem het maar op. Jammer, maar dan zul je voor iets anders moeten gaan. Dat geldt voor mensen die nooit in de WAO hebben gezeten, en dat geldt net zo goed voor mensen die er nu wel in zitten.

Ik vind dat iedereen recht heeft op een vangnet als hem iets overkomt, zodat hij niet op straat hoeft te leven of te verhongeren. Ik vind niet dat iedereen recht heeft op precies dat leven en precies die luxe die hij zichzelf het liefst zou wensen. Of in elk geval: ik vind niet dat de staat daarvoor hoeft te zorgen. Anders heb ik zelf ook nog wel wat leuke eisen in gedachten

quote:

Op woensdag 27 april 2005 13:55 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik ben het er niet mee eens, en ik heb daar wel goed over nagedacht.

Als iemand in staat is om met werken (een deel van) zijn eigen geld te verdienen, moet hij/zij dat doen. En welke baan dat dan is, is niet van belang. Als je het ene werk niet meer kunt, maar je kunt wel iets anders doen, dan ga je je daar maar op richten.

De WAO is voor mensen die door ziekte niet meer kunnen werken. Niet voor mensen die door ziekte niet meer het werk kunnen doen dat ze eigenlijk wilden doen en leuk vonden.

Ben het deels met je eens. Maar ik vind wel dat men een beetje redelijk moet zijn waar het typische vrouwen beroepen en typisch mannen beroepen betreft.
Een bouwvakker in een parfumerie neerzetten slaat natuurlijk nergens op. Een dameskapstertje zet je ook niet als uitsmijter bij de deur van een discotheek.

Vind wel dat er geen rekening gehouden hoeft te worden met de hoogte van de opleiding. Een ict-er kan ook best vakkenvullen, een schoolmeester kan best de post bezorgen en een directie-secretaresse kan prima als wc-juf werken.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 14:47 schreef Gia het volgende:

[..]

Ben het deels met je eens. Maar ik vind wel dat men een beetje redelijk moet zijn waar het typische vrouwen beroepen en typisch mannen beroepen betreft.
Een bouwvakker in een parfumerie neerzetten slaat natuurlijk nergens op. Een dameskapstertje zet je ook niet als uitsmijter bij de deur van een discotheek.

Vind wel dat er geen rekening gehouden hoeft te worden met de hoogte van de opleiding. Een ict-er kan ook best vakkenvullen, een schoolmeester kan best de post bezorgen en een directie-secretaresse kan prima als wc-juf werken.

Een dameskapsterjes kan waarschijnlijk geen uitsmijter worden, want daarvoor zal ze niet de bouw en houding hebben. Een bouwvakker kan wel in een parfumerie staan, geen probleem. Echter, als hij in een parfumerie kan staat, zijn er ook wel andere dingen die hij kan; het in een parfumerie staan wordt nu als belachelijke oplossing aangedragen om aan te geven hoe belachelijk het is dat hij dat zou moeten doen. Maar er zijn bijvoorbeeld ook best andere winkels waar hij zou kunnen werken.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 14:39 schreef thaleia het volgende:

[..]
Ik vind niet dat iedereen recht heeft op precies dat leven en precies die luxe die hij zichzelf het liefst zou wensen. Of in elk geval: ik vind niet dat de staat daarvoor hoeft te zorgen. Anders heb ik zelf ook nog wel wat leuke eisen in gedachten

Sterker nog, niemand heeft recht op het leven dat hij zich het liefst zou wensen!
Het leven komt niet met garanties, er kan van alles gebeuren waardoor je je leven anders moet indelen dan je had gedacht. Dat geldt ook voor je werk.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 14:52 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Sterker nog, niemand heeft recht op het leven dat hij zich het liefst zou wensen!
Het leven komt niet met garanties, er kan van alles gebeuren waardoor je je leven anders moet indelen dan je had gedacht. Dat geldt ook voor je werk.

Het is wel zo, dat wanneer je werkt, je je kunt verzekeren voor het geval je niet meer in staat bent te werken. Dit om ervoor te zorgen dat je gewoon verder kunt leven met het inkomen dat je gewend bent. Daar zijn verzekeringen voor. Mensen die in de WAO zitten waren daarvoor verzekerd en betaalden daar premies voor toen ze nog werkten.

Wij hebben ook ons huis verzekerd. Als dat afbrandt wordt het vergoed. Ook al hebben we nog lange niet zoveel geld betaald aan die verzekering. Dat wordt vergoed uit alle premies samen die mensen voor zo'n verzekering betalen. Soms heb je een verzekering nooit nodig, soms wel.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 12:16 schreef Gia het volgende:

[..]

Weet niet of dat een praktijkvoorbeeld is, maar in dit geval heb je gelijk, dat is geen werk voor een afgekeurde bouwvakker.

Maar het komt ook voor dat men werk minderwaardig vind, bijvoorbeeld portier worden als je eerst directeur van een school was. Ik vind portier een passend baantje voor iedereen die kan staan, lopen en de deur open en dicht kan doen.

Dat vind het UWV ook. Als een directeur arbeidsongeschikt wordt, wordt er in het nieuwe systeem gekeken wat hij nog maximaal kan verdienen tov zijn vorige salaris. De directeur zal dus meer arbeidsongeschikt worden verklaard, want dat inkomensverschil is geewoon erg groot.

En portier? Ligt eraan waar. Bij een club/cafe niet in ieder geval.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 17:08 schreef dawg het volgende:

[..]

Dat vind het UWV ook. Als een directeur arbeidsongeschikt wordt, wordt er in het nieuwe systeem gekeken wat hij nog maximaal kan verdienen tov zijn vorige salaris. De directeur zal dus meer arbeidsongeschikt worden verklaard, want dat inkomensverschil is geewoon erg groot.

En portier? Ligt eraan waar. Bij een club/cafe niet in ieder geval.

Juist, want je wordt beoordeelt op je inkomens achteruitgang (is altijd al zo geweest).
Dus wat zou iemand verdienen als die werk heeft op jouw niveau (dus aan de hand van voorgaande werk en/of diploma's). En wat verdien je met het werk dat je nog kunt doen. En hier rolt dan een arbeidsongeschiktheidspercentage uit.

De directeur van essent of nuon ( )zal daardoor sneller een groter arbeidsongeschiktheidspercentage krijgen als hij een hand verliest dan iemand die in de centrales werkt. Maar dit komt omdat de WAO in Nederland gericht is op behoud van inkomen (wel minder dan als er niets aan de hand is maar het principe wel hetzelfde).

Ik zal waarschijnlijk steeds meer arbeidsongeschikt worden omdat ik nog steeds diploma's aan het halen ben (ik ben minder belastbaar qua uren en stress). Maar vaak genoeg zorgt een opleiding ervoor dat je minder arbeidsongeschikt wordt.

Zelf weet ik bij god niet wat ik van de nieuwe beoordelingen moet vinden. Beide partijen schreeuwen mij iets te hard en gooien iets te veel met modder. Voordat je daar een beetje doorheen geworsteld hebt....
Ook ik zal die boordeling krijgen. Dat ik wat mankeer is makkelijk te bewijzen (4 buisjes bloed is voldoende), de bijbehorende beperkingen en toekomstperspectief ook, en ik voel het zelf ook (wil niet zeggen dat ik niet hard werk ofzo, al vaak genoeg geweest dat ik nogal wat kuurtjes heb voorgeschreven gekregen omdat ik te veel gedaan heb ) maar wat de gevolgen zijn voor mijn arbeidsongeschiktheidspercentage heb ik geen idee van.

Dat de overheid nogal doordraaft op het moment ben ik het mee eens. De eerder ingevoerde aanpassing in de WAO (poortwachter bijvoorbeeld) begon nu net eigenlijk de eerste echte resultaten op te leveren. En naar hoe het eruit zag waren deze resultaten zeer goed.
Sowieso wordt er minimaal elke 5 jaar gekeken naar iemand die in de WAO zit of deze nu wel of meer kan werken. Dus in principe zou een 'parasiet' eruit gehaald kunnen en moeten worden met de oude regelgeving. Alhoewel een grote algemene doorlichting zo zijn voor en nadelen heeft (ik hou de nieuwe regelgeving ff in het midden).

Waar ik wel tegen ben zijn de plannen voor het opheffen van de WAO en hiervoor een ander systeem in te voeren. Want die geeft mij op bepaalde punten wel een vervelende smaak in de mond (in huidige vorm blijf ik buiten schot, dus geen persoonlijk belang ). Want iemand die 35% arbeidsongeschikt is wordt niet als arbeidsongeschikt gezien. Terwijl dit toch wel een flinke beperking kan zijn.

En nog even een reactie op PJORourke.
Persoonlijk kan ik ook het dak op en mijn dak repareren en redelijk zwaar werk doen. Ondanks mijn erbeidsongeschiktheid van 45%. Het probleem echter is dat ik als ik klaar ben met zwaar werk ik hiervoor minimaal 2 dagen de prijs voor betaal. Kan zelfs zo zijn dat ik moeite heb met lopen (lopen an sich is geen probleem, het niet op mijn bek gaan is punt 2).
Het zware werk ziet mijn omgeving dan wel, maar de 2 dagen die ik dan binnen zit om te herstellen ziet niemand.
En dat is het probleem vaak met mensen die chronisch ziek zijn. Wij laten ons eigenlijk alleen zien op onze goede dagen. Als wij slechte dagen hebben trekken wij ons terug om te herstellen en weer energie op te bouwen zodat we weer daarna iets kunnen doen. Mijn klasgenoten zien wel eens iets van dat ik een slechte dag heb. Maar mijn echte slechte dagen (dus ik zit thuis) of hoe ik er uit zie als ik met spoed naar het ziekenhuis moet hebben ze nog nooit gezien.
En daardoor ontstaat soms het beeld dat het onterecht is. Je wilt niet weten hoe vaak ik tegen een dergelijk beeld heb moeten vechten. Omdat het in principe niet aan mij te zien is wat ik heb. Het enige wat iemand eigenlijk ziet is dat ik tijdens het eten een paar pillen in mijn mond duw. Dat ik maar 2 dagen leef zonder die pillen en dat die pillen ook niet perfect de lichaamsprocessen van een gezond iemand kunnen nabootsen weet men vaak niet.

Onder je niveau werken? Dat is voor een deel de reden waarom ik in de WAO zit. Ik ben daar ziek van geworden.

Een andere baan zoeken, een studie gaan doen, een cursus volgen kwam niet in je op?

quote:

Op woensdag 27 april 2005 23:33 schreef krakkemieke het volgende:
Onder je niveau werken? Dat is voor een deel de reden waarom ik in de WAO zit. Ik ben daar ziek van geworden.

Wat een onzin.

Nee, ik had zo weinig zelfvertrouwen dat dat suffe baantje alles was wat ik had. Totdat je ziek wordt, weet je niet dat dat de reden kan zijn.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 00:34 schreef machteld het volgende:
Mensen die werk doen dat wat ze leuk vinden en wat bij ze past zijn gezonder en leven langer.

Hmm, zou kunnen maar ik durf dat niet zonder meer te zeggen. Het hangt eerder van je leefgedrag af: roken, vreten, zuipen. En na je pensionering maakt het denk ik sowieso minder uit.

Ik denk dat we toch wat meer naar onze zeurcultuur moeten kijken. Iedereen, maar dan ook iedereen is in dit land ontevreden.

Ja, dat wilde ik ook nooit geloven, dat je ziek kan worden van je werk. Maar het is wel zo.
Ik was al blij dat ik niet in de bijstand kwam, daarom heb ik 10 jaar in een foute baan gewerkt.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 00:46 schreef krakkemieke het volgende:
Ja, dat wilde ik ook nooit geloven, dat je ziek kan worden van je werk. Maar het is wel zo.
Ik was al blij dat ik niet in de bijstand kwam, daarom heb ik 10 jaar in een foute baan gewerkt.

Ach, van mijnwerkers, dokwerkers of werknemers in de asbestindustrie weet ik het wel zeker. Maar met de softe kantoorbaantjes van tegenwoordig, lijkt het me onzin.

Ik sprak over onder je niveau werken. Ik wilde graag werken, ik heb het 10 jaar volgehouden.
/Edit/ In een supermarkt met VWO.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 00:59 schreef krakkemieke het volgende:
Ik sprak over onder je niveau werken. Ik wilde graag werken, ik heb het 10 jaar volgehouden.
/Edit/ In een supermarkt met VWO.

Ach, dan werk ik ook onder m'n niveau. Ik ben inpakker, met TU. Ik zit er eik niet zo mee.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 02:22 schreef machteld het volgende:

[..]

Je hebt een psychisch sterke constellatie wanneer je dat 10 jaar kunt volhouden.
Succes ermee

Vroeger hadden mensen niet de kans om te leren en hielden ze het met een hoog iq ook jarenlang vol in simpele baantjes

Ik weet dat je van je werk ziek kan worden.
Ik vind het echter wel de eigen verantwoording om dat bij jezelf te ontdekken en daar actie op te ondernemen. Maw ik vind het erg dom om 10 jaar werk te blijven doen wat je niet leuk vindt of waar je zelfs ziek van wordt.
Bovendien kan ik me niet voorstellen dat je dan in de WAO terechtkomt; ziek van je werk is een tijdelijk iets, daar knap je van op zodra je er niet meer werkt, en dan kun je ergens anders gaan werken.

Ik denk dat een tijdje onder je niveau werken niet zo erg is. Ik heb me vanwege mijn psychische stoornis bij de wsw aangemeld, en daar zal ik in het begin ook werk moeten doen waar ik niet echt van droomde toen ik van de havo afkwam. Maar ik vind toch dat ik iets moet proberen, omdat ik gewoon jaren te passief ben geweest.
Als mensen (Ik bedoel deskundigen/artsen etc) jaren tegen je zeggen dat je niet kan werken, en je hebt toch al geen zelfvertrouwen dan geloof je het. Dat is mijn bezwaar tegen de herkeuringen. Eerst zeggen ze dat je niet kan werken, want je bent te ziek, labiel etc. ,en dan moet je opeens binnen een paar maanden weer 100% functioneren. Dat is niet eerlijk.

Maar als je al je gezondheid kwijt bent - en dat kan iedereen overkomen door een stom ongeluk -
en je wordt door het onmenselijke herkeuringsbeleid van dit kabinet ook nog eens opgejaagd en als een profiteur beschouwd, dan wordt je toch wel even dubbel gepakt. Een ziekte kun je op den duur nog accepteren - en dan praat ik echt niet over een griepje of een zere arm or whatever, maar over iets wat heel je leven beheerst - maar dat je daardoor ook nog eens uitgekotst wordt door een hork van een verzekeringsarts die totaal geen invoelingsvermogen bezit ( wordt je ook niet op ge-examineerd he), en door minister de Geus die slechts oog heeft voor kille cijfers en niet voor de mens achter het sofinummer, dan voel je je echt wel de melaatsen van tegenwoordig in deze maatschappij. En natuurlijk zal verreweg het merendeel van de mensen die helaas in de WAO of andere regeling zitten, er alles aan doen om daaruit te komen, want je wilt toch op de eerste plaats je gezondheid terug ?? Wie wil dat niet, dan zou je wel echt psychisch gestoord zijn toch.Ik begrijp de meningen van degenen die een wat hardere lijn voorstaan, maar ik vraag jullie ook te beseffen dat je pas echt een gefundeerde mening over dit soort zaken kunt vormen als je zelf ooit of in je directe omgeving met ziekte te maken hebt gehad, wat voor enorme impact dat heeft op je sociale leven en op je geestelijke gesteldheid.

groetjes, Philip

Niemand wordt blij van "onder zijn niveau werken", maar als iemand er zo ziek van wordt dat hij erdoor thuis komt te zitten en dat zo lang laat voortslepen dat hij in de WAO terechtkomt ligt dat m.i. eerder aan zijn gebrekkige sociale vermogens en aan zijn gebrekkige ondernemingszin dan aan zijn te hoge niveau.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 16:25 schreef DoctorPhil het volgende:
En natuurlijk zal verreweg het merendeel van de mensen die helaas in de WAO of andere regeling zitten, er alles aan doen om daaruit te komen, want je wilt toch op de eerste plaats je gezondheid terug ??

Doe me een lol, en lees eens wat over "ziektewinst"

ik ken de term "ziektewinst" die je aanvoert, maar ik vraag me af over hoeveel procent van de arbeidsongeschikten we dan praten. Zou me niets verbazen als dat slechts om een geringe groep mensen gaat. En dat zijn dan waarschijnlijk wel de mensen die relatief geringe klachten hebben en die horen, ook naar mijn mening, niet in ed WAO. Maar je gaat me niet wijsmaken dat iemand die elke dag pijn heeft van de reuma daar niet heel erg graag van af zou willen. En tegen de professoren die dan spreken over "onbewuste" drijfveren bij de zgm "ziektewinst, zijn er evenveel gefundeerde meningen in te brengen die dat weer naar het rijk der fabelen verwijzen.

groetjes, Philip

quote:

Op donderdag 28 april 2005 16:26 schreef thaleia het volgende:
Niemand wordt blij van "onder zijn niveau werken", maar als iemand er zo ziek van wordt dat hij erdoor thuis komt te zitten en dat zo lang laat voortslepen dat hij in de WAO terechtkomt ligt dat m.i. eerder aan zijn gebrekkige sociale vermogens en aan zijn gebrekkige ondernemingszin dan aan zijn te hoge niveau.

Maar van gebrekkige sociale vermogens kan je echt wel ziek worden (en instorten). En niet omdat iemand niet wil veranderen, maar omdat hij/zij het gewoon niet kan.
Ik persoonlijk denk dat je er niet bij moet neerleggen en moet blijven proberen (op naar de volgende sova cursus ), maar soms is het echt ongelooflijk frustrerend.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 16:27 schreef thaleia het volgende:

[..]

Doe me een lol, en lees eens wat over "ziektewinst"

Ik zou het verlies aan inkomen voor lief nemen als mijn gezondheid goed genoeg was om een bijbaantje te nemen. Was een genot mijn oude bijbaantje en voelde ook goed het loon dat ik voor mijn werk kreeg. Heb er 6 maanden over gedaan om eindelijk het WAO formulier in te vullen en op te sturen omdat ik er zo tegen op keek om dat te doen (en ondertussen meer dan 1000 euro aan spaargeld opgemaakt om vaste lasten mee te bekostigen).

Zelf ben ik nog niet een patient tegengekomen die misbruik maakt van de WAO of die zo berekend is om zoiets als ziektewinst te gebruiken (ben actief in 2 patienten organisaties). Men wil daarvoor te graag gezond en vooral een baan hebben. Wel is het zo dat iedereen het gedoe rond de WAO in de gaten houdt omdat het je op een directe manier beinvloed (je inkomen). En dan wil men wel eens van zich afbijten.
Ik heb eigenlijk maar een iemand gezien op een voorlichtingsavond over de nieuwe WAO waarvan ik het vermoed dat er misschien sprake is van jouw genoemde ziektewinst. Maar daar ben ik ook niet helemaal zeker van omdat ik haar voor die voorlichtingsavond nog nooit gezien had en ik het totaalplaatje niet ken (ik ga op het moment alleen af op een paar reacties en trek daaruit deze mogelijkheid).
In het algemeen wil men zo min mogelijk afhankelijk zijn van de WAO en zoveel mogelijk zelf werken. En vaak zie ik mensen die daardoor eigenlijk te veel willen doen en uiteindelijk van hun artsen of hun lichaam op hun donder krijgen (behoor ik zelf ook toe...).

Misschien hangt dat ook een beetje van het soort mensen dat naar patientenverenigingen komt af?