"VS over 10 jaar failliet" - "Begroting Bush grote leugen"

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 20:24 schreef Kaalhei het volgende:
Hoe vaak is een staat al eens failliet gegaan? Nog nooit, OP is dus onzin.

quote:

wat de extra kosten zijn van de ontelbare miljarden kostende privatisering van het sociale zekerheidstelsel

quote:

Zeer schokkend... de VS over 10 jaar failliet door het financiële wanbeleid van Bush. Grote verhalen als de kosten van de Irak-oorlog en privatisering van het sociale zekerheidsstelsel staan niet eens in de begroting. En Bush maar harde maatregelen blijven nemen tegen frauderende boekhouders in navolging van de Enron-zaak. Wat denken jullie?

quote:

Veel kostenposten worden door de president en de zijnen simpelweg vooruit of onder een denkbeeldig tapijt geschoven.

quote:

Op zaterdag 19 februari 2005 21:23 schreef George-Butters het volgende:

[..]

Een erg makkelijk commentaar op een gefundeerd stuk text.

quote:

Greenspan Says Federal Budget Deficits Are 'Unsustainable'

_{By EDMUND L. ANDREWS
Published: March 3, 2005}

WASHINGTON, March 2 - Alan Greenspan, chairman of the Federal Reserve, warned on Wednesday that the federal budget deficits were "unsustainable," and he urged Congress to scrutinize both spending and taxes to solve the problem.

Mr. Greenspan also warned that the deficits could be driven sharply higher by costs connected to the aging of the baby boom generation, particularly entitlement programs like Social Security and Medicare. While reiterating his support for President Bush's plan to offer private accounts as part of overhauling Social Security, Mr. Greenspan urged lawmakers to tackle the program's problems now, rather than later.

The assessment was Mr. Greenspan's gloomiest to date about the government's budget straits. Unless Congress takes major action to reduce the deficits, preferably, he said, by deep cuts in spending, annual budgetary shortfalls will continue and closing those gaps will become even more difficult.

Though Mr. Greenspan has made similar pleas in the past, he spoke more urgently on Wednesday and disagreed more adamantly with Republican lawmakers and Mr. Bush, who have steadfastly refused to put restrictions on new tax cuts.

"Addressing the government's own imbalances will require scrutiny of both spending and taxes," Mr. Greenspan told members of the House Budget Committee. "However, tax increases of sufficient dimension to deal with our looming fiscal problems arguably pose significant risks to economic growth and the revenue base."

The Fed chairman emphasized that his own preference was to reduce deficits by cutting spending rather than raising taxes. But he said the "overriding principle" was to reduce the deficit, making compromise essential.

"It's the principle that I think is involved here, namely that you cannot continuously introduce legislation which tends to expand the budget deficit," Mr. Greenspan said.

The Fed chairman's tone, as he addressed the House Budget Committee on Wednesday, was noticeably more urgent than it was last year or even in Congressional hearings just a few weeks ago.

"When you begin to do the arithmetic of what the rising debt level implied by the deficits tells you, and you add interest costs to that ever-rising debt, at ever-higher interest rates, the system becomes fiscally destabilizing," he told lawmakers. "Unless we do something to ameliorate it in a very significant manner," he added, "we will be in a state of stagnation."

White House officials played down Mr. Greenspan's remarks, noting that he had placed top priority on reduced government spending and that Mr. Bush had vowed to reduce the budget deficit by half by 2009.

"The president does have a substantial deficit-reduction package," said Trent Duffy, a White House spokesman. "His budget is a continuation of that policy, and he looks forward to working with Congress in cutting that spending down. Likewise, the president agrees that the long-term budget is the issue, which is why he's trying to lead a national discussion and reform movement to save and strengthen Social Security."

Mr. Greenspan's comments deepened a long-running disagreement between the Federal Reserve and the White House, and they come at a moment when House and Senate leaders are trying to hammer out a budget resolution or blueprint for tax and spending bills this year.

Mr. Greenspan, a Republican, has long argued that Congress should reinstate rules that would require lawmakers to offset the cost of tax cuts and new spending programs with savings in other areas.

Mr. Bush and his Republican allies in Congress have insisted that any such "pay as you go" restrictions, which existed in the 1990's, apply only to new spending and not to new tax cuts.

Reinstating the previous budget rules would make it far more difficult, if not almost impossible, for Congress to extend permanently Mr. Bush's tax cuts of 2001 and 2003.

Extending all of the expiring tax cuts add about $1.8 trillion to the federal debt over 10 years, according to the Congressional Budget Office. That would come on top of a rapid escalation in the federal debt from $3.4 trillion to $4.3 trillion as a result of soaring annual deficits since 2001.

Bron: The New York Times

quote:

Op vrijdag 11 maart 2005 18:51 schreef Martinovibes het volgende:
Toevallig hadden ze het er ook over op RTL Z vandag.
Wat betreft de handelsbalans de volgende cijfers :

Import VS : 101 miljard $ in Jan 2005
export VS : 50 miljard $ in Jan 2005 .

Hier gaat iets niet helemaal lekker lijkt me of laat ik het anders zeggen , van een balans is geen sprake .

quote:

Op vrijdag 11 maart 2005 18:51 schreef Martinovibes het volgende:
Toevallig hadden ze het er ook over op RTL Z vandag.
Wat betreft de handelsbalans de volgende cijfers :

Import VS : 101 miljard $ in Jan 2005
export VS : 50 miljard $ in Jan 2005 .

Hier gaat iets niet helemaal lekker lijkt me of laat ik het anders zeggen , van een balans is geen sprake .

quote:

Op vrijdag 11 maart 2005 21:49 schreef Pietverdriet het volgende:
China zal niet europa of de states snel inhalen, immers, waar moeten ze dan naar exporteren,

quote:

Maar wat ik wel denk is dat China (en misschien India) hun economie voorbij zal streven over ongeveer 20 jaar. Theoretisch gezien!

quote:

Of dat al over tien jaar zal zijn of later, we zullen zien!
Wat dacht je van wat dichter bij huis? Onsch aller europa?
Gaat ook niet lukken!
Alle productie verdwijnt naar het oosten waar slaafjes voor nog minder werken.
Alleen specifieke arbeid blijft hier behouden maar daarin is niet voor iedereen werk of de kunde is er niet.
Overheid schuift alles van zich af.
Uitkeringen zullen niet toereikend zijn voor onze medemensen die de dupe zijn geworden van het economisch beleid.
Alweer, den overheid weigert ook maar om daar enigzins over na te denken, laat staan een oplossing te bieden.
Kan je je natuurlijk afvragen waarvoor je een overheid nodig hebt als dat alleen maar geld kost en blijkbaar dat soort mensen er allen maar schijnt te zitten om zichzelf in stand te houden...
Weg ermee!

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 02:57 schreef Speth het volgende:

[..]

[..]

Wat een simpele retoriek. De overheid moet dus weg omdat productie van goedkope goederen overgeheveld wordt naar het buitenland? Hoe gaat dat helpen? En moet er uberhaubt wel iets aan gedaan worden? Persoonlijk lijkt het mij juist gunstig als wij onze economie steeds onafhankelijker maken van goedkope arbeidskrachten en bijkomende beslommeringen. En als je jaloers bent op die Polen, ben je altijd vrij om naar Polen te gaan om daar de handen uit de mouwen te steken, nietwaar?

quote:

Het gaat mij er vooral om hoe bv in Nederland mensen gedropt worden en niet aan een redelijke baan kunnen komen.
Overheid is niet bereikbaar, eigen schuld, dikke..., .
Het is niet één geval, nee dit worden er duizenden de komende jaren en ongewild mag iedereen hetzelf uitzoeken!

quote:

Het kan natuurlijk niet zo zijn dat het individu of de mens zelf zichzelf als slaafje moet opstellen terwille van een economisch regime, waar alleen productiviteit als lonend wordt gezien.

quote:

Japans appetite for U.S. dollars might be waning

Once again, an Asian country -- this time, Japan -- hinted that its appetite for U.S. dollars might be waning. And once again, that prospect roiled global currency markets, highlighting concerns that the United States has grown too dependent on foreign capital.

The turbulence erupted yesterday when Prime Minister Junichiro Koizumi asserted that Japan ought to consider diversifying the foreign currencies, mostly dollars, held by its central bank, which currently total about $840 billion. "I think it's necessary to have diversity," Koizumi told a parliamentary committee in response to a question.

A tumble in the dollar against the euro ensued, prompting Japan's top economic policymakers to soothe markets with denials that any plan was afoot to unload greenbacks. The dollar later recovered some of the lost ground, and U.S. Treasury officials declared that there is no reason for alarm about the willingness of foreigners to buy American securities.

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 04:47 schreef NorthernStar het volgende:

[..]

Heel langzaam betrekt de lucht verder..

quote:

Op vrijdag 11 maart 2005 21:58 schreef Space-Chinees het volgende:

[..]

Hoe bedoel je?

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 20:09 schreef DrWolffenstein het volgende:

[..]

Nee, China zal door interne conflicten ten onder gaan. De toenemende welvaart zal eerder een lont in een kruidvat kunnen zijn dan economisch voorspoed. Hoewel met de huidige goeiratio de VS gepasseerd wordt in 2025 (op voorwaarde dat het groeipercentage 9% blijft), zijn er bestaande en dreingende etnische conflicten die Joegoslavie doen verbleken.

http://www.bbc.co.uk/reli(...)a/china_today1.shtml
http://www.oneworld2.nl/index.php?page=5_4_1&newscategoryId=1&newsitemId=87

quote:

Op maandag 14 maart 2005 04:49 schreef Fonkmeistah het volgende:
zozo pberends, gaat het je eindelijk dagen dat de neocons de VS definitief aan het verne#ken zijn ? ..

de vraag die je moet stellen is , doen ze het per ongeluk of express ?
hebben ze ze er zelf last van of zit hun eigen geld veilig in multinationals en verkassen ze richting israel als de poep de ventilator raakt ?

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 09:11 schreef pberends het volgende:
US consumeren voor 6 % meer dan ze produceren .

quote:

Op dinsdag 15 maart 2005 10:58 schreef George-Butters het volgende:

[..]

Da kan tog nie goe gaan?

quote:

Op dinsdag 15 maart 2005 10:56 schreef klez het volgende:

[..]

Hoe dom kan je wezen? "verkassen ze richting israel als de poep de ventilator raakt "

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 17:38 schreef pberends het volgende:

[..]

Bron: IEX

Zeer schokkend... de VS over 10 jaar failliet door het financiële wanbeleid van Bush. Grote verhalen als de kosten van de Irak-oorlog en privatisering van het sociale zekerheidsstelsel staan niet eens in de begroting. En Bush maar harde maatregelen blijven nemen tegen frauderende boekhouders in navolging van de Enron-zaak. Wat denken jullie?

edit: leuk grafiekje:

[afbeelding]

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 20:09 schreef DrWolffenstein het volgende:

[..]

Nee, China zal door interne conflicten ten onder gaan. De toenemende welvaart zal eerder een lont in een kruidvat kunnen zijn dan economisch voorspoed. Hoewel met de huidige goeiratio de VS gepasseerd wordt in 2025 (op voorwaarde dat het groeipercentage 9% blijft), zijn er bestaande en dreingende etnische conflicten die Joegoslavie doen verbleken.

http://www.bbc.co.uk/reli(...)a/china_today1.shtml
http://www.oneworld2.nl/index.php?page=5_4_1&newscategoryId=1&newsitemId=87

quote:

Op zaterdag 19 februari 2005 11:53 schreef Landmass het volgende:
jongens, rustig, de amerikaanse overheid is de meest kredietwaardige instantie op deze planeet. Dat gaat echt wel goed komen hoor.

quote:

HEADLINE: 'De tijdbom tikt onder de wereldeconomie' ; Econoom Stephen Roach over de paradox van de globalisering

BYLINE: DOOR ONZE REDACTEUR MAARTEN SCHINKEL

DATELINE: NEW YORK, 19 MAART.

BODY:
Zelden stond de wereldeconomie zo uit het lood als nu. Topeconoom Stephen Roach van zakenbank Morgan Stanley maakt zich zorgen. "Ik geloof niet dat de wereldwijde autoriteiten in actie komen, totdat er een crisis is."

Bijna drie miljard dollar, zo ver is het bedrag inmiddels opgelopen dat de rest van de wereld elke werkdag naar de Verenigde Staten moet sturen om de groeiende tekorten op de Amerikaanse betalingsbalans bij te passen. Amerika consumeert op de pof, Azie levert de goederen en de bijbehorende financiering, in de vorm van de aankoop van Amerikaanse aandelen en vooral staatsobligaties. En Europa? Dat draalt, terwijl het met een stijgende euro vrijwel als enige opdraait voor de dalende dollar op de internationale valutamarkt.

Zelden was de wereldeconomie verder uit balans dan nu. Maar het gevoel van een naderende crisis is er nauwelijks. Behalve dan bij Stephen Roach, de strateeg van zakenbank Morgan Stanley en met afstand de beroemdste econoom op Wall Street. Roach staat er bekend om dat hij nooit met de heersende wind meewaait. Hij bleef eind jaren negentig tegen de klippen op sceptisch over de Nieuwe Economie, terwijl zijn vakgenoten een voor een capituleerden. En Roach voorzag als eerste de Amerikaanse recessie die volgde op het instorten van de beurskoersen en de olieprijspiek in de herfst van 2000.

Op zijn kantoor in het Morgan Stanley-gebouw aan Broadway, Manhattan, toont Roach zich uitermate bezorgd over de huidige 'onbalans' in de wereldeconomie. En nog meer bezorgd over het gebrek aan internationale coordinatie en politieke wil om daar wat aan te doen.

Tot nu toe investeert de rest van de wereld drie miljard dollar per werkdag in de VS. Maar hoe lang kan Amerika aantrekkelijk genoeg blijven om die financieringsstroom op gang te houden?

"De beste manier voor de VS om aantrekkelijk te blijven is om de hoge productiviteitsgroei van de afgelopen tien jaar levend te houden. Als wij kunnen verzekeren aan investeerders - zowel de private sector als centrale banken - dat er hoog rendement op investeringen te behalen blijft bij een lage inflatie dan is de financiering geen probleem."

Blijft het Amerikaanse productiviteitswonder inderdaad overeind?

"Ik denk dat het zijn beste tijd gehad heeft. Van 1970 tot 1995 groeide de productiviteit jaarlijks met 1,5 procent. Dat was ontmoedigend. Daarna, over de laatste tien jaar, is dat enorm versneld tot 3 procent. Dat is buitengewoon. Wie kijkt naar de samenstelling van die uitzonderlijke productiviteitsgroei, moet constateren dat die een gevolg is van drie ontwikkelingen die niet kunnen worden volgehouden. Ten eerste is er de overgang van oude technologie naar de door informatietechnologie geleide samenleving en economie van vandaag.

Het heeft tien jaar geduurd om die overgang te maken. In 1995 ging een derde van de bedrijfsinvesteringen naar IT, nu is dat het dubbele. De 'kapitaalsverdieping' die dit teweeg bracht heeft de arbeidsproductiviteit sterk verhoogd. Maar we kunnen dat niet herhalen, het aandeel van IT in de bedrijfsinvesteringen kan moeilijk naar 90 procent. De dagen van de kapitaalsverdieping lopen dus ten einde. En daarmee ook de zo gunstige calculatie van de productiviteit.

De tweede ontwikkeling is die van agressieve kostenbesparingen door bedrijven. Zoals wel vaker in de VS, hebben we die trend tot in het excessieve doorgevoerd. Wat eerst redelijk en nodig leek, is omgeslagen in een slash and burn-benadering. Het baanloze economische herstel is daar een uitvloeisel van. Maar de slinger zwaait nu terug. De banengroei neemt toe en bedrijven beginnen na te denken om de capaciteit uit te breiden. Dat geeft mij het signaal dat de druk om kosten te besparen, die nogmaals een belangrijk ingredient was van het productiviteitswonder, afneemt.

Het derde punt is dat we productiviteitsgroei hebben behaald door langere werktijden te eisen van werknemers. We hebben ze voorzien van gsm's, Blackberries, laptops en andere apparaten die hun effectieve werktijd hebben opgerekt met twintig procent. Dat verstoort de productiviteitsberekening. Naar mijn oordeel behelst een toegenomen productie als gevolg van langer werken geen echte productiviteitsstijging. Die heb je pas als er meer wordt geproduceerd per gewerkt uur. En veel meer informele uren zijn er nu niet meer uit werknemers te persen.

Wat gebeurt er als de rest van de wereld het geloof in de Amerikaanse wondereconomie verliest?

"Ik denk niet dat we van de productiviteitsgroei van 3 procent teruggaan naar die van 1,5 procent van voorheen. Maar ook als we naar 2 procent gaan, dan is dat zeer relevant voor de perceptie die het buitenland heeft voor het rendement van investeringen in de VS en de inflatie. Dan gebeurt wat je normaal zou verwachten. De dollar gaat omlaag en de rente op de kapitaalmarkt stijgt. Het eerste hebben we al gezien, maar nog niet afdoende. Het tweede nog nauwelijks.

Die ontwikkeling zou de Amerikaanse consumentenuitgaven vertragen, die tot nu toe de motor waren van de wereldeconomie. En dat heeft gevolgen voor de rest van de wereld. Het ziet er niet naar uit dat de Europese consumenten dat gat gaan vullen, en de Aziatische consumenten ook niet. Dus ligt het voor de hand dat, in het geval van het wegvallen van de Amerikaanse consumptieve vraag, de wereld een periode van lagere groei tegemoet gaat.

Hoe kan het, dat iedereen dit gevaar wel ziet, maar er geen actie wordt ondernomen?

"De internationale coordinatie van het economische en financieel beleid is een lachertje. Het is een verspilling van tijd, moeite en geld. Het model dat nu in de praktijk wordt toegepast, houdt in dat het beste beleid voor de wereldeconomie de optelsom is van het beste beleid voor alle individuele landen. Dat werkt niet. Voor mij is het een bewijs van de roekeloze incompetentie van de G7 dat de wereldeconomie zo uit balans heeft kunnen raken als nu. Het is onbevattelijk. Maar ze gaan maar naar hun bijeenkomsten en produceren daar nietszeggende verklaringen. Hoe kan je kijken naar de toestand van de wereldeconomie, met een ongekende discrepantie tussen de betalingsbalansen, de rentes op recordlaagte en een dollar die maar een kant op kan, en dan toch de boodschap uitdragen: 'we bevorderen een beleid dat er op gericht is om een beter klimaat te scheppen voor de wereldeconomie'? Wat zegt je dat?

Vervolg Crisis nodig: pagina 25

CRISIS NODIG

G7, dat is de wereld van vijftig jaar geleden

vervolg van pagina 23

Dat iedereen intussen gewoon zijn eigen gang gaat?

"Dat is het grote issue in de herbalancering. We hebben een foefje gevonden om alle onevenwichtigheden in de wereldeconomie op te tellen en die samen te herbenoemen als 'evenwicht'. 'Blijft u maar geld uitgeven in de VS, dan blijven wij dat in de rest van de wereld financieren. En kijk eens, dat doen we door Amerikaanse staatsobligaties te kopen, en zo houden we uw rente laag, en subsidieren we dus de overtollige consumptie die wij van u nodig hebben om zelf te blijven groeien.' Dat is de logica.

De status quo van de laatste drie, vier jaar wordt gebruikt als een rechtvaardiging om dezelfde koers te blijven varen in de hoop dat de huidige situatie voor altijd kan blijven bestaan. Dat is een gigantische fout. Door de dag verder vooruit te schuiven waarop toch eens met de instabiliteit van de wereldeconomie zal moet worden afgerekend, wordt die instabiliteit alleen maar erger, en stijgt het risico van een pijnlijk eindspel, dat makkelijk een crisis kan worden.

In de jaren tachtig waren de grote landen wel in staat eendrachtig op te treden toen de wereldeconomie dreigde scheef te groeien.

"Dat was opmerkelijk. In 1987 werd opgetreden tegen een overgewaardeerde dollar, en twee jaar later nog eens om de val van de dollar te keren. Maar die bereidheid om samen te komen zie ik nu niet.

Waarom niet?

"Het antwoord ligt denk ik in de paradox van de globalisering. Er is wel de erkenning van de interdependentie die handdelsstromen, inflatiestromen en financiele stromen in de wereld teweeg brengen. Maar politici hebben in de weg gestaan van het ontstaan van een internationale architectuur die dit proces recht doet. Niemand wil de eigen nationale beleidsagenada ondergeschikt maken aan de bredere internationale orde. De globalisering is dramatisch versneld, vooral na 1995 met de opkomst van het internet. De ironie is dat dit tijdperk ook de opkomst heeft gezien van een supermacht die zijn gelijke in de moderne geschiedenis niet kent. De uitzonderlijke dominantie van de VS heeft in de laatste tien jaar de wereldeconomie uit het lood geslagen, maar niemand heeft de wil dat onder ogen te zien.

Is die toestand niet vergelijkbaar met die van voor 1914, toen de globalisering ook floreerde, maar de natiestaat de wereldorde uiteindelijk in de weg stond?

"Er zijn twee perioden van globalisering in de twintigste eeuw, die allebei door een wereldoorlog werden beeindigd. Globalisering floreerde ook in de late jaren twintig. Of de toestand van nu, waarin de economie wereldwijd zo uit balans is even dramatisch zal eindigen? Dat is een vraag waar we allemaal naar op zoek zijn. Zijn we de slachtoffers van de geschiedenis, of geloven we echt dat we de lessen geleerd hebben en zetten we een andere koers uit?

Wat denkt u?

"Waar ik me nu de meeste zorgen om maak is de voortdurende ontkenning dat er een probleem is. Er is, zoals wel vaker is gebeurd, de verleiding een Nieuwe Paradigma aan te hangen dat kan verklaren dat excessen waarvan we dachten dat ze een probleem waren eigenlijk heel gewoon zijn. Er is het idee dat de globale onbalans van nu niet ter zake doet. Dat de financiering van de VS door het buitenland geen probleem is, dat de dollar als 's werelds reservemunt niet kan falen en dat lage rentes er voor altijd zullen zijn.

Is er een manier waarop de internationale coordinatie kan worden verbeterd en er werkelijk actie kan worden ondernomen?

"Het klinkt cycnisch, maar totdat er een crisis is geloof ik niet dat de wereldwijde autoriteiten in actie komen. Zelfs tijdens de financiele crisis van Azie en Rusland in 1997-1998, die door de toenmalige minister van financien Robert Rubin 'de ergste sinds 60 jaar' werd genoemd - zelfs toen was er geen gecoordineerde beleidsagenda of actieplan.

Wat moet er veranderen bij de G7?

"De G7 is een door Europa gedomineerde organisatie in een door de VS gedomineerde wereld. Dat is belachelijk. Waarom zou Europa vier stemmen hebben? Geef Europa een stem, misschien twee omdat er naast de Eurozone een nog klein maar belangrijk land is, het Verenigd Koninkrijk. Maar om China en India er niet in te hebben, en landen als Canada en Italie wel, dat is te gek voor woorden. Het is de wereld van vijftig jaar geleden.

We hebben de verkeerde architectuur om de problemen op te lossen van de globalisering. Het IMF en de Wereldbank zijn producten van de orde van na de Tweede Wereldoorlog. Ik zie niet hoe elk van deze twee opgewassen is tegen de eisen die de internationale economische problematiek in de geglobaliseerde wereld van nu stelt. De G7 zou een G5 moeten worden, inclusief China en India. Er is een permanente organisatie bij nodig met bestuurders die bevoegd zijn door hun nationale regeringen om de problemen te analyseren en indien nodig lastige oplossingen aan te dragen. Zo'n organisatie hebben we nu niet.

Ziet u dat er van komen?

"Er is een grotere kans voor de wereld om te komen tot een andere architectuur als er een pijnlijke ervaring is, of de realisatie dat we daar dicht tegenaan zitten. Ik prefereer het laatste, maar de cynicus in mij zegt dat het het eerste zal worden. Het is jammer, maar dat is wat de geschiedenis ons leert.

Stephen Roach (Foto Bloomberg)

quote:

Op zaterdag 19 maart 2005 23:35 schreef George-Butters het volgende:

[..]

quote:

VS dreigen overleg over luchtvaart af te breken

Uitgegeven: 19 maart 2005 11:43
WASHINGTON - De Verenigde Staten dreigen het overleg met de Europese Unie over afschaffing van subsidies aan commerciële vliegtuigbouwers af te breken. De Amerikanen vinden dat de EU dwarsligt en overwegen de zaak weer in te brengen bij de Wereldhandelsorganisatie WTO in Genève.

In januari spraken de VS en de EU af om te onderhandelen over de subsidies aan het Amerikaanse Boeing en de Europese concurrent Airbus. Daarmee kwam een eerder door de VS aangespannen procedure bij de WTO stil te liggen. Beide economische grootmachten beschuldigden elkaar van onrechtmatige steun aan de eigen vliegtuigfabrikanten.

De EU en VS trokken drie maanden uit om tot een akkoord te komen. Volgens de Amerikaanse onderhandelaar Robert Zoellick hebben de Europeanen "duidelijk geen zin" om de subsidies af te schaffen. Als zij de overeenkomst van januari aan hun laars lappen, gaan we weer naar de WTO, zei zijn woordvoerder na overleg tussen Zoellick en de Europese commissaris Peter Mandelson (Handel).

De weg terug naar de WTO zou niet goed zijn voor de handelsbetrekkingen tussen de VS en EU. De wereldmachten ruziën al jarenlang over andere handelszaken. E
en voorbeeld is het Europese verbod op de import van Amerikaans rundvlees.

quote:

Op zondag 20 maart 2005 00:06 schreef Johan_de_With het volgende:

[..]

NRC, niet? Inderdaad interessant.

quote:

Op zaterdag 19 maart 2005 23:35 schreef George-Butters het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 18 februari 2005 17:38 schreef pberends het volgende:


edit: leuk grafiekje: