GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
Ik vraag me af of er hier meer meiden zitten die nooit kinderen hebben gewild/ ze niet willen.
En of er iemand weet hoeveel procent van de vrouwen er eigenlijk geen kinderen heeft of wil?
En of er veel mannen zijn die geen kinderen willen? Want als ik straks een relatie krijg moet dat natuurlijk wel een relatie zijn waarbij de man geen kinderwens krijgt....of in ieder geval die kinderwens voor mij opzij kan zetten (dat hij dan een kind bij een ander gaat maken waar hij dan een paar keer per week voor zorgt lijkt me ook niks).
tis volgens mij toch best nog een beetje 'raar' als je als vrouw geen kinderen wilt. Ik word er in ieder geval altijd toch wel een beetje raar op aangekeken als we het over kinderen hebben (met vriendinnen of zo), over hoe we ze willen gaan noemen enzo en ik dan zeg geen kinderen te willen.
Ik zie nu al op tegen het feit dat zij over een paar jaar waarschijnlijk allemaal achter de kinderwagen lopen en ik als enige overblijf zonder kinderen....dat verandert een vriendschap toch wel denk ik. Dan word er vooral over de schattigheid en de zorgjes van het kind gepraat, terwijl ik dan met heel andere dingen bezig ben.
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil. Op dit moment kan ik zeggen dat ik ze de afgelopen 22 jaar nooit echt heb gewild maar misschien is dat een kwestie van de biologische klok of zo. Ik zal er toch es over na gaan denken maarja, vrees dat ik ze nog steeds niet ga willen. Maarja misschien moet je zoiets gewoon voelen op een gegeven moment...ipv redeneren.
Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen. Ik ben ook, in tegenstelling tot de meeste vrouwen, helemaal niet goed met kinderen, nooit geweest.
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
k heb geen zin om 24 uur per dag mn hele leven lang (in ieder geval een jaar of 18) aan een kind vast te zitten. En terugproppen gaat zo moeilijk als het toch niet bevalt ;-) Ik zie ook de lol of meerwaarde van een kind niet echt in. Als ik zie hoe ik me tot mijn ouders verhoud kan ik me niet voorstellen dat ze nu gelukkiger zijn met kinderen dan zonder, integendeel. Ik en mijn autistische broertje hebben ze alleen maar een hoop kopzorgen bezorgd. Ze zijn sneller oud geworden.
Daarbij heb ik gezondheidsklachten en voel ik me absoluut niet happy met mezelf waardoor ik nu sowieso geen kinderen zou willen. Ik kan niet eens voor mezelf zorgen.
En econonisch zou het nu ook niet uitkomen want ik heb geen studie afgerond en geen (goede) baan en geen eigen huisje en ook geen vent bij wie ik kinderen zou willen....maar dat zou nog kunnen veranderen natuurlijk in een paar jaar.
Bovendien: ik zou dus echt nooit een lelijk of ongezond kind willen krijgen, dat zou ik echt niet aankunnen (kan mn eigen leven al niet eens aan). Maarja stel dat je dat krijgt dan kan ik het niet terugduwen of zo, ik zie het nog wel gebeuren dat ik dat op mn bord krijg want ik krijg steeds zware dingen op mn bord en bovendien is mn broertje autistisch dus misschien is dat wel erfelijk en krijg ik er ook zo een. Nou nee dank je, dat hoef ik dus niet. Ik wil geen risico lopen dat ik een kind krijg wat niet makkelijk is om mee te leven.
tis zo vervelend dat het als normaal wordt gezien dat je je voortplant. Ik heb ook geen zin om abnormaal te zijn en dat ik steeds me buitengesloten moet gaan zitten voelen omdat anderen kinderen hebben en daar over praten en ik dan niet. Dus ben ik toch aan het denken van 'zou ik ze dan toch niet willen' omdat ik maar normaal wil zijn...maar ik kan die verantwoordelijkheid gewoon niet aan denk ik.
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
En of er iemand weet hoeveel procent van de vrouwen er eigenlijk geen kinderen heeft of wil?
En of er veel mannen zijn die geen kinderen willen? Want als ik straks een relatie krijg moet dat natuurlijk wel een relatie zijn waarbij de man geen kinderwens krijgt....of in ieder geval die kinderwens voor mij opzij kan zetten (dat hij dan een kind bij een ander gaat maken waar hij dan een paar keer per week voor zorgt lijkt me ook niks).
tis volgens mij toch best nog een beetje 'raar' als je als vrouw geen kinderen wilt. Ik word er in ieder geval altijd toch wel een beetje raar op aangekeken als we het over kinderen hebben (met vriendinnen of zo), over hoe we ze willen gaan noemen enzo en ik dan zeg geen kinderen te willen.
Ik zie nu al op tegen het feit dat zij over een paar jaar waarschijnlijk allemaal achter de kinderwagen lopen en ik als enige overblijf zonder kinderen....dat verandert een vriendschap toch wel denk ik. Dan word er vooral over de schattigheid en de zorgjes van het kind gepraat, terwijl ik dan met heel andere dingen bezig ben.
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil. Op dit moment kan ik zeggen dat ik ze de afgelopen 22 jaar nooit echt heb gewild maar misschien is dat een kwestie van de biologische klok of zo. Ik zal er toch es over na gaan denken maarja, vrees dat ik ze nog steeds niet ga willen. Maarja misschien moet je zoiets gewoon voelen op een gegeven moment...ipv redeneren.
Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen. Ik ben ook, in tegenstelling tot de meeste vrouwen, helemaal niet goed met kinderen, nooit geweest.
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
k heb geen zin om 24 uur per dag mn hele leven lang (in ieder geval een jaar of 18) aan een kind vast te zitten. En terugproppen gaat zo moeilijk als het toch niet bevalt ;-) Ik zie ook de lol of meerwaarde van een kind niet echt in. Als ik zie hoe ik me tot mijn ouders verhoud kan ik me niet voorstellen dat ze nu gelukkiger zijn met kinderen dan zonder, integendeel. Ik en mijn autistische broertje hebben ze alleen maar een hoop kopzorgen bezorgd. Ze zijn sneller oud geworden.
Daarbij heb ik gezondheidsklachten en voel ik me absoluut niet happy met mezelf waardoor ik nu sowieso geen kinderen zou willen. Ik kan niet eens voor mezelf zorgen.
En econonisch zou het nu ook niet uitkomen want ik heb geen studie afgerond en geen (goede) baan en geen eigen huisje en ook geen vent bij wie ik kinderen zou willen....maar dat zou nog kunnen veranderen natuurlijk in een paar jaar.
Bovendien: ik zou dus echt nooit een lelijk of ongezond kind willen krijgen, dat zou ik echt niet aankunnen (kan mn eigen leven al niet eens aan). Maarja stel dat je dat krijgt dan kan ik het niet terugduwen of zo, ik zie het nog wel gebeuren dat ik dat op mn bord krijg want ik krijg steeds zware dingen op mn bord en bovendien is mn broertje autistisch dus misschien is dat wel erfelijk en krijg ik er ook zo een. Nou nee dank je, dat hoef ik dus niet. Ik wil geen risico lopen dat ik een kind krijg wat niet makkelijk is om mee te leven.
tis zo vervelend dat het als normaal wordt gezien dat je je voortplant. Ik heb ook geen zin om abnormaal te zijn en dat ik steeds me buitengesloten moet gaan zitten voelen omdat anderen kinderen hebben en daar over praten en ik dan niet. Dus ben ik toch aan het denken van 'zou ik ze dan toch niet willen' omdat ik maar normaal wil zijn...maar ik kan die verantwoordelijkheid gewoon niet aan denk ik.
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
Als jij geen kinderen wil, wil je dat niet. Heel simpel toch.
Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is als je een man hebt die wel kinderen wil.
Daarnaast doe je net alsof je al heel oud bent met je 23, je hebt nog genoeg tijd hoor. Maak je er gewoon nog niet zo druk over.
Ik kan me wel voorstellen dat het moeilijk is als je een man hebt die wel kinderen wil.
Daarnaast doe je net alsof je al heel oud bent met je 23, je hebt nog genoeg tijd hoor. Maak je er gewoon nog niet zo druk over.
quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil
<...>
maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
Alsjeblieft zeg!
Je bent 22, nog zeeën van tijd om te beslissen of je wel of geen kinderen wilt. Dat hoeft echt niet perse voor je 30ste een feit te zijn.
En wil je ze niet, dan wil je ze niet. Is toch geen van hoger hand opgelegde must???
Je bent heus niet abnormaal als je kinderloos bent en blijft.
Zo wel: dan ken ik verdomd veel abnomale mensen (van boven de dertig), mezelf incluis.
Verder lijkt deze me beter tot zijn recht komen in OUD.
Dus R&P ---> OUD
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Nu wil ik ook zeker geen kinderen.. maar over 5-10 jaar misschien graag..
Nu wil ik ook zeker geen kinderen.. maar over 5-10 jaar misschien graag..
I know I was born, And I know I will die.
The inbetween is mine, I am mine
We have a blog! http://beurdy.xs4all.nl/blog
The inbetween is mine, I am mine
We have a blog! http://beurdy.xs4all.nl/blog
Wat worstel je daarmee zeg. Ik heb ook nog nooit de behoefte gevoelt om ooit een kind te willen (geheel terzijde dat ik mezelf daar ook veel te jong voor vind ). Ja, wie weet denk ok daar over 10 jaar heel anders over, maar daar kan ik me echt niet druk over maken. En wat andere mensen daar van vinden moeten ze zelf weten. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand kan zeggen bijvoorbeeld 5 kinderen te willen. Daar heb ik verder ook niets over te zeggen toch? Moeten ze lekker zelf weten, als ze mij er maar niet teveel mee lastig vallen
Wat jij moet doen is inderdaad eens lekker gaan leven en je vooral niet druk maken of je nou wle of geen kinderen wilt. Je bent pàs 23, en niet al 23.
). Ja, wie weet denk ok daar over 10 jaar heel anders over, maar daar kan ik me echt niet druk over maken. En wat andere mensen daar van vinden moeten ze zelf weten. Ik kan me juist niet voorstellen dat iemand kan zeggen bijvoorbeeld 5 kinderen te willen. Daar heb ik verder ook niets over te zeggen toch? Moeten ze lekker zelf weten, als ze mij er maar niet teveel mee lastig vallen 
Wat jij moet doen is inderdaad eens lekker gaan leven en je vooral niet druk maken of je nou wle of geen kinderen wilt. Je bent pàs 23, en niet al 23.
Ik ken genoeg mensen van boven de dertig die geen kinderen hebben en ik heb dat nooit als raar gezien. Vaak heb ik het idee dat sommige bewust kinderloze (of kindervrije, zoals ze zichzelf dan vaak noemen) mensen er al van tevoren vanuit gaan dat iedereen er een oordeel over heeft en daarom zelf al meteen heel fanatiek en fel uit de hoek komen over hoe vervelend kinderen wel niet zijn en hoe stom je wel niet bent om je leven op die manier te vergooien.
Dat geldt voor lang niet iedereen hoor, maar af en toe zie ik wel eens berichten van mensen die geen kinderen willen en dan denk ik, wat maaaaak je je druk, volgens mij zit het meer in je eigen hoofd dat 'iedereen' het veroordeelt dan dat het werkelijk zo is. Dat denken dat iedereen zich zo vreselijk druk maakt om jouw toekomstplannen terwijl het de meeste mensen niks zal kunnen schelen of jij kinderen wil of niet.
De meeste mensen houden zich helemaal niet met jou bezig, tenzij je zelf steeds de discussie aanzwengelt.
Dat geldt voor lang niet iedereen hoor, maar af en toe zie ik wel eens berichten van mensen die geen kinderen willen en dan denk ik, wat maaaaak je je druk, volgens mij zit het meer in je eigen hoofd dat 'iedereen' het veroordeelt dan dat het werkelijk zo is. Dat denken dat iedereen zich zo vreselijk druk maakt om jouw toekomstplannen terwijl het de meeste mensen niks zal kunnen schelen of jij kinderen wil of niet.
De meeste mensen houden zich helemaal niet met jou bezig, tenzij je zelf steeds de discussie aanzwengelt.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Ik heb ook altijd om het hardst geroepen dat ik noooooit kinderen zou willen.
Ondertussen denk ik dat ik zo rond mijn 30e ofzo heus wel kriebels zal krijgen (ben nu 24).
Over 6 jaar ben ik al 30!
Ehm, nou ja, rond mijn 35e dan ofzo...
En àls ik dan zo gezegend ben om kinderen te kunnen krijgen (al dan niet geadopteerd), dan wil ik er wel gelijk 3!
Ondertussen denk ik dat ik zo rond mijn 30e ofzo heus wel kriebels zal krijgen (ben nu 24).
Over 6 jaar ben ik al 30!
Over 6 jaar ben ik al 30! Ehm, nou ja, rond mijn 35e dan ofzo...
En àls ik dan zo gezegend ben om kinderen te kunnen krijgen (al dan niet geadopteerd), dan wil ik er wel gelijk 3!
Ja, die met de ballen in de bek.
Ten eerste: Waar maak je je inderdaad druk omquote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het is niet dat ik bang ben dat ik mijn 'leuke leven' nooit meer kan leven als ik kinderen krijg of zo, want ik heb momenteel namelijk helemaal geen leuk leven en heb ook nog echt 'vol' geleefd. Ik reis niet, ik ga niet uit, heb weinig vrienden etc dus heb ook weinig te missen als er een kind komt.
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer. Dan draait je leven alleen nog maar daar om. Niet dat ik kinderen wil, maar ik wil het eigenlijk voor de zekerheid toch gedaan hebben, stel dat mn biologische klok ineens op hol gaat slaan en ik ze over een paar jaar toch wil.
Dus voor die tijd moet ik toch wel nog geleefd hebben en een baan/ studie hebben gedaan. Als mn kind op dit moment zou vragen hoe ik was als student dan moet ik zeggen dat ik mijn dagen eenzaam thuis op mn kamer sleet, dat lijkt me ook niks.
Ten tweede: Wie zegt dat je alleen maar een "vol" leven leid als je uitgaat, drinkt, reist en met mannen experimenteert???? Jij leeft je leven "vol" zoals jij dat wilt en niet altijd zoals anderen vinden. Misschien krijg je ooit een kind en ligt je iedere avond met je kind naast je op de bank te niksen en kom je erachter dat je dan pas echt een "vol" leven leid.
Of misschien moet je gewoon dingen doen die jij echt leuk vindt. En je leven niet laten leiden door anderen.
Ken je kindervrij al? Dat is een website voor mensen die geen kinderen willen. Daar zul je vast wel wat herkenbare verhalen vinden.
mooi he, alles
Vind ik ook!quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:11 schreef Angeles het volgende:
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ja dat vind ik zelf dus ook wel: ik zal hier toch vooral mensen treffen die WEL kinderen willen en mn topic staat hier toch een beetje wrang vind ik voor de mensen die ongewenst (nog) kinderloos zijn en hard bezig zijn met vruchtbaarheidspogingen enzo, maargoed maakt verder ook niet uit.quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:11 schreef Angeles het volgende:
Trouwens, waarom in OUD? Daar zullen de mensen die wél kinderen willen nogal oververtegenwoordigd zijn, lijkt mij, terwijl het juist leuk is om óók meningen te horen van mensen die ze ook niet willen.
Ik vond het wel een heel goed R&P topic.
Ik zie niet in waarom er een taboe zou rusten op het niet willeb kinderen. Prima toch, tis jouw beslissing, niet die van een ander
Ik wilde zelf nooit kinderen, tot de eerste aan kwam wapperen en mocht blijven eerder had ik er nooit echt over nagedacht, ik wilde ze niet klaar, punt uit.
Ik wilde zelf nooit kinderen, tot de eerste aan kwam wapperen en mocht blijven eerder had ik er nooit echt over nagedacht, ik wilde ze niet klaar, punt uit.
Je zou er haast een boek over schrijven!
Dat schijnt zo ja. Niet dus. Ben 30 en wil ze nog net zo hard niet als 10 jaar geleden. Zal ook niet gebeuren ook (sterilisatie).quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:02 schreef BarBaar het volgende:
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Het nadeel van in de bergen fietsen: what comes down, must go up!
Joh, maak je niet druk, je wil geen kinderen, geen probleem toch?quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil.
[...]
Misschien wil ik ooit wel kinderen als ik zelf gelukkig en stabiel in het leven sta, maar ik denk dat als die tijd al komt ik al te oud ben, want ik ben nu al 23 dus binnen nu en 7 jaar moet het toch wel gebeuren.
En dat over dat 'druk voelen'... je hebt nog een jaar of 15 voor het echt krap gaat worden...
Dus ik zou me maar niet heel erg vreselijk druk maken als ik jou was...
***
Ik sleep deze trouwens even mee naar GC.
Denk dat het meer een algemene discussie is dan een OUD of idd R&P onderwerp. Hier zullen toch voornamelijk de mensen die wel kinderen hebben en/of willen reageren.
Denk dat het meer een algemene discussie is dan een OUD of idd R&P onderwerp. Hier zullen toch voornamelijk de mensen die wel kinderen hebben en/of willen reageren.
***
Ik ben nu 27, en wil eigenlijk ook nog steeds geen kinderen.
Toen ik hier met mijn moeder over sprak toen zei ze: "ach meid, toen ik zo oud was als jij wilde ik ook nog geen kinderen". Dus wie weet wil ik straks best, en anders, we leven in een veranderende maatschappij. er zijn kinderen genoeg.
Toen ik hier met mijn moeder over sprak toen zei ze: "ach meid, toen ik zo oud was als jij wilde ik ook nog geen kinderen". Dus wie weet wil ik straks best, en anders, we leven in een veranderende maatschappij. er zijn kinderen genoeg.
"Sex Is Nice And Pleasure Is Good For You"
Prima middenweg .quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:01 schreef Brighteyes het volgende:
Ik sleep deze trouwens even mee naar GC.
Vroeger (...) was ik er heilig van overtuigd rond mijn dertigste 'aan kinderen te beginnen'. Inmiddels ben ik de 30 ruimschoots gepasseerd en is mijn kinderwens als sneeuw voor de zon verdwenen. Toegegeven, heel af en toe sluimert er wel iets, angst om straks, als het echt te laat is, spijt te krijgen.
Maar het grootste deel van de tijd ben ik er van overtuigd dat ik niet aan kinderen besteed ben.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Ik vind dat iedereen daar vrij in is. Overigens is 22 wel erg jong om al te weten of je wel of geen kinderen wil... Bij sommigen komt dat gevoel met de jaren, en bij anderen niet... Ik kan dat wel respecteren, al zu ik mijn meiden voor geeb prijs willen missen....
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
al wil ik er niet meteen, ik zie mezelf niet leven zonder het leven geschonken hebben aan een kindje ... ik vind het nu eenmaal de mooiste daad die een mens in zijn leven kan verrichten.
Sommigen kunnen misschien de diepere zin van hun leven en voldoening vinden in hun werk, hun vriendenkring, partner, kunst, reizen, literatuur, muziek ... die kunnen uiteraard wel een gat opvullen, maar het zou altijd bij mij knagen, moest ik geen kinderen hebben ...
maar dat is uiteraard mijn mening en gevoel, wie echt geen kinderen wil, wil geen kinderen, dat is toch wel heel simpel, ik zou daar geen mens voor veroordelen ... ze zijn de domsten nog niet ...
Sommigen kunnen misschien de diepere zin van hun leven en voldoening vinden in hun werk, hun vriendenkring, partner, kunst, reizen, literatuur, muziek ... die kunnen uiteraard wel een gat opvullen, maar het zou altijd bij mij knagen, moest ik geen kinderen hebben ...
maar dat is uiteraard mijn mening en gevoel, wie echt geen kinderen wil, wil geen kinderen, dat is toch wel heel simpel, ik zou daar geen mens voor veroordelen ... ze zijn de domsten nog niet ...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Niks mis met geen kinderen willen. Ik snap eigenlijk niet waar er zo'n ophef over wordt gemaakt. Mag iemand dat nog zelf beslissen zeg Ik wil wel kinderen, maar zeker niet voor m'n dertigste. Gelukkig heb ik nog ff de tijd om na te denken met mijn 17 jaar
Ik wil wel kinderen, maar zeker niet voor m'n dertigste. Gelukkig heb ik nog ff de tijd om na te denken met mijn 17 jaar
Het doet er niet toe wie ik ben, maar wie ik wil zijn.
Mijn vrouw en ik willen beide *geen* kinderen. (35 & 33)
Heel toevallig zijn de mensen die dat vreemd vinden nou net de mensen die ons geen ene reet interesseren. Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat ik dat hoef te verdedigen. Mensen vragen weleens "waarom", maar verder heb ik het nooit hoeven verdedigen ofzo.
Weet je wel zeker dat het andere mensen zijn tegenover wie je je raar of vreemd voelt? Of heb je meer een probleem met jezelf omdat je bent opgegroeid met de gedachte dat het krijgen van kinderen logisch is? Ik lees het vaker, dat je je moet verdedigen over het niet krijgen van kinderen, en dat het vreemd gevonden zou worden door andere mensen. Maar ik heb het eerlijk gezegd nog nooit meegemaakt, terwijl de gros van mijn vrienden en kennissen van mijn eigen leeftijd inmiddels al wel kinderen hebben.
Heel toevallig zijn de mensen die dat vreemd vinden nou net de mensen die ons geen ene reet interesseren. Ik heb eigenlijk nooit gemerkt dat ik dat hoef te verdedigen. Mensen vragen weleens "waarom", maar verder heb ik het nooit hoeven verdedigen ofzo.
Weet je wel zeker dat het andere mensen zijn tegenover wie je je raar of vreemd voelt? Of heb je meer een probleem met jezelf omdat je bent opgegroeid met de gedachte dat het krijgen van kinderen logisch is? Ik lees het vaker, dat je je moet verdedigen over het niet krijgen van kinderen, en dat het vreemd gevonden zou worden door andere mensen. Maar ik heb het eerlijk gezegd nog nooit meegemaakt, terwijl de gros van mijn vrienden en kennissen van mijn eigen leeftijd inmiddels al wel kinderen hebben.
twee violen en een trommel en een fluit
Nou, al mijn vriendinnen wisten op hun 16e al precies hoeveel kinderen ze wilden en welke namen ze het gaan geven....en zij maar steeds vragen 'wil je ECHT geen kinderen? Ach, nouja misschien later wel'.quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:27 schreef buzzer het volgende:
Ik vind dat iedereen daar vrij in is. Overigens is 22 wel erg jong om al te weten of je wel of geen kinderen wil... Bij sommigen komt dat gevoel met de jaren, en bij anderen niet... Ik kan dat wel respecteren, al zu ik mijn meiden voor geeb prijs willen missen....
[ Bericht 0% gewijzigd door tulpje6 op 20-01-2005 13:52:51 ]
Het kán altijd twee kanten op veranderen. Dat je zegt dat je ze nooit wil en later toch van gedachten verandert, of dat je er juist altijd vanuit bent gegaan dat je kinderen wil en dat je er later helemaal geen zin in blijkt te hebben. Of je verandert niet van gedachten. Mensen die het zo in detail hebben uitgestippeld komen er meestal nog wel op terug. Dat je vriendinnen op hun zestiende ideeën hadden over hun kinderen later wil niet zeggen dat ze er tien jaar later nog zo over denken.
Mensen fantaseren nou eenmaal wel meer over 'later', dat wil niet zeggen dat het dan vastligt. Ik wilde al kinderen toen ik zestien was en ik wil ze nu nog steeds, maar mijn ideeën over gezinssamenstelling, planning en opvoeding zijn wel veranderd.
Mensen fantaseren nou eenmaal wel meer over 'later', dat wil niet zeggen dat het dan vastligt. Ik wilde al kinderen toen ik zestien was en ik wil ze nu nog steeds, maar mijn ideeën over gezinssamenstelling, planning en opvoeding zijn wel veranderd.
In deze tijd. Mag ik gewoon eerlijk zeggen dat ik nog nooit zo gelukkig ben geweest als nu?
Kinderen, mijn god.
Ik moet er niet aan denken, dus hier in elk geval één man die ze écht niet wil. Nu wens ik geen sceptici op mijn dak te krijgen die me gaan zeggen dat ik ook nog veel te jong ben, hierover denk ik al sinds mijn 15e na ofzo.
Ik moet er niet aan denken, dus hier in elk geval één man die ze écht niet wil. Nu wens ik geen sceptici op mijn dak te krijgen die me gaan zeggen dat ik ook nog veel te jong ben, hierover denk ik al sinds mijn 15e na ofzo.
Laat je niet gek maken en vaar je eigen koers, dan komt het allemaal goed.quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:43 schreef tulpje6 het volgende:
[..]
Nou, al mijn vriendinnen wisten op hun 16e al precies hoeveel kinderen ze wilden en welke namen ze het gaan geven....en zij maar steeds vragen 'wil je ECHT geen kinderen? Ach, nouja misschien later wel'.
Ik werd op mijn 29e voor het eerst vader, en eigenlijk is dat vroeg genoeg....
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
Ik ben net 23, en ik moet er niet aan denken om ooit kinderen te krijgen. En mijn vriend ook niet, dus dat zit wel goed. Maar... Als ik dan naar mijn ouders kijk: tot halverwege hun dertigste wilden ze geen kinderen. Beetje touren door Europa, op de motor, dat was hobby, in hun leven paste geen kind. Totdat mijn moeder van de een op de andere dag helemaal omsloeg. Ze stopte met de pil, en binnen 1 jaar was ik er.
Misschien dat ik ooit ook zo zal switchen, ik kan het me nu nog niet indenken. Op latere leeftijd kinderen krijgen heeft ook zijn problemen. Mijn moeder leeft niet meer, mijn vader loopt al tegen de zestig - en is blij dat ik eindelijk ga vertrekken, want hij is toe aan rust. Kortom: nu wil ik zeker niet, en wanneer ik over 10 jaar wel zou willen, dan ben ik me maar al te zeer bewust van de nadelen, voor zowel ouders als kind.
Familieleden en vriendinnen doen mijn `niet-kinderwens´ echter nog steeds af als onvolwassenheid. En de hele maatschappij is er op ingespeeld. Ga je als jong stel naar een makelaar voor een appartement, krijg je te horen dat dat wel wat klein is voor als er uitbreiding komt. Dan zeggen we als grap maar iets als `nee voorlopig willen we nog geen hond´. dan kijken ze al helemaal vreemd.
Misschien dat ik ooit ook zo zal switchen, ik kan het me nu nog niet indenken. Op latere leeftijd kinderen krijgen heeft ook zijn problemen. Mijn moeder leeft niet meer, mijn vader loopt al tegen de zestig - en is blij dat ik eindelijk ga vertrekken, want hij is toe aan rust. Kortom: nu wil ik zeker niet, en wanneer ik over 10 jaar wel zou willen, dan ben ik me maar al te zeer bewust van de nadelen, voor zowel ouders als kind.
Familieleden en vriendinnen doen mijn `niet-kinderwens´ echter nog steeds af als onvolwassenheid. En de hele maatschappij is er op ingespeeld. Ga je als jong stel naar een makelaar voor een appartement, krijg je te horen dat dat wel wat klein is voor als er uitbreiding komt. Dan zeggen we als grap maar iets als `nee voorlopig willen we nog geen hond´. dan kijken ze al helemaal vreemd.
Heeft niets met onvolwaasen te maken. De ene is eerder aan kinderen toe dan de andere, en sommigen helemaal nooit, so be it...quote:Op donderdag 20 januari 2005 14:32 schreef _Arual_ het volgende:
Familieleden en vriendinnen doen mijn `niet-kinderwens´ echter nog steeds af als onvolwassenheid. En de hele maatschappij is er op ingespeeld. Ga je als jong stel naar een makelaar voor een appartement, krijg je te horen dat dat wel wat klein is voor als er uitbreiding komt. Dan zeggen we als grap maar iets als `nee voorlopig willen we nog geen hond´. dan kijken ze al helemaal vreemd.
Die opmerking van die hond vind ik briljant
Toch vreemd hoor.. Dat men het over een boek heeft en daarbij de vraag stelt of het ook offline te bekijken is
Enkel op dat punt, zo'n houding vind ik enorm vreemd.quote:Op donderdag 20 januari 2005 11:56 schreef tulpje6 het volgende:
Wel wil ik eigenlijk nog geleefd hebben voordat er een kind komt. Dus binnenkort toch maar es meer uitgaan, met mannen experimenteren, drinken, reizen etc. Want met kind gaat dat niet meer.
Niet dat je zegt dat je leven veranderd als je een kind hebt, want dat klopt.
Inderdaad is het een enorme beperking, niet eens enkel dat je dingen geheel 'niet meer zou kunnen', maar misschien wel omdat dat altijd meer planning zou verisen; zomaar 'spontaan' iets doen, gaat idd niet meer.
Maar het idee van 'ooit krijg ik misschien kinderen' te moeten gebruiken als 'excuus' om nu wat moeite te doen van je leven te genieten?
Sorry hoor, maar hoe krommer wil je denken...?
Geniet van je leven omdat je dat zelf wil, niet omdat je nu al wil plannen hoe je leven er over 10 jaar uitziet!
En dat geld evenzeer voor mensen die wel of geen kinderen krijgen; die extreme planningswens is idioot.
Je kunt niet vooraf 'een man uitzoeken' op basis van de vraag of hij wel of geen kinderen zou willen, of dat hij in zou stemmen met jouw wensen, als je een relatie hebt, is het de bedoeling dat je gelijk omgaat met elkaars gevoelens, dus zal je over zaken als kinderwens moeten kunnen praten/overleggen, mogelijk onderhandelen ...
Dat moeten ook mensen die kinderen gaan krijgen (willen ze goede ouders zijn, zullen ze toch wel onderling moeten kunnen overleggen, en tegenover hun kind een eenduidige visie vanuit de ouders kunnen uitdragen) ...
Om eerlijk te zijn, als je nu niet genoeg van je leven geniet, kan dat ook komen omdat je gewoon alles veels te veel nu al plant, op basis van hoe je nu denkt dat je leven er over 10 jaar uitziet...
Genieten kan dan ook betekenen om ook te leren voor het moment te leven, dingen te doen zonder vooraf precies af te wegenw elke consequenties dat heeft.
Over een 'lelijk' kind krijgen,
Daarvoor heeft de natuur bepaalde hormonen gebracht, die zorgen ervoor dat ouders werkelijk hun kind nu eenmaal erg mooi vinden, zelfs al weten ze uit rationaal oogpunt best dat bepaalde kenmerken eigenlijk lelijk zijn, en zien ze de reacties van andere mensen ook best wel die hun kind niet echt mooi vinden ('goh, wat een lief kind') ...
Die ene tante die ongemeend opgeeft van de schoonheid van die lelijk gerimpelde dwerg neem je dan toch serieus, zelfs al kun je het mens niet uitstaan en weet je wel dat ze liegt ...
Datzelfde had ik ook, als ik nu foto's terugzie van mn dochter vroeger valt me ook best wel tegen dat ze helemaal niet zo 'mooi babietje' was, maar toendertijd was ik echt overtuigd dat ze de mooiste baby van de hele wereld was, tja...
Overigens, nu ze een forse peuter is heb ik nog steeds het idee dat ze wel uitgegroeid is tot een erg mooi kindje.. ik hoop dat dat over een paar jaar toch niet al tezeer tegen zal vallen dat mijn oordeel daarover nog steeds niet te vertrouwen is... maar ik vermoed dat eigenlijk wel
(sorry, geef ik toch een beetje een R&P-antwoord)
[ Bericht 11% gewijzigd door RM-rf op 21-01-2005 11:44:55 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ik heb in mn hele leven nog nooit kinderen gewilt... En ik denk niet dat dat ooit zal veranderen....
I’ve had enough
Gonna stand up straight
And rebuild my life
Well you gotta have faith
Gonna stand up straight
And rebuild my life
Well you gotta have faith
Ik hou ook niet van kinderen. Ik wil ze niet zelf, en ik wil ze als het even kan niet eens bij me in de buurt hebben. Mijn ervaring is wel degelijk dat mensen blijven roepen "dat het nog wel komt" en dat je raar aangekeken wordt als je zegt dat je geen kinderen wilt. Ik ken ook maar weinig vrouwen die geen kinderen willen, mannen ook niet eigenlijk.
Wat mij vooral irriteert is dat mensen je gaan proberen te overtuigen dat kinderen leuk zijn. "Schattig he" "vind je dat nou niet lief" "oh, grappig zeg, zo'n klein ventje, vind je niet'. En als je dan nee zegt worden ze soms nog boos ook.
Ik zie het ook echt niet zitten dat vrienden kinderen gaan krijgen. De meeste mensen met kinderen vind ik maar vervelend, kunnen nergens anders meer over praten. Uitzonderingen daargelaten he.
En ik vind het ook niet pas 23 hoor, maar al. Kids voor je dertigste of niet vind ik, daarna word je zelf te gammel en je loopt meer risico met ziektes bij je kind. Moet je je voorstellen dat je 15 bent en je ouders zijn 50, kolere. Ik moet er niet aan denken. Mijn ouders zijn maar 20 jaar ouder dan ik en dan word je gewoon al moe van de generatiekloof, laat staan dat ik ouders zou hebben van m'n opa en oma's leeftijd....
Maar nee, ik heb ook altijd al zeker geweten dat ik ze niet wil. De kans dat dat ooit verandert schat ik kleiner in dan de kans dat ik de loterij win (en daar speel ik niet eens in mee).
Die van die hond moet ik onthouden trouwens. Over honden gesproken, ik vind het nog steeds oneerlijk dat mensen volop over mijn hond mochten zeggen dat ie lelijk en gerimpeld was en kwijlde, maar dat ik dat nooit mocht terugzeggen over hun kinderen =D
Wat mij vooral irriteert is dat mensen je gaan proberen te overtuigen dat kinderen leuk zijn. "Schattig he" "vind je dat nou niet lief" "oh, grappig zeg, zo'n klein ventje, vind je niet'. En als je dan nee zegt worden ze soms nog boos ook.
Ik zie het ook echt niet zitten dat vrienden kinderen gaan krijgen. De meeste mensen met kinderen vind ik maar vervelend, kunnen nergens anders meer over praten. Uitzonderingen daargelaten he.
En ik vind het ook niet pas 23 hoor, maar al. Kids voor je dertigste of niet vind ik, daarna word je zelf te gammel en je loopt meer risico met ziektes bij je kind. Moet je je voorstellen dat je 15 bent en je ouders zijn 50, kolere. Ik moet er niet aan denken. Mijn ouders zijn maar 20 jaar ouder dan ik en dan word je gewoon al moe van de generatiekloof, laat staan dat ik ouders zou hebben van m'n opa en oma's leeftijd....
Maar nee, ik heb ook altijd al zeker geweten dat ik ze niet wil. De kans dat dat ooit verandert schat ik kleiner in dan de kans dat ik de loterij win (en daar speel ik niet eens in mee).
Die van die hond moet ik onthouden trouwens. Over honden gesproken, ik vind het nog steeds oneerlijk dat mensen volop over mijn hond mochten zeggen dat ie lelijk en gerimpeld was en kwijlde, maar dat ik dat nooit mocht terugzeggen over hun kinderen =D
Sanity is (not) statistical
M'n vrouw en ik (beide halverwege de 40) hebben ook duidelijk gekozen voor "geen kinderen".
Wij zijn beide nogal workaholics en 't beetje vrije tijd dat we hebben willen we samen besteden, voor de opvoeding van kinderen is dus gewoon geen tijd, en ook geen animo (zin).
Een van mijn broers heeft wel 2 kinders (bijna pubers) waar wij van jongs af aan af en toe op passen, en dat vinden we wel leuk altijd, maar we zijn dan toch blij dat we ze 's avonds of na 't weekend weer terug bij de ouders kunnen "dumpen" en weer verder kunnen gaan met "ons leventje".
Het is dus niet dat we een hekel hebben aan kinderen, we hebben er gewoon geen behoefte aan.
En alle vrienden/kennissen hebben daar ook vrede mee, ze weten dat wij beide leven voor ons werk, en dan is 't logisc dat daar geen kinderen in passen.
En al hadden ze er moeite mee, dan was dat toch fijn hun probleem, want 't is en blijft wel ons leven.
Wij zijn beide nogal workaholics en 't beetje vrije tijd dat we hebben willen we samen besteden, voor de opvoeding van kinderen is dus gewoon geen tijd, en ook geen animo (zin).
Een van mijn broers heeft wel 2 kinders (bijna pubers) waar wij van jongs af aan af en toe op passen, en dat vinden we wel leuk altijd, maar we zijn dan toch blij dat we ze 's avonds of na 't weekend weer terug bij de ouders kunnen "dumpen" en weer verder kunnen gaan met "ons leventje".
Het is dus niet dat we een hekel hebben aan kinderen, we hebben er gewoon geen behoefte aan.
En alle vrienden/kennissen hebben daar ook vrede mee, ze weten dat wij beide leven voor ons werk, en dan is 't logisc dat daar geen kinderen in passen.
En al hadden ze er moeite mee, dan was dat toch fijn hun probleem, want 't is en blijft wel ons leven.
Vertrek nooit zonder een kus, voor je 't weet lig je achterin onze bus.
Precies, dat vind ik zelf ook. Ik wil al geen kinderen, laat staan een gehandicapt/bewerkelijk kind. Dat klinkt misschien grof, maar ik heb een autistisch broertje dus ik maak van dichtbij mee hoe zwaar en energie opzuigend zoiets is (zeker omdat hij sinds 2 jaar -sinds ie een psychose heeft gehad- iets tegen mijn moeder heeft: haar een heks vind, niet meer naar haar luistert, haar wantrouwt, haar dood wenst etc...dat je niet eens meer liefde terugkrijgt van je kind maar alleen wantrouwen en haat......dat is wel het ergste wat je als moeder kan overkomen denk ik...vind ik dan. Waar doe je het dan nog voor? Bij alles, alle moeite die ze doet ontvangt ze niks terug. Alleen maar boze blikken, stilzwijgend en kritiek. Dat doet echt zeer, zelfs bij mij en mn moeder is er gewoon ouder op geworden.....zeker nu ze ook nog es in de overgang zit. Je vrouw-zijn gaat wel lekker overhoop liggen dan met een kind wat je niet mag en je bent ook niet helemaal vrouw meer. En dan heeft ze aan mij ook nog es zeker niet een makkelijk kind met mn gezondheidsproblemen en complex karakter en egoisme.)quote:Op vrijdag 21 januari 2005 17:29 schreef Maeghan het volgende:
En ik vind het ook niet pas 23 hoor, maar al. Kids voor je dertigste of niet vind ik, daarna word je zelf te gammel en je loopt meer risico met ziektes bij je kind. =D
Maargoed, even terug naar het onderwerp. Wil dus geen gehandicapt kind en bovendien hebben wij kennissen die pas laat kinderen hebben gekregen: man was in de halverwege 40 en vrouw midden dertig geloof ik. Maar je merkt wel aan die man dat hij gewoon minder herrie en alles kan hebben.
Het zijn trouwens wel de leukste kinderen die ik ken: sociaal, leuk om te zien, muzikaal, intelligent, grappig.
Als ik kinderen wil wil ik er ook zulke hehe maar met mijn karakter kan ik maar beter geen kinderen nemen ;-p veel te bang dat ze op mij gaan lijken hahaha.
Als ik een man was zou het iets ouder zijn me minder uitmaken maar omdat ik een vrouw ben en ze dus in mijn buik groeien moet het voor mn 30e of nouja misschien dan nog 31 gebeurt zijn.
Oja nog wat: ik betrap mezelf erop dat ik, ook al wil ik dus zelf helemaal geen kinderen, me toch op burgelijke gedachtes betrap. Toch met mn moeder discussies aanga van 'wie in onze familie zou nu het eerst aan de kinderen gaan?' en denken 'Zou mijn nicht van 32 die sinds kort weer aan de man is eigenlijk ooit kinderen hebben gewild? Zou ze dat risico nu nog durven nemen? Zou ze het nu jammer vinden dat ze er misschien geen meer krijgt vanwege haar leeftijd?' En 'zou mijn nichtje nu snel kinderen nemen nu ze binnenkort eindelijk gaat trouwen?'
Al vanaf mijn twaalfde of zo riep ik altijd "ik wil later geen kinderen" (ik riep ook altijd, ik wil nooit trouwen, maar dat terzijde). Mijn ouders riepen dan natuurlijk meteen, wacht maar tot je ouder bent, dan verandert dat wel.
Inmiddels ben ik dan "wat ouder" maar ik wil ze nog steeds niet en ik ga ze ook nooit willen. Kinderen van anderen vind ik soms best wel leuk, maar een kind opvoeden zie ik mijzelf niet doen. Waarom? Misschien ben ik er te egoistisch voor, maar ook heb ik gemerkt dat ik niet echt goed met kinderen om kan gaan, als ik sommige vrouwen zie met hun kind, denk ik vaak "praat toch normaal tegen dat kind", maar met een kind ga je natuurlijk anders om dan met een volwassene en dat kan ik misschien niet.
Nu heeft iedereen het geaccepteerd dat ik geen kinderen wil.
En dat trouwen heb ik ook nooit gedaan trouwens
Inmiddels ben ik dan "wat ouder" maar ik wil ze nog steeds niet en ik ga ze ook nooit willen. Kinderen van anderen vind ik soms best wel leuk, maar een kind opvoeden zie ik mijzelf niet doen. Waarom? Misschien ben ik er te egoistisch voor, maar ook heb ik gemerkt dat ik niet echt goed met kinderen om kan gaan, als ik sommige vrouwen zie met hun kind, denk ik vaak "praat toch normaal tegen dat kind", maar met een kind ga je natuurlijk anders om dan met een volwassene en dat kan ik misschien niet.
Nu heeft iedereen het geaccepteerd dat ik geen kinderen wil.
En dat trouwen heb ik ook nooit gedaan trouwens
Natuurlijk moet je niet aan kinderen beginnen als je het niet wilt.......lijkt me een overduidelijke zaak. Kinderen zijn een grote verantwoordelijkheid en als je er niet 100% achter staat dan moet je het niet doen. Een enorme inkopper, maar wel waar.
Een taboe? Nee hoor, zeker niet in mijn omgeving, ik ken mensen met kinderen en mensen zonder kinderen (zowel gewild als ongewild) en ik ben me er nooit van bewust geweest dat daar een taboe op rustte. Ik weet wel dat vooral de oudere generatie kan lopen zeuren, maar die zeuren ook als je wel kinderen hebt Zij zeuren gewoon om het zeuren en dat leg ik heel makkelijk en snel naast me neer
Een taboe? Nee hoor, zeker niet in mijn omgeving, ik ken mensen met kinderen en mensen zonder kinderen (zowel gewild als ongewild) en ik ben me er nooit van bewust geweest dat daar een taboe op rustte. Ik weet wel dat vooral de oudere generatie kan lopen zeuren, maar die zeuren ook als je wel kinderen hebt Zij zeuren gewoon om het zeuren en dat leg ik heel makkelijk en snel naast me neer
I used to work in a morgue........I am a people person
Only Human
Only Human
* 30tiger meld zich*quote:Op donderdag 20 januari 2005 12:02 schreef BarBaar het volgende:
Wacht maar tot de 30 bent, dan schijn je er oppeens heel snel heel anders over te gaan denken
Oh ja joh? ik voel niks hoor!
Nee even serieus.
Een hoop mensen vinden mij maar raar, omdat ik dus geen kids wil.
Mensen hebben toch een bepaald verwachtingspatroon van je. Met name je directe omgeving.
Je hebt een huisje een relatie, auto, goede baan, dus die kids zullen ook wel komen.
Well you are wrong!
Ik wil ze niet! En mijn vriend ook niet. PUNT.
Ik wil zelf ook geen kinderen.
Ook helemaal geen behoefte aan gehad. Ik vind kinderen van anderen weer wel leuk.
Een groot aantal van mijn vriendinnen hebben wel kinderen gekregen ondertussen, maar ze hebben tegen mij er nooit raar over gedaan dat ik ze zelf niet wil.
En mijn man respecteerd mijn mening.
Ook helemaal geen behoefte aan gehad. Ik vind kinderen van anderen weer wel leuk.
Een groot aantal van mijn vriendinnen hebben wel kinderen gekregen ondertussen, maar ze hebben tegen mij er nooit raar over gedaan dat ik ze zelf niet wil.
En mijn man respecteerd mijn mening.
Follow your heart and your dreams won't be far behind
Life is too short to wake up with regrets. So love the people who treat you right. Forget about the ones who don’t. If you get a second chance, grab it!
Life is too short to wake up with regrets. So love the people who treat you right. Forget about the ones who don’t. If you get a second chance, grab it!
Ik ben zelf pas 25, en wil ook geen kinderen. De gedachte alleen al maakt me ziek.
Het leven is te mooi en het aantal avonturen te groot om me zo'n grote beperking op te laten leggen. Ik wil de wereld zien. Misschien ooit eens een paar jaar in het buitenland gaan wonen en een bescheiden duikschooltje oprichten of zo Hetzelfde gevoel heb ik met een carriere. Ik doe weliswaar HBO, maar ik moet in tegenstelling tot mijn klasgenoten er niet aan denken dat ik mijn leven moet wijden aan een zo hoog mogelijke functie. Ik ga liever met een hoofd vol mooie herinneringen het graf in dan met een dikke bankrekening en torenhoge hypotheek.
Het leven is te mooi en het aantal avonturen te groot om me zo'n grote beperking op te laten leggen. Ik wil de wereld zien. Misschien ooit eens een paar jaar in het buitenland gaan wonen en een bescheiden duikschooltje oprichten of zo Hetzelfde gevoel heb ik met een carriere. Ik doe weliswaar HBO, maar ik moet in tegenstelling tot mijn klasgenoten er niet aan denken dat ik mijn leven moet wijden aan een zo hoog mogelijke functie. Ik ga liever met een hoofd vol mooie herinneringen het graf in dan met een dikke bankrekening en torenhoge hypotheek.
Botje96, in hoeverre zijn jouw ideeen dan niet gewoon domweg wegvluchten voor ieder gespecificerd toekomstbeeld?
Je verbind zelf kinderen hebben gelijk ook met een beroepscarriere, een vaste woonplek, een beroepsleven, je bankrekening en financiele zaken ...
Het is echter verdomd lastig om je verdere leven nooit geconfroneerd te worden met de noodzak van bepaalde financieeen. Misschien ben je straks over een of twee jaar klaar met je schoolopleiding, en blijk je ook voor 'lekker te gaan reizen' opeens net wat te oud geworden te zijn, omdat je dan voornamelijk mensen treft die vaak jonger dan jou zijn, in het backpackers-circuit...
De kans is groot dat je op een zeker moment toch geconfronteerd wordt ermee dat het idee dat je nu misschien hebt, van nooit oud te moeten worden, altijd jong te blijven, niet haalbaar is ...
Een kleine tip, overdrijf het niet, de meest ergerlijk 'ouders-met-kinderen' zijn die die altijd zeiken over hun 'avontuurlijke leven' dat ze hadden voordat ze kinderen kregen, alsof dat goed zou moeten maken dat het nu saaie lullen zijn geworden ..
Je verbind zelf kinderen hebben gelijk ook met een beroepscarriere, een vaste woonplek, een beroepsleven, je bankrekening en financiele zaken ...
Het is echter verdomd lastig om je verdere leven nooit geconfroneerd te worden met de noodzak van bepaalde financieeen. Misschien ben je straks over een of twee jaar klaar met je schoolopleiding, en blijk je ook voor 'lekker te gaan reizen' opeens net wat te oud geworden te zijn, omdat je dan voornamelijk mensen treft die vaak jonger dan jou zijn, in het backpackers-circuit...
De kans is groot dat je op een zeker moment toch geconfronteerd wordt ermee dat het idee dat je nu misschien hebt, van nooit oud te moeten worden, altijd jong te blijven, niet haalbaar is ...
Een kleine tip, overdrijf het niet, de meest ergerlijk 'ouders-met-kinderen' zijn die die altijd zeiken over hun 'avontuurlijke leven' dat ze hadden voordat ze kinderen kregen, alsof dat goed zou moeten maken dat het nu saaie lullen zijn geworden ..
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Misschien is het vluchtgedrag. Vluchten voor de angst om vast te roesten en een tunnelvisie naar het oneindige te krijgen. Vluchten voor de angst dat het leven langs me heen gaat.
Ik weet het niet precies. Maar ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit. Dit hoeft in mijn ogen niets negatiefs te zijn, omdat je zo telkens een nieuwe uitdaging zoekt. Naar het buitenland gaan is een optie. Lukt het daar niet, kom je weer terug. Het contact met je vrienden wordt wel wat minder, maar échte vrienden blijven je hoe dan ook trouw. Een kind kun je, als het je tegenvalt, moeilijk terugsturen lijkt me.
Dat er gewerkt moet worden is gewoon een feit. Ware het niet dat je beter met plezier naar je werk kunt gaan dan met een chagrijnig hoofd. Daar wordt niemand gelukkig van. Jij niet, en je omgeving niet. Als je werk niet bevalt, moet je wat anders zoeken, simpel. Desnoods laat je je omscholen. Je moet immers toch 40 jaar aan de bak, de manier waarop je dat doet is ieders eigen. Zo ken ik mensen met een zeer gevarieerd CV. Ze hebben uiteenlopende banen in Nederland gehad, totdat ze de roep van hun hart durfden te volgen. Uiteindelijk hebben ze alles verkocht en zijn naar het buitenland vertrokken. Daar doen ze nu zo gezegd simpel werk, maar wel uitermate gelukkig.
Ik kan je post wat moeilijk volgen bij de link die je legt tussen leeftijd en reizen. Leeftijd zie ik als een onbelangrijk getal, en snap daarom deze link niet zo goed. Waarom zou ik als midtwintiger niet kunnen backpacken met iemand van 18 of iemand van 40? Het kan zijn dat ik je opmerking verkeerd begrijp, waarvoor excuses.
Ik weet het niet precies. Maar ik denk dat er wel een kern van waarheid in zit. Dit hoeft in mijn ogen niets negatiefs te zijn, omdat je zo telkens een nieuwe uitdaging zoekt. Naar het buitenland gaan is een optie. Lukt het daar niet, kom je weer terug. Het contact met je vrienden wordt wel wat minder, maar échte vrienden blijven je hoe dan ook trouw. Een kind kun je, als het je tegenvalt, moeilijk terugsturen lijkt me.
Dat er gewerkt moet worden is gewoon een feit. Ware het niet dat je beter met plezier naar je werk kunt gaan dan met een chagrijnig hoofd. Daar wordt niemand gelukkig van. Jij niet, en je omgeving niet. Als je werk niet bevalt, moet je wat anders zoeken, simpel. Desnoods laat je je omscholen. Je moet immers toch 40 jaar aan de bak, de manier waarop je dat doet is ieders eigen. Zo ken ik mensen met een zeer gevarieerd CV. Ze hebben uiteenlopende banen in Nederland gehad, totdat ze de roep van hun hart durfden te volgen. Uiteindelijk hebben ze alles verkocht en zijn naar het buitenland vertrokken. Daar doen ze nu zo gezegd simpel werk, maar wel uitermate gelukkig.
Ik kan je post wat moeilijk volgen bij de link die je legt tussen leeftijd en reizen. Leeftijd zie ik als een onbelangrijk getal, en snap daarom deze link niet zo goed. Waarom zou ik als midtwintiger niet kunnen backpacken met iemand van 18 of iemand van 40? Het kan zijn dat ik je opmerking verkeerd begrijp, waarvoor excuses.
Precies, vroeger wist ik zeker dat ik wilde trouwen op me 21e, en op me 24e en 27 een kindje wilde, jongen en een meisje uiteraard.... ben nu 25, ongetrouwd en kinderloos, of vrij, hoe je het noemen wil, en trouwen hoeft niet meer zo nodig, en kinderwens twijfel ik ook over, soms denk ik dat ik het wel wil, maar sommige momenten twijfel ik er net zo goed aan.quote:Op donderdag 20 januari 2005 13:43 schreef tulpje6 het volgende:
[..]
Nou, al mijn vriendinnen wisten op hun 16e al precies hoeveel kinderen ze wilden en welke namen ze het gaan geven....en zij maar steeds vragen 'wil je ECHT geen kinderen? Ach, nouja misschien later wel'.
En het gaat toch om jou, jij wil ze of jij wil ze niet. heeft de buitenwereld toch niets mee te maken? Idd wel lullig als je 'die' leuke man tegen komt die zeker te weten wel kids wil
What doesn't kill you makes you stronger
In mijn vriendenkring bestaat er in elk geval ECHT geen taboe. Degenen die wel last hebben van zo'n taboe gaan ofwel met de verkeerde mensen om, of het zit in hun hoofd.
Het is heel niet raar als je besluit om geen kinderen te nemen. Zoiets is voor iedereen anders en heel persoonlijk dus trek je maar sowieso niks aan van de mensen die je er wel op aan kijken.
Daarnaast zijn er zát mannen die ook geen kinderen willen, evenals er mannen zijn die het juist wel willen. Geen kinderen willen is dan in mijn ogen geen taboe. En zo oud ben je nou ook weer niet. Ik ken mensen die 34 zijn en in verwachting zijn. Geniet gewoon van de dingen die je overkomen. .
Daarnaast zijn er zát mannen die ook geen kinderen willen, evenals er mannen zijn die het juist wel willen. Geen kinderen willen is dan in mijn ogen geen taboe. En zo oud ben je nou ook weer niet. Ik ken mensen die 34 zijn en in verwachting zijn. Geniet gewoon van de dingen die je overkomen. .
Als je dat van jezelf al weet, en gewoon geen kinderen wil moet je het ook niet doen. Het is geen verplichting ofzo.quote:Ik kan er niks aan doen, ik weet ook niet waarom ik ze niet wil maar het trekt me gewoon totaal niet. Heeft het nooit gedaan. Ik denk dat ik dat nooit zal kunnen, meteen onvoorwaardelijk van zo'n kind houden en er alles voor geven en doen. Dat zie ik mezelf gewoon niet doen
Don’t touch the girl,
she will cut your hands off,
and call it an accident.
she will cut your hands off,
and call it an accident.
Ik wil ook absoluut geen kinderen. Geen zin om om tijd en geld te besteden aan mensjes waar je de eerste 16 jaar niks aan hebt, en alleen maar last bezorgen. En ja, egoïsme is mijn motief. Ik zie echter niet in wat daar mis mee is.
Alleen jammer dat mijn superieure genen niet zullen voortbestaan
Alleen jammer dat mijn superieure genen niet zullen voortbestaan
Looking for hotspots: wardriving or whoredriving?
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Kinderen neem je uit liefde. Als je geen kinderen wil uit egoisme dan vraag ik me af of je uberhaupt ergens van kan houden.quote:Op woensdag 2 maart 2005 22:14 schreef vbmot het volgende:
Ik wil ook absoluut geen kinderen. Geen zin om om tijd en geld te besteden aan mensjes waar je de eerste 16 jaar niks aan hebt, en alleen maar last bezorgen. En ja, egoïsme is mijn motief. Ik zie echter niet in wat daar mis mee is.
Alleen jammer dat mijn superieure genen niet zullen voortbestaan
Mijn God waar maak je je druk om!
Maar goed ik wil dus ook absoluut geen kinderen, en mijn vriendin ook niet.
Maar over 5 of 10 jaar kan mijn leven er compleet anders uit zien en denk ik waarschijnlijk heel anders. Ook over dit onderwerp.
Maar goed ik wil dus ook absoluut geen kinderen, en mijn vriendin ook niet.
Maar over 5 of 10 jaar kan mijn leven er compleet anders uit zien en denk ik waarschijnlijk heel anders. Ook over dit onderwerp.
Jawel, van geldquote:Op woensdag 2 maart 2005 22:19 schreef Zzyzx het volgende:
[..]
Kinderen neem je uit liefde. Als je geen kinderen wil uit egoisme dan vraag ik me af of je uberhaupt ergens van kan houden.
Maar serieus, dat kinderen in mijn leven geen meerwaarde hebben betekent toch niet dat ik nergens van kan houden.
Looking for hotspots: wardriving or whoredriving?
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Van je kinderen hou je altijd. Economisch denken over kinderen vind ik zo zwak. Maar allez, het is beter dat je geen kinderen krijgt, want je komt niet echt over als iemand die dan ook veel moeite in de opvoeding zal steken.quote:Op woensdag 2 maart 2005 22:46 schreef vbmot het volgende:
[..]
Jawel, van geld
Maar serieus, dat kinderen in mijn leven geen meerwaarde hebben betekent toch niet dat ik nergens van kan houden.
Dan ben ik zwak, so be it. Als ik daar nou blij van word.quote:Op woensdag 2 maart 2005 23:36 schreef Zzyzx het volgende:
[..]
Economisch denken over kinderen vind ik zo zwak.
quote:Maar allez, het is beter dat je geen kinderen krijgt, want je komt niet echt over als iemand die dan ook veel moeite in de opvoeding zal steken.
Looking for hotspots: wardriving or whoredriving?
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
Personal spam: http://www.kenya2ndhand.com
* street011 zal toch echt stelselmatig gedwongen moeten worden om kinderen te nemen... dus dames die ook geen kinderen willen... k ben nog opzoek
[ Bericht 3% gewijzigd door street011 op 03-03-2005 14:14:34 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door street011 op 03-03-2005 14:14:34 ]
Sommige mensen hebben nu eenmaal niet de bagage in huis om kinderen te krijgen en op te voeden. Ik schaar mijzelf hier ook onder. Het is beter om te beseffen dat je het niet in huis hebt om kinderen op te voeden, dan er lukraak aan te beginnen.
Er zijn genoeg mensen die er een potje van maken en hun kinderen verpesten. Aan de andere kant blijft het een leuke discussie: want wat is de wereld zonder nageslacht? Maar aan mij niet besteed dus, ik ben me bewust waarom en kan dus ook weinig verpesten.
Er zijn genoeg mensen die er een potje van maken en hun kinderen verpesten. Aan de andere kant blijft het een leuke discussie: want wat is de wereld zonder nageslacht? Maar aan mij niet besteed dus, ik ben me bewust waarom en kan dus ook weinig verpesten.
Oh ja, vandaar dat zoveel ouders kun kinderen in de steek laten, mishandelen of misbruiken.quote:
Sanity is (not) statistical
ik heb 2 tantes die naar mijn weten bewust geen kinderen hebben. 1 is nu achter in de 40 en 1 is 50. Valt me wel op dat ze er nog uitzien als 30-ish
dus taboe? welk taboe?
dus taboe? welk taboe?
Niet door bushokjes tiefen aub
Ik ben zevenentwintig en ik wil absoluut geen kinderen. Wat anderen ervan denken, zal me een zorg zijn. Ik word alleen weleens een beetje moe van het gezeik over biologische klokken.
Misschien leuk voor een poll?? Mannen en vrouwen die vroeger geen kinderen wilden maar ze nu toch wel hebben.... en er dan achter komen dat niks meer waardevoller is dan je eigen kinderen
Ik wilde vroeger ook geen kinderen, maar ben nu zoooo gelukkig met mijn jongste dochter! Ik vind het helemaal super!
Ik wilde vroeger ook geen kinderen, maar ben nu zoooo gelukkig met mijn jongste dochter! Ik vind het helemaal super!
Wij zijn even oud, ik wil later heus wel kinderen, maar nu nog lang niet. 23 is ontzettend jong Je hebt nog makkelijk tot je dertigste om er over na te denken hoor.quote:Het benauwd me nu al dat ik al zo oud ben (bijna 23) en dus echt na moet gaan denken komende tijd of ik ze ECHT niet wil.
Je hebt nog makkelijk tot je dertigste om er over na te denken hoor.
Weet je dat de koude rillingen over mijn ruglopen als ik dit soort nonsense hoor van mensen die kinderen hebben? Die missen dus een aardig stuk realiteitsbesef, en dat voedt dan kinderen opquote:
Ik wil geen kinderen, aan de TS naarmate je ouder wordt, dan wordt dat kortzichtige gezeik aan je kop minder, schrale troots ik weet het
Ooh ik ben 28 !
Ik denk dat die mensen die ik in Supernanny voorbij zie komen momenten hebben dat ze even helemaal NIET van hun kinderen houden.
Dat je kinderen hebt, helemaal prima, maar ga niet net doen of het hebben van kinderen hemels is en volledig vrij van nadelen. Gelukkig zijn de meeste ouders in mijn omgeving gewoon realistisch.
Dat je kinderen hebt, helemaal prima, maar ga niet net doen of het hebben van kinderen hemels is en volledig vrij van nadelen. Gelukkig zijn de meeste ouders in mijn omgeving gewoon realistisch.
Wat maakt het uit of het taboe is of niet? Als jij geen kinderen wilt neem je geen kinderen...
Excuse me... have you seen my sanity...I think I lost it.
Tja, misschien is dat voor die mensen dan wel zo... dat is dan toch prima, dat ze 'hemelse' en 'perfecte' kinderen hebben ... waarom zouden die dat niet mogen zeggen, als dat zo is voor hen?quote:Op dinsdag 8 maart 2005 10:32 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Dat je kinderen hebt, helemaal prima, maar ga niet net doen of het hebben van kinderen hemels is en volledig vrij van nadelen. Gelukkig zijn de meeste ouders in mijn omgeving gewoon realistisch.
Wordt _jij_ daarvan misschien onzeker? als zo'n lopende moederkoek haar eigen kinderen helemaal het einde vind en een echte 'verrijking' van haar leven ...?
Als jijzelf gewoon duidelijk voor jezelf een keuze hebt gemaakt, dat je geen kinderen wilt, dan is het toch geen probleem als iemand anders kennelijk voor zichzelf een andere keuze heeft gemaakt ... leuk voor dr dan, dat haar kinderen zo lief-knap-intelligent zijn, als ze toevallig een keertje in één beweging het lukt hun speen in de eigen mond te steken (iets waarvoor imho geen hoog IQ ontegenzeggelijk benodigd is, maar soit, als die uier-op-pootjes het denkt, dan is dat haar zaak) ...
Serieus heb ik het gevoel dat de mensen die het hardste hier klagen dat ze geen kinderen willen, en dat de ouders van kinderen nooit tegenover henzelf mogen opgeven hoe leuk het ouder-zijn zou zijn ... _zelf_ er de meeste problemen van maken, en bovenal het sterkste het foute idee aanhangen dat kinderen een 'keuze' zouden zijn...
Voor mijzelf was het hebben van een kind nooit een eigen bewuste keuze, als ik op een zeker moment gewoon een rubbertje bij me had gehad, had ik nu nog steeds geen dochter, en daar was ik dan vast heel gelukkig mee geweest...
Zo gaat dat nu eenmaal bij veel mensen, die hun leven niet tot in de details, of zelfs qua grote bepalende gebeurtenissen niet kunnen lannen en voornamelijk reageren op wat het leven nu eenmaal met hen voorheeft ...
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
LOL Nee, ik vind het vooral irritant. Op dezelfde wijze dat ik iemand irritant vind als diegene alleen nog maar met een wazige blik in zijn ogen over zijn of haar nieuwe auto, partner of hond kan praten. Ik heb het niet zo op roze wolkjes.quote:Op dinsdag 8 maart 2005 12:55 schreef RM-rf het volgende:
Wordt _jij_ daarvan misschien onzeker? als zo'n lopende moederkoek haar eigen kinderen helemaal het einde vind en een echte 'verrijking' van haar leven ...?
Daar ligt het probleem ook helemaal niet. Het probleem ligt in het feit dat je, als je aangeeft geen kinderen te willen, geconfronteerd wordt met bullshit als: "Wacht maar tot je biologische klok begint te tikken!" of "Maar het is zó'n verrijking van je leven!". Waar bemoeien die mensen zich mee? Ik heb toch ook nooit geprobeerd hen ervan te overtuigen dat ze geen kinderen moeten nemen?quote:Als jijzelf gewoon duidelijk voor jezelf een keuze hebt gemaakt, dat je geen kinderen wilt, dan is het toch geen probleem als iemand anders kennelijk voor zichzelf een andere keuze heeft gemaakt ...
Vervelender wordt het als moederlief denkt dat àlle mensen àlles wat haar kindje doet rèuzeleuk vinden. Helaas kom je zulke moeders nogal eens tegen in de trein. Met hun oh zo schattige kroost dat op oh zo schattige wijze andere passagiers lastigvalt. Passagiers die obligaat en ongemakkelijk naar de dreumes glimlachen maar zich intussen groen en geel ergeren aan het gegil, ge-ren en gekrijs.quote:leuk voor dr dan, dat haar kinderen zo lief-knap-intelligent zijn, als ze toevallig een keertje in één beweging het lukt hun speen in de eigen mond te steken (iets waarvoor imho geen hoog IQ ontegenzeggelijk benodigd is, maar soit, als die uier-op-pootjes het denkt, dan is dat haar zaak) ...
Oh ja, het is in Nederland verplicht om kinderen te krijgen, of wat? Get real, voor 95% van de mensen is het krijgen van kinderen een keuze, ja. Tegenwoordig helemaal. Voor sommige mensen zijn kinderen zelfs een soort modieus accessoire geworden. Lekker hip door de stad wandelen met je dure fourwheeldrive kinderwagen met daarin een mormeltje in desingnerkleding.quote:en bovenal het sterkste het foute idee aanhangen dat kinderen een 'keuze' zouden zijn...
Voor mijzelf was het hebben van een kind nooit een eigen bewuste keuze, als ik op een zeker moment gewoon een rubbertje bij me had gehad, had ik nu nog steeds geen dochter, en daar was ik dan vast heel gelukkig mee geweest...
Dit soort situaties komen ook echt veel voor in Nederland. En het neuken zonder rubbertje is ook een keus hoor. En het niet halen van een morning-after pil ook. Allemaal keuzemogelijkheden, dus ik vind het een beetje onzinnig wat je nu allemaal roept.quote:Voor mijzelf was het hebben van een kind nooit een eigen bewuste keuze, als ik op een zeker moment gewoon een rubbertje bij me had gehad, had ik nu nog steeds geen dochter, en daar was ik dan vast heel gelukkig mee geweest...
volgens mij ligt daar jouw frustratie....quote:Op dinsdag 8 maart 2005 13:11 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
... voor 95% van de mensen is het krijgen van kinderen een keuze, ja. Tegenwoordig helemaal. Voor sommige mensen zijn kinderen zelfs een soort modieus accessoire geworden. Lekker hip door de stad wandelen met je dure fourwheeldrive kinderwagen met daarin een mormeltje in desingnerkleding.
Net zoals je van anderen beweert dat zij uit modieuze lifestyle-overwegingen een 'kindje nemen', is jouw keuze om geen kinderen te willen, net zozeer lifestyle-georienteerd jouw 'keuze' geworden, waaraan je je dusdanig vasthoud dat kennelijk iemand die daarop ingaat jouw standvastigheid opeens aanvalt ... en je je beledigd voelt....
Want een persoon die vroeg in de 20 is en die keuzes nu gemaakt heeft over de manier waarop deze zijn hele verdere leven zal gaan leven, inplannen, die moet je hardstikke serieus nemen, dat gebeurt namelijk altijd dat die beweringen van 20-ers tot in de details kloppen ...
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
En bedankt voor de prachtige psychologische analyse.
Einde discussie tussen jou en mij wat mij betreft, hier heb ik geen trek in.
Ben overigens 27.
Einde discussie tussen jou en mij wat mij betreft, hier heb ik geen trek in.
Ben overigens 27.
sorry als ik je beledig ...
maar waarmee beledig ik je nu precies, is dat soms met een kwaificatie, waar je zelf uiteindelijk oorspronkelijk mee aan bent komen zetten, mensen die 'lifestyle-keuzes' maken binnen hun eigen leven ...?
Of misschien met de opmerking dat twintigers vaak maar al te graag net willen doen alsof hun hele leven vooruit te plannen is, maar dat dat uiteindelijk iets is waarbij je wel degelijk ook vraagtekens kunt plaatsen..?
maar waarmee beledig ik je nu precies, is dat soms met een kwaificatie, waar je zelf uiteindelijk oorspronkelijk mee aan bent komen zetten, mensen die 'lifestyle-keuzes' maken binnen hun eigen leven ...?
Of misschien met de opmerking dat twintigers vaak maar al te graag net willen doen alsof hun hele leven vooruit te plannen is, maar dat dat uiteindelijk iets is waarbij je wel degelijk ook vraagtekens kunt plaatsen..?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Je beledigt me niet, ik heb niet zulke lange tenen. Ik heb alleen geen zin om psychologisch geanalyseerd te worden met frasen als 'volgens mij ligt daar jouw frustratie'. Als je wilt weten waar mijn 'frustratie' ligt, dan kun je dat ook gewoon vragen.
Waar het me om gaat is dat je met name in die post allemaal aannames doet over wat ik denk, voel en besloten heb. En daar heb ik geen trek in.
wat mensen hier voelen, is uiteindelijk het onderwerp ... namelijk behoorlijke private ideeen over nageslacht ...
Ik geef iedereen absoluut gelijk erin dat men dit voor zichzelf besluiten, en daarin is het net zo goed of iemand wel of geen kinderen wil nemen ...
enkel wat wat mij betreft een beetje twijfelachtig is, is die hier veelgeuitte bewering dat er nooit een 'normale' opmerking mag komen, bijvoorbeeld van iemand die wel eens twijfels heeft met dat absolutisme dat kennelijk mensen van 23 de uitspraak laat doen 'nooit aan kinderen te beginnen' ....
Nu kan mij het persoonlijk niks schelen of die persoon van 23 over 10 jaar wel of geen kinderen heeft ... maar die stelligheid om nu te zeggen hoe over een tijdje je toekomst eruit ziet, zie ik om eerlijk te zijn toch ook een beetje als gelijk aan een 12-jarig knulletje dat zegt... 'later-als-ik-groot-ben-wil-ik-profvoetballer-worden' ...
Als mensen dan eens een keertje een tegenwoord krijgen, waarbij wat twijfels geplaatst worden bij hun stelligheid, denk ik niet dat je zoiets al tezeer als een belediging moet opvatten ... dat is volgens mij wel degelijk een normale opmerking die mensen ook mogen plaatsen ...
Daarentegen is het natuurlijk ook zo dat veel van die moederkloekende ouders waanzinnig irritant kunnen zijn, als zij denken dat 'hun' huidige situatie een soort van 'heiligdom-dom is in een mensenleven ... alsof kinderen hebben het enige doel is van mensen ... wat idd nogal kortzichtig gezien is van zulke ouders ...
Overigens, ik denk dat het heel zinnig is als mensen de 'planbaarheid' van hun eigen leven eens wat minder serieus nemen, en eerder ophouden om alles te zien als iets waarvoor je bewust zou 'kiezen' ... niet eens zozeer omdat het voor mij persoonlijk iets is dat ik prettig vind, maar eerder omdat juist zo'n houding een oplossing _kan_ zijn voor de raadslozigheit, die bijvoorbeeld de topicstarter aangeft als zij het gevoel heeft toch vooral allemaal dingen te _moeten_ doen, om nog te genieten van haar leven ...
Ik geef iedereen absoluut gelijk erin dat men dit voor zichzelf besluiten, en daarin is het net zo goed of iemand wel of geen kinderen wil nemen ...
enkel wat wat mij betreft een beetje twijfelachtig is, is die hier veelgeuitte bewering dat er nooit een 'normale' opmerking mag komen, bijvoorbeeld van iemand die wel eens twijfels heeft met dat absolutisme dat kennelijk mensen van 23 de uitspraak laat doen 'nooit aan kinderen te beginnen' ....
Nu kan mij het persoonlijk niks schelen of die persoon van 23 over 10 jaar wel of geen kinderen heeft ... maar die stelligheid om nu te zeggen hoe over een tijdje je toekomst eruit ziet, zie ik om eerlijk te zijn toch ook een beetje als gelijk aan een 12-jarig knulletje dat zegt... 'later-als-ik-groot-ben-wil-ik-profvoetballer-worden' ...
Als mensen dan eens een keertje een tegenwoord krijgen, waarbij wat twijfels geplaatst worden bij hun stelligheid, denk ik niet dat je zoiets al tezeer als een belediging moet opvatten ... dat is volgens mij wel degelijk een normale opmerking die mensen ook mogen plaatsen ...
Daarentegen is het natuurlijk ook zo dat veel van die moederkloekende ouders waanzinnig irritant kunnen zijn, als zij denken dat 'hun' huidige situatie een soort van 'heiligdom-dom is in een mensenleven ... alsof kinderen hebben het enige doel is van mensen ... wat idd nogal kortzichtig gezien is van zulke ouders ...
Overigens, ik denk dat het heel zinnig is als mensen de 'planbaarheid' van hun eigen leven eens wat minder serieus nemen, en eerder ophouden om alles te zien als iets waarvoor je bewust zou 'kiezen' ... niet eens zozeer omdat het voor mij persoonlijk iets is dat ik prettig vind, maar eerder omdat juist zo'n houding een oplossing _kan_ zijn voor de raadslozigheit, die bijvoorbeeld de topicstarter aangeft als zij het gevoel heeft toch vooral allemaal dingen te _moeten_ doen, om nog te genieten van haar leven ...
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Het gaat niet om het plaatsen van vraagtekens bij mijn stelligheid, het gaat om de stelligheid waarmee anderen beweren dat je er heus nog wel achterkomt dat kinderen krijgen echt het Walhalla is.
Het plannen van je leven en het genieten van je leven gaan heel goed samen.
Het plannen van je leven en het genieten van je leven gaan heel goed samen.
Moet je eens jonge ouders met een baby goed in de ogen kijken, pure PANIEK En vervolgens zit je klemvast, zeker als de vader zich er wat makkelijk van afmaakt. Dat gebeurt nogal eens (kan ik ook wel begrip voor hebben, wij mannen worden ook altijd weer door vrouwen in de val gelokt )quote:Op dinsdag 8 maart 2005 14:52 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Het gaat niet om het plaatsen van vraagtekens bij mijn stelligheid, het gaat om de stelligheid waarmee anderen beweren dat je er heus nog wel achterkomt dat kinderen krijgen echt het Walhalla is.
Het plannen van je leven en het genieten van je leven gaan heel goed samen.
En vervolgens zit je klemvast, zeker als de vader zich er wat makkelijk van afmaakt. Dat gebeurt nogal eens (kan ik ook wel begrip voor hebben, wij mannen worden ook altijd weer door vrouwen in de val gelokt 
Van jongs af aan wilde ik al geen kinderen. Ik voelde me daar absoluut niet voor in de wieg gelegd. Ik ben dan ook op m'n 18de naar de huisarts gegaan, naar me grondig te hebben laten inlichten bij de rutgerstichting e.d. wat de consequenties waren, om mij te laten steriliseren. Het antwoord van de huisarts was: 'Ik sta niet toe dat er in een gezonde meid wordt gesneden'. Hij begreep me dus absoluut niet. Moet ik daarvoor jarenlang aan de pil. (Wat ook nog eens kankerverwekkend is, etc).
Waarom is het met 'ik wil ze niet' genoeg. Waarom moet er altijd een verklaring voor komen 'waarom' jij ze niet wilt. Ik wil ze gewoonweg niet. Kids van een ander vind ik prachtig, maar ik zou er niet aan moeten denken zelf kinderen om me heen te hebben. Vooral het 24 uur klaar staan benijpt me en de verantwoordelijkheid is mij gewoonweg te groot. Dat een ander ze prachtig vind, ben ik ontzettend blij mee, maar dat zie ik niet. Ik zie poepluiers, blerende kinderen, naar school brengen etc etc. Dan komt er nog bij, dat ik van mezelf weet dat ik mijn kinderen (als ik ze zou krijgen) hetgeen niet kan geven waar een kind recht op heeft. Daar gaat mijn standpunt van uit. "Ouder hebben geen recht op kinderen, maar kinderen hebben recht op ouders"
Vind ik mezelf egoistisch, absoluut niet ... in ieder geval niet minder egoistisch dan die echtparen die beiden een full time job hebben en hun kind vanaf hun geboorte bij opa en oma dumpen. Maar dat wordt makkelijker geaccepteerd, dan dat je ze niet wil. Ik ben 36, dus ik word nu niet meer geconfronteerd met opmerkingen "kinderen zijn zo geweldig, je krijgt er zoveel voor terug". Maar dat was in het verleden wel anders. Het was een soort van schande dat ik zei dat ik geen kinderen wilde. Dus wat doe je; naar aanleiding van de van buitenaf druk op je gelegd zijnde kindergebeuren. Je trouwt met de eerste de beste idioot, omdat je biologische klokje rinkelt. Mijn huwelijk was een farce en ik ben godsblij dat er nooit kids zijn gekomen.
Ten opzichte van stellen die geen kinderen kunnen krijgen. Gunst dat heb ik van dichtbij meegemaakt. Mijn broer en schoonzus konden ook geen kinderen krijgen, na lang dokteren hebben ze via IVF kinderen gekregen.... en weet je wat het frapante is, zij zijn nou juist degeen die wel begrip hadden voor mijn situatie.
Enfin.... wat ik dan als einde wil zeggen: Laat mij zijn zoals ik ben, ik wil jou ook niet veranderen.
Waarom is het met 'ik wil ze niet' genoeg. Waarom moet er altijd een verklaring voor komen 'waarom' jij ze niet wilt. Ik wil ze gewoonweg niet. Kids van een ander vind ik prachtig, maar ik zou er niet aan moeten denken zelf kinderen om me heen te hebben. Vooral het 24 uur klaar staan benijpt me en de verantwoordelijkheid is mij gewoonweg te groot. Dat een ander ze prachtig vind, ben ik ontzettend blij mee, maar dat zie ik niet. Ik zie poepluiers, blerende kinderen, naar school brengen etc etc. Dan komt er nog bij, dat ik van mezelf weet dat ik mijn kinderen (als ik ze zou krijgen) hetgeen niet kan geven waar een kind recht op heeft. Daar gaat mijn standpunt van uit. "Ouder hebben geen recht op kinderen, maar kinderen hebben recht op ouders"
Vind ik mezelf egoistisch, absoluut niet ... in ieder geval niet minder egoistisch dan die echtparen die beiden een full time job hebben en hun kind vanaf hun geboorte bij opa en oma dumpen. Maar dat wordt makkelijker geaccepteerd, dan dat je ze niet wil. Ik ben 36, dus ik word nu niet meer geconfronteerd met opmerkingen "kinderen zijn zo geweldig, je krijgt er zoveel voor terug". Maar dat was in het verleden wel anders. Het was een soort van schande dat ik zei dat ik geen kinderen wilde. Dus wat doe je; naar aanleiding van de van buitenaf druk op je gelegd zijnde kindergebeuren. Je trouwt met de eerste de beste idioot, omdat je biologische klokje rinkelt. Mijn huwelijk was een farce en ik ben godsblij dat er nooit kids zijn gekomen.
Ten opzichte van stellen die geen kinderen kunnen krijgen. Gunst dat heb ik van dichtbij meegemaakt. Mijn broer en schoonzus konden ook geen kinderen krijgen, na lang dokteren hebben ze via IVF kinderen gekregen.... en weet je wat het frapante is, zij zijn nou juist degeen die wel begrip hadden voor mijn situatie.
Enfin.... wat ik dan als einde wil zeggen: Laat mij zijn zoals ik ben, ik wil jou ook niet veranderen.
Wat een drukte om niets onderwerp is dit toch altijd, wel of geen kinderen, dat is een beslissing die ieder stel, ieder mens voor zich moet nemen, het besluit om aan kinderen te beginnen moet maar op 1 ding gebasseerd zijn en dat is liefde, liefde voor elkaar en liefde voor het kind dat je op de wereld gaat zetten.
Als je om welke andere redenen ook aan kinderen begint moet je heel hard na gaan denken of het wel of niet verstandig is, je begint niet aan kinderen omdat je baby's schattig vind, je begint niet aan kinderen als je denkt dat het normaal is, je begint niet aan kinderen als je enige drijfveer is om de bloedlijn van de familie door te zetten.
Mjin vriendin en ik zijn allebei 33 en dit jaar 13 jaar samen, al die tijd hebben wij gezegd geen kinderen voor ons, niet omdat wij een hekel hebben aan kinderen, verre van, we zijn dol op onze neefjes en nichtjes en kinderen van vrienden vinden het ook prachtig bij ons, maar wat zijn we blij als ze na een weekendje logeren weer naar pappa en mamma teruggaan.
Wij houden zielsveel van elkaar maar hebben geen kinderwens, waarom niet, tja, we willen nog zoveel en we zien ons zelf niet als pappa en mamma, helaas voor de familie die op kleine klonkjes wacht, kunnen ze lang op wachten.
Maar helaas, zoals in veel families zitten er altijd figuren tussen die erg bekrompen denken en al 13 jaar bij elke gelegenheid vragen wanneer er bij ons kinderen komen, als wij ze dan voor de tigste keer melden, nooit, begint de discussie weer van voren af aan, dat we egoistisch zijn, dat we er later spijt van krijgen, dat we niet aan de familie denken en ander geneuzel.
Ik kan dan ook niets anders dan het compleet zijn met tiara, laat ons zijn zoals wij zijn, wij willen jou ook niet veranderen, en verder herken ik een heleboel dingen in het verhaal van Tiara.
Kinderen of geen kinderen, dat is veel gevallen een bewuste keuze (medische gevallen zijn natuurlijk een ander verhaal), respecteer dat, zo moeilijk is het toch niet ?
Als je om welke andere redenen ook aan kinderen begint moet je heel hard na gaan denken of het wel of niet verstandig is, je begint niet aan kinderen omdat je baby's schattig vind, je begint niet aan kinderen als je denkt dat het normaal is, je begint niet aan kinderen als je enige drijfveer is om de bloedlijn van de familie door te zetten.
Mjin vriendin en ik zijn allebei 33 en dit jaar 13 jaar samen, al die tijd hebben wij gezegd geen kinderen voor ons, niet omdat wij een hekel hebben aan kinderen, verre van, we zijn dol op onze neefjes en nichtjes en kinderen van vrienden vinden het ook prachtig bij ons, maar wat zijn we blij als ze na een weekendje logeren weer naar pappa en mamma teruggaan.
Wij houden zielsveel van elkaar maar hebben geen kinderwens, waarom niet, tja, we willen nog zoveel en we zien ons zelf niet als pappa en mamma, helaas voor de familie die op kleine klonkjes wacht, kunnen ze lang op wachten.
Maar helaas, zoals in veel families zitten er altijd figuren tussen die erg bekrompen denken en al 13 jaar bij elke gelegenheid vragen wanneer er bij ons kinderen komen, als wij ze dan voor de tigste keer melden, nooit, begint de discussie weer van voren af aan, dat we egoistisch zijn, dat we er later spijt van krijgen, dat we niet aan de familie denken en ander geneuzel.
Ik kan dan ook niets anders dan het compleet zijn met tiara, laat ons zijn zoals wij zijn, wij willen jou ook niet veranderen, en verder herken ik een heleboel dingen in het verhaal van Tiara.
Kinderen of geen kinderen, dat is veel gevallen een bewuste keuze (medische gevallen zijn natuurlijk een ander verhaal), respecteer dat, zo moeilijk is het toch niet ?
Klonk is alleen Klonk als er Klonk op staat
tja ...
ik zal eens zeggen, mijn moeder is gynaecologe en krijgt wekelijks, om niet te zeggen dagelijks vrouwen van rond de 50/60 op consultatie die ENORM veel spijt hebben van hun kinderloosheid, waar ze toen ze nog vruchtbaar waren, heel bewust voor hadden gekozen.
Bij bijna elke vrouw komt de slag wel eens, ik het niet vroeg, dan is het laat. En dat kan ook niet verwonderlijk zijn, aangezien heel onze lichaamsbouw en onze hormonen ingesteld zijn op het krijgen van een kindje.
Iedereen doet wat hij/zij wil, en ik veroordeel niemand, maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er mensen geen kinderen willen. Iemand op de wereld zetten is gewoon de mooiste en de sterkste emotie die er bestaat. En de liefde die je voor je kind voelt, die voel je gewoon voor niemand anders. Zo'n pallet van emoties dat zich plots opent, waar je anders gewoon geen besef van had.
Ik lees met verwondering al deze verhalen, en ik vind het gewoon jammer, ik zou in mijn omgeving dus ook wel raar opkijken als ik mensen zie die per se geen kinderen willen. Ik zou ook zeggen om er toch nog eens over na te denken, want je ontzegt je gewoon de mooiste emoties die er zijn.
ik zal eens zeggen, mijn moeder is gynaecologe en krijgt wekelijks, om niet te zeggen dagelijks vrouwen van rond de 50/60 op consultatie die ENORM veel spijt hebben van hun kinderloosheid, waar ze toen ze nog vruchtbaar waren, heel bewust voor hadden gekozen.
Bij bijna elke vrouw komt de slag wel eens, ik het niet vroeg, dan is het laat. En dat kan ook niet verwonderlijk zijn, aangezien heel onze lichaamsbouw en onze hormonen ingesteld zijn op het krijgen van een kindje.
Iedereen doet wat hij/zij wil, en ik veroordeel niemand, maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er mensen geen kinderen willen. Iemand op de wereld zetten is gewoon de mooiste en de sterkste emotie die er bestaat. En de liefde die je voor je kind voelt, die voel je gewoon voor niemand anders. Zo'n pallet van emoties dat zich plots opent, waar je anders gewoon geen besef van had.
Ik lees met verwondering al deze verhalen, en ik vind het gewoon jammer, ik zou in mijn omgeving dus ook wel raar opkijken als ik mensen zie die per se geen kinderen willen. Ik zou ook zeggen om er toch nog eens over na te denken, want je ontzegt je gewoon de mooiste emoties die er zijn.
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
pfff, mooie emoties krijg ik ook zonder kinderen, en kinderen nemen omdat het zo'n pallet aan emoties opent, neej laat maar
Klonk is alleen Klonk als er Klonk op staat
Ja, dat heeft zin, op je vijftigste terugkomen op zo'n beslissing. Da's gewoon dom en zelfkwellerij.quote:Op maandag 4 april 2005 07:33 schreef petitlapin het volgende:
ik zal eens zeggen, mijn moeder is gynaecologe en krijgt wekelijks, om niet te zeggen dagelijks vrouwen van rond de 50/60 op consultatie die ENORM veel spijt hebben van hun kinderloosheid, waar ze toen ze nog vruchtbaar waren, heel bewust voor hadden gekozen.
Dat is grote onzin. Legio vrouwen die op latere leeftijd nog altijd blij zijn dat ze gekozen hebben om geen kinderen te krijgen. Maar die hoor je daar niet over bij de gynaecoloog. Die zijn gewoon gelukkig.quote:Op maandag 4 april 2005 07:33 schreef petitlapin het volgende:
Bij bijna elke vrouw komt de slag wel eens, ik het niet vroeg, dan is het laat.
Mensen zijn geen willoze slaven van hun lichaam en hun hormonen, mensen kunnen nadenken. En er zijn geen hormonen die je vertellen dat je kinderen moet krijgen, hooguit hormonen die je vertellen dat je moet neuken, maar dat kan tegenwoordig gelukkig ook zonder dat er kinderen van komen.quote:En dat kan ook niet verwonderlijk zijn, aangezien heel onze lichaamsbouw en onze hormonen ingesteld zijn op het krijgen van een kindje.
Zo ken ik er nog wel een paar. Geen kinderen krijgen is gewoon het heerlijkste wat er is: die vrijheid, die rust! De liefde die je voor je eigen leven en voor je eventuele partner voelt, die voel je voor niks en niemand anders. Blablabla etcetera. Niet iedereen vindt een eigen kind het toppunt van geluk. Give me a break, ik heb wel wat beters te doen dan me dom voortplanten terwijl er al veel te veel mensen op de wereld rondlopen.quote:dereen doet wat hij/zij wil, en ik veroordeel niemand, maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er mensen geen kinderen willen. Iemand op de wereld zetten is gewoon de mooiste en de sterkste emotie die er bestaat. En de liefde die je voor je kind voelt, die voel je gewoon voor niemand anders. Zo'n pallet van emoties dat zich plots opent, waar je anders gewoon geen besef van had.
Weet je zeker dat je niet eigenlijk net zo bekrompen denkt als je moeder (topic over je broer)? Je indenken dat er mensen zijn die er anders over denken lijkt je vrij moeilijk af te gaan.quote:Ik lees met verwondering al deze verhalen, en ik vind het gewoon jammer, ik zou in mijn omgeving dus ook wel raar opkijken als ik mensen zie die per se geen kinderen willen. Ik zou ook zeggen om er toch nog eens over na te denken, want je ontzegt je gewoon de mooiste emoties die er zijn.
Na dertien jaar zou ik daar toch wel heel erg genoeg van hebben. Waar bemoeien mensen zich toch mee? Wat is het in mensen dat ze vinden dat anderen net zo moeten leven, denken en voelen als zij?quote:Op maandag 4 april 2005 07:06 schreef Klonk het volgende:
Maar helaas, zoals in veel families zitten er altijd figuren tussen die erg bekrompen denken en al 13 jaar bij elke gelegenheid vragen wanneer er bij ons kinderen komen, als wij ze dan voor de tigste keer melden, nooit, begint de discussie weer van voren af aan, dat we egoistisch zijn, dat we er later spijt van krijgen, dat we niet aan de familie denken en ander geneuzel.
* p_p_s wil ook geen kroost.
Behalve dat je leven lekker van jou blijft en dat al het geld wat je ooit verdient, niet direct in de studie of uitzet van je nageslacht gepompt hoeft te worden, kan ook Moeder Aarde zo'n besluit wel waarderen. Ik heb het niet zo op mensen die willoos blijven door-kweken omdat ze zo graag een kindje van zichzelf willen, terwijl de aarde schreeuwt om rust. Ik begrijp niet waarom iemand willens en wetens het milieu wil schaden uit puur egoisme. We kunnen voor onszelf denken, maar laten ons toch graag leiden door "de meeste mensen". Ik veracht dit kuddegedrag want dat gaat ons de das om doen.
Ik heb wel moedergevoelens, een hele hoop (ben net zo oud jong? als TS) maar mijn zorg en liefde gaat liever uit naar alle niet-menselijke wezens die dit nodig hebben.
Al met al wil ik het besluit van TS en meer mensen in dit topic even toejuichen...
Behalve dat je leven lekker van jou blijft en dat al het geld wat je ooit verdient, niet direct in de studie of uitzet van je nageslacht gepompt hoeft te worden, kan ook Moeder Aarde zo'n besluit wel waarderen. Ik heb het niet zo op mensen die willoos blijven door-kweken omdat ze zo graag een kindje van zichzelf willen, terwijl de aarde schreeuwt om rust. Ik begrijp niet waarom iemand willens en wetens het milieu wil schaden uit puur egoisme. We kunnen voor onszelf denken, maar laten ons toch graag leiden door "de meeste mensen". Ik veracht dit kuddegedrag want dat gaat ons de das om doen.
Ik heb wel moedergevoelens, een hele hoop (ben net zo oud jong? als TS) maar mijn zorg en liefde gaat liever uit naar alle niet-menselijke wezens die dit nodig hebben.
Al met al wil ik het besluit van TS en meer mensen in dit topic even toejuichen...
we worden af en toe ook doodziek, maar ik ben laatst op een manier die veel mensen (en ik ook niet trouwens) niet bij mij verwachten uit de slof geschoten, heb een donderpreek gehouden, en ik hoop dat het nu ophoud.quote:Op maandag 4 april 2005 07:50 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Na dertien jaar zou ik daar toch wel heel erg genoeg van hebben. Waar bemoeien mensen zich toch mee? Wat is het in mensen dat ze vinden dat anderen net zo moeten leven, denken en voelen als zij?
Klonk is alleen Klonk als er Klonk op staat
Dat wil inderdaad nog wel eens effectief zijn...quote:Op maandag 4 april 2005 08:00 schreef Klonk het volgende:
we worden af en toe ook doodziek, maar ik ben laatst op een manier die veel mensen (en ik ook niet trouwens) niet bij mij verwachten uit de slof geschoten, heb een donderpreek gehouden, en ik hoop dat het nu ophoud.
Zo heb ik een goede vriend die al zeker dertig jaar vegetariër is. Als hij bij zijn moeder gaat eten, vraagt ze hem nog altijd of hij ècht geen biefstuk wil... *zucht*
Herkenbaar!!quote:Op maandag 4 april 2005 08:00 schreef Klonk het volgende:
[..]
we worden af en toe ook doodziek, maar ik ben laatst op een manier die veel mensen (en ik ook niet trouwens) niet bij mij verwachten uit de slof geschoten, heb een donderpreek gehouden, en ik hoop dat het nu ophoud.
Ik had een collega die mij telkens ging vertellen wat een plezier we zouden hebben van kinderen.
Op een keer gingen we voor de 2e keer in een jaar op vakantie. We hadden eerst een rondreis gedaan door Azie en gingen later dat jaar naar Nieuw Zeeland.(Mijn vrouw is Nieuw Zeelandse)
Toen vroeg die collega aan mij waar we dat van deden.
Ik heb hem toen verteld dat hij niet moest zeiken, ten slotte genoot hij van zijn kinderen en als hij die niet had gehad, dan had hij hetzelfde kunnen doen.
Hij heeft het sinds die tijd nooit meer over kinderen gehad.
quote:Op maandag 4 april 2005 08:21 schreef XL-onwijs het volgende:
Herkenbaar!!
Ik had een collega die mij telkens ging vertellen wat een plezier we zouden hebben van kinderen.
Op een keer gingen we voor de 2e keer in een jaar op vakantie. We hadden eerst een rondreis gedaan door Azie en gingen later dat jaar naar Nieuw Zeeland.(Mijn vrouw is Nieuw Zeelandse)
Toen vroeg die collega aan mij waar we dat van deden.
Ik heb hem toen verteld dat hij niet moest zeiken, ten slotte genoot hij van zijn kinderen en als hij die niet had gehad, dan had hij hetzelfde kunnen doen.
Hij heeft het sinds die tijd nooit meer over kinderen gehad.
Welke kerk? Mag ik mee?quote:Op maandag 4 april 2005 08:51 schreef Alicey het volgende:
tvp'tje. Misschien dat ik straks nog even ga vloeken in de kerk.
ik denk helemaal niet bekrompen
ik vind het ook gewoon vreemd hoe wild jullie reageren op mensen die wél kinderen willen. Ik vind jullie gewoon veel vijandiger tegen diegenen die wel kinderen willen dan omgekeerd. Ik zou nooit uit mijn sloffen schieten en zo, dat begrijp ik gewoon niet
ik vind het ook gewoon vreemd hoe wild jullie reageren op mensen die wél kinderen willen. Ik vind jullie gewoon veel vijandiger tegen diegenen die wel kinderen willen dan omgekeerd. Ik zou nooit uit mijn sloffen schieten en zo, dat begrijp ik gewoon niet
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Wel is het zo dat dit vanuit jouw perceptie is. Mij lijkt het ook iets heel moois, maar aan de andere kant brengt het verplichtingen met zich mee, en die verplichtingen moet je maar net zin aan hebben.quote:Op maandag 4 april 2005 07:33 schreef petitlapin het volgende:
Iedereen doet wat hij/zij wil, en ik veroordeel niemand, maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er mensen geen kinderen willen. Iemand op de wereld zetten is gewoon de mooiste en de sterkste emotie die er bestaat. En de liefde die je voor je kind voelt, die voel je gewoon voor niemand anders. Zo'n pallet van emoties dat zich plots opent, waar je anders gewoon geen besef van had.
Verder zeg je ook "waar je anders geen besef van had", dus degenen die geen kinderen nemen missen eigenlijk niets.
Zoals ik al zei, ik zelf zou graag kinderen willen (Nu nog niet echter), maar ik kan heel goed begrijpen dat mensen geen kinderen willen. Niet iedereen is hetzelfde, en die diversiteit aan gedachten maakt imo leven juist waardevol.quote:Ik lees met verwondering al deze verhalen, en ik vind het gewoon jammer, ik zou in mijn omgeving dus ook wel raar opkijken als ik mensen zie die per se geen kinderen willen.
De meesten zie ik uit hun slof schieten tegen mensen die hen kinderen willen opdringen. Toch een subtiel verschil.quote:Op maandag 4 april 2005 09:02 schreef petitlapin het volgende:
ik denk helemaal niet bekrompen
ik vind het ook gewoon vreemd hoe wild jullie reageren op mensen die wél kinderen willen.
Ho! Nu draai je de zaken om. 'Wij' reageren alleen maar 'wild' op mensen die het nodig vinden om ons hun mening op te dringen. En lees je eigen post even terug, jij bent er heilig van overtuigd dat het krijgen van kinderen voor iedereen het mooiste is wat er bestaat. Dat geldt dus voor mij niet en voor een heleboel anderen ook niet.quote:Op maandag 4 april 2005 09:02 schreef petitlapin het volgende:
ik vind het ook gewoon vreemd hoe wild jullie reageren op mensen die wél kinderen willen.
En ik begrijp mensen niet die vinden dat anderen net zo moeten leven, denken of voelen als zijzelf.quote:Ik vind jullie gewoon veel vijandiger tegen diegenen die wel kinderen willen dan omgekeerd. Ik zou nooit uit mijn sloffen schieten en zo, dat begrijp ik gewoon niet
Ik vind het helemaal prima als mensen kinderen willen, dat moeten ze lekker zelf weten. Ik wil ze alleen niet en ik heb af en toe genoeg van de neiging van mensen om mij te gaan vertellen hoe geweldig het wel niet is en hoe dom ik wel niet ben dat ik deze keus maak. Ik ga hen toch ook niet vertellen hoe dom het is om kinderen te nemen, hoeveel vrijer je bent als je ze niet hebt, hoeveel geld je overhoudt etc. etc. Ik respecteer hun keus gewoon en ik zou willen dat anderen dat ook bij mij deden.
Als jij tomatensoep koopt in de winkel, ga ik je toch ook niet aanspreken om je te vertellen dat mosterdsoep echt véél lekkerder is en dat je beter mosterdsoep kunt kopen.
Oh jammer, ik hoopte dat we naar een reformatorische kerk gingen...quote:Op maandag 4 april 2005 09:04 schreef Alicey het volgende:
Deze kerk natuurlijk, waar we nu zitten! Je zat al netjes in het bankje zelfs.
langs de andere kant vind ik het hier soms ook kwetsend hoe op schijtende/bleitende kinderen vrijheidsafpakkers wordt afgegeven. Vind ik ook kwetsend, maar ik ga er echt niet kwaad om wordenquote:Op maandag 4 april 2005 09:05 schreef Alicey het volgende:
[..]
De meesten zie ik uit hun slof schieten tegen mensen die hen kinderen willen opdringen. Toch een subtiel verschil.
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
Je wilt een keer gezellig samen vloeken in de reformatorische kerk?quote:Op maandag 4 april 2005 09:07 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Oh jammer, ik hoopte dat we naar een reformatorische kerk gingen...
Niemand heeft het over jouw (toekomstige) kinderen. Sommige mensen vinden baby's gewoon niet schattig. Is dat kwetsend? Ik vind het kwetsend als ik weer eens ongevraagd zo'n wurm in mijn handen krijg gedrukt. Ik hou niet van baby's... Ik druk andere mensen ook niet ongevraagd mijn hond of kat in de armen, want het zou kunnen dat ze dat helemaal niet fijn vinden.quote:Op maandag 4 april 2005 09:09 schreef petitlapin het volgende:
langs de andere kant vind ik het hier soms ook kwetsend hoe op schijtende/bleitende kinderen vrijheidsafpakkers wordt afgegeven. Vind ik ook kwetsend, maar ik ga er echt niet kwaad om worden
Waarom vind je dat kwetsend? Je wordt er toch niet persoonlijk mee aangevallen?quote:Op maandag 4 april 2005 09:09 schreef petitlapin het volgende:
[..]
langs de andere kant vind ik het hier soms ook kwetsend hoe op schijtende/bleitende kinderen vrijheidsafpakkers wordt afgegeven. Vind ik ook kwetsend, maar ik ga er echt niet kwaad om worden
Gelukkig krijg ik zelden commentaar op mijn keuze (waarschijnlijk) geen kinderen te nemen.
Wel moet ik wel eens fronsen bij het gedachtegoed dat er in iedere vrouw een biologische klok zou huizen die vroeg of laat alarm slaat. Sterker nog, een vrouw die die klok niet ervaart ´negeert haar ware aard´ volgens die aanhangers van die theorie.
Ik heb al redelijk wat mensen moeten uitleggen dat daar totaal geen wetenschappelijke grondslag voor is, en dat zo´n klok-orgaan echt een hedendaagse mythe is.
Wat me wel eens opvalt is dat mannen weliswaar de reputatie hebben geen kinderen te willen maar toch wel verontwaardig kunnen reageren als je als vrouw zegt er geen te willen.
Ik vermoed dat die mannen wel graag de optie open willen houden, ook al willen ze er nooit gebruik van maken.
En misschien ervaren ze de´ geen-kinderwens´ als een afwijzing van hun zaad
Wel moet ik wel eens fronsen bij het gedachtegoed dat er in iedere vrouw een biologische klok zou huizen die vroeg of laat alarm slaat. Sterker nog, een vrouw die die klok niet ervaart ´negeert haar ware aard´ volgens die aanhangers van die theorie.
Ik heb al redelijk wat mensen moeten uitleggen dat daar totaal geen wetenschappelijke grondslag voor is, en dat zo´n klok-orgaan echt een hedendaagse mythe is.
Wat me wel eens opvalt is dat mannen weliswaar de reputatie hebben geen kinderen te willen maar toch wel verontwaardig kunnen reageren als je als vrouw zegt er geen te willen.
Ik vermoed dat die mannen wel graag de optie open willen houden, ook al willen ze er nooit gebruik van maken.
En misschien ervaren ze de´ geen-kinderwens´ als een afwijzing van hun zaad
A clean house is a sign of a wasted life.
Dat lijkt me wel leuk ja, ik mag graag een beetje shockeren.quote:Op maandag 4 april 2005 09:11 schreef Alicey het volgende:
Je wilt een keer gezellig samen vloeken in de reformatorische kerk?
Heb toevallig dit weekend een artikel in de krant gelezen over reformatorische ouders in Friesland die hun kids naar een school in Kampen stuurden en me méér dan alleen een hoedje geërgerd. Die ouders deden de meest walgelijke uitspraken over de 'zondigheid' van hun kinderen.
Die biologische klok is nog nooit aangetroffen bij ontleding van vrouwenlichamen. Ik denk zelf dan ook dat het een psychologische klok is.quote:Op maandag 4 april 2005 09:12 schreef zwijntje het volgende:
Wel moet ik wel eens fronsen bij het gedachtegoed dat er in iedere vrouw een biologische klok zou huizen die vroeg of laat alarm slaat.
En die ware aard is de aard van broedmachine...quote:Sterker nog, een vrouw die die klok niet ervaart ´negeert haar ware aard´ volgens die aanhangers van die theorie.
Ik las deze week nog dat het in relaties juist vaker zo is dat de vróuw geen kinderen wil en de man wel. Een of ander onderzoek, verbaasde me nogal.quote:Wat me wel eens opvalt is dat mannen weliswaar de reputatie hebben geen kinderen te willen maar toch wel verontwaardig kunnen reageren als je als vrouw zegt er geen te willen.
en omdat ik niet persoonlijk word aangevallen, kan ik het niet kwetsend vinden of wat .quote:Op maandag 4 april 2005 09:11 schreef Alicey het volgende:
[..]
Waarom vind je dat kwetsend? Je wordt er toch niet persoonlijk mee aangevallen?
Ik vind sommige uitspraken over homo's, gehandicapten enz. ook kwetsend, al ben ik geen van beide.
Ik vind een klein kind minimaliseren tot een schijtend/bleitend kind dat je berooft van je vrijheid nogal kortzichtig en kwetsend, ja. Dat je geen kinderen wil, tot daaraantoe, maar dan maar met platte zinnen afkomen om kleine kinderen tot attention-sucking schepsels te herleiden vind ik ook niet dat.
Eigenlijk begrijp ik ook heel de opzet van het topic niet, wat is er zo erg aan als de familie vraagt: wanneer komen er kindjes? Mogen ze dat dan gewoon niet vragen ? zelfs al weten ze het antwoord al een beetje ...
ensemble, tout est plus joli
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
PETITLAPIN krijgt een DOCHTER
|
|
