quote:
Op woensdag 27 april 2005 17:08 schreef dawg het volgende:[..]
Dat vind het UWV ook. Als een directeur arbeidsongeschikt wordt, wordt er in het nieuwe systeem gekeken wat hij nog maximaal kan verdienen tov zijn vorige salaris. De directeur zal dus meer arbeidsongeschikt worden verklaard, want dat inkomensverschil is geewoon erg groot.
En portier? Ligt eraan waar. Bij een club/cafe niet in ieder geval.
Juist, want je wordt beoordeelt op je inkomens achteruitgang (is altijd al zo geweest).
Dus wat zou iemand verdienen als die werk heeft op jouw niveau (dus aan de hand van voorgaande werk en/of diploma's). En wat verdien je met het werk dat je nog kunt doen. En hier rolt dan een arbeidsongeschiktheidspercentage uit.
De directeur van essent of nuon (
![]()
)zal daardoor sneller een groter arbeidsongeschiktheidspercentage krijgen als hij een hand verliest dan iemand die in de centrales werkt. Maar dit komt omdat de WAO in Nederland gericht is op behoud van inkomen (wel minder dan als er niets aan de hand is maar het principe wel hetzelfde).
Ik zal waarschijnlijk steeds meer arbeidsongeschikt worden omdat ik nog steeds diploma's aan het halen ben (ik ben minder belastbaar qua uren en stress). Maar vaak genoeg zorgt een opleiding ervoor dat je minder arbeidsongeschikt wordt.
Zelf weet ik bij god niet wat ik van de nieuwe beoordelingen moet vinden. Beide partijen schreeuwen mij iets te hard en gooien iets te veel met modder. Voordat je daar een beetje doorheen geworsteld hebt....
Ook ik zal die boordeling krijgen. Dat ik wat mankeer is makkelijk te bewijzen (4 buisjes bloed is voldoende), de bijbehorende beperkingen en toekomstperspectief ook, en ik voel het zelf ook (wil niet zeggen dat ik niet hard werk ofzo, al vaak genoeg geweest dat ik nogal wat kuurtjes heb voorgeschreven gekregen omdat ik te veel gedaan heb
![]()
) maar wat de gevolgen zijn voor mijn arbeidsongeschiktheidspercentage heb ik geen idee van.
Dat de overheid nogal doordraaft op het moment ben ik het mee eens. De eerder ingevoerde aanpassing in de WAO (poortwachter bijvoorbeeld) begon nu net eigenlijk de eerste echte resultaten op te leveren. En naar hoe het eruit zag waren deze resultaten zeer goed.
Sowieso wordt er minimaal elke 5 jaar gekeken naar iemand die in de WAO zit of deze nu wel of meer kan werken. Dus in principe zou een 'parasiet' eruit gehaald kunnen en moeten worden met de oude regelgeving. Alhoewel een grote algemene doorlichting zo zijn voor en nadelen heeft (ik hou de nieuwe regelgeving ff in het midden).
Waar ik wel tegen ben zijn de plannen voor het opheffen van de WAO en hiervoor een ander systeem in te voeren. Want die geeft mij op bepaalde punten wel een vervelende smaak in de mond (in huidige vorm blijf ik buiten schot, dus geen persoonlijk belang
![]()
). Want iemand die 35% arbeidsongeschikt is wordt niet als arbeidsongeschikt gezien. Terwijl dit toch wel een flinke beperking kan zijn.
En nog even een reactie op PJORourke.
![]()
Persoonlijk kan ik ook het dak op en mijn dak repareren en redelijk zwaar werk doen. Ondanks mijn erbeidsongeschiktheid van 45%. Het probleem echter is dat ik als ik klaar ben met zwaar werk ik hiervoor minimaal 2 dagen de prijs voor betaal. Kan zelfs zo zijn dat ik moeite heb met lopen (lopen an sich is geen probleem, het niet op mijn bek gaan is punt 2).
Het zware werk ziet mijn omgeving dan wel, maar de 2 dagen die ik dan binnen zit om te herstellen ziet niemand.
En dat is het probleem vaak met mensen die chronisch ziek zijn. Wij laten ons eigenlijk alleen zien op onze goede dagen. Als wij slechte dagen hebben trekken wij ons terug om te herstellen en weer energie op te bouwen zodat we weer daarna iets kunnen doen. Mijn klasgenoten zien wel eens iets van dat ik een slechte dag heb. Maar mijn echte slechte dagen (dus ik zit thuis) of hoe ik er uit zie als ik met spoed naar het ziekenhuis moet hebben ze nog nooit gezien.
En daardoor ontstaat soms het beeld dat het onterecht is. Je wilt niet weten hoe vaak ik tegen een dergelijk beeld heb moeten vechten. Omdat het in principe niet aan mij te zien is wat ik heb. Het enige wat iemand eigenlijk ziet is dat ik tijdens het eten een paar pillen in mijn mond duw. Dat ik maar 2 dagen leef zonder die pillen en dat die pillen ook niet perfect de lichaamsprocessen van een gezond iemand kunnen nabootsen weet men vaak niet.