quote:
Op zaterdag 9 april 2005 13:47 schreef sizzler het volgende:Zowel "Wilbers" als "(s)links" als "Maorijnissen" zijn natuurlijk niet bevordelijk voor een serieuze discussie en daarbij ook nogeens heel erg flauw. Liever niet doen dus.
Zowel, dan niet gek opkijken als het weggemod wordt.
Natuurlijk valt er wat voor te zeggen, zoals sizzler 'voorschrijft' niet onnodig namen of begrippen te verhaspelen. Maar sizzeler en andere soms hypercorrecte mods moeten er tegelijkertijd wel goed voor waken dat ze de discussies in de verschillende topics van Pol niet "dichtregelen". Voor beiden geldt, te veel oog voor de vorm en het ‘eigen idioom’ waarin de verschillende reacties worden verpakt, gaat ten koste van de inhoudelijkheid van de discussies.
Komt nog bij dat met name de mods - wanneer ze ook als user in de verschillende discussies participeren - zichzelf daarmee een extra verantwoordelijkheid opleggen - want niet alleen een 'correct' voorbeeld maar ook een 'verkeerd' voorbeeld doet volgen. M.a.w. ook mods, hoe rechtlijnig in de policy ze ook verder mogen zijn - kunnen de 'verleiding' soms maar moeilijk weerstaan zich ook van bovengenoemde flauwigheden te bedienen. (We denken bijvoorbeeld aan een 'verhaspeling' door sidekick, wanneer hij het (weer eens) over een sjun-clan-van-rechtse-usertjes heeft.
Sizzler noemt zoiets nog enigszins bedekt flauw - ik bedoordeel zulke onnodige polemiek als denigrerend en mod(s) onwaardig. En nu ik het er zo over heb, hoe lang hebben jullie Ryan3 niet zijn gang laten gaan - en waarschijnlijk nog steeds als deze noodgedwongen boskuilbewoner onverhoopt ooit nog eens in Pol of in andere topics opduikt? - met zijn verhaspeling Luuucida!...
Ik vermoed zelf dat de noodzaak die sommige mods voelen om steeds maar weer nieuwe regeltjes uit te vaardigen, omgekeerd wel eens kan worden verklaard door een te gebrekkige rechtlijnigheid enerzijds, en de
menselijke onmacht om de rol van mod en de rol van user anderzijds altijd even hypercorrect gescheiden te houden.
Maar ook vanuit een ander perspectief lijkt mij het steeds maar weer aanscherpen van regeltjes niet getuigen van een breder inzicht in het politieke reilen en zeilen. Want ook in de nationale politiek zie je duidelijk een ideologisch omslagpunt waarop de geesten zich onherroepelijk scheiden. Noem het wat mij betreft een partijpolitieke tweedeling, die er mogelijk zelfs op uitdraait dat onze parlementaire democratie zich tot een tweepartijenstelsel zal gaan ontwikkelen.
Ik vermoed als we het over democratische en bestuurlijke vernieuwing hebben dat, het “ideologisch kristallisatieproces” naar een tweepartijenstelsel zoals het zich nu lijkt te voltrekken bij veel parlementariërs op een nog niet nader te verklaren weerstand stuit. Maar dit kamerbrede, parlementaire en staatkundige conservatisme is niet noodzakelijkerwijs op de juiste gronden gebaseerd!
En toch zou het wel eens zomaar kunnen zijn dat, ondanks de langdurige parlementaire traditie van een ‘meer- partijenstelsel’ – ook Nederland een Brits of Amerikaans kiesbestel zal krijgen. En dan zou het betekenen dat je in feite nog maar uit twee partijen zou hoeven te kiezen.
Hoezo dit alles? Omdat ik in het merendeel van de polemiserende reacties op Fok een afschildering zie van grotere politieke processen die zich in Nederland bezig zijn te ontvouwen. Het verklaart m.i. ook waarom het - populair uitgedrukt – vaak zo ontbreekt aan de nodige nuance en, waarom de verschillende discussies steeds vaker in een beoogde ‘zwart-wit-stelling’ uitmonden.
Je kunt in beginsel nu al vaststellen dat, de verschillende politieke ideologieën bezig zijn zich in twee hoofdstromen af te splitsen, als het ware in twee overkoepelende ideologische machtsbolwerken. En ook dat er zich als het ware een strijd van leven op dood zal gaan ontspinnen, om de (eigen) politieke bestaanslegitimiteit en bijkomende privileges veilig te stellen.
Dit gevecht om politiek lijfsbehoud dat soms op het scherpst van de snede gevoerd wordt, zie je ook terug in een groot deel van de reacties waar men zich geroepen voelt om uit overwegingen van ‘een of ander’ ideologisch loyalisme met elke potentiële andersdenkende de degens te kruisen.
Welnu sizzler, vooropgesteld dat we het eens zijn dat het flauw is
namen te verhaspelen maar, wat kan er nou op tegen zijn om in de discussies een eigen idioom te gebruiken, zolang je anderen niet
onnodig krenkt of met (fysiek) geweld bedreigt? Loop je anders niet het gevaar dat je op die manier mensen op een tamelijk ondemocratische wijze monddood maakt?
Persoonlijk vind ik dat we -
in beginsel - bijzonder terughoudend moeten zijn om aan een open, verbale of digitale discussie allerlei restricties op te leggen voor wat betreft het woord- en taalgebruik. Zo vind ik het voorbeeld dat sizzler aanhaalt van ‘(s)linkse kerk’ zelf volstrekt onschuldig en, soms zelfs de meest treffende omschrijving om, op een meer uitgelezen wijze, een bepaalde politieke gezindheid te typeren.
Sizzler’s voorstel komt er in feite ook op neer dat iemand als Marcel van Dam nooit en te nimmer de uitdrukking ‘we worden belubberd’ had mogen bezigen. Zoiets heet, hoe venijnig ook, dichterlijke
vrijheid. Natuurlijk zijn er grenzen aan wat een fatsoenlijk debat heet te zijn, grenzen echter die in de politiek, de media en dus ook op Fok - en soms zelfs op het hyperbolische af – dagelijks in het debat worden opgezocht en verlegd. Want regeltjes of niet uiteindelijk komt de kracht van het argument – als er tenminste geen dictatoriale machtspolitiek wordt bedreven – vanzelf uit de wirwar van retoriek, polemiek en partijpolitieke steekspelletjes bovendrijven.
[ Bericht 0% gewijzigd door lucida op 09-04-2005 22:07:12 ]
het is zoals het is
freedom from want and fear
non-conforming
link