Fatale herkeuring WAO

quote:

Op woensdag 27 april 2005 14:39 schreef thaleia het volgende:

[..]
Ik vind niet dat iedereen recht heeft op precies dat leven en precies die luxe die hij zichzelf het liefst zou wensen. Of in elk geval: ik vind niet dat de staat daarvoor hoeft te zorgen. Anders heb ik zelf ook nog wel wat leuke eisen in gedachten

Sterker nog, niemand heeft recht op het leven dat hij zich het liefst zou wensen!
Het leven komt niet met garanties, er kan van alles gebeuren waardoor je je leven anders moet indelen dan je had gedacht. Dat geldt ook voor je werk.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 14:52 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Sterker nog, niemand heeft recht op het leven dat hij zich het liefst zou wensen!
Het leven komt niet met garanties, er kan van alles gebeuren waardoor je je leven anders moet indelen dan je had gedacht. Dat geldt ook voor je werk.

Het is wel zo, dat wanneer je werkt, je je kunt verzekeren voor het geval je niet meer in staat bent te werken. Dit om ervoor te zorgen dat je gewoon verder kunt leven met het inkomen dat je gewend bent. Daar zijn verzekeringen voor. Mensen die in de WAO zitten waren daarvoor verzekerd en betaalden daar premies voor toen ze nog werkten.

Wij hebben ook ons huis verzekerd. Als dat afbrandt wordt het vergoed. Ook al hebben we nog lange niet zoveel geld betaald aan die verzekering. Dat wordt vergoed uit alle premies samen die mensen voor zo'n verzekering betalen. Soms heb je een verzekering nooit nodig, soms wel.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 12:16 schreef Gia het volgende:

[..]

Weet niet of dat een praktijkvoorbeeld is, maar in dit geval heb je gelijk, dat is geen werk voor een afgekeurde bouwvakker.

Maar het komt ook voor dat men werk minderwaardig vind, bijvoorbeeld portier worden als je eerst directeur van een school was. Ik vind portier een passend baantje voor iedereen die kan staan, lopen en de deur open en dicht kan doen.

Dat vind het UWV ook. Als een directeur arbeidsongeschikt wordt, wordt er in het nieuwe systeem gekeken wat hij nog maximaal kan verdienen tov zijn vorige salaris. De directeur zal dus meer arbeidsongeschikt worden verklaard, want dat inkomensverschil is geewoon erg groot.

En portier? Ligt eraan waar. Bij een club/cafe niet in ieder geval.

quote:

Op woensdag 27 april 2005 17:08 schreef dawg het volgende:

[..]

Dat vind het UWV ook. Als een directeur arbeidsongeschikt wordt, wordt er in het nieuwe systeem gekeken wat hij nog maximaal kan verdienen tov zijn vorige salaris. De directeur zal dus meer arbeidsongeschikt worden verklaard, want dat inkomensverschil is geewoon erg groot.

En portier? Ligt eraan waar. Bij een club/cafe niet in ieder geval.

Juist, want je wordt beoordeelt op je inkomens achteruitgang (is altijd al zo geweest).
Dus wat zou iemand verdienen als die werk heeft op jouw niveau (dus aan de hand van voorgaande werk en/of diploma's). En wat verdien je met het werk dat je nog kunt doen. En hier rolt dan een arbeidsongeschiktheidspercentage uit.

De directeur van essent of nuon ( )zal daardoor sneller een groter arbeidsongeschiktheidspercentage krijgen als hij een hand verliest dan iemand die in de centrales werkt. Maar dit komt omdat de WAO in Nederland gericht is op behoud van inkomen (wel minder dan als er niets aan de hand is maar het principe wel hetzelfde).

Ik zal waarschijnlijk steeds meer arbeidsongeschikt worden omdat ik nog steeds diploma's aan het halen ben (ik ben minder belastbaar qua uren en stress). Maar vaak genoeg zorgt een opleiding ervoor dat je minder arbeidsongeschikt wordt.

Zelf weet ik bij god niet wat ik van de nieuwe beoordelingen moet vinden. Beide partijen schreeuwen mij iets te hard en gooien iets te veel met modder. Voordat je daar een beetje doorheen geworsteld hebt....
Ook ik zal die boordeling krijgen. Dat ik wat mankeer is makkelijk te bewijzen (4 buisjes bloed is voldoende), de bijbehorende beperkingen en toekomstperspectief ook, en ik voel het zelf ook (wil niet zeggen dat ik niet hard werk ofzo, al vaak genoeg geweest dat ik nogal wat kuurtjes heb voorgeschreven gekregen omdat ik te veel gedaan heb ) maar wat de gevolgen zijn voor mijn arbeidsongeschiktheidspercentage heb ik geen idee van.

Dat de overheid nogal doordraaft op het moment ben ik het mee eens. De eerder ingevoerde aanpassing in de WAO (poortwachter bijvoorbeeld) begon nu net eigenlijk de eerste echte resultaten op te leveren. En naar hoe het eruit zag waren deze resultaten zeer goed.
Sowieso wordt er minimaal elke 5 jaar gekeken naar iemand die in de WAO zit of deze nu wel of meer kan werken. Dus in principe zou een 'parasiet' eruit gehaald kunnen en moeten worden met de oude regelgeving. Alhoewel een grote algemene doorlichting zo zijn voor en nadelen heeft (ik hou de nieuwe regelgeving ff in het midden).

Waar ik wel tegen ben zijn de plannen voor het opheffen van de WAO en hiervoor een ander systeem in te voeren. Want die geeft mij op bepaalde punten wel een vervelende smaak in de mond (in huidige vorm blijf ik buiten schot, dus geen persoonlijk belang ). Want iemand die 35% arbeidsongeschikt is wordt niet als arbeidsongeschikt gezien. Terwijl dit toch wel een flinke beperking kan zijn.

En nog even een reactie op PJORourke.
Persoonlijk kan ik ook het dak op en mijn dak repareren en redelijk zwaar werk doen. Ondanks mijn erbeidsongeschiktheid van 45%. Het probleem echter is dat ik als ik klaar ben met zwaar werk ik hiervoor minimaal 2 dagen de prijs voor betaal. Kan zelfs zo zijn dat ik moeite heb met lopen (lopen an sich is geen probleem, het niet op mijn bek gaan is punt 2).
Het zware werk ziet mijn omgeving dan wel, maar de 2 dagen die ik dan binnen zit om te herstellen ziet niemand.
En dat is het probleem vaak met mensen die chronisch ziek zijn. Wij laten ons eigenlijk alleen zien op onze goede dagen. Als wij slechte dagen hebben trekken wij ons terug om te herstellen en weer energie op te bouwen zodat we weer daarna iets kunnen doen. Mijn klasgenoten zien wel eens iets van dat ik een slechte dag heb. Maar mijn echte slechte dagen (dus ik zit thuis) of hoe ik er uit zie als ik met spoed naar het ziekenhuis moet hebben ze nog nooit gezien.
En daardoor ontstaat soms het beeld dat het onterecht is. Je wilt niet weten hoe vaak ik tegen een dergelijk beeld heb moeten vechten. Omdat het in principe niet aan mij te zien is wat ik heb. Het enige wat iemand eigenlijk ziet is dat ik tijdens het eten een paar pillen in mijn mond duw. Dat ik maar 2 dagen leef zonder die pillen en dat die pillen ook niet perfect de lichaamsprocessen van een gezond iemand kunnen nabootsen weet men vaak niet.

Onder je niveau werken? Dat is voor een deel de reden waarom ik in de WAO zit. Ik ben daar ziek van geworden.

Een andere baan zoeken, een studie gaan doen, een cursus volgen kwam niet in je op?

quote:

Op woensdag 27 april 2005 23:33 schreef krakkemieke het volgende:
Onder je niveau werken? Dat is voor een deel de reden waarom ik in de WAO zit. Ik ben daar ziek van geworden.

Wat een onzin.

Nee, ik had zo weinig zelfvertrouwen dat dat suffe baantje alles was wat ik had. Totdat je ziek wordt, weet je niet dat dat de reden kan zijn.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 00:34 schreef machteld het volgende:
Mensen die werk doen dat wat ze leuk vinden en wat bij ze past zijn gezonder en leven langer.

Hmm, zou kunnen maar ik durf dat niet zonder meer te zeggen. Het hangt eerder van je leefgedrag af: roken, vreten, zuipen. En na je pensionering maakt het denk ik sowieso minder uit.

Ik denk dat we toch wat meer naar onze zeurcultuur moeten kijken. Iedereen, maar dan ook iedereen is in dit land ontevreden.

Ja, dat wilde ik ook nooit geloven, dat je ziek kan worden van je werk. Maar het is wel zo.
Ik was al blij dat ik niet in de bijstand kwam, daarom heb ik 10 jaar in een foute baan gewerkt.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 00:46 schreef krakkemieke het volgende:
Ja, dat wilde ik ook nooit geloven, dat je ziek kan worden van je werk. Maar het is wel zo.
Ik was al blij dat ik niet in de bijstand kwam, daarom heb ik 10 jaar in een foute baan gewerkt.

Ach, van mijnwerkers, dokwerkers of werknemers in de asbestindustrie weet ik het wel zeker. Maar met de softe kantoorbaantjes van tegenwoordig, lijkt het me onzin.

Ik sprak over onder je niveau werken. Ik wilde graag werken, ik heb het 10 jaar volgehouden.
/Edit/ In een supermarkt met VWO.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 00:59 schreef krakkemieke het volgende:
Ik sprak over onder je niveau werken. Ik wilde graag werken, ik heb het 10 jaar volgehouden.
/Edit/ In een supermarkt met VWO.

Ach, dan werk ik ook onder m'n niveau. Ik ben inpakker, met TU. Ik zit er eik niet zo mee.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 02:22 schreef machteld het volgende:

[..]

Je hebt een psychisch sterke constellatie wanneer je dat 10 jaar kunt volhouden.
Succes ermee

Vroeger hadden mensen niet de kans om te leren en hielden ze het met een hoog iq ook jarenlang vol in simpele baantjes

Ik weet dat je van je werk ziek kan worden.
Ik vind het echter wel de eigen verantwoording om dat bij jezelf te ontdekken en daar actie op te ondernemen. Maw ik vind het erg dom om 10 jaar werk te blijven doen wat je niet leuk vindt of waar je zelfs ziek van wordt.
Bovendien kan ik me niet voorstellen dat je dan in de WAO terechtkomt; ziek van je werk is een tijdelijk iets, daar knap je van op zodra je er niet meer werkt, en dan kun je ergens anders gaan werken.

Ik denk dat een tijdje onder je niveau werken niet zo erg is. Ik heb me vanwege mijn psychische stoornis bij de wsw aangemeld, en daar zal ik in het begin ook werk moeten doen waar ik niet echt van droomde toen ik van de havo afkwam. Maar ik vind toch dat ik iets moet proberen, omdat ik gewoon jaren te passief ben geweest.
Als mensen (Ik bedoel deskundigen/artsen etc) jaren tegen je zeggen dat je niet kan werken, en je hebt toch al geen zelfvertrouwen dan geloof je het. Dat is mijn bezwaar tegen de herkeuringen. Eerst zeggen ze dat je niet kan werken, want je bent te ziek, labiel etc. ,en dan moet je opeens binnen een paar maanden weer 100% functioneren. Dat is niet eerlijk.

Maar als je al je gezondheid kwijt bent - en dat kan iedereen overkomen door een stom ongeluk -
en je wordt door het onmenselijke herkeuringsbeleid van dit kabinet ook nog eens opgejaagd en als een profiteur beschouwd, dan wordt je toch wel even dubbel gepakt. Een ziekte kun je op den duur nog accepteren - en dan praat ik echt niet over een griepje of een zere arm or whatever, maar over iets wat heel je leven beheerst - maar dat je daardoor ook nog eens uitgekotst wordt door een hork van een verzekeringsarts die totaal geen invoelingsvermogen bezit ( wordt je ook niet op ge-examineerd he), en door minister de Geus die slechts oog heeft voor kille cijfers en niet voor de mens achter het sofinummer, dan voel je je echt wel de melaatsen van tegenwoordig in deze maatschappij. En natuurlijk zal verreweg het merendeel van de mensen die helaas in de WAO of andere regeling zitten, er alles aan doen om daaruit te komen, want je wilt toch op de eerste plaats je gezondheid terug ?? Wie wil dat niet, dan zou je wel echt psychisch gestoord zijn toch.Ik begrijp de meningen van degenen die een wat hardere lijn voorstaan, maar ik vraag jullie ook te beseffen dat je pas echt een gefundeerde mening over dit soort zaken kunt vormen als je zelf ooit of in je directe omgeving met ziekte te maken hebt gehad, wat voor enorme impact dat heeft op je sociale leven en op je geestelijke gesteldheid.

groetjes, Philip

Niemand wordt blij van "onder zijn niveau werken", maar als iemand er zo ziek van wordt dat hij erdoor thuis komt te zitten en dat zo lang laat voortslepen dat hij in de WAO terechtkomt ligt dat m.i. eerder aan zijn gebrekkige sociale vermogens en aan zijn gebrekkige ondernemingszin dan aan zijn te hoge niveau.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 16:25 schreef DoctorPhil het volgende:
En natuurlijk zal verreweg het merendeel van de mensen die helaas in de WAO of andere regeling zitten, er alles aan doen om daaruit te komen, want je wilt toch op de eerste plaats je gezondheid terug ??

Doe me een lol, en lees eens wat over "ziektewinst"

ik ken de term "ziektewinst" die je aanvoert, maar ik vraag me af over hoeveel procent van de arbeidsongeschikten we dan praten. Zou me niets verbazen als dat slechts om een geringe groep mensen gaat. En dat zijn dan waarschijnlijk wel de mensen die relatief geringe klachten hebben en die horen, ook naar mijn mening, niet in ed WAO. Maar je gaat me niet wijsmaken dat iemand die elke dag pijn heeft van de reuma daar niet heel erg graag van af zou willen. En tegen de professoren die dan spreken over "onbewuste" drijfveren bij de zgm "ziektewinst, zijn er evenveel gefundeerde meningen in te brengen die dat weer naar het rijk der fabelen verwijzen.

groetjes, Philip

quote:

Op donderdag 28 april 2005 16:26 schreef thaleia het volgende:
Niemand wordt blij van "onder zijn niveau werken", maar als iemand er zo ziek van wordt dat hij erdoor thuis komt te zitten en dat zo lang laat voortslepen dat hij in de WAO terechtkomt ligt dat m.i. eerder aan zijn gebrekkige sociale vermogens en aan zijn gebrekkige ondernemingszin dan aan zijn te hoge niveau.

Maar van gebrekkige sociale vermogens kan je echt wel ziek worden (en instorten). En niet omdat iemand niet wil veranderen, maar omdat hij/zij het gewoon niet kan.
Ik persoonlijk denk dat je er niet bij moet neerleggen en moet blijven proberen (op naar de volgende sova cursus ), maar soms is het echt ongelooflijk frustrerend.

quote:

Op donderdag 28 april 2005 16:27 schreef thaleia het volgende:

[..]

Doe me een lol, en lees eens wat over "ziektewinst"

Ik zou het verlies aan inkomen voor lief nemen als mijn gezondheid goed genoeg was om een bijbaantje te nemen. Was een genot mijn oude bijbaantje en voelde ook goed het loon dat ik voor mijn werk kreeg. Heb er 6 maanden over gedaan om eindelijk het WAO formulier in te vullen en op te sturen omdat ik er zo tegen op keek om dat te doen (en ondertussen meer dan 1000 euro aan spaargeld opgemaakt om vaste lasten mee te bekostigen).

Zelf ben ik nog niet een patient tegengekomen die misbruik maakt van de WAO of die zo berekend is om zoiets als ziektewinst te gebruiken (ben actief in 2 patienten organisaties). Men wil daarvoor te graag gezond en vooral een baan hebben. Wel is het zo dat iedereen het gedoe rond de WAO in de gaten houdt omdat het je op een directe manier beinvloed (je inkomen). En dan wil men wel eens van zich afbijten.
Ik heb eigenlijk maar een iemand gezien op een voorlichtingsavond over de nieuwe WAO waarvan ik het vermoed dat er misschien sprake is van jouw genoemde ziektewinst. Maar daar ben ik ook niet helemaal zeker van omdat ik haar voor die voorlichtingsavond nog nooit gezien had en ik het totaalplaatje niet ken (ik ga op het moment alleen af op een paar reacties en trek daaruit deze mogelijkheid).
In het algemeen wil men zo min mogelijk afhankelijk zijn van de WAO en zoveel mogelijk zelf werken. En vaak zie ik mensen die daardoor eigenlijk te veel willen doen en uiteindelijk van hun artsen of hun lichaam op hun donder krijgen (behoor ik zelf ook toe...).

Misschien hangt dat ook een beetje van het soort mensen dat naar patientenverenigingen komt af?